03.10.2014 Views

Mania 311

Hozier, Prince, Oasis, Flying Lotus, U2

Hozier, Prince, Oasis, Flying Lotus, U2

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Het blad van/voor muziekliefhebbers 10 oktober 2014 | nr. <strong>311</strong><br />

No Risk Disc:<br />

HOZIER


N RISK<br />

DISC<br />

mania <strong>311</strong><br />

HOZIER<br />

Hozier<br />

CD CD+Bonus 2LP<br />

(Island/Universal)<br />

Take Me To Church van de 24-jarige Ier Andrew<br />

Hozier-Byrne heeft inmiddels overal ter wereld diepe<br />

sporen achtergelaten. Het allesomvattende geluid<br />

van zijn reeds uitgebrachte single opent het titelloze<br />

debuutalbum op fraaie wijze. De bombastische plaat<br />

ging al eerder volledig viraal en voelt in zijn geheel<br />

als een soort structurele apotheose. Na dit klapstuk<br />

nemen gitaren en drumpartijen op Angel Of Small<br />

Death And The Codeine Scene de regie over. En<br />

alhoewel Hozier zelf rept over de samensmelting van<br />

soul, blues en gospel, is het gitaarspel bij tijd en wijle<br />

dusdanig aanwezig dat het genre rock ook rustig aan<br />

zijn oeuvre mag worden toegevoegd. Het nummer<br />

Jackie And Wilson is daar een mooi voorbeeld van.<br />

De kracht van het dertien nummers tellende album<br />

is duidelijk de stem van Hozier. Lichte twijfels over de<br />

sterkte van een track worden steevast en welhaast<br />

zonder moeite door hem weggezongen. Niet dat<br />

dit vaak nodig is. Integendeel. De plaat barst van<br />

ambitie, talent én uitstekende songs. Van het<br />

lichtvoetige From Eden en het gevoelige duet In<br />

A Week tot het hoopgevende Foreigner’s God en<br />

de akoestische afsluiter Cherry Wine (live) weet<br />

Hozier de grote belofte in te lossen. Sterk debuut!<br />

(Jelle Teitsma)<br />

3


Pop & Rock<br />

BADE<br />

Miracle Wave<br />

CD LP<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

(Caroline/Universal)<br />

The Sheer kende tien jaar geleden een vliegende start met het album The<br />

Keyword Is Excitement, de single Right Now en de winst van een Zilveren<br />

Harp, maar inmiddels is het al geruime tijd stil rond deze Nederlandse<br />

band. Het derde – en vooralsnog laatste – album Here And Now And Long Before dateert alweer<br />

van 2009. Voor de fans is er goed nieuws, want zanger/gitarist Bart van Liemt laat eindelijk weer<br />

van zich horen. Bade heet het nieuwe project van de Haarlemmer. De catchy eerste single Hide<br />

No More schopte het eerder dit jaar al tot 3FM Megahit en nu is er een volledige plaat. Miracle<br />

Wave werd opgenomen in Oxford in de studio van producer Sam Williams, die eerder werkte met<br />

onder meer Supergrass, The Noisettes en Plan B. Het resultaat van de samenwerking is een prima<br />

album vol instant hits in een pakkende mix van Britpop en electropop. (Marco van Ravenhorst)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

TONY BENNETT / LADY GAGA<br />

Cheek To Cheek CD CD deluxe<br />

(Universal)<br />

Het is misschien niet het meest voor de hand liggende<br />

samenwerkingsverband: een controversiële popkoningin met een<br />

klassieke crooner. Maar dit bijzondere album laat horen dat de<br />

combinatie jong en oud werkt. Lady Gaga bewijst dat zij in het hedendaagse muziektijdperk<br />

van digitaal remasteren en synthetische stemvervorming meer is dan alleen een commercieel<br />

popicoon. Ze kan het namelijk prima af zonder bombastische beats en elektronische<br />

ondersteuning en beschikt daadwerkelijk over een gouden strot. Bennett laat op zijn beurt horen nog<br />

steeds tot één van de beste vertolkers van het Great American Songbook te zijn. Samen klinkt het verrassende<br />

duo als een gouden combinatie. Klassiekers als Anything Goes, Ev’ry Time We Say Goodbye, It Don’t Mean a<br />

Thing en titelnummer Cheek to Cheek mogen dan natuurlijk niet ontbreken. Een verrassend goede plaat en<br />

met de donkere dagen voor de boeg een instant succesalbum. (Marjan Kok)<br />

MAGGIE BJORKLUND<br />

Shaken CD LP<br />

(Bloodshot/Bertus)<br />

Met dank aan de heren van Calexico kwamen wij in 2011 de Deense pedalsteelgitariste,<br />

zangeres en componiste Maggie Björklund op het spoor, die naast Mark Lanegan en<br />

Jon Auer (The Posies) hun welbekende sferische bijdrage schiepen op Coming Home.<br />

Dat Noord-Amerikaanse woestijngeluid (het trompetje van Jacob Valenzuela!) ontbreekt vrijwel op Shaken,<br />

ondanks John Convertino op drums (misschien Ashes nog). Door eminente productie van John Parrish (PJ<br />

Harvey), Barb Hunter op cello en Jim Barr (Portishead) als bassist verschuift de muziek richting West-Amerika,<br />

beter gezegd het wilde westen waar Ennio Morricone zijn pistoolgevechten situeert zoals te horen hier op The<br />

Unlucky. Algehele tendens: onheilspellend dromerig maar pakkend, een addertje onder het gras waar Serge<br />

Gainsbourg meester in was. Diens geest waart rond op Shaken (Name In The Sand) evenals Lee Hazelwood<br />

(die twang) waarbij Björklund dan de Nancy Sinatra van dienst is als zij zingt. Fro Fro Heart is een aangrijpend,<br />

broeierig duet met Kurt Wagner van Lambchop, goed die ook weer eens te horen. Jack White vroeg Björklund<br />

mee op tournee en voor zijn Lazaretto. Dat onderschrijft haar (instrumentale) kwaliteiten. Zéker ook weer<br />

jaarlijstjeswerk wat ons betreft. (Albert Jonker)<br />

Pop & Rock<br />

ARTHUR ADAM<br />

Magic Light CD<br />

Arthur Adam is een getalenteerde<br />

Nederlandse singer-songwriter en hij<br />

komt met zijn vierde album. Zoals gebruikelijk speelt<br />

hij bijna alles zelf en klinkt het goed. Adam verhuisde<br />

terug naar Twente en de rust doet goed. Hij verscheen<br />

tientallen keren bij 3FM, bij DWDD en is favoriet bij vele<br />

dj’s. Maar bij het grote publiek wil hij niet doorbreken.<br />

Meer dan dit uitstekende album kan hij niet doen. (Erik<br />

Mundt)<br />

ALLO DARLIN’<br />

We Come From The Same Place<br />

CD LP<br />

Voor de helft bestaande uit Australiërs<br />

en de andere helft uit Engelsen is de uitvalsbasis van<br />

Allo Darlin’ Londen. Met zachtaardige daadkracht<br />

zingt frontvrouwe Elizabeth Morris de meest<br />

onweerstaanbare popliedjes. Op dit derde album<br />

lijken ze andermaal een set prijsliedjes uit de mouw<br />

te hebben geschut. De opwekkende melodieën<br />

doorvlochten met prikkelende gitaarlijnen klinken als<br />

prototype gitaarpop van het tijdloze soort. Er zijn er<br />

niet veel in het genre die met zulke fijne liedjes als<br />

Romance And Adventure of Crickets In The Rain dit<br />

niveau halen. Dat alles zo eenvoudig lijkt te klinken,<br />

is in dit geval een teken van absolute klasse. (Corné<br />

Ooijman)<br />

BASS DRUM OF DEATH<br />

Rip This<br />

CD LP<br />

Ik zal eerlijk toegeven dat ik de vorige<br />

plaat van dit Amerikaanse garage-duo<br />

uitsluitend een eerste luisterbeurt gunde op basis<br />

van de bandnaam. Gelukkig werd die bravoure volop<br />

waar gemaakt. Op hun derde album Rip This giert het<br />

tweetal onverstoord verder, al lijken ze dit keer iets<br />

meer te vertrouwen op hun neus voor pakkende riffs.<br />

Prima plaat voor wie de laatste van The Black Keys toch<br />

iets te braaf vond. (Martijn Koetsier)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

ELLEN TEN DAMME & THE MAGPIE<br />

ORCHESTRA<br />

Berlin CD<br />

(Mars/PIAS/Rough Trade)<br />

Het Concertgebouw in Amsterdam is een plek<br />

waar sinds begin jaren zeventig naast grote<br />

componisten en dirigenten op gezette tijden<br />

ook pop en rock gehoord kan worden. Een<br />

rasartieste als Ellen Ten Damme hoort daar zeker<br />

in thuis. Haar vlammende en hartverwarmende<br />

podiumpersoonlijkheid mag dan in een<br />

schouwburgzaal het beste tot z’n recht komen.<br />

Een serieus concert zonder acrobatische fratsen<br />

hoort daar ook gewoon bij. Zingen in het Duits<br />

is als haar tweede moedertaal en op dit live<br />

opgenomen album doet ze dat verpletterend<br />

goed. Marlene Dietrich, Hildegard Knef en ook<br />

Udo Lindenberg, brengt ze vol overtuiging en<br />

met flair. Enkele liedjes uit haar eigen repertoire<br />

heeft ze voor de gelegenheid in het Duits laten<br />

vertalen. Samen vormen ze een prachtige<br />

staalkaart van de Duitse liedkunst met als<br />

absoluut hoogtepunt haar versie van Nina Hagen’s<br />

Naturträne waar ze de hoogste pieken van haar<br />

stem met veel gemak weet te vinden. Gute nach<br />

freunde es wird zeit für mich zu gehen mag dan<br />

natuurlijk niet ontbreken als afsluiter. (RV)<br />

4<br />

platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 5


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

ANDY BURROWS<br />

Fall Together Again CD LP<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Multi-instrumentalist Andy Burrows heeft als drummer carrière gemaakt<br />

bij grote Britse bands als Razorlight en We Are Scientists. Als songwriter<br />

zat hij bepaald niet stil en was hij onder andere medeverantwoordelijk<br />

voor Razorlights wereldhit America. Met Fall Together Again levert hij zijn tweede soloalbum<br />

album af en, net als op het voorgaande album, neemt hij weer het leeuwendeel van het<br />

instrumentarium voor zijn rekening. Het resultaat is verbluffend mooi. Met zijn plezierige<br />

stem loodst hij de luisteraars door een mooi geproduceerde plaat met zeer sterke songs<br />

die invloeden ontlenen of doen denken aan Paul McCartney, Crowded House en Ben Folds.<br />

Vooral All This I’ve Heard Before laat een veelzijdige Burrows horen: iemand die in staat is<br />

om aanstekelijke popmuziek te combineren met interessante muzikale wendingen. Het enige<br />

minpunt aan dit album is de lengte. Na elf liedjes, die 35 minuten in beslag nemen, is het<br />

gedaan. Veel te kort! (Luc van Gaans)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

JULIAN CASABLANCAS & THE VOID<br />

Tyranny CD<br />

(Kobalt/V2)<br />

De wegen van Julian Casablancas zijn nog altijd vrij ondoorgrondelijk.<br />

Op de eerste platen van The Strokes ging dat gepaard met een<br />

onweerstaanbare charme op muzikaal vlak, maar de laatste jaren heeft<br />

dat opvallend weinig opgeleverd. Zijn mierzoete soloplaat en die slaapverwekkende laatst van<br />

The Strokes kunnen we in ieder geval niet tot de hoogtepunten uit zijn carrière rekenen. Geldt dat wel voor<br />

zijn nieuwste project. Niet echt, tenzij je een hoge mate van ontoegankelijkheid een verdienste wilt noemen.<br />

Het vliegt letterlijk alle kanten op, wat zowel zijn voor- en nadelen heeft. Als geheel is het simpelweg een te<br />

lang en wisselvallig album. Daar staat tegenover dat er momenten zijn waarop Casablancas zich nog steeds<br />

een prikkelend muzikaal fenomeen toont. Zoals in het verontrustende Father Electricity bijvoorbeeld, waarop er<br />

ineens een fraai staaltje afro-jazz tevoorschijn komt. Vlak voor het einde biedt Nintendo Blood ook nog even<br />

een welkom lichtpunt. Aan ideeën geen gebrek, maar de manier waarop die vorm krijgen mag wat minder<br />

vrijblijvend. (Martijn Koetsier)<br />

DATSUNS<br />

Deep Sleep CD LP<br />

(V2)<br />

Het zesde studioalbum van The Datsuns kwam tot stand in Auckland. De band bestaat<br />

sinds 1995, maar sinds 2000 onder de naam The Datsuns. De leden wonen inmiddels<br />

verspreid over de wereld en het is uniek dat ze af en toe op dezelfde plaats zijn. Ze<br />

hebben ook allemaal elders verplichtingen, maar als ze dan samen zijn, maken ze ook muziek en nemen die<br />

op. Invloeden als Deep Purple en Blue Oyster Cult zijn weer duidelijk te horen. Omdat ze zo ver van elkaar<br />

vandaan wonen, duurde het twee jaar voor ze weer een album uit zouden brengen. Hun muziek klinkt<br />

enthousiast, zwaar psychedelisch en geworteld in de jaren zeventig. De hoes is fraai, van een Franse comicartiest,<br />

die ze wisten op te sporen en die zijn werk aan hun beschikbaar stelde. Het album kwam tot stand in<br />

tien dagen en daarom klinkt het zo goed. Prima album. (Erik Mundt)<br />

Popular Problems<br />

grand cru<br />

LEONARD COHEN<br />

CD LP+CD<br />

(Columbia/Sony Music)<br />

Jongetjes zijn we, allemaal. Jongetjes<br />

die moeten leren het ‘slow’ te doen.<br />

Nee, niet alleen ‘dat’, maar vooral<br />

gewoon leven. Of we nu twintig, veertig of zestig<br />

zijn, we kunnen allemaal leren van Leonard Cohen,<br />

inmiddels tachtig, maar ach, Cohen was altijd al<br />

een man tussen jongetjes, zelfs ten tijde van zijn<br />

debuut. Dat hij nu met wandelstok poseert op de<br />

hoes van Popular Problems doet daar niets aan af,<br />

sterker, Cohen klinkt vitaal als altijd, want ‘It’s not<br />

because I’m old, it’s not the life I’ve led, I always liked<br />

it slow, that’s what my mama said’. Met Slow zet<br />

Cohen gelijk de toon voor een album dat aangenaam<br />

voortkabbelt, maar zodoende meer en meer onder<br />

de huid kruipt. De soms eigentijdse productie krijgt<br />

gelukkig nergens de overhand, de baritonstem<br />

klinkt hooguit nog wat donkerder, maar verder is<br />

Popular Problems volkomen tijdloos. Zoeken naar<br />

prijsnummers is volkomen zinloos, elk nummer is<br />

in de roos, maar wie naar het begin van Did I Ever<br />

Love You kan luisteren zonder een brok in de keel<br />

te krijgen, heeft een hart van steen. Cohens stem<br />

vertoont meer en meer gelijkenis met die van Bob<br />

Dylan en eerlijk gezegd is Dylan zo’n beetje de enige<br />

die zich kan meten met Cohen – Neil Young maakt al<br />

jaren platen die weliswaar niet slecht zijn, maar niet<br />

beklijven. En juist dat doet Cohen wel. ‘You got me<br />

singing the Hallelujah song’ zingt hij in slotnummer<br />

You Got Me Singing, met een knipoog naar wat in<br />

elk geval zijn meest gecoverde nummer is, waarna<br />

de luisteraar vol hunkering terugkeert naar het<br />

eerste nummer, ‘just to make it last’. (Henri Drost)<br />

6<br />

7


Pop & Rock<br />

Luister<br />

trip<br />

MARIANNE FAITHFULL<br />

Give My Love To London CD LP<br />

(Dramatico/PIAS/Rough Trade)<br />

In de negenenveertig jaar na haar debuut,<br />

met het folkalbum Come My Way, is Marianne<br />

Faithfull uitgegroeid tot een icoon. Maar net als<br />

Leonard Cohen rust zijn niet op haar lauweren,<br />

maar bewijst met haar twintigste album Give<br />

My To London nog altijd relevant te zijn. Een<br />

deel van de nummers schreef Faithfull met<br />

Nick Cave, Roger Waters, Anna Calvi, Steve<br />

Earle en Tom McRae en onder de muzikanten<br />

vinden we bekende namen als Brian Eno, Adrian<br />

Utley (Portishead), Warren Ellis en Ed Harcourt.<br />

Producers Rob Ellis en Dimitri Tikovo zorgden<br />

voor een modern geluid, geholpen door de<br />

mix van Flood. De folky begindagen zijn zeker<br />

niet vergeten, getuige het sobere Love More<br />

Or Less, maar ook de voller gearrangeerde<br />

nummers als het dreigende en samen met Roger<br />

Waters geschreven Sparrows Will Sing en het<br />

titelnummer bevatten verwijzingen naar Britse<br />

folk. ‘I’m going home behind the curtain,’ zingt<br />

Faithfull in Going Home, maar getuige Give My<br />

Love To London is Faithfull daar zelf nog lang niet<br />

aan toe. (Henri Drost)<br />

BALLET SCHOOL<br />

The Dew Lasts An Hour<br />

CD LP<br />

Rosie Blair en Michel Jun Collett zijn<br />

twee Berlijnse fans van Cocteau Twins<br />

die als Ballet School op eigentijdse wijze de jaren<br />

tachtig laten herleven. Hoewel ze dit doen op het Bella<br />

Union-label van Simon Raymonde (u weet wel, van<br />

de Cocteau Twins) neigt The Dew Lasts An Hour meer<br />

naar de hitparadepop van toen dan naar de muziek van<br />

hun idolen, hoewel een zekere mate van invloed zeker<br />

terug te horen is. Niet alles klinkt even sterk, maar op<br />

basis van coole tracks als Ghost, Cherish en Heartbeat<br />

Overdrive is dit debuut zeker veelbelovend te noemen.<br />

(Marco van Ravenhorst)<br />

DEVON ALLMAN<br />

Ragged & Dirty CD<br />

Vlot na het prima Turquoise komt<br />

Allman al met een opvolger. Hij houdt<br />

kennelijk van een stevig werktempo aangezien hij ook<br />

nog in de Royal Southern Brotherhood acteert. Het<br />

risico dat er dan in zit, is dat je concessies doet aan het<br />

materiaal. Gelukkig trapt Allman niet in deze val. Hij<br />

kiest er voor om naast eigen werk goed materiaal op<br />

te nemen van drummer/producer Tom Hambridge, een<br />

man met oog voor de southern rocktraditie. Bovendien<br />

vullen drie covers de schijf: Luther Allisons titelnummer,<br />

The Spinners’ I’ll Be Around en Ten Million Slaves van<br />

Otis Taylor. Nummers die uitstekend aansluiten bij de<br />

rest van het materiaal. Prachtig geproduceerd en van<br />

een uitstekend muzikale begeleiding voorzien is Allman<br />

helemaal in zijn element. Ragged & Dirty mag dus snel<br />

gekomen zijn, maar het is opnieuw een plaat waar de<br />

kwaliteit vanaf druipt. (Hermen Dijkstra)<br />

CHRIS DE BURGH<br />

Hands Of Man CD<br />

Dit is alweer het twintigste album van<br />

de man die we vooral kennen van<br />

de wereldhit The Lady In Red uit 1986. Chris heeft<br />

deze plaat samengesteld om te beluisteren als een<br />

vinylalbum, in twee afzonderlijke delen, Sunrise en<br />

Sunset, die elk worden ingeleid door een orkestrale<br />

ouverture. Maar het belangrijkste is toch dat het weer<br />

een plaat met veel sterke nummers is geworden, met<br />

als hoogtepunt de ontroerende ballad Where Would I<br />

Be. (Jos van den Berg)<br />

LIVE AT<br />

WEMBLEY<br />

ARENA<br />

DE COMPLETE SHOW DIE<br />

ABBA OP 10 NOVEMBER 1979<br />

IN LONDEN GAF, VOOR HET EERST<br />

VERKRIJGBAAR! INCLUSIEF DE<br />

NOOIT EERDER VERSCHENEN<br />

TRACK ‘I’M STILL ALIVE’<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

Pop & Rock<br />

VANAF 26 SEPTEMBER VERKRIJGBAAR ALS 2CD (LIMITED HARDBOOK EDITION) EN 3LP-SET<br />

8 sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl 9


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

ALT-J<br />

This Is All Yours<br />

CD 2LP<br />

(Infectious/PIAS/Rough Trade)<br />

gekleurd vinyl<br />

Twee jaar nadat debuutalbum An Awesome Wave vrijwel overal ter<br />

wereld lovende kritieken ontving, zijn de heren van Alt-J terug. Basgitarist<br />

Gwil Sainsbury is zijn heil elders gaan zoeken, waardoor Joe Newman,<br />

Gus Unger-Hamilton en Thom Green het als trio moeten doen. Newman<br />

neemt ons op This Is All Yours mee op een persoonlijke, emotionele<br />

trip langs Nara, een stad in het zuiden van het Japanse eiland Honshu.<br />

Na de typerende intro en het ontnuchterende Arrival In Nara is Nara<br />

karakteristiek. Een klokkenspel, gitaargetokkel, een beat, de echoënde stem van Newman, een tweede stem,<br />

pianoriedel, stemverheffing en de inval van diverse instrumenten maakt het tot een prachtig geheel. Alt-J<br />

ten voeten uit, opgevolgd door Every Other Freckle, een beeldschone track vol welbevallige tierelantijntjes.<br />

Left Hand Free is een lichtvoetig nummer, losjes swingend, met verrassende invloeden van blues en funk.<br />

Alt-J meets Miley Cyrus op het dreigende Hunger Of The Pine? Ja, echt waar. ‘I’m a female rebel’, zingt Cyrus,<br />

afkomstig van haar nummer 4x4. Lieflijk en met verfijnde samenzang is Warm Foothills, tevens soundtrack<br />

van de Britse film Leave To Remain. The Gospel Of John Hurt is vervolgens een boeiende ode aan de acteur<br />

John Hurt, refererend aan een scène uit de film Alien, waar een klein monster uit Hurts buik kruipt. En met het<br />

brede crescendo van Bloodflood II en de fraai opgebouwde en uiteindelijk welhaast exploderende afsluiter<br />

Leaving Nara zegt mijn gevoel dat This Is All Yours ons weer gaat intrigeren. (Jelle Teitsma)<br />

Zo lang de voorraad strekt krijg je bij<br />

Allemansplein gratis de dvd Hou Me Vast erbij!<br />

DE DIJK<br />

Allemansplein CD 2LP<br />

(Universal)<br />

Het tussendoortje Dijkers En Strijkers van begin dit jaar buiten<br />

beschouwing gelaten, is er eindelijk een nieuw album van De Dijk.<br />

Allemansplein, de opvolger van Scherp De Zeis uit 2011, begint met<br />

de eerste single van het album, Alles Komt Goed, een samenwerking met Thomas Acda. Op<br />

Allemansplein klink De Dijk zoals De Dijk hoort te klinken. Orgeltjes en blazers. Mooie teksten<br />

van Huub van der Lubbe. Wie anders verzint een tekst als Waar Geen Wil Is Ben Ik Weg?<br />

Soms opzwepend zoals op Als Jij Van Me Houdt, maar vaak ook melancholiek zoals op het<br />

wonderschone Zelfs De Regen. Overal En Nergens heeft wat weg van een song als Bloedend<br />

Hart. Zoals Van der Lubbe in Schedels En Knekels zingt: ‘We zijn schedels en knekels en<br />

uiteindelijk stof.’ Na meer dan dertig jaar zit er echter nog meer dan genoeg leven in De Dijk.<br />

(Ron Bulters)<br />

a<br />

p<br />

DE KIFT<br />

Bidonville CD<br />

(De Kift/Sonic Rendezvous)<br />

Op Terschelling speelden ze vijftien uitverkochte<br />

muziektheatervoorstellingen, speciaal voor Oerol 2014. Een immense<br />

vuilnisbelt aan de rand van de stad vormde het decor. Inspiratie<br />

vond men ondermeer in de documentaire Dark Days, over de inwoners van de verlaten<br />

metrotunnels in New York. Met deze basis volgen we op het tiende album van De Kift de<br />

personages van Bidonville, die stuk voor stuk aan lager wal zijn geraakt. Net als tijdens de<br />

voorstellingen werd ook nu samengewerkt met acteur Sanne den Hartogh, die zorgt voor een<br />

opvallende nieuwe stem in het gebruikelijke rijtje sprekers en zangers. Bovendien neemt Lot<br />

Vandekeybus, die behalve een keur aan blaasinstrumenten bespeelt, eveneens vocaal een<br />

behoorlijk aandeel op zich. Haar Vlaamse roots werden meteen benut op het lekker bijterig klinkende Lotti,<br />

dat ze geheel in Kempens dialect voordraagt. Het blijkt eveneens treffend bij het taalgebruik van De Kift te<br />

passen, waar de muzikale grondbeginselen, diep geworteld in de fanfare en punk, nog immer de boventoon<br />

voeren. Of het nu gaat om het spannende Onderman of het hedendaags klinkende Harde Munt, alle liedjes<br />

strijken lekker tegen de haren in. (Corné Ooijman)<br />

FIXKES<br />

Weeral Halfacht CD LP+CD<br />

(Excelsior)<br />

Zeven jaar na Kvraagetaan is de Stabroekse formatie rondom Sam Valkenborgh uit zijn<br />

as herrezen met een nieuw album. Die monsterhit hing lange tijd als een molensteen<br />

om hun nek. Dit Belgische vijftal wilde gewoon lekker muziek maken en niet per se<br />

meisjesborsten signeren. Fixkes kreeg vers bloed in de vorm van gitarist en trompettist Mike Engels. Hij rapt<br />

in de hiphopslow Nooit Niks, terwijl hij in Misschien Is ’T De Regen zijn gitaar op Crazy Horse-achtige wijze<br />

bijna zes minuten heerlijk laat gieren. De springerige Jodie Foster met unieke tekst geldt als single. Gebleven<br />

zijn de rake observaties, terwijl Weeral Halfacht net even wat stekeliger materiaal laat horen dan op de<br />

vorige twee platen. Rauwer dan in Woody Allen klonken Fixkes nooit eerder, terwijl Koriander Van Den Turk<br />

prachtig verhaalt over de eenzaamheid. Vlaams dialect mag dan misschien een probleem blijven voor de<br />

meeste Nederlanders, maar wie moeite doet, wordt beloond. (Erik Damen)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

10 11


Pop & Rock<br />

12<br />

ROBIN GIBB<br />

50 St. Catherine’s CD<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Drive<br />

(Warner)<br />

Twee jaar na zijn overlijden verschijnt het album 50 St. Catherine’s<br />

Drive van Robin Gibb, genoemd naar zijn geboorteadres. Hoewel Robin<br />

uiteraard vooral bekend is met zijn werk met zijn broers als The Bee Gees, scoorde Gibb ook<br />

een aantal solohits zoals Saved By The Bell en Juliet. De meeste nummers op 50 St. Catherine’s<br />

Drive stammen uit 2006 tot en met 2008. Producer Peter-John Vettese heeft gekozen voor<br />

een hedendaags geluid, wat het album een verfrissend karakter geeft. Wat blijft is het<br />

karakteristieke stemgeluid van Gibb dat toch nog steeds het best tot zijn recht komt in prachtige<br />

ballads zoals de opener Days Of Wine And Roses en het prachtige orkestrale Avalanche. Verder<br />

vinden we op het album een remake van het Bee Gees-nummer I Am The World en de laatste<br />

demo die Gibb opnam, Sydney. Een waardig einde aan een imposante carrière. (Ron Bulters)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

GOAT<br />

Commune CD LP<br />

(Cargo/Suburban)<br />

De muziek van de Zweedse band Goat blijkt tot dusver uitermate lastig<br />

in een hokje te duwen. Dat is vervelend voor de critici, maar het is<br />

bijzonder prettig voor de liefhebbers van muziek die zich graag buiten<br />

de gebaande paden begeeft. Dat doet de muziek van Goat volop. Goat vermengt op Commune<br />

op geheel eigen wijze invloeden uit de experimentele rock en psychedelica met invloeden<br />

uit de Afrikaanse en de Indiase muziek en funk. En dit is nog maar het topje van de ijsberg. Deze al<br />

bijzondere mix van invloeden wordt vervolgens voorzien van al even bijzondere vrouwenvocalen, die variëren<br />

van hemels tot hysterisch. Het is muziek die de kat onmiddellijk in de gordijnen jaagt, maar voor liefhebbers<br />

van niet alledaagse muziek is het smullen. De muziek van Goat is vaak zwaar bedwelmend, maar kan zomaar<br />

omslaan in muziek voor de dansvloer. Commune zet je keer op keer op het verkeerde been, maar is ook een<br />

buitengewoon aangename luistertrip die je heen en weer slingert tussen het verre verleden en de toekomst.<br />

Knappe plaat van een unieke band. (Erwin Zijleman)<br />

INSPIRAL CARPETS<br />

Inspiral Carpets 2CD LP<br />

(Cherry Red/Suburban)<br />

Eind tachtiger jaren, het zijn de dagen van Madchester, Happy Mondays, Stone Roses en<br />

ook zeker Inspiral Carpets met hun legendarische Cool As Fuck T Shirts. Met als roadie<br />

ene Noel Gallagher heeft de band groot succes in het Verenigd Koninkrijk tot de band<br />

zichzelf opheft in 1995. Er volgt een doorstart in 2003 met een paar tournees en de Cool As box set. In 2011<br />

is het weer mis, Tom Hingley verlaat de band en wordt vervangen door Stephen Holt - zanger van het eerste<br />

uur. Met hem wordt weer uitgebreid getoerd en nieuwe opnames gemaakt die nu verschijnen op dit titelloze<br />

album. We horen natuurlijk de kenmerkende psychedelische sound met de karakteristieke orgel van Clint Boon<br />

op deze eerste plaat van de band in twintig jaar. Opvallend is de track Let You Down dat samen geschreven<br />

werd met de legendarische punkdichter John Cooper Clarke, die overigens ook op het nummer te horen is.<br />

(Bert Dijkman)<br />

DRUMS<br />

Encyclopedia CD<br />

The Drums doen op Encyclopedia hun<br />

uiterste best om hun Let’s Go Surfingimago<br />

van zich af te schudden. De muziek blijft nerveus<br />

en het tempo blijft hoog, maar – voortbordurend op<br />

voorganger Portamento – de onderwerpen die de<br />

New Yorkers aansnijden zijn uit de categorie angst en<br />

eenzaamheid. Deze combinatie werkt bij The Drums<br />

wonderwel: een solide derde album. (Rik Veenhuijsen)<br />

STEVE GUNN<br />

Way Out Weather<br />

CD LP<br />

Zingen en spelen met band doet de<br />

New Yorkse gitaarvirtuoos Steve Gunn<br />

op plaat eigenlijk pas sinds het vorig jaar verschenen<br />

Time Off. Door deze veranderingen komt ook Way Out<br />

Weather breder en gevarieerder uit de verf. Grotendeels<br />

geschreven tijdens het toeren en zodoende door<br />

deze reizen geïnspireerd dankzij de langstrekkende<br />

landschappen en ondervonden natuurverschijnselen.<br />

De herhalende en hypnotiserende gitaarmelodieën<br />

van Steve Gunn spelen een hoofdrol in deze eigenlijk<br />

als een soort soundtrack te bestempelen plaat. Het<br />

dompelt de luisteraar onder in vederlichte elegantie,<br />

dan weer in spannende ritmes of dampende<br />

improvisatie. De toonzettende openings- en tevens<br />

titeltrack, het aanstekelijke Milly’s Garden, of het<br />

meeslepende Tommy’s Congo weten Way Out Weather<br />

gemakkelijk aan te prijzen. (Corné Ooijman)<br />

IMOGEN HEAP<br />

Sparks<br />

CD LP<br />

Twee-en-een-half jaar lang reisde<br />

Imogen Heap de wereld over voor de<br />

opnames van Sparks, haar vierde soloalbum. Dit deels<br />

via crowdfunding tot stand gekomen project bracht haar<br />

onder meer naar Bhutan en China en dat is duidelijk<br />

terug te horen op deze ambitieuze en zeer geslaagde<br />

plaat. Het is knap hoe ze talloze elementen, stemmen<br />

en geluiden uit andere culturen volledig heeft weten<br />

te integreren in de quirky elektronische popmuziek die<br />

we van haar gewend zijn. Bovendien blijkt het een<br />

genot om haar unieke stem, vijf lange jaren na Ellipse,<br />

weer te horen in nieuwe liedjes. Wat mij betreft een<br />

van de hoogtepunten van dit muziekjaar! (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

EMIL LANDMAN<br />

Colours And Their Things CD LP+CD<br />

(V2)<br />

Het gaat snel met Emil Landman. Nog voordat<br />

hij was afgestudeerd aan de Herman Brood<br />

Academie, had hij al in eigenbeheer de ep A<br />

Bargain Between Beggars uitgebracht, waarmee<br />

hij te gast was bij o.a. 3voor12, DWDD en<br />

Radio 1. Afgelopen jaar deed Emil veelal het<br />

voorprogramma van Mister And Mississippi en<br />

werkte samen met zijn held Grey Reverend<br />

(bekend van Cinematic Orchestra). Logische<br />

volgende stap is het debuutalbum Colours<br />

And Their Things. De verhalen en songs die<br />

hij hierop heeft verzameld zijn van erg hoog<br />

niveau. Inspiratie deed hij op tijdens een lange<br />

reis door Nashville, New Orleans, Memphis,<br />

Oklahoma City en Chicago. Sterk zijn de kleine<br />

folkgeoriënteerde liedjes, maar zeker ook de<br />

grootser aangeklede bandproducties zoals de<br />

single Goodnight, New Orleans. Niet alleen zal<br />

Emil Landman zich hiermee snel geliefd maken<br />

bij heel veel muziekliefhebbers in Nederland,<br />

maar moet zelfs het buitenland er aan geloven.<br />

Zo sterk is Colours And Their Things. (Erik<br />

Damen)<br />

13


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

JACKSON BROWNE<br />

Standing In The Breach<br />

(Inside/Warner)<br />

CD LP<br />

Het is een artiest waarvan iedere rechtgeaarde liefhebber van<br />

westcoastmuziek minimaal één album in de kast heeft staan, terwijl de<br />

man in Nederland maar één echte hit scoorde: You’re A Friend Of Mine,<br />

met wijlen Clarence Clemmons. Maar of het nu om The Eagles (voor<br />

wie hij hun eerste hit, Take It Easy met Glenn Frey schreef) of Joe Cocker<br />

gaat, veel artiesten van naam coverden zijn songs. Na zes jaar is er<br />

weer een nieuw studioalbum van Browne: Standing On The Breach met<br />

een beklemmende hoesfoto van twee mensen na de aardbeving in Haïti, waar het aangrijpende titelstuk<br />

over geschreven is. Het is zo’n typisch Jackson Browne-nummer, met dat bekende stemgeluid. Weliswaar<br />

wat lager dan pak ‘m beet dertig jaar terug, maar altijd onmiskenbaar Browne. Het album opent met The<br />

Birds Of St. Mark, dat door het 12-snarige Rickenbackergeluid meteen neigt naar The Byrds. Vanaf deze<br />

opener is het meteen al duidelijk dat Browne wederom een intiem en organisch album afgeleverd heeft.<br />

Weliswaar blikt een nummer als The Long Way Around terug naar normen en waarden van vroeger en<br />

hadden in muzikaal opzicht veel van de nummers net zo goed in de jaren zeventig gemaakt kunnen zijn,<br />

maar verwacht geen nostalgie: de teksten en muziek van Browne zijn nog net zo relevant en kritisch als<br />

altijd. Het nummer Which Side zegt wat dat betreft genoeg: Which side are you on? Verplichte kost voor<br />

liefhebbers van het singer-songwritergenre. (Ron Bulters)<br />

KELE<br />

Trick<br />

CD LP<br />

(Kobalt/V2)<br />

Kele (Okereke) kennen we vooral als de imposante frontman van Bloc<br />

Party. Ondanks al het gitaargeweld van Bloc Party verklapte Kele op<br />

zijn eerste soloalbum al zijn liefde voor elektronische muziek. Op Trick<br />

bouwt hij verder op die ‘tweede’ liefde. Mysterieuze deep house met een Kele die vocaal alle<br />

kanten op gaat. De eerste paar nummers zetten je daardoor zelfs even op het verkeerde been<br />

en laten je denken dat je naar heel iemand anders luistert. De zanger laat een hele andere<br />

kant van zichzelf zien dan bij Bloc Party en door Trick worden de vocalen van Kele bij Bloc Pary<br />

bijna saai omdat hij nu laat horen wat voor een bereik hij eigenlijk heeft! Toch is dit album erg<br />

wennen als je de Britpopklanken gewend bent, want van rock, laat staan een gitaar is geen<br />

spoort te bekkenen op Trick. Maar houd je van rustige deep house is dit zeker iets voor jou!<br />

(Bram van Kolfschooten)<br />

a<br />

p<br />

STEVIE NICKS<br />

24 Karat Gold – Songs From The Vault CD 2LP<br />

(Warner)<br />

Stevie Nicks gaat al sinds de late jaren zestig mee in de popmuziek en<br />

heeft zich al lang bewezen als groot songwriter. 24 Karat Gold – Songs<br />

From The Vault bevat nieuw opgenomen versies van songs die nog als<br />

demo op de plank lagen, in enkele gevallen al sinds 1969. Ooit bedoeld voor Fleetwood Mac of voor<br />

haar eerste soloplaten en stuk voor stuk van het hoge niveau dat we inmiddels van Stevie Nicks gewend zijn.<br />

Samen met producer Dave Stewart en een aantal gelouterde muzikanten werd de plaat in een vloek en een<br />

zucht opgenomen in Nashville en het resultaat mag er zijn. Het is misschien een portie kliekjes, maar het is<br />

er een die smaakt naar veel en veel meer. (Erwin Zijleman)<br />

OH SUSANNA<br />

Namedropper CD<br />

(Continental/V2)<br />

Het centrale thema van dit nieuwe album van de Canadese zangeres Oh Susanna<br />

is vriendschap. Met dit project brengt Oh Susanna, aka Suzie Ungerleider, een<br />

eerbetoon aan haar mede-singer-songwriters uit Canada. Suzie heeft een aantal van<br />

hen gevraagd om een liedje speciaal voor haar te schrijven en het resultaat mag er dan ook zijn. Canada<br />

staat muzikaal vaak in de schaduw van grote buurman Amerika, maar dat is eigenlijk heel onterecht.<br />

Naast de talrijke popsterren die er vandaan komen, telt Canada ook heel veel sterke singer-songwriters.<br />

Een namedropper is iemand die indruk probeert te maken door terloops namen van bekende mensen te<br />

noemen die hij kent. Oh Susanna is trots op de namen die ze mag noemen, waaronder Ron Sexsmith, Melissa<br />

McClelland en Amelia Curran. Terecht, want ze hebben hele mooie liedjes voor haar geschreven. En Suzie<br />

heeft genoeg muzikale persoonlijkheid om zich al die liedjes eigen te maken en van deze nieuwe plaat één<br />

ijzersterk geheel te maken. (Jos van den Berg)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

14 15


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

FOXYGEN<br />

…And Star Power<br />

2CD 2LP<br />

Een geweldige ep, een groots<br />

debuutalbum en op runner-up …<br />

And Star Power worden maar liefst 24 nummers<br />

over twee cd’s verdeeld. Een korte recensie? Yep.<br />

Dan maar zo: LA indierockers Jonathan Rado en Sam<br />

France, harmonische geniën, retrogeluid, The Beatles,<br />

psychedelisch teruggrijpen naar de jaren zestig, chaos,<br />

tempoversnellingen, optimisme, Rolling Stones, pop<br />

bliss, punk, de vroege jaren zeventig, hammond, traag,<br />

speels, hooks, rock ‘n’ roll, Tame Impala, nostalgie, folk,<br />

introspectie. Voer voor de alternatieveling(en). (Jelle<br />

Teitsma)<br />

GROWLERS<br />

Chinese Fountain<br />

CD LP<br />

Het vijfde album van The Growlers<br />

staat ouderwets vol met zoutwater<br />

psychedelica, maar net zo gemakkelijk worden er<br />

uitstapjes naar andere stromingen gemaakt. Titeltrack<br />

Chinese Fountain is daar een fraai voorbeeld van.<br />

Singer’s Grave A Sea Of Tongues<br />

(Domino/V2)<br />

De jaren zestig maken plaats voor de discojaren van<br />

de jaren zeventig, zoals dat ook hoorbaar is op Dull<br />

Boy en Good Advice. Wat rest is gesneden koek,<br />

waarbij de band op onwillekeurige wijze wederom<br />

een wonderbaarlijke combinatie van garage, surf,<br />

psychedelica, rockabilly en country neerzet. (Jelle<br />

Teitsma)<br />

LONELY THE BRAVE<br />

The Day’s War<br />

BONNIE PRINCE BILLY<br />

CD LP<br />

CD LP<br />

Ondanks dat ze nog maar een enkele<br />

ep uitgebracht hebben, is het al snel<br />

gegaan voor Lonely The Brave. Het vijftal uit Cambridge<br />

mocht al toeren met Deftones, Therapy? en Black Rebel<br />

Motorcycle Club en ze stonden op festivals als Rock Am<br />

Ring en Rock Im Park. Verder werd hun muziek hoog<br />

gewaardeerd door NME, Kerrang en Rock Sound. Ze<br />

maken een emotionele vorm van rock, ergens tussen<br />

U2 en Radiohead, die het op grote festivals goed<br />

zal doen. Dit prima debuutalbum zal hun nog meer<br />

aandacht geven en die is op basis van het gebodene<br />

meer dan terecht. (Erik Mundt)<br />

De lichtvoetige country zoals alleen Gram Parsons hem kon maken. Je<br />

hoort het terug op het nieuwe album van Bonnie ‘Prince’ Billy. Heerlijk,<br />

een nummer zoals die prachtige opener Night Noises. Maar af en toe klinkt<br />

ook de rauwe, elektrische venijnigheid (So Far And Here We Are) door die<br />

artiesten als Mark Lanegan ook wel eens laten horen. Of zijn er snerpende<br />

violenpartijen die prachtnummers die rechtstreeks van Nick Drake afkomstig<br />

lijken te zijn naar magische hoogtes stuwen. Of zorgen begeleidende<br />

damesstemmen voor een wonderschone gospelkooraanpak (We Are Unhappy) bij zijn bijna fluisterende stem.<br />

En dan weer hoor je eigenlijk beter dan ooit waar mannen als Damien Rice de mosterd vandaan hebben<br />

gehaald. Maar tevens zijn songs soms traag, intiem en kwetsbaar en lijkt het net of je Tracy Chapman (zoals<br />

bijvoorbeeld There Will Be Spring) hoort prevelen. En eerlijk is eerlijk: altijd, ja altijd is het schitterend. Americana?<br />

Lo-fi? Country? Will Oldham verenigt wederom allerhande stijlen op zijn nieuwe album, maar blijft immer trouw<br />

aan zijn eigen hoge ambachtelijke insteek. Ook na dit album blijkt: aan de constante stroom van Oldhamkwaliteitsmuziek<br />

is nog lang geen eind gekomen. Of zoals er ergens op zijn site geschreven staat: ‘At the locus<br />

of five corners, mythos is in the wind; a sea of tongues boils forth, mountains spurting forth from the magma.<br />

Bonny sings for who he was and will be, and for all of us, in time’. Dan weet u genoeg, lijkt me. (Dennis Dekker)<br />

MARK OLSON<br />

Goodbye Lizelle CD LP+CD<br />

(Glitterhouse/V2)<br />

Mark Olson is in de loop der jaren toch wel een vreemde vogel<br />

gebleken. Mede verantwoordelijk voor een van de beste albums<br />

van de jaren negentig – The Jayhawks’ Hollywood Town Hall – lag<br />

wereldroem in het verschiet voor de tandem Olson/Louris. Maar het mocht niet zo zijn; Olson<br />

trok zich met zijn liefje terug in een commune in de Mojave Desert. Maar na diverse soloplaten<br />

verscheen in 2008 opeens het Olson/Louris-album Ready For The Flood en in 2011 een heuse<br />

Jayhawks-reünieplaat. Met een nieuwe liefde aan zijn zij, de Noorse zangeres Ingunn Ringvold,<br />

en de ervaring van vele reizen om de wereld is daar nu het overal en nergens opgenomen<br />

Goodbye Lizelle. Olson laat zowel klassieke Westcoast singer-songwritersinvloeden toe als een<br />

Afrikaans en oriëntaals instrumentarium. Dat levert een verrassende en verfrissende plaat<br />

op. Schitterende liedjes en hemelse harmoniezang worden fraai ingekleurd door djembe,<br />

harmonium, cello, dwarsfluit en de elektrische gitaar van Neal Casal. Na The Salvation Blues<br />

(2007) is dit Good-bye Lizelle wellicht Olsons beste soloalbum. (Wiebren Rijkeboer)<br />

t<br />

S<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

ERLAND OYE<br />

Legao CD LP<br />

(Groove Attack/PIAS/Rough Trade)<br />

Onze favoriete Noorse nerd Erlend Øye heeft zijn bands Kings Of<br />

Convenience en The Whitest Boy Alive respectievelijk tijdelijk en definitief gelaten<br />

voor wat ze zijn om weer als solo singer-songwriter een album te lanceren. Toch<br />

werkt hij ook nu weer niet alleen, alle tien nummers op Legao werden gearrangeerd en opgenomen met de<br />

IJslandse reggaeband Hjálmar. Nu lijkt dat laatste net zo onwaarschijnlijk als een Jamaicaans bobsleeteam,<br />

maar de mix van laidback, zelfs zoetige popdeuntjes met de kwetsbare en tedere stem van Øye kabbelt<br />

heel prettig uit de speakers. Het is de perfecte muziek tijdens het hangen op bijvoorbeeld een strand of bos<br />

zoals dit jaar ook weer bleek tijdens Into The Great Wide Open waar de boomlange Noor een graag geziene<br />

stamgast is. (Bram Peeters)<br />

PEAKING LIGHTS<br />

Cosmic Logic CD LP 2LP LTD<br />

(Domino/V2)<br />

De stevig vervormde gitaar in het intro van Infinite Trips doet even vermoeden dat<br />

Peaking Lights een andere richting zijn ingeslagen, maar dat blijkt mee te vallen. De<br />

titel van het openingsnummer dekt nog steeds de lading. Desondanks is er op Cosmic<br />

Logic wel degelijk sprake van een koerswijziging. De nummers zijn dit keer namelijk compacter en ook net wat<br />

toegankelijker dan die op het uitstekende 936 (2011) en Lucifer (2012). Dubby, dromerig hypnotiserend en ook<br />

nog dansbaar. Alweer een hele toffe plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />

16 17


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

PRINCE<br />

PRINCE & THE 3RDEYEGIRL<br />

PRINCE<br />

Art Official Age CD<br />

(Warner)<br />

PRINCE & THE 3RDEYEGIRL<br />

Plectrumelectrum CD<br />

(Warner)<br />

Twee nieuwe platen op één dag? Dat<br />

roept onwillekeurig herinneringen op<br />

aan de tijden van Guns ’n Roses en<br />

Bruce Springsteen, begin jaren negentig. Toen stond Price nog onder contract bij Warner, maar zijn ruzies<br />

met die maatschappij zij berucht. Vier platen in een enkel jaar ging Warner destijds veel te ver, net zoals<br />

driedubbelaars. Het meningsverschil liep zo hoog op, dat Prince ‘slave’ op zijn wang zette, Warner het<br />

moest doen met slordig in elkaar gezette albums waarna Prince voor zichzelf begon. Met wisselend succes.<br />

Eerst omarmde Prince het internet, bracht zelfs een groot aantal albums en nummers alleen digitaal uit,<br />

maar even later verklaarde datzelfde internet achterhaald, zocht zijn toevlucht tot de oude media en gaf<br />

een album weg via een beperkt aantal Europese kranten. Zij studio-output was de laatste twintig jaren,<br />

op zijn mildst gezegd, nogal wisselvallig. Tenenkrommend werd het nooit, ook niet in deze eeuw, maar<br />

Musicology (2004), 3121 (2006), Planet Earth (2007), Lotusflow3r / MPL Sound (2009) en 20Ten (2010)<br />

bevatten naast hoogtepunten ook niemendalletjes en gemakzuchtige herhalingsoefeningen.<br />

Live is Prince het laatste decennium echter in absolute topvorm. Blauwdruk voor veel van zijn concerten<br />

is de Amerikaanse tournee van 2004, maar waar die tournee avond na avond grotendeels hetzelfde was,<br />

geldt anything goes sinds zijn 21 Nights In London Tour. Voor drie concerten in Chicago in 2012 benaderde<br />

Prince drummer Hannah Ford, getrouwd met toetsenist Joshua Welton die al eerder met Prince werkte, als<br />

gastdrummer. Gitariste Donna Grantis werd gevonden via youtube, gekoppeld aan de al sinds 2010 met<br />

Prince spelende bassiste Ida Nielsen en opeens was er een nieuw powerrocktrio: 3RDEYEGIRL. In 2013<br />

volgden twee singles, Rock And Roll Love Affair en Screwdriver, maar die ontbreken op de albums die nu in<br />

de winkels liggen, uitgebracht door… Warner.<br />

Art Official Age is vintage Prince. Dus: alles zelf ingezongen en gespeeld, met slechts sporadisch een<br />

gastbijdrage. Met ‘Welcome home class, you’ve come a long way’ opent Prince een futuristische<br />

conceptplaat, maar dat concept is zo vergezocht, dat het beter meteen vergeten kan worden. Wel volgt een<br />

staaltje Nile Rodgers-funk versneden met een bijna platte housebeat, bizarre koortjes en een onverwacht<br />

optreden van Prince’s met falsetto zingende duistere alter ego Camille. Tijd om bij te komen biedt Prince<br />

echter niet, want meteen volgt de laidback funk van Clouds, zijn beste ballad in jaren (Breakdown) en het<br />

onweerstaanbare The Gold Standard (blazers!). De kale productie op U Know en Breakfast Can Wait werkt<br />

wonderwel, maar daarna lijkt het in te zakken. Lijkt, want Way Back Home steekt razendknap in elkaar, net<br />

als Funknroll dat hier opeens klinkt alsof Prince Pharell een lesje moderne productie wil leren.<br />

Het identieke intro van Funknroll is ook terug te vinden op Plectrumelectrum, maar daar funkt en rolt het<br />

door als Mother’s Finest in hun hoogtijdagen. Geen wonder want deze plaat is bijkans live in de studio<br />

opgenomen met 3RDEYEGIRL. Maar waar de versie op Art Official Age te klinisch en bedacht klinkt, is de<br />

versie hier ietwat lomp. En daar heeft dit album vaker last van. Het instrumentale titelnummer doet het live<br />

ongetwijfeld goed, maar is hier gewoon overbodig. Opener Wow knalt uit de speakers, heeft een lekkere<br />

opbouw, maar mist de spanning van prijsnummer Another Love, dat eveneens begint als soulballad, maar<br />

wanneer het koortje invalt en het gaspedaal wordt ingetrapt naar het einde toe meer en meer begint te<br />

lijken als het ultieme vervolg op Fleetwood Macs Go Your Own Way. In het andere hoogtepunt Fixurlifeup<br />

luidt het ‘Girl with a guitar is twelve times better than another crazy band of boys’ en op die momenten<br />

is iedereen het eens met de sneer naar alle dertien in het dozijn jongensbandjes, al of niet met gitaar,<br />

maar daar staan ook nummers als het saaie Boytrouble tegenover. De ballad Tictactoe is daarentegen weer<br />

geniaal en roept als vanzelf herinneringen aan het beste werk met Wendy & Lisa op.<br />

Live zal het, afhankelijk van wie er allemaal op het podium staan, weer heel anders klinken en<br />

hoogstwaarschijnlijk nog veel beter, getuige concerten in Paradiso en de Ziggo Dome. Beide platen zijn<br />

beter dan het merendeel van Prince’s officiële output de voorbij twee decennia, maar het is moeilijk je aan<br />

de indruk te onttrekken dat in deze twee albums, met hier en daar een gewijzigd arrangement, één echte<br />

vijfsterren plaat verborgen zit. (Henri Drost)<br />

18 19


Pop Interview interview & Rock<br />

interview<br />

Anderzijds: ooit was zoiets nodig als B-kant voor een<br />

single.<br />

over uitgeschreven. Nu probeerde ik meer vrijuit zonder<br />

Lou: Ja, en die is nu verdwenen. Het is een rare wereld.<br />

leidraad te schrijven. Gedachten zomaar laten gaan in<br />

Interview met Lou<br />

Rhodes en Andy<br />

Barlow van Lamb<br />

Door: Ruben Eg<br />

Hoewel: wij hebben gisteren de elpeefabriek Music<br />

On Vinyl in Haarlem bezocht. Daar kunnen ze de vraag<br />

amper aan. Degene die What Sound voor de heruitgave<br />

op vinyl aan het remasteren is liet ons zien hoe ze<br />

het zuur koken om de lakplaat met een laagje zilver<br />

te bedekken en te verkoperen. We hebben Gabriel<br />

verkoperd zien worden! Erg cool. Zo’n fysiek proces om<br />

een elpee te maken. Alsof je dertig, veertig jaar terug in<br />

de tijd gaat. Het binnenstappen van een laboratorium in<br />

Rusland met allemaal van die oude ratelende machines.<br />

plaats van ze proberen te controleren. Komen wat er<br />

komt. De nummers komen uit dat proces.’<br />

Dat was ditmaal het verschil?<br />

Andy: ‘Het grote verschil voor mij was dat ik nooit eerder<br />

op een piano heb gewerkt. Ik had er nooit eentje.<br />

Eigenlijk zijn we geen echte muzikanten, wat dat betreft.<br />

We vinden een stukje muziek, maken een loop en er<br />

komt wat. We hebben ditmaal het hele album op de<br />

piano geschreven. Dat levert een heel ander resultaat op.<br />

Briljant.’<br />

Dat heb ik geleerd van het werken met David Gray. Die<br />

Backspace Unwind is het zesde, en tegelijk een van<br />

mijn favoriete festival. Klein, slechts vier podia met<br />

zit elke dat een uur of twee te componeren op de piano;<br />

de meest experimentele albums dat Lamb tot nu toe<br />

kwaliteitsmuziek. Mensen komen er alleen voor de<br />

Wanneer zijn jullie aan Backspace Unwind begonnen?<br />

zingen en spelen. Ik vond dat ik dat ook moest doen.’<br />

maakte. De band van zangeres Lou Rhodes en producer<br />

muziek. Dat merk je echt.’<br />

Andy: ‘Dit was zeker het snelste album dat we ooit<br />

Lou: ‘Andy heeft ook een hele mooie piano.’<br />

Andy Barlow is al bijna twintig jaar samen. De sleet op<br />

Andy: ‘Twintigduizend mensen tussen die bergen in<br />

hebben gemaakt: zes maanden, van begin tot eind. We<br />

Andy: ‘Anders zijn het steeds loops op een computer.<br />

de samenwerking zit er nog altijd niet op, hoewel de<br />

Wales. Erg bosachtig. Prachtig.’<br />

hebben er wel eens twee jaar over gedaan.’<br />

Dat is mooi. Dat is onze sound. Maar het levert meer<br />

tijden veranderen.<br />

Lou: ‘Maar weinig festivals in Engeland zijn nog zo.<br />

Lou: ‘Ja, maar dat was omdat jij tussendoor een album<br />

statische songwriting op. De piano geeft meer ruimte.<br />

‘De Tïtty Twïster op Lowlands?’ Lou Rhodes fronst de<br />

We hadden het er gisteravond nog met vrienden over.<br />

van David Gray ging produceren. En ik toen maar een<br />

Voor de strijkers, maar ook voor Lou. Hoe minder je haar<br />

wenkbrauwen. ‘Wij hebben een paar keer op dit festival<br />

Glastonbury Festival is een soort stad geworden. Te<br />

soloplaat maakte.’<br />

geeft, hoe beter het resultaat wordt. We Fall In Love<br />

gespeeld’, herinnert Andy Barlow zich. ‘Het was altijd<br />

overweldigend. Er is zo veel gaande.’<br />

Andy: ‘Daarna gingen we inderdaad verder, ja. Ditmaal<br />

had een kickdrum, een basloop en een synthesizer. Die<br />

een echt muziekfestival. Het probleem met festivals is<br />

hadden we zo’n drie nummers liggen die we erg mooi<br />

laatste wilde ze weg, terwijl dat precies de essentie van<br />

altijd: ze beginnen cool, maar hoe populairder ze worden,<br />

Zegt dat veel over de veranderde muziekindustrie?<br />

vonden: Backspace On Wine, Nobody Else en Only Our<br />

het hele nummer was. Zij begint te schrijven, al neuriënd<br />

des te meer de bezoekersleeftijd daalt en daalt. De<br />

De elpeeversie van Backspace Unwind heeft<br />

Skin. En het begin van Seven Sails. Als je zoiets hebt gaat<br />

een melodie te bouwen en het resultaat is veel beter.’<br />

Secret Garden Party bij Huntingdon in Engeland begon<br />

bijvoorbeeld een extra nummer, en de digitale zelfs<br />

het verder makkelijk. De hoekstenen staan er, je weet al<br />

Lou: ‘Dat geeft je veel meer vrijheid. Meer een proces<br />

bijvoorbeeld met bezoekers van midden 30 en 40 jaar.<br />

twee?<br />

hoe de sound wordt.’<br />

van een open einde. Met het vorige album, 5, begonnen<br />

En nu loopt er een groep 18-jarigen rond, met lachgas en<br />

Andy: ‘De cd heeft tien nummers, de elpee elf en<br />

Lou: ‘Drie nummers en een idee voor een vierde. Geen<br />

we met dit werkproces. Nu brachten we het naar een<br />

weet ik niet wat.’<br />

de digitale twaalf, waarvan die ene extra ook op de<br />

slecht begin.’<br />

ander niveau. Minder is meer. Is het niet nodig, haal het<br />

Lou: ‘Ik denk ook dat er ook een algemene teloorgang<br />

vinylversie staat. Voor de exposure willen steeds meer<br />

Andy: ‘Dat worden een beetje de broers en zussen van<br />

dan weg. In het verleden maakten we het soms allemaal<br />

van cultuur is. Mensen hebben nog maximaal tien<br />

partijen een extra waarde.’<br />

de andere nummers. Je weet ruwweg wat het wordt. Wij<br />

te complex. Dat hebben we teruggedrongen. Daarom<br />

minuten ergens aandacht voor en tegelijk steeds meer<br />

Lou: ‘Ergens word ik daar wel kwaad om. Ik houd nog<br />

gaan nooit zitten om te bedenken wat voor soort album<br />

denk ik dat we zo genoten hebben van het maken van<br />

stimulatie nodig in deze wereld van Facebook en Twitter.<br />

van een album dat een album is. Wij bouwen ons<br />

we nu willen maken.’<br />

dit album en zo tevreden zijn over het resultaat.’<br />

Een hele andere cultuur vergeleken met tien jaar<br />

album als een geheel op, met het laatste nummer als<br />

Andy: ‘Het is smerig en simpel.’<br />

geleden. Toen ging je naar een muziekfestival voor de<br />

prachtig einde. En dan komt er nog een song? Maar<br />

Hoe gaat dat werkproces dan doorgaans?<br />

Lou: ‘Zo waren we bijvoorbeeld As Satellites Go By aan<br />

muziek. Maar dat is niet meer genoeg.’<br />

tegenwoordig wordt een album niet meer als zodanig<br />

Lou: ‘We laten ons liever leiden door het proces. Deze<br />

het schrijven, maar Andy wilde op vakantie. Ik ben daar<br />

gezien. Iedereen zet zijn muziekspeler op shuffle.’<br />

drie nummers waren wel heel anders van elkaar. Als<br />

heel slecht in. Ik vind het moeilijk om mijn kinderen<br />

Merk je daar iets van op het podium?<br />

je naar de plaat luistert, dan is het erg divers maar zit<br />

achter te laten. En het valt de laatste tijd nogal tegen<br />

Lou: ‘Een beetje. Ik word snel afgeleid door het publiek.<br />

Moet je tegenwoordig rekening houden met extra<br />

er toch een soort lijn in. Misschien dat we nu met een<br />

met de inkomsten. Dus ik wilde niet. Maar Andy is dan<br />

Een beetje stom. “Wat is die aan het doen?” “Op wie lijkt<br />

nummers voor verschillende distributievormen?<br />

stapje terug van een afstand naar onszelf keken. Dat is<br />

geweldig. “Ga mee: we schrijven daar wel verder.” Dat<br />

die?” Dat soort dingen. De meesten muzikanten laten<br />

Andy: ‘Je gaat een soort natuurlijke selectie maken. Als<br />

misschien wel een thema. Dit is het zesde Lamb-album,<br />

past wel goed bij mijn protestantse afkomst, denk ik.<br />

op het podium een onzichtbaar doek neer, zodat ze zich<br />

je zeventien nummers hebt en er drie kunt weglaten,<br />

ik heb drie soloalbums gemaakt en met verschillende<br />

Hij wist ook dat ik vakantie nodig had. Dus we werkten<br />

kunnen concentreren op wat ze doen. Maar ik laat mij<br />

dan doe je dat. Niet eens omdat je ze minder goed<br />

artiesten samengewerkt. Je gaat denken: “Shit, heb ik<br />

daar verder, maar aan de kust hadden we geen piano.<br />

veel te veel meeslepen. Als er een paar in de eerste rijen<br />

vindt, maar voor het geheel. Zulke nummers laat je<br />

nog wel iets om over te praten?” In het verleden schreef<br />

Eenmaal terug beseften we: het heeft al die dingen niet<br />

een discussie hebben, dan raak ik het kwijt. Wij speelden<br />

weg om weer als extra track toe te voegen.’<br />

ik over het moeilijke leven als dat moeilijk was. Dat was<br />

nodig. Toen hebben we het met de piano weer helemaal<br />

onlangs op het Green Man Festival in Wales. Al jaren<br />

een goede inspiratiebron. Maar daar raak je ook wel<br />

heropgebouwd. Een interessant proces.’<br />

20<br />

waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl • platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl 21


Pop & Rock<br />

CHUCK PROPHET<br />

Night Surfer<br />

CD LP<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

(Yep Roc/V2)<br />

Nog altijd wordt de Amerikaanse zanger en gitarist Chuck Prophet vooral<br />

geassocieerd met Green On Red, de band waarmee hij tussen 1985 en<br />

1992 succesvol was. Die band is van grote invloed gebleken, maar de<br />

soloplaten die Prophet sinds 1990 maakte, doen daar absoluut niet voor onder. Sterker, Prophet<br />

presteert het om zich constant te verbeteren. Dat leidde drie jaar geleden met Temple Beautiful<br />

zowaar tot enig commercieel succes, maar hoe goed die plaat al was, Night Surfer blijkt de<br />

offertreffende trap. Opnieuw met hulp van Brad Jones en de van Radiohead bekende Paul Kolderie<br />

en als bijzondere gastgitarist Peter Buck telt Night Surfer twaalf geniale songs. En ditmaal niet<br />

redelijk sober gebracht, maar met blazers, strijkers, achtergrondkoortjes en ‘prog guitars that border<br />

on straight up arena rock’. Het begint met een Stones-riff over een Motown-beat waarbij Bowie om<br />

de hoek komt kijken – en dat alles in het eerste nummer. Prophet neemt even gas terug met Wish<br />

Me Luck en Guilty As A Saint, maar daarna gebeurt het: het ene prijsnummer na het andere. Big Star,<br />

The Flaming Lips, Dylan, opnieuw Bowie en noem de grote namen maar op schieten door het hoofd,<br />

maar Night Surfer bewijst vooral het enorme talent van Prophet. (Henri Drost)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

RAG TRADE<br />

The Rag Trade CD LP+CD<br />

(Cane Goose/Heartselling)<br />

Het verhaal van The Rag Trade is het verhaal van vijf vrienden, die sinds de lagere<br />

school samen muziek maken. De band ontstaat in Ermelo en ze komen uit dezelfde<br />

plaats als Daryll-Ann. Het is fraaie ingetogen en tijdloze muziek die ze live inspeelden<br />

in een tot studio omgebouwd schoolgebouw. Het maakt dat dit een prachtig album is geworden. De teksten zijn<br />

niet altijd vrolijk, een beetje melancholiek maar ze dragen bij aan de wat verstilde sfeer van dit mooie debuut,<br />

dat een beetje dezelfde sfeer heeft als rustige Poco-albums, of een beetje in het verlengde van Crosby, Stills<br />

& Nash. Beetje americana, het gaat wat meer naar country en folk dan pop, maar heeft genoeg eigens om te<br />

blijven boeien. Je kan goed horen dat de muzikanten op elkaar ingespeeld zijn. Deze ingeslagen weg zal leiden<br />

tot een mooie toekomst en veel draaien helpt bij al dit fraais. Mooi debuut. (Erik Mundt)<br />

Peel Slowly And See 5: Takuya Kuroda<br />

Exclusief naar Leiden<br />

27 oktober in Scheltema<br />

De Leidse organisatoren achter Jazzed Up en Peel Slowly And See hebben de<br />

handen ineengeslagen om op maandag 27 oktober een bijzonder concert te kunnen<br />

presenteren.<br />

De door Blue Note gecontracteerde Japans/New Yorkse trompettist en componist<br />

Takuya Kuroda speelt door funk, hiphop en artiesten als Roy Hargrove, Miles Davis<br />

en Christian Scott beïnvloede jazz. Op 27 oktober speelt hij zijn enige concert in<br />

Nederland. De bijzondere avond wordt gehouden in Scheltema.<br />

Kaarten kosten in de voorverkoop €15,-, aan de deur €18,-, te verkrijgen via Velvet<br />

Music Leiden en via het internet.<br />

BILLY IDOL<br />

Kings & Queens Of The Underground<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

PERFUME GENIUS<br />

Too Bright CD LP<br />

(Matador/Beggars)<br />

Luisteraars die al onder de indruk waren van<br />

Learning (2010) en Put Your Back N 2 It (2012)<br />

zullen ook de derde langspeler van Perfume<br />

Genius zeker gaan waarderen. Het collectief<br />

rondom de Amerikaan Mike Hadreas speelt<br />

nog immer voornamelijk verstilde speld-horenvallen-pianoballades.<br />

Toch wordt het muzikale<br />

spectrum op Too Bright af en toe ook wat<br />

opgerekt. Queen bijvoorbeeld is massiever<br />

en rauwer. Fool en Longpig grijpen terug naar<br />

de eighties en Grid lijkt muzikaal gezien op<br />

hedendaagse Depeche Mode-nummers. Sterker:<br />

dat nummer is enkel als Perfume Genius te<br />

herkennen aan de kwetsbare nachtegaalstem<br />

van Hadreas. Daarover gesproken: dat exact<br />

is ook op dit derde album de essentiële<br />

meerwaarde. Toptracks van het album zijn om<br />

die reden in mijn optiek dan ook het titelstuk,<br />

opener I Decline, Don’t Let Them In, No Good en<br />

de slotsong All Along. (Dennis Dekker)<br />

22 23<br />

CD<br />

De Britse punkgigant Billy Idol brengt<br />

voor het eerst sinds negen jaar weer een nieuw<br />

studioalbum uit. Voor de fans is dat uiteraard goed<br />

nieuws, maar anders dan de titel doet vermoeden is dit<br />

album voor onbekenden juist een prima kennismaking.<br />

Idol laat zich op album nummer zeven van zijn meest<br />

toegankelijke kant horen met fijne makkelijk weg te<br />

draaien rockliedjes. (Bram van Kolfschooten)<br />

LOWLAKES<br />

Iceberg Nerves CD<br />

Alice Springs is een stadje in het midden<br />

van Australië, omringd door woestijn.<br />

In deze droge en warme omgeving liggen de wortels<br />

van Lowlakes, een kwartet dat in eigen land sinds 2011<br />

aan de weg timmert en nu haar debuutalbum in Europa<br />

lanceert. Iceberg Nerves bevat een atmosferische<br />

combinatie van donkere postrock, shoegaze en<br />

dreampop. De opvallende falsetstem van Tom Snowdon<br />

eist een hoofdrol op, maar de nadruk ligt op sfeer. Een<br />

bijzondere plaat. (Marco van Ravenhorst)<br />

MOTEL BEDS<br />

These Are The Days Gone By CD LP<br />

Een goede manier om Motel Beds te<br />

leren kennen, is het album These Are<br />

The Days Gone By. Het bestaat uit b-kantjes, rariteiten en<br />

een paar niet eerder uitgebrachte nummers. De band uit<br />

Dayton, Ohio blijkt te grossieren in rommelige, maar o zo<br />

enthousiaste rock, die wel wat doet denken aan Guided<br />

By Voices. En dat is niet raar, want die komen ook uit<br />

Ohio. En Kelly Deal doet mee. (Erik Mundt)<br />

NUMBER NINE<br />

Wiser Than Before CD LP<br />

Het tweede album van de Utrechtse<br />

band Number Nine gaat weer een<br />

stukje verder. Het klinkt volwassen, de invloeden<br />

worden meer verwerkt en de band heeft meer een<br />

eigen gezicht. Ze zeggen zelf door Supergrass en The<br />

Kooks beïnvloed te zijn, het is te horen. Maar wel<br />

degelijk eigen, fris en verrassend. Twee jaar na het<br />

debuut dit tweede album en het is er allemaal. Prettig<br />

album van talentvolle groep. (Erik Mundt)


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

Music On Vinyl is een speciaal label dat alleen vinyl<br />

uitbrengt in de hoogste kwaliteit. Er zijn zowel reissues<br />

van klassiekers als vergeten pareltjes en het label<br />

brengt ook vaak het vinyl uit naast een nieuwe cdrelease.<br />

Maandelijks geven we een overzicht van de<br />

belangrijkste nieuwe releases, voor meer info kun je<br />

ook kijken op www.musiconvinyl.com<br />

MEDESKI/SCOFIELD/<br />

MARTIN/WOOD - JUICE<br />

(2LP)<br />

Na twee studioalbums en een<br />

live-plaat is nu een nieuwe<br />

samenwerking tussen John<br />

Medeski (keyboards), Billy Martin (drums/percussie),<br />

Chris Wood (bas) John Scofield (gitaar) vereeuwigd. Qua<br />

stijl niet in enkele zinnen te vatten, maar bovenal een<br />

luchtig album met veel ruimte voor improvisatie en<br />

Latijns/Afrikaanse ritmiek.<br />

2CELLOS -<br />

2CELLOS<br />

In januari 2011<br />

zetten de jonge<br />

Kroatische cellisten<br />

Luka Sulic en Stjepan<br />

Hauser hun celloversie van Michael Jacksons Smooth<br />

Criminal op YouTube. Binnen een paar weken was<br />

het clipje miljoenen keren bekeken, kregen ze een<br />

platencontract en de uitnodiging van Elton John om met<br />

hem te gaan touren. Als 2Cellos spelen ze ongekend<br />

energieke, fotogenieke en virtuoze versies van<br />

popsongs.<br />

OST – Earth To<br />

Echo<br />

Earth To Echo is een<br />

familiefilm over een<br />

stel vrienden die<br />

rare signalen op hun<br />

telefoons doorkrijgen. De soundtrack bevat songs van<br />

The Mowgli’s, This Will Destroy You, Big Data, Heavy<br />

English en Breathe Carolina. Ook bevat de plaat de<br />

filmscore van Joseph Trapanese.<br />

Korn – Follow<br />

The Leader<br />

Follow the Leader is<br />

het derde album van<br />

de nu-metalband<br />

Korn. Het album<br />

verscheen in 1998 en is het is het vervolgalbum op hun<br />

gelijknamige debuutalbum, dat stopt na track twaalf:<br />

Follow the Leader begint bij track dertien. Het album<br />

geld als een van hun beste, werd vijfvoudig platina en<br />

is daarmee ook het bestverkochte album tot nu toe.<br />

Calvin Harris<br />

– I Created<br />

Disco<br />

De Schotse Calvin<br />

Harris speelde<br />

en registreerde I<br />

Created Disco op een Amiga computer in zijn huisstudio.<br />

Alle tracks door hemzelf geschreven en ingespeeld<br />

is het een klassieker in het electro/disco genre en<br />

verkocht indertijd heel goed.<br />

NICK OLIVERI’S<br />

UNCONTROLLABLE<br />

Leave Me Alone CD LP<br />

Zoals Oliveri aanschoof bij onder andere<br />

Kyuss, The Dwarves en Queens Of The Stone Age, liet<br />

hij voor deze plaat muzikanten bij hem aanschuiven.<br />

Hij speelde zelf alle instrumenten in, aangevuld met<br />

gitaarsolo’s van bevriende muzikanten als Deen Ween<br />

(Ween) en Phil Campbell (Motörhead). En dat geeft<br />

precies wat het trackrecord van Oliveri doet vermoeden:<br />

rechtlijnige stonerrock (The Robot Man, Keep Me In The<br />

Loop) met punky uitstapjes (Come And You’re Gone).<br />

Een degelijk album. (Niels Achtereekte)<br />

PHARMACY<br />

Spells CD LP<br />

The Pharmacy laat er op de derde<br />

langspeler geen misverstand over<br />

bestaan; het is gedaan met hun krakkemikkige lo-fi<br />

punk van weleer. In plaats daarvan brengt het trio<br />

tegenwoordig een veel toegankelijker geluid te berde,<br />

dat vooral beïnvloed lijkt door die goeie ouwe rock ‘n’<br />

roll van The Kinks en The Zombies. Ook een actuele<br />

groep als Night Beats klinkt niet ver weg. Dat het wiel<br />

niet opnieuw wordt uitgevonden, zal mij een zorg zijn<br />

zolang het liedjes als Masten Lake Lagoon en Cool/<br />

Calm oplevert. (Max Majorana)<br />

SHELLAC<br />

Dude Incredible<br />

Producer Steve Albini heeft eindelijk<br />

weer tijd gevonden om een nieuw<br />

Shellac album op te nemen. Dude Incredible is het<br />

zesde Shellac album sinds de oprichting in 1992 en<br />

de opvolger van Excellent Italian Greyhound uit 2007.<br />

Het zal niemand verbazen dat het trio niet aan hun<br />

eigenwijze, minimalistische noiserock stijl gesleuteld<br />

heeft. De combinatie van Todd Trainer’s hoekige ritmes,<br />

Bob Weston’s ronkende baslijnen en Albini’s zagende<br />

gitaar en gekwelde zang klinkt nog even dynamisch en<br />

opgefokt en als ten tijde van het debuut At Action Park.<br />

Het is ook vooral door de korte, puntige songs en de<br />

rauwe energie dat Dude Incredible sterk doet denken<br />

aan die klassieker. Oftewel Shellac in topvorm. (Dries<br />

Klontje)<br />

concerttips!<br />

Erik Delobel<br />

(Programmeur Hedon Zwolle)<br />

Wat zijn volgens jou de leukste concerten die<br />

binnenkort in Hedon te zien zijn?<br />

Daryll Ann<br />

20 december 2014<br />

Hedon Zwolle<br />

Daryll Ann heeft met ‘Trailer Tales’<br />

toch wel een van de mooiste platen gemaakt in<br />

de Nederlandse geschiedenis. Dat heeft vooral te<br />

maken met de briljante songwriter van de band Jelle<br />

Paulusma. In 2004 stopt de band om na een periode<br />

van 10 jaar in begin 2014 nog reunie optredens te<br />

doen. Ook aan de reunie optredens komen een einde<br />

en kijk ik vooral uit naar 20 december om nog 1 keer ‘<br />

Tremble Forte’ live van de heren te horen!<br />

Sharon Jones &<br />

The Dap Kings<br />

8 november<br />

Hedon Zwolle<br />

Sharon Jones & The Dap Kings is een New Yorkse funk<br />

soul band bestaande uit Sharon Jones en de huisband<br />

van het Dap-tone label. Hun muziek, gemaakt met<br />

analoge opnametechnieken en instrumenten wordt<br />

ook wel RAWfunk genoemd. De zangeres zong bij Amy<br />

Winehouse als backing vocals zou in 2013 haar plaat<br />

uitbrengen ‘ Give The People What They Want’ maar<br />

werd ziek en release werd uitgestelde tot begin dit jaar.<br />

Met succesvolle concerten in Pardiso en North Sea Festival<br />

afgelopen jaar kijk ik uit naar dit optreden in Hedon.<br />

Lets Get Lost Festival<br />

25 oktober diverse<br />

locaties in Zwolle<br />

Elk jaar zijn we graag partner van<br />

het Lets Get Lost Festival in Zwolle. Lets Get Lost is een<br />

platform en daarnaast zetten we indie gerelateerde<br />

optredens neer op mooie plekken in en rondom Zwolle.<br />

Uitdaging is om het publiek een spannend programma<br />

te bieden op prachtige locaties in de stad. Dit jaar<br />

komen onder andere Strand Of Oaks, Peter Broderick,<br />

Haley Bonar, Wild Child en Sticky Fingers naar Zwolle.<br />

24<br />

25


Pop & Rock<br />

Luister<br />

trip<br />

TWEEDY<br />

Sukierae<br />

CD 2LP<br />

(Epitaph/PIAS/Rough Trade)<br />

‘I’ve always been low key, you know me’, zingt<br />

Jeff Tweedy in Low Key. Na vier platen met Uncle<br />

Tupelo, acht met Wilco, en een handvol andere<br />

projecten, waarbij hij zich altijd wist omringt door<br />

topmuzikanten, waagt hij zich eindelijk aan een<br />

soloplaat. Hoewel, solo? Zijn voornaam ontbreekt<br />

nadrukkelijk op de hoes. Hij maakte Sukierae<br />

namelijk met zijn achttienjarige zoon Spencer,<br />

die een uitstekende drummer blijkt. Soms<br />

krijgen ze vocale ondersteuning van Jess Wolfe<br />

en Holly Laessig (beiden van indieband Lucius)<br />

en instrumentale van Scott McCaughey (The<br />

Minus 5), maar dit dubbelalbum is toch vooral<br />

een vader/zoonproject. De ontbrekende schakel<br />

(echtgenote/moeder) lijkt het zelden direct<br />

benoemde thema van deze persoonlijke plaat.<br />

Sukierae is namelijk de koosnaam voor Sue Miller<br />

Tweedy, die getroffen is door (een behandelbare<br />

vorm van) kanker. Hoewel weinig liedjes direct<br />

blijven hangen en Tweedy muzikaal gezien geen<br />

nieuwe wegen inslaat, zal de luisteraar die de<br />

tijd neemt ontdekken dat dit intieme, bijzondere<br />

en afwisselende album volstaat met prachtige<br />

groeibriljantjes. (Marco van Ravenhorst)<br />

STATUS QUO<br />

Frantic Four’s Final Fling<br />

2CD<br />

2LP 2DVD 2Bluray<br />

Je kon er eigenlijk op wachten dat<br />

na het succesvolle reünieverhaal er een vervolg zou<br />

komen. Was de vorige bijeenkomst eenmalig, nu is<br />

het de laatste keer… Feit is echter wel dat deze ronde<br />

strakker klinkt. Beide pensionado’s weten weer wat<br />

het is om flink aan de bak te moeten en zitten beter in<br />

hun rol. Parfitt en Rossi doen al jaren niet anders. Het<br />

gevolg is dat deze plaat een soort jeugdige gretigheid<br />

uitstraalt dat het andere Quo regelmatig ontbeert. Qua<br />

setlist borduurt de band aardig voort op de voorgaande<br />

tour. Een zo goed als gelijke lijst met nummers met als<br />

enige wijziging de toevoeging van Gotta Go Home en<br />

Caroline die ten koste van Don’t Waste My Time gaat.<br />

Het is misschien het enige minpuntje aangezien deze<br />

line-up ook in de wat latere jaren zeventig nog flinke<br />

hits gescoord heeft. Wat mij betreft hadden What Your<br />

Proposing, Whatever You Want en Again And Again zo<br />

toegevoegd mogen worden. Toch staat ook zonder de<br />

laatste opmerking deze plaat als een huis. En ook al<br />

gebeurt er op het podium qua show eigenlijk niets, wat<br />

een feest om deze line-up te zien. Op naar de volgende<br />

toer… (Hermen Dijkstra)<br />

STICKY FINGERS<br />

Land Of Pleasure CD LP<br />

Al het goede komt van Down Under als<br />

het gaat om interessante bandjes van<br />

de afgelopen tijden. Dat bevestigd ook Sticky Fingers die<br />

met hun tweede album Land Of Pleasure ons land willen<br />

veroveren. En met een mix van Madchester (Stone<br />

Roses, Happy Mondays) en elektronica van nu maken ze<br />

in ieder geval een goede kans! (Bram van Kolfschooten)<br />

TEA PARTY<br />

The Ocean At The End CD 3LP<br />

Het achtste studioalbum van The<br />

Tea Party. Het Canadese trio wachtte<br />

tien jaar na het laatste studioalbum. Er verscheen<br />

tussendoor alleen een live-album en de band was<br />

uit elkaar om in 2011 weer bij elkaar te komen. En<br />

het nieuwe album is geweldig, even wennen, maar<br />

alles wat The Tea Party zo geweldig maakt is er, de<br />

fantastische zang en goede songs. De mengeling van<br />

Doors en Led Zeppelin, uitstekend. (Erik Mundt)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

BEN HOWARD<br />

Pop & Rock<br />

I Forgot Where We Were CD 2LP<br />

(Universal)<br />

De Britse singer songwriter (en surfer) Ben Howard brak in 2011 door<br />

met het album Every Kingdom. Deze groeibriljant die gaandeweg steeds<br />

meer bij het grote publiek terecht kwam bevatte natuurlijk de single<br />

Keep Your Head Up. Het maakte van Howard een publiekslieveling<br />

op vele festivals en de verwachtingen voor de opvolger zijn dan ook<br />

hoog gespannen. Wat meteen aan het album opvalt is de sfeer. Veel<br />

donkerder dan Every Kingdom en een meezinger als genoemde hit zul<br />

je dan ook niet vinden. Aanvankelijk hoor je nog wel wat van de aanstekelijke folkpop die we van hem<br />

kennen, maar nummers worden hier knap uitgebouwd tot psychedelische meesterwerkjes die laten horen<br />

hoe Howard gegroeid is. Louter sterke songs passeren de revue en ze maken allen diepe indruk. Knap<br />

hoe Howard zich van die hit heeft weten te ontworstelen en met een prachtige plaat komt die - zeker na<br />

meerdere draaibeurten - respect afdwingt. (Bert Dijkman)<br />

26 27


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

LAMB<br />

Backspace Unwind 2CD Special Edition LP+CD<br />

(Butler/Bertus)<br />

Drie jaar na het laatste album van Lou Rhodes en Andy Barlow, die we<br />

samen kennen sinds 1996 als Lamb, ziet Backspace Unwind het daglicht.<br />

Lamb is op de golven van de triphop (Massive Attack, Portishead)<br />

groot geworden. Met hun eerste single Cotton Wool in 1996 kregen<br />

zij bekendheid, maar met Górecki uit 1997 brak de band definitief<br />

door. De bekende zachte en melancholische stem van Lou Rhodes en<br />

de tegengestelde beats van Andy en de invloeden van jazz, klassieke<br />

muziek (in de nummers van Lamb klinkt duidelijk de muziek Debussy en Górecki door), blues, drum &<br />

bass en hiphop geven het geheel een mystieke en melancholieke sfeer. Met nummers als Gorrecki, Coton<br />

Wool en Gabriel hebben ze al meerdere keren hun stempel gezet op de muziekgeschiedenis. Dat ook dit<br />

album nummers heeft die in deze voetsporen zullen treden is bijna onnodig te vermelden. Luister maar<br />

naar het nummer As Satellites Go By en de titeltrack Backspace Unwind bijvoorbeeld. Volgens zangeres<br />

Lou Rhodes kwam het zesde album voort uit een herontdekking van henzelf, ‘Na twintig jaar samen<br />

muziek maken (met een adempauze van vijf jaar), was het goed om de wereld om ons heen opnieuw te<br />

ontdekken. Elk album is een soort start van een nieuwe onderneming. Je weet niet van te voren welke<br />

ideeën goed uit de verf komen.’ Het album bevat tien nieuwe songs geschreven door Andy en Lou met vier<br />

met strijkersarrangementen van de jonge componist<br />

Tom Trapp. Met hem trad Lamb vorig jaar al op met het<br />

Amsterdams Symphoniëtta Orkest op het Cross Linx.<br />

Conclusie: dit zesde album is weer een genot om naar<br />

te luisteren. (Jeroen van Heukelom)<br />

Backspace Unwind verschijnt in gelimiteerde<br />

oplage met bonus-cd. Hierop staat een registratie van<br />

het optreden van de band samen met het Amsterdam<br />

Sinfonietta dat ze vorig jaar tijdens het Crosslinx<br />

festival in Paradiso hebben gegeven.<br />

Alleen verkrijgbaar bij de <strong>Mania</strong> winkels!<br />

Maak kans op gratis kaartjes voor<br />

een van de vier shows van Lamb in<br />

Nederland.<br />

Mail naar acties@platomania.nl o.v.v.<br />

Lamb en geef het concert van je voorkeur<br />

door. Winnaars krijgen tijdig bericht.<br />

23 Nov - Nijmegen, Doornroosje<br />

24 Nov - Rotterdam, Schouwburg<br />

25 Nov - Groningen, Oosterpoort<br />

27 Nov - Amsterdam, Paradiso<br />

PHILIP SELWAY<br />

Weatherhouse<br />

CD LP<br />

(Bella Union/PIAS/Rough Trade)<br />

Philip Selway debuteerde in 2010 direct op kwaliteitslabel Bella Union.<br />

Familial was ook heus een aardige singer/songwriterplaat, maar<br />

dermate sober dat de Brit de schijn tegen had; zou iemand anders<br />

dan de drummer van Radiohead dezelfde kans hebben gekregen? Gelukkig is opvolger<br />

Weatherhouse van een hoger kaliber. Selway neemt de twijfel weg door met zijn trio<br />

(waarin ook de Turks/Engelse Adem Ilhan meespeelt) wat kleurrijker te werk te gaan. Zijn<br />

galmende stem klinkt nog even lijzig, saai zo u wilt, maar de gedoseerde toevoeging van<br />

elektronica en strijkers komt songs als Drawn To The Light en Waiting For A Sign hoorbaar ten<br />

goede. Albumopener Coming Up For Air heeft dat spookachtige tintje door het sterke refrein<br />

niet eens nodig. Verder opvallend: horen we daar in de pianoballade It Will End In Tears<br />

nu exact dezelfde drumfill als die uit Exit Music (For A Film)? Nouja, een kniesoor die er op<br />

let. Weatherhouse is misschien niet het heetste nieuws van het Radiohead-front, maar een<br />

melancholiek album dat er mag wezen. (Max Majorana)<br />

a<br />

p<br />

FREDERIQUE SPIGT<br />

The Medicine Show CD<br />

(Coast to Coast)<br />

Begin april dit jaar stuurde Fré Spigt een tweet de wijde wereld<br />

in dat zij – naar wij aannemen niet alleen – aangekomen waren<br />

in het Franse dorpje Couleuvre, waar het hard werken was om de boel in te<br />

richten. Met instrumenten, versterkers, mengtafel, effectenrek werd gesjouwd. Maar het vuur brand, zo<br />

eindigde het bericht veelbelovend. Wel, dat vuur smeult nu nog na kunnen wij heden uitzinnig melden. De<br />

oogverblindend vormgegeven (extra punt erbij) en intelligent doordachte, romantische themathiek rondom<br />

het oude wilde westen met authentiek instrumentarium is Fré niet vreemd maar deed zij niet eerder zo<br />

doorwrocht invoelend als op The Medicine Show. Doctor Spigts elixer voor al uw zielenpijn, zoals een kiekje in<br />

de binnenhoes illustreert. (Albert Jonker)<br />

TING TINGS<br />

Supercritical CD<br />

(PIAS/Rough Trade)<br />

Of Jules De Martino (45) en Katie White (31) ooit nog zulke grote hits zullen scoren<br />

als in 2008 met de dancepopliedjes Great DJ, That’s Not My Name en Shut Up And<br />

Let Me Go valt nog maar te bezien. Maar dat wil zeker niet zeggen dat het derde<br />

studioalbum van het Britse indiepopduo The Ting Tings niet buitengewoon aanstekelijk is. Hun debuutalbum<br />

We Started Nothing was lichtvoetig, de opvolger Sounds From Nowheresville rauw en Super Critical zit daar<br />

precies tussenin. Opener en titeltrack Super Critical doet zowaar aan Faith van George Michael denken,<br />

Communication had zo uit de koker van Kylie Minogue kunnen komen, Wrong Club klinkt een beetje als het<br />

recente werk van Daft Punk en het hele album smaakt flink naar Blondie. Super Critical is een ruim half uur<br />

heerlijk huppelen in het grijze gebied tussen ‘verantwoorde indie’ en ‘commerciële dancepop’. (Cecile Bol)<br />

t<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

28 29


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

GEMMA RAY<br />

Milk For Your Motors<br />

CD LP<br />

De Engelse Gemma Ray doet precies<br />

waar ze zelf zin in heeft. Dat heeft in<br />

zeven jaar tijd geresulteerd in zes albums waarop ze<br />

alle invloeden die haar welgevallen combineert tot<br />

uiterst herkenbare pop-noir. Milk For Your Motors klinkt<br />

filmisch, ingetogen en melancholisch: als het donkere<br />

zusje van Laura Marling of als Nick Cave gemixt<br />

met The Chiffons. En dat maakt dertien liedjes over<br />

relatieperikelen aangenaam tragisch en spookachtig.<br />

(Cecile Bol)<br />

SHE KEEPS BEES<br />

Eight Houses<br />

CD LP<br />

Met voorgaande albums maakten Jessica<br />

Larrabee en Andy LaPlant al de nodige<br />

indruk, maar hun vaak in eigen beheer uitgebrachte<br />

platen bereikten nog geen groot publiek. Hopelijk<br />

komt daar nu verandering is, want het door Nicolas<br />

Vernhes spaarzame geproduceerde Eight Houses is een<br />

prachtige plaat. Ergens tussen PJ Harvey, Cat Power,<br />

Mazzy Star, Sharon Van Etten en Scout Niblett heeft She<br />

Keeps Bees een eigen geluid weten te creëren. Donker,<br />

bluesy en betoverend. (Marco van Ravenhorst)<br />

TRAIN<br />

Bulletproof Picasso<br />

CD 2LP<br />

Na het recente vertrek van drummer<br />

Scott Underwood zijn er nog twee leden<br />

over van de oorspronkelijke line-up van Train. De fijne<br />

stem van Pat Monahan is nog steeds uit duizenden<br />

herkenbaar, maar verder is dit eigenlijk een volstrekt<br />

andere band dan de rockformatie die in 1999 doorbrak<br />

met Meet Virginia. Bulletproof Picasso borduurt<br />

voort op het popgeluid van California 37 (en de hit<br />

Drive By), maar dan met betere liedjes. Nieuw zijn<br />

achtergrondzangeressen Nikita Houston en Sakai. Angel<br />

In Blue Jeans bestormde reeds de hitlijsten, maar daar<br />

zal het vast niet bij blijven. (Marco van Ravenhorst)<br />

LENNY KRAVITZ<br />

Strut<br />

CD 2LP<br />

(Kobalt/V2)<br />

Hij maakt inmiddels al in vier decennia muziek, maar ook zijn tiende<br />

album, de opvolger van Black And White America uit 2011, is een plezier<br />

om naar te luisteren. Tijdens een uitstapje in de filmwereld – hij speelde<br />

in beide delen van The Hunger Games – werd Kravitz geïnspireerd om<br />

weer een nieuw album te schrijven. Strut is daar de uitkomst van.<br />

Al vanaf de funky opener Sex zit de stemming er in. Kravitz laveert<br />

langs de voor hem bekende stijlen. Een mooie van blazers voorziene<br />

powerballad The Pleasure And The Pain en het broeierige Dirty White Boots (‘take your knickers down/and<br />

give me that treasure’) behoren ook tot de betere songs van Strut. Andere hoogtepunten zijn het lekkere<br />

titelstuk en I’m A Believer (niet te verwarren met het nummer van The Monkees). Alleen op Happy Birthday<br />

slaat Lenny de plank mis met een wat kinderlijk gerijmde tekst. Ook de cover Ooh Baby Baby voegt weinig<br />

toe aan het origineel en de talloze hoeveelheden andere interpretaties van dat nummer. Maar dat mag de<br />

pret niet drukken. Strut leunt – net als het meeste andere werk van Kravitz – op bestaande muziekstijlen.<br />

Verwacht geen vernieuwing maar de bekende Kravitz-mix van funk, soul en rock. Zoals altijd speelt Kravitz<br />

de meeste instrumenten zelf. Strut had, net als de andere albums van Kravitz, in elk ander decennium<br />

gemaakt kunnen worden. Volgens sommigen is er dus weinig progressie tussen het debuut Let Love Rule<br />

van 25 jaar geleden en Strut. Je kan het ook gewoon tijdloos noemen. (Ron Bulters)<br />

Live in de Winkels:<br />

Concerto Amsterdam<br />

11 okt Emil Landman 16.00<br />

17 okt Arthur Adam 17.00<br />

19 okt Joep van Leeuwen 16.00<br />

23 okt Dandelion 17.00<br />

25 okt Sietske Roscam Abbing 16.00<br />

26 okt Feaver 16.00<br />

06 nov Rob Klerkx 17.30<br />

Plato Praamstra Deventer<br />

17 okt Gregory Page 17.00<br />

24 okt Meryl & A Bit Of Yellow 17.00<br />

31 okt De Speeldoos 17.00<br />

Kroese Nijmegen<br />

17 okt Tangarine 16.00<br />

Kroese Arnhem<br />

10 okt Project Bongo 15.30<br />

10 okt Pauw 17.00<br />

17 okt Tangarine 14.00<br />

De Waterput Bergen Op Zoom<br />

Zaterdag 18 oktober Tangarine<br />

15.00 u.<br />

30 31


Pop & Rock<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Pop & Rock<br />

S<br />

WEEZER<br />

Everything Will Be Allrght In The End<br />

CD LP<br />

(Universal)<br />

Weezer, in de jaren negentig van de vorige eeuw al geliefd en verguisd<br />

als pseudo-grungerockers, zijn na vier jaar stilte terug met Everything Will<br />

Be Alright In The End. De nerdy uitstraling is gebleven, evenals hun wat<br />

malle mengsel van alt-rock en powerpop. Everything Will Be Alright In The End is geen subtiel<br />

album, zo blijkt als de riff van openingstrack Ain’t Got Nobody losbarst. De ironie van Weezer<br />

zit hem dan ook meer in de teksten (I’ve Had It Up To Here) dan in de muziek, die op het<br />

bombastische af rockt. Er staat niet één rustig nummer op deze plaat. Als je op zoek bent naar<br />

een soundtrack voor, pak hem beet, je eerste bungeejump of een illegale straatrace, zoek dan<br />

niet verder. Dit album vraagt om een luchtgitaar. (Rik Veenhuijsen)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

WILL AND THE PEOPLE<br />

Whistleblower CD<br />

(Baggy Trousers/PIAS/Rough Trade)<br />

Whistleblower is het derde album van de Britse band Will And The<br />

People. De door gitarist en zanger Will Rendle opgerichte formatie,<br />

scoorde al vóór het uitbrengen van het debuutalbum in 2012 een flinke<br />

hit met het aanstekelijke Lion In The Morning Sun. Sindsdien is de groep een smaakmaker en<br />

succesnummer op grote popfestival zoals Lowlands en Pinkpop. Het tweede album (Friends) kwam vooral<br />

voort uit jamsessies en Whistleblower is volgens de groep de eerste echte studioplaat. Will And The People<br />

ontleent invloeden uit de reggae en Britpop en dat is op Whistleblower ook weer onmiskenbaar aan de orde.<br />

De plaat staat bol van frisse en spitsvondige uptempo liedjes met snedige teksten en muzikaal verrassende<br />

wendingen. En dat de band niet alleen kan feesten maar ook kan raken, bewijzen de liedjes Cry Baby en MNK.<br />

(Luc van Gaans)<br />

YOUNG REBEL SET<br />

Crocodile CD<br />

(V2)<br />

Young Rebel Set is een band uit Noord-Engeland. Toe aan hun tweede album is dit<br />

een album dat veel te danken heeft aan zowel Oasis en The Verve. Dit waren vroege<br />

invloeden van frontman Matthew Chipchase, die zijn demonen in de muziek kwijt wil<br />

raken. De akoestisch georiënteerde muziek, die beïnvloed is door Pogues, Cash en Dylan klinkt in de productie<br />

van Paul Savage, o.a. Franz Ferdinand urgent en duidelijk. De band ging naar Schotland met Savage en het was<br />

een louterende ervaring. Het vijftal heeft een grote stap genomen en resultaat is een album dat klinkt als een<br />

klok. (Erik Mundt)<br />

U2<br />

Songs Of Innocence<br />

(Universal)<br />

CD 2CD 2LP<br />

Ik hoop vurig dat er tijdens het schrijf- en opnameproces van Songs<br />

Of Innocence camera’s hebben meegedraaid, want het zou een van<br />

de interessantste muziekdocumentaires ooit op kunnen leveren. Meer<br />

dan vijf jaar werk, een even groot aantal producers en ongetwijfeld<br />

talloze verhitte discussies, zoals bijvoorbeeld over de eerste single. Ik<br />

zal direct toegeven dat ik die ode aan Joey Ramone, waarmee de plaat<br />

opent, maar moeilijk aan kan horen. Een valse, pompeuze en nogal<br />

onbegrijpelijke start, maar daarna komt er toch verrassend veel moois voorbij. Zo raakt Every Breaking<br />

Wave heel voorzichtig aan de klasse van een With Or Without You en laat Raised By Wolves het lef horen<br />

van de koerswijziging van de vroege jaren negentig. Sowieso valt er vanaf dat moment tot en met het<br />

einde van de plaat niets te klagen, met onder meer het betoverende Sleep Like A Baby Tonight en de<br />

grandeur van Cedarwood Road. Dat laatstgenoemde nummer is natuurlijk een verwijzing naar de straat<br />

waar Bono opgroeide. Een smaakvolle manier om het persoonlijke karakter van de plaat aan te tonen,<br />

die geen verdere uitleg in de media behoeft. Als het zo kan, vraag je je af waarom Bono het nodig vond<br />

zich bij de release van de plaat te overschreeuwen om al die oprechte intenties maar duidelijk te maken.<br />

Laat dat dan het enige zijn dat een beetje afbreuk doet aan een van de sterkste platen die U2 sinds de<br />

eeuwwisseling uitbracht. (Martijn Koetsier)<br />

32<br />

33


Pop & Rock<br />

Pop & Rock<br />

MARK LANEGAN<br />

Phantom Radio CD 2CD LP<br />

(Heavenly/PIAS/Rough Trade)<br />

Mark Lanegans muziek is voor een simpele buitenstaander geen<br />

gemakkelijke kost. Nooit geweest ook. Niet als soloartiest, niet<br />

met Duke Garwood, Gutter Twins, Screaming Trees, noch met Mark<br />

Lanegan Band. De albumhoes – waarop regendruppels neerdalen op<br />

een nonchalant kijkend skelet – voorspelt wat dat betreft ook ditmaal<br />

weinig goeds. Desalniettemin is Phantom Radio lichter en toegankelijker<br />

dan zijn, overigens bloedmooie, voorganger Blues Funeral uit 2012.<br />

De kleine veertig minuten herbergen een mengelmoes van stijlen, duidelijk beïnvloed door Lanegans<br />

voorliefde voor krautrock en new wave. Ook elementen uit de Britse postpunk, met inspiratiebronnen als<br />

The Bunnymen, Rain Parade en The Gun Club, zijn terug te vinden op deze intrigerende plaat. Tien fraaie<br />

nummers, met het prachtige Harvest Home, het aanstekelijke Floor Of The Ocean en het pulserende Death<br />

Trip To Tusla als kernnummers, vormen een zeer luisterrijk geheel. Mark Lanegans ongekende productiviteit<br />

van de laatste tien jaar kent vooralsnog geen grenzen. Mooie plaat! (Jelle Teitsma)<br />

VARIOUS<br />

25 Years Of Real World 3CD<br />

Peter Gabriel start in 1989, een paar<br />

jaar na de stichting van het festival<br />

WOMAD, dit label waarop Westerse producers met<br />

niet-Westerse artiesten een precedent scheppen in het<br />

onderzoek naar de relatie hiertussen. Passie, atmosfeer<br />

en grooves, kortom voor hen met de oortjes open. Dik<br />

tweehonderd albums verder (and counting) serveert<br />

Real World het onmogelijke: een dwarsdoorsnede<br />

op drie rijke schijven. Klassieke highlights (disc een),<br />

ondergeschoven kindjes (disc twee, zeer interessant)<br />

en publiekslievelingen na stemming. Achtenveertig<br />

tracks totaal met achtentwintig pagina’s duiding in een<br />

handzaam en smaakvol doosje voor een zacht prijsje.<br />

Magisch.(Albert Jonker)<br />

WIN KAARTJES!<br />

Tivoli/Vredenburg<br />

Maak kans op gratis kaartjes van de volgende<br />

shows:<br />

• Magic Numbers - 25 oktober<br />

• Mogwai - 29 oktober<br />

• Little Dragon - 14 nov<br />

Stuur een mailtje naar acties@<br />

maniawinkels.nl en wie weet<br />

win jij ze!<br />

3CD’S / 60 TRACKS<br />

Inclusief<br />

TIME OF THE SEASON<br />

(The Zombies)<br />

SHE’S NOT THERE<br />

(The Zombies)<br />

I WANT SOME MORE<br />

ANDORRA<br />

OLD AND WISE<br />

(The Alan Parsons Project)<br />

#WIEISCOLINBLUNSTONE<br />

FACEBOOK.COM/UNIVERSALMUSICLEGENDS<br />

34 35


Pop & Rock<br />

JOHNNY MARR<br />

Let’s Get Lost<br />

Luister<br />

trip<br />

Pop & Rock<br />

Playland<br />

CD LP<br />

(Ada Global/Warner)<br />

Het hek is van de dam, een jaar na de release van zijn eerste soloplaat,<br />

komt Marr met nummer twee. Qua vibe verschillen de twee niet<br />

veel van elkaar, wellicht dat hij nu wat zelfverzekerder zijn stem<br />

gebruikt. Maar net zo energiek en met dezelfde inner city ambiance<br />

als The Messenger speelt hij verder op Playland. Spelen moet hier niet<br />

lichtzinnig worden opgevat, de naam van de titel komt uit het boek<br />

Homo Ludens uit 1937 van Johan Huizinga, waarin, kort gezegd, de<br />

Groninger stelt dat spel ten grondslag ligt aan cultuur en samenleving. Bovendien wordt Marr door zijn<br />

collega gitaristen als een van de grootsten beschouwd (voor degenen die wel de gitaar hebben horen<br />

rinkelen, maar niet weten waar de snaar hangt, Marr heeft zich onsterfelijk gemaakt met The Smiths).<br />

Single Easy Money geeft een postpunkvoorproefje. En luister naar The Trap en This Tension voor de meer<br />

atmosferische geluiden. De door de NME uitgeroepen Godlike Genius is 1 november te zien in Amsterdam.<br />

(Rena Postma)<br />

HERMAN VAN VEEN<br />

Kersvers<br />

CD LP<br />

(Universal)<br />

Honderzevenenzeventig albums. En daar dan een nieuwe aan<br />

toevoegen. Het is bijna niet te bevatten, al moet opgemerkt worden<br />

dat van veel platen Duitse, Franse en zelfs Engelse versies bestaan,<br />

er tientallen concertregistraties zijn en platen voor kinderen. Maar<br />

toch, allerminst verslappen en gewoon met Kersvers komen. En nog<br />

opmerkelijker is dat Van Veen op album 178 allerminst gedateerd klinkt,<br />

integendeel. Dankzij de inbreng van Marnix Dorrestein, zoon van Van<br />

Veens vaste gitariste Edith Leerkens, ligt onder een aantal nummers een bijkans een breakbeat. Ook in de<br />

onderwerpskeuze gaat Van Veen met zijn tijd mee; zo handelt Uitgerekend over wat er nog over is aan<br />

privacy met facebook en twitter. De Stromae-cover die Van Veen bij Giel Beelen en DWDD speelde had niet<br />

misstaan op dit verrassend actuele album. Chapeau. (Henri Drost)<br />

Na twee succesvolle edities in de binnenstad<br />

van Zwolle zal wederom een editie van het<br />

Let’s Get Lost Festival plaatsvinden en wel op 25<br />

oktober 2014. Met niet alleen nieuwe bands,<br />

maar ook nieuwe, bijzonder mooie plekken.<br />

’s Middags zijn op verschillende plekken in de<br />

stad sessies bij te wonen.<br />

Tickets kosten €20 per stuk (excl. servicekosten)<br />

en zijn te koop via www.lets-get-lost.nl of via<br />

Plato Zwolle.<br />

Line-up 2014 o.a.:<br />

• Strand of Oaks<br />

• Sticky Fingers<br />

• The Black Marble Selection<br />

• Peter Broderick<br />

• Wild Child<br />

• David Douglas<br />

• Electric Eye<br />

• Robbing Banks<br />

• Chuck Prophet & the Mission Express<br />

• Cloud Boat<br />

• Tenfold<br />

• Swinder<br />

• Mountain Bike<br />

• Beginners<br />

• Holy Beggars<br />

• Are You A Lion<br />

• broeder Dieleman<br />

• Black Oak<br />

Volledige line-up www.lets-get-lost.nl<br />

SOFIE WINTERSON<br />

Wires CD<br />

(Topnotch/Universal)<br />

Sofie Winterson (echte naam: Sofie van Dijck)<br />

is een voormalig fotomodel dat vorig jaar de<br />

aandacht trok met een reclamecampagne voor<br />

een epileer- c.q. martelwerktuig van een Duitse<br />

fabrikant, waarin ze niet alleen figureerde, maar<br />

waarvoor ze ook zelf de muziek aandroeg. Met<br />

name deze muziek deed zeer uitzien naar het<br />

debuut van de Nederlandse singer-songwriter<br />

en dat debuut is nu verschenen. Wires bevat<br />

de inmiddels redelijk gangbare mix van folky<br />

songs, elektronische impulsen, lieflijke klanken<br />

en mystieke sferen, maar Sofie Winterson is veel<br />

beter dan de meeste van haar concurrenten.<br />

Dat hoor je in de avontuurlijke instrumentatie<br />

die zowel betoverend als beklemmend kan<br />

klinken en dat hoor je in de bijzonder mooie<br />

stem van Sofie Winterson die in meerdere stijlen<br />

uit de voeten kan en zowel lieflijk als krachtig<br />

kan klinken. Dat het overigens bijzonder mooi<br />

geproduceerde Wires af en toe het beste van<br />

Beach House naar de kroon steekt moet genoeg<br />

zeggen. Dat we nog heel veel gaan horen van<br />

Sofie Winterson is zeker. (Erwin Zijleman)<br />

36 37


Bestel Pop & Rock nu in een van onze webwinkels<br />

binnenkort binnen<br />

17 oktober<br />

Bear’s Den - Islands<br />

Bush - Man On The Run<br />

Neil Diamond - Melody Road<br />

Baxter Dury - Its A Pleasure<br />

Thurston Moore - The Best Day<br />

Primus - Primus & The Chocolate Factory<br />

Status Quo - Aquostic<br />

Tindersticks - Ypres<br />

Scott Walker & Sunn O))) - Soused<br />

Zazi - Zazi Zingt Dorrestijn<br />

24 Oktober<br />

Popa Chubby - I’m Feelin’ Lucky<br />

Cool Quest - Funkin’ Badass<br />

Echo & The Bunnymen - Live In London<br />

Led Zeppelin - Iv / Houses Of The Holy<br />

Cat Stevens (Yusuf) - Tell ‘Em I’m Gone<br />

C.W. Stoneking - Gon’ Boogaloo<br />

Tentempies - Rebelucionario<br />

Devin Townsend Project - Z2<br />

Transatlantic - Kaliveoscope<br />

Twilight Sad - Nobody Wants To Be Here And Nobody<br />

Wants To Leave<br />

Dionne Warwick - Feels So Good<br />

SPECIAL<br />

WE WERE PROMISED JETPACKS<br />

Unravelling<br />

CD LP<br />

Met het in 2011 verschenen In The<br />

Pit Of The Stomach werd de belofte<br />

die het debuutalbum van We Were Promised Jetpacks<br />

uit 2009 in zich had, volledig ingelost. De stijgende<br />

lijn wordt voortgezet op Unravelling. De band, die in<br />

dezelfde hoek zit als labelgenoten The Twilight Sad en<br />

Frightened Rabbit, borduurt verder op de meeslepende,<br />

donkere postpunk van de vorige twee albums, maar<br />

er is ook ruimte voor verdieping en nieuwe richtingen.<br />

Hopelijk levert het ze een groter publiek op. (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

WEYES BLOOD<br />

The Innocents<br />

CD LP<br />

Achter de mysterieuze naam Weyes<br />

Blood gaat een jongedame uit<br />

Pennsylvania schuil, Natalie Mering, die op haar<br />

tweede solo-album al even ongrijpbaar klinkt als<br />

haar artiestennaam. Het voormalige lid van Jackie-O-<br />

Pop & Rock<br />

Motherfucker (en vorig jaar nog achtergrondzangeres<br />

bij Ariel Pink) maakt spookachtige muziek die deels<br />

is geworteld in de Britse en Amerikaanse (gotische)<br />

folk, maar die meer nog een haast middeleeuwse<br />

sfeer oproept. De manier waarop ze haar expressieve<br />

zang vaak in meerdere lagen heeft opgenomen,<br />

maakt The Innocents een buitengewoon fascinerende<br />

luisterervaring. (Marco van Ravenhorst)<br />

YOU + ME<br />

Rose Ave<br />

CD LP<br />

Raad eens wat je krijgt al je een posthardcore-muzikant<br />

en een mainstream<br />

enfant terrible samen laat werken? Dan verwacht je<br />

niet meteen folk. Toch is dat het resultaat van een uit<br />

de hand gelopen samenwerking tussen Alecia Moore<br />

(P!nk) en Dallas Green (City And Colour). Rose Ave is<br />

aanstekelijke, toegankelijke folkpop, waarbij vooral<br />

opvalt hoe harmonieus de stemmen van Alecia en<br />

Dallas samen klinken. (Cecile Bol)<br />

31 Oktober<br />

Richard Dawson - Nothing Important<br />

Bob Dylan - The Basement Tapes Complete: Bootleg<br />

Series 11<br />

Flaming Lips- With A Little Help From My Fwends<br />

Qeaux Qeaux Joans - The Ritual<br />

Lorrainville - Desire The Reckless<br />

Paul McCartney & Wings - Venus & Mars / At The Speed<br />

Of Sound<br />

Damian Rice - My Favorite Faded Fantasy<br />

Rolling Stones - From The Vaults: Hampton Coliseum 1981<br />

Matt Simons - Catch & Release<br />

Simple Minds - Big Music<br />

Wende - Last Resistance - The Theatre Sessions Live<br />

7 November<br />

Foo Fighters - Sonic Highways<br />

Scott Matthews - Home Part 1<br />

New Basement Tapes - Lost On The River<br />

Pink Floyd - The Endless River<br />

Royksopp - The Inevitable End<br />

Rumer - Into Color<br />

14 November<br />

David Bowie - Nothing Has Changed<br />

Johan Derksen - Pioniers Van De Nederpop<br />

Curtis Harding - Soul Power<br />

Jelle Paulusma - Pulling Weeds<br />

Various - The Art Of McCartney<br />

21 November<br />

AC/DC - Rock Or Bust<br />

Anouk - Paradise And Back Again<br />

Velvet Underground - Velvet Underground<br />

Reissues<br />

ABBA<br />

Live At Wembley Arena 2CD 3LP<br />

Hoewel ABBA driemaal met veel succes<br />

op tournee ging, bestond er slecht een<br />

enkel live-album: Live uit 1986. Dat album is echter<br />

al lang niet meer leverbaar en bevatte bovendien<br />

opnames die in de studio flink opgepoetst waren. Daar<br />

komt nu verandering met een complete registratie<br />

van het laatste concert in de Wenbley Arena in 1979.<br />

Vele hits komen voorbij, en in de vorm van I’m Still<br />

Alive is er ook een nummer dat op geen enkel ander<br />

album terug te vinden is. Juist doordat er ditmaal niet<br />

gesleuteld is, valt op hoe goed de band ook live was.<br />

(Henri Drost)<br />

BOB DYLAN<br />

Just About As Good As It Gets Vol 2<br />

38 38<br />

39<br />

2CD<br />

Het Nederlandse ‘label’ Smith & Co<br />

parasiteert vrolijk verder in de catalogus van Bob<br />

Dylan. Zonder dat Dylan of de andere artiesten op<br />

deze uitermate rommelige en soms ronduit beroerd<br />

klinkende compilatie met opnames uit 1961 en 1962<br />

daar ooit ook maar een cent van zullen zien. Is dat<br />

in het geval van Dylan misschien niet zo erg, voor<br />

Dick Farina, Eric von Schmidt en Big Joe Williams wier<br />

opnames wegens verlopen van de copyrights hier ook<br />

schaamteloos gepresenteerd worden wel. Nu, wat<br />

anders te verwachten met een distributeur die naar<br />

eigen zeggen ‘geen platenmaatschappij of label is’,<br />

maar ‘een verkooporganisatie’ met als doel ‘elk product<br />

op het juiste moment via de juiste afzetkanalen binnen<br />

de detailhandel te plaatsen’. (Henri Drost)<br />

FUNKADELIC<br />

Hardcore Jollies / Uncle<br />

Jam Wants You CD LP<br />

Geflipte teksten, psychedelisch<br />

gitaarspel en freaky funk. Het is weer allemaal<br />

aanwezig op dit negende studioalbum van Funkadelic<br />

uit 1976. Destijds de eerste plaat die verscheen bij<br />

Warner, nadat het collectief rond George Clinton eerder


Pop & Rock<br />

RORY GALLAGHER<br />

Irish Tour ‘74 7CD<br />

(Sony Music)<br />

Noch tijdens zijn leven, dat in 1995 veel te vroeg eindigde, noch na zijn overlijden, is<br />

de grootsheid van de Ierse gitarist/zanger Rory Gallagher voldoende doorgedrongen<br />

tot publiek en media. De voorbeeldige heruitgave van zijn platen heeft die situatie<br />

helaas niet noemenswaardig veranderd. En toch hoort hij gewoon thuis in het rijtje met Hendrix, Clapton en<br />

Duane Allman. Misschien dat de megabox Irish Tour ‘74 40th Anniversary Edition wel voor deze erkenning<br />

gaat zorgen. Gallagher was live op zijn best en dat was op de originele dubbel-lp uit 1974 aI zeer goed<br />

merkbaar. Vergelijkbare intensiteit en spectaculaire gitaarexercities zijn te vinden op The Allman Brothers’<br />

Fillmore East, dat kort geleden een zelfde behandeling kreeg als de concerten van Rory Gallagher eind 1973<br />

en begin 1974 in Noord-Ierland nu. Dat wil zeggen: geen geknip, geplak, geknutsel en gehussel met de<br />

tapes, alles gewoon alles integraal uitbrengen. In Gallaghers geval betekent dat drie volledige concerten,<br />

uitgesmeerd over zeven cd’s. Alle opgenomen op speelplekken in Noord-Ierland waar in 1974 vanwege<br />

IRA-terreur niemand durfde te spelen. Behalve Gallagher dus. Die wetenschap vergroot het toch al heroïsche<br />

karakter van het gebodene. Daar komt nog eens een dvd bij met daarop een zeer fraaie aangrijpende<br />

documentaire waardoor deze box gerust een monument voor Rory Gallagher mag worden genoemd. Gaarne<br />

een minuut stilte voor en na het afspelen.<br />

(Wim Koevoet)<br />

OASIS<br />

Een van de vele hoogtepunten is het disc<br />

(What’s the Story) Morning Glory<br />

3 afsluitende The Masterplan (live at<br />

CD 3CD 2LP<br />

(Big Brother/PIAS/Rough Trade)<br />

Niet elke band heeft last van het<br />

‘moeilijke tweede plaat syndroom’.<br />

Oasis rekende er in 1995 keihard mee af, want (What’s<br />

The Story) Morning Glory was de beste plaat van de<br />

jaren negentig en verkocht zelfs nog beter dan het toch<br />

ook niet misselijke debuut Definitely Maybe. In het<br />

voorjaar van dit jaar was er de voortreffelijke reissue<br />

in verschillende formats van die mijlpaal, nu is WTSMG<br />

aan de beurt voor zo’n behandeling. En het is opnieuw<br />

een waar genot om deze Britpop in volle glorie uit de<br />

speakers te laten stromen. De hits zijn onverslijtbaar, de<br />

verbazing over het geniale en ongegeneerde jatwerk<br />

van Beatles, Stones en Kinks onverminderd groot en het<br />

is nog altijd heerlijk leunen tegen die muur van geluid<br />

met bluf en arrogantie als cement. Het originele album<br />

telde twaalf tracks en deze heruitgave brengt de teller<br />

op maar liefst veertig, verdeeld over drie schijven. De<br />

boel is geremastered, er zijn b-kantjes toegevoegd<br />

alsmede opnamen van soundchecks en concerten. En<br />

omdat Oasis op b-kantjes en on stage vrijwel altijd<br />

piekte, zijn de toevoegingen zeer de moeite waard.<br />

Knebworth Park) met een orkest erbij<br />

en de remix van Brendan Lynch van<br />

Champagne Supernova. De roep om<br />

een reünie zal hierna ongetwijfeld<br />

in volume toenemen maar er zijn nog maar weinig<br />

aanwijzingen dat de broedertwist wordt of is beslecht.<br />

De reissue van Be Here Now is vast eerder een feit.<br />

(Wim Koevoet)<br />

Pop & Rock<br />

actief was voor indielabel Westbound. Tevens is dit de hoes. Daarop poseert George Clinton als Huey Newton,<br />

laatste keer dat de drie originele bandleden meespelen<br />

van The Parliaments, de groep waarmee Funkadelic<br />

eind jaren zestig samensmolt. Naast de r&b-hitsingles<br />

Comin’ Round The Mountain en Smokey vinden we hier<br />

ook een live-versie terug van Cosmic Slop, waarvan<br />

het origineel in 1973 al was verschenen op het<br />

gelijknamige album.<br />

Uncle Jam Wants You was in 1979 de prima opvolger<br />

van het zo bejubelde One Nation Under A Groove van<br />

een jaar eerder. George Clinton had zichzelf tijdens de<br />

opnamen een soort van mandaat meegegeven: ‘resque<br />

dance music from the blahs’. Een zeer fraai voorbeeld<br />

daarvan is het vijftien minuten durende (Not Just) Knee<br />

Deep. Funkadelic op z’n funkiest. Met deze catchy track<br />

scoorden Cinton en co een van hun grootste hits en<br />

samples ervan doken later veelvuldig op in het werk<br />

van onder meer Dr. Dre en De La Soul (Me, Myself And<br />

I). Sowieso zou dit hele album achteraf van behoorlijke<br />

invloed blijken op de pas ontluikende hiphopscene.<br />

Opvallend en destijds gewaagd is het artwork op de<br />

GEORGE HARRISON<br />

The Apple Years<br />

(Universal)<br />

7CD+DVD BOX<br />

in de jaren zestig en zeventig leider van de militante<br />

Black Panther-beweging, in wat tevens een persiflage is<br />

op de Uncle Sam Wants You-wervingsposters voor het<br />

Amerikaanse leger. (Willem Jaap van Essen)<br />

LEVELLERS<br />

Greatest Hits 3CD<br />

Hoewel het beste en meest relevante<br />

werk van de Levellers verscheen in<br />

de jaren negentig (en in 1998 al werd verzameld<br />

op One Way Of Life), is het goed dat er een nieuw<br />

carrièreoverzicht van deze politiek geëngageerde<br />

folkpunkers verschijnt. Hierop niet alleen alle<br />

klassiekers uit de nineties geremasterd, maar ook de<br />

beste nummers van de platen die in de afgelopen<br />

vijftien met een zekere regelmaat bleven verschijnen.<br />

Als bonus nam de band vier nummers opnieuw op, nu<br />

ingezongen door Imelda May, Frank Turner, Bellowhead<br />

en Billy Bragg. (Marco van Ravenhorst)<br />

Een paar jaar geleden verscheen van George Harrison de box The Dark Horse<br />

Years. Deze inmiddels weer opnieuw uitgebrachte box bevatte alle soloalbums<br />

van Harrison na 1976. Voor die tijd was hij nog contractueel verbonden aan<br />

Apple Records en het werk dat hij tussen 1968 en 1975 uitbracht is nu in een identiek vormgegeven box<br />

uitgebracht. Harrison moest in zijn oude bandje altijd het onderspit delven tegen twee extreem sterke<br />

songschrijvers en het was dan ook niet verwonderlijk dat hij de eerste Beatle was die met een soloalbum<br />

kwam. Wonderwall is de soundtrack van de gelijknamige cultfilm en bevat een allegaartje aan muziek.<br />

Een paar sterke tracks met o.a. Eric Clapton maken deze plaat de moeite waard en in de heruitgave zitten<br />

twee bonustracks waarvan de outtake van The Inner Light het interessantst is. Electronic Sounds van een<br />

jaar later is een experimentele plaat waarin Harrison de mogelijkheden van de net op de markt gebrachte<br />

Moog synthesizer onderzoekt. Geen gemakkelijke kost, maar wel revolutionair en de eerste in zijn soort.<br />

Alle opgespaarde songs kregen een plek op All Things Must Pass, een waar meesterwerk en indertijd veruit<br />

de meest succesvolle post-Beatle-plaat. Deze heruitgave bevat net als de heruitgave van Living In The<br />

Material World dezelfde extra’s als de in 2001 en 2006 uitgebrachte reissues. Alleen het artwork is opnieuw<br />

gemaakt in de stijl die we kennen van de Beatles-reissues. In 1974 verschijnt Dark Horse dat ondanks de<br />

hit Ding Dong Ding Dong vooral opvalt door het hese stemgeluid van Harrison die met zijn neus iets teveel<br />

in de witte poeders zat. Extra Texture is een plaat die haaks staat op de dan opkomende punkbeweging<br />

maar bevat wel het prachtige This Guitar (Can’t Keep From Crying). Alles is prachtig geremastered onder<br />

leiding van zoon Dhani en in de box zit een fraaie dvd met uniek materiaal. (Bert Dijkman)<br />

40 41


eissues<br />

GENESIS<br />

R-Kive 3CD<br />

De 3cd-set R-Kive (spreek uit: Archive)<br />

is de eerste complete, careerspanning<br />

compilatie van Genesis. Met zowel tracks uit de<br />

vroegere jaren met Peter Gabriel als zanger, als de<br />

periode met de vele hits toen Phil Collins naast de<br />

drums ook de zang voor zijn rekening nam. Zelfs het<br />

eenmalige uitstapje met Ray Wilson als zanger wordt<br />

niet overgeslagen. Naast een bloemlezing uit het<br />

gehele oeuvre, dat ruim vier decennia beslaat, bevat<br />

deze release ook solotracks van alle vijf originele leden.<br />

De originele incarnatie van Genesis kenmerkte zich door<br />

de extravagante en theatrale verschijning van Peter<br />

Gabriel, in combinatie met de zeer bekwame muzikale<br />

kwaliteiten van Collins, Banks, Rutherford en Hackett.<br />

Toen Phil Collins de rol van frontman overnam na het<br />

vertrek van Gabriel en de band gereduceerd was tot<br />

een trio bereikte de band zijn commerciële hoogtepunt<br />

met hits als Mama, That’s All, Land Of Confusion en I<br />

Can’t Dance. Los van het succes met Genesis hadden<br />

de leden ook individueel succes, met name Peter<br />

Gabriel, Phil Collins en Mike Rutherford (met zijn Mike<br />

+ The Mechanics) wisten een flinke serie succesvolle<br />

soloalbums en hits op hun naam te zetten. (Red)<br />

UNDERWORLD<br />

Dubnobasswithmyheadman 20th Anniversary<br />

CD 2CD 5CD BOX BLURAY 2LP<br />

MADELEINE PEYROUX<br />

Keep Me In Your Heart For A While;<br />

Best Of 2CD<br />

De Canadese zangeres Madeleine<br />

Peyroux debuteerde al weer achttien jaar geleden met<br />

het prachtige Dreamland en heeft inmiddels een fraai<br />

stapeltje platen op haar naam staan. Het is daarom<br />

de hoogste tijd voor een mooi carrièreoverzicht. Keep<br />

Me In Your Heart wandelt op twee schijven door het<br />

bijzondere oeuvre van de Canadese jazzzangeres met<br />

een blueshart, die de afgelopen jaren vooral werd<br />

vergeleken met Billie Holiday en dat overkomt niet<br />

zoveel zangeressen. De mix van covers en eigen songs<br />

klinkt uiteraard bekend (alleen de titeltrack, een Warren<br />

Zevon-cover, is nieuw), maar ook bijzonder aangenaam.<br />

Een bijzonder mooi overzicht derhalve. (Erwin Zijleman)<br />

VARIOUS<br />

The New Orleans Soul<br />

CD 2LP<br />

Souljazz Records dook al een paar albums<br />

lang in de funk van N’Awlins, dit keer<br />

belichten ze de soulkant. Veel onvolprezen sixties werk<br />

van Irma Thomas, Robert Parker, Aaron Neville en Ernie<br />

K-Doe, waarin producers als Dave Bartholomew en Allen<br />

Toussaint een altijd herkenbare rol speelden. En wij<br />

zullen geen mogelijkheid onbenut laten om Betty Harris<br />

te noemen, die met I Don’t Want To Hear It ons weer in<br />

verbazing achterlaat waarom zij nooit het immense succes<br />

heeft gehad dat haar toekomt. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

(Island/Universal)<br />

Underworld ontstaat uit de band Freur, die zichzelf ontbindt in 1986. Carl Hyde<br />

en Rick Smith gaan samen met twee andere bandleden van Freur verder als<br />

Underworld. Hun eerste twee albums floppen, maar in 1991 vervangt DJ Darren Emmerson de twee en<br />

voegt zich bij Carl Hyde en Rick Smith en gaan ze verder als trio. Hierna spreken ze zelf van Underworld<br />

2.0 en het eerste album dat uitkomt noemen ze hun debuutalbum. Het heet Dubnobasswithmyheadman.<br />

Twintig jaar later is het album (en Underworld) niet meer weg te denken uit de hedendaagse (dance)<br />

muziekscene. Dubnobasswithmyheadman is geremasterd in de Abbey Road studio’s van de oorspronkelijke<br />

MIDI-bestanden waardoor er dus geen verlies van geluid kan zijn geweest. Het album klinkt dus als een<br />

klok. Er komen verschillende versies uit van dit album met nooit eerder uitgebrachte versies en nummers,<br />

demo’s, alternatieve versies uit de periode 1991-1993 en b-kanten. Ook singles die ze uitbrachten als<br />

Lemon Interupt zijn aanwezig. Kortom, een must have. (Jeroen van Heukelom)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

ACERECORDS<br />

DJ Snowboy Presents<br />

The Good Foot<br />

Toen DJ Snowboy de prestigieuze<br />

vrijdagavond mocht vullen bij<br />

het roemruchte Madame Jo Jo’s,<br />

besloot hij uit een ander vaatje<br />

te tappen dan het voor de club vertrouwde funkgenre.<br />

Zo nam hij een klein stapje terug naar de voorlopers<br />

van de funk en belandde bij de rauwe sixties R&B en<br />

soul. Voor DJ en publiek geen grote overstap. Deze<br />

verzamelaar blinkt niet uit in obscure namen, maar<br />

wel in een onstuitbare selectie opzwepende tracks,<br />

van helden als Etta James, Little Willie John, James Carr<br />

en uiteraard James Brown. Meteen vanaf opener de<br />

Temptations’ hit Get Ready, in de uitvoering van Little<br />

Eva Harris, is The Good Foot al niet meer te stoppen.<br />

Onmiskenbaar geschikt voor elk hip soulfeestje. (Corné<br />

Ooijman)<br />

Brent Superb 60s Soul<br />

Sounds<br />

Brent Records was een van een<br />

hele serie labels die gerund<br />

werden door Bob Shad, die<br />

zijn carrière begin jaren veertig<br />

begon als producer van Charlie Parker en die later de<br />

debuten van Janis Joplin en Ted Nugent zou opnemen.<br />

Brent, actief tussen 1959 en 1967, richtte zich op R&B<br />

en soul in diverse varianten. Geen grote namen hier,<br />

maar wel een hele serie juweeltjes (van onder meer<br />

June Jackson, Marva Josie, Linda Lyndell) die nu door<br />

Kent terecht aan de vergetelheid worden ontrukt.<br />

(Marco van Ravenhorst)<br />

reissues<br />

Cracking The Code; 60s<br />

New Orleans R&B And<br />

Soul<br />

Cosimo Matassa en zijn Cosimo<br />

Recording Studios worden<br />

op deze Ace-uitgave in het<br />

spotlicht gezet. Wat er ook veranderde aan producers<br />

en muzikanten in New Orleans, Cosimo Matassa bleek<br />

de constante factor. Op dit album vinden we bekende<br />

(Chris Kenner, Lee Dorsey en Aaron Neville maar zoals<br />

we van Ace gewend zijn, onbekende R&B uit de jaren<br />

’60-’67. Een essentiële aanschaf voor liefhebbers van<br />

R&B uit New Orleans. (Ron Bulters)<br />

Ook verschenen:<br />

• Gil Scott-Heron - Free Will<br />

• Boppin’ By The Bayou<br />

• Music City Vocal Groups 2<br />

• Westbound Sound Detroit<br />

43<br />

42<br />

waterput.nl kroese-online.nl • de-drvkkery.nl • velvetmusic.nl • platenhuis-het-oor.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • northendhaarlem.nl • platenhuis-het-oor.nl • platomania.nl • northendhaarlem.nl • sounds-venlo.nl •• kroese-online.nl platomania.nl • • sounds-venlo.nl<br />

velvetmusic.nl<br />

43


eissues<br />

POP GROUP<br />

We Are Time<br />

CD LP Cabinet Of Curiosities CD<br />

LP Curiosities 2CD<br />

De dissonante klanken waarin The Pop group eind<br />

jaren zeventig haar onvrede met de boze buitenwereld<br />

verpakte – een brouwsel van minimale, avantgardistische<br />

dubfunk met weinig structuur, laat staan<br />

pop (o ironie) – leverde zowaar een culthitje op: She<br />

Is Beyond Good An Evil van de debuutelpee Y (1979).<br />

Dit is hier te vinden in een niet eerder gereleasde,<br />

vroege versie op de schijf met een kabinet aan<br />

curiositeiten maar eigenlijk is The Pop Group’s gehele<br />

‘oeuvre’ curieus. We Are Time, voor het eerst op<br />

cd, is samengesteld uit vroege studiospul en live,<br />

krakkemikkig zoals het de Do It Yourself-ethiek betaamt<br />

en voordat de studio ‘begrepen’ werd. Een soort<br />

prequel dus. Mark Stewart richtte na het korte bestaan<br />

(slechts twee officiële elpees) zijn The Maffia op, Gareth<br />

Heavy<br />

ALICE COOPER<br />

Raise The Dead – Live From Wacken<br />

2CD+DVD 2CD+Bluray<br />

Het Wackenfestival is al jaren een vaste<br />

naam in het jaarlijkse Europese festivalprogramma.<br />

Over het algemeen zijn de optredens dik voor elkaar<br />

en dat geldt zeker voor dit concert van Alice Cooper<br />

uit 2013. De set zit vol klassiekers als Hello Hooray,<br />

Billion Dollar Babies en Welcome To My Nightmare<br />

maar ook wat later werk als I’ll Bite Your Face Off en<br />

Dirty Diamonds. Naast de latere hit Poison, valt het op<br />

dat Alice een aantal covers in zijn set gooit in de vorm<br />

van Break On Through en My Generation. Leuk en zeker<br />

niet misplaatst, maar een man van zijn statuur heeft<br />

dat niet nodig. Uncle Alice heeft genoeg materiaal om<br />

uit te putten. Bijgevoegde dvd is leuk om naar te kijken<br />

en natuurlijk komen alle klassieke scènes weer voorbij.<br />

Het is echter vooral het muzikale optreden dat de show<br />

steelt! (Hermen Dijkstra)<br />

44<br />

Sager ondernam Rip, Rig & Panic (met Neneh Cherry)<br />

en Simon Underwood ging bassen bij Pigbag. Nick<br />

Cave zou na het horen van The Pop Group nooit meer<br />

dezelfde zijn. (Albert Jonker)<br />

SUN RA AND HIS ARKESTRA<br />

In The Orbit Of Ra<br />

2CD 3LP<br />

Sun Ra was een van de meest<br />

enigmatische en onnavolgbare<br />

jazzmuzikanten die het genre heeft gekend. De<br />

hypervrije en soms psychedelische jazz van Sun Ra’s<br />

Arkestra valt eigenlijk niet in een genre te duwen.<br />

In The Orbit Of Ra is een prachtige dubbelaar, die<br />

de belangrijkste periode van Sun Ra’s Arkestra<br />

chronologisch bestrijkt – vanaf eind jaren vijftig tot<br />

begin jaren tachtig. Alle nummers zijn geremasterd<br />

vanaf de originele tapes, wat een zeer coherente<br />

kwaliteit oplevert. Een ijzersterke compilatie. (Rik<br />

Veenhuijsen)<br />

THRESHOLD<br />

For The Journey<br />

CD 2LP<br />

Het album March of Progress uit 2012<br />

was door de terugkeer van zanger<br />

Damian Wilson een nieuwe start voor Threshold.<br />

De band leverde met voormalig zanger Andrew<br />

McDermott steevast kwaliteit af maar de albums na<br />

Critical Mass (2002) konden nauwelijks nog verrassen.<br />

Het uitbundige, geschoolde stemgeluid van verloren<br />

zoon Wilson zorgt ook op For The Journey weer<br />

voor een verkwikkend element in het melodieuze<br />

progmetalgeluid van de groep. Het is goed te horen<br />

dat de groep beter op elkaar is ingespeeld en het<br />

melodieuze element is nog beter vertegenwoordigt.<br />

Klapstuk is het fraai uitgesponnen The Box maar<br />

bijvoorbeeld ook opener Watchtower of the Moon,<br />

Unforgiven en Autumn Red laten de groep op<br />

haar melodieuze best horen. Inclusief twee sterke<br />

bonustracks is dit voor de liefhebbers van progressieve<br />

metal weer een uur lang genieten geblazen. (Dries<br />

Klontje)<br />

ELECTRIC WIZARD<br />

Time To Die CD / 2LP<br />

(Caroline/Universal)<br />

CD LP<br />

Vorig jaar had Jus Osborn van Electric Wizard nog de eer om het fameuze<br />

Roadburn te cureren. Of andersom eigenlijk, want met meer dan twintig jaar<br />

doomgeschiedenis achter de rug is het een belangrijke pijler voor het genre. Een<br />

genre waarin bands als Yob en Pallbearer dit jaar al interessante platen uitbrachten en het is goed om<br />

te horen dat oude rotten als Electric Wizard wat betreft kwaliteit nog steeds mede bepalen hoe hoog<br />

de lat ligt. De riffs zijn nog altijd traag als dikke stroop, waarbij het occulte zoals al jaren een welkome<br />

tekstuele bron van inspiratie vormt. Als fan van de band wil je natuurlijk ook niets anders horen, al is<br />

het indrukwekkend om te merken dat de Engelse band het eigen geluid nog steeds verder weet uit te<br />

diepen. (Martin Koetsier)<br />

MONOMYTH<br />

Further<br />

CD LP<br />

(Suburban)<br />

Vier nummers spacerock in 48 minuten, klinkend als de befaamde Duitse<br />

krautrockgroep Can maar dan zonder al die ongein en met een sterke focus op de<br />

repeterende groove. Oftewel: alsof de mannen van Queens Of The Stone Age zich<br />

volledig bekeerd hebben tot de krautrock, zich daarna hebben opgesloten in de Hansa studio’s om onder<br />

leiding van de befaamde engineer Conny Plank en Ashra’s Manuel Göttsching en met medewerking<br />

van King’s X bassist Dug Pinnick een potje modern groovende postspacerock neer te zetten. Het is<br />

kortom magnifiek wat onze vier Hollandse vrienden presenteren op hun tweede release Further. Het<br />

thema van deze plaat is beweging: reizen, ontdekken, onderzoeken. En wel naar en in deep space waar<br />

Monomyth wat mij betreft vanaf nu de sleutel tot de spacerockhemel beheert. Wie de volle achttien<br />

minuten van afsluiter en topnummer 6EQUJ5 doorstaat en daar maar niet van genoeg kan krijgen, wordt<br />

in die spacerockhemel binnengelaten en mag zich voor eeuwig wentelen in deze hypnotiserende en<br />

verslavende muziek. See you in Monomyth heaven! (André de Waal)<br />

SANCTUARY<br />

The Year The Sun Died<br />

CD 2LP<br />

heavy<br />

Zware Jongens<br />

(Century Media)<br />

Nu de toekomst van Nevermore door het vertrek van gitarist Jeff Loomis onzeker<br />

is geworden hebben zanger Warrel Dane en bassist Jim Sheppard besloten om<br />

Sanctuary nieuw leven in te blazen. De groep leverde met Refuge Denied (’87)<br />

en Into The Mirror Black (’90) twee trashy en progressieve powermetal klassiekers af om vervolgens<br />

in 1995 in gewijzigde vorm als Nevermore een doorstart te maken. The Year the Sun Died klinkt<br />

geïnspireerd en verrast in die zin dat er nauwelijks wordt terug gegrepen op eerder werk. De chemie<br />

tussen gitarist Lenny Rutledge en Warrel Dane, die samen verantwoordelijk zijn voor het sterke en<br />

afwisselende songmateriaal, blijkt na al die jaren nog steeds aanwezig te zijn. Met uitzondering van het<br />

uit duizenden herkenbare stemgeluid van Dane (die hier trouwens wel stukken lager zingt dan toen) is<br />

de groep wel een stuk transparanter en melodieuzer te werk gegaan. Hierdoor kan dit derde Sanctuary<br />

album in grote lijnen omschreven worden als een minder progressieve versie van Nevermore. (Dries<br />

Klontje)<br />

45


Heavy<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Symfo heavy<br />

CANNIBAL CORPSE<br />

Skeletal Domain<br />

CD LP<br />

Wie hoopt dat Cannibal Corpse op de<br />

dertiende cd A Skeletal Domain breekt<br />

met haar kenmerkende, spekvette deathmetal en<br />

nieuwe paden bewandelt, komt bedrogen uit. Wie<br />

luistert met een vergrootglas hoort een fantastisch<br />

klinkende, technisch verzorgde en lekker doordravende<br />

deathmetal-cd die nadrukkelijker dan in het verleden<br />

is doorspekt met old school thrashmetal. Dat merk<br />

je vooral aan de furieuze tempowisselingen en<br />

kwaliteitsolo’s. Een snel vlam vattende combinatie die<br />

de Amerikanen tot in de puntjes beheersen. (Menno<br />

Valk)<br />

DARK FORTRESS<br />

Venereal Dawn<br />

CD 2LP<br />

Met kleine stapjes is het Duitse Dark<br />

Fortress de afgelopen veertien jaar beter<br />

geworden en op de zevende cd Venereal Dawn klopt<br />

de band nu nadrukkelijk op de deur van de elite. De<br />

blackmetal van Dark Fortress is een onheilspellende,<br />

snoeiharde en strakke soundtrack van een grote<br />

ondergrondse vampiergemeenschap. Venereal Dawn<br />

komt tot leven in het donker en lonkt met lange,<br />

naargeestige en afwisselende nummers naar je<br />

verse bloed. En gek genoeg is die gedachte niet eens<br />

onprettig. (Menno Valk)<br />

JON LORD<br />

Celebrating Jon Lord 2CD<br />

3CD+Bluray+extra’s box 2DVD Bluray<br />

Het is enige tijd geleden dat Jon Lord<br />

overleed. Ter ere aan zijn nagedachtenis werd er op<br />

4 april van dit jaar een avond gehouden waarbij al<br />

zijn muzikale kanten aan bod kwamen. De avond viel<br />

uiteen in twee delen: de componist Lord en de rocker<br />

Lord. Met een emotionele herinnering opende de<br />

weduwe Lord het componistengedeelte en daarmee<br />

de avond. Met o.a. drie stukken van Sarabande werd<br />

door orkest en solisten duidelijk gemaakt dat Lord een<br />

bijzonder persoon was die buiten de rockkaders dacht.<br />

Het tweede deel belichtte Lord de rocker. Startend met<br />

werk van The Artwoods met Paul Weller als vocalist via<br />

Paice Ashton & Lord naar Purple lopen de muzikanten<br />

door Lords imposante erfenis. Met naast het orkest<br />

medewerking van o.a. Micky Moody, Bernie Marsden<br />

en diverse leden van het huidige Purple ontwikkelde de<br />

set zich tot magische proporties. Het tweede gedeelte<br />

wordt besloten door een fraaie set van Deep Purple<br />

met daarin natuurlijk het latere signatuurnummer<br />

Perfect Strangers. Verkrijgbaar als totaalpakket maar<br />

ook Composer- cd en Rocker-2cd verkrijgbaar is dit een<br />

must. What a glorious night! (Hermen Dijkstra)<br />

SEPULTURA WITH LES<br />

TAMBOURS DU BRON<br />

Metal Veins - Alive At Rock In Rio<br />

CD<br />

DVD 2bluray<br />

De Braziliaanse thrashmetalband Sepultura keert<br />

terug naar hun roots met deze registratie van hun<br />

concert in Rio op 19 september 2013. Het concert is<br />

gefilmd tijdens het legendarische Rock in Rio festival,<br />

waar Sepultura in samenwerking met de Franse<br />

percussiegroep Les Tambours du Bronx een weergaloos<br />

optreden verzorgde. Een indrukwekkende toevoeging<br />

aan de toch al krachtige sound van Sepultura, want<br />

naast Sepultura-klassiekers als Roots Bloody Roots<br />

en Kaiowas, worden ook Tambours-nummers als<br />

Delirium en Fever onder handen genomen. Zelfs een<br />

Sepulturiaanse adaptatie van The Prodigys Firestarter<br />

ontbreekt niet. Leuk detail is dat dit concert ook de<br />

primeur heeft het eerste Sepultura-concert te zijn<br />

dat ook op Bluray wordt uitgebracht, inclusief bonus<br />

documentaire. Aanrader! (Marjan Kok)<br />

SICK OF IT ALL<br />

Last Act Of Defiance CD LP<br />

De titel van nieuwe en tiende cd Last<br />

Act Of Defiance van de New Yorkse<br />

hardcorelegende Sick Of It All verontrustte de diehard<br />

fans. Was dit het laatste kunstje? En had de band het<br />

opgegeven? Nee hoor, Last Act Of Defiance is het<br />

laatste bolwerk van verzet. De hardcore bruist als<br />

een maagtablet en de muziek ademt energie, trots<br />

en weerstand tegen de gevestigde orde. Sick Of It All<br />

vertoont geen spoor van slijtage en klinkt minstens zo<br />

overtuigend als dertig jaar geleden. (Menno Valk)<br />

Symfo<br />

LUNATIC SOUL<br />

Walking On A Flashlight Beam<br />

2CD 2LP<br />

(K-Scope/Bertus)<br />

Met het arbeidsethos van Mariusz Duda zijn we nooit meer dan een jaar<br />

verwijderd van óf een Riverside- óf een Lunatic Soul-release. Met Walking<br />

On A Flashlight Beam is het nu weer de beurt voor zijn soloproject. Het<br />

geluid van een onrustige branding zet de toon voor wederom een plaat vol zorgvuldig gesponnen,<br />

donkere klanken. Maar Duda laat zijn solocomposities nooit van begin tot einde comfortabel<br />

aanvoelen. Een oosterse beat of dissonante bliepjes houden je contant bij de les. Behalve zijn<br />

herkenbare stem, zijn het ook zijn talenten als bassist die een nadrukkelijk stempel op deze plaat<br />

drukken. Slechts op het nummer Treehouse en in delen van de afsluitende titelsong waan je je op<br />

een album van Riverside, waarvan we volgend jaar ongetwijfeld weer nieuws kunnen verwachten.<br />

(Martin Kikkert)<br />

a<br />

t<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

NORTH ATLANTIC OSCILLATION<br />

The Third Day CD LP<br />

(K-Scope/Bertus)<br />

North Atlantic Oscillation was op haar eerste twee albums voor progliefhebbers bijna<br />

even ongrijpbaar als het klimatologisch fenomeen waarnaar dit Schotse duo genoemd<br />

is. Een prima bandnaam, afkomstig uit het walhalla van de prog Groot-Brittannië,<br />

het juiste instrumentarium, en mooie gevoelige songs… die helaas niet altijd bleven beklijven. Je moest als<br />

fan van deze muzieksoort NAO wel goed vinden maar toch slaagde de band er niet in om zich permanent<br />

in je hoofd te nestelen, naast verwante bands als The Pineapple Thief, Nosound of zelfs Porcupine Tree (de<br />

rustige variant). Tot nu toe want op het derde album klopt het opeens allemaal wel honderd procent. De tien<br />

tracks op The Third Day voeren je mee op een esoterische reis langs plekken en belevenissen waar je licht<br />

melancholisch wordt. De ijle stem van zanger Sam Healey fluistert je in hoe het ervoor staat in het leven,<br />

onderwijl ruim baan gevend aan wederhelft Ben Martin om de synthtapijten te leggen die zorgen voor een<br />

aanstekelijke bodem. Niets staat nu nog hun doorbraak in de weg. (André de Waal)<br />

Roots<br />

DUKE ROBILLARD<br />

Calling All Blues CD<br />

Als er iemand zijn sporen in de blues<br />

verdiend heeft, is het wel deze<br />

inmiddels 65-jarige zanger/gitarist, die al in 1967<br />

Roomful Of Blues oprichtte en Jimmy Vaughan opvolgde<br />

in The Fabulous Thunderbirds. Voor Robillard is die<br />

65 jaar geen reden om te stoppen. Integendeel, op<br />

Calling All Blues trekt hij letterlijk alle blueslades open.<br />

Dat gaat van Memphis-blues in Down In Mexico tot<br />

het Mose Allison-achtige Confusion Blues, en alles<br />

daartussenin. En het klinkt allemaal even aanstekelijk.<br />

(Jos van den Berg)<br />

46 47


oots<br />

Luister<br />

trip<br />

Luister<br />

trip<br />

JOE BONAMASSA<br />

roots<br />

(Mascot/Bertus)<br />

Je zou het bijna vergeten in de stortvloed aan releases van Ome Joe<br />

in de afgelopen jaren maar het is alweer twee jaar geleden (een<br />

lifetime voor deze workaholic) dat hij een studiosoloplaat met eigen<br />

werk heeft uitgebracht. Immers, de laatste jaren ging het om veel<br />

live-werk (de magistrale Tour de Force box bijvoorbeeld) of om<br />

samenwerkingsverbanden (Beth Hart, Black Country Communion en zo<br />

nog wat). Maar Joe maakt deze wachtperiode in een keer goed door<br />

voor de eerste keer in zijn carrière alleen maar eigen gepend werk op de plaat te zetten. En dat bevalt prima<br />

want de tijd die hij in 2013 vrij nam voor Different Shades Of Blue betaalt zich dubbel en dwars terug in de<br />

composities. Niet alleen hebben die prima titels – Love Ain’t A Love Song, I Gave Up Everything For You ‘Cept<br />

FLYING COLOURS<br />

JUSTIN TOWNES EARLE<br />

the Blues – juist inhoudelijk klinken ze volwassen, met veel variatie en aardige accenten (luister naar het end<br />

Second Nature<br />

CD 2LP<br />

(Mascot/Bertus)<br />

De grootste verrassing aan het debuut van<br />

Flying Colors was de relatieve eenvoud van de<br />

composities. Die viel overigens niet bij iedereen<br />

in goede aarde, met al het (technisch) talent<br />

dat in deze supergroep verenigd is. Op opvolger<br />

Second Nature komt het progressieve bloed<br />

dat door de aderen vloeit nadrukkelijker aan<br />

de oppervlakte. Met hun complexe structuur,<br />

tempowisselingen en rijke instrumentatie<br />

maken Open Up Your Eyes en Cosmic Symphony<br />

zeker indruk, maar het totaalgeluid schurkt wel<br />

erg tegen Transatlantic aan. Niet zo vreemd<br />

als je de helft van die band in de gelederen<br />

hebt. Juist in de kortere songs met simpele<br />

melodielijnen, wederom uitstekend gebracht<br />

door zanger Casey McPherson, krijgt deze plaat<br />

echt kleur. De mannen proberen elkaar niet<br />

te overtreffen in virtuoze hoogstandjes, maar<br />

vinden juist een perfect evenwicht binnen het<br />

keurslijf van zes of zeven minuten. Daarmee is<br />

Flying Colors schijnbaar moeiteloos bevallen van<br />

de altijd moeilijke tweede. (Martin Kikkert)<br />

Single Mothers<br />

(Loose/Bertus)<br />

CD LP<br />

Getrouwd, nuchter en met een nieuw label,<br />

blijkt Justin Townes Earle aan een frisse herstart<br />

te zijn begonnen. Single Mothers is misschien<br />

dan ook wel zijn meest oprechte album, met<br />

voornamelijk beschouwende en persoonlijke<br />

liedjes. Voor de trouwe fan geen reden tot<br />

paniek, er is geen sprake van stijlbreuk.<br />

Muzikaal gaat hij verder waar hij twee jaar<br />

geleden gebleven was, met wederom opvallend<br />

soulvolle songs. Ze zijn veelal van het intieme<br />

soort en lenen zich goed voor de aanzwellende<br />

tonen van Paul Niehaus’ pedal steel. Als ervaren<br />

medewerker van Lambchop en Calexico speelt<br />

hij eveneens op gitaar een belangrijke rol op<br />

dit album. Zo klinken er op ondermeer rocker<br />

My Baby Drives als ook op de bescheiden<br />

titeltrack scherpe maar subtiele gitaarpartijen.<br />

Townes Earle toont zich weer een begenadigd<br />

songschrijver, zoals het ontroerende White<br />

Gardenias nog even benadrukt. Ondanks het<br />

innige karakter is het uiteindelijk vooral een<br />

veelzijdige en hoopvolle plaat geworden en met<br />

de ouderwetse speellengte van een half uurtje,<br />

kan de repeatknop op oneindig. (Corné Ooijman)<br />

van de gitaarsolo in Oh Beautiful! of naar de goedgeplaatste accenten door de blaassectie). Ik kijk nu alweer<br />

uit naar de volgende live-plaat met nummers van Different Shades Of Blue daarop. (André de Waal)<br />

BARR BROTHERS<br />

VARIOUS<br />

Sleeping Operator<br />

48 49<br />

CD 2LP<br />

The Barr Brothers is een band uit Montreal,<br />

Canada. Met wortels in de folk, is de<br />

kern van de band broers Brad, zang en gitaar en Andrew,<br />

drums. Harpiste Sarah en bassist en pianist Andres maken<br />

de band compleet. Invloeden komen uit jazz, folk en pop<br />

en worden tot een eigen geluid omgevormd. Drie jaar na<br />

het debuut is er dit tweede album. Zeer fraai album, om<br />

vaak te beluisteren. (Erik Mundt)<br />

GARY CLARK JR.<br />

Gary Clark Jr. Live<br />

2CD 2LP<br />

Different Shades Of Blue<br />

Naast blues was er op zijn debuutplaat<br />

Blak And Blu ook een boel rock en soul<br />

te horen. Maar wie de man wel eens live aan het<br />

werk gezien heeft (aanrader!) weet dat het erfgoed<br />

van Hendrix, Stevie Ray Vaughan en Muddy Waters<br />

bij Gary Clark Jr. in goede handen is. Luister maar hier:<br />

stomende versies van zijn eigen nummers, afgewisseld<br />

met bluesklassiekers. En altijd dat briljante fuzzy<br />

gitaarspel. (Louk Vanderschuren)<br />

CD LP LP Picture Disc<br />

Link Of Chain: Chris Smithers Tribute<br />

CD<br />

Wat de geestverwante bewonderaars<br />

van Chris Smither op Link Of Chain in een uurtje tijd met<br />

vijftien songs van de hand van de meester presteren,<br />

namelijk diens veelal akoestische songs elektrisch<br />

uitvoeren (Dave Alvin, met slide, als opener!) en zelfs<br />

verbouwen met behoud van eigen signatuur, kan<br />

zowaar tippen aan Smithers eigen jubileum Still On<br />

The Levee van twee maanden terug, zelfs zonder dat<br />

hij hier aanwezig is. We horen New Orleans jazz (Tim<br />

O’Brien) en rhythm & blues (Paul Cebar), Western<br />

Swing (Peter Mulvey), Keltisch (Aoife O’Donovan<br />

met Stephanie Coleman) of een donkerte opzoeken<br />

waar Smither zélf haast nog bang zou worden, zoals<br />

Eilen Jewell doet op Can’t Shake These Blues en Patty<br />

Larkin op het afsluitende Train Home om nog maar te<br />

zwijgen van de samenzang van Mark Erelli met Jeffrey<br />

Foucoult op Song For Susan. Zeldzaam sterk eerbetoon,<br />

vergelijkbaar met die van Jimmie Rodgers en Gram<br />

Parsons van al even geleden.(Albert Jonker)


oots roots<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

MASTERSONS<br />

Good Luck Charm<br />

CD LP<br />

Het man en vrouw duo Mastersons<br />

bestaat uit violiste en zangeres Eleanor<br />

en gitarist en zanger Chris. Ze maken deel uit van<br />

de band van Steve Earle en dit is hun tweede album<br />

als duo. Het debuut maakten ze meer gescheiden,<br />

dit album is echt een groepsalbum geworden.<br />

Geproduceerd door Jim Scott, o.a. van Tom Petty, is het<br />

album van het Texaanse duo geslaagd. De liefde voor<br />

muziek spat ervan af. (Erik Mundt)<br />

Luister<br />

trip<br />

roots<br />

LUCINDA WILLIAMS<br />

Down Where The Spririt Meets The Bone 2CD 3LP<br />

(Highway 20/Bertus)<br />

Sinds 1998 – sinds Car Wheels On A Gravel Road – is Lucinda Williams<br />

de grande dame van de americana. Keer op keer bevestigde zij haar<br />

onbetwiste status met een adembenemende serie albums – van Essence<br />

(2001) tot Blessed (2011). Maar wie haar live aan het werk gezien<br />

heeft moet ook erkennen dat de jaren beginnen te tellen voor Lucinda<br />

(geboren 1953). Alleen al om die reden is het uiterst verheugend dat<br />

het dubbelalbum Where The Spirit Meets The Bone een gedreven<br />

en gepassioneerde Lucinda Williams laat horen, als was het 1998. Williams heeft inmiddels haar eigen<br />

platenlabel en is dus volledig in controle over haar eigen – schitterende – muziek. Voor Where The Spirit Meets<br />

The Bone beschikte Williams over een keur aan muzikanten, zoals Greg Leisz (pedal steel en productie), Bill<br />

Frisell (gitaar), Tony Joe White (gitaar), Ian McLagan (toetsen), Jakob Dylan (zang) en Elvis Costello’s vaste<br />

ritmesectie. Het resulteert in een rauw en ongepolijst klankbeeld waarin Williams met haar schuurpapieren<br />

stem glorieert. Where The Spirit Meets The Bone bevat twintig nummers en bestrijkt het gehele terrein tussen<br />

countryrock en countrysoul; rauwe gitaarliedjes wisselen soulvolle ballads af. Ondertussen spat de urgentie<br />

van de groeven (danwel het bi-carbonaat van de cd) en geeft La Williams blijk van een huizenhoge ambitie<br />

en dito intensiteit. In die zin gelijkt Where The Spirit Meets The Bone nog het meest op Lucinda’s fameuze livedubbelaar<br />

Live @ The Fillmore (2005). Where The Spirit Meets The Bone is een ware tour de force – twintig<br />

gedreven songs met als slotstuk een cover van J.J. Cale’s Magnolia – en een definitief bewijs van Lucinda<br />

Williams’ importantie voor americana en alt.country. (Wiebren Rijkeboer)<br />

VASHTI BUNYAN<br />

Heartleap CD LP<br />

(Fat Cat/Konkurrent)<br />

Voor de meeste<br />

artiesten zou een gat<br />

van negen jaar tussen<br />

twee albums enorm veel zijn, maar in het<br />

universum van Vashti Bunyan valt dat wel mee.<br />

Tussen haar debuut Just Another Diamond<br />

Day en haar tweede plaat, Lookaftering, zat<br />

immers maar liefst vijfendertig jaar. Het blijft<br />

een mooi verhaal hoe deze inmiddels bijna<br />

70-jarige in het vorige decennium na de<br />

heruitgave van haar verloren meesterwerk<br />

uit 1970 door een nieuwe generatie fans<br />

(Devendra Banhart, Animal Collective)<br />

geïnspireerd werd om weer muziek te<br />

t<br />

maken. Kreeg ze op Lookaftering<br />

veel hulp van anderen, op a<br />

Heartleap doet ze bijna alles<br />

alleen. Niet dat dit heel veel<br />

uitmaakt voor het geluid. Opnieuw<br />

vormen piano en akoestische<br />

gitaar de basis, soms ondersteund<br />

door fluit en strijkinstrumenten. De<br />

hoofdrol is wederom voor haar hoge<br />

fluisterstem. Met 2014 heeft dit niet<br />

zoveel te maken. Met 1970 ook niet.<br />

Net als Just Another Diamond Day<br />

en Lookaftering lijkt deze prachtige en<br />

betoverende plaat afkomstig uit een<br />

andere wereld. (Marco van Ravenhorst)<br />

SONNY KNIGHT AND HIS FABULOUS<br />

LAKERS<br />

I’m Still Here CD LP<br />

(General Strike/V2)<br />

Sonny Knight debuteerde in 1965 in St.<br />

Paul, Minnesota, met een singletje voor het<br />

plaatselijke New Teenage Record, inmiddels<br />

een onbetaalbaar collector’s item. In de vroege<br />

jaren zeventig zong hij enige tijd bij de funkband<br />

Haze, om in de jaren negentig op te duiken<br />

in oldies shows met vocal groups als The<br />

Bachelors en The Valdons. Op 66-jarige leeftijd<br />

maakt hij nu zijn solodebuut, begeleid door<br />

de soulliefhebbers van The Lakers. Een oude<br />

stijl soul-lp, waarbij, ook gezien zijn leeftijd, de<br />

vergelijking met Charles Bradley voor de hand<br />

ligt. Als vocalist kan hij die vergelijking absoluut<br />

aan, maar waar de Daptone crew eerder James<br />

Brown als voorbeeld heeft, beweegt deze band<br />

zich hoorbaar meer in de traditie van Stax en<br />

Muscle Shoals. Het originele materiaal kan zich<br />

meten met het werk dat uit die studio’s kwam,<br />

terwijl de enige cover, Rodriguez’ Sugar Man,<br />

een zeer verrassende bewerking krijgt. Zowel<br />

als comeback en als debuut volkomen geslaagd.<br />

(Jurgen Vreugdenhil)<br />

50 51<br />

S<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e


oots<br />

LUKE WINSLOW-KING<br />

Everlasting Arms CD LP<br />

Het afgelopen jaar maakte Luke<br />

Winslow-King ook in Nederland indruk<br />

als voorprogramma van Pokey LaFarge. Zijn in 2013<br />

verschenen album The Coming Tide mocht er ook<br />

zijn. En de nieuwe blijkt nog beter. Hoewel hij onder<br />

Jazz & Fusion<br />

52<br />

NEIL COWLEY TRIO<br />

Touch And Flee<br />

CD LP<br />

Stiekem kennen de meeste mensen<br />

deze pianist van de platen van Adele,<br />

maar op zichzelf is hij nog leuker. Met drummer Evan<br />

Jenkins en bassist Rex Horan maakt hij al zo’n tien jaar<br />

avontuurlijke jazz. Vol hooks, power en een boel humor.<br />

In vergelijking met z’n voorgangers klinkt Touch and<br />

Flee rustiger en weidser, zonder de melodie uit het oog<br />

te verliezen. Niet zo speels misschien, maar zeker zo<br />

spannend. (Louk Vanderschuren)<br />

eigen naam opereert, vormt hij eigenlijk een duo<br />

met zijn vrouw Esther Rose King. Haar vocale rol is op<br />

Everlasting Arms bovendien groter geworden. En of<br />

ze nu country swing, delta blues of ragtime spelen,<br />

elk nummer is raak. Een prachtplaat. (Marco van<br />

Ravenhorst)<br />

MEDESKI/SCOFIELD/MARTIN/<br />

WOOD<br />

Juice CD LP<br />

Na twee studioalbums en een live-plaat<br />

is nu een nieuwe samenwerking tussen John Medeski<br />

(keyboards), Billy Martin (drums/percussie), Chris Wood<br />

(bas) John Scofield (gitaar) vereeuwigd. Qua stijl niet<br />

in enkele zinnen te vatten, maar bovenal een luchtig<br />

album met veel ruimte voor improvisatie en Latijns/<br />

Afrikaanse ritmiek. En met bewerkingen van Light My<br />

Fire, Sunshine Of Your Love en The Times They Are A–<br />

Changin’ ook enkele leuke (klassieke) popflirts. (Niels<br />

Achtereekte)<br />

GREGORY PORTER<br />

Issues Of Life CD 2LP+CD<br />

(Memb/Suburban)<br />

In het boekje van Issues Of Life wordt de Griekse tragediedichter Euripides<br />

aangehaald. ‘One can judge a man by the company he keeps.’ Toepasselijk,<br />

want de grote vriendelijke reus uit Harlem presenteert op dit album de<br />

mensen met wie hij zelf graag optrekt. Issues Of Life is daarmee niet de opvolger van het met<br />

prijzen overladen Liquid Spirit (2013), maar een compilatie van werk dat Gregory Porter met<br />

anderen opnam. Zo is het titelnummer, evenals vier andere tracks, afkomstig van Time To Do You<br />

Thing (2013) van retrojazz en -soulcollectief Zbonics, en komt Moanin’ van het eerder dit jaar<br />

verschenen Great Voices Of Harlem. ‘Nieuw’ is Be My Monster Love dat Porter live al wel vaker<br />

speelde. De originele versie hiervan werd ingezongen door Macy Gray voor David Murrays Infinity<br />

Quartet, waaraan ook Porter meerdere bijdrages leverde. Voor wie genoemde platen niet al in huis<br />

heeft, is het uitstekende Issues Of Life absoluut een must. (Marco van Ravenhorst)<br />

S<br />

t<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

Jazz & Fusion<br />

THELONIUS MONK<br />

Jackie-Ing (Live In Amsterdam 1961) CD<br />

(Nederlands Jazz Archief)<br />

Jackie-Ing is het nieuwste deeltje in de uiterst succesvolle serie Jazz at the<br />

Concertgebouw. Eerder verschenen in deze reeks al prachtige opnamen van onder<br />

meer Chet Baker, Miles Davis en Sarah Vaughan. Nu is het de beurt aan misschien<br />

wel de belangrijkste jazzpianist van de jaren ’50. Zijn eerste Nederlandse optredens in april 1961, in<br />

het Kurhaus en het Concertgebouw, waren zo’n groot succes dat concertorganisator Lou van Rees hem<br />

een maand later weer in het Concertgebouw liet spelen. Monk is in bloedvorm, en wordt begeleid door<br />

Charlie Rouse (sax), John Ore (bas) en Franke Dunlop (drums), muzikanten die ook op hun beurt vol vuur<br />

weten te soleren. Bijzonder is dat Monk het concert afsluit met twee solostukken. De opnamen uit april<br />

zijn eerder op bootlegs verschenen, maar deze opnamen zijn nooit eerder uitgebracht. Ook nu weer heeft<br />

het Nederlands Jazz Archief de opnamen werkelijk voortreffelijk gerestaureerd, en het is dan ook een<br />

genot om na ruim 50 jaar mee te genieten van de sensatie die Monk toen was. De cd bevat bovendien 6<br />

bonustracks, opgenomen door de AVRO in april 1961. (Jos van den Berg)<br />

Dance<br />

BOARDS OF CANADA<br />

Hi Scores 6 track EP<br />

De EP Hi Scores, achttien jaar (!) geleden<br />

uitgebracht door Boards Of Canada, was<br />

een meesterwerkje maar dan wel een die aanvankelijk<br />

weinig aandacht kreeg. Pas toen het debuutalbum<br />

Music Has The Right To Children werd uitgebracht<br />

op Warp Records, kreeg Hi Scores opnieuw aandacht<br />

waarna het in 1998, 2002 en 2005 een rerelease kreeg.<br />

Nu zijn de tracks (waaronder Everything You Do Is A<br />

Balloon, volgens Fact Magazine het twee na beste IDMnummer<br />

ooit) geremastered en uitgeven in een luxe<br />

versie. Voor oudgedienden een leuk hebbedingetje,<br />

voor nieuwkomers een musthave. (Bram Peeters)<br />

CARIBOU<br />

Our Love<br />

CD LP<br />

JIAOLONG-album en dj-sets van meer dan zeven uur. Op<br />

Our Love borduurt hij voort op het subtiele housegeluid<br />

waarin de emotie wederom niet wordt geschuwd. Het<br />

klinkt weliswaar wat zwaarmoediger dan Swim, maar<br />

deze soulvolle elektronica blijft boeien. (Bram Peeters)<br />

DANIEL GRAU<br />

Magic Sound Of<br />

2CD 2LP<br />

De Venezolaanse muzikant Daniel Grau<br />

maakte acht legendarische albums<br />

tussen 1974 en 1983. Sindsdien een beetje vergeten,<br />

werd zijn erfenis opgepikt door Class Brieler van Sonar<br />

Kollektiv toen die in 2012 in Venezuela was. Grau<br />

gooit allerlei invloeden in de mix, alle zeer dansbaar.<br />

Hij gebruikt elementen van funk, disco en jazz en<br />

zijn studio was altijd zeer geliefd bij Venezolaanse<br />

muzikanten. Mooi dit eerbetoon aan een beetje<br />

Het was vier jaar wachten op de vergeten meestermuzikant. (Erik Mundt)<br />

opvolger van het prachtige Swim uit<br />

2010 maar Dan Snaith a.k.a. Caribou had het naast een<br />

tour met Radiohead in 2012 druk met zijn andere alias<br />

Daphni die de dancescene dat jaar verrijkte met het<br />

53


Dance<br />

Luister<br />

trip<br />

THE JUAN MACLEAN<br />

In A Dream<br />

CD 2LP<br />

The Juan Maclean put uit de beste<br />

disco- en housetradities. Ruim baan is<br />

er voor analoge synths, met een sterke jaren tachtig<br />

asscociatie tot gevolg. Dit geldt ook voor deze vierde<br />

studioplaat van het duo, bestaande uit dj John MacLean<br />

en voormalig LCD Soundsystem-toetsenist Nancy<br />

Whang. Sommige tracks zullen het goed doen op de<br />

dansvloer, anderen juist thuis of onderweg. (Willem<br />

Jaap van Essen)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Dance<br />

FLYING LOTUS<br />

You’re Dead<br />

(Warp/V2)<br />

CD 2LP 4LP BOX<br />

You’re Dead van Flying Lotus is niet zomaar een<br />

album. Flying Lotus, die voor de burgerlijke<br />

stand beter bekend is als Steven Ellison, bracht<br />

inmiddels vier albums uit. Leek het eerste<br />

2 BEARS<br />

Night Is Young<br />

album meer op broken beats en hiphop, het<br />

Outta Here<br />

CD 2LP<br />

Raf Rundell en Joe Goddard (tevens<br />

prominent bandlid van Hot Chip)<br />

debuteerden twee jaar geleden als The 2 Bears met Be<br />

Strong. Sindsdien werd er ook nog geremixt voor onder<br />

meer Santigold, Saint Etienne en Metronomy. Het geluid<br />

is steevast oldskool housy in de buurt van 2-step wat<br />

ook wel eens is omschreven als pophiphouse. The Night<br />

Is Young is verrijkt met wereldinvloeden voortgekomen<br />

uit een bezoek aan Afrika. Daarmee is deze dance naast<br />

toegankelijk ook erg veelzijdig. (Bram Peeters)<br />

TOSCA<br />

CD 2LP<br />

tweede met beats en dubstep, het derde met<br />

Voor de zevende studioplaat besloot<br />

elektronica en het vierde album was back to<br />

Tosca, een elektronisch downtempoduo<br />

basics met een flirt naar de jazz. You’re Dead uit Wenen, het eens over een iets andere boeg te<br />

is het vijfde album en wellicht de meest<br />

gooien. Zo valt gelijk de snelle release al op. Voorheen<br />

extreme tot nu toe. De plaat begint met een duurde het meestal drie à vier jaar alvorens Rupert<br />

orgy van beats en jazz. Op zich is dit niet<br />

Huber en Richard Dorfmeister weer iets nieuws van zich<br />

zo vreemd wanneer je hoort dat niemand<br />

lieten horen. Ditmaal slechts anderhalf jaar. Daarnaast<br />

minder dan Herbie Hancock heeft meegewerkt is dit ook een ‘snellere’ plaat geworden. Kenmerkten<br />

aan het album dat in eerste instantie zelfs<br />

de vorige platen zich door slome beats, luie grooves<br />

helemaal als jazzalbum was gepland. Maar en een lounge-achtige sfeer, nu is heel nadrukkelijk<br />

gaandeweg verandert het door medewerking gekozen voor tracks met een dwingender beat. De<br />

van o.a. Kendrick Lamar, Snoop Dogg, Angel nummer klinken daardoor strakker en energieker<br />

Deradoorian, Thundercat and Niki Randa in een dan we gewend waren van Tosca. Verder treden de<br />

soort perfecte combinatie tussen Flying Lotus gastvocalisten ditmaal echt op de voorgrond. Daarvoor<br />

en The Roots. Het komt waarschijnlijk de eerst werden Earl Zinger en Cath Coffey (Stereo MC’s)<br />

paar minuten wat rauw op je af en wellicht aangetrokken. Door dit alles klinkt deze Tosca net even<br />

sta je meerdere keren op het punt om de cd anders dan anders. Maar tegelijk ook nog vertrouwd<br />

uit te zetten, maar doe het niet! (Jeroen van Toscaiaans, want het sensuele laidback-sfeertje is er<br />

Heukelom)<br />

nog steeds. (Willem Jaap van Essen)<br />

APHEX TWIN<br />

staaltje vakwerk af. (Willem Jaap van Essen)<br />

54 55<br />

Syro<br />

CD 3LP<br />

(Warp/V2)<br />

Zou hij het nog kunnen? Dat is de vraag die veel elektronicaliefhebbers<br />

al een tijdje bezighoudt. Want na Drukqs uit 2001 werd het akelig<br />

stil rondom de man die vanaf de jaren tachtig het genre van de<br />

eigenzinnige elektronica vorm en richting gaf. Aphex Twin verzorgde<br />

weliswaar nog wel eens dj-sets, zoals tijdens Lowlands 2011, maar<br />

daar bleef het dan ook bij. Naar eigen zeggen begon Richard David<br />

James (echte naam) overigens al rond 2007-08 aan nieuw materiaal te<br />

sleutelen en lag er genoeg op de plank. Maar serieus werd het pas toen deze zomer boven Londen een<br />

zeppelin met AT-logo verscheen. Nu stond er echt iets te gebeuren. De plaat duurt iets meer dan een uur<br />

en heet Syro, een zelfverzonnen woord dat Aphex Twin uit de mond van een van zijn kinderen optekende.<br />

De twaalf tracks klinken in ieder geval weer ongrijpbaar en tegendraads zoals we mogen verwachten.<br />

Met onder meer funky grooves, donkere ambient, smoezelige hiphop en samples van fluitende vogels.<br />

Aphex Twin smeedt het aaneen tot een spannend geheel. Met regelmatig van die fraaie, relatief rustige<br />

melodielijnen die dan vergezeld gaan van een uptempo ritme: een van de handelsmerken van Aphex<br />

Twin. Lekker eigenzinnig en compromisloos zijn tracktitels die ogen als wiskundige formules. Zoals<br />

s950tx16wasr10, drum ’n bass richting 164 bpm. We kunnen stellen dat dit wonderkind het nog niet is<br />

verleerd. Hoewel misschien niet meer zo baanbrekend als weleer, levert Aphex Twin toch weer een mooi


Dance<br />

SBTRKT<br />

Wonder Where We Land<br />

2CD Deluxe LP 2LP Deluxe<br />

(Young Turks/Beggars)<br />

SBTRKT spreek je uit als Subtrakt en is het alter ego van Aaron Jerome.<br />

Na een tijdje met dubstep te hebben geflirt, zoals ook op zijn eerste<br />

album te horen was, verschuift SBTRKT steeds verder richting triphop<br />

en meer pop georiënteerde elektronica. Ook de samenwerkingen met artiesten als Emily<br />

Kokal van Warpaint, Jessie Ware en Ezra Koenig van Vampire Weekend maken dit album<br />

wellicht wat toegankelijker dan de vorige die simpel SBTRKT heette. Af en toe heeft het wel<br />

wat weg van Bonobo, James Blake en Little Dragon. Lekker album dat zeker na meerdere<br />

keren beluisteren telkens beter wordt. (Jeroen van Heukelom)<br />

Hiphop &<br />

Soul<br />

MYLES SANKO<br />

Forever Dreaming CD LP<br />

Zijn stem doet soms denken aan Lionel<br />

Richie en qua uiterlijk heeft hij wel<br />

iets weg van John Legend. Muzikaal is Myles Sanko<br />

echter geïnspireerd door mannen als Al Green en Bill<br />

Withers. Dankzij de blazers, strakke ritmesectie en licht<br />

jazzy onderlaag luisteren de liedjes van deze Britse<br />

retro-soulzanger gemakkelijk weg. Na een vorig jaar<br />

verschenen ep is dit Sanko’s eerste volwaardige plaat.<br />

(Willem Jaap van Essen)<br />

S<br />

t<br />

a<br />

p<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

TIBBS<br />

Cleaned Out CD<br />

The Tibbs zijn begonnen als cultact die<br />

obscure instrumentals en vergeten<br />

classics uit de Memphis Soul en Northern Soul van<br />

de zestiger jaren onder het stof vandaan trachtte<br />

te halen. Het heeft geleid tot een verrassende,<br />

moddervette mengeling van covers en vlammende<br />

originals. Qua sound haalt de band zijn inspiratie uit<br />

internationale acts als The Dap-Kings, Dojo Cuts en<br />

The Soul Investigators; meeslepende garagesoul met<br />

een stevige knipoog naar blues, funk, jazz en surf. De<br />

onweerstaanbaar krachtige stem van frontvrouw Elsa<br />

Bekman geeft het geheel bovendien net dat randje<br />

rock om te kunnen spreken van een uniek en eigentijds<br />

geluid. (Redactie)<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

BUDOS BAND<br />

Burnt Offering CD LP<br />

(Daptone/V2)<br />

Het is tekenend dat het nieuwe album van de Budos Band een heuse<br />

titel heeft, waarbij de vorige drie slechts van een volgnummer waren<br />

voorzien. Waren die alle drie een, overigens uitstekende, reis naar alle<br />

uithoeken van de Afro-beat, Burnt Offering laat een andere, opmerkelijke, invloed horen, die<br />

van de vroege doommetal. Black Sabbath, Pentagram en de daarbij horende hang naar het<br />

occulte geven bandleider en gitarist Thomas ‘TNT’ Brenneck de mogelijkheid volledig los te gaan<br />

in een zwaar psychedelische setting. De blazers, bij wie de invloed van Fela Kuti niet zomaar<br />

weg te dringen is, geven een mooi tegenwicht aan al dat gitaargeweld, waardoor praktisch een<br />

nieuw genre ontstaat, Afro-Metal of Doom-Beat, wat u wilt. Hoewel nog steeds op Daptone,<br />

zijn de productionele banden daarmee, naar het schijnt in goed overleg, ook doorgesneden.<br />

Opmerkelijke stappen van een band die weigert risicoloos de volgende hit te maken, maar<br />

onontgonnen paden voorziet van hun onweerstaanbare sound. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

Hiphop & Dance Soul<br />

MACY GRAY<br />

The Way CD<br />

(Kobalt/V2)<br />

Macy Gray is terug na een afwezigheid van twee jaar. De dame die groot werd<br />

met hits als Sexual Revolution, Do Something en I Try, waar ze in 2001 een Grammy<br />

Award voor kreeg en dat haar een superster maakte. Nu is ze toe aan haar achtste<br />

studioalbum, The Way. Dat werd geschreven en opgenomen tijdens de recente tournee die ze deed ter ere<br />

van de veertiende verjaardag van haar debuutalbum On How Life Is. Het album is haar meest persoonlijke<br />

ooit geworden, waarop ze vooral wilde laten horen hoe ze haar leven leidt als vrouw, moeder en artiest. The<br />

Way klinkt inderdaad behoorlijk volwassen en is muzikaal gezien een interessante mix van experimentele<br />

soul, alternatieve rock, funk, disco, blues en hiphop. Alleen al haar rasperige stem blijft al de moeite van<br />

het luisteren waard. Ook met the Way laat Macy Gray horen dat ze nog steeds een unieke artiest is en een<br />

absoluut begenadigd songwriter. (Jesse Voorn)<br />

World<br />

t<br />

a<br />

p<br />

S<br />

e<br />

l<br />

p<br />

l<br />

a<br />

a<br />

t<br />

j<br />

e<br />

s<br />

Reggae<br />

CUMBIA ALL STARS<br />

Tigres En Fuga CD<br />

VADOU GAME<br />

Apiafo<br />

Hoewel er in de negentiende eeuw al<br />

Vaudou Game is een traditionele<br />

GROUNDATION<br />

wel geworteld in de rootstraditie, maar haalt daar<br />

sprake was van een cumbia-beweging,<br />

kwam het in Peru pas in de jaren zestig goed op gang<br />

band uit Togo, waar de leider Peter<br />

Solo opgroeide in het hart van de voodoo cultus.<br />

A Miracle<br />

CD LP<br />

invloeden van elders bij, vooral uit de jazz, zonder<br />

met de Chicha-beweging. De helden van toen hebben<br />

Tegelijkertijd ontging hem de opkomst van de Afrobeat<br />

De Californische spirituele achterneefjes<br />

dat het slappe hap wordt. Ze zijn ditmaal ook heerlijk<br />

zich verzameld in de Cumbia All Stars en laten de oude<br />

ook niet. Op Apiafo zet hij de voodoo chants op een<br />

van Bob Marley dachten: weet je wat,<br />

laidback. Gewoon een lome beat, hemelse koortjes,<br />

tijden moeiteloos herleven. Voor onze Westerse oren<br />

funkende beat, daarbij alleen gebruik makend van<br />

we doen het meteen goed en huren twee van de<br />

uitgekookte blazers (echte!), en daar dan Judy Mowatt<br />

kent de Chicha cumbia grote overeenkomsten met de<br />

originele instrumentatie. In het fraaie Pas Contente<br />

I-Threes in, het befaamde backingkoortje. Alleen Rita<br />

het titelnummer overheen laten zingen, terwijl je zo af<br />

gitaarmuziek van tijdgenoten als Duane Eddy, maar dan<br />

horen we zelfs de invloed van Otis Redding, waarmee<br />

had het waarschijnlijk te druk met het beheren van<br />

en toe even wat reverb op de snare zet en een paar<br />

wel voorzien van Latijns-Amerikaanse ritmes. Feest,<br />

we kunnen concluderen dat deze geslaagde plaat enig<br />

de erfenis. Ook niet erg. Groundation is misschien<br />

jazzakkoorden uit de piano tovert. Nice! (Enno de Witt)<br />

dus! (Jurgen Vreugdenhil)<br />

in zijn soort is. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

56<br />

57


world<br />

58<br />

AMARISZI<br />

Nine Balkan Nights CD<br />

Nine Balkan Nights is de tweede cd<br />

van de Nederlandse popgroep die<br />

op aanstekelijke en originele wijze popmuziek mixt<br />

met reggae, swing en muziek uit de Balkan. De band<br />

heeft sinds Balkan Chaotika (debuut) een aantal<br />

prijzen gewonnen (o.a. Dutch Balkan Blues Contest<br />

op Gipsyfestival Tilburg), veel concerten gegeven op<br />

festivals (o.a. Oerol en Sziget) en in zalen door heel<br />

Europa. Blazers, accordeon, bas, drums, gitaar en een<br />

innemende stem zijn de ingrediënten die van elk<br />

optreden een feest maken. (Stefan Koer)<br />

Klassiek<br />

Bach – Keyboard Concertos<br />

Gary Cooper (klavecimbel,<br />

pianoforte), B’Rock<br />

Etcetera – KTC 1477 [3301837]<br />

Vermoedelijk heeft Bach zijn vijftien werken voor één of<br />

meer klavecimbels oorspronkelijk voor andere instrumenten<br />

geschreven (behalve het vijfde Brandenburgse concert).<br />

Deze concerten (Bach is vermaard om het hergebruik van<br />

muziek) zijn juist bewaard gebleven en de oorspronkelijke<br />

concerten voor andere solo-instrumenten zijn voor altijd<br />

verloren. Vermoedelijk heeft Bach tijdens zijn verblijf in<br />

Leipzig deze (veelal in Köthen geschreven) concerten in<br />

koffiehuis Zimmermann gebruikt, waarbij vermoedelijk<br />

zijn zoons klavecimbel spelen. Voor deze live-opname zit<br />

barokspecialist Gary Cooper aan de toetsen. Hij speelt vier<br />

wervelende concerten (op klavecimbel en pianoforte)<br />

met het Belgian Baroque Orchestra Ghent (B’Rock), dat<br />

met jonge oude muziekspecialisten voor een prachtige<br />

inspirerende uitvoering zorgt. (Wil Zenhorst)<br />

Escape To Paradise – The<br />

Hollywood Album<br />

Daniel Hope (viool), Sting, Max<br />

Raabe, diverse medewerkenden<br />

DG – 479 2954 [3299694]<br />

Centraal op dit album staat het befaamde vioolconcert<br />

van Erich Korngold, waarbij Korngold gebruik maakte<br />

van thema’s uit de filmmuziek die hij met veel succes<br />

AURELIO<br />

Landini CD<br />

Sinds de dood van Andy Palacio, die de<br />

Garifuna-muziek nieuw leven inblies,<br />

is de belangstelling voor de muziek met zowel diep<br />

Afrikaanse – als Midden-Amerikaanse roots gestaag<br />

gestegen. Zijn vriend Aurelio, toentertijd nota bene<br />

parlementslid in Honduras, weet op zijn nieuwe album<br />

een verrassend moderne productie te geven aan de<br />

traditionele sound, daarbij wel gebruik makend van de<br />

aloude muzikale ingrediënten. Modern, dansbaar, maar<br />

wel degelijk echte Garifuna. (Jurgen Vreugdenhil)<br />

componeerde nadat hij nazi-Duitsland was ontvlucht.<br />

Violist Daniel Hope heeft dit concert veelvuldig en<br />

met veel succes over de hele wereld uitgevoerd, en<br />

combineert het nu met werken van andere Europese<br />

componisten die hun heil in Hollywood zochten,<br />

waaronder Eisler, Weill en Rosza. Ook modernere<br />

filmmuziek beïnvloed door deze componisten is<br />

vertegenwoordigd met delen uit het werk van<br />

Morricone, Thomas Newman (American beauty) en<br />

John Williams (Schindler’s list). Opmerkelijke gast<br />

is Sting, in een nieuw arrangement van The secret<br />

marriage. (Henri Drost)<br />

Glass – Symphony No. 4<br />

‘Heroes’<br />

Basel Symphony Orchestra, Dennis<br />

Russell Davies<br />

Orange Mountain – OMM0096 [3318598]<br />

Na een operatrilogie begon Philip Glass aan een nieuwe<br />

trilogie. Hij schreef drie symfonieën gebaseerd op de<br />

muziek van Brian Eno en David Bowie: Low, Lodger<br />

en Heroes. Met Heroes maakte hij een ‘danssymfonie’<br />

voor de uitvoering als ballet. Daarom bestaat het werk<br />

uit zes kortere delen. De melodieën van Eno en Bowie<br />

bewerkt en vervlecht hij met zijn eigen muziek tot een<br />

nieuw geheel. Herkenbaar zijn de zo kenmerkende<br />

stuwende en golvende klanken van Glass. De Glassdirigent<br />

bij uitstek Dennis Russell Davies zet een<br />

heldere uitvoering neer. (Peter Simmers)<br />

reggae<br />

presenteert:<br />

vrijdag 24 okt. 2014<br />

Muziekgebouw aan ‘t ij grote zaal<br />

AAnvAng 00.00 uur • € 17,00 / € 13,50<br />

2CELLOS<br />

presenteert:<br />

dinsdag 11 nov. 2014<br />

Muziekgebouw aan ‘t ij grote zaal<br />

AAnvAng 21.00 uur • € 25,00 / € 17,50<br />

ApOCALyptiCA<br />

tickets: cellobiennale.nl • kassa: 020 788 2000<br />

59


klASSIEK<br />

klASSIEK<br />

Nederlands<br />

Philharmonisch Orkest<br />

—<br />

10 t/m 29 november<br />

2014<br />

—<br />

operaballet.nl<br />

Paris<br />

Alison Balsom (trumpet), The Guy<br />

Barker Orchestra, Guy Barker<br />

Warner Classics – 25646 32789 [3297710]<br />

Met dit crossover-album markeert Alison Balson (1978)<br />

het al eerder aangekondigde afscheid van alleen<br />

het klassieke repertoire als kern van haar tot nu toe<br />

uitgebrachte albums. Een verstandige keuze van deze<br />

veelzijdige trompettiste waarmee zij bewijst thuis te zijn<br />

in een nog breder scala van muzikale mogelijkheden. Met<br />

de romantische lichtstad Parijs als inspiratiebron brengt<br />

Alison met haar glamour, evenwicht en verbluffende<br />

virtuositeit een zeer toegankelijk programma dat varieert<br />

van twintigste eeuwse Franse componisten (Satie,<br />

Ravel, Messiaen) tot aan jazz (Django Reinhardt) en<br />

zelfs nog een populair Frans chanson. De betoverende<br />

trompetarrangementen illustreren de flexibiliteit en<br />

expressiviteit van haar instrument, ondersteund door het<br />

jazzorkest van Guy Barker. Alison levert wederom een<br />

magnifiek album af. (Jan Jasper)<br />

You Mean The World To Me<br />

Jonas Kaufmann (tenor), Rundfunk-<br />

Sinfonieorchester Berlin, Jochen Rieder<br />

Sony – 88843087712 [3280815]<br />

Een van de beroemdste tenoren stort zich op het Berlijn<br />

van de jaren twintig en dertig en zingt vol overgave<br />

evergreens als Lehárs You are my heart’s delight<br />

en Grüß mir mein Wien. Jonas Kaufmann doet het.<br />

Verwonderlijk is het niet; niet alleen zong hij in het<br />

begin van zijn carrière veel operettes, ook als toegift bij<br />

zijn recitals duikt vaak werk van Lehár en Kálmán op.<br />

Kaufmann treedt zo in de voetsporen van de beroemde<br />

Oostenrijkse tenor Richard Tauber en rekent gelijk af<br />

met het misverstand dat dit louter licht repertoire is.<br />

Luister maar eens naar Das Lied vom Leben des Schrenk<br />

uit Eduard Künnekes Die große Sünderin. Bijzonder fraai<br />

is ook Kaufmanns vertolking van Korngolds Glück, das<br />

mir verbleib uit Die Tote Stadt samen met sopraan Julia<br />

Kleiter. (Henri Drost)<br />

Sweelinck – De orgel- en<br />

klavecimbelwerken II<br />

Diverse uitvoerenden, Gesualdo<br />

Consort Amsterdam,<br />

Harry van der Kamp<br />

Glossa – GES922409NL (boek+3cd) [3301496]<br />

Met de uitgave van De orgel- en klavecimbelwerken<br />

II is Het Sweelinck Monument compleet. Dit boek met<br />

orgel- en klavecimbelwerken bevat zowel variaties op<br />

LOHENGRIN<br />

—<br />

Richard Wagner<br />

Fotografie: Petrovsky & Ramone, Ontwerp: Lesley Moore<br />

Aangenaam klassiek<br />

In deze cd-box vindt u een aantrekkelijke selectie van de nieuwste klassieke uitgaven,<br />

die momenteel verkrijgbaar zijn bij uw entertainmentwinkel, speciaalzaak, boekhandel<br />

en warenhuis. Naast de 2 verzamel-cd’s ontvangt u ook een bonus-cd van Isabelle van<br />

Keulen en een Aangenaam Klassiek cadeaukaart t.w.v. € 5,-. Daarbij zijn de actiealbums<br />

van de deelnemende artiesten t/m 31 januari 2015 zeer aantrekkelijk geprijsd.<br />

Stella di Napoli<br />

klASSIEK<br />

Instrumentaal<br />

Vocaal<br />

Joyce DiDonato (mezzosopraan), Orchestre de l’Opéra National de Lyon, Riccardo<br />

Minasi<br />

Erato – 2564636562 [3297707]<br />

Op haar nieuwste album combineert mezzosopraan Joyce DiDonato volkomen onbekend<br />

werk van Carafa, Mercadante, Valentini en Pacini met aria’s die voor het grote publiek<br />

al even onbekend zijn, maar dan van de veel beroemdere tijdgenoten Rossini, Bellini and Donizetti. Bel canto<br />

dus, net zoals op haar met een Grammy bekroonde Diva, divo uit 2013, en ook dit album verdient het om in de<br />

prijzen te vallen. Want DiDonato koppelt een formidabele techniek aan onberispelijke dictie en weet bovenal<br />

de emotie over te brengen. Liefhebbers van bel canto hoeven niet te aarzelen, maar ook zij die dit operagenre<br />

beschouwen als louter vocaal vuurwerk doen er goed aan Stella di Napoli te beluisteren. (Henri Drost)<br />

60 61


klASSIEK<br />

Luister<br />

trip<br />

St. Petersburg<br />

Cecilia Bartoli (mezzosopraan), I Barocchisti,<br />

Diego Fasolis<br />

Decca –478 6767 [3312483]<br />

Peter de Grote, van 1682 tot 1725 tsaar<br />

van Rusland, bracht de moderne wereld<br />

naar Rusland. Na zijn overlijden zorgen drie<br />

tsarina’s zoals Catherina de Grote dat ook de<br />

Europese cultuur naar Rusland komt. Italiaanse<br />

componisten zoals Domenico Cimarosa worden<br />

naar Sint Petersburg gehaald om te musiceren<br />

en te componeren. Samen met Diego Fasolis<br />

heeft Cecilia Bartoli in de archieven van het<br />

Mariinsky vele onbekende muziekschatten<br />

gevonden. Het resultaat is een prachtig album<br />

met louter primeurs, zoals het innemende<br />

Idu na smert van Hermann Raupach, die<br />

ook tekent voor het vlammende Razverzi<br />

pyos gortani, Jaja. Inderdaad naast Italiaanse<br />

teksten en Italiaanse muziek zingt Cecilia<br />

Bartoli ook in het Russisch. Bijzonder is het<br />

De’ miei figli dat Domenico Dall’Oglio, speciaal<br />

voor de troonsbestijging van tsarina Elisabeth<br />

schreef als proloog voor La clemenza di tito<br />

van Hasse. Wederom weet Cecilia Bartoli haar<br />

fans te verrassen met onbekende pareltjes<br />

die met veel passie uitstekend worden<br />

uitgevoerd. (Wil Zenhorst)<br />

wereldlijke werken (zeg maar populaire liedjes uit die<br />

tijd) als variaties op sacrale werken. Hoewel Sweelinck<br />

vermoedelijk zijn katholieke wortels trouw is gebleven,<br />

zijn de sacrale variaties vooral op Lutherse thema’s<br />

gebaseerd. Deze werken zijn door Sweelinck nooit<br />

uitgebracht. Door boekonderzoek bij Duitse leerlingen<br />

zijn de meeste werken in kaart gebracht. Een keur<br />

aan uitvoerenden speelt deze werken op klavecimbel<br />

en orgel die representatief zijn voor Sweelincks tijd.<br />

Een prachtig boek, met een bron aan informatie over<br />

Sweelinck en de uitgevoerde werken. (Wil Zenhorst)<br />

Telemann – Concertos &<br />

Suites<br />

La Petite Bande, Sigiswald Kuijken<br />

Accent – ACC24288 [3318476]<br />

Georg Philipp Telemann was een buitengewoon<br />

productieve componist. Ook tijdens zijn leven werd<br />

zijn werk al zeer gewaardeerd. Telemann schreef<br />

een indrukwekkend aantal vocale en instrumentale<br />

werken. In zijn muziek zijn Franse invloeden te<br />

horen, bijvoorbeeld elegante dansvormen, maar ook<br />

Italiaanse invloeden, met virtuoze passages. La Petite<br />

Bande onder leiding van Sigiswald Kuijken bestaat als<br />

sinds 1972 en is toonaangevend in het uitvoeren van<br />

oude muziek. Het ensemble selecteerde een aantal<br />

instrumentale concerten en suites voor blokfluit, hobo,<br />

strijkers en basso continuo en brengt een prachtige<br />

vertolking. Blokfluitist Bart Coen speelt de solopartijen<br />

overtuigend. (Sanna Marije van Elst)<br />

CECILIA BARTOLI<br />

SIGNEERT!<br />

Zaterdag 25 oktober signeert Cecilia Bartoli het<br />

album St. Petersburg in de Hermitage- Amstel<br />

51, Amsterdam 18.00. Reserveer NU het album<br />

en wij zetten je op de lijst die toegang geeft tot<br />

deze signeersessie. Let wel, ze signeert alleen<br />

het album St. Petersburg en zonder album heb je<br />

geen toegang.<br />

62 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl 62<br />

klASSIEK<br />

Bestel nu in een van onze Instrumentaal<br />

webwinkels klASSIEK Vocaal<br />

Beethoven – Complete Works for Cello & Piano<br />

Jean-Guihen Queyras (cello) en Alexander Melnikov (piano)<br />

Harmonia Mundi – HMC902183 (2cd) [3304482]<br />

Begin 2014 bracht Harmonia Mundi de laatste twee pianosonates van Beethoven met<br />

Isabelle Faust, Jean-Guihen Queyras en Alexander Melnikov uit. Dit zeer gewaarde<br />

album wordt vervolgd met alle werken voor cello en piano van Beethoven. De eerste<br />

twee sonates schreef Beethoven in 1796 voor de muziekminnende Frederik Willem II van Pruisen (neef van<br />

Frederik de Grote). Voor het eerst geeft Beethoven de cello en piano een gelijkwaardige rol. De overige drie<br />

sonates schrijft Beethoven in 1808 en 1815. Bijzonder zijn de variaties gebaseerd op melodieën van Mozart<br />

(Die Zauberflöte) en Händel (Judas Maccabaeus). Cellist Jean-Guihen Queyras en pianist Alexander Melnikov<br />

zorgen voor ruim twee uur subliem uitgevoerde muziek. Aanrader, zowel de composities als de uitvoerenden.<br />

(Wil Zenhorst)<br />

Beethoven – Piano Concerto No. 5 / Choral Fantasy<br />

Leif Ove Andsnes (piano), Mahler Chamber Orchestra<br />

Sony – 88843058862 [3253723]<br />

De Noorse pianist Leif Ove Andsnes heeft een zeer omvangrijke en gevarieerde<br />

discografie, waarbij Beethoven echter ontbrak. Toen platenmaatschappij Sony<br />

met veel bombast The Beethoven Journey aankondigde, leek dat vooral een<br />

marketingactie. Maar niet alleen vulde Andsnes de afgelopen drie jaren een groot deel van zijn agenda met<br />

werken van Beethoven – naast de pianoconcerten ook in solorecitals – bovendien bleken de twee eerste<br />

delen verbluffend goed. Het lijkt er meer en meer op dat de pianist bewust lang gewacht heeft met zich<br />

concentreren op Beethoven, waarbij hij zich in de concerten en, op dit derde deel ook in de koorfantasie,<br />

geruggensteund weet door het uitstekende Mahler Chamber Orchestra. (Henri Drost)<br />

In Goed Gezelschap – Yo-Yo Ma in Nederland<br />

Yo-Yo Ma (cello), diverse uitvoerenden<br />

Sony Music – 88750 02252 (5cd) [3289264]<br />

Dit jaar is het dertig jaar geleden dat Yo-Yo Ma met het Boston Symphony Orchestra voor<br />

het eerst in het Concertgebouw optrad. Voor kenners was direct duidelijk dat de innemende<br />

en bescheiden cellist een groot solist zou worden. Er volgen vele memorabele concerten,<br />

waaronder in 1993 een Carte Blanche concertserie voor het Concertgebouw, waarbij Yo-Yo<br />

Ma samenwerkt met Ton Koopman om de barokcello onder de knie te krijgen. Daarnaast speelt hij cello met<br />

Ernst Reijseger om de moderne jazzgetinte kant van de cello te ontdekken. Op dit unieke album – om te vieren<br />

dat Yo-Yo Ma de Concertgebouwprijs 2014 ontvangt – ontbreken deze opnamen niet. (Wil Zenhorst)<br />

Händel – Heroes from the Shadows<br />

Nathalie Stutzmann (alt), Orfeo 55<br />

Erato – 2564623177 [3300009]<br />

Nathalie Stutzmann maakte samen met het door haar in 2009 opgerichte Orfeo 55<br />

al indruk met een album voor Deutsche Grammophon waarop de werken van Vivaldi<br />

centraal stonden. Ditmaal concentreert ze zich op opera-aria’s van Händel, voornamelijk<br />

uit Serse, Partenope en Orlando, waarbij ze wederom niet alleen zingt, maar ook het kamerensemble dirigeert.<br />

Haar donkere stem contrasteert prachtig met die van countertenor Philippe Jaroussky, zoals helaas slechts<br />

een enkele minuut te horen was in De Wereld Draait Door, maar hier gelukkig bijna tachtig minuten. Doordat<br />

Stutzmann zich weliswaar baseert op de historische uitvoeringspraktijk maar moderne instrumenten niet<br />

schuwt, klinkt het ensemble aangenaam vol. Een welkome aanvulling op de vele Händel-cd’s. (Henri Drost)<br />

63


klASSIEK<br />

Berg/Zemlinsky/Webern/<br />

Busoni – Lieder<br />

Katrien Baerts (sopraan), Het<br />

Collectief, Reinbert de Leeuw<br />

Zigzag – ZZT345 [3318642]<br />

Vorig jaar werd hij vijfenzeventig en muziekjournaliste<br />

schreef een indrukwekkende biografie over hem – al<br />

denkt De Leeuw daar anders over. Alban Berg en<br />

Anton Webern hebben een bijzondere plaats in zijn<br />

oeuvre, en het is toepasselijk dat (bewerkingen) van die<br />

componisten centraal op dit album, aangevuld met al<br />

even indrukwekkende opnames van Busoni en Zemlinksy.<br />

Sopraan Katrien Baerts schittert in het werkelijk<br />

prachtige arrangement dat De Leeuw maakte van Bergs<br />

Sieben frühe Lieder en ook Weberns Passacaglia krijgt<br />

een nieuwe diepgang in het arrangement voor klein<br />

ensemble. Aanbevolen. (Henri Drost)<br />

TV Series<br />

Borgia Seizoen 3<br />

Regie: Metin Huseyin<br />

In het derde en laatste seizoen van<br />

Borgia worden de spanningen binnen het<br />

Vaticaan tot een kookpunt opgevoerd.<br />

Rodrigo, alias Paus Alexander VI, keert terug om de<br />

macht over te nemen van zijn dochter Lucrezia die<br />

zich tijdens zijn afwezigheid populair heeft gemaakt bij<br />

zowel de kardinalen als het volk. Rodrigo maakt snel<br />

een einde aan het goedhartige bestuur van zijn dochter.<br />

Maria Callas –<br />

Remastered<br />

The Complete Studio<br />

Recordings (1949-1969)<br />

Warner Classics – 2564 633991 (69 cd) [3281897]<br />

Zoals met de erfenis van Maria Callas is omgesprongen<br />

is voor vele muziekliefhebbers een doorn in het oog.<br />

De eerste cd-versies waren slordig van lp overgezet, en<br />

daarin kwam jarenlang geen verandering. Ook latere<br />

versies bevatten slechte mastering, met een bij tijd<br />

en wijle zeer merkwaardige dynamiek en soms zelfs<br />

knip- en plakwerk. Nu Warner EMI heeft overgenomen<br />

en daarmee ook de Callas-catalogus in handen heeft,<br />

verschijnt wederom een complete uitgave van Callas’<br />

studio-opnames, ditmaal echter gebruikmakend van<br />

de originele banden, met zorg gedigitaliseerd in de<br />

befaamde Abbey Road-studio. Alle albums zijn voorzien<br />

van een replica van de oorspronkelijke albumhoes en<br />

zullen ook afzonderlijk verkrijgbaar zijn. Een eerste<br />

vergelijking van een tiental fragmenten laat horen dat<br />

de technici inderdaad hun uiterste best hebben gedaan<br />

om eerdere fouten te herstellen. (Henri Drost)<br />

Hij heeft geen tijd te verliezen: Rodrigo is doodziek<br />

en vreest een naderende dood. Eén van de vele<br />

problemen waar Rodrigo mee wordt geconfronteerd, is<br />

de felle machtsstrijd tussen de kardinalen van Frankrijk<br />

en Napels. Daarnaast heeft hij zijn handen vol aan<br />

een samenzwering die zijn familie van de troon kan<br />

stoten. Rodrigo smeedt plannen om zich met een<br />

vernietigende klap van al zijn vijanden te ontdoen.<br />

Maar de bloederige eindstrijd kan ook het einde<br />

betekenen van de kerk en van de Borgia’s<br />

kijktip<br />

Mad Men 6<br />

De winnaar van vijftien Primetime Emmy’s en vier Golden Globes® draait om de<br />

glitter en glamour van het gouden tijdperk van reclame, eind jaren zestig in New York.<br />

Overspel, intriges op kantoor, botsende ego’s en de grote culturele veranderingen van<br />

de jaren zestig: reclameman Don Draper (Golden Globe-winnaar Jon Hamm) moet<br />

voortdurend op zijn hoede zijn, wil hij overeind blijven in deze even genadeloze als<br />

fascinerende business…<br />

64 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

65<br />

TV Series<br />

kijktip<br />

Thicker Than Water<br />

Regie: Erik Leijonborg, Molly Hartleb, Anders Engström, Anette Winblad<br />

Cast: Stina Ekblad, Joel Spira, Aliette Opheim, Björn Bengtsson, Jessica Gabrowsky, Molly<br />

Nutley<br />

De Zweden weten niet van ophouden met ons te verwennen met goeie series. De<br />

makers van Wallander en de verfilming van het prachtige boek de 100 jarige man die<br />

uit het raam klom en verdween, hebben een familiedrama gemaakt om van te smullen.<br />

Anna Lisa rot met haar zoon Oskar een goed lopend pension. Voor de opening van het nieuwe seizoen<br />

vraagt ze haar zoon Lasse en dochter Jonna. Wanneer Anna Lisa plots overlijd en in haar testament opneemt<br />

dat de 3 kinderen een heel seizoen samen het pension moeten runnen met gezonde financiën. Een hele<br />

opgaaf, aangezien de kinderen niet met elkaar kunnen opschieten. 10 afleveringen lang van 55 minuten elk.<br />

Probeer maar eens te kijken zonder dat je denkt; “Nog één aflevering dan!”. (Jeroen van Heukelom)<br />

Movies<br />

Anni Felici (Those Happy<br />

Years)<br />

Regie: Daniele Luchetti<br />

Cast: Kim Rossi Stuart, Samuel Garofalo,<br />

Martina Gedeck, Micaela Ramazzotti,<br />

Niccolò Calvagna<br />

In deze ontroerende en geestige film van de Italiaanse<br />

regisseur Daniele Luchetti (Mio fratello è figlio unico),<br />

raakt de pretentieuze wereld van kunstenaar Guido op<br />

zijn kop door een rampzalige tentoonstelling en door de<br />

buitenechtelijke verlangens van zijn vrouw. Italië 1974.<br />

Guido, getrouwd met de prachtige Serena met wie hij<br />

twee zoontjes heeft, wil koste wat het kost doorbreken<br />

als beeldend kunstenaar. Als Guido via galeriehoudster<br />

Helke de kans krijgt om aan een groepstentoonstelling<br />

deel te nemen, is hij kapot als hij vernietigende<br />

recensies krijgt. Hij raakt nog meer van streek als<br />

zijn vrouw aankondigt dat ze de kinderen meeneemt<br />

naar een feministisch vakantieoord in Frankrijk op<br />

uitnodiging van dezelfde galeriehoudster.<br />

Best Offer<br />

Regie: Giuseppe Tornatore<br />

Cast: Geoffrey Rush, Sylvia Hoeks, Jim<br />

Sturgess, Donald Sutherland<br />

Een nieuwe film van Giuseppe Tornatore.<br />

Dan ga ik altijd al rechtop zitten. Na meesterwerken<br />

als Cinema Paradiso, Malena en Baaria is nu de film La<br />

Migliore Offerta oftewel The Best Offer uitgekomen.<br />

Zijn eerste Engelstalige prent, een thriller met een<br />

intrigerende plot. Een bekende veilingmeester wordt<br />

door een jonge vrouw gevraagd zicht te ontfermen over<br />

de nalatenschap van haar ouders. Deze geheimzinnige<br />

vrouw, die hij maar niet te zien krijgt, doet verlangens<br />

ontstaan waar hij zich niet van bewust was. The Best<br />

Offer is mede door Sylvia Hoeks, Donald Sutherland<br />

Geoffrey Rush en Jim Sturgess betoverend, de muziek<br />

van Ennio Morricone is geweldig en verhaal laat je<br />

achter met een brok in je keel. Een echte Giuseppe<br />

Tornatore dus. (Jeroen van Heukelom)<br />

Broos<br />

Regie: Mijke de Jong<br />

Cast: Adelheid Roosen, Marnie Blok,<br />

Lieneke le Roux,<br />

Vijf zussen komen bij elkaar in een<br />

vakantiehuisje om te bespreken wat ze gaan doen rond<br />

het veertigjarige huwelijksfeest van hun ouders. Al<br />

gauw breekt er ruzie tussen de dames uit en oud zeer<br />

wordt uitgepraat. Dan komt er een groot geheim boven<br />

water, waar de dames al een tijd mee worstelen. Vader<br />

blijkt ooit anderhalf jaar verdwenen te zijn geweest,<br />

een ‘geheim’ waar de zussen verschillende ideeën<br />

over hebben. En ieder heeft zo zijn eigen theorie over<br />

deze periode. Broos, een intieme verfilming van een<br />

theatervoorstelling van Stichting De Akteurs gespeeld


movies<br />

door dezelfde actrices (Marnie Blok, Maartje Nevejan, gerekend. Veldwerk is het enige dat hem voldoening<br />

Leonoor Pauw, Adelheid Roosen, Lieneke le Roux), gaat geeft. Samen met zijn nieuwe assistent Assad heropent<br />

over rivaliteit in een gezin, het recht om te zwijgen, Mørck de vijf jaar oude zaak van de verdwenen jonge<br />

maar ook de behoefte aan verbondenheid. Tijdens het politica Merete Lynggaard. Dit ongewone duo moet niet<br />

Nederlands Film Festival in 1997 werd het Gouden Kalf alleen een schijnbaar onoplosbaar mysterie ontrafelen<br />

voor Beste Actrice aan de vijf actrices samen uitgereikt. waarbij ze hun eigen leven op het spel zetten, ze<br />

Het vervolg Brozer draait vanaf 2 oktober in de bioscoop. moeten ook opboksen tegen hun oversten, die<br />

allerminst verheugd zijn met hun manier van werken.<br />

De Vrouw In De Kooi<br />

Eigenwijs als ze zijn, storten Carl en Assad zich in een<br />

Regie: Mikkel Nørgaard<br />

jacht die hen meesleurt in de donkere onderstroom van<br />

Cast: Nikolaj Lie Kaas, Fares Fares, Sonja misbruik en kwaad die onder het zo gepolijste imago<br />

Richter<br />

van Scandinavië schuilgaat.<br />

Detective Carl Mørck, een notoire<br />

brompot, is chagrijniger dan ooit. Na een compleet<br />

Godzilla (2014)<br />

misgelopen interventie, wordt hij verbannen naar<br />

Regie: Gareth Edwards<br />

een saai nieuw departement, weggemoffeld in de<br />

Cast: Aaron Taylor-Johnson, Elizabeth<br />

catacomben van het politiebureau. Departement ‘Q’ is<br />

Olsen, Bryan Cranston, Ken Watanabe<br />

opgericht met als enig doel oude, vastgelopen dossiers<br />

In deze duistere en realistische<br />

te klasseren. Dat is echter buiten de koppige Mørck sciencefiction-actiefilm, keert Godzilla terug naar zijn<br />

kijktips<br />

Starred Up<br />

Regie: David Mackenzie<br />

Cast: Jack O’ Conell, Ben Mendelsohn, Rupert Friend<br />

Eric is een 19 jarige jongen die van een jeugdinrichting overgeplaatst wordt<br />

naar een gevangenis. Die sanctie is bedoeld voor oncontroleerbare jongeren, die<br />

daarmee ‘starred up’ worden. Eric is geen watje en heeft op de eerste dag al een<br />

medegevangene in elkaar geslagen, enkel cipiers bedreigd en een mes gefabriceerd.<br />

Eric, gespeeld door aanstormend talent Jack O’Connell, is een onvoorspelbare, brutale, hyperagressieve<br />

maar ook verstandige kerel. Verstandig, omdat het lijkt dat hij zich wel redt in de gevangenis. Totdat hij er<br />

achter komt dat zijn eigen vader ook in deze gevangenis zit. De verstoorde vader-zoon relatie geeft de film<br />

meer diepgang en is daardoor juist de moeite waard. Keihard en toch een erg gevoelige film. (Jeroen van<br />

Heukelom)<br />

Tracks<br />

Regie: John Curran<br />

Cast: Mia Wasikowska, Adam Driver<br />

Tracks is gebaseerd op de legendarische trektocht van ontdekkingsreizigster Robyn<br />

Davidson door de Australische woestijn. De indrukwekkende 2700 km legt ze per voet<br />

af, samen met haar hond en vier dromedarissen. De film verzandt gelukkig niet in een<br />

eentonige film over de eenzaamheid en de woestijn. Ja, je ziet veel woestijn en ja, er<br />

is weinig dialoog. Maar toch is de film prachtig om naar te kijken, niet alleen om de prachtige beelden<br />

van zonsondergangen over het woestijnzand en de aboriginals, maar ook door actrice Mia Wasikowska. Zij<br />

speelt werkelijk een fenomenale rol. De hitte van de woestijn, maar vooral de eenzaamheid is soms bijna<br />

voelbaar. (Jeroen van Heukelom)<br />

DE ARTHOUSEHITS VAN DIT JAAR!<br />

★★★★ de Volkskrant<br />

★★★★ NRC Handelsblad<br />

★★★★ Trouw<br />

oorsprong als een van ‘s wereld meest herkenbare<br />

monsters. In dit spectaculaire avontuur dat werd<br />

geregisseerd door Gareth Edwards en waaraan een cast<br />

vol internationale sterren meewerkte, neemt Godzilla<br />

het op tegen boosaardige wezens die als gevolg van<br />

menselijke wetenschappelijke arrogantie ons bestaan<br />

bedreigen.<br />

Hartenstraat<br />

Regie: Sanne Vogel<br />

Cast: Marwan Kenzari, Georgina Verbaan,<br />

Jan Kooijman, Benja Bruijning<br />

Deze sprankelende romantische feelgood<br />

comedy speelt zich af in de Negen Straatjes in<br />

Amsterdam. In dit dorpje in de stad lijkt iedereen op<br />

zoek naar liefde. Zoals de onverbeterlijke rokkenjager<br />

Bas, de senioren Bep en Aart en het gesettelde stel<br />

Rein en Jacob. De enige die niet op zoek is naar liefde,<br />

is Daan. Hij woont hier met zijn dochter Saar in de<br />

Hartenstraat, waar hij zijn een eigen zaak als traiteur<br />

heeft.<br />

★★★★ Trouw<br />

★★★★ De Filmkrant<br />

★★★★ Cinema.nl<br />

NU OP DVD!<br />

www.homescreen.nl<br />

movies<br />

★★★★ de Volkskrant<br />

★★★★ Het Parool<br />

★★★★ NRC Handelsblad<br />

Miele<br />

Regie: Valeria Golino<br />

Cast: Jasmine Trinca, Vinicio Marchioni,<br />

Carlo Cecchi<br />

De eigenzinnige Irene (Jasmine Trinca)<br />

woont in haar eentje aan de kustlijn van Rome. Ze<br />

laat haar vriend en ouders in de waan dat ze studeert.<br />

In werkelijkheid haalt ze illegaal inslaapmiddelen uit<br />

Italië. Ze maakt het haar levensdoel om met dit middel<br />

terminaal zieken een kans te geven om vredig te<br />

sterven. Wanneer ze op een dag bij een nieuwe ‘klant’<br />

aankomt, Grimaldi genaamd (Carlo Cecchi), blijkt hij<br />

niet dodelijk ziek te zijn. Toch wil hij wel dood. Omdat<br />

Irene zijn dood niet op haar geweten wil hebben zijn<br />

de twee tegen hun zin in tot elkaar veroordeeld. Het<br />

zet haar werk in een compleet ander daglicht. Miele is<br />

het regiedebuut van de Italiaanse actrice Valeria Golino<br />

en is gebaseerd op het boek Vi Perdono van Angela del<br />

Fabbro. De hoofdrollen worden vertolkt door Jasmine<br />

Trinca, bekend van La Stanza Del Figlio en La Meglio<br />

Gioventu en Carlo Cecchi (Le Violin Rouge, Stealing<br />

Beauty).<br />

66 67


movies<br />

My Sweet Pepperland<br />

Regie: Hiner Saleem<br />

Suat Cast: Korkmaz Arslan, Feyyaz<br />

Duman Usta,<br />

Baran is een held uit de Koerdische<br />

onafhankelijkheidsoorlog, die politieagent is in<br />

de hoofdstad Erbil. In plaats van op zijn lauweren<br />

te rusten en te genieten van zijn welverdiende<br />

pensioen, aanvaardt hij een laatste opdracht. Hij wordt<br />

gestationeerd in een kleine vallei, waar de grenzen van<br />

Iran, Turkije en Irak samenkomen. Eenmaal gearriveerd<br />

in het wetteloze gebied, weigert hij onderwerping<br />

aan het plaatselijke stammenhoofd. Maar Baran staat<br />

niet alleen in zijn verzet. Ook de ravissante schooljuf<br />

Govend voert haar eigen opstand.<br />

Run & Jump<br />

Regie: Steph Green<br />

Cast: Will Forte, Maxine Peake<br />

In Run & Jump speelt Saturday<br />

Night Live-komiek Will Forte een<br />

van zijn eerste serieuze filmrollen. Run & Jump is<br />

een onconventioneel liefdesverhaal en een intiem<br />

familieportret ineen. Als de 38-jarige vader Conor<br />

(Edward Macliam) een beroerte krijgt, blijft er weinig<br />

van zijn oude karakter over. Zijn vrouw Vanetia (Maxine<br />

Peake) en kinderen hebben grote moeite om opnieuw<br />

aansluiting te vinden bij hun veranderde vader en<br />

echtgenoot. Ondertussen komt de Amerikaanse dokter<br />

Ted Fielding, gespeeld door Will Forte, bij het gezin<br />

Vochtige Streken<br />

Regie: Charlotte Roche<br />

in huis wonen om een onderzoek te doen naar de<br />

gevolgen van Conors beroerte. Zijn aanwezigheid zorgt<br />

voor plezier en ontspanning binnen de familie, maar<br />

veroorzaakt bij Vanetia ook een hoop verwarring.<br />

Supercondiaque<br />

Regie: Dany Boon<br />

Cast: Alice Pol, Dany Boon, Judith El Zein,<br />

Kad Merad<br />

Het grappige duo uit Bienvenue chez les<br />

Chtis is terug! Dany Boon en Kad Merad bundelen hun<br />

humoristische talent opnieuw in een ‘besmettelijk’<br />

leuke komedie over Romain (Boon), een eenzame<br />

fotograaf met een allesoverheersende angst voor<br />

ziektes en bacteriën. Zijn huisarts en beste vriend<br />

Dimitri (Merad) is zijn jarenlange gezeur over elk pijntje<br />

meer dan zat en staat op het punt hem voor altijd de<br />

deur te wijzen want Romain begint zelfs zijn privéleven<br />

te infiltreren met zijn opdringerige en obsessieve<br />

gedrag. Dimitri besluit hem echter nog één laatste kans<br />

te geven door op zoek te gaan naar de perfecte vrouw<br />

voor zijn vriend, die hem hopelijk uit liefde genoeg<br />

afleiding weet te geven om zijn angstige leven op een<br />

beter spoor te zetten. Maar een lidmaatschap voor een<br />

datingsite, wat bezoekjes aan de sportschool en enkele<br />

verleidingstechnieken maken van Romain absoluut<br />

nog geen Don Juan, en al snel blijkt op hilarische<br />

wijze dat het plan nog wel eens het uiterste van hun<br />

vriendschap kan gaan eisen.<br />

kijktip<br />

Cast: Carla Juri, Marlen Kruse, Christoph Letkowski, Anna König, Selam Tadese<br />

Boekverfilming van de gelijknamige roman geschreven door Charlotte Roche. In Duitsland<br />

heeft het nogal wat stof doen opwaaien en dat is op zich niet verwonderlijk. Er worden<br />

taboes besproken alsof het niets is en schaamteloos verteld de hoofdrolspeelster over<br />

experimenteren met sex, jagen op mannen met lichaamsgeur en ook persoonlijke<br />

hygiene is niet zo belangrijk. wanneer ze in het ziekenhuis beland na een foutje met het scheren brengt ze<br />

daar wat leven in de brouwerij en raakt ze verliefd op een verpleger. Stiekem hoopt ze dat ze ervoor kan<br />

zorgen dat haar gescheiden ouders weer bij elkaar komen. vrolijke film met vieze en openhartige praatjes<br />

die met een flinke dot humor het wangniveau weet te overstijgen.<br />

Stort € 30<br />

of meer op rekening<br />

NL51ABNA 0438 6553 70<br />

tnv Stichting Fuurland, Amsterdam<br />

ovv ‘Donateur’ & adres<br />

ELKE MAAND IN DE BUS? WORD DONATEUR!<br />

movies<br />

E L K E M A A N D A L L E N I E U W E F I L M S , I N T E R V I E W S , O P I N I E S & A C H T E R G R O N D E N L A AT S T E F I L M N I E U W S O P F I L M K R A N T. N L<br />

MARWAN KENZARI<br />

COLOFON<br />

Hoofdredactie<br />

Bert Dijkman<br />

Redactie<br />

Jorn van der Linde, Dick van Dijk,<br />

Henri Drost, Menno Borst<br />

Vormgeving<br />

Eric-Jan Westen,<br />

e.westen@westerstorm.nl<br />

Druk<br />

Drukkerij Sintjoris nv, Merendree<br />

België<br />

Medewerkers Niels Achtereekte,<br />

Jos van den Berg, Ronald Besemer,<br />

Frits Broekema, Cecile Bol, Ron<br />

Bulters, Appie Clermonts, Erik<br />

Damen, Dennis Dekker, Jan Doense,<br />

Henri Drost, Joost van den Dungen,<br />

Hermen Dijkstra, Ruben Eg, Sanna<br />

Marije van Elst, Willem Jaap van<br />

Essen, Jesse Frelink, Luc van Gaans,<br />

Jeroen van Heukelom, Barend<br />

Florijn, Gijs Hesselmans, Jan Jasper,<br />

Albert Jonker, Martin Kikkert, Dries<br />

Klontje, Stefan Koer, Martijn Koetsier,<br />

Wim Koevoet, Marjan Kok, Bram<br />

van Kolfschoten Stephan Lam, Ron<br />

Loontjens, Max Majorana, Erik Mundt,<br />

Corné Ooijman, Bram Peeters, Rena<br />

Postma, Marco van Ravenhorst,<br />

Linda Rettenwander, Wiebren<br />

Rijkeboer, Peter Simmers, Martin<br />

Smeets, Jelle Teitsma, Menno Valk,<br />

Louk Vanderschuren, Jeroen Vedder,<br />

Rik Veenhuijsen, Paul van ‘t Veer,<br />

Ruud Verkerk, Cees Visser, Jesse<br />

Voorn, Jurgen Vreugdenhil, Jan de<br />

Vries, André de Waal, Michel Weber,<br />

Jeroen Wierstra, Enno de Witt, Erwin<br />

Zijleman, Wil Zenhorst.<br />

Adres<br />

Postus 71, 7400 AB Deventer,<br />

email: redactie@platomania.nl<br />

Abonneren:<br />

Stort 20 euro’s op rekening<br />

ING bank 68.22.14.655 van Plato<br />

<strong>Mania</strong>, (10 nummers).<br />

Voor buitenlandse betalingen:<br />

IBAN NL67INGB0682214655<br />

BIC INGBNL2A<br />

Onder vermelding van naam en<br />

adres. Voor Belgische abonnees is<br />

het 30 euro voor 10 nummers i.v.m.<br />

hogere portokosten.<br />

<strong>Mania</strong> 312 verschijnt op 7 november<br />

68 platomania.nl • sounds-venlo.nl • kroese-online.nl • velvetmusic.nl • waterput.nl • de-drvkkery.nl • platenhuis-het-oor.nl • northendhaarlem.nl<br />

69


<strong>Mania</strong> <strong>311</strong><br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

Bestel nu in een van onze webwinkels<br />

mania klASSIEK <strong>311</strong><br />

ADRESSEN<br />

CONCERTO<br />

Utrechtstraat 52-60<br />

1017VP Amsterdam<br />

020 6235228<br />

info@concerto.nl<br />

www.concerto.nl<br />

Plato To Go – Gigant<br />

Nieuwstraat 377<br />

7<strong>311</strong> BR Apeldoorn<br />

Praamstra<br />

Keizerstraat 2<br />

7411 HG Deventer<br />

praamstra@platomania.nl<br />

PLATO<br />

Oude Ebbingestraat 41-43<br />

9712 HB Groningen<br />

050-3135055<br />

groningen@platmania.nl<br />

Klokkensteeg 14<br />

8011 XV Zwolle<br />

038-4225354<br />

zwolle@platomania.nl<br />

Vrouwensteeg 4-6<br />

2312 BZ Leiden<br />

071-5149689<br />

leiden@platomania.nl<br />

Voorstraat 35<br />

3512 AJ Utrecht<br />

030-2310826<br />

utrecht@platomania.nl<br />

www.platomania.nl<br />

KROESE<br />

Rijnstraat 31<br />

6811 EW Arnhem<br />

026-3705116<br />

arnhem@kroese-online.nl<br />

Molenstraat 126<br />

Nijmegen<br />

024-3221346<br />

nijmegen@kroese-online.nl<br />

www.kroese-online.nl<br />

SOUNDS<br />

Parade 66<br />

5911 CE Venlo<br />

077-3510625<br />

info@sounds-venlo.nl<br />

www.sounds-venlo.nl<br />

VELVET MUSIC<br />

Havik 7A<br />

3811Ex Amersfoort<br />

033-4621065<br />

amersfoort@velvetmusic.nl<br />

Maandereind 40<br />

6711AD Ede<br />

0318 615403<br />

ede@velvetmusic.nl<br />

Boterstraat 10<br />

1811 HP Alkmaar<br />

072-2200205<br />

alkmaar@velvetmusic.nl<br />

Rozengracht 40<br />

1016NC Amsterdam<br />

020-4228777<br />

amsterdam@velvetmusic.nl<br />

Vriesestraat 110<br />

3<strong>311</strong> NS Dordrecht<br />

078-6141481<br />

dordrecht@velvetmusic.nl<br />

Tolbrugstraat 12<br />

4811 WN Breda<br />

076-5212569<br />

breda@velvetmusic.nl<br />

Oude Binnenweg 121A<br />

3012 JC Rotterdam<br />

010-4134423<br />

rotterdam@velvetmusic.nl<br />

Nieuwe Rijn 34<br />

2312 JE Leiden<br />

071-5128157<br />

leiden@velvetmusic.nl<br />

Voldersgracht 3<br />

2611 ET Delft<br />

tel. 015-2133020<br />

delft@velvetmusic.nl<br />

Boekhandel Broekhuis<br />

Wemenstraat 45<br />

7551 EW Hengelo<br />

hengelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Markstraat 12<br />

7511 GD Enschede<br />

enschede@boekhandelbroekhuis.nl<br />

Koornmarkt 24<br />

7607 HZ Almelo<br />

almelo@boekhandelbroekhuis.nl<br />

www.boekhandelbroekhuis.nl<br />

De Waterput<br />

Bosstraat 36<br />

4611 ND Bergen op Zoom<br />

Tel 0164-237418<br />

info@waterput.nl<br />

De Drukkerij<br />

Markt 51<br />

4331 LK Middelburg<br />

Tel 0118 886 874<br />

muziek@drukkerijmiddelburg.nl<br />

North End Haarlem<br />

Marsmanplein 19<br />

2025 DT Haarlem<br />

023-5375745<br />

www.northendhaarlem.nl<br />

‘t Oor<br />

Leeuwenstraat 44<br />

1211EW Hilversum<br />

035-6216579<br />

hilversum@platenhuis-het-oor.nl<br />

Brouwerstraat 10<br />

1315BP Almere Stad<br />

036-5302306<br />

almere@platenhuis-het-oor.nl<br />

www.platenhuis-het-oor.nl<br />

ELLEN TEN DAMME<br />

Berlin<br />

N<br />

HOZIER<br />

Hozier<br />

LEONARD COHEN<br />

Popular Problems<br />

LUISTERTRIPS<br />

MARIANNE FAITHFULL<br />

Give My Love To London<br />

RISKDISC<br />

grand cru<br />

EMIL LANDMAN<br />

Colours And Their Things<br />

PERFUME GENIUS<br />

Too Bright<br />

www.velvetmusic.nl<br />

De <strong>Mania</strong> is ook verkrijgbaar bij:<br />

TWEEDY<br />

Sukierae<br />

SOFIE WINTERSON<br />

Wires<br />

FLYING COLOURS<br />

Second Nature<br />

JUSTIN TOWNES EARLE<br />

Single Mothers<br />

Poort Music<br />

Voorstreek 6<br />

8911 JN Leeuwarden<br />

Mollema Music World<br />

Voorstraat 11<br />

8801 KZ Franeker<br />

Jan Cas Sombroek<br />

Havenstraat 3<br />

1131 BS Volendam<br />

Music machine<br />

Paardestraat 11<br />

6131 HA Sittard<br />

Pieter v. Os<br />

Snellestraat 44<br />

5211 EN ‘s-Hertogenbosch<br />

Blue Music<br />

Oude straat 24<br />

8261 CP Kampen<br />

Evelyn Novacek<br />

Meint Veningastr. 132<br />

9601 KJ Hoogezand<br />

Hekman Muziek<br />

Torenstraat 34<br />

9671 EE Winschoten<br />

Cd-Teek<br />

Kleine Berg 52<br />

5611 JV Eindhoven<br />

Velvet/Paagman<br />

Frederik Hendriklaan 217<br />

2582 CB Den Haag<br />

Popeye<br />

Drienerstraat 9<br />

7551 HJ Hengelo<br />

Free Music Hi Fidelity<br />

Turfmarkt 12<br />

2801 HA Gouda<br />

Satisfaction<br />

Oranje Nassaustraat 29<br />

6411 LE Heerlen<br />

CD-Kiosk<br />

De Schakel 3<br />

5341 CM Oss<br />

Get Back Music<br />

Voorstraat 18<br />

3<strong>311</strong> ER Dordrecht<br />

SONNY KNIGHT AND HIS FLYING LOTUS<br />

OASIS<br />

CECILIA BARTOLI<br />

FABULOUS LAKERS You’re Dead<br />

(What’s the Story) St. Petersburg<br />

I’m Still Here<br />

Morning Glory<br />

70 71

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!