31.10.2014 Views

Mania 312

Bear's Den, Bob Dylan, Damien Rice, Neil Young

Bear's Den, Bob Dylan, Damien Rice, Neil Young

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Het blad van/voor muziekliefhebbers 7 november 2014 | nr. <strong>312</strong><br />

No Risk Disc:<br />

BEAR’S DEN


N RISK<br />

DISC<br />

mania <strong>312</strong><br />

BEAR’S DEN<br />

Islands<br />

CD 2x10 inch<br />

(Caroline/Universal)<br />

Naar het debuut van de Britse band Bear’s Den wordt<br />

al een tijdje reikhalzend uitgekeken. Op basis van<br />

twee uitstekende ep’s werd de band eind vorig jaar<br />

al uitgeroepen tot grote belofte voor 2014 en met<br />

haar debuut Islands maakt de band uit Londen dit<br />

nu eindelijk meer dan waar. Bear’s Den komt uit de<br />

Londense folkscene die eerder bands als Mumford<br />

& Sons en Noah & The Whale heeft voorgebracht.<br />

Met name de muziek van Mumford & Sons draagt<br />

relevant vergelijkingsmateriaal aan, zeker wanneer<br />

Bear’s Den kiest voor aanstekelijke folky tracks die<br />

nu al garant lijken te staan voor volle festivalweides.<br />

Islands, dat overigens flink wat tracks bevat van de al<br />

eerder uitgebrachte ep’s, laat echter horen dat Bear’s<br />

Den ook een hele andere kant heeft. Islands bevat<br />

immers vooral dromerige en opvallend stemmige<br />

tracks, die variëren van redelijk traditionele folksongs<br />

tot tracks die opvallen door een fraai gebruik van<br />

blazers of ander instrumentarium. Met name in de<br />

laatstgenoemde tracks schuift Bear’s Den voorzichtig<br />

op in de richting van een band als Elbow, terwijl<br />

een aantal andere tracks raken aan het werk van<br />

Coldplay, Snow Patrol en Radiohead. Het zijn hele<br />

grote namen waarmee de muziek van Bear’s Den<br />

kan worden vergeleken, maar de band kan deze<br />

vergelijking aan. Islands is een uitstekend debuut<br />

van een band die eigenlijk alleen maar heel groot<br />

kan worden. Islands is bovendien een bijzonder<br />

veelzijdig debuut vol songs die ook buiten de<br />

lijntjes durven te kleuren en hierdoor steeds<br />

meer gaan boeien. Een enorme aanwinst voor de<br />

popmuziek, deze Britse band. (Erwin Zijleman)<br />

3


Pop & Rock<br />

AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD<br />

IX CD 2cd deluxe 2LP<br />

(Century Media)<br />

Er was een tijd dat …And You Will Know Us By The Trail Of Dead een<br />

gitaarband van de grote gebaren was. De ene keer wat geslaagder dan<br />

de andere, maar het geluid was onmiskenbaar uniek. Tegenwoordig<br />

lijkt de band wat meer balans te hebben gevonden. Dat leidt tot een solide kwaliteit, maar<br />

tegelijkertijd ook tot wat minder avontuur. De band lijkt soms bijna teveel controle te willen<br />

houden, maar gelukkig worden de teugels vanaf derde nummer A Million Digits wat losser<br />

gelaten. Zo komt de band traag op gang maar worden alsnog de hoogtes bereikt die de vorige<br />

platen dat monumentale karakter meegaven. (Martjn Koetsier)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

ANTONY & THE JOHNSONS<br />

Turning CD+dvd<br />

(Rough Trade/Konkurrent)<br />

Een bloedmooie tranentrekker, zo omschreef ik jaren geleden het nummer<br />

Hope There’s Someone van Antony & The Johnsons. De eigenzinnige<br />

Antony Hegarty benam mijn adem. Ik ging mij in hem verdiepen en kocht<br />

zijn wonderlijke album I Am A Bird Now (2005). Turning (cd & dvd) is een door Charles Atlas<br />

geproduceerde film waarin dertien op een roterend platform acterende vrouwen (‘the beauties’)<br />

worden gevolgd tijdens hun samenwerking met Antony & The Johnsons in The Barbican in Londen<br />

(2006). Het zijn aangrijpende levensverhalen die muzikaal worden omlijst door de beste livecomposities<br />

van Antony, waarbij tevens twee niet eerder uitgebracht nummers zijn te horen; Whose Are<br />

These en Tears Tears Tears. In een wereld waarin acceptatie en respect steeds verder naar de achtergrond<br />

verschuiven, is Turning een veredeld manifest waarin Antony – zoals hij dat uitermate goed kan – hoop, liefde<br />

en oprechtheid tentoonspreidt. Al met al een prachtig geheel! (Jelle Teitsma)<br />

CHASING RAINBOWS<br />

With Henk Jonkers CD LP+CD<br />

(Excelsior)<br />

Dat er nog niet eerder een langspeler vernoemd is naar deze slagkrachtige<br />

producer mag een kleine schande heten gezien zijn betrokkenheid binnen de<br />

vaderlandse indierock. Noem ons maar eens een serieuze langspeler vanaf begin<br />

jaren negentig waar Jonkers niet bij betrokken was? Oh! Gelukkig kwam kunstenaar Lawrence Rengert<br />

(zijn ongetwijfeld bewust bête blik op de hoes is gewoonweg fantastisch!) vanuit Santa Barbara, Califonië<br />

naar onze internationaal befaamde Amsterdamse Rijksakademie van beeldende kunsten met zijn demo’s<br />

van gitaarliedjes om daar Henk Jonkers te treffen en die heeft daar dus verstand van. Met bevriende<br />

rockroutiniers en helden Geert de Groot, Dick Brouwers en Wim Elzinga (wij dachten tegen het einde zelfs<br />

Richard Janssen te horen maar misschien wilden we dat gewoon heel erg graag) creëerde Jonkers een knap<br />

sfeerplaatje in de auditieve knutselhoek waar Beck en Eels ook dikwijls verkeren evenals Sonic Youth als zij<br />

zich inhouden en, wie kent hem nog, Jonathan Richman. Die ‘navelplaat’ van Hallo Venray uit 1991 zal wel<br />

nooit overtroffen worden, maar het innemende Chasing Rainbows, uiteraard op Excelsior, is zeker wel Jonkers’<br />

meest aansprekende productie sinds het debuut van The Horse Company uit 2007.(Albert Jonker, geen<br />

familie)<br />

4<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

ARIEL PINK<br />

Pom Pom<br />

CD 2LP<br />

Ariel Pink komt zonder zijn Haunted<br />

Graffiti met een nieuwe plaat, zeventien<br />

songs over bijna zeventig minuten; een dubbelalbum<br />

maar liefst. Pom Pom is de opvolger van het in 2012<br />

verschenen Mature Themes en mag dan gelden als een<br />

soloplaat, hij maakte hem beslist niet in zijn eentje.<br />

Twee tracks, Jell-O en Plastic Raincoats In The Pig<br />

Parade, schreef hij samen met legende Kim Foley die<br />

we vooral kennen als manager van The Runaways. De<br />

prachtige hoes werd ontworpen door Holy Shit’s Matt<br />

Fishbeck. Leuk detail, de kanten op de dubbel-lp zijn P<br />

I N en K, in plaats van het gebruikelijk A B C en C. (Bert<br />

Dijkman)<br />

OLAFUR ARNALDS & JANUS<br />

RASMUSSEN<br />

Kiasmos CD 2LP<br />

De samenwerking tussen de IJslandse<br />

componist Ólafur Arnalds en Janus Rasmussen, Faeröer<br />

electromastermind, levert interessant werk op. De<br />

subtiele arrangementen van Arnalds worden beheerst<br />

voortgestuwd door de percussie en drumcomputers<br />

van Rasmussen waardoor ze een scherpe bite krijgen.<br />

De luisteraar kan zelf kiezen om mee te deinen op de<br />

pianoklanken of om de energieke beats per minute de<br />

boventoon te laten voeren. Label Erased Tapes heeft<br />

wederom wat bijzonders in zijn catalogus staan. (Rena<br />

Postma)<br />

JIMMY BARNES<br />

Hindsight CD 2LP<br />

De Australische zanger Jimmy Barnes<br />

viert dat hij dertig jaar soloartiest is en<br />

vijftien albums maakte. Hij verliet in 1983 Cold Chisel,<br />

een band die in Australië heel groot was, en begon<br />

voor zichzelf. Hij wilde doorgaan, maar koos voor<br />

een solocarrière. Op dit vijftiende album liet hij zijn<br />

beste nummers uitvoeren door zijn favoriete artiesten.<br />

Daarom is dit album een verzameling van grote namen.<br />

Fraai. (Erik Mundt)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

ELEMENTARY PENGUINS<br />

Weekend Transition CD 2LP<br />

(V2)<br />

Een Nederlands trio met een Engelse zanger,<br />

zo laat The Elementary Penguins zich het best<br />

omschrijven. En ze komen uit Amsterdam. De<br />

band bewandelde de omgekeerde weg, bij<br />

hun eerst een ep die bij 3FM belandde. Daarna<br />

volgden een single en optredens. Maar hun<br />

hele debuut klopt. Transparant, hitgevoelig<br />

en bijzonder dansbaar, minstens vijf singles.<br />

Geproduceerd door Bram Kniest, drummer van Go<br />

Back To The Zoo, klinkt het geweldig. Zanger Dale<br />

Wathey heeft een herkenbaar stemgeluid en de<br />

invloeden van de band bewegen zich tussen Elvis,<br />

Hendrix, The National en favoriet Tame Impala. Ze<br />

hebben er het springerige mee gemeen. Zanger<br />

Wathey was ooit bassist van Tiny Dancers uit<br />

Sheffield en stond op de locaties als Glastonbury,<br />

in de Whisky-a-go-go in Los Angeles, bekend van<br />

The Doors, en in het voorprogramma van Dylan.<br />

Hun muziek, tussen pop, disco en new-wave<br />

moet rijpen, maar door hun enthousiasme is het<br />

bijzonder aanstekelijk. Een grote toekomst wacht.<br />

(Erik Mundt)<br />

platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 5


Pop & Rock<br />

Luister<br />

trip<br />

LORRAINVILLE<br />

Desire The Reckless CD LP<br />

(Goomah)<br />

Was die Edison voor het debuut van Lorrainville<br />

al volkomen terecht, met Desire The Reckless<br />

promoveert de band naar de absolute voorhoede<br />

van de nationale popmuziek. Ze verenigen het<br />

allerbeste van topartiesten als Damien Rice (If I Die<br />

Tonight), Counting Crows (It’s Not A Crime), Amos<br />

Lee (Win Some, Loose Some) en Ryan Adams (49-<br />

7). Ja, ik geef toe, het is me nogal een statement.<br />

Toch kan ik er niets anders van maken. Alle, écht<br />

alle nummers zijn van wereldklasse. Daarbovenop<br />

klinkt de plaat ook nog eens wonderbaarlijk<br />

coherent. En dat is best een verrassende conclusie<br />

wanneer je weet dat bijna ieder nummer door een<br />

andere artiest (zoals Bertolf Lentink, Dennis Kolen,<br />

Tommy Ebben en Tije Oortwijn) geschreven en<br />

aangedragen is. Nog verrassender is het wanneer je<br />

vervolgens constateert dat vrijwel al die nummers<br />

door een compleet andere band uitgevoerd (en<br />

dus geïnterpreteerd) worden. Een vaste formatie<br />

die nummers van anderen uitvoeren; daar draait<br />

Lorrainville 2.0 om. En wanneer je dat in je<br />

achterhoofd houdt, dan is het eindproduct onder<br />

bezielende leiding van topproducer Guido Aalbers in<br />

één woord geweldig te noemen. (Dennis Dekker)<br />

ADRIAN CROWLEY<br />

Some Blue Morning<br />

CD LP<br />

Some Blue Morning is alweer het<br />

zevende album van de in Dublin<br />

woonachtige singer-songwriter Adrian Crowley die<br />

zijn carrière op 25-jarige leeftijd aanving. Zijn diepe<br />

en zware stem geven de melancholische liedjes veel<br />

diepgang. Gelukkig is Crowley niet over een nacht ijs<br />

gegaan wat de productie betreft. Hij maakt gretig maar<br />

gedoseerd gebruik van orkesten en elektronica om de<br />

songs op te tuigen. Het resultaat is boeiend en prachtig<br />

tegelijkertijd. (Luc van Gaans)<br />

DANS DANS<br />

3CD LP+cd<br />

Muzikale avonturiers waren deze<br />

Antwerpse supergroep vermoedelijk<br />

reeds even op het spoor. Dans Dans maakte de<br />

afgelopen jaren al improviserend furore op de<br />

podia en levert nu met 3 haar meest creatieve en<br />

uitgebalanceerde album af. Voor iedereen die nu pas op<br />

de bandwagon springt: de acht nummers zijn nog even<br />

onnavolgbaar, filmisch en virtuoos. Een veelheid aan<br />

stijlen duelleert met elkaar – al voert jazz de boventoon<br />

– zonder ook maar enig moment hybride te klinken. Het<br />

trio toert de rest van 2014 door België en Nederland.<br />

Zien is geloven. (Max Majorana)<br />

ECHO & THE BUNNYMEN<br />

Live In London<br />

CD 2LP<br />

De tournee van Echo And The<br />

Bunnymen dit voorjaar in de UK,<br />

ter ondersteuning van het nieuwste studioalbum<br />

Meteorites, verliep aanvankelijk tamelijk rampzalig.<br />

Last minute afzeggingen wegens stemproblemen van<br />

zanger Ian McCulloch waren hier debet aan. Het mag<br />

dan ook een klein wonder heten dat Live in London,<br />

een nieuwe live-dubbelaar die een maand of wat later<br />

is opgenomen zo fraai uitpakt De man, bij wie cynisme,<br />

blues en romantiek alsmaar om voorrang vechten, kan<br />

niet meer stuk. En dat gaat hij dan ook niet, zeker niet<br />

als hij improviserend in prachtige een-tweetjes met<br />

gitarist Will Sergeant golden oldies als Nothing Lasts<br />

Forever en Lips Like Sugar oprekt tot epische proporties.<br />

(Wim Koevoet)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

NEIL DIAMOND<br />

Melody Road<br />

CD CD deluxe 2LP<br />

(Universal)<br />

Diamond maakte zo’n tien jaar geleden een artistieke wederopstanding<br />

met 12 Songs. Een muzikale lijn die hij doortrok op de Home Before<br />

Dark. Melody Road kan een logisch vervolg genoemd worden met<br />

songmateriaal van hoge kwaliteit en een redelijk spaarzame begeleiding. Opvallend is dat<br />

op de stem van Diamond geen greintje sleet zit, wat duidelijk te horen valt op het prachtige<br />

Nothing But A Heartache. Veel liedjes doen denken aan de begindagen van zijn carrière;<br />

de tijd dat Diamond de ene na de andere mooie melodie uit zijn pen toverde. Mooie<br />

voorbeelden hiervan zijn Sunny Disposition en het bijzonder fraaie The Art Of Love. Naast de<br />

standaard twaalftrackversie, die eigenlijk genoeg is, is er een luxe uitvoering. Deze bevat twee<br />

bonustracks in de vorm van Harry Nilssons Remember en Something van The Beatles. Laat je<br />

niet afleiden door de lelijke kitschhoes, Melody Road is een prachtige plaat! (Hermen Dijkstra)<br />

a<br />

Pop & Rock<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

SOFIA DRAGT<br />

I See You CD<br />

(Bula)<br />

Sofia Dragt won vorig jaar de Grote Prijs van Nederland in de categorie<br />

SOF A<br />

DRAGT<br />

I SEE YOU<br />

singer-songwriter. Nu heeft deze prijs al lang niet meer de betekenis<br />

die het ooit had, maar met illustere voorgangers als Marike Jager, Moss,<br />

Fabiana Dammers, Roosbeef, Lucky Fonz III en Eefje de Visser mag wat verwacht worden<br />

van Sofia Dragt. Dat liet ze al horen op de prima ep Over Rainbows die vorig jaar verscheen, maar haar<br />

volwaardige debuut I See You is nog veel beter. Sofia Dragt maakt door haar mooie pianospel en heldere zang<br />

gedomineerde popliedjes die opvallen door hun schoonheid, avontuurlijkheid en veelzijdigheid. Steeds weer<br />

weet Sofia Dragt te verrassen met popliedjes die het oor aangenaam strelen maar ook tegen de haren in<br />

durven te strijken. Het zijn vaak klassiek aandoende popliedjes die prikkelen als Tori Amos dat kan, verbazen<br />

als het beste van Kate Bush, maar uiteindelijk betoveren en verleiden door de talenten van Sofia Dragt. Dat<br />

ze vorig jaar een prijs won is iedereen al lang vergeten, maar I See You is een plaat die je lang bij zal blijven.<br />

(Erwin Zijleman)<br />

THE FLAMING LIPS<br />

With A Little Help From My Fwends CD LP<br />

(Bella Union/PIAS/Rough Trade)<br />

The Beatles’ Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band vormde voor vele bands een<br />

inspiratiebron. Wat heet, zonder dit baanbrekende album zou Brian Wilson nooit zijn<br />

verdronken in Smile. Integrale herinterpretaties zijn ook geen unicum, waarbij die van<br />

rockabillygezelschap Big Daddy de leukste is. Na eerder al Pink Floyds Dark Side Of The Moon onder handen<br />

te hebben genomen, wagen de Flaming Lips zich voor het goede doel nu aan Sgt. Peppers, met wisselend<br />

resultaat. Het begint allemaal wel erg trippy met J. Mascis en My Morning Jacket, maar al snel verandert de<br />

toon en wordt het oorspronkelijke album meer en meer recht gedaan met, wie had dat ooit gedacht, bijdragen<br />

van Miley Cyrus. Het resultaat stuitert uiteindelijk alle kanten op en benadrukt vooral de trip die de plaat ooit<br />

was. (Henri Drost)<br />

6<br />

7


Pop & Rock<br />

grand cru<br />

HENNY VRIENTEN<br />

En Toch… CD LP<br />

(Topnotch/Universal)<br />

Veertien nieuwe liedjes zijn het en<br />

toch was het 23 jaar geleden dat Henny Vrienten<br />

zijn laatste soloalbum uitbracht met als titel Mijn<br />

Hart Slaap Nooit. Hij vond het gewoon tijd om zijn<br />

hart opnieuw te luchten. Er was zoveel gebeurd in<br />

de tussentijd, genoeg om over te schrijven. Aan<br />

een goed verborgen Amsterdamse gracht bevindt<br />

zich het muzikale domein van de familie Vrienten.<br />

Met zoon Xander en het frisse Amsterdamse trio My<br />

Baby (Loves Voodoo) als combo en Daniël Lohues<br />

als producer, viel alles daar precies op zijn plaats.<br />

Het is de plaat geworden die hij al geruime tijd<br />

in zich had. Puur en recht door zee, ongekunsteld<br />

en toch verzorgd in productie en (akoestische)<br />

gitaararrangementen. Americana-achtige liedjes<br />

over de liefde voor zijn eerste gitaar, over vrienden<br />

van vroeger, over een Mug In De Klamboe, over<br />

Margreetje – met dank aan Bo Diddley – en over<br />

zijn moeder Lieske, die vorig jaar overleed. Gevoelig<br />

en doorleefd, maar ook maatschappijkritisch op<br />

zijn tijd zoals in het sleutelnummer Waar Het Niet<br />

Over Gaat. Uiteindelijk gaat het toch om de liefde<br />

en ‘wie jou in je waarde laat...’ en voor de rest zijn<br />

het slechts namen, woorden, plaatsen en dromen.<br />

Een album om veel te draaien en vooral om van te<br />

houden! (Ruud Verkerk)<br />

8 sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl<br />

DAVE DAVIES<br />

Rippin’ Up Time CD<br />

Of de broertjes Davies nog nieuw<br />

leven in The Kinks gaan blazen blijft<br />

onduidelijk – de bevestigingen en ontkenningen volgen<br />

elkaar in moordend tempo op – maar ondertussen<br />

kunnen we ons vermaken met nieuw werk van Dave<br />

Davies. Het album opent met de smeriger rocker Rippin’<br />

Up Time met het bekende gitaarwerk van Dave. Op het<br />

gelijknamige album vinden we echo’s van het bekende<br />

Kinksgeluid. Semblance Of Sanity heeft het geluid van<br />

The Kinks van eind jaren zeventig/begin jaren tachtig<br />

en in het grapppige King Of Karaoke horen we met een<br />

knipoog zelfs nog Sunny Afternoon langskomen. The<br />

Front Room brengt ons terug naar de kamer waar de<br />

eerste stappen op het rock ’n’ roll-pad werden gezet<br />

en waar de door broer Ray al regelmatig beschreven<br />

zussen dansten. Rippin’ Up Time is een prima plaat.<br />

Maar als Dave toch weer een hang krijgt naar het werk<br />

van The Kinks, zullen we dan broer Ray er ook maar<br />

weer bij roepen? (Ron Bulters)<br />

RICHARD DAWSON<br />

Nothing Important<br />

CD LP<br />

Richard Dawson is een singer-songwriter<br />

uit Newcastle in Engeland. Hij is alleen<br />

niet een doorsnee muzikant, zijn gitaarspel is soms<br />

sterk gerelateerd aan noise en zijn stem is het ene<br />

moment ruw en het andere moment teder. Hij maakte<br />

twee albums en op zijn derde is zijn gitaarspel nog<br />

sterker aanwezig. Het doet denken aan de eerste<br />

twee soloalbums van John Frusciante, toen die aan de<br />

heroïne was. Even wennen. (Erik Mundt)<br />

BAXTER DURY<br />

It’s A Pleasure<br />

CD LP<br />

Op zijn vierde album It’s A Pleasure<br />

zet Baxter Dury voort waar hij met<br />

Happy Soup in 2011 mee is begonnen; het trefzeker<br />

vertalen van de dagelijkse beslommeringen van een<br />

Brit die tegen zijn midlifecrisis aanschurkt. Dury is een<br />

ware meester in lome baslijntjes en tongue in cheek<br />

gitaar- en electropopliedjes. Wederom een pluim voor<br />

vocaliste Madelaine Hart, die Durys cockney parlando<br />

het nodige tegenwicht biedt. Het is lastig niet als een<br />

blok te vallen voor zo een charmante en nonchalante<br />

popplaat. (Max Majorana)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

NEW BASEMENT TAPES<br />

Lost On The River CD CD DELUXE LP<br />

(Universal)<br />

Toen T Bone Burnett werd gevraagd of hij iets<br />

wilde doen met een doos teksten die Dylan<br />

schreef ten tijde van The Basement Tapes, greep<br />

hij de kans met beide handen aan. Allereerst<br />

stelde Burnett een groep muzikanten samen die<br />

spontaan zou kunnen samenwerken. In minder<br />

dan een week werden bijna vijftig nummers<br />

geschreven en opgenomen, waarvan de eerste<br />

twintig nu verschijnen. Het album werd niet<br />

in welke kelder dan ook opgenomen, maar in<br />

Capitols hightech studio’s, waardoor het geluid van<br />

de originele Basement Tapes slechts benaderd<br />

kan worden. Jim James (My Morning Jacket) klinkt<br />

in Down On The Bottom alsof hij ‘the old, weird<br />

America’ wil verenigen met de sound van Dylans<br />

Oh Mercy. En met verbluffend resultaat. James<br />

blijkt ook in de overige nummers de troef van dit<br />

album, waar Elvis Costello zwalkt tussen goed en<br />

gemakzuchtig, Marcus Mumford gewoon doet<br />

waar hij goed in is en Rhiannon Giddens en Taylor<br />

Goldsmith (Dawes) zorgen voor de verrassingen.<br />

Lost On The River is stiekem een van de beste<br />

rootsplaten van dit jaar. (Henri Drost)


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

FOO FIGHTERS<br />

Sonic Highways<br />

(Sony Music)<br />

CD LP<br />

Zelf vindt Dave Grohl Foo Fighters de domste bandnaam ooit. Toen hij<br />

aan dit project begon, had hij nooit kunnen bevroeden dat deze band<br />

zijn belangrijkste post-Nirvana project zou worden en al helemaal<br />

niet dat het dit twintig jaar later nog steeds zou zijn. ,,Anders had ik<br />

wel wat langer stil gestaan bij de naam.’’ Dat vierde lustrum wordt<br />

‘gevierd’ met het meest pretentieuze album van Foo Fighters ooit,<br />

Sonic Highways. Acht songs bevat het, alle opgenomen in verschillende<br />

steden. Muziek en teksten zijn geboren uit de lokale sfeer, cultuur en belevenissen zoals de band, met<br />

inderdaad een beetje domme naam, die aantrof. Grohl noemt het resultaat ‘A musical map of America’. De<br />

single ‘Something From Nothing’ is Sonic Highways al enige tijd geleden vooruitgesneld. Een razendknappe,<br />

hoogst explosieve track die eigenlijk vier liedjes bevat. Onmiskenbaar een nummer van Foo Fighters maar<br />

wel beduidend minder rechttoe rechtaan dan we zijn gewend. ‘Something From Nothing’ is behoorlijk<br />

representatief voor het gehele album. Grohl en de zijnen hebben het zich niet gemakkelijk gemaakt,<br />

verleggen hun eigen grenzen om zo zichzelf weer uit te vinden. Het zou wel eens kunnen dat zeker de wat<br />

avontuurlijk ingestelde fans na verloop van tijd zeggen: beste plaat tot nog toe. (Wim Koevoet)<br />

ARETHA FRANKLIN<br />

Sings The Great Diva Classics CD LP<br />

(Sony Music)<br />

De Queen of Soul is back, met een album vol covers. De stem is<br />

uiteraard dunner dan in haar hoogtijdagen, maar al dan niet door de<br />

computer geholpen weet Aretha Franklin op dit album nog steeds<br />

de hoge noten te halen. Op Sings The Great Diva Classics, onder andere geproduceerd door<br />

Babyface vinden we opvallende en goede vertolkingen zoals de jazzy versie van Nothing<br />

Compares 2 U, een reggae-achtig (!) No One van Alicea Keys en de prachtige bluesversie van<br />

Teach Me Tonight. Een ander hoogtepunt is haar versie van Adele’s Rolling In The Deep die<br />

subtiel gemixt wordt met Ain’t No Mountain High Enough. De covers van I Will Survive en I’m<br />

Every Woman – naadloos overgaand in haar eigen hit Respect – zijn wat obligaat en verdrinken<br />

in moderne beats maar al met al weet Franklin zich na meer dan vijftig jaar in de business zich<br />

nog steeds staande te houden. (Ron Bulters)<br />

HOOKWORMS<br />

Hum CD LP+7 inch<br />

(Domino/V2)<br />

Krijsend en dreinend trappen ze af met The Impasse om vervolgens hun<br />

zachtere kant te laten zien met On Leaving. Neopsychedelica volgens<br />

de kenners, maar dus ook garage, rock en meer van dat, afgewisseld<br />

met de Hums iv, v en vi. Knetterenergiek en vol overtuiging brengen deze gasten uit Leeds<br />

hun nummers. In Offscreen hoor je de Velvet Underground terug en Retreat roept associaties<br />

op met de Dandy Warhols. JN, JW, MB, MJ en SS, de bandleden gebruiken alleen hun initialen,<br />

zijn een aanwinst voor de undergroundscene. Fijn dat Domino ze onder hun hoede heeft<br />

genomen, daar komen de gitaren en orgeltjes goed tot hun recht. Julian Cope, Bobby Gillespie<br />

van Primal Scream en Charlotte Church (ja zij, het klassiek geschoolde meisje met wie het toch nog allemaal<br />

goed is gekomen) behoren tot hun fanschare, toch niet de minste geestverruimets, dus dat zegt genoeg.<br />

(Rena Postma)<br />

JULIUS<br />

1 CD<br />

a<br />

p<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Het debuut van een veelbelovende nieuwe Nederlandse band die Julius heet.<br />

Opgebouwd rond conservatoriumstudenten Koen Brouwer, zanger en componist, en<br />

de gitaristen Erik Meereboer en Michiel Rietveld, bestaat de band uit perfectionisten.<br />

Er werd bijvoorbeeld urenlang geschaafd aan de achtergrondzang en de composities zijn tot in het oneindige<br />

geperfectioneerd. De naam komt van een bandlid die Julian heette en is een grapje en eerbetoon in een. Ze<br />

baseren zich voor hun muziek op de jaren tachtig en een grote favoriet is Fleetwood Mac, die een drummer<br />

hebben waar die band naar genoemd is. Zo valt alles op zijn plaats. Er werd nog meer inspiratie gevonden<br />

in de jaren tachtig en de muziek klinkt prettig en tijdloos. 3FM maakte de band Serious Talent en geeft ze<br />

de ruimte om hun muziek te laten horen. De kenmerkende lichte powerpop doet het goed op de radio.<br />

Conclusie: ze zullen ver komen. (Erik Mundt)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

10 11


Pop & Rock<br />

LANDMARK 105<br />

This Time<br />

CD LP<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

(V2)<br />

This Time is het debuutalbum van een band met een bijzondere naam.<br />

In kamer 105 van het Landmark hotel is Janis Joplin overleden. De groep<br />

bestaat uit leden met een diverse muzikale achtergrond. De cd is tot<br />

stand gekomen dankzij crowdfunding en opgenomen in de studio van Arnold Muhren, waar<br />

onder andere Herman Brood, Ilse de Lange en Waylon platen hebben opgenomen. Kortom, alle<br />

ingrediënten aanwezig om This Time tot iets moois te maken. En dat is gelukt. De muziek kent<br />

invloeden van de Stones, Fleetwood Mac, Ryan Adams en Sheryll Crow. De americana heeft een<br />

begin jaren zeventig gevoelstemperatuur. Gitariste en zangeres Liesbet Kwantes-Scholte heeft<br />

een warme en innemende stem die de mooi geschreven liedjes tot een aangename beleving<br />

maakt. De eerste single, het vlotte Start Again, is op Texel gepresenteerd op de sterfdag van<br />

Janis Joplin. Landmark 105 laat zich inspireren door de helden van toen. Hopelijk worden ze zelf<br />

een inspiratiebron voor de bands van de toekomst. (Luc van Gaans)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

DANIEL LANOIS<br />

Flesh & Machine CD LP+CD<br />

(Anti/PIAS/Rough Trade)<br />

De meeste mensen kennen deze geluidstovenaar uit Canada als de<br />

producer van succesvolle platen van U2, Bob Dylan, Peter Gabriel en<br />

Emmylou Harris. Daarnaast is het inmiddels ook bekend dat hij ook onder<br />

eigen naam platen maakt, die net zo sfeervol zijn als de albums die hij produceert. Daarnaast vormt hij<br />

samen met Trixie Whitley de band Black Dub. Maar als voormalig compagnon van Brian Eno houdt hij er ook<br />

een voorliefde op na voor weidse ambientmuziek. Het indrukwekkende Belladonna (2005) is daarvan een<br />

mooi voorbeeld en Flesh And Machine is een soort vervolg daarop. Op deze nieuwe plaat heerst de sfeer,<br />

met volop pedal steel en clavinet. Maar vergis je niet, onder die ruimtelijke geluidstapijten heerst vaak de<br />

spanning. Wederom een indrukwekkend stuk werk van een uniek artiest. (Louk Vanderschuren)<br />

PAUL DE LEEUW<br />

De Leeuw Zingt Long CD<br />

(Universal)<br />

Voor zijn nieuwste album heeft De Leeuw zich verdiept in het werk van een van zijn<br />

grootste muzikale inspiratiebronnen: Robert Long. Als klein jochie draaide hij thuis op<br />

zijn oranje draaitafel de platen van Robert zoals Vroeger Of Later en Levenslang. Het<br />

album is een productie met veel liefde en respect voor Robert Long en zijn muzikale erfenis. De Leeuw heeft<br />

de liedjes zelf gekozen en heeft met elk nummer een bijzondere band. En dat is te horen. Aan De Leeuw Zingt<br />

Long heeft een indrukwekkende rij gastmuzikanten meegewerkt: het Nederlands Blazersensemble, Cor Bakker,<br />

Eric Vloeimans, Typhoon, Remy van Kesteren, Ilse DeLange & JB Meijers, Carel Kraayenhof, Benny Ludemann,<br />

Marcel de Groot, Ruth Jacott, Carel Kraayenhof, The Rosenberg Trio en The New Cool Collective. (Red)<br />

ELLIOTT BROOD<br />

Work And Love 2CD<br />

Op hun vorige plaat Days Into Years<br />

liet het Canadese Elliott Brood al horen<br />

dat er soms best wat licht binnenvalt in hun donkere<br />

kijk op americana. Die lijn wordt op Work And Love<br />

doorgetrokken, wat een verrassend treffende zet blijkt<br />

te zijn. De hang naar dramatiek is nog licht aanwezig,<br />

maar smaakt in de breder opgezette gitaarnummers die<br />

steeds meer neigen naar alternatieve rock eigenlijk nog<br />

beter dan voorheen. (Martjn Koetsier)<br />

GONG<br />

I See You CD LP<br />

De Rolling Stones zijn dusdanig rijk<br />

dat ze zich op hun 75e niet meer druk<br />

hoeven te maken en daarom alleen nog voor de lol<br />

rondtoeren. Dat kan Daevid Allen, inderdaad 75, niet<br />

zeggen en dan pers je er dus nog een nieuwe plaat<br />

uit voordat je behandeld wordt voor kanker, over een<br />

bikkel gesproken. Die plaat ligt in het verlengde van het<br />

album 2032 dat uitkwam in 2009: vrij veel geneuzel<br />

en zang en te weinig lekkere glissandomuziek. Echter,<br />

de songs waarin dit laatste in stelling wordt gebracht,<br />

zijn wel degelijk de moeite waard. In Occupy en The<br />

Eternal Wheel Spins voeren gitaar en fluit de boventoon<br />

en wordt de magie van vroeger dicht benaderd. (André<br />

de Waal)<br />

Tivoli/Vredenburg<br />

Maak kans op gratis kaartjes<br />

van de volgende shows:<br />

Little Dragon<br />

op 14 november<br />

Warpaint<br />

op 25 november<br />

Stuur een mailtje naar acties@maniawinkels.nl en<br />

wie weet win jij ze!<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

PAULUSMA<br />

Pulling Weeds CD LP+CD<br />

(Excelsior)<br />

Pulling Weeds, het vierde album van Jelle<br />

Paulusma, was een jaar geleden al af. Dat het<br />

op de plank bleef liggen, had natuurlijk alles<br />

te maken met de recente reünie van Daryll-<br />

Ann. Mede aan dat succesvolle rendez-vous<br />

van vaderlands beste band heeft frontman<br />

Paulusma nu zijn eerste soloplaat op Excelsior<br />

te danken. Wie wat bewaart, die heeft wat;<br />

Pulling Weeds is een album dat blaakt van<br />

het herwonnen zelfvertrouwen. En ook wat<br />

ruiger klinkt dan we van hem gewend waren.<br />

Paulusma heeft er zin in, en geeft meteen vol<br />

gas. Openingsnummers Left For Dead en Stick<br />

Around With You vormen met hun gitaarmuren<br />

een verschroeiende tweetrapsraket. Mornin’<br />

Coffee is dan weer een powerpopsong die zo<br />

op Trailer Tales had kunnen staan. Maar het<br />

titelnummer is het mooist: een sfeervolle ballad<br />

waarin onze Jelle op een aangename manier<br />

predikt dat we ons anno 2014 niet zo moeten<br />

laten opjagen. Misschien heeft niemand het<br />

echt doorgehad, maar Paulusma is in relatief<br />

korte tijd uitgegroeid tot de vaderfiguur van de<br />

Nederlandse indie bij uitstek. (Max Majorana)<br />

12<br />

13


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

JETT REBEL<br />

Hits For Kids<br />

(Sony Music)<br />

CD LP+CD<br />

Het in diverse vormen uitgekomen Venus /Mars was een<br />

indrukwekkende kennismaking met het fenomeen Jett Rebel. Hits For<br />

Kids is dan eindelijk het volwaardige debuut van het alter ego van Jelte<br />

Steven Tuinstra. De titel lijkt wellicht ironisch, maar is echter prima<br />

gekozen, want ook de argeloze luisteraar zal als een blok vallen voor het<br />

toegankelijke hippe geluid. De liefhebber zal zich niet minder kunnen<br />

laven, want vlogen bij Venus/Mars de verschillende herkenningspunten<br />

je al om de oren, ook nu toont Jett Rebel zich een kenner en veelvraat van de volledige geschiedenis van<br />

de popmuziek. Het heerlijke gitaarintro van opener Pineapple Morning is het startpunt van een muzikale<br />

achtbaan die je langs een heerlijk lullig mid-jaren tachtig synth solo in Sunshine voert, om even later The<br />

Beatles in gedachten te krijgen bij Mary Ann. Zelfs in een ballad als het diepgaande Baby ligt het energie<br />

nivo hoog. Muzikaal blijft het verbazingwekkend wat Jett Rebel allemaal in huis heeft, of het nu de Eddie<br />

Hazel-achtige funkgitaar van Feels LIke Loving To Me, of de lang uitgesponnen eruptie van gitaar en toetsen<br />

in Gwen is, alles lijkt mogelijk. Prince ten tijde van Sign O The Times, Beck ten tijde van Odelay, George<br />

Clinton ten tijde van Osmium, muzikanten die wisten waar ze vandaan kwamen, waar ze naartoe wilden,<br />

alles kan, alles mag, dat is het gezelschap waar Jett Rebel thuis hoort. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

JERRY LEE LEWIS<br />

Rock And Roll Time CD<br />

(Caroline/Universal)<br />

Op zijn 79e weet Jerry Lee Lewis nog van geen ophouden. En het moet<br />

gezegd worden: er zit nog genoeg leven in The Killer. Bijgestaan door<br />

veteranen als Neil Young, Robbie Robertson en Keith en Ronnie levert<br />

Jerry Lee elf sterke songs af die een uitstekende aanvulling zijn op het al imposante oeuvre<br />

van Lewis. Een countryduet met Shelby Lynne (Here Comes That Rainbow Again), honky tonk<br />

(Promised Land, Mississippi Kid) en blues (Blues after Midnight): Jerry Lee doet nog steeds<br />

waarin hij altijd goed is geweest. Hij heeft het duidelijk naar zijn zin, wat ook blijkt uit de<br />

onderonsjes tussen de musici in de fade outs (let op het tevreden lachje na Folsom Prison<br />

Blues!). John Lennon kuste ooit in eerbied zijn schoenen. Anno 2014 blijkt nog steeds dat dit<br />

gebaar geheel terecht was. (Ron Bulters)<br />

a<br />

p<br />

SCOTT MATTHEWS<br />

Home Part 1 CD LP<br />

(San Remo/Bertus)<br />

Scott Matthews, niet te verwarren met de eigenzinnige Scott Matthew,<br />

is een Britse singer-songwriter die een jaar of acht geleden debuteerde<br />

met het fraaie Passing Stranger. De plaat werd door de critici vergeleken<br />

met het werk van Jeff Buckley, waardoor succes verzekerd leek. Acht jaar later is Scott<br />

Matthews echter nog steeds een relatief onbekende muzikant. Of dat gaat veranderen met Home, Part<br />

I is maar de vraag, maar aan de kwaliteit van de plaat ligt dat zeker niet. De mooie en bijzonder stemmige<br />

songs op Home, Part I roepen (vooral door de vocalen) nog altijd associaties op met het werk van Jeff<br />

Buckley, maar herinneren ook aan Nick Drake. Wederom een hele mooie plaat van deze zwaar onderschatte<br />

Britse muzikant. (Erwin Zijleman)<br />

THE MEDICS<br />

Choose CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Het is inmiddels drie jaar geleden, dat The Medics hun debuutalbum opnamen. In de<br />

tussentijd werd gepraat en nagedacht en er werd niet vergeten te doen wat ze het<br />

liefst doen, namelijk muziek maken. De Utrechtse band werd in 2008 opgericht en<br />

tekende in 2011 bij Pias, waarop hun debuut verscheen. Inmiddels is hun tweede album uit. Het kenmerkt<br />

zich door prettig in het gehoor liggende popmuziek, die duidelijk geïnspireerd is door de jaren tachtig. Toch<br />

geven ze er een eigen draai aan. Het resultaat klinkt bijzonder fris. De pauze heeft de band goed gedaan en<br />

ze werden ook weer door 3FM omarmd. Inmiddels worden ze weer veel op de radio gedraaid en ze treden<br />

weer wat regelmatiger op. Het vijftal heeft de songs met veel zorgvuldigheid uitgezocht en daarom is ieder<br />

nummer raak. Het succes zal vanzelf komen met dit uitstekende nieuwe album. (Erik Mundt)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

14 15


Pop Bestel & Rock nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

Pop & Rock<br />

GUUS MEEUWIS & NEW COOL COLLECTIVE<br />

Hollandse Meesters CD<br />

(Universal)<br />

Deze bijzondere samenwerking tussen Guus Meeuwis en New Cool<br />

Collective ontstond tijdens De Wereld Draait Door. Voor het item Changes<br />

voerden zij samen het Boudewijn de Groot-nummer Meisje Van 16<br />

uit en dat bleek zo goed te bevallen dat de heren de krachten gebundeld hebben voor een<br />

compleet album met Nederlandstalige klassiekers. Een bezoek aan het Rijksmuseum vormde de<br />

inspiratie voor de titel Hollandse Meesters en het is dan ook het werk van Hollandse Meesters<br />

dat we te horen krijgen. New Cool Collective weet af en toe met bijzondere arrangementen<br />

te verrassen, zoals de filmische latinfeel die Herman van Veens Opzij kreeg, die ook nog eens<br />

opgesierd wordt door een geniale rap van Faberyayo van De Jeugd Van Tegenwoordig. Ramses<br />

Shaffy, Wim Sonneveld, Rowwen Heze, het komt allemaal voorbij op Hollandse Meesters. (Bert<br />

Dijkman)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

THURSTON MOORE<br />

The Best Day CD 2LP<br />

(Matador/Beggars)<br />

Thurston Moore kennen we natuurlijk als gitarist van de legendarische<br />

noiserockband Sonic Youth, maar de New Yorker heeft ook een<br />

respectabel aantal soloplaten op zijn naam staan. Deze zijn helaas<br />

van zeer wisselende kwaliteit, maar het al weer bijna twintig jaar oude Psychic Hearts is een<br />

klassieker. Met The Best Day sluit Thurston Moore vrijwel naadloos aan op zijn beste soloplaat en op een<br />

aantal van de betere platen van Sonic Youth (denk met name aan platen als Sister, Daydream Nation, Goo en<br />

Dirty). The Best Day staat vol met intrigerende rocksongs waarin het unieke gitaarspel van Thurston Moore<br />

domineert. De ene keer dromerig en redelijk ingetogen, de volgende keer rechttoe rechtaan en gruizig, dan<br />

weer donker en hypnotiserend. De meeste songs op de plaat zijn aan de lange kant, maar vervelen doet<br />

Thurston Moore geen moment. Integendeel, The Best Day blijkt een echte groeiplaat. Na de echtscheiding<br />

van Thurston Moore en Kim Gordon lijkt de kans op een nieuwe Sonic Youth-plaat vrijwel gelijk aan nul. Dat is<br />

jammer, maar The Best Day is een uitstekend alternatief. (Erwin Zijleman)<br />

PRIMUS<br />

Primus & The Chocolate Factory With Fungi Ensemble CD LP<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Zo mag je twaalf jaar wachten op een nieuw Primus-album (Green Naugahyde, 2011)<br />

en zo ligt er na drie jaar weer eentje. Ditmaal niet met Jay Lane achter de drumkit, maar<br />

met Tim ‘Herb’ Alexander, die op het leeuwendeel van alle platen te horen is. De titel<br />

geeft uiteraard al weg dat dit een conceptalbum is rond het bekende verhaal van Roald Dahl. Voor de band<br />

reden om het eens anders aan te pakken. Geen scheurende gitaren, rappe drumfills en onwerkelijke baslijnen,<br />

maar stemmige, uitgesponnen en soms psychedelische ‘nummers’. De composities liggen veel meer in de<br />

lijn van Les Claypools solowerk. Niet in de laatste plaats door de ondersteuning van het Fungi Ensemble. Een<br />

aardige aanvulling op het oeuvre van Claypool (en consorten), maar verwacht er geen waardige opvolger van<br />

Tommy The Cat of My Name Is Mud op te vinden. (Niels Achtereekte)<br />

HADEWYCH MINIS<br />

Truth And Nothing But The Truth<br />

The Ritual CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

De Nederlandse singer-songwriter Qeaux Qeaux Joans verraste ruim twee<br />

jaar geleden met het eigenzinnige No Man’s Land, dat door haarzelf<br />

werd omschreven als alternatieve rhythm & blues. De broeierige plaat<br />

imponeerde met sprankelende arrangementen, een geheel eigen soulen<br />

bluesgeluid en vooral een stem die wat met je deed. Qeaux Qeaux<br />

Joans is nu terug met het buitengewoon ambitieuze The Ritual. Volgens<br />

het persbericht bij de plaat luisterde Qeaux Qeaux Joans sinds de release<br />

van haar debuut vooral naar muziek van Chopin, Simeon ten Holt, Anthony And The Johnsons, James Blake<br />

en uiteenlopende piano- en filmmuziek. Dit hoor je terug op The Ritual dat een wat ander geluid laat horen<br />

dan het debuut. Net als het debuut werd de plaat in betrekkelijk korte tijd opgenomen, wat zorgt voor een<br />

krachtig en energiek geluid. Het is een geluid waarin passages met stemmige piano, strijkers en vocalen<br />

worden afgewisseld met zwaar aangezette en soms bijna bombastische passages. De instrumentatie op The<br />

Ritual, die het bekende Qeaux Qeaux Joans geluid combineert met invloeden uit de klassieke muziek en de<br />

elektronica, trekt veel aandacht, maar het is wederom de geweldige stem van Qeaux Qeaux Joans die indruk<br />

maakt. Het is een stem vol emotie en dynamiek, die de bijzonder ingekleurde songs op The Ritual stuk voor<br />

stuk naar een hoger plan tilt. Op basis van haar zo opvallende debuut kon Qeaux Qeaux Joans nog een belofte<br />

worden genoemd, maar met het fascinerende The Ritual is ze de belofte ver voorbij. (Erwin Zijleman)<br />

16 16<br />

17<br />

CD<br />

April 2013 verscheen de topactrice<br />

Hadewych Minis ineens op een cd met haar bas. Wisten<br />

wij veel destijds dat de mooie Minis diep in haar hart<br />

het liefst aan het conservatorium had gestudeerd?<br />

Haar beide ouders gaven muzikale genen door en dat<br />

is onmiskenbaar op haar nu al tweede langspeler, op<br />

het eerste gehoor rijker geïnstrumenteerd dan die<br />

frisse debuutplaat. De vibrafoon van producer Jan van<br />

Eerd valt op. Een excentriek maar zeer cool instrument<br />

in de pop en de vele toetsinstrumenten geven een<br />

wat aangekledere indruk. Swingend. Melancholisch.<br />

Persoonlijk. Tel daarbij op haar ruime ervaring van<br />

het podium (vooral zingend, ook als Rachel Hazes in<br />

de musical) en die wederom kraakheldere originals<br />

– op Dylans I Shall Be Released na – en Carice heeft<br />

voorlopig het nakijken. Minis (Albert Jonker)<br />

QEAUX QEAUX JOANS<br />

DE DOELEN ROTTERDAM<br />

ZATERDAG 22 NOVEMBER O.A.<br />

RACOON | GABRIEL RIOS<br />

JACQUELINE GOVAERT<br />

ZONDAG 23 NOVEMBER O.A.<br />

HOZIER | BOY & BEAR<br />

DOTAN | NICK MULVEY


Pop Interview interview & Rock<br />

interview<br />

Joey speelt nu ook drums op een nummer, en Kev weer<br />

hun en hun verdriet over de gebeurtenissen.’<br />

bas.’<br />

Jones: ‘Het gaat soms meer om de mensen en de<br />

Davie: ‘De video is zo sterk. Zo mooi, zo tragisch. Het<br />

instrumenten.’<br />

voelt haast alsof het nummer er niet meer toe doet.’<br />

Above The Clouds Of Pompeii heeft een erg visuele<br />

songtitel. Waar gaat het nummer over?<br />

Het maakt het originele idee nog opvallender: het<br />

Davie: ‘Ik heb het lange tijd terug geschreven.<br />

einde van de onschuld en de harde wereld.<br />

Ongeveer drie jaar geleden. Het gaat over een reis van<br />

Davie: ‘Dat zei Joey ook al toen we de video voor het<br />

mij en mijn vader, toen ik jonger was. Het gaat over die<br />

eerst zagen.’<br />

Interview met<br />

Andrew Davie,<br />

Kev Jones en<br />

Joey Haynes van<br />

Bear’s Den<br />

tijd. Ik wil niet de interpretatie van anderen wegnemen.<br />

Maar het is een van onze favoriete nummers. Ik ben blij<br />

dat je de titel mooi vindt.’<br />

Ik sprak ooit iemand die eerst de songtitel verzint, en<br />

dan de rest van de tekst erbij. Ooit gedaan?<br />

Davie: ‘Mijn manier van schrijven<br />

verschilt heel erg. Soms werk<br />

ik eerst heel lang aan een<br />

refrein, om dan vervolgens de<br />

rest te doen. Of ik werk van het<br />

einde terug naar een begin.<br />

Tegenwoordig doe ik veel met<br />

Jones: ‘Toen we de eerste versie van de video zagen,<br />

deed het ons heel veel. Helemaal omdat het toen nog<br />

vers was. Je ziet hoe die kinderen in de film reageren<br />

op de dood van een vriend. Heel krachtig.’<br />

Haynes: ‘Het voelde ook niet meer alsof het iets<br />

van ons was. Dat zou ook niet<br />

respectvol zijn geweest.’<br />

Waar gaat het nummer Magdalene<br />

over?<br />

Davie: ‘Dat is een beetje raar.<br />

Het gaat over de Magdalene<br />

Laundries, een oud instituut voor<br />

Door: Ruben Eg<br />

mijn mobiele telefoon. Ik heb<br />

het dan in mijn hoofd zitten. Met<br />

gevallen vrouwen. Eigenlijk voor<br />

prostituees. Maar er zaten vooral<br />

Wie folk maakt, trekt tegenwoordig volle zalen. Zeker<br />

Jullie spelen ruim twee jaar samen. Klonk Bear’s Den<br />

pen en papier werk ik liever niet<br />

mensen die waren misbruikt. Ze<br />

op de festivals ontploffen de tenten als bands zoals<br />

direct zoals nu?<br />

meer. Daar word ik gek van. Ik<br />

zouden er geholpen worden, maar<br />

Mumford & Sons en Noah And The Whale zich stevig in<br />

Davie: ‘Niet precies. Joey speelde elektrisch gitaar.’<br />

voel enorme druk om wat te<br />

waren er gewoonweg slaven.<br />

het zweet spelen. Het eveneens uit Londen afkomstige<br />

schrijven, en zit uiteindelijk alleen<br />

Er vonden daar de vreselijkste<br />

Bear’s Den werkte de afgelopen twee jaar ook al 160<br />

Haynes: ‘Ook nog basgitaar. Vijf of zes maanden.’<br />

maar naar een leeg vel papier te<br />

dingen plaats. Nog altijd worden<br />

optredens af. De kleine cafes waarin Andrew Davie,<br />

Davie: ‘Ik nog toetsen. Joey en Kev hebben de laatste<br />

staren.’<br />

er nieuwe gruwelijke verhalen bekend. Toen ik er voor<br />

Kev Jones en Joey Haynes, zijn al lang veel te klein<br />

2,5 jaar geleerd banjo en drums te spelen. De banjo<br />

De video van Elysium is een korte film. Hoe is dat idee<br />

het eerst van hoorde, maakte het mij erg kwaad. En<br />

geworden. ‘Maar de grote zalen en festivals voelen<br />

is op tournee gekomen, niet?’<br />

ontstaan?<br />

de verhalen bleven maar komen. Ik weet niet precies<br />

gewoon als een groot cafe’, oordeelt Jones. ‘Het voelt<br />

Jones. ‘We tourden met Ben Howard, The Staves en<br />

Haynes: ‘Regisseur Marcus Haney wilde op de Seattle<br />

wanneer ik besloot er over te schrijven. Maar als je<br />

nog steeds goed. Dezelfde energie is er nog. Maar, het<br />

Nathaniel Rateliff in de Verenigde Staten. Nathaniel<br />

Pacific University een korte film te maken. Een van<br />

zo triest wordt van iets, net als die video van Elysium,<br />

is inderdaad wel een beetje gek.’<br />

had een banjo, die speciaal voor hem was gemaakt.<br />

de personen in de video is zijn broer. Hij had Elysium<br />

krijg je haast het idee dat je er persoonlijk bij betrokken<br />

We reden rond in van die oude Volkswagen<br />

gehoord, en vroeg of hij er een video voor mocht<br />

bent. Ik wilde wat doen met die woede. De beste<br />

Frontman Davie geniet, maar verwondert zich ook<br />

minibusjes. Tijdens een van die ritjes vroeg ik<br />

maken. Het idee was de laatste dagen van een groep<br />

dingen komen vaak wel uit die gevoelens. Het was ook<br />

over de enorme populariteit van folk. ‘Maar als we<br />

Nathaniel of ik zijn banjo even mocht lenen, omdat<br />

vrienden voor hun afstuderen te documenteren. Hun<br />

het laatste nummer dat we opnamen. We hadden nog<br />

met andere bands touren zie ik wel waarom mensen<br />

die er zo mooi uitzag. Ik speelde met Andrew toen<br />

laatste dagen voor de echte wereld zou beginnen. De<br />

drie dagen over in de studio. Dus we konden nog iets<br />

deze muziek zo waarderen. Je ziet wat de muzikanten<br />

Above The Clouds Of Pompeii. Ik rommelde er een<br />

transformatie van jeugd naar volwassenheid. Terwijl<br />

opnemen. Ik rommelde al een paar maanden met de<br />

doen; hoe ze al zwetend hun akoestische instrumenten<br />

beetje mee. Iemand anders in de bus reageerde heel<br />

hij in juni aan het filmen was, vond er een schietpartij<br />

muziek, maar had er nog geen tekst voor. Ik speelde<br />

bespelen. Akoestische muziek heeft wel wat. Je moet<br />

enthousiast. Dat klinkt kennelijk wel goed, dacht ik.’<br />

plaats op de universiteit. Marcus mailde ons hierover.<br />

een paar nummers met veel tekst, maar de rest vond<br />

keihard werken met elkaar. Er kan een snaar breken, of<br />

Davie: ‘Bij het volgende optreden, in New York,<br />

Wij hoopten dat iedereen in orde was, en namen aan<br />

deze veel beter. Dus er moest nog snel tekst voor<br />

een valse noot tussen zitten. Het is elke avond anders.’<br />

speelden we dat nummer zo. Dat was echt een<br />

dat Marcus was gestopt met filmen. Maar een paar<br />

komen.’<br />

moment. Dit werkt. Het spreekt mensen aan. Dus<br />

dagen later nam hij opnieuw contact op en zei dat<br />

Haynes: ‘Het is ook leuk om live te spelen.’<br />

Jones: ‘Misschien komt het ook omdat deze muziek meer<br />

gingen we hier mee verder. Maar het is net waar de<br />

alle studenten in de film graag wilden doorgaan en de<br />

Davie: ‘Een van de simpele nummers op het album.<br />

open staat voor mensen. De teksten zijn heel open en<br />

song om vraagt. Soms speelt Joey elektrische gitaar,<br />

video afmaken. Het werd hun manier om de studenten<br />

Niet zo gecompliceerd. Het is gewoon een liedje.’<br />

oprecht. Misschien dat dit mensen meer aanspreekt.’<br />

soms ik. Kev speelt honderd verschillende dingen.<br />

die vermoord waren te eren. Het werd een film over<br />

18 waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl 19


Pop & Rock<br />

Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

HIGH HAZELS<br />

High Hazels<br />

CD<br />

Een stel hele fijne singles en een EP<br />

deden reikhalzend uitzien naar het volwaardige debuut<br />

van High Hazels, een jeugdig kwartet uit Sheffield.<br />

Dankzij de dromerige surfinvloeden klinken ze niet<br />

typisch Brits, maar de zelfverzekerde manier waarop<br />

ze zich op deze heerlijke plaat presenteren is dat zeker<br />

wel. Muzikaal zitten ze ergens tussen The Smiths, The<br />

Shins, The Coral en Fleet Foxes, maar dan wel met<br />

ruim voldoende originaliteit van zichzelf. Producer<br />

Matt Peel zorgde voor precies de juiste hoeveelheid<br />

echo en reverb, waarin zowel de uptempo liedjes als<br />

de meer folkachtige liedjes prima gedijen. (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

ICEAGE<br />

Plowing through The Fields<br />

CD 2LP<br />

Punk zoals het bedoeld is, dat is Iceage.<br />

De Deense band bracht begin oktober hun tweede plaat<br />

Plowing Into The Field Of Love uit en die staat vol met<br />

puntige, niet al te ingewikkelde melodieën. Dit alles<br />

aangevuld door de uit duizenden te herkennen stem<br />

van Elias Bender Rønnenfelt. De zanger vult het album<br />

heerlijk aan met een zeurderige manier van zingen<br />

die goed laat horen hoe de band zich voelt. (Bram van<br />

Kolfschooten)<br />

SAINT SAVIOUR<br />

In The Seams<br />

CD LP<br />

(Surface Area/Bertus)<br />

De wereld maakte voor het eerst kennis met de Britse Becky Jones<br />

toen ze als leadzangeres en co-auteur meewerkte aan een<br />

aantal nummers op Groove Armada’s Black Light uit 2010. Twee<br />

jaar later verscheen haar debuut als Saint Saviour, Union, dat werd gedomineerd door<br />

electronica. Een niet geheel geslaagde plaat, maar wel met voldoende sterke liedjes om<br />

te doen vermoeden dat Jones nog meer in haar mars had. Op In The Seams komt dat<br />

eruit, maar wel op een heel andere manier dan verwacht. Voor haar tweede plaat<br />

sloeg ze namelijk de handen ineen met Bill Ryder-Jones, voorheen van The Coral. De<br />

elektronica werd ingeruild voor akoestische instrumenten en de inspiratie gehaald uit de rijke<br />

Britse folktraditie. Een opmerkelijke stap, maar eentje die wonderwel goed uitpakt. In The<br />

Seams is namelijk gevuld met hele mooie, dromerige en tijdloos klinkende liedjes in een<br />

stijl die in de verte doet denken aan bijvoorbeeld Vashti Bunyan. (Marco van Ravenhorst)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

SIMPLE MINDS<br />

Big Music CD 2LP<br />

(Sony Music)<br />

Big Music is het zestiende Simple Minds-album en het eerste nieuwe<br />

studioalbum in vijf jaar. De band die met name in de jaren tachtig de hits<br />

aaneenreeg, klinkt uiterst vitaal in de twaalf herkenbare, energieke songs,<br />

die geproduceerd werden door Steve Osborne (New Order, Happy Mondays), Andy Wright (Simply Red,<br />

Eurythmics) en Steve Hillage (Murray Head, Charlatans). Opvallende tracks zijn Blindfolded, die teruggrijpt<br />

naar het geluid van begin jaren tachtig toen de band nog alternatieve new wave dance maakte, Midnight<br />

Walking met het geluid van de succesjaren en Let The Day Begin. Dit laatste nummer is een aangrijpend<br />

eerbetoon aan gitarist Michael Been van The Call, die regelmatig het voorprogramma verzorgde van de<br />

Simple Minds en in de loop der jaren een vriend werd. (Red)<br />

RICK DE LEEUW<br />

De Parels En De Zwijnen<br />

SUNDAY SUN<br />

CD<br />

Lekker Westers van de Belgische<br />

formatie Arbeid Adelt!, Als De Liefde Niet Bestond van<br />

Toon Hermans, Zondagmiddag Liliane van Louis Neefs,<br />

Er Staat Een Paard In De Gang van André van Duin. Zo<br />

maar vier nummers die ogenschijnlijk helemaal niets<br />

met elkaar te maken hebben. Totdat Rick de Leeuw<br />

er zijn zangsaus over giet. Op het laatste album van<br />

de Nederlandse zanger staan namelijk louter covers.<br />

Verrassende uitvoeringen van twaalf mooie (onder<br />

andere ook Rij Rij Rij, Ben Ik Te Min, Glimlach Van Een<br />

Kind) songs. Te gekke arrangementen gecombineerd<br />

met de karakteristieke stem van De Leeuw: De Parels<br />

En De Zwijnen is alles behalve parels voor de zwijnen<br />

gooien. (Dennis Dekker)<br />

20 21<br />

We Let Go<br />

(V2)<br />

CD LP+CD<br />

Het debuutalbum van de nieuwe Nederlandse band Sunday Sun is er. Twaalf puntige<br />

en frisse popliedjes met een verbond van de zestiger jaren met het heden. De band<br />

bracht in 2012 in zes maanden tijd drie ep’s uit getiteld I, II en III. Het bracht de<br />

interesse van 3FM en optredens in de programma’s van Giel Beelen en ze werden uitgeroepen tot Serious<br />

Talent. Geproduceerd door Rutger Hoedemaekers, alias Bart Constant van o.a. Voicst en About, klinkt het<br />

album als een klok. Hoedemaekers nam ze mee naar zijn studio in Berlijn, waar het viertal leerde opnieuw<br />

naar zichzelf te luisteren. De producer werd betrokken in het creatieve proces, voordat de songs af waren.<br />

Drummer Wouter wilde in Berlijn blijven en in Dave vond de band een nieuwe drummer. Optredens volgden<br />

met o.a. Posies, De Dijk en Racoon. In het najaar van 2014 toert de band met Bade. (Erik Mundt)


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

HOLLY JOHNSON<br />

Europa<br />

CD LP<br />

Dertig jaar na Frankie Goes To<br />

Hollywood, twee vette solohits (Love Train, Americanos)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

en een paar jaar terug naar de kunstacademie<br />

pakt Holly Johnson, die provocatieve clown maar<br />

Music On Vinyl is een speciaal label dat alleen vinyl<br />

V/A – I’m Your Fan<br />

ondertussen, de draad weer op. En hij blijkt het nog<br />

te kunnen: pure, veelal positieve pop met euforische<br />

uitbrengt in de hoogste kwaliteit. Er zijn zowel reissues<br />

I’m Your Fan is een<br />

elektronica en hulp van Vangelis(!), Phil Manzanera<br />

van klassiekers als vergeten pareltjes en het label<br />

woordspeling op I’m Your<br />

(Roxy Music) en Vini Reilly (Durutti Column) en de<br />

brengt ook vaak het vinyl uit naast een nieuwe cd-<br />

Man van Leonard Cohen en is<br />

recentelijk overleden Frankie Knuckles, die de eerste<br />

release. Maandelijks geven we een overzicht van de<br />

dan ook een zeer geslaagde<br />

single Follow Your Heart samen met houselegende Eric<br />

belangrijkste nieuwe releases, voor meer info kun je<br />

tribute aan het werk van<br />

Kupper remixte. Buitengewoon amusant als geheel.<br />

ook kijken op www.musiconvinyl.com<br />

Cohen. Met bijdrages van o.a.<br />

(Albert Jonker)<br />

The Treble Spankers<br />

– Hasheeda<br />

The Pixies, R.E.M., Nick Cave en John Cale.<br />

Nico – The End<br />

ROB KLERKX & THE SECRET<br />

Magnolia<br />

Hasheeda is het tweede<br />

album van de Amsterdamse<br />

In 1974 verscheen deze<br />

vierde soloplaat van<br />

CD LP<br />

Met zijn vorige album Final Desire<br />

MATT SIMONS<br />

Treble Spankers, de band<br />

ex-Velvet Underground-<br />

week Rob Klerkx uit naar, bij vlagen loodzware,<br />

Catch & Release CD / LP+CD<br />

die surfmuziek mengde met<br />

chanteuse Nico. Haar<br />

psychedelische rock. Die invloed komt zeker terug op<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Kraftwerk, filmmuziek en de<br />

onheilspellende harmonium<br />

Magnolia, maar het is juist de balans tussen hard en<br />

De in New York gevestigde Amerikaanse<br />

hype van dat moment: easy listening. Gitarist Phantom<br />

wordt hier aangevuld met de<br />

zacht, ritmisch en ballads, die dit album niet alleen<br />

singer-songwriter Matt Simons is in Nederland<br />

Frank Gerritsen steelt de show op deze indertijd zeer<br />

trukendoos van Brian Eno en bevat de Doors-cover The<br />

kenmerkt, maar ook tot zijn beste maakt. De nuance<br />

al geen onbekende meer. Zijn song With<br />

succesvolle plaat.<br />

End. De tweede schijf is gevuld met John Peel Sessies<br />

in mooi gearrangeerde songs als America In Me doen<br />

You, van het debuutalbum Pieces, werd als<br />

Jett Rebel – Hits for<br />

Kids<br />

Hits For Kids is dan eindelijk<br />

het volwaardige debuut<br />

en ander live-werk uit die jaren.<br />

The Frames -<br />

Fitzcarraldo<br />

Het tweede album van The<br />

denken aan het betere werk van Ryan Adams. Klerkx<br />

was altijd al een opmerkelijk talent en lijkt nu zijn<br />

bestemming gevonden te hebben. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

ANNIE LENNOX<br />

themasong gebruikt voor Goede Tijden, Slechte<br />

Tijden. Daardoor werd zijn eerste (grote) hit<br />

en doorbraak in Nederland een feit. Twee jaar<br />

later is de opvolger Catch & Release klaar om<br />

de markt te bestormen. Simons heeft een<br />

van het alter ego van Jelte<br />

Frames – met uiteraard Glen<br />

Nostalgia<br />

muzikale opleidingsachtergrond van klassieke<br />

Steven Tuinstra. Muzikaal<br />

Hansard in de gelederen<br />

CD LP<br />

en jazzpiano, maar koos uiteindelijk ook voor<br />

blijft het verbazingwekkend<br />

– geldt als blauwdruk voor<br />

Het alweer 6e solo album van Annie<br />

de door hem cool genoemde saxofoon. Van<br />

wat Jett Rebel allemaal in huis heeft, Prince ten tijde<br />

wat komen gaat. Vernoemd<br />

Lennox. Vergeet The Eurythmics, vergeet haar vorige<br />

veel markten thuis dus en dat is op Catch<br />

van Sign O The Times, Beck ten tijde van Odelay,<br />

naar de bekende Werner Herzog-film bevat deze plaat<br />

stijlen. Dit album is weer een draai in haar grootse<br />

& Release te horen. Zijn muziek is vlot en<br />

George Clinton ten tijde van Osmium, muzikanten die<br />

gepassioneerde, emotionele rock.<br />

muzikale carriere. Annie Lennox beschikte altijd al een<br />

grijpt stijltechnisch terug op jaren tachtig<br />

wisten waar ze vandaan kwamen, waar ze naartoe<br />

grootse soulvolle stem welk ze op Nostalgia buit ze<br />

soundinvloeden. Uit de eerste twee liedjes<br />

wilden, alles kan, alles mag, dat is het gezelschap waar<br />

deze ten volle uit. Nostalgia is bovenal een eerbetoon<br />

van de cd, You Can Come Back Home en de<br />

Jett Rebel thuis hoort. Verschijnt op LP met een CD<br />

aan het Great American Songbook. Beroemde songs<br />

titelsong, is wel duidelijk dat hij zijn pijlen vooral<br />

toegevoegd!<br />

als “Georgia On My Mind” en “I Putt A Spell On You”<br />

richt op het jongere publiek. Maar ook voor de<br />

volledig op Nostalgia opnieuw vanuit de grondvesten<br />

meer ervaren luisteraar is er wat te halen, zoals<br />

opgebouwd. En het mag mevrouw Lennox worden<br />

One Last Time en State Of Things bewijzen. Al<br />

nagegeven dat het een prachtige collectie van 12<br />

met al een sterke productie waarmee hij ook<br />

hoogstaande songs is geworden. (Ron Loontjes)<br />

buiten de Nederlandse landgrenzen een groter<br />

publiek kan aanboren. (Luc van Gaans)<br />

22<br />

23


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

LESOIR<br />

Luctor Et Emergo CD<br />

Luctor et Emergo, vreugde en verdriet,<br />

vallen en opstaan. Dat laatste doet<br />

Lesoir zeker. Opstaan en doorgaan. Na een verandering<br />

in de bezetting en een succesvolle tweede tour door<br />

China dook het Maastrichtse Lesoir de oefenruimte<br />

in. Nadien volgde de opnames met producer John<br />

Cornfield, bekend van o.a. Muse. Het resultaat mag er<br />

zijn. Met Luctor Et Emergo gaat de band verder met<br />

waar ze met Transcience zijn geëindigd. Een zorgvuldig<br />

uitgebalanceerde, maar stevige bombastische rock met<br />

fragiele elementen gecombineerd met de zuivere stem<br />

van Maartje Meessen. (Ron Loontjes)<br />

JOEP PELT<br />

Show Me The Way CD<br />

Joep Pelt maakte een hoop mee de<br />

laatste jaren, met als dieptepunt het<br />

verlies van zijn vrouw bij een auto-ongeluk. Genoeg<br />

reden om diep in de blues in te duiken die we zo<br />

goed van hem kennen, maar verrassend genoeg slaat<br />

hij juist zijn vleugels uit. De moderne productie van<br />

bijvoorbeeld Shock en de prachtig ingetogen soul van<br />

Let Go zijn twee klinkende voorbeelden van iemand die<br />

altijd weer nieuwe ontdekkingen doet en tegelijkertijd<br />

zijn roots trouw blijft.(Jurgen Vreugdenhil)<br />

Live in de Winkels<br />

Concerto Amsterdam<br />

7 nov 17.30 Asteroids Galaxy Tour<br />

14 nov 17.00 Eric Steckel<br />

15 nov 16.00 Eline Gemerts<br />

16 nov 16.00 Jaap Boots<br />

21 nov 17.00 Sunday Sun<br />

22 nov 16.00 Cool Quest<br />

30 nov 16.00 Jennifer Terran<br />

Plato Praamstra Deventer<br />

7 nov 17.00 Mirjam van Dam - Dead<br />

Singers Society<br />

14 nov 17.00 A Name For The Moon<br />

21 nov 17.00 Shaking Godspeed<br />

28 nov 17.00 Charl Delemarre<br />

Plato Groningen<br />

7 nov 17.00 Stu Larsen<br />

Plato Utrecht<br />

7 nov 17.00 Harold K<br />

Plato Zwolle<br />

15 nov 16.00 Cool Quest<br />

Kroese Arnhem<br />

8 nov 13.00 Landmark 105<br />

14 nov 17.00 Julian Hertz<br />

15 nov 16.00 Quatro Ventos<br />

21 nov 17.00 Blue Mickey & Leander<br />

30 nov 15.00 Maame Joses<br />

Sounds Venlo<br />

15 nov 14.00 Thisell<br />

Platenhuis ‘t Oor-Almere<br />

28 nov 17:00 Johan Derksen<br />

presenteert soundbook<br />

30 nov 16:00 Ellen ten Damme<br />

PINK FLOYD<br />

The Endless River<br />

(Warner)<br />

CD CD+DVD CD+Bluray 2LP<br />

Ja, het duurde meer dan twintig jaar. Toch moet gezegd: het was het<br />

wachten waard. Al toen de eerste secondes nieuwe Pink Floyd-muziek<br />

via het internet gecommuniceerd werden, gaven de fans massaal<br />

gehoor. Het duurde nog weken voordat het écht album uitkwam, maar<br />

het vijftiende album genaamd The Endless River was door die luttele<br />

secondes op YouTube al een gegarandeerd kassucces. Natuurlijk had een<br />

enkeling gehoopt op een hereniging met Roger Waters, maar die heeft<br />

zich volledig gedistantieerd van dit nieuwe album. Vier nummers tijdens Live 8 2005 (Breathe, Money, Wish<br />

You Were Here, Comfortably Numb); dat was het. Wél erg belangrijk voor David Gilmour en Nick Mason<br />

om dit album uit te brengen? Dit waren de laatste opnames mét wijlen Richard Wright. Het feit dat de<br />

nummers door het trio samen geschreven en opgenomen werden, maakte het zo bijzonder, dat ‘de fans’<br />

ze ook moesten horen. Iedereen weet dat dit het laatste werk van Pink Floyd gaat zijn. De opnames die<br />

draaien om stukken die bijna allemaal instrumentaal zijn, kennen de sfeer van de instrumentale werken<br />

van A Momentary Lapse Of Reason, maar grijpen af en toe ook terug op de succesvolle jaren zeventig van<br />

de band. Het Floyd-nummer Sorrow is feitelijk de naamgever van het slotstuk en het enige nummer mét<br />

vocalen: ‘silence that speaks so much louder than words’. Daarover gesproken: natuurlijk zal de band er niet<br />

meer mee optreden; zonder Wright geen Floyd tenslotte. Maar uiteindelijk moet bovenal geconcludeerd<br />

worden dat de 55 minuten muziek van The Endless River (een phrase van High Hopes, het laatste nummer<br />

van The Division Bell) veel meer zijn dan ‘left overs’ van The Division Bell. Dit is de buitengewoon<br />

sfeervolle en emotionele zwanenzang van een bijna gestorven rockdinosaurus. (Dennis Dekker)<br />

24<br />

25


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

DAMIEN RICE<br />

My Favorite Faded Fantasy<br />

(Warner)<br />

CD 2LP<br />

Na de plotselinge breuk met zangeres Lisa Hanningan, die op de<br />

eerste twee platen zo’n prominente plaats innam, leek Damien Rice<br />

het muziek maken opgegeven te hebben. 8 jaar na 9 is er dan nu nog<br />

redelijks onverwachts My Favourite Faded Fantasy verschenen. Onder<br />

leiding van Rick Rubin nam Rice een achttal lange songs op met de<br />

bekende kenmerken: intens en altijd naar een climax toewerkend. Tot<br />

de hoogtepunten behoren The Great Old Bastard waar Rice zijn ziel<br />

tekstueel blootlegt en het aangrijpende It Takes A Lot To Know A Man. Als Rice het nummer vocaal in 5<br />

minuten tot een hoogtepunt heeft gebracht en het nummer tot een einde lijkt te zijn gekomen, wordt<br />

in een rijk georkestreerd coda een tweede intens hoogtepunt bereikt. De rijke arrangementen vormen<br />

een kleine stijlbreuk met 0 en 9, maar dat gezegd hebbend is het album nog steeds in de race om qua<br />

intensiteit de (Jeff Buckley’s) Grace van dit decennium te worden. (Ron Bulters)<br />

SUPERFOOD<br />

Don’t Say That<br />

CD LP<br />

(Infectious/PIAS/Rough Trade)<br />

Superfood is een nieuwe band uit Birmingham. Het viertal brengt zijn<br />

debuut uit en het is een heel fijn album. De nummers zijn funky en<br />

dansbaar en liggen goed in het gehoor. Voor zover het ergens aan doet<br />

denken, is het de sfeer van Stone Roses en Happy Mondays. Maar Superfood is meer, origineel<br />

en independent en Brits en nieuw. De band bracht alleen wat ep’s uit en is daarna gaan<br />

toeren, o.a. met Wolf Alice in juni. De dertien nummers zijn geproduceerd door Al O’Connell in<br />

de Chapel Studios in Lincolnshire. En begin november zal de band te zien zijn in de NME New<br />

Breed tournee, waar nieuw talent de kans. Een leuke nieuwe band met een debuut dat alles<br />

vrolijk maakt. (Erik Mundt)<br />

a<br />

p<br />

TINDERSTICKS<br />

Ypres CD LP<br />

(V2)<br />

In 2011 kreeg de Britse band Tindersticks opdracht om de muziek te<br />

maken bij een permanente tentoonstelling in het In Flanders Fields<br />

World War One Museum Belgische Ieper ofwel Ypres. Op het album<br />

Ypres vinden we zes lange soundscapes die bij de tentoonstelling te horen zijn. Wie zijn<br />

ogen dicht doet, kan bijna de beelden zien van de zinloze vier slagen die de stad uiteindelijk<br />

volledig verwoestten. In het eerste stuk, Whispering Guns Parts 1,2 And 3 horen we de<br />

kanonnen bijna letterlijk gieren. Op het album hebben strijkers een prominente rol maar horen we ook<br />

andere instrumenten. Wel afwezig is de markante zang van Stuart Staples. Het is een perfecte soundtrack<br />

voor een tentoonstelling maar de vraag is bij welke gelegenheid dit album opgezet kan worden. Het is te<br />

indrukwekkend voor achtergrondmuziek maar hoe deze muziek het best tot zijn recht komt is mij nog niet<br />

duidelijk. Geen mainstreamalbum, maar zeer zeker intrigerend. (Ron Bulters)<br />

SCOTT WALKER & SUNN O)))<br />

Soused CD 2LP<br />

(4AD/Beggars)<br />

Toen werd aangekondigd dat de droners van Sunn O))) zouden gaan samenwerken<br />

met voormalig sixties-icoon Scott Walker (The Sun Ain’t Gonna Shine Any More van<br />

The Walker Brothers) ontstond alom verbazing. Maar denk er iets langer over na en<br />

zo vreemd is het eigenlijk niet: Sunn O))) verlegt al jarenlang elke denkbare grens op het gebied van zware,<br />

harde muziek en Walker ontpopt zich sinds de jaren negentig als het schizofrene geweten van de avant-garde<br />

popmuziek. Dat levert meer dan genoeg ruimte op waar deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden elkaar<br />

kunnen ontmoeten. De grond waarop dat op Soused gebeurt, is kaal en dor, met zagende bassen die als een<br />

ijzige wind over de vlakte razen. Walkers theatrale stem is daarbij van een macabere absurditeit, terwijl er op<br />

de meest onverwachte momenten spaarzame lucht is in de vorm van verbazingwekkend heldere melodieën.<br />

Ontwrichtend, beklemmend en bovenal mateloos fascinerend. (Martjn Koetsier)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

26 27


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

The Art Of McCartney<br />

The Art Of McCartney 2CD 3CD 3LP<br />

(Kobalt/V2)<br />

Natuurlijk is de muziek van Paul McCartney al vele malen gecovered.<br />

Maar niet eerder is er zo’n grootschalige tribute uitgebracht waar zoveel<br />

grootheden hun eerbetoon geven aan de ex-Beatle dan op The Art Of<br />

McCartney. En niet meer dan terecht natuurlijk, zonder McCartney had<br />

onze muzikale wereld er heel anders uitgezien. Jammer genoeg zijn de<br />

vertolkingen van de songs vrijwel allemaal identiek aan de originelen.<br />

Positieve uitzonderingen daarop zijn Yesterday door Willy Nelson,<br />

die aan de begeleiding een heel eigen draai geeft, Brian Wilson, die met zíjn einde van Wanderlust het<br />

origineel overtreft. Verder zijn er verrassende versies te horen van On My Way (BB King), No More Lonely<br />

Nights (The Airborne Toxic Event) en van Come And Get It (Toots Hibbert with Sly & Robbie). In ieder geval<br />

is het enthousiasme voor de muziek op alle tracks te horen en dat maakt deze compilatie bijzonder. En<br />

dan te bedenken dat er met het beschikbare McCartney materiaal nog wel tien van deze ijzersterke tribute<br />

albums zijn te produceren… (Luc van Gaans)<br />

28 29<br />

OBO<br />

Innhverfi<br />

CD LP<br />

Obo is Olafur Bjorn Olafsson, oftewel de<br />

toetsenman van Sigur Ros en Jonsi uit<br />

IJsland. Hij studeerde compositie en maakte filmmuziek<br />

voordat hij bij Sigur Ros kwam. Verder speelde hij<br />

samen met artiesten als Emiliana Torrini, mum,<br />

slowblow en Jonsi. Dit solodebuut is bijzonder sfeervol.<br />

Donkere keyboards worden afgewisseld met langzame<br />

partijen en lichte percussie. Het is een filmisch album<br />

en de zeven composities schetsen een herfstig beeld<br />

van zijn belevingswereld. De titel is een samenraapsel<br />

van de IJslandse woorden voor introvert en voorstad.<br />

Bijzonder fraai debuut van talentvolle, jonge IJslandse<br />

muzikant. (Erik Mundt)<br />

TWILIGHT SAD<br />

Nobody Wants To Be Here And<br />

Nobody Wants To Leave CD LP<br />

Hoewel twee jaar geleden niet iedereen<br />

even enthousiast was over de introductie van synths in<br />

het massieve geluid van The Twilight Sad, vond ik No<br />

One Can Ever Know persoonlijk het beste album tot dan<br />

toe van deze Schotse postrockers. Op album nummer<br />

vier zijn de elektronische foefjes niet verdwenen, maar<br />

de vervormde gitaren spelen op Nobody Wants To<br />

Be Here And Nobody Wants To Leave wel weer een<br />

grotere rol. Dat is geen stap terug, maar the best of<br />

both worlds. Een nieuw hoogtepunt voor deze toffe<br />

band. (Marco van Ravenhorst)<br />

RURAL ALBERTA ADVANTAGE<br />

Mended With Gold CD<br />

Departure, het tweede album van The<br />

Rural Alberta Advantage, werd in 2011<br />

genomineerd voor de Polaris Music Prize, de award<br />

voor beste Canadese album van het jaar. De prijs ging<br />

dat jaar uiteindelijk naar Arcade Fire, een band met<br />

wie deze indiefolkrockers uit Toronto nog wel eens<br />

worden vergeleken. Zit wel wat in, maar The Rural<br />

Alberta Advantage klinkt – in overeenstemming met de<br />

bandnaam – beduidend (heart)landelijker. De nieuwe<br />

plaat is voller geproduceerd en zonder meer de beste<br />

tot nu toe. De nasale stem van Nils Edenloff (denk<br />

Decemberists) vergt wellicht wat acquired taste, maar<br />

past perfect bij de urgent klinkende songs. Aanrader.<br />

(Marco van Ravenhorst)<br />

concert<br />

tips!<br />

Thijs van der Krogt<br />

programmeur van<br />

TivoliVredenburg<br />

Le Guess Who? 2014<br />

20 t/m 23 november,<br />

Utrecht, diverse podia<br />

Bij veel muziekliefhebbers staat<br />

dit Utrechtse festival al maanden in de agenda<br />

genoteerd. Ook dit jaar weer een prachtige<br />

line-up van oudgediende Bonnie ‘Prince’ Billy tot<br />

verrassende nieuwkomers Ought en Greylag. En de<br />

kans om Sharon Van Etten te zien, die dit jaar het<br />

prachtige album Are we There uitbracht.<br />

Metronomy<br />

8 december<br />

TivoliVredenburg<br />

Ronda<br />

Met het nummer The Look uit 2011 veroverde<br />

Metronomy mijn hart en geheugen, waardoor ik al drie<br />

jaar hun deuntje in mijn hoofd heb. Dit jaar leverde<br />

Metronomy weer een goed album af: Love Letters.<br />

Hun vierde album stond vol met sierlijke liedjes, die<br />

wederom blijven hangen in je hoofd. En na hun strakke<br />

show op Best Kept Secret, nu op 8 december live in de<br />

Ronda van TivoliVredenburg te zien.<br />

Melanie de Biasio<br />

10 december De Helling<br />

Jazz, triphop, beetje blues, beetje<br />

elektronica en dan die bijzondere<br />

stem. Zo zou je de muziek van de Belgische Melanie<br />

de Biasio kunnen omschrijven. Haar prachtige album<br />

No Deal is al een tijdje uit. Dit jaar is ze nog een keer<br />

in Nederland te zien. Laat je die avond in de Helling<br />

betoveren door deze spannende dame.


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

WENDE<br />

Last Resistance – The Theatre Sessions Live CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Theater gaat over avontuur, over dingen doen die mensen misschien<br />

niet verwachten. Wende Snijders ging met haar laatste album Last<br />

Resistance op avontuur en liet het allemaal gebeuren. Het begon vorig<br />

jaar met een try-out toertje langs enkele popzalen. In een donkere setting met fel wit licht, en<br />

leunend tegen een zware muur van bas, gitaar en elektronica, zong Wende haar sprankelende<br />

vocalen alsof de duivel haar niet deerde. Deze setting werd vervolgens uitgebreid voor het<br />

grote theaterpodium en met nog meer magnesiumlampen, een overdosis dynamiek en<br />

shockeffect, prachtige projecties, veel vuur en passie, maar met ook de nodige intimiteit, bracht<br />

ze het publiek in een ongekende extase, hoewel dat voor sommige bezoekers toch wel even<br />

wennen was. Deze nieuwe live-plaat is een perfecte registratie van dit gebeuren en is in feite<br />

versie 2.0 ten opzichte van het studioalbum. Een krachtiger statement had Wende niet kunnen<br />

maken. Nu de dvd nog. (Ruud Verkerk)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

WILD SMILES<br />

Always Tomorrow CD LP<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Na een aantal opvallende singles waarvan de eerste begin vorig jaar<br />

het licht zag, verschijnt nu eindelijk het volwaardige debuutalbum van<br />

Wild Smiles. Dit jeugdige trio uit Winchester, Engeland, heeft het wiel<br />

niet uitgevonden, maar combineert op Always Tomorrow wel op originele wijze een aantal stijlen die<br />

we nog niet heel vaak op deze manier hoorden. Alsof Nirvana, Jesus & The Mary Chain, Weezer, The Velvet<br />

Underground en The Beach Boys de handen ineen geslagen hebben om samen een plaat op te nemen en<br />

daarbij veel lol hadden. Vaak zijn alle invloeden verwerkt in één nummer, soms overheerst één stijl. Zo had<br />

Never Wanted This uit de pen van Kurt Cobain kunnen komen en flirt Everyone’s The Same heel nadrukkelijk<br />

met het gedragen stofzuigergeluid dat ooit werd uitgevonden door de broertjes Reid. Erg is dat niet. De liedjes<br />

zijn namelijk van hoog niveau en bovendien erg aanstekelijk. Volume op tien en knallen maar! (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

ROBERT WYATT<br />

Different Every Time 2CD 2x2LP<br />

(Domino/V2)<br />

Van de hand van Marcus O’Dair verscheen recentelijk een nieuwe, geautoriseerde<br />

biografie over Robert Wyatt, getiteld Different Every Time. (Aanrader met zachte<br />

dwang!) Ter begeleiding hiervan verschijnt deze gelijkgetitelde dubbelaar die door<br />

de schrijver, Wyatt zelf en Domino Recordings werd samengesteld. De eerste schijf (Ex Machina) bevat een<br />

voorbeeldige introductie vanaf Soft Machine’s Moon In June via Matching Mole en zijn hooglijk gewaardeerde<br />

solowerk, tot en met Comicopera aan toe. Die hooglijke waardering komt duidelijk tot uiting op de tweede<br />

schijf (getiteld Benign Dictatorships, typisch Wyatt) die volop rariteiten en collaboraties bevat van bekende fans<br />

als Anja Garbarek, Hot Chip, Epic Soundtracks, Phil Manzanera, Steve Nieve, Nick Mason en Bjork en uiteraard<br />

Wyatts eigen meesterstuk Shipbuilding dat Elvis Costello voor hem (her)schreef. Ga dat goud maar eens los<br />

verzamelen. U weet wat u te doen staat. (Albert Jonker)<br />

NEIL YOUNG<br />

Storytone<br />

(Warner)<br />

CD 2CD 2LP<br />

Weinig artiesten zijn zo onvoorspelbaar als Neil Young. Na zijn doorbraak<br />

met The Buffalo Springfield koos Young – zijn uitstapjes met Crosby,<br />

Stills & Nash daargelaten – voor een solocarrière zonder concessies.<br />

Was zijn eerste soloplaat (1968) nog rijk gearrangeerd door Jack<br />

Nitzsche, zo werd de opvolger Everybody Knows This Is Nowhere (1969)<br />

gekenmerkt door stevige songs, samen met de band Crazy Horse. En<br />

hoewel Young op gezette tijden samen met hen stevige platen maakt,<br />

zijn de uitstapjes van Young legio. Hij wist een commerciële carrière met het album Harvest (1972) bewust<br />

om zeep te helpen met het grillige maar imposante Time Fades Away (1973). Na respectievelijk een<br />

elektronische (Trans, 1982), een rockabilly (Everybody’s Rocking, 1983) en een countryplaat (Old Ways,<br />

1985) werd Young zelfs door zijn eigen platenbaas, David Geffen, aangeklaagd wegens het maken van<br />

oncommerciële muziek. Vlak na het aankondigen van de door Young ontwikkelde ultieme digitale speler,<br />

Pono, (Young’s heeft zijn afkeer voor de cd en mp3 nooit onder stoelen of banken gestoken), verraste<br />

Young zijn fans dit jaar met een verzameling songs, opgenomen op een Voice-o-graph uit 1947. En dan is<br />

er nu ineens het album Storytone. Nadat Young solo een aantal nummers had opgenomen (toegevoegd<br />

op de deluxe-edition) werden de opnames gearrangeerd voor een 92-koppig orkest en een bigband.<br />

Nu werkte Young incidenteel al met orkesten op Harvest, maar een geheel orkestraal album is een<br />

nieuwe verrassende wending. Bevlogen, soms gevoelig en dan weer rockend, het komt allemaal langs<br />

op Storytone. Gelukkig zijn er nog artiesten die doen wat ze willen, of je het nu mooi vindt of niet. (Ron<br />

Bulters)<br />

30<br />

31


oxsets<br />

Pop & Rock<br />

Nu Goedkoop<br />

Buffalo Springfield - Buffalo<br />

Springfield<br />

Rod Stewart - Live<br />

1976-1998:Tonight’s The N<br />

John Mayer - John Mayer<br />

Johnny Cash - The Perfect<br />

Johnny Cash Collection<br />

Donny Hathaway - Never<br />

My Love:The Anthology<br />

Bob Dylan - Bootleg Series<br />

Vol. 1-3<br />

Bruce Springsteen - Live In<br />

Concert 1975 - 85<br />

The Byrds - The Complete<br />

Album Collection<br />

Otis Redding - The King Of<br />

Soul<br />

Miles Davis - Sunday<br />

Morning Classics<br />

Kings Of Leon - The<br />

Collection Box<br />

Leonard Cohen - The Complete<br />

Studio Albums Collection<br />

Aretha Franklin - The Queen<br />

Of Soul<br />

Leonard Cohen - Songs Of<br />

Nits - Nits?<br />

• Various - XXX:Three<br />

Decades Of Roadrunner<br />

• King Diamond - Complete<br />

Roadrunner Collection<br />

• Manowar - Triple Album<br />

Collection<br />

STATUS QUO<br />

Aquostic<br />

CD 2LP<br />

Na de tweede live-plaat van The Frantic<br />

Four komt vrijwel direct Aquostic<br />

(Stripped Bare) uit. Je kan stellen dat een groter verschil<br />

haast niet bestaat. Van de energieke uitvoering van een<br />

band op vol vermogen naar de ingetogen uitvoering<br />

in een akoestische setting. Ik moest er wel even aan<br />

wennen. Wie echter Aquostic een kans geeft, zal<br />

merken dat de uitvoeringen van al deze klassiekers<br />

een nieuw licht werpen op de nummers en dat vooral<br />

duidelijk wordt dat bijna alle nummers ook overeind<br />

blijven staan zonder de dikke vette rocksaus. Luister<br />

bijvoorbeeld eens naar Again And Again dat haast een<br />

swingend Zydeco-nummer geworden is. Aquostic is<br />

daarmee misschien wel de verrassing van deze maand.<br />

(Hermen Dijkstra)<br />

TEMPLES<br />

Sun Restructured 2CD<br />

De Britse band Temples leverde eerder<br />

dit jaar een van de betere debuten van<br />

2014 af. Op Sun Structures ging de band aan de haal<br />

met een aantal decennia psychedelische popmuziek en<br />

klonk het uiteindelijk als The Beatles met Syd Barrett<br />

als extra lid. Sun Restructured is onderdeel van een<br />

luxe heruitgave van het debuut en bevat een remake<br />

van een aantal songs van het album. Dj’s en producers<br />

Beyond The Wizards Sleeve (Erol Alkan en Richard<br />

Norris) hebben er een bedwelmende luistertrip van<br />

gemaakt, die niet zo essentieel is als het debuut, maar<br />

zeker de moeite waard is en bovendien nogmaals de<br />

aandacht vestigt op de jaarlijstjesplaat van Temples.<br />

(Erwin Zijleman)<br />

LILY & MADELEINE<br />

Fumes<br />

CD LP<br />

Een betovering kan snel verbroken<br />

worden, zo laat de tweede plaat van het<br />

jonge duo Lily & Madeleine horen. Hun debuutalbum<br />

verscheen nog geen jaar geleden en was een<br />

wonderbaarlijk knap staaltje feeërieke samenzang in<br />

een breekbaar folkjasje. In hun ambitie om drie jaar<br />

lang elk jaar met een nieuwe plaat te komen is nu dus<br />

opvolger Fumes al verschenen. Alle hiervoor genoemde<br />

YUSUF (CAT<br />

STEVENS)<br />

Tell ‘em I’m Gone<br />

CD LP<br />

Pop & Rock<br />

(Legacy/Sony Music)<br />

Nadat hij in 2006<br />

de gitaar weer oppakte om weer seculiere<br />

muziek te maken is Yusuf Islam net zo<br />

bekend geworden onder zijn Islamitische<br />

naam als hij was onder zijn artiestennaam<br />

Cat Stevens. En terecht, want behalve dat hij<br />

nog steeds uitstekende songs schrijft, is Yusuf<br />

uitstekend op de hoogte van de staat van<br />

de huidige muziek. Dat blijkt alleen al uit de<br />

geweldige uitvoering van het doodgespeeld<br />

gewaande You Are My Sunshine, dat<br />

hier met Tinariwen wordt gebracht, die<br />

ook de titeltrack tot een hoogtepunt<br />

maken. Matt Sweeney en Bonnie<br />

t<br />

Prince Billy doen mee op The<br />

Devil Came From Kansas, inclusief a<br />

Sonic Youth-achtige solo. Dat<br />

zijn religie en geweldige muziek<br />

eerder bij elkaar horen dan elkaar<br />

in de weg staan, ondanks dat de<br />

publieke opinie daar nog wel eens<br />

anders over denkt, wordt mooi<br />

onder woorden gebracht in Editing<br />

Floor Blues, waarin ook zijn liefde<br />

voor Amerikaanse traditionele blues<br />

blijkt. Yusuf Islam is misschien wel<br />

de ultieme wereldmuzikant. (Jurgen<br />

Vreugdenhil)<br />

S<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

ingrediënten zijn zeker nog aanwezig, maar lijken in<br />

de haast toch iets van hun glans verloren te hebben.<br />

Gelukkig is er bij Lily & Madeleine genoeg talent<br />

aanwezig om dat op te kunnen vangen met fraaie<br />

liedjes, maar met die prachtige debuutplaat nog zo vers<br />

in het geheugen vraag je je wel een beetje af of dit<br />

productietempo nou echt nodig is. (Martijn Koetsier)<br />

32<br />

33


SPECIAL Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

binnenkort binnen<br />

14 november<br />

Captain Beefheart - Sun Zoom Spark: 1970 To 1972<br />

Dans Dans - 3<br />

New Cool Collective - Electric Monkey Sessions<br />

TV On The Radio - Seeds<br />

Wilco - Alpha Mike Foxtrot Rarities<br />

21 November<br />

Anouk - Paradise And Back Again<br />

Asgeir - In The Silence Deluxe<br />

Leonard Cohen - Live In Dublin<br />

Coldplay - Ghost Stories Live 2014<br />

De Staat - Vinticious Versions Ep<br />

Bryan Ferry - Avonmore<br />

Joni Mitchell - Love Has Many Faces<br />

David Sylvian - There’s A Light That..<br />

Velvet Underground - Velvet Underground 3rd<br />

Reissues<br />

FAMILY<br />

Fearless<br />

2CD DELUXE<br />

In 1971 slaat John Wetton een aanbod<br />

van Robert Fripp af om King Crimson<br />

te versterken om zich vervolgens bij het (rauwe)<br />

bluesgebaseerde maar folky artrock spelende Family<br />

te voegen, dat hiermee, na twee wat richtingloze, te<br />

ambivalente lp’s weer de geest krijgt. En hoe! Fearless<br />

is de vijfde van zeven lp’s in een korte maar hoogst<br />

unieke carrière waar concessies immer vermeden<br />

werden en integriteit hoog in het vaandel stond.<br />

reissues<br />

Ondanks dat bevat Fearless klassiekers als Between<br />

Blue & Me, Sat ‘D’ Y Barfly, Spanish Tide en Children.<br />

Niet alleen de absolute fanfavoriet maar algemeen<br />

aanvaard als hét meesterwerk zoals valt te lezen in<br />

een bevlogen recensie, afgedrukt in een voortreffelijk<br />

boekje met zestien pagina’s informatie van Familyman<br />

en -kenner Pete Feenstra. Bonusdisc met grootste (UK)<br />

single In My Own Time en b-kant Seaside. Serieuze<br />

kandidaat reissue van het jaar 2014, althans wat ons<br />

betreft! (Albert Jonker)<br />

ZAZI<br />

Zazi Zingt Dorrestijn CD<br />

Nee, dit olijke meisjestrio is niet het<br />

Nederlandse antwoord op K3. Zazi zingt<br />

grote mensen teksten en heeft sinds de oprichting in<br />

2009 al bewezen over een breed scala aan repertoire te<br />

beschikken. Of het nu in het Frans, Engels of desnoods<br />

Noors is, ze zingen dat het hun een lieve lust is. Met<br />

een album vol teksten en kleinkunstliedjes van Hans<br />

Dorrestijn dringen Sabien, Dafne en Margriet nu de<br />

theaterzalen binnen om met hun perfecte samenzang<br />

28 November<br />

AC/DC - Rock Or Bust<br />

King Gizzard & The Lizard Wizard - I’m In Your Mind Fuzz<br />

Pixies - Doolittle 25<br />

Humberto Tan Presents Let’s Dance<br />

5 December<br />

Smashing Pumpkins - Monuments To An Elegy<br />

Supertramp - Crime Of The Century Deluxe<br />

17 December<br />

Nick Cave - 20,000 Days On Earth (DVD)<br />

Damian Rice - My Favorite Faded Fantasy<br />

Rolling Stones - From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />

Matt Simons - Catch & Release<br />

Simple Minds - Big Music<br />

Wende - Last Resistance - The Theatre Sessions Live<br />

het publiek voor zich te winnen. Dorrestijns liedjes zijn<br />

ongekunsteld en super Nederlands. Teksten over de<br />

schaatsen, ijsjes, dooi, de lente, eendjes voeren in het<br />

park, de dood en spijt. Een enkel uitstapje voert naar<br />

Frankrijk met een oude Renault 4. De arrangementen<br />

zijn divers en goed gekozen, zoals in het reggaeachtige<br />

liedje met de titel Benauwd. Zoals Hans het<br />

zelf zegt: ‘Ik heb nog nooit meegemaakt in mijn lange,<br />

lange carrière dat een collega zowel de tekst als de<br />

muziek van een liedje van mijn hand verbeterde... dat<br />

lukte Zazi!’ (Ruud Verkerk)<br />

AFGHAN WHIGS<br />

Gentlemen Deluxe<br />

(Warner)<br />

2CD LP<br />

In de vroege jaren negentig kon de uit Ohio afkomstige Afghan Whigs steevast<br />

rekenen op grote bijval van de muziekpers. De band maakte dan ook een<br />

stormachtige ontwikkeling door, van garagepunkbandje in de lijn van The<br />

Replacements naar een van de vaandeldragers van de grunge dankzij hun unieke mengeling van soul met<br />

rock. Gentlemen was het debuut op een groot label – na een paar platen voor Sub Pop te hebben gemaakt<br />

– en verscheen in 1993. Het album was de grote doorbraak van de band en de single Debonair groeide<br />

uit tot een culthit. Greg Dulli en consorten zijn hier op hun creatieve hoogtepunt en het is dan ook terecht<br />

dat de plaat een Deluxe 21-jarige verjaardag krijgt. Hierop is een schat aan demo’s, b-kantjes en de live<br />

opgenomen ep What Jail Is Like te vinden. Vooral de tien demo’s laten horen dat alle songs in de kern al<br />

ijzersterk waren en maken deze collectie af. (Bert Dijkman)<br />

DAVID BOWIE<br />

Nothing Has Changed<br />

(Parlophone/Warner)<br />

2CD 3CD 2LP<br />

Zeggen dat David Bowie vorig jaar vriend en vijand verraste met The Next Day is<br />

een understatement. Vrijwel iedereen dacht dat het door hartproblemen geplaagde<br />

icoon zich definitief van het wereldtoneel had teruggetrokken, maar niets bleek<br />

minder waar. Bovendien bleek The Next Day een waar meesterwerk, dat zijn werk in de jaren negentig<br />

gemakkelijk overtrof en zich kon meten met zijn hoogtijdagen, eind jaren zeventig, begin jaren tachtig.<br />

Dat nu een nieuwe verzamelaar verschijnt, is minder verrassend, wel dat een aantal zeldzame opnames<br />

nu voor het eerst op cd verschijnt. Grootste verrassing is echter het nieuwe Sue (Or In A Season Of Crime),<br />

waarop Bowie avant-garde jazz vermengt met drum ‘n bass en een vleugje Brian Eno. Volgens insiders had<br />

Bowie uit wat The Next Day is geworden ook een driedubbelaar kunnen samenstellen, dus hopelijk is deze<br />

compilatie vooral een voorbeeldig samengesteld warmhoudertje. (Henri Drost)<br />

34<br />

35


Pop & Rock<br />

BRUCE SPRINGSTEEN<br />

Album Collection Vol. 1<br />

(Columbia/Sony Music)<br />

7CD 7LP box<br />

Waar de fans na voorbeeldige boxsets rondom Born To Run en vooral<br />

Darkness On The Edge Of Town hoopten op een dito behandeling van The<br />

River, verschijnt nu eerst deze set met de eerste zeven studioplaten van<br />

Bruce Springsteen. Voor zover nog niet gebeurd was, voorbeeldig geremastered en in mooie replica’s van de<br />

originele hoezen. Bij herbeluistering valt andermaal op hoe Srpingsteen in korte tijd nadrukkelijke invloed<br />

van Dylan op zijn debuut verruilt voor de grotestadsromantiek op misschien wel zijn echte meesterwerk The<br />

Wild, The Innocent & The E Street Shuffle, gevold door de ultieme combinatie van beide, aangevuld met een<br />

flinke dosis Phil Spector op Born To Run. Ruzie met het management volgt, waardoor het zeer grimmige<br />

Darkness On The Edge Of Town drie jaar op zich laat wachten. De geplande poppy enkelaar Ties That Blind<br />

wordt door Springsteen zelf teruggehaald ten faveure van The River, de cruciale dubbelaar die recht doet<br />

aan de inmiddels monumentale optredens van Springsteen. Het akoestische Nebraska liet Springsteen van<br />

zijn meest desolate kant zien, terwijl opvolger Born In The USA zijn werelddoorbraak betekende – ironisch<br />

genoeg schreef Springsteen de meeste nummers voor dat album oorspronkelijk voor Nebraska. Hierna zou<br />

de E Street Band ruim een decennium uiteenvallen, waarin Springsteen platen van wisselende kwaliteit<br />

uitbracht, maar dit eerste zevental blijft<br />

onovertroffen. (Henri Drost)<br />

Pop & Rock<br />

THE PAUL MCCARTNEY ARCHIVE COLLECTION<br />

VENUS<br />

AND<br />

MARS<br />

The Soul Of Designer<br />

Records 4CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

In 1967 besloot ene Style Wooten uit<br />

Memphis de krachten te bundelen<br />

met Roland Janes, gitarist van de huisband van de<br />

plaatselijke Sun Studios. Hun doel? Gospel! En in de<br />

tien jaren die volgden brachten ze ruim 500 singles<br />

uit, eerst van lokale grootheden, maar gaandeweg<br />

breidde hun werkgebied zich uit tot alle staten langs<br />

de Mississippi. En iedereen die na deze prachtig<br />

uitgevoerde 4cd-box niet in volle adoratie op zijn<br />

knieën valt, is voorgoed verloren. Als ware het een<br />

parallel universum, lijkt de gospelgeschiedenis hier<br />

de seculiere ontwikkeling moeiteloos te volgen. The<br />

Magnificent Soul Survivors hadden zo op Stax gekund,<br />

terwijl de Tennessee’s Gospel Songbirds de traditionele<br />

blues vertolken. Op het eind van Designers bestaan<br />

weet ene Elgie Brown een knallende funk neer te<br />

zetten in When Jesus Comes. Een enkele naam klinkt<br />

bekend, de Jubilee Hummingbirds brachten zowel O.V.<br />

Wright als James Carr voort, maar de meeste artiesten<br />

trokken zich terug in de vergetelheid. Het Woord<br />

verspreidden is een prima bezigheid, maar mocht<br />

natuurlijk de zaken niet in de weg<br />

staan, getuige het saillante detail<br />

dat al deze bands Wooten moesten<br />

betalen om een single op Designer<br />

Records te mogen uitbrengen. Een<br />

hemels overzicht van een vergeten hoofdstuk uit<br />

de zeer rijke muziekgeschiedenis van Memphis,<br />

Tennessee. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

OUT<br />

NOW<br />

DELUXE VERSIES VAN BEIDE ALBUMS IN BOEKVORM, INCLUSIEF BONUS CD, BONUS DVD, NIET EER-<br />

DER GEPUBLICEERDE FOTO’S EN MEMORABILIA. OOK VERKRIJGBAAR ALS 2CD EN 180 GRAMS 2LP.<br />

WINGS AT<br />

THE SPEED<br />

OF SOUND<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

36 37


Pop reissues & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

reissues<br />

BOB DYLAN<br />

MICAH P. HINSON & THE<br />

GOSPEL OF PROGRESS<br />

Micah P. Hinson And The Gospel Of<br />

Progress CD 2LP<br />

De Texaanse singer-songwriter Micah P. Hinson heeft de<br />

afgelopen tien jaar een flinke stapel platen afgeleverd.<br />

Het zijn platen die zeer werden gewaardeerd door de<br />

critici, maar verder te weinig aandacht trokken. Micah<br />

P. Hinson And The Gospel of Progress was in 2004 de<br />

eerste van het stel en volgens velen ook de beste. De<br />

nu verschenen reissue staat vol met intieme en mooi<br />

ingekleurde popliedjes die uitstekend passen bij de<br />

herfst en herinneren aan de betere platen van onder<br />

andere Smog en Songs:Ohia. Tien jaar geleden een<br />

bescheiden meesterwerk en dat is het nog steeds.<br />

(Erwin Zijleman)<br />

The Basement Tapes Complete: Bootleg Series 11<br />

2CD 6CD box 3LP<br />

(Legacy/Sony Music)<br />

Bestaan er sessies die met meer mythes omgeven zijn Dylans Basement<br />

Tapes? Vanaf 1969, toen op niet de allereerste, maar wel een van<br />

meest legendarische, bootleg Great White Wonder zeven nummers<br />

van deze sessies opdoken zijn ze een soort heilige graal voor iedere<br />

Dylan-liefhebber. Andere artiesten hadden succes met de nummers<br />

die in Big Pink in 1967 waren opgenomen, waaronder natuurlijk The<br />

Band (This Wheel’s On Fire, I Shall Be Released), maar toen in 1975 eindelijk de dubbel-lp The Basement<br />

Tapes verscheen was dat slechts het topje van de ijsberg. En erger: Robbie Robertson van The Band voegde<br />

overdubs en nummers van latere sessies toe.<br />

Ook The Bootleg Series Vol. 1-3 (1991) leverde maar twee Basement Tapes-opnames, maar in de jaren<br />

die volgden legden verzamelaars de hand op vijf goed gevulde cd’s genaamd The Genuine Basement<br />

Tapes, later gevolgd door een opgepoetste fanversie. Deze cd’s gebruikte Greil Marcus als basis voor zijn<br />

onvolprezen Invisible Republic: Bob Dylan’s Basement Tapes, maar hoewel het ene na het andere deel van<br />

de officiële Bootleg Series volgde, op een verdwaald nummer na bleef het wachten op een definitieve<br />

release van wat Clinton Heylin terecht omschreef als ‘Dylan’s greatest collection of songs’.<br />

Tot nu. Zevenenveertig jaar nadat Dylan en wat even later The Band zou worden zich terugtrokken in het<br />

afzichtelijk roze geschilderde huis in West Saugerties verschijnt alles. En hoewel Garth Hudson, toch de<br />

archivaris van The Band, verklaarde dat op de vijf bootleg-cd’s wel zo’n beetje alles wel stond, blijken nu<br />

zes tot de rand gevulde cd’s nodig om de complete Basement Tapes te ontsluiten. Godlof, want in The<br />

Basement Tapes is de hele Amerikaanse muziekgeschiedenis vervat. Van hartverscheurend tot kolderiek,<br />

van bitter tot feestelijk, van raadselachtig tot rechtoe rechtaan.<br />

Nog niet ieder klonken de tientallen originals en covers zo goed, nog niet eerder waren zelfs de miniemste<br />

details tussen verschillende takes hoorbaar en meer dan ooit valt op hoeveel Robertson in 1975 aan deze<br />

opnames gesleuteld heeft. En nu blijkt bijvoorbeeld dat Ain’t No More Cane weliswaar een Basement Tapeopname<br />

is, maar dan gezongen door Dylan, die het natuurlijk al vanaf de vroege jaren zestig zong, maar<br />

niet de gepolijste Band-opname die op het 1975-album terug te vinden, hoe goed die versie ook is.<br />

De 2cd-versie (ook op 3lp) bevat de hoogtepunten, maar de 6cd-versie is natuurlijk te prefereren. Jammer<br />

dat Sony het niet aandurfde om ook een 10lp-box uit te brengen, maar dat is dan werkelijk ook het<br />

enige puntje van kritiek op deze uitgave, die, om de bespreking in Rolling Stone uit 1975 maar eens te<br />

parafraseren, de beste van 2014 is, net zoals die, zelfs in verminkte vorm, de beste van 1975 was en van<br />

1967 geweest zou zijn. (Henri Drost)<br />

JOHAN DERKSEN<br />

Pioniers van de Nederpop 2CD+2DVD+Boek<br />

(Universal)<br />

Het mag inmiddels bekend zijn dat de best gebekte snor van Nederland een groot<br />

liefhebber is van muziek. Met enige regelmaat presenteert Johan Derksen in het<br />

programma Voetbal International goede artiesten uit Engeland of Amerika en ook<br />

huisband Danny Vera was een idee van Johan Derksen. Minder mensen hebben echter<br />

Derksen On The Road gezien. Een prachtig programma over de roots van de Nederlandse popmuziek. De<br />

pioniers die de laatste jaren stelselmatig onderbelicht bleven bracht Derksen weer in de schijnwerpers. Een<br />

prachtige reeks met grote historische, nostalgische en musicologische waarde met ook nog eens geweldige<br />

muziek. Nu is er de verzamelbox met de muziek van de reeks op cd en daarbij alle afleveringen op dvd.<br />

Een niet te missen verzamelaar voor de echte Nederlandse pop- en rockliefhebber met goede smaak!<br />

(Sanna Marije van Elst)<br />

THE JAM<br />

Setting Sons<br />

2CD 3CD+DVD Box<br />

(Polydor/Universal)<br />

Het vierde album van The Jam wordt vaak wat over het hoofd gezien en dat is<br />

niet gek, gezien het tussen twee absolute meesterwerken geklemd staat. Met All<br />

Mod Cons weet de band zich tot een van de belangrijkste bands uit het Verenigd<br />

Koninkrijk op te werken en songschrijver Paul Weller wordt op een lijn gezet met Ray Davies en Pete<br />

Townshend, niet toevallig grote voorbeelden van de man. Vanaf deze plaat zijn de tournees steevast<br />

uitverkocht en komen de singles hoog binnen in de hitparade. De singles die voorafgaan aan Setting Sons -<br />

StrangevTown en When You’re Young - staanvin de schaduw van de single die vlak na het album verschijnt<br />

en een blauwdruk voor het geluid van The Jam is: Going Underground. Deze klassieker kwam meteen op<br />

de eerste positie van de hitparade binnen en is – net als de andere twee – met zijn b-kant toegevoegd aan<br />

de eerste schijf op deze deluxe editie. Setting Sons mag dan het experiment van de volgende plaat Sound<br />

Effects ontberen, het is wel de meest evenwichtige plaat van de band en vele songs worden door Weller<br />

ook nu nog live gespeeld. De tweede schijf is gevuld met demo’s, alternatieve takes en een Peel Sessie. In<br />

de Super Deluxe box zit nog een derde schijf met een nooit eerder uitgebracht concert uit 1979 in Brighton<br />

en de tevens bijgevoegde dvd is gevuld met clips van de singles en diverse BBC-opnames. (Bert Dijkman)<br />

38 39


eissues<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

reissues<br />

reissues<br />

KINKS<br />

Anthology 1964-1971<br />

(Sony Music)<br />

6 CD box<br />

In september dit jaar was het precies vijftig jaar geleden dat The Kinks een<br />

nummer één hit scoorden met You Really Got Me. Dat feit en het gerucht<br />

dat de band weer bij elkaar komt voor een serie optredens is aanleiding<br />

genoeg voor een nieuwe, uit vijf cd’s bestaande Anthology. Deze box richt zich louter op de successen in<br />

de zestiger jaren en verzamelt naast alle hits en essentiële albumtracks ook 25 niet eerder uitgebrachte<br />

tracks. Met het vervallen van de eerder verschenen boxset Picture Book – die overigens wel de hele carrière<br />

belichtte – is het dan ook verheugend dat er weer een uitstekend overzicht is van een van de belangrijkste<br />

bands die Engeland ooit voortbracht. Alle tracks zijn opnieuw geremastered en klinken anno nu nog net zo<br />

urgent als vijftig jaar geleden. Een essentieel stuk Britse popgeschiedenis. (Bert Dijkman)<br />

QUEEN<br />

Queen Forever<br />

(Universal)<br />

CD 2CD deluxe<br />

Queen Forever bevat nummers die de band ‘vergeten’ was met vocalen van de in<br />

1991 overleden zanger Freddie Mercury. Ook de in 1997 gestopte bassist John Deacon<br />

heeft meegewerkt aan enkele nummers. De plaat bevat 3 nieuwe nummers. Het<br />

eerste nieuwe nummer is een samenwerking tussen Mercury en Michael Jackson, genaamd There Must<br />

Be More to Life Than This. Dit nummer werd in 1983 opgenomen in de huisstudio van Jackson, maar werd<br />

niet uitgebracht. In plaats daarvan verscheen het in 1985 op het soloalbum van Mercury, Mr. Bad Guy.<br />

Tijdens de Queen-tournee van 2014 met Adam Lambert als zanger speelde de band het nummer Love<br />

Kills, oorspronkelijk een solonummer van Mercury. Lambert heeft gezegd dat de band dit nummer opnieuw<br />

heeft ingespeeld om te verschijnen op dit album. Uiteindelijk verscheen het nummer als ballad op het<br />

album. Het derde nieuwe nummer, Let Me in Your Heart Again, werd oorspronkelijk opgenomen voor het<br />

album The Works uit 1984. In 1988 werd het opgenomen door de vrouw van May, Anita Dobson, voor haar<br />

debuutalbum Talking of Love. Verder bevat het album klassieke Queen-nummers en nieuwe opnames van<br />

oude nummers. (Red)<br />

JOHNNY THUNDERS<br />

voorbeeld. Helaas volgt hij Keith ook in de heroïne,<br />

Looking For Johnny DVD<br />

nota bene aan hem gegeven door Iggy Pop. Wat volgt<br />

Hetzelfde team dat onlangs met de is een aaneenschakeling van chaos, prachtige muziek<br />

ontluisterende rockdocu The Rise And Fall in een spoor van alcohol en drugs. Iedere ‘zeg nee<br />

Of The Clash kwam, heeft nu een nog tegen drugs’ campagne valt in het niet bij deze docu,<br />

spraakmakender onderwerp gevonden, de lotgevallen helemaal als Heartbreakers-bassist Billy Rath ten tonele<br />

van de legendarische Johnny ‘Thunders’ Genzale. We verschijnt. Thunders’ dood in 1991 in New Orleans blijft<br />

volgen zijn carrière vanaf zijn jeugd in New York waar met raadsels omhult, doch deze voorbeeldige docu<br />

hij begin zeventiger jaren furore maakt in de New ontrafelt alles wat we van zijn persoonlijkheid kunnen<br />

York Dolls. Samen met David Johanssen vormt hij de weten dankzij een schat aan archiefmateriaal en<br />

Mick & Keith van de band, niet toevallig zijn grootste interviews met de nauwst betrokkenen. (Bert Dijkman)<br />

LED ZEPPELIN<br />

IV / Houses Of The Holy<br />

CD 2CD Deluxe LP 2LP deluxe<br />

2CD+2LP+boek Box<br />

(Warner)<br />

Je kan er ellenlange discussies over voeren,<br />

maar tegen de stelling dat de eerste vier<br />

nummers van Led Zeppelin IV bij de beste<br />

plaatkanten uit de rockhistorie horen valt<br />

weinig in te brengen. Black Dog, Rock And<br />

Roll, The Battle Of Evermore, Stairway To Heaven, veel beter wordt het toch niet. Zwaar groovende, in traditionele<br />

blues gewortelde rock, gevoelige Britse folk, plus de volmaakte combinatie van dat alles. Terug in de tijd: eind<br />

1971 hangt de loden ballon hoog in de lucht, na drie monumentale platen en ettelijke tournees. Tijd om de kroon<br />

op het werk te zetten dus. Om het mysterie kracht bij te zetten, kreeg de vierde plaat geen titel en staat de naam<br />

van de band niet op de hoes. Het zou een van de best verkochte albums aller tijden worden. Het succes van de<br />

plaat gaf de band lucht om te werken aan de opvolger, die anderhalf jaar later verscheen. Met klassiekers als The<br />

Song Remains The Same en The Ocean, het verstilde The Rain Song en het indringende No Quarter consolideerde<br />

de band zijn status, al zijn de meningen verdeeld over The Crunge en D’yer Mak’er. Net zoals bij de vorige releases<br />

zijn ook deze heruitgaven voorzien van een schijf met door Jimmy Page uitgezochte alternatieve uitvoeringen<br />

van de nummers, zodat de luisteraar een mooi krijgt hoe deze memorabele songs tot stand zijn gekomen. (Louk<br />

Vanderschuren)<br />

40 41


Pop reissues & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

reissues<br />

ROLLING STONES<br />

From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />

DVD<br />

bluray 2CD+DVD 4LP<br />

From The Vaults: L.A. Forum 1975<br />

DVD<br />

bluray 2CD+DVD 4LP<br />

(Eagle/PIAS/Rough Trade)<br />

Stonesfans willen fysiek product! Nadat er door de Stones<br />

zes live-downloads beschikbaar werden gesteld, werd al<br />

snel de zevende (Sweet Summer Sun) ook uitgebracht<br />

in allerlei normale uitgaven. Dat is bevallen of men wil<br />

bootleggers de wind uit de zeilen nemen door nu opnieuw uitgaven uit te brengen uit de From The Vault-serie.<br />

From The Vault: Hampton Coliseum 1981 is de eerste. De in 2012 als download uitgegeven set wordt nu<br />

uitgegeven als een dubbel-cd/dvd-combinatie maar ook als driedubbel-lp met eveneens de dvd toegevoegd.<br />

Opgenomen op 18 december 1981 en destijds uitgezonden als het eerste pay-per-view-concert, brengt de band<br />

een energieke set. Keith Richards heeft zijn heroïneverslaving overwonnen en de band heeft een prima plaat in<br />

de vorm van Tattoo You afgeleverd. Die gegevens maken dat de band als herboren klinkt. In een set die bestaat<br />

uit klassiek maar ook destijds nieuw materiaal gaat de band tekeer als een stel jonge honden. Jagger is echt<br />

de ringmaster en leidt de band door zesentwintig tracks. Dat het enthousiasme overslaat op het publiek wordt<br />

duidelijk doordat een overenthousiaste fan Keith Richards waarschijnlijk wil feliciteren met zijn verjaardag en het<br />

podium op klimt. Richards is daar duidelijk niet van gediend en deelt een mep met zijn gitaar uit om vervolgens<br />

weer onverstoord verder te spelen. Duidelijk wordt in deze set, dat hoewel de Stones nog steeds volle arena’s<br />

trekken, het echte werk heden ten dage niet meer op het podium te zien is. Alles wordt in een hoger tempo<br />

gespeeld en er is durf om ook ander werk dan het geijkte te spelen. Prachtig dus! Zoals verwacht mag worden<br />

zijn beeld en geluid voor de gelegenheid opgepoetst en het geheel klinkt fantastisch. Hoewel dit optreden niet<br />

geheel onbekend is, vier nummers zijn al dan niet gesneden te vinden op Still Life (American Concert 1981), is<br />

dit een onmisbare uitgave voor wie de Stones een warm hart toedraagt.<br />

From The Vault: L.A. Forum 1975 is de tweede uitgave in de Vault-reeks. Ook deze mag er zeker wezen. Deze<br />

set is opgenomen tijdens de eerste tour met Ron Wood als tweede gitarist. The Stones hebben een warrige<br />

periode achter de rug met de zoektocht naar de opvolger van Mick Taylor en hebben hier te bewijzen dat ze<br />

er nog steeds toedoen. Geflankeerd door een prima spelende band met de toevoeging van Ian Stewart en<br />

Billy Preston en voor de gelegenheid Bobby Keys, wordt ook hier een flitsende setlist gespeeld die klassiekers<br />

mengt met dan relatief jong materiaal. Zo vormt If You Can’t Rock Me een uitstekende combinatie met Get<br />

Off My Cloud en horen we ook Doo Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker) en Fingerprint File terug in de set. In het<br />

afsluitende Sympathy For The Devil mag zelfs Jesse Ed Davis nog opdraaien als sologitarist. Het besluit een<br />

concert dat meer dan de moeite waard is en net als Hampton 1981 essentieel is.<br />

Als deze twee releases voorbodes zijn voor heruitgaven van Leeds 1982, Tokio 1990, Toronto 2005 en de<br />

meest legendarische: Brussel 1973 dan staat ons nog veel moois te wachten. Totdat dat het geval is kan ik<br />

bijzonder goed uit de voeten met deze twee geweldige concerten. (Hermen Dijkstra)<br />

ACERECORDS<br />

Bring It On Home -<br />

Black America Sings<br />

Sam Cooke 3313299<br />

Dat Sam Cooke tot de grootste<br />

soulzangers aller tijden behoort,<br />

mag bij iedere muziekliefhebber<br />

bekend zijn. Dat hij echter ook zakelijk een van de<br />

eerste zwarte artiesten was die onafhankelijk werd en<br />

dat hij vrijwel alle songs zelf of in samenwerking met<br />

anderen schreef is wellicht minder bekend. Naast zijn<br />

eigen hits namen ook vele andere soulartiesten werk<br />

van Cooke op. Deze collectie brengt een selectie hieruit<br />

en we horen o.a. Percy Sledge, Otis Redding, Lou Rawls<br />

en vele andere grootheden zich soepeltjes langs dit<br />

geweldige songmateriaal bewegen.<br />

Ain’t It The Truth! –<br />

The Ric & Ron Story<br />

Volume 2<br />

Het tweede deel van The Ric<br />

& Ron Story is ditmaal zonder<br />

de twee grote namen van<br />

het eerste deel, Professor Longhair en Irma Thomas,<br />

nochtans opvallend smakelijk. De korte levensduur van<br />

Joe Ruffino’s R&B labels Ric en Ron blijkt in ieder geval<br />

lang genoeg te zijn geweest om een berg aan zeer<br />

gevarieerde fijne tracks na te laten. Met een aantal<br />

talentvolle huismuzikanten en arrangeurs in dienst als<br />

Edgar Blanchard, Harold Battiste en Mac Rebennack<br />

(beter bekend als Dr. John), kon dit ook bijna niet<br />

anders. Naast songs van bekendere namen als Eddie<br />

Bo en Johnny Adams trekken diverse andere liedjes de<br />

aandacht. Bijvoorbeeld het zwoele semi-instrumentale<br />

The Git Back van Joe ‘Guitar’ Morris, of een bewerkte<br />

traditional omgevormd tot Bobby Mitchells Mama<br />

Don’t Allow. (Corne Ooijman)<br />

GIL SCOTT-HERON – Free<br />

Will<br />

In de competitie der<br />

jazzgrootheden staat Gil Scott-<br />

Heron toch wel steevast in het<br />

linker rijtje. Een uniek geluid,<br />

dat vele generaties aan hiphop en R&B-muzikanten<br />

heeft geïnspireerd. Deze reissue van zijn derde album<br />

Free Will herinnert er ons weer even aan waarom dat<br />

zo is. Met beter geluid en alternative takes is deze<br />

reissue het meer dan waard. Grootheden als deze<br />

horen immers in elke cd-collectie thuis. (Jesse Frelink)<br />

Boppin’ By The<br />

Bayou 4<br />

De samenstellers van Ace zijn<br />

voor dit vierde Boppin’ deeltje<br />

diep de archieven ingedoken,<br />

en komen wederom met<br />

een ruime selectie pittige rockers uit het zuiden<br />

van Louisiana en Zuidoost Texas, een gebied waar<br />

traditioneel de cajunmuziek de boventoon voert. Dat is<br />

op een aantal nummers goed terug te horen, naast de<br />

Texaanse country, de New Orleans R&B en de Memphis<br />

rockabilly. Het merendeel van de liedjes (en artiesten)<br />

is onbekend of obscuur, maar het vormt bij elkaar weer<br />

een opwindende compilatie. (Jos van den Berg)<br />

Music City Vocal<br />

Groups 2<br />

Het tweede deel rondom<br />

de Vocal Groups die op een<br />

doorbraak hoopten via het<br />

Music City-label uit San<br />

Francisco. Dit deel concentreert zich op de up-tempo<br />

nummers van onbekende, maar o zo fanatieke<br />

gezelschappen als The Marcels (die niets te maken<br />

hebben met de Blue Moon-groep), The Mandarins<br />

en The Klixs. Niet zelden voorzien van onzinteksten<br />

als He-A-Woe en Yobosaya is de energie en de<br />

43<br />

aanstekelijkheid onovertroffen. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

42 waterput.nl kroese-online.nl • de-drvkkery.nl • velvetmusic.nl • platenhuis-het-oor.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • northendhaarlem.nl • platenhuis-het-oor.nl • platomania.nl • northendhaarlem.nl • sounds-venlo.nl •• kroese-online.nl platomania.nl • • sounds-venlo.nl<br />

velvetmusic.nl<br />

43


eissues<br />

WINGS<br />

Venus & Mars / At The Speed Of Sound<br />

(Universal)<br />

2CD 2CD+DVD 2LP<br />

Met twee nieuwe delen vervolgt Paul McCartney zijn Archive<br />

Collection. Deze keer zijn twee echte Wings-albums aan de<br />

beurt. Die band mag dan vooral het vehikel zijn waarmee<br />

McCartney de zeventiger jaren doorkomt, op deze twee platen is er voor het eerst en voor het laatst sprake<br />

van een echte band. Venus & Mars en de bijbehorende single Listen To What The Man Said wordt in 1975<br />

uitgebracht vlak voor de grote tournee waaruit het live-album Wings Over America gedestilleerd wordt. Met<br />

de sterke opener Venus & Mars/Rockshow wordt de toon gezet. Na Band On The Run is dit dan ook het<br />

sterkste album dat met Wings gemaakt wordt. Gitarist Jimmy McCullouch mag een eigen song op de plaat<br />

zetten en Denny Laine is hier haast een gelijkwaardige partner. Deze voor McCartney ongewone democratie<br />

krijgt een vervolg op At The Speed Of Sound. Hier mogen alle leden een leadvocal verzorgen en dat komt<br />

hem op zware kritiek te staan. Linda McCartney wordt al jaren niet serieus genomen en haar bijdrage Cook<br />

Of The House is dan ook het mikpunt van spot. Twee dikke hits (Let ‘Em In en Silly Love Songs – let op die<br />

geweldige baspartij!) maken van het album een groot succes. Beide platen worden weer op diverse formaten<br />

uitgebracht met een extra schijf vol outtakes, b-kantjes, demo’s en alternatieve versies en ook hier wordt weer<br />

ruim geput uit de One Hand Clapping tv-special uit 1974. Op de dvd in de superdeluxe boxen vind je een schat<br />

aan documentaires en clips die het beeld compleet maken. Alles natuurlijk weer prachtig verzorgd in een rijk<br />

geïllustreerd boekwerk. (Bert Dijkman)<br />

NEW!<br />

The Golden Years<br />

of Dutch Pop Music!<br />

• Nieuwe serie compilaties van Nederlandse bands die in de<br />

jaren zestig en zeventig baanbrekend en succesvol waren<br />

in Nederland, maar ook ver daarbuiten.<br />

• Iedere 2cd bevat alle originele A- en B-kanten van de singles waar<br />

mogelijk aangevuld met relevante albumtracks.<br />

• Uitgevoerd in luxe digipac. Booklet voorzien van exclusieve foto’s<br />

en liner notes geschreven door Robert Haagsma.<br />

• April 2015 verschijnt de volgende worp.<br />

Verkrijgbaar vanaf<br />

21 november<br />

reissues<br />

Boeken<br />

NEIL YOUNG<br />

Special Deluxe: A Memoir Of Life & Cars<br />

‘... basically an outgrowth of the first<br />

one,’ aldus de tweede zin in het<br />

voorwoord door ome Neil zélf. Dat Young<br />

buitengewoon amusant, zij het wat hak-op-de-takkerig,<br />

kan vertellen bleek uit de verkoopcijfers van zijn eerste<br />

eigen boek Waging Heavy Peace: A Hippie Dream, dé<br />

rock(auto)biografie van 2012 kunnen wij achteraf wel<br />

concluderen. De internationale pers buitelde over elkaar<br />

heen in superlatieven en terecht. Openhartig, weinig<br />

pretentieus en onverwacht inzichten verschaffend in<br />

de mysterieuze persoonlijkheid van deze Canadese<br />

troubadour met zijn generaties achtereen aansprekende<br />

oeuvre. Voor wie daarvan genoten heeft is de conclusie<br />

heel simpel: gewoon kopen, deze Special Deluxe,<br />

oftewel memoires deel twee. Enig verschil is eigenlijk<br />

het vertrekpunt van de vertelling: vanuit auto’s of<br />

honden die de familie Young bezaten.Of zelfs honden<br />

ín die auto’s. Bij Youngs elfde verjaardag krijgt hij een<br />

plastic ukelele (een Arthur Godfrey met diens foto<br />

daarop!) en instructieboek en gaat het allemaal echt<br />

beginnen (hoofdstuk vijf). Hoe precies valt verder<br />

te lezen in dit overduidelijk met groot genoegen<br />

geschreven bundeltje anekdotes (400 blz.!) die al dan<br />

niet ter zake doen maar één ding gemeen hebben:<br />

men hoeft beslist geen liefhebber van de muziek van<br />

Neil Young te zijn om diens levensloop en -ervaring<br />

te savoureren en er hier en daar zelfs wat van op te<br />

steken. Dat wordt een trilogie, wedden? (Albert Jonker)<br />

Anton Corbijn - Looking<br />

at A Most Wanted Man<br />

Anton Corbijn maakte onlangs zijn<br />

derde speelfilm A Most Wanted<br />

Man, gebaseerd op een boek van John le Carre. Natuurlijk<br />

kon hij het niet laten ook het fototoestel te hanteren en<br />

de prachtige fotoserie die hij maakte is nu in boekvorm<br />

verschenen. Samen met zijn commentaren vormen ze<br />

een mooie inkijk met de stad Hamburg als achtergrond.<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

44 45


Heavy<br />

heavy<br />

Wendy Leigh - Bowie;<br />

The Biography<br />

Leonard Cohen - Almost<br />

Young<br />

CROBOT<br />

Something Supernatural<br />

CD lp<br />

EXODUS<br />

Blood In Blood Out<br />

Het fenomeen David Bowie is al vaak<br />

Almost Young is een fraaie tribute aan<br />

Op debuut Something Supernatural<br />

CD<br />

CD+DVD 2LP<br />

onderwerp van biografieën geweest en<br />

de bijna tachtig jarige Leonard Cohen die<br />

van het Amerikaanse Crobot komen<br />

In de biografie geeft zanger Steve<br />

het is nu de beurt aan New York Times<br />

onlangs nog met Popular Problems een vitaal album<br />

vele invloeden samen. Het is alsof Soundgarden en<br />

‘Zetro’ Souza een treffende omschrijving van de nieuwe<br />

journalist Wendy Leigh een geslaagde poging te doen.<br />

uitbracht. Foto’s van bekende en onbekende fotografen<br />

Rage Against The Machine samenspelen en Chris<br />

Exodus-cd Blood In, Blood Out: ‘Stand in the way and<br />

Zij weet de mens achter de mythe te ontrafelen en<br />

laten Cohens vijftig jarige carrière in beeld zien. Van<br />

Cornell, Robert Plant en Myles Kennedy als zangers<br />

you’ll get steamrolled over by Exodus.’ Tja, dan schieten<br />

heeft daarvoor uitputtend research gepleegd. Ex-liefjes,<br />

zijn vroege jaren naar de periode in Griekenland tot zijn<br />

hebben ingehuurd. Dat klinkt sensationeel! Vanuit die<br />

woorden tekort. De tiende cd van deze oervaders van<br />

muzikanten, managers en groupies werden uitgebreid<br />

introductie in de Hall Of Fame in 2008 en zijn meest<br />

achtergrond overrompelt Something Supernatural met<br />

de thrashmetal staat vol met fenomenale riffs, straalt<br />

geïnterviewd en lichten zo een tip van de sluier op.<br />

recensie periode geeft dit boek een mooi beeld van<br />

sensuele psychedelische swing, authentieke klasse en<br />

van opgefokte virtuositeit en heeft dat heerlijke, droge<br />

Leigh woonde overigens op een steenworp afstand van<br />

een unieke persoonlijkheid.<br />

meesterlijke overtuiging. Een jonge band met een oude<br />

maniakale randje dat Exodus zo gevaarlijk goed maakt.<br />

Bowies geboorteplek en kan als geen ander de ster in<br />

ziel en een karrenvracht potentie! (Menno Valk)<br />

Concurrentie? Wat is dat? Exodus rules! (Menno Valk)<br />

perspectief zetten.<br />

Heavy<br />

AT THE GATES<br />

At War With Reality<br />

(Century Media)<br />

Zware Jongens<br />

CD LP<br />

Voor wie de bandnaam niets zegt: gestart in 1990 is At The Gates medeuitvinder<br />

van de Gotenburg-stijl en daarmee bovendien inspirator voor een<br />

enorm leger aan bands. Een band die in 1996 van het toneel verdween na<br />

het uitbrengen van het pareltje Slaughter Of The Soul. Op At War With Reality grijpt de band terug<br />

naar deze plaat en voorganger Terminal Spirit Disease. De nummers staan bol van de meerstemmige<br />

melodieën en lekkere variaties op de hakriffjes waarop de band patent heeft. Vaak geprobeerd door<br />

anderen, maar ze klinken toch het lekkerst als de band ze zelf speelt. Niet in de laatste plaats door<br />

het unieke stemgeluid van Tomas Lindberg. En dit alles modern geproduceerd met respect voor de<br />

dagen van weleer. Zwakke nummers zitten er niet tussen; tracks als The Conspiracy Of The Blind en<br />

het titelnummer kunnen zich gemakkelijk meten met de klassiekers. Een masterclass Gotenburg-stijl<br />

deathmetal. (Niels Achtereekte)<br />

BRANT BJORK AND THE LOW DESERT PUNK BAND<br />

Black Power Flower CD<br />

(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />

Terwijl zijn voormalige bandmakkers Josh Homme en John Garcia nog regelmatig<br />

steggelen over de rechten op de bandnaam Kyuss, doet voormalig Brant Bjork<br />

simpelweg wat hij het liefste doet: muziek maken. De ene keer met een band<br />

als Fu Manchu, een andere keer met John Garcia in Vista Chino en vaak genoeg ook onder zijn eigen<br />

naam. Bands die je allemaal terug hoort op Black Power Flower, wat laat zien hoe invloedrijk de stille<br />

kracht van Bjork eigenlijk bij al die projecten is geweest. Niks verrassends, maar gewoon verzengende<br />

stoner van de kwaliteit zoals we al jaren van Brant Bjork gewend zijn. (Martjn Koetsier)<br />

MONSTER MAGNET<br />

Milking The Stars CD<br />

(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />

Met het sterke Last Patrol koerste Monster Magnet vorig jaar weer richting<br />

het hallucinerende spacerock geluid van hun eerste albums. Boegbeeld Dave<br />

Wyndorf bleek zijn inzinking van enkele jaren terug weer helemaal te boven te<br />

zijn wat nog maar eens werd bewezen tijdens de energieke live-optredens van afgelopen jaar. Milking<br />

the Stars, met als veelzeggende subtitel A Re-Imagining of Last Patrol, kan als het psychedelische<br />

tweelingbroertje van Last Patrol gezien worden. Dat wil zeggen, zes nummers van Last Patrol zijn in<br />

een ander jasje gehesen en daarnaast worden we nog getrakteerd op vier nieuwe nummers en twee<br />

live-tracks. De bewerkte nummers zijn opnieuw opgenomen en voorzien van andere, naar jaren<br />

zestig psychedelica neigende arrangementen. De nieuwe sterke songs en de gedreven gespeelde<br />

live-opnames sluiten hier naadloos op aan waardoor je bijna kunt spreken van een volwaardig nieuw<br />

Monster Magnet album dat dankzij het in wierook dampen gedrenkte retro-geluid bovendien een<br />

bijzondere plek inneemt binnen hun discografie. (Dries Klontje)<br />

MACHINE HEAD<br />

Bloodstone & Diamonds<br />

Zware Jongens<br />

CD 2LP 2LP picture disc<br />

(Nuclear Blast/PIAS/Rough Trade)<br />

De geplande tour in Noord-Amerika moest wijken voor het afmaken van deze<br />

plaat. Er bleek meer werk in te zitten dan ingeschat en dat maakt benieuwd.<br />

Duidelijk wordt al gauw dat de band niet op één paard wed met deze<br />

nieuweling. Killers & Kings is bijvoorbeeld een stamper oude stijl, maar Game Over neigt meer naar<br />

een moderne heavy/thrashmetalklassieker en net Ghosts Will Haunt My Bones duikt de band de<br />

‘popmetal’ in. Night Of Long Knives geldt daarna echter weer als een prima goedmaker die even op<br />

stoom moet komen, maar een prima brug slaat tussen heden en verleden van de band. Door de vele<br />

(lange) intro’s en tussenstukken – met Damage Inside als onverwachte zangballad – haalt de band<br />

wel veelvuldig het tempo uit dit album, en dat is jammer. Overall een plaat met evenveel plussen als<br />

minnen. (Niels Achtereekte)<br />

46 47


Heavy<br />

OBITUARY<br />

Inked In Blood<br />

CD 2LP<br />

(Relapse/PIAS/Rough Trade)<br />

Vanaf de eerste snaaraanslag van ritmegitarist Trevor Peres op de onverwacht<br />

snelle opener Centuries Of Lies, weet je: dit is de nieuwe Obituary! Inked In<br />

Blood is nummer negen in een zeer overzichtelijke en voorspelbare catalogus<br />

van even lompe als logge old school death fuckin’ metal. 25 jaar na het opzienbarende debuut<br />

Slowly We Rot rendeert het Floridiaanse vijftal nog altijd het beste met hypnotiserende herhaling en<br />

eenvoudige doch doeltreffende riffs. Zanger John Tardy is gedurende de jaren getransformeerd van<br />

donker grommende en alom in de muziek aanwezige entiteit tot zwart krijsende brulboei en op bas<br />

heeft de band de rondreizende veteraan Terry Butler (Massacre, Death, Six Feet Under) gestrikt. Alleen<br />

gitarist Kenny Andrews is helemaal onbespoten. Ondanks het voorspelbare karakter van Inked In Blood<br />

ben ik als liefhebber toch weer zwaar onder de indruk van de diepe grooves en de kracht van de band.<br />

(Menno Valk)<br />

SLIPKNOT<br />

5: The Gray Chapter<br />

Zware Jongens<br />

2CD 2LP<br />

(Roadrunner/Warner)<br />

Met interne strubbelingen, het overlijden van bassist Paul Gray (vandaar de<br />

titel) en het opstappen van meesterdrummer Joey Jordison mag het op zijn<br />

zachtst gezegd een wonder heten dat Slipknot op de proppen is gekomen met<br />

dit vijfde album. Opener XIX vat het in al zijn zwaarmoedigheid goed samen. Door het ontbreken van<br />

de bekende gitaarmuur best gewaagd, maar een stemmige stilte voor de storm. Vanaf Sarcatrophe<br />

gaat het loos en trekt de band alles uit de kast waar ze goed in is: wereld hekelende zang, catchy<br />

gitaarrifs, stampende en blastende drums, en percussie en scratichting/sampling voor een extra laag<br />

lawaai. Het beproefde recept, maar bijzonder geïnspireerd uitgevoerd met een perfecte sound. Het<br />

vertrek van Jordison valt zelfs niet gelijk op. Opvallend is ook dat Corey Taylor zijn cleane zang op de<br />

meeste plekken een stuk zuiverder is dan voorheen. En dat maakt de rustigere nummers een stuk<br />

aantrekkelijker dan eerder. Een mooie, gebalanceerde plaat. (Niels Achtereekte)<br />

UNEARTH<br />

Watchers Of Rule<br />

CD CD deluxe 2LP<br />

Soms kan het gewoon nog harder. Dat<br />

is de eerste indruk van Watchers Of Rule, de nieuwe en<br />

zesde cd van Unearth, een hard werkende en constant<br />

toerende metalcoreband uit Winthrop, Massachusetts.<br />

DEVIN TOWNSEND PROJECT<br />

Z2 2CD 3cd 4lp+2cd box<br />

Toren van Babel gewoon weg. (Martin Kikkert)<br />

Symfo<br />

heavy<br />

Watchers Of Rule is dus snoeihard en staat vol met<br />

druk melodieus gitaarwerk, woeste vocalen, diepe<br />

breakdowns en bloedheet stotende songs. Maar<br />

Unearth vliegt nergens uit de bocht. Sterker; de band<br />

houdt energie en melodie prettig en overzichtelijk in<br />

balans. (Menno Valk)<br />

Zware Jongen<br />

(Century Media)<br />

Menig Devid Townsend-fan koestert warme gevoelens voor zijn release Ziltoid<br />

The Omniscient uit 2007. Op die plaat wist hij zijn excentrieke trekjes perfect<br />

te vertalen in een (concept)plaat. Z2, de titel is al een flinke hint, is eindelijk<br />

een poging Ziltoid een vervolg te geven. Maar ook weer niet, want Z2 is een dubbelaar die bestaat<br />

uit twee nogal verschillende platen: Sky Blue en Dark Matters. Sky Blue is eerder het verlengstuk<br />

van Epicloud. Grootse, gelaagde songs met veel echo en een glansrol voor Anneke van Giersbergen,<br />

die ongeveer een gelijk aandeel in de (lead)vocalen heeft als Townsend zelf. Op Dark Matters heeft<br />

Townsend naar eigen zeggen de sfeer van een jaren vijftig hoorspel willen vatten in hedendaagse<br />

metal. Om het daarna te overgieten met pompeuze arrangementen en het aan elkaar te laten praten<br />

door een verteller. Op papier een volstrekt niet te verteren brij, in handen van Townsend een muzikaal<br />

hoogstandje, waar wel wat geduld voor nodig is. Wie de verteller op Dark Matters als kiespijn kan<br />

missen, wordt op zijn wenken bediend met de limited edition, want de derde cd laat dat stuk uit deze<br />

CAVALERA CONSPIRACY<br />

TRANSATLANTIC<br />

(The Flower Kings) de boventoon voert. Toch is en blijft<br />

Pandemonium<br />

CD LP<br />

(Napalm/PIAS/Rough Trade)<br />

De broertjes Cavalera maken ondertussen al weer enkele samen jaren muziek,<br />

ongetwijfeld tot vreugde van veel oude Sepultura-fans. Dat leverde al een<br />

verdomd goede eerste plaat op (Inflikted, 2007), een niet onaardige tweede<br />

(Blunt Force Trauma, 2010) en nu een snoeiharde derde: Pandemonium. Volgens Max Cavalera was<br />

het de bedoeling om zijn drummende broertje Igor weer terug te krijgen naar de stijl die hij op<br />

succesalbum Arise uit 1991 had. Dat lijkt misschien een trucje om oude fans weer warm te laten<br />

lopen, maar het moet gezegd worden dat die intensiteit akelig goed wordt benaderd. De productie zal<br />

voor liefhebbers van de klassieke sound wellicht wat te modern zijn, maar dichter bij de essentie van<br />

Sepultura zal het voorlopig niet komen. (Martjn Koetsier)<br />

KaLiveoscope<br />

het hoogtepunt het half uur durende The Whirlwind<br />

3CD+DVD 6CD DVD Box Bluray<br />

Een bekentenis: het laatste studioalbum<br />

van Transatlantic, Kaleidoscope, viel me nogal tegen.<br />

Natuurlijk zou het moeilijk worden om het meesterwerk<br />

Whirlwind te evenaren laat staan te overtreffen,<br />

maar ik had niet verwacht dat deze plaat ronduit saai<br />

zou zijn. Mijn hoop was daarom gevestigd op het<br />

traditionele live-extravaganza dat Transatlantic altijd<br />

na een tour produceert. Dat is inderdaad wederom<br />

het geval: een dvd opgenomen in Keulen en een<br />

drievoudige cd opgenomen in Tilburg. Alle vijf de<br />

Medley waar de mannen, naast Stolt ook Neal Morse<br />

(ex-Spock’s Beard), Mike Portnoy (ex-Dream Theater) en<br />

Pete Trewavas (Marillion), aangevuld met Ted Leonard<br />

(Enchant, Spocks Beard), excelleren. Zoiets moois<br />

verdient een toetje en dat wordt dan ook op de derde<br />

cd geserveerd, in de vorm van twee duetten met Thijs<br />

van Leer in de Focus-krakers Sylvia en Hocus Pocus. En<br />

wanneer dan wordt afgesloten met een 25-minuten<br />

durende toegiftmedley All Of The Above/Stranger In<br />

Your Soul weten we: we zijn weer een progjuweeltje<br />

rijker. (André de Waal)<br />

tracks van Kaleidoscope klinken een stuk steviger en<br />

energieker, waarbij vooral de gitaar van Roine Stolt<br />

48 49


symfo Symfo<br />

KAYAK<br />

Cleopatra – The Crown Of Isis 2CD<br />

(Heartselling)<br />

Kayak brengt ons opnieuw een conceptalbum. De band rond Ton Scherpenzeel<br />

heeft al eerder uitstekende conceptalbums uitgebracht zoals Merlin-Bard<br />

Of The Unseen en Nostradamus – The Fate Of Man en begeeft zich dus op<br />

vertrouwd terrein. Op deze 24 nummers tellende dubbelaar weet de band weer alle aspecten van<br />

een conceptplaat te onderzoeken zoals verhalende teksten al dan niet gekoppeld aan melodieuze dan<br />

wel moeilijkere zanglijnen maar ook uitgesponnen muzikale stukken met tempo- en maatwisselingen.<br />

Opnieuw spelen de stemmen van Edward Reekers en Cindy Oudshoorn een hoofdrol. Zij weten zichzelf<br />

uitstekend in de nummers te verplaatsten en dragen het verhaal. Muzikaal zit de plaat degelijk in elkaar<br />

met een fraai oog voor detail. Naast een aantal zwaardere stukken, zijn er op de plaat ook een aantal<br />

makkelijker in het gehoor liggende nummers terug te vinden zoals Stranger In Rome. Het zorgt voor<br />

een goede afwisseling waardoor de aandacht goed vastgehouden wordt. De afgewogen productie<br />

doet de rest. Natuurlijk is een dergelijke plaat geen doorsnee achtergrondbehangetje, maar degene die<br />

wat meer uitdaging in de muziek wil en zich mee wil laten voeren op een muzikale ontdekkingstocht<br />

in het symfonische genre zal hier ontzettend veel plezier aan beleven. Kayak maakt duidelijk dat de<br />

band nog lang niet versleten is, integendeel Cleopatra – The Crown Of Isis is misschien wel sterker dan<br />

eerder genoemde platen. (Hermen Dijkstra)<br />

ALLEN & LANDE<br />

The Great Divide CD<br />

Russell Allen, in het dagelijks leven<br />

zanger van Symphony X en Jorn Lande,<br />

ex-‘een heleboel’, slaan hier de handen voor een vierde<br />

keer ineen. De verandering zit hem in het feit dat niet<br />

Magnus Karlsson zoals voorheen verantwoordelijk is voor<br />

het songmateriaal en de productie, maar dat die taak<br />

overgelaten is aan Timo Tolkki, die we nog kennen als<br />

50<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

PENDRAGON<br />

Men Who Climb Mountains 2CD 2LP<br />

(Pendragon/Bertus)<br />

Luttele uren nadat de nieuwe cd van Pendragon gemixt was door Nick Barrett en<br />

Karl Groom verscheen deze al in de mailbox van uw favoriete recensent. En daar was<br />

die recensent heel blij mee want dit is een geweldige plaat waar zelfs mijn vrouw,<br />

die niet al te progminded is, van onder de indruk was. Zij omschrijft de muziek als typische jaren zeventig<br />

prog (‘waar jij zo van houdt’) met een moderne en melodieuze twist, terwijl ik de muziek (en tekst) nogal<br />

melancholisch en minder ‘in your face’ vind dan de vorige twee platen. De plaat is in feite een conceptplaat<br />

omdat veel nummers gaan over avonturiers (waaronder inderdaad bergbeklimmers). Dat alles is gegoten<br />

in een sfeer die teruggrijpt naar Pendragon-platen als Not Of This World en dat is helemaal niet verkeerd.<br />

Topnummer is het kwartier durende Come Home Jack waarin de melancholische gitaarsolo’s, waar Barrett zo<br />

patent op heeft, afgewisseld worden door smaakvolle toetsensolo’s die deze keer niet van toetsenist Clive<br />

Nolan maar van Nick zelf zijn. Men Who Climb Mountains zal de progliefhebber een heel uur naar de oren<br />

grijpen om die niet meer los te laten zodat de repeatknop wordt ingedrukt. (André de Waal)<br />

Stratovarius-baas. Naast deze verandering heeft Lande<br />

ook een forse bijdrage in het schrijfwerk. Heeft er dan een<br />

muzikaal een grote verschuiving plaatsgevonden? Welnee,<br />

het duo komt nog steeds met een flinke dosis vette<br />

powerrock/metal op de proppen die, hoewel misschien<br />

wat frisser, naadloos aansluit bij de voorgangers. Jorn heeft<br />

een wat grotere rol in de vocalen maar dat mag dan ook.<br />

Tien sterke nummers met als gevolg dat The Great Divide<br />

een prima plaat geworden is. (Hermen Dijkstra)<br />

Roots<br />

DANA FUCHS<br />

Songs From The Road CD+dvd<br />

De stem van Dana Fuchs klinkt alsof de<br />

zangeres al aardig wat van de donkere<br />

kanten gezien heeft. Dat is ook zo, maar tegelijkertijd<br />

hoor je er ook een strijdlust in die ervoor gezorgd heeft<br />

dat ze de nodige tegenslagen overwon. Die combinatie<br />

bracht op plaat al een fraaie combinatie van blues,<br />

country en soul. Fuchs is echter geboren voor het<br />

podium en dat talent bracht haar in de hoedanigheid<br />

van Janis Joplin al op Broadway. Op deze cd en dvd<br />

mag ze de planken op om met haar eigen materiaal de<br />

show te stelen, wat ze dan ook met verve doet. (Martjn<br />

Koetsier)<br />

CHIP TAYLOR<br />

The Little Prayers Trilogy 3CD<br />

Dit nieuwe album van de vermaarde<br />

singer-songwriter Taylor is een rijke<br />

collectie liedjes die in de afgelopen jaren op de plank<br />

belandden, maar nu een plekje krijgen op deze trilogie,<br />

die thematisch is ingedeeld. De eerste schijf, Behind An<br />

Iron Door, behandelt vooral onrecht en onrust, terwijl<br />

de tweede schijf, Love And Pain, vrolijker en luchtiger<br />

is, maar toch dezelfde passie bezit. De derde schijf heet<br />

Little Prayers, en is een persoonlijk en intiem plaatje<br />

voor de late uurtjes. Opnieuw bewijst Chip Taylor zijn<br />

klasse met deze overvloed van prachtige liedjes, die<br />

niemand onberoerd zullen laten. (Jos van den Berg)<br />

Luister<br />

trip<br />

roots<br />

CURTIS HARDING<br />

Soul Power CD LP<br />

(Anti/PIAS/Rough Trade)<br />

De uit Atlanta afkomstige Curtis Harding<br />

werd eerder dit jaar in de Verenigde Staten<br />

al onthaald als ware soulsensatie, maar in<br />

Nederland moesten we nog even wachten<br />

op het debuut van de Amerikaan. Soul Power<br />

ziet eruit als een klassieke soulplaat uit de<br />

jaren zestig en zeventig en klinkt ook zo. De<br />

muzikanten waarmee Curtis Harding zich heeft<br />

omringd zorgen voor een zwoel en broeierig<br />

geluid waarin gitaren domineren, maar waar<br />

zo nu en dan ook plaats is voor blazers of een<br />

orgel en verder de moddervette ritmesectie<br />

een cruciale rol speelt. Soul Power klinkt meer<br />

dan eens als de betere platen van Marvin Gaye,<br />

maar Curtis Harding heeft met Soul Power<br />

veel meer gemaakt dan de zoveelste goede<br />

retrosoulplaat. Zo verwerkt de Amerikaan meer<br />

dan eens invloeden uit de garagerock in zijn<br />

muziek en maakt hij hiernaast geen geheim<br />

van zijn liefde voor gospel. Curtis Harding<br />

legt in een dozijn songs steeds weer net wat<br />

andere accenten, maar alles wat hij op Soul<br />

Power aanraakt verandert in goud. (Erwin<br />

Zijleman)<br />

51


oots<br />

Luister<br />

trip<br />

C.W. STONEKING<br />

Gon’ Boogaloo<br />

CD LP<br />

(King Hokum/Bertus)<br />

Wie de Australische C.W. Stoneking al eens<br />

live zag, weet dat niet alleen zijn muziek je<br />

meeneemt naar het swingende begin van<br />

de vorige eeuw. Zelfs zijn verschijning op het<br />

podium betovert je zó, dat je je even in een<br />

compleet andere tijd waant. Dat bewees op zich<br />

al dat de stijlvolle greep op vervlogen tijden<br />

van jazz, blues en calypso geen gimmick was,<br />

maar wie nog twijfelde zal door Gon’ Bugaloo<br />

met plezier nogmaals overtuigd worden. Op<br />

zijn doorbraakalbum Jungle Blues van zes jaar<br />

geleden gebeurde dat al, maar was dat deels<br />

ook te danken aan de verwondering over het<br />

authentieke geluid. Dat is er op Gon’ Bugaloo<br />

nog steeds, maar nu we Stonekings geluid wat<br />

beter kennen wordt het makkelijker om te<br />

horen wat een verschrikkelijk goede nummers<br />

de man eigenlijk schrijft. Wat betreft energie<br />

gaat er op deze nieuwe plaat ook regelmatig<br />

een tandje bij, zoals bij het aanstekelijke Get On<br />

The Floor. (Martijn Koetsier)<br />

HEAVEN Popmagazine<br />

voor échte muziekliefhebbers<br />

Geen nummer meer missen?<br />

Word abonnee, profiteer van de<br />

spectaculaire AANBIEDING.<br />

1 jaar<br />

HEAVEN slechts<br />

D 32,40 D 19,95<br />

én cadeaus t.w.v.<br />

D 30,89!<br />

Ja, ik neem een<br />

jaarabonnement<br />

op HEAVEN voor slechts<br />

u 19,95 (i.p.v. u 32,40) en krijg<br />

the breeze an appreciation<br />

of jj cale van Eric Clapton & Friends<br />

(www.universalmusic.nl, t.w.v. u 17,99) en<br />

naam<br />

straat en huisnummer<br />

postcode en plaats<br />

telefoon<br />

e-mail<br />

Ik machtig Heaven het verschuldigde bedrag<br />

af te schrijven van IBAN<br />

NL<br />

datum en handtekening<br />

2 eerder verschenen nummers<br />

(t.w.v. u 12,90) cadeau!-<br />

Deze introductieaanbieding geldt voor<br />

het eerste jaar en zo lang de voorraad<br />

strekt. Is de cd uitverkocht dan krijgt u<br />

een vergelijkbaar cadeau. Een jaarabonnement<br />

loopt tot wederopzegging, 2<br />

maanden voor vervaldatum.<br />

Stuur deze bon vanuit NL zonder postzegel naar:<br />

HEAVEN Popmagazine,<br />

Antwoordnummer 7086, 3700 TB Zeist<br />

Of ga naar www.popmagazineheaven.nl/abonneer<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

ERIC BIBB<br />

Blues People CD<br />

(Dixiefrog/Bertus)<br />

Met ijzeren regelmaat weet de vanuit Finland opererende Amerikaanse<br />

bluestroubadour Eric Bibb jaarlijks een nieuw album te presenteren.<br />

Twee zelfs dit jaar, hoewel het schitterende Eric Bibb In 50 Songs van<br />

eerder dit jaar een compilatie is. Maar met Blues People voegt Bibb weer een nieuwe parel<br />

toe aan een toch al imposant oeuvre. Geïnspireerd door de spirituele nalatenschap van Dr.<br />

Martin Luther King brengt Bibb met dit album een eerbetoon aan de artiesten die de blues<br />

op de kaart hebben gezet. Voor de zeventien nummers op Blues People strikte hij een keur<br />

aan speciale gasten/vrienden, onder wie The Blind Boys of Alabama en Taj Mahal (I Heard<br />

the Angels Singing), Popa Chubby (Silver Spoon) en Guy Davis (het heerlijk dubbelzinnige<br />

Chocolate Man). Als geen ander weet Eric Bibb de klassieke, akoestische deltablues in een<br />

hedendaags jasje te steken en van nieuwe relevantie te voorzien. Blues People is een<br />

juweeltje. (Jan Doense)<br />

a<br />

p<br />

Pop & roots Rock<br />

BROKEN CIRCLE BREAKDOWN BLUEGRASS BAND<br />

Unbroken! CD<br />

(Universal)<br />

De Vlaamse filmhit The Broken Circle Breakdown gaat over het verlies<br />

van een kind en de verwerking daarvan door de ouders. In de film<br />

spelen die ouders gezamenlijk in een bluegrassband, en de soundtrack<br />

was dusdanig populair, dat men deze band ook maar langs de theaters liet gaan. Het verslag daarvan<br />

wordt nu uitgebracht, en laat meteen horen waar de populariteit vandaan komt. Een moment lang zou u<br />

kunnen denken dat Dolly Parton zelf, begeleid door de crème de la crème van de Nashville scene tot u zingt,<br />

maar het is wel degelijk Veerle Baetens met haar Belgische muzikanten. Zeer scherp gemusiceerd, daarbij<br />

herinneringen oproepend aan The Fantastic Expedition Of Dillard & Clark, wagen ze zich aan Wayfaring<br />

Stranger, Tumbling Tumbleweeds en andere klassiekers. Ook Gram Parsons’ Sin City en Dylans Don’t Think<br />

Twice, It’s All Right komen voorbij, gelukkig nergens gekunsteld in een bluegrassjasje gestoken, maar met<br />

eerbied en liefde gebracht. Zeer authentiek én springlevend.(Jurgen Vreugdenhil)<br />

MUSEE MECANIQUE<br />

From Shores Of Sleep CD 2LP<br />

(Glitterhouse/V2)<br />

Het uit Portland afkomstige Musee Mecanique maakte een diepe indruk met Hold This<br />

Ghost, een plaat vol hedendaagse nostalgie in een dromerige atmosfeer. Zes jaar later<br />

verschijnt nu een tweede plaat, de heren Micah Rabwin en Sean Ogilvie namen er de<br />

tijd. Gelukkig wordt het wachten ruimschoots beloond, want ook From Shores Of Sleep is weer een verstild<br />

meesterwerk geworden dat dankzij de breekbare vocalen van beide heren uitgekristalliseerd klinkt. Er is<br />

duidelijk veel aandacht besteed aan het uiteindelijke arrangement, geen noot lijkt teveel en als de Franse<br />

hoorns en de cello’s om de hoek komen is dat volstrekt logisch. Het album is daarmee een fraai uitgewerkt<br />

geheel geworden die de hoge verwachtingen die het debuut maakte totaal inlost. En dat is knap. (Bert<br />

Dijkman)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

52 53


oots<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Jazz & Fusion<br />

POPA CHUBBY<br />

S<br />

I’m Feelin’ Lucky CD<br />

t<br />

(Dixiefrog/Bertus)<br />

De chubmaster zit 25 jaar in het vak en dat zullen we weten ook! Onze a<br />

favoriete bluesdikkert klinkt ongelofelijk geïnspireerd op zijn 24e (!)<br />

p<br />

plaat en laat ons weer alle soorten dik hout en daarvan gemaakte fraaie<br />

bluesplanken zien, voelen en horen. Als je in het cd-boekje leest dat onze vriendelijke reus vroeger e<br />

een dopehead geweest is die regelmatig aan de grond zat, dan ben je des te blijer dat hij zijn l<br />

gitaar weliswaar frequent verpatste maar nooit aan de wilgen heeft gehangen. Daarom kunnen we p<br />

wederom genieten van tien prima tracks waarop Popa’s fijne gitaarspel de boventoon voert. Dat l<br />

afgeknepen geluid hoort op een of andere manier bij New York, Popa’s woonplaats en belangrijkste<br />

a<br />

inspiratiebron, en blijft heel fijn om te horen: één keer luisteren naar het bijna acht minuten durende<br />

a<br />

Rock On Bluesman en je bent helemaal verkocht. I’m Feelin’ Lucky geldt daarom niet alleen voor onze<br />

t<br />

gewichtige vriend maar ook voor ons, zijn fans. Wees er overigens snel bij want de eerste uitgave<br />

van deze plaat bevat een aardige bonus-cd met daarop het allervroegste werk van Popa, toen hij nog j<br />

gewoon Theodore Joseph Horowitz heette. (André de Waal)<br />

e<br />

Jazz & Fusion<br />

JASON MORAN<br />

All Rise: A Joyful Elegy For Fats<br />

Waller CD LP<br />

Een eerbetoon door jazzpianist Moran<br />

aan de legendarische zanger/pianist Fats Waller, die<br />

in de jaren dertig ongekend populair was. De muziek<br />

op dit album klinkt niet als die van Waller, maar is wel<br />

heel erg zijn geest. Fats was namelijk een entertainer,<br />

die op het podium van alles uithaalde om maar vooral<br />

zijn publiek in de ban te houden. Die geest leeft heel<br />

erg op dit geslaagde album, waarop Wallers liedjes een<br />

nieuw en eigentijds jasje krijgen, met hulp van Meshell<br />

Ndegeocello. (Jos van den Berg)<br />

S<br />

MICHIEL BORSTLAP<br />

Frames CD<br />

(Harmonia Mundi)<br />

De Italiaanse pianist/componist Ludovico Einaudi, wiens muziek<br />

wij vooral kennen van de film Intouchables, wilde heel graag eens<br />

samenwerken met zijn Nederlandse collega Borstlap. Dat leidde<br />

uiteindelijk tot een gedenkwaardig concert in Milaan. Voor Michiel was het meer dan genoeg<br />

inspiratie voor een nieuw soloalbum, Frames. Hij voltooit daarmee een trilogie die begon met<br />

de veelbesproken en veelgeprezen albums Blue en Reflective. Frames schaart zich moeiteloos<br />

in dat rijtje, met muziek van een schoonheid zoals we die in Nederland maar zelden horen. De<br />

fraaie stukken van Borstlap laten op een subtiele manier de invloed van Einaudi horen, maar<br />

er zitten ook elementen van Satie en Keith Jarrett in. Romantische muziek, waarin elementen<br />

van jazz en klassiek door elkaar verweven zijn, maar die absoluut niet kitscherig aandoet.<br />

Integendeel, Frames staat vol ingetogen, introspectieve, maar onderhuids spannende en<br />

intrigerende composities, die je met gemak een album lang in de ban houden. (Jos van den<br />

Berg)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

JAMES FARM<br />

City Folk CD<br />

(Nonesuch/Warner)<br />

Achter deze landelijke naam gaat een enerverend jazzkwartet schuil,<br />

waarvan saxofonist Joshua Redman het bekendste lid is. Maar pianist<br />

Aaron Parks, bassist Matt Penman en drummer Eric Harland hebben hun sporen<br />

in de jazz ook reeds lang verdiend. Dit is hun tweede album, waarvoor alle leden weer composities hebben<br />

aangedragen, en waarop de chemie die al op het debuut aanwezig was nog tastbaarder is geworden.<br />

De groep gebruikt het klassieke akoestische jazzkwartet-instrumentarium voor een op songs gebaseerde<br />

benadering van de jazz, waarbij alle muzikale invloeden die de vier leden in hun bagage hebben worden<br />

benut. Vaak zijn liedjes in de jazz niet meer dan een kapstok voor de improvisatiedrift van de verschillende<br />

leden, op dit album staan echter de liedjes en het verhaal dat ze te vertellen hebben centraal. Hier is dan<br />

ook geen sprake van een saxofonist met drie begeleiders, maar een hecht collectief dat voor elk liedje een<br />

muzikaal mini-wereldje creëert. Het levert een betoverend mooi album op. (Jos van den Berg)<br />

MARCOS VALLE & STACEY KENT<br />

Ao Vivo CD<br />

(Sony Music)<br />

Marcos Valle zit al vijftig jaar in het vak en geldt als en van de belangrijkste<br />

t<br />

a<br />

p<br />

Round Nina; Nina Simone Tribute CD<br />

(Verve/Universal)<br />

Elf jaar na haar overlijden fascineert Nina Simone nog steeds. Het was dan ook wachten<br />

vertegenwoordigers van de Braziliaanse pop. Ter gelegenheid van dit<br />

jubileum zocht hij de samenwerking met de Amerikaanse zangeres Stacey<br />

Kent. Juist zij werd sterk beïnvloed door het werk van Valle en consorten en zingt zelf vloeiend<br />

in het Portugees. Op dit album speelt Valle uiteraard de piano en zingt her en der, horen we de<br />

tenorsax van Jim Tomlinson en de trompet van Jesse Sadoc en is de setting dus klein gehouden.<br />

Alles staat in dienst van de prachtige stem van Kent die ook op dit album het materiaal meesterlijk<br />

naar zich toetrekt.<br />

54<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

op een passend eerbetoon aan de hogepriesteres van de soul. Dat is er nu. Op dit album<br />

worden haar meest legendarische nummers vertolkt door de pop- en soulartiesten van<br />

de nieuwe generatie. En dat pakt heel goed uit. Lianne La Havas begint heel dromerig<br />

en loom met een fraaie versie van Baltimore. Dan een heel fraaie uitvoering van een van haar bekendste<br />

nummers Sinnerman, door Keziah Jones, wiens stem behoorlijk tegen die van Nina Simone aanschuurt. Daarna<br />

een bijna freejazzinterpretatie van I Put A Spell On You door Sophie Hunger. Verder een mooie subtiele bijdrage<br />

van Gregory Porter, een meer uptemo soultrack van Olivia Ruiz en een rokerige nachtclubversie van Feeling<br />

Good door Ben L’Oncle Soul. Een prachtige interpretatie van een fantastische muzikale erfenis. (Jesse Voorn)<br />

55


Dance<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Dance<br />

Dance<br />

TOM FINDLAY<br />

omschreven, droomachtige sfeervolle composities met<br />

Late Night Tales Presents Automatic<br />

vocale ondersteuning van King Creosote en Raphaelle<br />

Soul CD<br />

Standell. Absoluut geschikt voor in het donker of in de<br />

Tom Findlay (van Groove Armada) dook<br />

slaapkamer. Vier tracks, en dat is genoeg om je te laten<br />

voor deze LateNightTales in zijn platenkast. Hij zocht<br />

wegvoeren in de armen van Morpheus. (Rena Postma)<br />

naar bekende en minder bekende pareltjes van pakweg<br />

dertig jaar geleden. Dat waren de hoogtijdagen van<br />

DJ KOZE<br />

de Minneapolis-sound, waarin funk, rock en synthpop<br />

Reincarnations Part 2 CD<br />

samenvloeiden tot een aanstekelijk geheel. Zo ook<br />

Het gebeurt zelden dat je een<br />

op deze compilatie, met namen als Alexander O’Neal,<br />

danceplaat, laat staan een remixalbum,<br />

Change, The Gap Band en Timex Social Club. (Willem<br />

blind kan kopen simpelweg door de namen op de hoes.<br />

Jaap van Essen)<br />

DJ Koze is echter niet je gemiddelde dance-artiest.<br />

JON HOPKINS<br />

De Duitse Stefan Kozalla is een veelzijdig producer<br />

en verdiende zijn sporen als remixer vijf jaar geleden<br />

Asleep Versions<br />

CD 12 inch<br />

met het eerste deel van Reincarnations. Op deel twee<br />

RÖYKSOPP<br />

Vorig jaar bracht deze producer<br />

Immunity uit en sindsdien blijft hij<br />

ermee pielen, zanglijntje hier, remixje daar. Nu dus<br />

de asleep versions en beter kan het niet worden<br />

neemt hij onder meer Caribou, Gonzales en Apparat<br />

succesvol onder handen, maar het zijn met name zijn<br />

versies van It’s Only van Herbert en Bad Kingdom van<br />

Moderat die je rustig als moderne klassiekers mag<br />

bestempelen. (Bram Peeters)<br />

The Inevitable End<br />

(Cooking Vinyl/V2)<br />

2CD 2LP<br />

Het onvermijdelijke einde. Het alom bekende duo Svein Berge en<br />

Torbjørn Brundtland, beter bekend als Röyksopp, kondigde hun afscheid<br />

al eerder aan, maar voor de vele fans en volgers blijft die keuze moeilijk<br />

te behappen op het moment dat het ook daadwerkelijk zover is. De<br />

albumtitel spreekt wat dat betreft boekdelen. Dit is ontegenzeggelijk<br />

hun laatste kunststukje. Röyksopp, opgericht in 1998, houdt het voor<br />

gezien. Berge en Brundtland vinden hun muziek ‘in de traditionele<br />

geperste vorm’ niet meer van deze tijd. De Noren blijven muziek creëren, maar niet langer op de manier<br />

zoals we dat jarenlang gewend waren. Ze kunnen echter teren op een prachtig oeuvre, met nummers als<br />

Eple, Poor Leno, What Else Is There?, The Girl And The Robot en Remind Me als (enkele) hoogtepunten.<br />

Op The Inevitable End keert het tweetal terug naar de wortels van hun gerenommeerde, gewaardeerde<br />

elektropop en downbeat. Het krachtige introspectieve karakter van de band is weer aangevuld met fraaie<br />

zanglijnen, onder meer van Robyn (op het meeslepende Monument) en Ryan James (tijdens het kleine,<br />

emotionele Sordid Affair). De rode draad op het album betreft somberheid en donkere onderwerpen,<br />

al is de energie vanaf de eerste seconde van opener Skulls voelbaar. En dat gaat door totdat Berge en<br />

Brundtland hun trouwe publiek na twaalf tracks bedanken middels afsluiter Thank You. Het eind van een<br />

tijdperk. Helaas onvermijdelijk. (Jelle Teitsma)<br />

CLARK<br />

Clark<br />

CD 2LP<br />

(Warp/V2)<br />

Clark begon jaren terug zijn carrière op het befaamde Warp-label als een<br />

overduidelijke Aphex Twin-adept. Maar waar de grootmeester van de<br />

zogeheten intellegent dance music nog maar weinig progressie vertoont,<br />

verlegt Clark nog altijd zijn grenzen. Het gevolg is dat deze zevende plaat zijn beste is, wellicht<br />

de reden dat hij nu pas een gelijknamige titel gebruikt voor een album dat prettig stuitert van<br />

vierkwartsmaat naar complexe ritmes met duistere samples. (Bram Peeters)<br />

S<br />

t<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

56 57


HIPHOP & SOUL<br />

Luister<br />

trip<br />

COOL QUEST<br />

Funkin’ Badass CD<br />

(Eigen Beheer)<br />

The Cool Quest bracht eerder al een ep (In Spite<br />

Of) uit, maar nu is hun debuutplaat uitgekomen.<br />

Het dampende wapenfeit draagt de welluidende<br />

naam Funkin’ Badass. En daar is meteen ook<br />

alles mee gezegd. The Cool Quest combineert<br />

de tomeloze energie inzet en uitvoering van<br />

acts als Gotcha! Chef’Special en Relax. Funk,<br />

jazz, hiphop, dit is een wonderlijk wervelende<br />

band met veel vuur, met veel pit. De prominent,<br />

klaterende saxpartijen van Arjen Schipper, de<br />

stomende grooves van hechte ritmesectie Ilse<br />

de Vries en Thies Bouwhuis, de raps en rhymes<br />

van frontman Vincent Bergsma, de synths,<br />

scratches en andere soundscapes van Sander<br />

Moorlag, het klopt aan alle kanten. Een stel<br />

enthousiaste jonge muzikanten die live vast<br />

en zeker nog veel meer tot de verbeelding zal<br />

spreken. Dit aanstekelijke album zal vast door<br />

een groot publiek opgepakt gaan worden. Maar<br />

ook de bijhorende schare optredens zijn The<br />

Cool Quest zeer gegund. Deze gasten staan<br />

ongetwijfeld te popelen om ook op het podium<br />

enorm de funkin’ badasses uit te hangen.<br />

(Dennis Dekker)<br />

Hiphop &<br />

Soul<br />

ALEXIA COLEY<br />

Keep The Faith CD<br />

Waar opener Drive Me Wild uit de<br />

koker van Mark Ronson (en Amy<br />

Winehouse) had kunnen komen, lijkt het intro van het<br />

daaropvolgende Beautiful Waste Of Time regelrecht<br />

gejat van Motown. Alexia Coley, uit Londen, kent haar<br />

klassieken en doet geen moeite om dat te verbergen.<br />

Haar debuut bevat aanstekelijke soul (zowel retro<br />

als modern) met een vleugje jazz en funk. Muzikaal<br />

niet heel origineel, maar vocaal wel opvallend.<br />

Keep The Faith is een prima debuut dat liefhebbers<br />

van bijvoorbeeld Sharon Jones zeker eens moeten<br />

beluisteren, maar met haar krachtige stem zou Alexia<br />

Coley heel goed live pas echt sensationeel kunnen<br />

klinken. (Marco van Ravenhorst)<br />

SHAUN ESCOFFERY<br />

In The Red Room CD<br />

Shaun Escoffery is een Britse zanger,<br />

die debuteerde in 2002. Hij wordt<br />

gezien als een belangrijke nieuwe zanger en dit bleek<br />

toen Elton John verklaarde dat Escoffery een favoriet<br />

van hem is. Hij beschikt over een falset als Curtis<br />

Mayfield en is actief als acteur. In The Red Room, dat<br />

hij maakte met producer Gil Cang, is zijn vierde album<br />

en hij perfectioneerde zijn geluid met prima resultaat.<br />

Aanrader. (Erik Mundt)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

AKWASI<br />

Daar Ergens CD<br />

(Neerlands Dope/PIAS/Rough Trade)<br />

Daar Ergens is het eerste soloalbum van de Amsterdamse rapartiest en<br />

theatermaker Akwasi. We kennen hem natuurlijk van Zwart Licht met<br />

wie hij drie platen maakte, maar Akwasi vond het hoog tijd op eigen<br />

benen te staan. Het album is een combinatie van hiphop en pop, geïnspireerd door en met<br />

bewerkingen van de inmiddels tien jaar overleden zanger/theatermaker Bram Vermeulen, die<br />

een grote inspiratiebron vormt voor Akwasi. (Red)<br />

Reggae<br />

PETER TOSH<br />

Live At My Fathers Place 1978 CD<br />

Opnamen die werden gemaakt voor<br />

een Amerikaanse radiozender, van een<br />

concert dat de voormalige Wailer gaf op Long Island,<br />

New York. Tosh sloeg een megaslag toen het label<br />

van de Stones hem boekte, en hij scoorde met Don’t<br />

HIPHOP Hiphop & SOUL Soul<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

DIONNE WARWICK<br />

Feels So Good CD<br />

(Caroline/Universal)<br />

De laatste jaren verliepen privé niet altijd even voorspoedig voor Dionne<br />

Warwick. In 2012 overleed nichtje Whitney Houston. En vorig jaar zag de<br />

zangeres, midden in haar vijftigjarige artiestenjubileum, zich gedwongen<br />

een faillissement aan te vragen als gevolg van een oude belastingschuld. Maar nu is er gelukkig<br />

beter nieuws van het Warwick-front. Want met deze lekker in het gehoor liggende duettenplaat<br />

toont Warwick op haar 73e aan nog altijd over een elegant stemgeluid te beschikken,<br />

dat pakken ze haar niet af natuurlijk. Ze zingt hoofdzakelijk nieuwe versies van oude<br />

succesnummers, zoals uit de Burt Bacharach-Hal David-catalogus. Als duetpartners fungeren<br />

onder meer Gladys Knight, Ne-Yo, Billy Ray Cirus, Cyndi Lauper en kleindochter Cheyenne Elliott.<br />

Dit resulteert in een warme, smaakvolle en zeker ook afwisselende productie met beurtelings popsoul,<br />

r&b, easy listening en popballads. Een van de sterkste troeven is de heerlijk lome zondagmiddag-r&b op Déjà<br />

Vu met Jamie Foxx. (Willem Jaap van Essen)<br />

Look Back. Bij deze gig werd Tosh begeleid door Word,<br />

Sound & Power, met als kloppend hart Sly Dunbar en<br />

Robbie Shakespeare. De geluidskwaliteit is wat je van<br />

een FM-station mag verwachten, maar dat maakt het<br />

wel zo intiem, en de band is bijzonder op dreef. (Enno<br />

de Witt)<br />

58 59


world<br />

Luister<br />

trip<br />

ABELARDO BARROSO<br />

Cha Cha Cha CD LP<br />

(World Circuit/V2)<br />

Toen World Circuit-producer Nick Gold met<br />

behulp van Ry Cooder de Cubaanse son nieuw<br />

leven inblies, was er één naam die door zijn<br />

hoofd spookte, maar het allemaal niet meer<br />

kon meemaken: Abelardo Barroso. De eerste<br />

grote sonzanger, gestorven in 1972. Barroso,<br />

geboren in 1905, begon al in 1925 te zingen<br />

bij het legendarische Sexteto Habanero,<br />

maar de opnames die hier verzameld zijn<br />

dateren uit de jaren vijftig, met het Orquesta<br />

Sensacion. En Golds adoratie is begrijpelijk,<br />

want vanaf opener En Guantanamo ademt<br />

het album de sfeer van de prerevolutionaire<br />

jaren, waarin Amerikaanse gangsters als Meyer<br />

Lansky en Lucky Luciano hun zuurverdiende<br />

geld kwamen spenderen aan vrouwen,<br />

rum en deze muziek. Barrosos voordracht is<br />

onweerstaanbaar tropisch en is overduidelijk<br />

de plek waar Compay Segundo en Ibrahim<br />

Ferrer hun mosterd haalden. Barroso was zo<br />

populair onder de Amerikaanse bezoekers dat<br />

hij het zelfs tot optredens in New York schopte.<br />

(Jurgen Vreugdenhil)<br />

World<br />

TONY ALLEN<br />

Film Of Life<br />

CD 2LP<br />

Een treffender titel had<br />

deze meesterdrummer en<br />

medeverantwoordelijke voor het ontstaan van de<br />

afrobeat niet kunnen verzinnen. Een soort Drosteeffect<br />

dringt zich aan ons op: Allens eigen innovatie<br />

en evolutie wordt geboekstaafd terwijl hij daar<br />

ondertussen weer aan werkt met dit krachtige Film Of<br />

Life, wat dan wel een B-Movie is qua vette klank en<br />

ja, dat is zéker een compliment! Sowieso een bezige<br />

baas vanaf het jaar 2000 in allerhande projecten<br />

waar fan van het eerste uur Damon Albarn ook altijd<br />

bij betrokken is (zoals ook hier op de verslavende<br />

oorworm Go Back) maar Film Of Life slaat werkelijk<br />

alles. Als een Afrikaanse James Brown funkt en blaast<br />

Allen met zijn Franse Jazzbastards felle Afrikaanse<br />

ritmes via het Verre Oosten door wah wah gitaartjes,<br />

fuzzy basloopjes en Gorillaz-achtige synths. Plaat van<br />

ons jaar! (Albert Jonker)<br />

RAZIA<br />

Akory CD<br />

Het album Zebu Nation van zangeres<br />

Razia Said werd niet alleen in uw<br />

favoriete periodiek enthousiast ontvangen, en leidde<br />

zelfs tot een rondreizend festival van Madagascar<br />

muzikanten. Dit vormde de inspiratie voor Akory, haar<br />

tweede album, die meer dan de voorganger gebruik<br />

maakt van traditionele instrumenten als de valiha<br />

en de lukanga. De milieuvriendelijke boodschap is<br />

gebleven in de composities die in de kalere setting nog<br />

beter tot hun recht komen. Opnieuw opvallend werk uit<br />

verrassende hoek. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

CAREL KRAAYENHOF ENSEMBLE<br />

Liberation CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Carel Kraayenhof en zijn bandoneon hebben volkomen terecht een<br />

onberispelijke reputatie opgebouwd dankzij zijn originele en kwalitatief<br />

hoge interpretatie van de tango. Op Liberacion staan drie stukken van<br />

zijn grote inspiratiebron, de onvermijdelijke Astor Piazzolla, die benadrukken hoe waanzinnig<br />

deze man de tango nuevo beheerst. Maar juist in de overige stukken laat hij een ongekende<br />

belangstelling voor andere deelgebieden van de wereld van de muziek horen. Reizen is dan ook<br />

het centrale thema, maar zeker niet alleen die van het vrijwillige soort. Aleppo en Lampedusa<br />

zijn twee voorbeelden waarvan de titels al aangeven dat reizen soms gepaard gaat met<br />

dwang, door oorlog, armoede en onderdrukking. Het melancholische geluid van de bandoneon<br />

weerspiegelt de heimwee die hierbij komt kijken en het verlangen naar huis, familie en<br />

geboortegrond. Het ensemble, onder andere voorzien van twee violen en cello, onderstreept de<br />

weemoed en vreugde waarmee de reiziger afwisselend wordt geconfronteerd. Een meeslepend<br />

album. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

60 61<br />

t<br />

world World<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

TOURE-RAICHEL COLLECTIVE<br />

The Paris Session CD<br />

(Cumbancha/V2)<br />

Op deze opvolger van het uitermate succesvolle The Tel Aviv Session gaat<br />

de Israëlische pianist Idan Raichel opnieuw de samenwerking aan met<br />

de Malinese gitarist Vieux Farka Touré. Ze doken een paar dagen een<br />

Parijse studio in en vervolgden daar de verkenningstocht van hun muzikale grenzen. Raichels eigen band<br />

Idan Raichel Project geniet in Israël grote bekendheid en scoorde een aantal hits met muziek die Hebreeuwse<br />

teksten en melodieën combineren met Ethiopische muziek en westerse stijlen. Vieux, zoon van de beroemde<br />

gitarist Ali Farka Touré, die ook niet vies was van cultural crossovers, is een grootheid in thuisland Mali, waar<br />

hij bekend staat als ’de Hendrix van de Sahara’. Een van de hoogtepunten van dit album is een uitvoering van<br />

Ali Farka Tourés Diaraby, dat deze ooit samen met Ry Cooder op de plaat zette. Dit album bevat een bredere<br />

instrumentatie en meer zang dan het vorige, en het geheel munt uit in een triomfantelijk wereldmuziekfeestje.<br />

(Jos van den Berg)<br />

ZAZ<br />

Paris Sera Toujours Paris CD cd+dvd 2LP<br />

(Warner)<br />

Chansonierre Isabelle ‘Zaz’ Geffroy gooide internationaal hoge ogen met haar hit Je<br />

Veux in 2010. Sindsdien wist ze steeds meer landen te veroveren met haar combinatie<br />

van jazz, pop en swing. Haar derde album is een ode aan de stad van de liefde, Parijs.<br />

De gastrol voor oudgediende Charles Aznavour is dan ook een logische, en uiteraard zeer welkom. Zo ook de<br />

aanwezigheid van Quincy Jones, die samen met bassist John Clayton voor de bigbandarrangementen tekende,<br />

en ook de Canadese zangeres Nikki Yanofsky meenam, met wie hij vorig jaar werkte. De gypsy swing van de<br />

titeltrack is een andere invalshoek, die echter ook de romantische kant van Parijs benadrukt, en teruggrijpt op<br />

de jaren waarin Django Reinhardt zijn Quintette Du Hot Club De France leidde. Een zeer divers album voor een<br />

ieder die zich graag nog even onderdompelt in de melancholie van weleer. En wie wil dat nou niet? (Jurgen<br />

Vreugdenhil)


world<br />

Luister<br />

trip<br />

TENTEMPIES<br />

Rebelucionario CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Het gemixte gezelschap TenTempies heeft<br />

de thuisbasis in Amsterdam en kent sterke<br />

Chileense roots. Zanger en boegbeeld Maurino<br />

Alarcón Seguel komt uit een familie die vluchtte<br />

na de Chileense staatsgreep van 1973 en heeft<br />

overduidelijk de strijdbaarheid van zijn ouders<br />

geërfd. Titels als Libertad en Paz zeggen daarbij<br />

genoeg. Gitarist Jouke Schwarz, die dan weer<br />

uit Nederland komt maar wel in Chili opgroeide,<br />

weet een flinke portie punk en rock in de<br />

cumbia en ska van Sequel te stoppen. Muzikaal<br />

ligt het dan ook dichtbij de mestizomuziek die<br />

onder aanvoering van Manu Chao hoogtij vierde,<br />

hoewel het allemaal iets steviger en strakker<br />

gebracht wordt. In de reggae-invloeden, zoals<br />

de Peter Tosh-sample in het titelnummer,<br />

herkennen we de hand van Beefs Pieter<br />

Both, die het album produceerde. Het is niet<br />

moeilijk voor te stellen dat het altijd feest is<br />

bij de TenTemPies, maar duidelijk is dat ze de<br />

dansende luisteraar ook een boodschap mee te<br />

geven hebben. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

YASMIN LEVY<br />

Tango CD+DVD<br />

(Harmonia Mundi)<br />

Voor de in Israël<br />

woonachtige Ladinozangeres<br />

Yasmin Levy<br />

behoort de tangomuziek tot een van de<br />

belangrijke elementen van haar muzikale<br />

opvoeding. Carlos Gardel werd thuis<br />

veelvuldig gedraaid en de basismelodie<br />

van de tango zette zich als het ware in<br />

haar ziel. Haar liefde voor het genre krijgt<br />

nu eindelijk een vervolmaking in de vorm<br />

van een theatertoer, die begint in Tel Aviv<br />

in het voorjaar van 2013. Met een groot<br />

orkest onder leiding van Yaron Gottfried,<br />

die voor de prachtige arrangementen<br />

zorgde, zingt Yasmin een aantal<br />

befaamde tangocancions als Y t<br />

Todavia Te Quiero, La Cumparsita,<br />

Piazolla’s Vuelvo Al Sur en a<br />

uiteraard Volver, met afstand<br />

het beroemdste lied van Gardel,<br />

geschreven door Alfredo Le Pera.<br />

Het is een jas die haar zeer goed<br />

past want tango is passie en gevoel<br />

en dat staat bij Yasmin op haar lijf<br />

geschreven. De videoregistratie<br />

is een genot om naar te kijken,<br />

maar de muziek is toch vooral ook<br />

om veelvuldig naar te luisteren op<br />

komende herfstige en koude dagen!<br />

(Ruud Verkerk)<br />

S<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

Klassiek<br />

Brass Too<br />

Koper en strijkers Koninklijk<br />

Concertgebouworkest<br />

RCO live – 14010 [3318613]<br />

Het Koninklijk Concertgebouworkest wordt gerekend<br />

tot een van de beste orkesten van dit moment. Dat<br />

geldt ook voor de koperblazers, die na zeven jaar een<br />

nieuw album met uitsluitend blaasmuziek uitbrengen.<br />

Het programma wordt geopend met de The Gadfly<br />

Suite van Shostakovich, uitstekend geschikt voor koper.<br />

Huiscomponist Detlev Glanert weet in Concertgeblaas<br />

de luisteraar aangenaam te verrassen. Corsicaan Tomasi<br />

schreef vier fanfares voor zijn opera Don Juan de<br />

Maraña, wat werkelijk juweeltjes zijn. Een mooi contrast<br />

is een arrangement van María de Buenos Aires Suite<br />

van Piazzolla. De finale is Konzertmusik, die Hindemith<br />

speciaal voor koper en strijkers schreef. Een mooi<br />

album met prachtige blaasmuziek, ondersteund door de<br />

strijkers van het Koninklijk Concertgebouworkest. (Wil<br />

Zenhorst)<br />

Goudappel – Kamermuziek<br />

Marcel Worms (piano), Diverse<br />

uitvoerenden<br />

Zefir – 9637 [3324851]<br />

Dit album is een hommage aan Jacques Goudappel<br />

(Venlo 1911 – Winschoten 1995). Als zoon van een<br />

trompetter zal hij zijn leven aan de muziek wijden.<br />

Na een studie in Amsterdam vestigt Goudappel zich<br />

in Winschoten. Naast een eigen lespraktijk aan de<br />

muziekschool is hij actief in het lokale muziekleven<br />

als pianist, organist en dirigent van opera- en<br />

operettekoren waarvoor hij arrangementen schrijft. In<br />

de jaren vijftig en na zijn pensioen bouwt Goudappel<br />

een eigen oeuvre op dat nooit is uitgeven. Vele<br />

jaren later worden alsnog een aantal uitstekende<br />

kamermuziekwerken uitgebracht en door zeven<br />

internationale musici zoals Marcel Worms uitgevoerd.<br />

Prachtige ingetogen kamermuziek, rijk aan variatie en<br />

klankkleur. Uiteraard ontbreekt de trompet niet. (Wil<br />

Zenhorst)<br />

Luister<br />

trip<br />

klASSIEK<br />

The Mozart Album<br />

Lang Lang (piano), Wiener Philharmoniker,<br />

Nikolaus Harnoncourt<br />

Sony – 888430 82522 (2cd) [3280817]<br />

Lang Lang (32) is een fenomeen die door zijn<br />

pianospel miljoenen fans weet te fascineren.<br />

In China is hij een groot voorbeeld voor de<br />

miljoenen pianostudenten. Lang Lang leert nog<br />

elke dag nieuwe dingen. Zo krijgt hij de unieke<br />

gelegenheid om met de ruim vijftig jaar oudere<br />

Nikolaus Harnoncourt (84) en een van de oudste<br />

orkesten twee pianoconcerten van Mozart op te<br />

nemen. Het zeventiende pianoconcert schreef<br />

Mozart toen hij van Salzburg naar Wenen<br />

verhuisde. Lang Lang ervaart zijn partijen in<br />

het vierentwintigste pianoconcert als een aria.<br />

Op dat moment was Mozart bezig om diverse<br />

opera’s te schrijven. De uitbundige Lang Lang<br />

blijkt een goede match te zijn met de meester<br />

van de oude muziek. Hanoncourt weet Lang<br />

Lang helemaal in deze Mozartwerken op te laten<br />

gaan. Datzelfde is te horen in drie pianosonates,<br />

die live in London zijn opgenomen. Het eerste<br />

Mozart-album van Lang Lang is een prachtig<br />

vormgegeven album met bijzonder pianospel<br />

van de Chinese pianovirtuoos. (Wil Zenhorst)<br />

62<br />

63


klASSIEK<br />

klASSIEK<br />

Nederlands<br />

Nederlands<br />

Philharmonisch Orkest<br />

—<br />

4 t/m 30 december<br />

2014 Philharmonisch Orkest<br />

—<br />

operaballet.nl<br />

—<br />

4 t/m 30 december<br />

2014<br />

—<br />

operaballet.nl<br />

LA BOHÈME<br />

—<br />

Giacomo Puccini<br />

Mozart & Haydn –<br />

Jeunehomme<br />

Alexandre Tharaud (piano), Les<br />

Violons du Roy, Bernard Labadie<br />

Erato – 25646 26268 [3310322]<br />

Bernard Labadie overtuigde Alexandre Tharaud om<br />

naast de latere pianoconcerten van Mozart het negende<br />

pianoconcert Jeunehomme (vernoemd naar de pianiste)<br />

op zijn repertoire te plaatsen. Dit eerste meesterwerk<br />

van Mozart valt Tharaud zozeer in de smaak, dat hij dit<br />

met Bernard Labadie en Les Violons du Roy in Québec<br />

opneemt. Joyce DiDonato komt een dagje langs voor<br />

een prachtige interpretatie van de aan het pianoconcert<br />

verwante concertaria Ch’io mi scordi di te? Tharaud<br />

programmeert ook het Rondo voor piano en orkest (K<br />

386), dat is verwant aan het laatste pianoconcert van<br />

Haydn. Hiermee wordt de vriendschap tussen deze<br />

twee grote componisten gemarkeerd. Een mooi album<br />

waarop iedereen met veel plezier en toewijding speelt.<br />

(Wil Zenhorst)<br />

Reich – Radio Rewrite<br />

Diverse uitvoerenden<br />

Nonesuch – 75597 95470 [3326471]<br />

Steve Reich schreef Electric Counterpoint<br />

in 1987 voor gitaar en tape. Jonny Greenwood, gitarist<br />

van de Engelse rockband Radiohead, stortte zich op<br />

dit stuk, studeerde het in en voerde het veel uit. In<br />

2010 hoorde Reich zijn uitvoering en was erg onder de<br />

indruk. Hij ging naar muziek van Radiohead luisteren<br />

en liet zich inspireren voor een nieuw werk, Radio<br />

Rewrite. Op subtiele wijze gebruikt hij harmonieën en<br />

kleine fragmenten uit twee nummers van de band<br />

in dit vijfdelige stuk voor klassieke instrumenten,<br />

uitgevoerd door ensemble Alarm Will Sound. Naast<br />

dit werk en Electric Counterpoint, bevat het album<br />

Piano Counterpoint met pianiste Vicky Chow. Een mooi<br />

geheel. Reich toont opnieuw dat hij zij eigen stijl trouw<br />

blijft, maar openstaat voor nieuwe invloeden. (Sanna<br />

Marije van Elst)<br />

Schumann – Variationen &<br />

Fantasiestücke<br />

Andreas Staier (piano Erard, Paris<br />

1837)<br />

Harmonia Mundi – HMC902171 [3300846]<br />

Dit derde deel van Andreas Staier met pianomuziek van<br />

Robert Schumann begint met zijn allereerste publicatie,<br />

de prachtige Abegg-Variationen, Op. 1 en eindigt met<br />

zijn allerlaatste laatste werk, de Geistervariationen.<br />

Deze muziek – te horen op een historisch instrument<br />

als de Erard piano uit 1837 – is een fascinerende<br />

luisterervaring. Staier is op deze Erard in staat de<br />

intieme nuances van de Fantasiestücke, Op. 12 te<br />

vangen. Echt bijzonder is de opname van de later<br />

door Clara Schumann en Brahms postuum uitgegeven<br />

en zelden uitgevoerde Geiservariationen. Het is de<br />

zwanenzang van Schumann en de definitieve reflectie<br />

over wat er met hem aan de hand was, getuige ook<br />

het radicaal veranderde handschrift van de componist.<br />

Een boeiend album! (Jan Jasper)<br />

Ten Holt: Canto Ostinato<br />

XXL<br />

Sandra & Jeroen van Veen, Elizabeth<br />

& Marcel Bergmann (piano) & Aart<br />

Mozart/Schubert/Stravinsky – Piano Duos<br />

klASSIEK<br />

Martha Argerich en Daniel Barenboim (piano)<br />

DG – 479 3922 [3314409<br />

Hoewel Martha Argerich al jaren geen recitals meer geeft, is haar spel nog met grote<br />

regelmaat wereldwijd te horen, meestal in combinatie met bevriende muzikanten.<br />

Toch was de verrassing groot toen zij in april van dit jaar met meesterpianist en<br />

dirigent Daniel Berenboim in Berlijn optrad. Beiden komen uit dezelfde stad, kennen elkaar al sinds hun<br />

tiende, maar hebben meer dan een decennium het podium niet met elkaar gedeeld. Samen speelden<br />

ze mooie vertolkingen van Mozarts sonate K448 en Schuberts variaties D813, maar het echte vuurwerk<br />

bewaarden ze voor Stravinsky. Diens Sacre du printemps in de oorspronkelijke versie voor twee piano’s<br />

klonk zelden zo urgent. Goed nieuws dus, dat van dat meteen al legendarische concert nu een cd-opname<br />

beschikbaar is. (Henri Drost)<br />

Instrumentaal<br />

Vocaal<br />

64 65


klASSIEK<br />

klASSIEK<br />

Bestel nu in een van onze Instrumentaal<br />

webwinkels klASSIEK Vocaal<br />

Bergwerff (orgel)<br />

Brilliant Classics – 94990 (4cd) [3295929]<br />

Canto Ostinato heeft inmiddels een vaste plek op de<br />

Nederlandse podia verworven. Regelmatig wordt<br />

door diverse ensembles dit baanbrekende werk van<br />

Simeon ten Holt uitgevoerd. Het werk is geschreven<br />

voor drie piano’s en elektrisch orgel. Veelal wordt het<br />

werk door vier piano’s uitgevoerd. Voor deze opname<br />

hebben de pianoduo’s Sandra en Jeroen van Veen<br />

en het Duits Canadese pianoduo Elizabeth en Marcel<br />

Bergmann gekozen voor een uitvoering met vier piano’s<br />

en groot orgel bespeeld door Aart Bergwerff. Voor<br />

deze monsteropname (de uitvoering duurt vier uur en<br />

werd in twee takes opgenomen) hebben de musici het<br />

Muziekgebouw in Eindhoven uitgezocht. Bij de aanvang<br />

is het tempo lager, maar als men eenmaal op stoom<br />

is, volgt een prachtig klanktapijt dat oneindig lijkt. (Wil<br />

Zenhorst)<br />

Bach – Köthener<br />

Trauermusik, BWV244a<br />

Solisten, Pygmalion, Raphaël Pichon<br />

Harmonia Mundi – HMC902211<br />

[3300848]<br />

Eind 1728 wordt Bach opgeschrikt door het overlijden<br />

van prins Leopold van Anhalt-Köthen, zijn vorige<br />

werkgever. Vier maanden later – bij de bijzetting – voert<br />

Bach een speciale rouwcantate uit op een nieuwe<br />

tekst van Picander (die de tekst van de Mattheus<br />

Passion schreef). Bij een eerste inventarisatie van<br />

Bachs muziek in 1873 wordt het bestaan van deze<br />

cantate vastgesteld, maar de muziek is zoek. Inmiddels<br />

hebben wetenschappers het volledige werk kunnen<br />

reconstrueren: deze cantate is gebaseerd op de<br />

Mattheus Passion en de Trauerode (BWV 198). De<br />

nieuwe tekst past naadloos bij een aantal prachtige<br />

aria’s uit de Mattheus Passion, zoals het Erbarme<br />

mich. Na drie eeuwen kunnen we opnieuw naar deze<br />

imposante en uitstekend uitgevoerde cantate luisteren.<br />

(Wil Zenhorst)<br />

Monteverdi – Vespri solenni<br />

per la festa de San Marco<br />

Concerto Italiano, Rinaldo<br />

Alessandrini<br />

Naive – OP30557 (cd+dvd) [3304236]<br />

Deze uitgave (onderdeel van Aangenaam Klassiek<br />

2014) bevat de Vespri solenni per la festa de San<br />

Marco, die een reconstructie van de Vespers vormen<br />

zoals die destijds in de San Marco van Venetië had<br />

kunnen plaats vinden. Concerto Italiano heeft onder<br />

meer gebruik gemaakt van delen uit Monteverdi’s Selva<br />

Morale en een paar van zijn motetten. Als opening<br />

dient het openingsstuk van Monteverdi’s Mariavespers,<br />

hier mooi ingetogen neergezet. Die ingetogenheid<br />

klinkt ook door in de rest van het album. Alle<br />

stempartijen zijn een-op-een bezet met uitstekende<br />

zangers, die in de tutti-gedeelten wel wat wegvallen<br />

tegen de begeleiding. Tegelijkertijd is dat eens te meer<br />

een bewijs dat deze opname eigenlijk op een prachtig<br />

natuurlijke manier in balans is en in alle geledingen<br />

voortreffelijk musiceerwerk laat horen. (Frits Broekema)<br />

Porpora – Il Maestro<br />

Franco Fagioli (countertenor),<br />

Academia Montis Regalis,<br />

Alessandro de Marchi<br />

Naïve – V5369 [3307797]<br />

Nicola Porpora (1686-1768) gold lange tijd als een<br />

voetnoot in de muziekgeschiedenis, vooral herinnerd<br />

aan zijn bittere rivaliteit met Händel in Londen.<br />

Zonder dat er nu sprake is van een ware revival, is<br />

er de laatste jaren gelukkig wel meer aandacht voor<br />

Porpora, niet in de laatste plaats doordat een aantal<br />

van de beste countertenoren van dit moment zijn werk<br />

herontdekt heeft. Daartoe behoort ook Franco Fagioli,<br />

die veelvuldig met Cecilia Bartoli optreedt. Hij wordt<br />

uitmuntend begeleid door de Academia Montis Regalis<br />

en zoals we al weten van zijn zeer succesvolle Arias<br />

for Caffarelli gaat ook hier het vocale vuurwerk hem<br />

goed af, maar de meeste indruk maakt hij in de meer<br />

ingetogen aria’s. (Henri Drost)<br />

Purcell/Byrd – Songs of<br />

Clarity<br />

Klaartje van Veldhoven (sopraan),<br />

Amstel Quartet, Ensemble<br />

KV2014-2 [3317858]<br />

Klaartje van Veldhoven (1981) beschikt over een<br />

prachtige sopraanstem. Zij weet te verrassen door oude<br />

muziek te verbinden met onze tijd. In 2013 bracht<br />

ze met het album Komm in mein Herzenshaus een<br />

Bachprogramma waarbij zij door Marieke Grotenhuis<br />

La Lira d’Espéria II – Galicia<br />

Jordi Savall (viola da gamba), Pedro Estevan en David Mayoral (percussie)<br />

Alia Vox – AVSA9907 [3306251]<br />

Een van zijn grootste successen heeft Jordi Savall te danken aan de opname van het<br />

in 1994 uitgebrachte album La Lira d’Espéria. Nu is deze nieuwe opname, La Lira<br />

d’Espéria II, gewijd aan historisch en traditioneel aan Galicië verbonden rijke muzikale<br />

tradities. Goed bewaard gebleven manuscripten uit de late middeleeuwen vormen de basis voor een<br />

geheel middeleeuws programma met muziek voor booginstrumenten. Een voorbeeld hiervan staat op de<br />

albumomslag waar Savall is te zien met een rebab; zeg maar familie van de rebec waarvan de klankkast is<br />

bedekt met gestrekte huid. De bijdrage van percussionist Pedro Estevan is zondermeer geweldig te noemen<br />

en draagt ook zeker bij aan die zo fantasievolle klankkleur op dit zeer fraaie album. (Jan Jasper)<br />

Rameau – The Sound of Light<br />

Nadine Koutcher (sopraan), Alexei Svetov (bas), MusicAeterna Orchestra & Choir,<br />

Teodor Currentzis<br />

Sony – 888430 82572 [3267376]<br />

Dirigent Teodor Currentzis maakt snel naam met veelgeprezen opnames van<br />

Shostakovich’ pianoconcerten en Mozarts Le nozze di figaro. Zijn hart ligt bij de oudere<br />

muziek, dus verwonderlijk is het niet dat hij de 250e sterfdag van Rameau aangrijpt voor een intrigerend<br />

album met aria’s en instrumentale delen uit diens opera. Ze worden uitmuntend gespeeld door MusicAeterna.<br />

Voeg daarbij sopraan Nadine Koutcher en bas Alexei Svetov, beiden van het koor van MusicAeterna, en alle<br />

ingrediënten zijn aanwezig voor een sprankelend eerbetoon, waarbij niet alleen het bekende Castor et Pollux<br />

vertegenwoordigd is, maar ook de nog altijd te weinig gehoorde opera Platée. (Henri Drost)<br />

Mahler – Symphony 9 (kamerorkest)<br />

Camerata RCO, Gustavo Gimeno<br />

Gutman Records (2cd) [3301916]<br />

Arnold Schönberg was er al ervan overtuigd dat grote orkestwerken ook best goed<br />

waren uit te voeren in een bezetting voor kamerorkest. Gedreven door deze gedachte<br />

begon de Duitse pianist en dirigent Klaus Simon een aantal stukken te arrangeren voor<br />

fluit, hobo klarinet, harmonium, piano en strijkkwintet en soms zelfs met percussie er bij. Nadat Camerata<br />

RCO van de negende symfonie van Mahler met groot succes diverse uitvoeringen had gegeven, besloot men<br />

uiteindelijk hiervan een studio-opname te maken. Het fraaie resultaat is te horen op dit album. Tot voor kort<br />

nog ‘gewoon’ actief slagwerker van het KCO geeft aanstormend talent Gustavo Gimeno op voortreffelijke<br />

wijze leiding aan Camerata. In deze ensembleversie onthult Camerata de onweerstaanbare kamermuzikale<br />

pracht van Mahlers wereld. (Jan Jasper)<br />

Mendelssohn – Piano Trios<br />

Van Baerle Trio<br />

Challenge Classics – CC72662 (2cd) [3313751]<br />

Pianist Hannes Minnaar, violiste Maria Milstein en cellist Gideon den Herder zijn zeer verrast<br />

toen zij bij hun voorbereidingen een vroege versie van het eerste piantrio van Mendelssohn<br />

ontvingen. Deze vroege 1839-versie is in de loop van dat jaar bijgewerkt, waardoor een<br />

andere versie bij de drukker werd ingeleverd. Deze vroege (volwaardige) versie maakt zoveel indruk, dat het Van<br />

Baerle Trio deze uitvoering als een bonus aan dit album heeft toegevoegd. Met groot enthousiasme en jeugdige<br />

passie spelen de voormalige studiegenoten (aan de Van Baerlestraat) de pianotrio’s op voortreffelijke wijze. Het<br />

zou zomaar kunnen dat ook hun tweede album met een prijs wordt bekroond! (Wil Zenhorst)<br />

66 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 66<br />

67


klASSIEK<br />

op accordeon werd begeleid. De begeleiding van<br />

dit Engelse programma met liederen van Purcell en<br />

Byrd bestaat uit het Amstel Quartet. Bij een aantal<br />

liederen wordt zij begeleid door gambist Robert Smith<br />

en klavecinist Guillermo Brachetta. Veel indruk maakt<br />

het saxofoonkwartet dat door de arrangementen van<br />

Bas Apswoude prachtig op haar plaats valt, ook in de<br />

fantasia’s van Purcell. Klaartje imponeert met haar<br />

vertolkingen, niet voor niets won zij in 2006 de John<br />

Kerr Award for English Song. Een bijzonder en boeiend<br />

album dat weet te raken. (Wil Zenhorst)<br />

Russia – Russian Choral<br />

Works<br />

Südwestrundfunk Vokalensemble<br />

Stuttgart, Marcus Creed<br />

Hänssler – HAEN93317 [3318929]<br />

Onder leiding van Marcus Creed nam het<br />

Südwestrundfunk Vokalensemble Stuttgart twee jaar<br />

geleden een alom geprezen album met koorwerken<br />

van Alfred Schnittke op. De virtuositeit van het<br />

koor werd gekoppeld aan een enorme dramatische<br />

zeggingskracht en dat is nu niet anders. Drie korte<br />

gezangen van Schnittke openen ook dit album, waarna<br />

een ware schatkamer van Russische koormuziek wordt<br />

TV Series<br />

Full Circle Seizoen 1<br />

Regie: Mimi Leder, David Petrarca<br />

Cast: Tom Felton, MInka Kelly, David<br />

Boreanaz<br />

In Full Circle draait alles om de complexe<br />

en vaak verborgen verbanden die tussen mensen<br />

kunnen bestaan. Het verhaal speelt zich af in het<br />

fictieve restaurant Ellipsis. De hoofdpersonen zijn<br />

stuk voor stuk herkenbare types in verschillende<br />

leeftijdsgroepen, van vijftienjarige tot vijftiger. Per<br />

aflevering maken we kennis met twee personages,<br />

van wie er steeds één ook al in de voorgaande<br />

episode voorkwam. In elke aflevering zien we hoe<br />

geopend. Naast Rachmaninov, Glinka en Tsjaikovski<br />

ook de ten onrechte minder bekende Tanajev en als<br />

hoogtepunt het eerbetoon aan Marina Zwetsjawa van<br />

Sofia Gubaidulina. (Henri Drost)<br />

Vivaldi – Pietà<br />

Philippe Jaroussky (countertenor),<br />

Ensemble Artaserse<br />

Erato – 25646 25750 (cd+dvd)<br />

[3308666]<br />

Drie eeuwen geleden schreef Antonio Vivaldi zijn<br />

eerste grote sacrale meesterwerk: het Stabat Mater<br />

voor countertenor en klein ensemble. Driekwart<br />

eeuw geleden maakte de moderne luisteraar voor<br />

het eerst kennis met dit werk. Eeuwenlang bleven<br />

de composities van Vivaldi onopgemerkt. Een van de<br />

meest bekendste countertenors van dit moment –<br />

Philippe Jaroussky – brengt met deze sacrale werken<br />

voor alt een prachtig programma. Samen met Ensemble<br />

Artaserse voert hij ondermeer het vroege ‘Filiae<br />

maestae Jerusalem’ uit en een Salva Regina. Ook het<br />

beroemde Domine Deus uit Vivaldi’s bekendste Gloria<br />

ontbreekt niet. Een album op hoog niveau, dat laat zien<br />

hoe Vivaldi innerlijke emoties in muziek weet uit te<br />

drukken. (Wil Zenhorst)<br />

de beide individuen contact met elkaar maken en<br />

wat ze uitwisselen. Zo krijgen we een beeld van hun<br />

persoonlijke problemen en uitdagingen − en komen de<br />

intieme details rond hun relaties en conflicten aan het<br />

licht. Naarmate de serie vordert, wordt de spanning<br />

opgebouwd tot een schokkende en onthutsende<br />

climax. Full Circle werd geschreven door scenarist en<br />

filmmaker Neil LaBute. Hij geniet ook bekendheid als<br />

toneelschrijver, en dat is aan deze meeslepende serie<br />

goed te zien. De uiterst geloofwaardige personages<br />

worden gespeeld door toptalent uit Hollywood.<br />

1889. De kranten schrijven elke moord nog toe aan<br />

Movies<br />

Love Punch<br />

Regie: Joel Hopkins<br />

Cast: Emma Thompson, Pierce Brosnan,<br />

Timothy Spall<br />

Kate (Emma Thompson) en Richard<br />

(Pierce Brosnan) zijn dan wel gescheiden maar komen<br />

maar niet van elkaar af. Ze zijn niet alleen de ouders<br />

van een inmiddels volwassen dochter, ze delen<br />

ook een pensioenfonds. Op de laatste dag voor zijn<br />

TV Series<br />

kijktips<br />

Copper 2<br />

Regie: Larysa Kondracki<br />

Cast: Tom Weston-Jones, Donal Logue, Kyle Schmid, Anastasia Griffith, Franka Potente<br />

Seizoen 2 van Copper, een Amerikaanse saga die zich afspeelt in NYC in 1865. Tijdens de<br />

burgeroorlog worstelt rechercheur Kevin Corcoran met grootstadsmisdaad en zijn eigen<br />

demonen, zoals het verraad van zijn vrouw en beste vriend. Hij wordt gedwongen om in<br />

zijn onhandelbare en gevaarlijke allochtone wijk te navigeren tijdens de interactie met<br />

de uptown Manhattan menigte en de zwarte gemeenschap in Harlem.<br />

Hinterland Seizoen 1<br />

Inspecteur Tom Mathias heeft met grote vasthoudendheid en een onorthodoxe aanpak<br />

veel misdrijven weten op te lossen. Maar na tien hectische jaren bij de politie van<br />

Londen wordt hij overgeplaatst naar het universiteitsstadje Aberystwyth, aan de westkust<br />

van Wales. De reden voor de overplaatsing is niet duidelijk. Wel wordt Tom merkbaar<br />

geplaagd door duistere en trieste herinneringen. Hij zal moeten proberen een nieuwe<br />

start te maken en neemt zijn intrek in een oude caravan. Aan de ene kant ziet hij de<br />

woeste zee, aan de andere kant kijkt hij uit op het bergachtige achterland. De landschappen van Wales<br />

spelen ook nadrukkelijk een hoofdrol in deze sfeervolle misdaadserie. Niet in de laatste plaats vanwege de<br />

vele afgelegen dorpjes en gehuchten, bewoond door mensen die er hun eigen leefregels en geheimen op<br />

na houden...<br />

Ripper Street Seizoen<br />

Jack the Ripper en het team van Whitechapel doet<br />

Regie: Tom Shankland<br />

hard zijn best om het tegendeel te bewijzen. Met<br />

Cast Matthew Macfayden, Jerome Flynn, problemen zoals de gevaren van anoniem daten, nog<br />

David Wilmot<br />

steeds actueel, moeten de detectives harde feiten<br />

Een half jaar nadat Jack the Ripper zijn boven water halen. Overigens is de link naar Sherlock<br />

laatste moord pleegde is de politie nog steeds op hun Holmes meer dan eens te maken, maar toch heeft de<br />

hoede. De serie speelt zich af in en om politiebureau serie genoeg eigen identiteit om succesvol te zijn en<br />

Whitechapel in de arme wijk East End van Londen in het tot een tweede seizoen te schoppen. (Jeroen van<br />

Heukelom)<br />

pensioen ontdekt Richard echter dat een corrupt bedrijf<br />

de centen heeft ingepikt die hun oude dag hadden<br />

moeten bekostigen. Maar daar laat hij het niet bij<br />

zitten! Onder het motto ‘wat hebben we te verliezen?’<br />

reizen Kate en Richard af naar Parijs, waar het malafide<br />

bedrijf gevestigd is. Voordat ze het weten, bevinden<br />

de voormalige echtelieden zich middenin het grootste<br />

avontuur van hun leven, met een juweelroof aan de<br />

Côte d’Azur als kroon op de intrige.<br />

68 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

69


movies<br />

Das Wochenende<br />

Regie: Nina Grosse<br />

Cast: Sebastian Koch, Katja Riemann,<br />

Sylvester Groth<br />

Niemand had verwacht dat de voormalige<br />

R.A.F.-terrorist Jens Kessler (Sebastian Koch; Das Leben<br />

Der Anderen) vervroegd zou worden vrijgelaten. In de<br />

achttien jaar dat hij vastzat waren zijn familie, vrienden<br />

en oud-medestrijders allemaal op hun eigen manier<br />

verder gegaan met hun leven. Maar nu is Jens terug, en<br />

hij is nog net zo trots en onverstoorbaar als altijd. Zijn<br />

eerste weekend als vrij man brengt hij door in een huis<br />

op het platteland, met zijn grote liefde Inga, haar man,<br />

Jens’ zus en een vroegere R.A.F.-kameraad. Voor Inga,<br />

die ook de moeder is van Jens’ zoon, komen heden<br />

en verleden keihard met elkaar in botsing. Zij worstelt<br />

met allerlei verwarrende gevoelens en onverwerkte<br />

narigheid. En ook de anderen in het huis hebben het<br />

zwaar te verduren. Want Jens draait er niet omheen:<br />

hij moet en zal weten wie hem destijds aan de politie<br />

heeft verraden. De spanning is om te snijden. En de<br />

situatie wordt zelfs nog explosiever als Jens’ zoon<br />

Gregor opeens onverwacht voor de deur staat…<br />

Viva La Liberta<br />

Regie: Roberto Andò<br />

Cast: Toni Servillo<br />

In Nederland staan we vol bewondering<br />

en verbazing te kijken hoe Silvio<br />

Berlusconi toch telkens zijn plek wist te verdedigen in<br />

de politiek van Italië. Maar in Italië maakt het niet uit<br />

hoe goed je bent in de politiek, maar meer hoe goed je<br />

bent in de media. In Viva La Libertá is partijleider Enrico<br />

Olivieri tijdens de verkiezingsstrijd ineens spoorloos<br />

nadat zijn oppositiepartij er niet goed voorstaat in de<br />

peilingen. Zijn vrouw bedenkt een geniaal plan om<br />

zijn bipolaire tweelingbroer in te laten vallen. Deze is<br />

grappig, poëtisch en een briljant filosoof. Ineens is hij<br />

ongekend populair en staat hij voor in de peilingen. Toni<br />

Servillo speelt na La Granda Bellezza de dubbelrol en<br />

laat je af en toe verlangen naar de rol die hij speelde<br />

in Il Divo. Maar met een gezicht van elastiek is hij weer<br />

erg prettig om naar te kijken. (Jeroen van Heukelom)<br />

Deux Jours Une Nuit<br />

Regie: Jean-Pierre Dardenne, Luc<br />

Dardenne<br />

Cast: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione,<br />

Olivier Gourmet<br />

Stel je voor. Nadat je een tijd ziek thuis bent geweest<br />

met een zware depressie en weer op je werk verschijnt<br />

word je ontslagen. Dat overkomt Sandra, gespeeld<br />

door Marion Cotillard die we nog kennen van de<br />

prachtfilm De Rouille Et D’Os. Ze wordt ontslagen na<br />

een stemming onder haar collega’s. Die mogen kiezen<br />

tussen een bonus van 1000 euro of het blijven van<br />

Sandra in het bedrijf. Wanneer blijkt dat sommige<br />

werknemers onder druk zijn gezet om voor de bonus<br />

te stemmen is de stemming ongeldig. Na het weekend<br />

is er een nieuwe stemming en Sandra heeft dus twee<br />

dagen en een nacht om iedereen te overtuigen niet<br />

voor de bonus te kiezen maar voor haar. (Jeroen van<br />

Heukelom)<br />

Moebius<br />

Regie: Kim Ki-Duk<br />

De film opent met een vechtende man<br />

en vrouw, terwijl de zoon onthutst<br />

toe moet kijken. De vader heeft een<br />

buitenechtelijke relatie (met dezelfde vrouw als zijn<br />

eigen vrouw) en zij wil hem daarvoor straffen. Ze<br />

pakt een mes van onder het Boeddha-beeld en tracht<br />

hem te castreren. Na deze mislukte poging wendt ze<br />

zich tot de zoon. Alsof ze wil voorkomen dat hij net<br />

zo’n man wordt als zijn vader snijdt ze zijn penis af en<br />

verorbert deze. De moeder verlaat het huis en vader<br />

zoekt op het internet naar mogelijkheden voor zijn<br />

zoon om via auto-erotische stimulatie en zelfmutilatie<br />

toch een orgasme te kunnen krijgen. Uit schuldgevoel<br />

voor de door hem veroorzaakte ontmanning doneert<br />

hij hem in het ziekenhuis zijn eigen penis. De zoon<br />

wordt ondertussen ingelijfd bij een bende verkrachters<br />

en vindt bij de maîtresse van zijn vader een nieuwe<br />

manier van erotisch genot. Samen nemen ze ook wraak<br />

op de leider van de verkrachters. Zijn moeder is al die<br />

tijd spoorloos geweest, maar merkt bij haar terugkeer<br />

dat de aantrekkingskracht van de man vooral in de<br />

penis zit. Haar drang naar incest culmineert in een<br />

dramatische finale.<br />

STUDIO GHIBLI PRESENTS<br />

VERKRIJGBAAR<br />

OP DVD<br />

EN BLU-RAY<br />

movies<br />

2ga<br />

WindRises_The_<strong>Mania</strong>_140x105_2.indd 1 23-10-14 12:55<br />

kijktips<br />

The Fault In Our Stars<br />

Regie: Josh Boone<br />

Cast: Shailene Woodley, Ansel Elgort, Laura Dern, Nat Wolff, Willem Dafoe<br />

Hazel en Gus zijn twee heel bijzondere tieners. Ze beschikken allebei over een cynisch<br />

gevoel voor humor, hebben een hekel aan alles wat gewoon is en zijn stapelgek op<br />

elkaar. Hun relatie is op zich al een wonder, omdat ze elkaar hebben ontmoet bij een<br />

praatgroep voor kankerpatiënten. The Fault In Our Stars is gebaseerd op de bestseller De<br />

Weeffout In Onze Sterren van John Green, en gaat over de meeslepende, grappige, spannende en tragische<br />

reis door het leven en de liefde. De film is voor een deel opgenomen in Amsterdam.<br />

The Wind Rises<br />

Regie: Hayao Miyazaki<br />

Het laatste meesterwerk van Oscar winnaar en animatielegende Hayao Miyazaki. The<br />

Wind Rises volgt vliegtuigontwerper Jiro Horikoshi gedurende zijn leven. Terwijl hij de<br />

luchtvaart de toekomst in leidt en tegelijkertijd de liefde leert kennen, volgen we ook<br />

de grote historische gebeurtenissen die Japan in het algemeen en Jiro in het bijzonder<br />

beïnvloed hebben, zoals de Depressie, de tuberculose-epidemie, en de Japanse<br />

deelname aan WOII.<br />

70 71


movies<br />

kijktips<br />

Die Frau des Polizisten [The Police Officer’s Wife]<br />

Regie: Philip Gröning<br />

Cast: Alexandra Finder, Pia Kleemann, David Zimmerschied<br />

Die Frau Des Polizisten is Philip Grönings opvolger van het enorm succesvolle en<br />

gewaardeerde Into Great Silence. Net als deze film is Die Frau Des Polizisten een<br />

waar kunstwerk dat je als kijker moet ondergaan en waarin je jezelf volledig kunt<br />

onderdompelen. Christine is getrouwd met Uwe, een politieagent. Samen met hem en<br />

hun dochtertje wonen ze in een klein Duits provinciestadje. Ogenschijnlijk vormen de drie een harmonieus<br />

en perfect gelukkig gezinnetje, maar hun dochtertje blijkt het enige cement waarop hun huwelijk is<br />

gefundeerd. Voor de buitenwereld verborgen – achter de claustrofobische muren van hun appartementje<br />

– blijkt iets kleins al genoeg te zijn om Uwes achterdocht en spanning te laten omslaan tot geweld. Die<br />

Frau Des Polizisten ontrafelt de duistere kant van liefde, verlangen, macht en schaamte en werd op<br />

het Filmfestival van Venetië bekroond met de Special Jury Prize. Gröning oordeelt niet, maar door zijn<br />

benadering van het onderwerp laat hij je zien hoe het is om deel uit te maken van het gezin.<br />

Stort € 30<br />

of meer op rekening<br />

NL51ABNA 0438 6553 70<br />

tnv Stichting Fuurland, Amsterdam<br />

ovv ‘Donateur’ & adres<br />

ELKE MAAND IN DE BUS? WORD DONATEUR!<br />

movies<br />

E L K E M A A N D A L L E N I E U W E F I L M S , I N T E R V I E W S , O P I N I E S & A C H T E R G R O N D E N L A AT S T E F I L M N I E U W S O P F I L M K R A N T. N L<br />

Una Via a Palermo [A Street in Palermo]<br />

Regie: Emma Dante<br />

Cast: Alba Rohrwacher, Renato Malfatti, Elena Cotta, Emma Dante<br />

Wie wel eens in Italië is geweest, weet dat er in de dorpjes en steden veel kleine<br />

MOMMY<br />

straatjes een steegjes zijn. Hoe ouder de stad, hoe kleiner de straatjes. Zo ook in<br />

Palermo. Wanneer je jezelf daar door het verkeer wil begeven moet je van stalen<br />

zenuwen beschikken en een boel zelfvertrouwen. In de film Una Via A Palermo komen<br />

twee vrouwen op een snikhete dag in een smal straatje met hun auto tegenover een auto te staan met<br />

daarin een grote familie. Geen van de automobilisten wil ook maar een millimeter aan de kant, laat staan<br />

COLOFON<br />

achteruit. Op een gegeven moment bemoeit de hele buurt zich ermee en voorziet ze zelfs van eten<br />

wanneer de avond valt. Terwijl de buurt weddenschappen uitzet, vechten bestuursters verder en laten alle<br />

gêne varen wanneer ze bepaalde zaken ook buiten de auto uitvechten. (Jeroen van Heukelom)<br />

Edge Of Tomorrow<br />

Regie: Doug Liman<br />

Cast: Tom Cruise, Emily Blunt, Lara Pulver, Bill Paxton, Jeremy Piven<br />

In Edge of Tomorrow is de mens in oorlog met een buitenaards ras, genaamd de Mimics.<br />

Lt. Col. Bill Cage (Cruise) heeft nog nooit gevochten, maar op een dag verliest hij zijn<br />

rang en wordt hij op een gevaarlijke missie gestuurd. Cage wordt binnen een paar<br />

minuten gedood, maar weet een van de aliens te doden. Vreemd genoeg wordt hij weer<br />

wakker, aan het begin van dezelfde helse dag, en moet hij weer vechten. Weer delft hij het onderspit en<br />

weer wordt hij wakker. Het directe contact met het buitenaardse wezen heeft hem in een tijdlus gegooid.<br />

Maar elke keer wordt Cage sterker, slimmer en wordt hij een gedegen tegenstander van de Mimics. Zijn<br />

strijd wordt de sleutel tot het verslaan van de buitenaardse wezens en het redden van de aarde.<br />

Hoofdredactie<br />

Bert Dijkman<br />

Redactie<br />

Jorn van der Linde, Dick van Dijk,<br />

Henri Drost, Menno Borst<br />

Vormgeving<br />

Eric-Jan Westen,<br />

e.westen@westerstorm.nl<br />

Druk<br />

Drukkerij Sintjoris nv, Merendree<br />

België<br />

Medewerkers Niels Achtereekte,<br />

Jos van den Berg, Ronald Besemer,<br />

Frits Broekema, Cecile Bol, Ron<br />

Bulters, Appie Clermonts, Erik<br />

Damen, Dennis Dekker, Jan Doense,<br />

Henri Drost, Joost van den Dungen,<br />

Hermen Dijkstra, Ruben Eg, Sanna<br />

Marije van Elst, Willem Jaap van<br />

Essen, Jesse Frelink, Luc van Gaans,<br />

Jeroen van Heukelom, Barend<br />

Florijn, Gijs Hesselmans, Jan Jasper,<br />

Albert Jonker, Martin Kikkert, Dries<br />

Klontje, Stefan Koer, Martijn Koetsier,<br />

Wim Koevoet, Marjan Kok, Bram<br />

van Kolfschoten Stephan Lam, Ron<br />

Loontjens, Max Majorana, Erik Mundt,<br />

Corné Ooijman, Bram Peeters, Rena<br />

Postma, Marco van Ravenhorst,<br />

Linda Rettenwander, Wiebren<br />

Rijkeboer, Peter Simmers, Martin<br />

Smeets, Jelle Teitsma, Menno Valk,<br />

Louk Vanderschuren, Jeroen Vedder,<br />

Rik Veenhuijsen, Paul van ‘t Veer,<br />

Ruud Verkerk, Cees Visser, Jesse<br />

Voorn, Jurgen Vreugdenhil, Jan de<br />

Vries, André de Waal, Michel Weber,<br />

Jeroen Wierstra, Enno de Witt, Erwin<br />

Zijleman, Wil Zenhorst.<br />

Adres<br />

Postus 71, 7400 AB Deventer,<br />

email: redactie@platomania.nl<br />

Abonneren:<br />

Stort 20 euro’s op rekening<br />

ING bank 68.22.14.655 van Plato<br />

<strong>Mania</strong>, (10 nummers).<br />

Voor buitenlandse betalingen:<br />

IBAN NL67INGB0682214655<br />

BIC INGBNL2A<br />

Onder vermelding van naam en<br />

adres. Voor Belgische abonnees is<br />

het 30 euro voor 10 nummers i.v.m.<br />

hogere portokosten.<br />

<strong>Mania</strong> 313 verschijnt op 5 december<br />

72 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

73


<strong>Mania</strong> <strong>312</strong><br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

mania klASSIEK <strong>312</strong><br />

ADRESSEN<br />

CONCERTO<br />

Utrechtstraat 52-60<br />

1017VP Amsterdam<br />

020 6235228<br />

info@concerto.nl<br />

www.concerto.nl<br />

Plato To Go – Gigant<br />

Nieuwstraat 377<br />

7311 BR Apeldoorn<br />

Praamstra<br />

Keizerstraat 2<br />

7411 HG Deventer<br />

praamstra@platomania.nl<br />

PLATO<br />

Oude Ebbingestraat 41-43<br />

9712 HB Groningen<br />

050-3135055<br />

groningen@platmania.nl<br />

Klokkensteeg 14<br />

8011 XV Zwolle<br />

038-4225354<br />

zwolle@platomania.nl<br />

Vrouwensteeg 4-6<br />

2<strong>312</strong> BZ Leiden<br />

071-5149689<br />

leiden@platomania.nl<br />

Voorstraat 35<br />

3512 AJ Utrecht<br />

030-2310826<br />

utrecht@platomania.nl<br />

www.platomania.nl<br />

KROESE<br />

Rijnstraat 31<br />

6811 EW Arnhem<br />

026-3705116<br />

arnhem@kroese-online.nl<br />

Molenstraat 126<br />

Nijmegen<br />

024-3221346<br />

nijmegen@kroese-online.nl<br />

www.kroese-online.nl<br />

SOUNDS<br />

Parade 66<br />

5911 CE Venlo<br />

077-3510625<br />

info@sounds-venlo.nl<br />

www.sounds-venlo.nl<br />

VELVET MUSIC<br />

Havik 7A<br />

3811Ex Amersfoort<br />

033-4621065<br />

amersfoort@velvetmusic.nl<br />

Maandereind 40<br />

6711AD Ede<br />

0318 615403<br />

ede@velvetmusic.nl<br />

Boterstraat 10<br />

1811 HP Alkmaar<br />

072-2200205<br />

alkmaar@velvetmusic.nl<br />

www.pop-eye.nl<br />

Rozengracht 40<br />

1016NC Amsterdam<br />

020-4228777<br />

amsterdam@velvetmusic.nl<br />

Vriesestraat 110<br />

3311 NS Dordrecht<br />

078-6141481<br />

dordrecht@velvetmusic.nl<br />

Tolbrugstraat 12<br />

4811 WN Breda<br />

076-5212569<br />

breda@velvetmusic.nl<br />

Oude Binnenweg 121A<br />

3012 JC Rotterdam<br />

010-4134423<br />

rotterdam@velvetmusic.nl<br />

Nieuwe Rijn 34<br />

2<strong>312</strong> JE Leiden<br />

071-5128157<br />

leiden@velvetmusic.nl<br />

Voldersgracht 3<br />

2611 ET Delft<br />

tel. 015-2133020<br />

delft@velvetmusic.nl<br />

Boekhandel Broekhuis<br />

Wemenstraat 45<br />

7551 EW Hengelo<br />

hengelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Markstraat 12<br />

7511 GD Enschede<br />

enschede@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Koornmarkt 24<br />

7607 HZ Almelo<br />

almelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

www.boekhandelbroekhuis.nl<br />

De Waterput<br />

Bosstraat 36<br />

4611 ND Bergen op Zoom<br />

Tel 0164-237418<br />

info@waterput.nl<br />

De Drukkerij<br />

Markt 51<br />

4331 LK Middelburg<br />

Tel 0118 886 874<br />

muziek@drukkerijmiddelburg.nl<br />

North End Haarlem<br />

Marsmanplein 19<br />

2025 DT Haarlem<br />

023-5375745<br />

www.northendhaarlem.nl<br />

‘t Oor<br />

Leeuwenstraat 44<br />

1211EW Hilversum<br />

035-6216579<br />

hilversum@platenhuis-het-oor.nl<br />

Brouwerstraat 10<br />

1315BP Almere Stad<br />

036-5302306<br />

almere@platenhuis-het-oor.nl<br />

www.platenhuis-het-oor.nl<br />

ELEMENTARY PENGUINS<br />

Weekend Transition<br />

N<br />

BEAR’S DEN<br />

Islands<br />

HENNY VRIENTEN<br />

En Toch…<br />

LUISTERTRIPS<br />

LORRAINVILLE<br />

Desire The Reckless<br />

RISKDISC<br />

grand cru<br />

NEW BASEMENT TAPES<br />

Lost On The River<br />

PAULUSMA<br />

Pulling Weeds<br />

www.velvetmusic.nl<br />

MATT SIMONS<br />

Catch & Release<br />

CURTIS HARDING<br />

Soul Power<br />

C.W. STONEKING<br />

Gon’ Boogaloo<br />

COOL QUEST<br />

Funkin’ Badasss<br />

De <strong>Mania</strong> is ook verkrijgbaar bij:<br />

Poort Music<br />

Voorstreek 6<br />

8911 JN Leeuwarden<br />

Mollema Music World<br />

Voorstraat 11<br />

8801 KZ Franeker<br />

Jan Cas Sombroek<br />

Havenstraat 3<br />

1131 BS Volendam<br />

Music machine<br />

Paardestraat 11<br />

6131 HA Sittard<br />

Pieter v. Os<br />

Snellestraat 44<br />

5211 EN ‘s-Hertogenbosch<br />

Blue Music<br />

Oude straat 24<br />

8261 CP Kampen<br />

Evelyn Novacek<br />

Meint Veningastr. 132<br />

9601 KJ Hoogezand<br />

Hekman Muziek<br />

Torenstraat 34<br />

9671 EE Winschoten<br />

Cd-Teek<br />

Kleine Berg 52<br />

5611 JV Eindhoven<br />

Velvet/Paagman<br />

Frederik Hendriklaan 217<br />

2582 CB Den Haag<br />

Popeye<br />

Drienerstraat 9<br />

7551 HJ Hengelo<br />

Free Music Hi Fidelity<br />

Turfmarkt 12<br />

2801 HA Gouda<br />

Satisfaction<br />

Oranje Nassaustraat 29<br />

6411 LE Heerlen<br />

CD-Kiosk<br />

De Schakel 3<br />

5341 CM Oss<br />

Get Back Music<br />

Voorstraat 18<br />

3311 ER Dordrecht<br />

ABELARDO BARROSO<br />

Cha Cha Cha<br />

TENTEMPIES<br />

Rebelucionario<br />

Soul Of Designer<br />

Records<br />

LANG LANG<br />

The Mozart Album<br />

74 75


Johan Derksen presenteert<br />

Pioniers van de Nederpop<br />

BOEK INC.<br />

2CD’S +<br />

2 DVD’S<br />

VOETBAL INTERNATIONAL-TAFELHEER JOHAN DERKSEN heeft maar één echt grote liefde: muziek.<br />

Niet de ‘rotzooi’ die je dagelijks op de radio hoort, maar blues, country, soul, rock, cajun en americana.<br />

Uit het verleden én het heden. Derksen is een verwoed verzamelaar: zo dwong zijn indrukwekkende<br />

verzameling hem tot aanschaf van een tweede huis.<br />

VOOR DE ACHT AFLEVERINGEN TELLENDE TV-SERIE ‘DERKSEN ON THE ROAD’ is Derksen op<br />

zoek gegaan naar de pioniers van de huidige Nederlandse popmuziek, die anno 2014 om diverse<br />

redenen uit de spotlights zijn verdwenen. Hij zoekt van nieuwbouwwijk tot flatgebouw en van Groningen<br />

tot Limburg naar zijn muzikale helden, bespreekt het verleden en volgt ze in hun dagelijkse bezigheden.<br />

LOVENDE WOORDEN OVER DERKSENS IDOLEN komen van onder anderen Piet Veerman, Jan<br />

Akkerman, Huub van der Lubbe, Joost den Draayer, Boudewijn de Groot, Rinus Gerritsen en Freek<br />

de Jonge. Derksen stuit intussen op afwisselend mooie, ontroerende, komische en vooral bijzondere<br />

verhalen. ‘Derksen On The Road’ is een afwisselende reis dwars door het muzikale Nederland dat<br />

volgens Derksen niet langer onderbelicht mag blijven.<br />

LIEFDE VOOR MUZIEK, bijzondere ontmoetingen én mooie verhalen: het zijn de pijlers onder ‘Pioniers<br />

van de Nederpop’, het boek dat Johan Derksen al jaren wilde maken. De twee cd’s, zoals samengesteld<br />

door Derksen zelf, bieden een perfecte introductie in het werk van zijn muzikale helden. Om het plaatje<br />

compleet te maken, zijn alle acht afleveringen van ‘Derksen On The Road’ op dvd toegevoegd.<br />

facebook.com/universalmusiclegends

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!