Gesprek met Annemie Maes 19 Mei 2003 Met: Annemie Maes ...

maar deze reacties zijn telkens apart omdat je telkens moet verder klikken en zo verlies je het contact een
beetje. Het is niet meer actie-reactie en dat is jammer.
Dirk: Ik denk dat mensen dikwijls interessante dingen kunnen zeggen over een foto maar ook aan de hand
van wat ze gelezen hebben.
Absoluut. Bijvoorbeeld BBOT is ook zo’n oraal geschiedenisproject met mensen die elkaar ontmoeten in
Brussel. Daar merk je dat mensen een idee krijgen om een gesprek te organiseren met iemand omdat ze
iets gehoord hebben. Ze hebben bijvoorbeeld iemand horen spreken over problemen met prostituees in
de Brabantwijk en willen daarom een prostituee ontmoeten om ook haar verhaal in de database op te
nemen. Zij zeggen ook dat een verhaal nooit op zich komt. Ik denk dat dit een interessant punt is om te
formatten in jouw systeem omdat het zulke dingen stimuleert. Dan krijg je er een extra laag complexiteit
bij.
Annemie: Ik denk dat je eigenlijk al ervaring moet hebben met zo’n project alvorens je eraan begint. Zo
weet je waarmee je rekening moet houden.
Dirk: Ik zou het anders zeggen: het is een voortdurend leerproces.
Annemie: Ja, maar het probleem is wel dat je jouw structuur bepaalt in het begin. Als je je basisstructuur
wilt veranderen moet je vaak van nul herbeginnen.
Dirk: De kunstenaars die werken met internet en die gewacht hebben om de database of de interface op
punt te krijgen alvorens het te lanceren, die blijven drie jaar lang werken want er is altijd wel iets nieuws
en dan ineens is er zo’n ongelooflijk iets waar niemand nog in wil. Ik denk dat je het gewoon moet doen,
wat is participatie, hoe werkt dat, hoe ga je ermee om.... ik denk dat je het er bijna moet inbouwen dat je
verschillende versies hebt. Vroeger wilden ontwikkelaars het basisidee kennen want anders begonnen ze
er niet aan. Nu beginnen zij ook in te zien dat je met een versie moet beginnen en hieruit kan leren om
een tweede versie te maken, etc. En ook die gangen inbouwen zodat het geen ramp wordt.
Els: Het is ook eigen aan het medium dat het nooit een afgewerkt product is.
Annemie: Absoluut, en dat is ook het interessante eraan. Maar tegelijkertijd is dat ook veeleisend. Ik heb
nooit alleen met internet willen bezig zijn. Voor mij was het enkel een onderdeel. Ik ben er toegekomen
omdat ik voor mijn ander werk veel met computers werk en omdat het internet een ideaal medium was
voor het loskrijgen van reacties. Maar ik ben hier zeker niet continue mee bezig. Daarom dat ik het ook
heb omgevormd naar die echte database waar de reacties automatisch worden geüpload.
Els: Dat is eigenlijk een problematiek eigen aan het medium die tegelijkertijd je oorspronkelijke drijfveer
was.
Annemie: Ja.
Dirk: Ik denk dat dit wel een verschillende impact heeft op het schrijven: als iemand een foto krijgt met een
blad papier en een enveloppe of als die persoon alle foto’s en alle reacties kan zien en hierop reageren.
Els: Er zit veel meer dynamiek in.