Nieuwsbrief - KLM RoadRunners

Ik zie in mij ooghoek nu ook hele teams druk bezig met het inmasseren van benen met een of ander
spulletje en soms ook met ijsblokken. Ik besluit om dat ook een keer te doen; heerlijk!
Harrison Flats en Camperdown worden
gepasseerd, dan komt Umlaas Road in
zicht, dit is het hoogste punt van de route
op 870 meter hoogte. Ik kan me nog
herinneren dat het vanaf dat punt een
aardig stuk naar beneden loopt dus dat is
wel zo prettig als je er 70 km op hebt
zitten. Op een bepaalde manier verheug ik
me op de laatste twee uitdagingen, de
Little Pollys en Polly Shorts. Ik denk zo
van als ik die eenmaal te grazen heb
genomen ben ik er echt bijna. Ik loop op
gegeven moment een toch wel pittige
heuvel op en vraag een van de
toeschouwers of deze heuvel een naam
heeft, hij noemt de naam maar dat is
helaas nog niet een van de
netgenoemden. Op dat moment haal ik
een loopster in die me aanspreekt of ik een van de Dutchies ben. Het blijkt een Canadese te zijn die al
enkele jaren in Den Haag woont. Even gekletst en opgepakt.
Het is om mij heen inmiddels een aardig slagveld aan het worden, veel mensen lopen met slepende
benen of komen met kramp tot stilstand. Ik vraag aan een Zuid Afrikaan met dikke handschoenen aan
of hij koude handen heeft, je ziet best veel lopers hiermee lopen… ik krijg een antwoord in het Zwahili
(of vergelijkbaar)en blijf dus onwetend; later hoor ik dat het is om zweet af te vegen. Niet te geloven
toch? Met die hitte!
Dan begint vrij plotseling de voorlaatste serieuze klim van
Little Polly‟s. Wandelen geblazen! Even hardlopen en Polly‟s
Shortts dient zich aan. Dit is met 80 km in de benen een
serieuze beklimming! Toch loop ik nog lekker en heb gee
problemen. Ik voel rondom knieen en heupen wel wat peesjes
trekken en protesteren maar dat tackle ik door constant koude
water erover te sproeien, het werkt echt goed!
Over de top van Polly;s Shortts kom ik bij het nog 5 KM punt
en realiseer me plotseling dat ik er al 82 km op heb zitten. Dat
is al 12 meer dan ik voorheen als maximum heb gelopen.
Wat een heerlijk gevoel om die laatste kilometers weg te
tikken en hoe prettig is het dat ik dit stuk van het parcours al
ken door de bustour. 4, 3, 2 en dan het 1 KM bord. Je hoort de