You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Pop & Rock<br />
Bestel nu in een van onze webwinkels<br />
ANDY BURROWS<br />
Fall Together Again CD LP<br />
(PIAS/Rough Trade)<br />
Multi-instrumentalist Andy Burrows heeft als drummer carrière gemaakt<br />
bij grote Britse bands als Razorlight en We Are Scientists. Als songwriter<br />
zat hij bepaald niet stil en was hij onder andere medeverantwoordelijk<br />
voor Razorlights wereldhit America. Met Fall Together Again levert hij zijn tweede soloalbum<br />
album af en, net als op het voorgaande album, neemt hij weer het leeuwendeel van het<br />
instrumentarium voor zijn rekening. Het resultaat is verbluffend mooi. Met zijn plezierige<br />
stem loodst hij de luisteraars door een mooi geproduceerde plaat met zeer sterke songs<br />
die invloeden ontlenen of doen denken aan Paul McCartney, Crowded House en Ben Folds.<br />
Vooral All This I’ve Heard Before laat een veelzijdige Burrows horen: iemand die in staat is<br />
om aanstekelijke popmuziek te combineren met interessante muzikale wendingen. Het enige<br />
minpunt aan dit album is de lengte. Na elf liedjes, die 35 minuten in beslag nemen, is het<br />
gedaan. Veel te kort! (Luc van Gaans)<br />
t<br />
S<br />
a<br />
p<br />
e<br />
l<br />
p<br />
l<br />
a<br />
a<br />
t<br />
j<br />
e<br />
s<br />
JULIAN CASABLANCAS & THE VOID<br />
Tyranny CD<br />
(Kobalt/V2)<br />
De wegen van Julian Casablancas zijn nog altijd vrij ondoorgrondelijk.<br />
Op de eerste platen van The Strokes ging dat gepaard met een<br />
onweerstaanbare charme op muzikaal vlak, maar de laatste jaren heeft<br />
dat opvallend weinig opgeleverd. Zijn mierzoete soloplaat en die slaapverwekkende laatst van<br />
The Strokes kunnen we in ieder geval niet tot de hoogtepunten uit zijn carrière rekenen. Geldt dat wel voor<br />
zijn nieuwste project. Niet echt, tenzij je een hoge mate van ontoegankelijkheid een verdienste wilt noemen.<br />
Het vliegt letterlijk alle kanten op, wat zowel zijn voor- en nadelen heeft. Als geheel is het simpelweg een te<br />
lang en wisselvallig album. Daar staat tegenover dat er momenten zijn waarop Casablancas zich nog steeds<br />
een prikkelend muzikaal fenomeen toont. Zoals in het verontrustende Father Electricity bijvoorbeeld, waarop er<br />
ineens een fraai staaltje afro-jazz tevoorschijn komt. Vlak voor het einde biedt Nintendo Blood ook nog even<br />
een welkom lichtpunt. Aan ideeën geen gebrek, maar de manier waarop die vorm krijgen mag wat minder<br />
vrijblijvend. (Martijn Koetsier)<br />
DATSUNS<br />
Deep Sleep CD LP<br />
(V2)<br />
Het zesde studioalbum van The Datsuns kwam tot stand in Auckland. De band bestaat<br />
sinds 1995, maar sinds 2000 onder de naam The Datsuns. De leden wonen inmiddels<br />
verspreid over de wereld en het is uniek dat ze af en toe op dezelfde plaats zijn. Ze<br />
hebben ook allemaal elders verplichtingen, maar als ze dan samen zijn, maken ze ook muziek en nemen die<br />
op. Invloeden als Deep Purple en Blue Oyster Cult zijn weer duidelijk te horen. Omdat ze zo ver van elkaar<br />
vandaan wonen, duurde het twee jaar voor ze weer een album uit zouden brengen. Hun muziek klinkt<br />
enthousiast, zwaar psychedelisch en geworteld in de jaren zeventig. De hoes is fraai, van een Franse comicartiest,<br />
die ze wisten op te sporen en die zijn werk aan hun beschikbaar stelde. Het album kwam tot stand in<br />
tien dagen en daarom klinkt het zo goed. Prima album. (Erik Mundt)<br />
Popular Problems<br />
grand cru<br />
LEONARD COHEN<br />
CD LP+CD<br />
(Columbia/Sony Music)<br />
Jongetjes zijn we, allemaal. Jongetjes<br />
die moeten leren het ‘slow’ te doen.<br />
Nee, niet alleen ‘dat’, maar vooral<br />
gewoon leven. Of we nu twintig, veertig of zestig<br />
zijn, we kunnen allemaal leren van Leonard Cohen,<br />
inmiddels tachtig, maar ach, Cohen was altijd al<br />
een man tussen jongetjes, zelfs ten tijde van zijn<br />
debuut. Dat hij nu met wandelstok poseert op de<br />
hoes van Popular Problems doet daar niets aan af,<br />
sterker, Cohen klinkt vitaal als altijd, want ‘It’s not<br />
because I’m old, it’s not the life I’ve led, I always liked<br />
it slow, that’s what my mama said’. Met Slow zet<br />
Cohen gelijk de toon voor een album dat aangenaam<br />
voortkabbelt, maar zodoende meer en meer onder<br />
de huid kruipt. De soms eigentijdse productie krijgt<br />
gelukkig nergens de overhand, de baritonstem<br />
klinkt hooguit nog wat donkerder, maar verder is<br />
Popular Problems volkomen tijdloos. Zoeken naar<br />
prijsnummers is volkomen zinloos, elk nummer is<br />
in de roos, maar wie naar het begin van Did I Ever<br />
Love You kan luisteren zonder een brok in de keel<br />
te krijgen, heeft een hart van steen. Cohens stem<br />
vertoont meer en meer gelijkenis met die van Bob<br />
Dylan en eerlijk gezegd is Dylan zo’n beetje de enige<br />
die zich kan meten met Cohen – Neil Young maakt al<br />
jaren platen die weliswaar niet slecht zijn, maar niet<br />
beklijven. En juist dat doet Cohen wel. ‘You got me<br />
singing the Hallelujah song’ zingt hij in slotnummer<br />
You Got Me Singing, met een knipoog naar wat in<br />
elk geval zijn meest gecoverde nummer is, waarna<br />
de luisteraar vol hunkering terugkeert naar het<br />
eerste nummer, ‘just to make it last’. (Henri Drost)<br />
6<br />
7
Change language