Diagnostiek en behandeling van het carpale-tunnelsyndroom

D i a g n o s t i e k e n b e h a n d e l i n g v a n h e t c a r p a l e - t u n n e l s y n d r o o m
E p i d e m i o l o g i e e n r i s i c o f a c t o r e n
Conclusie
Niveau 2
Het is aannemelijk dat overgewicht een risicofactor is voor het ontstaan
van CTS.
B De Krom 1990; Becker 2002; Ferry 2000
(Cannon 1981, Pascual 1991, Stevens 1992). De Krom et al. (1990) daarentegen vonden na
uterusextirpatie zonder ovariëctomie eveneens een verhoogd risico.
Conclusies
Niveau 2
Het is aannemelijk dat ovariëctomie een risicofactor is voor het ontstaan
van CTS.
Zwangerschap
Over de incidentie van CTS tijdens de zwangerschap lopen de getallen sterk uiteen. Padua
et al. (2001) zagen in een prospectief onderzoek dat meer dan de helft van de zwangeren,
vooral in het laatste trimester, klinische verschijnselen van een CTS krijgt. In een retrospectief
onderzoek vonden Stolp-Smith et al. (1998) daarentegen bij minder dan 1% van de
zwangeren aanwijzingen voor een CTS. In diverse andere onderzoeken variëren de percentages
van 2,3 tot 31 (Padua 2001, Rosenbaum 2002). Het is niet duidelijk waarop die grote
verschillen berusten. Padua et al. (2001) vonden bij slechts 43% van de zwangeren met
CTS-klachten een gestoorde zenuwgeleiding. Dit wordt waarschijnlijk verklaard doordat de
klachten vooral worden veroorzaakt door vochtretentie leidend tot oedeem, onder andere ter
plaatse van de carpale tunnel. Dit hoeft kennelijk op korte termijn geen zenuwgeleidingsvertraging
te veroorzaken.
Radecki (1994) benaderde de zaak van de andere kant. Hij geeft percentages zwangeren
onder zijn CTS-patiënten: 5,7% met neurofysiologisch bevestigd CTS en 2,1% met brachialgie
zonder afwijkende geleiding. Stevens et al. (1992) vonden in de algemene bevolking
van Rochester (Verenigde Staten) bij vrouwen in de leeftijd van 15 tot 44 jaar bij zwangeren
2,5 maal zo vaak een CTS als bij niet-zwangeren.
Niveau 2
B Cannon 1981; Pascual 1991; Stevens 1992
Het is onduidelijk of het gebruik van orale anticonceptiva een risicofactor
is voor het ontstaan van CTS.
B De Krom 1990; Ferry 2000; Vessey 1990
Diabetes mellitus
In een systematische review van patiëntcontrole- en cohortonderzoeken van Van Dijk et al.
(2003) bleek diabetes een risicofactor voor CTS te zijn (‘odds ratio’ (OR) 2,2; (95%-BI 1,5-3,1).
In een, niet in de review opgenomen onderzoek (Radecki 1994) werd diabetes geconstateerd
bij 7,6% van de met zenuwgeleidingsonderzoek bevestigde CTS-diagnose versus bij 1,4%
van de mensen uit dezelfde onderzoeksgroep bij wie een zenuwgeleidingsonderzoek de
diagnose CTS niet kon ondersteunen: p < 0,001. In een ander niet in de review opgenomen
patiëntcontroleonderzoek (Becker 2002) was diabetes echter slechts een zwakke risicofactor.
Mogelijk is het veelvuldig vóórkomen van overgewicht bij diabetici een ‘confounder’.
Conclusie
Conclusie
Niveau 2
Het is aannemelijk dat zwangerschap een risicofactor is voor het ontstaan
van CTS. Er aanwijzingen zijn dat een aanzienlijk deel van de klachten
spontaan verdwijnt na de bevalling.
B Padua 2001; Stevens 1992
Niveau 2
Het is aannemelijk dat diabetes mellitus een (zwakke) risicofactor is voor
het ontstaan van CTS.
B Van Dijk 2003; Becker 2002; Radecki 1994
Vrouwelijke geslachtshormonen
Vessey et al. (1990) vonden dat vrouwen die anticonceptiva gebruiken een tweemaal zo hoge
kans op CTS hebben als andere vrouwen. Andere onderzoekers vonden echter geen verhoogd
risico (De Krom 1990, Ferry 2000). Ook voor een relatie tussen oestrogeengebruik in de
menopauze en het ontstaan van CTS is geen bewijs gevonden (Ferry 2000). Vrouwen in de
menopauze die 6-12 maanden geleden voor het laatst menstrueerden, hadden een verhoogd
risico van CTS (De Krom 1990). Ovariëctomie bleek ook een risicofactor voor CTS te zijn
Schildklierpathologie
In de systematische review van Van Dijk et al. (2003) werd gevonden dat hypothyreoïdie een
bescheiden risicofactor is (OR1,4; 95%-BI 1,0-2,0). In een, niet in de review opgenomen,
prospectief onderzoek (Palumbo 2000) werd eveneens vastgesteld dat hypothyreoïdie een
risicofactor is en dat CTS-klachten vaak blijven bestaan ondanks behandeling met schildklierhormoon.
Ook hyperthyreoïdie is geassocieerd met het CTS (Duyff 2000).
26 27