You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
eissues<br />
POP GROUP<br />
We Are Time<br />
CD LP Cabinet Of Curiosities CD<br />
LP Curiosities 2CD<br />
De dissonante klanken waarin The Pop group eind<br />
jaren zeventig haar onvrede met de boze buitenwereld<br />
verpakte – een brouwsel van minimale, avantgardistische<br />
dubfunk met weinig structuur, laat staan<br />
pop (o ironie) – leverde zowaar een culthitje op: She<br />
Is Beyond Good An Evil van de debuutelpee Y (1979).<br />
Dit is hier te vinden in een niet eerder gereleasde,<br />
vroege versie op de schijf met een kabinet aan<br />
curiositeiten maar eigenlijk is The Pop Group’s gehele<br />
‘oeuvre’ curieus. We Are Time, voor het eerst op<br />
cd, is samengesteld uit vroege studiospul en live,<br />
krakkemikkig zoals het de Do It Yourself-ethiek betaamt<br />
en voordat de studio ‘begrepen’ werd. Een soort<br />
prequel dus. Mark Stewart richtte na het korte bestaan<br />
(slechts twee officiële elpees) zijn The Maffia op, Gareth<br />
Heavy<br />
ALICE COOPER<br />
Raise The Dead – Live From Wacken<br />
2CD+DVD 2CD+Bluray<br />
Het Wackenfestival is al jaren een vaste<br />
naam in het jaarlijkse Europese festivalprogramma.<br />
Over het algemeen zijn de optredens dik voor elkaar<br />
en dat geldt zeker voor dit concert van Alice Cooper<br />
uit 2013. De set zit vol klassiekers als Hello Hooray,<br />
Billion Dollar Babies en Welcome To My Nightmare<br />
maar ook wat later werk als I’ll Bite Your Face Off en<br />
Dirty Diamonds. Naast de latere hit Poison, valt het op<br />
dat Alice een aantal covers in zijn set gooit in de vorm<br />
van Break On Through en My Generation. Leuk en zeker<br />
niet misplaatst, maar een man van zijn statuur heeft<br />
dat niet nodig. Uncle Alice heeft genoeg materiaal om<br />
uit te putten. Bijgevoegde dvd is leuk om naar te kijken<br />
en natuurlijk komen alle klassieke scènes weer voorbij.<br />
Het is echter vooral het muzikale optreden dat de show<br />
steelt! (Hermen Dijkstra)<br />
44<br />
Sager ondernam Rip, Rig & Panic (met Neneh Cherry)<br />
en Simon Underwood ging bassen bij Pigbag. Nick<br />
Cave zou na het horen van The Pop Group nooit meer<br />
dezelfde zijn. (Albert Jonker)<br />
SUN RA AND HIS ARKESTRA<br />
In The Orbit Of Ra<br />
2CD 3LP<br />
Sun Ra was een van de meest<br />
enigmatische en onnavolgbare<br />
jazzmuzikanten die het genre heeft gekend. De<br />
hypervrije en soms psychedelische jazz van Sun Ra’s<br />
Arkestra valt eigenlijk niet in een genre te duwen.<br />
In The Orbit Of Ra is een prachtige dubbelaar, die<br />
de belangrijkste periode van Sun Ra’s Arkestra<br />
chronologisch bestrijkt – vanaf eind jaren vijftig tot<br />
begin jaren tachtig. Alle nummers zijn geremasterd<br />
vanaf de originele tapes, wat een zeer coherente<br />
kwaliteit oplevert. Een ijzersterke compilatie. (Rik<br />
Veenhuijsen)<br />
THRESHOLD<br />
For The Journey<br />
CD 2LP<br />
Het album March of Progress uit 2012<br />
was door de terugkeer van zanger<br />
Damian Wilson een nieuwe start voor Threshold.<br />
De band leverde met voormalig zanger Andrew<br />
McDermott steevast kwaliteit af maar de albums na<br />
Critical Mass (2002) konden nauwelijks nog verrassen.<br />
Het uitbundige, geschoolde stemgeluid van verloren<br />
zoon Wilson zorgt ook op For The Journey weer<br />
voor een verkwikkend element in het melodieuze<br />
progmetalgeluid van de groep. Het is goed te horen<br />
dat de groep beter op elkaar is ingespeeld en het<br />
melodieuze element is nog beter vertegenwoordigt.<br />
Klapstuk is het fraai uitgesponnen The Box maar<br />
bijvoorbeeld ook opener Watchtower of the Moon,<br />
Unforgiven en Autumn Red laten de groep op<br />
haar melodieuze best horen. Inclusief twee sterke<br />
bonustracks is dit voor de liefhebbers van progressieve<br />
metal weer een uur lang genieten geblazen. (Dries<br />
Klontje)<br />
ELECTRIC WIZARD<br />
Time To Die CD / 2LP<br />
(Caroline/Universal)<br />
CD LP<br />
Vorig jaar had Jus Osborn van Electric Wizard nog de eer om het fameuze<br />
Roadburn te cureren. Of andersom eigenlijk, want met meer dan twintig jaar<br />
doomgeschiedenis achter de rug is het een belangrijke pijler voor het genre. Een<br />
genre waarin bands als Yob en Pallbearer dit jaar al interessante platen uitbrachten en het is goed om<br />
te horen dat oude rotten als Electric Wizard wat betreft kwaliteit nog steeds mede bepalen hoe hoog<br />
de lat ligt. De riffs zijn nog altijd traag als dikke stroop, waarbij het occulte zoals al jaren een welkome<br />
tekstuele bron van inspiratie vormt. Als fan van de band wil je natuurlijk ook niets anders horen, al is<br />
het indrukwekkend om te merken dat de Engelse band het eigen geluid nog steeds verder weet uit te<br />
diepen. (Martin Koetsier)<br />
MONOMYTH<br />
Further<br />
CD LP<br />
(Suburban)<br />
Vier nummers spacerock in 48 minuten, klinkend als de befaamde Duitse<br />
krautrockgroep Can maar dan zonder al die ongein en met een sterke focus op de<br />
repeterende groove. Oftewel: alsof de mannen van Queens Of The Stone Age zich<br />
volledig bekeerd hebben tot de krautrock, zich daarna hebben opgesloten in de Hansa studio’s om onder<br />
leiding van de befaamde engineer Conny Plank en Ashra’s Manuel Göttsching en met medewerking<br />
van King’s X bassist Dug Pinnick een potje modern groovende postspacerock neer te zetten. Het is<br />
kortom magnifiek wat onze vier Hollandse vrienden presenteren op hun tweede release Further. Het<br />
thema van deze plaat is beweging: reizen, ontdekken, onderzoeken. En wel naar en in deep space waar<br />
Monomyth wat mij betreft vanaf nu de sleutel tot de spacerockhemel beheert. Wie de volle achttien<br />
minuten van afsluiter en topnummer 6EQUJ5 doorstaat en daar maar niet van genoeg kan krijgen, wordt<br />
in die spacerockhemel binnengelaten en mag zich voor eeuwig wentelen in deze hypnotiserende en<br />
verslavende muziek. See you in Monomyth heaven! (André de Waal)<br />
SANCTUARY<br />
The Year The Sun Died<br />
CD 2LP<br />
heavy<br />
Zware Jongens<br />
(Century Media)<br />
Nu de toekomst van Nevermore door het vertrek van gitarist Jeff Loomis onzeker<br />
is geworden hebben zanger Warrel Dane en bassist Jim Sheppard besloten om<br />
Sanctuary nieuw leven in te blazen. De groep leverde met Refuge Denied (’87)<br />
en Into The Mirror Black (’90) twee trashy en progressieve powermetal klassiekers af om vervolgens<br />
in 1995 in gewijzigde vorm als Nevermore een doorstart te maken. The Year the Sun Died klinkt<br />
geïnspireerd en verrast in die zin dat er nauwelijks wordt terug gegrepen op eerder werk. De chemie<br />
tussen gitarist Lenny Rutledge en Warrel Dane, die samen verantwoordelijk zijn voor het sterke en<br />
afwisselende songmateriaal, blijkt na al die jaren nog steeds aanwezig te zijn. Met uitzondering van het<br />
uit duizenden herkenbare stemgeluid van Dane (die hier trouwens wel stukken lager zingt dan toen) is<br />
de groep wel een stuk transparanter en melodieuzer te werk gegaan. Hierdoor kan dit derde Sanctuary<br />
album in grote lijnen omschreven worden als een minder progressieve versie van Nevermore. (Dries<br />
Klontje)<br />
45
Change language