Nieuwsbrief - KLM Road Runners

Nieuwsbrief
KLM RoadRunners
September 2012
Wat lezen wij in deze nieuwsbrief?
Welkomstwoord van onze voorzitster Kitty Meijburg
Spieren voor spieren wintertijd challenge
Verschil in training halve of hele marathon
Engadiner Sommerlauf door Rieno van Vulpen
Road Runner Leo Schelvis stelt zich voor
VasaStafetten
Wim en Koen, die samen de marathon doen! (op Guernsey)

Welkomstwoord door Kitty
Beste mensen,
De soms matige zomer eindigt gelukkig mooi,…we genieten.
Het gras ziet nog mooi groen, zeker na de vochtige zomer. De hortensia’s hebben zelden
of nooit zo mooi in bloei gestaan en de kleuren zijn helder.
Wij hebben bijna allemaal een mooi bruin tintje en zien er dan (volgens ons) gezond en
fit uit.
Kleuren in de natuur geven een beeld, of een gevoel van herkenning en zijn vertrouwd.
Kleuren spreken voor zich zelf.
Als ik de blauwe KLM vliegtuigen zie, heb ik een gevoel van veiligheid, schoon, kwaliteit,
eigen….dit is mijn maatschappij, daar werk ik voor.
Trots dus eigenlijk wel…
Natuurlijk zijn er altijd wel dingen die ons minder blij of trots maken, die naar ons gevoel
afbreuk doen aan dat wat wij zouden wensen. Of verwachten.
Maar over het algemeen kun je zeggen dat de andere Nederlander positief zal reageren
als hij of zij verneemt dat je werkt voor DE KLM.
Dat stralen wij ook altijd uit naar de buitenwereld als wij weer eens present zijn op een
loop in Nederland of Verweggistan, en men daar met bewondering kijkt naar de blauwe
massa die zo maar even hun opwachting komt maken,…gewoon een dagje lopen soms
ver van huis. Ook een sport
Om de kleurlijn dan nog even verder door te trekken………waarom zouden we dat niet
altijd doen…het KLM blauw aan trekken op de club evenementen?
Naar ons idee is het zowel wenselijk als logisch dat wij op de speciale evenementen die
wij doen, als eenheid aanwezig zijn.
Dus: nemen wij deel als KLM RRI team aan bijvoorbeeld de estafette van de Spartaan,
zullen wij voortaan als voorwaarde stellen dat wij allemaal KLM shirts zullen dragen.
Heb je die niet? De Dam tot Dam biedt uitkomst..of gewoon bij Wim Verhage
clubkleding…of een oproepje…we komen er wel uit.
Een kwestie van “kleur bekennen”, zullen we maar zeggen!
Sportieve groeten,
Kitty

Spieren voor spieren wintertijd challenge
In de nacht dat de wintertijd ingaat wordt er op zoveel mogelijk plaatsen in Nederland 1 uur en 1
seconde gesport om geld in te zamelen voor kinderen met een spierziekte.
Het unieke van de Wintertijd Challenge is dat het sportevenement plaatsvindt in het uur dat de
wintertijd ingaat (2 uur „s nachts). Dit is het enige moment in het jaar dat je tijd kan winnen en
ongelofelijke records kunt vestigen. Gebruik dat ene uurtje extra om je gezonde spieren in te zetten
voor kinderen met een spierziekte. Doe mee met het hoofdevenement in Eindhoven of met 1 van de
lokale challenges!
Kijk voor meer info op www.wintertijdchallenge.nl
Verschil in training halve of hele marathon.
Ja, daar zijn natuurlijk heel veel verschillen te benoemen, dat gaan we dan ook niet doen.
Wat wij wel willen vertellen is dat er een hele mooie website bestaat die hier dieper op in gaat.
Wil jij ook meer hier over lezen klik dan op onderstaande link:
http://www.active.com/running/articles/how-does-half-marathon-and-marathon-training-differ

Engadiner Sommerlauf
langs bergen en meren
Enkele maanden geleden heb ik me voor het derde achtereenvolgende jaar ingeschreven voor de
Engadiner Sommerlauf. Tevens bijtijds een hotelletje geboekt in de buurt van het Zwitzerse St. Moritz.
De 26 km lange Engadiner Sommerlauf kenmerkt zich door een bijzonder parcours.
De deelnemers lopen langs maar liefst zes bergmeren en door evenveel plaatsen.
Ondanks de drieduizenders aan beide zijden van het dal is het een glooiend parcours over verharde
weggetjes en bospaden. Toch worden er in totaal 377 hoogtemeters overbrugd.
Na 15 km ligt het hoogste punt 150 meter hoger dan de finishplaats Samedan. Start en finish liggen
17 km van elkaar. Evenals bij de DtD-loop worden de deelnemers per trein en bus vervoerd. Het
verschil is echter dat je hier van de normale dienstregeling gebruik maakt. Deze transfer is bij het
inschrijfgeld inbegrepen.
De weersvoorspelling voor het hele weekend van 18 en 19 augustus is zonnig, onbewolkt en ‟s
middags bijna 30 graden.
Op zaterdagochtend heb ik in het nieuwe sportcomplex van Samedan mijn startnummer met chip
opgehaald en naar mogelijke parkeerplaatsen gekeken.
Zondagochtend goed ontbeten, veel gedronken en energierijke etenswaren meegenomen.
Eerst met de auto naar de finishplaats. Naast het station zijn zowaar nog parkeerplaatsen vrij. En dan
met de trein naar St. Moritz, waar we vervolgens met de bus naar de startplaats gebracht worden.
Dankzij de punctuele uitvoering van de OV-dienstregeling ben ik ruim op tijd op de startlocatie in een
idyllisch dorpje tussen twee meren.
Na een gezamenlijke warming up starten we om precies 10.00 uur. Het is 14 graden. Onder de 900
deelnemers zijn vrijwel alle Europese landen vertegenwoordigd.
Deze keer heb ik geen last van de ijle lucht op 1800 meter hoogte. De eerste 5 schaduwrijke
kilometers worden in een half uur afgelegd. Na St. Moritz, bij het beruchte 15 km punt geeft mijn
horloge 1:36 aan. Op dat moment zijn de eerste tien lopers al binnen.
Gelukkig zijn er onderweg veel waterposten, waar ook stukjes banaan klaarliggen.

De laatste 7 km lopen we in de brandende zon. Hier merk ik dat mijn snelheid vermindert. Toch te
weinig gegeten onderweg?
Na de laatste slopende kilometers staat de klok op 2:53. Een mooi loopshirt van de co-sponsors en
een glas alcohol vrij bier bij de finish worden dankbaar aanvaard. De thermometer op het
sportcomplex geeft 28 graden aan.
Mijn doelstelling om tijdens het lopen van de mooie bergwereld te genieten is vandaag ruimschoots
gerealiseerd. En het resultaat van deze „generale repetitie‟ geeft in ieder geval hoop voor de volgende
uitdaging, begin september aan de andere kant van de Plas.
Rieno van Vulpen.

Road Runner Leo Schelvis stelt zich voor..
Mijn naam is Leo Schelvis en ik ben 51 jaar ben getrouwd met Lia en een dochter Daphne van 23
jaar.
Sinds nov. 1983 wonen we in Almere wat toen enorm in ontwikkeling was en iedereen zich afvroeg,,
wat moeten jullie daar nu zoeken. Maar dat is nu wel anders geworden .. men zegt nu woon je in
Almere daar heb ik ook..
Ik werk bij de KLM sinds Aug.1978 en in al die tijd veel meegemaakt en op diverse plaatsen gewerkt
maar ben momenteel werkzaam in Hangaar 10 als Constructie Specialist.
Vele dienstreizen gemaakt en vanaf begin 1999 betrokken bij de bouwbegeleiding van de B737NG.
Vanaf mijn 18de niets meer aan sport gedaan totdat ik vorig jaar Sept. in gesprek kwam met een
trainer van Trim Slim Almere waar hij hardloop trainingen gaf.

Heb me toen opgegeven voor een beginners cursus en dat beviel me zo goed dat ik lid ben geworden
en nu elke zaterdagochtend vanaf " de Draaikolk " in Almere aan de looptraining deelneem.
Heb me vervolgens ook opgegeven bij de KLM Roadrunnerclub met het idee om ook daar aan div.
loopjes mee te gaan doen.
Helaas door verschillende lichte blessures kwam daar niet veel van, maar toekomst belooft beter, van
de blessures ben ik inmiddels verlost.
De afgelopen periode aan verschillende hardloopevenementen meegedaan variërend van 5 km t/m 14
km.
Maar het uiteindelijke doel is om ooit eens een halve marathon te lopen en daar is de omgeving van
Almere zeer geschikt voor om dit te bereiken.
Gr.Leo Schelvis
VasaStafetten
VasaStafetten 2012, Mora, Zweden

VasaStafetten is een hardloopestafette tussen Sälen en Mora. De estafette betaat uit 10 etappes met
verschillende afstanden. Een team moet uit 10 personen bestaan die elk een afstand afleggen. Geen
van de etappes is makkelijk, asfalt is schaars, veel hoogte verschillen, en vooral veel bospaden met
veel rotsen en boomwortels.
Ons team bestond uit onderstaande personen;
Frank Jegers, André van der Neut, Wim Verhage, Wim Roozendaal, Erik Verschuren, Jeroen
Verschuren, Betty Gietema, Marieke Pot, Owe Hållmarker, John Pot.
Op donderdag 16 augustus stond de reis gepland richting Stockholm. Vanwege de
vliegtuigbezettingen besloten we de vroege vlucht te nemen zodat we allemaal mee konden komen.
Eerst nog even een kop koffie drinken in de Europa lounge (op uitnodiging van onze KLMRRI
voorzitter, waarvoor dank) en toen door naar de gate.
Eenmaal aangekomen op Stockholm(Arlanda) de huurauto‟s opgehaald en richting Risa waar een bbq
gepland stond in de avond. Na een paar uurtjes rijden stopten we om wat te eten en drinken en
genoten we van het uitzicht bij een groot meer. Na uitgewaaid te zijn vervolgden we onze weg en
kwamen aan in Risa bij schoonfamilie van Frank.
We werden hier zeer gastvrij ontvangen en na wat koffie en een rondleiding ging de bbq aan en
hebben we heerlijk gegeten. Hier konden we ook kennismaken met onze Zweedse teamgenoot, Owe
Hållmarker.
Na een korte maar goede nachtrust in een prachtig huis, waar we met z‟n achten verbleven besloten
we een bezoek te brengen aan een berenpark vlak in de buurt. S „middags hebben we een waterval
bezocht en s‟ avonds hebben we heerlijk gegeten in een restaurant aan het water in Mora, vlakbij de
finish van de estafetteloop.
Na de nodige (sport?)drankjes en alweer een korte nacht vertrokken we om 05:00 uur richting de start
van de estafette.
Etappe 1. (Frank, 00:42:18)
Start-Smågan, 9.2 km, very uphill early on asphalt but then a flat course on gravel track.
Etappe 2. (André, 01:14:44)
Smågan-Mångsbodarna, 14.4 km, winding hilly trails with some footbridges over the marsh mires for
10km. Total of 4.5km gravel tracks at the beginning & end.
Etappe 3. (Wim V, 00:53:14)
Mångsbodarna-Risberg, 11.0 km, Easy downhill on soft ground, mostly bark. Also gravel bit on the
Vasaloppet course. Tough running uphill on mire/bark. Finish on good terrain and down through
summer farm milieu.
Etappe 4. (Wim R, 01:28:36) Risberg-Evertsberg, 12.4 km, Hilly forest terrain and 2km gravel and
3km asphalt. Passes by Evertsberg’s lakes’ beach.
Etappe 5. (Erik, 01:08:27)

Evertsberg-Oxberg, 15.1 km, First section easy downhill to Vasslan, then some tough climbs including
Lundbäck hill up to Oxberg. Fine summer farm milieu passing Björnarvet. Varied surfaces of asphalt,
gravel, bark, forest track and a little marsh mire.
Etappe 6. (Jeroen, 00:22:51)
Oxberg-Gopshus, 4,6 km, Gentle rolling terrain on the Vasaloppet course, but a bit up to Gopshus ski
slope.
Etappe 7. (Betty, 00:27:20)
Gopshus-Hökberg, 4.7 km, Easy forest road at the beginning and slightly uphill in the second half.
Etappe 8. (Marieke, 00:22:38)
Hökberg-Läde, 4.7 km, Forest track with some gravel. Down for 1km at beginning, and then gently
rolling terrain passing the summer farm Läde.
Etappe 9. (Owe, 0028:27)
Läde-Eldris, 5.5 km, Gently rolling terrain passing the summer farm Krångåsen.
Etappe 10. (John, 0048:46)
Eldris-Mora Finish, 9.3 km, Easy running on forest road & tracks, slight ups and downs, then past the
ski stadium, Prästholmen, through the camping, over Auklandbron to the final straight to finish under
the world famous portal!
Toen John onze laatste loper zich in de straten van Mora bevond zijn we met z‟n allen aangehaakt en
gezamelijk onder luid applaus over de finish gelopen.

Na afloop hebben we nog wat gedronken in Mora en zijn daarna weer vertrokken richting ons huisje.
Na een warme douche hebben we nog een pizza gegeten in het restaurant op het park. Nog snel een
drankje en het bedje in waarna om 03:45 het wekker ging om weer te vertrekken richting vliegveld.
Eénmaal op Schiphol hebben we afscheid genomen en vervolgde iedereen zijn weg.Dit was een zeer
geslaagd evenement, met een zeer gezellige groep, en allemaal uitstekend geregeld door Frank.
Wim en Koen, die samen de marathon doen!
Met Wim Verhage naar Guernsey.
Een paar weken terug zat ik wat te googelen om te kijken waar ik mijn 99 e halve marathon zou gaan
lopen. Ik zag er een paar in het buitenland, waaronder Guernsey, maar had zo iets van, iets teveel
gedoe voor zo‟n halve. Ja, in die zin ben ik geen echte KLM Roadrunner. De volgende dag kwam ik
Wim tegen op het jubileum van Ron Verloop, waar Wim even fijntjes melde dat hij de hele marathon
op Guernsey ging lopen, zijn 120 e marathon!
Om een lang verhaal kort te maken, op vrijdag de 24 e vertrok ik vol trots, met de grote Wim aan mijn
zijde, richting Southampton om vandaar uit, na een bezoek aan het centrum waar we onze eerste pint
bier scoorden, naar Guernsey te vliegen. Het Fawlty Towers achtige hotel lag op loopafstand van de
luchthaven en al snel zaten we daar, na een prima diner aan de volgende pints.
De zaterdag hadden we gereserveerd voor het verkennen van het mooie eiland in combinatie met het
afhalen van de startnummers en de pasta party aan het begin van de avond. We hadden daarvoor als
vervoermiddel fietsen van het hotel. De eerste rit ging richting atletiekbaan voor de startnummers. Dat
was meteen een rit met vele steile klimmetjes waarbij met name Wim de bibbers kreeg omdat hij die
klimmetjes ook de volgende dag zou moeten nemen tijdens de marathon, hetgeen uiteindelijk niet zo
was en zijn angst (met name voor blessures) ongegrond bleek.
Bij de atletiek baan kregen we onze startnummers en maakte ik kennis met ene Sharon uit
Birmingham, met wie ik de volgende dag in estafettevorm de marathon zou lopen, zij het eerste deel
en ik het tweede deel. Hier ontmoetten we tevens de voorzitter van de club die als doel heeft zoveel
mogelijk marathons te lopen in verschillende landen.
Hij had al 109 landen op zijn lijst staan en Wim zit al dik in de 20 en vindt het wel leuk om zich een
beetje in deze “strijd” te mengen. Er was daar een andere Nederlander die al in de 50 zit. Vandaar dat
Wim Guernsey wilde doen. Ik kwam daar nog meer “vreemde”types tegen zoals de man in een
Manchester United shirtje die zijn 670 e marathon ging lopen.

Nou ja lopen, na de start van mijn halve kwam ik hem al wandelend tegen. Zo kan ik het ook . Ook
was er een knaap die al iets van 330 marathons binnen de 3:30 had gelopen. Ja, dat is echt knap.
Na het afhalen van de nummers zijn we naar St. Peter Port gereden, de hoofdstad van Guernsey, om
daar een paar uur rond te lopen, eten en drinken. Van St. Peter Port gingen we een weg op die
meteen flink omhoog liep. Wij in volle vaart de eerste bocht door in de hoop dat we daarna weer op
het vlakke zouden komen, echter helaas, het bleef maar door lopen op het niveau van minimaal de
Cauberg, maar voor mijn gevoel de Tourmalet. Al gauw moesten we lopen omdat onze fiets maar 8
versnellingen had en we ook nog een marathon wilden lopen de volgende dag. ‟s Avonds dus nog de
pasta party bezocht en daarna nog lekker gechilled in het hotel met natuurlijk een paar lekkere pints
erbij. Ik deed maar gewoon mee, want als onze marathonman dat al doet, een dag voor de marathon,
zal het wel goed zijn, was mijn gedachte.

De volgende dag, stonden we vroeg op, omdat de start van de marathon al om 9 uur zou zijn. Op de
kamer ontbeten en toen als een speer op de fiets over de inmiddels bekende klimmetjes naar de start.
In tegenstelling tot de regenachtige zaterdag, hadden we nu een prachtig blauwe lucht. Wim liep
uiteindelijk wederom een steady marathon zonder blessure omdat de route iets minder over de
heuvels ging als van tevoren gedacht. Op mijn halve marathon wisselpunt zag ik hem nog voorbij
komen en daar gaf hij al aan dat het prima ging. Uiteindelijk liep hij 4:02 en was daar gezien het
glooiende parcours toch tevreden over. Ook ik was tevreden met mijn eindtijd van 1:54. Het was wat
mij betreft mijn mooiste halve omdat het grootste stuk van mijn deel van het parcours langs de
prachtige kustlijn van Guernsey liep.
De terugweg verliep voorspoedig ondanks het feit dat we ‟s ochtends om 6 uur op de luchthaven te
horen kregen dat de vlucht gecancelled was. We konden gelukkig worden omgeboekt op een of
andere locale maatschappij, vlogen naar Gatwick, daarna met de bus naar Heathrow en vandaar op
huis aan waar we uiteindelijk om 2 uur ‟s middags arriveerden. Al met al was het een prachtige
ervaring om zo samen met Wim op pad te zijn. Echt bere gezellig en dan neem je de mindere kant
van Wim het snurken op de koop toe
Koen Hesseling