Koerier nr 091 - Kovom

8
In de Surface to Surface mode had een Nike batterij
van 100 nautische mijlen of 180 km. In deze mode
had een conventionele warhead relatief weinig
impact. Voor dit soort situaties kon de missile ook
worden uitgerust met een nucleaire lading.
Een voorbeeld van de locatie van de verschillende onderdelen van een Battery Control. De plaatsing is zodanig, dat alle
radars vrij zicht hebben in de belangrijkste richting, de richting van waaruit de dreiging werd verwacht. Voor een goed
bereik werd gezocht naar heuveltoppen, waar het vaak woekeren was met de beschikbare ruimte. We zullen dan ook verderop
in het artikel zien, als we twee locaties bespreken, dat plaatselijke omstandigheden regelmatig noopten tot alternatieve
opstellingen.
Battery Control
Het wordt nu tijd dat we de verschillende
onderdelen van een Nike batterij afzonderlijk gaan
bespreken. Laten we daarbij beginnen met het
Battery Control gedeelte. We doen dit aan de hand
van de onderstaande figuur met een typische
opstelling. Afhankelijk van de plaatselijke situatie
kon de indeling echter wel eens wijzigen. De
illustraties komen uit het handboek. We beginnen
met de drie rondzoekradars van de Battery Control:
De Low Power Acquistion Radar (LOPAR) radar.
Dit is een compact gebouwde rondzoekradar en in
de oorspronkelijke opzet de enige rondzoekradar
van het Nike Ajax systeem. Het rechthoekige
bovenste gedeelte is de antenne en draait rond. De
zender en ontvanger zitten in de cilindervormige
voet. Aan de gehele opbouw is goed te zien dat
deze radar ontworpen is voor een mobiele
installatie. Onderstaand een foto van de radar uit
het handboek. Als je goed kijkt zie je dat de
classificatie van het document “Confidential” voor
het inscannen afgeplakt is.
Met de hier volgende foto nemen we nog even een
kijkje in de radome. Bij deze radar draait de radome
mee.
LOOPGRAAFKOERIER NO. 91 DECEMBER 2010