03.10.2014 Views

Mania 311

Hozier, Prince, Oasis, Flying Lotus, U2

Hozier, Prince, Oasis, Flying Lotus, U2

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Het blad van/voor muziekliefhebbers 10 oktober 2014 | nr. <strong>311</strong><br />

No Risk Disc:<br />

HOZIER


N RISK<br />

DISC<br />

mania <strong>311</strong><br />

HOZIER<br />

Hozier<br />

CD CD+Bonus 2LP<br />

(Island/Universal)<br />

Take Me To Church van de 24-jarige Ier Andrew<br />

Hozier-Byrne heeft inmiddels overal ter wereld diepe<br />

sporen achtergelaten. Het allesomvattende geluid<br />

van zijn reeds uitgebrachte single opent het titelloze<br />

debuutalbum op fraaie wijze. De bombastische plaat<br />

ging al eerder volledig viraal en voelt in zijn geheel<br />

als een soort structurele apotheose. Na dit klapstuk<br />

nemen gitaren en drumpartijen op Angel Of Small<br />

Death And The Codeine Scene de regie over. En<br />

alhoewel Hozier zelf rept over de samensmelting van<br />

soul, blues en gospel, is het gitaarspel bij tijd en wijle<br />

dusdanig aanwezig dat het genre rock ook rustig aan<br />

zijn oeuvre mag worden toegevoegd. Het nummer<br />

Jackie And Wilson is daar een mooi voorbeeld van.<br />

De kracht van het dertien nummers tellende album<br />

is duidelijk de stem van Hozier. Lichte twijfels over de<br />

sterkte van een track worden steevast en welhaast<br />

zonder moeite door hem weggezongen. Niet dat<br />

dit vaak nodig is. Integendeel. De plaat barst van<br />

ambitie, talent én uitstekende songs. Van het<br />

lichtvoetige From Eden en het gevoelige duet In<br />

A Week tot het hoopgevende Foreigner’s God en<br />

de akoestische afsluiter Cherry Wine (live) weet<br />

Hozier de grote belofte in te lossen. Sterk debuut!<br />

(Jelle Teitsma)<br />

3


Pop & Rock<br />

BADE<br />

Miracle Wave<br />

CD LP<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

(Caroline/Universal)<br />

The Sheer kende tien jaar geleden een vliegende start met het album The<br />

Keyword Is Excitement, de single Right Now en de winst van een Zilveren<br />

Harp, maar inmiddels is het al geruime tijd stil rond deze Nederlandse<br />

band. Het derde – en vooralsnog laatste – album Here And Now And Long Before dateert alweer<br />

van 2009. Voor de fans is er goed nieuws, want zanger/gitarist Bart van Liemt laat eindelijk weer<br />

van zich horen. Bade heet het nieuwe project van de Haarlemmer. De catchy eerste single Hide<br />

No More schopte het eerder dit jaar al tot 3FM Megahit en nu is er een volledige plaat. Miracle<br />

Wave werd opgenomen in Oxford in de studio van producer Sam Williams, die eerder werkte met<br />

onder meer Supergrass, The Noisettes en Plan B. Het resultaat van de samenwerking is een prima<br />

album vol instant hits in een pakkende mix van Britpop en electropop. (Marco van Ravenhorst)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

TONY BENNETT / LADY GAGA<br />

Cheek To Cheek CD CD deluxe<br />

(Universal)<br />

Het is misschien niet het meest voor de hand liggende<br />

samenwerkingsverband: een controversiële popkoningin met een<br />

klassieke crooner. Maar dit bijzondere album laat horen dat de<br />

combinatie jong en oud werkt. Lady Gaga bewijst dat zij in het hedendaagse muziektijdperk<br />

van digitaal remasteren en synthetische stemvervorming meer is dan alleen een commercieel<br />

popicoon. Ze kan het namelijk prima af zonder bombastische beats en elektronische<br />

ondersteuning en beschikt daadwerkelijk over een gouden strot. Bennett laat op zijn beurt horen nog<br />

steeds tot één van de beste vertolkers van het Great American Songbook te zijn. Samen klinkt het verrassende<br />

duo als een gouden combinatie. Klassiekers als Anything Goes, Ev’ry Time We Say Goodbye, It Don’t Mean a<br />

Thing en titelnummer Cheek to Cheek mogen dan natuurlijk niet ontbreken. Een verrassend goede plaat en<br />

met de donkere dagen voor de boeg een instant succesalbum. (Marjan Kok)<br />

MAGGIE BJORKLUND<br />

Shaken CD LP<br />

(Bloodshot/Bertus)<br />

Met dank aan de heren van Calexico kwamen wij in 2011 de Deense pedalsteelgitariste,<br />

zangeres en componiste Maggie Björklund op het spoor, die naast Mark Lanegan en<br />

Jon Auer (The Posies) hun welbekende sferische bijdrage schiepen op Coming Home.<br />

Dat Noord-Amerikaanse woestijngeluid (het trompetje van Jacob Valenzuela!) ontbreekt vrijwel op Shaken,<br />

ondanks John Convertino op drums (misschien Ashes nog). Door eminente productie van John Parrish (PJ<br />

Harvey), Barb Hunter op cello en Jim Barr (Portishead) als bassist verschuift de muziek richting West-Amerika,<br />

beter gezegd het wilde westen waar Ennio Morricone zijn pistoolgevechten situeert zoals te horen hier op The<br />

Unlucky. Algehele tendens: onheilspellend dromerig maar pakkend, een addertje onder het gras waar Serge<br />

Gainsbourg meester in was. Diens geest waart rond op Shaken (Name In The Sand) evenals Lee Hazelwood<br />

(die twang) waarbij Björklund dan de Nancy Sinatra van dienst is als zij zingt. Fro Fro Heart is een aangrijpend,<br />

broeierig duet met Kurt Wagner van Lambchop, goed die ook weer eens te horen. Jack White vroeg Björklund<br />

mee op tournee en voor zijn Lazaretto. Dat onderschrijft haar (instrumentale) kwaliteiten. Zéker ook weer<br />

jaarlijstjeswerk wat ons betreft. (Albert Jonker)<br />

Pop & Rock<br />

ARTHUR ADAM<br />

Magic Light CD<br />

Arthur Adam is een getalenteerde<br />

Nederlandse singer-songwriter en hij<br />

komt met zijn vierde album. Zoals gebruikelijk speelt<br />

hij bijna alles zelf en klinkt het goed. Adam verhuisde<br />

terug naar Twente en de rust doet goed. Hij verscheen<br />

tientallen keren bij 3FM, bij DWDD en is favoriet bij vele<br />

dj’s. Maar bij het grote publiek wil hij niet doorbreken.<br />

Meer dan dit uitstekende album kan hij niet doen. (Erik<br />

Mundt)<br />

ALLO DARLIN’<br />

We Come From The Same Place<br />

CD LP<br />

Voor de helft bestaande uit Australiërs<br />

en de andere helft uit Engelsen is de uitvalsbasis van<br />

Allo Darlin’ Londen. Met zachtaardige daadkracht<br />

zingt frontvrouwe Elizabeth Morris de meest<br />

onweerstaanbare popliedjes. Op dit derde album<br />

lijken ze andermaal een set prijsliedjes uit de mouw<br />

te hebben geschut. De opwekkende melodieën<br />

doorvlochten met prikkelende gitaarlijnen klinken als<br />

prototype gitaarpop van het tijdloze soort. Er zijn er<br />

niet veel in het genre die met zulke fijne liedjes als<br />

Romance And Adventure of Crickets In The Rain dit<br />

niveau halen. Dat alles zo eenvoudig lijkt te klinken,<br />

is in dit geval een teken van absolute klasse. (Corné<br />

Ooijman)<br />

BASS DRUM OF DEATH<br />

Rip This<br />

CD LP<br />

Ik zal eerlijk toegeven dat ik de vorige<br />

plaat van dit Amerikaanse garage-duo<br />

uitsluitend een eerste luisterbeurt gunde op basis<br />

van de bandnaam. Gelukkig werd die bravoure volop<br />

waar gemaakt. Op hun derde album Rip This giert het<br />

tweetal onverstoord verder, al lijken ze dit keer iets<br />

meer te vertrouwen op hun neus voor pakkende riffs.<br />

Prima plaat voor wie de laatste van The Black Keys toch<br />

iets te braaf vond. (Martijn Koetsier)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

ELLEN TEN DAMME & THE MAGPIE<br />

ORCHESTRA<br />

Berlin CD<br />

(Mars/PIAS/Rough Trade)<br />

Het Concertgebouw in Amsterdam is een plek<br />

waar sinds begin jaren zeventig naast grote<br />

componisten en dirigenten op gezette tijden<br />

ook pop en rock gehoord kan worden. Een<br />

rasartieste als Ellen Ten Damme hoort daar zeker<br />

in thuis. Haar vlammende en hartverwarmende<br />

podiumpersoonlijkheid mag dan in een<br />

schouwburgzaal het beste tot z’n recht komen.<br />

Een serieus concert zonder acrobatische fratsen<br />

hoort daar ook gewoon bij. Zingen in het Duits<br />

is als haar tweede moedertaal en op dit live<br />

opgenomen album doet ze dat verpletterend<br />

goed. Marlene Dietrich, Hildegard Knef en ook<br />

Udo Lindenberg, brengt ze vol overtuiging en<br />

met flair. Enkele liedjes uit haar eigen repertoire<br />

heeft ze voor de gelegenheid in het Duits laten<br />

vertalen. Samen vormen ze een prachtige<br />

staalkaart van de Duitse liedkunst met als<br />

absoluut hoogtepunt haar versie van Nina Hagen’s<br />

Naturträne waar ze de hoogste pieken van haar<br />

stem met veel gemak weet te vinden. Gute nach<br />

freunde es wird zeit für mich zu gehen mag dan<br />

natuurlijk niet ontbreken als afsluiter. (RV)<br />

4<br />

platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 5


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

ANDY BURROWS<br />

Fall Together Again CD LP<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Multi-instrumentalist Andy Burrows heeft als drummer carrière gemaakt<br />

bij grote Britse bands als Razorlight en We Are Scientists. Als songwriter<br />

zat hij bepaald niet stil en was hij onder andere medeverantwoordelijk<br />

voor Razorlights wereldhit America. Met Fall Together Again levert hij zijn tweede soloalbum<br />

album af en, net als op het voorgaande album, neemt hij weer het leeuwendeel van het<br />

instrumentarium voor zijn rekening. Het resultaat is verbluffend mooi. Met zijn plezierige<br />

stem loodst hij de luisteraars door een mooi geproduceerde plaat met zeer sterke songs<br />

die invloeden ontlenen of doen denken aan Paul McCartney, Crowded House en Ben Folds.<br />

Vooral All This I’ve Heard Before laat een veelzijdige Burrows horen: iemand die in staat is<br />

om aanstekelijke popmuziek te combineren met interessante muzikale wendingen. Het enige<br />

minpunt aan dit album is de lengte. Na elf liedjes, die 35 minuten in beslag nemen, is het<br />

gedaan. Veel te kort! (Luc van Gaans)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

JULIAN CASABLANCAS & THE VOID<br />

Tyranny CD<br />

(Kobalt/V2)<br />

De wegen van Julian Casablancas zijn nog altijd vrij ondoorgrondelijk.<br />

Op de eerste platen van The Strokes ging dat gepaard met een<br />

onweerstaanbare charme op muzikaal vlak, maar de laatste jaren heeft<br />

dat opvallend weinig opgeleverd. Zijn mierzoete soloplaat en die slaapverwekkende laatst van<br />

The Strokes kunnen we in ieder geval niet tot de hoogtepunten uit zijn carrière rekenen. Geldt dat wel voor<br />

zijn nieuwste project. Niet echt, tenzij je een hoge mate van ontoegankelijkheid een verdienste wilt noemen.<br />

Het vliegt letterlijk alle kanten op, wat zowel zijn voor- en nadelen heeft. Als geheel is het simpelweg een te<br />

lang en wisselvallig album. Daar staat tegenover dat er momenten zijn waarop Casablancas zich nog steeds<br />

een prikkelend muzikaal fenomeen toont. Zoals in het verontrustende Father Electricity bijvoorbeeld, waarop er<br />

ineens een fraai staaltje afro-jazz tevoorschijn komt. Vlak voor het einde biedt Nintendo Blood ook nog even<br />

een welkom lichtpunt. Aan ideeën geen gebrek, maar de manier waarop die vorm krijgen mag wat minder<br />

vrijblijvend. (Martijn Koetsier)<br />

DATSUNS<br />

Deep Sleep CD LP<br />

(V2)<br />

Het zesde studioalbum van The Datsuns kwam tot stand in Auckland. De band bestaat<br />

sinds 1995, maar sinds 2000 onder de naam The Datsuns. De leden wonen inmiddels<br />

verspreid over de wereld en het is uniek dat ze af en toe op dezelfde plaats zijn. Ze<br />

hebben ook allemaal elders verplichtingen, maar als ze dan samen zijn, maken ze ook muziek en nemen die<br />

op. Invloeden als Deep Purple en Blue Oyster Cult zijn weer duidelijk te horen. Omdat ze zo ver van elkaar<br />

vandaan wonen, duurde het twee jaar voor ze weer een album uit zouden brengen. Hun muziek klinkt<br />

enthousiast, zwaar psychedelisch en geworteld in de jaren zeventig. De hoes is fraai, van een Franse comicartiest,<br />

die ze wisten op te sporen en die zijn werk aan hun beschikbaar stelde. Het album kwam tot stand in<br />

tien dagen en daarom klinkt het zo goed. Prima album. (Erik Mundt)<br />

Popular Problems<br />

grand cru<br />

LEONARD COHEN<br />

CD LP+CD<br />

(Columbia/Sony Music)<br />

Jongetjes zijn we, allemaal. Jongetjes<br />

die moeten leren het ‘slow’ te doen.<br />

Nee, niet alleen ‘dat’, maar vooral<br />

gewoon leven. Of we nu twintig, veertig of zestig<br />

zijn, we kunnen allemaal leren van Leonard Cohen,<br />

inmiddels tachtig, maar ach, Cohen was altijd al<br />

een man tussen jongetjes, zelfs ten tijde van zijn<br />

debuut. Dat hij nu met wandelstok poseert op de<br />

hoes van Popular Problems doet daar niets aan af,<br />

sterker, Cohen klinkt vitaal als altijd, want ‘It’s not<br />

because I’m old, it’s not the life I’ve led, I always liked<br />

it slow, that’s what my mama said’. Met Slow zet<br />

Cohen gelijk de toon voor een album dat aangenaam<br />

voortkabbelt, maar zodoende meer en meer onder<br />

de huid kruipt. De soms eigentijdse productie krijgt<br />

gelukkig nergens de overhand, de baritonstem<br />

klinkt hooguit nog wat donkerder, maar verder is<br />

Popular Problems volkomen tijdloos. Zoeken naar<br />

prijsnummers is volkomen zinloos, elk nummer is<br />

in de roos, maar wie naar het begin van Did I Ever<br />

Love You kan luisteren zonder een brok in de keel<br />

te krijgen, heeft een hart van steen. Cohens stem<br />

vertoont meer en meer gelijkenis met die van Bob<br />

Dylan en eerlijk gezegd is Dylan zo’n beetje de enige<br />

die zich kan meten met Cohen – Neil Young maakt al<br />

jaren platen die weliswaar niet slecht zijn, maar niet<br />

beklijven. En juist dat doet Cohen wel. ‘You got me<br />

singing the Hallelujah song’ zingt hij in slotnummer<br />

You Got Me Singing, met een knipoog naar wat in<br />

elk geval zijn meest gecoverde nummer is, waarna<br />

de luisteraar vol hunkering terugkeert naar het<br />

eerste nummer, ‘just to make it last’. (Henri Drost)<br />

6<br />

7


Pop & Rock<br />

Luister<br />

trip<br />

MARIANNE FAITHFULL<br />

Give My Love To London CD LP<br />

(Dramatico/PIAS/Rough Trade)<br />

In de negenenveertig jaar na haar debuut,<br />

met het folkalbum Come My Way, is Marianne<br />

Faithfull uitgegroeid tot een icoon. Maar net als<br />

Leonard Cohen rust zijn niet op haar lauweren,<br />

maar bewijst met haar twintigste album Give<br />

My To London nog altijd relevant te zijn. Een<br />

deel van de nummers schreef Faithfull met<br />

Nick Cave, Roger Waters, Anna Calvi, Steve<br />

Earle en Tom McRae en onder de muzikanten<br />

vinden we bekende namen als Brian Eno, Adrian<br />

Utley (Portishead), Warren Ellis en Ed Harcourt.<br />

Producers Rob Ellis en Dimitri Tikovo zorgden<br />

voor een modern geluid, geholpen door de<br />

mix van Flood. De folky begindagen zijn zeker<br />

niet vergeten, getuige het sobere Love More<br />

Or Less, maar ook de voller gearrangeerde<br />

nummers als het dreigende en samen met Roger<br />

Waters geschreven Sparrows Will Sing en het<br />

titelnummer bevatten verwijzingen naar Britse<br />

folk. ‘I’m going home behind the curtain,’ zingt<br />

Faithfull in Going Home, maar getuige Give My<br />

Love To London is Faithfull daar zelf nog lang niet<br />

aan toe. (Henri Drost)<br />

BALLET SCHOOL<br />

The Dew Lasts An Hour<br />

CD LP<br />

Rosie Blair en Michel Jun Collett zijn<br />

twee Berlijnse fans van Cocteau Twins<br />

die als Ballet School op eigentijdse wijze de jaren<br />

tachtig laten herleven. Hoewel ze dit doen op het Bella<br />

Union-label van Simon Raymonde (u weet wel, van<br />

de Cocteau Twins) neigt The Dew Lasts An Hour meer<br />

naar de hitparadepop van toen dan naar de muziek van<br />

hun idolen, hoewel een zekere mate van invloed zeker<br />

terug te horen is. Niet alles klinkt even sterk, maar op<br />

basis van coole tracks als Ghost, Cherish en Heartbeat<br />

Overdrive is dit debuut zeker veelbelovend te noemen.<br />

(Marco van Ravenhorst)<br />

DEVON ALLMAN<br />

Ragged & Dirty CD<br />

Vlot na het prima Turquoise komt<br />

Allman al met een opvolger. Hij houdt<br />

kennelijk van een stevig werktempo aangezien hij ook<br />

nog in de Royal Southern Brotherhood acteert. Het<br />

risico dat er dan in zit, is dat je concessies doet aan het<br />

materiaal. Gelukkig trapt Allman niet in deze val. Hij<br />

kiest er voor om naast eigen werk goed materiaal op<br />

te nemen van drummer/producer Tom Hambridge, een<br />

man met oog voor de southern rocktraditie. Bovendien<br />

vullen drie covers de schijf: Luther Allisons titelnummer,<br />

The Spinners’ I’ll Be Around en Ten Million Slaves van<br />

Otis Taylor. Nummers die uitstekend aansluiten bij de<br />

rest van het materiaal. Prachtig geproduceerd en van<br />

een uitstekend muzikale begeleiding voorzien is Allman<br />

helemaal in zijn element. Ragged & Dirty mag dus snel<br />

gekomen zijn, maar het is opnieuw een plaat waar de<br />

kwaliteit vanaf druipt. (Hermen Dijkstra)<br />

CHRIS DE BURGH<br />

Hands Of Man CD<br />

Dit is alweer het twintigste album van<br />

de man die we vooral kennen van<br />

de wereldhit The Lady In Red uit 1986. Chris heeft<br />

deze plaat samengesteld om te beluisteren als een<br />

vinylalbum, in twee afzonderlijke delen, Sunrise en<br />

Sunset, die elk worden ingeleid door een orkestrale<br />

ouverture. Maar het belangrijkste is toch dat het weer<br />

een plaat met veel sterke nummers is geworden, met<br />

als hoogtepunt de ontroerende ballad Where Would I<br />

Be. (Jos van den Berg)<br />

LIVE AT<br />

WEMBLEY<br />

ARENA<br />

DE COMPLETE SHOW DIE<br />

ABBA OP 10 NOVEMBER 1979<br />

IN LONDEN GAF, VOOR HET EERST<br />

VERKRIJGBAAR! INCLUSIEF DE<br />

NOOIT EERDER VERSCHENEN<br />

TRACK ‘I’M STILL ALIVE’<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

Pop & Rock<br />

VANAF 26 SEPTEMBER VERKRIJGBAAR ALS 2CD (LIMITED HARDBOOK EDITION) EN 3LP-SET<br />

8 sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl 9


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

ALT-J<br />

This Is All Yours<br />

CD 2LP<br />

(Infectious/PIAS/Rough Trade)<br />

gekleurd vinyl<br />

Twee jaar nadat debuutalbum An Awesome Wave vrijwel overal ter<br />

wereld lovende kritieken ontving, zijn de heren van Alt-J terug. Basgitarist<br />

Gwil Sainsbury is zijn heil elders gaan zoeken, waardoor Joe Newman,<br />

Gus Unger-Hamilton en Thom Green het als trio moeten doen. Newman<br />

neemt ons op This Is All Yours mee op een persoonlijke, emotionele<br />

trip langs Nara, een stad in het zuiden van het Japanse eiland Honshu.<br />

Na de typerende intro en het ontnuchterende Arrival In Nara is Nara<br />

karakteristiek. Een klokkenspel, gitaargetokkel, een beat, de echoënde stem van Newman, een tweede stem,<br />

pianoriedel, stemverheffing en de inval van diverse instrumenten maakt het tot een prachtig geheel. Alt-J<br />

ten voeten uit, opgevolgd door Every Other Freckle, een beeldschone track vol welbevallige tierelantijntjes.<br />

Left Hand Free is een lichtvoetig nummer, losjes swingend, met verrassende invloeden van blues en funk.<br />

Alt-J meets Miley Cyrus op het dreigende Hunger Of The Pine? Ja, echt waar. ‘I’m a female rebel’, zingt Cyrus,<br />

afkomstig van haar nummer 4x4. Lieflijk en met verfijnde samenzang is Warm Foothills, tevens soundtrack<br />

van de Britse film Leave To Remain. The Gospel Of John Hurt is vervolgens een boeiende ode aan de acteur<br />

John Hurt, refererend aan een scène uit de film Alien, waar een klein monster uit Hurts buik kruipt. En met het<br />

brede crescendo van Bloodflood II en de fraai opgebouwde en uiteindelijk welhaast exploderende afsluiter<br />

Leaving Nara zegt mijn gevoel dat This Is All Yours ons weer gaat intrigeren. (Jelle Teitsma)<br />

Zo lang de voorraad strekt krijg je bij<br />

Allemansplein gratis de dvd Hou Me Vast erbij!<br />

DE DIJK<br />

Allemansplein CD 2LP<br />

(Universal)<br />

Het tussendoortje Dijkers En Strijkers van begin dit jaar buiten<br />

beschouwing gelaten, is er eindelijk een nieuw album van De Dijk.<br />

Allemansplein, de opvolger van Scherp De Zeis uit 2011, begint met<br />

de eerste single van het album, Alles Komt Goed, een samenwerking met Thomas Acda. Op<br />

Allemansplein klink De Dijk zoals De Dijk hoort te klinken. Orgeltjes en blazers. Mooie teksten<br />

van Huub van der Lubbe. Wie anders verzint een tekst als Waar Geen Wil Is Ben Ik Weg?<br />

Soms opzwepend zoals op Als Jij Van Me Houdt, maar vaak ook melancholiek zoals op het<br />

wonderschone Zelfs De Regen. Overal En Nergens heeft wat weg van een song als Bloedend<br />

Hart. Zoals Van der Lubbe in Schedels En Knekels zingt: ‘We zijn schedels en knekels en<br />

uiteindelijk stof.’ Na meer dan dertig jaar zit er echter nog meer dan genoeg leven in De Dijk.<br />

(Ron Bulters)<br />

a<br />

p<br />

DE KIFT<br />

Bidonville CD<br />

(De Kift/Sonic Rendezvous)<br />

Op Terschelling speelden ze vijftien uitverkochte<br />

muziektheatervoorstellingen, speciaal voor Oerol 2014. Een immense<br />

vuilnisbelt aan de rand van de stad vormde het decor. Inspiratie<br />

vond men ondermeer in de documentaire Dark Days, over de inwoners van de verlaten<br />

metrotunnels in New York. Met deze basis volgen we op het tiende album van De Kift de<br />

personages van Bidonville, die stuk voor stuk aan lager wal zijn geraakt. Net als tijdens de<br />

voorstellingen werd ook nu samengewerkt met acteur Sanne den Hartogh, die zorgt voor een<br />

opvallende nieuwe stem in het gebruikelijke rijtje sprekers en zangers. Bovendien neemt Lot<br />

Vandekeybus, die behalve een keur aan blaasinstrumenten bespeelt, eveneens vocaal een<br />

behoorlijk aandeel op zich. Haar Vlaamse roots werden meteen benut op het lekker bijterig klinkende Lotti,<br />

dat ze geheel in Kempens dialect voordraagt. Het blijkt eveneens treffend bij het taalgebruik van De Kift te<br />

passen, waar de muzikale grondbeginselen, diep geworteld in de fanfare en punk, nog immer de boventoon<br />

voeren. Of het nu gaat om het spannende Onderman of het hedendaags klinkende Harde Munt, alle liedjes<br />

strijken lekker tegen de haren in. (Corné Ooijman)<br />

FIXKES<br />

Weeral Halfacht CD LP+CD<br />

(Excelsior)<br />

Zeven jaar na Kvraagetaan is de Stabroekse formatie rondom Sam Valkenborgh uit zijn<br />

as herrezen met een nieuw album. Die monsterhit hing lange tijd als een molensteen<br />

om hun nek. Dit Belgische vijftal wilde gewoon lekker muziek maken en niet per se<br />

meisjesborsten signeren. Fixkes kreeg vers bloed in de vorm van gitarist en trompettist Mike Engels. Hij rapt<br />

in de hiphopslow Nooit Niks, terwijl hij in Misschien Is ’T De Regen zijn gitaar op Crazy Horse-achtige wijze<br />

bijna zes minuten heerlijk laat gieren. De springerige Jodie Foster met unieke tekst geldt als single. Gebleven<br />

zijn de rake observaties, terwijl Weeral Halfacht net even wat stekeliger materiaal laat horen dan op de<br />

vorige twee platen. Rauwer dan in Woody Allen klonken Fixkes nooit eerder, terwijl Koriander Van Den Turk<br />

prachtig verhaalt over de eenzaamheid. Vlaams dialect mag dan misschien een probleem blijven voor de<br />

meeste Nederlanders, maar wie moeite doet, wordt beloond. (Erik Damen)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

10 11


Pop & Rock<br />

12<br />

ROBIN GIBB<br />

50 St. Catherine’s CD<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Drive<br />

(Warner)<br />

Twee jaar na zijn overlijden verschijnt het album 50 St. Catherine’s<br />

Drive van Robin Gibb, genoemd naar zijn geboorteadres. Hoewel Robin<br />

uiteraard vooral bekend is met zijn werk met zijn broers als The Bee Gees, scoorde Gibb ook<br />

een aantal solohits zoals Saved By The Bell en Juliet. De meeste nummers op 50 St. Catherine’s<br />

Drive stammen uit 2006 tot en met 2008. Producer Peter-John Vettese heeft gekozen voor<br />

een hedendaags geluid, wat het album een verfrissend karakter geeft. Wat blijft is het<br />

karakteristieke stemgeluid van Gibb dat toch nog steeds het best tot zijn recht komt in prachtige<br />

ballads zoals de opener Days Of Wine And Roses en het prachtige orkestrale Avalanche. Verder<br />

vinden we op het album een remake van het Bee Gees-nummer I Am The World en de laatste<br />

demo die Gibb opnam, Sydney. Een waardig einde aan een imposante carrière. (Ron Bulters)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

GOAT<br />

Commune CD LP<br />

(Cargo/Suburban)<br />

De muziek van de Zweedse band Goat blijkt tot dusver uitermate lastig<br />

in een hokje te duwen. Dat is vervelend voor de critici, maar het is<br />

bijzonder prettig voor de liefhebbers van muziek die zich graag buiten<br />

de gebaande paden begeeft. Dat doet de muziek van Goat volop. Goat vermengt op Commune<br />

op geheel eigen wijze invloeden uit de experimentele rock en psychedelica met invloeden<br />

uit de Afrikaanse en de Indiase muziek en funk. En dit is nog maar het topje van de ijsberg. Deze al<br />

bijzondere mix van invloeden wordt vervolgens voorzien van al even bijzondere vrouwenvocalen, die variëren<br />

van hemels tot hysterisch. Het is muziek die de kat onmiddellijk in de gordijnen jaagt, maar voor liefhebbers<br />

van niet alledaagse muziek is het smullen. De muziek van Goat is vaak zwaar bedwelmend, maar kan zomaar<br />

omslaan in muziek voor de dansvloer. Commune zet je keer op keer op het verkeerde been, maar is ook een<br />

buitengewoon aangename luistertrip die je heen en weer slingert tussen het verre verleden en de toekomst.<br />

Knappe plaat van een unieke band. (Erwin Zijleman)<br />

INSPIRAL CARPETS<br />

Inspiral Carpets 2CD LP<br />

(Cherry Red/Suburban)<br />

Eind tachtiger jaren, het zijn de dagen van Madchester, Happy Mondays, Stone Roses en<br />

ook zeker Inspiral Carpets met hun legendarische Cool As Fuck T Shirts. Met als roadie<br />

ene Noel Gallagher heeft de band groot succes in het Verenigd Koninkrijk tot de band<br />

zichzelf opheft in 1995. Er volgt een doorstart in 2003 met een paar tournees en de Cool As box set. In 2011<br />

is het weer mis, Tom Hingley verlaat de band en wordt vervangen door Stephen Holt - zanger van het eerste<br />

uur. Met hem wordt weer uitgebreid getoerd en nieuwe opnames gemaakt die nu verschijnen op dit titelloze<br />

album. We horen natuurlijk de kenmerkende psychedelische sound met de karakteristieke orgel van Clint Boon<br />

op deze eerste plaat van de band in twintig jaar. Opvallend is de track Let You Down dat samen geschreven<br />

werd met de legendarische punkdichter John Cooper Clarke, die overigens ook op het nummer te horen is.<br />

(Bert Dijkman)<br />

DRUMS<br />

Encyclopedia CD<br />

The Drums doen op Encyclopedia hun<br />

uiterste best om hun Let’s Go Surfingimago<br />

van zich af te schudden. De muziek blijft nerveus<br />

en het tempo blijft hoog, maar – voortbordurend op<br />

voorganger Portamento – de onderwerpen die de<br />

New Yorkers aansnijden zijn uit de categorie angst en<br />

eenzaamheid. Deze combinatie werkt bij The Drums<br />

wonderwel: een solide derde album. (Rik Veenhuijsen)<br />

STEVE GUNN<br />

Way Out Weather<br />

CD LP<br />

Zingen en spelen met band doet de<br />

New Yorkse gitaarvirtuoos Steve Gunn<br />

op plaat eigenlijk pas sinds het vorig jaar verschenen<br />

Time Off. Door deze veranderingen komt ook Way Out<br />

Weather breder en gevarieerder uit de verf. Grotendeels<br />

geschreven tijdens het toeren en zodoende door<br />

deze reizen geïnspireerd dankzij de langstrekkende<br />

landschappen en ondervonden natuurverschijnselen.<br />

De herhalende en hypnotiserende gitaarmelodieën<br />

van Steve Gunn spelen een hoofdrol in deze eigenlijk<br />

als een soort soundtrack te bestempelen plaat. Het<br />

dompelt de luisteraar onder in vederlichte elegantie,<br />

dan weer in spannende ritmes of dampende<br />

improvisatie. De toonzettende openings- en tevens<br />

titeltrack, het aanstekelijke Milly’s Garden, of het<br />

meeslepende Tommy’s Congo weten Way Out Weather<br />

gemakkelijk aan te prijzen. (Corné Ooijman)<br />

IMOGEN HEAP<br />

Sparks<br />

CD LP<br />

Twee-en-een-half jaar lang reisde<br />

Imogen Heap de wereld over voor de<br />

opnames van Sparks, haar vierde soloalbum. Dit deels<br />

via crowdfunding tot stand gekomen project bracht haar<br />

onder meer naar Bhutan en China en dat is duidelijk<br />

terug te horen op deze ambitieuze en zeer geslaagde<br />

plaat. Het is knap hoe ze talloze elementen, stemmen<br />

en geluiden uit andere culturen volledig heeft weten<br />

te integreren in de quirky elektronische popmuziek die<br />

we van haar gewend zijn. Bovendien blijkt het een<br />

genot om haar unieke stem, vijf lange jaren na Ellipse,<br />

weer te horen in nieuwe liedjes. Wat mij betreft een<br />

van de hoogtepunten van dit muziekjaar! (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

EMIL LANDMAN<br />

Colours And Their Things CD LP+CD<br />

(V2)<br />

Het gaat snel met Emil Landman. Nog voordat<br />

hij was afgestudeerd aan de Herman Brood<br />

Academie, had hij al in eigenbeheer de ep A<br />

Bargain Between Beggars uitgebracht, waarmee<br />

hij te gast was bij o.a. 3voor12, DWDD en<br />

Radio 1. Afgelopen jaar deed Emil veelal het<br />

voorprogramma van Mister And Mississippi en<br />

werkte samen met zijn held Grey Reverend<br />

(bekend van Cinematic Orchestra). Logische<br />

volgende stap is het debuutalbum Colours<br />

And Their Things. De verhalen en songs die<br />

hij hierop heeft verzameld zijn van erg hoog<br />

niveau. Inspiratie deed hij op tijdens een lange<br />

reis door Nashville, New Orleans, Memphis,<br />

Oklahoma City en Chicago. Sterk zijn de kleine<br />

folkgeoriënteerde liedjes, maar zeker ook de<br />

grootser aangeklede bandproducties zoals de<br />

single Goodnight, New Orleans. Niet alleen zal<br />

Emil Landman zich hiermee snel geliefd maken<br />

bij heel veel muziekliefhebbers in Nederland,<br />

maar moet zelfs het buitenland er aan geloven.<br />

Zo sterk is Colours And Their Things. (Erik<br />

Damen)<br />

13


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

JACKSON BROWNE<br />

Standing In The Breach<br />

(Inside/Warner)<br />

CD LP<br />

Het is een artiest waarvan iedere rechtgeaarde liefhebber van<br />

westcoastmuziek minimaal één album in de kast heeft staan, terwijl de<br />

man in Nederland maar één echte hit scoorde: You’re A Friend Of Mine,<br />

met wijlen Clarence Clemmons. Maar of het nu om The Eagles (voor<br />

wie hij hun eerste hit, Take It Easy met Glenn Frey schreef) of Joe Cocker<br />

gaat, veel artiesten van naam coverden zijn songs. Na zes jaar is er<br />

weer een nieuw studioalbum van Browne: Standing On The Breach met<br />

een beklemmende hoesfoto van twee mensen na de aardbeving in Haïti, waar het aangrijpende titelstuk<br />

over geschreven is. Het is zo’n typisch Jackson Browne-nummer, met dat bekende stemgeluid. Weliswaar<br />

wat lager dan pak ‘m beet dertig jaar terug, maar altijd onmiskenbaar Browne. Het album opent met The<br />

Birds Of St. Mark, dat door het 12-snarige Rickenbackergeluid meteen neigt naar The Byrds. Vanaf deze<br />

opener is het meteen al duidelijk dat Browne wederom een intiem en organisch album afgeleverd heeft.<br />

Weliswaar blikt een nummer als The Long Way Around terug naar normen en waarden van vroeger en<br />

hadden in muzikaal opzicht veel van de nummers net zo goed in de jaren zeventig gemaakt kunnen zijn,<br />

maar verwacht geen nostalgie: de teksten en muziek van Browne zijn nog net zo relevant en kritisch als<br />

altijd. Het nummer Which Side zegt wat dat betreft genoeg: Which side are you on? Verplichte kost voor<br />

liefhebbers van het singer-songwritergenre. (Ron Bulters)<br />

KELE<br />

Trick<br />

CD LP<br />

(Kobalt/V2)<br />

Kele (Okereke) kennen we vooral als de imposante frontman van Bloc<br />

Party. Ondanks al het gitaargeweld van Bloc Party verklapte Kele op<br />

zijn eerste soloalbum al zijn liefde voor elektronische muziek. Op Trick<br />

bouwt hij verder op die ‘tweede’ liefde. Mysterieuze deep house met een Kele die vocaal alle<br />

kanten op gaat. De eerste paar nummers zetten je daardoor zelfs even op het verkeerde been<br />

en laten je denken dat je naar heel iemand anders luistert. De zanger laat een hele andere<br />

kant van zichzelf zien dan bij Bloc Party en door Trick worden de vocalen van Kele bij Bloc Pary<br />

bijna saai omdat hij nu laat horen wat voor een bereik hij eigenlijk heeft! Toch is dit album erg<br />

wennen als je de Britpopklanken gewend bent, want van rock, laat staan een gitaar is geen<br />

spoort te bekkenen op Trick. Maar houd je van rustige deep house is dit zeker iets voor jou!<br />

(Bram van Kolfschooten)<br />

a<br />

p<br />

STEVIE NICKS<br />

24 Karat Gold – Songs From The Vault CD 2LP<br />

(Warner)<br />

Stevie Nicks gaat al sinds de late jaren zestig mee in de popmuziek en<br />

heeft zich al lang bewezen als groot songwriter. 24 Karat Gold – Songs<br />

From The Vault bevat nieuw opgenomen versies van songs die nog als<br />

demo op de plank lagen, in enkele gevallen al sinds 1969. Ooit bedoeld voor Fleetwood Mac of voor<br />

haar eerste soloplaten en stuk voor stuk van het hoge niveau dat we inmiddels van Stevie Nicks gewend zijn.<br />

Samen met producer Dave Stewart en een aantal gelouterde muzikanten werd de plaat in een vloek en een<br />

zucht opgenomen in Nashville en het resultaat mag er zijn. Het is misschien een portie kliekjes, maar het is<br />

er een die smaakt naar veel en veel meer. (Erwin Zijleman)<br />

OH SUSANNA<br />

Namedropper CD<br />

(Continental/V2)<br />

Het centrale thema van dit nieuwe album van de Canadese zangeres Oh Susanna<br />

is vriendschap. Met dit project brengt Oh Susanna, aka Suzie Ungerleider, een<br />

eerbetoon aan haar mede-singer-songwriters uit Canada. Suzie heeft een aantal van<br />

hen gevraagd om een liedje speciaal voor haar te schrijven en het resultaat mag er dan ook zijn. Canada<br />

staat muzikaal vaak in de schaduw van grote buurman Amerika, maar dat is eigenlijk heel onterecht.<br />

Naast de talrijke popsterren die er vandaan komen, telt Canada ook heel veel sterke singer-songwriters.<br />

Een namedropper is iemand die indruk probeert te maken door terloops namen van bekende mensen te<br />

noemen die hij kent. Oh Susanna is trots op de namen die ze mag noemen, waaronder Ron Sexsmith, Melissa<br />

McClelland en Amelia Curran. Terecht, want ze hebben hele mooie liedjes voor haar geschreven. En Suzie<br />

heeft genoeg muzikale persoonlijkheid om zich al die liedjes eigen te maken en van deze nieuwe plaat één<br />

ijzersterk geheel te maken. (Jos van den Berg)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

14 15


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

FOXYGEN<br />

…And Star Power<br />

2CD 2LP<br />

Een geweldige ep, een groots<br />

debuutalbum en op runner-up …<br />

And Star Power worden maar liefst 24 nummers<br />

over twee cd’s verdeeld. Een korte recensie? Yep.<br />

Dan maar zo: LA indierockers Jonathan Rado en Sam<br />

France, harmonische geniën, retrogeluid, The Beatles,<br />

psychedelisch teruggrijpen naar de jaren zestig, chaos,<br />

tempoversnellingen, optimisme, Rolling Stones, pop<br />

bliss, punk, de vroege jaren zeventig, hammond, traag,<br />

speels, hooks, rock ‘n’ roll, Tame Impala, nostalgie, folk,<br />

introspectie. Voer voor de alternatieveling(en). (Jelle<br />

Teitsma)<br />

GROWLERS<br />

Chinese Fountain<br />

CD LP<br />

Het vijfde album van The Growlers<br />

staat ouderwets vol met zoutwater<br />

psychedelica, maar net zo gemakkelijk worden er<br />

uitstapjes naar andere stromingen gemaakt. Titeltrack<br />

Chinese Fountain is daar een fraai voorbeeld van.<br />

Singer’s Grave A Sea Of Tongues<br />

(Domino/V2)<br />

De jaren zestig maken plaats voor de discojaren van<br />

de jaren zeventig, zoals dat ook hoorbaar is op Dull<br />

Boy en Good Advice. Wat rest is gesneden koek,<br />

waarbij de band op onwillekeurige wijze wederom<br />

een wonderbaarlijke combinatie van garage, surf,<br />

psychedelica, rockabilly en country neerzet. (Jelle<br />

Teitsma)<br />

LONELY THE BRAVE<br />

The Day’s War<br />

BONNIE PRINCE BILLY<br />

CD LP<br />

CD LP<br />

Ondanks dat ze nog maar een enkele<br />

ep uitgebracht hebben, is het al snel<br />

gegaan voor Lonely The Brave. Het vijftal uit Cambridge<br />

mocht al toeren met Deftones, Therapy? en Black Rebel<br />

Motorcycle Club en ze stonden op festivals als Rock Am<br />

Ring en Rock Im Park. Verder werd hun muziek hoog<br />

gewaardeerd door NME, Kerrang en Rock Sound. Ze<br />

maken een emotionele vorm van rock, ergens tussen<br />

U2 en Radiohead, die het op grote festivals goed<br />

zal doen. Dit prima debuutalbum zal hun nog meer<br />

aandacht geven en die is op basis van het gebodene<br />

meer dan terecht. (Erik Mundt)<br />

De lichtvoetige country zoals alleen Gram Parsons hem kon maken. Je<br />

hoort het terug op het nieuwe album van Bonnie ‘Prince’ Billy. Heerlijk,<br />

een nummer zoals die prachtige opener Night Noises. Maar af en toe klinkt<br />

ook de rauwe, elektrische venijnigheid (So Far And Here We Are) door die<br />

artiesten als Mark Lanegan ook wel eens laten horen. Of zijn er snerpende<br />

violenpartijen die prachtnummers die rechtstreeks van Nick Drake afkomstig<br />

lijken te zijn naar magische hoogtes stuwen. Of zorgen begeleidende<br />

damesstemmen voor een wonderschone gospelkooraanpak (We Are Unhappy) bij zijn bijna fluisterende stem.<br />

En dan weer hoor je eigenlijk beter dan ooit waar mannen als Damien Rice de mosterd vandaan hebben<br />

gehaald. Maar tevens zijn songs soms traag, intiem en kwetsbaar en lijkt het net of je Tracy Chapman (zoals<br />

bijvoorbeeld There Will Be Spring) hoort prevelen. En eerlijk is eerlijk: altijd, ja altijd is het schitterend. Americana?<br />

Lo-fi? Country? Will Oldham verenigt wederom allerhande stijlen op zijn nieuwe album, maar blijft immer trouw<br />

aan zijn eigen hoge ambachtelijke insteek. Ook na dit album blijkt: aan de constante stroom van Oldhamkwaliteitsmuziek<br />

is nog lang geen eind gekomen. Of zoals er ergens op zijn site geschreven staat: ‘At the locus<br />

of five corners, mythos is in the wind; a sea of tongues boils forth, mountains spurting forth from the magma.<br />

Bonny sings for who he was and will be, and for all of us, in time’. Dan weet u genoeg, lijkt me. (Dennis Dekker)<br />

MARK OLSON<br />

Goodbye Lizelle CD LP+CD<br />

(Glitterhouse/V2)<br />

Mark Olson is in de loop der jaren toch wel een vreemde vogel<br />

gebleken. Mede verantwoordelijk voor een van de beste albums<br />

van de jaren negentig – The Jayhawks’ Hollywood Town Hall – lag<br />

wereldroem in het verschiet voor de tandem Olson/Louris. Maar het mocht niet zo zijn; Olson<br />

trok zich met zijn liefje terug in een commune in de Mojave Desert. Maar na diverse soloplaten<br />

verscheen in 2008 opeens het Olson/Louris-album Ready For The Flood en in 2011 een heuse<br />

Jayhawks-reünieplaat. Met een nieuwe liefde aan zijn zij, de Noorse zangeres Ingunn Ringvold,<br />

en de ervaring van vele reizen om de wereld is daar nu het overal en nergens opgenomen<br />

Goodbye Lizelle. Olson laat zowel klassieke Westcoast singer-songwritersinvloeden toe als een<br />

Afrikaans en oriëntaals instrumentarium. Dat levert een verrassende en verfrissende plaat<br />

op. Schitterende liedjes en hemelse harmoniezang worden fraai ingekleurd door djembe,<br />

harmonium, cello, dwarsfluit en de elektrische gitaar van Neal Casal. Na The Salvation Blues<br />

(2007) is dit Good-bye Lizelle wellicht Olsons beste soloalbum. (Wiebren Rijkeboer)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

ERLAND OYE<br />

Legao CD LP<br />

(Groove Attack/PIAS/Rough Trade)<br />

Onze favoriete Noorse nerd Erlend Øye heeft zijn bands Kings Of<br />

Convenience en The Whitest Boy Alive respectievelijk tijdelijk en definitief gelaten<br />

voor wat ze zijn om weer als solo singer-songwriter een album te lanceren. Toch<br />

werkt hij ook nu weer niet alleen, alle tien nummers op Legao werden gearrangeerd en opgenomen met de<br />

IJslandse reggaeband Hjálmar. Nu lijkt dat laatste net zo onwaarschijnlijk als een Jamaicaans bobsleeteam,<br />

maar de mix van laidback, zelfs zoetige popdeuntjes met de kwetsbare en tedere stem van Øye kabbelt<br />

heel prettig uit de speakers. Het is de perfecte muziek tijdens het hangen op bijvoorbeeld een strand of bos<br />

zoals dit jaar ook weer bleek tijdens Into The Great Wide Open waar de boomlange Noor een graag geziene<br />

stamgast is. (Bram Peeters)<br />

PEAKING LIGHTS<br />

Cosmic Logic CD LP 2LP LTD<br />

(Domino/V2)<br />

De stevig vervormde gitaar in het intro van Infinite Trips doet even vermoeden dat<br />

Peaking Lights een andere richting zijn ingeslagen, maar dat blijkt mee te vallen. De<br />

titel van het openingsnummer dekt nog steeds de lading. Desondanks is er op Cosmic<br />

Logic wel degelijk sprake van een koerswijziging. De nummers zijn dit keer namelijk compacter en ook net wat<br />

toegankelijker dan die op het uitstekende 936 (2011) en Lucifer (2012). Dubby, dromerig hypnotiserend en ook<br />

nog dansbaar. Alweer een hele toffe plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />

16 17


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

PRINCE<br />

PRINCE & THE 3RDEYEGIRL<br />

PRINCE<br />

Art Official Age CD<br />

(Warner)<br />

PRINCE & THE 3RDEYEGIRL<br />

Plectrumelectrum CD<br />

(Warner)<br />

Twee nieuwe platen op één dag? Dat<br />

roept onwillekeurig herinneringen op<br />

aan de tijden van Guns ’n Roses en<br />

Bruce Springsteen, begin jaren negentig. Toen stond Price nog onder contract bij Warner, maar zijn ruzies<br />

met die maatschappij zij berucht. Vier platen in een enkel jaar ging Warner destijds veel te ver, net zoals<br />

driedubbelaars. Het meningsverschil liep zo hoog op, dat Prince ‘slave’ op zijn wang zette, Warner het<br />

moest doen met slordig in elkaar gezette albums waarna Prince voor zichzelf begon. Met wisselend succes.<br />

Eerst omarmde Prince het internet, bracht zelfs een groot aantal albums en nummers alleen digitaal uit,<br />

maar even later verklaarde datzelfde internet achterhaald, zocht zijn toevlucht tot de oude media en gaf<br />

een album weg via een beperkt aantal Europese kranten. Zij studio-output was de laatste twintig jaren,<br />

op zijn mildst gezegd, nogal wisselvallig. Tenenkrommend werd het nooit, ook niet in deze eeuw, maar<br />

Musicology (2004), 3121 (2006), Planet Earth (2007), Lotusflow3r / MPL Sound (2009) en 20Ten (2010)<br />

bevatten naast hoogtepunten ook niemendalletjes en gemakzuchtige herhalingsoefeningen.<br />

Live is Prince het laatste decennium echter in absolute topvorm. Blauwdruk voor veel van zijn concerten<br />

is de Amerikaanse tournee van 2004, maar waar die tournee avond na avond grotendeels hetzelfde was,<br />

geldt anything goes sinds zijn 21 Nights In London Tour. Voor drie concerten in Chicago in 2012 benaderde<br />

Prince drummer Hannah Ford, getrouwd met toetsenist Joshua Welton die al eerder met Prince werkte, als<br />

gastdrummer. Gitariste Donna Grantis werd gevonden via youtube, gekoppeld aan de al sinds 2010 met<br />

Prince spelende bassiste Ida Nielsen en opeens was er een nieuw powerrocktrio: 3RDEYEGIRL. In 2013<br />

volgden twee singles, Rock And Roll Love Affair en Screwdriver, maar die ontbreken op de albums die nu in<br />

de winkels liggen, uitgebracht door… Warner.<br />

Art Official Age is vintage Prince. Dus: alles zelf ingezongen en gespeeld, met slechts sporadisch een<br />

gastbijdrage. Met ‘Welcome home class, you’ve come a long way’ opent Prince een futuristische<br />

conceptplaat, maar dat concept is zo vergezocht, dat het beter meteen vergeten kan worden. Wel volgt een<br />

staaltje Nile Rodgers-funk versneden met een bijna platte housebeat, bizarre koortjes en een onverwacht<br />

optreden van Prince’s met falsetto zingende duistere alter ego Camille. Tijd om bij te komen biedt Prince<br />

echter niet, want meteen volgt de laidback funk van Clouds, zijn beste ballad in jaren (Breakdown) en het<br />

onweerstaanbare The Gold Standard (blazers!). De kale productie op U Know en Breakfast Can Wait werkt<br />

wonderwel, maar daarna lijkt het in te zakken. Lijkt, want Way Back Home steekt razendknap in elkaar, net<br />

als Funknroll dat hier opeens klinkt alsof Prince Pharell een lesje moderne productie wil leren.<br />

Het identieke intro van Funknroll is ook terug te vinden op Plectrumelectrum, maar daar funkt en rolt het<br />

door als Mother’s Finest in hun hoogtijdagen. Geen wonder want deze plaat is bijkans live in de studio<br />

opgenomen met 3RDEYEGIRL. Maar waar de versie op Art Official Age te klinisch en bedacht klinkt, is de<br />

versie hier ietwat lomp. En daar heeft dit album vaker last van. Het instrumentale titelnummer doet het live<br />

ongetwijfeld goed, maar is hier gewoon overbodig. Opener Wow knalt uit de speakers, heeft een lekkere<br />

opbouw, maar mist de spanning van prijsnummer Another Love, dat eveneens begint als soulballad, maar<br />

wanneer het koortje invalt en het gaspedaal wordt ingetrapt naar het einde toe meer en meer begint te<br />

lijken als het ultieme vervolg op Fleetwood Macs Go Your Own Way. In het andere hoogtepunt Fixurlifeup<br />

luidt het ‘Girl with a guitar is twelve times better than another crazy band of boys’ en op die momenten<br />

is iedereen het eens met de sneer naar alle dertien in het dozijn jongensbandjes, al of niet met gitaar,<br />

maar daar staan ook nummers als het saaie Boytrouble tegenover. De ballad Tictactoe is daarentegen weer<br />

geniaal en roept als vanzelf herinneringen aan het beste werk met Wendy & Lisa op.<br />

Live zal het, afhankelijk van wie er allemaal op het podium staan, weer heel anders klinken en<br />

hoogstwaarschijnlijk nog veel beter, getuige concerten in Paradiso en de Ziggo Dome. Beide platen zijn<br />

beter dan het merendeel van Prince’s officiële output de voorbij twee decennia, maar het is moeilijk je aan<br />

de indruk te onttrekken dat in deze twee albums, met hier en daar een gewijzigd arrangement, één echte<br />

vijfsterren plaat verborgen zit. (Henri Drost)<br />

18 19


Pop Interview interview & Rock<br />

interview<br />

Anderzijds: ooit was zoiets nodig als B-kant voor een<br />

single.<br />

over uitgeschreven. Nu probeerde ik meer vrijuit zonder<br />

Lou: Ja, en die is nu verdwenen. Het is een rare wereld.<br />

leidraad te schrijven. Gedachten zomaar laten gaan in<br />

Interview met Lou<br />

Rhodes en Andy<br />

Barlow van Lamb<br />

Door: Ruben Eg<br />

Hoewel: wij hebben gisteren de elpeefabriek Music<br />

On Vinyl in Haarlem bezocht. Daar kunnen ze de vraag<br />

amper aan. Degene die What Sound voor de heruitgave<br />

op vinyl aan het remasteren is liet ons zien hoe ze<br />

het zuur koken om de lakplaat met een laagje zilver<br />

te bedekken en te verkoperen. We hebben Gabriel<br />

verkoperd zien worden! Erg cool. Zo’n fysiek proces om<br />

een elpee te maken. Alsof je dertig, veertig jaar terug in<br />

de tijd gaat. Het binnenstappen van een laboratorium in<br />

Rusland met allemaal van die oude ratelende machines.<br />

plaats van ze proberen te controleren. Komen wat er<br />

komt. De nummers komen uit dat proces.’<br />

Dat was ditmaal het verschil?<br />

Andy: ‘Het grote verschil voor mij was dat ik nooit eerder<br />

op een piano heb gewerkt. Ik had er nooit eentje.<br />

Eigenlijk zijn we geen echte muzikanten, wat dat betreft.<br />

We vinden een stukje muziek, maken een loop en er<br />

komt wat. We hebben ditmaal het hele album op de<br />

piano geschreven. Dat levert een heel ander resultaat op.<br />

Briljant.’<br />

Dat heb ik geleerd van het werken met David Gray. Die<br />

Backspace Unwind is het zesde, en tegelijk een van<br />

mijn favoriete festival. Klein, slechts vier podia met<br />

zit elke dat een uur of twee te componeren op de piano;<br />

de meest experimentele albums dat Lamb tot nu toe<br />

kwaliteitsmuziek. Mensen komen er alleen voor de<br />

Wanneer zijn jullie aan Backspace Unwind begonnen?<br />

zingen en spelen. Ik vond dat ik dat ook moest doen.’<br />

maakte. De band van zangeres Lou Rhodes en producer<br />

muziek. Dat merk je echt.’<br />

Andy: ‘Dit was zeker het snelste album dat we ooit<br />

Lou: ‘Andy heeft ook een hele mooie piano.’<br />

Andy Barlow is al bijna twintig jaar samen. De sleet op<br />

Andy: ‘Twintigduizend mensen tussen die bergen in<br />

hebben gemaakt: zes maanden, van begin tot eind. We<br />

Andy: ‘Anders zijn het steeds loops op een computer.<br />

de samenwerking zit er nog altijd niet op, hoewel de<br />

Wales. Erg bosachtig. Prachtig.’<br />

hebben er wel eens twee jaar over gedaan.’<br />

Dat is mooi. Dat is onze sound. Maar het levert meer<br />

tijden veranderen.<br />

Lou: ‘Maar weinig festivals in Engeland zijn nog zo.<br />

Lou: ‘Ja, maar dat was omdat jij tussendoor een album<br />

statische songwriting op. De piano geeft meer ruimte.<br />

‘De Tïtty Twïster op Lowlands?’ Lou Rhodes fronst de<br />

We hadden het er gisteravond nog met vrienden over.<br />

van David Gray ging produceren. En ik toen maar een<br />

Voor de strijkers, maar ook voor Lou. Hoe minder je haar<br />

wenkbrauwen. ‘Wij hebben een paar keer op dit festival<br />

Glastonbury Festival is een soort stad geworden. Te<br />

soloplaat maakte.’<br />

geeft, hoe beter het resultaat wordt. We Fall In Love<br />

gespeeld’, herinnert Andy Barlow zich. ‘Het was altijd<br />

overweldigend. Er is zo veel gaande.’<br />

Andy: ‘Daarna gingen we inderdaad verder, ja. Ditmaal<br />

had een kickdrum, een basloop en een synthesizer. Die<br />

een echt muziekfestival. Het probleem met festivals is<br />

hadden we zo’n drie nummers liggen die we erg mooi<br />

laatste wilde ze weg, terwijl dat precies de essentie van<br />

altijd: ze beginnen cool, maar hoe populairder ze worden,<br />

Zegt dat veel over de veranderde muziekindustrie?<br />

vonden: Backspace On Wine, Nobody Else en Only Our<br />

het hele nummer was. Zij begint te schrijven, al neuriënd<br />

des te meer de bezoekersleeftijd daalt en daalt. De<br />

De elpeeversie van Backspace Unwind heeft<br />

Skin. En het begin van Seven Sails. Als je zoiets hebt gaat<br />

een melodie te bouwen en het resultaat is veel beter.’<br />

Secret Garden Party bij Huntingdon in Engeland begon<br />

bijvoorbeeld een extra nummer, en de digitale zelfs<br />

het verder makkelijk. De hoekstenen staan er, je weet al<br />

Lou: ‘Dat geeft je veel meer vrijheid. Meer een proces<br />

bijvoorbeeld met bezoekers van midden 30 en 40 jaar.<br />

twee?<br />

hoe de sound wordt.’<br />

van een open einde. Met het vorige album, 5, begonnen<br />

En nu loopt er een groep 18-jarigen rond, met lachgas en<br />

Andy: ‘De cd heeft tien nummers, de elpee elf en<br />

Lou: ‘Drie nummers en een idee voor een vierde. Geen<br />

we met dit werkproces. Nu brachten we het naar een<br />

weet ik niet wat.’<br />

de digitale twaalf, waarvan die ene extra ook op de<br />

slecht begin.’<br />

ander niveau. Minder is meer. Is het niet nodig, haal het<br />

Lou: ‘Ik denk ook dat er ook een algemene teloorgang<br />

vinylversie staat. Voor de exposure willen steeds meer<br />

Andy: ‘Dat worden een beetje de broers en zussen van<br />

dan weg. In het verleden maakten we het soms allemaal<br />

van cultuur is. Mensen hebben nog maximaal tien<br />

partijen een extra waarde.’<br />

de andere nummers. Je weet ruwweg wat het wordt. Wij<br />

te complex. Dat hebben we teruggedrongen. Daarom<br />

minuten ergens aandacht voor en tegelijk steeds meer<br />

Lou: ‘Ergens word ik daar wel kwaad om. Ik houd nog<br />

gaan nooit zitten om te bedenken wat voor soort album<br />

denk ik dat we zo genoten hebben van het maken van<br />

stimulatie nodig in deze wereld van Facebook en Twitter.<br />

van een album dat een album is. Wij bouwen ons<br />

we nu willen maken.’<br />

dit album en zo tevreden zijn over het resultaat.’<br />

Een hele andere cultuur vergeleken met tien jaar<br />

album als een geheel op, met het laatste nummer als<br />

Andy: ‘Het is smerig en simpel.’<br />

geleden. Toen ging je naar een muziekfestival voor de<br />

prachtig einde. En dan komt er nog een song? Maar<br />

Hoe gaat dat werkproces dan doorgaans?<br />

Lou: ‘Zo waren we bijvoorbeeld As Satellites Go By aan<br />

muziek. Maar dat is niet meer genoeg.’<br />

tegenwoordig wordt een album niet meer als zodanig<br />

Lou: ‘We laten ons liever leiden door het proces. Deze<br />

het schrijven, maar Andy wilde op vakantie. Ik ben daar<br />

gezien. Iedereen zet zijn muziekspeler op shuffle.’<br />

drie nummers waren wel heel anders van elkaar. Als<br />

heel slecht in. Ik vind het moeilijk om mijn kinderen<br />

Merk je daar iets van op het podium?<br />

je naar de plaat luistert, dan is het erg divers maar zit<br />

achter te laten. En het valt de laatste tijd nogal tegen<br />

Lou: ‘Een beetje. Ik word snel afgeleid door het publiek.<br />

Moet je tegenwoordig rekening houden met extra<br />

er toch een soort lijn in. Misschien dat we nu met een<br />

met de inkomsten. Dus ik wilde niet. Maar Andy is dan<br />

Een beetje stom. “Wat is die aan het doen?” “Op wie lijkt<br />

nummers voor verschillende distributievormen?<br />

stapje terug van een afstand naar onszelf keken. Dat is<br />

geweldig. “Ga mee: we schrijven daar wel verder.” Dat<br />

die?” Dat soort dingen. De meesten muzikanten laten<br />

Andy: ‘Je gaat een soort natuurlijke selectie maken. Als<br />

misschien wel een thema. Dit is het zesde Lamb-album,<br />

past wel goed bij mijn protestantse afkomst, denk ik.<br />

op het podium een onzichtbaar doek neer, zodat ze zich<br />

je zeventien nummers hebt en er drie kunt weglaten,<br />

ik heb drie soloalbums gemaakt en met verschillende<br />

Hij wist ook dat ik vakantie nodig had. Dus we werkten<br />

kunnen concentreren op wat ze doen. Maar ik laat mij<br />

dan doe je dat. Niet eens omdat je ze minder goed<br />

artiesten samengewerkt. Je gaat denken: “Shit, heb ik<br />

daar verder, maar aan de kust hadden we geen piano.<br />

veel te veel meeslepen. Als er een paar in de eerste rijen<br />

vindt, maar voor het geheel. Zulke nummers laat je<br />

nog wel iets om over te praten?” In het verleden schreef<br />

Eenmaal terug beseften we: het heeft al die dingen niet<br />

een discussie hebben, dan raak ik het kwijt. Wij speelden<br />

weg om weer als extra track toe te voegen.’<br />

ik over het moeilijke leven als dat moeilijk was. Dat was<br />

nodig. Toen hebben we het met de piano weer helemaal<br />

onlangs op het Green Man Festival in Wales. Al jaren<br />

een goede inspiratiebron. Maar daar raak je ook wel<br />

heropgebouwd. Een interessant proces.’<br />

20<br />

waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl 21


Pop & Rock<br />

CHUCK PROPHET<br />

Night Surfer<br />

CD LP<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

(Yep Roc/V2)<br />

Nog altijd wordt de Amerikaanse zanger en gitarist Chuck Prophet vooral<br />

geassocieerd met Green On Red, de band waarmee hij tussen 1985 en<br />

1992 succesvol was. Die band is van grote invloed gebleken, maar de<br />

soloplaten die Prophet sinds 1990 maakte, doen daar absoluut niet voor onder. Sterker, Prophet<br />

presteert het om zich constant te verbeteren. Dat leidde drie jaar geleden met Temple Beautiful<br />

zowaar tot enig commercieel succes, maar hoe goed die plaat al was, Night Surfer blijkt de<br />

offertreffende trap. Opnieuw met hulp van Brad Jones en de van Radiohead bekende Paul Kolderie<br />

en als bijzondere gastgitarist Peter Buck telt Night Surfer twaalf geniale songs. En ditmaal niet<br />

redelijk sober gebracht, maar met blazers, strijkers, achtergrondkoortjes en ‘prog guitars that border<br />

on straight up arena rock’. Het begint met een Stones-riff over een Motown-beat waarbij Bowie om<br />

de hoek komt kijken – en dat alles in het eerste nummer. Prophet neemt even gas terug met Wish<br />

Me Luck en Guilty As A Saint, maar daarna gebeurt het: het ene prijsnummer na het andere. Big Star,<br />

The Flaming Lips, Dylan, opnieuw Bowie en noem de grote namen maar op schieten door het hoofd,<br />

maar Night Surfer bewijst vooral het enorme talent van Prophet. (Henri Drost)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

RAG TRADE<br />

The Rag Trade CD LP+CD<br />

(Cane Goose/Heartselling)<br />

Het verhaal van The Rag Trade is het verhaal van vijf vrienden, die sinds de lagere<br />

school samen muziek maken. De band ontstaat in Ermelo en ze komen uit dezelfde<br />

plaats als Daryll-Ann. Het is fraaie ingetogen en tijdloze muziek die ze live inspeelden<br />

in een tot studio omgebouwd schoolgebouw. Het maakt dat dit een prachtig album is geworden. De teksten zijn<br />

niet altijd vrolijk, een beetje melancholiek maar ze dragen bij aan de wat verstilde sfeer van dit mooie debuut,<br />

dat een beetje dezelfde sfeer heeft als rustige Poco-albums, of een beetje in het verlengde van Crosby, Stills<br />

& Nash. Beetje americana, het gaat wat meer naar country en folk dan pop, maar heeft genoeg eigens om te<br />

blijven boeien. Je kan goed horen dat de muzikanten op elkaar ingespeeld zijn. Deze ingeslagen weg zal leiden<br />

tot een mooie toekomst en veel draaien helpt bij al dit fraais. Mooi debuut. (Erik Mundt)<br />

Peel Slowly And See 5: Takuya Kuroda<br />

Exclusief naar Leiden<br />

27 oktober in Scheltema<br />

De Leidse organisatoren achter Jazzed Up en Peel Slowly And See hebben de<br />

handen ineengeslagen om op maandag 27 oktober een bijzonder concert te kunnen<br />

presenteren.<br />

De door Blue Note gecontracteerde Japans/New Yorkse trompettist en componist<br />

Takuya Kuroda speelt door funk, hiphop en artiesten als Roy Hargrove, Miles Davis<br />

en Christian Scott beïnvloede jazz. Op 27 oktober speelt hij zijn enige concert in<br />

Nederland. De bijzondere avond wordt gehouden in Scheltema.<br />

Kaarten kosten in de voorverkoop €15,-, aan de deur €18,-, te verkrijgen via Velvet<br />

Music Leiden en via het internet.<br />

BILLY IDOL<br />

Kings & Queens Of The Underground<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

PERFUME GENIUS<br />

Too Bright CD LP<br />

(Matador/Beggars)<br />

Luisteraars die al onder de indruk waren van<br />

Learning (2010) en Put Your Back N 2 It (2012)<br />

zullen ook de derde langspeler van Perfume<br />

Genius zeker gaan waarderen. Het collectief<br />

rondom de Amerikaan Mike Hadreas speelt<br />

nog immer voornamelijk verstilde speld-horenvallen-pianoballades.<br />

Toch wordt het muzikale<br />

spectrum op Too Bright af en toe ook wat<br />

opgerekt. Queen bijvoorbeeld is massiever<br />

en rauwer. Fool en Longpig grijpen terug naar<br />

de eighties en Grid lijkt muzikaal gezien op<br />

hedendaagse Depeche Mode-nummers. Sterker:<br />

dat nummer is enkel als Perfume Genius te<br />

herkennen aan de kwetsbare nachtegaalstem<br />

van Hadreas. Daarover gesproken: dat exact<br />

is ook op dit derde album de essentiële<br />

meerwaarde. Toptracks van het album zijn om<br />

die reden in mijn optiek dan ook het titelstuk,<br />

opener I Decline, Don’t Let Them In, No Good en<br />

de slotsong All Along. (Dennis Dekker)<br />

22 23<br />

CD<br />

De Britse punkgigant Billy Idol brengt<br />

voor het eerst sinds negen jaar weer een nieuw<br />

studioalbum uit. Voor de fans is dat uiteraard goed<br />

nieuws, maar anders dan de titel doet vermoeden is dit<br />

album voor onbekenden juist een prima kennismaking.<br />

Idol laat zich op album nummer zeven van zijn meest<br />

toegankelijke kant horen met fijne makkelijk weg te<br />

draaien rockliedjes. (Bram van Kolfschooten)<br />

LOWLAKES<br />

Iceberg Nerves CD<br />

Alice Springs is een stadje in het midden<br />

van Australië, omringd door woestijn.<br />

In deze droge en warme omgeving liggen de wortels<br />

van Lowlakes, een kwartet dat in eigen land sinds 2011<br />

aan de weg timmert en nu haar debuutalbum in Europa<br />

lanceert. Iceberg Nerves bevat een atmosferische<br />

combinatie van donkere postrock, shoegaze en<br />

dreampop. De opvallende falsetstem van Tom Snowdon<br />

eist een hoofdrol op, maar de nadruk ligt op sfeer. Een<br />

bijzondere plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />

MOTEL BEDS<br />

These Are The Days Gone By CD LP<br />

Een goede manier om Motel Beds te<br />

leren kennen, is het album These Are<br />

The Days Gone By. Het bestaat uit b-kantjes, rariteiten en<br />

een paar niet eerder uitgebrachte nummers. De band uit<br />

Dayton, Ohio blijkt te grossieren in rommelige, maar o zo<br />

enthousiaste rock, die wel wat doet denken aan Guided<br />

By Voices. En dat is niet raar, want die komen ook uit<br />

Ohio. En Kelly Deal doet mee. (Erik Mundt)<br />

NUMBER NINE<br />

Wiser Than Before CD LP<br />

Het tweede album van de Utrechtse<br />

band Number Nine gaat weer een<br />

stukje verder. Het klinkt volwassen, de invloeden<br />

worden meer verwerkt en de band heeft meer een<br />

eigen gezicht. Ze zeggen zelf door Supergrass en The<br />

Kooks beïnvloed te zijn, het is te horen. Maar wel<br />

degelijk eigen, fris en verrassend. Twee jaar na het<br />

debuut dit tweede album en het is er allemaal. Prettig<br />

album van talentvolle groep. (Erik Mundt)


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

Music On Vinyl is een speciaal label dat alleen vinyl<br />

uitbrengt in de hoogste kwaliteit. Er zijn zowel reissues<br />

van klassiekers als vergeten pareltjes en het label<br />

brengt ook vaak het vinyl uit naast een nieuwe cdrelease.<br />

Maandelijks geven we een overzicht van de<br />

belangrijkste nieuwe releases, voor meer info kun je<br />

ook kijken op www.musiconvinyl.com<br />

MEDESKI/SCOFIELD/<br />

MARTIN/WOOD - JUICE<br />

(2LP)<br />

Na twee studioalbums en een<br />

live-plaat is nu een nieuwe<br />

samenwerking tussen John<br />

Medeski (keyboards), Billy Martin (drums/percussie),<br />

Chris Wood (bas) John Scofield (gitaar) vereeuwigd. Qua<br />

stijl niet in enkele zinnen te vatten, maar bovenal een<br />

luchtig album met veel ruimte voor improvisatie en<br />

Latijns/Afrikaanse ritmiek.<br />

2CELLOS -<br />

2CELLOS<br />

In januari 2011<br />

zetten de jonge<br />

Kroatische cellisten<br />

Luka Sulic en Stjepan<br />

Hauser hun celloversie van Michael Jacksons Smooth<br />

Criminal op YouTube. Binnen een paar weken was<br />

het clipje miljoenen keren bekeken, kregen ze een<br />

platencontract en de uitnodiging van Elton John om met<br />

hem te gaan touren. Als 2Cellos spelen ze ongekend<br />

energieke, fotogenieke en virtuoze versies van<br />

popsongs.<br />

OST – Earth To<br />

Echo<br />

Earth To Echo is een<br />

familiefilm over een<br />

stel vrienden die<br />

rare signalen op hun<br />

telefoons doorkrijgen. De soundtrack bevat songs van<br />

The Mowgli’s, This Will Destroy You, Big Data, Heavy<br />

English en Breathe Carolina. Ook bevat de plaat de<br />

filmscore van Joseph Trapanese.<br />

Korn – Follow<br />

The Leader<br />

Follow the Leader is<br />

het derde album van<br />

de nu-metalband<br />

Korn. Het album<br />

verscheen in 1998 en is het is het vervolgalbum op hun<br />

gelijknamige debuutalbum, dat stopt na track twaalf:<br />

Follow the Leader begint bij track dertien. Het album<br />

geld als een van hun beste, werd vijfvoudig platina en<br />

is daarmee ook het bestverkochte album tot nu toe.<br />

Calvin Harris<br />

– I Created<br />

Disco<br />

De Schotse Calvin<br />

Harris speelde<br />

en registreerde I<br />

Created Disco op een Amiga computer in zijn huisstudio.<br />

Alle tracks door hemzelf geschreven en ingespeeld<br />

is het een klassieker in het electro/disco genre en<br />

verkocht indertijd heel goed.<br />

NICK OLIVERI’S<br />

UNCONTROLLABLE<br />

Leave Me Alone CD LP<br />

Zoals Oliveri aanschoof bij onder andere<br />

Kyuss, The Dwarves en Queens Of The Stone Age, liet<br />

hij voor deze plaat muzikanten bij hem aanschuiven.<br />

Hij speelde zelf alle instrumenten in, aangevuld met<br />

gitaarsolo’s van bevriende muzikanten als Deen Ween<br />

(Ween) en Phil Campbell (Motörhead). En dat geeft<br />

precies wat het trackrecord van Oliveri doet vermoeden:<br />

rechtlijnige stonerrock (The Robot Man, Keep Me In The<br />

Loop) met punky uitstapjes (Come And You’re Gone).<br />

Een degelijk album. (Niels Achtereekte)<br />

PHARMACY<br />

Spells CD LP<br />

The Pharmacy laat er op de derde<br />

langspeler geen misverstand over<br />

bestaan; het is gedaan met hun krakkemikkige lo-fi<br />

punk van weleer. In plaats daarvan brengt het trio<br />

tegenwoordig een veel toegankelijker geluid te berde,<br />

dat vooral beïnvloed lijkt door die goeie ouwe rock ‘n’<br />

roll van The Kinks en The Zombies. Ook een actuele<br />

groep als Night Beats klinkt niet ver weg. Dat het wiel<br />

niet opnieuw wordt uitgevonden, zal mij een zorg zijn<br />

zolang het liedjes als Masten Lake Lagoon en Cool/<br />

Calm oplevert. (Max Majorana)<br />

SHELLAC<br />

Dude Incredible<br />

Producer Steve Albini heeft eindelijk<br />

weer tijd gevonden om een nieuw<br />

Shellac album op te nemen. Dude Incredible is het<br />

zesde Shellac album sinds de oprichting in 1992 en<br />

de opvolger van Excellent Italian Greyhound uit 2007.<br />

Het zal niemand verbazen dat het trio niet aan hun<br />

eigenwijze, minimalistische noiserock stijl gesleuteld<br />

heeft. De combinatie van Todd Trainer’s hoekige ritmes,<br />

Bob Weston’s ronkende baslijnen en Albini’s zagende<br />

gitaar en gekwelde zang klinkt nog even dynamisch en<br />

opgefokt en als ten tijde van het debuut At Action Park.<br />

Het is ook vooral door de korte, puntige songs en de<br />

rauwe energie dat Dude Incredible sterk doet denken<br />

aan die klassieker. Oftewel Shellac in topvorm. (Dries<br />

Klontje)<br />

concerttips!<br />

Erik Delobel<br />

(Programmeur Hedon Zwolle)<br />

Wat zijn volgens jou de leukste concerten die<br />

binnenkort in Hedon te zien zijn?<br />

Daryll Ann<br />

20 december 2014<br />

Hedon Zwolle<br />

Daryll Ann heeft met ‘Trailer Tales’<br />

toch wel een van de mooiste platen gemaakt in<br />

de Nederlandse geschiedenis. Dat heeft vooral te<br />

maken met de briljante songwriter van de band Jelle<br />

Paulusma. In 2004 stopt de band om na een periode<br />

van 10 jaar in begin 2014 nog reunie optredens te<br />

doen. Ook aan de reunie optredens komen een einde<br />

en kijk ik vooral uit naar 20 december om nog 1 keer ‘<br />

Tremble Forte’ live van de heren te horen!<br />

Sharon Jones &<br />

The Dap Kings<br />

8 november<br />

Hedon Zwolle<br />

Sharon Jones & The Dap Kings is een New Yorkse funk<br />

soul band bestaande uit Sharon Jones en de huisband<br />

van het Dap-tone label. Hun muziek, gemaakt met<br />

analoge opnametechnieken en instrumenten wordt<br />

ook wel RAWfunk genoemd. De zangeres zong bij Amy<br />

Winehouse als backing vocals zou in 2013 haar plaat<br />

uitbrengen ‘ Give The People What They Want’ maar<br />

werd ziek en release werd uitgestelde tot begin dit jaar.<br />

Met succesvolle concerten in Pardiso en North Sea Festival<br />

afgelopen jaar kijk ik uit naar dit optreden in Hedon.<br />

Lets Get Lost Festival<br />

25 oktober diverse<br />

locaties in Zwolle<br />

Elk jaar zijn we graag partner van<br />

het Lets Get Lost Festival in Zwolle. Lets Get Lost is een<br />

platform en daarnaast zetten we indie gerelateerde<br />

optredens neer op mooie plekken in en rondom Zwolle.<br />

Uitdaging is om het publiek een spannend programma<br />

te bieden op prachtige locaties in de stad. Dit jaar<br />

komen onder andere Strand Of Oaks, Peter Broderick,<br />

Haley Bonar, Wild Child en Sticky Fingers naar Zwolle.<br />

24<br />

25


Pop & Rock<br />

Luister<br />

trip<br />

TWEEDY<br />

Sukierae<br />

CD 2LP<br />

(Epitaph/PIAS/Rough Trade)<br />

‘I’ve always been low key, you know me’, zingt<br />

Jeff Tweedy in Low Key. Na vier platen met Uncle<br />

Tupelo, acht met Wilco, en een handvol andere<br />

projecten, waarbij hij zich altijd wist omringt door<br />

topmuzikanten, waagt hij zich eindelijk aan een<br />

soloplaat. Hoewel, solo? Zijn voornaam ontbreekt<br />

nadrukkelijk op de hoes. Hij maakte Sukierae<br />

namelijk met zijn achttienjarige zoon Spencer,<br />

die een uitstekende drummer blijkt. Soms<br />

krijgen ze vocale ondersteuning van Jess Wolfe<br />

en Holly Laessig (beiden van indieband Lucius)<br />

en instrumentale van Scott McCaughey (The<br />

Minus 5), maar dit dubbelalbum is toch vooral<br />

een vader/zoonproject. De ontbrekende schakel<br />

(echtgenote/moeder) lijkt het zelden direct<br />

benoemde thema van deze persoonlijke plaat.<br />

Sukierae is namelijk de koosnaam voor Sue Miller<br />

Tweedy, die getroffen is door (een behandelbare<br />

vorm van) kanker. Hoewel weinig liedjes direct<br />

blijven hangen en Tweedy muzikaal gezien geen<br />

nieuwe wegen inslaat, zal de luisteraar die de<br />

tijd neemt ontdekken dat dit intieme, bijzondere<br />

en afwisselende album volstaat met prachtige<br />

groeibriljantjes. (Marco van Ravenhorst)<br />

STATUS QUO<br />

Frantic Four’s Final Fling<br />

2CD<br />

2LP 2DVD 2Bluray<br />

Je kon er eigenlijk op wachten dat<br />

na het succesvolle reünieverhaal er een vervolg zou<br />

komen. Was de vorige bijeenkomst eenmalig, nu is<br />

het de laatste keer… Feit is echter wel dat deze ronde<br />

strakker klinkt. Beide pensionado’s weten weer wat<br />

het is om flink aan de bak te moeten en zitten beter in<br />

hun rol. Parfitt en Rossi doen al jaren niet anders. Het<br />

gevolg is dat deze plaat een soort jeugdige gretigheid<br />

uitstraalt dat het andere Quo regelmatig ontbeert. Qua<br />

setlist borduurt de band aardig voort op de voorgaande<br />

tour. Een zo goed als gelijke lijst met nummers met als<br />

enige wijziging de toevoeging van Gotta Go Home en<br />

Caroline die ten koste van Don’t Waste My Time gaat.<br />

Het is misschien het enige minpuntje aangezien deze<br />

line-up ook in de wat latere jaren zeventig nog flinke<br />

hits gescoord heeft. Wat mij betreft hadden What Your<br />

Proposing, Whatever You Want en Again And Again zo<br />

toegevoegd mogen worden. Toch staat ook zonder de<br />

laatste opmerking deze plaat als een huis. En ook al<br />

gebeurt er op het podium qua show eigenlijk niets, wat<br />

een feest om deze line-up te zien. Op naar de volgende<br />

toer… (Hermen Dijkstra)<br />

STICKY FINGERS<br />

Land Of Pleasure CD LP<br />

Al het goede komt van Down Under als<br />

het gaat om interessante bandjes van<br />

de afgelopen tijden. Dat bevestigd ook Sticky Fingers die<br />

met hun tweede album Land Of Pleasure ons land willen<br />

veroveren. En met een mix van Madchester (Stone<br />

Roses, Happy Mondays) en elektronica van nu maken ze<br />

in ieder geval een goede kans! (Bram van Kolfschooten)<br />

TEA PARTY<br />

The Ocean At The End CD 3LP<br />

Het achtste studioalbum van The<br />

Tea Party. Het Canadese trio wachtte<br />

tien jaar na het laatste studioalbum. Er verscheen<br />

tussendoor alleen een live-album en de band was<br />

uit elkaar om in 2011 weer bij elkaar te komen. En<br />

het nieuwe album is geweldig, even wennen, maar<br />

alles wat The Tea Party zo geweldig maakt is er, de<br />

fantastische zang en goede songs. De mengeling van<br />

Doors en Led Zeppelin, uitstekend. (Erik Mundt)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

BEN HOWARD<br />

Pop & Rock<br />

I Forgot Where We Were CD 2LP<br />

(Universal)<br />

De Britse singer songwriter (en surfer) Ben Howard brak in 2011 door<br />

met het album Every Kingdom. Deze groeibriljant die gaandeweg steeds<br />

meer bij het grote publiek terecht kwam bevatte natuurlijk de single<br />

Keep Your Head Up. Het maakte van Howard een publiekslieveling<br />

op vele festivals en de verwachtingen voor de opvolger zijn dan ook<br />

hoog gespannen. Wat meteen aan het album opvalt is de sfeer. Veel<br />

donkerder dan Every Kingdom en een meezinger als genoemde hit zul<br />

je dan ook niet vinden. Aanvankelijk hoor je nog wel wat van de aanstekelijke folkpop die we van hem<br />

kennen, maar nummers worden hier knap uitgebouwd tot psychedelische meesterwerkjes die laten horen<br />

hoe Howard gegroeid is. Louter sterke songs passeren de revue en ze maken allen diepe indruk. Knap<br />

hoe Howard zich van die hit heeft weten te ontworstelen en met een prachtige plaat komt die - zeker na<br />

meerdere draaibeurten - respect afdwingt. (Bert Dijkman)<br />

26 27


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

LAMB<br />

Backspace Unwind 2CD Special Edition LP+CD<br />

(Butler/Bertus)<br />

Drie jaar na het laatste album van Lou Rhodes en Andy Barlow, die we<br />

samen kennen sinds 1996 als Lamb, ziet Backspace Unwind het daglicht.<br />

Lamb is op de golven van de triphop (Massive Attack, Portishead)<br />

groot geworden. Met hun eerste single Cotton Wool in 1996 kregen<br />

zij bekendheid, maar met Górecki uit 1997 brak de band definitief<br />

door. De bekende zachte en melancholische stem van Lou Rhodes en<br />

de tegengestelde beats van Andy en de invloeden van jazz, klassieke<br />

muziek (in de nummers van Lamb klinkt duidelijk de muziek Debussy en Górecki door), blues, drum &<br />

bass en hiphop geven het geheel een mystieke en melancholieke sfeer. Met nummers als Gorrecki, Coton<br />

Wool en Gabriel hebben ze al meerdere keren hun stempel gezet op de muziekgeschiedenis. Dat ook dit<br />

album nummers heeft die in deze voetsporen zullen treden is bijna onnodig te vermelden. Luister maar<br />

naar het nummer As Satellites Go By en de titeltrack Backspace Unwind bijvoorbeeld. Volgens zangeres<br />

Lou Rhodes kwam het zesde album voort uit een herontdekking van henzelf, ‘Na twintig jaar samen<br />

muziek maken (met een adempauze van vijf jaar), was het goed om de wereld om ons heen opnieuw te<br />

ontdekken. Elk album is een soort start van een nieuwe onderneming. Je weet niet van te voren welke<br />

ideeën goed uit de verf komen.’ Het album bevat tien nieuwe songs geschreven door Andy en Lou met vier<br />

met strijkersarrangementen van de jonge componist<br />

Tom Trapp. Met hem trad Lamb vorig jaar al op met het<br />

Amsterdams Symphoniëtta Orkest op het Cross Linx.<br />

Conclusie: dit zesde album is weer een genot om naar<br />

te luisteren. (Jeroen van Heukelom)<br />

Backspace Unwind verschijnt in gelimiteerde<br />

oplage met bonus-cd. Hierop staat een registratie van<br />

het optreden van de band samen met het Amsterdam<br />

Sinfonietta dat ze vorig jaar tijdens het Crosslinx<br />

festival in Paradiso hebben gegeven.<br />

Alleen verkrijgbaar bij de <strong>Mania</strong> winkels!<br />

Maak kans op gratis kaartjes voor<br />

een van de vier shows van Lamb in<br />

Nederland.<br />

Mail naar acties@platomania.nl o.v.v.<br />

Lamb en geef het concert van je voorkeur<br />

door. Winnaars krijgen tijdig bericht.<br />

23 Nov - Nijmegen, Doornroosje<br />

24 Nov - Rotterdam, Schouwburg<br />

25 Nov - Groningen, Oosterpoort<br />

27 Nov - Amsterdam, Paradiso<br />

PHILIP SELWAY<br />

Weatherhouse<br />

CD LP<br />

(Bella Union/PIAS/Rough Trade)<br />

Philip Selway debuteerde in 2010 direct op kwaliteitslabel Bella Union.<br />

Familial was ook heus een aardige singer/songwriterplaat, maar<br />

dermate sober dat de Brit de schijn tegen had; zou iemand anders<br />

dan de drummer van Radiohead dezelfde kans hebben gekregen? Gelukkig is opvolger<br />

Weatherhouse van een hoger kaliber. Selway neemt de twijfel weg door met zijn trio<br />

(waarin ook de Turks/Engelse Adem Ilhan meespeelt) wat kleurrijker te werk te gaan. Zijn<br />

galmende stem klinkt nog even lijzig, saai zo u wilt, maar de gedoseerde toevoeging van<br />

elektronica en strijkers komt songs als Drawn To The Light en Waiting For A Sign hoorbaar ten<br />

goede. Albumopener Coming Up For Air heeft dat spookachtige tintje door het sterke refrein<br />

niet eens nodig. Verder opvallend: horen we daar in de pianoballade It Will End In Tears<br />

nu exact dezelfde drumfill als die uit Exit Music (For A Film)? Nouja, een kniesoor die er op<br />

let. Weatherhouse is misschien niet het heetste nieuws van het Radiohead-front, maar een<br />

melancholiek album dat er mag wezen. (Max Majorana)<br />

a<br />

p<br />

FREDERIQUE SPIGT<br />

The Medicine Show CD<br />

(Coast to Coast)<br />

Begin april dit jaar stuurde Fré Spigt een tweet de wijde wereld<br />

in dat zij – naar wij aannemen niet alleen – aangekomen waren<br />

in het Franse dorpje Couleuvre, waar het hard werken was om de boel in te<br />

richten. Met instrumenten, versterkers, mengtafel, effectenrek werd gesjouwd. Maar het vuur brand, zo<br />

eindigde het bericht veelbelovend. Wel, dat vuur smeult nu nog na kunnen wij heden uitzinnig melden. De<br />

oogverblindend vormgegeven (extra punt erbij) en intelligent doordachte, romantische themathiek rondom<br />

het oude wilde westen met authentiek instrumentarium is Fré niet vreemd maar deed zij niet eerder zo<br />

doorwrocht invoelend als op The Medicine Show. Doctor Spigts elixer voor al uw zielenpijn, zoals een kiekje in<br />

de binnenhoes illustreert. (Albert Jonker)<br />

TING TINGS<br />

Supercritical CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Of Jules De Martino (45) en Katie White (31) ooit nog zulke grote hits zullen scoren<br />

als in 2008 met de dancepopliedjes Great DJ, That’s Not My Name en Shut Up And<br />

Let Me Go valt nog maar te bezien. Maar dat wil zeker niet zeggen dat het derde<br />

studioalbum van het Britse indiepopduo The Ting Tings niet buitengewoon aanstekelijk is. Hun debuutalbum<br />

We Started Nothing was lichtvoetig, de opvolger Sounds From Nowheresville rauw en Super Critical zit daar<br />

precies tussenin. Opener en titeltrack Super Critical doet zowaar aan Faith van George Michael denken,<br />

Communication had zo uit de koker van Kylie Minogue kunnen komen, Wrong Club klinkt een beetje als het<br />

recente werk van Daft Punk en het hele album smaakt flink naar Blondie. Super Critical is een ruim half uur<br />

heerlijk huppelen in het grijze gebied tussen ‘verantwoorde indie’ en ‘commerciële dancepop’. (Cecile Bol)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

28 29


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

GEMMA RAY<br />

Milk For Your Motors<br />

CD LP<br />

De Engelse Gemma Ray doet precies<br />

waar ze zelf zin in heeft. Dat heeft in<br />

zeven jaar tijd geresulteerd in zes albums waarop ze<br />

alle invloeden die haar welgevallen combineert tot<br />

uiterst herkenbare pop-noir. Milk For Your Motors klinkt<br />

filmisch, ingetogen en melancholisch: als het donkere<br />

zusje van Laura Marling of als Nick Cave gemixt<br />

met The Chiffons. En dat maakt dertien liedjes over<br />

relatieperikelen aangenaam tragisch en spookachtig.<br />

(Cecile Bol)<br />

SHE KEEPS BEES<br />

Eight Houses<br />

CD LP<br />

Met voorgaande albums maakten Jessica<br />

Larrabee en Andy LaPlant al de nodige<br />

indruk, maar hun vaak in eigen beheer uitgebrachte<br />

platen bereikten nog geen groot publiek. Hopelijk<br />

komt daar nu verandering is, want het door Nicolas<br />

Vernhes spaarzame geproduceerde Eight Houses is een<br />

prachtige plaat. Ergens tussen PJ Harvey, Cat Power,<br />

Mazzy Star, Sharon Van Etten en Scout Niblett heeft She<br />

Keeps Bees een eigen geluid weten te creëren. Donker,<br />

bluesy en betoverend. (Marco van Ravenhorst)<br />

TRAIN<br />

Bulletproof Picasso<br />

CD 2LP<br />

Na het recente vertrek van drummer<br />

Scott Underwood zijn er nog twee leden<br />

over van de oorspronkelijke line-up van Train. De fijne<br />

stem van Pat Monahan is nog steeds uit duizenden<br />

herkenbaar, maar verder is dit eigenlijk een volstrekt<br />

andere band dan de rockformatie die in 1999 doorbrak<br />

met Meet Virginia. Bulletproof Picasso borduurt<br />

voort op het popgeluid van California 37 (en de hit<br />

Drive By), maar dan met betere liedjes. Nieuw zijn<br />

achtergrondzangeressen Nikita Houston en Sakai. Angel<br />

In Blue Jeans bestormde reeds de hitlijsten, maar daar<br />

zal het vast niet bij blijven. (Marco van Ravenhorst)<br />

LENNY KRAVITZ<br />

Strut<br />

CD 2LP<br />

(Kobalt/V2)<br />

Hij maakt inmiddels al in vier decennia muziek, maar ook zijn tiende<br />

album, de opvolger van Black And White America uit 2011, is een plezier<br />

om naar te luisteren. Tijdens een uitstapje in de filmwereld – hij speelde<br />

in beide delen van The Hunger Games – werd Kravitz geïnspireerd om<br />

weer een nieuw album te schrijven. Strut is daar de uitkomst van.<br />

Al vanaf de funky opener Sex zit de stemming er in. Kravitz laveert<br />

langs de voor hem bekende stijlen. Een mooie van blazers voorziene<br />

powerballad The Pleasure And The Pain en het broeierige Dirty White Boots (‘take your knickers down/and<br />

give me that treasure’) behoren ook tot de betere songs van Strut. Andere hoogtepunten zijn het lekkere<br />

titelstuk en I’m A Believer (niet te verwarren met het nummer van The Monkees). Alleen op Happy Birthday<br />

slaat Lenny de plank mis met een wat kinderlijk gerijmde tekst. Ook de cover Ooh Baby Baby voegt weinig<br />

toe aan het origineel en de talloze hoeveelheden andere interpretaties van dat nummer. Maar dat mag de<br />

pret niet drukken. Strut leunt – net als het meeste andere werk van Kravitz – op bestaande muziekstijlen.<br />

Verwacht geen vernieuwing maar de bekende Kravitz-mix van funk, soul en rock. Zoals altijd speelt Kravitz<br />

de meeste instrumenten zelf. Strut had, net als de andere albums van Kravitz, in elk ander decennium<br />

gemaakt kunnen worden. Volgens sommigen is er dus weinig progressie tussen het debuut Let Love Rule<br />

van 25 jaar geleden en Strut. Je kan het ook gewoon tijdloos noemen. (Ron Bulters)<br />

Live in de Winkels:<br />

Concerto Amsterdam<br />

11 okt Emil Landman 16.00<br />

17 okt Arthur Adam 17.00<br />

19 okt Joep van Leeuwen 16.00<br />

23 okt Dandelion 17.00<br />

25 okt Sietske Roscam Abbing 16.00<br />

26 okt Feaver 16.00<br />

06 nov Rob Klerkx 17.30<br />

Plato Praamstra Deventer<br />

17 okt Gregory Page 17.00<br />

24 okt Meryl & A Bit Of Yellow 17.00<br />

31 okt De Speeldoos 17.00<br />

Kroese Nijmegen<br />

17 okt Tangarine 16.00<br />

Kroese Arnhem<br />

10 okt Project Bongo 15.30<br />

10 okt Pauw 17.00<br />

17 okt Tangarine 14.00<br />

De Waterput Bergen Op Zoom<br />

Zaterdag 18 oktober Tangarine<br />

15.00 u.<br />

30 31


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

S<br />

WEEZER<br />

Everything Will Be Allrght In The End<br />

CD LP<br />

(Universal)<br />

Weezer, in de jaren negentig van de vorige eeuw al geliefd en verguisd<br />

als pseudo-grungerockers, zijn na vier jaar stilte terug met Everything Will<br />

Be Alright In The End. De nerdy uitstraling is gebleven, evenals hun wat<br />

malle mengsel van alt-rock en powerpop. Everything Will Be Alright In The End is geen subtiel<br />

album, zo blijkt als de riff van openingstrack Ain’t Got Nobody losbarst. De ironie van Weezer<br />

zit hem dan ook meer in de teksten (I’ve Had It Up To Here) dan in de muziek, die op het<br />

bombastische af rockt. Er staat niet één rustig nummer op deze plaat. Als je op zoek bent naar<br />

een soundtrack voor, pak hem beet, je eerste bungeejump of een illegale straatrace, zoek dan<br />

niet verder. Dit album vraagt om een luchtgitaar. (Rik Veenhuijsen)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

WILL AND THE PEOPLE<br />

Whistleblower CD<br />

(Baggy Trousers/PIAS/Rough Trade)<br />

Whistleblower is het derde album van de Britse band Will And The<br />

People. De door gitarist en zanger Will Rendle opgerichte formatie,<br />

scoorde al vóór het uitbrengen van het debuutalbum in 2012 een flinke<br />

hit met het aanstekelijke Lion In The Morning Sun. Sindsdien is de groep een smaakmaker en<br />

succesnummer op grote popfestival zoals Lowlands en Pinkpop. Het tweede album (Friends) kwam vooral<br />

voort uit jamsessies en Whistleblower is volgens de groep de eerste echte studioplaat. Will And The People<br />

ontleent invloeden uit de reggae en Britpop en dat is op Whistleblower ook weer onmiskenbaar aan de orde.<br />

De plaat staat bol van frisse en spitsvondige uptempo liedjes met snedige teksten en muzikaal verrassende<br />

wendingen. En dat de band niet alleen kan feesten maar ook kan raken, bewijzen de liedjes Cry Baby en MNK.<br />

(Luc van Gaans)<br />

YOUNG REBEL SET<br />

Crocodile CD<br />

(V2)<br />

Young Rebel Set is een band uit Noord-Engeland. Toe aan hun tweede album is dit<br />

een album dat veel te danken heeft aan zowel Oasis en The Verve. Dit waren vroege<br />

invloeden van frontman Matthew Chipchase, die zijn demonen in de muziek kwijt wil<br />

raken. De akoestisch georiënteerde muziek, die beïnvloed is door Pogues, Cash en Dylan klinkt in de productie<br />

van Paul Savage, o.a. Franz Ferdinand urgent en duidelijk. De band ging naar Schotland met Savage en het was<br />

een louterende ervaring. Het vijftal heeft een grote stap genomen en resultaat is een album dat klinkt als een<br />

klok. (Erik Mundt)<br />

U2<br />

Songs Of Innocence<br />

(Universal)<br />

CD 2CD 2LP<br />

Ik hoop vurig dat er tijdens het schrijf- en opnameproces van Songs<br />

Of Innocence camera’s hebben meegedraaid, want het zou een van<br />

de interessantste muziekdocumentaires ooit op kunnen leveren. Meer<br />

dan vijf jaar werk, een even groot aantal producers en ongetwijfeld<br />

talloze verhitte discussies, zoals bijvoorbeeld over de eerste single. Ik<br />

zal direct toegeven dat ik die ode aan Joey Ramone, waarmee de plaat<br />

opent, maar moeilijk aan kan horen. Een valse, pompeuze en nogal<br />

onbegrijpelijke start, maar daarna komt er toch verrassend veel moois voorbij. Zo raakt Every Breaking<br />

Wave heel voorzichtig aan de klasse van een With Or Without You en laat Raised By Wolves het lef horen<br />

van de koerswijziging van de vroege jaren negentig. Sowieso valt er vanaf dat moment tot en met het<br />

einde van de plaat niets te klagen, met onder meer het betoverende Sleep Like A Baby Tonight en de<br />

grandeur van Cedarwood Road. Dat laatstgenoemde nummer is natuurlijk een verwijzing naar de straat<br />

waar Bono opgroeide. Een smaakvolle manier om het persoonlijke karakter van de plaat aan te tonen,<br />

die geen verdere uitleg in de media behoeft. Als het zo kan, vraag je je af waarom Bono het nodig vond<br />

zich bij de release van de plaat te overschreeuwen om al die oprechte intenties maar duidelijk te maken.<br />

Laat dat dan het enige zijn dat een beetje afbreuk doet aan een van de sterkste platen die U2 sinds de<br />

eeuwwisseling uitbracht. (Martijn Koetsier)<br />

32<br />

33


Pop & Rock<br />

Pop & Rock<br />

MARK LANEGAN<br />

Phantom Radio CD 2CD LP<br />

(Heavenly/PIAS/Rough Trade)<br />

Mark Lanegans muziek is voor een simpele buitenstaander geen<br />

gemakkelijke kost. Nooit geweest ook. Niet als soloartiest, niet<br />

met Duke Garwood, Gutter Twins, Screaming Trees, noch met Mark<br />

Lanegan Band. De albumhoes – waarop regendruppels neerdalen op<br />

een nonchalant kijkend skelet – voorspelt wat dat betreft ook ditmaal<br />

weinig goeds. Desalniettemin is Phantom Radio lichter en toegankelijker<br />

dan zijn, overigens bloedmooie, voorganger Blues Funeral uit 2012.<br />

De kleine veertig minuten herbergen een mengelmoes van stijlen, duidelijk beïnvloed door Lanegans<br />

voorliefde voor krautrock en new wave. Ook elementen uit de Britse postpunk, met inspiratiebronnen als<br />

The Bunnymen, Rain Parade en The Gun Club, zijn terug te vinden op deze intrigerende plaat. Tien fraaie<br />

nummers, met het prachtige Harvest Home, het aanstekelijke Floor Of The Ocean en het pulserende Death<br />

Trip To Tusla als kernnummers, vormen een zeer luisterrijk geheel. Mark Lanegans ongekende productiviteit<br />

van de laatste tien jaar kent vooralsnog geen grenzen. Mooie plaat! (Jelle Teitsma)<br />

VARIOUS<br />

25 Years Of Real World 3CD<br />

Peter Gabriel start in 1989, een paar<br />

jaar na de stichting van het festival<br />

WOMAD, dit label waarop Westerse producers met<br />

niet-Westerse artiesten een precedent scheppen in het<br />

onderzoek naar de relatie hiertussen. Passie, atmosfeer<br />

en grooves, kortom voor hen met de oortjes open. Dik<br />

tweehonderd albums verder (and counting) serveert<br />

Real World het onmogelijke: een dwarsdoorsnede<br />

op drie rijke schijven. Klassieke highlights (disc een),<br />

ondergeschoven kindjes (disc twee, zeer interessant)<br />

en publiekslievelingen na stemming. Achtenveertig<br />

tracks totaal met achtentwintig pagina’s duiding in een<br />

handzaam en smaakvol doosje voor een zacht prijsje.<br />

Magisch.(Albert Jonker)<br />

WIN KAARTJES!<br />

Tivoli/Vredenburg<br />

Maak kans op gratis kaartjes van de volgende<br />

shows:<br />

• Magic Numbers - 25 oktober<br />

• Mogwai - 29 oktober<br />

• Little Dragon - 14 nov<br />

Stuur een mailtje naar acties@<br />

maniawinkels.nl en wie weet<br />

win jij ze!<br />

3CD’S / 60 TRACKS<br />

Inclusief<br />

TIME OF THE SEASON<br />

(The Zombies)<br />

SHE’S NOT THERE<br />

(The Zombies)<br />

I WANT SOME MORE<br />

ANDORRA<br />

OLD AND WISE<br />

(The Alan Parsons Project)<br />

#WIEISCOLINBLUNSTONE<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

34 35


Pop & Rock<br />

JOHNNY MARR<br />

Let’s Get Lost<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

Playland<br />

CD LP<br />

(Ada Global/Warner)<br />

Het hek is van de dam, een jaar na de release van zijn eerste soloplaat,<br />

komt Marr met nummer twee. Qua vibe verschillen de twee niet<br />

veel van elkaar, wellicht dat hij nu wat zelfverzekerder zijn stem<br />

gebruikt. Maar net zo energiek en met dezelfde inner city ambiance<br />

als The Messenger speelt hij verder op Playland. Spelen moet hier niet<br />

lichtzinnig worden opgevat, de naam van de titel komt uit het boek<br />

Homo Ludens uit 1937 van Johan Huizinga, waarin, kort gezegd, de<br />

Groninger stelt dat spel ten grondslag ligt aan cultuur en samenleving. Bovendien wordt Marr door zijn<br />

collega gitaristen als een van de grootsten beschouwd (voor degenen die wel de gitaar hebben horen<br />

rinkelen, maar niet weten waar de snaar hangt, Marr heeft zich onsterfelijk gemaakt met The Smiths).<br />

Single Easy Money geeft een postpunkvoorproefje. En luister naar The Trap en This Tension voor de meer<br />

atmosferische geluiden. De door de NME uitgeroepen Godlike Genius is 1 november te zien in Amsterdam.<br />

(Rena Postma)<br />

HERMAN VAN VEEN<br />

Kersvers<br />

CD LP<br />

(Universal)<br />

Honderzevenenzeventig albums. En daar dan een nieuwe aan<br />

toevoegen. Het is bijna niet te bevatten, al moet opgemerkt worden<br />

dat van veel platen Duitse, Franse en zelfs Engelse versies bestaan,<br />

er tientallen concertregistraties zijn en platen voor kinderen. Maar<br />

toch, allerminst verslappen en gewoon met Kersvers komen. En nog<br />

opmerkelijker is dat Van Veen op album 178 allerminst gedateerd klinkt,<br />

integendeel. Dankzij de inbreng van Marnix Dorrestein, zoon van Van<br />

Veens vaste gitariste Edith Leerkens, ligt onder een aantal nummers een bijkans een breakbeat. Ook in de<br />

onderwerpskeuze gaat Van Veen met zijn tijd mee; zo handelt Uitgerekend over wat er nog over is aan<br />

privacy met facebook en twitter. De Stromae-cover die Van Veen bij Giel Beelen en DWDD speelde had niet<br />

misstaan op dit verrassend actuele album. Chapeau. (Henri Drost)<br />

Na twee succesvolle edities in de binnenstad<br />

van Zwolle zal wederom een editie van het<br />

Let’s Get Lost Festival plaatsvinden en wel op 25<br />

oktober 2014. Met niet alleen nieuwe bands,<br />

maar ook nieuwe, bijzonder mooie plekken.<br />

’s Middags zijn op verschillende plekken in de<br />

stad sessies bij te wonen.<br />

Tickets kosten €20 per stuk (excl. servicekosten)<br />

en zijn te koop via www.lets-get-lost.nl of via<br />

Plato Zwolle.<br />

Line-up 2014 o.a.:<br />

• Strand of Oaks<br />

• Sticky Fingers<br />

• The Black Marble Selection<br />

• Peter Broderick<br />

• Wild Child<br />

• David Douglas<br />

• Electric Eye<br />

• Robbing Banks<br />

• Chuck Prophet & the Mission Express<br />

• Cloud Boat<br />

• Tenfold<br />

• Swinder<br />

• Mountain Bike<br />

• Beginners<br />

• Holy Beggars<br />

• Are You A Lion<br />

• broeder Dieleman<br />

• Black Oak<br />

Volledige line-up www.lets-get-lost.nl<br />

SOFIE WINTERSON<br />

Wires CD<br />

(Topnotch/Universal)<br />

Sofie Winterson (echte naam: Sofie van Dijck)<br />

is een voormalig fotomodel dat vorig jaar de<br />

aandacht trok met een reclamecampagne voor<br />

een epileer- c.q. martelwerktuig van een Duitse<br />

fabrikant, waarin ze niet alleen figureerde, maar<br />

waarvoor ze ook zelf de muziek aandroeg. Met<br />

name deze muziek deed zeer uitzien naar het<br />

debuut van de Nederlandse singer-songwriter<br />

en dat debuut is nu verschenen. Wires bevat<br />

de inmiddels redelijk gangbare mix van folky<br />

songs, elektronische impulsen, lieflijke klanken<br />

en mystieke sferen, maar Sofie Winterson is veel<br />

beter dan de meeste van haar concurrenten.<br />

Dat hoor je in de avontuurlijke instrumentatie<br />

die zowel betoverend als beklemmend kan<br />

klinken en dat hoor je in de bijzonder mooie<br />

stem van Sofie Winterson die in meerdere stijlen<br />

uit de voeten kan en zowel lieflijk als krachtig<br />

kan klinken. Dat het overigens bijzonder mooi<br />

geproduceerde Wires af en toe het beste van<br />

Beach House naar de kroon steekt moet genoeg<br />

zeggen. Dat we nog heel veel gaan horen van<br />

Sofie Winterson is zeker. (Erwin Zijleman)<br />

36 37


Bestel Pop & Rock nu in een van onze webwinkels<br />

binnenkort binnen<br />

17 oktober<br />

Bear’s Den - Islands<br />

Bush - Man On The Run<br />

Neil Diamond - Melody Road<br />

Baxter Dury - Its A Pleasure<br />

Thurston Moore - The Best Day<br />

Primus - Primus & The Chocolate Factory<br />

Status Quo - Aquostic<br />

Tindersticks - Ypres<br />

Scott Walker & Sunn O))) - Soused<br />

Zazi - Zazi Zingt Dorrestijn<br />

24 Oktober<br />

Popa Chubby - I’m Feelin’ Lucky<br />

Cool Quest - Funkin’ Badass<br />

Echo & The Bunnymen - Live In London<br />

Led Zeppelin - Iv / Houses Of The Holy<br />

Cat Stevens (Yusuf) - Tell ‘Em I’m Gone<br />

C.W. Stoneking - Gon’ Boogaloo<br />

Tentempies - Rebelucionario<br />

Devin Townsend Project - Z2<br />

Transatlantic - Kaliveoscope<br />

Twilight Sad - Nobody Wants To Be Here And Nobody<br />

Wants To Leave<br />

Dionne Warwick - Feels So Good<br />

SPECIAL<br />

WE WERE PROMISED JETPACKS<br />

Unravelling<br />

CD LP<br />

Met het in 2011 verschenen In The<br />

Pit Of The Stomach werd de belofte<br />

die het debuutalbum van We Were Promised Jetpacks<br />

uit 2009 in zich had, volledig ingelost. De stijgende<br />

lijn wordt voortgezet op Unravelling. De band, die in<br />

dezelfde hoek zit als labelgenoten The Twilight Sad en<br />

Frightened Rabbit, borduurt verder op de meeslepende,<br />

donkere postpunk van de vorige twee albums, maar<br />

er is ook ruimte voor verdieping en nieuwe richtingen.<br />

Hopelijk levert het ze een groter publiek op. (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

WEYES BLOOD<br />

The Innocents<br />

CD LP<br />

Achter de mysterieuze naam Weyes<br />

Blood gaat een jongedame uit<br />

Pennsylvania schuil, Natalie Mering, die op haar<br />

tweede solo-album al even ongrijpbaar klinkt als<br />

haar artiestennaam. Het voormalige lid van Jackie-O-<br />

Pop & Rock<br />

Motherfucker (en vorig jaar nog achtergrondzangeres<br />

bij Ariel Pink) maakt spookachtige muziek die deels<br />

is geworteld in de Britse en Amerikaanse (gotische)<br />

folk, maar die meer nog een haast middeleeuwse<br />

sfeer oproept. De manier waarop ze haar expressieve<br />

zang vaak in meerdere lagen heeft opgenomen,<br />

maakt The Innocents een buitengewoon fascinerende<br />

luisterervaring. (Marco van Ravenhorst)<br />

YOU + ME<br />

Rose Ave<br />

CD LP<br />

Raad eens wat je krijgt al je een posthardcore-muzikant<br />

en een mainstream<br />

enfant terrible samen laat werken? Dan verwacht je<br />

niet meteen folk. Toch is dat het resultaat van een uit<br />

de hand gelopen samenwerking tussen Alecia Moore<br />

(P!nk) en Dallas Green (City And Colour). Rose Ave is<br />

aanstekelijke, toegankelijke folkpop, waarbij vooral<br />

opvalt hoe harmonieus de stemmen van Alecia en<br />

Dallas samen klinken. (Cecile Bol)<br />

31 Oktober<br />

Richard Dawson - Nothing Important<br />

Bob Dylan - The Basement Tapes Complete: Bootleg<br />

Series 11<br />

Flaming Lips- With A Little Help From My Fwends<br />

Qeaux Qeaux Joans - The Ritual<br />

Lorrainville - Desire The Reckless<br />

Paul McCartney & Wings - Venus & Mars / At The Speed<br />

Of Sound<br />

Damian Rice - My Favorite Faded Fantasy<br />

Rolling Stones - From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />

Matt Simons - Catch & Release<br />

Simple Minds - Big Music<br />

Wende - Last Resistance - The Theatre Sessions Live<br />

7 November<br />

Foo Fighters - Sonic Highways<br />

Scott Matthews - Home Part 1<br />

New Basement Tapes - Lost On The River<br />

Pink Floyd - The Endless River<br />

Royksopp - The Inevitable End<br />

Rumer - Into Color<br />

14 November<br />

David Bowie - Nothing Has Changed<br />

Johan Derksen - Pioniers Van De Nederpop<br />

Curtis Harding - Soul Power<br />

Jelle Paulusma - Pulling Weeds<br />

Various - The Art Of McCartney<br />

21 November<br />

AC/DC - Rock Or Bust<br />

Anouk - Paradise And Back Again<br />

Velvet Underground - Velvet Underground<br />

Reissues<br />

ABBA<br />

Live At Wembley Arena 2CD 3LP<br />

Hoewel ABBA driemaal met veel succes<br />

op tournee ging, bestond er slecht een<br />

enkel live-album: Live uit 1986. Dat album is echter<br />

al lang niet meer leverbaar en bevatte bovendien<br />

opnames die in de studio flink opgepoetst waren. Daar<br />

komt nu verandering met een complete registratie<br />

van het laatste concert in de Wenbley Arena in 1979.<br />

Vele hits komen voorbij, en in de vorm van I’m Still<br />

Alive is er ook een nummer dat op geen enkel ander<br />

album terug te vinden is. Juist doordat er ditmaal niet<br />

gesleuteld is, valt op hoe goed de band ook live was.<br />

(Henri Drost)<br />

BOB DYLAN<br />

Just About As Good As It Gets Vol 2<br />

38 38<br />

39<br />

2CD<br />

Het Nederlandse ‘label’ Smith & Co<br />

parasiteert vrolijk verder in de catalogus van Bob<br />

Dylan. Zonder dat Dylan of de andere artiesten op<br />

deze uitermate rommelige en soms ronduit beroerd<br />

klinkende compilatie met opnames uit 1961 en 1962<br />

daar ooit ook maar een cent van zullen zien. Is dat<br />

in het geval van Dylan misschien niet zo erg, voor<br />

Dick Farina, Eric von Schmidt en Big Joe Williams wier<br />

opnames wegens verlopen van de copyrights hier ook<br />

schaamteloos gepresenteerd worden wel. Nu, wat<br />

anders te verwachten met een distributeur die naar<br />

eigen zeggen ‘geen platenmaatschappij of label is’,<br />

maar ‘een verkooporganisatie’ met als doel ‘elk product<br />

op het juiste moment via de juiste afzetkanalen binnen<br />

de detailhandel te plaatsen’. (Henri Drost)<br />

FUNKADELIC<br />

Hardcore Jollies / Uncle<br />

Jam Wants You CD LP<br />

Geflipte teksten, psychedelisch<br />

gitaarspel en freaky funk. Het is weer allemaal<br />

aanwezig op dit negende studioalbum van Funkadelic<br />

uit 1976. Destijds de eerste plaat die verscheen bij<br />

Warner, nadat het collectief rond George Clinton eerder


Pop & Rock<br />

RORY GALLAGHER<br />

Irish Tour ‘74 7CD<br />

(Sony Music)<br />

Noch tijdens zijn leven, dat in 1995 veel te vroeg eindigde, noch na zijn overlijden, is<br />

de grootsheid van de Ierse gitarist/zanger Rory Gallagher voldoende doorgedrongen<br />

tot publiek en media. De voorbeeldige heruitgave van zijn platen heeft die situatie<br />

helaas niet noemenswaardig veranderd. En toch hoort hij gewoon thuis in het rijtje met Hendrix, Clapton en<br />

Duane Allman. Misschien dat de megabox Irish Tour ‘74 40th Anniversary Edition wel voor deze erkenning<br />

gaat zorgen. Gallagher was live op zijn best en dat was op de originele dubbel-lp uit 1974 aI zeer goed<br />

merkbaar. Vergelijkbare intensiteit en spectaculaire gitaarexercities zijn te vinden op The Allman Brothers’<br />

Fillmore East, dat kort geleden een zelfde behandeling kreeg als de concerten van Rory Gallagher eind 1973<br />

en begin 1974 in Noord-Ierland nu. Dat wil zeggen: geen geknip, geplak, geknutsel en gehussel met de<br />

tapes, alles gewoon alles integraal uitbrengen. In Gallaghers geval betekent dat drie volledige concerten,<br />

uitgesmeerd over zeven cd’s. Alle opgenomen op speelplekken in Noord-Ierland waar in 1974 vanwege<br />

IRA-terreur niemand durfde te spelen. Behalve Gallagher dus. Die wetenschap vergroot het toch al heroïsche<br />

karakter van het gebodene. Daar komt nog eens een dvd bij met daarop een zeer fraaie aangrijpende<br />

documentaire waardoor deze box gerust een monument voor Rory Gallagher mag worden genoemd. Gaarne<br />

een minuut stilte voor en na het afspelen.<br />

(Wim Koevoet)<br />

OASIS<br />

Een van de vele hoogtepunten is het disc<br />

(What’s the Story) Morning Glory<br />

3 afsluitende The Masterplan (live at<br />

CD 3CD 2LP<br />

(Big Brother/PIAS/Rough Trade)<br />

Niet elke band heeft last van het<br />

‘moeilijke tweede plaat syndroom’.<br />

Oasis rekende er in 1995 keihard mee af, want (What’s<br />

The Story) Morning Glory was de beste plaat van de<br />

jaren negentig en verkocht zelfs nog beter dan het toch<br />

ook niet misselijke debuut Definitely Maybe. In het<br />

voorjaar van dit jaar was er de voortreffelijke reissue<br />

in verschillende formats van die mijlpaal, nu is WTSMG<br />

aan de beurt voor zo’n behandeling. En het is opnieuw<br />

een waar genot om deze Britpop in volle glorie uit de<br />

speakers te laten stromen. De hits zijn onverslijtbaar, de<br />

verbazing over het geniale en ongegeneerde jatwerk<br />

van Beatles, Stones en Kinks onverminderd groot en het<br />

is nog altijd heerlijk leunen tegen die muur van geluid<br />

met bluf en arrogantie als cement. Het originele album<br />

telde twaalf tracks en deze heruitgave brengt de teller<br />

op maar liefst veertig, verdeeld over drie schijven. De<br />

boel is geremastered, er zijn b-kantjes toegevoegd<br />

alsmede opnamen van soundchecks en concerten. En<br />

omdat Oasis op b-kantjes en on stage vrijwel altijd<br />

piekte, zijn de toevoegingen zeer de moeite waard.<br />

Knebworth Park) met een orkest erbij<br />

en de remix van Brendan Lynch van<br />

Champagne Supernova. De roep om<br />

een reünie zal hierna ongetwijfeld<br />

in volume toenemen maar er zijn nog maar weinig<br />

aanwijzingen dat de broedertwist wordt of is beslecht.<br />

De reissue van Be Here Now is vast eerder een feit.<br />

(Wim Koevoet)<br />

Pop & Rock<br />

actief was voor indielabel Westbound. Tevens is dit de hoes. Daarop poseert George Clinton als Huey Newton,<br />

laatste keer dat de drie originele bandleden meespelen<br />

van The Parliaments, de groep waarmee Funkadelic<br />

eind jaren zestig samensmolt. Naast de r&b-hitsingles<br />

Comin’ Round The Mountain en Smokey vinden we hier<br />

ook een live-versie terug van Cosmic Slop, waarvan<br />

het origineel in 1973 al was verschenen op het<br />

gelijknamige album.<br />

Uncle Jam Wants You was in 1979 de prima opvolger<br />

van het zo bejubelde One Nation Under A Groove van<br />

een jaar eerder. George Clinton had zichzelf tijdens de<br />

opnamen een soort van mandaat meegegeven: ‘resque<br />

dance music from the blahs’. Een zeer fraai voorbeeld<br />

daarvan is het vijftien minuten durende (Not Just) Knee<br />

Deep. Funkadelic op z’n funkiest. Met deze catchy track<br />

scoorden Cinton en co een van hun grootste hits en<br />

samples ervan doken later veelvuldig op in het werk<br />

van onder meer Dr. Dre en De La Soul (Me, Myself And<br />

I). Sowieso zou dit hele album achteraf van behoorlijke<br />

invloed blijken op de pas ontluikende hiphopscene.<br />

Opvallend en destijds gewaagd is het artwork op de<br />

GEORGE HARRISON<br />

The Apple Years<br />

(Universal)<br />

7CD+DVD BOX<br />

in de jaren zestig en zeventig leider van de militante<br />

Black Panther-beweging, in wat tevens een persiflage is<br />

op de Uncle Sam Wants You-wervingsposters voor het<br />

Amerikaanse leger. (Willem Jaap van Essen)<br />

LEVELLERS<br />

Greatest Hits 3CD<br />

Hoewel het beste en meest relevante<br />

werk van de Levellers verscheen in<br />

de jaren negentig (en in 1998 al werd verzameld<br />

op One Way Of Life), is het goed dat er een nieuw<br />

carrièreoverzicht van deze politiek geëngageerde<br />

folkpunkers verschijnt. Hierop niet alleen alle<br />

klassiekers uit de nineties geremasterd, maar ook de<br />

beste nummers van de platen die in de afgelopen<br />

vijftien met een zekere regelmaat bleven verschijnen.<br />

Als bonus nam de band vier nummers opnieuw op, nu<br />

ingezongen door Imelda May, Frank Turner, Bellowhead<br />

en Billy Bragg. (Marco van Ravenhorst)<br />

Een paar jaar geleden verscheen van George Harrison de box The Dark Horse<br />

Years. Deze inmiddels weer opnieuw uitgebrachte box bevatte alle soloalbums<br />

van Harrison na 1976. Voor die tijd was hij nog contractueel verbonden aan<br />

Apple Records en het werk dat hij tussen 1968 en 1975 uitbracht is nu in een identiek vormgegeven box<br />

uitgebracht. Harrison moest in zijn oude bandje altijd het onderspit delven tegen twee extreem sterke<br />

songschrijvers en het was dan ook niet verwonderlijk dat hij de eerste Beatle was die met een soloalbum<br />

kwam. Wonderwall is de soundtrack van de gelijknamige cultfilm en bevat een allegaartje aan muziek.<br />

Een paar sterke tracks met o.a. Eric Clapton maken deze plaat de moeite waard en in de heruitgave zitten<br />

twee bonustracks waarvan de outtake van The Inner Light het interessantst is. Electronic Sounds van een<br />

jaar later is een experimentele plaat waarin Harrison de mogelijkheden van de net op de markt gebrachte<br />

Moog synthesizer onderzoekt. Geen gemakkelijke kost, maar wel revolutionair en de eerste in zijn soort.<br />

Alle opgespaarde songs kregen een plek op All Things Must Pass, een waar meesterwerk en indertijd veruit<br />

de meest succesvolle post-Beatle-plaat. Deze heruitgave bevat net als de heruitgave van Living In The<br />

Material World dezelfde extra’s als de in 2001 en 2006 uitgebrachte reissues. Alleen het artwork is opnieuw<br />

gemaakt in de stijl die we kennen van de Beatles-reissues. In 1974 verschijnt Dark Horse dat ondanks de<br />

hit Ding Dong Ding Dong vooral opvalt door het hese stemgeluid van Harrison die met zijn neus iets teveel<br />

in de witte poeders zat. Extra Texture is een plaat die haaks staat op de dan opkomende punkbeweging<br />

maar bevat wel het prachtige This Guitar (Can’t Keep From Crying). Alles is prachtig geremastered onder<br />

leiding van zoon Dhani en in de box zit een fraaie dvd met uniek materiaal. (Bert Dijkman)<br />

40 41


eissues<br />

GENESIS<br />

R-Kive 3CD<br />

De 3cd-set R-Kive (spreek uit: Archive)<br />

is de eerste complete, careerspanning<br />

compilatie van Genesis. Met zowel tracks uit de<br />

vroegere jaren met Peter Gabriel als zanger, als de<br />

periode met de vele hits toen Phil Collins naast de<br />

drums ook de zang voor zijn rekening nam. Zelfs het<br />

eenmalige uitstapje met Ray Wilson als zanger wordt<br />

niet overgeslagen. Naast een bloemlezing uit het<br />

gehele oeuvre, dat ruim vier decennia beslaat, bevat<br />

deze release ook solotracks van alle vijf originele leden.<br />

De originele incarnatie van Genesis kenmerkte zich door<br />

de extravagante en theatrale verschijning van Peter<br />

Gabriel, in combinatie met de zeer bekwame muzikale<br />

kwaliteiten van Collins, Banks, Rutherford en Hackett.<br />

Toen Phil Collins de rol van frontman overnam na het<br />

vertrek van Gabriel en de band gereduceerd was tot<br />

een trio bereikte de band zijn commerciële hoogtepunt<br />

met hits als Mama, That’s All, Land Of Confusion en I<br />

Can’t Dance. Los van het succes met Genesis hadden<br />

de leden ook individueel succes, met name Peter<br />

Gabriel, Phil Collins en Mike Rutherford (met zijn Mike<br />

+ The Mechanics) wisten een flinke serie succesvolle<br />

soloalbums en hits op hun naam te zetten. (Red)<br />

UNDERWORLD<br />

Dubnobasswithmyheadman 20th Anniversary<br />

CD 2CD 5CD BOX BLURAY 2LP<br />

MADELEINE PEYROUX<br />

Keep Me In Your Heart For A While;<br />

Best Of 2CD<br />

De Canadese zangeres Madeleine<br />

Peyroux debuteerde al weer achttien jaar geleden met<br />

het prachtige Dreamland en heeft inmiddels een fraai<br />

stapeltje platen op haar naam staan. Het is daarom<br />

de hoogste tijd voor een mooi carrièreoverzicht. Keep<br />

Me In Your Heart wandelt op twee schijven door het<br />

bijzondere oeuvre van de Canadese jazzzangeres met<br />

een blueshart, die de afgelopen jaren vooral werd<br />

vergeleken met Billie Holiday en dat overkomt niet<br />

zoveel zangeressen. De mix van covers en eigen songs<br />

klinkt uiteraard bekend (alleen de titeltrack, een Warren<br />

Zevon-cover, is nieuw), maar ook bijzonder aangenaam.<br />

Een bijzonder mooi overzicht derhalve. (Erwin Zijleman)<br />

VARIOUS<br />

The New Orleans Soul<br />

CD 2LP<br />

Souljazz Records dook al een paar albums<br />

lang in de funk van N’Awlins, dit keer<br />

belichten ze de soulkant. Veel onvolprezen sixties werk<br />

van Irma Thomas, Robert Parker, Aaron Neville en Ernie<br />

K-Doe, waarin producers als Dave Bartholomew en Allen<br />

Toussaint een altijd herkenbare rol speelden. En wij<br />

zullen geen mogelijkheid onbenut laten om Betty Harris<br />

te noemen, die met I Don’t Want To Hear It ons weer in<br />

verbazing achterlaat waarom zij nooit het immense succes<br />

heeft gehad dat haar toekomt. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

(Island/Universal)<br />

Underworld ontstaat uit de band Freur, die zichzelf ontbindt in 1986. Carl Hyde<br />

en Rick Smith gaan samen met twee andere bandleden van Freur verder als<br />

Underworld. Hun eerste twee albums floppen, maar in 1991 vervangt DJ Darren Emmerson de twee en<br />

voegt zich bij Carl Hyde en Rick Smith en gaan ze verder als trio. Hierna spreken ze zelf van Underworld<br />

2.0 en het eerste album dat uitkomt noemen ze hun debuutalbum. Het heet Dubnobasswithmyheadman.<br />

Twintig jaar later is het album (en Underworld) niet meer weg te denken uit de hedendaagse (dance)<br />

muziekscene. Dubnobasswithmyheadman is geremasterd in de Abbey Road studio’s van de oorspronkelijke<br />

MIDI-bestanden waardoor er dus geen verlies van geluid kan zijn geweest. Het album klinkt dus als een<br />

klok. Er komen verschillende versies uit van dit album met nooit eerder uitgebrachte versies en nummers,<br />

demo’s, alternatieve versies uit de periode 1991-1993 en b-kanten. Ook singles die ze uitbrachten als<br />

Lemon Interupt zijn aanwezig. Kortom, een must have. (Jeroen van Heukelom)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

ACERECORDS<br />

DJ Snowboy Presents<br />

The Good Foot<br />

Toen DJ Snowboy de prestigieuze<br />

vrijdagavond mocht vullen bij<br />

het roemruchte Madame Jo Jo’s,<br />

besloot hij uit een ander vaatje<br />

te tappen dan het voor de club vertrouwde funkgenre.<br />

Zo nam hij een klein stapje terug naar de voorlopers<br />

van de funk en belandde bij de rauwe sixties R&B en<br />

soul. Voor DJ en publiek geen grote overstap. Deze<br />

verzamelaar blinkt niet uit in obscure namen, maar<br />

wel in een onstuitbare selectie opzwepende tracks,<br />

van helden als Etta James, Little Willie John, James Carr<br />

en uiteraard James Brown. Meteen vanaf opener de<br />

Temptations’ hit Get Ready, in de uitvoering van Little<br />

Eva Harris, is The Good Foot al niet meer te stoppen.<br />

Onmiskenbaar geschikt voor elk hip soulfeestje. (Corné<br />

Ooijman)<br />

Brent Superb 60s Soul<br />

Sounds<br />

Brent Records was een van een<br />

hele serie labels die gerund<br />

werden door Bob Shad, die<br />

zijn carrière begin jaren veertig<br />

begon als producer van Charlie Parker en die later de<br />

debuten van Janis Joplin en Ted Nugent zou opnemen.<br />

Brent, actief tussen 1959 en 1967, richtte zich op R&B<br />

en soul in diverse varianten. Geen grote namen hier,<br />

maar wel een hele serie juweeltjes (van onder meer<br />

June Jackson, Marva Josie, Linda Lyndell) die nu door<br />

Kent terecht aan de vergetelheid worden ontrukt.<br />

(Marco van Ravenhorst)<br />

reissues<br />

Cracking The Code; 60s<br />

New Orleans R&B And<br />

Soul<br />

Cosimo Matassa en zijn Cosimo<br />

Recording Studios worden<br />

op deze Ace-uitgave in het<br />

spotlicht gezet. Wat er ook veranderde aan producers<br />

en muzikanten in New Orleans, Cosimo Matassa bleek<br />

de constante factor. Op dit album vinden we bekende<br />

(Chris Kenner, Lee Dorsey en Aaron Neville maar zoals<br />

we van Ace gewend zijn, onbekende R&B uit de jaren<br />

’60-’67. Een essentiële aanschaf voor liefhebbers van<br />

R&B uit New Orleans. (Ron Bulters)<br />

Ook verschenen:<br />

• Gil Scott-Heron - Free Will<br />

• Boppin’ By The Bayou<br />

• Music City Vocal Groups 2<br />

• Westbound Sound Detroit<br />

43<br />

42<br />

waterput.nl kroese-online.nl • de-drvkkery.nl • velvetmusic.nl • platenhuis-het-oor.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • northendhaarlem.nl • platenhuis-het-oor.nl • platomania.nl • northendhaarlem.nl • sounds-venlo.nl •• kroese-online.nl platomania.nl • • sounds-venlo.nl<br />

velvetmusic.nl<br />

43


eissues<br />

POP GROUP<br />

We Are Time<br />

CD LP Cabinet Of Curiosities CD<br />

LP Curiosities 2CD<br />

De dissonante klanken waarin The Pop group eind<br />

jaren zeventig haar onvrede met de boze buitenwereld<br />

verpakte – een brouwsel van minimale, avantgardistische<br />

dubfunk met weinig structuur, laat staan<br />

pop (o ironie) – leverde zowaar een culthitje op: She<br />

Is Beyond Good An Evil van de debuutelpee Y (1979).<br />

Dit is hier te vinden in een niet eerder gereleasde,<br />

vroege versie op de schijf met een kabinet aan<br />

curiositeiten maar eigenlijk is The Pop Group’s gehele<br />

‘oeuvre’ curieus. We Are Time, voor het eerst op<br />

cd, is samengesteld uit vroege studiospul en live,<br />

krakkemikkig zoals het de Do It Yourself-ethiek betaamt<br />

en voordat de studio ‘begrepen’ werd. Een soort<br />

prequel dus. Mark Stewart richtte na het korte bestaan<br />

(slechts twee officiële elpees) zijn The Maffia op, Gareth<br />

Heavy<br />

ALICE COOPER<br />

Raise The Dead – Live From Wacken<br />

2CD+DVD 2CD+Bluray<br />

Het Wackenfestival is al jaren een vaste<br />

naam in het jaarlijkse Europese festivalprogramma.<br />

Over het algemeen zijn de optredens dik voor elkaar<br />

en dat geldt zeker voor dit concert van Alice Cooper<br />

uit 2013. De set zit vol klassiekers als Hello Hooray,<br />

Billion Dollar Babies en Welcome To My Nightmare<br />

maar ook wat later werk als I’ll Bite Your Face Off en<br />

Dirty Diamonds. Naast de latere hit Poison, valt het op<br />

dat Alice een aantal covers in zijn set gooit in de vorm<br />

van Break On Through en My Generation. Leuk en zeker<br />

niet misplaatst, maar een man van zijn statuur heeft<br />

dat niet nodig. Uncle Alice heeft genoeg materiaal om<br />

uit te putten. Bijgevoegde dvd is leuk om naar te kijken<br />

en natuurlijk komen alle klassieke scènes weer voorbij.<br />

Het is echter vooral het muzikale optreden dat de show<br />

steelt! (Hermen Dijkstra)<br />

44<br />

Sager ondernam Rip, Rig & Panic (met Neneh Cherry)<br />

en Simon Underwood ging bassen bij Pigbag. Nick<br />

Cave zou na het horen van The Pop Group nooit meer<br />

dezelfde zijn. (Albert Jonker)<br />

SUN RA AND HIS ARKESTRA<br />

In The Orbit Of Ra<br />

2CD 3LP<br />

Sun Ra was een van de meest<br />

enigmatische en onnavolgbare<br />

jazzmuzikanten die het genre heeft gekend. De<br />

hypervrije en soms psychedelische jazz van Sun Ra’s<br />

Arkestra valt eigenlijk niet in een genre te duwen.<br />

In The Orbit Of Ra is een prachtige dubbelaar, die<br />

de belangrijkste periode van Sun Ra’s Arkestra<br />

chronologisch bestrijkt – vanaf eind jaren vijftig tot<br />

begin jaren tachtig. Alle nummers zijn geremasterd<br />

vanaf de originele tapes, wat een zeer coherente<br />

kwaliteit oplevert. Een ijzersterke compilatie. (Rik<br />

Veenhuijsen)<br />

THRESHOLD<br />

For The Journey<br />

CD 2LP<br />

Het album March of Progress uit 2012<br />

was door de terugkeer van zanger<br />

Damian Wilson een nieuwe start voor Threshold.<br />

De band leverde met voormalig zanger Andrew<br />

McDermott steevast kwaliteit af maar de albums na<br />

Critical Mass (2002) konden nauwelijks nog verrassen.<br />

Het uitbundige, geschoolde stemgeluid van verloren<br />

zoon Wilson zorgt ook op For The Journey weer<br />

voor een verkwikkend element in het melodieuze<br />

progmetalgeluid van de groep. Het is goed te horen<br />

dat de groep beter op elkaar is ingespeeld en het<br />

melodieuze element is nog beter vertegenwoordigt.<br />

Klapstuk is het fraai uitgesponnen The Box maar<br />

bijvoorbeeld ook opener Watchtower of the Moon,<br />

Unforgiven en Autumn Red laten de groep op<br />

haar melodieuze best horen. Inclusief twee sterke<br />

bonustracks is dit voor de liefhebbers van progressieve<br />

metal weer een uur lang genieten geblazen. (Dries<br />

Klontje)<br />

ELECTRIC WIZARD<br />

Time To Die CD / 2LP<br />

(Caroline/Universal)<br />

CD LP<br />

Vorig jaar had Jus Osborn van Electric Wizard nog de eer om het fameuze<br />

Roadburn te cureren. Of andersom eigenlijk, want met meer dan twintig jaar<br />

doomgeschiedenis achter de rug is het een belangrijke pijler voor het genre. Een<br />

genre waarin bands als Yob en Pallbearer dit jaar al interessante platen uitbrachten en het is goed om<br />

te horen dat oude rotten als Electric Wizard wat betreft kwaliteit nog steeds mede bepalen hoe hoog<br />

de lat ligt. De riffs zijn nog altijd traag als dikke stroop, waarbij het occulte zoals al jaren een welkome<br />

tekstuele bron van inspiratie vormt. Als fan van de band wil je natuurlijk ook niets anders horen, al is<br />

het indrukwekkend om te merken dat de Engelse band het eigen geluid nog steeds verder weet uit te<br />

diepen. (Martin Koetsier)<br />

MONOMYTH<br />

Further<br />

CD LP<br />

(Suburban)<br />

Vier nummers spacerock in 48 minuten, klinkend als de befaamde Duitse<br />

krautrockgroep Can maar dan zonder al die ongein en met een sterke focus op de<br />

repeterende groove. Oftewel: alsof de mannen van Queens Of The Stone Age zich<br />

volledig bekeerd hebben tot de krautrock, zich daarna hebben opgesloten in de Hansa studio’s om onder<br />

leiding van de befaamde engineer Conny Plank en Ashra’s Manuel Göttsching en met medewerking<br />

van King’s X bassist Dug Pinnick een potje modern groovende postspacerock neer te zetten. Het is<br />

kortom magnifiek wat onze vier Hollandse vrienden presenteren op hun tweede release Further. Het<br />

thema van deze plaat is beweging: reizen, ontdekken, onderzoeken. En wel naar en in deep space waar<br />

Monomyth wat mij betreft vanaf nu de sleutel tot de spacerockhemel beheert. Wie de volle achttien<br />

minuten van afsluiter en topnummer 6EQUJ5 doorstaat en daar maar niet van genoeg kan krijgen, wordt<br />

in die spacerockhemel binnengelaten en mag zich voor eeuwig wentelen in deze hypnotiserende en<br />

verslavende muziek. See you in Monomyth heaven! (André de Waal)<br />

SANCTUARY<br />

The Year The Sun Died<br />

CD 2LP<br />

heavy<br />

Zware Jongens<br />

(Century Media)<br />

Nu de toekomst van Nevermore door het vertrek van gitarist Jeff Loomis onzeker<br />

is geworden hebben zanger Warrel Dane en bassist Jim Sheppard besloten om<br />

Sanctuary nieuw leven in te blazen. De groep leverde met Refuge Denied (’87)<br />

en Into The Mirror Black (’90) twee trashy en progressieve powermetal klassiekers af om vervolgens<br />

in 1995 in gewijzigde vorm als Nevermore een doorstart te maken. The Year the Sun Died klinkt<br />

geïnspireerd en verrast in die zin dat er nauwelijks wordt terug gegrepen op eerder werk. De chemie<br />

tussen gitarist Lenny Rutledge en Warrel Dane, die samen verantwoordelijk zijn voor het sterke en<br />

afwisselende songmateriaal, blijkt na al die jaren nog steeds aanwezig te zijn. Met uitzondering van het<br />

uit duizenden herkenbare stemgeluid van Dane (die hier trouwens wel stukken lager zingt dan toen) is<br />

de groep wel een stuk transparanter en melodieuzer te werk gegaan. Hierdoor kan dit derde Sanctuary<br />

album in grote lijnen omschreven worden als een minder progressieve versie van Nevermore. (Dries<br />

Klontje)<br />

45


Heavy<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Symfo heavy<br />

CANNIBAL CORPSE<br />

Skeletal Domain<br />

CD LP<br />

Wie hoopt dat Cannibal Corpse op de<br />

dertiende cd A Skeletal Domain breekt<br />

met haar kenmerkende, spekvette deathmetal en<br />

nieuwe paden bewandelt, komt bedrogen uit. Wie<br />

luistert met een vergrootglas hoort een fantastisch<br />

klinkende, technisch verzorgde en lekker doordravende<br />

deathmetal-cd die nadrukkelijker dan in het verleden<br />

is doorspekt met old school thrashmetal. Dat merk<br />

je vooral aan de furieuze tempowisselingen en<br />

kwaliteitsolo’s. Een snel vlam vattende combinatie die<br />

de Amerikanen tot in de puntjes beheersen. (Menno<br />

Valk)<br />

DARK FORTRESS<br />

Venereal Dawn<br />

CD 2LP<br />

Met kleine stapjes is het Duitse Dark<br />

Fortress de afgelopen veertien jaar beter<br />

geworden en op de zevende cd Venereal Dawn klopt<br />

de band nu nadrukkelijk op de deur van de elite. De<br />

blackmetal van Dark Fortress is een onheilspellende,<br />

snoeiharde en strakke soundtrack van een grote<br />

ondergrondse vampiergemeenschap. Venereal Dawn<br />

komt tot leven in het donker en lonkt met lange,<br />

naargeestige en afwisselende nummers naar je<br />

verse bloed. En gek genoeg is die gedachte niet eens<br />

onprettig. (Menno Valk)<br />

JON LORD<br />

Celebrating Jon Lord 2CD<br />

3CD+Bluray+extra’s box 2DVD Bluray<br />

Het is enige tijd geleden dat Jon Lord<br />

overleed. Ter ere aan zijn nagedachtenis werd er op<br />

4 april van dit jaar een avond gehouden waarbij al<br />

zijn muzikale kanten aan bod kwamen. De avond viel<br />

uiteen in twee delen: de componist Lord en de rocker<br />

Lord. Met een emotionele herinnering opende de<br />

weduwe Lord het componistengedeelte en daarmee<br />

de avond. Met o.a. drie stukken van Sarabande werd<br />

door orkest en solisten duidelijk gemaakt dat Lord een<br />

bijzonder persoon was die buiten de rockkaders dacht.<br />

Het tweede deel belichtte Lord de rocker. Startend met<br />

werk van The Artwoods met Paul Weller als vocalist via<br />

Paice Ashton & Lord naar Purple lopen de muzikanten<br />

door Lords imposante erfenis. Met naast het orkest<br />

medewerking van o.a. Micky Moody, Bernie Marsden<br />

en diverse leden van het huidige Purple ontwikkelde de<br />

set zich tot magische proporties. Het tweede gedeelte<br />

wordt besloten door een fraaie set van Deep Purple<br />

met daarin natuurlijk het latere signatuurnummer<br />

Perfect Strangers. Verkrijgbaar als totaalpakket maar<br />

ook Composer- cd en Rocker-2cd verkrijgbaar is dit een<br />

must. What a glorious night! (Hermen Dijkstra)<br />

SEPULTURA WITH LES<br />

TAMBOURS DU BRON<br />

Metal Veins - Alive At Rock In Rio<br />

CD<br />

DVD 2bluray<br />

De Braziliaanse thrashmetalband Sepultura keert<br />

terug naar hun roots met deze registratie van hun<br />

concert in Rio op 19 september 2013. Het concert is<br />

gefilmd tijdens het legendarische Rock in Rio festival,<br />

waar Sepultura in samenwerking met de Franse<br />

percussiegroep Les Tambours du Bronx een weergaloos<br />

optreden verzorgde. Een indrukwekkende toevoeging<br />

aan de toch al krachtige sound van Sepultura, want<br />

naast Sepultura-klassiekers als Roots Bloody Roots<br />

en Kaiowas, worden ook Tambours-nummers als<br />

Delirium en Fever onder handen genomen. Zelfs een<br />

Sepulturiaanse adaptatie van The Prodigys Firestarter<br />

ontbreekt niet. Leuk detail is dat dit concert ook de<br />

primeur heeft het eerste Sepultura-concert te zijn<br />

dat ook op Bluray wordt uitgebracht, inclusief bonus<br />

documentaire. Aanrader! (Marjan Kok)<br />

SICK OF IT ALL<br />

Last Act Of Defiance CD LP<br />

De titel van nieuwe en tiende cd Last<br />

Act Of Defiance van de New Yorkse<br />

hardcorelegende Sick Of It All verontrustte de diehard<br />

fans. Was dit het laatste kunstje? En had de band het<br />

opgegeven? Nee hoor, Last Act Of Defiance is het<br />

laatste bolwerk van verzet. De hardcore bruist als<br />

een maagtablet en de muziek ademt energie, trots<br />

en weerstand tegen de gevestigde orde. Sick Of It All<br />

vertoont geen spoor van slijtage en klinkt minstens zo<br />

overtuigend als dertig jaar geleden. (Menno Valk)<br />

Symfo<br />

LUNATIC SOUL<br />

Walking On A Flashlight Beam<br />

2CD 2LP<br />

(K-Scope/Bertus)<br />

Met het arbeidsethos van Mariusz Duda zijn we nooit meer dan een jaar<br />

verwijderd van óf een Riverside- óf een Lunatic Soul-release. Met Walking<br />

On A Flashlight Beam is het nu weer de beurt voor zijn soloproject. Het<br />

geluid van een onrustige branding zet de toon voor wederom een plaat vol zorgvuldig gesponnen,<br />

donkere klanken. Maar Duda laat zijn solocomposities nooit van begin tot einde comfortabel<br />

aanvoelen. Een oosterse beat of dissonante bliepjes houden je contant bij de les. Behalve zijn<br />

herkenbare stem, zijn het ook zijn talenten als bassist die een nadrukkelijk stempel op deze plaat<br />

drukken. Slechts op het nummer Treehouse en in delen van de afsluitende titelsong waan je je op<br />

een album van Riverside, waarvan we volgend jaar ongetwijfeld weer nieuws kunnen verwachten.<br />

(Martin Kikkert)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

NORTH ATLANTIC OSCILLATION<br />

The Third Day CD LP<br />

(K-Scope/Bertus)<br />

North Atlantic Oscillation was op haar eerste twee albums voor progliefhebbers bijna<br />

even ongrijpbaar als het klimatologisch fenomeen waarnaar dit Schotse duo genoemd<br />

is. Een prima bandnaam, afkomstig uit het walhalla van de prog Groot-Brittannië,<br />

het juiste instrumentarium, en mooie gevoelige songs… die helaas niet altijd bleven beklijven. Je moest als<br />

fan van deze muzieksoort NAO wel goed vinden maar toch slaagde de band er niet in om zich permanent<br />

in je hoofd te nestelen, naast verwante bands als The Pineapple Thief, Nosound of zelfs Porcupine Tree (de<br />

rustige variant). Tot nu toe want op het derde album klopt het opeens allemaal wel honderd procent. De tien<br />

tracks op The Third Day voeren je mee op een esoterische reis langs plekken en belevenissen waar je licht<br />

melancholisch wordt. De ijle stem van zanger Sam Healey fluistert je in hoe het ervoor staat in het leven,<br />

onderwijl ruim baan gevend aan wederhelft Ben Martin om de synthtapijten te leggen die zorgen voor een<br />

aanstekelijke bodem. Niets staat nu nog hun doorbraak in de weg. (André de Waal)<br />

Roots<br />

DUKE ROBILLARD<br />

Calling All Blues CD<br />

Als er iemand zijn sporen in de blues<br />

verdiend heeft, is het wel deze<br />

inmiddels 65-jarige zanger/gitarist, die al in 1967<br />

Roomful Of Blues oprichtte en Jimmy Vaughan opvolgde<br />

in The Fabulous Thunderbirds. Voor Robillard is die<br />

65 jaar geen reden om te stoppen. Integendeel, op<br />

Calling All Blues trekt hij letterlijk alle blueslades open.<br />

Dat gaat van Memphis-blues in Down In Mexico tot<br />

het Mose Allison-achtige Confusion Blues, en alles<br />

daartussenin. En het klinkt allemaal even aanstekelijk.<br />

(Jos van den Berg)<br />

46 47


oots<br />

Luister<br />

trip<br />

Luister<br />

trip<br />

JOE BONAMASSA<br />

roots<br />

(Mascot/Bertus)<br />

Je zou het bijna vergeten in de stortvloed aan releases van Ome Joe<br />

in de afgelopen jaren maar het is alweer twee jaar geleden (een<br />

lifetime voor deze workaholic) dat hij een studiosoloplaat met eigen<br />

werk heeft uitgebracht. Immers, de laatste jaren ging het om veel<br />

live-werk (de magistrale Tour de Force box bijvoorbeeld) of om<br />

samenwerkingsverbanden (Beth Hart, Black Country Communion en zo<br />

nog wat). Maar Joe maakt deze wachtperiode in een keer goed door<br />

voor de eerste keer in zijn carrière alleen maar eigen gepend werk op de plaat te zetten. En dat bevalt prima<br />

want de tijd die hij in 2013 vrij nam voor Different Shades Of Blue betaalt zich dubbel en dwars terug in de<br />

composities. Niet alleen hebben die prima titels – Love Ain’t A Love Song, I Gave Up Everything For You ‘Cept<br />

FLYING COLOURS<br />

JUSTIN TOWNES EARLE<br />

the Blues – juist inhoudelijk klinken ze volwassen, met veel variatie en aardige accenten (luister naar het end<br />

Second Nature<br />

CD 2LP<br />

(Mascot/Bertus)<br />

De grootste verrassing aan het debuut van<br />

Flying Colors was de relatieve eenvoud van de<br />

composities. Die viel overigens niet bij iedereen<br />

in goede aarde, met al het (technisch) talent<br />

dat in deze supergroep verenigd is. Op opvolger<br />

Second Nature komt het progressieve bloed<br />

dat door de aderen vloeit nadrukkelijker aan<br />

de oppervlakte. Met hun complexe structuur,<br />

tempowisselingen en rijke instrumentatie<br />

maken Open Up Your Eyes en Cosmic Symphony<br />

zeker indruk, maar het totaalgeluid schurkt wel<br />

erg tegen Transatlantic aan. Niet zo vreemd<br />

als je de helft van die band in de gelederen<br />

hebt. Juist in de kortere songs met simpele<br />

melodielijnen, wederom uitstekend gebracht<br />

door zanger Casey McPherson, krijgt deze plaat<br />

echt kleur. De mannen proberen elkaar niet<br />

te overtreffen in virtuoze hoogstandjes, maar<br />

vinden juist een perfect evenwicht binnen het<br />

keurslijf van zes of zeven minuten. Daarmee is<br />

Flying Colors schijnbaar moeiteloos bevallen van<br />

de altijd moeilijke tweede. (Martin Kikkert)<br />

Single Mothers<br />

(Loose/Bertus)<br />

CD LP<br />

Getrouwd, nuchter en met een nieuw label,<br />

blijkt Justin Townes Earle aan een frisse herstart<br />

te zijn begonnen. Single Mothers is misschien<br />

dan ook wel zijn meest oprechte album, met<br />

voornamelijk beschouwende en persoonlijke<br />

liedjes. Voor de trouwe fan geen reden tot<br />

paniek, er is geen sprake van stijlbreuk.<br />

Muzikaal gaat hij verder waar hij twee jaar<br />

geleden gebleven was, met wederom opvallend<br />

soulvolle songs. Ze zijn veelal van het intieme<br />

soort en lenen zich goed voor de aanzwellende<br />

tonen van Paul Niehaus’ pedal steel. Als ervaren<br />

medewerker van Lambchop en Calexico speelt<br />

hij eveneens op gitaar een belangrijke rol op<br />

dit album. Zo klinken er op ondermeer rocker<br />

My Baby Drives als ook op de bescheiden<br />

titeltrack scherpe maar subtiele gitaarpartijen.<br />

Townes Earle toont zich weer een begenadigd<br />

songschrijver, zoals het ontroerende White<br />

Gardenias nog even benadrukt. Ondanks het<br />

innige karakter is het uiteindelijk vooral een<br />

veelzijdige en hoopvolle plaat geworden en met<br />

de ouderwetse speellengte van een half uurtje,<br />

kan de repeatknop op oneindig. (Corné Ooijman)<br />

van de gitaarsolo in Oh Beautiful! of naar de goedgeplaatste accenten door de blaassectie). Ik kijk nu alweer<br />

uit naar de volgende live-plaat met nummers van Different Shades Of Blue daarop. (André de Waal)<br />

BARR BROTHERS<br />

VARIOUS<br />

Sleeping Operator<br />

48 49<br />

CD 2LP<br />

The Barr Brothers is een band uit Montreal,<br />

Canada. Met wortels in de folk, is de<br />

kern van de band broers Brad, zang en gitaar en Andrew,<br />

drums. Harpiste Sarah en bassist en pianist Andres maken<br />

de band compleet. Invloeden komen uit jazz, folk en pop<br />

en worden tot een eigen geluid omgevormd. Drie jaar na<br />

het debuut is er dit tweede album. Zeer fraai album, om<br />

vaak te beluisteren. (Erik Mundt)<br />

GARY CLARK JR.<br />

Gary Clark Jr. Live<br />

2CD 2LP<br />

Different Shades Of Blue<br />

Naast blues was er op zijn debuutplaat<br />

Blak And Blu ook een boel rock en soul<br />

te horen. Maar wie de man wel eens live aan het<br />

werk gezien heeft (aanrader!) weet dat het erfgoed<br />

van Hendrix, Stevie Ray Vaughan en Muddy Waters<br />

bij Gary Clark Jr. in goede handen is. Luister maar hier:<br />

stomende versies van zijn eigen nummers, afgewisseld<br />

met bluesklassiekers. En altijd dat briljante fuzzy<br />

gitaarspel. (Louk Vanderschuren)<br />

CD LP LP Picture Disc<br />

Link Of Chain: Chris Smithers Tribute<br />

CD<br />

Wat de geestverwante bewonderaars<br />

van Chris Smither op Link Of Chain in een uurtje tijd met<br />

vijftien songs van de hand van de meester presteren,<br />

namelijk diens veelal akoestische songs elektrisch<br />

uitvoeren (Dave Alvin, met slide, als opener!) en zelfs<br />

verbouwen met behoud van eigen signatuur, kan<br />

zowaar tippen aan Smithers eigen jubileum Still On<br />

The Levee van twee maanden terug, zelfs zonder dat<br />

hij hier aanwezig is. We horen New Orleans jazz (Tim<br />

O’Brien) en rhythm & blues (Paul Cebar), Western<br />

Swing (Peter Mulvey), Keltisch (Aoife O’Donovan<br />

met Stephanie Coleman) of een donkerte opzoeken<br />

waar Smither zélf haast nog bang zou worden, zoals<br />

Eilen Jewell doet op Can’t Shake These Blues en Patty<br />

Larkin op het afsluitende Train Home om nog maar te<br />

zwijgen van de samenzang van Mark Erelli met Jeffrey<br />

Foucoult op Song For Susan. Zeldzaam sterk eerbetoon,<br />

vergelijkbaar met die van Jimmie Rodgers en Gram<br />

Parsons van al even geleden.(Albert Jonker)


oots roots<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

MASTERSONS<br />

Good Luck Charm<br />

CD LP<br />

Het man en vrouw duo Mastersons<br />

bestaat uit violiste en zangeres Eleanor<br />

en gitarist en zanger Chris. Ze maken deel uit van<br />

de band van Steve Earle en dit is hun tweede album<br />

als duo. Het debuut maakten ze meer gescheiden,<br />

dit album is echt een groepsalbum geworden.<br />

Geproduceerd door Jim Scott, o.a. van Tom Petty, is het<br />

album van het Texaanse duo geslaagd. De liefde voor<br />

muziek spat ervan af. (Erik Mundt)<br />

Luister<br />

trip<br />

roots<br />

LUCINDA WILLIAMS<br />

Down Where The Spririt Meets The Bone 2CD 3LP<br />

(Highway 20/Bertus)<br />

Sinds 1998 – sinds Car Wheels On A Gravel Road – is Lucinda Williams<br />

de grande dame van de americana. Keer op keer bevestigde zij haar<br />

onbetwiste status met een adembenemende serie albums – van Essence<br />

(2001) tot Blessed (2011). Maar wie haar live aan het werk gezien<br />

heeft moet ook erkennen dat de jaren beginnen te tellen voor Lucinda<br />

(geboren 1953). Alleen al om die reden is het uiterst verheugend dat<br />

het dubbelalbum Where The Spirit Meets The Bone een gedreven<br />

en gepassioneerde Lucinda Williams laat horen, als was het 1998. Williams heeft inmiddels haar eigen<br />

platenlabel en is dus volledig in controle over haar eigen – schitterende – muziek. Voor Where The Spirit Meets<br />

The Bone beschikte Williams over een keur aan muzikanten, zoals Greg Leisz (pedal steel en productie), Bill<br />

Frisell (gitaar), Tony Joe White (gitaar), Ian McLagan (toetsen), Jakob Dylan (zang) en Elvis Costello’s vaste<br />

ritmesectie. Het resulteert in een rauw en ongepolijst klankbeeld waarin Williams met haar schuurpapieren<br />

stem glorieert. Where The Spirit Meets The Bone bevat twintig nummers en bestrijkt het gehele terrein tussen<br />

countryrock en countrysoul; rauwe gitaarliedjes wisselen soulvolle ballads af. Ondertussen spat de urgentie<br />

van de groeven (danwel het bi-carbonaat van de cd) en geeft La Williams blijk van een huizenhoge ambitie<br />

en dito intensiteit. In die zin gelijkt Where The Spirit Meets The Bone nog het meest op Lucinda’s fameuze livedubbelaar<br />

Live @ The Fillmore (2005). Where The Spirit Meets The Bone is een ware tour de force – twintig<br />

gedreven songs met als slotstuk een cover van J.J. Cale’s Magnolia – en een definitief bewijs van Lucinda<br />

Williams’ importantie voor americana en alt.country. (Wiebren Rijkeboer)<br />

VASHTI BUNYAN<br />

Heartleap CD LP<br />

(Fat Cat/Konkurrent)<br />

Voor de meeste<br />

artiesten zou een gat<br />

van negen jaar tussen<br />

twee albums enorm veel zijn, maar in het<br />

universum van Vashti Bunyan valt dat wel mee.<br />

Tussen haar debuut Just Another Diamond<br />

Day en haar tweede plaat, Lookaftering, zat<br />

immers maar liefst vijfendertig jaar. Het blijft<br />

een mooi verhaal hoe deze inmiddels bijna<br />

70-jarige in het vorige decennium na de<br />

heruitgave van haar verloren meesterwerk<br />

uit 1970 door een nieuwe generatie fans<br />

(Devendra Banhart, Animal Collective)<br />

geïnspireerd werd om weer muziek te<br />

t<br />

maken. Kreeg ze op Lookaftering<br />

veel hulp van anderen, op a<br />

Heartleap doet ze bijna alles<br />

alleen. Niet dat dit heel veel<br />

uitmaakt voor het geluid. Opnieuw<br />

vormen piano en akoestische<br />

gitaar de basis, soms ondersteund<br />

door fluit en strijkinstrumenten. De<br />

hoofdrol is wederom voor haar hoge<br />

fluisterstem. Met 2014 heeft dit niet<br />

zoveel te maken. Met 1970 ook niet.<br />

Net als Just Another Diamond Day<br />

en Lookaftering lijkt deze prachtige en<br />

betoverende plaat afkomstig uit een<br />

andere wereld. (Marco van Ravenhorst)<br />

SONNY KNIGHT AND HIS FABULOUS<br />

LAKERS<br />

I’m Still Here CD LP<br />

(General Strike/V2)<br />

Sonny Knight debuteerde in 1965 in St.<br />

Paul, Minnesota, met een singletje voor het<br />

plaatselijke New Teenage Record, inmiddels<br />

een onbetaalbaar collector’s item. In de vroege<br />

jaren zeventig zong hij enige tijd bij de funkband<br />

Haze, om in de jaren negentig op te duiken<br />

in oldies shows met vocal groups als The<br />

Bachelors en The Valdons. Op 66-jarige leeftijd<br />

maakt hij nu zijn solodebuut, begeleid door<br />

de soulliefhebbers van The Lakers. Een oude<br />

stijl soul-lp, waarbij, ook gezien zijn leeftijd, de<br />

vergelijking met Charles Bradley voor de hand<br />

ligt. Als vocalist kan hij die vergelijking absoluut<br />

aan, maar waar de Daptone crew eerder James<br />

Brown als voorbeeld heeft, beweegt deze band<br />

zich hoorbaar meer in de traditie van Stax en<br />

Muscle Shoals. Het originele materiaal kan zich<br />

meten met het werk dat uit die studio’s kwam,<br />

terwijl de enige cover, Rodriguez’ Sugar Man,<br />

een zeer verrassende bewerking krijgt. Zowel<br />

als comeback en als debuut volkomen geslaagd.<br />

(Jurgen Vreugdenhil)<br />

50 51<br />

S<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e


oots<br />

LUKE WINSLOW-KING<br />

Everlasting Arms CD LP<br />

Het afgelopen jaar maakte Luke<br />

Winslow-King ook in Nederland indruk<br />

als voorprogramma van Pokey LaFarge. Zijn in 2013<br />

verschenen album The Coming Tide mocht er ook<br />

zijn. En de nieuwe blijkt nog beter. Hoewel hij onder<br />

Jazz & Fusion<br />

52<br />

NEIL COWLEY TRIO<br />

Touch And Flee<br />

CD LP<br />

Stiekem kennen de meeste mensen<br />

deze pianist van de platen van Adele,<br />

maar op zichzelf is hij nog leuker. Met drummer Evan<br />

Jenkins en bassist Rex Horan maakt hij al zo’n tien jaar<br />

avontuurlijke jazz. Vol hooks, power en een boel humor.<br />

In vergelijking met z’n voorgangers klinkt Touch and<br />

Flee rustiger en weidser, zonder de melodie uit het oog<br />

te verliezen. Niet zo speels misschien, maar zeker zo<br />

spannend. (Louk Vanderschuren)<br />

eigen naam opereert, vormt hij eigenlijk een duo<br />

met zijn vrouw Esther Rose King. Haar vocale rol is op<br />

Everlasting Arms bovendien groter geworden. En of<br />

ze nu country swing, delta blues of ragtime spelen,<br />

elk nummer is raak. Een prachtplaat. (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

MEDESKI/SCOFIELD/MARTIN/<br />

WOOD<br />

Juice CD LP<br />

Na twee studioalbums en een live-plaat<br />

is nu een nieuwe samenwerking tussen John Medeski<br />

(keyboards), Billy Martin (drums/percussie), Chris Wood<br />

(bas) John Scofield (gitaar) vereeuwigd. Qua stijl niet<br />

in enkele zinnen te vatten, maar bovenal een luchtig<br />

album met veel ruimte voor improvisatie en Latijns/<br />

Afrikaanse ritmiek. En met bewerkingen van Light My<br />

Fire, Sunshine Of Your Love en The Times They Are A–<br />

Changin’ ook enkele leuke (klassieke) popflirts. (Niels<br />

Achtereekte)<br />

GREGORY PORTER<br />

Issues Of Life CD 2LP+CD<br />

(Memb/Suburban)<br />

In het boekje van Issues Of Life wordt de Griekse tragediedichter Euripides<br />

aangehaald. ‘One can judge a man by the company he keeps.’ Toepasselijk,<br />

want de grote vriendelijke reus uit Harlem presenteert op dit album de<br />

mensen met wie hij zelf graag optrekt. Issues Of Life is daarmee niet de opvolger van het met<br />

prijzen overladen Liquid Spirit (2013), maar een compilatie van werk dat Gregory Porter met<br />

anderen opnam. Zo is het titelnummer, evenals vier andere tracks, afkomstig van Time To Do You<br />

Thing (2013) van retrojazz en -soulcollectief Zbonics, en komt Moanin’ van het eerder dit jaar<br />

verschenen Great Voices Of Harlem. ‘Nieuw’ is Be My Monster Love dat Porter live al wel vaker<br />

speelde. De originele versie hiervan werd ingezongen door Macy Gray voor David Murrays Infinity<br />

Quartet, waaraan ook Porter meerdere bijdrages leverde. Voor wie genoemde platen niet al in huis<br />

heeft, is het uitstekende Issues Of Life absoluut een must. (Marco van Ravenhorst)<br />

S<br />

t<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

Jazz & Fusion<br />

THELONIUS MONK<br />

Jackie-Ing (Live In Amsterdam 1961) CD<br />

(Nederlands Jazz Archief)<br />

Jackie-Ing is het nieuwste deeltje in de uiterst succesvolle serie Jazz at the<br />

Concertgebouw. Eerder verschenen in deze reeks al prachtige opnamen van onder<br />

meer Chet Baker, Miles Davis en Sarah Vaughan. Nu is het de beurt aan misschien<br />

wel de belangrijkste jazzpianist van de jaren ’50. Zijn eerste Nederlandse optredens in april 1961, in<br />

het Kurhaus en het Concertgebouw, waren zo’n groot succes dat concertorganisator Lou van Rees hem<br />

een maand later weer in het Concertgebouw liet spelen. Monk is in bloedvorm, en wordt begeleid door<br />

Charlie Rouse (sax), John Ore (bas) en Franke Dunlop (drums), muzikanten die ook op hun beurt vol vuur<br />

weten te soleren. Bijzonder is dat Monk het concert afsluit met twee solostukken. De opnamen uit april<br />

zijn eerder op bootlegs verschenen, maar deze opnamen zijn nooit eerder uitgebracht. Ook nu weer heeft<br />

het Nederlands Jazz Archief de opnamen werkelijk voortreffelijk gerestaureerd, en het is dan ook een<br />

genot om na ruim 50 jaar mee te genieten van de sensatie die Monk toen was. De cd bevat bovendien 6<br />

bonustracks, opgenomen door de AVRO in april 1961. (Jos van den Berg)<br />

Dance<br />

BOARDS OF CANADA<br />

Hi Scores 6 track EP<br />

De EP Hi Scores, achttien jaar (!) geleden<br />

uitgebracht door Boards Of Canada, was<br />

een meesterwerkje maar dan wel een die aanvankelijk<br />

weinig aandacht kreeg. Pas toen het debuutalbum<br />

Music Has The Right To Children werd uitgebracht<br />

op Warp Records, kreeg Hi Scores opnieuw aandacht<br />

waarna het in 1998, 2002 en 2005 een rerelease kreeg.<br />

Nu zijn de tracks (waaronder Everything You Do Is A<br />

Balloon, volgens Fact Magazine het twee na beste IDMnummer<br />

ooit) geremastered en uitgeven in een luxe<br />

versie. Voor oudgedienden een leuk hebbedingetje,<br />

voor nieuwkomers een musthave. (Bram Peeters)<br />

CARIBOU<br />

Our Love<br />

CD LP<br />

JIAOLONG-album en dj-sets van meer dan zeven uur. Op<br />

Our Love borduurt hij voort op het subtiele housegeluid<br />

waarin de emotie wederom niet wordt geschuwd. Het<br />

klinkt weliswaar wat zwaarmoediger dan Swim, maar<br />

deze soulvolle elektronica blijft boeien. (Bram Peeters)<br />

DANIEL GRAU<br />

Magic Sound Of<br />

2CD 2LP<br />

De Venezolaanse muzikant Daniel Grau<br />

maakte acht legendarische albums<br />

tussen 1974 en 1983. Sindsdien een beetje vergeten,<br />

werd zijn erfenis opgepikt door Class Brieler van Sonar<br />

Kollektiv toen die in 2012 in Venezuela was. Grau<br />

gooit allerlei invloeden in de mix, alle zeer dansbaar.<br />

Hij gebruikt elementen van funk, disco en jazz en<br />

zijn studio was altijd zeer geliefd bij Venezolaanse<br />

muzikanten. Mooi dit eerbetoon aan een beetje<br />

Het was vier jaar wachten op de vergeten meestermuzikant. (Erik Mundt)<br />

opvolger van het prachtige Swim uit<br />

2010 maar Dan Snaith a.k.a. Caribou had het naast een<br />

tour met Radiohead in 2012 druk met zijn andere alias<br />

Daphni die de dancescene dat jaar verrijkte met het<br />

53


Dance<br />

Luister<br />

trip<br />

THE JUAN MACLEAN<br />

In A Dream<br />

CD 2LP<br />

The Juan Maclean put uit de beste<br />

disco- en housetradities. Ruim baan is<br />

er voor analoge synths, met een sterke jaren tachtig<br />

asscociatie tot gevolg. Dit geldt ook voor deze vierde<br />

studioplaat van het duo, bestaande uit dj John MacLean<br />

en voormalig LCD Soundsystem-toetsenist Nancy<br />

Whang. Sommige tracks zullen het goed doen op de<br />

dansvloer, anderen juist thuis of onderweg. (Willem<br />

Jaap van Essen)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Dance<br />

FLYING LOTUS<br />

You’re Dead<br />

(Warp/V2)<br />

CD 2LP 4LP BOX<br />

You’re Dead van Flying Lotus is niet zomaar een<br />

album. Flying Lotus, die voor de burgerlijke<br />

stand beter bekend is als Steven Ellison, bracht<br />

inmiddels vier albums uit. Leek het eerste<br />

2 BEARS<br />

Night Is Young<br />

album meer op broken beats en hiphop, het<br />

Outta Here<br />

CD 2LP<br />

Raf Rundell en Joe Goddard (tevens<br />

prominent bandlid van Hot Chip)<br />

debuteerden twee jaar geleden als The 2 Bears met Be<br />

Strong. Sindsdien werd er ook nog geremixt voor onder<br />

meer Santigold, Saint Etienne en Metronomy. Het geluid<br />

is steevast oldskool housy in de buurt van 2-step wat<br />

ook wel eens is omschreven als pophiphouse. The Night<br />

Is Young is verrijkt met wereldinvloeden voortgekomen<br />

uit een bezoek aan Afrika. Daarmee is deze dance naast<br />

toegankelijk ook erg veelzijdig. (Bram Peeters)<br />

TOSCA<br />

CD 2LP<br />

tweede met beats en dubstep, het derde met<br />

Voor de zevende studioplaat besloot<br />

elektronica en het vierde album was back to<br />

Tosca, een elektronisch downtempoduo<br />

basics met een flirt naar de jazz. You’re Dead uit Wenen, het eens over een iets andere boeg te<br />

is het vijfde album en wellicht de meest<br />

gooien. Zo valt gelijk de snelle release al op. Voorheen<br />

extreme tot nu toe. De plaat begint met een duurde het meestal drie à vier jaar alvorens Rupert<br />

orgy van beats en jazz. Op zich is dit niet<br />

Huber en Richard Dorfmeister weer iets nieuws van zich<br />

zo vreemd wanneer je hoort dat niemand<br />

lieten horen. Ditmaal slechts anderhalf jaar. Daarnaast<br />

minder dan Herbie Hancock heeft meegewerkt is dit ook een ‘snellere’ plaat geworden. Kenmerkten<br />

aan het album dat in eerste instantie zelfs<br />

de vorige platen zich door slome beats, luie grooves<br />

helemaal als jazzalbum was gepland. Maar en een lounge-achtige sfeer, nu is heel nadrukkelijk<br />

gaandeweg verandert het door medewerking gekozen voor tracks met een dwingender beat. De<br />

van o.a. Kendrick Lamar, Snoop Dogg, Angel nummer klinken daardoor strakker en energieker<br />

Deradoorian, Thundercat and Niki Randa in een dan we gewend waren van Tosca. Verder treden de<br />

soort perfecte combinatie tussen Flying Lotus gastvocalisten ditmaal echt op de voorgrond. Daarvoor<br />

en The Roots. Het komt waarschijnlijk de eerst werden Earl Zinger en Cath Coffey (Stereo MC’s)<br />

paar minuten wat rauw op je af en wellicht aangetrokken. Door dit alles klinkt deze Tosca net even<br />

sta je meerdere keren op het punt om de cd anders dan anders. Maar tegelijk ook nog vertrouwd<br />

uit te zetten, maar doe het niet! (Jeroen van Toscaiaans, want het sensuele laidback-sfeertje is er<br />

Heukelom)<br />

nog steeds. (Willem Jaap van Essen)<br />

APHEX TWIN<br />

staaltje vakwerk af. (Willem Jaap van Essen)<br />

54 55<br />

Syro<br />

CD 3LP<br />

(Warp/V2)<br />

Zou hij het nog kunnen? Dat is de vraag die veel elektronicaliefhebbers<br />

al een tijdje bezighoudt. Want na Drukqs uit 2001 werd het akelig<br />

stil rondom de man die vanaf de jaren tachtig het genre van de<br />

eigenzinnige elektronica vorm en richting gaf. Aphex Twin verzorgde<br />

weliswaar nog wel eens dj-sets, zoals tijdens Lowlands 2011, maar<br />

daar bleef het dan ook bij. Naar eigen zeggen begon Richard David<br />

James (echte naam) overigens al rond 2007-08 aan nieuw materiaal te<br />

sleutelen en lag er genoeg op de plank. Maar serieus werd het pas toen deze zomer boven Londen een<br />

zeppelin met AT-logo verscheen. Nu stond er echt iets te gebeuren. De plaat duurt iets meer dan een uur<br />

en heet Syro, een zelfverzonnen woord dat Aphex Twin uit de mond van een van zijn kinderen optekende.<br />

De twaalf tracks klinken in ieder geval weer ongrijpbaar en tegendraads zoals we mogen verwachten.<br />

Met onder meer funky grooves, donkere ambient, smoezelige hiphop en samples van fluitende vogels.<br />

Aphex Twin smeedt het aaneen tot een spannend geheel. Met regelmatig van die fraaie, relatief rustige<br />

melodielijnen die dan vergezeld gaan van een uptempo ritme: een van de handelsmerken van Aphex<br />

Twin. Lekker eigenzinnig en compromisloos zijn tracktitels die ogen als wiskundige formules. Zoals<br />

s950tx16wasr10, drum ’n bass richting 164 bpm. We kunnen stellen dat dit wonderkind het nog niet is<br />

verleerd. Hoewel misschien niet meer zo baanbrekend als weleer, levert Aphex Twin toch weer een mooi


Dance<br />

SBTRKT<br />

Wonder Where We Land<br />

2CD Deluxe LP 2LP Deluxe<br />

(Young Turks/Beggars)<br />

SBTRKT spreek je uit als Subtrakt en is het alter ego van Aaron Jerome.<br />

Na een tijdje met dubstep te hebben geflirt, zoals ook op zijn eerste<br />

album te horen was, verschuift SBTRKT steeds verder richting triphop<br />

en meer pop georiënteerde elektronica. Ook de samenwerkingen met artiesten als Emily<br />

Kokal van Warpaint, Jessie Ware en Ezra Koenig van Vampire Weekend maken dit album<br />

wellicht wat toegankelijker dan de vorige die simpel SBTRKT heette. Af en toe heeft het wel<br />

wat weg van Bonobo, James Blake en Little Dragon. Lekker album dat zeker na meerdere<br />

keren beluisteren telkens beter wordt. (Jeroen van Heukelom)<br />

Hiphop &<br />

Soul<br />

MYLES SANKO<br />

Forever Dreaming CD LP<br />

Zijn stem doet soms denken aan Lionel<br />

Richie en qua uiterlijk heeft hij wel<br />

iets weg van John Legend. Muzikaal is Myles Sanko<br />

echter geïnspireerd door mannen als Al Green en Bill<br />

Withers. Dankzij de blazers, strakke ritmesectie en licht<br />

jazzy onderlaag luisteren de liedjes van deze Britse<br />

retro-soulzanger gemakkelijk weg. Na een vorig jaar<br />

verschenen ep is dit Sanko’s eerste volwaardige plaat.<br />

(Willem Jaap van Essen)<br />

S<br />

t<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

TIBBS<br />

Cleaned Out CD<br />

The Tibbs zijn begonnen als cultact die<br />

obscure instrumentals en vergeten<br />

classics uit de Memphis Soul en Northern Soul van<br />

de zestiger jaren onder het stof vandaan trachtte<br />

te halen. Het heeft geleid tot een verrassende,<br />

moddervette mengeling van covers en vlammende<br />

originals. Qua sound haalt de band zijn inspiratie uit<br />

internationale acts als The Dap-Kings, Dojo Cuts en<br />

The Soul Investigators; meeslepende garagesoul met<br />

een stevige knipoog naar blues, funk, jazz en surf. De<br />

onweerstaanbaar krachtige stem van frontvrouw Elsa<br />

Bekman geeft het geheel bovendien net dat randje<br />

rock om te kunnen spreken van een uniek en eigentijds<br />

geluid. (Redactie)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

BUDOS BAND<br />

Burnt Offering CD LP<br />

(Daptone/V2)<br />

Het is tekenend dat het nieuwe album van de Budos Band een heuse<br />

titel heeft, waarbij de vorige drie slechts van een volgnummer waren<br />

voorzien. Waren die alle drie een, overigens uitstekende, reis naar alle<br />

uithoeken van de Afro-beat, Burnt Offering laat een andere, opmerkelijke, invloed horen, die<br />

van de vroege doommetal. Black Sabbath, Pentagram en de daarbij horende hang naar het<br />

occulte geven bandleider en gitarist Thomas ‘TNT’ Brenneck de mogelijkheid volledig los te gaan<br />

in een zwaar psychedelische setting. De blazers, bij wie de invloed van Fela Kuti niet zomaar<br />

weg te dringen is, geven een mooi tegenwicht aan al dat gitaargeweld, waardoor praktisch een<br />

nieuw genre ontstaat, Afro-Metal of Doom-Beat, wat u wilt. Hoewel nog steeds op Daptone,<br />

zijn de productionele banden daarmee, naar het schijnt in goed overleg, ook doorgesneden.<br />

Opmerkelijke stappen van een band die weigert risicoloos de volgende hit te maken, maar<br />

onontgonnen paden voorziet van hun onweerstaanbare sound. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

Hiphop & Dance Soul<br />

MACY GRAY<br />

The Way CD<br />

(Kobalt/V2)<br />

Macy Gray is terug na een afwezigheid van twee jaar. De dame die groot werd<br />

met hits als Sexual Revolution, Do Something en I Try, waar ze in 2001 een Grammy<br />

Award voor kreeg en dat haar een superster maakte. Nu is ze toe aan haar achtste<br />

studioalbum, The Way. Dat werd geschreven en opgenomen tijdens de recente tournee die ze deed ter ere<br />

van de veertiende verjaardag van haar debuutalbum On How Life Is. Het album is haar meest persoonlijke<br />

ooit geworden, waarop ze vooral wilde laten horen hoe ze haar leven leidt als vrouw, moeder en artiest. The<br />

Way klinkt inderdaad behoorlijk volwassen en is muzikaal gezien een interessante mix van experimentele<br />

soul, alternatieve rock, funk, disco, blues en hiphop. Alleen al haar rasperige stem blijft al de moeite van<br />

het luisteren waard. Ook met the Way laat Macy Gray horen dat ze nog steeds een unieke artiest is en een<br />

absoluut begenadigd songwriter. (Jesse Voorn)<br />

World<br />

t<br />

a<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

Reggae<br />

CUMBIA ALL STARS<br />

Tigres En Fuga CD<br />

VADOU GAME<br />

Apiafo<br />

Hoewel er in de negentiende eeuw al<br />

Vaudou Game is een traditionele<br />

GROUNDATION<br />

wel geworteld in de rootstraditie, maar haalt daar<br />

sprake was van een cumbia-beweging,<br />

kwam het in Peru pas in de jaren zestig goed op gang<br />

band uit Togo, waar de leider Peter<br />

Solo opgroeide in het hart van de voodoo cultus.<br />

A Miracle<br />

CD LP<br />

invloeden van elders bij, vooral uit de jazz, zonder<br />

met de Chicha-beweging. De helden van toen hebben<br />

Tegelijkertijd ontging hem de opkomst van de Afrobeat<br />

De Californische spirituele achterneefjes<br />

dat het slappe hap wordt. Ze zijn ditmaal ook heerlijk<br />

zich verzameld in de Cumbia All Stars en laten de oude<br />

ook niet. Op Apiafo zet hij de voodoo chants op een<br />

van Bob Marley dachten: weet je wat,<br />

laidback. Gewoon een lome beat, hemelse koortjes,<br />

tijden moeiteloos herleven. Voor onze Westerse oren<br />

funkende beat, daarbij alleen gebruik makend van<br />

we doen het meteen goed en huren twee van de<br />

uitgekookte blazers (echte!), en daar dan Judy Mowatt<br />

kent de Chicha cumbia grote overeenkomsten met de<br />

originele instrumentatie. In het fraaie Pas Contente<br />

I-Threes in, het befaamde backingkoortje. Alleen Rita<br />

het titelnummer overheen laten zingen, terwijl je zo af<br />

gitaarmuziek van tijdgenoten als Duane Eddy, maar dan<br />

horen we zelfs de invloed van Otis Redding, waarmee<br />

had het waarschijnlijk te druk met het beheren van<br />

en toe even wat reverb op de snare zet en een paar<br />

wel voorzien van Latijns-Amerikaanse ritmes. Feest,<br />

we kunnen concluderen dat deze geslaagde plaat enig<br />

de erfenis. Ook niet erg. Groundation is misschien<br />

jazzakkoorden uit de piano tovert. Nice! (Enno de Witt)<br />

dus! (Jurgen Vreugdenhil)<br />

in zijn soort is. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

56<br />

57


world<br />

58<br />

AMARISZI<br />

Nine Balkan Nights CD<br />

Nine Balkan Nights is de tweede cd<br />

van de Nederlandse popgroep die<br />

op aanstekelijke en originele wijze popmuziek mixt<br />

met reggae, swing en muziek uit de Balkan. De band<br />

heeft sinds Balkan Chaotika (debuut) een aantal<br />

prijzen gewonnen (o.a. Dutch Balkan Blues Contest<br />

op Gipsyfestival Tilburg), veel concerten gegeven op<br />

festivals (o.a. Oerol en Sziget) en in zalen door heel<br />

Europa. Blazers, accordeon, bas, drums, gitaar en een<br />

innemende stem zijn de ingrediënten die van elk<br />

optreden een feest maken. (Stefan Koer)<br />

Klassiek<br />

Bach – Keyboard Concertos<br />

Gary Cooper (klavecimbel,<br />

pianoforte), B’Rock<br />

Etcetera – KTC 1477 [3301837]<br />

Vermoedelijk heeft Bach zijn vijftien werken voor één of<br />

meer klavecimbels oorspronkelijk voor andere instrumenten<br />

geschreven (behalve het vijfde Brandenburgse concert).<br />

Deze concerten (Bach is vermaard om het hergebruik van<br />

muziek) zijn juist bewaard gebleven en de oorspronkelijke<br />

concerten voor andere solo-instrumenten zijn voor altijd<br />

verloren. Vermoedelijk heeft Bach tijdens zijn verblijf in<br />

Leipzig deze (veelal in Köthen geschreven) concerten in<br />

koffiehuis Zimmermann gebruikt, waarbij vermoedelijk<br />

zijn zoons klavecimbel spelen. Voor deze live-opname zit<br />

barokspecialist Gary Cooper aan de toetsen. Hij speelt vier<br />

wervelende concerten (op klavecimbel en pianoforte)<br />

met het Belgian Baroque Orchestra Ghent (B’Rock), dat<br />

met jonge oude muziekspecialisten voor een prachtige<br />

inspirerende uitvoering zorgt. (Wil Zenhorst)<br />

Escape To Paradise – The<br />

Hollywood Album<br />

Daniel Hope (viool), Sting, Max<br />

Raabe, diverse medewerkenden<br />

DG – 479 2954 [3299694]<br />

Centraal op dit album staat het befaamde vioolconcert<br />

van Erich Korngold, waarbij Korngold gebruik maakte<br />

van thema’s uit de filmmuziek die hij met veel succes<br />

AURELIO<br />

Landini CD<br />

Sinds de dood van Andy Palacio, die de<br />

Garifuna-muziek nieuw leven inblies,<br />

is de belangstelling voor de muziek met zowel diep<br />

Afrikaanse – als Midden-Amerikaanse roots gestaag<br />

gestegen. Zijn vriend Aurelio, toentertijd nota bene<br />

parlementslid in Honduras, weet op zijn nieuwe album<br />

een verrassend moderne productie te geven aan de<br />

traditionele sound, daarbij wel gebruik makend van de<br />

aloude muzikale ingrediënten. Modern, dansbaar, maar<br />

wel degelijk echte Garifuna. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

componeerde nadat hij nazi-Duitsland was ontvlucht.<br />

Violist Daniel Hope heeft dit concert veelvuldig en<br />

met veel succes over de hele wereld uitgevoerd, en<br />

combineert het nu met werken van andere Europese<br />

componisten die hun heil in Hollywood zochten,<br />

waaronder Eisler, Weill en Rosza. Ook modernere<br />

filmmuziek beïnvloed door deze componisten is<br />

vertegenwoordigd met delen uit het werk van<br />

Morricone, Thomas Newman (American beauty) en<br />

John Williams (Schindler’s list). Opmerkelijke gast<br />

is Sting, in een nieuw arrangement van The secret<br />

marriage. (Henri Drost)<br />

Glass – Symphony No. 4<br />

‘Heroes’<br />

Basel Symphony Orchestra, Dennis<br />

Russell Davies<br />

Orange Mountain – OMM0096 [3318598]<br />

Na een operatrilogie begon Philip Glass aan een nieuwe<br />

trilogie. Hij schreef drie symfonieën gebaseerd op de<br />

muziek van Brian Eno en David Bowie: Low, Lodger<br />

en Heroes. Met Heroes maakte hij een ‘danssymfonie’<br />

voor de uitvoering als ballet. Daarom bestaat het werk<br />

uit zes kortere delen. De melodieën van Eno en Bowie<br />

bewerkt en vervlecht hij met zijn eigen muziek tot een<br />

nieuw geheel. Herkenbaar zijn de zo kenmerkende<br />

stuwende en golvende klanken van Glass. De Glassdirigent<br />

bij uitstek Dennis Russell Davies zet een<br />

heldere uitvoering neer. (Peter Simmers)<br />

reggae<br />

presenteert:<br />

vrijdag 24 okt. 2014<br />

Muziekgebouw aan ‘t ij grote zaal<br />

AAnvAng 00.00 uur • € 17,00 / € 13,50<br />

2CELLOS<br />

presenteert:<br />

dinsdag 11 nov. 2014<br />

Muziekgebouw aan ‘t ij grote zaal<br />

AAnvAng 21.00 uur • € 25,00 / € 17,50<br />

ApOCALyptiCA<br />

tickets: cellobiennale.nl • kassa: 020 788 2000<br />

59


klASSIEK<br />

klASSIEK<br />

Nederlands<br />

Philharmonisch Orkest<br />

—<br />

10 t/m 29 november<br />

2014<br />

—<br />

operaballet.nl<br />

Paris<br />

Alison Balsom (trumpet), The Guy<br />

Barker Orchestra, Guy Barker<br />

Warner Classics – 25646 32789 [3297710]<br />

Met dit crossover-album markeert Alison Balson (1978)<br />

het al eerder aangekondigde afscheid van alleen<br />

het klassieke repertoire als kern van haar tot nu toe<br />

uitgebrachte albums. Een verstandige keuze van deze<br />

veelzijdige trompettiste waarmee zij bewijst thuis te zijn<br />

in een nog breder scala van muzikale mogelijkheden. Met<br />

de romantische lichtstad Parijs als inspiratiebron brengt<br />

Alison met haar glamour, evenwicht en verbluffende<br />

virtuositeit een zeer toegankelijk programma dat varieert<br />

van twintigste eeuwse Franse componisten (Satie,<br />

Ravel, Messiaen) tot aan jazz (Django Reinhardt) en<br />

zelfs nog een populair Frans chanson. De betoverende<br />

trompetarrangementen illustreren de flexibiliteit en<br />

expressiviteit van haar instrument, ondersteund door het<br />

jazzorkest van Guy Barker. Alison levert wederom een<br />

magnifiek album af. (Jan Jasper)<br />

You Mean The World To Me<br />

Jonas Kaufmann (tenor), Rundfunk-<br />

Sinfonieorchester Berlin, Jochen Rieder<br />

Sony – 88843087712 [3280815]<br />

Een van de beroemdste tenoren stort zich op het Berlijn<br />

van de jaren twintig en dertig en zingt vol overgave<br />

evergreens als Lehárs You are my heart’s delight<br />

en Grüß mir mein Wien. Jonas Kaufmann doet het.<br />

Verwonderlijk is het niet; niet alleen zong hij in het<br />

begin van zijn carrière veel operettes, ook als toegift bij<br />

zijn recitals duikt vaak werk van Lehár en Kálmán op.<br />

Kaufmann treedt zo in de voetsporen van de beroemde<br />

Oostenrijkse tenor Richard Tauber en rekent gelijk af<br />

met het misverstand dat dit louter licht repertoire is.<br />

Luister maar eens naar Das Lied vom Leben des Schrenk<br />

uit Eduard Künnekes Die große Sünderin. Bijzonder fraai<br />

is ook Kaufmanns vertolking van Korngolds Glück, das<br />

mir verbleib uit Die Tote Stadt samen met sopraan Julia<br />

Kleiter. (Henri Drost)<br />

Sweelinck – De orgel- en<br />

klavecimbelwerken II<br />

Diverse uitvoerenden, Gesualdo<br />

Consort Amsterdam,<br />

Harry van der Kamp<br />

Glossa – GES922409NL (boek+3cd) [3301496]<br />

Met de uitgave van De orgel- en klavecimbelwerken<br />

II is Het Sweelinck Monument compleet. Dit boek met<br />

orgel- en klavecimbelwerken bevat zowel variaties op<br />

LOHENGRIN<br />

—<br />

Richard Wagner<br />

Fotografie: Petrovsky & Ramone, Ontwerp: Lesley Moore<br />

Aangenaam klassiek<br />

In deze cd-box vindt u een aantrekkelijke selectie van de nieuwste klassieke uitgaven,<br />

die momenteel verkrijgbaar zijn bij uw entertainmentwinkel, speciaalzaak, boekhandel<br />

en warenhuis. Naast de 2 verzamel-cd’s ontvangt u ook een bonus-cd van Isabelle van<br />

Keulen en een Aangenaam Klassiek cadeaukaart t.w.v. € 5,-. Daarbij zijn de actiealbums<br />

van de deelnemende artiesten t/m 31 januari 2015 zeer aantrekkelijk geprijsd.<br />

Stella di Napoli<br />

klASSIEK<br />

Instrumentaal<br />

Vocaal<br />

Joyce DiDonato (mezzosopraan), Orchestre de l’Opéra National de Lyon, Riccardo<br />

Minasi<br />

Erato – 2564636562 [3297707]<br />

Op haar nieuwste album combineert mezzosopraan Joyce DiDonato volkomen onbekend<br />

werk van Carafa, Mercadante, Valentini en Pacini met aria’s die voor het grote publiek<br />

al even onbekend zijn, maar dan van de veel beroemdere tijdgenoten Rossini, Bellini and Donizetti. Bel canto<br />

dus, net zoals op haar met een Grammy bekroonde Diva, divo uit 2013, en ook dit album verdient het om in de<br />

prijzen te vallen. Want DiDonato koppelt een formidabele techniek aan onberispelijke dictie en weet bovenal<br />

de emotie over te brengen. Liefhebbers van bel canto hoeven niet te aarzelen, maar ook zij die dit operagenre<br />

beschouwen als louter vocaal vuurwerk doen er goed aan Stella di Napoli te beluisteren. (Henri Drost)<br />

60 61


klASSIEK<br />

Luister<br />

trip<br />

St. Petersburg<br />

Cecilia Bartoli (mezzosopraan), I Barocchisti,<br />

Diego Fasolis<br />

Decca –478 6767 [3312483]<br />

Peter de Grote, van 1682 tot 1725 tsaar<br />

van Rusland, bracht de moderne wereld<br />

naar Rusland. Na zijn overlijden zorgen drie<br />

tsarina’s zoals Catherina de Grote dat ook de<br />

Europese cultuur naar Rusland komt. Italiaanse<br />

componisten zoals Domenico Cimarosa worden<br />

naar Sint Petersburg gehaald om te musiceren<br />

en te componeren. Samen met Diego Fasolis<br />

heeft Cecilia Bartoli in de archieven van het<br />

Mariinsky vele onbekende muziekschatten<br />

gevonden. Het resultaat is een prachtig album<br />

met louter primeurs, zoals het innemende<br />

Idu na smert van Hermann Raupach, die<br />

ook tekent voor het vlammende Razverzi<br />

pyos gortani, Jaja. Inderdaad naast Italiaanse<br />

teksten en Italiaanse muziek zingt Cecilia<br />

Bartoli ook in het Russisch. Bijzonder is het<br />

De’ miei figli dat Domenico Dall’Oglio, speciaal<br />

voor de troonsbestijging van tsarina Elisabeth<br />

schreef als proloog voor La clemenza di tito<br />

van Hasse. Wederom weet Cecilia Bartoli haar<br />

fans te verrassen met onbekende pareltjes<br />

die met veel passie uitstekend worden<br />

uitgevoerd. (Wil Zenhorst)<br />

wereldlijke werken (zeg maar populaire liedjes uit die<br />

tijd) als variaties op sacrale werken. Hoewel Sweelinck<br />

vermoedelijk zijn katholieke wortels trouw is gebleven,<br />

zijn de sacrale variaties vooral op Lutherse thema’s<br />

gebaseerd. Deze werken zijn door Sweelinck nooit<br />

uitgebracht. Door boekonderzoek bij Duitse leerlingen<br />

zijn de meeste werken in kaart gebracht. Een keur<br />

aan uitvoerenden speelt deze werken op klavecimbel<br />

en orgel die representatief zijn voor Sweelincks tijd.<br />

Een prachtig boek, met een bron aan informatie over<br />

Sweelinck en de uitgevoerde werken. (Wil Zenhorst)<br />

Telemann – Concertos &<br />

Suites<br />

La Petite Bande, Sigiswald Kuijken<br />

Accent – ACC24288 [3318476]<br />

Georg Philipp Telemann was een buitengewoon<br />

productieve componist. Ook tijdens zijn leven werd<br />

zijn werk al zeer gewaardeerd. Telemann schreef<br />

een indrukwekkend aantal vocale en instrumentale<br />

werken. In zijn muziek zijn Franse invloeden te<br />

horen, bijvoorbeeld elegante dansvormen, maar ook<br />

Italiaanse invloeden, met virtuoze passages. La Petite<br />

Bande onder leiding van Sigiswald Kuijken bestaat als<br />

sinds 1972 en is toonaangevend in het uitvoeren van<br />

oude muziek. Het ensemble selecteerde een aantal<br />

instrumentale concerten en suites voor blokfluit, hobo,<br />

strijkers en basso continuo en brengt een prachtige<br />

vertolking. Blokfluitist Bart Coen speelt de solopartijen<br />

overtuigend. (Sanna Marije van Elst)<br />

CECILIA BARTOLI<br />

SIGNEERT!<br />

Zaterdag 25 oktober signeert Cecilia Bartoli het<br />

album St. Petersburg in de Hermitage- Amstel<br />

51, Amsterdam 18.00. Reserveer NU het album<br />

en wij zetten je op de lijst die toegang geeft tot<br />

deze signeersessie. Let wel, ze signeert alleen<br />

het album St. Petersburg en zonder album heb je<br />

geen toegang.<br />

62 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 62<br />

klASSIEK<br />

Bestel nu in een van onze Instrumentaal<br />

webwinkels klASSIEK Vocaal<br />

Beethoven – Complete Works for Cello & Piano<br />

Jean-Guihen Queyras (cello) en Alexander Melnikov (piano)<br />

Harmonia Mundi – HMC902183 (2cd) [3304482]<br />

Begin 2014 bracht Harmonia Mundi de laatste twee pianosonates van Beethoven met<br />

Isabelle Faust, Jean-Guihen Queyras en Alexander Melnikov uit. Dit zeer gewaarde<br />

album wordt vervolgd met alle werken voor cello en piano van Beethoven. De eerste<br />

twee sonates schreef Beethoven in 1796 voor de muziekminnende Frederik Willem II van Pruisen (neef van<br />

Frederik de Grote). Voor het eerst geeft Beethoven de cello en piano een gelijkwaardige rol. De overige drie<br />

sonates schrijft Beethoven in 1808 en 1815. Bijzonder zijn de variaties gebaseerd op melodieën van Mozart<br />

(Die Zauberflöte) en Händel (Judas Maccabaeus). Cellist Jean-Guihen Queyras en pianist Alexander Melnikov<br />

zorgen voor ruim twee uur subliem uitgevoerde muziek. Aanrader, zowel de composities als de uitvoerenden.<br />

(Wil Zenhorst)<br />

Beethoven – Piano Concerto No. 5 / Choral Fantasy<br />

Leif Ove Andsnes (piano), Mahler Chamber Orchestra<br />

Sony – 88843058862 [3253723]<br />

De Noorse pianist Leif Ove Andsnes heeft een zeer omvangrijke en gevarieerde<br />

discografie, waarbij Beethoven echter ontbrak. Toen platenmaatschappij Sony<br />

met veel bombast The Beethoven Journey aankondigde, leek dat vooral een<br />

marketingactie. Maar niet alleen vulde Andsnes de afgelopen drie jaren een groot deel van zijn agenda met<br />

werken van Beethoven – naast de pianoconcerten ook in solorecitals – bovendien bleken de twee eerste<br />

delen verbluffend goed. Het lijkt er meer en meer op dat de pianist bewust lang gewacht heeft met zich<br />

concentreren op Beethoven, waarbij hij zich in de concerten en, op dit derde deel ook in de koorfantasie,<br />

geruggensteund weet door het uitstekende Mahler Chamber Orchestra. (Henri Drost)<br />

In Goed Gezelschap – Yo-Yo Ma in Nederland<br />

Yo-Yo Ma (cello), diverse uitvoerenden<br />

Sony Music – 88750 02252 (5cd) [3289264]<br />

Dit jaar is het dertig jaar geleden dat Yo-Yo Ma met het Boston Symphony Orchestra voor<br />

het eerst in het Concertgebouw optrad. Voor kenners was direct duidelijk dat de innemende<br />

en bescheiden cellist een groot solist zou worden. Er volgen vele memorabele concerten,<br />

waaronder in 1993 een Carte Blanche concertserie voor het Concertgebouw, waarbij Yo-Yo<br />

Ma samenwerkt met Ton Koopman om de barokcello onder de knie te krijgen. Daarnaast speelt hij cello met<br />

Ernst Reijseger om de moderne jazzgetinte kant van de cello te ontdekken. Op dit unieke album – om te vieren<br />

dat Yo-Yo Ma de Concertgebouwprijs 2014 ontvangt – ontbreken deze opnamen niet. (Wil Zenhorst)<br />

Händel – Heroes from the Shadows<br />

Nathalie Stutzmann (alt), Orfeo 55<br />

Erato – 2564623177 [3300009]<br />

Nathalie Stutzmann maakte samen met het door haar in 2009 opgerichte Orfeo 55<br />

al indruk met een album voor Deutsche Grammophon waarop de werken van Vivaldi<br />

centraal stonden. Ditmaal concentreert ze zich op opera-aria’s van Händel, voornamelijk<br />

uit Serse, Partenope en Orlando, waarbij ze wederom niet alleen zingt, maar ook het kamerensemble dirigeert.<br />

Haar donkere stem contrasteert prachtig met die van countertenor Philippe Jaroussky, zoals helaas slechts<br />

een enkele minuut te horen was in De Wereld Draait Door, maar hier gelukkig bijna tachtig minuten. Doordat<br />

Stutzmann zich weliswaar baseert op de historische uitvoeringspraktijk maar moderne instrumenten niet<br />

schuwt, klinkt het ensemble aangenaam vol. Een welkome aanvulling op de vele Händel-cd’s. (Henri Drost)<br />

63


klASSIEK<br />

Berg/Zemlinsky/Webern/<br />

Busoni – Lieder<br />

Katrien Baerts (sopraan), Het<br />

Collectief, Reinbert de Leeuw<br />

Zigzag – ZZT345 [3318642]<br />

Vorig jaar werd hij vijfenzeventig en muziekjournaliste<br />

schreef een indrukwekkende biografie over hem – al<br />

denkt De Leeuw daar anders over. Alban Berg en<br />

Anton Webern hebben een bijzondere plaats in zijn<br />

oeuvre, en het is toepasselijk dat (bewerkingen) van die<br />

componisten centraal op dit album, aangevuld met al<br />

even indrukwekkende opnames van Busoni en Zemlinksy.<br />

Sopraan Katrien Baerts schittert in het werkelijk<br />

prachtige arrangement dat De Leeuw maakte van Bergs<br />

Sieben frühe Lieder en ook Weberns Passacaglia krijgt<br />

een nieuwe diepgang in het arrangement voor klein<br />

ensemble. Aanbevolen. (Henri Drost)<br />

TV Series<br />

Borgia Seizoen 3<br />

Regie: Metin Huseyin<br />

In het derde en laatste seizoen van<br />

Borgia worden de spanningen binnen het<br />

Vaticaan tot een kookpunt opgevoerd.<br />

Rodrigo, alias Paus Alexander VI, keert terug om de<br />

macht over te nemen van zijn dochter Lucrezia die<br />

zich tijdens zijn afwezigheid populair heeft gemaakt bij<br />

zowel de kardinalen als het volk. Rodrigo maakt snel<br />

een einde aan het goedhartige bestuur van zijn dochter.<br />

Maria Callas –<br />

Remastered<br />

The Complete Studio<br />

Recordings (1949-1969)<br />

Warner Classics – 2564 633991 (69 cd) [3281897]<br />

Zoals met de erfenis van Maria Callas is omgesprongen<br />

is voor vele muziekliefhebbers een doorn in het oog.<br />

De eerste cd-versies waren slordig van lp overgezet, en<br />

daarin kwam jarenlang geen verandering. Ook latere<br />

versies bevatten slechte mastering, met een bij tijd<br />

en wijle zeer merkwaardige dynamiek en soms zelfs<br />

knip- en plakwerk. Nu Warner EMI heeft overgenomen<br />

en daarmee ook de Callas-catalogus in handen heeft,<br />

verschijnt wederom een complete uitgave van Callas’<br />

studio-opnames, ditmaal echter gebruikmakend van<br />

de originele banden, met zorg gedigitaliseerd in de<br />

befaamde Abbey Road-studio. Alle albums zijn voorzien<br />

van een replica van de oorspronkelijke albumhoes en<br />

zullen ook afzonderlijk verkrijgbaar zijn. Een eerste<br />

vergelijking van een tiental fragmenten laat horen dat<br />

de technici inderdaad hun uiterste best hebben gedaan<br />

om eerdere fouten te herstellen. (Henri Drost)<br />

Hij heeft geen tijd te verliezen: Rodrigo is doodziek<br />

en vreest een naderende dood. Eén van de vele<br />

problemen waar Rodrigo mee wordt geconfronteerd, is<br />

de felle machtsstrijd tussen de kardinalen van Frankrijk<br />

en Napels. Daarnaast heeft hij zijn handen vol aan<br />

een samenzwering die zijn familie van de troon kan<br />

stoten. Rodrigo smeedt plannen om zich met een<br />

vernietigende klap van al zijn vijanden te ontdoen.<br />

Maar de bloederige eindstrijd kan ook het einde<br />

betekenen van de kerk en van de Borgia’s<br />

kijktip<br />

Mad Men 6<br />

De winnaar van vijftien Primetime Emmy’s en vier Golden Globes® draait om de<br />

glitter en glamour van het gouden tijdperk van reclame, eind jaren zestig in New York.<br />

Overspel, intriges op kantoor, botsende ego’s en de grote culturele veranderingen van<br />

de jaren zestig: reclameman Don Draper (Golden Globe-winnaar Jon Hamm) moet<br />

voortdurend op zijn hoede zijn, wil hij overeind blijven in deze even genadeloze als<br />

fascinerende business…<br />

64 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

65<br />

TV Series<br />

kijktip<br />

Thicker Than Water<br />

Regie: Erik Leijonborg, Molly Hartleb, Anders Engström, Anette Winblad<br />

Cast: Stina Ekblad, Joel Spira, Aliette Opheim, Björn Bengtsson, Jessica Gabrowsky, Molly<br />

Nutley<br />

De Zweden weten niet van ophouden met ons te verwennen met goeie series. De<br />

makers van Wallander en de verfilming van het prachtige boek de 100 jarige man die<br />

uit het raam klom en verdween, hebben een familiedrama gemaakt om van te smullen.<br />

Anna Lisa rot met haar zoon Oskar een goed lopend pension. Voor de opening van het nieuwe seizoen<br />

vraagt ze haar zoon Lasse en dochter Jonna. Wanneer Anna Lisa plots overlijd en in haar testament opneemt<br />

dat de 3 kinderen een heel seizoen samen het pension moeten runnen met gezonde financiën. Een hele<br />

opgaaf, aangezien de kinderen niet met elkaar kunnen opschieten. 10 afleveringen lang van 55 minuten elk.<br />

Probeer maar eens te kijken zonder dat je denkt; “Nog één aflevering dan!”. (Jeroen van Heukelom)<br />

Movies<br />

Anni Felici (Those Happy<br />

Years)<br />

Regie: Daniele Luchetti<br />

Cast: Kim Rossi Stuart, Samuel Garofalo,<br />

Martina Gedeck, Micaela Ramazzotti,<br />

Niccolò Calvagna<br />

In deze ontroerende en geestige film van de Italiaanse<br />

regisseur Daniele Luchetti (Mio fratello è figlio unico),<br />

raakt de pretentieuze wereld van kunstenaar Guido op<br />

zijn kop door een rampzalige tentoonstelling en door de<br />

buitenechtelijke verlangens van zijn vrouw. Italië 1974.<br />

Guido, getrouwd met de prachtige Serena met wie hij<br />

twee zoontjes heeft, wil koste wat het kost doorbreken<br />

als beeldend kunstenaar. Als Guido via galeriehoudster<br />

Helke de kans krijgt om aan een groepstentoonstelling<br />

deel te nemen, is hij kapot als hij vernietigende<br />

recensies krijgt. Hij raakt nog meer van streek als<br />

zijn vrouw aankondigt dat ze de kinderen meeneemt<br />

naar een feministisch vakantieoord in Frankrijk op<br />

uitnodiging van dezelfde galeriehoudster.<br />

Best Offer<br />

Regie: Giuseppe Tornatore<br />

Cast: Geoffrey Rush, Sylvia Hoeks, Jim<br />

Sturgess, Donald Sutherland<br />

Een nieuwe film van Giuseppe Tornatore.<br />

Dan ga ik altijd al rechtop zitten. Na meesterwerken<br />

als Cinema Paradiso, Malena en Baaria is nu de film La<br />

Migliore Offerta oftewel The Best Offer uitgekomen.<br />

Zijn eerste Engelstalige prent, een thriller met een<br />

intrigerende plot. Een bekende veilingmeester wordt<br />

door een jonge vrouw gevraagd zicht te ontfermen over<br />

de nalatenschap van haar ouders. Deze geheimzinnige<br />

vrouw, die hij maar niet te zien krijgt, doet verlangens<br />

ontstaan waar hij zich niet van bewust was. The Best<br />

Offer is mede door Sylvia Hoeks, Donald Sutherland<br />

Geoffrey Rush en Jim Sturgess betoverend, de muziek<br />

van Ennio Morricone is geweldig en verhaal laat je<br />

achter met een brok in je keel. Een echte Giuseppe<br />

Tornatore dus. (Jeroen van Heukelom)<br />

Broos<br />

Regie: Mijke de Jong<br />

Cast: Adelheid Roosen, Marnie Blok,<br />

Lieneke le Roux,<br />

Vijf zussen komen bij elkaar in een<br />

vakantiehuisje om te bespreken wat ze gaan doen rond<br />

het veertigjarige huwelijksfeest van hun ouders. Al<br />

gauw breekt er ruzie tussen de dames uit en oud zeer<br />

wordt uitgepraat. Dan komt er een groot geheim boven<br />

water, waar de dames al een tijd mee worstelen. Vader<br />

blijkt ooit anderhalf jaar verdwenen te zijn geweest,<br />

een ‘geheim’ waar de zussen verschillende ideeën<br />

over hebben. En ieder heeft zo zijn eigen theorie over<br />

deze periode. Broos, een intieme verfilming van een<br />

theatervoorstelling van Stichting De Akteurs gespeeld


movies<br />

door dezelfde actrices (Marnie Blok, Maartje Nevejan, gerekend. Veldwerk is het enige dat hem voldoening<br />

Leonoor Pauw, Adelheid Roosen, Lieneke le Roux), gaat geeft. Samen met zijn nieuwe assistent Assad heropent<br />

over rivaliteit in een gezin, het recht om te zwijgen, Mørck de vijf jaar oude zaak van de verdwenen jonge<br />

maar ook de behoefte aan verbondenheid. Tijdens het politica Merete Lynggaard. Dit ongewone duo moet niet<br />

Nederlands Film Festival in 1997 werd het Gouden Kalf alleen een schijnbaar onoplosbaar mysterie ontrafelen<br />

voor Beste Actrice aan de vijf actrices samen uitgereikt. waarbij ze hun eigen leven op het spel zetten, ze<br />

Het vervolg Brozer draait vanaf 2 oktober in de bioscoop. moeten ook opboksen tegen hun oversten, die<br />

allerminst verheugd zijn met hun manier van werken.<br />

De Vrouw In De Kooi<br />

Eigenwijs als ze zijn, storten Carl en Assad zich in een<br />

Regie: Mikkel Nørgaard<br />

jacht die hen meesleurt in de donkere onderstroom van<br />

Cast: Nikolaj Lie Kaas, Fares Fares, Sonja misbruik en kwaad die onder het zo gepolijste imago<br />

Richter<br />

van Scandinavië schuilgaat.<br />

Detective Carl Mørck, een notoire<br />

brompot, is chagrijniger dan ooit. Na een compleet<br />

Godzilla (2014)<br />

misgelopen interventie, wordt hij verbannen naar<br />

Regie: Gareth Edwards<br />

een saai nieuw departement, weggemoffeld in de<br />

Cast: Aaron Taylor-Johnson, Elizabeth<br />

catacomben van het politiebureau. Departement ‘Q’ is<br />

Olsen, Bryan Cranston, Ken Watanabe<br />

opgericht met als enig doel oude, vastgelopen dossiers<br />

In deze duistere en realistische<br />

te klasseren. Dat is echter buiten de koppige Mørck sciencefiction-actiefilm, keert Godzilla terug naar zijn<br />

kijktips<br />

Starred Up<br />

Regie: David Mackenzie<br />

Cast: Jack O’ Conell, Ben Mendelsohn, Rupert Friend<br />

Eric is een 19 jarige jongen die van een jeugdinrichting overgeplaatst wordt<br />

naar een gevangenis. Die sanctie is bedoeld voor oncontroleerbare jongeren, die<br />

daarmee ‘starred up’ worden. Eric is geen watje en heeft op de eerste dag al een<br />

medegevangene in elkaar geslagen, enkel cipiers bedreigd en een mes gefabriceerd.<br />

Eric, gespeeld door aanstormend talent Jack O’Connell, is een onvoorspelbare, brutale, hyperagressieve<br />

maar ook verstandige kerel. Verstandig, omdat het lijkt dat hij zich wel redt in de gevangenis. Totdat hij er<br />

achter komt dat zijn eigen vader ook in deze gevangenis zit. De verstoorde vader-zoon relatie geeft de film<br />

meer diepgang en is daardoor juist de moeite waard. Keihard en toch een erg gevoelige film. (Jeroen van<br />

Heukelom)<br />

Tracks<br />

Regie: John Curran<br />

Cast: Mia Wasikowska, Adam Driver<br />

Tracks is gebaseerd op de legendarische trektocht van ontdekkingsreizigster Robyn<br />

Davidson door de Australische woestijn. De indrukwekkende 2700 km legt ze per voet<br />

af, samen met haar hond en vier dromedarissen. De film verzandt gelukkig niet in een<br />

eentonige film over de eenzaamheid en de woestijn. Ja, je ziet veel woestijn en ja, er<br />

is weinig dialoog. Maar toch is de film prachtig om naar te kijken, niet alleen om de prachtige beelden<br />

van zonsondergangen over het woestijnzand en de aboriginals, maar ook door actrice Mia Wasikowska. Zij<br />

speelt werkelijk een fenomenale rol. De hitte van de woestijn, maar vooral de eenzaamheid is soms bijna<br />

voelbaar. (Jeroen van Heukelom)<br />

DE ARTHOUSEHITS VAN DIT JAAR!<br />

★★★★ de Volkskrant<br />

★★★★ NRC Handelsblad<br />

★★★★ Trouw<br />

oorsprong als een van ‘s wereld meest herkenbare<br />

monsters. In dit spectaculaire avontuur dat werd<br />

geregisseerd door Gareth Edwards en waaraan een cast<br />

vol internationale sterren meewerkte, neemt Godzilla<br />

het op tegen boosaardige wezens die als gevolg van<br />

menselijke wetenschappelijke arrogantie ons bestaan<br />

bedreigen.<br />

Hartenstraat<br />

Regie: Sanne Vogel<br />

Cast: Marwan Kenzari, Georgina Verbaan,<br />

Jan Kooijman, Benja Bruijning<br />

Deze sprankelende romantische feelgood<br />

comedy speelt zich af in de Negen Straatjes in<br />

Amsterdam. In dit dorpje in de stad lijkt iedereen op<br />

zoek naar liefde. Zoals de onverbeterlijke rokkenjager<br />

Bas, de senioren Bep en Aart en het gesettelde stel<br />

Rein en Jacob. De enige die niet op zoek is naar liefde,<br />

is Daan. Hij woont hier met zijn dochter Saar in de<br />

Hartenstraat, waar hij zijn een eigen zaak als traiteur<br />

heeft.<br />

★★★★ Trouw<br />

★★★★ De Filmkrant<br />

★★★★ Cinema.nl<br />

NU OP DVD!<br />

www.homescreen.nl<br />

movies<br />

★★★★ de Volkskrant<br />

★★★★ Het Parool<br />

★★★★ NRC Handelsblad<br />

Miele<br />

Regie: Valeria Golino<br />

Cast: Jasmine Trinca, Vinicio Marchioni,<br />

Carlo Cecchi<br />

De eigenzinnige Irene (Jasmine Trinca)<br />

woont in haar eentje aan de kustlijn van Rome. Ze<br />

laat haar vriend en ouders in de waan dat ze studeert.<br />

In werkelijkheid haalt ze illegaal inslaapmiddelen uit<br />

Italië. Ze maakt het haar levensdoel om met dit middel<br />

terminaal zieken een kans te geven om vredig te<br />

sterven. Wanneer ze op een dag bij een nieuwe ‘klant’<br />

aankomt, Grimaldi genaamd (Carlo Cecchi), blijkt hij<br />

niet dodelijk ziek te zijn. Toch wil hij wel dood. Omdat<br />

Irene zijn dood niet op haar geweten wil hebben zijn<br />

de twee tegen hun zin in tot elkaar veroordeeld. Het<br />

zet haar werk in een compleet ander daglicht. Miele is<br />

het regiedebuut van de Italiaanse actrice Valeria Golino<br />

en is gebaseerd op het boek Vi Perdono van Angela del<br />

Fabbro. De hoofdrollen worden vertolkt door Jasmine<br />

Trinca, bekend van La Stanza Del Figlio en La Meglio<br />

Gioventu en Carlo Cecchi (Le Violin Rouge, Stealing<br />

Beauty).<br />

66 67


movies<br />

My Sweet Pepperland<br />

Regie: Hiner Saleem<br />

Suat Cast: Korkmaz Arslan, Feyyaz<br />

Duman Usta,<br />

Baran is een held uit de Koerdische<br />

onafhankelijkheidsoorlog, die politieagent is in<br />

de hoofdstad Erbil. In plaats van op zijn lauweren<br />

te rusten en te genieten van zijn welverdiende<br />

pensioen, aanvaardt hij een laatste opdracht. Hij wordt<br />

gestationeerd in een kleine vallei, waar de grenzen van<br />

Iran, Turkije en Irak samenkomen. Eenmaal gearriveerd<br />

in het wetteloze gebied, weigert hij onderwerping<br />

aan het plaatselijke stammenhoofd. Maar Baran staat<br />

niet alleen in zijn verzet. Ook de ravissante schooljuf<br />

Govend voert haar eigen opstand.<br />

Run & Jump<br />

Regie: Steph Green<br />

Cast: Will Forte, Maxine Peake<br />

In Run & Jump speelt Saturday<br />

Night Live-komiek Will Forte een<br />

van zijn eerste serieuze filmrollen. Run & Jump is<br />

een onconventioneel liefdesverhaal en een intiem<br />

familieportret ineen. Als de 38-jarige vader Conor<br />

(Edward Macliam) een beroerte krijgt, blijft er weinig<br />

van zijn oude karakter over. Zijn vrouw Vanetia (Maxine<br />

Peake) en kinderen hebben grote moeite om opnieuw<br />

aansluiting te vinden bij hun veranderde vader en<br />

echtgenoot. Ondertussen komt de Amerikaanse dokter<br />

Ted Fielding, gespeeld door Will Forte, bij het gezin<br />

Vochtige Streken<br />

Regie: Charlotte Roche<br />

in huis wonen om een onderzoek te doen naar de<br />

gevolgen van Conors beroerte. Zijn aanwezigheid zorgt<br />

voor plezier en ontspanning binnen de familie, maar<br />

veroorzaakt bij Vanetia ook een hoop verwarring.<br />

Supercondiaque<br />

Regie: Dany Boon<br />

Cast: Alice Pol, Dany Boon, Judith El Zein,<br />

Kad Merad<br />

Het grappige duo uit Bienvenue chez les<br />

Chtis is terug! Dany Boon en Kad Merad bundelen hun<br />

humoristische talent opnieuw in een ‘besmettelijk’<br />

leuke komedie over Romain (Boon), een eenzame<br />

fotograaf met een allesoverheersende angst voor<br />

ziektes en bacteriën. Zijn huisarts en beste vriend<br />

Dimitri (Merad) is zijn jarenlange gezeur over elk pijntje<br />

meer dan zat en staat op het punt hem voor altijd de<br />

deur te wijzen want Romain begint zelfs zijn privéleven<br />

te infiltreren met zijn opdringerige en obsessieve<br />

gedrag. Dimitri besluit hem echter nog één laatste kans<br />

te geven door op zoek te gaan naar de perfecte vrouw<br />

voor zijn vriend, die hem hopelijk uit liefde genoeg<br />

afleiding weet te geven om zijn angstige leven op een<br />

beter spoor te zetten. Maar een lidmaatschap voor een<br />

datingsite, wat bezoekjes aan de sportschool en enkele<br />

verleidingstechnieken maken van Romain absoluut<br />

nog geen Don Juan, en al snel blijkt op hilarische<br />

wijze dat het plan nog wel eens het uiterste van hun<br />

vriendschap kan gaan eisen.<br />

kijktip<br />

Cast: Carla Juri, Marlen Kruse, Christoph Letkowski, Anna König, Selam Tadese<br />

Boekverfilming van de gelijknamige roman geschreven door Charlotte Roche. In Duitsland<br />

heeft het nogal wat stof doen opwaaien en dat is op zich niet verwonderlijk. Er worden<br />

taboes besproken alsof het niets is en schaamteloos verteld de hoofdrolspeelster over<br />

experimenteren met sex, jagen op mannen met lichaamsgeur en ook persoonlijke<br />

hygiene is niet zo belangrijk. wanneer ze in het ziekenhuis beland na een foutje met het scheren brengt ze<br />

daar wat leven in de brouwerij en raakt ze verliefd op een verpleger. Stiekem hoopt ze dat ze ervoor kan<br />

zorgen dat haar gescheiden ouders weer bij elkaar komen. vrolijke film met vieze en openhartige praatjes<br />

die met een flinke dot humor het wangniveau weet te overstijgen.<br />

Stort € 30<br />

of meer op rekening<br />

NL51ABNA 0438 6553 70<br />

tnv Stichting Fuurland, Amsterdam<br />

ovv ‘Donateur’ & adres<br />

ELKE MAAND IN DE BUS? WORD DONATEUR!<br />

movies<br />

E L K E M A A N D A L L E N I E U W E F I L M S , I N T E R V I E W S , O P I N I E S & A C H T E R G R O N D E N L A AT S T E F I L M N I E U W S O P F I L M K R A N T. N L<br />

MARWAN KENZARI<br />

COLOFON<br />

Hoofdredactie<br />

Bert Dijkman<br />

Redactie<br />

Jorn van der Linde, Dick van Dijk,<br />

Henri Drost, Menno Borst<br />

Vormgeving<br />

Eric-Jan Westen,<br />

e.westen@westerstorm.nl<br />

Druk<br />

Drukkerij Sintjoris nv, Merendree<br />

België<br />

Medewerkers Niels Achtereekte,<br />

Jos van den Berg, Ronald Besemer,<br />

Frits Broekema, Cecile Bol, Ron<br />

Bulters, Appie Clermonts, Erik<br />

Damen, Dennis Dekker, Jan Doense,<br />

Henri Drost, Joost van den Dungen,<br />

Hermen Dijkstra, Ruben Eg, Sanna<br />

Marije van Elst, Willem Jaap van<br />

Essen, Jesse Frelink, Luc van Gaans,<br />

Jeroen van Heukelom, Barend<br />

Florijn, Gijs Hesselmans, Jan Jasper,<br />

Albert Jonker, Martin Kikkert, Dries<br />

Klontje, Stefan Koer, Martijn Koetsier,<br />

Wim Koevoet, Marjan Kok, Bram<br />

van Kolfschoten Stephan Lam, Ron<br />

Loontjens, Max Majorana, Erik Mundt,<br />

Corné Ooijman, Bram Peeters, Rena<br />

Postma, Marco van Ravenhorst,<br />

Linda Rettenwander, Wiebren<br />

Rijkeboer, Peter Simmers, Martin<br />

Smeets, Jelle Teitsma, Menno Valk,<br />

Louk Vanderschuren, Jeroen Vedder,<br />

Rik Veenhuijsen, Paul van ‘t Veer,<br />

Ruud Verkerk, Cees Visser, Jesse<br />

Voorn, Jurgen Vreugdenhil, Jan de<br />

Vries, André de Waal, Michel Weber,<br />

Jeroen Wierstra, Enno de Witt, Erwin<br />

Zijleman, Wil Zenhorst.<br />

Adres<br />

Postus 71, 7400 AB Deventer,<br />

email: redactie@platomania.nl<br />

Abonneren:<br />

Stort 20 euro’s op rekening<br />

ING bank 68.22.14.655 van Plato<br />

<strong>Mania</strong>, (10 nummers).<br />

Voor buitenlandse betalingen:<br />

IBAN NL67INGB0682214655<br />

BIC INGBNL2A<br />

Onder vermelding van naam en<br />

adres. Voor Belgische abonnees is<br />

het 30 euro voor 10 nummers i.v.m.<br />

hogere portokosten.<br />

<strong>Mania</strong> 312 verschijnt op 7 november<br />

68 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

69


<strong>Mania</strong> <strong>311</strong><br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

mania klASSIEK <strong>311</strong><br />

ADRESSEN<br />

CONCERTO<br />

Utrechtstraat 52-60<br />

1017VP Amsterdam<br />

020 6235228<br />

info@concerto.nl<br />

www.concerto.nl<br />

Plato To Go – Gigant<br />

Nieuwstraat 377<br />

7<strong>311</strong> BR Apeldoorn<br />

Praamstra<br />

Keizerstraat 2<br />

7411 HG Deventer<br />

praamstra@platomania.nl<br />

PLATO<br />

Oude Ebbingestraat 41-43<br />

9712 HB Groningen<br />

050-3135055<br />

groningen@platmania.nl<br />

Klokkensteeg 14<br />

8011 XV Zwolle<br />

038-4225354<br />

zwolle@platomania.nl<br />

Vrouwensteeg 4-6<br />

2312 BZ Leiden<br />

071-5149689<br />

leiden@platomania.nl<br />

Voorstraat 35<br />

3512 AJ Utrecht<br />

030-2310826<br />

utrecht@platomania.nl<br />

www.platomania.nl<br />

KROESE<br />

Rijnstraat 31<br />

6811 EW Arnhem<br />

026-3705116<br />

arnhem@kroese-online.nl<br />

Molenstraat 126<br />

Nijmegen<br />

024-3221346<br />

nijmegen@kroese-online.nl<br />

www.kroese-online.nl<br />

SOUNDS<br />

Parade 66<br />

5911 CE Venlo<br />

077-3510625<br />

info@sounds-venlo.nl<br />

www.sounds-venlo.nl<br />

VELVET MUSIC<br />

Havik 7A<br />

3811Ex Amersfoort<br />

033-4621065<br />

amersfoort@velvetmusic.nl<br />

Maandereind 40<br />

6711AD Ede<br />

0318 615403<br />

ede@velvetmusic.nl<br />

Boterstraat 10<br />

1811 HP Alkmaar<br />

072-2200205<br />

alkmaar@velvetmusic.nl<br />

Rozengracht 40<br />

1016NC Amsterdam<br />

020-4228777<br />

amsterdam@velvetmusic.nl<br />

Vriesestraat 110<br />

3<strong>311</strong> NS Dordrecht<br />

078-6141481<br />

dordrecht@velvetmusic.nl<br />

Tolbrugstraat 12<br />

4811 WN Breda<br />

076-5212569<br />

breda@velvetmusic.nl<br />

Oude Binnenweg 121A<br />

3012 JC Rotterdam<br />

010-4134423<br />

rotterdam@velvetmusic.nl<br />

Nieuwe Rijn 34<br />

2312 JE Leiden<br />

071-5128157<br />

leiden@velvetmusic.nl<br />

Voldersgracht 3<br />

2611 ET Delft<br />

tel. 015-2133020<br />

delft@velvetmusic.nl<br />

Boekhandel Broekhuis<br />

Wemenstraat 45<br />

7551 EW Hengelo<br />

hengelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Markstraat 12<br />

7511 GD Enschede<br />

enschede@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Koornmarkt 24<br />

7607 HZ Almelo<br />

almelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

www.boekhandelbroekhuis.nl<br />

De Waterput<br />

Bosstraat 36<br />

4611 ND Bergen op Zoom<br />

Tel 0164-237418<br />

info@waterput.nl<br />

De Drukkerij<br />

Markt 51<br />

4331 LK Middelburg<br />

Tel 0118 886 874<br />

muziek@drukkerijmiddelburg.nl<br />

North End Haarlem<br />

Marsmanplein 19<br />

2025 DT Haarlem<br />

023-5375745<br />

www.northendhaarlem.nl<br />

‘t Oor<br />

Leeuwenstraat 44<br />

1211EW Hilversum<br />

035-6216579<br />

hilversum@platenhuis-het-oor.nl<br />

Brouwerstraat 10<br />

1315BP Almere Stad<br />

036-5302306<br />

almere@platenhuis-het-oor.nl<br />

www.platenhuis-het-oor.nl<br />

ELLEN TEN DAMME<br />

Berlin<br />

N<br />

HOZIER<br />

Hozier<br />

LEONARD COHEN<br />

Popular Problems<br />

LUISTERTRIPS<br />

MARIANNE FAITHFULL<br />

Give My Love To London<br />

RISKDISC<br />

grand cru<br />

EMIL LANDMAN<br />

Colours And Their Things<br />

PERFUME GENIUS<br />

Too Bright<br />

www.velvetmusic.nl<br />

De <strong>Mania</strong> is ook verkrijgbaar bij:<br />

TWEEDY<br />

Sukierae<br />

SOFIE WINTERSON<br />

Wires<br />

FLYING COLOURS<br />

Second Nature<br />

JUSTIN TOWNES EARLE<br />

Single Mothers<br />

Poort Music<br />

Voorstreek 6<br />

8911 JN Leeuwarden<br />

Mollema Music World<br />

Voorstraat 11<br />

8801 KZ Franeker<br />

Jan Cas Sombroek<br />

Havenstraat 3<br />

1131 BS Volendam<br />

Music machine<br />

Paardestraat 11<br />

6131 HA Sittard<br />

Pieter v. Os<br />

Snellestraat 44<br />

5211 EN ‘s-Hertogenbosch<br />

Blue Music<br />

Oude straat 24<br />

8261 CP Kampen<br />

Evelyn Novacek<br />

Meint Veningastr. 132<br />

9601 KJ Hoogezand<br />

Hekman Muziek<br />

Torenstraat 34<br />

9671 EE Winschoten<br />

Cd-Teek<br />

Kleine Berg 52<br />

5611 JV Eindhoven<br />

Velvet/Paagman<br />

Frederik Hendriklaan 217<br />

2582 CB Den Haag<br />

Popeye<br />

Drienerstraat 9<br />

7551 HJ Hengelo<br />

Free Music Hi Fidelity<br />

Turfmarkt 12<br />

2801 HA Gouda<br />

Satisfaction<br />

Oranje Nassaustraat 29<br />

6411 LE Heerlen<br />

CD-Kiosk<br />

De Schakel 3<br />

5341 CM Oss<br />

Get Back Music<br />

Voorstraat 18<br />

3<strong>311</strong> ER Dordrecht<br />

SONNY KNIGHT AND HIS FLYING LOTUS<br />

OASIS<br />

CECILIA BARTOLI<br />

FABULOUS LAKERS You’re Dead<br />

(What’s the Story) St. Petersburg<br />

I’m Still Here<br />

Morning Glory<br />

70 71

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!