Agadir - Reizen De Cauwer

Aan het einde van de jaren tachtig leek er schot te
komen in het vredesproces en werd een wapen-stilstand
gesloten. Deze hield echter niet lang stand en
de schermutselingen en gevechten namen weer toe.
In de jaren negentig voerde Marokko een beleid dat
gericht was op economische en politieke liberalisering.
Internationaal gezien streefde
Marokko naar goede betrekkingen met het buitenland
en nam het land een pro-westerse houding
aan. De verhouding met de EU werd in 1995
beheerst door een conflict over visserijrechten
voor de Marokkaanse kust. In het kader van de
politieke liberalisering werden in november 1997
parlementsverkiezingen gehouden. In 1999 stierf
koning Hassan II op 70-jarige leeftijd. Zijn zoon,
Mohammed VI, volgde hem op. Hij wordt in het
Westen beschouwd als één van de representanten
van een nieuwe lichting jonge moderne staatshoofden
die in het Midden-Oosten modernisering en
democratie teweeg kunnen brengen.
Marokko ligt in het noordwesten van Afrika,
begrensd door Algerije, Mauretanië, de Atlantische
Oceaan, de Straat van Gibraltar en de Middellandse
Zee. De oppervlakte van het land bedraagt
458.730 km², zonder het door Marokko sinds
29 februari 1976 beheerde deel van de voormalige
Spaanse Sahara, dat ongeveer 180.000 km² beslaat.
Er zijn in het land drie hoofdklimaten te onderscheiden:
• Een mediterraan klimaat met zachte, vochtige
winters en droge, hete zomers: ten noordwesten
van het Atlasgebergte.
• Een bergklimaat: in de hogere delen van het
Atlasgebergte.
• Een woestijnklimaat: in het zuidoostelijke deel van
het land.
In steden zoals Agadir, Fes, Marrakech en
Ouarzazate schijnt de zon gemiddeld 8 uur per dag
en bedraagt de temperatuur gemiddeld 21° Celsius.
Agadir
Agadir ligt aan de Atlantische Oceaan, aan de voet
van een 236 m hoge berg (uitloper van de Hoge
Atlas) en ongeveer 8 km ten noorden van de Oued
Souss (Oued=rivier), die door de Souss-vlakte
stroomt.
Agadir telt ongeveer 300.000 inwoners (met agglomeratie),
waaronder een groot aantal Europeanen.
In het verre verleden stichtten de Phoeniciërs de
handelsvestiging van Russadir in de zeer gunstig
gelegen baai van Agadir. In deze periode bezat de
Souss-vlakte een rijke vegetatie en kwamen er zelfs
olifanten voor. Van de verdere geschiedenis tot aan
de 11e eeuw na Christus is weinig bekend. In de
11e eeuw werden mineralen en andere handelswaren
per karavaan naar Taroudant vervoerd.
Taroudant werd dan ook het handelscentrum van
het Soussgebied.
Agadir kreeg meer en meer bekendheid als havenstad.
In 1505 werd door een Portugees iets ten noorden
van het huidige Agadir een handelsvestiging gesticht,
die in 1513 aan de koning van Portugal verkocht
werd.
In die tijd wees alles erop dat Agadir binnen korte
tijd een bloeiende handelsstad zou worden. Deze
ontwikkeling werd echter verstoord door het begin
van de Heilige Oorlog (1531) tegen de Portugezen.
Het duurde echter nog 10 jaar voordat de Berbers
Agadir konden veroveren (1541). Na deze korte
onderbreking kwam de stad weer tot bloei.
Sultan Moulay Abdallah liet in 1572 de Kasbah
Agadir Dgir bouwen als gemeenschappelijke graanopslagplaats.
De suikerrietplantages brachten grote economische
voorspoed in de Souss-vlakte. In 1741 was
de export van suiker in handen van de Hollandse
kooplui. Boven de poort van de oude Kasbah,
boven de haven, staat nog steeds de inscriptie:
“Vrees God en eer de Koning” in het Nederlands en
in het Arabisch.
In 1765 kwam er een einde aan deze bloeiperiode
toen Sultan Mohamed ben Abdallah beval dat de
Europese schepen voortaan de plaats Mogador
(het huidige Essaouira) binnen moesten lopen.
Hierdoor slinkte het inwonersaantal van Agadir
gevoelig.
Latere pogingen om de handel weer te doen
opleven o.a. door de stichting van het stadje Tiznit
in 1886 (Tiznit ligt 90 km ten zuiden van Agadir),
hebben economisch gezien weinig effect gehad.
Het weer enigszins opbloeien van Agadir hing nauw
samen met de ontwikkeling van de Franse koloniën
in Afrika. Agadir bezat namelijk tussen Casablanca
en Dakar (Senegal) de enige altijd veilige haven aan
de Atlantische kust en was daarom voor de Fransen
een strategisch belangrijk punt. De nieuwe haven,
in 1953 door de Nederlanders aangelegd, kreeg
steeds grotere betekenis o.a. door de toenemende
irrigatie (stuwmeren) in de landbouw, de verdere
exploitatie van de mijnen in het Atlasgebergte en
de toenemende visvangst.
In de nacht van 29 februari 1960 werd Agadir
echter door een zee- en aardbeving bijna geheel
verwoest. Alleen de Kasbah bij de haven en enkele
andere huizen in de buurt van de haven bleven
gespaard.
Er kwamen ongeveer 15.000 mensen om het leven
en het werk van vele jaren was weer verloren gegaan.
Maar met een enorm initiatief, hulp uit binnen- en
buitenland en een groot optimisme, heeft men
de nieuwe stad Agadir opgebouwd: een modern
vakantieparadijs aan de kilometerslange baai van
Cap Rhir tot Oued Massa.