Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Het blad van/voor muziekliefhebbers 10 oktober 2014 | nr. <strong>311</strong><br />
No Risk Disc:<br />
HOZIER
N RISK<br />
DISC<br />
mania <strong>311</strong><br />
HOZIER<br />
Hozier<br />
CD CD+Bonus 2LP<br />
(Island/Universal)<br />
Take Me To Church van de 24-jarige Ier Andrew<br />
Hozier-Byrne heeft inmiddels overal ter wereld diepe<br />
sporen achtergelaten. Het allesomvattende geluid<br />
van zijn reeds uitgebrachte single opent het titelloze<br />
debuutalbum op fraaie wijze. De bombastische plaat<br />
ging al eerder volledig viraal en voelt in zijn geheel<br />
als een soort structurele apotheose. Na dit klapstuk<br />
nemen gitaren en drumpartijen op Angel Of Small<br />
Death And The Codeine Scene de regie over. En<br />
alhoewel Hozier zelf rept over de samensmelting van<br />
soul, blues en gospel, is het gitaarspel bij tijd en wijle<br />
dusdanig aanwezig dat het genre rock ook rustig aan<br />
zijn oeuvre mag worden toegevoegd. Het nummer<br />
Jackie And Wilson is daar een mooi voorbeeld van.<br />
De kracht van het dertien nummers tellende album<br />
is duidelijk de stem van Hozier. Lichte twijfels over de<br />
sterkte van een track worden steevast en welhaast<br />
zonder moeite door hem weggezongen. Niet dat<br />
dit vaak nodig is. Integendeel. De plaat barst van<br />
ambitie, talent én uitstekende songs. Van het<br />
lichtvoetige From Eden en het gevoelige duet In<br />
A Week tot het hoopgevende Foreigner’s God en<br />
de akoestische afsluiter Cherry Wine (live) weet<br />
Hozier de grote belofte in te lossen. Sterk debuut!<br />
(Jelle Teitsma)<br />
3
Pop & Rock<br />
BADE<br />
Miracle Wave<br />
CD LP<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
(Caroline/Universal)<br />
The Sheer kende tien jaar geleden een vliegende start met het album The<br />
Keyword Is Excitement, de single Right Now en de winst van een Zilveren<br />
Harp, maar inmiddels is het al geruime tijd stil rond deze Nederlandse<br />
band. Het derde – en vooralsnog laatste – album Here And Now And Long Before dateert alweer<br />
van 2009. Voor de fans is er goed nieuws, want zanger/gitarist Bart van Liemt laat eindelijk weer<br />
van zich horen. Bade heet het nieuwe project van de Haarlemmer. De catchy eerste single Hide<br />
No More schopte het eerder dit jaar al tot 3FM Megahit en nu is er een volledige plaat. Miracle<br />
Wave werd opgenomen in Oxford in de studio van producer Sam Williams, die eerder werkte met<br />
onder meer Supergrass, The Noisettes en Plan B. Het resultaat van de samenwerking is een prima<br />
album vol instant hits in een pakkende mix van Britpop en electropop. (Marco van Ravenhorst)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
TONY BENNETT / LADY GAGA<br />
Cheek To Cheek CD CD deluxe<br />
(Universal)<br />
Het is misschien niet het meest voor de hand liggende<br />
samenwerkingsverband: een controversiële popkoningin met een<br />
klassieke crooner. Maar dit bijzondere album laat horen dat de<br />
combinatie jong en oud werkt. Lady Gaga bewijst dat zij in het hedendaagse muziektijdperk<br />
van digitaal remasteren en synthetische stemvervorming meer is dan alleen een commercieel<br />
popicoon. Ze kan het namelijk prima af zonder bombastische beats en elektronische<br />
ondersteuning en beschikt daadwerkelijk over een gouden strot. Bennett laat op zijn beurt horen nog<br />
steeds tot één van de beste vertolkers van het Great American Songbook te zijn. Samen klinkt het verrassende<br />
duo als een gouden combinatie. Klassiekers als Anything Goes, Ev’ry Time We Say Goodbye, It Don’t Mean a<br />
Thing en titelnummer Cheek to Cheek mogen dan natuurlijk niet ontbreken. Een verrassend goede plaat en<br />
met de donkere dagen voor de boeg een instant succesalbum. (Marjan Kok)<br />
MAGGIE BJORKLUND<br />
Shaken CD LP<br />
(Bloodshot/Bertus)<br />
Met dank aan de heren van Calexico kwamen wij in 2011 de Deense pedalsteelgitariste,<br />
zangeres en componiste Maggie Björklund op het spoor, die naast Mark Lanegan en<br />
Jon Auer (The Posies) hun welbekende sferische bijdrage schiepen op Coming Home.<br />
Dat Noord-Amerikaanse woestijngeluid (het trompetje van Jacob Valenzuela!) ontbreekt vrijwel op Shaken,<br />
ondanks John Convertino op drums (misschien Ashes nog). Door eminente productie van John Parrish (PJ<br />
Harvey), Barb Hunter op cello en Jim Barr (Portishead) als bassist verschuift de muziek richting West-Amerika,<br />
beter gezegd het wilde westen waar Ennio Morricone zijn pistoolgevechten situeert zoals te horen hier op The<br />
Unlucky. Algehele tendens: onheilspellend dromerig maar pakkend, een addertje onder het gras waar Serge<br />
Gainsbourg meester in was. Diens geest waart rond op Shaken (Name In The Sand) evenals Lee Hazelwood<br />
(die twang) waarbij Björklund dan de Nancy Sinatra van dienst is als zij zingt. Fro Fro Heart is een aangrijpend,<br />
broeierig duet met Kurt Wagner van Lambchop, goed die ook weer eens te horen. Jack White vroeg Björklund<br />
mee op tournee en voor zijn Lazaretto. Dat onderschrijft haar (instrumentale) kwaliteiten. Zéker ook weer<br />
jaarlijstjeswerk wat ons betreft. (Albert Jonker)<br />
Pop & Rock<br />
ARTHUR ADAM<br />
Magic Light CD<br />
Arthur Adam is een getalenteerde<br />
Nederlandse singer-songwriter en hij<br />
komt met zijn vierde album. Zoals gebruikelijk speelt<br />
hij bijna alles zelf en klinkt het goed. Adam verhuisde<br />
terug naar Twente en de rust doet goed. Hij verscheen<br />
tientallen keren bij 3FM, bij DWDD en is favoriet bij vele<br />
dj’s. Maar bij het grote publiek wil hij niet doorbreken.<br />
Meer dan dit uitstekende album kan hij niet doen. (Erik<br />
Mundt)<br />
ALLO DARLIN’<br />
We Come From The Same Place<br />
CD LP<br />
Voor de helft bestaande uit Australiërs<br />
en de andere helft uit Engelsen is de uitvalsbasis van<br />
Allo Darlin’ Londen. Met zachtaardige daadkracht<br />
zingt frontvrouwe Elizabeth Morris de meest<br />
onweerstaanbare popliedjes. Op dit derde album<br />
lijken ze andermaal een set prijsliedjes uit de mouw<br />
te hebben geschut. De opwekkende melodieën<br />
doorvlochten met prikkelende gitaarlijnen klinken als<br />
prototype gitaarpop van het tijdloze soort. Er zijn er<br />
niet veel in het genre die met zulke fijne liedjes als<br />
Romance And Adventure of Crickets In The Rain dit<br />
niveau halen. Dat alles zo eenvoudig lijkt te klinken,<br />
is in dit geval een teken van absolute klasse. (Corné<br />
Ooijman)<br />
BASS DRUM OF DEATH<br />
Rip This<br />
CD LP<br />
Ik zal eerlijk toegeven dat ik de vorige<br />
plaat van dit Amerikaanse garage-duo<br />
uitsluitend een eerste luisterbeurt gunde op basis<br />
van de bandnaam. Gelukkig werd die bravoure volop<br />
waar gemaakt. Op hun derde album Rip This giert het<br />
tweetal onverstoord verder, al lijken ze dit keer iets<br />
meer te vertrouwen op hun neus voor pakkende riffs.<br />
Prima plaat voor wie de laatste van The Black Keys toch<br />
iets te braaf vond. (Martijn Koetsier)<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
ELLEN TEN DAMME & THE MAGPIE<br />
ORCHESTRA<br />
Berlin CD<br />
(Mars/PIAS/Rough Trade)<br />
Het Concertgebouw in Amsterdam is een plek<br />
waar sinds begin jaren zeventig naast grote<br />
componisten en dirigenten op gezette tijden<br />
ook pop en rock gehoord kan worden. Een<br />
rasartieste als Ellen Ten Damme hoort daar zeker<br />
in thuis. Haar vlammende en hartverwarmende<br />
podiumpersoonlijkheid mag dan in een<br />
schouwburgzaal het beste tot z’n recht komen.<br />
Een serieus concert zonder acrobatische fratsen<br />
hoort daar ook gewoon bij. Zingen in het Duits<br />
is als haar tweede moedertaal en op dit live<br />
opgenomen album doet ze dat verpletterend<br />
goed. Marlene Dietrich, Hildegard Knef en ook<br />
Udo Lindenberg, brengt ze vol overtuiging en<br />
met flair. Enkele liedjes uit haar eigen repertoire<br />
heeft ze voor de gelegenheid in het Duits laten<br />
vertalen. Samen vormen ze een prachtige<br />
staalkaart van de Duitse liedkunst met als<br />
absoluut hoogtepunt haar versie van Nina Hagen’s<br />
Naturträne waar ze de hoogste pieken van haar<br />
stem met veel gemak weet te vinden. Gute nach<br />
freunde es wird zeit für mich zu gehen mag dan<br />
natuurlijk niet ontbreken als afsluiter. (RV)<br />
4<br />
platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 5
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
ANDY BURROWS<br />
Fall Together Again CD LP<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Multi-instrumentalist Andy Burrows heeft als drummer carrière gemaakt<br />
bij grote Britse bands als Razorlight en We Are Scientists. Als songwriter<br />
zat hij bepaald niet stil en was hij onder andere medeverantwoordelijk<br />
voor Razorlights wereldhit America. Met Fall Together Again levert hij zijn tweede soloalbum<br />
album af en, net als op het voorgaande album, neemt hij weer het leeuwendeel van het<br />
instrumentarium voor zijn rekening. Het resultaat is verbluffend mooi. Met zijn plezierige<br />
stem loodst hij de luisteraars door een mooi geproduceerde plaat met zeer sterke songs<br />
die invloeden ontlenen of doen denken aan Paul McCartney, Crowded House en Ben Folds.<br />
Vooral All This I’ve Heard Before laat een veelzijdige Burrows horen: iemand die in staat is<br />
om aanstekelijke popmuziek te combineren met interessante muzikale wendingen. Het enige<br />
minpunt aan dit album is de lengte. Na elf liedjes, die 35 minuten in beslag nemen, is het<br />
gedaan. Veel te kort! (Luc van Gaans)<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
JULIAN CASABLANCAS & THE VOID<br />
Tyranny CD<br />
(Kobalt/V2)<br />
De wegen van Julian Casablancas zijn nog altijd vrij ondoorgrondelijk.<br />
Op de eerste platen van The Strokes ging dat gepaard met een<br />
onweerstaanbare charme op muzikaal vlak, maar de laatste jaren heeft<br />
dat opvallend weinig opgeleverd. Zijn mierzoete soloplaat en die slaapverwekkende laatst van<br />
The Strokes kunnen we in ieder geval niet tot de hoogtepunten uit zijn carrière rekenen. Geldt dat wel voor<br />
zijn nieuwste project. Niet echt, tenzij je een hoge mate van ontoegankelijkheid een verdienste wilt noemen.<br />
Het vliegt letterlijk alle kanten op, wat zowel zijn voor- en nadelen heeft. Als geheel is het simpelweg een te<br />
lang en wisselvallig album. Daar staat tegenover dat er momenten zijn waarop Casablancas zich nog steeds<br />
een prikkelend muzikaal fenomeen toont. Zoals in het verontrustende Father Electricity bijvoorbeeld, waarop er<br />
ineens een fraai staaltje afro-jazz tevoorschijn komt. Vlak voor het einde biedt Nintendo Blood ook nog even<br />
een welkom lichtpunt. Aan ideeën geen gebrek, maar de manier waarop die vorm krijgen mag wat minder<br />
vrijblijvend. (Martijn Koetsier)<br />
DATSUNS<br />
Deep Sleep CD LP<br />
(V2)<br />
Het zesde studioalbum van The Datsuns kwam tot stand in Auckland. De band bestaat<br />
sinds 1995, maar sinds 2000 onder de naam The Datsuns. De leden wonen inmiddels<br />
verspreid over de wereld en het is uniek dat ze af en toe op dezelfde plaats zijn. Ze<br />
hebben ook allemaal elders verplichtingen, maar als ze dan samen zijn, maken ze ook muziek en nemen die<br />
op. Invloeden als Deep Purple en Blue Oyster Cult zijn weer duidelijk te horen. Omdat ze zo ver van elkaar<br />
vandaan wonen, duurde het twee jaar voor ze weer een album uit zouden brengen. Hun muziek klinkt<br />
enthousiast, zwaar psychedelisch en geworteld in de jaren zeventig. De hoes is fraai, van een Franse comicartiest,<br />
die ze wisten op te sporen en die zijn werk aan hun beschikbaar stelde. Het album kwam tot stand in<br />
tien dagen en daarom klinkt het zo goed. Prima album. (Erik Mundt)<br />
Popular Problems<br />
grand cru<br />
LEONARD COHEN<br />
CD LP+CD<br />
(Columbia/Sony Music)<br />
Jongetjes zijn we, allemaal. Jongetjes<br />
die moeten leren het ‘slow’ te doen.<br />
Nee, niet alleen ‘dat’, maar vooral<br />
gewoon leven. Of we nu twintig, veertig of zestig<br />
zijn, we kunnen allemaal leren van Leonard Cohen,<br />
inmiddels tachtig, maar ach, Cohen was altijd al<br />
een man tussen jongetjes, zelfs ten tijde van zijn<br />
debuut. Dat hij nu met wandelstok poseert op de<br />
hoes van Popular Problems doet daar niets aan af,<br />
sterker, Cohen klinkt vitaal als altijd, want ‘It’s not<br />
because I’m old, it’s not the life I’ve led, I always liked<br />
it slow, that’s what my mama said’. Met Slow zet<br />
Cohen gelijk de toon voor een album dat aangenaam<br />
voortkabbelt, maar zodoende meer en meer onder<br />
de huid kruipt. De soms eigentijdse productie krijgt<br />
gelukkig nergens de overhand, de baritonstem<br />
klinkt hooguit nog wat donkerder, maar verder is<br />
Popular Problems volkomen tijdloos. Zoeken naar<br />
prijsnummers is volkomen zinloos, elk nummer is<br />
in de roos, maar wie naar het begin van Did I Ever<br />
Love You kan luisteren zonder een brok in de keel<br />
te krijgen, heeft een hart van steen. Cohens stem<br />
vertoont meer en meer gelijkenis met die van Bob<br />
Dylan en eerlijk gezegd is Dylan zo’n beetje de enige<br />
die zich kan meten met Cohen – Neil Young maakt al<br />
jaren platen die weliswaar niet slecht zijn, maar niet<br />
beklijven. En juist dat doet Cohen wel. ‘You got me<br />
singing the Hallelujah song’ zingt hij in slotnummer<br />
You Got Me Singing, met een knipoog naar wat in<br />
elk geval zijn meest gecoverde nummer is, waarna<br />
de luisteraar vol hunkering terugkeert naar het<br />
eerste nummer, ‘just to make it last’. (Henri Drost)<br />
6<br />
7
Pop & Rock<br />
Luister<br />
trip<br />
MARIANNE FAITHFULL<br />
Give My Love To London CD LP<br />
(Dramatico/PIAS/Rough Trade)<br />
In de negenenveertig jaar na haar debuut,<br />
met het folkalbum Come My Way, is Marianne<br />
Faithfull uitgegroeid tot een icoon. Maar net als<br />
Leonard Cohen rust zijn niet op haar lauweren,<br />
maar bewijst met haar twintigste album Give<br />
My To London nog altijd relevant te zijn. Een<br />
deel van de nummers schreef Faithfull met<br />
Nick Cave, Roger Waters, Anna Calvi, Steve<br />
Earle en Tom McRae en onder de muzikanten<br />
vinden we bekende namen als Brian Eno, Adrian<br />
Utley (Portishead), Warren Ellis en Ed Harcourt.<br />
Producers Rob Ellis en Dimitri Tikovo zorgden<br />
voor een modern geluid, geholpen door de<br />
mix van Flood. De folky begindagen zijn zeker<br />
niet vergeten, getuige het sobere Love More<br />
Or Less, maar ook de voller gearrangeerde<br />
nummers als het dreigende en samen met Roger<br />
Waters geschreven Sparrows Will Sing en het<br />
titelnummer bevatten verwijzingen naar Britse<br />
folk. ‘I’m going home behind the curtain,’ zingt<br />
Faithfull in Going Home, maar getuige Give My<br />
Love To London is Faithfull daar zelf nog lang niet<br />
aan toe. (Henri Drost)<br />
BALLET SCHOOL<br />
The Dew Lasts An Hour<br />
CD LP<br />
Rosie Blair en Michel Jun Collett zijn<br />
twee Berlijnse fans van Cocteau Twins<br />
die als Ballet School op eigentijdse wijze de jaren<br />
tachtig laten herleven. Hoewel ze dit doen op het Bella<br />
Union-label van Simon Raymonde (u weet wel, van<br />
de Cocteau Twins) neigt The Dew Lasts An Hour meer<br />
naar de hitparadepop van toen dan naar de muziek van<br />
hun idolen, hoewel een zekere mate van invloed zeker<br />
terug te horen is. Niet alles klinkt even sterk, maar op<br />
basis van coole tracks als Ghost, Cherish en Heartbeat<br />
Overdrive is dit debuut zeker veelbelovend te noemen.<br />
(Marco van Ravenhorst)<br />
DEVON ALLMAN<br />
Ragged & Dirty CD<br />
Vlot na het prima Turquoise komt<br />
Allman al met een opvolger. Hij houdt<br />
kennelijk van een stevig werktempo aangezien hij ook<br />
nog in de Royal Southern Brotherhood acteert. Het<br />
risico dat er dan in zit, is dat je concessies doet aan het<br />
materiaal. Gelukkig trapt Allman niet in deze val. Hij<br />
kiest er voor om naast eigen werk goed materiaal op<br />
te nemen van drummer/producer Tom Hambridge, een<br />
man met oog voor de southern rocktraditie. Bovendien<br />
vullen drie covers de schijf: Luther Allisons titelnummer,<br />
The Spinners’ I’ll Be Around en Ten Million Slaves van<br />
Otis Taylor. Nummers die uitstekend aansluiten bij de<br />
rest van het materiaal. Prachtig geproduceerd en van<br />
een uitstekend muzikale begeleiding voorzien is Allman<br />
helemaal in zijn element. Ragged & Dirty mag dus snel<br />
gekomen zijn, maar het is opnieuw een plaat waar de<br />
kwaliteit vanaf druipt. (Hermen Dijkstra)<br />
CHRIS DE BURGH<br />
Hands Of Man CD<br />
Dit is alweer het twintigste album van<br />
de man die we vooral kennen van<br />
de wereldhit The Lady In Red uit 1986. Chris heeft<br />
deze plaat samengesteld om te beluisteren als een<br />
vinylalbum, in twee afzonderlijke delen, Sunrise en<br />
Sunset, die elk worden ingeleid door een orkestrale<br />
ouverture. Maar het belangrijkste is toch dat het weer<br />
een plaat met veel sterke nummers is geworden, met<br />
als hoogtepunt de ontroerende ballad Where Would I<br />
Be. (Jos van den Berg)<br />
LIVE AT<br />
WEMBLEY<br />
ARENA<br />
DE COMPLETE SHOW DIE<br />
ABBA OP 10 NOVEMBER 1979<br />
IN LONDEN GAF, VOOR HET EERST<br />
VERKRIJGBAAR! INCLUSIEF DE<br />
NOOIT EERDER VERSCHENEN<br />
TRACK ‘I’M STILL ALIVE’<br />
FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />
Pop & Rock<br />
VANAF 26 SEPTEMBER VERKRIJGBAAR ALS 2CD (LIMITED HARDBOOK EDITION) EN 3LP-SET<br />
8 sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl 9
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
ALT-J<br />
This Is All Yours<br />
CD 2LP<br />
(Infectious/PIAS/Rough Trade)<br />
gekleurd vinyl<br />
Twee jaar nadat debuutalbum An Awesome Wave vrijwel overal ter<br />
wereld lovende kritieken ontving, zijn de heren van Alt-J terug. Basgitarist<br />
Gwil Sainsbury is zijn heil elders gaan zoeken, waardoor Joe Newman,<br />
Gus Unger-Hamilton en Thom Green het als trio moeten doen. Newman<br />
neemt ons op This Is All Yours mee op een persoonlijke, emotionele<br />
trip langs Nara, een stad in het zuiden van het Japanse eiland Honshu.<br />
Na de typerende intro en het ontnuchterende Arrival In Nara is Nara<br />
karakteristiek. Een klokkenspel, gitaargetokkel, een beat, de echoënde stem van Newman, een tweede stem,<br />
pianoriedel, stemverheffing en de inval van diverse instrumenten maakt het tot een prachtig geheel. Alt-J<br />
ten voeten uit, opgevolgd door Every Other Freckle, een beeldschone track vol welbevallige tierelantijntjes.<br />
Left Hand Free is een lichtvoetig nummer, losjes swingend, met verrassende invloeden van blues en funk.<br />
Alt-J meets Miley Cyrus op het dreigende Hunger Of The Pine? Ja, echt waar. ‘I’m a female rebel’, zingt Cyrus,<br />
afkomstig van haar nummer 4x4. Lieflijk en met verfijnde samenzang is Warm Foothills, tevens soundtrack<br />
van de Britse film Leave To Remain. The Gospel Of John Hurt is vervolgens een boeiende ode aan de acteur<br />
John Hurt, refererend aan een scène uit de film Alien, waar een klein monster uit Hurts buik kruipt. En met het<br />
brede crescendo van Bloodflood II en de fraai opgebouwde en uiteindelijk welhaast exploderende afsluiter<br />
Leaving Nara zegt mijn gevoel dat This Is All Yours ons weer gaat intrigeren. (Jelle Teitsma)<br />
Zo lang de voorraad strekt krijg je bij<br />
Allemansplein gratis de dvd Hou Me Vast erbij!<br />
DE DIJK<br />
Allemansplein CD 2LP<br />
(Universal)<br />
Het tussendoortje Dijkers En Strijkers van begin dit jaar buiten<br />
beschouwing gelaten, is er eindelijk een nieuw album van De Dijk.<br />
Allemansplein, de opvolger van Scherp De Zeis uit 2011, begint met<br />
de eerste single van het album, Alles Komt Goed, een samenwerking met Thomas Acda. Op<br />
Allemansplein klink De Dijk zoals De Dijk hoort te klinken. Orgeltjes en blazers. Mooie teksten<br />
van Huub van der Lubbe. Wie anders verzint een tekst als Waar Geen Wil Is Ben Ik Weg?<br />
Soms opzwepend zoals op Als Jij Van Me Houdt, maar vaak ook melancholiek zoals op het<br />
wonderschone Zelfs De Regen. Overal En Nergens heeft wat weg van een song als Bloedend<br />
Hart. Zoals Van der Lubbe in Schedels En Knekels zingt: ‘We zijn schedels en knekels en<br />
uiteindelijk stof.’ Na meer dan dertig jaar zit er echter nog meer dan genoeg leven in De Dijk.<br />
(Ron Bulters)<br />
a<br />
p<br />
DE KIFT<br />
Bidonville CD<br />
(De Kift/Sonic Rendezvous)<br />
Op Terschelling speelden ze vijftien uitverkochte<br />
muziektheatervoorstellingen, speciaal voor Oerol 2014. Een immense<br />
vuilnisbelt aan de rand van de stad vormde het decor. Inspiratie<br />
vond men ondermeer in de documentaire Dark Days, over de inwoners van de verlaten<br />
metrotunnels in New York. Met deze basis volgen we op het tiende album van De Kift de<br />
personages van Bidonville, die stuk voor stuk aan lager wal zijn geraakt. Net als tijdens de<br />
voorstellingen werd ook nu samengewerkt met acteur Sanne den Hartogh, die zorgt voor een<br />
opvallende nieuwe stem in het gebruikelijke rijtje sprekers en zangers. Bovendien neemt Lot<br />
Vandekeybus, die behalve een keur aan blaasinstrumenten bespeelt, eveneens vocaal een<br />
behoorlijk aandeel op zich. Haar Vlaamse roots werden meteen benut op het lekker bijterig klinkende Lotti,<br />
dat ze geheel in Kempens dialect voordraagt. Het blijkt eveneens treffend bij het taalgebruik van De Kift te<br />
passen, waar de muzikale grondbeginselen, diep geworteld in de fanfare en punk, nog immer de boventoon<br />
voeren. Of het nu gaat om het spannende Onderman of het hedendaags klinkende Harde Munt, alle liedjes<br />
strijken lekker tegen de haren in. (Corné Ooijman)<br />
FIXKES<br />
Weeral Halfacht CD LP+CD<br />
(Excelsior)<br />
Zeven jaar na Kvraagetaan is de Stabroekse formatie rondom Sam Valkenborgh uit zijn<br />
as herrezen met een nieuw album. Die monsterhit hing lange tijd als een molensteen<br />
om hun nek. Dit Belgische vijftal wilde gewoon lekker muziek maken en niet per se<br />
meisjesborsten signeren. Fixkes kreeg vers bloed in de vorm van gitarist en trompettist Mike Engels. Hij rapt<br />
in de hiphopslow Nooit Niks, terwijl hij in Misschien Is ’T De Regen zijn gitaar op Crazy Horse-achtige wijze<br />
bijna zes minuten heerlijk laat gieren. De springerige Jodie Foster met unieke tekst geldt als single. Gebleven<br />
zijn de rake observaties, terwijl Weeral Halfacht net even wat stekeliger materiaal laat horen dan op de<br />
vorige twee platen. Rauwer dan in Woody Allen klonken Fixkes nooit eerder, terwijl Koriander Van Den Turk<br />
prachtig verhaalt over de eenzaamheid. Vlaams dialect mag dan misschien een probleem blijven voor de<br />
meeste Nederlanders, maar wie moeite doet, wordt beloond. (Erik Damen)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
10 11
Pop & Rock<br />
12<br />
ROBIN GIBB<br />
50 St. Catherine’s CD<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Drive<br />
(Warner)<br />
Twee jaar na zijn overlijden verschijnt het album 50 St. Catherine’s<br />
Drive van Robin Gibb, genoemd naar zijn geboorteadres. Hoewel Robin<br />
uiteraard vooral bekend is met zijn werk met zijn broers als The Bee Gees, scoorde Gibb ook<br />
een aantal solohits zoals Saved By The Bell en Juliet. De meeste nummers op 50 St. Catherine’s<br />
Drive stammen uit 2006 tot en met 2008. Producer Peter-John Vettese heeft gekozen voor<br />
een hedendaags geluid, wat het album een verfrissend karakter geeft. Wat blijft is het<br />
karakteristieke stemgeluid van Gibb dat toch nog steeds het best tot zijn recht komt in prachtige<br />
ballads zoals de opener Days Of Wine And Roses en het prachtige orkestrale Avalanche. Verder<br />
vinden we op het album een remake van het Bee Gees-nummer I Am The World en de laatste<br />
demo die Gibb opnam, Sydney. Een waardig einde aan een imposante carrière. (Ron Bulters)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
GOAT<br />
Commune CD LP<br />
(Cargo/Suburban)<br />
De muziek van de Zweedse band Goat blijkt tot dusver uitermate lastig<br />
in een hokje te duwen. Dat is vervelend voor de critici, maar het is<br />
bijzonder prettig voor de liefhebbers van muziek die zich graag buiten<br />
de gebaande paden begeeft. Dat doet de muziek van Goat volop. Goat vermengt op Commune<br />
op geheel eigen wijze invloeden uit de experimentele rock en psychedelica met invloeden<br />
uit de Afrikaanse en de Indiase muziek en funk. En dit is nog maar het topje van de ijsberg. Deze al<br />
bijzondere mix van invloeden wordt vervolgens voorzien van al even bijzondere vrouwenvocalen, die variëren<br />
van hemels tot hysterisch. Het is muziek die de kat onmiddellijk in de gordijnen jaagt, maar voor liefhebbers<br />
van niet alledaagse muziek is het smullen. De muziek van Goat is vaak zwaar bedwelmend, maar kan zomaar<br />
omslaan in muziek voor de dansvloer. Commune zet je keer op keer op het verkeerde been, maar is ook een<br />
buitengewoon aangename luistertrip die je heen en weer slingert tussen het verre verleden en de toekomst.<br />
Knappe plaat van een unieke band. (Erwin Zijleman)<br />
INSPIRAL CARPETS<br />
Inspiral Carpets 2CD LP<br />
(Cherry Red/Suburban)<br />
Eind tachtiger jaren, het zijn de dagen van Madchester, Happy Mondays, Stone Roses en<br />
ook zeker Inspiral Carpets met hun legendarische Cool As Fuck T Shirts. Met als roadie<br />
ene Noel Gallagher heeft de band groot succes in het Verenigd Koninkrijk tot de band<br />
zichzelf opheft in 1995. Er volgt een doorstart in 2003 met een paar tournees en de Cool As box set. In 2011<br />
is het weer mis, Tom Hingley verlaat de band en wordt vervangen door Stephen Holt - zanger van het eerste<br />
uur. Met hem wordt weer uitgebreid getoerd en nieuwe opnames gemaakt die nu verschijnen op dit titelloze<br />
album. We horen natuurlijk de kenmerkende psychedelische sound met de karakteristieke orgel van Clint Boon<br />
op deze eerste plaat van de band in twintig jaar. Opvallend is de track Let You Down dat samen geschreven<br />
werd met de legendarische punkdichter John Cooper Clarke, die overigens ook op het nummer te horen is.<br />
(Bert Dijkman)<br />
DRUMS<br />
Encyclopedia CD<br />
The Drums doen op Encyclopedia hun<br />
uiterste best om hun Let’s Go Surfingimago<br />
van zich af te schudden. De muziek blijft nerveus<br />
en het tempo blijft hoog, maar – voortbordurend op<br />
voorganger Portamento – de onderwerpen die de<br />
New Yorkers aansnijden zijn uit de categorie angst en<br />
eenzaamheid. Deze combinatie werkt bij The Drums<br />
wonderwel: een solide derde album. (Rik Veenhuijsen)<br />
STEVE GUNN<br />
Way Out Weather<br />
CD LP<br />
Zingen en spelen met band doet de<br />
New Yorkse gitaarvirtuoos Steve Gunn<br />
op plaat eigenlijk pas sinds het vorig jaar verschenen<br />
Time Off. Door deze veranderingen komt ook Way Out<br />
Weather breder en gevarieerder uit de verf. Grotendeels<br />
geschreven tijdens het toeren en zodoende door<br />
deze reizen geïnspireerd dankzij de langstrekkende<br />
landschappen en ondervonden natuurverschijnselen.<br />
De herhalende en hypnotiserende gitaarmelodieën<br />
van Steve Gunn spelen een hoofdrol in deze eigenlijk<br />
als een soort soundtrack te bestempelen plaat. Het<br />
dompelt de luisteraar onder in vederlichte elegantie,<br />
dan weer in spannende ritmes of dampende<br />
improvisatie. De toonzettende openings- en tevens<br />
titeltrack, het aanstekelijke Milly’s Garden, of het<br />
meeslepende Tommy’s Congo weten Way Out Weather<br />
gemakkelijk aan te prijzen. (Corné Ooijman)<br />
IMOGEN HEAP<br />
Sparks<br />
CD LP<br />
Twee-en-een-half jaar lang reisde<br />
Imogen Heap de wereld over voor de<br />
opnames van Sparks, haar vierde soloalbum. Dit deels<br />
via crowdfunding tot stand gekomen project bracht haar<br />
onder meer naar Bhutan en China en dat is duidelijk<br />
terug te horen op deze ambitieuze en zeer geslaagde<br />
plaat. Het is knap hoe ze talloze elementen, stemmen<br />
en geluiden uit andere culturen volledig heeft weten<br />
te integreren in de quirky elektronische popmuziek die<br />
we van haar gewend zijn. Bovendien blijkt het een<br />
genot om haar unieke stem, vijf lange jaren na Ellipse,<br />
weer te horen in nieuwe liedjes. Wat mij betreft een<br />
van de hoogtepunten van dit muziekjaar! (Marco van<br />
Ravenhorst)<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
EMIL LANDMAN<br />
Colours And Their Things CD LP+CD<br />
(V2)<br />
Het gaat snel met Emil Landman. Nog voordat<br />
hij was afgestudeerd aan de Herman Brood<br />
Academie, had hij al in eigenbeheer de ep A<br />
Bargain Between Beggars uitgebracht, waarmee<br />
hij te gast was bij o.a. 3voor12, DWDD en<br />
Radio 1. Afgelopen jaar deed Emil veelal het<br />
voorprogramma van Mister And Mississippi en<br />
werkte samen met zijn held Grey Reverend<br />
(bekend van Cinematic Orchestra). Logische<br />
volgende stap is het debuutalbum Colours<br />
And Their Things. De verhalen en songs die<br />
hij hierop heeft verzameld zijn van erg hoog<br />
niveau. Inspiratie deed hij op tijdens een lange<br />
reis door Nashville, New Orleans, Memphis,<br />
Oklahoma City en Chicago. Sterk zijn de kleine<br />
folkgeoriënteerde liedjes, maar zeker ook de<br />
grootser aangeklede bandproducties zoals de<br />
single Goodnight, New Orleans. Niet alleen zal<br />
Emil Landman zich hiermee snel geliefd maken<br />
bij heel veel muziekliefhebbers in Nederland,<br />
maar moet zelfs het buitenland er aan geloven.<br />
Zo sterk is Colours And Their Things. (Erik<br />
Damen)<br />
13
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
JACKSON BROWNE<br />
Standing In The Breach<br />
(Inside/Warner)<br />
CD LP<br />
Het is een artiest waarvan iedere rechtgeaarde liefhebber van<br />
westcoastmuziek minimaal één album in de kast heeft staan, terwijl de<br />
man in Nederland maar één echte hit scoorde: You’re A Friend Of Mine,<br />
met wijlen Clarence Clemmons. Maar of het nu om The Eagles (voor<br />
wie hij hun eerste hit, Take It Easy met Glenn Frey schreef) of Joe Cocker<br />
gaat, veel artiesten van naam coverden zijn songs. Na zes jaar is er<br />
weer een nieuw studioalbum van Browne: Standing On The Breach met<br />
een beklemmende hoesfoto van twee mensen na de aardbeving in Haïti, waar het aangrijpende titelstuk<br />
over geschreven is. Het is zo’n typisch Jackson Browne-nummer, met dat bekende stemgeluid. Weliswaar<br />
wat lager dan pak ‘m beet dertig jaar terug, maar altijd onmiskenbaar Browne. Het album opent met The<br />
Birds Of St. Mark, dat door het 12-snarige Rickenbackergeluid meteen neigt naar The Byrds. Vanaf deze<br />
opener is het meteen al duidelijk dat Browne wederom een intiem en organisch album afgeleverd heeft.<br />
Weliswaar blikt een nummer als The Long Way Around terug naar normen en waarden van vroeger en<br />
hadden in muzikaal opzicht veel van de nummers net zo goed in de jaren zeventig gemaakt kunnen zijn,<br />
maar verwacht geen nostalgie: de teksten en muziek van Browne zijn nog net zo relevant en kritisch als<br />
altijd. Het nummer Which Side zegt wat dat betreft genoeg: Which side are you on? Verplichte kost voor<br />
liefhebbers van het singer-songwritergenre. (Ron Bulters)<br />
KELE<br />
Trick<br />
CD LP<br />
(Kobalt/V2)<br />
Kele (Okereke) kennen we vooral als de imposante frontman van Bloc<br />
Party. Ondanks al het gitaargeweld van Bloc Party verklapte Kele op<br />
zijn eerste soloalbum al zijn liefde voor elektronische muziek. Op Trick<br />
bouwt hij verder op die ‘tweede’ liefde. Mysterieuze deep house met een Kele die vocaal alle<br />
kanten op gaat. De eerste paar nummers zetten je daardoor zelfs even op het verkeerde been<br />
en laten je denken dat je naar heel iemand anders luistert. De zanger laat een hele andere<br />
kant van zichzelf zien dan bij Bloc Party en door Trick worden de vocalen van Kele bij Bloc Pary<br />
bijna saai omdat hij nu laat horen wat voor een bereik hij eigenlijk heeft! Toch is dit album erg<br />
wennen als je de Britpopklanken gewend bent, want van rock, laat staan een gitaar is geen<br />
spoort te bekkenen op Trick. Maar houd je van rustige deep house is dit zeker iets voor jou!<br />
(Bram van Kolfschooten)<br />
a<br />
p<br />
STEVIE NICKS<br />
24 Karat Gold – Songs From The Vault CD 2LP<br />
(Warner)<br />
Stevie Nicks gaat al sinds de late jaren zestig mee in de popmuziek en<br />
heeft zich al lang bewezen als groot songwriter. 24 Karat Gold – Songs<br />
From The Vault bevat nieuw opgenomen versies van songs die nog als<br />
demo op de plank lagen, in enkele gevallen al sinds 1969. Ooit bedoeld voor Fleetwood Mac of voor<br />
haar eerste soloplaten en stuk voor stuk van het hoge niveau dat we inmiddels van Stevie Nicks gewend zijn.<br />
Samen met producer Dave Stewart en een aantal gelouterde muzikanten werd de plaat in een vloek en een<br />
zucht opgenomen in Nashville en het resultaat mag er zijn. Het is misschien een portie kliekjes, maar het is<br />
er een die smaakt naar veel en veel meer. (Erwin Zijleman)<br />
OH SUSANNA<br />
Namedropper CD<br />
(Continental/V2)<br />
Het centrale thema van dit nieuwe album van de Canadese zangeres Oh Susanna<br />
is vriendschap. Met dit project brengt Oh Susanna, aka Suzie Ungerleider, een<br />
eerbetoon aan haar mede-singer-songwriters uit Canada. Suzie heeft een aantal van<br />
hen gevraagd om een liedje speciaal voor haar te schrijven en het resultaat mag er dan ook zijn. Canada<br />
staat muzikaal vaak in de schaduw van grote buurman Amerika, maar dat is eigenlijk heel onterecht.<br />
Naast de talrijke popsterren die er vandaan komen, telt Canada ook heel veel sterke singer-songwriters.<br />
Een namedropper is iemand die indruk probeert te maken door terloops namen van bekende mensen te<br />
noemen die hij kent. Oh Susanna is trots op de namen die ze mag noemen, waaronder Ron Sexsmith, Melissa<br />
McClelland en Amelia Curran. Terecht, want ze hebben hele mooie liedjes voor haar geschreven. En Suzie<br />
heeft genoeg muzikale persoonlijkheid om zich al die liedjes eigen te maken en van deze nieuwe plaat één<br />
ijzersterk geheel te maken. (Jos van den Berg)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
14 15
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
FOXYGEN<br />
…And Star Power<br />
2CD 2LP<br />
Een geweldige ep, een groots<br />
debuutalbum en op runner-up …<br />
And Star Power worden maar liefst 24 nummers<br />
over twee cd’s verdeeld. Een korte recensie? Yep.<br />
Dan maar zo: LA indierockers Jonathan Rado en Sam<br />
France, harmonische geniën, retrogeluid, The Beatles,<br />
psychedelisch teruggrijpen naar de jaren zestig, chaos,<br />
tempoversnellingen, optimisme, Rolling Stones, pop<br />
bliss, punk, de vroege jaren zeventig, hammond, traag,<br />
speels, hooks, rock ‘n’ roll, Tame Impala, nostalgie, folk,<br />
introspectie. Voer voor de alternatieveling(en). (Jelle<br />
Teitsma)<br />
GROWLERS<br />
Chinese Fountain<br />
CD LP<br />
Het vijfde album van The Growlers<br />
staat ouderwets vol met zoutwater<br />
psychedelica, maar net zo gemakkelijk worden er<br />
uitstapjes naar andere stromingen gemaakt. Titeltrack<br />
Chinese Fountain is daar een fraai voorbeeld van.<br />
Singer’s Grave A Sea Of Tongues<br />
(Domino/V2)<br />
De jaren zestig maken plaats voor de discojaren van<br />
de jaren zeventig, zoals dat ook hoorbaar is op Dull<br />
Boy en Good Advice. Wat rest is gesneden koek,<br />
waarbij de band op onwillekeurige wijze wederom<br />
een wonderbaarlijke combinatie van garage, surf,<br />
psychedelica, rockabilly en country neerzet. (Jelle<br />
Teitsma)<br />
LONELY THE BRAVE<br />
The Day’s War<br />
BONNIE PRINCE BILLY<br />
CD LP<br />
CD LP<br />
Ondanks dat ze nog maar een enkele<br />
ep uitgebracht hebben, is het al snel<br />
gegaan voor Lonely The Brave. Het vijftal uit Cambridge<br />
mocht al toeren met Deftones, Therapy? en Black Rebel<br />
Motorcycle Club en ze stonden op festivals als Rock Am<br />
Ring en Rock Im Park. Verder werd hun muziek hoog<br />
gewaardeerd door NME, Kerrang en Rock Sound. Ze<br />
maken een emotionele vorm van rock, ergens tussen<br />
U2 en Radiohead, die het op grote festivals goed<br />
zal doen. Dit prima debuutalbum zal hun nog meer<br />
aandacht geven en die is op basis van het gebodene<br />
meer dan terecht. (Erik Mundt)<br />
De lichtvoetige country zoals alleen Gram Parsons hem kon maken. Je<br />
hoort het terug op het nieuwe album van Bonnie ‘Prince’ Billy. Heerlijk,<br />
een nummer zoals die prachtige opener Night Noises. Maar af en toe klinkt<br />
ook de rauwe, elektrische venijnigheid (So Far And Here We Are) door die<br />
artiesten als Mark Lanegan ook wel eens laten horen. Of zijn er snerpende<br />
violenpartijen die prachtnummers die rechtstreeks van Nick Drake afkomstig<br />
lijken te zijn naar magische hoogtes stuwen. Of zorgen begeleidende<br />
damesstemmen voor een wonderschone gospelkooraanpak (We Are Unhappy) bij zijn bijna fluisterende stem.<br />
En dan weer hoor je eigenlijk beter dan ooit waar mannen als Damien Rice de mosterd vandaan hebben<br />
gehaald. Maar tevens zijn songs soms traag, intiem en kwetsbaar en lijkt het net of je Tracy Chapman (zoals<br />
bijvoorbeeld There Will Be Spring) hoort prevelen. En eerlijk is eerlijk: altijd, ja altijd is het schitterend. Americana?<br />
Lo-fi? Country? Will Oldham verenigt wederom allerhande stijlen op zijn nieuwe album, maar blijft immer trouw<br />
aan zijn eigen hoge ambachtelijke insteek. Ook na dit album blijkt: aan de constante stroom van Oldhamkwaliteitsmuziek<br />
is nog lang geen eind gekomen. Of zoals er ergens op zijn site geschreven staat: ‘At the locus<br />
of five corners, mythos is in the wind; a sea of tongues boils forth, mountains spurting forth from the magma.<br />
Bonny sings for who he was and will be, and for all of us, in time’. Dan weet u genoeg, lijkt me. (Dennis Dekker)<br />
MARK OLSON<br />
Goodbye Lizelle CD LP+CD<br />
(Glitterhouse/V2)<br />
Mark Olson is in de loop der jaren toch wel een vreemde vogel<br />
gebleken. Mede verantwoordelijk voor een van de beste albums<br />
van de jaren negentig – The Jayhawks’ Hollywood Town Hall – lag<br />
wereldroem in het verschiet voor de tandem Olson/Louris. Maar het mocht niet zo zijn; Olson<br />
trok zich met zijn liefje terug in een commune in de Mojave Desert. Maar na diverse soloplaten<br />
verscheen in 2008 opeens het Olson/Louris-album Ready For The Flood en in 2011 een heuse<br />
Jayhawks-reünieplaat. Met een nieuwe liefde aan zijn zij, de Noorse zangeres Ingunn Ringvold,<br />
en de ervaring van vele reizen om de wereld is daar nu het overal en nergens opgenomen<br />
Goodbye Lizelle. Olson laat zowel klassieke Westcoast singer-songwritersinvloeden toe als een<br />
Afrikaans en oriëntaals instrumentarium. Dat levert een verrassende en verfrissende plaat<br />
op. Schitterende liedjes en hemelse harmoniezang worden fraai ingekleurd door djembe,<br />
harmonium, cello, dwarsfluit en de elektrische gitaar van Neal Casal. Na The Salvation Blues<br />
(2007) is dit Good-bye Lizelle wellicht Olsons beste soloalbum. (Wiebren Rijkeboer)<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
ERLAND OYE<br />
Legao CD LP<br />
(Groove Attack/PIAS/Rough Trade)<br />
Onze favoriete Noorse nerd Erlend Øye heeft zijn bands Kings Of<br />
Convenience en The Whitest Boy Alive respectievelijk tijdelijk en definitief gelaten<br />
voor wat ze zijn om weer als solo singer-songwriter een album te lanceren. Toch<br />
werkt hij ook nu weer niet alleen, alle tien nummers op Legao werden gearrangeerd en opgenomen met de<br />
IJslandse reggaeband Hjálmar. Nu lijkt dat laatste net zo onwaarschijnlijk als een Jamaicaans bobsleeteam,<br />
maar de mix van laidback, zelfs zoetige popdeuntjes met de kwetsbare en tedere stem van Øye kabbelt<br />
heel prettig uit de speakers. Het is de perfecte muziek tijdens het hangen op bijvoorbeeld een strand of bos<br />
zoals dit jaar ook weer bleek tijdens Into The Great Wide Open waar de boomlange Noor een graag geziene<br />
stamgast is. (Bram Peeters)<br />
PEAKING LIGHTS<br />
Cosmic Logic CD LP 2LP LTD<br />
(Domino/V2)<br />
De stevig vervormde gitaar in het intro van Infinite Trips doet even vermoeden dat<br />
Peaking Lights een andere richting zijn ingeslagen, maar dat blijkt mee te vallen. De<br />
titel van het openingsnummer dekt nog steeds de lading. Desondanks is er op Cosmic<br />
Logic wel degelijk sprake van een koerswijziging. De nummers zijn dit keer namelijk compacter en ook net wat<br />
toegankelijker dan die op het uitstekende 936 (2011) en Lucifer (2012). Dubby, dromerig hypnotiserend en ook<br />
nog dansbaar. Alweer een hele toffe plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />
16 17
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
PRINCE<br />
PRINCE & THE 3RDEYEGIRL<br />
PRINCE<br />
Art Official Age CD<br />
(Warner)<br />
PRINCE & THE 3RDEYEGIRL<br />
Plectrumelectrum CD<br />
(Warner)<br />
Twee nieuwe platen op één dag? Dat<br />
roept onwillekeurig herinneringen op<br />
aan de tijden van Guns ’n Roses en<br />
Bruce Springsteen, begin jaren negentig. Toen stond Price nog onder contract bij Warner, maar zijn ruzies<br />
met die maatschappij zij berucht. Vier platen in een enkel jaar ging Warner destijds veel te ver, net zoals<br />
driedubbelaars. Het meningsverschil liep zo hoog op, dat Prince ‘slave’ op zijn wang zette, Warner het<br />
moest doen met slordig in elkaar gezette albums waarna Prince voor zichzelf begon. Met wisselend succes.<br />
Eerst omarmde Prince het internet, bracht zelfs een groot aantal albums en nummers alleen digitaal uit,<br />
maar even later verklaarde datzelfde internet achterhaald, zocht zijn toevlucht tot de oude media en gaf<br />
een album weg via een beperkt aantal Europese kranten. Zij studio-output was de laatste twintig jaren,<br />
op zijn mildst gezegd, nogal wisselvallig. Tenenkrommend werd het nooit, ook niet in deze eeuw, maar<br />
Musicology (2004), 3121 (2006), Planet Earth (2007), Lotusflow3r / MPL Sound (2009) en 20Ten (2010)<br />
bevatten naast hoogtepunten ook niemendalletjes en gemakzuchtige herhalingsoefeningen.<br />
Live is Prince het laatste decennium echter in absolute topvorm. Blauwdruk voor veel van zijn concerten<br />
is de Amerikaanse tournee van 2004, maar waar die tournee avond na avond grotendeels hetzelfde was,<br />
geldt anything goes sinds zijn 21 Nights In London Tour. Voor drie concerten in Chicago in 2012 benaderde<br />
Prince drummer Hannah Ford, getrouwd met toetsenist Joshua Welton die al eerder met Prince werkte, als<br />
gastdrummer. Gitariste Donna Grantis werd gevonden via youtube, gekoppeld aan de al sinds 2010 met<br />
Prince spelende bassiste Ida Nielsen en opeens was er een nieuw powerrocktrio: 3RDEYEGIRL. In 2013<br />
volgden twee singles, Rock And Roll Love Affair en Screwdriver, maar die ontbreken op de albums die nu in<br />
de winkels liggen, uitgebracht door… Warner.<br />
Art Official Age is vintage Prince. Dus: alles zelf ingezongen en gespeeld, met slechts sporadisch een<br />
gastbijdrage. Met ‘Welcome home class, you’ve come a long way’ opent Prince een futuristische<br />
conceptplaat, maar dat concept is zo vergezocht, dat het beter meteen vergeten kan worden. Wel volgt een<br />
staaltje Nile Rodgers-funk versneden met een bijna platte housebeat, bizarre koortjes en een onverwacht<br />
optreden van Prince’s met falsetto zingende duistere alter ego Camille. Tijd om bij te komen biedt Prince<br />
echter niet, want meteen volgt de laidback funk van Clouds, zijn beste ballad in jaren (Breakdown) en het<br />
onweerstaanbare The Gold Standard (blazers!). De kale productie op U Know en Breakfast Can Wait werkt<br />
wonderwel, maar daarna lijkt het in te zakken. Lijkt, want Way Back Home steekt razendknap in elkaar, net<br />
als Funknroll dat hier opeens klinkt alsof Prince Pharell een lesje moderne productie wil leren.<br />
Het identieke intro van Funknroll is ook terug te vinden op Plectrumelectrum, maar daar funkt en rolt het<br />
door als Mother’s Finest in hun hoogtijdagen. Geen wonder want deze plaat is bijkans live in de studio<br />
opgenomen met 3RDEYEGIRL. Maar waar de versie op Art Official Age te klinisch en bedacht klinkt, is de<br />
versie hier ietwat lomp. En daar heeft dit album vaker last van. Het instrumentale titelnummer doet het live<br />
ongetwijfeld goed, maar is hier gewoon overbodig. Opener Wow knalt uit de speakers, heeft een lekkere<br />
opbouw, maar mist de spanning van prijsnummer Another Love, dat eveneens begint als soulballad, maar<br />
wanneer het koortje invalt en het gaspedaal wordt ingetrapt naar het einde toe meer en meer begint te<br />
lijken als het ultieme vervolg op Fleetwood Macs Go Your Own Way. In het andere hoogtepunt Fixurlifeup<br />
luidt het ‘Girl with a guitar is twelve times better than another crazy band of boys’ en op die momenten<br />
is iedereen het eens met de sneer naar alle dertien in het dozijn jongensbandjes, al of niet met gitaar,<br />
maar daar staan ook nummers als het saaie Boytrouble tegenover. De ballad Tictactoe is daarentegen weer<br />
geniaal en roept als vanzelf herinneringen aan het beste werk met Wendy & Lisa op.<br />
Live zal het, afhankelijk van wie er allemaal op het podium staan, weer heel anders klinken en<br />
hoogstwaarschijnlijk nog veel beter, getuige concerten in Paradiso en de Ziggo Dome. Beide platen zijn<br />
beter dan het merendeel van Prince’s officiële output de voorbij twee decennia, maar het is moeilijk je aan<br />
de indruk te onttrekken dat in deze twee albums, met hier en daar een gewijzigd arrangement, één echte<br />
vijfsterren plaat verborgen zit. (Henri Drost)<br />
18 19
Pop Interview interview & Rock<br />
interview<br />
Anderzijds: ooit was zoiets nodig als B-kant voor een<br />
single.<br />
over uitgeschreven. Nu probeerde ik meer vrijuit zonder<br />
Lou: Ja, en die is nu verdwenen. Het is een rare wereld.<br />
leidraad te schrijven. Gedachten zomaar laten gaan in<br />
Interview met Lou<br />
Rhodes en Andy<br />
Barlow van Lamb<br />
Door: Ruben Eg<br />
Hoewel: wij hebben gisteren de elpeefabriek Music<br />
On Vinyl in Haarlem bezocht. Daar kunnen ze de vraag<br />
amper aan. Degene die What Sound voor de heruitgave<br />
op vinyl aan het remasteren is liet ons zien hoe ze<br />
het zuur koken om de lakplaat met een laagje zilver<br />
te bedekken en te verkoperen. We hebben Gabriel<br />
verkoperd zien worden! Erg cool. Zo’n fysiek proces om<br />
een elpee te maken. Alsof je dertig, veertig jaar terug in<br />
de tijd gaat. Het binnenstappen van een laboratorium in<br />
Rusland met allemaal van die oude ratelende machines.<br />
plaats van ze proberen te controleren. Komen wat er<br />
komt. De nummers komen uit dat proces.’<br />
Dat was ditmaal het verschil?<br />
Andy: ‘Het grote verschil voor mij was dat ik nooit eerder<br />
op een piano heb gewerkt. Ik had er nooit eentje.<br />
Eigenlijk zijn we geen echte muzikanten, wat dat betreft.<br />
We vinden een stukje muziek, maken een loop en er<br />
komt wat. We hebben ditmaal het hele album op de<br />
piano geschreven. Dat levert een heel ander resultaat op.<br />
Briljant.’<br />
Dat heb ik geleerd van het werken met David Gray. Die<br />
Backspace Unwind is het zesde, en tegelijk een van<br />
mijn favoriete festival. Klein, slechts vier podia met<br />
zit elke dat een uur of twee te componeren op de piano;<br />
de meest experimentele albums dat Lamb tot nu toe<br />
kwaliteitsmuziek. Mensen komen er alleen voor de<br />
Wanneer zijn jullie aan Backspace Unwind begonnen?<br />
zingen en spelen. Ik vond dat ik dat ook moest doen.’<br />
maakte. De band van zangeres Lou Rhodes en producer<br />
muziek. Dat merk je echt.’<br />
Andy: ‘Dit was zeker het snelste album dat we ooit<br />
Lou: ‘Andy heeft ook een hele mooie piano.’<br />
Andy Barlow is al bijna twintig jaar samen. De sleet op<br />
Andy: ‘Twintigduizend mensen tussen die bergen in<br />
hebben gemaakt: zes maanden, van begin tot eind. We<br />
Andy: ‘Anders zijn het steeds loops op een computer.<br />
de samenwerking zit er nog altijd niet op, hoewel de<br />
Wales. Erg bosachtig. Prachtig.’<br />
hebben er wel eens twee jaar over gedaan.’<br />
Dat is mooi. Dat is onze sound. Maar het levert meer<br />
tijden veranderen.<br />
Lou: ‘Maar weinig festivals in Engeland zijn nog zo.<br />
Lou: ‘Ja, maar dat was omdat jij tussendoor een album<br />
statische songwriting op. De piano geeft meer ruimte.<br />
‘De Tïtty Twïster op Lowlands?’ Lou Rhodes fronst de<br />
We hadden het er gisteravond nog met vrienden over.<br />
van David Gray ging produceren. En ik toen maar een<br />
Voor de strijkers, maar ook voor Lou. Hoe minder je haar<br />
wenkbrauwen. ‘Wij hebben een paar keer op dit festival<br />
Glastonbury Festival is een soort stad geworden. Te<br />
soloplaat maakte.’<br />
geeft, hoe beter het resultaat wordt. We Fall In Love<br />
gespeeld’, herinnert Andy Barlow zich. ‘Het was altijd<br />
overweldigend. Er is zo veel gaande.’<br />
Andy: ‘Daarna gingen we inderdaad verder, ja. Ditmaal<br />
had een kickdrum, een basloop en een synthesizer. Die<br />
een echt muziekfestival. Het probleem met festivals is<br />
hadden we zo’n drie nummers liggen die we erg mooi<br />
laatste wilde ze weg, terwijl dat precies de essentie van<br />
altijd: ze beginnen cool, maar hoe populairder ze worden,<br />
Zegt dat veel over de veranderde muziekindustrie?<br />
vonden: Backspace On Wine, Nobody Else en Only Our<br />
het hele nummer was. Zij begint te schrijven, al neuriënd<br />
des te meer de bezoekersleeftijd daalt en daalt. De<br />
De elpeeversie van Backspace Unwind heeft<br />
Skin. En het begin van Seven Sails. Als je zoiets hebt gaat<br />
een melodie te bouwen en het resultaat is veel beter.’<br />
Secret Garden Party bij Huntingdon in Engeland begon<br />
bijvoorbeeld een extra nummer, en de digitale zelfs<br />
het verder makkelijk. De hoekstenen staan er, je weet al<br />
Lou: ‘Dat geeft je veel meer vrijheid. Meer een proces<br />
bijvoorbeeld met bezoekers van midden 30 en 40 jaar.<br />
twee?<br />
hoe de sound wordt.’<br />
van een open einde. Met het vorige album, 5, begonnen<br />
En nu loopt er een groep 18-jarigen rond, met lachgas en<br />
Andy: ‘De cd heeft tien nummers, de elpee elf en<br />
Lou: ‘Drie nummers en een idee voor een vierde. Geen<br />
we met dit werkproces. Nu brachten we het naar een<br />
weet ik niet wat.’<br />
de digitale twaalf, waarvan die ene extra ook op de<br />
slecht begin.’<br />
ander niveau. Minder is meer. Is het niet nodig, haal het<br />
Lou: ‘Ik denk ook dat er ook een algemene teloorgang<br />
vinylversie staat. Voor de exposure willen steeds meer<br />
Andy: ‘Dat worden een beetje de broers en zussen van<br />
dan weg. In het verleden maakten we het soms allemaal<br />
van cultuur is. Mensen hebben nog maximaal tien<br />
partijen een extra waarde.’<br />
de andere nummers. Je weet ruwweg wat het wordt. Wij<br />
te complex. Dat hebben we teruggedrongen. Daarom<br />
minuten ergens aandacht voor en tegelijk steeds meer<br />
Lou: ‘Ergens word ik daar wel kwaad om. Ik houd nog<br />
gaan nooit zitten om te bedenken wat voor soort album<br />
denk ik dat we zo genoten hebben van het maken van<br />
stimulatie nodig in deze wereld van Facebook en Twitter.<br />
van een album dat een album is. Wij bouwen ons<br />
we nu willen maken.’<br />
dit album en zo tevreden zijn over het resultaat.’<br />
Een hele andere cultuur vergeleken met tien jaar<br />
album als een geheel op, met het laatste nummer als<br />
Andy: ‘Het is smerig en simpel.’<br />
geleden. Toen ging je naar een muziekfestival voor de<br />
prachtig einde. En dan komt er nog een song? Maar<br />
Hoe gaat dat werkproces dan doorgaans?<br />
Lou: ‘Zo waren we bijvoorbeeld As Satellites Go By aan<br />
muziek. Maar dat is niet meer genoeg.’<br />
tegenwoordig wordt een album niet meer als zodanig<br />
Lou: ‘We laten ons liever leiden door het proces. Deze<br />
het schrijven, maar Andy wilde op vakantie. Ik ben daar<br />
gezien. Iedereen zet zijn muziekspeler op shuffle.’<br />
drie nummers waren wel heel anders van elkaar. Als<br />
heel slecht in. Ik vind het moeilijk om mijn kinderen<br />
Merk je daar iets van op het podium?<br />
je naar de plaat luistert, dan is het erg divers maar zit<br />
achter te laten. En het valt de laatste tijd nogal tegen<br />
Lou: ‘Een beetje. Ik word snel afgeleid door het publiek.<br />
Moet je tegenwoordig rekening houden met extra<br />
er toch een soort lijn in. Misschien dat we nu met een<br />
met de inkomsten. Dus ik wilde niet. Maar Andy is dan<br />
Een beetje stom. “Wat is die aan het doen?” “Op wie lijkt<br />
nummers voor verschillende distributievormen?<br />
stapje terug van een afstand naar onszelf keken. Dat is<br />
geweldig. “Ga mee: we schrijven daar wel verder.” Dat<br />
die?” Dat soort dingen. De meesten muzikanten laten<br />
Andy: ‘Je gaat een soort natuurlijke selectie maken. Als<br />
misschien wel een thema. Dit is het zesde Lamb-album,<br />
past wel goed bij mijn protestantse afkomst, denk ik.<br />
op het podium een onzichtbaar doek neer, zodat ze zich<br />
je zeventien nummers hebt en er drie kunt weglaten,<br />
ik heb drie soloalbums gemaakt en met verschillende<br />
Hij wist ook dat ik vakantie nodig had. Dus we werkten<br />
kunnen concentreren op wat ze doen. Maar ik laat mij<br />
dan doe je dat. Niet eens omdat je ze minder goed<br />
artiesten samengewerkt. Je gaat denken: “Shit, heb ik<br />
daar verder, maar aan de kust hadden we geen piano.<br />
veel te veel meeslepen. Als er een paar in de eerste rijen<br />
vindt, maar voor het geheel. Zulke nummers laat je<br />
nog wel iets om over te praten?” In het verleden schreef<br />
Eenmaal terug beseften we: het heeft al die dingen niet<br />
een discussie hebben, dan raak ik het kwijt. Wij speelden<br />
weg om weer als extra track toe te voegen.’<br />
ik over het moeilijke leven als dat moeilijk was. Dat was<br />
nodig. Toen hebben we het met de piano weer helemaal<br />
onlangs op het Green Man Festival in Wales. Al jaren<br />
een goede inspiratiebron. Maar daar raak je ook wel<br />
heropgebouwd. Een interessant proces.’<br />
20<br />
waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl 21
Pop & Rock<br />
CHUCK PROPHET<br />
Night Surfer<br />
CD LP<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
(Yep Roc/V2)<br />
Nog altijd wordt de Amerikaanse zanger en gitarist Chuck Prophet vooral<br />
geassocieerd met Green On Red, de band waarmee hij tussen 1985 en<br />
1992 succesvol was. Die band is van grote invloed gebleken, maar de<br />
soloplaten die Prophet sinds 1990 maakte, doen daar absoluut niet voor onder. Sterker, Prophet<br />
presteert het om zich constant te verbeteren. Dat leidde drie jaar geleden met Temple Beautiful<br />
zowaar tot enig commercieel succes, maar hoe goed die plaat al was, Night Surfer blijkt de<br />
offertreffende trap. Opnieuw met hulp van Brad Jones en de van Radiohead bekende Paul Kolderie<br />
en als bijzondere gastgitarist Peter Buck telt Night Surfer twaalf geniale songs. En ditmaal niet<br />
redelijk sober gebracht, maar met blazers, strijkers, achtergrondkoortjes en ‘prog guitars that border<br />
on straight up arena rock’. Het begint met een Stones-riff over een Motown-beat waarbij Bowie om<br />
de hoek komt kijken – en dat alles in het eerste nummer. Prophet neemt even gas terug met Wish<br />
Me Luck en Guilty As A Saint, maar daarna gebeurt het: het ene prijsnummer na het andere. Big Star,<br />
The Flaming Lips, Dylan, opnieuw Bowie en noem de grote namen maar op schieten door het hoofd,<br />
maar Night Surfer bewijst vooral het enorme talent van Prophet. (Henri Drost)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
RAG TRADE<br />
The Rag Trade CD LP+CD<br />
(Cane Goose/Heartselling)<br />
Het verhaal van The Rag Trade is het verhaal van vijf vrienden, die sinds de lagere<br />
school samen muziek maken. De band ontstaat in Ermelo en ze komen uit dezelfde<br />
plaats als Daryll-Ann. Het is fraaie ingetogen en tijdloze muziek die ze live inspeelden<br />
in een tot studio omgebouwd schoolgebouw. Het maakt dat dit een prachtig album is geworden. De teksten zijn<br />
niet altijd vrolijk, een beetje melancholiek maar ze dragen bij aan de wat verstilde sfeer van dit mooie debuut,<br />
dat een beetje dezelfde sfeer heeft als rustige Poco-albums, of een beetje in het verlengde van Crosby, Stills<br />
& Nash. Beetje americana, het gaat wat meer naar country en folk dan pop, maar heeft genoeg eigens om te<br />
blijven boeien. Je kan goed horen dat de muzikanten op elkaar ingespeeld zijn. Deze ingeslagen weg zal leiden<br />
tot een mooie toekomst en veel draaien helpt bij al dit fraais. Mooi debuut. (Erik Mundt)<br />
Peel Slowly And See 5: Takuya Kuroda<br />
Exclusief naar Leiden<br />
27 oktober in Scheltema<br />
De Leidse organisatoren achter Jazzed Up en Peel Slowly And See hebben de<br />
handen ineengeslagen om op maandag 27 oktober een bijzonder concert te kunnen<br />
presenteren.<br />
De door Blue Note gecontracteerde Japans/New Yorkse trompettist en componist<br />
Takuya Kuroda speelt door funk, hiphop en artiesten als Roy Hargrove, Miles Davis<br />
en Christian Scott beïnvloede jazz. Op 27 oktober speelt hij zijn enige concert in<br />
Nederland. De bijzondere avond wordt gehouden in Scheltema.<br />
Kaarten kosten in de voorverkoop €15,-, aan de deur €18,-, te verkrijgen via Velvet<br />
Music Leiden en via het internet.<br />
BILLY IDOL<br />
Kings & Queens Of The Underground<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
PERFUME GENIUS<br />
Too Bright CD LP<br />
(Matador/Beggars)<br />
Luisteraars die al onder de indruk waren van<br />
Learning (2010) en Put Your Back N 2 It (2012)<br />
zullen ook de derde langspeler van Perfume<br />
Genius zeker gaan waarderen. Het collectief<br />
rondom de Amerikaan Mike Hadreas speelt<br />
nog immer voornamelijk verstilde speld-horenvallen-pianoballades.<br />
Toch wordt het muzikale<br />
spectrum op Too Bright af en toe ook wat<br />
opgerekt. Queen bijvoorbeeld is massiever<br />
en rauwer. Fool en Longpig grijpen terug naar<br />
de eighties en Grid lijkt muzikaal gezien op<br />
hedendaagse Depeche Mode-nummers. Sterker:<br />
dat nummer is enkel als Perfume Genius te<br />
herkennen aan de kwetsbare nachtegaalstem<br />
van Hadreas. Daarover gesproken: dat exact<br />
is ook op dit derde album de essentiële<br />
meerwaarde. Toptracks van het album zijn om<br />
die reden in mijn optiek dan ook het titelstuk,<br />
opener I Decline, Don’t Let Them In, No Good en<br />
de slotsong All Along. (Dennis Dekker)<br />
22 23<br />
CD<br />
De Britse punkgigant Billy Idol brengt<br />
voor het eerst sinds negen jaar weer een nieuw<br />
studioalbum uit. Voor de fans is dat uiteraard goed<br />
nieuws, maar anders dan de titel doet vermoeden is dit<br />
album voor onbekenden juist een prima kennismaking.<br />
Idol laat zich op album nummer zeven van zijn meest<br />
toegankelijke kant horen met fijne makkelijk weg te<br />
draaien rockliedjes. (Bram van Kolfschooten)<br />
LOWLAKES<br />
Iceberg Nerves CD<br />
Alice Springs is een stadje in het midden<br />
van Australië, omringd door woestijn.<br />
In deze droge en warme omgeving liggen de wortels<br />
van Lowlakes, een kwartet dat in eigen land sinds 2011<br />
aan de weg timmert en nu haar debuutalbum in Europa<br />
lanceert. Iceberg Nerves bevat een atmosferische<br />
combinatie van donkere postrock, shoegaze en<br />
dreampop. De opvallende falsetstem van Tom Snowdon<br />
eist een hoofdrol op, maar de nadruk ligt op sfeer. Een<br />
bijzondere plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />
MOTEL BEDS<br />
These Are The Days Gone By CD LP<br />
Een goede manier om Motel Beds te<br />
leren kennen, is het album These Are<br />
The Days Gone By. Het bestaat uit b-kantjes, rariteiten en<br />
een paar niet eerder uitgebrachte nummers. De band uit<br />
Dayton, Ohio blijkt te grossieren in rommelige, maar o zo<br />
enthousiaste rock, die wel wat doet denken aan Guided<br />
By Voices. En dat is niet raar, want die komen ook uit<br />
Ohio. En Kelly Deal doet mee. (Erik Mundt)<br />
NUMBER NINE<br />
Wiser Than Before CD LP<br />
Het tweede album van de Utrechtse<br />
band Number Nine gaat weer een<br />
stukje verder. Het klinkt volwassen, de invloeden<br />
worden meer verwerkt en de band heeft meer een<br />
eigen gezicht. Ze zeggen zelf door Supergrass en The<br />
Kooks beïnvloed te zijn, het is te horen. Maar wel<br />
degelijk eigen, fris en verrassend. Twee jaar na het<br />
debuut dit tweede album en het is er allemaal. Prettig<br />
album van talentvolle groep. (Erik Mundt)
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
Music On Vinyl is een speciaal label dat alleen vinyl<br />
uitbrengt in de hoogste kwaliteit. Er zijn zowel reissues<br />
van klassiekers als vergeten pareltjes en het label<br />
brengt ook vaak het vinyl uit naast een nieuwe cdrelease.<br />
Maandelijks geven we een overzicht van de<br />
belangrijkste nieuwe releases, voor meer info kun je<br />
ook kijken op www.musiconvinyl.com<br />
MEDESKI/SCOFIELD/<br />
MARTIN/WOOD - JUICE<br />
(2LP)<br />
Na twee studioalbums en een<br />
live-plaat is nu een nieuwe<br />
samenwerking tussen John<br />
Medeski (keyboards), Billy Martin (drums/percussie),<br />
Chris Wood (bas) John Scofield (gitaar) vereeuwigd. Qua<br />
stijl niet in enkele zinnen te vatten, maar bovenal een<br />
luchtig album met veel ruimte voor improvisatie en<br />
Latijns/Afrikaanse ritmiek.<br />
2CELLOS -<br />
2CELLOS<br />
In januari 2011<br />
zetten de jonge<br />
Kroatische cellisten<br />
Luka Sulic en Stjepan<br />
Hauser hun celloversie van Michael Jacksons Smooth<br />
Criminal op YouTube. Binnen een paar weken was<br />
het clipje miljoenen keren bekeken, kregen ze een<br />
platencontract en de uitnodiging van Elton John om met<br />
hem te gaan touren. Als 2Cellos spelen ze ongekend<br />
energieke, fotogenieke en virtuoze versies van<br />
popsongs.<br />
OST – Earth To<br />
Echo<br />
Earth To Echo is een<br />
familiefilm over een<br />
stel vrienden die<br />
rare signalen op hun<br />
telefoons doorkrijgen. De soundtrack bevat songs van<br />
The Mowgli’s, This Will Destroy You, Big Data, Heavy<br />
English en Breathe Carolina. Ook bevat de plaat de<br />
filmscore van Joseph Trapanese.<br />
Korn – Follow<br />
The Leader<br />
Follow the Leader is<br />
het derde album van<br />
de nu-metalband<br />
Korn. Het album<br />
verscheen in 1998 en is het is het vervolgalbum op hun<br />
gelijknamige debuutalbum, dat stopt na track twaalf:<br />
Follow the Leader begint bij track dertien. Het album<br />
geld als een van hun beste, werd vijfvoudig platina en<br />
is daarmee ook het bestverkochte album tot nu toe.<br />
Calvin Harris<br />
– I Created<br />
Disco<br />
De Schotse Calvin<br />
Harris speelde<br />
en registreerde I<br />
Created Disco op een Amiga computer in zijn huisstudio.<br />
Alle tracks door hemzelf geschreven en ingespeeld<br />
is het een klassieker in het electro/disco genre en<br />
verkocht indertijd heel goed.<br />
NICK OLIVERI’S<br />
UNCONTROLLABLE<br />
Leave Me Alone CD LP<br />
Zoals Oliveri aanschoof bij onder andere<br />
Kyuss, The Dwarves en Queens Of The Stone Age, liet<br />
hij voor deze plaat muzikanten bij hem aanschuiven.<br />
Hij speelde zelf alle instrumenten in, aangevuld met<br />
gitaarsolo’s van bevriende muzikanten als Deen Ween<br />
(Ween) en Phil Campbell (Motörhead). En dat geeft<br />
precies wat het trackrecord van Oliveri doet vermoeden:<br />
rechtlijnige stonerrock (The Robot Man, Keep Me In The<br />
Loop) met punky uitstapjes (Come And You’re Gone).<br />
Een degelijk album. (Niels Achtereekte)<br />
PHARMACY<br />
Spells CD LP<br />
The Pharmacy laat er op de derde<br />
langspeler geen misverstand over<br />
bestaan; het is gedaan met hun krakkemikkige lo-fi<br />
punk van weleer. In plaats daarvan brengt het trio<br />
tegenwoordig een veel toegankelijker geluid te berde,<br />
dat vooral beïnvloed lijkt door die goeie ouwe rock ‘n’<br />
roll van The Kinks en The Zombies. Ook een actuele<br />
groep als Night Beats klinkt niet ver weg. Dat het wiel<br />
niet opnieuw wordt uitgevonden, zal mij een zorg zijn<br />
zolang het liedjes als Masten Lake Lagoon en Cool/<br />
Calm oplevert. (Max Majorana)<br />
SHELLAC<br />
Dude Incredible<br />
Producer Steve Albini heeft eindelijk<br />
weer tijd gevonden om een nieuw<br />
Shellac album op te nemen. Dude Incredible is het<br />
zesde Shellac album sinds de oprichting in 1992 en<br />
de opvolger van Excellent Italian Greyhound uit 2007.<br />
Het zal niemand verbazen dat het trio niet aan hun<br />
eigenwijze, minimalistische noiserock stijl gesleuteld<br />
heeft. De combinatie van Todd Trainer’s hoekige ritmes,<br />
Bob Weston’s ronkende baslijnen en Albini’s zagende<br />
gitaar en gekwelde zang klinkt nog even dynamisch en<br />
opgefokt en als ten tijde van het debuut At Action Park.<br />
Het is ook vooral door de korte, puntige songs en de<br />
rauwe energie dat Dude Incredible sterk doet denken<br />
aan die klassieker. Oftewel Shellac in topvorm. (Dries<br />
Klontje)<br />
concerttips!<br />
Erik Delobel<br />
(Programmeur Hedon Zwolle)<br />
Wat zijn volgens jou de leukste concerten die<br />
binnenkort in Hedon te zien zijn?<br />
Daryll Ann<br />
20 december 2014<br />
Hedon Zwolle<br />
Daryll Ann heeft met ‘Trailer Tales’<br />
toch wel een van de mooiste platen gemaakt in<br />
de Nederlandse geschiedenis. Dat heeft vooral te<br />
maken met de briljante songwriter van de band Jelle<br />
Paulusma. In 2004 stopt de band om na een periode<br />
van 10 jaar in begin 2014 nog reunie optredens te<br />
doen. Ook aan de reunie optredens komen een einde<br />
en kijk ik vooral uit naar 20 december om nog 1 keer ‘<br />
Tremble Forte’ live van de heren te horen!<br />
Sharon Jones &<br />
The Dap Kings<br />
8 november<br />
Hedon Zwolle<br />
Sharon Jones & The Dap Kings is een New Yorkse funk<br />
soul band bestaande uit Sharon Jones en de huisband<br />
van het Dap-tone label. Hun muziek, gemaakt met<br />
analoge opnametechnieken en instrumenten wordt<br />
ook wel RAWfunk genoemd. De zangeres zong bij Amy<br />
Winehouse als backing vocals zou in 2013 haar plaat<br />
uitbrengen ‘ Give The People What They Want’ maar<br />
werd ziek en release werd uitgestelde tot begin dit jaar.<br />
Met succesvolle concerten in Pardiso en North Sea Festival<br />
afgelopen jaar kijk ik uit naar dit optreden in Hedon.<br />
Lets Get Lost Festival<br />
25 oktober diverse<br />
locaties in Zwolle<br />
Elk jaar zijn we graag partner van<br />
het Lets Get Lost Festival in Zwolle. Lets Get Lost is een<br />
platform en daarnaast zetten we indie gerelateerde<br />
optredens neer op mooie plekken in en rondom Zwolle.<br />
Uitdaging is om het publiek een spannend programma<br />
te bieden op prachtige locaties in de stad. Dit jaar<br />
komen onder andere Strand Of Oaks, Peter Broderick,<br />
Haley Bonar, Wild Child en Sticky Fingers naar Zwolle.<br />
24<br />
25
Pop & Rock<br />
Luister<br />
trip<br />
TWEEDY<br />
Sukierae<br />
CD 2LP<br />
(Epitaph/PIAS/Rough Trade)<br />
‘I’ve always been low key, you know me’, zingt<br />
Jeff Tweedy in Low Key. Na vier platen met Uncle<br />
Tupelo, acht met Wilco, en een handvol andere<br />
projecten, waarbij hij zich altijd wist omringt door<br />
topmuzikanten, waagt hij zich eindelijk aan een<br />
soloplaat. Hoewel, solo? Zijn voornaam ontbreekt<br />
nadrukkelijk op de hoes. Hij maakte Sukierae<br />
namelijk met zijn achttienjarige zoon Spencer,<br />
die een uitstekende drummer blijkt. Soms<br />
krijgen ze vocale ondersteuning van Jess Wolfe<br />
en Holly Laessig (beiden van indieband Lucius)<br />
en instrumentale van Scott McCaughey (The<br />
Minus 5), maar dit dubbelalbum is toch vooral<br />
een vader/zoonproject. De ontbrekende schakel<br />
(echtgenote/moeder) lijkt het zelden direct<br />
benoemde thema van deze persoonlijke plaat.<br />
Sukierae is namelijk de koosnaam voor Sue Miller<br />
Tweedy, die getroffen is door (een behandelbare<br />
vorm van) kanker. Hoewel weinig liedjes direct<br />
blijven hangen en Tweedy muzikaal gezien geen<br />
nieuwe wegen inslaat, zal de luisteraar die de<br />
tijd neemt ontdekken dat dit intieme, bijzondere<br />
en afwisselende album volstaat met prachtige<br />
groeibriljantjes. (Marco van Ravenhorst)<br />
STATUS QUO<br />
Frantic Four’s Final Fling<br />
2CD<br />
2LP 2DVD 2Bluray<br />
Je kon er eigenlijk op wachten dat<br />
na het succesvolle reünieverhaal er een vervolg zou<br />
komen. Was de vorige bijeenkomst eenmalig, nu is<br />
het de laatste keer… Feit is echter wel dat deze ronde<br />
strakker klinkt. Beide pensionado’s weten weer wat<br />
het is om flink aan de bak te moeten en zitten beter in<br />
hun rol. Parfitt en Rossi doen al jaren niet anders. Het<br />
gevolg is dat deze plaat een soort jeugdige gretigheid<br />
uitstraalt dat het andere Quo regelmatig ontbeert. Qua<br />
setlist borduurt de band aardig voort op de voorgaande<br />
tour. Een zo goed als gelijke lijst met nummers met als<br />
enige wijziging de toevoeging van Gotta Go Home en<br />
Caroline die ten koste van Don’t Waste My Time gaat.<br />
Het is misschien het enige minpuntje aangezien deze<br />
line-up ook in de wat latere jaren zeventig nog flinke<br />
hits gescoord heeft. Wat mij betreft hadden What Your<br />
Proposing, Whatever You Want en Again And Again zo<br />
toegevoegd mogen worden. Toch staat ook zonder de<br />
laatste opmerking deze plaat als een huis. En ook al<br />
gebeurt er op het podium qua show eigenlijk niets, wat<br />
een feest om deze line-up te zien. Op naar de volgende<br />
toer… (Hermen Dijkstra)<br />
STICKY FINGERS<br />
Land Of Pleasure CD LP<br />
Al het goede komt van Down Under als<br />
het gaat om interessante bandjes van<br />
de afgelopen tijden. Dat bevestigd ook Sticky Fingers die<br />
met hun tweede album Land Of Pleasure ons land willen<br />
veroveren. En met een mix van Madchester (Stone<br />
Roses, Happy Mondays) en elektronica van nu maken ze<br />
in ieder geval een goede kans! (Bram van Kolfschooten)<br />
TEA PARTY<br />
The Ocean At The End CD 3LP<br />
Het achtste studioalbum van The<br />
Tea Party. Het Canadese trio wachtte<br />
tien jaar na het laatste studioalbum. Er verscheen<br />
tussendoor alleen een live-album en de band was<br />
uit elkaar om in 2011 weer bij elkaar te komen. En<br />
het nieuwe album is geweldig, even wennen, maar<br />
alles wat The Tea Party zo geweldig maakt is er, de<br />
fantastische zang en goede songs. De mengeling van<br />
Doors en Led Zeppelin, uitstekend. (Erik Mundt)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
BEN HOWARD<br />
Pop & Rock<br />
I Forgot Where We Were CD 2LP<br />
(Universal)<br />
De Britse singer songwriter (en surfer) Ben Howard brak in 2011 door<br />
met het album Every Kingdom. Deze groeibriljant die gaandeweg steeds<br />
meer bij het grote publiek terecht kwam bevatte natuurlijk de single<br />
Keep Your Head Up. Het maakte van Howard een publiekslieveling<br />
op vele festivals en de verwachtingen voor de opvolger zijn dan ook<br />
hoog gespannen. Wat meteen aan het album opvalt is de sfeer. Veel<br />
donkerder dan Every Kingdom en een meezinger als genoemde hit zul<br />
je dan ook niet vinden. Aanvankelijk hoor je nog wel wat van de aanstekelijke folkpop die we van hem<br />
kennen, maar nummers worden hier knap uitgebouwd tot psychedelische meesterwerkjes die laten horen<br />
hoe Howard gegroeid is. Louter sterke songs passeren de revue en ze maken allen diepe indruk. Knap<br />
hoe Howard zich van die hit heeft weten te ontworstelen en met een prachtige plaat komt die - zeker na<br />
meerdere draaibeurten - respect afdwingt. (Bert Dijkman)<br />
26 27
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
LAMB<br />
Backspace Unwind 2CD Special Edition LP+CD<br />
(Butler/Bertus)<br />
Drie jaar na het laatste album van Lou Rhodes en Andy Barlow, die we<br />
samen kennen sinds 1996 als Lamb, ziet Backspace Unwind het daglicht.<br />
Lamb is op de golven van de triphop (Massive Attack, Portishead)<br />
groot geworden. Met hun eerste single Cotton Wool in 1996 kregen<br />
zij bekendheid, maar met Górecki uit 1997 brak de band definitief<br />
door. De bekende zachte en melancholische stem van Lou Rhodes en<br />
de tegengestelde beats van Andy en de invloeden van jazz, klassieke<br />
muziek (in de nummers van Lamb klinkt duidelijk de muziek Debussy en Górecki door), blues, drum &<br />
bass en hiphop geven het geheel een mystieke en melancholieke sfeer. Met nummers als Gorrecki, Coton<br />
Wool en Gabriel hebben ze al meerdere keren hun stempel gezet op de muziekgeschiedenis. Dat ook dit<br />
album nummers heeft die in deze voetsporen zullen treden is bijna onnodig te vermelden. Luister maar<br />
naar het nummer As Satellites Go By en de titeltrack Backspace Unwind bijvoorbeeld. Volgens zangeres<br />
Lou Rhodes kwam het zesde album voort uit een herontdekking van henzelf, ‘Na twintig jaar samen<br />
muziek maken (met een adempauze van vijf jaar), was het goed om de wereld om ons heen opnieuw te<br />
ontdekken. Elk album is een soort start van een nieuwe onderneming. Je weet niet van te voren welke<br />
ideeën goed uit de verf komen.’ Het album bevat tien nieuwe songs geschreven door Andy en Lou met vier<br />
met strijkersarrangementen van de jonge componist<br />
Tom Trapp. Met hem trad Lamb vorig jaar al op met het<br />
Amsterdams Symphoniëtta Orkest op het Cross Linx.<br />
Conclusie: dit zesde album is weer een genot om naar<br />
te luisteren. (Jeroen van Heukelom)<br />
Backspace Unwind verschijnt in gelimiteerde<br />
oplage met bonus-cd. Hierop staat een registratie van<br />
het optreden van de band samen met het Amsterdam<br />
Sinfonietta dat ze vorig jaar tijdens het Crosslinx<br />
festival in Paradiso hebben gegeven.<br />
Alleen verkrijgbaar bij de <strong>Mania</strong> winkels!<br />
Maak kans op gratis kaartjes voor<br />
een van de vier shows van Lamb in<br />
Nederland.<br />
Mail naar acties@platomania.nl o.v.v.<br />
Lamb en geef het concert van je voorkeur<br />
door. Winnaars krijgen tijdig bericht.<br />
23 Nov - Nijmegen, Doornroosje<br />
24 Nov - Rotterdam, Schouwburg<br />
25 Nov - Groningen, Oosterpoort<br />
27 Nov - Amsterdam, Paradiso<br />
PHILIP SELWAY<br />
Weatherhouse<br />
CD LP<br />
(Bella Union/PIAS/Rough Trade)<br />
Philip Selway debuteerde in 2010 direct op kwaliteitslabel Bella Union.<br />
Familial was ook heus een aardige singer/songwriterplaat, maar<br />
dermate sober dat de Brit de schijn tegen had; zou iemand anders<br />
dan de drummer van Radiohead dezelfde kans hebben gekregen? Gelukkig is opvolger<br />
Weatherhouse van een hoger kaliber. Selway neemt de twijfel weg door met zijn trio<br />
(waarin ook de Turks/Engelse Adem Ilhan meespeelt) wat kleurrijker te werk te gaan. Zijn<br />
galmende stem klinkt nog even lijzig, saai zo u wilt, maar de gedoseerde toevoeging van<br />
elektronica en strijkers komt songs als Drawn To The Light en Waiting For A Sign hoorbaar ten<br />
goede. Albumopener Coming Up For Air heeft dat spookachtige tintje door het sterke refrein<br />
niet eens nodig. Verder opvallend: horen we daar in de pianoballade It Will End In Tears<br />
nu exact dezelfde drumfill als die uit Exit Music (For A Film)? Nouja, een kniesoor die er op<br />
let. Weatherhouse is misschien niet het heetste nieuws van het Radiohead-front, maar een<br />
melancholiek album dat er mag wezen. (Max Majorana)<br />
a<br />
p<br />
FREDERIQUE SPIGT<br />
The Medicine Show CD<br />
(Coast to Coast)<br />
Begin april dit jaar stuurde Fré Spigt een tweet de wijde wereld<br />
in dat zij – naar wij aannemen niet alleen – aangekomen waren<br />
in het Franse dorpje Couleuvre, waar het hard werken was om de boel in te<br />
richten. Met instrumenten, versterkers, mengtafel, effectenrek werd gesjouwd. Maar het vuur brand, zo<br />
eindigde het bericht veelbelovend. Wel, dat vuur smeult nu nog na kunnen wij heden uitzinnig melden. De<br />
oogverblindend vormgegeven (extra punt erbij) en intelligent doordachte, romantische themathiek rondom<br />
het oude wilde westen met authentiek instrumentarium is Fré niet vreemd maar deed zij niet eerder zo<br />
doorwrocht invoelend als op The Medicine Show. Doctor Spigts elixer voor al uw zielenpijn, zoals een kiekje in<br />
de binnenhoes illustreert. (Albert Jonker)<br />
TING TINGS<br />
Supercritical CD<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Of Jules De Martino (45) en Katie White (31) ooit nog zulke grote hits zullen scoren<br />
als in 2008 met de dancepopliedjes Great DJ, That’s Not My Name en Shut Up And<br />
Let Me Go valt nog maar te bezien. Maar dat wil zeker niet zeggen dat het derde<br />
studioalbum van het Britse indiepopduo The Ting Tings niet buitengewoon aanstekelijk is. Hun debuutalbum<br />
We Started Nothing was lichtvoetig, de opvolger Sounds From Nowheresville rauw en Super Critical zit daar<br />
precies tussenin. Opener en titeltrack Super Critical doet zowaar aan Faith van George Michael denken,<br />
Communication had zo uit de koker van Kylie Minogue kunnen komen, Wrong Club klinkt een beetje als het<br />
recente werk van Daft Punk en het hele album smaakt flink naar Blondie. Super Critical is een ruim half uur<br />
heerlijk huppelen in het grijze gebied tussen ‘verantwoorde indie’ en ‘commerciële dancepop’. (Cecile Bol)<br />
t<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
28 29
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
GEMMA RAY<br />
Milk For Your Motors<br />
CD LP<br />
De Engelse Gemma Ray doet precies<br />
waar ze zelf zin in heeft. Dat heeft in<br />
zeven jaar tijd geresulteerd in zes albums waarop ze<br />
alle invloeden die haar welgevallen combineert tot<br />
uiterst herkenbare pop-noir. Milk For Your Motors klinkt<br />
filmisch, ingetogen en melancholisch: als het donkere<br />
zusje van Laura Marling of als Nick Cave gemixt<br />
met The Chiffons. En dat maakt dertien liedjes over<br />
relatieperikelen aangenaam tragisch en spookachtig.<br />
(Cecile Bol)<br />
SHE KEEPS BEES<br />
Eight Houses<br />
CD LP<br />
Met voorgaande albums maakten Jessica<br />
Larrabee en Andy LaPlant al de nodige<br />
indruk, maar hun vaak in eigen beheer uitgebrachte<br />
platen bereikten nog geen groot publiek. Hopelijk<br />
komt daar nu verandering is, want het door Nicolas<br />
Vernhes spaarzame geproduceerde Eight Houses is een<br />
prachtige plaat. Ergens tussen PJ Harvey, Cat Power,<br />
Mazzy Star, Sharon Van Etten en Scout Niblett heeft She<br />
Keeps Bees een eigen geluid weten te creëren. Donker,<br />
bluesy en betoverend. (Marco van Ravenhorst)<br />
TRAIN<br />
Bulletproof Picasso<br />
CD 2LP<br />
Na het recente vertrek van drummer<br />
Scott Underwood zijn er nog twee leden<br />
over van de oorspronkelijke line-up van Train. De fijne<br />
stem van Pat Monahan is nog steeds uit duizenden<br />
herkenbaar, maar verder is dit eigenlijk een volstrekt<br />
andere band dan de rockformatie die in 1999 doorbrak<br />
met Meet Virginia. Bulletproof Picasso borduurt<br />
voort op het popgeluid van California 37 (en de hit<br />
Drive By), maar dan met betere liedjes. Nieuw zijn<br />
achtergrondzangeressen Nikita Houston en Sakai. Angel<br />
In Blue Jeans bestormde reeds de hitlijsten, maar daar<br />
zal het vast niet bij blijven. (Marco van Ravenhorst)<br />
LENNY KRAVITZ<br />
Strut<br />
CD 2LP<br />
(Kobalt/V2)<br />
Hij maakt inmiddels al in vier decennia muziek, maar ook zijn tiende<br />
album, de opvolger van Black And White America uit 2011, is een plezier<br />
om naar te luisteren. Tijdens een uitstapje in de filmwereld – hij speelde<br />
in beide delen van The Hunger Games – werd Kravitz geïnspireerd om<br />
weer een nieuw album te schrijven. Strut is daar de uitkomst van.<br />
Al vanaf de funky opener Sex zit de stemming er in. Kravitz laveert<br />
langs de voor hem bekende stijlen. Een mooie van blazers voorziene<br />
powerballad The Pleasure And The Pain en het broeierige Dirty White Boots (‘take your knickers down/and<br />
give me that treasure’) behoren ook tot de betere songs van Strut. Andere hoogtepunten zijn het lekkere<br />
titelstuk en I’m A Believer (niet te verwarren met het nummer van The Monkees). Alleen op Happy Birthday<br />
slaat Lenny de plank mis met een wat kinderlijk gerijmde tekst. Ook de cover Ooh Baby Baby voegt weinig<br />
toe aan het origineel en de talloze hoeveelheden andere interpretaties van dat nummer. Maar dat mag de<br />
pret niet drukken. Strut leunt – net als het meeste andere werk van Kravitz – op bestaande muziekstijlen.<br />
Verwacht geen vernieuwing maar de bekende Kravitz-mix van funk, soul en rock. Zoals altijd speelt Kravitz<br />
de meeste instrumenten zelf. Strut had, net als de andere albums van Kravitz, in elk ander decennium<br />
gemaakt kunnen worden. Volgens sommigen is er dus weinig progressie tussen het debuut Let Love Rule<br />
van 25 jaar geleden en Strut. Je kan het ook gewoon tijdloos noemen. (Ron Bulters)<br />
Live in de Winkels:<br />
Concerto Amsterdam<br />
11 okt Emil Landman 16.00<br />
17 okt Arthur Adam 17.00<br />
19 okt Joep van Leeuwen 16.00<br />
23 okt Dandelion 17.00<br />
25 okt Sietske Roscam Abbing 16.00<br />
26 okt Feaver 16.00<br />
06 nov Rob Klerkx 17.30<br />
Plato Praamstra Deventer<br />
17 okt Gregory Page 17.00<br />
24 okt Meryl & A Bit Of Yellow 17.00<br />
31 okt De Speeldoos 17.00<br />
Kroese Nijmegen<br />
17 okt Tangarine 16.00<br />
Kroese Arnhem<br />
10 okt Project Bongo 15.30<br />
10 okt Pauw 17.00<br />
17 okt Tangarine 14.00<br />
De Waterput Bergen Op Zoom<br />
Zaterdag 18 oktober Tangarine<br />
15.00 u.<br />
30 31
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Pop & Rock<br />
S<br />
WEEZER<br />
Everything Will Be Allrght In The End<br />
CD LP<br />
(Universal)<br />
Weezer, in de jaren negentig van de vorige eeuw al geliefd en verguisd<br />
als pseudo-grungerockers, zijn na vier jaar stilte terug met Everything Will<br />
Be Alright In The End. De nerdy uitstraling is gebleven, evenals hun wat<br />
malle mengsel van alt-rock en powerpop. Everything Will Be Alright In The End is geen subtiel<br />
album, zo blijkt als de riff van openingstrack Ain’t Got Nobody losbarst. De ironie van Weezer<br />
zit hem dan ook meer in de teksten (I’ve Had It Up To Here) dan in de muziek, die op het<br />
bombastische af rockt. Er staat niet één rustig nummer op deze plaat. Als je op zoek bent naar<br />
een soundtrack voor, pak hem beet, je eerste bungeejump of een illegale straatrace, zoek dan<br />
niet verder. Dit album vraagt om een luchtgitaar. (Rik Veenhuijsen)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
WILL AND THE PEOPLE<br />
Whistleblower CD<br />
(Baggy Trousers/PIAS/Rough Trade)<br />
Whistleblower is het derde album van de Britse band Will And The<br />
People. De door gitarist en zanger Will Rendle opgerichte formatie,<br />
scoorde al vóór het uitbrengen van het debuutalbum in 2012 een flinke<br />
hit met het aanstekelijke Lion In The Morning Sun. Sindsdien is de groep een smaakmaker en<br />
succesnummer op grote popfestival zoals Lowlands en Pinkpop. Het tweede album (Friends) kwam vooral<br />
voort uit jamsessies en Whistleblower is volgens de groep de eerste echte studioplaat. Will And The People<br />
ontleent invloeden uit de reggae en Britpop en dat is op Whistleblower ook weer onmiskenbaar aan de orde.<br />
De plaat staat bol van frisse en spitsvondige uptempo liedjes met snedige teksten en muzikaal verrassende<br />
wendingen. En dat de band niet alleen kan feesten maar ook kan raken, bewijzen de liedjes Cry Baby en MNK.<br />
(Luc van Gaans)<br />
YOUNG REBEL SET<br />
Crocodile CD<br />
(V2)<br />
Young Rebel Set is een band uit Noord-Engeland. Toe aan hun tweede album is dit<br />
een album dat veel te danken heeft aan zowel Oasis en The Verve. Dit waren vroege<br />
invloeden van frontman Matthew Chipchase, die zijn demonen in de muziek kwijt wil<br />
raken. De akoestisch georiënteerde muziek, die beïnvloed is door Pogues, Cash en Dylan klinkt in de productie<br />
van Paul Savage, o.a. Franz Ferdinand urgent en duidelijk. De band ging naar Schotland met Savage en het was<br />
een louterende ervaring. Het vijftal heeft een grote stap genomen en resultaat is een album dat klinkt als een<br />
klok. (Erik Mundt)<br />
U2<br />
Songs Of Innocence<br />
(Universal)<br />
CD 2CD 2LP<br />
Ik hoop vurig dat er tijdens het schrijf- en opnameproces van Songs<br />
Of Innocence camera’s hebben meegedraaid, want het zou een van<br />
de interessantste muziekdocumentaires ooit op kunnen leveren. Meer<br />
dan vijf jaar werk, een even groot aantal producers en ongetwijfeld<br />
talloze verhitte discussies, zoals bijvoorbeeld over de eerste single. Ik<br />
zal direct toegeven dat ik die ode aan Joey Ramone, waarmee de plaat<br />
opent, maar moeilijk aan kan horen. Een valse, pompeuze en nogal<br />
onbegrijpelijke start, maar daarna komt er toch verrassend veel moois voorbij. Zo raakt Every Breaking<br />
Wave heel voorzichtig aan de klasse van een With Or Without You en laat Raised By Wolves het lef horen<br />
van de koerswijziging van de vroege jaren negentig. Sowieso valt er vanaf dat moment tot en met het<br />
einde van de plaat niets te klagen, met onder meer het betoverende Sleep Like A Baby Tonight en de<br />
grandeur van Cedarwood Road. Dat laatstgenoemde nummer is natuurlijk een verwijzing naar de straat<br />
waar Bono opgroeide. Een smaakvolle manier om het persoonlijke karakter van de plaat aan te tonen,<br />
die geen verdere uitleg in de media behoeft. Als het zo kan, vraag je je af waarom Bono het nodig vond<br />
zich bij de release van de plaat te overschreeuwen om al die oprechte intenties maar duidelijk te maken.<br />
Laat dat dan het enige zijn dat een beetje afbreuk doet aan een van de sterkste platen die U2 sinds de<br />
eeuwwisseling uitbracht. (Martijn Koetsier)<br />
32<br />
33
Pop & Rock<br />
Pop & Rock<br />
MARK LANEGAN<br />
Phantom Radio CD 2CD LP<br />
(Heavenly/PIAS/Rough Trade)<br />
Mark Lanegans muziek is voor een simpele buitenstaander geen<br />
gemakkelijke kost. Nooit geweest ook. Niet als soloartiest, niet<br />
met Duke Garwood, Gutter Twins, Screaming Trees, noch met Mark<br />
Lanegan Band. De albumhoes – waarop regendruppels neerdalen op<br />
een nonchalant kijkend skelet – voorspelt wat dat betreft ook ditmaal<br />
weinig goeds. Desalniettemin is Phantom Radio lichter en toegankelijker<br />
dan zijn, overigens bloedmooie, voorganger Blues Funeral uit 2012.<br />
De kleine veertig minuten herbergen een mengelmoes van stijlen, duidelijk beïnvloed door Lanegans<br />
voorliefde voor krautrock en new wave. Ook elementen uit de Britse postpunk, met inspiratiebronnen als<br />
The Bunnymen, Rain Parade en The Gun Club, zijn terug te vinden op deze intrigerende plaat. Tien fraaie<br />
nummers, met het prachtige Harvest Home, het aanstekelijke Floor Of The Ocean en het pulserende Death<br />
Trip To Tusla als kernnummers, vormen een zeer luisterrijk geheel. Mark Lanegans ongekende productiviteit<br />
van de laatste tien jaar kent vooralsnog geen grenzen. Mooie plaat! (Jelle Teitsma)<br />
VARIOUS<br />
25 Years Of Real World 3CD<br />
Peter Gabriel start in 1989, een paar<br />
jaar na de stichting van het festival<br />
WOMAD, dit label waarop Westerse producers met<br />
niet-Westerse artiesten een precedent scheppen in het<br />
onderzoek naar de relatie hiertussen. Passie, atmosfeer<br />
en grooves, kortom voor hen met de oortjes open. Dik<br />
tweehonderd albums verder (and counting) serveert<br />
Real World het onmogelijke: een dwarsdoorsnede<br />
op drie rijke schijven. Klassieke highlights (disc een),<br />
ondergeschoven kindjes (disc twee, zeer interessant)<br />
en publiekslievelingen na stemming. Achtenveertig<br />
tracks totaal met achtentwintig pagina’s duiding in een<br />
handzaam en smaakvol doosje voor een zacht prijsje.<br />
Magisch.(Albert Jonker)<br />
WIN KAARTJES!<br />
Tivoli/Vredenburg<br />
Maak kans op gratis kaartjes van de volgende<br />
shows:<br />
• Magic Numbers - 25 oktober<br />
• Mogwai - 29 oktober<br />
• Little Dragon - 14 nov<br />
Stuur een mailtje naar acties@<br />
maniawinkels.nl en wie weet<br />
win jij ze!<br />
3CD’S / 60 TRACKS<br />
Inclusief<br />
TIME OF THE SEASON<br />
(The Zombies)<br />
SHE’S NOT THERE<br />
(The Zombies)<br />
I WANT SOME MORE<br />
ANDORRA<br />
OLD AND WISE<br />
(The Alan Parsons Project)<br />
#WIEISCOLINBLUNSTONE<br />
FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />
34 35
Pop & Rock<br />
JOHNNY MARR<br />
Let’s Get Lost<br />
Luister<br />
trip<br />
Pop & Rock<br />
Playland<br />
CD LP<br />
(Ada Global/Warner)<br />
Het hek is van de dam, een jaar na de release van zijn eerste soloplaat,<br />
komt Marr met nummer twee. Qua vibe verschillen de twee niet<br />
veel van elkaar, wellicht dat hij nu wat zelfverzekerder zijn stem<br />
gebruikt. Maar net zo energiek en met dezelfde inner city ambiance<br />
als The Messenger speelt hij verder op Playland. Spelen moet hier niet<br />
lichtzinnig worden opgevat, de naam van de titel komt uit het boek<br />
Homo Ludens uit 1937 van Johan Huizinga, waarin, kort gezegd, de<br />
Groninger stelt dat spel ten grondslag ligt aan cultuur en samenleving. Bovendien wordt Marr door zijn<br />
collega gitaristen als een van de grootsten beschouwd (voor degenen die wel de gitaar hebben horen<br />
rinkelen, maar niet weten waar de snaar hangt, Marr heeft zich onsterfelijk gemaakt met The Smiths).<br />
Single Easy Money geeft een postpunkvoorproefje. En luister naar The Trap en This Tension voor de meer<br />
atmosferische geluiden. De door de NME uitgeroepen Godlike Genius is 1 november te zien in Amsterdam.<br />
(Rena Postma)<br />
HERMAN VAN VEEN<br />
Kersvers<br />
CD LP<br />
(Universal)<br />
Honderzevenenzeventig albums. En daar dan een nieuwe aan<br />
toevoegen. Het is bijna niet te bevatten, al moet opgemerkt worden<br />
dat van veel platen Duitse, Franse en zelfs Engelse versies bestaan,<br />
er tientallen concertregistraties zijn en platen voor kinderen. Maar<br />
toch, allerminst verslappen en gewoon met Kersvers komen. En nog<br />
opmerkelijker is dat Van Veen op album 178 allerminst gedateerd klinkt,<br />
integendeel. Dankzij de inbreng van Marnix Dorrestein, zoon van Van<br />
Veens vaste gitariste Edith Leerkens, ligt onder een aantal nummers een bijkans een breakbeat. Ook in de<br />
onderwerpskeuze gaat Van Veen met zijn tijd mee; zo handelt Uitgerekend over wat er nog over is aan<br />
privacy met facebook en twitter. De Stromae-cover die Van Veen bij Giel Beelen en DWDD speelde had niet<br />
misstaan op dit verrassend actuele album. Chapeau. (Henri Drost)<br />
Na twee succesvolle edities in de binnenstad<br />
van Zwolle zal wederom een editie van het<br />
Let’s Get Lost Festival plaatsvinden en wel op 25<br />
oktober 2014. Met niet alleen nieuwe bands,<br />
maar ook nieuwe, bijzonder mooie plekken.<br />
’s Middags zijn op verschillende plekken in de<br />
stad sessies bij te wonen.<br />
Tickets kosten €20 per stuk (excl. servicekosten)<br />
en zijn te koop via www.lets-get-lost.nl of via<br />
Plato Zwolle.<br />
Line-up 2014 o.a.:<br />
• Strand of Oaks<br />
• Sticky Fingers<br />
• The Black Marble Selection<br />
• Peter Broderick<br />
• Wild Child<br />
• David Douglas<br />
• Electric Eye<br />
• Robbing Banks<br />
• Chuck Prophet & the Mission Express<br />
• Cloud Boat<br />
• Tenfold<br />
• Swinder<br />
• Mountain Bike<br />
• Beginners<br />
• Holy Beggars<br />
• Are You A Lion<br />
• broeder Dieleman<br />
• Black Oak<br />
Volledige line-up www.lets-get-lost.nl<br />
SOFIE WINTERSON<br />
Wires CD<br />
(Topnotch/Universal)<br />
Sofie Winterson (echte naam: Sofie van Dijck)<br />
is een voormalig fotomodel dat vorig jaar de<br />
aandacht trok met een reclamecampagne voor<br />
een epileer- c.q. martelwerktuig van een Duitse<br />
fabrikant, waarin ze niet alleen figureerde, maar<br />
waarvoor ze ook zelf de muziek aandroeg. Met<br />
name deze muziek deed zeer uitzien naar het<br />
debuut van de Nederlandse singer-songwriter<br />
en dat debuut is nu verschenen. Wires bevat<br />
de inmiddels redelijk gangbare mix van folky<br />
songs, elektronische impulsen, lieflijke klanken<br />
en mystieke sferen, maar Sofie Winterson is veel<br />
beter dan de meeste van haar concurrenten.<br />
Dat hoor je in de avontuurlijke instrumentatie<br />
die zowel betoverend als beklemmend kan<br />
klinken en dat hoor je in de bijzonder mooie<br />
stem van Sofie Winterson die in meerdere stijlen<br />
uit de voeten kan en zowel lieflijk als krachtig<br />
kan klinken. Dat het overigens bijzonder mooi<br />
geproduceerde Wires af en toe het beste van<br />
Beach House naar de kroon steekt moet genoeg<br />
zeggen. Dat we nog heel veel gaan horen van<br />
Sofie Winterson is zeker. (Erwin Zijleman)<br />
36 37
Bestel Pop & Rock nu in een van onze webwinkels<br />
binnenkort binnen<br />
17 oktober<br />
Bear’s Den - Islands<br />
Bush - Man On The Run<br />
Neil Diamond - Melody Road<br />
Baxter Dury - Its A Pleasure<br />
Thurston Moore - The Best Day<br />
Primus - Primus & The Chocolate Factory<br />
Status Quo - Aquostic<br />
Tindersticks - Ypres<br />
Scott Walker & Sunn O))) - Soused<br />
Zazi - Zazi Zingt Dorrestijn<br />
24 Oktober<br />
Popa Chubby - I’m Feelin’ Lucky<br />
Cool Quest - Funkin’ Badass<br />
Echo & The Bunnymen - Live In London<br />
Led Zeppelin - Iv / Houses Of The Holy<br />
Cat Stevens (Yusuf) - Tell ‘Em I’m Gone<br />
C.W. Stoneking - Gon’ Boogaloo<br />
Tentempies - Rebelucionario<br />
Devin Townsend Project - Z2<br />
Transatlantic - Kaliveoscope<br />
Twilight Sad - Nobody Wants To Be Here And Nobody<br />
Wants To Leave<br />
Dionne Warwick - Feels So Good<br />
SPECIAL<br />
WE WERE PROMISED JETPACKS<br />
Unravelling<br />
CD LP<br />
Met het in 2011 verschenen In The<br />
Pit Of The Stomach werd de belofte<br />
die het debuutalbum van We Were Promised Jetpacks<br />
uit 2009 in zich had, volledig ingelost. De stijgende<br />
lijn wordt voortgezet op Unravelling. De band, die in<br />
dezelfde hoek zit als labelgenoten The Twilight Sad en<br />
Frightened Rabbit, borduurt verder op de meeslepende,<br />
donkere postpunk van de vorige twee albums, maar<br />
er is ook ruimte voor verdieping en nieuwe richtingen.<br />
Hopelijk levert het ze een groter publiek op. (Marco van<br />
Ravenhorst)<br />
WEYES BLOOD<br />
The Innocents<br />
CD LP<br />
Achter de mysterieuze naam Weyes<br />
Blood gaat een jongedame uit<br />
Pennsylvania schuil, Natalie Mering, die op haar<br />
tweede solo-album al even ongrijpbaar klinkt als<br />
haar artiestennaam. Het voormalige lid van Jackie-O-<br />
Pop & Rock<br />
Motherfucker (en vorig jaar nog achtergrondzangeres<br />
bij Ariel Pink) maakt spookachtige muziek die deels<br />
is geworteld in de Britse en Amerikaanse (gotische)<br />
folk, maar die meer nog een haast middeleeuwse<br />
sfeer oproept. De manier waarop ze haar expressieve<br />
zang vaak in meerdere lagen heeft opgenomen,<br />
maakt The Innocents een buitengewoon fascinerende<br />
luisterervaring. (Marco van Ravenhorst)<br />
YOU + ME<br />
Rose Ave<br />
CD LP<br />
Raad eens wat je krijgt al je een posthardcore-muzikant<br />
en een mainstream<br />
enfant terrible samen laat werken? Dan verwacht je<br />
niet meteen folk. Toch is dat het resultaat van een uit<br />
de hand gelopen samenwerking tussen Alecia Moore<br />
(P!nk) en Dallas Green (City And Colour). Rose Ave is<br />
aanstekelijke, toegankelijke folkpop, waarbij vooral<br />
opvalt hoe harmonieus de stemmen van Alecia en<br />
Dallas samen klinken. (Cecile Bol)<br />
31 Oktober<br />
Richard Dawson - Nothing Important<br />
Bob Dylan - The Basement Tapes Complete: Bootleg<br />
Series 11<br />
Flaming Lips- With A Little Help From My Fwends<br />
Qeaux Qeaux Joans - The Ritual<br />
Lorrainville - Desire The Reckless<br />
Paul McCartney & Wings - Venus & Mars / At The Speed<br />
Of Sound<br />
Damian Rice - My Favorite Faded Fantasy<br />
Rolling Stones - From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />
Matt Simons - Catch & Release<br />
Simple Minds - Big Music<br />
Wende - Last Resistance - The Theatre Sessions Live<br />
7 November<br />
Foo Fighters - Sonic Highways<br />
Scott Matthews - Home Part 1<br />
New Basement Tapes - Lost On The River<br />
Pink Floyd - The Endless River<br />
Royksopp - The Inevitable End<br />
Rumer - Into Color<br />
14 November<br />
David Bowie - Nothing Has Changed<br />
Johan Derksen - Pioniers Van De Nederpop<br />
Curtis Harding - Soul Power<br />
Jelle Paulusma - Pulling Weeds<br />
Various - The Art Of McCartney<br />
21 November<br />
AC/DC - Rock Or Bust<br />
Anouk - Paradise And Back Again<br />
Velvet Underground - Velvet Underground<br />
Reissues<br />
ABBA<br />
Live At Wembley Arena 2CD 3LP<br />
Hoewel ABBA driemaal met veel succes<br />
op tournee ging, bestond er slecht een<br />
enkel live-album: Live uit 1986. Dat album is echter<br />
al lang niet meer leverbaar en bevatte bovendien<br />
opnames die in de studio flink opgepoetst waren. Daar<br />
komt nu verandering met een complete registratie<br />
van het laatste concert in de Wenbley Arena in 1979.<br />
Vele hits komen voorbij, en in de vorm van I’m Still<br />
Alive is er ook een nummer dat op geen enkel ander<br />
album terug te vinden is. Juist doordat er ditmaal niet<br />
gesleuteld is, valt op hoe goed de band ook live was.<br />
(Henri Drost)<br />
BOB DYLAN<br />
Just About As Good As It Gets Vol 2<br />
38 38<br />
39<br />
2CD<br />
Het Nederlandse ‘label’ Smith & Co<br />
parasiteert vrolijk verder in de catalogus van Bob<br />
Dylan. Zonder dat Dylan of de andere artiesten op<br />
deze uitermate rommelige en soms ronduit beroerd<br />
klinkende compilatie met opnames uit 1961 en 1962<br />
daar ooit ook maar een cent van zullen zien. Is dat<br />
in het geval van Dylan misschien niet zo erg, voor<br />
Dick Farina, Eric von Schmidt en Big Joe Williams wier<br />
opnames wegens verlopen van de copyrights hier ook<br />
schaamteloos gepresenteerd worden wel. Nu, wat<br />
anders te verwachten met een distributeur die naar<br />
eigen zeggen ‘geen platenmaatschappij of label is’,<br />
maar ‘een verkooporganisatie’ met als doel ‘elk product<br />
op het juiste moment via de juiste afzetkanalen binnen<br />
de detailhandel te plaatsen’. (Henri Drost)<br />
FUNKADELIC<br />
Hardcore Jollies / Uncle<br />
Jam Wants You CD LP<br />
Geflipte teksten, psychedelisch<br />
gitaarspel en freaky funk. Het is weer allemaal<br />
aanwezig op dit negende studioalbum van Funkadelic<br />
uit 1976. Destijds de eerste plaat die verscheen bij<br />
Warner, nadat het collectief rond George Clinton eerder
Pop & Rock<br />
RORY GALLAGHER<br />
Irish Tour ‘74 7CD<br />
(Sony Music)<br />
Noch tijdens zijn leven, dat in 1995 veel te vroeg eindigde, noch na zijn overlijden, is<br />
de grootsheid van de Ierse gitarist/zanger Rory Gallagher voldoende doorgedrongen<br />
tot publiek en media. De voorbeeldige heruitgave van zijn platen heeft die situatie<br />
helaas niet noemenswaardig veranderd. En toch hoort hij gewoon thuis in het rijtje met Hendrix, Clapton en<br />
Duane Allman. Misschien dat de megabox Irish Tour ‘74 40th Anniversary Edition wel voor deze erkenning<br />
gaat zorgen. Gallagher was live op zijn best en dat was op de originele dubbel-lp uit 1974 aI zeer goed<br />
merkbaar. Vergelijkbare intensiteit en spectaculaire gitaarexercities zijn te vinden op The Allman Brothers’<br />
Fillmore East, dat kort geleden een zelfde behandeling kreeg als de concerten van Rory Gallagher eind 1973<br />
en begin 1974 in Noord-Ierland nu. Dat wil zeggen: geen geknip, geplak, geknutsel en gehussel met de<br />
tapes, alles gewoon alles integraal uitbrengen. In Gallaghers geval betekent dat drie volledige concerten,<br />
uitgesmeerd over zeven cd’s. Alle opgenomen op speelplekken in Noord-Ierland waar in 1974 vanwege<br />
IRA-terreur niemand durfde te spelen. Behalve Gallagher dus. Die wetenschap vergroot het toch al heroïsche<br />
karakter van het gebodene. Daar komt nog eens een dvd bij met daarop een zeer fraaie aangrijpende<br />
documentaire waardoor deze box gerust een monument voor Rory Gallagher mag worden genoemd. Gaarne<br />
een minuut stilte voor en na het afspelen.<br />
(Wim Koevoet)<br />
OASIS<br />
Een van de vele hoogtepunten is het disc<br />
(What’s the Story) Morning Glory<br />
3 afsluitende The Masterplan (live at<br />
CD 3CD 2LP<br />
(Big Brother/PIAS/Rough Trade)<br />
Niet elke band heeft last van het<br />
‘moeilijke tweede plaat syndroom’.<br />
Oasis rekende er in 1995 keihard mee af, want (What’s<br />
The Story) Morning Glory was de beste plaat van de<br />
jaren negentig en verkocht zelfs nog beter dan het toch<br />
ook niet misselijke debuut Definitely Maybe. In het<br />
voorjaar van dit jaar was er de voortreffelijke reissue<br />
in verschillende formats van die mijlpaal, nu is WTSMG<br />
aan de beurt voor zo’n behandeling. En het is opnieuw<br />
een waar genot om deze Britpop in volle glorie uit de<br />
speakers te laten stromen. De hits zijn onverslijtbaar, de<br />
verbazing over het geniale en ongegeneerde jatwerk<br />
van Beatles, Stones en Kinks onverminderd groot en het<br />
is nog altijd heerlijk leunen tegen die muur van geluid<br />
met bluf en arrogantie als cement. Het originele album<br />
telde twaalf tracks en deze heruitgave brengt de teller<br />
op maar liefst veertig, verdeeld over drie schijven. De<br />
boel is geremastered, er zijn b-kantjes toegevoegd<br />
alsmede opnamen van soundchecks en concerten. En<br />
omdat Oasis op b-kantjes en on stage vrijwel altijd<br />
piekte, zijn de toevoegingen zeer de moeite waard.<br />
Knebworth Park) met een orkest erbij<br />
en de remix van Brendan Lynch van<br />
Champagne Supernova. De roep om<br />
een reünie zal hierna ongetwijfeld<br />
in volume toenemen maar er zijn nog maar weinig<br />
aanwijzingen dat de broedertwist wordt of is beslecht.<br />
De reissue van Be Here Now is vast eerder een feit.<br />
(Wim Koevoet)<br />
Pop & Rock<br />
actief was voor indielabel Westbound. Tevens is dit de hoes. Daarop poseert George Clinton als Huey Newton,<br />
laatste keer dat de drie originele bandleden meespelen<br />
van The Parliaments, de groep waarmee Funkadelic<br />
eind jaren zestig samensmolt. Naast de r&b-hitsingles<br />
Comin’ Round The Mountain en Smokey vinden we hier<br />
ook een live-versie terug van Cosmic Slop, waarvan<br />
het origineel in 1973 al was verschenen op het<br />
gelijknamige album.<br />
Uncle Jam Wants You was in 1979 de prima opvolger<br />
van het zo bejubelde One Nation Under A Groove van<br />
een jaar eerder. George Clinton had zichzelf tijdens de<br />
opnamen een soort van mandaat meegegeven: ‘resque<br />
dance music from the blahs’. Een zeer fraai voorbeeld<br />
daarvan is het vijftien minuten durende (Not Just) Knee<br />
Deep. Funkadelic op z’n funkiest. Met deze catchy track<br />
scoorden Cinton en co een van hun grootste hits en<br />
samples ervan doken later veelvuldig op in het werk<br />
van onder meer Dr. Dre en De La Soul (Me, Myself And<br />
I). Sowieso zou dit hele album achteraf van behoorlijke<br />
invloed blijken op de pas ontluikende hiphopscene.<br />
Opvallend en destijds gewaagd is het artwork op de<br />
GEORGE HARRISON<br />
The Apple Years<br />
(Universal)<br />
7CD+DVD BOX<br />
in de jaren zestig en zeventig leider van de militante<br />
Black Panther-beweging, in wat tevens een persiflage is<br />
op de Uncle Sam Wants You-wervingsposters voor het<br />
Amerikaanse leger. (Willem Jaap van Essen)<br />
LEVELLERS<br />
Greatest Hits 3CD<br />
Hoewel het beste en meest relevante<br />
werk van de Levellers verscheen in<br />
de jaren negentig (en in 1998 al werd verzameld<br />
op One Way Of Life), is het goed dat er een nieuw<br />
carrièreoverzicht van deze politiek geëngageerde<br />
folkpunkers verschijnt. Hierop niet alleen alle<br />
klassiekers uit de nineties geremasterd, maar ook de<br />
beste nummers van de platen die in de afgelopen<br />
vijftien met een zekere regelmaat bleven verschijnen.<br />
Als bonus nam de band vier nummers opnieuw op, nu<br />
ingezongen door Imelda May, Frank Turner, Bellowhead<br />
en Billy Bragg. (Marco van Ravenhorst)<br />
Een paar jaar geleden verscheen van George Harrison de box The Dark Horse<br />
Years. Deze inmiddels weer opnieuw uitgebrachte box bevatte alle soloalbums<br />
van Harrison na 1976. Voor die tijd was hij nog contractueel verbonden aan<br />
Apple Records en het werk dat hij tussen 1968 en 1975 uitbracht is nu in een identiek vormgegeven box<br />
uitgebracht. Harrison moest in zijn oude bandje altijd het onderspit delven tegen twee extreem sterke<br />
songschrijvers en het was dan ook niet verwonderlijk dat hij de eerste Beatle was die met een soloalbum<br />
kwam. Wonderwall is de soundtrack van de gelijknamige cultfilm en bevat een allegaartje aan muziek.<br />
Een paar sterke tracks met o.a. Eric Clapton maken deze plaat de moeite waard en in de heruitgave zitten<br />
twee bonustracks waarvan de outtake van The Inner Light het interessantst is. Electronic Sounds van een<br />
jaar later is een experimentele plaat waarin Harrison de mogelijkheden van de net op de markt gebrachte<br />
Moog synthesizer onderzoekt. Geen gemakkelijke kost, maar wel revolutionair en de eerste in zijn soort.<br />
Alle opgespaarde songs kregen een plek op All Things Must Pass, een waar meesterwerk en indertijd veruit<br />
de meest succesvolle post-Beatle-plaat. Deze heruitgave bevat net als de heruitgave van Living In The<br />
Material World dezelfde extra’s als de in 2001 en 2006 uitgebrachte reissues. Alleen het artwork is opnieuw<br />
gemaakt in de stijl die we kennen van de Beatles-reissues. In 1974 verschijnt Dark Horse dat ondanks de<br />
hit Ding Dong Ding Dong vooral opvalt door het hese stemgeluid van Harrison die met zijn neus iets teveel<br />
in de witte poeders zat. Extra Texture is een plaat die haaks staat op de dan opkomende punkbeweging<br />
maar bevat wel het prachtige This Guitar (Can’t Keep From Crying). Alles is prachtig geremastered onder<br />
leiding van zoon Dhani en in de box zit een fraaie dvd met uniek materiaal. (Bert Dijkman)<br />
40 41
eissues<br />
GENESIS<br />
R-Kive 3CD<br />
De 3cd-set R-Kive (spreek uit: Archive)<br />
is de eerste complete, careerspanning<br />
compilatie van Genesis. Met zowel tracks uit de<br />
vroegere jaren met Peter Gabriel als zanger, als de<br />
periode met de vele hits toen Phil Collins naast de<br />
drums ook de zang voor zijn rekening nam. Zelfs het<br />
eenmalige uitstapje met Ray Wilson als zanger wordt<br />
niet overgeslagen. Naast een bloemlezing uit het<br />
gehele oeuvre, dat ruim vier decennia beslaat, bevat<br />
deze release ook solotracks van alle vijf originele leden.<br />
De originele incarnatie van Genesis kenmerkte zich door<br />
de extravagante en theatrale verschijning van Peter<br />
Gabriel, in combinatie met de zeer bekwame muzikale<br />
kwaliteiten van Collins, Banks, Rutherford en Hackett.<br />
Toen Phil Collins de rol van frontman overnam na het<br />
vertrek van Gabriel en de band gereduceerd was tot<br />
een trio bereikte de band zijn commerciële hoogtepunt<br />
met hits als Mama, That’s All, Land Of Confusion en I<br />
Can’t Dance. Los van het succes met Genesis hadden<br />
de leden ook individueel succes, met name Peter<br />
Gabriel, Phil Collins en Mike Rutherford (met zijn Mike<br />
+ The Mechanics) wisten een flinke serie succesvolle<br />
soloalbums en hits op hun naam te zetten. (Red)<br />
UNDERWORLD<br />
Dubnobasswithmyheadman 20th Anniversary<br />
CD 2CD 5CD BOX BLURAY 2LP<br />
MADELEINE PEYROUX<br />
Keep Me In Your Heart For A While;<br />
Best Of 2CD<br />
De Canadese zangeres Madeleine<br />
Peyroux debuteerde al weer achttien jaar geleden met<br />
het prachtige Dreamland en heeft inmiddels een fraai<br />
stapeltje platen op haar naam staan. Het is daarom<br />
de hoogste tijd voor een mooi carrièreoverzicht. Keep<br />
Me In Your Heart wandelt op twee schijven door het<br />
bijzondere oeuvre van de Canadese jazzzangeres met<br />
een blueshart, die de afgelopen jaren vooral werd<br />
vergeleken met Billie Holiday en dat overkomt niet<br />
zoveel zangeressen. De mix van covers en eigen songs<br />
klinkt uiteraard bekend (alleen de titeltrack, een Warren<br />
Zevon-cover, is nieuw), maar ook bijzonder aangenaam.<br />
Een bijzonder mooi overzicht derhalve. (Erwin Zijleman)<br />
VARIOUS<br />
The New Orleans Soul<br />
CD 2LP<br />
Souljazz Records dook al een paar albums<br />
lang in de funk van N’Awlins, dit keer<br />
belichten ze de soulkant. Veel onvolprezen sixties werk<br />
van Irma Thomas, Robert Parker, Aaron Neville en Ernie<br />
K-Doe, waarin producers als Dave Bartholomew en Allen<br />
Toussaint een altijd herkenbare rol speelden. En wij<br />
zullen geen mogelijkheid onbenut laten om Betty Harris<br />
te noemen, die met I Don’t Want To Hear It ons weer in<br />
verbazing achterlaat waarom zij nooit het immense succes<br />
heeft gehad dat haar toekomt. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
(Island/Universal)<br />
Underworld ontstaat uit de band Freur, die zichzelf ontbindt in 1986. Carl Hyde<br />
en Rick Smith gaan samen met twee andere bandleden van Freur verder als<br />
Underworld. Hun eerste twee albums floppen, maar in 1991 vervangt DJ Darren Emmerson de twee en<br />
voegt zich bij Carl Hyde en Rick Smith en gaan ze verder als trio. Hierna spreken ze zelf van Underworld<br />
2.0 en het eerste album dat uitkomt noemen ze hun debuutalbum. Het heet Dubnobasswithmyheadman.<br />
Twintig jaar later is het album (en Underworld) niet meer weg te denken uit de hedendaagse (dance)<br />
muziekscene. Dubnobasswithmyheadman is geremasterd in de Abbey Road studio’s van de oorspronkelijke<br />
MIDI-bestanden waardoor er dus geen verlies van geluid kan zijn geweest. Het album klinkt dus als een<br />
klok. Er komen verschillende versies uit van dit album met nooit eerder uitgebrachte versies en nummers,<br />
demo’s, alternatieve versies uit de periode 1991-1993 en b-kanten. Ook singles die ze uitbrachten als<br />
Lemon Interupt zijn aanwezig. Kortom, een must have. (Jeroen van Heukelom)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
ACERECORDS<br />
DJ Snowboy Presents<br />
The Good Foot<br />
Toen DJ Snowboy de prestigieuze<br />
vrijdagavond mocht vullen bij<br />
het roemruchte Madame Jo Jo’s,<br />
besloot hij uit een ander vaatje<br />
te tappen dan het voor de club vertrouwde funkgenre.<br />
Zo nam hij een klein stapje terug naar de voorlopers<br />
van de funk en belandde bij de rauwe sixties R&B en<br />
soul. Voor DJ en publiek geen grote overstap. Deze<br />
verzamelaar blinkt niet uit in obscure namen, maar<br />
wel in een onstuitbare selectie opzwepende tracks,<br />
van helden als Etta James, Little Willie John, James Carr<br />
en uiteraard James Brown. Meteen vanaf opener de<br />
Temptations’ hit Get Ready, in de uitvoering van Little<br />
Eva Harris, is The Good Foot al niet meer te stoppen.<br />
Onmiskenbaar geschikt voor elk hip soulfeestje. (Corné<br />
Ooijman)<br />
Brent Superb 60s Soul<br />
Sounds<br />
Brent Records was een van een<br />
hele serie labels die gerund<br />
werden door Bob Shad, die<br />
zijn carrière begin jaren veertig<br />
begon als producer van Charlie Parker en die later de<br />
debuten van Janis Joplin en Ted Nugent zou opnemen.<br />
Brent, actief tussen 1959 en 1967, richtte zich op R&B<br />
en soul in diverse varianten. Geen grote namen hier,<br />
maar wel een hele serie juweeltjes (van onder meer<br />
June Jackson, Marva Josie, Linda Lyndell) die nu door<br />
Kent terecht aan de vergetelheid worden ontrukt.<br />
(Marco van Ravenhorst)<br />
reissues<br />
Cracking The Code; 60s<br />
New Orleans R&B And<br />
Soul<br />
Cosimo Matassa en zijn Cosimo<br />
Recording Studios worden<br />
op deze Ace-uitgave in het<br />
spotlicht gezet. Wat er ook veranderde aan producers<br />
en muzikanten in New Orleans, Cosimo Matassa bleek<br />
de constante factor. Op dit album vinden we bekende<br />
(Chris Kenner, Lee Dorsey en Aaron Neville maar zoals<br />
we van Ace gewend zijn, onbekende R&B uit de jaren<br />
’60-’67. Een essentiële aanschaf voor liefhebbers van<br />
R&B uit New Orleans. (Ron Bulters)<br />
Ook verschenen:<br />
• Gil Scott-Heron - Free Will<br />
• Boppin’ By The Bayou<br />
• Music City Vocal Groups 2<br />
• Westbound Sound Detroit<br />
43<br />
42<br />
waterput.nl kroese-online.nl • de-drvkkery.nl • velvetmusic.nl • platenhuis-het-oor.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • northendhaarlem.nl • platenhuis-het-oor.nl • platomania.nl • northendhaarlem.nl • sounds-venlo.nl •• kroese-online.nl platomania.nl • • sounds-venlo.nl<br />
velvetmusic.nl<br />
43
eissues<br />
POP GROUP<br />
We Are Time<br />
CD LP Cabinet Of Curiosities CD<br />
LP Curiosities 2CD<br />
De dissonante klanken waarin The Pop group eind<br />
jaren zeventig haar onvrede met de boze buitenwereld<br />
verpakte – een brouwsel van minimale, avantgardistische<br />
dubfunk met weinig structuur, laat staan<br />
pop (o ironie) – leverde zowaar een culthitje op: She<br />
Is Beyond Good An Evil van de debuutelpee Y (1979).<br />
Dit is hier te vinden in een niet eerder gereleasde,<br />
vroege versie op de schijf met een kabinet aan<br />
curiositeiten maar eigenlijk is The Pop Group’s gehele<br />
‘oeuvre’ curieus. We Are Time, voor het eerst op<br />
cd, is samengesteld uit vroege studiospul en live,<br />
krakkemikkig zoals het de Do It Yourself-ethiek betaamt<br />
en voordat de studio ‘begrepen’ werd. Een soort<br />
prequel dus. Mark Stewart richtte na het korte bestaan<br />
(slechts twee officiële elpees) zijn The Maffia op, Gareth<br />
Heavy<br />
ALICE COOPER<br />
Raise The Dead – Live From Wacken<br />
2CD+DVD 2CD+Bluray<br />
Het Wackenfestival is al jaren een vaste<br />
naam in het jaarlijkse Europese festivalprogramma.<br />
Over het algemeen zijn de optredens dik voor elkaar<br />
en dat geldt zeker voor dit concert van Alice Cooper<br />
uit 2013. De set zit vol klassiekers als Hello Hooray,<br />
Billion Dollar Babies en Welcome To My Nightmare<br />
maar ook wat later werk als I’ll Bite Your Face Off en<br />
Dirty Diamonds. Naast de latere hit Poison, valt het op<br />
dat Alice een aantal covers in zijn set gooit in de vorm<br />
van Break On Through en My Generation. Leuk en zeker<br />
niet misplaatst, maar een man van zijn statuur heeft<br />
dat niet nodig. Uncle Alice heeft genoeg materiaal om<br />
uit te putten. Bijgevoegde dvd is leuk om naar te kijken<br />
en natuurlijk komen alle klassieke scènes weer voorbij.<br />
Het is echter vooral het muzikale optreden dat de show<br />
steelt! (Hermen Dijkstra)<br />
44<br />
Sager ondernam Rip, Rig & Panic (met Neneh Cherry)<br />
en Simon Underwood ging bassen bij Pigbag. Nick<br />
Cave zou na het horen van The Pop Group nooit meer<br />
dezelfde zijn. (Albert Jonker)<br />
SUN RA AND HIS ARKESTRA<br />
In The Orbit Of Ra<br />
2CD 3LP<br />
Sun Ra was een van de meest<br />
enigmatische en onnavolgbare<br />
jazzmuzikanten die het genre heeft gekend. De<br />
hypervrije en soms psychedelische jazz van Sun Ra’s<br />
Arkestra valt eigenlijk niet in een genre te duwen.<br />
In The Orbit Of Ra is een prachtige dubbelaar, die<br />
de belangrijkste periode van Sun Ra’s Arkestra<br />
chronologisch bestrijkt – vanaf eind jaren vijftig tot<br />
begin jaren tachtig. Alle nummers zijn geremasterd<br />
vanaf de originele tapes, wat een zeer coherente<br />
kwaliteit oplevert. Een ijzersterke compilatie. (Rik<br />
Veenhuijsen)<br />
THRESHOLD<br />
For The Journey<br />
CD 2LP<br />
Het album March of Progress uit 2012<br />
was door de terugkeer van zanger<br />
Damian Wilson een nieuwe start voor Threshold.<br />
De band leverde met voormalig zanger Andrew<br />
McDermott steevast kwaliteit af maar de albums na<br />
Critical Mass (2002) konden nauwelijks nog verrassen.<br />
Het uitbundige, geschoolde stemgeluid van verloren<br />
zoon Wilson zorgt ook op For The Journey weer<br />
voor een verkwikkend element in het melodieuze<br />
progmetalgeluid van de groep. Het is goed te horen<br />
dat de groep beter op elkaar is ingespeeld en het<br />
melodieuze element is nog beter vertegenwoordigt.<br />
Klapstuk is het fraai uitgesponnen The Box maar<br />
bijvoorbeeld ook opener Watchtower of the Moon,<br />
Unforgiven en Autumn Red laten de groep op<br />
haar melodieuze best horen. Inclusief twee sterke<br />
bonustracks is dit voor de liefhebbers van progressieve<br />
metal weer een uur lang genieten geblazen. (Dries<br />
Klontje)<br />
ELECTRIC WIZARD<br />
Time To Die CD / 2LP<br />
(Caroline/Universal)<br />
CD LP<br />
Vorig jaar had Jus Osborn van Electric Wizard nog de eer om het fameuze<br />
Roadburn te cureren. Of andersom eigenlijk, want met meer dan twintig jaar<br />
doomgeschiedenis achter de rug is het een belangrijke pijler voor het genre. Een<br />
genre waarin bands als Yob en Pallbearer dit jaar al interessante platen uitbrachten en het is goed om<br />
te horen dat oude rotten als Electric Wizard wat betreft kwaliteit nog steeds mede bepalen hoe hoog<br />
de lat ligt. De riffs zijn nog altijd traag als dikke stroop, waarbij het occulte zoals al jaren een welkome<br />
tekstuele bron van inspiratie vormt. Als fan van de band wil je natuurlijk ook niets anders horen, al is<br />
het indrukwekkend om te merken dat de Engelse band het eigen geluid nog steeds verder weet uit te<br />
diepen. (Martin Koetsier)<br />
MONOMYTH<br />
Further<br />
CD LP<br />
(Suburban)<br />
Vier nummers spacerock in 48 minuten, klinkend als de befaamde Duitse<br />
krautrockgroep Can maar dan zonder al die ongein en met een sterke focus op de<br />
repeterende groove. Oftewel: alsof de mannen van Queens Of The Stone Age zich<br />
volledig bekeerd hebben tot de krautrock, zich daarna hebben opgesloten in de Hansa studio’s om onder<br />
leiding van de befaamde engineer Conny Plank en Ashra’s Manuel Göttsching en met medewerking<br />
van King’s X bassist Dug Pinnick een potje modern groovende postspacerock neer te zetten. Het is<br />
kortom magnifiek wat onze vier Hollandse vrienden presenteren op hun tweede release Further. Het<br />
thema van deze plaat is beweging: reizen, ontdekken, onderzoeken. En wel naar en in deep space waar<br />
Monomyth wat mij betreft vanaf nu de sleutel tot de spacerockhemel beheert. Wie de volle achttien<br />
minuten van afsluiter en topnummer 6EQUJ5 doorstaat en daar maar niet van genoeg kan krijgen, wordt<br />
in die spacerockhemel binnengelaten en mag zich voor eeuwig wentelen in deze hypnotiserende en<br />
verslavende muziek. See you in Monomyth heaven! (André de Waal)<br />
SANCTUARY<br />
The Year The Sun Died<br />
CD 2LP<br />
heavy<br />
Zware Jongens<br />
(Century Media)<br />
Nu de toekomst van Nevermore door het vertrek van gitarist Jeff Loomis onzeker<br />
is geworden hebben zanger Warrel Dane en bassist Jim Sheppard besloten om<br />
Sanctuary nieuw leven in te blazen. De groep leverde met Refuge Denied (’87)<br />
en Into The Mirror Black (’90) twee trashy en progressieve powermetal klassiekers af om vervolgens<br />
in 1995 in gewijzigde vorm als Nevermore een doorstart te maken. The Year the Sun Died klinkt<br />
geïnspireerd en verrast in die zin dat er nauwelijks wordt terug gegrepen op eerder werk. De chemie<br />
tussen gitarist Lenny Rutledge en Warrel Dane, die samen verantwoordelijk zijn voor het sterke en<br />
afwisselende songmateriaal, blijkt na al die jaren nog steeds aanwezig te zijn. Met uitzondering van het<br />
uit duizenden herkenbare stemgeluid van Dane (die hier trouwens wel stukken lager zingt dan toen) is<br />
de groep wel een stuk transparanter en melodieuzer te werk gegaan. Hierdoor kan dit derde Sanctuary<br />
album in grote lijnen omschreven worden als een minder progressieve versie van Nevermore. (Dries<br />
Klontje)<br />
45
Heavy<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Symfo heavy<br />
CANNIBAL CORPSE<br />
Skeletal Domain<br />
CD LP<br />
Wie hoopt dat Cannibal Corpse op de<br />
dertiende cd A Skeletal Domain breekt<br />
met haar kenmerkende, spekvette deathmetal en<br />
nieuwe paden bewandelt, komt bedrogen uit. Wie<br />
luistert met een vergrootglas hoort een fantastisch<br />
klinkende, technisch verzorgde en lekker doordravende<br />
deathmetal-cd die nadrukkelijker dan in het verleden<br />
is doorspekt met old school thrashmetal. Dat merk<br />
je vooral aan de furieuze tempowisselingen en<br />
kwaliteitsolo’s. Een snel vlam vattende combinatie die<br />
de Amerikanen tot in de puntjes beheersen. (Menno<br />
Valk)<br />
DARK FORTRESS<br />
Venereal Dawn<br />
CD 2LP<br />
Met kleine stapjes is het Duitse Dark<br />
Fortress de afgelopen veertien jaar beter<br />
geworden en op de zevende cd Venereal Dawn klopt<br />
de band nu nadrukkelijk op de deur van de elite. De<br />
blackmetal van Dark Fortress is een onheilspellende,<br />
snoeiharde en strakke soundtrack van een grote<br />
ondergrondse vampiergemeenschap. Venereal Dawn<br />
komt tot leven in het donker en lonkt met lange,<br />
naargeestige en afwisselende nummers naar je<br />
verse bloed. En gek genoeg is die gedachte niet eens<br />
onprettig. (Menno Valk)<br />
JON LORD<br />
Celebrating Jon Lord 2CD<br />
3CD+Bluray+extra’s box 2DVD Bluray<br />
Het is enige tijd geleden dat Jon Lord<br />
overleed. Ter ere aan zijn nagedachtenis werd er op<br />
4 april van dit jaar een avond gehouden waarbij al<br />
zijn muzikale kanten aan bod kwamen. De avond viel<br />
uiteen in twee delen: de componist Lord en de rocker<br />
Lord. Met een emotionele herinnering opende de<br />
weduwe Lord het componistengedeelte en daarmee<br />
de avond. Met o.a. drie stukken van Sarabande werd<br />
door orkest en solisten duidelijk gemaakt dat Lord een<br />
bijzonder persoon was die buiten de rockkaders dacht.<br />
Het tweede deel belichtte Lord de rocker. Startend met<br />
werk van The Artwoods met Paul Weller als vocalist via<br />
Paice Ashton & Lord naar Purple lopen de muzikanten<br />
door Lords imposante erfenis. Met naast het orkest<br />
medewerking van o.a. Micky Moody, Bernie Marsden<br />
en diverse leden van het huidige Purple ontwikkelde de<br />
set zich tot magische proporties. Het tweede gedeelte<br />
wordt besloten door een fraaie set van Deep Purple<br />
met daarin natuurlijk het latere signatuurnummer<br />
Perfect Strangers. Verkrijgbaar als totaalpakket maar<br />
ook Composer- cd en Rocker-2cd verkrijgbaar is dit een<br />
must. What a glorious night! (Hermen Dijkstra)<br />
SEPULTURA WITH LES<br />
TAMBOURS DU BRON<br />
Metal Veins - Alive At Rock In Rio<br />
CD<br />
DVD 2bluray<br />
De Braziliaanse thrashmetalband Sepultura keert<br />
terug naar hun roots met deze registratie van hun<br />
concert in Rio op 19 september 2013. Het concert is<br />
gefilmd tijdens het legendarische Rock in Rio festival,<br />
waar Sepultura in samenwerking met de Franse<br />
percussiegroep Les Tambours du Bronx een weergaloos<br />
optreden verzorgde. Een indrukwekkende toevoeging<br />
aan de toch al krachtige sound van Sepultura, want<br />
naast Sepultura-klassiekers als Roots Bloody Roots<br />
en Kaiowas, worden ook Tambours-nummers als<br />
Delirium en Fever onder handen genomen. Zelfs een<br />
Sepulturiaanse adaptatie van The Prodigys Firestarter<br />
ontbreekt niet. Leuk detail is dat dit concert ook de<br />
primeur heeft het eerste Sepultura-concert te zijn<br />
dat ook op Bluray wordt uitgebracht, inclusief bonus<br />
documentaire. Aanrader! (Marjan Kok)<br />
SICK OF IT ALL<br />
Last Act Of Defiance CD LP<br />
De titel van nieuwe en tiende cd Last<br />
Act Of Defiance van de New Yorkse<br />
hardcorelegende Sick Of It All verontrustte de diehard<br />
fans. Was dit het laatste kunstje? En had de band het<br />
opgegeven? Nee hoor, Last Act Of Defiance is het<br />
laatste bolwerk van verzet. De hardcore bruist als<br />
een maagtablet en de muziek ademt energie, trots<br />
en weerstand tegen de gevestigde orde. Sick Of It All<br />
vertoont geen spoor van slijtage en klinkt minstens zo<br />
overtuigend als dertig jaar geleden. (Menno Valk)<br />
Symfo<br />
LUNATIC SOUL<br />
Walking On A Flashlight Beam<br />
2CD 2LP<br />
(K-Scope/Bertus)<br />
Met het arbeidsethos van Mariusz Duda zijn we nooit meer dan een jaar<br />
verwijderd van óf een Riverside- óf een Lunatic Soul-release. Met Walking<br />
On A Flashlight Beam is het nu weer de beurt voor zijn soloproject. Het<br />
geluid van een onrustige branding zet de toon voor wederom een plaat vol zorgvuldig gesponnen,<br />
donkere klanken. Maar Duda laat zijn solocomposities nooit van begin tot einde comfortabel<br />
aanvoelen. Een oosterse beat of dissonante bliepjes houden je contant bij de les. Behalve zijn<br />
herkenbare stem, zijn het ook zijn talenten als bassist die een nadrukkelijk stempel op deze plaat<br />
drukken. Slechts op het nummer Treehouse en in delen van de afsluitende titelsong waan je je op<br />
een album van Riverside, waarvan we volgend jaar ongetwijfeld weer nieuws kunnen verwachten.<br />
(Martin Kikkert)<br />
a<br />
t<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
NORTH ATLANTIC OSCILLATION<br />
The Third Day CD LP<br />
(K-Scope/Bertus)<br />
North Atlantic Oscillation was op haar eerste twee albums voor progliefhebbers bijna<br />
even ongrijpbaar als het klimatologisch fenomeen waarnaar dit Schotse duo genoemd<br />
is. Een prima bandnaam, afkomstig uit het walhalla van de prog Groot-Brittannië,<br />
het juiste instrumentarium, en mooie gevoelige songs… die helaas niet altijd bleven beklijven. Je moest als<br />
fan van deze muzieksoort NAO wel goed vinden maar toch slaagde de band er niet in om zich permanent<br />
in je hoofd te nestelen, naast verwante bands als The Pineapple Thief, Nosound of zelfs Porcupine Tree (de<br />
rustige variant). Tot nu toe want op het derde album klopt het opeens allemaal wel honderd procent. De tien<br />
tracks op The Third Day voeren je mee op een esoterische reis langs plekken en belevenissen waar je licht<br />
melancholisch wordt. De ijle stem van zanger Sam Healey fluistert je in hoe het ervoor staat in het leven,<br />
onderwijl ruim baan gevend aan wederhelft Ben Martin om de synthtapijten te leggen die zorgen voor een<br />
aanstekelijke bodem. Niets staat nu nog hun doorbraak in de weg. (André de Waal)<br />
Roots<br />
DUKE ROBILLARD<br />
Calling All Blues CD<br />
Als er iemand zijn sporen in de blues<br />
verdiend heeft, is het wel deze<br />
inmiddels 65-jarige zanger/gitarist, die al in 1967<br />
Roomful Of Blues oprichtte en Jimmy Vaughan opvolgde<br />
in The Fabulous Thunderbirds. Voor Robillard is die<br />
65 jaar geen reden om te stoppen. Integendeel, op<br />
Calling All Blues trekt hij letterlijk alle blueslades open.<br />
Dat gaat van Memphis-blues in Down In Mexico tot<br />
het Mose Allison-achtige Confusion Blues, en alles<br />
daartussenin. En het klinkt allemaal even aanstekelijk.<br />
(Jos van den Berg)<br />
46 47
oots<br />
Luister<br />
trip<br />
Luister<br />
trip<br />
JOE BONAMASSA<br />
roots<br />
(Mascot/Bertus)<br />
Je zou het bijna vergeten in de stortvloed aan releases van Ome Joe<br />
in de afgelopen jaren maar het is alweer twee jaar geleden (een<br />
lifetime voor deze workaholic) dat hij een studiosoloplaat met eigen<br />
werk heeft uitgebracht. Immers, de laatste jaren ging het om veel<br />
live-werk (de magistrale Tour de Force box bijvoorbeeld) of om<br />
samenwerkingsverbanden (Beth Hart, Black Country Communion en zo<br />
nog wat). Maar Joe maakt deze wachtperiode in een keer goed door<br />
voor de eerste keer in zijn carrière alleen maar eigen gepend werk op de plaat te zetten. En dat bevalt prima<br />
want de tijd die hij in 2013 vrij nam voor Different Shades Of Blue betaalt zich dubbel en dwars terug in de<br />
composities. Niet alleen hebben die prima titels – Love Ain’t A Love Song, I Gave Up Everything For You ‘Cept<br />
FLYING COLOURS<br />
JUSTIN TOWNES EARLE<br />
the Blues – juist inhoudelijk klinken ze volwassen, met veel variatie en aardige accenten (luister naar het end<br />
Second Nature<br />
CD 2LP<br />
(Mascot/Bertus)<br />
De grootste verrassing aan het debuut van<br />
Flying Colors was de relatieve eenvoud van de<br />
composities. Die viel overigens niet bij iedereen<br />
in goede aarde, met al het (technisch) talent<br />
dat in deze supergroep verenigd is. Op opvolger<br />
Second Nature komt het progressieve bloed<br />
dat door de aderen vloeit nadrukkelijker aan<br />
de oppervlakte. Met hun complexe structuur,<br />
tempowisselingen en rijke instrumentatie<br />
maken Open Up Your Eyes en Cosmic Symphony<br />
zeker indruk, maar het totaalgeluid schurkt wel<br />
erg tegen Transatlantic aan. Niet zo vreemd<br />
als je de helft van die band in de gelederen<br />
hebt. Juist in de kortere songs met simpele<br />
melodielijnen, wederom uitstekend gebracht<br />
door zanger Casey McPherson, krijgt deze plaat<br />
echt kleur. De mannen proberen elkaar niet<br />
te overtreffen in virtuoze hoogstandjes, maar<br />
vinden juist een perfect evenwicht binnen het<br />
keurslijf van zes of zeven minuten. Daarmee is<br />
Flying Colors schijnbaar moeiteloos bevallen van<br />
de altijd moeilijke tweede. (Martin Kikkert)<br />
Single Mothers<br />
(Loose/Bertus)<br />
CD LP<br />
Getrouwd, nuchter en met een nieuw label,<br />
blijkt Justin Townes Earle aan een frisse herstart<br />
te zijn begonnen. Single Mothers is misschien<br />
dan ook wel zijn meest oprechte album, met<br />
voornamelijk beschouwende en persoonlijke<br />
liedjes. Voor de trouwe fan geen reden tot<br />
paniek, er is geen sprake van stijlbreuk.<br />
Muzikaal gaat hij verder waar hij twee jaar<br />
geleden gebleven was, met wederom opvallend<br />
soulvolle songs. Ze zijn veelal van het intieme<br />
soort en lenen zich goed voor de aanzwellende<br />
tonen van Paul Niehaus’ pedal steel. Als ervaren<br />
medewerker van Lambchop en Calexico speelt<br />
hij eveneens op gitaar een belangrijke rol op<br />
dit album. Zo klinken er op ondermeer rocker<br />
My Baby Drives als ook op de bescheiden<br />
titeltrack scherpe maar subtiele gitaarpartijen.<br />
Townes Earle toont zich weer een begenadigd<br />
songschrijver, zoals het ontroerende White<br />
Gardenias nog even benadrukt. Ondanks het<br />
innige karakter is het uiteindelijk vooral een<br />
veelzijdige en hoopvolle plaat geworden en met<br />
de ouderwetse speellengte van een half uurtje,<br />
kan de repeatknop op oneindig. (Corné Ooijman)<br />
van de gitaarsolo in Oh Beautiful! of naar de goedgeplaatste accenten door de blaassectie). Ik kijk nu alweer<br />
uit naar de volgende live-plaat met nummers van Different Shades Of Blue daarop. (André de Waal)<br />
BARR BROTHERS<br />
VARIOUS<br />
Sleeping Operator<br />
48 49<br />
CD 2LP<br />
The Barr Brothers is een band uit Montreal,<br />
Canada. Met wortels in de folk, is de<br />
kern van de band broers Brad, zang en gitaar en Andrew,<br />
drums. Harpiste Sarah en bassist en pianist Andres maken<br />
de band compleet. Invloeden komen uit jazz, folk en pop<br />
en worden tot een eigen geluid omgevormd. Drie jaar na<br />
het debuut is er dit tweede album. Zeer fraai album, om<br />
vaak te beluisteren. (Erik Mundt)<br />
GARY CLARK JR.<br />
Gary Clark Jr. Live<br />
2CD 2LP<br />
Different Shades Of Blue<br />
Naast blues was er op zijn debuutplaat<br />
Blak And Blu ook een boel rock en soul<br />
te horen. Maar wie de man wel eens live aan het<br />
werk gezien heeft (aanrader!) weet dat het erfgoed<br />
van Hendrix, Stevie Ray Vaughan en Muddy Waters<br />
bij Gary Clark Jr. in goede handen is. Luister maar hier:<br />
stomende versies van zijn eigen nummers, afgewisseld<br />
met bluesklassiekers. En altijd dat briljante fuzzy<br />
gitaarspel. (Louk Vanderschuren)<br />
CD LP LP Picture Disc<br />
Link Of Chain: Chris Smithers Tribute<br />
CD<br />
Wat de geestverwante bewonderaars<br />
van Chris Smither op Link Of Chain in een uurtje tijd met<br />
vijftien songs van de hand van de meester presteren,<br />
namelijk diens veelal akoestische songs elektrisch<br />
uitvoeren (Dave Alvin, met slide, als opener!) en zelfs<br />
verbouwen met behoud van eigen signatuur, kan<br />
zowaar tippen aan Smithers eigen jubileum Still On<br />
The Levee van twee maanden terug, zelfs zonder dat<br />
hij hier aanwezig is. We horen New Orleans jazz (Tim<br />
O’Brien) en rhythm & blues (Paul Cebar), Western<br />
Swing (Peter Mulvey), Keltisch (Aoife O’Donovan<br />
met Stephanie Coleman) of een donkerte opzoeken<br />
waar Smither zélf haast nog bang zou worden, zoals<br />
Eilen Jewell doet op Can’t Shake These Blues en Patty<br />
Larkin op het afsluitende Train Home om nog maar te<br />
zwijgen van de samenzang van Mark Erelli met Jeffrey<br />
Foucoult op Song For Susan. Zeldzaam sterk eerbetoon,<br />
vergelijkbaar met die van Jimmie Rodgers en Gram<br />
Parsons van al even geleden.(Albert Jonker)
oots roots<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
MASTERSONS<br />
Good Luck Charm<br />
CD LP<br />
Het man en vrouw duo Mastersons<br />
bestaat uit violiste en zangeres Eleanor<br />
en gitarist en zanger Chris. Ze maken deel uit van<br />
de band van Steve Earle en dit is hun tweede album<br />
als duo. Het debuut maakten ze meer gescheiden,<br />
dit album is echt een groepsalbum geworden.<br />
Geproduceerd door Jim Scott, o.a. van Tom Petty, is het<br />
album van het Texaanse duo geslaagd. De liefde voor<br />
muziek spat ervan af. (Erik Mundt)<br />
Luister<br />
trip<br />
roots<br />
LUCINDA WILLIAMS<br />
Down Where The Spririt Meets The Bone 2CD 3LP<br />
(Highway 20/Bertus)<br />
Sinds 1998 – sinds Car Wheels On A Gravel Road – is Lucinda Williams<br />
de grande dame van de americana. Keer op keer bevestigde zij haar<br />
onbetwiste status met een adembenemende serie albums – van Essence<br />
(2001) tot Blessed (2011). Maar wie haar live aan het werk gezien<br />
heeft moet ook erkennen dat de jaren beginnen te tellen voor Lucinda<br />
(geboren 1953). Alleen al om die reden is het uiterst verheugend dat<br />
het dubbelalbum Where The Spirit Meets The Bone een gedreven<br />
en gepassioneerde Lucinda Williams laat horen, als was het 1998. Williams heeft inmiddels haar eigen<br />
platenlabel en is dus volledig in controle over haar eigen – schitterende – muziek. Voor Where The Spirit Meets<br />
The Bone beschikte Williams over een keur aan muzikanten, zoals Greg Leisz (pedal steel en productie), Bill<br />
Frisell (gitaar), Tony Joe White (gitaar), Ian McLagan (toetsen), Jakob Dylan (zang) en Elvis Costello’s vaste<br />
ritmesectie. Het resulteert in een rauw en ongepolijst klankbeeld waarin Williams met haar schuurpapieren<br />
stem glorieert. Where The Spirit Meets The Bone bevat twintig nummers en bestrijkt het gehele terrein tussen<br />
countryrock en countrysoul; rauwe gitaarliedjes wisselen soulvolle ballads af. Ondertussen spat de urgentie<br />
van de groeven (danwel het bi-carbonaat van de cd) en geeft La Williams blijk van een huizenhoge ambitie<br />
en dito intensiteit. In die zin gelijkt Where The Spirit Meets The Bone nog het meest op Lucinda’s fameuze livedubbelaar<br />
Live @ The Fillmore (2005). Where The Spirit Meets The Bone is een ware tour de force – twintig<br />
gedreven songs met als slotstuk een cover van J.J. Cale’s Magnolia – en een definitief bewijs van Lucinda<br />
Williams’ importantie voor americana en alt.country. (Wiebren Rijkeboer)<br />
VASHTI BUNYAN<br />
Heartleap CD LP<br />
(Fat Cat/Konkurrent)<br />
Voor de meeste<br />
artiesten zou een gat<br />
van negen jaar tussen<br />
twee albums enorm veel zijn, maar in het<br />
universum van Vashti Bunyan valt dat wel mee.<br />
Tussen haar debuut Just Another Diamond<br />
Day en haar tweede plaat, Lookaftering, zat<br />
immers maar liefst vijfendertig jaar. Het blijft<br />
een mooi verhaal hoe deze inmiddels bijna<br />
70-jarige in het vorige decennium na de<br />
heruitgave van haar verloren meesterwerk<br />
uit 1970 door een nieuwe generatie fans<br />
(Devendra Banhart, Animal Collective)<br />
geïnspireerd werd om weer muziek te<br />
t<br />
maken. Kreeg ze op Lookaftering<br />
veel hulp van anderen, op a<br />
Heartleap doet ze bijna alles<br />
alleen. Niet dat dit heel veel<br />
uitmaakt voor het geluid. Opnieuw<br />
vormen piano en akoestische<br />
gitaar de basis, soms ondersteund<br />
door fluit en strijkinstrumenten. De<br />
hoofdrol is wederom voor haar hoge<br />
fluisterstem. Met 2014 heeft dit niet<br />
zoveel te maken. Met 1970 ook niet.<br />
Net als Just Another Diamond Day<br />
en Lookaftering lijkt deze prachtige en<br />
betoverende plaat afkomstig uit een<br />
andere wereld. (Marco van Ravenhorst)<br />
SONNY KNIGHT AND HIS FABULOUS<br />
LAKERS<br />
I’m Still Here CD LP<br />
(General Strike/V2)<br />
Sonny Knight debuteerde in 1965 in St.<br />
Paul, Minnesota, met een singletje voor het<br />
plaatselijke New Teenage Record, inmiddels<br />
een onbetaalbaar collector’s item. In de vroege<br />
jaren zeventig zong hij enige tijd bij de funkband<br />
Haze, om in de jaren negentig op te duiken<br />
in oldies shows met vocal groups als The<br />
Bachelors en The Valdons. Op 66-jarige leeftijd<br />
maakt hij nu zijn solodebuut, begeleid door<br />
de soulliefhebbers van The Lakers. Een oude<br />
stijl soul-lp, waarbij, ook gezien zijn leeftijd, de<br />
vergelijking met Charles Bradley voor de hand<br />
ligt. Als vocalist kan hij die vergelijking absoluut<br />
aan, maar waar de Daptone crew eerder James<br />
Brown als voorbeeld heeft, beweegt deze band<br />
zich hoorbaar meer in de traditie van Stax en<br />
Muscle Shoals. Het originele materiaal kan zich<br />
meten met het werk dat uit die studio’s kwam,<br />
terwijl de enige cover, Rodriguez’ Sugar Man,<br />
een zeer verrassende bewerking krijgt. Zowel<br />
als comeback en als debuut volkomen geslaagd.<br />
(Jurgen Vreugdenhil)<br />
50 51<br />
S<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e
oots<br />
LUKE WINSLOW-KING<br />
Everlasting Arms CD LP<br />
Het afgelopen jaar maakte Luke<br />
Winslow-King ook in Nederland indruk<br />
als voorprogramma van Pokey LaFarge. Zijn in 2013<br />
verschenen album The Coming Tide mocht er ook<br />
zijn. En de nieuwe blijkt nog beter. Hoewel hij onder<br />
Jazz & Fusion<br />
52<br />
NEIL COWLEY TRIO<br />
Touch And Flee<br />
CD LP<br />
Stiekem kennen de meeste mensen<br />
deze pianist van de platen van Adele,<br />
maar op zichzelf is hij nog leuker. Met drummer Evan<br />
Jenkins en bassist Rex Horan maakt hij al zo’n tien jaar<br />
avontuurlijke jazz. Vol hooks, power en een boel humor.<br />
In vergelijking met z’n voorgangers klinkt Touch and<br />
Flee rustiger en weidser, zonder de melodie uit het oog<br />
te verliezen. Niet zo speels misschien, maar zeker zo<br />
spannend. (Louk Vanderschuren)<br />
eigen naam opereert, vormt hij eigenlijk een duo<br />
met zijn vrouw Esther Rose King. Haar vocale rol is op<br />
Everlasting Arms bovendien groter geworden. En of<br />
ze nu country swing, delta blues of ragtime spelen,<br />
elk nummer is raak. Een prachtplaat. (Marco van<br />
Ravenhorst)<br />
MEDESKI/SCOFIELD/MARTIN/<br />
WOOD<br />
Juice CD LP<br />
Na twee studioalbums en een live-plaat<br />
is nu een nieuwe samenwerking tussen John Medeski<br />
(keyboards), Billy Martin (drums/percussie), Chris Wood<br />
(bas) John Scofield (gitaar) vereeuwigd. Qua stijl niet<br />
in enkele zinnen te vatten, maar bovenal een luchtig<br />
album met veel ruimte voor improvisatie en Latijns/<br />
Afrikaanse ritmiek. En met bewerkingen van Light My<br />
Fire, Sunshine Of Your Love en The Times They Are A–<br />
Changin’ ook enkele leuke (klassieke) popflirts. (Niels<br />
Achtereekte)<br />
GREGORY PORTER<br />
Issues Of Life CD 2LP+CD<br />
(Memb/Suburban)<br />
In het boekje van Issues Of Life wordt de Griekse tragediedichter Euripides<br />
aangehaald. ‘One can judge a man by the company he keeps.’ Toepasselijk,<br />
want de grote vriendelijke reus uit Harlem presenteert op dit album de<br />
mensen met wie hij zelf graag optrekt. Issues Of Life is daarmee niet de opvolger van het met<br />
prijzen overladen Liquid Spirit (2013), maar een compilatie van werk dat Gregory Porter met<br />
anderen opnam. Zo is het titelnummer, evenals vier andere tracks, afkomstig van Time To Do You<br />
Thing (2013) van retrojazz en -soulcollectief Zbonics, en komt Moanin’ van het eerder dit jaar<br />
verschenen Great Voices Of Harlem. ‘Nieuw’ is Be My Monster Love dat Porter live al wel vaker<br />
speelde. De originele versie hiervan werd ingezongen door Macy Gray voor David Murrays Infinity<br />
Quartet, waaraan ook Porter meerdere bijdrages leverde. Voor wie genoemde platen niet al in huis<br />
heeft, is het uitstekende Issues Of Life absoluut een must. (Marco van Ravenhorst)<br />
S<br />
t<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
Jazz & Fusion<br />
THELONIUS MONK<br />
Jackie-Ing (Live In Amsterdam 1961) CD<br />
(Nederlands Jazz Archief)<br />
Jackie-Ing is het nieuwste deeltje in de uiterst succesvolle serie Jazz at the<br />
Concertgebouw. Eerder verschenen in deze reeks al prachtige opnamen van onder<br />
meer Chet Baker, Miles Davis en Sarah Vaughan. Nu is het de beurt aan misschien<br />
wel de belangrijkste jazzpianist van de jaren ’50. Zijn eerste Nederlandse optredens in april 1961, in<br />
het Kurhaus en het Concertgebouw, waren zo’n groot succes dat concertorganisator Lou van Rees hem<br />
een maand later weer in het Concertgebouw liet spelen. Monk is in bloedvorm, en wordt begeleid door<br />
Charlie Rouse (sax), John Ore (bas) en Franke Dunlop (drums), muzikanten die ook op hun beurt vol vuur<br />
weten te soleren. Bijzonder is dat Monk het concert afsluit met twee solostukken. De opnamen uit april<br />
zijn eerder op bootlegs verschenen, maar deze opnamen zijn nooit eerder uitgebracht. Ook nu weer heeft<br />
het Nederlands Jazz Archief de opnamen werkelijk voortreffelijk gerestaureerd, en het is dan ook een<br />
genot om na ruim 50 jaar mee te genieten van de sensatie die Monk toen was. De cd bevat bovendien 6<br />
bonustracks, opgenomen door de AVRO in april 1961. (Jos van den Berg)<br />
Dance<br />
BOARDS OF CANADA<br />
Hi Scores 6 track EP<br />
De EP Hi Scores, achttien jaar (!) geleden<br />
uitgebracht door Boards Of Canada, was<br />
een meesterwerkje maar dan wel een die aanvankelijk<br />
weinig aandacht kreeg. Pas toen het debuutalbum<br />
Music Has The Right To Children werd uitgebracht<br />
op Warp Records, kreeg Hi Scores opnieuw aandacht<br />
waarna het in 1998, 2002 en 2005 een rerelease kreeg.<br />
Nu zijn de tracks (waaronder Everything You Do Is A<br />
Balloon, volgens Fact Magazine het twee na beste IDMnummer<br />
ooit) geremastered en uitgeven in een luxe<br />
versie. Voor oudgedienden een leuk hebbedingetje,<br />
voor nieuwkomers een musthave. (Bram Peeters)<br />
CARIBOU<br />
Our Love<br />
CD LP<br />
JIAOLONG-album en dj-sets van meer dan zeven uur. Op<br />
Our Love borduurt hij voort op het subtiele housegeluid<br />
waarin de emotie wederom niet wordt geschuwd. Het<br />
klinkt weliswaar wat zwaarmoediger dan Swim, maar<br />
deze soulvolle elektronica blijft boeien. (Bram Peeters)<br />
DANIEL GRAU<br />
Magic Sound Of<br />
2CD 2LP<br />
De Venezolaanse muzikant Daniel Grau<br />
maakte acht legendarische albums<br />
tussen 1974 en 1983. Sindsdien een beetje vergeten,<br />
werd zijn erfenis opgepikt door Class Brieler van Sonar<br />
Kollektiv toen die in 2012 in Venezuela was. Grau<br />
gooit allerlei invloeden in de mix, alle zeer dansbaar.<br />
Hij gebruikt elementen van funk, disco en jazz en<br />
zijn studio was altijd zeer geliefd bij Venezolaanse<br />
muzikanten. Mooi dit eerbetoon aan een beetje<br />
Het was vier jaar wachten op de vergeten meestermuzikant. (Erik Mundt)<br />
opvolger van het prachtige Swim uit<br />
2010 maar Dan Snaith a.k.a. Caribou had het naast een<br />
tour met Radiohead in 2012 druk met zijn andere alias<br />
Daphni die de dancescene dat jaar verrijkte met het<br />
53
Dance<br />
Luister<br />
trip<br />
THE JUAN MACLEAN<br />
In A Dream<br />
CD 2LP<br />
The Juan Maclean put uit de beste<br />
disco- en housetradities. Ruim baan is<br />
er voor analoge synths, met een sterke jaren tachtig<br />
asscociatie tot gevolg. Dit geldt ook voor deze vierde<br />
studioplaat van het duo, bestaande uit dj John MacLean<br />
en voormalig LCD Soundsystem-toetsenist Nancy<br />
Whang. Sommige tracks zullen het goed doen op de<br />
dansvloer, anderen juist thuis of onderweg. (Willem<br />
Jaap van Essen)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Dance<br />
FLYING LOTUS<br />
You’re Dead<br />
(Warp/V2)<br />
CD 2LP 4LP BOX<br />
You’re Dead van Flying Lotus is niet zomaar een<br />
album. Flying Lotus, die voor de burgerlijke<br />
stand beter bekend is als Steven Ellison, bracht<br />
inmiddels vier albums uit. Leek het eerste<br />
2 BEARS<br />
Night Is Young<br />
album meer op broken beats en hiphop, het<br />
Outta Here<br />
CD 2LP<br />
Raf Rundell en Joe Goddard (tevens<br />
prominent bandlid van Hot Chip)<br />
debuteerden twee jaar geleden als The 2 Bears met Be<br />
Strong. Sindsdien werd er ook nog geremixt voor onder<br />
meer Santigold, Saint Etienne en Metronomy. Het geluid<br />
is steevast oldskool housy in de buurt van 2-step wat<br />
ook wel eens is omschreven als pophiphouse. The Night<br />
Is Young is verrijkt met wereldinvloeden voortgekomen<br />
uit een bezoek aan Afrika. Daarmee is deze dance naast<br />
toegankelijk ook erg veelzijdig. (Bram Peeters)<br />
TOSCA<br />
CD 2LP<br />
tweede met beats en dubstep, het derde met<br />
Voor de zevende studioplaat besloot<br />
elektronica en het vierde album was back to<br />
Tosca, een elektronisch downtempoduo<br />
basics met een flirt naar de jazz. You’re Dead uit Wenen, het eens over een iets andere boeg te<br />
is het vijfde album en wellicht de meest<br />
gooien. Zo valt gelijk de snelle release al op. Voorheen<br />
extreme tot nu toe. De plaat begint met een duurde het meestal drie à vier jaar alvorens Rupert<br />
orgy van beats en jazz. Op zich is dit niet<br />
Huber en Richard Dorfmeister weer iets nieuws van zich<br />
zo vreemd wanneer je hoort dat niemand<br />
lieten horen. Ditmaal slechts anderhalf jaar. Daarnaast<br />
minder dan Herbie Hancock heeft meegewerkt is dit ook een ‘snellere’ plaat geworden. Kenmerkten<br />
aan het album dat in eerste instantie zelfs<br />
de vorige platen zich door slome beats, luie grooves<br />
helemaal als jazzalbum was gepland. Maar en een lounge-achtige sfeer, nu is heel nadrukkelijk<br />
gaandeweg verandert het door medewerking gekozen voor tracks met een dwingender beat. De<br />
van o.a. Kendrick Lamar, Snoop Dogg, Angel nummer klinken daardoor strakker en energieker<br />
Deradoorian, Thundercat and Niki Randa in een dan we gewend waren van Tosca. Verder treden de<br />
soort perfecte combinatie tussen Flying Lotus gastvocalisten ditmaal echt op de voorgrond. Daarvoor<br />
en The Roots. Het komt waarschijnlijk de eerst werden Earl Zinger en Cath Coffey (Stereo MC’s)<br />
paar minuten wat rauw op je af en wellicht aangetrokken. Door dit alles klinkt deze Tosca net even<br />
sta je meerdere keren op het punt om de cd anders dan anders. Maar tegelijk ook nog vertrouwd<br />
uit te zetten, maar doe het niet! (Jeroen van Toscaiaans, want het sensuele laidback-sfeertje is er<br />
Heukelom)<br />
nog steeds. (Willem Jaap van Essen)<br />
APHEX TWIN<br />
staaltje vakwerk af. (Willem Jaap van Essen)<br />
54 55<br />
Syro<br />
CD 3LP<br />
(Warp/V2)<br />
Zou hij het nog kunnen? Dat is de vraag die veel elektronicaliefhebbers<br />
al een tijdje bezighoudt. Want na Drukqs uit 2001 werd het akelig<br />
stil rondom de man die vanaf de jaren tachtig het genre van de<br />
eigenzinnige elektronica vorm en richting gaf. Aphex Twin verzorgde<br />
weliswaar nog wel eens dj-sets, zoals tijdens Lowlands 2011, maar<br />
daar bleef het dan ook bij. Naar eigen zeggen begon Richard David<br />
James (echte naam) overigens al rond 2007-08 aan nieuw materiaal te<br />
sleutelen en lag er genoeg op de plank. Maar serieus werd het pas toen deze zomer boven Londen een<br />
zeppelin met AT-logo verscheen. Nu stond er echt iets te gebeuren. De plaat duurt iets meer dan een uur<br />
en heet Syro, een zelfverzonnen woord dat Aphex Twin uit de mond van een van zijn kinderen optekende.<br />
De twaalf tracks klinken in ieder geval weer ongrijpbaar en tegendraads zoals we mogen verwachten.<br />
Met onder meer funky grooves, donkere ambient, smoezelige hiphop en samples van fluitende vogels.<br />
Aphex Twin smeedt het aaneen tot een spannend geheel. Met regelmatig van die fraaie, relatief rustige<br />
melodielijnen die dan vergezeld gaan van een uptempo ritme: een van de handelsmerken van Aphex<br />
Twin. Lekker eigenzinnig en compromisloos zijn tracktitels die ogen als wiskundige formules. Zoals<br />
s950tx16wasr10, drum ’n bass richting 164 bpm. We kunnen stellen dat dit wonderkind het nog niet is<br />
verleerd. Hoewel misschien niet meer zo baanbrekend als weleer, levert Aphex Twin toch weer een mooi
Dance<br />
SBTRKT<br />
Wonder Where We Land<br />
2CD Deluxe LP 2LP Deluxe<br />
(Young Turks/Beggars)<br />
SBTRKT spreek je uit als Subtrakt en is het alter ego van Aaron Jerome.<br />
Na een tijdje met dubstep te hebben geflirt, zoals ook op zijn eerste<br />
album te horen was, verschuift SBTRKT steeds verder richting triphop<br />
en meer pop georiënteerde elektronica. Ook de samenwerkingen met artiesten als Emily<br />
Kokal van Warpaint, Jessie Ware en Ezra Koenig van Vampire Weekend maken dit album<br />
wellicht wat toegankelijker dan de vorige die simpel SBTRKT heette. Af en toe heeft het wel<br />
wat weg van Bonobo, James Blake en Little Dragon. Lekker album dat zeker na meerdere<br />
keren beluisteren telkens beter wordt. (Jeroen van Heukelom)<br />
Hiphop &<br />
Soul<br />
MYLES SANKO<br />
Forever Dreaming CD LP<br />
Zijn stem doet soms denken aan Lionel<br />
Richie en qua uiterlijk heeft hij wel<br />
iets weg van John Legend. Muzikaal is Myles Sanko<br />
echter geïnspireerd door mannen als Al Green en Bill<br />
Withers. Dankzij de blazers, strakke ritmesectie en licht<br />
jazzy onderlaag luisteren de liedjes van deze Britse<br />
retro-soulzanger gemakkelijk weg. Na een vorig jaar<br />
verschenen ep is dit Sanko’s eerste volwaardige plaat.<br />
(Willem Jaap van Essen)<br />
S<br />
t<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
TIBBS<br />
Cleaned Out CD<br />
The Tibbs zijn begonnen als cultact die<br />
obscure instrumentals en vergeten<br />
classics uit de Memphis Soul en Northern Soul van<br />
de zestiger jaren onder het stof vandaan trachtte<br />
te halen. Het heeft geleid tot een verrassende,<br />
moddervette mengeling van covers en vlammende<br />
originals. Qua sound haalt de band zijn inspiratie uit<br />
internationale acts als The Dap-Kings, Dojo Cuts en<br />
The Soul Investigators; meeslepende garagesoul met<br />
een stevige knipoog naar blues, funk, jazz en surf. De<br />
onweerstaanbaar krachtige stem van frontvrouw Elsa<br />
Bekman geeft het geheel bovendien net dat randje<br />
rock om te kunnen spreken van een uniek en eigentijds<br />
geluid. (Redactie)<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
BUDOS BAND<br />
Burnt Offering CD LP<br />
(Daptone/V2)<br />
Het is tekenend dat het nieuwe album van de Budos Band een heuse<br />
titel heeft, waarbij de vorige drie slechts van een volgnummer waren<br />
voorzien. Waren die alle drie een, overigens uitstekende, reis naar alle<br />
uithoeken van de Afro-beat, Burnt Offering laat een andere, opmerkelijke, invloed horen, die<br />
van de vroege doommetal. Black Sabbath, Pentagram en de daarbij horende hang naar het<br />
occulte geven bandleider en gitarist Thomas ‘TNT’ Brenneck de mogelijkheid volledig los te gaan<br />
in een zwaar psychedelische setting. De blazers, bij wie de invloed van Fela Kuti niet zomaar<br />
weg te dringen is, geven een mooi tegenwicht aan al dat gitaargeweld, waardoor praktisch een<br />
nieuw genre ontstaat, Afro-Metal of Doom-Beat, wat u wilt. Hoewel nog steeds op Daptone,<br />
zijn de productionele banden daarmee, naar het schijnt in goed overleg, ook doorgesneden.<br />
Opmerkelijke stappen van een band die weigert risicoloos de volgende hit te maken, maar<br />
onontgonnen paden voorziet van hun onweerstaanbare sound. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
Hiphop & Dance Soul<br />
MACY GRAY<br />
The Way CD<br />
(Kobalt/V2)<br />
Macy Gray is terug na een afwezigheid van twee jaar. De dame die groot werd<br />
met hits als Sexual Revolution, Do Something en I Try, waar ze in 2001 een Grammy<br />
Award voor kreeg en dat haar een superster maakte. Nu is ze toe aan haar achtste<br />
studioalbum, The Way. Dat werd geschreven en opgenomen tijdens de recente tournee die ze deed ter ere<br />
van de veertiende verjaardag van haar debuutalbum On How Life Is. Het album is haar meest persoonlijke<br />
ooit geworden, waarop ze vooral wilde laten horen hoe ze haar leven leidt als vrouw, moeder en artiest. The<br />
Way klinkt inderdaad behoorlijk volwassen en is muzikaal gezien een interessante mix van experimentele<br />
soul, alternatieve rock, funk, disco, blues en hiphop. Alleen al haar rasperige stem blijft al de moeite van<br />
het luisteren waard. Ook met the Way laat Macy Gray horen dat ze nog steeds een unieke artiest is en een<br />
absoluut begenadigd songwriter. (Jesse Voorn)<br />
World<br />
t<br />
a<br />
p<br />
S<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
Reggae<br />
CUMBIA ALL STARS<br />
Tigres En Fuga CD<br />
VADOU GAME<br />
Apiafo<br />
Hoewel er in de negentiende eeuw al<br />
Vaudou Game is een traditionele<br />
GROUNDATION<br />
wel geworteld in de rootstraditie, maar haalt daar<br />
sprake was van een cumbia-beweging,<br />
kwam het in Peru pas in de jaren zestig goed op gang<br />
band uit Togo, waar de leider Peter<br />
Solo opgroeide in het hart van de voodoo cultus.<br />
A Miracle<br />
CD LP<br />
invloeden van elders bij, vooral uit de jazz, zonder<br />
met de Chicha-beweging. De helden van toen hebben<br />
Tegelijkertijd ontging hem de opkomst van de Afrobeat<br />
De Californische spirituele achterneefjes<br />
dat het slappe hap wordt. Ze zijn ditmaal ook heerlijk<br />
zich verzameld in de Cumbia All Stars en laten de oude<br />
ook niet. Op Apiafo zet hij de voodoo chants op een<br />
van Bob Marley dachten: weet je wat,<br />
laidback. Gewoon een lome beat, hemelse koortjes,<br />
tijden moeiteloos herleven. Voor onze Westerse oren<br />
funkende beat, daarbij alleen gebruik makend van<br />
we doen het meteen goed en huren twee van de<br />
uitgekookte blazers (echte!), en daar dan Judy Mowatt<br />
kent de Chicha cumbia grote overeenkomsten met de<br />
originele instrumentatie. In het fraaie Pas Contente<br />
I-Threes in, het befaamde backingkoortje. Alleen Rita<br />
het titelnummer overheen laten zingen, terwijl je zo af<br />
gitaarmuziek van tijdgenoten als Duane Eddy, maar dan<br />
horen we zelfs de invloed van Otis Redding, waarmee<br />
had het waarschijnlijk te druk met het beheren van<br />
en toe even wat reverb op de snare zet en een paar<br />
wel voorzien van Latijns-Amerikaanse ritmes. Feest,<br />
we kunnen concluderen dat deze geslaagde plaat enig<br />
de erfenis. Ook niet erg. Groundation is misschien<br />
jazzakkoorden uit de piano tovert. Nice! (Enno de Witt)<br />
dus! (Jurgen Vreugdenhil)<br />
in zijn soort is. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
56<br />
57
world<br />
58<br />
AMARISZI<br />
Nine Balkan Nights CD<br />
Nine Balkan Nights is de tweede cd<br />
van de Nederlandse popgroep die<br />
op aanstekelijke en originele wijze popmuziek mixt<br />
met reggae, swing en muziek uit de Balkan. De band<br />
heeft sinds Balkan Chaotika (debuut) een aantal<br />
prijzen gewonnen (o.a. Dutch Balkan Blues Contest<br />
op Gipsyfestival Tilburg), veel concerten gegeven op<br />
festivals (o.a. Oerol en Sziget) en in zalen door heel<br />
Europa. Blazers, accordeon, bas, drums, gitaar en een<br />
innemende stem zijn de ingrediënten die van elk<br />
optreden een feest maken. (Stefan Koer)<br />
Klassiek<br />
Bach – Keyboard Concertos<br />
Gary Cooper (klavecimbel,<br />
pianoforte), B’Rock<br />
Etcetera – KTC 1477 [3301837]<br />
Vermoedelijk heeft Bach zijn vijftien werken voor één of<br />
meer klavecimbels oorspronkelijk voor andere instrumenten<br />
geschreven (behalve het vijfde Brandenburgse concert).<br />
Deze concerten (Bach is vermaard om het hergebruik van<br />
muziek) zijn juist bewaard gebleven en de oorspronkelijke<br />
concerten voor andere solo-instrumenten zijn voor altijd<br />
verloren. Vermoedelijk heeft Bach tijdens zijn verblijf in<br />
Leipzig deze (veelal in Köthen geschreven) concerten in<br />
koffiehuis Zimmermann gebruikt, waarbij vermoedelijk<br />
zijn zoons klavecimbel spelen. Voor deze live-opname zit<br />
barokspecialist Gary Cooper aan de toetsen. Hij speelt vier<br />
wervelende concerten (op klavecimbel en pianoforte)<br />
met het Belgian Baroque Orchestra Ghent (B’Rock), dat<br />
met jonge oude muziekspecialisten voor een prachtige<br />
inspirerende uitvoering zorgt. (Wil Zenhorst)<br />
Escape To Paradise – The<br />
Hollywood Album<br />
Daniel Hope (viool), Sting, Max<br />
Raabe, diverse medewerkenden<br />
DG – 479 2954 [3299694]<br />
Centraal op dit album staat het befaamde vioolconcert<br />
van Erich Korngold, waarbij Korngold gebruik maakte<br />
van thema’s uit de filmmuziek die hij met veel succes<br />
AURELIO<br />
Landini CD<br />
Sinds de dood van Andy Palacio, die de<br />
Garifuna-muziek nieuw leven inblies,<br />
is de belangstelling voor de muziek met zowel diep<br />
Afrikaanse – als Midden-Amerikaanse roots gestaag<br />
gestegen. Zijn vriend Aurelio, toentertijd nota bene<br />
parlementslid in Honduras, weet op zijn nieuwe album<br />
een verrassend moderne productie te geven aan de<br />
traditionele sound, daarbij wel gebruik makend van de<br />
aloude muzikale ingrediënten. Modern, dansbaar, maar<br />
wel degelijk echte Garifuna. (Jurgen Vreugdenhil)<br />
componeerde nadat hij nazi-Duitsland was ontvlucht.<br />
Violist Daniel Hope heeft dit concert veelvuldig en<br />
met veel succes over de hele wereld uitgevoerd, en<br />
combineert het nu met werken van andere Europese<br />
componisten die hun heil in Hollywood zochten,<br />
waaronder Eisler, Weill en Rosza. Ook modernere<br />
filmmuziek beïnvloed door deze componisten is<br />
vertegenwoordigd met delen uit het werk van<br />
Morricone, Thomas Newman (American beauty) en<br />
John Williams (Schindler’s list). Opmerkelijke gast<br />
is Sting, in een nieuw arrangement van The secret<br />
marriage. (Henri Drost)<br />
Glass – Symphony No. 4<br />
‘Heroes’<br />
Basel Symphony Orchestra, Dennis<br />
Russell Davies<br />
Orange Mountain – OMM0096 [3318598]<br />
Na een operatrilogie begon Philip Glass aan een nieuwe<br />
trilogie. Hij schreef drie symfonieën gebaseerd op de<br />
muziek van Brian Eno en David Bowie: Low, Lodger<br />
en Heroes. Met Heroes maakte hij een ‘danssymfonie’<br />
voor de uitvoering als ballet. Daarom bestaat het werk<br />
uit zes kortere delen. De melodieën van Eno en Bowie<br />
bewerkt en vervlecht hij met zijn eigen muziek tot een<br />
nieuw geheel. Herkenbaar zijn de zo kenmerkende<br />
stuwende en golvende klanken van Glass. De Glassdirigent<br />
bij uitstek Dennis Russell Davies zet een<br />
heldere uitvoering neer. (Peter Simmers)<br />
reggae<br />
presenteert:<br />
vrijdag 24 okt. 2014<br />
Muziekgebouw aan ‘t ij grote zaal<br />
AAnvAng 00.00 uur • € 17,00 / € 13,50<br />
2CELLOS<br />
presenteert:<br />
dinsdag 11 nov. 2014<br />
Muziekgebouw aan ‘t ij grote zaal<br />
AAnvAng 21.00 uur • € 25,00 / € 17,50<br />
ApOCALyptiCA<br />
tickets: cellobiennale.nl • kassa: 020 788 2000<br />
59
klASSIEK<br />
klASSIEK<br />
Nederlands<br />
Philharmonisch Orkest<br />
—<br />
10 t/m 29 november<br />
2014<br />
—<br />
operaballet.nl<br />
Paris<br />
Alison Balsom (trumpet), The Guy<br />
Barker Orchestra, Guy Barker<br />
Warner Classics – 25646 32789 [3297710]<br />
Met dit crossover-album markeert Alison Balson (1978)<br />
het al eerder aangekondigde afscheid van alleen<br />
het klassieke repertoire als kern van haar tot nu toe<br />
uitgebrachte albums. Een verstandige keuze van deze<br />
veelzijdige trompettiste waarmee zij bewijst thuis te zijn<br />
in een nog breder scala van muzikale mogelijkheden. Met<br />
de romantische lichtstad Parijs als inspiratiebron brengt<br />
Alison met haar glamour, evenwicht en verbluffende<br />
virtuositeit een zeer toegankelijk programma dat varieert<br />
van twintigste eeuwse Franse componisten (Satie,<br />
Ravel, Messiaen) tot aan jazz (Django Reinhardt) en<br />
zelfs nog een populair Frans chanson. De betoverende<br />
trompetarrangementen illustreren de flexibiliteit en<br />
expressiviteit van haar instrument, ondersteund door het<br />
jazzorkest van Guy Barker. Alison levert wederom een<br />
magnifiek album af. (Jan Jasper)<br />
You Mean The World To Me<br />
Jonas Kaufmann (tenor), Rundfunk-<br />
Sinfonieorchester Berlin, Jochen Rieder<br />
Sony – 88843087712 [3280815]<br />
Een van de beroemdste tenoren stort zich op het Berlijn<br />
van de jaren twintig en dertig en zingt vol overgave<br />
evergreens als Lehárs You are my heart’s delight<br />
en Grüß mir mein Wien. Jonas Kaufmann doet het.<br />
Verwonderlijk is het niet; niet alleen zong hij in het<br />
begin van zijn carrière veel operettes, ook als toegift bij<br />
zijn recitals duikt vaak werk van Lehár en Kálmán op.<br />
Kaufmann treedt zo in de voetsporen van de beroemde<br />
Oostenrijkse tenor Richard Tauber en rekent gelijk af<br />
met het misverstand dat dit louter licht repertoire is.<br />
Luister maar eens naar Das Lied vom Leben des Schrenk<br />
uit Eduard Künnekes Die große Sünderin. Bijzonder fraai<br />
is ook Kaufmanns vertolking van Korngolds Glück, das<br />
mir verbleib uit Die Tote Stadt samen met sopraan Julia<br />
Kleiter. (Henri Drost)<br />
Sweelinck – De orgel- en<br />
klavecimbelwerken II<br />
Diverse uitvoerenden, Gesualdo<br />
Consort Amsterdam,<br />
Harry van der Kamp<br />
Glossa – GES922409NL (boek+3cd) [3301496]<br />
Met de uitgave van De orgel- en klavecimbelwerken<br />
II is Het Sweelinck Monument compleet. Dit boek met<br />
orgel- en klavecimbelwerken bevat zowel variaties op<br />
LOHENGRIN<br />
—<br />
Richard Wagner<br />
Fotografie: Petrovsky & Ramone, Ontwerp: Lesley Moore<br />
Aangenaam klassiek<br />
In deze cd-box vindt u een aantrekkelijke selectie van de nieuwste klassieke uitgaven,<br />
die momenteel verkrijgbaar zijn bij uw entertainmentwinkel, speciaalzaak, boekhandel<br />
en warenhuis. Naast de 2 verzamel-cd’s ontvangt u ook een bonus-cd van Isabelle van<br />
Keulen en een Aangenaam Klassiek cadeaukaart t.w.v. € 5,-. Daarbij zijn de actiealbums<br />
van de deelnemende artiesten t/m 31 januari 2015 zeer aantrekkelijk geprijsd.<br />
Stella di Napoli<br />
klASSIEK<br />
Instrumentaal<br />
Vocaal<br />
Joyce DiDonato (mezzosopraan), Orchestre de l’Opéra National de Lyon, Riccardo<br />
Minasi<br />
Erato – 2564636562 [3297707]<br />
Op haar nieuwste album combineert mezzosopraan Joyce DiDonato volkomen onbekend<br />
werk van Carafa, Mercadante, Valentini en Pacini met aria’s die voor het grote publiek<br />
al even onbekend zijn, maar dan van de veel beroemdere tijdgenoten Rossini, Bellini and Donizetti. Bel canto<br />
dus, net zoals op haar met een Grammy bekroonde Diva, divo uit 2013, en ook dit album verdient het om in de<br />
prijzen te vallen. Want DiDonato koppelt een formidabele techniek aan onberispelijke dictie en weet bovenal<br />
de emotie over te brengen. Liefhebbers van bel canto hoeven niet te aarzelen, maar ook zij die dit operagenre<br />
beschouwen als louter vocaal vuurwerk doen er goed aan Stella di Napoli te beluisteren. (Henri Drost)<br />
60 61
klASSIEK<br />
Luister<br />
trip<br />
St. Petersburg<br />
Cecilia Bartoli (mezzosopraan), I Barocchisti,<br />
Diego Fasolis<br />
Decca –478 6767 [3312483]<br />
Peter de Grote, van 1682 tot 1725 tsaar<br />
van Rusland, bracht de moderne wereld<br />
naar Rusland. Na zijn overlijden zorgen drie<br />
tsarina’s zoals Catherina de Grote dat ook de<br />
Europese cultuur naar Rusland komt. Italiaanse<br />
componisten zoals Domenico Cimarosa worden<br />
naar Sint Petersburg gehaald om te musiceren<br />
en te componeren. Samen met Diego Fasolis<br />
heeft Cecilia Bartoli in de archieven van het<br />
Mariinsky vele onbekende muziekschatten<br />
gevonden. Het resultaat is een prachtig album<br />
met louter primeurs, zoals het innemende<br />
Idu na smert van Hermann Raupach, die<br />
ook tekent voor het vlammende Razverzi<br />
pyos gortani, Jaja. Inderdaad naast Italiaanse<br />
teksten en Italiaanse muziek zingt Cecilia<br />
Bartoli ook in het Russisch. Bijzonder is het<br />
De’ miei figli dat Domenico Dall’Oglio, speciaal<br />
voor de troonsbestijging van tsarina Elisabeth<br />
schreef als proloog voor La clemenza di tito<br />
van Hasse. Wederom weet Cecilia Bartoli haar<br />
fans te verrassen met onbekende pareltjes<br />
die met veel passie uitstekend worden<br />
uitgevoerd. (Wil Zenhorst)<br />
wereldlijke werken (zeg maar populaire liedjes uit die<br />
tijd) als variaties op sacrale werken. Hoewel Sweelinck<br />
vermoedelijk zijn katholieke wortels trouw is gebleven,<br />
zijn de sacrale variaties vooral op Lutherse thema’s<br />
gebaseerd. Deze werken zijn door Sweelinck nooit<br />
uitgebracht. Door boekonderzoek bij Duitse leerlingen<br />
zijn de meeste werken in kaart gebracht. Een keur<br />
aan uitvoerenden speelt deze werken op klavecimbel<br />
en orgel die representatief zijn voor Sweelincks tijd.<br />
Een prachtig boek, met een bron aan informatie over<br />
Sweelinck en de uitgevoerde werken. (Wil Zenhorst)<br />
Telemann – Concertos &<br />
Suites<br />
La Petite Bande, Sigiswald Kuijken<br />
Accent – ACC24288 [3318476]<br />
Georg Philipp Telemann was een buitengewoon<br />
productieve componist. Ook tijdens zijn leven werd<br />
zijn werk al zeer gewaardeerd. Telemann schreef<br />
een indrukwekkend aantal vocale en instrumentale<br />
werken. In zijn muziek zijn Franse invloeden te<br />
horen, bijvoorbeeld elegante dansvormen, maar ook<br />
Italiaanse invloeden, met virtuoze passages. La Petite<br />
Bande onder leiding van Sigiswald Kuijken bestaat als<br />
sinds 1972 en is toonaangevend in het uitvoeren van<br />
oude muziek. Het ensemble selecteerde een aantal<br />
instrumentale concerten en suites voor blokfluit, hobo,<br />
strijkers en basso continuo en brengt een prachtige<br />
vertolking. Blokfluitist Bart Coen speelt de solopartijen<br />
overtuigend. (Sanna Marije van Elst)<br />
CECILIA BARTOLI<br />
SIGNEERT!<br />
Zaterdag 25 oktober signeert Cecilia Bartoli het<br />
album St. Petersburg in de Hermitage- Amstel<br />
51, Amsterdam 18.00. Reserveer NU het album<br />
en wij zetten je op de lijst die toegang geeft tot<br />
deze signeersessie. Let wel, ze signeert alleen<br />
het album St. Petersburg en zonder album heb je<br />
geen toegang.<br />
62 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 62<br />
klASSIEK<br />
Bestel nu in een van onze Instrumentaal<br />
webwinkels klASSIEK Vocaal<br />
Beethoven – Complete Works for Cello & Piano<br />
Jean-Guihen Queyras (cello) en Alexander Melnikov (piano)<br />
Harmonia Mundi – HMC902183 (2cd) [3304482]<br />
Begin 2014 bracht Harmonia Mundi de laatste twee pianosonates van Beethoven met<br />
Isabelle Faust, Jean-Guihen Queyras en Alexander Melnikov uit. Dit zeer gewaarde<br />
album wordt vervolgd met alle werken voor cello en piano van Beethoven. De eerste<br />
twee sonates schreef Beethoven in 1796 voor de muziekminnende Frederik Willem II van Pruisen (neef van<br />
Frederik de Grote). Voor het eerst geeft Beethoven de cello en piano een gelijkwaardige rol. De overige drie<br />
sonates schrijft Beethoven in 1808 en 1815. Bijzonder zijn de variaties gebaseerd op melodieën van Mozart<br />
(Die Zauberflöte) en Händel (Judas Maccabaeus). Cellist Jean-Guihen Queyras en pianist Alexander Melnikov<br />
zorgen voor ruim twee uur subliem uitgevoerde muziek. Aanrader, zowel de composities als de uitvoerenden.<br />
(Wil Zenhorst)<br />
Beethoven – Piano Concerto No. 5 / Choral Fantasy<br />
Leif Ove Andsnes (piano), Mahler Chamber Orchestra<br />
Sony – 88843058862 [3253723]<br />
De Noorse pianist Leif Ove Andsnes heeft een zeer omvangrijke en gevarieerde<br />
discografie, waarbij Beethoven echter ontbrak. Toen platenmaatschappij Sony<br />
met veel bombast The Beethoven Journey aankondigde, leek dat vooral een<br />
marketingactie. Maar niet alleen vulde Andsnes de afgelopen drie jaren een groot deel van zijn agenda met<br />
werken van Beethoven – naast de pianoconcerten ook in solorecitals – bovendien bleken de twee eerste<br />
delen verbluffend goed. Het lijkt er meer en meer op dat de pianist bewust lang gewacht heeft met zich<br />
concentreren op Beethoven, waarbij hij zich in de concerten en, op dit derde deel ook in de koorfantasie,<br />
geruggensteund weet door het uitstekende Mahler Chamber Orchestra. (Henri Drost)<br />
In Goed Gezelschap – Yo-Yo Ma in Nederland<br />
Yo-Yo Ma (cello), diverse uitvoerenden<br />
Sony Music – 88750 02252 (5cd) [3289264]<br />
Dit jaar is het dertig jaar geleden dat Yo-Yo Ma met het Boston Symphony Orchestra voor<br />
het eerst in het Concertgebouw optrad. Voor kenners was direct duidelijk dat de innemende<br />
en bescheiden cellist een groot solist zou worden. Er volgen vele memorabele concerten,<br />
waaronder in 1993 een Carte Blanche concertserie voor het Concertgebouw, waarbij Yo-Yo<br />
Ma samenwerkt met Ton Koopman om de barokcello onder de knie te krijgen. Daarnaast speelt hij cello met<br />
Ernst Reijseger om de moderne jazzgetinte kant van de cello te ontdekken. Op dit unieke album – om te vieren<br />
dat Yo-Yo Ma de Concertgebouwprijs 2014 ontvangt – ontbreken deze opnamen niet. (Wil Zenhorst)<br />
Händel – Heroes from the Shadows<br />
Nathalie Stutzmann (alt), Orfeo 55<br />
Erato – 2564623177 [3300009]<br />
Nathalie Stutzmann maakte samen met het door haar in 2009 opgerichte Orfeo 55<br />
al indruk met een album voor Deutsche Grammophon waarop de werken van Vivaldi<br />
centraal stonden. Ditmaal concentreert ze zich op opera-aria’s van Händel, voornamelijk<br />
uit Serse, Partenope en Orlando, waarbij ze wederom niet alleen zingt, maar ook het kamerensemble dirigeert.<br />
Haar donkere stem contrasteert prachtig met die van countertenor Philippe Jaroussky, zoals helaas slechts<br />
een enkele minuut te horen was in De Wereld Draait Door, maar hier gelukkig bijna tachtig minuten. Doordat<br />
Stutzmann zich weliswaar baseert op de historische uitvoeringspraktijk maar moderne instrumenten niet<br />
schuwt, klinkt het ensemble aangenaam vol. Een welkome aanvulling op de vele Händel-cd’s. (Henri Drost)<br />
63
klASSIEK<br />
Berg/Zemlinsky/Webern/<br />
Busoni – Lieder<br />
Katrien Baerts (sopraan), Het<br />
Collectief, Reinbert de Leeuw<br />
Zigzag – ZZT345 [3318642]<br />
Vorig jaar werd hij vijfenzeventig en muziekjournaliste<br />
schreef een indrukwekkende biografie over hem – al<br />
denkt De Leeuw daar anders over. Alban Berg en<br />
Anton Webern hebben een bijzondere plaats in zijn<br />
oeuvre, en het is toepasselijk dat (bewerkingen) van die<br />
componisten centraal op dit album, aangevuld met al<br />
even indrukwekkende opnames van Busoni en Zemlinksy.<br />
Sopraan Katrien Baerts schittert in het werkelijk<br />
prachtige arrangement dat De Leeuw maakte van Bergs<br />
Sieben frühe Lieder en ook Weberns Passacaglia krijgt<br />
een nieuwe diepgang in het arrangement voor klein<br />
ensemble. Aanbevolen. (Henri Drost)<br />
TV Series<br />
Borgia Seizoen 3<br />
Regie: Metin Huseyin<br />
In het derde en laatste seizoen van<br />
Borgia worden de spanningen binnen het<br />
Vaticaan tot een kookpunt opgevoerd.<br />
Rodrigo, alias Paus Alexander VI, keert terug om de<br />
macht over te nemen van zijn dochter Lucrezia die<br />
zich tijdens zijn afwezigheid populair heeft gemaakt bij<br />
zowel de kardinalen als het volk. Rodrigo maakt snel<br />
een einde aan het goedhartige bestuur van zijn dochter.<br />
Maria Callas –<br />
Remastered<br />
The Complete Studio<br />
Recordings (1949-1969)<br />
Warner Classics – 2564 633991 (69 cd) [3281897]<br />
Zoals met de erfenis van Maria Callas is omgesprongen<br />
is voor vele muziekliefhebbers een doorn in het oog.<br />
De eerste cd-versies waren slordig van lp overgezet, en<br />
daarin kwam jarenlang geen verandering. Ook latere<br />
versies bevatten slechte mastering, met een bij tijd<br />
en wijle zeer merkwaardige dynamiek en soms zelfs<br />
knip- en plakwerk. Nu Warner EMI heeft overgenomen<br />
en daarmee ook de Callas-catalogus in handen heeft,<br />
verschijnt wederom een complete uitgave van Callas’<br />
studio-opnames, ditmaal echter gebruikmakend van<br />
de originele banden, met zorg gedigitaliseerd in de<br />
befaamde Abbey Road-studio. Alle albums zijn voorzien<br />
van een replica van de oorspronkelijke albumhoes en<br />
zullen ook afzonderlijk verkrijgbaar zijn. Een eerste<br />
vergelijking van een tiental fragmenten laat horen dat<br />
de technici inderdaad hun uiterste best hebben gedaan<br />
om eerdere fouten te herstellen. (Henri Drost)<br />
Hij heeft geen tijd te verliezen: Rodrigo is doodziek<br />
en vreest een naderende dood. Eén van de vele<br />
problemen waar Rodrigo mee wordt geconfronteerd, is<br />
de felle machtsstrijd tussen de kardinalen van Frankrijk<br />
en Napels. Daarnaast heeft hij zijn handen vol aan<br />
een samenzwering die zijn familie van de troon kan<br />
stoten. Rodrigo smeedt plannen om zich met een<br />
vernietigende klap van al zijn vijanden te ontdoen.<br />
Maar de bloederige eindstrijd kan ook het einde<br />
betekenen van de kerk en van de Borgia’s<br />
kijktip<br />
Mad Men 6<br />
De winnaar van vijftien Primetime Emmy’s en vier Golden Globes® draait om de<br />
glitter en glamour van het gouden tijdperk van reclame, eind jaren zestig in New York.<br />
Overspel, intriges op kantoor, botsende ego’s en de grote culturele veranderingen van<br />
de jaren zestig: reclameman Don Draper (Golden Globe-winnaar Jon Hamm) moet<br />
voortdurend op zijn hoede zijn, wil hij overeind blijven in deze even genadeloze als<br />
fascinerende business…<br />
64 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />
65<br />
TV Series<br />
kijktip<br />
Thicker Than Water<br />
Regie: Erik Leijonborg, Molly Hartleb, Anders Engström, Anette Winblad<br />
Cast: Stina Ekblad, Joel Spira, Aliette Opheim, Björn Bengtsson, Jessica Gabrowsky, Molly<br />
Nutley<br />
De Zweden weten niet van ophouden met ons te verwennen met goeie series. De<br />
makers van Wallander en de verfilming van het prachtige boek de 100 jarige man die<br />
uit het raam klom en verdween, hebben een familiedrama gemaakt om van te smullen.<br />
Anna Lisa rot met haar zoon Oskar een goed lopend pension. Voor de opening van het nieuwe seizoen<br />
vraagt ze haar zoon Lasse en dochter Jonna. Wanneer Anna Lisa plots overlijd en in haar testament opneemt<br />
dat de 3 kinderen een heel seizoen samen het pension moeten runnen met gezonde financiën. Een hele<br />
opgaaf, aangezien de kinderen niet met elkaar kunnen opschieten. 10 afleveringen lang van 55 minuten elk.<br />
Probeer maar eens te kijken zonder dat je denkt; “Nog één aflevering dan!”. (Jeroen van Heukelom)<br />
Movies<br />
Anni Felici (Those Happy<br />
Years)<br />
Regie: Daniele Luchetti<br />
Cast: Kim Rossi Stuart, Samuel Garofalo,<br />
Martina Gedeck, Micaela Ramazzotti,<br />
Niccolò Calvagna<br />
In deze ontroerende en geestige film van de Italiaanse<br />
regisseur Daniele Luchetti (Mio fratello è figlio unico),<br />
raakt de pretentieuze wereld van kunstenaar Guido op<br />
zijn kop door een rampzalige tentoonstelling en door de<br />
buitenechtelijke verlangens van zijn vrouw. Italië 1974.<br />
Guido, getrouwd met de prachtige Serena met wie hij<br />
twee zoontjes heeft, wil koste wat het kost doorbreken<br />
als beeldend kunstenaar. Als Guido via galeriehoudster<br />
Helke de kans krijgt om aan een groepstentoonstelling<br />
deel te nemen, is hij kapot als hij vernietigende<br />
recensies krijgt. Hij raakt nog meer van streek als<br />
zijn vrouw aankondigt dat ze de kinderen meeneemt<br />
naar een feministisch vakantieoord in Frankrijk op<br />
uitnodiging van dezelfde galeriehoudster.<br />
Best Offer<br />
Regie: Giuseppe Tornatore<br />
Cast: Geoffrey Rush, Sylvia Hoeks, Jim<br />
Sturgess, Donald Sutherland<br />
Een nieuwe film van Giuseppe Tornatore.<br />
Dan ga ik altijd al rechtop zitten. Na meesterwerken<br />
als Cinema Paradiso, Malena en Baaria is nu de film La<br />
Migliore Offerta oftewel The Best Offer uitgekomen.<br />
Zijn eerste Engelstalige prent, een thriller met een<br />
intrigerende plot. Een bekende veilingmeester wordt<br />
door een jonge vrouw gevraagd zicht te ontfermen over<br />
de nalatenschap van haar ouders. Deze geheimzinnige<br />
vrouw, die hij maar niet te zien krijgt, doet verlangens<br />
ontstaan waar hij zich niet van bewust was. The Best<br />
Offer is mede door Sylvia Hoeks, Donald Sutherland<br />
Geoffrey Rush en Jim Sturgess betoverend, de muziek<br />
van Ennio Morricone is geweldig en verhaal laat je<br />
achter met een brok in je keel. Een echte Giuseppe<br />
Tornatore dus. (Jeroen van Heukelom)<br />
Broos<br />
Regie: Mijke de Jong<br />
Cast: Adelheid Roosen, Marnie Blok,<br />
Lieneke le Roux,<br />
Vijf zussen komen bij elkaar in een<br />
vakantiehuisje om te bespreken wat ze gaan doen rond<br />
het veertigjarige huwelijksfeest van hun ouders. Al<br />
gauw breekt er ruzie tussen de dames uit en oud zeer<br />
wordt uitgepraat. Dan komt er een groot geheim boven<br />
water, waar de dames al een tijd mee worstelen. Vader<br />
blijkt ooit anderhalf jaar verdwenen te zijn geweest,<br />
een ‘geheim’ waar de zussen verschillende ideeën<br />
over hebben. En ieder heeft zo zijn eigen theorie over<br />
deze periode. Broos, een intieme verfilming van een<br />
theatervoorstelling van Stichting De Akteurs gespeeld
movies<br />
door dezelfde actrices (Marnie Blok, Maartje Nevejan, gerekend. Veldwerk is het enige dat hem voldoening<br />
Leonoor Pauw, Adelheid Roosen, Lieneke le Roux), gaat geeft. Samen met zijn nieuwe assistent Assad heropent<br />
over rivaliteit in een gezin, het recht om te zwijgen, Mørck de vijf jaar oude zaak van de verdwenen jonge<br />
maar ook de behoefte aan verbondenheid. Tijdens het politica Merete Lynggaard. Dit ongewone duo moet niet<br />
Nederlands Film Festival in 1997 werd het Gouden Kalf alleen een schijnbaar onoplosbaar mysterie ontrafelen<br />
voor Beste Actrice aan de vijf actrices samen uitgereikt. waarbij ze hun eigen leven op het spel zetten, ze<br />
Het vervolg Brozer draait vanaf 2 oktober in de bioscoop. moeten ook opboksen tegen hun oversten, die<br />
allerminst verheugd zijn met hun manier van werken.<br />
De Vrouw In De Kooi<br />
Eigenwijs als ze zijn, storten Carl en Assad zich in een<br />
Regie: Mikkel Nørgaard<br />
jacht die hen meesleurt in de donkere onderstroom van<br />
Cast: Nikolaj Lie Kaas, Fares Fares, Sonja misbruik en kwaad die onder het zo gepolijste imago<br />
Richter<br />
van Scandinavië schuilgaat.<br />
Detective Carl Mørck, een notoire<br />
brompot, is chagrijniger dan ooit. Na een compleet<br />
Godzilla (2014)<br />
misgelopen interventie, wordt hij verbannen naar<br />
Regie: Gareth Edwards<br />
een saai nieuw departement, weggemoffeld in de<br />
Cast: Aaron Taylor-Johnson, Elizabeth<br />
catacomben van het politiebureau. Departement ‘Q’ is<br />
Olsen, Bryan Cranston, Ken Watanabe<br />
opgericht met als enig doel oude, vastgelopen dossiers<br />
In deze duistere en realistische<br />
te klasseren. Dat is echter buiten de koppige Mørck sciencefiction-actiefilm, keert Godzilla terug naar zijn<br />
kijktips<br />
Starred Up<br />
Regie: David Mackenzie<br />
Cast: Jack O’ Conell, Ben Mendelsohn, Rupert Friend<br />
Eric is een 19 jarige jongen die van een jeugdinrichting overgeplaatst wordt<br />
naar een gevangenis. Die sanctie is bedoeld voor oncontroleerbare jongeren, die<br />
daarmee ‘starred up’ worden. Eric is geen watje en heeft op de eerste dag al een<br />
medegevangene in elkaar geslagen, enkel cipiers bedreigd en een mes gefabriceerd.<br />
Eric, gespeeld door aanstormend talent Jack O’Connell, is een onvoorspelbare, brutale, hyperagressieve<br />
maar ook verstandige kerel. Verstandig, omdat het lijkt dat hij zich wel redt in de gevangenis. Totdat hij er<br />
achter komt dat zijn eigen vader ook in deze gevangenis zit. De verstoorde vader-zoon relatie geeft de film<br />
meer diepgang en is daardoor juist de moeite waard. Keihard en toch een erg gevoelige film. (Jeroen van<br />
Heukelom)<br />
Tracks<br />
Regie: John Curran<br />
Cast: Mia Wasikowska, Adam Driver<br />
Tracks is gebaseerd op de legendarische trektocht van ontdekkingsreizigster Robyn<br />
Davidson door de Australische woestijn. De indrukwekkende 2700 km legt ze per voet<br />
af, samen met haar hond en vier dromedarissen. De film verzandt gelukkig niet in een<br />
eentonige film over de eenzaamheid en de woestijn. Ja, je ziet veel woestijn en ja, er<br />
is weinig dialoog. Maar toch is de film prachtig om naar te kijken, niet alleen om de prachtige beelden<br />
van zonsondergangen over het woestijnzand en de aboriginals, maar ook door actrice Mia Wasikowska. Zij<br />
speelt werkelijk een fenomenale rol. De hitte van de woestijn, maar vooral de eenzaamheid is soms bijna<br />
voelbaar. (Jeroen van Heukelom)<br />
DE ARTHOUSEHITS VAN DIT JAAR!<br />
★★★★ de Volkskrant<br />
★★★★ NRC Handelsblad<br />
★★★★ Trouw<br />
oorsprong als een van ‘s wereld meest herkenbare<br />
monsters. In dit spectaculaire avontuur dat werd<br />
geregisseerd door Gareth Edwards en waaraan een cast<br />
vol internationale sterren meewerkte, neemt Godzilla<br />
het op tegen boosaardige wezens die als gevolg van<br />
menselijke wetenschappelijke arrogantie ons bestaan<br />
bedreigen.<br />
Hartenstraat<br />
Regie: Sanne Vogel<br />
Cast: Marwan Kenzari, Georgina Verbaan,<br />
Jan Kooijman, Benja Bruijning<br />
Deze sprankelende romantische feelgood<br />
comedy speelt zich af in de Negen Straatjes in<br />
Amsterdam. In dit dorpje in de stad lijkt iedereen op<br />
zoek naar liefde. Zoals de onverbeterlijke rokkenjager<br />
Bas, de senioren Bep en Aart en het gesettelde stel<br />
Rein en Jacob. De enige die niet op zoek is naar liefde,<br />
is Daan. Hij woont hier met zijn dochter Saar in de<br />
Hartenstraat, waar hij zijn een eigen zaak als traiteur<br />
heeft.<br />
★★★★ Trouw<br />
★★★★ De Filmkrant<br />
★★★★ Cinema.nl<br />
NU OP DVD!<br />
www.homescreen.nl<br />
movies<br />
★★★★ de Volkskrant<br />
★★★★ Het Parool<br />
★★★★ NRC Handelsblad<br />
Miele<br />
Regie: Valeria Golino<br />
Cast: Jasmine Trinca, Vinicio Marchioni,<br />
Carlo Cecchi<br />
De eigenzinnige Irene (Jasmine Trinca)<br />
woont in haar eentje aan de kustlijn van Rome. Ze<br />
laat haar vriend en ouders in de waan dat ze studeert.<br />
In werkelijkheid haalt ze illegaal inslaapmiddelen uit<br />
Italië. Ze maakt het haar levensdoel om met dit middel<br />
terminaal zieken een kans te geven om vredig te<br />
sterven. Wanneer ze op een dag bij een nieuwe ‘klant’<br />
aankomt, Grimaldi genaamd (Carlo Cecchi), blijkt hij<br />
niet dodelijk ziek te zijn. Toch wil hij wel dood. Omdat<br />
Irene zijn dood niet op haar geweten wil hebben zijn<br />
de twee tegen hun zin in tot elkaar veroordeeld. Het<br />
zet haar werk in een compleet ander daglicht. Miele is<br />
het regiedebuut van de Italiaanse actrice Valeria Golino<br />
en is gebaseerd op het boek Vi Perdono van Angela del<br />
Fabbro. De hoofdrollen worden vertolkt door Jasmine<br />
Trinca, bekend van La Stanza Del Figlio en La Meglio<br />
Gioventu en Carlo Cecchi (Le Violin Rouge, Stealing<br />
Beauty).<br />
66 67
movies<br />
My Sweet Pepperland<br />
Regie: Hiner Saleem<br />
Suat Cast: Korkmaz Arslan, Feyyaz<br />
Duman Usta,<br />
Baran is een held uit de Koerdische<br />
onafhankelijkheidsoorlog, die politieagent is in<br />
de hoofdstad Erbil. In plaats van op zijn lauweren<br />
te rusten en te genieten van zijn welverdiende<br />
pensioen, aanvaardt hij een laatste opdracht. Hij wordt<br />
gestationeerd in een kleine vallei, waar de grenzen van<br />
Iran, Turkije en Irak samenkomen. Eenmaal gearriveerd<br />
in het wetteloze gebied, weigert hij onderwerping<br />
aan het plaatselijke stammenhoofd. Maar Baran staat<br />
niet alleen in zijn verzet. Ook de ravissante schooljuf<br />
Govend voert haar eigen opstand.<br />
Run & Jump<br />
Regie: Steph Green<br />
Cast: Will Forte, Maxine Peake<br />
In Run & Jump speelt Saturday<br />
Night Live-komiek Will Forte een<br />
van zijn eerste serieuze filmrollen. Run & Jump is<br />
een onconventioneel liefdesverhaal en een intiem<br />
familieportret ineen. Als de 38-jarige vader Conor<br />
(Edward Macliam) een beroerte krijgt, blijft er weinig<br />
van zijn oude karakter over. Zijn vrouw Vanetia (Maxine<br />
Peake) en kinderen hebben grote moeite om opnieuw<br />
aansluiting te vinden bij hun veranderde vader en<br />
echtgenoot. Ondertussen komt de Amerikaanse dokter<br />
Ted Fielding, gespeeld door Will Forte, bij het gezin<br />
Vochtige Streken<br />
Regie: Charlotte Roche<br />
in huis wonen om een onderzoek te doen naar de<br />
gevolgen van Conors beroerte. Zijn aanwezigheid zorgt<br />
voor plezier en ontspanning binnen de familie, maar<br />
veroorzaakt bij Vanetia ook een hoop verwarring.<br />
Supercondiaque<br />
Regie: Dany Boon<br />
Cast: Alice Pol, Dany Boon, Judith El Zein,<br />
Kad Merad<br />
Het grappige duo uit Bienvenue chez les<br />
Chtis is terug! Dany Boon en Kad Merad bundelen hun<br />
humoristische talent opnieuw in een ‘besmettelijk’<br />
leuke komedie over Romain (Boon), een eenzame<br />
fotograaf met een allesoverheersende angst voor<br />
ziektes en bacteriën. Zijn huisarts en beste vriend<br />
Dimitri (Merad) is zijn jarenlange gezeur over elk pijntje<br />
meer dan zat en staat op het punt hem voor altijd de<br />
deur te wijzen want Romain begint zelfs zijn privéleven<br />
te infiltreren met zijn opdringerige en obsessieve<br />
gedrag. Dimitri besluit hem echter nog één laatste kans<br />
te geven door op zoek te gaan naar de perfecte vrouw<br />
voor zijn vriend, die hem hopelijk uit liefde genoeg<br />
afleiding weet te geven om zijn angstige leven op een<br />
beter spoor te zetten. Maar een lidmaatschap voor een<br />
datingsite, wat bezoekjes aan de sportschool en enkele<br />
verleidingstechnieken maken van Romain absoluut<br />
nog geen Don Juan, en al snel blijkt op hilarische<br />
wijze dat het plan nog wel eens het uiterste van hun<br />
vriendschap kan gaan eisen.<br />
kijktip<br />
Cast: Carla Juri, Marlen Kruse, Christoph Letkowski, Anna König, Selam Tadese<br />
Boekverfilming van de gelijknamige roman geschreven door Charlotte Roche. In Duitsland<br />
heeft het nogal wat stof doen opwaaien en dat is op zich niet verwonderlijk. Er worden<br />
taboes besproken alsof het niets is en schaamteloos verteld de hoofdrolspeelster over<br />
experimenteren met sex, jagen op mannen met lichaamsgeur en ook persoonlijke<br />
hygiene is niet zo belangrijk. wanneer ze in het ziekenhuis beland na een foutje met het scheren brengt ze<br />
daar wat leven in de brouwerij en raakt ze verliefd op een verpleger. Stiekem hoopt ze dat ze ervoor kan<br />
zorgen dat haar gescheiden ouders weer bij elkaar komen. vrolijke film met vieze en openhartige praatjes<br />
die met een flinke dot humor het wangniveau weet te overstijgen.<br />
Stort € 30<br />
of meer op rekening<br />
NL51ABNA 0438 6553 70<br />
tnv Stichting Fuurland, Amsterdam<br />
ovv ‘Donateur’ & adres<br />
ELKE MAAND IN DE BUS? WORD DONATEUR!<br />
movies<br />
E L K E M A A N D A L L E N I E U W E F I L M S , I N T E R V I E W S , O P I N I E S & A C H T E R G R O N D E N L A AT S T E F I L M N I E U W S O P F I L M K R A N T. N L<br />
MARWAN KENZARI<br />
COLOFON<br />
Hoofdredactie<br />
Bert Dijkman<br />
Redactie<br />
Jorn van der Linde, Dick van Dijk,<br />
Henri Drost, Menno Borst<br />
Vormgeving<br />
Eric-Jan Westen,<br />
e.westen@westerstorm.nl<br />
Druk<br />
Drukkerij Sintjoris nv, Merendree<br />
België<br />
Medewerkers Niels Achtereekte,<br />
Jos van den Berg, Ronald Besemer,<br />
Frits Broekema, Cecile Bol, Ron<br />
Bulters, Appie Clermonts, Erik<br />
Damen, Dennis Dekker, Jan Doense,<br />
Henri Drost, Joost van den Dungen,<br />
Hermen Dijkstra, Ruben Eg, Sanna<br />
Marije van Elst, Willem Jaap van<br />
Essen, Jesse Frelink, Luc van Gaans,<br />
Jeroen van Heukelom, Barend<br />
Florijn, Gijs Hesselmans, Jan Jasper,<br />
Albert Jonker, Martin Kikkert, Dries<br />
Klontje, Stefan Koer, Martijn Koetsier,<br />
Wim Koevoet, Marjan Kok, Bram<br />
van Kolfschoten Stephan Lam, Ron<br />
Loontjens, Max Majorana, Erik Mundt,<br />
Corné Ooijman, Bram Peeters, Rena<br />
Postma, Marco van Ravenhorst,<br />
Linda Rettenwander, Wiebren<br />
Rijkeboer, Peter Simmers, Martin<br />
Smeets, Jelle Teitsma, Menno Valk,<br />
Louk Vanderschuren, Jeroen Vedder,<br />
Rik Veenhuijsen, Paul van ‘t Veer,<br />
Ruud Verkerk, Cees Visser, Jesse<br />
Voorn, Jurgen Vreugdenhil, Jan de<br />
Vries, André de Waal, Michel Weber,<br />
Jeroen Wierstra, Enno de Witt, Erwin<br />
Zijleman, Wil Zenhorst.<br />
Adres<br />
Postus 71, 7400 AB Deventer,<br />
email: redactie@platomania.nl<br />
Abonneren:<br />
Stort 20 euro’s op rekening<br />
ING bank 68.22.14.655 van Plato<br />
<strong>Mania</strong>, (10 nummers).<br />
Voor buitenlandse betalingen:<br />
IBAN NL67INGB0682214655<br />
BIC INGBNL2A<br />
Onder vermelding van naam en<br />
adres. Voor Belgische abonnees is<br />
het 30 euro voor 10 nummers i.v.m.<br />
hogere portokosten.<br />
<strong>Mania</strong> 312 verschijnt op 7 november<br />
68 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />
69
<strong>Mania</strong> <strong>311</strong><br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
mania klASSIEK <strong>311</strong><br />
ADRESSEN<br />
CONCERTO<br />
Utrechtstraat 52-60<br />
1017VP Amsterdam<br />
020 6235228<br />
info@concerto.nl<br />
www.concerto.nl<br />
Plato To Go – Gigant<br />
Nieuwstraat 377<br />
7<strong>311</strong> BR Apeldoorn<br />
Praamstra<br />
Keizerstraat 2<br />
7411 HG Deventer<br />
praamstra@platomania.nl<br />
PLATO<br />
Oude Ebbingestraat 41-43<br />
9712 HB Groningen<br />
050-3135055<br />
groningen@platmania.nl<br />
Klokkensteeg 14<br />
8011 XV Zwolle<br />
038-4225354<br />
zwolle@platomania.nl<br />
Vrouwensteeg 4-6<br />
2312 BZ Leiden<br />
071-5149689<br />
leiden@platomania.nl<br />
Voorstraat 35<br />
3512 AJ Utrecht<br />
030-2310826<br />
utrecht@platomania.nl<br />
www.platomania.nl<br />
KROESE<br />
Rijnstraat 31<br />
6811 EW Arnhem<br />
026-3705116<br />
arnhem@kroese-online.nl<br />
Molenstraat 126<br />
Nijmegen<br />
024-3221346<br />
nijmegen@kroese-online.nl<br />
www.kroese-online.nl<br />
SOUNDS<br />
Parade 66<br />
5911 CE Venlo<br />
077-3510625<br />
info@sounds-venlo.nl<br />
www.sounds-venlo.nl<br />
VELVET MUSIC<br />
Havik 7A<br />
3811Ex Amersfoort<br />
033-4621065<br />
amersfoort@velvetmusic.nl<br />
Maandereind 40<br />
6711AD Ede<br />
0318 615403<br />
ede@velvetmusic.nl<br />
Boterstraat 10<br />
1811 HP Alkmaar<br />
072-2200205<br />
alkmaar@velvetmusic.nl<br />
Rozengracht 40<br />
1016NC Amsterdam<br />
020-4228777<br />
amsterdam@velvetmusic.nl<br />
Vriesestraat 110<br />
3<strong>311</strong> NS Dordrecht<br />
078-6141481<br />
dordrecht@velvetmusic.nl<br />
Tolbrugstraat 12<br />
4811 WN Breda<br />
076-5212569<br />
breda@velvetmusic.nl<br />
Oude Binnenweg 121A<br />
3012 JC Rotterdam<br />
010-4134423<br />
rotterdam@velvetmusic.nl<br />
Nieuwe Rijn 34<br />
2312 JE Leiden<br />
071-5128157<br />
leiden@velvetmusic.nl<br />
Voldersgracht 3<br />
2611 ET Delft<br />
tel. 015-2133020<br />
delft@velvetmusic.nl<br />
Boekhandel Broekhuis<br />
Wemenstraat 45<br />
7551 EW Hengelo<br />
hengelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />
Markstraat 12<br />
7511 GD Enschede<br />
enschede@boekhandelbroekhuis.nl<br />
Koornmarkt 24<br />
7607 HZ Almelo<br />
almelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />
www.boekhandelbroekhuis.nl<br />
De Waterput<br />
Bosstraat 36<br />
4611 ND Bergen op Zoom<br />
Tel 0164-237418<br />
info@waterput.nl<br />
De Drukkerij<br />
Markt 51<br />
4331 LK Middelburg<br />
Tel 0118 886 874<br />
muziek@drukkerijmiddelburg.nl<br />
North End Haarlem<br />
Marsmanplein 19<br />
2025 DT Haarlem<br />
023-5375745<br />
www.northendhaarlem.nl<br />
‘t Oor<br />
Leeuwenstraat 44<br />
1211EW Hilversum<br />
035-6216579<br />
hilversum@platenhuis-het-oor.nl<br />
Brouwerstraat 10<br />
1315BP Almere Stad<br />
036-5302306<br />
almere@platenhuis-het-oor.nl<br />
www.platenhuis-het-oor.nl<br />
ELLEN TEN DAMME<br />
Berlin<br />
N<br />
HOZIER<br />
Hozier<br />
LEONARD COHEN<br />
Popular Problems<br />
LUISTERTRIPS<br />
MARIANNE FAITHFULL<br />
Give My Love To London<br />
RISKDISC<br />
grand cru<br />
EMIL LANDMAN<br />
Colours And Their Things<br />
PERFUME GENIUS<br />
Too Bright<br />
www.velvetmusic.nl<br />
De <strong>Mania</strong> is ook verkrijgbaar bij:<br />
TWEEDY<br />
Sukierae<br />
SOFIE WINTERSON<br />
Wires<br />
FLYING COLOURS<br />
Second Nature<br />
JUSTIN TOWNES EARLE<br />
Single Mothers<br />
Poort Music<br />
Voorstreek 6<br />
8911 JN Leeuwarden<br />
Mollema Music World<br />
Voorstraat 11<br />
8801 KZ Franeker<br />
Jan Cas Sombroek<br />
Havenstraat 3<br />
1131 BS Volendam<br />
Music machine<br />
Paardestraat 11<br />
6131 HA Sittard<br />
Pieter v. Os<br />
Snellestraat 44<br />
5211 EN ‘s-Hertogenbosch<br />
Blue Music<br />
Oude straat 24<br />
8261 CP Kampen<br />
Evelyn Novacek<br />
Meint Veningastr. 132<br />
9601 KJ Hoogezand<br />
Hekman Muziek<br />
Torenstraat 34<br />
9671 EE Winschoten<br />
Cd-Teek<br />
Kleine Berg 52<br />
5611 JV Eindhoven<br />
Velvet/Paagman<br />
Frederik Hendriklaan 217<br />
2582 CB Den Haag<br />
Popeye<br />
Drienerstraat 9<br />
7551 HJ Hengelo<br />
Free Music Hi Fidelity<br />
Turfmarkt 12<br />
2801 HA Gouda<br />
Satisfaction<br />
Oranje Nassaustraat 29<br />
6411 LE Heerlen<br />
CD-Kiosk<br />
De Schakel 3<br />
5341 CM Oss<br />
Get Back Music<br />
Voorstraat 18<br />
3<strong>311</strong> ER Dordrecht<br />
SONNY KNIGHT AND HIS FLYING LOTUS<br />
OASIS<br />
CECILIA BARTOLI<br />
FABULOUS LAKERS You’re Dead<br />
(What’s the Story) St. Petersburg<br />
I’m Still Here<br />
Morning Glory<br />
70 71