Patrick Neven - UHasselt

juiste plek zitten, zoiets. Ik was hier al aangesteld op tijdelijke basis als zogenaamde ‘junior
groepleider’, en blijkbaar vonden ze wat ik deed wel overtuigend. Overigens was ik een van de
jongste directeurs ooit aangesteld en dat bleek achteraf toch een tweesnijdend zwaard. Enerzijds
is dat natuurlijk flatterend, anderzijds geeft dat ook een gevoel van having to live up to
the expectations. Gelukkig word je vanzelf ouder, en krijg je vanzelf meer grijze haren (lacht).”
Je houdt je bezig met een kwetsbaar onderdeel van onze natuur: de vogels. Hoe kwetsbaar
zijn ze eigenlijk en hoe staan ze ervoor?
Bart Kempenaers: “Tja, op dit ogenblik zijn er ongeveer 10.000 vogelsoorten bekend en
daarvan zijn er 2.000 bedreigd. Die bedreiging is duidelijk het gevolg van de impact die we als
mens hebben op onze planeet: destructie van habitat, verstedelijking, vervuiling, enzovoort.
In de laatste 500 jaar zijn er ongeveer 130 vogelsoorten uitgestorven en ik denk dat we kunnen
verwachten dat in de komende jaren nog eens minstens 20 soorten van de planeet gaan
verdwijnen.”
Doet het je pijn om te zien hoe verkwistend we met onze aarde omspringen?
Bart Kempenaers: “Uiteraard. En ik vind het verbazingwekkend hoe weinig mensen daar van
wakker liggen. Er zijn twee dingen die mij opvallen.”
“Ten eerste, de kennis van de biologie (fauna en flora in onze omgeving) is bij het grote
publiek beperkt en wat je niet kent kun je ook niet liefhebben. Ik bedoel, als je vandaag niet
weet wat een Geelgors is zal het je waarschijnlijk ook weinig kunnen schelen dat die er morgen
niet meer is. De mens lijkt zich meer en meer te verwijderen van de natuur. Het is bijna
lachwekkend, maar veel stadskinderen hebben bijvoorbeeld nog nooit een koe gezien, hoewel
ze natuurlijk wel melk drinken en het vlees eten. Ik vind dat je in dat verband het belang van
het biologieonderwijs niet genoeg kunt benadrukken.”
“Ten tweede, heb ik het gevoel dat we ons vermogen om met technologie en wetenschap alle
problemen op te lossen zwaar overschatten. We zijn bezig onze omgeving minder leefbaar te
maken en biologische diversiteit te vernietigen, en dat proces lijkt niet te stoppen. Uiteindelijk
is het probleem natuurlijk de overbevolking en onze drang om altijd maar meer te willen.
Hieraan iets willen veranderen lijkt utopisch, ook omdat de catastrofes toch vooral de armere,
onmachtigen treft, terwijl the rich and the beautiful zich er nog relatief makkelijk aan kunnen
onttrekken.”
Heb je dan zin om op de barricades te gaan staan? Of doe je dat al?
Bart Kempenaers: “Op de barricades gaan staan is niet zo mijn stijl, maar ik discussieer er
wel over met mijn studenten, en met het algemene publiek tijdens voordrachten en debatten.”
36 | UHasselt Magazine | oktober 2009