Roperunner 2012-1

Herby’s Corner
Er is in de loop van de jaren heel veel veranderd in de
survivalwereld. In het begin bestond een training veelal uit het zo
vaak mogelijk doen van een swing over of een zo groot mogelijke
afstand afleggen aan een apenhang. Nu is daar een veel meer
toegesneden training voor een grotere groep atleten.
Kleine groepen wisten elkaar te vinden en zij waren samen bezig met een training.
Hier en daar waren al wel enkele pioniers actief als trainer voor een groep. Wel
waren alle trainingen zo ingericht dat iedereen er zijn of haar voordeel mee kon
doen.
Dit zal bij een groot aantal groepen nog steeds zo zijn en daar is helemaal niets
mis mee. Iedereen leert van en stimuleert elkaar. Toch is dit niet overal nog
mogelijk. Soms zijn de groepen dermate groot geworden dat streaming een
perfecte insteek is om nu een niveau training neer te zetten. Natuurlijk blijft het
aan de atleet om er datgene uit te halen waar hij of zij op dat moment behoefte
aan heeft.
Het zelfde verhaal geldt voor jeugdtrainingen. Ook daar is niveautraining geen
onbekend fenomeen. In Dinxperlo hebben we deze vorm ingevoerd mede
vanwege de grootte van de groep kinderen. Wij trainen met een instroomgroep,
een groep met diploma A, een groep met diploma B en een wedstrijdgroep.
Ondanks het feit dat er verschillende leeftijden door elkaar in een groep zitten
maakt dit toch dat de trainingsopbouw beter neergezet kan worden. We hebben
daarbij ook gekozen voor vaste trainers voor elke groep. Daarbij werken we met
een buddysysteem. Elke trainer heeft een vast maatje die als achtervanger dient.
Met name bij de jeugd blijkt het echter heel moeilijk te zijn om een overstap te
laten maken naar de wedstrijden. Wat daarvan de oorzaak is is moeilijk te
achterhalen. Gezien het enthousiasme waarmee getraind wordt zou anders
verwacht mogen worden. Is het de afstand of het kostenplaatje? Beide
argumenten kan ik me nauwelijks voorstellen. Over het algemeen zijn er
voldoende wedstrijden in de buurt om aardig mee te kunnen draaien in de diverse
categorieën. En de inschrijfgelden zijn voor de jeugd over het algemeen ook niet
te hoog.
Wellicht moet er toch nog eens verder nagedacht worden over het regionaliseren
van wedstrijden en het organiseren van een overkoepelend NK. Misschien dat dan
nog meer kinderen over de wedstrijdstreep getrokken kunnen worden waardoor
het steeds leuker wordt om mee te gaan doen.
Ik zou het heel leuk vinden dat een grotere groep kinderen van Ropes&Running
de overstap zou maken naar de wedstrijdgroep en het Jeugd Survival Circuit
(JSC) Ik weet zeker dat zij bij de wedstrijden geen gek figuur zouden slaan.
Een ding moet echter altijd voorop staan. Een survivalrun is altijd fun.