Gesprek met Annemie Maes 19 Mei 2003 Met: Annemie Maes ...

kunnen groeien doordat mensen iets kunnen bijdragen. Omdat deze dingen veel tijd in beslag nemen
kreeg hij zin om zelf iets te doen. Hij is dan in Zuid-Amerika beginnen werken met een laptop en een
simpele camera en is minidocumentaires beginnen maken over zijn dagelijkse ervaringen daar. Hij werd
op basis hiervan op festivals uitgenodigd en ontmoette daar mensen die met dezelfde dingen bezig
waren. Het idee ontstond dan om een samenwerking op te zetten. De bedoeling was om één interface te
creëren, iedereen bleef wel verantwoordelijk voor zijn eigen ding maar omdat het samen zou worden
gedaan konden ze naar elkaar kijken en zou er wel iets ontstaan.
Jij hebt jouw eigen geschiedenis, namelijk jouw foto’s die je tijdens reizen hebt verzameld en op het web
gezet hebt en zo opengesteld voor de mening van andere mensen.
Tenslotte is er Video Nation, hetgeen een totale openheid impliceert. Het is een platform dat 20 mensen
gedurende een half jaar een camera geeft om momenten uit het dagelijks leven te filmen. Deze filmpjes
worden door de BBC geëdit. Hier krijg je dus een andere vraagstelling, niet alleen over narrativiteit in die
digitale omgeving, zijnde de vraag naar andere bestaande websites en mogelijke connecties, maar ook
over participatie. Bij Luc Bouman betekende dit eerst weggaan van die participatie om er dan terug naar
te keren.
Annemie: Dat is eigenlijk laveren tussen enige vorm van sturing hebben of het totaal openstellen. Bij de
BBC is er toch ook sprake van enige sturing.
Dirk: Absoluut. Daar gaat het dan ook over: wat is sturing, wat is het concept, wat is de richting? Is de
kunstenaar enkel degene die het opzet of is hij ook moderator of ga je misschien negotiëren over inhoud...
Annemie: Ik bedoelde sturing al in de letterlijke zin, dat zij de selectie maken van de beelden die worden
uitgezonden. Dat is een heel eenvoudige sturing. Ik heb op de website gelezen dat zij de montage maken,
de maker kan wel zijn veto stellen maar zij zijn degenen die de keuzes en het eindproduct maken. Als je
dan kijkt naar mijn situatie: ik heb over de bijdragen totaal geen controle meer. Iedereen kan er op zetten
wat hij/zij wil. Het enige wat ik kan doen is het er terug af halen. Dit betreft althans de tekst, maar niet de
beelden want die moet ik ook zelf uploaden, daar heb ik dus meer controle op.
Dirk: Dat is de invloed van de televisie. Daarin ligt ook een zwakte van dit VideoNation project, maar
misschien kunnen de makers hierin nog verder evolueren zodat de participanten in de toekomst op hun
computer thuis kunnen monteren.
Annemie: Het onderzoekspunt van een project kan inderdaad zijn: wat krijg je als je de participanten vrij
laat. Het resultaat daarvan kan heel interessant zijn maar ook heel teleurstellend. Die laatste ervaring heb
ik gehad, daarom dat ik de bijdrage van de participanten ook duidelijker ben beginnen te omschrijven,
sturen.
Dirk: Heeft de door de participant aangeboden content nog bewerking nodig of niet? Daar kunnen we het
missschien later over hebben.
Misschien kunnen we nu eerst praten over de People’s Database en dan later over de plaats van de
kunstenaar, jouw ervaringen met de People’s Database en of je daaruit nieuwe projecten hebt laten
ontstaan. Hoe ben je gekomen tot dit project? Hoe werd het ontwikkeld? Waar is het ontstaan?