1dy54n4

automotive edition |
automotive helmond
internationaal maar ook
nationaal city promoter!
maart 2014 - 4,95
helmondmagazine.nl
rans Lipman
Annemiek
Arnoldus
van tosti tot
kreeft, dát
vind ik zo
leuk aan De
Warande!
auto’s waren
altijd in mijn
leven
Ad Klaasen
Ik ben trots op
Helmond en dat
draag ik uit
Cacaofabriek
de nieuwe
creatieve
hotspot van
helmond
Marlene
Drouen
‘
ik hou van
mensen die een
passie hebben
Verkiezingen
19 maart is het
zover. we kunnen
dan stemmen voor
een nieuw helmond
Theo
Inniger
voor mijn zijn
helmonders
brabantse
amsterdammers

glennis grace
live in concert
12 april - 20:15
pluk van de petteflet
26 maart 13:30 & 16:00
krommE steenweg 29
5707 CB - helmond
0492-587000
www.theaterspeelhuis.nl
vrijdag
(HUGO CLAUs)
de spelerij
03 april - 20:15
liefde half om half
henriette tol e.a.
13 maart - 20:15
t.r.a.s.h. we must be willing
to let go &giRl29
25 maart - 20:15
cristina branco
idealist
06 april - 14:30

ugur ozdemir
EDITO
edito
Bij het verschijnen van het decembernummer
zaten we nog volop in de duisternis. De
welbekende donkere dagen voor kerst. Donkere
dagen, niet in de zin van somber, maar sfeervol
en warm. En warm is het gebleven.
De winter heeft zich tot nu toe nog
niet van zijn strengste kant laten
zien. Zou het een ontwikkeling in
het klimaat zijn? Ik weet het niet.
Het weer blijft altijd iets waar je
geen grip op hebt.
City of Smart Mobility
Wel heb ik sinds een aantal weken
een goed zicht op de automotive
campus. Een aantal bomen aan de
Europaweg is gekapt en daardoor
lijken de gebouwen van deze
campus ineens dichterbij te staan.
Dat is niet voor niets. De automotive
campus heeft zoveel voor Helmond
te betekenen. Daarom besteden we
daar in deze editie extra aandacht
aan. Het zichtbaar maken van
Helmond als City of Smart Mobility.
Automotive Helmond staat nu al
nationaal en internationaal bekend
als de plek waar de nieuwste
uitvindingen en de mooiste ideeën
op het gebied van mobiliteit vorm krijgen.
Grote merken als BMW, Audi, Toyota en Kia
laten hier hun nieuwste modellen testen. Het
mag duidelijk zijn dat dit veel nationale en
internationale dynamiek in de stad met zich mee
brengt. Nieuwe bezoekers en inwoners die naar
Helmond komen. Automotive zorgt mede voor
extra bedrijvigheid en extra kansen voor de stad.
Die kansen worden zichtbaar in alle lagen van
onze samenleving. Ik merk dat er steeds meer te
beleven is in onze stad. Een stad met een prima
wegennet, een goed centrum, een groot scala
aan restaurants, met meer en meer aandacht
voor architectuur, kunst en cultuur. Allemaal
ontwikkelingen die voorlopig nog niet op z’n
eind zijn!
Cacaofabriek
Dat kunst en cultuur belangrijke ankers in de
stad zijn, zie ik bijvoorbeeld aan het Speelhuis
en het Kunstkwartier. Maar ik kijk nu al uit
naar de opening van de nieuwe Cacaofabriek.
Binnenkort zijn we in de stad een veelzijdige
culturele hotspot rijker. Een plek waar iedere
dag wel wat te beleven is. Maar ook een plek
waar je in een prachtige ambiance koffie of
thee kunt drinken, waar je kunt lunchen, kunt
dineren. Ik weet zeker dat de Cacaofabriek nog
meer kleur gaat geven aan de stad. Die kleur
komt niet alleen met het verdwijnen van de
eerder genoemde donkere dagen van de winter,
maar ook het Speelhuis, het Gemeentemuseum,
de Cacaofabriek, de winkeliers en de horeca in
het centrum hebben hier een belangrijk aandeel
in.
Ik geloof dat Helmond aan haar inwoners,
maar ook aan alle nationale en internationale
bezoekers flink wat te bieden heeft.
Oh ja, vergeet niet om te gaan stemmen op
19 maart. Wij stemmen voor een nóg mooier
Helmond.
U. Ozdemir
maart 2014
3

© Fiep Amsterdam bv; Fiep Westendorp Illustrations

colofon
contributors
colofon
www.helmondmagazine.nl
eindredacteur
Isabelle Ruyters
fotograaf
Hans Boymanns
junior editor
Jolien Maas
hlmnd magazine is een kwartaal
stadsmagazine voor helmond
de plaetse 178, 5708 zj helmond
Hoofdredacteur
Vormgeving & Ontwerp
ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl
met medewerking van
peter van deursen
Communicatieadviseur Isabelle
Ruyters heeft een hart voor
bladen maken. Iedere nieuwe
editie moet weer ‘de beste en de
mooiste’ worden. Voor haar is
het belangrijk dat het HLMND
Magazine een boeiend en
kloppend geheel is. Iets moois
maken, dáár draait het om.
Hans Boymanns is geboren
en getogen in Mierlo-Hout.
Sinds 2001woont hij in
Brandevoort. Fotografie is
zijn grote passie. Onlangs
heeft hij zijn vakopleiding aan
de fotovakschool in Boxtel
afgerond. Als trotse Helmonder
vindt hij het een voorrecht om
bij te kunnen dragen aan
HLMND Magazine.
www.hansboymanns.nl
Jolien vindt het erg leuk om te
schrijven voor een magazine
dat alleen bij Helmonders op de
deurmat valt. Ze woont al bijna
haar hele leven in Dierdonk.
Daar heeft ze een hele plezierige
jeugd gehad met haar ouders,
haar broer en veel vrienden en
vriendinnen. Sinds een paar jaar
woont ze in Nijmegen, waar ze
Nederlands studeert.
Eindredacteur
isabelle ruyters
redactie@helmondmagazine.nl
INTERIEURFOTOGRAFIE
Daniëlle Verbeek
REDACTEUR
Marije Goris
distributie
Erik Jager
Fotografie
ugur ozdemir, kasper van ‘t hoff
daniëlle verbeek, rachel gruijters
hans boymanns, gerard van hal
Tekst
romy van der sande, hans horsten,
jolien maas, jeroen wolbers,
franka van beeck, marije goris,
udo holtappels, koen chatrou
Distributiecoördinator
erik jager
distributie@helmondmagazine.nl
Advertenties / Sales
sales@helmondmagazine.nl
Social Media
www.twitter.com/hlmndmagazine
www.facebook.com/helmondmagazine
Drukwerk
drukkerij gewa b.v. b.a.
hoge mauw 130, 2370
arendonk - belgië
Coverfoto
ugur ozdemir
Sinds 2009 is Daniëlle zelfstandig
fotografe voor voornamelijk
interieur- en bedrijfsfotografie.
Met veel enthousiasme en passie
is zij aan het werk. Omdat ze
daardoor op veel plaatsen in de
stad komt, heeft ze steeds meer
binding met Helmond. Ze vindt
het top dat ze mag bijdragen
aan de fotografie van
HLMND Magazine.
www.perfectief-foto.nl
De wieg van Marije Goris-Aerts
stond in Helmond. Bij haar
geboorte had ze al een boek in
haar hand. Ze houdt van lezen,
schrijven en taalspelletjes. Ze
is al bijna 25 jaar een van de
organisatoren van het succesvolle
Literair Café in Helmond. Aan
HLMND-magazine heeft ze haar
hart verpand.
Erik Jager had nooit gedacht
dat hij na zijn pensionering
nog distributiecoördinator zou
worden. Erik is een bevlogen
netwerker en dat is heel zinvol
bij deze taak. Het is voor hem
steeds een uitdaging om met
een team van zo’n 15 bezorgers
ervoor te zorgen dat HLMND
Magazine op tijd op de mat ligt.
copyright
niets uit deze uitgave mag
openbaar worden gemaakt of worden
gereproduceerd door middel van druk,
fotokopie, film, internet of op welke
andere wijze dan ook zonder voorafgaande
schriftelijke toestemming van de redactie.
onze website
wordt gehost door:
threvon internet services
HLMND Magazine
is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac.
Download de PDF op:
www.helmondmagazine.nl
onder het menu download.
maart 2014
5

maart editie 2014
Inhoud
maart 2014
- 03 -
EDITO
Van onze hoofdredacteur
- 05 -
Colofon &
Contributors
- 10-
BINNENKIJK
Eerste Haagstraat
- 18 -
serie interview
Blond haar, blauwe ogen en een designertas,
gaat het stereotiepe ook op voor deze zes
dames die verknocht zijn aan hun
Mini of Fiat500?
- 34 -
ANNEMIEK ARNOLDUS
Chefkok Paviljoen De Warande
geniet van tosti tot kreeft.
- 44 -
MIRANDA VAN DEN BROEK
Het werk van een kandidaat-notaris
bij leven, liefde en dood.
- 48 -
maarten steinbuch
Een opknapboerderij en een Tesla.
- 58 -
IERLAND
Door de ogen van
een ‘Helmondse’ Ierse,
Joan Munnich-Keegan
14
COVERSTORY
FRANS LIPMAN
Al zo lang hij weet, staat zijn leven in het teken van
de heilige koe. Frans lééft voor auto’s, maar zijn
talent zit ook in het stimuleren van de mensen om
zich heen. “Het maximale uit jezelf halen, en uit
anderen. Daar kom je uiteindelijk verder mee.
Geen automatische piloot. Nooit.”
7

‘BUILDING A
FUTURE IN
AUTOMOTIVE’
Vandaag de dag willen we mobiel zijn. Zonder files,
parkeerproblemen, ongelukken en onnodig oponthoud.
De oplossing kun je alleen in nieuwe wegen zoeken.
Maar dat loopt nogal in de kosten en het is zo zonde van
het groen om ons heen. Wat nodig is zijn oplossingen die
slim, snel, veilig en schoon zijn. In Helmond hebben we
de drive om die te vinden. En bij die woorden, voegen we
daden. Al jaren.
Om ons heen hebben we de kennis en kunde verzameld
om de wereld te verbazen op het gebied van slimme
mobiliteit. We zorgen ervoor dat de automotivebranche
en de mobiliteitswereld elkaar vinden. En bieden vaste
grond aan de Automotive Campus, waar bedrijven,
onderzoeks-instellingen en onderwijs samenwerken
aan slimme mobiliteitsoplossingen. Als stad willen we
een proeftuin zijn, een kraamkamer, maar vooral ook
een aanjager die continu vooruit blijft kijken op zoek
naar verbeteringen. Zo zou ook de oplossing voor het
wereldwijde fileprobleem straks wel eens gewoon uit
Helmond kunnen komen. Dat idee, daar worden we in
Helmond blij van.
Dat houdt ons gedreven.
Join Us

maart editie 2014
Theo Inniger
Na vijftien jaar directeur te zijn geweest
van Het Speelhuis, neemt hij binnenkort
afscheid van zijn geliefde theater. Theo
Inniger kijkt met HLMND Magazine terug
op zijn werk in Helmond, het succes van
het intieme theater, maar ook de zwarte
dag in december 2011, de verhuizing naar
de prachtige kerk en de altijd goede sfeer
met de artiesten.
Een bijzonder gesprek over hoe Theo via
een omweg in de culturele wereld terecht
kwam, hoe hij als Amsterdammer steeds
meer in Brabant werkte, hoe hij een mooie
carrière opbouwde en nu het Speelhuis
aan de volgende generatie
30
overlaat.
- 62-
JOLANDA van gennep
Inhoud
Een passie voor voeding en gezondheid.
- 66 -
stembureaus
Stembureaus door de jaren heen.
Is er nu echt zo veel veranderd?
- 70 -
AD klaasen
“Aan de zijlijn staan is niets voor mij.”
DE cacaofabriek
Leuke nisjes, bijzondere hoekjes
en mooi uitgelichte details. In
alles straalt de Cacaofabriek
gastvrijheid uit. Het is de ideale
ontmoetingsplek.
DANIQUE
DE BONT
Een dertienjarige
Helmondse die dans
studeert aan het
Haagse Koninklijk
Conservatorium.
“De jaarlijkse
beoordeling is
heel belangrijk.
Als het niet goed
is, moet je van het
Conservatorium
af.”
Automotive
Inez van Poppel is vanuit de gemeente
Helmond, zo verweven met de Automotive
Campus, dat ze er écht alles van weet.
Ze krijgt ze er nooit genoeg van en dat
enthousiasme weet ze
over te brengen!
38 52
JOHN
Raaijmakers
Een echte Helmondse
makelaar: John
Raaijmakers weet
als geen ander
hoe Helmond en
de Helmondse
woningmarkt
eruit zien. Hoe hij
terecht kwam in de
makelaardij en hoe
logisch en passend
zijn weg blijkt te zijn.
74 78
- 82 -
ger jacobs
“Schoolmeester, het is een geuzennaam
die het best bij mij past.”
- 86 -
elkerliek
Elkerliek nieuwe stijl.
Een mensgericht gezicht.
- 90 -
Marlène drouen
Helmond als voorbeeldstad
voor anderen.
- 94 -
evelien kieboom
Haar multiculturele wijk
maakt haar rijk.
- 98 - Boekenrubriek
- 100 - Kunst- en cultuuragenda
- 103 - Verkiezingen
- 104 - GroenLinks
- 108 - VVD
- 112 - PvdA
maart 2014
9

1e haagstraat
helmond west
schoolhuis
Jacqueline van de Ven en Wim Raaijmakers
In de 1e Haagstraat in Helmond West staat een klassiek
huis, zowel binnen als buiten karakteristiek. Het is gebouwd
in 1917, als woning voor meester Leenhouwers, het hoofd
van de Antoniusschool, de lagere jongensschool. Eind
jaren vijftig werd dit herenhuis gesplitst in een beneden- en
bovenwoning. In maart 1974 namen Jacqueline van de Ven
en Wim Raaijmakers als pasgetrouwd stel hun intrek in de
benedenwoning. Met respect hebben ze zoveel mogelijk
het karakteristieke in ere gehouden. In 2010 kwam het
pand op de gemeentelijke monumentenlijst.
10
Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).
maart 2014

innenkijk
Kamers en suite. Dat wil zeggen: de woonkamer bestaat uit een voor- en
achterkamer, gescheiden door een doorgang met ingebouwde kasten. De
schuifdeuren zijn vervangen door gordijnen. De voorkamer is uitgebouwd
met een erker en schoorsteenmantel. Kenmerkend zijn het vele glas-in-lood
met Art Déco motieven en de gestucte plafonds. Het interieur bevat veel
eerlijk en blank hout: de vloeren, banken, kasten, piano en harmonium. Niet
vreemd, Wim is nazaat van de familie van Raaijmakers Houthandel.
foto danielle verbeek
maart 2014
11

1e haagstraat
helmond west
Jacqueline en Wim
houden van een
ouderwetse sfeer,
met geërfd klassiek
meubilair en
portretten van beide
overgrootouders
in de voorkamer.
Overal hoekjes met
unieke tafereeltjes en
verzamelingen.
De tand des tijds liet
in dit huis van bijna
100 jaar ook haar
sporen na. Al ruim elf
jaar is Mello zichtbaar
en hoorbaar aanwezig.
Een rasechte Grote
Witte Kees, die
vroeger figureerde
op het leesplankje. ’s
Nachts rust hij in de
luie stoel, achter in
de gang.
12
maart 2014

BINNENKIJK
Een grote woonkeuken, een heerlijke plek om te koken,
van gezonde maaltijden te genieten en gezellig bij te
kletsen. Waar nu de tafel staat, was vroeger de schouw met
het fornuis. Nu is het een sfeervolle nis.
Jacqueline werkt het liefst aan de keukentafel waar ze haar
spullen van school De Hilt kan uitspreiden. Muziekje erbij,
lekker licht. Het grenen meubilair is heel lang geleden op
maat gemaakt. In 1988 werd het ‘zulten’ aanrecht vervangen
door nieuw keukeninterieur. Wat goed is, is goed!
Glas-in-lood klapdeuren scheiden het voorhalletje
af van de gang, met nog de originele granitovloer.
Het klassieke trappenhuis is nu de opgang naar de
bovenwoning. Vandaar dat een muur de gang en de
hal scheidt.
maart 2014
13

frans lipman
automotive helmond
“Ik hou van
doorrijden.”
14
maart 2014

frans lipman
cover interview
Auto’s, ze kunnen iemands leven volledig beheersen. Mooie auto’s, bijzondere auto’s,
oudere auto’s, maar ook vrachtauto’s en zelfs vuilniswagens. Voor Frans Lipman vormen
ze de rode draad in zijn leven, vanaf zijn eerste herinneringen tot nu. Frans is directeur
van de Helmondse vestiging van Benteler Engineering Services. “Ik vond ‘andere’ auto’s
meestal leuker dan de standaardmodellen. Daarin kwam het creatieve, het innovatieve
in mij naar boven, het anders kijken. Reed iedereen in een Golfje, dan koos ik de Saab.
Oldtimers, prachtig. Nu rijd ik een Porsche. Ik hou van doorrijden!”
FRANS
foto ugur ozdemir
tekst udo holtappels
Vroeger al, op weg naar familiefeestjes
in Leidschendam, vanuit Almelo,
speelde Frans spelletjes met zijn vader:
auto’s raden. “In die tijden waren auto’s
meer onderscheidend en kon je een
model herkennen aan de koplampen of
een spiegel. Dat is nu niet meer. Het
zorgde ervoor dat ik automonteur of
medewerker van de Wegenwacht wilde
worden. En dan vooral het laatste,
omdat het een combinatie van techniek
was en mensen helpen.
Zuidoost-Brabant
Ik tref Frans Lipman (52), directeur van
de Helmondse vestiging van Benteler.
Over een paar dagen wordt dit gebouw
officieel geopend door minister Kamp
en de Duitse directeur en naamgever
van Benteler Group, Hubertus Benteler.
Een gezonde spanning is voelbaar in het
gebouw. Hij strijkt nog even een plooi
in de vloerbedekking recht en veegt
over een vlekje op een raam. Alles is
met Duitse ‘gründlichkeit’ aangepakt,
zo lijkt het. “Nou, dat is misschien voor
ons Nederlanders zo, maar onze Duitse
collega’s hebben écht een hoge standaard
wat dat betreft. Ik ben er natuurlijk trots op
dat deze autoriteiten hierbij aanwezig zijn.
Ook al zijn we maar een klein onderdeel
van Benteler Group (zeven miljard omzet,
26.000 medewerkers). Dit laat zien dat
we ertoe doen en wat ons belang is voor
de auto-industrie in Nederland. En dat de
minister van Economische Zaken hier is,
ja, in Zuidoost-Brabant gebeurt het toch.
Hier worden de handen uit de mouwen
gestoken. Iets maken kunnen we in deze
regio als geen ander. Daarmee verrassen
we onze klanten keer op keer. En voor ons
geldt daarbij: we kunnen ook innovatieve
producten bedenken.”
Kartrekker voor automotive
De Helmondse Automotive Campus lijkt
leeg. Het oude Volvo Car-gebouw ligt sinds
enige tijd tegen de vlakte. De laatste restjes
van wat eens het paradepaardje was van
de automobielindustrie zijn verdwenen.
Het heeft de weg vrijgemaakt voor de
toekomst, voor nieuwe bedrijvigheid.
Helmond en automotive, een oude liefde
die nieuw leven wordt ingeblazen,
speerpunt van de economie van de stad.
Achteraan op het bedrijventerrein is het
nieuwe gebouw van de opvolger gekomen
van Volvo, NedCar PDE Automotive of
welke benaming het ooit had. Benteler
Engineering Services, kartrekker van
maart 2014
15

frans lipman
automotive helmond
automotive, het chassis van de Helmondse
auto-industrie, de sterke magneet voor
andere bedrijven, is onlangs officieel
geopend. Het belang van het bedrijf wordt
onderstreept door de komst van enkele vips
die bij dit moment aanwezig waren.
“Helmond en
automotive,
een oude liefde.”
Auto’s, auto’s
en nog eens auto’s
Frans Lipman begon ooit, als stagiair, in
1986 bij Nedcar. Elke dag vanuit Venray
carpoolen met drie anderen. Honkvast
en toch weer niet. Nog steeds woont hij
in Venray en opnieuw is hij, sinds 2007,
actief in Helmond. En in de tussentijd ging
hij de hele wereld over, China, Brazilië.
Mobiliteit zit in zijn genen, auto’s in zijn
bloed en zijn hart. “Als je kijkt naar de
ontwikkelingen die de komende jaren in de
auto-industrie plaatsvinden, zal ik die van
het autonoom rijden niet gelijk omarmen.
Je bent dan zelf niet meer in control, maar
de auto denkt zelf, rijdt en anticipeert.
Al sinds mijn jeugd ‘denk ik’ auto’s. En
dat ik nu hier zit vind ik fantastisch. De
drive om met auto’s bezig te zijn heeft er
altijd al ingezeten. Mijn moeder haalde
vaak het verhaal aan van toen ik heel klein
was, een jaar of drie. Ik zat achterop de
fiets en ik vroeg haar naar de automerken
die we tegenkwamen en zij vertelde dan
wat ze zag. En als het over auto’s ging dan
onthield ik dat. Dan riep ze, ‘kijk die man
daar heeft een nieuwe Simca en daar staat
een nieuw model Volkswagen. Als mijn
vader dan ’s avonds laat thuis kwam van
zijn werk en mij welterusten kwam wensen,
vertelde ik hem ‘pap, weet je dat die man
een nieuwe Simca heeft en dat er een nieuw
model Volkswagen is?’ Hij geloofde dat
aanvankelijk niet. Dat kan hij toch niet
weten, moet hij gedacht hebben. En dan
16
sprong hij op zijn fiets om te verifiëren of
het waar was.”
Werktuigbouw
Het is er niet van gekomen, de snelweg
van de techniek volgde een andere
route. Frans Lipman ging naar de HTS,
niet om autotechniek te studeren wat
in de lijn der verwachtingen lag, maar
werktuigbouwkunde. Waarom die keuze?
“De opleiding autotechniek was te ver
van mijn woonplaats en dat konden mijn
ouders niet betalen. Mijn oudere zussen
studeerden al, dus dat ging niet. Maar ik
heb er nooit spijt van gehad. Integendeel.
Door mijn interesses kan ik wel wat ze bij
autotechniek leerden, maar kunnen zij niet
wat ik op mijn opleiding leerde. Ik heb
altijd voordeel van mijn keuze gehad.”
Andere koers
Na een aantal jaren een eigen bedrijf
te hebben geleid, keerde hij terug naar
Helmond. Benteler Engineering Services
verkeerde in zwaar weer en Frans was
door een headhunter benaderd. “Ik kwam
terug als directeur bij een bedrijf waar ik
jaren daarvoor als ingenieur was begonnen.
Dat was wel bijzonder. Mij was gevraagd
om sales en marketing op te pakken. Mijn
kennis en ervaring, opgedaan over de hele
wereld, brachten Benteler Engineering
Services weer op koers. Toen ik hier begon
stonden er alleen maar personenauto’s,
ontwikkeld door ons, in de werkplaats. Als
je er nu gaat kijken is dat helemaal anders.
Vrachtwagens, een bus, een vuilniswagen,
allemaal nieuwe concepten. Ik zei tegen de
mensen: ‘wat doen we bij DAF?’ ‘Niets’,
was het antwoord. Enige tijd later hadden
we twintig man bij DAF aan het werk. In
2012 ben ik vervolgens algemeen directeur
geworden.”
Toen Lipman bij Benteler kwam, verlegde
hij de koers radicaal. Het bedrijf stootte
de onrendabele takken af en richtte zich
vanaf dat moment enkel op engineering,
prototype en testing support. “Het mooie
van deze automotiveplek is dat, ondanks
het feit dat we sommige activiteiten niet
meer doen, ze elders op de campus wel
gedaan worden. Die synergie maakt deze
plek tot een bijzondere plek. ”
Steeds blijven verrassen
Bij de markten waarop Benteler
zich begeeft, hoort vanzelfsprekend
automotive. Maar nu dus ook openbaar
vervoer, bepantsering en industrie. Frans
Lipman werd bij zijn benoeming door
zijn voorganger als een gedreven manager
geportretteerd en dat blijkt. De lat voor
Benteler ligt hoog. Geen doorsnee bedrijf
zijn is het doel. “Sterker nog, we willen aan
de top meedraaien. We werken voor BMW,
Audi, et cetera, de grote merken in de
auto-industrie. En we zoeken naar nieuwe
markten, nieuwe producten. Continu.
Die bepantsering van personenauto’s is
een sterk groeiende markt. Steeds meer
particulieren over de hele wereld willen
rijden in zwaar beveiligde auto’s. We willen
de autowereld blijven verbazen. Door een
stap extra te zetten, door meer te doen
dan de opdrachtgever verwacht. Een mooi
voorbeeld van wat we tegenwoordig doen
zie je terug in ons ‘proof of concept’ van
een elektrische vuilniswagen voor MANtrucks.
Hoge technische eisen hadden ze
gesteld. We hebben daaraan voldaan en
meer. De opdrachtgever was zo onder de
indruk van het prototype dat het op een
beurs tentoon is gesteld. Het onderste uit
de kan halen, dat is wat ik terug wil zien
in mensen. Mijn taak is het om mensen te
stimuleren en te coachen, een omgeving te
bieden waarin ontwikkeling centraal staat.
Elke team heeft de opdracht om rekening
te houden met een horizon van drie tot vijf
jaar. Hoe is rijden over vijf jaar? En daar
producten voor te bedenken. De elektrische
auto wordt steeds meer gemeengoed
en dat betekent dat we meer softwareontwikkelaars
moeten aantrekken. ”
maart 2014

frans lipman
cover interview
In Helmond wordt automotive op
handen gedragen en dat draagt bij
aan de ontwikkelingsmogelijkheden.
“De gemeente ondersteunt ons en
laat ons ondernemen. Dat maakt
deze plek in Helmond zeer bijzonder
en toekomstbestendig. Onderwijs,
overheid en ondernemers zorgen hier
samen voor een perfect klimaat waarin
nieuwe ontwikkelingen in automotive
kunnen groeien en bloeien.”
“Verantwoordelijkheid
dragen is een van
de waarden die ik
belangrijk vind, in
alles!”
Zijn vier vrouwen
Het is nog niet ter sprake gekomen,
maar het vormt voor de buitenwacht
wel een essentieel onderdeel van
de autowereld. Eigenlijk zijn ze
onlosmakelijk met elkaar verbonden:
mooie auto’s en vrouwen. Frans
Lipman is getrouwd en heeft drie
dochters. Het is een thema dat vaker
aan bod komt, hoe die mannenwereld
thuis een plek krijgt bij dat kwartet
vrouwen. Natuurlijk worden zij
meegezogen in de gedrevenheid, de
drive van de snelle wereld van de
mobiliteit. Zij vormen de ankerpunten
in zijn leven. En onlangs heeft hij
zijn kennis nog aan kunnen wenden,
toen zijn oudste dochter haar eerste
auto ging uitzoeken. “Ik vond het al
heel mooi dat ze naar mij toe kwam
voor advies. En ik vond het geweldig
dat ik haar kon helpen bij het zoeken
naar een dealer en dat we samen de
onderhandelingen hebben gedaan. Het
is leuk om dit soort zaken met je gezin
te doen. Mijn vrouw en ik hebben
de keuze gemaakt dat zij vooral de
opvoeding voor haar rekening zou
nemen, maar ik speelde wel mijn rol.
Verantwoordelijkheid dragen is een
van de waarden die ik erg belangrijk
vind, in alles. Dus als ze ooit kwamen
piepen over een huiswerkopdracht
bijvoorbeeld, dan ging ik daar nooit in
mee. Wat heb je er zelf aan gedaan om
je doel te bereiken? Eigen oplossingen
laten aandragen, daarbij helpen en
bijsturen als het moet. Steeds vanuit
een positieve houding.”
Het maximale
uit jezelf halen
Maar de dames hebben ook invloed.
Zomaar de deur uitgaan is er niet bij en
dat is te zien. Het jasje dat hij draagt
heeft stijl, is smaakvol, de rest van de
kleding onberispelijk. “Natuurlijk ben
ik ook een beetje ijdel, ik zorg goed
voor mijn uiterlijk. Daar zorgen mijn
vrouwen wel voor. Mijn oog voor
smaak is zeker wel door hen beïnvloed
en verder ontwikkeld. Ik hou ook van
shoppen. Het liefst ga ik met een
van hen een dagje op pad. Heerlijk
vind ik dat. Het zorgt ervoor dat de
gesprekken dieper gaan, dat je over
andere dingen praat. Het maximale
uit jezelf halen, en uit anderen. Daar
kom je uiteindelijk verder mee. Geen
automatische piloot. Nooit.”
Mobiliteit zit in
zijn genen, auto’s
in zijn hart.
maart 2014
17

intro & maartje
automotive
INTRO
Blond haar, blauwe ogen, designertas aan de arm. Het stereotype Minimeisje.
Klopt dat? HLMND Magazine portretteert zes gelukkige eigenaressen
van een Mini of Fiat 500 en stuit op bijzondere dames. Allemaal zijn ze
verliefd op hun kleine auto die veel bekijks trekt. Zo knapte Maartje op
zeventienjarige leeftijd een oldtimer op en nemen vriendinnen Bo, Sanne en
Pleuni nooit meer de fiets. “Het enige nadeel is, dat iedereen weet waar ik
geweest ben. Zo’n auto valt wel op.”
tekst romy van der sande
foto’s hans boymanns
Maartje Bakels over haar beleving. “Ik kende de Automotive
Campus al van naam, maar eerlijk gezegd had ik geen idee wat
er allemaal gebeurt. Ik was verrast door het grote terrein. Wel
jammer dat er op het moment van de rondleiding geen testen
werden gedaan, dat had ik heel graag willen zien. Toen ik daar
rond liep, dacht ik: ‘Helmond mag trotser zijn op de campus.’
Het is nog niet zo bekend. Misschien dat meer rondleidingen
bijdragen aan een grotere bekendheid.”
18
maart 2014

maartje
Serie Interview
maartje
Het stereotiepe meisje-meisje
is Maartje Bakels niet. Want
wie kan zeggen dat ze op
17-jarige leeftijd al haar
vrije tijd en spaargeld in het
opknappen van een klassieke
Fiat 500 steekt? Inmiddels is
haar paradepaardje af, maar
ziet ze toch telkens
nog verbeterpunten.
“Ik stond tussen vrouwen op klompen”,
lacht Maartje. Eenentwintig jaar oud,
lang blond haar, modieus gekleed,
inderdaad niet het type vrouw dat je
sleutelend aan een auto verwacht. Maar
Maartje had lef, kocht een ‘bouwpakket’
en knapte ‘m eigenhandig op. Veel
informatie vond ze op internet en ze
volgde een cursus om de motor op te
lappen en de bedrading aan te sluiten.
Inmiddels draait ze haar hand niet
meer om voor een raar geluidje hier
of een hapering daar. Maartje is een
echte Helmondse. Al haar hele leven
woont ze in Helmond. Eerst aan de
Bakelsedijk, nu al zestien jaar bij haar
ouders in de wijk Dierdonk. Als echte
Helmondse werkt ze ook nog eens bij
een écht Helmonds bedrijf: Vlisco. Een
droombaan, met buitenlandse reizen en
volop carrièremogelijkheden. Na haar
studie Mediamanagement aan het St.
Lucas, volgt ze nu de deeltijdopleiding
Commerciële Economie. Ze is trots op
Helmond, maar het imago, dat kan beter.
Zelfs collega’s van Vlisco die elders
werkzaam zijn, vragen haar waarom ze
geen sportschoenen of joggingbroek
draagt, ‘want dat draagt iedere
Helmonder toch?’. Ze lacht: “Ach, dat
maakt me niet uit hoor.”
Maartje kan wel tegen een stootje. Die
roomwitte 500 bestond eerst alleen
uit een frame en onderdelen. Een
bouwpakket dus. “Ikea was er niets
bij.” Haar vriendinnen trokken hun
wenkbrauwen hoog op. Waarom zo’n
oud ding? “Ik heb wel meer van die
gekke dingen”, lacht ze. “Dit past bij
mij. Al moet ik ze deels gelijk geven,
bij winterweer, kan ik er helaas niet mee
rijden. En ik rijd maximaal 90 kilometer
per uur, heb geen airbags. Je begrijpt dat
mijn ouders me met dit ding liever niet
op de snelweg zien.”
maart 2014
19

pleuni
automotive
Pleuni
Nadat haar vriendinnen Bo en Sanne een Fiat 500 kochten,
kon Pleuni niet achterblijven. Ze rijdt er óveral mee naartoe.
De fiets, de trein? Geen optie! Oké, in de zomer wil ze nog
wel eens voor haar scooter kiezen.
Pleuni Knapen kende de automotive campus nog niet. “Ik had
niet zo veel van de rondleiding verwacht”, lacht ze. “Maar
ik vond het heel interessant en verrassend dat dit allemaal in
Helmond gebeurt. Van mij mag dit best wat meer bekendheid
krijgen in de regio. Hier moet Helmond trots op zijn.”
20
maart 2014

fiat en mini
serie interview
PLEUNI KNAPEN
“Ik werd verliefd op een lichtblauwe
versie, maar uiteindelijk is het toch
een grijze sportversie geworden.
Mede omdat mijn moeder ook
gebruik maakt van de auto,
zij wilde liever deze.” Net je
rijbewijs binnen en dan meteen een
spiksplinternieuwe auto. Ze vindt
het zelf ook wel bijzonder. “Ach,
het is een automaat. Als je kunt
karten, kun je ook in een Fiat 500
rijden.”
Het leuke aan de Fiat 500?
“Het is gewoon een mooi, klein
autootje, met een Italiaans sfeertje.
Uiteindelijk wil ik wel graag een
andere auto, maar voorlopig blijft
dit voor mij dé auto.”
Pleuni woont met veel plezier in
Dierdonk. “Helmond, het is een
kliek, iedereen kent elkaar. Dat is
ook wel heel gezellig. Ik ga graag
iets drinken in Helmond, uit eten
ook weleens.” Ook werkt ze in
Helmond, samen met vriendinnen
Bo en Sanne doet ze promotiewerk
bij MayWorks. Helemaal geen
klagen over de stad? “Er is te weinig
te doen, maar het is lastig om dat te
veranderen. Wat ik ook een groot
nadeel vind zijn de parkeerkosten.
Hoger dan in Eindhoven! Dat is
toch belachelijk.” Toch wil ze graag
naar een stad verhuizen waar de
parkeerkosten helemaal de pan uit
reizen: Amsterdam. “Ik studeer nu
commerciële economie, misschien
ga ik daarna doorstuderen, reizen
en naar Amsterdam. Maar, die band
met Helmond blijft altijd. Het voelt
toch als thuiskomen.”
maart 2014
21

peggy
automotive
Het schuif/kanteldak open, mooi weer,
wind in de haren. Peggy van den Berg
voldoet bijna aan het vooroordeel van
een vrouw in een Mini. Eigen bedrijf
(met haar man runt ze MB Advies
in Helmond), lang haar, modieus
gekleed, fanatiek hardloper. Maar net
niet helemaal. “Een vriend van me
zei laatst: er klopt iets niet aan jouw
Mini. Dat bleek mijn haarkleur te zijn,
volgens hem zitten er altijd blonde
vrouwen in een Mini.”
Peggy laat haar auto niet zomaar staan.
“Boodschappen? Dat gaat best! En als
ik een weekendje naar Amsterdam ga,
vind ik het juist extra leuk om voor de
Mini te kiezen. Dat heeft zijn charme.
Ook al is dit de tweede auto, ik prop
er echt alles in.”
De auto is veel in Helmond te zien.
Want daar woont Peggy en haar
kantoor is er ook gevestigd. “Ik
woonde eerst in Vlierden, vroeger
sprak daar niemand positief over
Helmond. Iedereen ging naar Deurne.
Maar ik vond hier destijds mijn
droomappartement, midden in de stad,
op de Oude Aa. Inmiddels wonen we
al heel wat jaren in de wijk Dierdonk
en dat bevalt uitstekend. Ik onderneem
veel in Helmond. Naar de film, uit
eten, naar een evenement. Al zou ik
wel wat meer eetgelegenheden willen
zien. Ook vind ik het zo jammer dat er
bijvoorbeeld op zondagochtend niets
te doen is in de stad. In Amsterdam
of Den Bosch: daar is áltijd iets te
beleven.”
22
maart 2014

fiat en mini
serie interview
PEGGY
In de zomer het dakje open, in de winter
rondrijden in een leuke vrouwenauto. Peggy
van den Berg geniet van haar Mini One. Oké,
als het stoplicht op groen springt mist ze soms
de Volvo die ze voorheen had, waarin ze even
hard kon optrekken.
maart 2014
23

o
automotive
BO WIJNEN
“Mijn broer kreeg na het behalen van zijn
rijbewijs meteen een auto, dat was een goede
investering, dus ik mocht ook een auto
uitkiezen. Ik zag een zwarte Fiat 500, rode
bekleding, cabrio: ik was verkocht. Mijn
moeder wilde dat ik nog naar een Suzuki
Swift ging kijken, omdat dat handiger zou
zijn voor mijn hockeyspullen. Maar stiekem
is de Fiat 500 best ruim van binnen hoor,
je kunt er makkelijk met vier personen in
zitten.”
Nog altijd is het háár auto, maar, wat
kanttekeningen durft ze wel te maken. “Hij
mag best wat harder optrekken, maar ik weet
ook wel dat ik niet mag klagen. Dit als eerste
auto, dat is natuurlijk geweldig.” Hoe vaak ze
erin rijdt? “Hockey, school, boodschappen,
koffie drinken… Écht alles doe ik met mijn
auto. Daar schaam ik me ook wel een beetje
voor hoor.”
Het dak kan er regelmatig af. “Haren door
de war? Nee hoor, geen last van. Maar als je
achterin zit, is het wel lastig. Ik vind het fijn
rijden met het dak open, maar als je harder
dan 50 rijdt, dan beginnen ze achterin te
mopperen.”
Bo studeert voor horecamanager. Haar ouders
hadden een horecazaak in Helmond. “Ik ben
wel een echte Helmonder, ik denk niet dat
ik hier snel weg zal gaan. Er mag wat mij
betreft wel wat meer activiteit in het centrum
zijn. Maar ik ben niet negatief, het centrum
is op een hele positieve manier aangepakt.
Ik ga daar graag shoppen. Internetshoppen?
Niets voor mij, het gaat om de beleving, het
gevoel als je met een tasje naar buiten loopt.”
24
maart 2014

fiat en mini
serie interview
BO
Bo Wijnen was in haar vriendengroep de trendsetter, ze
kocht als eerste een Fiat 500. Eigenlijk wilde ze een Mini
Cooper, maar die bleek aan de dure kant. Zuinig rijden?
Mooi meegenomen, maar het uiterlijk telt.
maart 2014
25

mayke
automotive
MaYKE
Met twee kleine kinderen in een Mini naar Italië
tuffen? Dat durft Mayke van der Putten best aan.
Haar partner kreeg het Mini-virus van huis uit mee.
Inmiddels zijn de twee dol op uitjes met hun Mini-club
en koesteren ze hun auto’s.
26
maart 2014

fiat en mini
serie interview
MAYKE VAN DER PUTTEN
Nee, boodschappen doen ze niet met de
Mini. Maar toch, niets is onmogelijk.
Aanhangwagen erachter en rijden maar.
“We kunnen er 120 kilometer per uur mee,
hoor!” Eén keer vond Mayke het eng, zo’n
klein autootje op de snelweg. “Dat was in
Duitsland, wegwerkzaamheden, enorme
vrachtwagens die je inhalen. Toen had ik
het wel even flink benauwd.”
Voorheen deden we ook boodschappen
met een Mini. “Toen we kinderen kregen,
zijn we toch maar overstag gegaan. Nu
hebben we een gezinsauto.” Maar toen er
gezocht werd naar die familie-auto, werd
een ‘limited edition’ gespot. Er zijn er nog
geen 25 van gemaakt. “Dus het werd een
andere familie-auto én een Mini”, lacht
Mayke.
Ze geniet het meest van de club. “Dat is zo
gezellig, we gaan samen naar de camping
of naar events in het buitenland. In Italië
trokken we veel bekijks. Iedereen toetert
en zwaait, dat heeft zeker zijn charme.”
Ook in Nederland trekt ze wel eens,
bekijks. Niet altijd prettig, overigens. “Ik
stond een keer stil op de rotonde, mijn
benzine was op. Die benzinemetertjes zijn
niet al te betrouwbaar. Dat moest ik vaak
aanhoren, iedereen had me gezien. Maar
over het algemeen gaat er niets kapot en
als er iets kapot gaat, is het makkelijk
te repareren. Wat dat betreft is dit veel
handiger dan een wagen vol elektronica.
Speciaal voor onze buitenlandtrips zijn
we ANWB-lid geworden.”
De Mini-markt verandert wel. Vroeger
kocht je een Mini Cooper voor een
schappelijk prijsje. “Nu kun je voor
weinig niets meer vinden. Gelukkig heeft
de familie van mijn vriend een loods
waarin veel onderdelen te vinden zijn.”
Mayke van der Putten over de Campus: “Ik vind het een goede
zet dat er een Automotive Campus in Helmond is. Dit is namelijk
goed voor de werkgelegenheid en voor de naamsbekendheid
van Helmond. En de stad is en blijft hierdoor aantrekkelijk voor
jongeren, ze trekken niet zo snel weg. Kortom: ik ben heel positief
over de campus. Volgens mij weten steeds meer Helmonders de
Automotive Campus te vinden.”
maart 2014
27

sanne
automotive
“Ik had mijn moeder zo overtuigd.
Meteen bij de eerste afspraak, had ik de
papieren al ondertekend”, lacht Sanne.
Een witte Fiat 500 werd het. “Ik vind
het gewoon een supermooie auto.”
Of ze er over tien jaar nog in rijdt, dat
weet ze niet. Hoe ziet het verkeer er dan
uit? “Ik denk dat het steeds meer naar
elektrisch gaat. Wat mij betreft is dat
nu nog geen optie, ik ga toch niet bij de
Hema mijn auto opladen? Maar dat zal
wel veranderen.” Haar vriendin Pleuni
denkt dat een auto op zonne-energie wel
iets is. “Nou, dat is onze filosoof hoor”,
lacht Sanne. “Dat denk ik toch niet.
Ik weet eigenlijk niet of ik zo blij ben
met al die nieuwe ontwikkelingen. Een
zelfrijdende auto? Dat lijkt me maar
niets. Ik schakel veel liever zelf, dat
vind ik wel leuk.”
Sanne woont met veel plezier op de
Steenweg. Pas een week, ten tijde van
het interview, maar het bevalt al goed.
“Ik was daar sowieso al vaak te vinden
en nu is het nóg makkelijker om even
de deur uit te gaan. Het past goed bij
mij, ik heb stage gelopen in Spanje,
die levensstijl heb ik ook. ‘Manana,
Manana’, zeggen mijn vriendinnen
altijd over mij. In Spanje at ik een keer
om 22.00 uur, altijd buiten, niet die
stress.” Maar, wonen in Spanje, dat is
geen optie. “Ik woon graag dicht bij
mijn familie, daarom blijft Helmond
altijd aantrekkelijk voor mij.
28
maart 2014

fiat en mini
serie interview
Sanne
Sanne Sanders koos bewust
voor een auto die schakelt,
terwijl haar vriendinnen
voor een automaat gingen.
Ze is dan ook dol op
autorijden. Een auto die
zichzelf bestuurt? Dat ziet
ze niet zitten. “Dat lijkt
me maar eng.”
maart 2014
29

theo inniger
speelhuis
Vijftien jaar geleden trad Theo Inniger, een Amsterdammer in
Brabant, aan bij Theater Speelhuis. Binnenkort zwaait hij af als
directeur. In zijn tijd in Helmond bouwde Inniger voort op de
reputatie van Het Speelhuis als ‘intiem en huiselijk theater’, waar de
afstand tussen de artiesten en het publiek klein was. Inktzwart is zijn
herinnering aan 29 december 2011 toen ‘t Speelhuis tot de grond toe
afbrandde. Om vervolgens in de Onze Lieve Vrouwe
kerk weer als een Feniks te herrijzen.
tekst hans horsten
foto’s kasper van ‘t hoff
theo
De brand? Natuurlijk gaat het in een
interview met Theo Inniger (67) ook over
het inferno dat op 29 december 2011 ‘t
Speelhuis tot as reduceerde. Er zijn immers
niet zo gek veel theaterdirecteuren die uit
eigen waarneming kunnen vertellen hoe
het is om hun eigen culturele podium in
vlammen te zien opgaan. Theo draait die
rolprent moeiteloos terug. Inclusief de
details die pas bij nadere beschouwing
in het rijk der absurditeiten thuis blijken
te horen. “Let wel, we spreken over een
gebouw waar altijd ongekend veel liefde
in is gestopt. Als je dat voor je ogen
ziet afbranden, gaat er van alles door je
heen. Dat is bijna niet te beschrijven.
Natuurlijk word je daar ’s nachts nog wel
eens wakker van. Ik mocht de dag na de
brand naar binnen. Mijn collega zei: ‘kijk
of de computer met alle adresgegevens
en klantinformatie nog in orde is’. Dat
bleek gelukkig zo te zijn, wat inhield dat
we door konden, want nu wisten we wie
er allemaal hadden geboekt en wanneer.
Voor de rest ben je alleen maar verbijsterd
en loop je verloren rond. Overal waadde
ik door het water en de viezigheid. Totdat
ik bij mijn eigen kantoor aankwam. Dat
bleek nog volledig intact te zijn en zag
eruit alsof ik het net verlaten had. De
boekingsgegevens lagen keurig in stapels
droog te zijn.”
Wierook en lichtjes
Het interview vindt plaats in het nieuwe
Theater Speelhuis, dat in de fraaie Onze
Lieve Vrouwe kerk is ondergebracht.
Waar de spiritualiteit en mystiek van
het rijke roomse leven van de muren
spatten en zich mengen met hedendaagse
rekwisieten, zoals een langgerekte bar en
een zitje met wandbekleding van crèpe
waarin flikkerende lichtjes zijn verwerkt.
Wie zijn ogen sluit en zijn zinnen de
vrije loop laat, ruikt de wierook nog
die omhoog kringelt. Het ‘kerktheater’
verwierf zich snel een plek in de harten
van het publiek. Bedoeld als tijdelijke
voorziening, wil het gemeentebestuur
het nu een meer definitieve status geven.
“Vanaf het begin is het een groot succes
geweest”, merkt Theo op. “Het bleek
een prachtige oplossing waar Helmond
beretrots op mag zijn. Maar als je het
echt structureel maakt, zijn aanvullende
ingrepen nodig. Het kassagebied is aan
de kleine kant en de voor- en achterzijde
van de accommodatie verdienen een
opwaardering. Ook het laden en lossen
moet worden aangepakt.”
Klein maar fijn
Theo kwam ruim vijftien jaar geleden naar
Helmond om ‘t Speelhuis te gaan leiden.
Hij maakte toen deel uit van de directie van
het Chassé Theater in Breda. “Helmond
had toen nog niet zo’n naam, maar dat
gebouw hè, dat was uitzonderlijk. Dat gaf
voor mij de doorslag, want ik heb iets met
gebouwen. In die tijd waren de meeste
nieuwe theaters schoenendozen, maar ‘t
Speelhuis was markant en sprong er uit.
30
maart 2014

kunst en cultuur
interview
“Voor mij zijn
Helmonders Brabantse
Amsterdammers.”
maart 2014
31

theo inniger
speelhuis
Toen ik de eerste keer in die theaterzaal
kwam, dacht ik net als zoveel anderen dat
de binnenkant gestoffeerd was.” Vanaf het
begin zag hij het als zijn taak om juist de
sterke punten van ‘t Speelhuis optimaal
te laten uitkomen. “Het was een gebouw
dat zowel de gebruikers als de bezoekers
als een handschoen paste. Daarom hebben
we altijd speciaal ingezet op intimiteit
en vriendelijkheid. Klein maar fijn. Het
moest een huiselijke sfeer hebben, warmte
uitstralen. Voor het publiek, maar ook voor
de artiesten. Veel acteurs vonden altijd dat
het ‘lekker speelde’ in Helmond. Je zat als
artiest midden tussen het publiek; er was
weinig afstand.”
De spraakmakende architectuur van Piet
Blom en het beroemde circusdoek van Har
Sanders rondom het toneel lieten niemand
onberoerd. Onder de cultuurmakers liep
de waardering uiteen. Cabaretier Youp
van ’t Hek vond de zaal niet bevorderlijk
voor zijn toneelspel. ‘Het is een mooi
theater, maar je hebt er altijd een decor
bij’, beweerde hij. Jenny Arean zag door
de tekortkomingen heen: ‘Soms is het
echt goochelen, maar wat een schoonheid!
Het is een ludiek en prachtig theater.’
Opvallend was wel dat veel artiesten na
afloop van de voorstelling vaak bleven
hangen voor een drankje in het theatercafé.
“Ik vond het belangrijk om zoveel
mogelijk contact tussen theatermakers en
publiek tot stand te brengen. Bijna zonder
uitzondering genieten artiesten van die
wisselwerking en aandacht, want het zijn
ook maar gewoon mensen van vlees en
bloed. Sterallures ben ik weinig tegen
gekomen. Wat artiesten leuk vinden is dat
ze goed ontvangen worden en dat je als
theaterdirecteur oog voor ze hebt. Je moet
ze een beetje ‘pamperen’, want het zijn
toch je gasten. Net als je bezoekers. Ik ben
wat dat betreft van de oude stempel.”
Culturele voorkeur
Theo heeft in de loop van de jaren wel
gemerkt dat theaters van een bescheiden
omvang, zoals ‘t Speelhuis, steeds meer
zeilen moeten bijzetten om een volwassen
en afgewogen programmering rond
te krijgen. “Door de voortschrijdende
32
techniek worden voorstellingen steeds
ingewikkelder. Als Theater Speelhuis kun
je niet altijd voldoen aan de eisen die dat
met zich meebrengt. Dat gaat me wel eens
aan het hart. Vroeger stond een cabaretier
bijna in zijn uppie op het podium, nu zijn
het complete shows. Onder hen zijn er die
zoveel decorstukken hebben dat ze alleen
nog in de grote schouwburgen terecht
kunnen. Een artieste als Tineke Schouten
staat nog wel in Helmond, maar moet zich
aardig aanpassen.”
De persoonlijke culturele voorkeur van
Theo ligt bij muziek, toneel en dans. Op
de drempel van zijn vertrek is de tijd rijp
voor een terugblik. Wat was de mooiste
voorstelling die hij zag in al die jaren?
“Ooit heb ik, in zijn nadagen, Horowitz
in het concertgebouw zien optreden. Dat
vond ik een belevenis. Zo’n frêle man op
zo’n eigenzinnige manier piano te zien
spelen, dat maakte een enorme indruk op
mij.” De Theater Speelhuisdirecteur zegt
dat hij zijn interesse voor kunst en cultuur
van huis uit meekreeg. “Ik kom uit een
Amsterdams arbeidersgezin. Mijn ouders
vonden dat je als kind op zijn minst een
muziekinstrument moest spelen. Dat was
goed voor je ontwikkeling en daar zaten ze
ook echt achteraan. Ik ben toen piano gaan
spelen, mijn zusje heeft conservatorium
gedaan en mijn broer oefent dagelijks hobo.
Hij musiceert op een hoog amateurniveau
onder andere in een Kamerorkest.”
Via een omweg kwam Theo in de culturele
wereld terecht. “Ik heb geruime tijd in de
horeca gewerkt, onder meer als directeur
van een groot hotel in Amsterdam.
Tijdens dat werk maakte ik constant
zijsprongetjes naar de cultuur. In de horeca
organiseerde ik veel optredens op dat vlak.
Zo heb ik onder meer met een vriend de
Prinsengracht Concerten opgezet die altijd
veel belangstelling hebben getrokken.
Daardoor werd ik steeds vaker gevraagd om
in culturele organisaties actief te worden
en raakte ik steeds meer betrokken bij de
kunst. Op een gegeven moment kwam ik in
een soort ‘midlife crisis’ terecht. Ik begon
me af te vragen of ik niet uit die horeca
moest stappen om in de culturele hoek iets
te gaan zoeken. Daarna ging het snel. Van
de ene op de andere dag heb ik gezegd: ‘en
nu stop ik er mee’.”
Brabantse Amsterdammers
Zijn vijftienjarig huwelijk met Helmond en
de Helmonders heeft weinig ongelukkige
momenten gekend. “In die periode is het
culturele landschap in Helmond er enorm
op vooruit gegaan. De stad heeft daar stevig
in geïnvesteerd. Dankzij het Kunstkwartier,
het Gemeentemuseum Helmond, de nieuwe
bibliotheek en nu de Cacaofabriek is er
een enorme inhaalslag gemaakt. Ik denk
dat de inwoners van Helmond weinig te
klagen hebben over het culturele klimaat
in hun stad. Met die Helmonders zelf heb
ik trouwens altijd goed op kunnen schieten.
Ik beschouw ze als een soort Brabantse
Amsterdammers. Gemoedelijk, recht door
zee en een tikje een grote mond, maar wel
leuk. Mij heeft dat altijd erg aangesproken.”
“Een prachtige
oplossing waar
Helmond trots op
mag zijn.”
maart 2014

kunst en cultuur
interview
“Acteurs vonden
altijd dat het
‘lekker speelde’ in
Helmond”
maart 2014
33

annemiek arnoldus
paviljoen de warande
Annemiek Arnoldus staat haar mannetje in een wereld waarin
vooral heren actief zijn. Stiekem vindt ze dat ook helemaal niet erg,
want ze werkt graag met mannen. De chefkok van Paviljoen
De Warande aan het woord. Over een passie voor koken, hard
werken, doorzetten en vooral: genieten.
ANNEMIEK
foto’s gerard van hal
tekst romy van der sande
Vrolijk, open, spontaan en gezellig. Zo komt
Annemiek over. Ze lacht veel. Over zichzelf
praten, dat doet ze eigenlijk liever niet. Bij
voorkeur laat ze haar gerechten voor zichzelf
spreken. Aan het standaard beeld van een kok
voldoet ze niet. Ze is slank en een vrouw.
“Toen ik aan de opleiding begon, was de
man-vrouwverhouding 50/50, maar steeds
meer vrouwen haakten af. Die hadden andere
ambities denk ik. Je kunt dit niet voor tachtig
procent doen. Of dat erg is? Ach, het is zo.
Natuurlijk, het is hard werken, maar ik zie
het niet als een last. Ik geniet ervan. Als ik
na een avond 130 man te eten heb gegeven
en al die mensen zijn tevreden, dan heb ik
een topdag gehad.” Het is het doembeeld van
iedereen die thuis kookt en maar net alles op
tijd op tafel krijgt. Grote tafels, verschillende
gerechten en dan zorgen dat het allemaal
klopt. “Stressbestendig? Ik kan nu op
ervaring terugvallen, ik weet hoe het allemaal
geregeld moet worden. Op een drukke avond
is er heus wel eens stress in de keuken en
dat hoort ook zo. Alleen zo kom je tot de
beste prestaties.” De wisselwerking met het
team doet haar goed. Communiceren is een
toverwoord dat ze vaak laat vallen. “Ik werk
eigenlijk ook het liefst met mannen”, verklapt
ze. “Die zijn direct, je weet wat je aan ze
hebt. Bij een vrouw is er vaak iets venijnigs.”
Lachend: “Dat heb ik zelf ook hoor. Dinsdag
had ik geen goede dag; zieken, een nieuwe
kaart. Dan kan ik ook wel eens vervelend
uit de hoek komen. Maar ik benoem dan ook
gewoon dat ik mijn dag niet heb.”
Gezellig én druk
Een zachte g, daar betrap je Annemiek niet
op. Ze is opgegroeid in Gouda. “Als kind
was ik al graag creatief bezig. Toen ik in de
horeca begon, vond ik het meteen geweldig.
Ik houd ervan om met mensen om te gaan en
daarin kon ik mijn ei kwijt.” Een hele reeks
spraakmakende stage- en werkplaatsen volgt.
Zoals bij het Kurhaus in Scheveningen, waar
ze in aanraking kwam met Paul van Thiel,
de eigenaar van onder andere De Warande.
Ze belandde in Brabant, waar ze nu al jaren
met veel plezier in Heeze woont. “Ik zou
niet meer terug willen naar Scheveningen”,
zegt ze. “Kijk, hier werk ik ook, rustig dat
bestaat niet meer, maar dát was al helemaal
een snelle wereld.” Nee, ze vindt het in Heeze
wel prima. Ze geniet er van het leven. Ook
in haar vrije tijd schieten de recepten door
haar hoofd. Ze bladert in kookboeken, kijkt
kookprogramma’s of gaat uit eten. “Het hoeft
niet altijd een sterrenrestaurant te zijn hoor”,
lacht ze. “Ik ben gek op de mediterrane
keuken. Zo schuif ik graag aan bij Mangiare
34
maart 2014

estaurant
interview
“Van tosti tot kreeft, dát vind ik zo leuk aan dit restaurant”
maart 2014
35

annemiek arnoldus
paviljoen de warande
in Eindhoven. Een heerlijk visje met pasta:
dan ben ik dolgelukkig.” En dan geeft ze
ook nog kookcursussen. “Ik kook nooit
voor mezelf hoor, dat geef ik eerlijk toe”,
lacht ze. “Maar dat lesgeven, dat bevalt
me wel. Je hebt heel persoonlijk contact,
dat past bij mij. Dat zijn mooie momenten.
Veel mensen weten niet dat je eters kunt
hebben én zelf óók een leuke avond kunt
hebben. Het meeste kun je namelijk al
voorbereiden. Kook die pasta alvast, zorg
dat de risotto klaar is en schuif gezellig
zelf aan tafel!” Ook al droomt ze wel eens
over een gerecht, ze wil benadrukken dat
ze naast het koken ook een privéleven
heeft. “Je moet er niet altijd mee bezig zijn,
zo sport ik erg graag. In de zomer lekker
hardlopen, nu groepslessen.”
‘Ik droom weleens over
gerechten’
Niet moeilijk doen
Tja, ze zal het maar eerlijk zeggen, met
Helmond heeft ze niet zo veel. Niet omdat
ze het niet wil hoor, maar ze woont er
gewoon niet. Ze kent de route naar haar
werk, that’s it. Ze kan eigenlijk overal
werken, dat heeft ze ook gedaan. Een
andere mentaliteit? Nee, dat kan ze niet
zeggen. Ze geniet elke dag van het uitzicht
op de Warande en complimenten aan haar
kookkunsten doen haar goed, maar veel
meer pikt ze niet mee van de stad en haar
inwoners. “In de horeca, kom je toch vaak
via-via ergens terecht. Ik kende Paul van
Thiel, daarom zit ik nu hier.” Bescheiden
is ze. Wat haar kwaliteiten zijn? Het is vaak
een kwestie van via-via, denkt ze. Ook
bij het sterrenrestaurant waar ze werkte,
kende ze iemand. Maar ze moet het toch
góed doen, als iedereen naar haar vraagt?
“Ik denk het”, zegt ze. “Ik werk hard, dat
wel. Ik doe niet snel moeilijk, je moet niet
na acht uur werken zeggen: nu ga ik naar
huis. Ik heb het nooit als een nadeel gezien,
de horeca. Werken in de avonden, lange
dagen: het is voor mij geen last. Dat komt
omdat ik het allemaal zo leuk vind!”
Vernieuwen
Zo’n 3,5 jaar werkt ze er nu, bij de
Warande. Ze is trots op het restaurant, dat
36
met de komst van de nieuwe eigenaar een
transformatie onderging. Er is nu een groot
terras, een gezellige serre en een kamer
waar een feest gehouden kan worden.
“Het mooie aan dit restaurant vind ik dat
het voor een hele brede doelgroep is. Van
tosti tot kreeft, zeg ik wel eens. Je kunt hier
na het wandelen met de hond kiezen voor
koffie en gebak. Je kunt een simpel gerecht
eten, maar ook kiezen voor een luxe à-lacartegerecht
of een menu. Dat maakt het
ook een uitdaging.” Ze kijkt naar buiten,
naar de regendruppels op het raam. “Ik
kan nu al uitkijken naar de lente, lekker
asperges! Om de twee maanden hebben we
een nieuwe kaart, dat is een heel leuk proces.
Dan zitten we met zijn allen aan tafel,
iedereen mag ideeën opperen, dat schrijven
we allemaal op.” Ook gasten spelen een
rol. “Ik vind het belangrijk om heel goed
te luisteren, waar is behoefte aan? Je blijft
schaven en verbeteren. Zo’n restaurant is
nooit ‘af’, het is een proces, voortdurend
bijstellen, schaven, verbeteren. Ik vind dat
leuk, je moet jezelf blijven vernieuwen.”
In al die jaren zag ze de kookwereld
veranderen. “De basis blijft hetzelfde hoor,
maar we letten nu wel meer op de prijskwaliteitverhouding.
Vroeger kon het niet
gek genoeg, dat is nu niet meer zo. De kracht
is om te werken met verse ingrediënten in
een ambachtelijke keuken met een scherpe
inkoop. Je wil geen concessies doen aan de
kwaliteit en het voordeel aan de gast geven.
Gewoon een langetermijnvisie. Gasten
kijken uiteindelijk toch naar de rekening.
Natuurlijk ligt het aan het restaurant waar
je werkt. Wij hebben het voordeel dat
we prijsafspraken kunnen maken met de
toeleveranciers voor drie bedrijven, maar
ik denk toch dat er een verandering gaande
is.”
Opleidingstraject
Een goede kok geeft zijn ervaring ook
door. Annemiek doet dat met veel plezier.
Van snuffelstage tot leerlingen die bewust
de keuze hebben gemaakt om het koksvak
in te gaan: ik vind het allemaal interessant.
Het geruststellen en laten acclimatiseren
van leerlingen, de begeleiding, leerlingen
meenemen in het hele kookproces en het
leren van de traditionele keuken.
Fantastisch om te doen
Dit is toch onze toekomst, de ‘nieuwe’
generatie.” Hoe spot ze talent? “Ik kan
verklappen dat alleen gemotiveerde en
hardwerkende leerlingen het bij ons
volhouden. Na een jaar hebben ze stappen
gemaakt in hun leven, we geven ze een
flinke rugzak bagage mee. Misschien is
het ouderwets, maar hier kies ik bewust
voor. Het moet voor de leerling ook een
investering in zichzelf zijn, en niet alleen
om ons een plezier te doen. Koken is veel
meer: een passie, een beleving, affiniteit
met een bedrijf, een teamsport. Je kunt dit
niet zien als een baantje, zo werkt het niet.”
‘Stressbestendig?
Ik kan nu leunen op ervaring’
Leven in het nu
Vooruitkijken? Nee, dat doet ze liever niet.
Ze geniet bij voorkeur van het moment.
“Het lijkt me leuk om nog wat meer met
kooklessen te doen en een man in mijn
leven zou ook een aanvulling zijn. Maar
ach, het is goed zo. En als het begint te
kriebelen, dan kijk ik weer verder, maar
zover is het nog lang niet. Het heeft geen
zin om steeds met de toekomst bezig te
zijn. Ik ben een heel tevreden mens. Ik ga
hier voor de volle 200 procent voor, dat
moet ook, anders kom je er niet.”
www.paviljoendewarande.com
maart 2014

nicole swinkels
COLUMN
Groot Groen
(Paas)Ei
Ongeveer vijf jaar geleden heb ik mezelf een Big Green Egg
cadeau gedaan, een groot groen ei. Het was paaszaterdag toen
het ei bij ons thuisafgeleverd werd. Mijn mooiste
paasgeschenk ooit!
De Big Green Egg is een multifunctionele keramische
houtskoolbarbecue. Naast regulier barbecuen, met de deksel
dicht, kun je er ook heerlijk in roken en fantastische pizza’s
in bakken. Groot vlees is ook niet te versmaden uit het grote
groene ei. Zeker als het een wat ‘doorregen’ stuk is. In het
dichte ei blijft het vlees heerlijk mals en sappig. En wat te
denken van een bierblik-kip? Een hele kip staand gebarbecued
op een half gevuld blikje bier.
Met de Big Green Egg speel je als het ware met lucht en vuur.
Je bepaalt door het inlaten en uitlaten van lucht hoe heet je ei
wordt. Hoe meer lucht, hoe heter. Afhankelijk van wat je wilt
maken, laat je de temperatuur oplopen. Het is wel oppassen
geblazen met het openen van de deksel, zeker bij een hoge
temperatuur is het risico op een flinke steekvlam aanwezig.
Het is mij wel eens gebeurd dat het haar op mijn onderarm
helemaal verschroeide.... Toch blijf ik fan van mijn ei.
De Big Green Egg wordt bij ons thuis het hele jaar door
gebruikt. In de zomer natuurlijk meer dan in de winter, dat mag
duidelijk zijn. Wat is er nou gezelliger dan op een heerlijke
zomeravond met gasten pizza te bakken? Eerst zelf pizzadeeg
kneden en rustig laten rijzen. Dan alle mogelijke toppings
bedenken en voorbereiden. Zelf je pizzadeeg uitrollen,
eigengemaakte tomatensaus en geraspte kaas als basis en
dan naar keuze beleggen. Mijn favoriet is toch wel gebakken
bospaddenstoelen, geitenkaas, rucola en pittige olie. De pizza
wordt gebakken op een speciale pizzasteen. Het resultaat:
een knapperige ietwat naar ‘hout’ smakende pizza. Niet te
versmaden!
Maar ook de lome zondagochtend zomerontbijtjes van het ei
zijn niet te versmaden. Zachtgegaarde tomaatjes, een gebakken
eitje, gebakken uien en een heerlijke hamburger van een
plaatselijke ambachtelijke slager. Het is in de zomer eerder
regel dan uitzondering....Ik kan niet wachten tot het
weer zover is.
Nicole Swinkels
maart 2014
37

cultuur
cacaofabriek
caca
Deuren open!
De officiële opening (voor
genodigden, red.) staat gepland op
14 maart. Op 15 en 16 maart is het
grote publiek aan de beurt. Er wacht
een feestelijk programma met film,
muziek, kunst, hapjes en drankjes.
Maar hoe dat er precies uit gaat zien,
blijft nog even geheim. Houd de
website: www.cacaofabriek.nl in de
gaten voor meer informatie.
38
maart 2014

cacaofabriek
HELMOND
ofabriek
De nieuwe Cacaofabriek moet de culturele hotspot van Helmond
worden. Een plek waar Helmonders samenkomen om te genieten van
muziek, film, kunst én een hapje en een drankje. De Verkadefabriek in
Den Bosch diende als succesvol voorbeeld. Op dit moment wordt de
laatste hand gelegd aan de inrichting en de afwerking van het gebouw
aan de Cacaokade. HLMND Magazine kreeg alvast een rondleiding.
tekst koen chatrou
foto’s daniëlle verbeek
Wie een bezoek brengt aan de nieuwe Cacaofabriek wordt meegezogen in een mix van oud en nieuw. De authentieke
boogstructuren van het monumentale pand zijn behouden gebleven, evenals de grote raampartijen. De trap is echter vervangen
door een roestvrijstalen exemplaar. Het meest in het oog springt de lichtstraat, die zorgt voor een natuurlijke verbinding tussen
de foyer en de broedplaats voor de creatieve economie aan de kanaalzijde.
Ondanks de grootte van het complex, is het de architect gelukt om een intieme sfeer te creëren. Leuke nisjes, bijzondere hoekjes
en mooi uitgelichte details. In alles straalt de Cacaofabriek gastvrijheid uit. De Cacaofabriek moet dan ook een plek worden waar
Helmonders graag samenkomen. Niet alleen om naar de film te gaan of een popconcert te bezoeken, maar ook om te lunchen, te
netwerken of gewoon gezellig samen te zijn.
maart 2014
39

cultuur
cacaofabriek
In de oksel van het spoor en het kanaal, aan
de Kanaaldijk staat een gebouw dat zijn
allure weer terug heeft. Jarenlang stond
het pand, dat behoort tot het industrieel
erfgoed van de gemeente Helmond, er
desolaat bij. Totdat in 2010 de Provincie
Noord-Brabant een helpende hand bood.
Ze wilde wel investeren in het opknappen
van de Cacaofabriek, mits er een passende
bestemming kwam voor het gebouw dat
op de grens ligt tussen nieuwbouwwijk
Suytkade en het Centrum van Helmond
Gemeente Helmond greep die kans met
beide handen aan. Het idee: een cultureel
centrum.
Die keuze was een vrij logische. Het
Filmhuis wilde graag uitbreiden met een
extra zaal en ook LAKEI was toe aan
een nieuw onderkomen. Verder zou het
kunstenaarsinitiatief, dat al vanaf haar
ontstaan in de Cacaofabriek was gevestigd,
terug kunnen naar haar ‘roots’. Kortom: dit
was dé kans voor Helmond om een plek
te creëren waar kunst en cultuur in al haar
facetten samenkomen. De Cacaofabriek
moest dé culturele hotspot van Helmond
worden.
Inmiddels bevinden we ons aan de
vooravond van de heropening van de
Cacaofabriek. Met man en macht wordt
gewerkt om alles op tijd af te krijgen.
Het is een race tegen de klok. Tientallen
bouwvakkers zijn bezig met de inrichting en
afwerking. Toch is ook nu al een goed beeld
te krijgen van de nieuwe Cacaofabriek.
Wie zijn ogen een beetje dichtknijpt en
een goed inlevingsvermogen heeft, ziet
het restaurant al vol zitten met mensen.
Helmonders genieten van een mooie film
of een bijzonder popconcert en sluiten de
avond af met een borrel aan de bar. In de
zomer is er volop ruimte om op het plein,
voor de ingang, te genieten van de zon, het
water en de skyline van Suytkade.
Industriële verleden
Terug naar binnen. We staan in de
toekomstige foyer. De klinkers van buiten
zijn doorgetrokken in de grote hal. Het
zorgt ervoor dat buiten en binnen natuurlijk
in elkaar overlopen. Grote ramen, een
40
roestvrijstalen plafond en de boogstructuren
doen terugdenken aan het industriële
verleden. Hier komen de bezoekers
straks samen. Een ontmoetingsplek
voor filmliefhebbers, muziekfanaten,
ondernemers, maar ook mensen die
gewoon komen voor het restaurant én
de sfeer. Die mix moet gaan zorgen voor
kruisbestuivingen. Mooie samenwerkingen
tussen filmhuis, poppodium, kunstenaars
en ondernemers. De eerste ideeën zijn er
al. Er wordt gewerkt aan een themamiddag
over homoseksualiteit. Kraampjes met
informatie in de foyer, een themafilm
in de filmzaal en livemuziek in de
nieuwe popzaal. Maar ook een avond
over een bepaalde artiest behoort tot de
mogelijkheden, met een documentaire in
een van de filmzalen en een tributeband in
de popzaal.
Aan de kanaalzijde bevinden zich de
creatieve bedrijven. Zij vestigen zich
hier in het voorjaar. Van een architect tot
een tattooshop en van een chocolatier tot
de Helmondredactie van het Eindhovens
Dagblad. Dit deel van het gebouw is, op
de buitenmuren na, volledig herbouwd
vanwege de brand die in dit deel heeft
plaatsgevonden. Ook hier is rekening
gehouden met het industriële karakter van
de Cacaofabriek. Hoge plafonds, grote
raampartijen en veel roestvrijstaal.
De Cacaofabriek bruist!
Wim Markus, directeur van de nieuwe
stichting De Cacaofabriek (filmhuis,
poppodium en horeca, maar ook beheer en
organisatie) is bijna dagelijks in het nieuwe
pand te vinden. “Een gebouw is één, maar
vergeet de organisatie niet. Er moet veel
geregeld worden. Gelukkig hebben we
het een en ander af kunnen kijken van de
Verkadefabriek in Den Bosch, een échte
succesformule. Samenwerken staat straks
centraal. Een voorbeeld? Er vestigt zich
hier een chocolatier. Drie keer raden welke
chocolade we straks gaan uitserveren…”
Ook de kunstenaars kunnen straks terug
naar ‘hun’ thuis. Tijdens de verbouwing
zetelde het kunstenaarsinitiatief in een
oud EDAH-gebouw, een kleine kilometer
verderop. Volgens directeur Ageeth
Boermans kunnen de kunstenaars niet
wachten om terug te keren. “In het begin
waren er wat twijfels, die zijn inmiddels
verdwenen. Martin van de Laar, onze
artistiek directeur, vindt dat het nog
steeds voelt als thuiskomen. Daarnaast
biedt dit nieuwe concept veel kansen tot
samenwerking. Daar staan wij heel erg voor
open. Zo willen wij de begane grond van
onze presentatieruime en ook de lange gang
gebruiken om samenwerkingsprojecten te
tonen. Het bruist echt van de ideeën. We
kunnen niet wachten om de Helmonders
hier straks rond te leiden en ze in aanraking
te laten komen met kunst en cultuur.”
Succesverhaal
Alle ingrediënten zijn aanwezig om de
Cacaofabriek zijn allure weer terug te
geven. Het pand is mooier dan het ooit
geweest is en de huurders staan te popelen
om aan de slag te gaan. “De afgelopen
maanden waren erg hectisch. Stonden
in het teken van het samenvoegen van
verschillende organisaties, het meedenken
over de indeling van het pand en het
voorbereiden van het openingsweekend in
maart. Inmiddels staan de neuzen allemaal
dezelfde kant op. We willen dit resultaat
zo graag delen met alle Helmonders. Laten
we hopen dat zij net zo enthousiast zijn als
wij!”
www.cacaofabriek.nl
Wethouder
over de Cacaofabriek
Cultuurwethouder Jan van den
Heuvel is apetrots op de nieuwe
Cacaofabriek. “Cultuur maakt een
stad. Het brengt mensen samen.
Door verschillende culturele
instellingen te bundelen, ontstaat
een ontmoetingsplek waar het bruist.
Bruist van de ideeën. De nieuwe
Cacaofabriek wordt die plek. Een
prachtig gebouw, aan de rand van
het centrum. Hier kunnen we als
Helmond trots op zijn!”
maart 2014

cacaofabriek
HELMOND
maart 2014
41

cultuur
cacaofabriek
Creatieve economie Aan de kanaalzijde van het pand is ruimte
voor de creatieve bedrijvigheid. Verdeeld over drie verdiepingen
vestigen zich hier onder andere een architect, reclamebureau en
fotograaf, maar ook de Helmondredactie van het Eindhovens
Dagblad gaat vanaf maart haar artikelen schrijven vanaf deze
locatie.
GESCHIEDENIS
VAN CACAOFABRIEK
Filmzalen Het nieuwe Filmhuis gaat er flink op vooruit. Zo heeft
de organisatie straks de beschikking over drie zalen (ca. 120,
60 en 40 stoelen). Daardoor krijgt het de felbegeerde A-status.
Zo kunnen topfilms eerder gedraaid worden en ook gedurende
een langere periode. Wim Markus verwacht dat door deze
upgrade het aantal bezoekers zal stijgen. “En dat zijn niet alleen
filmliefhebbers. We hebben ook de mogelijkheid om een van de
zalen om te bouwen tot vergaderzaal. Elders in het land heeft dit
tot enorm hogere bezoekersaantallen geleid. Ook wij krijgen we
nu al aanvragen binnen.”
Horeca Direct naast de foyer, bij binnenkomst aan de rechterhand,
bevindt zich het horecagedeelte. Ook deze ruimte ademt de
historie van het pand met de prachtige Begemann-pilaren die pas
tijdens de renovatie ontdekt werden. Eerder waren deze volledig
ingebouwd. Naast het restaurant is er ook een cafégedeelte. In
de lente en zomer is er een terras open. Het restaurant, dat veel
met biologische en streekproducten werkt, is een soort eetcafé.
Toegankelijk, laagdrempelig, maar wel met kwaliteit.
Omroep Helmond Martin Gils, voorzitter van Omroep Helmond,
is erg te spreken over de mogelijkheden van het nieuwe pand. “We
waren al in overleg met woningbouwvereniging Woonpartners
over onze huidige locatie. Dat pand is erg gedateerd. Maar dat
was eigenlijk nog niet het grootste probleem. Om in heel Helmond
bereikbaar te zijn, is een glasvezelaansluiting noodzakelijk. Zo’n
aansluiting aanleggen, kost enorm veel geld. Deze kans kwam
dus als geroepen.”
Poppodium Klein Paradiso. Zo wordt het nieuwe poppodium
nu al genoemd door intimi. Een prachtige zaal, met een balkon
dat doorloopt tot bijna op het podium. Zo’n 550 mensen kunnen
straks genieten van verschillende optredens. Blaudzun mag het
spits afbijten in de nieuwe zaal. Zijn concert is al uitverkocht.
“Dat belooft veel goeds voor de toekomst”, aldus Wim Strijbosch,
verantwoordelijk voor de programmering.
Kunstenaarsinitiatief De Nederlandsche Cacaofabriek
Ook de kunstenaars kunnen straks terug naar ‘hun’ thuis. Het
kunstenaarsinitiatief zetelde tot voor kort in een oud EDAHgebouw.
“We hebben de mooiste plek van het gebouw”,
vertelt Ageeth Boermans. “Er is volop ruimte om te exposeren
en we kijken vooral uit naar de mogelijkheid om te kunnen
samenwerken. Ik ben ervan overtuigd dat de nieuwe Cacaofabriek
een succes gaat worden.”
HISTORIE
De Cacaofabriek is al meer dan honderd
jaar een begrip in Helmond. 120 jaar
om precies te zijn. In 1894 werd de NV
Nederlandsche Cacaofabriek opgericht.
Aan de Kanaaldijk werd een fabriek
gebouwd, ontworpen door de Helmondse
architect J.W. van der Putten. Een jaar
later, in 1895 begon de productie van de
cacao. Onder de merknaam Helmcacao
werden chocolade, bonbons (pralines)
en cacaopoeder voor warme chocolade
gemaakt. Dertien jaar later werd het
florerende bedrijf overgenomen door de
Engelse organisatie Turner. Uiteindelijk
moest de Cacaofabriek in 1932 zijn
deuren sluiten. Door de crisis van de
jaren dertig nam de vraag naar cacao
- een luxeproduct in die tijd - hard af.
Bijna driehonderd personeelsleden
verloren hun baan.
Na sluiting stond het pand enkele
jaren leeg. Het kende in de loop
der jaren een veelheid aan functies:
Vlisco had er zijn stalenmagazijn,
bedrijfsschool en personeelswinkel.
Maar het is ook een periode gebruikt
als pension voor gastarbeiders. In de
jaren negentig vestigde zich er een
bedrijfsverzamelgebouw. In die periode
deed een kunstenaarsinitiatief recht
aan de oorspronkelijke functie van het
gebouw, door er zich te vestigen onder
de naam Nederlandsche Cacaofabriek.
In 2008 brandde een deel van het pand af
dat een belangrijk onderdeel vormt van
het industrieel verleden van Helmond.
Mede door inspanningen van gemeente,
provincie en het Rijk is de Cacaofabriek
behouden gebleven.
42
maart 2014

STEENWEG 32A HELMOND 0492-527469

miranda van den broek
notaris
“Ik sluit wel eens een
deur, maar er gaat
altijd wel weer een
raampje open.”
44
maart 2014

interview
Dolgelukkige echtparen, enthousiaste huizenbezitters, huilende
weduwnaars, ruziënde broers; een keur aan verschillende mensen met
de meest uiteenlopende emoties komt aan tafel bij Miranda van den
Broek. Nog een paar maanden is ze kandidaat-notaris, binnenkort
wordt ze benoemd tot notaris bij Verhoeven, Brants & Visser,
Netwerk Notarissen.
MIRANDA
tekst udo holtappels
foto’s gerard van hal
De inhoud van haar dynamische werk valt
nagenoeg samen met haar eigen levenshouding:
continu op zoek naar de juiste balans in het
bestaan. “Ik zie de mensen voorbijkomen
zoals ik zelf in het leven sta; heen en weer
geslingerd tussen leven, liefde en dood. Maar,
en dat is een wijze les van een collega-notaris
geweest, als je de deur dichttrekt en op de fiets
stapt, moet je werk weg zijn.”
Dat het gesprek stilvalt, daar hoef ik niet
bang voor te zijn. Vanaf het moment dat ik
Miranda van den Broek een hand geef, klatert
er continu een prettige spraakwaterval. Een
vraag van mijn kant roept talloze antwoorden
en uitweidingen op. Gestructureerd,
gepassioneerd en doelgericht. Terwijl ze
haar jas uitdoet en zich installeert in haar
stoel klinkt de ringtone van haar telefoon
een keer en ziet ze dat er nog drie berichten
zijn binnengekomen in de vijf minuten dat ze
onderweg is van haar notariskantoor. Druk?
“Ja, zeker, maar ik doe het werk dat ik altijd
heb willen doen, dus dan is druk relatief. Op
de plek waar ik nu zit, heb ik altijd willen
zitten. In deze baan komt alles samen, mijn
persoonlijkheid en mijn drive. Ik werk
fulltime, mijn man Frank werkt parttime. Dat
maakt het mogelijk dat ik de dingen kan doen
die ik wil doen.”
Sleutelmomenten in een bestaan
Geluk haalt ze uit de sleutelmomenten in het
leven van mensen. “Daarom ben ik ook notaris
geworden. Het werk dat ik doe, komt vaak niet
overeen met het beeld dat men ervan heeft.
Het is enerverend, emotioneel, het maakt
mensen blij, het vraagt ondernemerschap, het
heeft zoveel in zich. Dit is wat ik altijd heb
willen doen! Ook al kan ik mensen soms niet
helpen, ik geef ze aandacht en vertel wat ik
wel voor ze kan betekenen en wat niet. Als ze
dan zeggen: ‘bedankt voor het fijne gesprek’,
dan maakt mij dat gelukkig.”
Vol geestdrift vertelt Miranda over de training
die ze volgde om te leren loslaten. “Ook mijn
man heeft die training gedaan. Daar leerden
we kijken naar hoe we zelf in het leven staan.
Ik wilde rust, maar dat past niet bij mijn
overvolle levensstijl. Geen ‘fysieke’ rust,
maar rust tussen mijn oren. En die vind ik bij
mijn liefde en mijn kinderen, zij staan altijd
voorop. En als ik er ben, dan ben ik er ook
echt. Ik zoek de stilte om me heen. Als ik met
de hond ga wandelen, vind ik haar. Voor de
buitenwereld ben ik de vrolijke, drukke prater,
maar van binnen ben ik een piekeraar. Die
kant kent men niet van mij. Ook in mijn werk.
Ik kan opgewekt en vrolijk over de meest nare
ervaringen vertellen tijdens lezingen. Maar
dat is buitenkant.
maart 2014
45

miranda van den broek
Ik heb mijn deel van het leven ook gehad.
Mijn vader, broer en schoonvader zijn kort
na elkaar overleden, een heftige tijd. En vlak
daarna moest mijn man als beroepsmilitair
naar Kosovo; het werd de zwaarste periode
van mijn leven. Drie grafstenen en een man
in oorlogsgebied met nauwelijks contact.
Ik kan de tegel nog uittekenen waarop
hij stond toen hij vertrok. Ik ben een hele
slechte beroepsmilitairvrouw.”
Deelgenoot van
bijzondere momenten
Miranda van den Broek brengt de liefde
voor haar vak over in een aaneenschakeling
van verhalen, anekdotes over cliënten, haar
man, de kinderen, de liefde, het leven en
de dood. “Dat je daar bij mag zijn in je
werk, dat is fantastisch. Die belangrijke
momenten laten je de keerpunten van een
leven zien. Ze brengen je terug naar waar
het werkelijk om gaat. Het ene moment
ben ik bij de ondertekening van huwelijkse
voorwaarden en een andere keer bemiddel
ik bij een scheiding. En het brengt mijzelf
in contact met de belangrijke ankers in
mijn eigen leven. Dat is zo speciaal.”
Tussen de uniformen
De kandidaat-notaris groeide op in een
gezin waarin het niet gebruikelijk was om
te gaan studeren. Sterker nog, de jonge
Miranda kreeg van haar vader te horen ‘dat
havo ook goed’ was. “Maar ik hield vol
en bewandelde de weg van het VWO. Het
recht in al zijn facetten intrigeerde mij altijd
al. Met een aantal uniformen in de familie -
enkele familieleden werkten bij de politie -
was me dat met de paplepel ingegeven. Die
wereld zag ik echter niet zitten en ik koos
voor een rechtenstudie. Dit met de gedachte
dat wellicht Officier van Justitie mij in de
wereld van goed en kwaad zou brengen.
Maar ik keerde snel terug op aarde. Toen ik
met verbintenissenrecht in aanraking kwam
wist ik, dit is het! Bij mijn eerste kantoor
kreeg ik de opdracht om te bemiddelen
bij ruziënde nalatenschappen. Dat
onpartijdige in combinatie met voorlichten
en bemiddelen trok mij erg aan. Het is
46
denk ik de leraar in mij die de psychologie
probeert te doorgronden van mensen. Hoe
zit dat nu echt bij die erfenis, waarom doen
de mensen wat ze doen? Er ligt altijd een
persoonlijk verhaal aan het conflict ten
grondslag met twee of meer kanten van de
zaak. Aan mij de taak om tot een oplossing
te komen zonder te oordelen.”
Dat is mijn doel,
en daar ga ik voor
Voor het overnemen van de ‘stoel’ van
notaris, moest Miranda haar cv opstellen,
iets wat ze jaren niet gedaan had. “Wat
een saaie loopbaan eigenlijk, constateerde
ze. Het lijkt samengesteld als een Zwitsers
precisie-uurwerk, alles grijpt nauwgezet
in elkaar. Maar ik heb dan ook altijd exact
geweten wat ik wilde, mijn doel was
vastomlijnd en die dingen kwamen ook op
mijn pad. En het mooie is dat ik exact die
dingen terugzie bij mijn kinderen. Het is
ook erfelijk bepaald, dat doelgerichte. Als
ondernemer moet je daar steeds mee bezig
zijn, nadenken hoe het anders en beter
kan.”
“Ik ga naar een leuk
gesprek, ik zit bij
Miranda aan tafel!”
En dat in een stad waar ze niet geboren en
getogen is. Van het gesloten Maastricht werd
ze met open armen in Helmond ontvangen.
Verrassend, zeker. “Ik voel me hier thuis
en dat maakt dat ik ook actief ben op tal
van andere gebieden. Ik ben secretaris bij
verschillende maatschappelijk stichtingen,
de Stichting Remedial Teaching Helmond,
Vrienden van het museum, de ledenraad
van de Rabobank, te veel om op te noemen.
En toch doe ik mijn gezin niet tekort. Met
Frank, mijn man, die de opvoeding regelt,
loopt alles op rolletjes. Hij stuurt me wel
eens een foto als hij met ze een ijsje is gaan
eten, terwijl ik aan het werk ben. Ook dan
voel ik me gelukkig.”
notaris
Als de pen ligt en het gesprek op zijn eind
loopt, wordt de schoonheid van het beroep
van notaris in een prachtige anekdote in
zijn volle omvang zichtbaar. Miranda van
den Broeks stem breekt een beetje bij het
verhaal dat haar plots te binnenschiet.
“Er kwam een vrouw van net vijftig op
kantoor bij wie beginnend Alzheimer was
geconstateerd. Zij wilde, nu het nog kon,
alles regelen zolang ze wilsbekwaam
was. Ze wilde haar man en kinderen niet
met allerlei problemen belasten. Zo’n
gebeurtenis komt dichtbij, laat je de
valkuilen van het leven in volle hevigheid
zien. Maar het feit dat ik daar deelgenoot
van mag zijn en daarbij mag helpen, is een
intens gevoel. Als dat lukt, dan houd ik
van mijn vak. Of zoals mijn man zegt: je
bent nu zo jezelf geworden. En daar heeft
hij helemaal gelijk in. Echt, ik ga elke dag
fluitend naar kantoor.”
Miranda heeft ook een rondleiding op de
Automotive campus gehad. Dit was voor
haar niet de eerste keer, maar toch is het
steeds weer anders.“Iedere keer als ik hier
ben, dan ben ik weer onder de indruk. Het
is een geweldig initiatief met mooie kansen
voor Helmond. Zo kunnen we ons goed op
de kaart zetten.”
maart 2014

irene van geel
column
De Helmondse markt
Heerlijk een kind van twee jaar! En ontzettend
bijdehand; het is bijna een spiegel waar ik in kijk.
Het is een knappe jonge meid en enorm praatgraag.
Dat heeft ze dus niet van een vreemde. Maar goed,
als trotse jonge moeder, is het natuurlijk heerlijk
confronterend zo’n spiegel. Op de meest rare
momenten komt het subliem gearticuleerde proza
uit haar mondje. Als we samen op pad gaan in
het weekend, is dat alleen al door haar mondige
uitspattingen een feest.
Zo gaan wij, ons jonge gezinnetje, vrijwel iedere
zaterdag naar de markt in Helmond. Lekker slenteren,
verse vis en groente halen en koffie drinken. En dat
koffiedrinken wordt weleens verstoord door onze
oudste van twee die spontaan besluit om de kaart
‘peuterpubertijd’ te spelen. En jawel: huilend op de
grond en ontroostbaar. Geheel volgens de boekjes
negeren wij deze peuter tenenkrommend. Want dat
is toch lastig op een zaterdagmorgen in een druk
bezocht etablissement, waar iedereen de ochtend
rustig aan het wegdrinken is met hete koffie! Na zeker
20 minuten de ‘dramaqueen’ uit te hangen, is het over
en gaat ze door met spelen, vertellen, puzzelen, alsof
er niets is gebeurd. Wij kijken schichtig en enigszins
schuldig om ons heen. Je ziet de mensen opgelucht
hun warme consumpties verder nuttigen.
Enfin, terug naar de markt. Vaderlief zegt tijdens
het aandoen van de jasjes, dasjes en wantjes tegen
onze oudste op z’n Helmonds: “We goan naor de
mert!”. “Nee, papa”, zegt dochterlief: “We gaan naar
de marrrkt!”. En die laatste ‘r’ heeft een erg hoog
kinderenvoorkinderen-gehalte. Van wie zou ze dat
nu hebben? Ik schater het uit van het lachen en onze
jongste van zeven maanden lacht spontaan mee. Met
als gevolg dat onze oudste het succes ziet van haar
woordkeuze… En je raadt het al, iedere keer wil ze
weer scoren en roept ze overal, te pas en te onpas:
“We gaan naar de marrrkt!”. Onze oudste is met
recht de jongste, en in mijn ogen natuurlijk de beste,
ambassadeur voor de Helmondse markt! Daar zouden
veel Helmonders een voorbeeld aan kunnen nemen.
Mensen, kijk uit voor praatgrage peuters van twee op
de zaterdagmorgen op de Helmondse markt!
We gaon naor de mert!
Irene van Geel
maart 2014
47

maarten steinbuch
Sinds kort rijdt er een bijzondere auto rond in Helmond: de
Tesla. Een elektrische auto die tot de verbeelding spreekt,
met een sportief uiterlijk en een range van wel 400 kilometer.
Een iPad op wielen, zo noemt de eigenaar het technische
hoogstandje. Deze trotse autobezitter, Maarten Steinbuch,
spreekt minstens evenveel tot de verbeelding.
maarten
steinbuch
foto kasper van ‘t hoff
tekst koen chatrou
Maarten Steinbuch is een man met een
overvolle agenda. Bekend als de ‘goeroe’
van elektrisch rijden en professor op de
TU/e, maar ook enthousiast blogger en trotse
bezitter van het paradepaardje onder de
elektrische auto’s. En dan is hij óók nog eens
een trotse Helmonder die in de zomer álle
restaurants in de stad bezocht.
Wie de werkkamer van Maarten Steinbuch in
de TU/e binnenstapt, lijkt in een film te zijn
beland. Precies de kamer van een professor,
zoals je die voor ogen hebt. Stapels vol
boeken en paperassen, de hele wand vol.
Maarten Steinbuch straalt aan tafel één en al
rust uit, niet gehinderd door de wanorde om
hem heen. “Ik roep altijd dat ik alles terug
kan vinden, maar dat blijkt toch niet altijd zo
te zijn”, lacht hij.
Een workaholic. Zo zou je Maarten
Steinbuch kunnen noemen. Hoewel, het
doet hem geen recht. Hij geniet met volle
teugen van zijn werk, maar praat met
minstens evenveel liefde over zijn vrouw,
kinderen en ‘opknapboerderij’ aan de rand
van Brandevoort. Op zijn blog wisselt hij
berichten over zijn Tesla af met een bericht
over een nieuwe microchirurgierobot en een
blog over zijn kippen. “De weekenden zijn
altijd vrij, dat heb ik altijd zo gedaan. Anders
houd je dit niet vol”, lacht hij. Voor 8.00 uur
zit hij vaak al aan zijn bureau. Om 18.30 eet
hij thuis met zijn gezin en om 20.30 uur gaat
de laptop weer open. Het zijn werkdagen
van twaalf, dertien uur. Een werkweek van
zeventig uur is dan ook geen uitzondering.
Muizen en de markt
Maarten en zijn vrouw werden vooral verliefd
op het huis, aan de rand van Brandevoort.
Een oude boerderij, een echte opknapper. De
verwarming wordt ook nu nog gestookt met
hout. Het huis kraakt, het is er soms koud en
er zijn heel veel muizen: Steinbuch vindt het
er heerlijk. De grond, de geiten en kippen die
rondlopen, de klusjes. “Ik ben opgegroeid
in een mooie omgeving, in Driebergen. Met
bossen en veel ruimte om me heen. Toen ik bij
Philips ging werken, zijn we in Heeze in een
nieuwbouwhuis gaan wonen. We hadden het
er naar onze zin, hebben zelfs meegedaan aan
de Brabantse Dag, maar we misten iets. Mijn
dochter ging naar school in Eindhoven. We
hebben toen met een passer een omtrek van
10 kilometer getrokken en Helmond kwam
in aanmerking.”, lacht de professor Systems
& Control. Maar hij voelt zich hier helemaal
48
maart 2014

interview
automotive
‘Op vrijdagavond
naar The Voice of
Holland kijken,
daar kan ik echt
van genieten’
maart 2014
49

maarten steinbuch
interview
thuis. Elke zaterdag naar de markt, lekker
zalm kopen en verse groenten. Ook uit eten
is favoriet, De Steenoven, Paviljoen De
Warande, Liverdonk of Ons Loes. En hij
is een fervente bezoeker van het Speelhuis.
“Ik hoop dat het theater in de kerk blijft, dat
geeft een hele bijzondere sfeer.” Het is een
vol en rijk leven. “Het is waar, ik sta niet
vaak stil”, lacht hij. Tot het weekend. “Op
vrijdagavond samen The Voice Of Holland
kijken. IPad erbij, beetje twitteren: dat vind
ik heerlijk, daar kijk ik altijd naar uit. En als
de zon schijnt, kan ik in mijn tuin heerlijk
op een stoel zitten en even wegdoezelen.”
Tja, wie een Tesla bezit, wil graag vooruit.
Dat kan ook niet anders. Het is de Ferrari
onder de elektrische auto’s. Een auto vol
techniek en vol power. “Het is een merk dat
met veel lef en visie is gebouwd, daar heb ik
bewondering voor. Je moet bovenaan in de
markt beginnen, om daarna effect te hebben
naar een andere prijsklasse.” Hij heeft zich
opgeworpen als dé man achter elektrisch
rijden. “Ik zocht eigenlijk een elektrische
Renault Kangoo, dat was ook handiger
met de honden”, lacht Steinbuch. Nuchter,
down to earth. “Ik vind dat ik ook een
voorbeeldfunctie heb, de voortrekkersrol.
Daar past zo’n auto bij.” Hij kijkt naar
buiten. Het terrein van de TU/e. Her en
der auto’s geparkeerd, het parkeerterrein
is overvol. “Over twintig jaar, is driekwart
50
van deze auto’s elektrisch. Over vijf jaar
zijn we zo ver, dat we een betaalbare,
volwaardige elektrische auto kunnen kopen
met een grote range. Dan hoef je niet
meer na iedere 100 kilometer op te laden.
Maar dan moet die overstap nog gemaakt
worden. Het is een vervangingsmarkt.” Hij
denkt dat de toekomst zit in zonne-energie.
De energie die over is, moet opgeslagen
kunnen worden. Hij schildert een
rooskleurig toekomstbeeld. Windmolens,
zonne-energie, veilig rijden, geen files,
geen benzine meer. “Ja, het glas is bij mij
altijd halfvol, ik ben een positief ingesteld
mens”, glimlacht hij. “Maar, we belasten
onze omgeving nu wel heel erg, ik vind
dat de Nederlandse regering meer aandacht
moet hebben voor duurzaamheid. Als je
kijkt naar de opwarming van de aarde, naar
de effecten van onze manier van leven voor
de wereld. Dat houden we geen jaren meer
vol. Ik hoop dat de oplossing op tijd komt.”
Bèta nest
Zijn vader was werktuigbouwkundige, zijn
moeder docent wiskunde. Een bètanest,
dat hij ook voor zijn eigen kinderen
heeft gebouwd. Ook een nest, waar hij
het docentschap bijna met de paplepel
ingegoten kreeg. Zijn moeder vroeg hem
op jonge leeftijd, hij zat zelf nog op de
middelbare school, al eens een les over te
nemen. Hij zit dan ook helemaal op zijn
plek, bij de TU/e. “Ik vind het ontzettend
leuk om kennis over te dragen. Daardoor
heb ik ook geleerd, een boodschap goed
over te brengen. Op mijn blog, schrijf ik
niet voor vakgenoten. Ik moet de boodschap
goed vertalen. Het geeft een kick om te
zien dat een bericht goed gelezen wordt.”
Hij vindt het ook de taak van het onderwijs,
de techniek en automotive in het bijzonder:
communiceren over je successen. “We
mogen best wat trotser zijn. Het is de
Brabantse inborst, die ervoor zorgt dat we
zo bescheiden zijn. Dat brengt ons ook veel.
De agrarische achtergrond, hard werken,
open staan voor anderen: dat zit in de genen
van de Brabanders. Dat zorgt ervoor dat de
Automotive Campus hét voorbeeld is van
een open samenwerking. In Amsterdam
zie je zoiets niet, die cultuur is veel meer
gesloten. Door onze cultuur, hebben we
hier een voorsprong, zijn we een voorbeeld
voor anderen. De hele wereld kijkt toe naar
wat er op de Automotive Campus gebeurt.”
Door anders te communiceren, je boodschap
goed te verpakken, wordt techniek
tastbaar. “De dingen die op de TU/e en
op de Automotive Campus gebeuren zijn
fantastisch en hebben vaak direct gevolgen
voor het bedrijfsleven. Dat mogen we
veel meer naar buiten brengen. De
researchafdelingen van bedrijven worden
steeds kleiner. Aan ons de taak om die
rol over te nemen.” Zo’n boodschap zorgt
er ook voor dat techniek aantrekkelijker
wordt. “De auto van de toekomst, wordt
door diverse disciplines gemaakt. Het
is een iPad op wielen. Daarom moet je
het onderwijs anders inrichten, en dat
heb ik gedaan op de TU/e met de nieuwe
Automotive opleidingen. Daarbij moet
je laten zien dat technici werken aan het
oplossen van maatschappelijke problemen.
Die boodschap slaat heel erg aan.” Het
zorgt er ook voor dat steeds meer vrouwen
voor techniek kiezen. Tien procent, is het
nu bij Automotive. Geen baanbrekend
cijfer, maar toch al beter dan voorheen. “Ik
streef naar 50/50. Ik heb twee dochters, die
hebben ook de technische kant gekozen.
Maar ze speelden vroeger ook met Barbies
hoor, terwijl mijn zoon buiten met takken
in de weer was. Die verschillen zijn er
gewoon, dat moet je ook niet ontkennen.”
Studentenstad
De Automotive Campus draagt al bij aan
het opleiden van die studenten. En aan
het oplossen van die maatschappelijke
problemen. “Ja, de oplossing van het
fileprobleem kan écht uit Helmond komen”,
zegt Steinbuch vol overtuiging. Hij denkt
dat de Campus Helmond veel kan brengen.
“Ik heb weleens met de voormalige
burgemeester Fons Jacobs gedacht over
Helmond als studentenstad. Dat zorgt
weer voor een hele andere dynamiek in
Helmond, voor meer start-ups, voor meer
bedrijvigheid.” Een Helmond zonder files,
vol bedrijvigheid en studenten en met
elektrische auto’s ontworpen in de regio.
Het is een mooi toekomstbeeld. En woont
Steinbuch er dan nog? “In dat Helmond wil
ik wel oud worden.”
maart 2014

Beste koffie in
Helmond
Il Borgo
www.ilborgo.nl
markt 7
0492-537.715
West Ende
www.goldentulipwestende.nl
steenweg 1
0492-524.151
Komma Espresso
www.komma-helmond.nl
watermolenwal 11
0492-520.004
KALDI
Oude Aa 8, 0492-520.004
LOKAAL 42
markt 42
0492-830.043
HELMONDCITYOF
OPPORTUNITIES
helmond city of opportunities is een initiatief
van hlmnd magazine ter promotie van stad helmond

automotive
automotive helmond
aut
‘De ideeën
hangen hier in
de lucht!’
52
maart 2014

automotive helmond
HELMOND
omotive
Helmond en automotive zijn
onlosmakelijk met elkaar
verbonden. Niet voor niets wordt
Helmond dé automotive-stad van
Nederland genoemd. Maar wat
houdt dat nou eigenlijk in? En wat
gebeurt er dan allemaal in onze
stad op het gebied van mobiliteit?
Het zijn vragen die Inez van Poppel
van de gemeente Helmond bijna
dagelijks moet beantwoorden.
Ze geeft uitleg.
tekst koen chatrou
foto daniëlle verbeek & automotive
“Wist je bijvoorbeeld dat er in bijna
elke auto ter wereld een schroef van het
Helmondse Nedschroef zit? En dat een
aantal Duitse automerken hun nieuwe
modellen in onze stad laat testen? Ook
wordt er hier volop nagedacht over
zelfrijdende auto’s.” Aan het woord is Inez
van Poppel van Gemeente Helmond. Inez
weet álles over automotive en Helmond.
Vol trots benoemt ze toonaangevende
projecten en bedrijven. Samen met
enkele collega’s zet ze Helmond als dé
maart 2014
automotive-stad op de kaart. Ze kan niet
door de stad rijden, zonder kansen en
mogelijkheden te zien.
“Op een feestje, moet ik me wel eens
inhouden. Omdat ik zo trots ben op wat
hier gebeurt, praat ik er vaak en veel over”,
lacht ze. “Ik zie elke dag zo veel bevlogen
mensen en projecten voorbij komen, het
is onmogelijk om daar niet enthousiast
van te worden.” Haar omgeving weet
dus álles over Helmond en automotive,
maar ze wil het liefst dat heel Helmond
die kennis heeft. In Europese landen
en zelfs daarbuiten worden Helmond
en automotive in één adem genoemd,
maar in Helmond worden de schouders
soms opgehaald als het over het thema
gaat. “Aan ons de taak om bewoners te
informeren. Ik hoop dat Helmonders
straks op een feestje met vrienden ook
over automotive praten en niet alleen over
het Kasteel of ’t Speelhuis bijvoorbeeld.”
53

automotive
automotive helmond
Inez van Poppel
“Wist je dat…” Het is een zinsnede die
Inez vaak in de mond neemt. Wist je dat de
zelfrijdende auto in Helmond wordt getest?
Wist je dat in Helmond vrachtwagens beter
door kunnen rijden omdat ze vaker groen
licht krijgen? Wist je dat we hier werken
aan de oplossing van het wereldwijde
fileprobleem? En wist je dat we in
Helmond de meeste testfaciliteiten van
Nederland op één locatie hebben? Met een
grote glimlach op haar gezicht vertelt ze
over die projecten. Maar: waarom weten de
Helmonders dat eigenlijk niet? “Ik denk dat
we nog te bescheiden zijn, die Brabantse
mentaliteit zit er toch in. In Amsterdam
werd één keer de zelfrijdende auto getest.
Meteen voorpaginanieuws. Dat is natuurlijk
‘Ik hoop dat Helmonders
op een feestje ook
vertellen wat er op de
Campus gebeurt’
prachtige pr voor het product, maar nergens
wordt vermeld dat die auto vervolgens in
Helmond maandenlang getest wordt. We
mogen onszelf best wat meer op de borst
kloppen.”
Helmond en automotive. Het is een
huwelijk dat decennia terug gaat in de
tijd. Het verhaal begint in 1975. Volvo
Car neemt de personenautotak van DAF
over. Het bedrijf vestigt zich aan de
Steenovenweg in Helmond. Later volgen
bedrijven als NedCar, PDE Automotive en
Benteler. Ook nu nog vormt de locatie aan
de Steenovenweg het middelpunt van de
Helmondse automotive-industrie.
Met de komst van TNO naar Helmond in
2003, wordt een eerste stap gezet naar een
echte Automotive Campus. In 2006 besluit
TNO om al haar automotive-activiteiten
te verplaatsen van Delft naar Helmond.
De basis van de Automotive Campus
is gelegd. Inmiddels zijn zo’n veertig
automotivebedrijven en automotiveorganisaties
aan de Steenovenweg te vinden.
Van kleine bedrijfjes tot grote organisaties
als Benteler, Tass International, Innovam
en VDL APTS.
Bruisend
“Als ik op de Automotive Campus loop,
loop ik altijd nét een beetje sneller”, lacht
Inez. “Die omgeving, al die ondernemers
met hun ideeën en plannen, dat geeft mij
energie. Automotive draait om beweging
en de Campus zet zelf ook dingen in
beweging. Ik wil dat die energie door de
hele stad voelbaar is. Want de bedrijvigheid
die op de Campus te vinden is, kan veel
betekenen voor de hele stad. Internationale
werknemers, ondernemers die kansen
zien, studenten die hier een kamer huren:
dat zorgt voor een stad die lééft.” Bijna
wekelijks wordt er een internationale
delegatie rondgeleid op de Automotive
Campus. “Al die delegaties willen zien
hoe wij het doen, dat is toch fantastisch?
Ik merk dat we nu vooral professionals
bereiken met ons verhaal. Het is een taak
van ons als gemeente om ook de inwoners
er meer bij te betrekken.”
Driven
“Wij zijn trots op wat er in Helmond
gebeurt”, vertelt Inez. “Daarom hebben
we het platform Driven opgericht.
Via Driven willen we de voor ons
belangrijke doelgroepen informeren over
de ontwikkelingen op het gebied van
automotive en slimme mobiliteit. Van de
inwoners tot studenten, het bedrijfsleven
en de overheid. We doen er alles aan om
heel Helmond ‘Driven’ te krijgen. Om deze
doelgroepen te informeren, gebruiken we
verschillende middelen. Van onze website,
social media tot het magazine Be Driven. En
van een racesimulator voor op beurzen tot
aan het bestickeren van elektrische auto’s.
Daarnaast proberen we het voor inwoners
van de stad aantrekkelijker te maken om
te kiezen voor elektrisch vervoer. Zo is er
bijvoorbeeld een subsidie geweest waarmee
je een deel van de aanschafwaarde van een
elektrisch voertuig terugkrijgt.” Want waar
de uitspraak ‘zien eten, doet eten’ opgaat,
is dat voor elektrisch rijden ook vaak zo.
“Er rijden nu steeds meer elektrische auto’s
rond in Helmond. Door al die ‘levende’
voorbeelden van elektrisch rijden, hopen
we andere mensen te motiveren ook tot
aanschaf over te gaan. Als je ziet dat je
buurman vol enthousiasme spreekt over zijn
nieuwe aankoop, dan ga je zelf ook eerder
zo’n elektrisch voertuig overwegen.”
Terug naar de Automotive Campus. Want
wat gebeurt er eigenlijk achter die muren?
“In Helmond worden geen auto’s in
elkaar gezet”, legt Inez uit. In Helmond
houden de bedrijven zich vooral bezig
met kennisontwikkeling en slimme en
duurzame oplossingen voor het vervoer
van de toekomst. Elektrisch rijden, smart
mobility, ontwikkelen van systemen en
componenten en testing. Wat dat concreet
inhoudt? Er wordt bijvoorbeeld nagedacht
over een oplossing voor het fileprobleem
en over hoe we in de toekomst zuiniger
en dus milieuvriendelijker kunnen rijden.
Maar ook wordt er volop nagedacht over
een zelfrijdende auto. Er vinden zelfs
al testen plaats op de snelweg tussen
Helmond en Eindhoven met zelfrijdende
auto’s. “De ontwikkelingen vinden niet
enkel plaats op het Campusterrein. We
54
maart 2014

automotive helmond
HELMOND
gebruiken onze stad als zogenaamd
living lab. Een levensechte testsituatie
waarin nieuwe ontwikkelingen kunnen
worden getest. Een oplossing voor
doorstroming? Helmond is de eerste stad
die daarvan kan profiteren. Prachtig,
toch?” Het állerbelangrijkste, vindt Inez,
is dat de Campus de deuren open heeft
gezet. “Waar het begon met een paar
bedrijven, is het nu een dynamisch geheel
geworden. Heb je als kleine ondernemer
een topidee? Dan kun je gebruik maken
van de testfaciliteiten op de Campus. Als
je er dan toch bent, dan ga je misschien
eens informeren bij andere ondernemers,
hoe zij dat aanpakken. Of je vraagt
aan een studententeam of ze je kunnen
helpen. Dát bedoel ik als ik het heb over
energie op de Campus. Je voelt dat er
mogelijkheden, kansen en ideeën in de
lucht hangen, die je zó kunt grijpen. Dat
geeft mij energie. Op mijn vrije dag, ben
ik nog steeds bezig met automotive, ik
kan het bijna niet loslaten. En dat is iets
dat mijn collega’s ook hebben. Dit grijpt
je!”
‘Studenten geven een stad
een andere dynamiek’
Onderwijs
Naast bedrijven zijn er ook verschillende
onderwijsinstellingen verbonden aan
de Automotive Campus. Hier worden
de techneuten van morgen opgeleid. En
die zijn hard nodig. Ondanks de crisis
is er een schaarste aan goed opgeleid
technisch personeel. “Wil je een
baangarantie? Kies dan voor techniek.
Ook hier proberen we via Driven
toekomstige studenten te overtuigen
om te kiezen voor automotive/techniek.
Die vieze handen, dat hoeft allang niet
meer. Het gaat om het bedenken van
slimme oplossingen. Het is een heel
mooi, dynamisch en bijzonder vak.” In
2020 moeten er zo’n 750 studenten op de
Campus rondlopen. Zowel op mbo-, hbo-
maart 2014
als op universitair niveau, de zogenaamde
doorlopende leerlijn. Die studenten
zorgen voor bedrijvigheid, zowel op de
Automotive Campus als in Helmond
zelf. Meer studenten in Helmond, dat
zorgt ook weer voor bedrijvigheid, voor
een bruisend centrum bijvoorbeeld.
“Dit zijn ontwikkelingen, die iedereen
aangaan. Als ik in Eindhoven loop, merk
ik meteen dat studenten een verschil
maken. Er is áltijd bedrijvigheid. Ook
op dinsdagmiddag. Studenten zorgen
voor een bepaalde dynamiek in de stad.
Ook als je helemaal niets met automotive
hebt, zijn dit soort ontwikkelingen goed.
Voor een ondernemer, biedt zo’n stroom
aan studenten bijvoorbeeld weer nieuwe
kansen. Een eetcafé zou dan bijvoorbeeld
goed tot zijn recht komen”, droomt Inez.
Zo komt op de campus de ‘Triple Helix’
tot leven, wat betekent dat onderwijs,
overheid en bedrijfsleven samen komen.
“Minister Kamp heeft aangegeven dat
we daarin een voorbeeld zijn voor de
Nederlandse economie!”
Stap voor stap
Inez vertelt haar verhaal enthousiast.
Doorspekt met voorbeelden, veel
handgebaren, een glimlach. Wie haar
verhaal over automotive hoort, kan
er niet onbewogen bij zitten. Je ziet
de kansen die zij ziet. Je ziet de stad
voor je, vol bijzondere bedrijvigheid,
studenten en technieken die tot de
verbeelding spreken. Het verhaal
vertelt ze in een sneltreinvaart. Niet zo
raar, de ontwikkelingen volgen elkaar
ook in razend tempo op. “We zijn nu
bezig met een metamorfose van het
campusterrein. Dat moet een echte
campusuitstraling krijgen. Daardoor
moet de aantrekkingskracht van de
Campus nóg groter worden. Een Campus
met allure, waar internationale bedrijven
graag hun naam op de gevel zien prijken,
dat is het idee”, vertelt ze. “Het moet een
inspirerende omgeving worden. Zo’n
omgeving trekt vervolgens inspirerende
In het Automotive House vindt u eigentijdse
ruimtes die uitgerust zijn met moderne
faciliteiten. Ideaal voor uw vergaderingen of
congressen. Meer weten? Neem contact op
met info@automotive.com
55

automotive
‘Als ik op de
Campus loop,
krijg ik energie’
automotive helmond
AFB Center
Sinds eind januari is op de Automotive Campus het Shared Facilities Center
geopend. Hier zijn hoogwaardige testfaciliteiten gevestigd waar automotivebedrijven
gebruik van kunnen maken met speciale tarieven voor het Middenen
Kleinbedrijf. “Ook de komst van deze testfaciliteiten draagt bij aan de
ontwikkeling van Helmond als Automotive stad.”
en creatieve mensen aan. Zoals ik al aangaf:
het is tijd om naar buiten te treden. We moeten
ons gezicht laten zien.”
Die intentie, lijkt al meteen zijn vruchten
af te werpen. De Verkeerscentrale Zuid
Nederland verhuist binnenkort van Geldrop
naar Helmond. Hier wordt 24 uur per dag
het wegennetwerk van Zuid-Nederland in
de gaten gehouden en gemanaged. Hier
kan de verkeerscentrale ook de connectie
vinden met smart mobility. Verder heeft een
vestiging van een kenniscentrum Innovam,
dat zich richt op opleiding en training van
automotive specialisten en rijinstructeurs,
zich het afgelopen jaar verbonden aan de
automotive hotspot. Ook wordt het komend
jaar een nieuwe ontsluiting aan de Europaweg
gerealiseerd en wordt er een begin gemaakt
met de nieuwe inrichting van de openbare
ruimte. Dan wordt de groei ook zichtbaar voor
de Helmonders. Maar af, dat is het werk nog
lang niet. “Nee, stilzitten, dat zou niet goed
zijn!”, lacht Inez. “Automotive is constant in
beweging, dat zijn wij ook. Een droom? Het
zou geweldig zijn als een R&D-afdeling van
een Chinees of Japans merk zich hier vestigt.”
Ze hoopt vooral, dat steeds meer Helmonders
de vruchten plukken van de activiteiten op
automotivegebied. “Vruchten om te plukken?
Die zijn er zoveel! Denk aan werkgelegenheid
of slimme, goedkope en milieuvriendelijke
automotive vindingen uit Helmond. Maar
ook: bedrijvigheid, studenten. Als je één van
de technologische hotspots van Brainport
bent, dan heeft dat gevolgen. Als grote naam
trek je bedrijvigheid en investeerders naar je
toe. En uiteindelijk doen we het dáár voor!”
www.automotivecampus.com/nl/
56
maart 2014

jeugdtheaterschool
speelt
S neeuwwitje
29/3
19.30 uur
30/3
15.00 uur
2/4
19.30 uur
5/4
19.30 uur
6/4
15.00 uur
Voor iedereen vanaf 6 jaar | Entree: € 7,50 | reserveren@annatheater.nl of 06 28 10 43 33
annatheater Floreffestraat 21 a | 5705 ar Helmond | www.annatheater.nl

ierland
reizen
“Het schiereiland Achill
mag je niet missen als je
Ierland bezoekt.”
joan munnich-keegan
58
maart 2014

joan munnich-keegan
REIZEN
IERLAND
Ierland is de ultieme vakantiebestemming voor wie van rust,
ruimte en een ruige, ongerepte natuur met adembenemende
vergezichten houdt. West Ierland, waar Joan Munnich-
Keegan uit Helmond geboren werd, is bij toeristen relatief
onbekend terwijl dat gebied veel moois te bieden heeft.
foto stockfoto & joan munnich-keegan
tekst franka van beeck
Joan Munnich-Keegan (53) komt uit Ballyhaunis, een klein plaatsje in County Mayo, een graafschap aan de noordwestkust van
Ierland. De liefde bracht haar 33 jaar geleden naar ons land. De eerste vier jaar woonde ze in Alkmaar, waar haar man Michael
studeerde. Daarna verhuisden ze naar Helmond waar ze vier zonen grootbrachten. Joan: “Ik leerde Michael in Ierland kennen
via de verkering van mijn zus. Michael en die jongen waren bevriend geraakt tijdens een uitwisselingsproject van de vierdaagse
in Nijmegen. Mijn moeder, een van mijn broers en mijn vier zussen wonen nog in Ierland. We gaan er ieder jaar wel een keer
naartoe. Vroeger met het hele gezin en nu de jongens groot zijn, meestal met zijn tweeën.”
maart 2014
59

ierland
Knock en Achill
Ook Michael raakte bevangen door de
schoonheid van Ierland. “Het westen is
veel dunner bevolkt dan het oosten. Als we
vanuit Dublin naar Joans familie rijden,
houdt het halverwege qua bevolking wel
zo’n beetje op. Je kan daar wel tien, twintig
kilometer rijden zonder iemand tegen te
komen.” Niet verwonderlijk, want Ierland
is drie keer zo groot als Nederland en heeft
slechts een kwart van ons bevolkingsaantal.
Veel Ieren emigreren na hun studie op zoek
naar werk en een betere toekomst.
Daarom wonen er meer Ieren in het
buitenland dan in Ierland zelf. Dit is al
zo sinds de Grote Hongersnood van 1845
toen 1 miljoen Ieren vluchtten voor de
honger en emigreerden naar Amerika.
Vlakbij Joans geboorteplaats ligt het
bedevaartsplaatsje Knock waar Maria op
21 augustus 1879 verscheen. Hier komen
ongeveer net zoveel pelgrims naartoe als
naar Lourdes, naast de Ieren ook vooral
Amerikanen. Op de honderdste verjaardag
van de Mariaverschijning bezocht Paus
Johannes II Knock. In dit dorpje heeft
Joan veel tijd van haar jeugd doorgebracht.
Haar opa en oma woonden er en zij heeft
er jarenlang vakantiewerk gedaan in het
restaurant van haar opa. Maar er zijn nog
veel meer bezienswaardigheden die Joan
kan aanraden. “Het schiereiland Achill
mag je niet missen als je Ierland bezoekt.
Voorbij het dorp Achill Sound verlaat je de
bewoonde wereld. Achill heeft veel rotsen,
vennen en velden waar her en der verspreid
verlaten woningen staan. Je komt er bijna
niemand tegen, alleen de schapen die vanaf
de heuvels naar beneden komen en die je
voorrang moet geven. De Atlantic Drive,
een toeristische route langs de Atlantische
Oceaan, volgt de ruwe kustlijn. Bij mooi
weer is de lucht strak blauw en door de
hoge ligging kijk je dan prachtig uit over
zee. Aan de overkant ligt Amerika en met
een beetje geluk kun je de 365 onbewoonde
Clew Bay eilanden zien. Dit gebied is wel
enigszins toeristisch, want tussen de rotsen
is er ook strand. Veel Fransen en Duitsers
komen speciaal naar het graafschap Mayo
om te vissen in een van de vele meren.”
Galway en Connemara
“Als je van mooie authentieke steden
houdt is Galway een aanrader. Er zijn
hier veel prachtige historische gebouwen
van natuursteen en een haven aan zee.
Je kunt je er gemakkelijk een hele dag
vermaken, zeker als je de boot naar Aran
Islands neemt of als je gaat diepzeevissen.
Op deze eilanden en de Connemara wordt
nog echt Keltisch gesproken. Als je van
indrukwekkende uitzichten over zee
houdt, mag je de cliffs of Mohen absoluut
niet overslaan. Deze acht kilometer lange
kustlijn bestaat uit imposante kliffen
die loodrecht omlaag in de Atlantische
oceaan verdwijnen. Als je langs de kust
vanuit Galway richting Mayo terug gaat,
kom je in de Connemara. Daar is ook een
nationaal park met veel ongerepte natuur;
beekjes, watervallen, schapen en de wilde
Connemara paarden die wereldwijd bekend
zijn. Het is een redelijk ruw gebied dat wel
wat op Schotland lijkt en het is prachtig om
er te wandelen. Je kunt onderweg Kylemore
Abbey bezoeken. Dit is een voormalig
klooster waar de nonnen nog steeds een
pottenbakkerij hebben. Vandaaruit volg je
een mooie toeristische route door het Twaalf
Speldengebergte heen, de Twelve Pins, ook
wel Twelve Bens genoemd. Ook Westport
en Newport zijn een bezoek waard. Dit zijn
echt oude kleine Ierse stadjes. Hier ruik je
nog de turf die de kachels verwarmt.”
Bergen
“Wie liever de bergen intrekt, moet zeker
ook Mount Ben Bulben, een tafelgebergte
in het graafschap Sligo bekijken. Daarnaast
ligt Knocknarea, een platte berg die je
van kilometers afstand ziet en waarvan
het bovenste gedeelte op een graf lijkt.
reizen
Een sage zegt dat daar 3000 jaar voor
Christus koningin Maeve begraven werd.
Het ‘graf’ is tien meter hoog en je klimt
er in ongeveer drie kwartier gemakkelijk
naartoe. Iedereen neemt een steen mee
en legt die op het graf. De berg Croagh
Patrick, op acht kilometer van Westport, is
bijna 800 meter hoog en heeft een spitse
top. Het verhaal gaat dat Saint Patrick,
de beschermheilige van Ierland, toen hij
in Ierland aankwam boven op deze berg
veertig dagen lang heeft gebeden voor de
Ierse mensen. Iedere laatste zondag van
juli beklimmen pelgrims deze berg. Ik heb
dat zelf ook vaak gedaan. Als je mooi weer
treft, heb je een schitterend uitzicht en zie
je de Clew Bay eilanden.”
Ierse gastvrijheid
In Ierland moet je sowieso geluk hebben
met het weer. Volgens Joan heb je de
meeste kans op mooi weer in mei-juni of in
september. Wie niet te veel regen wil –en wie
wil dat wel?- kan de maanden oktober tot
en met april beter mijden. Joan: “In Ierland
heb je net als in Engeland heel veel bed and
breakfasts waar je kunt overnachten. Ook de
gastvrijheid van de boeren is groot, je vindt
daar altijd wel onderdak. Ierland is een
prachtig vakantieland als je avontuurlijk
bent aangelegd en van wandelen, vissen,
golfen, de natuur en kamperen houdt. Ieder
dorp heeft wel een golfbaan waar je voor
een appel en een ei kunt spelen. Ik had
een keer mijn golfspullen meegenomen
naar mijn geboortedorp. Bij het clubhuis,
een voormalig woonhuis, was niemand
te bekennen. Op de brievenbus hing een
briefje met ‘Toeristen, als u wilt golfen
hier twintig euro in doen. Veel plezier met
golfen.’ Mensen hebben nog vertrouwen
in elkaar. En de echte Ieren zijn heel
belangstellend naar toeristen. Ze vragen
waar je naartoe wil en als het moet rijden
ze met je mee om de weg te wijzen.”
“Toeristen, als u wilt
golfen, hier twintig euro
in doen. Veel plezier
met golfen.”
60
maart 2014

305731 antwoord fase2_A0.indd 4
Hoezo
verhuizing
doorgeven aan
de gemeente?
www.helmond.nl
Gaat u verhuizen?
Helmond heeft Antwoord ©
geef uw adreswijziging online door
Geef uw adreswijziging dan binnen vijf dagen door aan de gemeente.
www.helmond.nl/adreswijziging
Daarvoor hoeft u niet meer naar de Stadswinkel te komen.
U kunt uw nieuwe adres heel eenvoudig doorgeven via de website
www.helmond.nl/adreswijziging. Ook ’s avonds en in het weekend.
of bel 14 0492
Voor het doorgeven van uw adreswijziging heeft u uw DigiD nodig.
Zorg er dus voor dat u die bij de hand hebt.
Meer info kunt u vinden op www.helmond.nl/adreswijziging

jolanda van gennep
bailine
“Ondernemen begint bij een vrouw
met liefde voor een product”
62
maart 2014

ONDERNEMER VAN DE EDITIE
“Weet je hoe leuk het is om met vrouwen te werken?” Jolanda van
Gennep heeft haar roeping gevonden. Met haar bedrijven Bailine
en Gezond Fit & Mooi, helpt ze vrouwen om lekker in hun vel
te zitten. Zelf heeft ze álle boeken over diëten en gezond eten
inmiddels verslonden en haar kennis draagt ze graag over.
“Ik doe nu écht iets voor mezelf.”
JOLANDA
foto’s gerard van hal
tekst romy van der sande
maart 2014
Een Rotterdamse tongval heeft ze. Ze praat luid
en duidelijk. Veel gebaren. Af en toe is ze zo
enthousiast, dat ze de draad van haar verhaal
kwijt raakt. Jolanda van Gennep is een krachtige
vrouw, dat straalt ze uit. Ze zit goed in haar
vel. Trots laat ze de cabines bij Bailine zien,
waar vrouwen door middel van een ‘cosmetic
training simulator’ getraind worden. Niet in de
sportschool jezelf in het zweet werken, maar
een moment voor jezelf. Door die inspanning te
combineren met goed voedingsadvies worden
verbluffende resultaten gehaald, stelt Jolanda.
“Je kunt hier in vijf weken bereiken, waar je in
de sportschool een jaar mee bezig bent.”
Nee, die passie voor voeding en gezondheid, die
heeft ze niet altijd gehad. Ooit maakte ze carrière
in het bankwezen. Maar met de komst van haar
twee dochters, werd ze huismoeder. “Ik vroeg of
ik halve dagen kon werken en mijn baas keek me
aan alsof ik gek was. Dat bestond toen nog niet.
De kinderopvang stond nog op een heel laag
pitje.” Haar man gooide inmiddels hoge ogen
als fiscalist en was veel in het buitenland. Waar
ze eerst volop genoot van het moederschap,
begon er iets te wringen. “Hij had een flitsende
loopbaan, ik stond in zijn schaduw. Ik kreeg
steeds meer heimwee naar Brabant.” Ze deed
alles voor man en kinderen, cijferde zichzelf
weg, maar waar was de ‘me-time’? “Soms had
ik het gevoel, dat ik een taxibedrijf runde. De
kinderen overal heen brengen, ondertussen
thuis alles regelen.” Jolanda zoekt haar heil
in eten, te veel eten. “Dan was mijn man weer
laat thuis en aten de kinderen niet goed, terwijl
ik zo lekker gekookt had. Nou, dan schepte
ik nog maar een extra keer op.” Uiteindelijk
krijgt ze gezondheidsklachten, fibromyalgie,
een soort reuma. “Ik had altijd pijn, dat staat
je geluk ook in de weg. Er was nog niet veel
over bekend. Mijn huisarts zei, ga maar eens bij
de reumavereniging kijken. Het eerste foldertje
dat ik zag, schrok me al af. ‘Het ligt niet aan
voeding’, stond er. Maar ik was er inmiddels van
overtuigd, dat dat wel zo was. Als je je niet goed
voelt, ligt dat aan drie factoren. De lucht die je
inademt, je voeding en je sociale omgeving.”
Direct
Het roer gaat om. Jolanda wil terug naar Brabant,
naar haar roots. Haar wieg stond namelijk in
Den Bosch. “Ik vind het hier gemoedelijk,
gezellig. Iedereen is altijd in voor een praatje.
Soms loop ik er nog wel tegenaan, dat ik zo
direct ben. Rotterdammers werken hard en doen
wat ze zeggen, hier draait men er nog wel eens
omheen, dat vind ik wel lastig. Er zijn best tijden,
dat ik de stad mis. Mijn kinderen werken nu in
Rotterdam, dus misschien gaan we ooit wel weer
terug.” Het droomhuis van Jolanda en haar man
staat in Stiphout, zo kwam ze in Helmond terecht.
“Ik vind het hier heerlijk hoor”, zegt ze stralend.
“Lekker door de stad lopen, naar de markt, daar
63

jolanda van gennep
kan ik echt van genieten. Ik ben ook dol op
uit eten gaan! Je moet niet altijd bezig zijn
met gezond eten, als je het 80 procent van de
tijd goed doet, dan mag het best 20 procent
van de tijd niet goed gaan. Eten is ook een
sociale aangelegenheid. Het belangrijkste is
dat je écht kunt genieten. Dat doe ik!”
Eenmaal in Brabant, wil Jolanda graag iets
voor zichzelf beginnen. Ze begint met haar
man een zaak in voedingssupplementen,
maar de samenwerking verloopt niet heel
soepel. “Een man begint een zaak, omdat hij
iets wil verkopen, een vrouw moet met haar
hart achter een product staan. Bij een vrouw
begint het met liefde voor een product. Mijn
man en ik stonden er heel anders in. Hij
noemt mijn werkzaamheden ook weleens
een dure hobby. Al het geld dat ik verdien,
stop ik namelijk in nieuwe apparaten of een
studie. Maar het is mij niet om het geld te
doen. Als een vrouw hier met een glimlach
wegloopt, dan ben ik gelukkig.”
‘Uit eten?
Moet kunnen!
Je moet ook genieten’
Jolanda komt in aanraking met Bailine
en besluit een pand op de Weg op den
Heuvel te kopen. Daar begint ze haar eigen
zaak. Smaakvol ingericht, muziek op de
achtergrond. Ze zit aan haar bureau, een kast
vol dieetboeken op de achtergrond. Af en
toe draait ze zich vol enthousiasme om en
pakt een boek uit het schap. “Kijk, dit is een
plofkip.” Een plaatje van een enorm grote
kip. “En dit een scharrelkip.” Een mager
ogend dier. “Je kunt je wel voorstellen, als
wij zo’n enorme kip eten, wat dat met ons
doet!” Ze vindt het heerlijk, het werken
met vrouwen. Want Bailine is specifiek op
vrouwen gericht. “Als vrouwen jong zijn,
zien ze elkaar misschien als concurrentie.
Maar als je wat ouder wordt, valt dat weg. Ik
vind het heerlijk om hier met vrouwen van
alle pluimage te werken.”
Puur
Gezond eten? Wat is dat? “Achter het
voedingscentrum, zitten grote fabrikanten
zoals Unilever. De schijf van vijf is dus niet
heilig”, zegt ze. “Er komen de laatste tijd
hele goede boeken op de markt, waar ik me
erg in kan vinden. De voedingszandloper,
bijvoorbeeld. Mijn filosofie: zo vers
mogelijk! Ga terug naar de basis, wat aten
mensen vroeger? Een vers stukje vlees,
groenten en fruit van het land. En let op
met toevoegingen!”. Van de superfoods, die
tegenwoordig overal te koop zijn , moet ze
niet al te veel hebben. “Erg duur, hetzelfde
als het bakken met kokosolie. We leven
hier in Nederland, niet in een tropisch land.
Kokosolie verkoelt, dat hebben we hier niet
nodig. Je moet ‘seizoensgebonden eten’.
Tegenwoordig willen we het hele jaar door
hetzelfde kunnen eten, maar dat is niet
natuurlijk.” Ze is ervan overtuigd dat gezond
bailine
eten, voor een gezond lichaam zorgt. Zelf
heeft ze geen last meer van haar klachten.
“We roepen wel dat we tegenwoordig zo
oud worden, maar de gezondheidsklachten
beginnen al op 40-jarige leeftijd. Zo wil je
toch niet oud worden?”
Ze vergelijkt ongezond eten met een
breiwerk. “Als je één steek laat vallen,
lubbert het hele breiwerk uit. Zo is het
met gezond eten ook. Vooral bij vrouwen,
dat luistert heel nauw, door de hormonen.
Daarom geef ik ook advies op maat. Zo maak
ik gebruik van de methode van NES Health,
een nieuwe biologie waarbij energie- en
informatievelden worden bestudeerd.”
Ze combineert haar werkzaamheden
met diverse studies. Zo rondde ze de
opleiding Voedingsdeskundige, Medische
Basiskennis en Biofysische Geneeskunde
af. Ze is nu bezig met haar scriptie voor
Orthomoleculaire Geneeskunde. “Ik begin
denk ik niet meer aan een studie voor vier
jaar, maar ik wil wel up-to-date blijven.
Ik vind het gewoon vreselijk interessant.
Gezondheid, begint met gezonde darmen.
Maar gezondheid, betekent ook goed naar
jezelf luisteren. Af en toe is het wel een
beetje te veel, dan merk ik ook dat mijn
gezondheidsklachten terugkomen.”
Onafhankelijk
Haar werk heeft haar een nieuw doel in het
leven gegeven, iets voor zichzelf. “Anders
had ik denk ik véél meer last van het legenest-syndroom
gehad”, lacht ze. “Tja,
ik denk wel eens: had ik het maar eerder
gedaan. Als tiener wilde ik Biologie of
Natuurkunde studeren, maar mijn vader
vond een kantoorbaan meer iets voor mij.
Maar door het bankwezen, had ik wel een
goede achtergrond om een eigen bedrijf
te beginnen. Ik denk dat dit de weg is, die
ik moest bewandelen.” Het is nu een hele
andere tijd. Wat raadt ze haar eigen dochters
aan? “Doe wat je leuk vindt en waar je van
kunt leven”, zegt ze. “En als je een kind
wilt, vraag je dan af of je het alleen op wilt
voeden. Want mensen gaan tegenwoordig
zo snel uit elkaar. Mede daarom vind
ik het ook zo belangrijk om als vrouw
onafhankelijk te zijn. En uiteindelijk, is dat
ook alleen maar goed voor jezelf.”
www.afslankenhelmond.nl
www.gezondfitenmooi.nl
64
maart 2014

TEXTIEL TECHNIEK FOOD RETAIL AUTOMOTIVE
Werkgevers kunnen voor een breed dienstenpakket bij ons terecht. Simpele
vragen, complexe vragen. Het Werkgeversplein geeft antwoord. Snel, helder,
professioneel en out of the box. Dat Werkt! Werkzoekenden kunnen hun kansen
op werk via een e-portfolio vergroten. Eenvoudig, transparant, anders dan anders
en geheel naar eigen wens. Dat werkt ook!
Voor meer info www.werkgeverspleinregiohelmond.nl

helmond
66
rechts: Jan Aarts
achter: Charel Nuijtens
vooraan: Frans Verhofstad
“Ik hoorde via mijn schoonzusje,
die bij de gemeente werkte, dat
je vrijwilliger kon worden en het
leek me wel leuk om te doen.”
Jan Aarts
maart 2014

19 maart verkiezingen
Wie zijn stem uitbrengt voor de gemeenteraadsverkiezingen, of
welke verkiezingen dan ook, staat er nauwelijks bij stil wat er qua
organisatie allemaal bij komt kijken. Frans Verhofstad, Jan Aarts en
Charel Nuijtens des te meer. Ze zijn al jarenlang actief als vrijwilliger
op de Helmondse stembureaus en maken daar van alles mee.
19 Maart
Kussen in de Stadswinkel
Frans Verhofstad (69) werkte een kleine vijftig
jaar geleden als civieltechnisch medewerker
bij de gemeente toen hij gevraagd werd om de
stembureaus te openen en te sluiten. “Ik moest
destijds om zes uur ’s ochtends de sleutel van
het stembureau ophalen bij het kasteel. Dan
ging ik naar het stembureau om de deur te
openen en om op de politie te wachten die de
stembescheiden kwam brengen. Dan hielp ik
stembureauleden mee om alles op te bouwen.
Daarna ging ik naar mijn werk en aan het
einde van de dag ging ik weer terug om te
helpen met stemmen tellen en opruimen.
Vervolgens moesten we wachten op de politie
die alle bescheiden kwam ophalen. Daarna
kon ik ’s avonds laat sluiten en de sleutel
terugbrengen. Zo ben ik op stembureaus door
heel Helmond actief geweest.” Jan Aarts (73)
komt uit het onderwijs en is nu ruim 15 jaar
actief op de stembureaus in Helmond Noord,
de Binnenstad, op de Volksuniversiteit,
in Keyserinnedael en de laatste jaren in ’t
Valkennest (Bethlehemkerk). “Ik hoorde
via mijn schoonzusje, die bij de gemeente
werkte, dat je vrijwilliger kon worden en
het leek me wel leuk om te doen. Een aantal
jaren geleden waren de verkiezingen op
haar verjaardag. Ik kwam ’s avonds in de
Stadswinkel om de uitslag en de overige
spullen terug te brengen en begon haar
meteen te kussen en te feliciteren. Toen
keek iedereen wel even vreemd op.” Charel
maart 2014
Nuijtens (76) werd begin jaren zeventig
benaderd met de vraag of hij als tweede
reserve wilde meedraaien. “Jan Rovers,
hoofd financiën van de gemeente, vroeg mij
en ik kon destijds geen nee zeggen. Ik zat
in het bestuur bij Woningbouwvereniging
Binderen en kon overdag wel komen.”
Charel bemande de stembureaus op het Theo
Driessenhof, in de Heistraat bij de Bakkerij
en toen hij in Helmond-Noord ging wonen
op de Christelijke school De Rank, bij ’t
Valkennest. De laatste pakweg twintig jaar
is hij voorzitter van het stembureau in de
Boerderij. “Je kreeg van tevoren uitleg en ik
begon als tweede reserve, dat was soms maar
een uurtje invallen. Ik heb het vooral geleerd
door mee te kijken. Toen ik voor het eerst in
Helmond-Noord zat, kenden mensen mij van
de woningbouw en dachten ze vaak dat ze
ook op mij konden stemmen. Of ze vroegen:
‘Hé, ben je aan het bijklussen?’”
Van stembiljet naar
stemcomputer en weer terug
Helmond heeft 37 stemdistricten waar
stembureaus worden ingericht en één mobiel
stembureau. Het mobiele stembureau is een
bus die de laatste vijftien, zestien jaar tijdens
spitsuren bij het station staat, zodat mensen
op weg naar het werk kunnen stemmen.
Verhofstad: “Vroeger had ieder stembureau
een lijst en daarin moesten de kiezers aan de
hand van hun genummerde stembiljet worden
tekst franka van beeck
foto ugur ozdemir
67

19 maart
verkiezingen
opgezocht.” Tegenwoordig hoeft dat niet
meer en wordt alleen nog het ‘register
ongeldige stempassen’ geraadpleegd.
Daarin staan de namen van mensen die
zijn overleden en van mensen die een
schriftelijke volmacht hebben aangevraagd
of een nieuwe stempas waardoor de oude
ongeldig is geworden. Er is in de loop der
jaren veel veranderd. Jan Aarts: “Vroeger
stond er een boete van 1 gulden op als
je niet kwam stemmen. Dan hebben we
het over eind jaren veertig, begin jaren
vijftig. Als jouw stempas niet gebruikt was,
werd dat in rekening gebracht.” Charel
Nuijtens: “Je merkt dat oudere mensen
nog echt die stemplicht kennen. Ze komen
vaker stemmen dan de jongere generaties.
Verder zaten we in de beginjaren aan het
einde van de dag met zijn allen op de
grond om die hele berg stembiljetten te
tellen. Later kregen we stoelen.” Ook het
stemmen zelf veranderde. De stembiljetten
werden midden jaren tachtig vervangen
door stemmachines. Jan Aarts: “Na ruim
twintig jaar werd dat weer teruggedraaid,
omdat dit volgens een bepaalde landelijke
groepering fraudegevoelig zou zijn.
Jammer, want met de machine waren we
om 22.00 uur klaar met tellen, nu is dat
na middernacht.” Voor het stemmen met
potlood worden per stembureau minimaal
twee mensen extra ingezet om te helpen
tellen, anders wordt het wel drie of vier uur
’s nachts. Intussen wordt er weer gesproken
over het terughalen van de stemmachines.
Frans Verhofstad: “Bij dat stemmen via de
computer kregen mensen een volgnummer
dat ze moesten afgeven op het stembureau.
Ik zat toen op ‘d’n Oliemeulen’ en iemand
reageerde daar heel verontwaardigd toen ik
om zijn volgnummer vroeg; ‘Wa meende
gij nou? Ik ben geen schooljongen! Hoezo
volgnummer? Er is hier nu toch geen
mens?’ We moesten ook vaak uitleggen dat
ze op de knop links van de naam van keuze
moesten drukken, niet rechts… die knop
hoort namelijk bij een andere naam. En
68
sommige mensen dachten dat wij konden
zien op wie ze gestemd hadden, dat wij
aan het eind van de dag hun volgnummer
intoetsten om te kijken. Ik liet dan wel eens
zien dat er alleen kwam te staan ‘U heeft
gestemd’. Een man kwam wel vier, vijf
keer terug omdat hij het niet geloofde.”
Sfeer maken
Alle drie de heren beleven veel plezier
aan het werk op de stembureaus, al is het
soms behoorlijk intensief. De voorzitter
haalt om 06.30 uur bij de gemeente de
verkiezingsbescheiden op en brengt
die tussen twaalf en één uur ’s nachts
weer terug. Het tellen gebeurt op het
stembureau zelf. En soms moet je wel
eens improviseren. Charel Nuijtens: “In
de Boerderij moesten we een keer na de
sluiting van het stembureau alles inpakken
om naar een andere ruimte te gaan om
daar de stemmen te gaan tellen. Er stond
namelijk een vereniging voor de deur die
men vergeten had af te zeggen. Ook is er
wel eens een hertelling geweest. Dan ben
je uren later klaar. Maar wat mij vooral
opviel als niet-geboren-Helmonder is dat
het er hier zo joviaal aan toe gaat. Vanwege
de woningbouwvereniging kende ik veel
mensen en dan vond ik het leuk om hen zo
weer te ontmoeten. Ik ben ook altijd reuze
benieuwd naar de verkiezingsuitslag. In
het begin moest ik natuurlijk vrij nemen
om mee te doen op het stembureau, maar
dat had ik er graag voor over.” Frans
Verhofstad: “Ik hoefde als ambtenaar geen
vrij te nemen, maar ik heb wel een paar keer
mijn vakantie verzet, omdat ik graag bij de
verkiezingen wilde zijn. Vooral het mobiele
stembureau op het station vind ik erg leuk
om te doen. Als je in een vaste wijk zit
dan ken je de mensen. En als er een lange
rij staat te wachten komen de verhalen
los. Prachtig is dat!” Nuijtens: “Met een
volmacht mag je voor een ander stemmen,
maar dat moet dan wel tegelijkertijd met
je eigen stem. Ik had een keer dat een man
eerst voor zichzelf kwam stemmen en later
terugkwam voor zijn vrouw. Toen ik zei
dat dat helaas niet mocht, werd hij boos en
scheurde hij het stembiljet doormidden.”
Jan Aarts: “Iedereen die komt stemmen
moet zijn legitimatie laten zien. Sommige
mensen laten dat wel zien, maar ze laten het
niet los omdat ze ooit gehoord hebben dat
je het niet in handen van een ander moet
geven. Ook komt het wel eens voor dat
mensen zonder legitimatiebewijs komen,
omdat ze weten dat jij er zit en ze je kennen.
Dan snappen ze soms niet dat ze dan niet
kunnen stemmen. Ach, we maken zelf de
sfeer. Als we merken dat iemand voor de
eerste keer komt stemmen, zeggen we dat
ze gebak hadden moeten meenemen. En
als we zien dat iemand jarig is, feliciteren
we die persoon. Ik zat op het stembureau
in wijkhuis De Terp waar Jan Henraat, die
in de gemeenteraad zat, voorzitter was.
Dat was heel gezellig want hij kende echt
iedereen die daar binnenkwam. Maar wat er
ook gebeurde, om negen uur moest hij naar
zijn duiven.”
maart 2014

STANLEY ELBERS
ONZE LINKSBUITEN
Fotografi e: John Geven Studio’s
www.helmondsport.nl

ad klaasen
uitgever, ontwerper en reclameman
“Ik ben trots
op Helmond en
dat draag ik
graag uit”
70
maart 2014

interview
Uitgever, ontwerper en reclameman Ad Klaasen is een volbloed
netwerker. Hij is altijd onderweg om nieuwe contacten te leggen. Het
hoort bij zijn visie op ondernemerschap. “Ik ben te betrokken bij de
samenleving om aan de zijlijn te blijven staan.” Zijn Weekkrant De
Loop registreert als geen ander medium in de stad de hartenklop
van de Helmonder.
AD
De Loop, het smalle riviertje dat kabbelt door
het westen van Helmond, markeert ook een
aantal belangrijke momenten in het leven
van Ad Klaasen. De waterloop loopt precies
op de grens van Stiphout en Mierlo-Hout. In
het eerste dorp, in het buitengebied, woonde
Ad gedurende een deel van zijn jeugd. In
het tweede woont hij sinds zijn huwelijk, is
hij een bekend gezicht en een ondernemer
die van vele markten thuis is. Daarnaast is
De Loop de naam van misschien wel zijn
grootste succesnummer, de weekkrant die in
een oplage van bijna 43 duizend in grote delen
van de stad huis-aan-huis bezorgd wordt.
De krant werd uit onvrede geboren. “Je hebt
hier de Trompetter en Traverse. Ik vind dat
beide bladen te weinig betrokken zijn bij wat
er écht onder de mensen leeft in Helmond. Het
eerste blad komt van een Limburgse uitgeverij,
het tweede wordt gemaakt door Wegener. Dat
zijn bedrijven die geen binding hebben met
wat er in de stad gebeurt. Wij leven, wonen en
werken hier en maken elke dag veel mee. De
redactie beschrijft waarom het leuk is om in
Helmond te wonen. Het nieuws van de straat.
Wij hebben in elk nummer altijd veel eigen
items. Die andere huis-aan-huisbladen krijgen
de meeste van hun kopij centraal aangeleverd.
De Trompetter verschijnt inmiddels overigens
niet meer in Helmond.”
De Loop rolde in 2003 voor het eerst van
de persen in een druk van achttienduizend.
Aanvankelijk alleen in westelijk Helmond.
Toen bleek dat het format aansloeg volgden
meer stadsdelen. De formule is al die tijd
in grote lijnen ongewijzigd gebleven. Het
weekblad kruipt daarbij zoveel mogelijk
onder de huid van de lezer. “We krijgen veel
telefoontjes van mensen die denken een aardig
verhaal voor ons te hebben. Daar doen we
vaak wat mee. Dan gaat het over hun buurman
bijvoorbeeld, die zonnebloemen teelt die
wel twee meter hoog worden. Als nieuws
stelt het natuurlijk niet veel voor, maar zo’n
artikel staat wel heel dicht bij de mensen.
Want iedereen in de buurt heeft het over de
zonnebloemen van die buurman.”
Cross overs
Ad meent dat er ook ruim tien jaar na dato
nog altijd geen smet zit op het concept van
De Loop. Wel blikt hij nadrukkelijk richting
de toekomst, naar het digitale tijdperk.
“Daar liggen de kansen om ons product te
vernieuwen. De laatste tijd doen we om vooral
de jeugd te bereiken meer met sociale media.
We hebben nu vierduizend volgers en ‘likers’
op Twitter en Facebook. Dat aantal groeit en
we willen dit uitbouwen tot een breed platform
dat we groeperen rondom de papieren krant.
In De Loop gaan we bijvoorbeeld een Twitter
tekst hans horsten
foto’s gerard van hal
maart 2014
71

ad klaasen
van de week plaatsen. Met slimme crossovers
tussen traditionele en nieuwe media
is nog veel te winnen. Die nieuwe media
moeten onze vaste compagnons worden.
We hebben genoeg inhoud om te delen.”
De huidige achterban van De Loop valt
volgens hem grofweg in drie groepen
uiteen. “Eenderde leest alleen het weekblad
en doet verder niets of nauwelijks iets met
sociale media, een derde maakt gebruik
van beide kanalen en het restant is alleen
digitaal actief. Die laatste categorie bestaat
bijna volledig uit jongeren. Zolang mijn
generatie er nog is, zal De Loop zeker als
krant blijven verschijnen, maar daarna
weet ik het niet. Maar ook sociale media
veranderen in de tijd.” Met zijn bedrijf
Adcommunicatie (dat vier vaste en een
aantal los-vaste medewerkers telt) is
Klaasen op een breed commercieel front
actief in Zuidoost-Brabant. Hij geeft
diverse bladen en drukwerk uit, zit in de
advertentieverkoop, bouwt en ontwikkelt
websites, is reclameman en grafisch
ontwerper.
“Ik vind het schandalig
dat in Helmond nog niet de
helft van de mensen naar de
stembus gaat”
Ad is de initiatiefnemer achter de
Bedrijvenbeurs Helmond die in april voor
de vierde maal plaatsvindt. “Ik raakte
geïnspireerd toen ik de Businessdagen in
Eindhoven bezocht. Zo’n evenement moet
in Helmond toch ook kunnen, dacht ik. Ik
ben trots op mijn stad. Dat zit van binnen
en dat wil ik ook uitdragen. Bij het opzetten
van de Bedrijvenbeurs kwam de verbinding
met De Loop goed van pas. Die weekkrant
komt bij 43 duizend adressen binnen. Daar
zitten ook ondernemers tussen die interesse
hebben in een goedbezochte beurs waar
ze samen met andere bedrijven staan. We
begonnen met 75 stands en 1500 zakelijke
bezoekers, maar vorig jaar stonden er al
125 stands en trokken we 2500 bezoekers.”
Ook bij de Bedrijvenbeurs is de rek er nog
niet uit, vermoedt Ad. “We zitten midden
op het grote industrieterrein van Helmond,
in het hart van het bedrijfsleven. Een ander
72
belangrijk pluspunt is dat zowel de grote als
de kleine ondernemer op onze beurs terecht
kan. Je hoeft niet te beschikken over een
dikke portemonnee. Als je geen geld hebt
voor een aparte stand kun je als onderdeel
van een netwerk meedoen.”
Digitaal of druk
Van huis uit is Ad vormgever, hij volgde
een opleiding op de grafische school
Eindhoven. Daarna werkte hij 23 jaar voor
diverse reclamebureaus en mediabedrijven
in de regio. “Op een gegeven moment
merkte ik dat ik het beter wist dan de baas.
En ik verlangde naar meer vrijheid, naar
werk waarbij ik niet iemand boven me
had. Daarnaast was ik eigenwijs natuurlijk.
Dat is een erg belangrijke voorwaarde als
je voor jezelf begint. Je moet vakkennis
uitgever, ontwerper en reclameman
hebben, kwaliteit kunnen leveren én
eigenwijs genoeg zijn om je eigen richting
te bepalen.” Het metier is een oude liefde
die hij altijd trouw is gebleven. “Ontwerpen
is en blijft een leuk vak, want er ligt nooit
iets op de plank. Je moet altijd creatief zijn
en met iets nieuws kunnen komen. Het zal
altijd blijven. Of het nu digitaal of druk is,
er moet een logo zijn en het moet leuk zijn
en uitstraling hebben.”
“Een ontwerper moet altijd
creatief zijn, want er ligt
nooit iets kant en klaar
op de plank”
Als ondernemer hanteert hij dezelfde
filosofie als die aan Weekkrant De Loop ten
grondslag ligt. Een bedrijf moet iets voor
de lokale samenleving willen betekenen.
Dat houdt voor hem in dat je ook sociaal
een spil van je omgeving bent. “Een visje
uit willen gooien en het daarna misschien
weer binnen kunnen halen”, betitelt hij
zijn werkwijze. “Aan de zijlijn staan is
niets voor mij. Ik ben betrokken bij de
maatschappij om me heen. Daar liggen
mijn roots en ontmoet ik de mensen die ik
ken. Ik doe veel bestuurswerk, ben actief
in het verenigingsleven en onderhoud
diverse netwerken. Zoiets moet je graag
doen, want anders werkt het niet. Ik vind
het stimulerend om nieuwe mensen te
ontmoeten en samen iets te bereiken.
Zoals nu in het Ondernemersfonds. Het
geld daaruit gebruiken we om samen
met onderwijs, cultuur, sport en zorg in
buurten in Helmond projecten op te zetten
rond leefbaarheid, veiligheid en sociale
samenhang.”
Diezelfde betrokkenheid bij zijn stad en de
inwoners bracht hem ertoe om te figureren
in een promofilmpje over de komende
raadsverkiezingen. Op dat punt is ook het
nodige missiewerk te verrichten, beseft hij.
“Bij de vorige raadsverkiezingen ging nog
niet de helft van de mensen naar de stembus.
Dat vind ik jammer. Het stemrecht is een
recht waar in sommige andere landen op de
wereld mensen nog voor moeten vechten, je
moet van je recht gebruik maken.”
maart 2014

KUNSTKWARTIER
NIEUW!
POP/ROCK SCHOOL
GEZOCHT:
gitaristen, drummers,
zangers en pianisten
Beperkt aantal plaatsen, dus meld je snel aan!
Meer info: www.kunst-kwartier.nl

danique
Veel jonge meisjes willen diep in hun hart ballerina worden.
Voor Danique is het echter geen ongrijpbare droom, maar een
serieuze ambitie. Slechts enkele meisjes bezitten het talent, het
doorzettingsvermogen en de passie om uiteindelijk op het hoogste
niveau te dansen. Danique is al een heel eind op weg.
DANIQUE
dans
tekst jolien maas
foto’s ugur ozdemir
Iedere maandagochtend stapt Danique
om tien voor half zeven op de trein naar
Den Haag. Als ze na een drukke week op
vrijdagavond weer in Helmond aankomt, laat
ze al haar was op de grond vallen en mag haar
moeder de berg in de wasmachine doen. Tot
zover niets vreemds. Voor studenten die op
kamers zitten, is dit de normaalste zaak van
de wereld. Maar Danique is geen student.
Ze is een 13-jarige scholier die vanaf haar
negende doordeweeks in Den Haag woont,
waar ze balletles krijgt aan het Koninklijk
Conservatorium.
Gastgezin
Vier jaar geleden nam Danique het besluit
om auditie te doen voor het Koninklijk
Conservatorium in Den Haag. De toelating
betekende het afscheid van haar balletklas
in Beek en Donk en hield in dat ze op zoek
moest naar een gastgezin in Den Haag.
Thuis blijven wonen was volgens haar
moeder geen optie: “Heen en weer reizen
is gewoon niet te doen, daar is de reistijd te
lang voor. Het was wel even slikken hoor,
maar we wilden haar de mogelijkheid niet
ontnemen. Wel vonden we het belangrijk
dat ze in een gastgezin zou komen waar ze
zich prettig zou voelen.” Na twee minder
positieve ervaringen, zit Danique nu op haar
plek. “Ik heb het er erg naar mijn zin. Het
gastgezin is heel anders dan mijn eigen gezin,
veel drukker. Ze hebben vier kinderen en ook
nog eens een heleboel huisdieren. Maar dat
maakt het wel gezellig!” Voor Danique is het
daarom fijn dat de weekenden normaal en
rustig verlopen. Ze woont samen met haar
ouders en tweelingbroer Bas in Dierdonk.
Bas is er eigenlijk al aan gewend dat zijn zus
zo vaak weg is. “Maar soms mis ik haar wel
hoor”, geeft hij schoorvoetend toe.
“De jongens
uit mijn klas zijn een soort
vriendinnen!”
Klassiek, caractère en modern
Zo rustig als het thuis is, zo druk zijn de dagen
voor Danique in Den Haag. Iedere ochtend
begint ze haar dag met balletles, van negen uur
tot half elf. Vervolgens volgt ze tot vier uur ’s
middags normale vakken, zoals wiskunde en
Nederlands. Op de donderdagen krijgt ze nog
een extra balletles tot half zes. Het zijn lange
dagen. “Ik heb weinig vrije tijd. Na school
moet ik ook nog eens veel huiswerk maken,
omdat ik minder schooluren heb. Ik krijg drie
verschillende balletlessen: klassiek, caractère
en modern. Caractère bestaat uit dansen uit
het buitenland, bijvoorbeeld uit Hongarije.
Samen met klassiek ballet vind ik modern
en caractère het leukst. Later wil ik bij het
Nederlands Dans Theater dansen.”
Het schooljaar verloopt voor Danique niet
heel anders dan wanneer ze op een normale
middelbare school zou zitten, maar ballet
blijft natuurlijk wel het belangrijkste
onderdeel. “Van september tot november is
het een beetje opstarten. Met kerst krijgen we
een balletrapport, zodat we weten waar we
nog aan moeten werken. Daarna werken we
74
maart 2014

danique
jong interview
“Ik mocht
optreden voor
Koningin Beatrix.”
maart 2014
75

danique
dierdonk
hard aan de voorstelling. Als die is geweest,
werken we heel erg naar de beoordeling
toe, die is rond april.”
Die beoordeling is één van de belangrijkste
momenten van het jaar. Als ze die niet
doorkomt, moet ze van het Conservatorium
af. Danique vindt het iedere keer weer
spannend, al heeft ze het tot nu toe nog
niet meegemaakt dat een vriendin om die
reden van school moest. Danique’s klas
bestaat uit zeven meisjes en acht jongens.
Meer jongens dan meisjes dus. “Dat is niet
normaal hoor, wij hebben gewoon een grote
jongensklas. Ik vind het gezellig, de jongens
zijn gewoon een soort vriendinnen!”
Solo’s
Danique’s beste karaktereigenschappen
zijn zorgzaamheid en behulpzaamheid.
Haar broer is het daar niet helemaal mee
eens. “Help jij graag mensen?” vraagt
hij lachend. “Iedereen behalve mij denk
ik!” Danique gaat er niet op in. “Ik ben
bijvoorbeeld behulpzaam als ik mijn
vriendinnen help wanneer we voor school
moderne solo’s moeten maken. We kiezen
dan zelf de muziek, bedenken de pasjes
en voeren het uiteindelijk zelf ook uit. We
moeten de dans zelfs een naam geven. Dat
is altijd het lastigst. Ik weet nooit hoe ik die
moet noemen!”
In plaats van een klassieke ballerina,
wil Danique later het liefst een moderne
balletdanseres worden. Danique legt het
verschil tussen klassiek en modern nog
even uit: “In modern ballet hebben de
dansers geen tutu aan. Het Nederlands
Dans Theater is bijvoorbeeld modern,
het Nationaal Ballet is klassiek.” Heel
misschien wil ze in de toekomst naar het
buitenland, als dat haar carrière ten goede
zou komen. Maar niet te ver. En als ze
eenmaal op de leeftijd is gekomen waarop
ze moet stoppen met professioneel dansen,
wil ze het liefst binnenhuisarchitect worden.
Heel iets anders dus. “Choreografe zou ik
bijvoorbeeld niet snel willen worden. Ik
ben al niet goed in het maken van die solo’s
voor school, dus dat beroep lijkt me niet
echt iets voor mij.”
76
Beatrix
Danique hoeft niet lang na te denken over
wat het mooiste moment uit haar leven is:
“Dan kies ik het optreden voor (toen nog)
Koningin Beatrix in het theater van het
Nationaal Ballet in Amsterdam. Iedereen
was van tevoren natuurlijk erg gespannen.
“Mijn caractèreleraar is normaal best
druk, maar tijdens dat optreden was hij
super zenuwachtig en had hij opeens een
heel chic pak aangetrokken. Het was echt
schattig om te zien.” Danique heeft Beatrix
van heel dichtbij mogen meemaken. “Na
de voorstelling moesten we allemaal heel
netjes in een rij gaan staan, waarna zij
langsliep en af en toe iets zei. Ze was heel
aardig.”
Het evenement was een benefietvoorstelling
in het kader van het Dansersfonds waar
Beatrix beschermvrouwe van is. En
hoewel niemand het nog mag weten, gaat
prinses Beatrix dit jaar weer een optreden
bijwonen. “De leraar had gezegd dat ze
een verrassing voor ons in petto hadden,
maar we mochten nog niet weten wat. Toen
een docent zich vorige week per ongeluk
versprak, kwamen we erachter dat we weer
voor Beatrix mogen dansen. Heel erg leuk,
maar wel spannend!”
Spitzen
Ik vraag Danique naar haar dierbaarste
bezit, maar voor ze kan antwoorden weet
Bas het antwoord: “Ikke natuurlijk.”
Danique is het daar niet mee eens.
“Nee, die spitzen die daar liggen.”
Ze wijst naar het paar schoentjes dat
tegenover ons op de kast ligt. “Ze zijn van
een danseres van het Nationale Ballet. Ik
heb het paar vlak voor een voorstelling bij
zo’n kraampje van het Nationale Ballet
gekocht. O, ik weet nog een belangrijk
bezit: mijn telefoon! Hoe kon ik die
vergeten?”
Papa in tutu
Aan het einde van ons interview toont haar
moeder een fotoboekje dat is gemaakt voor
Danique’s verjaardag. Danique’s oom is
professioneel fotograaf en zo kon er een
heuse fotoshoot geregeld worden. Het zijn
prachtige foto’s en ik kijk vol bewondering
naar de verschillende balletposities die ze
op de foto’s perfect ten uitvoer brengt. Met
haar ranke lichaam in de fraaie tutu’s is het
echt een prachtig fotoboek geworden.
Totdat ik op de laatste pagina’s van het
boekje beland. “Nu komt het”, zegt Bas. Ik
sla een bladzijde om en zie hoe Danique’s
vader samen met zijn dochter op hilarische
wijze gefotografeerd is. Vader heeft zich
voor de gelegenheid ook in een tutu gehesen
en probeert net als zijn dochter de mooiste
poses aan te nemen. Eén ding is duidelijk:
Danique heeft haar balletkwaliteiten niet
van een vreemde.
maart 2014

john raaijmakers
europaweg
“Mijn doel is
niet om snel
te stoppen met
werken.”
78
maart 2014

INTErview
Als geboren Helmonder bewandelt John Raaijmakers (36) zijn
eigen weg op zoek naar waar zijn passie ligt. Hij komt terecht in de
makelaardij. Het blijkt dat de appel niet ver van de boom valt voor
deze gedreven, jonge ondernemer. Met een bijzonder warm hart voor
zijn stad geniet hij van de mooie dingen in het leven.
JOHN
Graag vooruit
In zijn kantoor aan de Europaweg hangen
ingelijste affiches en pamfletten uit de
jaren ‘20 en ‘30 waaruit blijkt dat zijn
overgrootvader, Jules Leloup, al actief was
in het vastgoed in Helmond. Zijn zoon, de
broer van John’s oma, was ook al makelaar
in Helmond. John Raaijmakers is trots
op zijn Helmondse roots: “Ik groeide op
in de Zwanenbeemd en kom uit een echt
ondernemersgezin. Opa Raaijmakers was
van de bekende houthandeltak. Mijn vader
had een benzinestation aan de Wethouder
Ebbenlaan en mijn opa van moeders kant had
een slijterij en sigarenwinkel op de Steenweg.
Het leukste winkeltje van Helmond! Ik
was een bedrijvig kind, altijd buiten, zat
op hockey en bij de scouting in Stiphout.
Ik ging naar de Wilhelminaschool en deed
MTS Bouwkunde. Daar heb ik nog dagelijks
profijt van. Vervolgens ging ik nog een paar
jaar naar de handelsschool in Eindhoven,
maar ik merkte dat ik in de praktijk sneller en
meer leerde. Ik ben enthousiast en gedreven,
soms wat gehaast. Ik wil graag vooruit en kan
niet stilzitten. Toen ik een jaar of tien was
bouwde mijn pa in eigen beheer een woning
aan de Overhorst. Dat vond ik geweldig.
Als ik terugdenk, is in die periode mijn
maart 2014
passie voor huizen ontstaan, net als mijn
belangstelling voor bouwkunde.”
De mooiste huizen
“Ik bleek geen bouwer en koos voor de
handel. Ik deed de sales en inkoop bij een
gerenommeerd bedrijf in textiel, gordijnen
meubelstoffen. We richtten huizen in,
bezochten internationale beurzen en ik kwam
zo in de mooiste huizen van de Benelux. Toen
het in die branche wat minder ging, begon ik
in de avonduren de opleiding makelaardij te
volgen. Op mijn zesentwintigste had ik mijn
papieren en ging ik in de leer bij een makelaar
in Helmond om ervaring op te doen. Na 2,5
jaar ervaring te hebben opgedaan vestigde ik
me in 2009 met een eigen kantoor.
Medio 2012 greep ik de kans aan om de
portefeuille van Duterloo erbij te nemen.
Dat is een goede zet gebleken. Ik had eerder
al aansluiting gevonden met mijn collegamakelaar
Johan Rooijackers en later is
ook Pieter Keunen hier komen werken
als zelfstandig makelaar. We zijn drie
bevlogen ondernemers, met ieder een eigen
specialisatie. Door onze service, kwaliteit en
betrokkenheid hebben we aan een gedegen
merknaam kunnen bouwen, die regionaal
tekst franka van beeck
foto ugur ozdemir
79

john raaijmakers
europaweg
heel bekend is en veel tevreden klanten
heeft gehad. Ik zie absoluut mijn toekomst
binnen de makelaardij. Onze lokale
marktkennis en onze kennis van de historie
van de stad, de wijk en de woning wordt
gewaardeerd als meerwaarde. Je koopt
immers niet alleen een huis, maar ook een
plek waar je kinderen gaan opgroeien. Dan
wil je weten wat de potentie van een wijk
is. De laatste vijftien, twintig jaar zijn er
in Helmond veel goede dingen gebeurd.
De binnenstad is prachtig opgeknapt,
Brandevoort heeft Helmond wereldwijd op
de kaart gezet en hetzelfde geldt nu voor
de Automotive Campus. Dit heeft duidelijk
een aantrekkende werking op mensen van
buitenaf. Ook de Cacaofabriek vind ik een
mooi project. Het derde kwartaal van 2013
was hoopgevend voor de huizenbranche en
januari was landelijk gezien de beste januari
sinds 2008. We hebben het behoorlijk druk,
mede door de positieve berichtgeving in
de media en het besef dat de prijsdaling is
gestopt. Woningzoekenden lijken zich dit
ook te realiseren en hakken nu de knoop
door. Ik heb er zeker vertrouwen in dat
2014 beter wordt.”
Passie voor authentieke
gebouwen en woningen
John Raaijmakers, Helmonder in hart en
nieren en verknocht aan deze stad, woont
momenteel in Eindhoven. Maar daar gaat
zeker weer verandering in komen, want ook
zijn vriendin Emma komt uit een Helmonds
ondernemersgezin. Ze is met haar zus
de derde generatie in de lingeriewinkel
in de Ameidestraat. John: “We zouden
allebei graag een jarendertigwoning in
Helmond vinden, wellicht om zelf nog op
te knappen. Ik heb altijd een passie gehad
voor authentieke gebouwen en woningen.
Het stoort me heel erg dat er hier zo weinig
van bewaard zijn gebleven. De historie van
Helmond boeit mij, ik ken al die oude foto’s
en ansichten over Helmond en ik kan me er
oprecht over opwinden dat bijvoorbeeld de
oude stadspoort is afgebroken. Het mooie dat
er nog staat moet echt gekoesterd worden.
Een van de leukste aspecten van mijn vak
is dat je in panden komt die je anders nooit
te zien zou krijgen. Oude bedrijfspanden,
villa’s, garages, … ieder huis en gebouw
80
heeft zijn eigen verhaal en verkoopplan.
Ik wil samen met mijn collega’s een mooi
bedrijf neerzetten binnen de makelaardij in
Helmond, waarbij de service en kwaliteit
het belangrijkste zijn. Intensief contact
met je opdrachtgevers wordt ook steeds
belangrijker. De makelaar wordt meer en
meer een adviseur die mensen van a tot
z begeleidt. We hebben nu een webshop
(Duterlooshop.nl) waarin je alles kunt
vinden wat je als nieuwe bewoner zoekt
in een stad, los van onze eigen producten.
Dat staat nu nog in de kinderschoenen,
maar wordt steeds verder ontwikkeld. Alle
aspecten die met wonen te maken hebben,
worden door ons aangestuurd. Dat is een
mooie manier om lokale specialisten onder
de aandacht brengen. We willen vanaf het
moment dat mensen een huis binnenkomen,
een schakel zijn voor alles wat ze daarna
nodig hebben. ”
Reisvirus en gezelschap
Voor de toekomst heeft John geen
wereldschokkende wensen. “Mijn doel
is niet om snel te stoppen met werken. Ik
kan dit wel met plezier tot mijn zeventigste
blijven doen. Dat zit ook een beetje in de
familie; eigenwijs, maar op een positieve
manier. Lekker je eigen ding doen in een
tempo dat past bij je leeftijd. Daarnaast wil
ik veel reizen, want mijn vriendin heeft
me wel met het reisvirus geïnfecteerd.
We volgden recentelijk de Majaroute
in Latijns-Amerika. Een onvergetelijke
ervaring! Ik ben graag onder de mensen en
kan erg genieten van het gezelschap van
vrienden, bijvoorbeeld tijdens een etentje
thuis. Tegenwoordig boks ik een keer in
de week, omdat je toch iets moet doen om
een beetje in conditie te blijven. Dat doe
ik samen met vijf andere ondernemers.
Ik ben een tevreden mens, houd van de
mooie dingen van het leven, zoals lekker
eten en drinken en een fijn gezinsleven. En
als ik daarnaast een positieve stempel kan
drukken op de lokale woningmarkt en een
steentje kan bijdragen aan de ontwikkeling
van Helmond, dan zou dat heel mooi zijn.”
maart 2014

ger jacobs
schoolmeester, schrijver en verteller over kunst
“Ik ben een
schoolmeester”
82
maart 2014

interview
Als mij gevraagd wordt wat ik was tijdens mijn ‘werkzame’ leven, dan antwoord
ik altijd: “Ik was schoolmeester en dat ben ik nog steeds”. Vindt degene die
dat hoort dat soms ouderwets of genant? Uiteindelijk was ik maar vijf jaar echt
schoolmeester aan een lagere school en daarna docent aan een middelbare school.
Ik studeerde cultuurwetenschappen, kunstgeschiedenis en filosofie.
Nu geef ik lezingen en schrijf ik boeken. Waarom ‘schoolmeester’?
Omdat het een geuzennaam is die prima bij mij past.
ger
Jacobs
maart 2014
tekst ger jacobs
foto’s gerard van hal
School
Aan het woord is drs. Ger Jacobs, schrijver
en verteller over kunst. Eigenlijk lag mijn
toekomst al verscholen in de bewondering
die ik voor sommige leraren op de
middelbare school had. De vertellers van
aardrijkskunde, geschiedenis, literatuur
en maatschappijleer waren mijn favoriete
leraren. Ook al deed ik zowel alpha als
bèta, met de ‘rekenmeesters’ had ik
niet zoveel. Dat ik het onderwijs in zou
gaan stond toen al vast, maar mijn vader
wilde mij graag naar de priesteropleiding
sturen. Als hij mij nu tijdens mijn
lezingen zou kunnen zien, zou hij zichzelf
waarschijnlijk toch nog een beetje gelijk
geven, een beetje…
Mijn belangstelling voor de kunst
ontstond pas tijdens mijn studie aan de
kweekschool voor onderwijzers. De
betreffende leraren leerden mij kijken
naar kunst. Ik doe het nog steeds. Ook al
was ik als dienstplichtige al goedgekeurd
voor een officiersopleiding, ik koos ervoor
om voor vijf jaar als onderwijzer te gaan
werken in een ‘onderwijsnoodgebied’.
Aan een driemansschool in Velddriel
(twee klassen per onderwijzer) heb ik
pas echt les leren geven. Tegelijk was ik
ook docent tekenen/handvaardigheid aan
de mavo van Kerkdriel en muziekleraar
aan de Mater Amabilisschool. Na een
tussenstop in Lochem als leider creatieve
vorming aan een internaat voor moeilijk
opvoedbare jongeren, werkte ik in
Waalwijk als directeur van een creatief
centrum.
Uiteindelijk ben ik in 1973 begonnen
als docent handvaardigheid aan het
Helmondse Rijksatheneum (later het
Jan van Brabant College). Op die
school heb ik 33 jaar met veel plezier
lesgegeven in de beeldende vakken en de
kunstgeschiedenis. Dat werd mijn school
en Helmond werd mijn stad. Met een
aantal enthousiaste collega’s hebben we
die middelbare school in de Helmondse
binnenstad een duidelijke plaats in het
83

ger jacobs
schoolmeester, schrijver en verteller over kunst
Helmondse onderwijsveld kunnen geven.
Het lukte ons elk jaar weer om jongeren
met een mavo-, havo- of vwo-diploma
de maatschappij in te sturen. Het geheim
daarvan lag niet in trainingen en dwingende
examennormen, maar dat we de leerling
met zijn capaciteiten en omstandigheden
als uitgangspunt kozen. Het Jan van
Brabant College werd in de loop van de tijd
een school met cultuur, met bezoeken aan
het theater en musea, een schoolmusical,
een cabaret en een eigen kunstgalerie in de
hal met vijf tentoonstellingen per jaar.
Tijdens mijn werk op school bleef
ik studeren. Eerst aan de Tilburgese
kunstacademie met een eerstegraads
kunstgeschiedenis en daarna filosofie
en cultuurwetenschappen aan de
universiteit. Op het ogenblik ben ik aan
de Universiteit van Leiden bezig met
een promotieonderzoek. Dat loopt niet
helemaal naar wens. Maar misschien zijn
oudere studenten, zeker zij die van zichzelf
zeggen dat ze schoolmeester zijn, wel de
lastigste...
Kunst
Je moet mij niet vragen wat kunst is, dat
weet ik niet. Je mag mij eveneens niet
vragen wat ‘mooi’ is. Dat weet ik wel, maar
dat zeg ik niet, ook al weet ik dat ‘mooi’
soms met kunst heeft te maken. Ik vind het
begrip te persoonlijk en te subjectief om
daarmee een ander lastig te vallen. Laat
mij maar stilletjes zelf bepalen wat ik mooi
vind. Wanneer ik er toch iets over moet
zeggen, spreek ik liever over ‘goed’. Niet
dat ik dat precies kan omschrijven, maar ik
heb in de loop van de tijd geleerd om de
kunst enkele maatstaven aan te leggen. Een
daarvan hoorde ik vier jaar geleden van
de voormalige Helmondse kunstenaar Har
Sanders, de schilder van het onvolprezen
markiezendoek tegen de schuine wanden
van het helaas afgebrande Speelhuis. Hij
zei mij ooit: “Of er nu een blote vrouw, een
bos bloemen, een theedoek of iets abstracts
op een schilderij staat, dat is totaal
onbelangrijk. Het gaat er alleen maar om
dat het echt is”. En met ‘echt’ bedoelde hij
niet iets direct herkenbaars. ‘Echt’ is in het
geval van de kunst hetzelfde als ‘eerlijk’.
84
Een kunstwerk moet op de eerste plaats
eerlijk zijn. Het moet niet gemaakt zijn
vanuit de hand, dan is het te gemakkelijk
te vanzelfsprekend. Het moet ook niet
gemaakt zijn vanuit het hoofd, dan is het te
planmatig, te berekenend. Een kunstwerk
moet gemaakt zijn vanuit het hart. dan
kun je verwonderen, want verwondering
boeit. Al dat andere zoals techniek, stijl,
compositie en kleurgebruik vormen slechts
een bijdrage aan de hoofdzaak.
Vertellen
Het idee om lezingen te geven over kunst
is op een bijna ongemerkte manier in mijn
werkzaamheden geslopen. Het is eigenlijk
gewoon een voortzetting van mijn lessen
aan het Jan van Brabant College, maar
dan met een ander publiek en op een ander
tijdstip. Ik deed het al tijdens de laatste
tien jaar van mijn schoolloopbaan en het is
vandaag de dag uitgegroeid tot een drukke
bezigheid in de winter- en lentemaanden.
Waarom zou je, als je gepensioneerd bent,
zomaar ineens ophouden met je roeping?
Want zo zie ik het. Ik heb van mijn ouders
en van de maatschappij de mogelijkheden
gekregen datgene te studeren dat me
boeide: de wereld van de kunst. Ik wilde
die passie overdragen op de jeugd. Maar de
passie van een schoolmeester houdt niet op
wanneer je elke vijftig minuten géén jeugd
meer voor je hebt. Nee, ik blijf doorgaan
met vertellen over kunst zolang als ik dat
kan: in de bibliotheken, bij verenigingen,
instellingen en gezelschappen. Gewoonlijk
gaan mijn vertellingen over een expositie
in Nederland of in de buurlanden. Ik ga
dan eerst kijken om daarna thuis, met
de catalogus bij de hand, de lezing uit te
schrijven. Inderdaad, helemaal uitschrijven.
Een schoolmeester houdt nu eenmaal van
mooie zinnen.
Waar ik dat vertellen vandaan heb, dat
weet ik niet. Het is me, als arbeiderszoon,
waarschijnlijk bij mijn geboorte
meegegeven en in het onderwijs verder
uitgebouwd. Ik houd ervan, zeker als ik
merk dat mijn publiek het waardeert. De
echte schoolmeester (leraar of docent) is
(nee, moet) in mijn ogen ook een verteller
zijn…
Schrijven
De wintermaanden zijn voor de lezingen en
de zomermaanden voor het schrijven. Maar
behalve de temperatuur is er niet zoveel
verschil, want mijn boeken zijn eigenlijk
niet meer dan uitgeschreven vertellingen.
Dat is al begonnen in mijn Jan van Brabant
periode, toen schreef ik een methode
kunstbeschouwing voor de middelbare
school die door uitgeverij Educaboek op
de markt is gebracht. Met veel plezier
heb ik ook het boek over het werk van
kunstschilder en collega Pieter Vriends
gemaakt. In samenwerking met onder andere
onderzoekers van het Regionaal Historisch
Centrum Eindhoven werd het boek over de
Helmondse ontwerper en tekenaar Johan
Jacobs gepubliceerd. Vrijwel gelijktijdig
daarmee schreef ik samen met Leo van
Tilburg het jubileumboek “Vrienden”
voor de Vereniging van Vrienden van
het Gemeentemuseum Helmond. Een
heel bijzondere schrijfervaring was de
uitgave van het boek over de Helmondse
schilder Evert Slegers, dat afgelopen
november werd gepresenteerd. De lezer van
HLMND Magazine kan in de toekomst bij
gelegenheid ook een beschouwing van een
van de werken in het Gemeentemuseum van
mij verwachten. Ik doe dat allemaal tijdens
lange lente- en zomerreizen door het zuiden
van Europa, ergens op een camping, achter
de laptop onder een dikke boom. Het leven
van een Helmondse schoolmeester is zo
slecht nog niet…
maart 2014

helmond
campagne
In een nieuwe campagne laat het Elkerliek Ziekenhuis
patiënten vertellen hoe zij de zorg ervaren. Hoewel…
patiënten?… het Elkerliek spreekt liever over mensen.
En iedereen die er werkt zet zich in om te zorgen
dat het tevreden mensen zijn.
Elkerliek laat
haar mensgerichte
gezicht zien
tekst franka van beeck
beeld elkerliek ziekenhuis
Petra van Zuilen, hoofd communicatie
bij het Elkerliek, is nog maar kort aan
het ziekenhuis verbonden. Samen met
haar afdeling maakte zij een plan om
het ziekenhuis meer te profileren.
Een groepje collega’s was al eerder
aan de slag gegaan met het opstellen
van een meerjarenbeleidsplan. In
dit meerjarenbeleidsplan wordt
onder meer de vraag beantwoord
‘waar zijn wij goed in en waarin
onderscheiden we ons ten opzichte
van andere ziekenhuizen?’ In die fase
stapte Petra in. Petra: “Het nieuwe
beleidsplan beschrijft de koers voor
de komende jaren en de campagne
is daar een vertaling van. We wilden
dus iets ontwikkelen dat past bij dat
beleidsplan, bij onze kernwaarden en
onze zorg. Dat heeft ook alles te maken
met het feit dat we marktwerking
hebben in de zorg. Je moet laten zien
waar je voor staat, zodat mensen weten
dat je er bent en wat ze van je kunnen
verwachten.”
Heel de mens
En wat is dan de koers die het Elkerliek
vaart? “We zijn echt een regionaal
ziekenhuis. We leveren goede zorg
dichtbij. Daarmee bedoelen we dat we
dichtbij de mensen willen zijn. Dat
doen we niet alleen met een vestiging
in Helmond, maar ook in Deurne en
Gemert. Maar bijvoorbeeld ook door
palliatieve zorg bij mensen thuis aan
te bieden, zodat mensen in hun laatste
levensfase zoveel mogelijk thuis
worden behandeld of alleen voor een
korte opname naar het ziekenhuis
hoeven. Met de zorg dichtbij bedoelen
we ook dat het Elkerliek naar heel de
mens kijkt. We hebben het niet over ‘de
patiënt’ en de aandoening die iemand
heeft. Onze aandacht gaat naar de hele
mens die we zien. We kijken naar de
emoties die erbij komen kijken als je
ziek bent. En we vinden het belangrijk
dat je bij ons lekker te eten krijgt.
Een tevreden mens heelt nu eenmaal
sneller. Het Elkerliek is gastvrij,
warm en mensgericht. Zo ervaar ik
dat zelf ook. Vanaf dag één viel me
op dat iedereen hier zo aardig is.” Om
een indruk te geven van de nieuwe
campagne laat Petra me een filmpje
zien dat ze liet maken en warempel, ik
schiet meteen vol door de warmte en
toewijding die uit die beelden spreekt.
Het filmpje is door patiënten te
bekijken op hun ‘bedside terminal’ en
wordt op de website van het ziekenhuis
86
maart 2014

ELKERLIEK
maart 2014
87

elkerliek
geplaatst. “We hebben deze campagne eerst
getest en aan mensen gevraagd: wat vind
je nu van ons? Hoe ervaar je ons? Daaruit
blijkt dat iedereen het Elkerliek als warm
omschrijft, als die hand op je schouder. Onze
mensgerichtheid is onderscheidend. We zijn
geen zorgfabriek, niet supergespecialiseerd.
We zijn echt een ‘ons kent ons’-ziekenhuis,
dat uitstekende zorg biedt.”
Authentieke verhalen
In maart wordt de nieuwe campagne
gelanceerd en de uitstraling daarvan zal
de maanden daarna geleidelijk worden
doorgevoerd in alle uitingen van het Elkerliek
ziekenhuis. “De kern is, behalve dat we ons
mensgerichte gezicht laten zien, dat we ons
baseren op verhalen van artsen, patiënten en
familieleden van patiënten. Onze grootste
uitdaging was dan ook om authentieke
verhalen te krijgen. En dat lukt heel goed
doordat onze eigen artsen alert zijn op
mensen met een mooi verhaal. Als ziekenhuis
hebben we een aantal speerpunten zoals
gezinsgerichte zorg (denk aan bevalling,
kinderen, gynaecologie), chronische zorg,
oncologie en geriatrie. Deze speerpunten
zie je terug in de nieuwe campagne. Het
reclamebureau heeft onze ideeën heel goed
uitgewerkt. Zij bedachten de slogan ‘mens tot
mens’ en de uitstraling in zwart-wit fotografie
met steeds drie gezichten die samen een
gezicht vormen. Zo zie je bijvoorbeeld in
één beeld de arts, de patiënt en nog een derde
persoon die samen het verhaal vertellen. Het
was mooi om te merken dat mensen graag
hun verhaal delen. Ik ben heel enthousiast
over het resultaat, want ik geloof erg in
oprechte verhalen. In ons vakgebied hebben
we de tijd van gladde kreten wel gehad. De
zwart-wit beelden vind ik eerlijk, eenvoudig
en authentiek. Deze campagne past ook echt
bij dit ziekenhuis, het zit in onze vezels om
goed voor de mensen te willen zorgen.”
“We hebben het niet over ‘de
patiënt’ en de aandoening die
iemand heeft. Onze aandacht
gaat naar de hele mens
die we zien.”
Magazine Elk.
Het Elkerliek presenteert haar nieuwe
campagne eind februari, begin maart.
“We treden er echt mee naar buiten bij het
verschijnen van ons eerste magazine ‘Elk.’ Dit
magazine vervangt het ‘Elkerliek Bericht’.
We gaan daarmee van een krantje naar een
meer glossy-achtig blad. In dit magazine
introduceren we de campagne en geven we
uitleg. Tegelijkertijd worden onze website en
facebookpagina aangepast en gaan we over
de nieuwe campagne twitteren. Verder komt
er een fotoactie in de hal van het Elkerliek in
Helmond. Magazine ‘Elk.’ brengt nog steeds
nieuws en tips, maar minder overheersend
dan in ‘Elkerliek Bericht’ het geval was. Er
komt meer ruimte voor human interest en
achtergrondverhalen. Het magazine wordt
vier keer per jaar huis-aan-huis verspreid in
ons verzorgingsgebied en is vrijwel helemaal
opgebouwd uit vaste rubrieken, zoals ‘Achter
de witte jas’ (specialist aan het woord), ‘Mijn
verhaal’ (patiënt aan het woord) en ‘In zicht’
(met medewerkers die belangrijk zijn, maar
die niet op de voorgrond staan).
“In ons vakgebied hebben we
de tijd van gladde kreten wel
gehad. De zwart-witbeelden
vind ik eerlijk, eenvoudig en
authentiek.”
We communiceren veel online en op onze
website gebruiken we de beelden uit de
campagne als ingang tot de informatie.
Langzaam aan voeren we deze stijl door in al
onze uitingen. Ons gezicht, onze uitstraling
verandert rustig van kleurrijk naar soberder.
Alle campagne-achtige fotografie is zwartwit.
We gaan steeds meer met verhalen van
echte patiënten werken, want het blijkt dat
mensen het belangrijk vinden wat de mening
van anderen is als ze op zoek gaan naar
een ziekenhuis. Wij zijn op onze beurt ook
heel benieuwd hoe mensen op de campagne
reageren. Ik denk dat we daarvan via
Facebook en Twitter wel een aardige indruk
krijgen en misschien plaatsen we wel een poll
op onze website.”
campagne
88
maart 2014

marie-claire arno COLUMN
HELMOND
column!
Er is een tijd geweest dat ik dacht dat mijn leven stilstond
wanneer ik niet iedere zaterdag om 17.30 uur in de trein naar
Amsterdam zat. Eigenlijk ook niet verwonderlijk wanneer je
achtereenvolgens in Londen, Haarlem en Amsterdam hebt
gewoond. Dan is Helmond toch echt van een andere orde.
Niet dat ik er spijt van heb dat ik de keuze heb gemaakt om
de ouderlijke winkel over te nemen en weer in Helmond te
komen wonen. Zeer zeker niet. Maar het was toch wel even
wennen...
Nu, vele jaren later, kan ik gelukkig zeggen: Helmond past
als een warme jas. Groot genoeg voor een bioscoop, een
prachtig kerktheater, onze nieuwe culturele hotspot; De
Cacaofabriek, vele evenementen en gratis concerten , maar
zeker ook klein genoeg om er samen de schouders onder te
zetten en er wat moois van te maken.
Geen graffity op de panden, maar wel een beelden- en een
poëzieroute. Geen overlast van groepen junks, maar wel een
gezellige markt op zaterdag. Steeds vaker zien wij mensen,
met het beeldenroute boekje in de hand, foto’s maken van
het beeld ‘de toekomst’ in de Kerkstraat of de ingang van
het Lambertushofje zoeken op zoek naar nog meer beelden.
Zo beginnen wij op onze eigen manier steeds aantrekkelijker
te worden, niet alleen voor de Helmonder, maar ook voor
landgenoten die er een weekendje tussenuit willen.
Het is echt niet voor niks dat Sinterklaas het kasteel van
Helmond heeft gekozen als zijn residentie. Hij wist natuurlijk
dat Helmond een heel groot vrijwilligersnetwerk heeft en
genoeg enthousiastelingen om steeds maar
weer van alles
te organiseren.
Nu nog een schaatsbaan in de
winter en bootjes in het kanaal
gedurende de rest van het jaar
en je kunt je het hele jaar
vermaken in Helmond.
Marie-Claire
Helmond, alweer eind januari 2014. Daar zit ik dan, tegen de deadline
van mijn eerste column aan! 2000 tekens: hoeveel er dat zijn en hoe
groot die column dan wordt, kan ik even niet visualiseren.
De eerste mannelijke columnist van het Helmond Magazine. Ik kan
mijn Hellemondse mannelijke seksegenoten niet in hun hemd laten
staan, als hun eerste mannelijke columnist in dit geweldige blad,
en moet proberen om op die datum zeker klaar te zijn met een skon
stukske!
Maar waar ga ik het over hebben...? We hebben als stad zo veel moois,
goeds en leuks, maar ook minder leuke dingen te bieden! Het mooie
centrum, waar menig stadsbestuur ons ziet als uitstekend voorbeeld
van hoe een centrum zich moet ontwikkelen. D’n Hellemonder met
zijn humor en assertiviteit. Of is misschien het beeld van Nederlanders
over Helmonders niet altijd even best? Zoals een Amsterdammer eens
zei toen ik hem vertelde dat ik in Helmond woon: “Oh, het Chicago
van het zuiden!”
Zeker al heel lang niet meer in ons stadje geweest deze beste man,
dacht ik. De grote metamorfose van Helmond, in de betreffende
wijken en het centrum zeker nog niet gezien. Dat aangaande, we gaan
super, nu nog het hoger onderwijs eindelijk eens binnenhalen en dan
zijn we er! Alles in huis wat een beetje zichzelf respecterende stad
moet hebben.
Onderwerpen te over en het schrijven gaat ook goed. Ik zie dat ik al
op de helft van de geoorloofde tekens ben, dit inclusief de spaties!
Het valt eigenlijk best mee dat columnist zijn. Nog een paar extra
punten… En we zijn er!
Ik zou het ook nog kunnen hebben over wat hier op
het politieke vlak
allemaal speelt. Oh ja, over kunst en cultuur en
over Helmond Sport, over sporters en ons rijke
verenigingsleven, over de mert, over de buurten of
over mijn klanten (ben maar niet bang jongens).
Het laatste nieuws dat ik dagelijks rond mijn
kappersstoel hoor en ervaar. Ja, ik ga goed en
het komt goed denk ik nu!
De volgende keer: kiezen uit een van de
voorgenoemde onderwerpen en eerder
beginnen Oberendorff!!!
Arno Oberendorff, op de eerste plaats een
aardige vent, heeft een herenkapsalon in
Helmond. Houdt erg van de geneugten des
levens en doet dat samen met Tineke van
der Zanden, twee kinderen en kleinkinderen.
maart 2014
89

marlène drouen
centrum
“We zijn een
voorbeeldstad voor
andere gemeenten”
90
maart 2014

interview
MARLÈNE
Ze vindt in haar baan de grootste uitdaging die er
is. Vechtend tegen alle vooroordelen over Helmond
weet Marlène Drouen het centrum met succes op
de kaart te zetten. Daarbij laat de energieke en
eigenwijze centrummanager zich door niets of
niemand tegenhouden.
tekst jeroen wolbers
foto’s kasper van ‘t hoff
“De hel. Het is niet echt een
concept waar ik in geloof. Wel
geloof ik in Helmond, want ik
kan me niet voorstellen dat er iets
is wat erger is dan dat.” Met deze
uitspraak kreeg de Eindhovense
cabaretier Theo Maassen tijdens
de Oudejaarsconference van vorig
jaar de lachers op zijn hand. Als
de centrummanager van Helmond,
Marlène Drouen, geconfronteerd
wordt met deze uitspraak haalt
ze haar schouders op. “Ach, het
is cabaret hè, ik nodig meneer
Maassen graag een keer uit voor een
rondleiding, dan laat ik hem zien
wat voor moois we hier allemaal te
bieden hebben.”
Als het woord Helmond valt,
gaan de ogen van Marlène
twinkelen. Zelfs op deze druilerige
woensdagochtend, als het leven
in het centrum nog op gang moet
komen. Vanuit haar kantoor
aan de rand van het idyllische
Ketsegangske ziet ze de eerste
bezoekers de winkels binnengaan.
“Ik ben misschien wel een beetje
lyrisch, maar kijk wat we hier
hebben”, spreekt de 45-jarige
inwoonster van Brandevoort. “Er is
veel groen in de stad, we hebben een
kasteel, havenplein, beeldenroute
en veel kleine specialiteitenwinkels.
Dat moeten we koesteren en vooral
uitdragen.”
Passie
Als centrummanager heeft Marlène
een belangrijke rol in het op de
kaart zetten van Helmond. In haar
functie vertegenwoordigt ze de
belangen van alle ondernemers in
het Helmondse centrum. Ze moet er
niet alleen voor zorgen dat de stad
veilig, schoon en goed bereikbaar is,
maar ook allerlei promotiekanalen
worden aangewend om bezoekers te
trekken. “Als je dat niet volhoudt,
verloedert het. Ik onderhoud
nadrukkelijk contact met onder
meer de gemeente, politie,
wijkraad en retailmakelaars. Elke
dag gebeurt er wel iets. Mijn
baan is de grootste uitdaging die
er is.” Marlène is tot nu toe de
enige erkende en gecertificeerde
centrummanager van Nederland.
“Er waren nooit richtlijnen of
functieomschrijvingen voor, nu
wel. Voor mij is de erkenning een
bevestiging van hetgeen ik elke dag
doe. Al ben ik helemaal niet van
de titels of functienamen. Het gaat
mij om de karakters, ik houd van
mensen die een passie hebben en
ergens voor vechten.”
Paradijs
“Vroeger zag het centrum er niet uit
en had Helmond een niet al te best
imago. Nu hoor ik overal dat we
een voorbeeldstad zijn voor andere
gemeenten. Als je mensen niks laat
zien, kun je het ook niet ombuigen.
Ik heb veel rondleidingen gegeven
en steeds krijg ik te horen van:
‘Goh, wat is het hier toch positief
veranderd’. Deze mensen zijn onze
beste ambassadeurs.”
Het sleutelwoord om dit te bereiken
maart 2014
91

marlène drouen
centrum
is samenwerking met alle relevante partijen
die bij het centrum betrokken zijn. “Aan
de andere kant is het ook prettig dat ik
vanuit een onafhankelijke stichting met
de gemeente kan discussiëren. Als dat niet
kan, bereik je niks”, zegt Marlène stellig.
Met die vastberadenheid vertrok ze op
19-jarige leeftijd naar Den Haag. Om ‘de
wijde wereld in te trekken’ en een studie
voor een baan in de reiswereld te volgen.
“Den Haag was voor mij het paradijs. Als
jonge vrijgezel had ik daar de tijd van mijn
leven. Er is vierentwintig uur per dag iets te
doen en het strand is op steenworp afstand.
Als ik op tv dat plat Haags accent of het
geluid van de tram hoor, krijg ik meteen
kippenvel. Ik heb er fantastische mensen
leren kennen, met wie ik nog steeds veel
contact heb. De mensen zijn recht voor zijn
raap, net als de Helmonders die ik ken. Ik
houd niet van achterbaks gedrag. Ik heb
liever dat je gewoon zegt wat je van me
vindt, dan kan ik er iets van leren.”
Sex and the City
Toch besloot ze op 32-jarige leeftijd terug
te keren naar ‘haar’ Helmond. “Als ik
vroeger de rivier overstak vanuit Helmond
dacht ik: ‘ik ben bijna thuis’, nu is het
andersom.”
Thuiskomen doet ze in de wijk Brandevoort.
Daar woont ze met haar man en twee
stiefkinderen. Een plekje waar ze de hectiek
van alledag kan ontvluchten. “Even lekker
met een goed boek op de bank of genieten
van Sex and the City. Ik kan goed afstand
nemen van mijn werk. Golfen of lekker uit
eten met het gezin of vrienden is ideaal om
de batterij weer op te laden.”
In Helmond kwam ze er snel achter dat het
werken voor een baas niet aan haar besteed
is. “Daarvoor ben ik te eigenwijs en houd
ik te veel van vrijheid”, weet de energieke
onderneemster. Ze startte haar bedrijf DDW
Bedrijfs- en organisatieondersteuning en
wordt door Stichting Centrummanagement
Helmond ingehuurd. Eerst als assistent
van haar vader, later als assistent van Peter
Tielemans die ze in 2010 opvolgde als
92
centrummanager. “Ik kende de geschiedenis
en cultuur van de stad en vind het een enorm
voorrecht om deze functie uit te voeren.
Daar ben ik 24 uur per dag mee bezig.
Laatst waren we in Londen op vakantie,
dan zie ik kerstverlichting die de sfeer in
onze binnenstad ook een impuls kan geven.
Daar maak ik foto’s van en dat bespreek ik
met de winkeliers. Helaas was het budget
dit jaar niet toereikend.”
Primark
Marlène beaamt dat ook de winkeliers
in Helmond het moeilijk hebben. Online
shoppen en de grote buurman Eindhoven
hebben invloed op de bezoekersaantallen en
het aankoopgedrag. “Primark in Eindhoven
is nu een publiekstrekker. De horeca zal
daarvan profiteren, maar ik heb mijn twijfels
of dat ook voor de kleine winkeliers geldt.”
Ze ziet Eindhoven niet als concurrent.
“Wij hebben met de romantische steegjes,
beeldenroute, kleine speciaalzaken, het
havenplein en het kasteel andere aspecten
te bieden “Ik houd die het van winkelen mensen aantrekkelijk die
maken. een Ik vind passie de sfeer hebben” en gezelligheid die
wij hier hebben niet terug in Eindhoven.
Uit koopstromenonderzoeken blijkt dat
we jaarlijks groeien. Daar mogen we trots
op zijn”, aldus de Helmondse. Wel houdt
ze de opmars van het online shoppen met
argusogen in de gaten. “Zelf bestel ik
niks op internet, mijn buurvrouw wel. Ik
heb weleens gekscherend gedreigd haar
pakketjes niet meer aan te pakken als ze
niet thuis is. Als je altijd alles via internet
koopt, kom je nooit meer in het centrum,
eet je er geen broodje of drink je er geen
bak koffie. Sommige mensen hebben
gewoon niet in de gaten dat je daarmee de
middenstand kapot maakt. Ze zijn zich er
gewoon niet van bewust.”
Plezierbootjes
Marlène ziet voor de middenstand ook
zeker kansen met de ontwikkelingen op
de digitale snelweg. “Hema heeft het
hier prima voor elkaar. Ze hebben een
assortiment dat veel mensen naar de stad
trekt, maar ze laten de wijn ook thuis
bezorgen via internet.”
Om in te spelen op de digitale
ontwikkelingen, lanceert Stichting
Centrummanagement Helmond binnenkort
één digitaal platform: HelmondCity.nl.
“Daar koppelen we alle winkels in Helmond
aan. Via de site of app krijgen mensen
informatie over winkels, aanbiedingen,
evenementen en cultuur. Het moet een
platform worden waar mensen met elkaar
in gesprek gaan, dus de koppeling met
social media is erg belangrijk. Facebook
en Twitter zijn ideale media om mensen via
acties of aanbiedingen te triggeren naar het
centrum te komen.”
Hoe ziet Marlène tot slot de Helmondse
binnenstad over tien jaar? “Dat zijn
gevaarlijke uitspraken hè”, pareert ze met
een lach. “Nou, vooruit. Dan zou ik best
een Zara of V&D willen hebben op de
plek waar vroeger het Speelhuis stond,
zodat we een mooie ronde hebben om
te winkelen. Het Obragasterrein is een
bloeiend stadspark en aan de havenkade
kunnen plezierbootjes aanmeren. Ik wil dat
Helmond bruist.”
maart 2014

www.helmond.nl
Ik kies! Jij toch ook?
19 maart verkiezingen
maart 2014
93

evelien kieboom
centrum
“Mensen zijn boeiend,
iedereen heeft een
verhaal.”
94
maart 2014

INTERVIEW
Als Evelien vanuit Zeeland, waar ze opgroeide, in het donker
over de Kasteel Traverse terugrijdt en ze het kasteel van Helmond
verlicht ziet in het groene of warm paarse licht en aan de andere
kant van de brug het Havenplein met de sprankelende fonteinen,
dan denkt ze: “Wow, wat is Helmond mooi!” Dan heeft ze
hetzelfde ‘thuiskomen’ gevoel als wanneer ze in Zeeland de
wereldwijde open vlakte in rijdt... Twee totaal verschillende
werelden, maar toch hetzelfde gevoel.
Evelien
tekst marije goris
foto’s rachel gruijters
Biervliet
Evelien (29) groeide op in een klein dorp in
het Zeeuwse Biervliet. “We zijn een hecht
gezin, mijn ouders, mijn zus Marlieke en
ik. Ik ben beschermd opgevoed met veel
aandacht en liefde. Als ik mijn ogen sluit en
terugdenk aan mijn ouderlijk huis, dan ruik ik
de zilte zeelucht, dan denk ik aan het heerlijke
eten dat mijn moeder altijd maakt en aan de
vrijheid die mijn ouders ons gaven. Ook de
vrijheid van het Zeeuwse landschap voel ik
nog steeds. Biervliet ligt mooi, hoor, maar
het heeft nog geen 2000 inwoners. Een jong
en ondernemend iemand als ik moest mijn
vleugels wel uitslaan. Maar ik kom nog steeds
graag ‘thuis’ om me te laten verwennen door
mamalief, terwijl papa aan mijn auto sleutelt
zodat deze weer veilig op de weg terug rijdt
naar Helmond.”
Het was de liefde, die haar deed verhuizen
naar Brabant. Eerst naar Deurne, en daarna
naar Helmond. Een stad die voor haar de
juiste balans heeft tussen een grote stad als
Utrecht, waar ze even op kamers zat, maar
die ze te groot en te hectisch vond, en het
Zeeuwse dorp van haar jeugd.
Nagelstyliste
Evelien is nagelstyliste. Ze heeft samen met
een paar collega’s een prachtige studio waar
ze fulltime werkt. Eigenlijk wilde ze grimeuse
worden. “Het leek me geweldig om mensen
te grimeren in het theater. Op de opleiding
kregen we opdrachten met een beschrijving
van een karakter. Aan de hand daarvan
moest je iemand opmaken. Dat kun je met
grime mooi ondersteunen, iemand helemaal
iemand anders laten zijn. Al gauw bleek dat
ik te weinig fantasie heb om uit mezelf zo’n
karakter te maken. Het was toch niet echt
mijn ding. Daarna heb ik hier in Helmond de
opleiding tot nagelstyliste gedaan bij OPI.”
Toen de relatie met haar vriend over was, wilde
ze niet terug naar Biervliet. “Terug kan altijd
nog,” zei haar moeder wijs. Evelien kende
Helmond niet, maar het leek haar wel een
leuke stad. Ze vond via internet een piepklein
appartementje in de Molenstraat. Waar ze
een klantenkring als beginnend nagelstyliste
probeerde op te bouwen. En waar later haar
nieuwe vriend Jaap, die ze inmiddels had
leren kennen op het festival Wish in Beek
en Donk, bij haar introk. Overvol, maar heel
gezellig. Sinds twee jaar wonen ze in een huis
met een tuin in de binnenstad.
“De Marokkaanse en Turkse mensen hier in
de straat zijn heel gastvrij. Je ziet ze vaak
met schalen met eten over straat naar elkaar
lopen. Het ruikt heerlijk. Volgens mij zijn dat
geweldige eetpartijen! De eerste dag dat we
hier kwamen wonen stond er een Marokkaanse
maart 2014
95

evelien kieboom
man voor het raam te zwaaien. Hij kwam
ons welkom heten in de buurt.”
Het pleintje waaraan Evelien en haar vriend
Jaap wonen heeft wel camerabewaking,
er waren in het recente verleden wat
toestanden met een groepje jongeren dat de
buurt onveilig maakte. “Maar ik vind dat
het je rijker maakt als je, zoals wij hier,
multicultureel woont.”
Kleine charmeur
Evelien vertelt terwijl ze aan het aanrecht
wat druiven wast, die ze met een paar
koekjes op een schaal legt. Ze komt net
terug van haar werk en heeft nog niet
gegeten. Haar zwart-witte hondje Piewie
rent enthousiast tussen haar en mij heen
en weer, snuffelt, blaft en gaat dan onder
de tafel liggen. Het lijkt me een kleine
charmeur, die met een schuin kopje naar
me op kijkt. “Piewie heb ik steeds met
me meegenomen,” zegt Evelien. “Van
Deurne naar Helmond, van het kleine
appartementje in de Molenstraat naar hier.
Door met hem lange wandelingen te maken,
hij moest tenslotte uitgelaten worden, heb
ik de stad leren kennen. We gingen naar het
centrum, naar verschillende wijken en op
de fiets naar de Warande. Naar de bossen
rondom de stad. Ik houd van het bos, heel
anders dan het open en lege Zeeland, maar
ook fijn. Het is gewoon heerlijk om buiten
te zijn.”
Een eigen zaak
“De klanten kwamen niet met bosjes
tegelijk aanwaaien in het begin. Ik had
veel steun van mijn ouders, zonder hen zou
ik het toen niet gered hebben. Gelukkig
vroegen ze bij OPI of ik, op freelance basis,
voor hen demonstraties wilde gaan doen.
Nou, graag! Daardoor reed ik in de regio
naar allerlei plaatsen om in drogisterijen en
salons nieuwe producten te laten zien. Bij
OPI merkten ze wel dat ik graag vastigheid
had. Ze brachten me in contact met Anne,
die iemand zocht voor twee dagen in haar
salon. Het was meteen duidelijk dat we
een enorme klik hadden samen. En meteen
kwam al ter sprake of ik niet als zelfstandige
erbij wilde komen; voor mezelf beginnen
dus! Geen moment heb ik spijt gehad van
die beslissing!
Anne heeft haar bedrijf vanaf de grond
opgebouwd. Het was fijn om daaraan mee te
kunnen helpen. Na vier jaar zijn we naar een
groter pand verhuisd, aan de Braaksestraat.
We konden het pand helemaal naar onze zin
maken, het ons eigen karakter geven.
Door met mijn hondje te
gaan wandelen heb ik de stad
goed leren kennen.
We werken er nu met z’n vijven: twee
kappers, twee nagelstylistes en een
schoonheidsspecialiste. Door de opleiding
visagie kan ik mensen goed adviseren
over het opbrengen van make-up. Meestal
komen vrouwen bij me als het om een
bijzondere gelegenheid gaat, bijvoorbeeld
als iemand gaat trouwen. Het mooiste is
als je de pluspunten van een gezicht kunt
benadrukken, op een natuurlijke manier.
Maar ik geef ook workshops over hoe je
jezelf goed op kunt maken.”
“Intussen is het verzorgen van nagels
routine geworden. Daar haal ik niet meteen
elke dag inspiratie uit. Maar des te meer
uit de mensen! Ik vind mensen boeiend.
Ik werk een uur met iemand en steeds
centrum
ontstaan er interessante gesprekken, mooie
en soms vreemde verhalen. Ook wel eens
verdrietige, over een moeilijke relatie of zo.
Die verhalen worden vervolgverhalen, want
vrijwel iedereen komt elke vier, vijf weken
terug. Zo kon ik ook de zwangerschap van
iemand van maand tot maand volgen en
daarna het kindje bewonderen!”
Evelien lijkt me een vrouw die optimistisch
in het leven staat. Ze is ondernemend,
open en eerlijk, zoals ze zelf zegt. “Ik gun
mensen heel veel. Het is fijn om te zien
als mensen gelukkig en tevreden zijn. Ik
houd gewoon van mensen. Ook van dieren
trouwens. Ja, dat gaat wel ver,” zegt ze een
beetje verontschuldigend, “ik vind het al
erg als ik op een worm ga staan.”
Helmond: leuke stad!
“Soms reageren mensen wel eens met
een grijns als ik vertel dat ik in Helmond
woon. Dan verdedig ik de stad altijd. Er is
veel te doen, ook voor jonge mensen. Het
festival Impact bijvoorbeeld. En het nieuwe
Speelhuistheater is geweldig. Laatst hebben
we daar Jandino gezien, helemaal te gek.
Helmond is ook een groene stad met kleine
parkjes overal. En het valt me op dat er
veel kunst op straat is. Ik vind dat bronzen
profiel van een vrouw op de Markt mooi,
en ook het mannetje dat op een bankje zit
met zijn hondje in de kasteeltuin. Nee, ik
vind Helmond echt een leuke stad!”
Terwijl ik mijn jas aantrek bij het weggaan,
wijst Evelien in de gang naar een paar
fotootjes, gemaakt in een fotoautomaat op
het station, met drie lachende gezichten
dicht bij elkaar. “Dat zijn we,” lacht ze,
“twee van mijn superleuke collega’s en ik.”
En dan wordt haar glimlach nog groter en
onthult ze: “Ik ben zwanger!”
96
maart 2014

de Smaakmakers
van Helmond
Tevens voor al uw FeesTen & ParTijen en CaTering
Wij zijn er Helemaal klaar voor:
geheel gerenoveerde zalen
Catering bij u op de firma of thuis
restaurant
lunch & Diner
airco
restauranttuin
Tuin voor partijen
Feestavonden
recepties
Diners
Buffetten
vergaderingen
walking dinner
amuses
Bittergarnituur
Persoonlijke wensen
Nieuw!
all-in feestavond
(PakkeTTen inClusieF onze Huis-Dj)
WWW.restaurantdesteenoven.nl
info@restaurantdesteenoven.nl | steenovenweg 21, 5708 Hn Helmond | 0492-507507

oeken
Haruki Murakami
De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren
Dit is weer een fantastisch verhaal van de veel
verkochte Japanse auteur, Haruki Murakami.
Hij staat al jaren op de lijst om de Nobelprijs voor de
literatuur te krijgen, vanwege zijn omvangrijke oeuvre,
maar dat is tot op heden niet gebeurd. Dit boek is zeker
weer erg de moeite waard om in één ruk uit te lezen!
De hoofdpersoon Tsukuru Tazaki is opeens helemaal
alleen. Zijn jeugdvrienden zijn achtergebleven in
zijn geboortestad Nagoya en willen hem van de
ene op de andere dag niet meer kennen. Hij gaat
studeren aan de Technische Universiteit in Tokyo, om
ingenieur te worden met als specialiteit het ontwerpen
van treinstations. Hij is vanaf heel jonge leeftijd
geobsedeerd door treinen en alles eromheen. Hij is erg
eenzaam, ook omdat hij niet weet waarom hij uit de
vriendengroep gestoten is.
De Bosatlas - Nederland van boven
De Bosatlas “Nederland van boven” is de atlas bij het
televisieprogramma van de VPRO. Dit boek bevat alles over
Nederland: van klimaatverandering tot fietsendiefstallen, van
mazelen tot belgedrag, van aardbevingen tot pretparken, van
horizonvervuiling tot landschapskunst.
Nederland vanuit de lucht levert een geheel nieuwe kijk op ons
land op. Aan de hand van thematische kaarten en luchtfoto’s
komen twintig aspecten van Nederland en de samenleving aan
bod.
Hierbij staan korte verklarende teksten. Er is onder meer
aandacht voor het geologische ontstaan van Nederland, de
landschapsvormen, weer en klimaat, de bevolking, het dreigende
water, de wereldhaven Rotterdam, Schiphol en Amsterdam, de
infrastructuur, de natuur, de woningbouw en energie. Ook voor
een atlas minder gebruikelijke onderwerpen zoals ons dagelijks
brood, het mobiele telefoonverkeer, de ondergrondse leidingen,
tunnels en riolen, de evenementen, de vrije tijdsbesteding en
sportbeoefening zijn opgenomen.
Op zijn 36e leert hij Sala kennen, zij heeft het
vermoeden dat hij zo geremd en gereserveerd is
vanwege de gebeurtenissen uit zijn verleden. Na al
die jaren gaat de kleurloze Tsukuru bij zijn vrienden
van vroeger langs en hoort hun verhalen aan. Een
groot geheim komt aan het licht. Hij reist naar Finland
om het laatste ontbrekende stukje van deze puzzel te
krijgen. Als hij terug is wil hij Sala ontmoeten om haar
alles te vertellen en om haar ten huwelijk te vragen,
daar eindigt deze prachtige roman.
Prijs: € 19,95
Sen de Roij
De fraaie luchtfoto’s en de heldere kaarten vullen elkaar
uitstekend aan en de teksten zijn toegankelijk geschreven.
Inclusief register op onderwerpen en geografische namen.
Deze atlas is een mooi kijkboek, maar leent zich ook uitstekend
voor bijvoorbeeld het voortgezet onderwijs als aanvulling op de
reguliere Bosatlas.
Geïllustreerd met schitterende foto’s
van Karel Tomeï.
Prijs: € 39,95
Sen de Roij
samengesteld door:
De Roij & Boschman Boeken
www.deroijboschman.nl
98
maart 2014

oeken
Sjoerd Kuyper
Hotel De Grote L
Kos, een jongen van dertien, vertelt over de meest bizarre
periode in zijn leven. Zijn moeder is drie jaar geleden
overleden en zijn vader krijgt – net op het moment dat Kos
het winnende doelpunt maakt in de kampioenswedstrijd
– een hartaanval. Als vader in het ziekenhuis ligt, dreigt
alles in het hotel dat hij runt behoorlijk in de soep te lopen.
Kos probeert de zaak draaiende te houden, samen met zijn
zussen: Libbie, de moederlijke oudste, gothic Briek die
het liefst in haar muziek verdwijnt, en nakomertje Pel die
in jurken van haar moeder rondfladdert. Maar hoe krijg
je meisjes zo ver dat ze doen wat jij wilt en hoe komt het
toch dat ze het steeds weer voor elkaar krijgen dat jij doet
wat zij willen?
Door mijn ogen
De nieuwe thriller van Michael Robotham
Marnie Logan heeft regelmatig het gevoel dat ze bekeken
wordt: een warme adem in haar nek, een schaduw vanuit
een ooghoek. Maar sinds kort staat haar leven stil. Haar
man Daniël wordt vermist en Marnie kan niet bij zijn
bankrekening, waardoor ze haar gezin niet kan onderhouden.
Radeloos en depressief zoekt ze hulp bij klinisch psycholoog
Joe O’Loughlin. Joe raakt ongerust wanneer hij Daniëls grote
rode boek – een collage van foto’s, anekdotes en interviews
over Marnies leven – ontdekt. Dit boek was ooit bedoeld
als verjaardagscadeau, maar leidt nu tot een schokkende
ontdekking. Iedereen die Marnie ooit op wat voor manier dan
ook kwaad heeft gedaan, heeft dat zwaar moeten bekopen.
En Joe zou weleens de volgende kunnen zijn.
Als dan ook nog blijkt dat vader grote schulden heeft en
sluiting dreigt voor het hotel, zit er maar één ding op:
iemand moet Miss Noordzee worden, want daaraan is
een flinke geldprijs verbonden. En laat Kos nou net het
mooiste meisje van het stel zijn … Maar hij heeft stevige
concurrentie van Isabel. Het mooiste meisje
van het heelal volgens Kos.
Het is Sjoerd Kuyper weer gelukt: een jeugdboek schrijven
dat een feest is om te lezen, van een ontroerend begin tot
een hilarisch einde.
Sjoerd Kuyper (1952) schreef vijftig jeugdboeken,
waarvan vele zijn bekroond en verschillende verfilmd.
Hotel De Grote L draait in 2015 in de bioscoop.
Prijs: € 7,50
Hanny Boschman
Michael Robotham fascineert en intrigeert met deze
indringende, voyeuristische, psychologische thriller.
Spanning op hoog niveau.
Michael Robotham is geboren in een klein Australisch dorp
in november 1960. In 1979 verhuisde hij naar Sydney en
werd daar journalist. 14 jaar lang schreef hij voor kranten
en tijdschriften in Australië, Engeland en Amerika. In
1993 stopte hij hiermee en werd schrijver. Van zijn hand
verschenen de zeer succesvolle thrillers: De verdenking, Het
verlies, Nachtboot, Gebroken, Vuurvast, Boetedoening en
Zeg dat het je spijt. Inmiddels zijn er ruim 300.000 boeken
van hem in Nederland verkocht.
Prijs: € 19,90
Hanny Boschman
maart 2014
99

kunst- en cultuur agenda
Titanic: The Artifact Exhibition
Amsterdam, Amsterdam Expo, Tot en met 11 mei 2014
Titanic: The Artifact Exhibition vertelt het wereldberoemde verhaal van
het ‘onzinkbare’ luxe schip en zijn 2.228 passagiers. Wat begon als een
sprookje, mondde uit in de bekendste scheepsramp uit de geschiedenis.
In Titanic: The Artifact Exhibition ervaar je de legende van de Titanic.
De opgedoken authentieke voorwerpen geven inzicht in het leven aan
boord en getuigen van de grandeur van weleer. De Titanic was het meest
geavanceerde en –volgens velen- mooiste schip ooit gebouwd en was zijn
tijd ver vooruit.
Het schip werd bestempeld als onzinkbaar. Het weerspiegelde een
tijd van weelde en voorspoed en was het symbool van onbegrensde
mogelijkheden. Kom alles te weten over wat er die nacht exact gebeurde.
Laat je onderdompelen in verhalen van moed en menselijkheid.
Maak kennis met de bemanning en de passagiers van de Titanic, het
onderscheid tussen de eerste-, tweede- en derdeklas vertrekken, de
vooruitstrevende techniek, de veiligheidsvoorschriften en heel veel meer.
Ruim 100 jaar na die fatale nacht in 1912 presenteert Amsterdam EXPO
de unieke tentoonstelling over het ‘onzinkbare’ schip.
www.amsterdamexpo.nl
Dino Experience, Venlo
Limburgs Museum, Tot en met 26
oktober 2014
Vijfenzestig miljoen jaar geleden
stierven de laatste dinosaurussen uit,
maar ze komen tot leven in de Dino
Experience in het Limburgs Museum.
Je vindt er achttien levensgrote
geanimeerde dino’s in hun natuurlijke
omgeving en je komt er alles te weten
over hun evolutie en leefgewoontes.
Deze reuzendieren heersten gedurende
miljoenen jaren over de wereld, nu
komen ze terug tot leven voor de ogen
van de bezoekers. De Dino Experience
is een educatieve en speelse expositie
die je terugbrengt naar ‘monsterlijke
tijden’. Hoe zagen dino’s eruit? En hoe
leefden ze? Ga op expeditie en maak
kennis met een uitgestorven diersoort.
www.limburgsmuseum.nl
De Roze Spion, Antwerpen
MuHKA, 14 maart tot en
met 25 mei 2014
In de tentoonstelling De Roze Spion
vertelt kunstenaar Narcisse Tordoir op
een intuïtieve en associërende manier
verhalen over de existentiële mens in een
‘ontregelde’ wereld, door de hoofdrol
te geven aan ‘de Oosterling’. De Roze
Spion bestaat uit vijf verschillende
onderdelen, die in juxtapositie met elkaar
functioneren.
Voor Narcisse Tordoir is ‘de Oosterling’
in zijn onvatbare gedaantes een metafoor
voor de kunstenaar, filosoof, dichter en
wetenschapper, figuren die in het politieke
debat van vandaag samen met de migrant
gestigmatiseerd worden.
samengesteld door:
Maartje Vos-Swinkels
van Akina Art Projects
Welcome tot the
Imagesphere, Breda
Museum MOTI,
Tot en met 1 februari 2015
De MOTI tentoonstelling Welcome to the
Imagesphere toont hoe beeldmakers uit
de jaren zestig en zeventig, zoals Wim
Crouwel, vooruit liepen. Deze pioniers
baanden de weg voor de huidige digitale
wereld. Als je deze tentoonstelling
bezoekt, wandel je door de afgelopen
digitale decennia, van het predigitale naar
het postdigitale tijdperk. Deze MOTI
tentoonstelling, met werken uit de vaste
collectie, omvat een visuele totaalervaring
van 120 jaar aan grafische werken,
fysieke objecten, interieurstukken en
diverse materiaaltoepassingen. Van vroege
computeresthetiek tot het postdigitale
artefact. Een collectie van ruim een eeuw
beeldcultuur.
www.motimuseum.nl
100
maart 2014

kunst- en cultuur agenda
Ruud van Empel, ’s-Hertogenbosch
Noord Brabants Museum, Tot en met 16
juni 2014
Na een zeer succesvolle, wereldwijde
tournee is het werk van kunstenaar
Ruud van Empel (Breda, 1958) nu voor
het eerst te zien in een expositie in
Brabant. Het Noordbrabants Museum
toont dertig prachtige fotowerken, met
daarbij vier nieuwe werken uit 2013 en
een immense muurvullende print met
Van Empels voorstudies. Elf van de
getoonde fotowerken waren nooit eerder
in Nederland te zien. Tijdens de expositie
wordt de film Beyond innocence (2011)
van zijn broer Erik van Empel doorlopend
vertoond. Ruud van Empel behoort tot
de meest bijzondere kunstenaars van dit
moment. Hij maakt opzienbarende digitale
fotocollages met een zelf ontwikkelde
techniek.
Draadkracht, Arnhem
Museum Arnhem, 16 maart tot en met 17
augustus 2014
Museum Arnhem toont met de
tentoonstelling Draadkracht werken
van meer dan twintig kunstenaars en
vormgevers waarin het medium draad
of het textiele een belangrijke rol
speelt. Hun werk wordt opgevat als
metafoor voor ‘verbindingen’ tussen
kunstenaarschap en ambachtelijkheid,
tussen kunst en publiek en tussen
persoonlijke en maatschappelijke
thema’s. De tentoonstelling bevat
installaties, videowerken, wand- en
ruimtelijke objecten, waarvan sommige
interactief zijn. Zo kunnen bezoekers
een steekje zetten op het borduurraam
Crossover Collective en kennis maken
met de internet ‘Vernetzungen’ die
veertig ‘hotspots’ in Arnhem met elkaar
en met Museum Arnhem verbindt en
draadloos.
www.mmkarnhem.nl
Getekende helden, de
vrolijke wereld van
Fiep Westendorp, Helmond
Gemeentemuseum Helmond, 18 maart
tot en met 14 september 2014
Wie kent ze niet: ‘Jip en Janneke’,
‘Pluk van de Petteflet’, ‘Otje’ en
‘Floddertje’. Ze zijn bedacht door
Annie M.G. Schmidt en getekend door
Fiep Westendorp. Ook ‘Pim en Pom’,
‘Toermalijn’ en ‘Joris Kabeltje’ van
Mies Bouhuys kregen een gezicht door
de tekeningen van Fiep. Ze creëerde
daarmee een wereld vol grappige
figuurtjes. In het Gemeentemuseum
Helmond komen ongeveer 300
originele illustraties tot leven. Een
overzichtstentoonstelling die ook voor
de volwassen bezoeker een feest van
herkenning is. De kleine bezoeker
(3-8 jaar) maakt vooral door middel
van speelse activiteiten kennis met de
figuurtjes.
www.gemeentemuseumhelmond.nl
© Fiep Amsterdam bv; Fiep Westendorp Illustrations
www.hetnoordbrabantsmuseum.nl
Kazimir Malevitsj en de
Russische avant-garde, Bonn
Bundeskunsthalle, 11 maart tot
en met 22 juni 2014
Kazimir Malevitsj (1878-1935) behoort tot de
meest invloedrijke kunstenaarspersoonlijkheden
van de 20ste eeuw. Deze kunstenaar en
theoreticus is vooral bekend als grondlegger
van het suprematisme, de zuiver abstracte kunst.
Zijn artistieke oeuvre ontwikkelde zich in het
spanningsveld tussen abstractie en figuratie,
tussen een universeel idee van het menszijn
en de uitgesproken wens de wereld met
artistieke middelen opnieuw vorm te geven.
De tentoonstelling laat Malevitsj’ belangrijkste
artistieke fasen zien, van de symbolistische
begintijd en reminiscenties aan de oud-
Russische kunsttraditie via de beeldvormen
van het kubofuturisme en suprematisme tot de
figuratieve schilderijen uit zijn late jaren.
http://www.bundeskunsthalle.de
maart 2014
101

verkiezingen
19 maart
ik stem
want
ik hou van
helmond
ik
stem op
19 maart
www.helmondkiest.nl
een initiatief van hlmnd magazine ter promoting van gemeenteraadsverkiezingen in helmond
102
maart 2014

verkiezingen
maart 2014
Helmond kiest!
Het kan je niet ontgaan zijn. Volgende week, op
19 maart, zijn de gemeenteraadsverkiezingen.
De redactie van HLMND Magazine draagt de
stad een heel warm hart toe en wil met deze
verkiezingsspecial bijdragen aan een goede
kiezersopkomst. Een hoge opkomst betekent
een grote betrokkenheid bij de stad. Samen
maken we onze stad nog mooier en beter.
Dat Helmond in beweging is, merk je
dagelijks. Lopend door het centrum of door
een van de wijken, het maakt niet uit of ze
oud of nieuw zijn. Overal gebeurt er wel
wat. Om de automotive campus en de food
campus maar niet te vergeten. Ook op andere
gebieden is de stad volop in ontwikkeling.
Op maatschappelijk vlak timmert het
werkgeversplein bijvoorbeeld hard aan de
weg voor werkgevers en werkzoekenden en
de Cacaofabriek en het Speelhuis staan in de
culturele spotlights. De richting waarin de stad
zich ontwikkelt is heel positief, maar niet strak
omlijnd. De uitkomst bestaat uit meerdere
mogelijkheden en daar komen wij als burger in
beeld. Door onze stem te laten horen, geef je
ook richting aan het beleid van de gemeente,
laat je weten wat jij belangrijk vindt.
De burgemeester gaf het belang van
stemmen al aan bij het startschot van de
verkiezingscampagne: “Nog nooit zijn
lokale verkiezingen zo belangrijk geweest.
In 2015 hebben alle gemeenten te maken
met grote veranderingen op het gebied van
de Wet maatschappelijke ondersteuning,
Participatiewet en de Jeugdwet. Deze
hebben direct impact op onze jeugd, ouderen,
gezinnen, banen en de samenleving in
Helmond. Door op 19 maart te gaan stemmen,
kun je daar invloed op uitoefenen. Iedere
uitgebrachte stem telt, ongeacht waar de stem
naar toe gaat.”
HLMND Magazine heeft aan alle partijen in
de stad de mogelijkheid gegeven om zich in
deze special te presenteren. De VVD, PvdA en
Groen Links laten op de volgende pagina’s zien
wie ze zijn en waar ze voor staan. We hopen
dat het je helpt bij het maken van je keuze voor
een van deze of andere partijen in Helmond.
Een keuze voor een partij, voor de richting van
de stad. Niet óf je wel gaat stemmen, want van
dat recht moet je gewoon gebruik maken of je
nu net achttien geworden bent en dus voor de
eerste keer gaat, of als je een doorgewinterde
kiezer bent.
Samen kiezen we voor Helmond!
Stemmen
“Stem niet, kies zelf”, was een leuze die ik ooit, in een periode
dat er verkiezingen waren, ergens op een muur gekalkt zag
staan. Hij stond naast een andere leuze: “Handen af van magere
yoghurt.” Waren beide leuzen grappig bedoeld of was hier
sprake van een serieuze ondertoon?
Een derde leuze die op dezelfde muur stond was “Legalisatie
bananenschillen” en een vierde leuze luidde: “Bertus, kom terug.”
Ik concludeerde vooral door die laatste leuze dat het allemaal
grappig bedoeld was, maar desondanks vond ik het wel de moeite
waard om na te denken over “Stem niet, kies zelf”. Het zou
immers ook een slogan kunnen zijn die aangaf dat het geloof in
politici weg was, dat ze allemaal de boom in konden en dat je het
toch vooral zelf maar moest uitzoeken.
En ja, soms maken politici er een potje van, of liever gezegd:
soms maken sommige politici er een potje van, bijvoorbeeld
door aan vriendjespolitiek te doen of vooral het eigenbelang
te dienen. Het woord ‘integer’ komt dan al snel om de hoek
kijken. Het is een woord dat bestaat uit de delen ‘in’ en ‘teger’,
die allebei teruggaan op Latijnse woorden: in = niet en teger =
tangere = aanraken. ‘Integer’ is dus ‘niet aangeraakt’, iets wat nog
ongekreukt is, onkreukbaar. Misschien is wel niemand helemaal
onkreukbaar, maar sommige politici maken het toch wel heel
bont, ook in de lokale politiek, ook in Helmond. En ja, dan kun je
denken: ze kunnen de pot op, oftewel: stem niet, kies zelf.
Toch geloof ik dat het zinvoller is het systeem van verkiezingen,
van volksvertegenwoordigers, lokaal en landelijk, overeind te
houden en juist wel te gaan stemmen. Als alle mensen alleen
maar voortdurend eigen keuzes zouden maken zou de wanorde
niet ver weg zijn, want een vrolijke anarchie eindigt niet zelden
in een chaos, vooral in grotere verbanden. Regulering is tot op
zekere hoogte wenselijk. En niet alleen regulering maar ook het
bieden van mogelijkheden. Lang niet alle mensen zijn in staat
voor zichzelf te zorgen of kansen te creëren. Politici moeten
burgers in die zin faciliteren, een woord dat via het Frans tot ons
is gekomen, van ‘facilité’, gemakkelijkheid. Politici moeten het de
mensen die ze dienen gemakkelijker maken om ook mee te doen
en kansen te benutten. Ik zou daarom eerder zeggen: stem zeker,
kies zelf.
Wim Daniëls
19 maart
(Wim Daniëls is schrijver, taalkundige, acteur en stadsdichter van Helmond. Hij
publiceerde o.a. de gedichtenbundel ‘Helmond’ en ‘Het Helmonds Woordenboek’.
Met Yvonne Gijsbers (Stiphout) speelt hij momenteel in de Brabantse theaters de
voorstelling ‘Slowen en schuren’.)
103

groenlinks
antoinette maas
Antoinette Maas (47), de nieuwe lijsttrekker van GroenLinks
Helmond, woont met haar man Willem en haar kinderen Bram (15),
Julia (13) en Rosalie (10) al ruim twaalf jaar in Brandevoort. Ze
werkt als stafmedewerker Communicatie voor de Stichting Primair
en Voortgezet Onderwijs Zuid-Nederland. De lokale politiek bekeek
ze tot nu toe van een afstand. Ze denkt dat het beter kan. En wil niet
op de bank blijven mopperen.
groenlinks
foto hans boymanns
tekst franka van beeck
Om Antoinette Maas te leren kennen, moet je
vooral met haar gaan praten. In korte tijd krijg
je al een goed beeld. In Gemert opgegroeid,
in Helmond geworteld, woonachtig in
Brandevoort. “Ik voel me ondertussen wel een
Helmonder, ja”, lacht ze. “En ik ben er ook wel
trots op. Dé Helmonder? Die bestaat volgens
mij niet. De stad kent zoveel verschillende
mensen, zoveel verschillende culturen. Juist
die mengeling maakt Helmond zo bijzonder.”
Antoinette blijkt het prototype te zijn van
iemand die min of meer toevallig de politiek
is ingerold. Het kenmerkt misschien haar wat
impulsieve karakter. “Toen GroenLinks me
vroeg om hoog op de lijst te komen heb ik
toch wel even getwijfeld”, zegt ze. “Wat is
mijn meerwaarde, wat kan ik toevoegen? Ik
was er niet direct van overtuigd dat de politiek
op mij zat te wachten.” De gesprekken met
de kandidatencommissie en met andere
Helmondse GroenLinksers trokken haar over
de streep. “Ik trof een fijne club mensen.
Warme mensen, mensen die betrokken zijn bij
de stad en haar inwoners. Al vrij snel heb ik
toen de knoop doorgehakt.”
Vervolgens kwam ze in de politieke achtbaan
terecht. Waar ze voor velen verrassend als
lijsttrekker weer uitstapte. “Tja, als je iets
doet, kun je het beter maar meteen goed doen”,
lacht ze weer. “Als ik me ergens in vastbijt,
als ik ergens voor ga, vind ik het ook niet erg
om de regie te hebben. Kom maar op!”
Ons team
Inmiddels zijn we enkele maanden verder.
De eerste politieke debatten zitten erop en de
twijfel is ondertussen wel weg. “Ik heb me
ingelezen in alle gemeentelijke dossiers, ik
word goed geholpen door mijn GroenLinks
partijgenoten en ik ga ervan uit dat we straks
met een sterk team in de raad komen.” Is ze
zelf, als dat aan de orde mocht komen, ook
een wethouderskandidaat? “Absoluut niet”,
zo smoort ze direct alle mogelijke speculaties.
“Ik ga de komende vier jaar proberen om
vanuit de raad dingen voor elkaar te krijgen.
Ik ga me inzetten voor die fantastische stad
waar volgens mij veel meer uit te halen valt
dan wat er nu gebeurt. Laat mij maar dicht
bij de mensen in de stad staan en laat mij van
daaruit maar mijn bijdrage leveren aan een
mooie, groene en sociale stad.”
Partij-ideologie
Dan de inhoud. Wat mag Helmond verwachten
van deze nieuwe politica? Waarom zouden
104
maart 2014

groenlinks
antoinette maas
“Ik hoop echt
iets te kunnen
veranderen”
Antoinette Maas
lijsttrekker GroenLinks
maart 2014
105

groenlinks
antoinette maas
we op haar moeten stemmen? “Kijk, op
de eerste plaats ben ik lijsttrekker omdat
ik sta voor de idealen van GroenLinks.
Maar ik realiseer me ook dat je met een
fraai geformuleerde partij-ideologie
in een gemeenteraad niet zo ver komt.
Natuurlijk vind ik dat de gemeente het
voorbeeld moet geven op bijvoorbeeld het
gebied van duurzaamheid. Zonnepanelen
op gemeentelijke gebouwen, kijken of
je duurzaamheidsinitiatieven vanuit het
bedrijfsleven of vanuit particulieren kunt
ondersteunen. En ook door actief met de
mensen en bedrijven in de stad om de tafel te
gaan, om nieuwe initiatieven op dit gebied
te laten onderzoeken op haalbaarheid.
Mijn jongste is nu tien jaar. Ik ben het aan
haar, aan mijn andere kinderen, aan al die
anderen verplicht om te doen wat in mijn
vermogen ligt om de wereld zo achter te
laten dat er nog een goede en gezonde
toekomst mogelijk is.”
Tot zover een klein stukje partij-ideologie.
Maar nu de stap naar de stad. En naar
de politiek in die stad. In de afgelopen
maanden bezocht Antoinette voor het eerst
in haar leven een aantal raadsvergaderingen.
Een bijzondere ervaring. Ik realiseer me
ondertussen dat die mensen, en ik straks
ook, het moeilijk hebben in de raad. De
gemeenten in ons land krijgen steeds meer
taken op hun bord en je moet steeds meer
kennis hebben om je gemeentebestuur te
kunnen controleren. Of mijn ervaring in
zorg en onderwijs daarbij van pas komt?
Ja, dat denk ik wel. Maar volgens mij gaat
het in eerste instantie om gezond verstand.
Als de zorg voor kwetsbare mensen naar
de gemeenten komt en er wordt direct ook
fors bezuinigd op het budget, dan zul je
keuzes moeten maken. Ik durf die keuzes
wel te maken. Ik wil graag opkomen
voor die mensen. Ik zie ook dat er vanuit
allerlei organisaties in Helmond écht hele
goede zorg wordt geboden. ORO, GGZ,
Zorgboog, Savant, maar er zijn er nog veel
meer. Bij die organisaties zit zo enorm
veel specialistische kennis. Die moeten we
gebruiken. Het valt mij in Helmond telkens
weer op hoe goed deze organisaties met
elkaar samenwerken. En wat voor enorm
betrokken mensen er werken. Daar gaat het
niet om marktwerking, nee, daar gaat het
om hoe we het beste goede zorg kunnen
leveren aan kwetsbare mensen.”
Te veel twijfel over de Ruit
Dat het milieu een speerpunt van de partij
is, is niet vreemd. In de afgelopen jaren
toonde de partij zich dus ook een fel
tegenstander van de aanleg van de Ruit om
Eindhoven. Voorlopig liggen de plannen in
de la. “Terecht”, constateert de lijsttrekker.
“Er is te veel twijfel. Ik snap ook wel
dat de infrastructuur van onze regio een
belangrijk punt is. Economisch gezien
doen we het in Brainport nog behoorlijk
goed. Zeker gezien het werkloosheidscijfer
moeten we ervoor zorgen dat we straks ook
als eerste en als beste uit de crisis komen.
En áls daarvoor extra wegen moeten
worden aangelegd, zoek dan de oplossing
eerst in verbreding van de snelwegen A67
en A58. En dan altijd met alle aandacht
voor natuur, milieu en de mensen die er
mogelijk overlast van hebben.”
Ook wat betreft de centrumontwikkeling
gaat GroenLinks Helmond uit van haar
milieustandpunt. Verbetering van het
stadscentrum bereik je niet door uitbreiding.
Op de plaats van het Obragasterrrein wil de
partij zelfs een park realiseren: een Nelson
Mandelapark. “Ons centrum is kleinschalig,
compact en gezellig. Dat karakter moet je
in onze ogen versterken en niet veranderen.
Zo’n park zou een mooie toevoeging zijn.
Dat hebben ze in Eindhoven niet…”
Geen politieke spelletjes
19 maart: verkiezingsdag. De verwachting
is dat GroenLinks zeker in de raad
terugkeert. Alleen het aantal zetels…?
Antoinette Maas is optimistisch. “Op dit
moment staan we op twee zetels. Ik hoop
dat we dat kunnen uitbreiden.” En dan? Dan
gaat het beginnen. En staat ze zelf achter de
microfoon. “Klopt. Ik heb er wel zin in, ja.
Ik hoop ook echt iets te kunnen veranderen.
Ik ben niet iemand van politieke spelletjes,
maar vind dat de gemeenteraad er als
geheel voor moet zorgen dat we het goede
doen voor deze stad. Daar moet je ego
even voor aan de kant. Mensen die alleen
voor zichzelf in de raad zitten, daar ben
ik snel mee uitgepraat. Ik zie het als een
eer als er straks mensen op mij stemmen.
Als mensen er vertrouwen in hebben dat
ik goede dingen kan doen. Dat vertrouwen
wil ik niet beschamen. Ik ga er dan ook
voor de volle honderd procent voor. En ja,
natuurlijk zal ik fouten maken. Zeker in het
begin. Maar aan mijn integriteit zal nooit
getwijfeld hoeven te worden, dat weet ik
zeker.”
“Ons centrum is
kleinschalig, compact en
gezellig. Dat karakter moet
je in onze ogen versterken
en niet veranderen. Zo’n
park zou een mooie
toevoeging zijn. Dat hebben
ze in Eindhoven niet…”
106
maart 2014

Stel je voor...
Helmond:
groener
en
Socialer!
19 maart
gemeenteraadSverkiezingen
Wilt u meer weten over onze
standpunten? Kijk op
Helmond.groenlinkS.nl
of volg ons op
groenlinkSHelmond
@glHelmond
maart 2014
107

vvd
yvonne van mierlo
Yvonne van Mierlo (48), lijsttrekker van de VVD, is getrouwd
met Theo en heeft een dochter Isabelle (12) die op het
Knippenbergcollege zit. Ze is geboren en getogen in Helmond,
sinds dertien jaar woont ze met haar gezin in Dierdonk en woonde
daarvoor tien jaar in Stiphout. Haar schaarse vrije tijd is voor het
gezin en wordt vooral besteed aan familiebezoek, reizen, sporten,
lezen, fietsen en pianospelen.
vvd
VVD:
vrijheid, veiligheid en vangnet
Yvonne van Mierlo: “De VVD is een liberale
partij die vrijheid heel belangrijk vindt. We
zijn van mening dat je het recht hebt om lief te
hebben wie je lief wil hebben en dat je binnen
de wettelijke kaders je eigen keuzes mag
maken. Daarnaast gelooft de VVD er erg in dat
ieder mens talenten heeft die ontwikkeld en
ingezet kunnen worden voor de maatschappij.
Iedereen mag en moet meedoen! Het is de
taak van de overheid om te zorgen dat alles
op het gebied van economie, werk en inkomen
met elkaar verbonden wordt. De gemeente
heeft een soort schakelfunctie om te helpen,
mochten er afstemmingsproblemen zijn. Voor
mensen die het echt niet zelf kunnen, moet
er een vangnet zijn. De VVD is er voor álle
mensen. Wij geloven dat bijna ieder mens
de potentie heeft om voor zichzelf te zorgen,
maar dat moet wel gestimuleerd worden.
Ondernemerschap is belangrijk, want als
onze stad een goede economie heeft, kunnen
we mee investeren in zaken als recreatie,
sport en cultuur waardoor mensen hier graag
wonen en werken. Ondernemers moeten niet
belemmerd worden door allerlei regels die
niet direct te maken hebben met veiligheid.
Wetten en regels die ooit ontstaan zijn omdat
108
er een probleem was, willen we continu tegen
het licht houden. Volgens mij zijn er nog heel
veel waarvan we afscheid kunnen nemen.
Verder maakt de VVD zich sterk voor werk,
stageplekken, een veilige stad, een tolerante
samenleving en co-creatie (samen het
verschil maken), we stimuleren commerciële
initiatieven op sport- en cultuurgebied en we
zijn uiteraard daadkrachtig en integer.”
Lijsttrekker en wethouder
Behalve lijsttrekker voor de VVD is Yvonne
van Mierlo ook wethouder voor Economische
Zaken, Sociale Zaken en Financiën. Hoe
combineert ze dat? “Ik heb een brede en volle
portefeuille. Die past mij goed, want ik heb
voor al die gebieden passie en bevlogenheid.
Daarnaast ben ik landelijk voorzitter Pijler
Economie en Werk van de G32, die is
georganiseerd op het gebied van stedelijke
problematiek. Hiervoor lobby ik richting het
Ministerie van Economische Zaken. Binnen
Vereniging Nederlandse Gemeenten ben ik
vice voorzitter van de commissie ‘Werk en
inkomen’ en in die functie voer ik samen met
een team overleg met de staatssecretaris. Dat
is druk, maar ik vind het heel belangrijk om
iets te doen waarbij ik van betekenis kan zijn
en ik heb veel gevoel bij deze materie. Of ik
foto hans boymanns
tekst franka van beeck
maart 2014

vvd
yvonne van mierlo
“We zijn
dienstbaar en
daadkrachtig.”
Yvonne van Mierlo
lijsttrekker VVD
maart 2014
109

vvd
na de verkiezingen nog wethouder zal zijn,
dat is aan de inwoners van Helmond. Maar
we hebben er vertrouwen in. Ik zou die
taak graag weer op me nemen om, wat we
in vier jaar in de steigers hebben gezet, te
kunnen afbouwen en toekomstbestendig te
houden. Als echte Helmondse heb ik veel
passie voor deze stad en ben ik trots op wat
hier allemaal al voor moois is gerealiseerd.
Mijn motto: “Alle 16 miljoen Nederlanders
moeten gewoon een keer naar Helmond
komen kijken, dan is stadsmarketing niet
meer nodig.“
Van bedrijfsleven
naar de politiek
Totdat ze wethouder werd, was Yvonne
van Mierlo actief in het bedrijfsleven. Haar
werkervaring sluit naar eigen zeggen goed
aan bij de materie waarmee ze zich nu
bezighoudt. Ze gaf een managementfunctie
bij een landelijk detacheringbureau in
Amsterdam op om ‘weer eens op het puntje
van haar stoel te zitten’. “Mijn man zei: ‘Jij
moet wel heel veel van de VVD houden’,
maar ik wilde graag weer eens compleet
andere ervaringen opdoen. Als ik vind dat
iets anders moet of beter kan, ga ik niet
aan de zijlijn staan klagen, maar kom ik
zelf in actie. In 2005 meldde ik me bij de
VVD en in 2006 zat ik in de gemeenteraad
waar ik me vooral bezighield met de
rekenkamercommissie, economie, en werk
en inkomen. Toen Trix Houthooft stopte
als wethouder heb ik de overstap gemaakt
naar de politiek en dat was best spannend.
In 2010 kreeg ik, heel verrassend, de
meeste stemmen van alle lijsttrekkers.
Alleen wanneer ik in de politiek niet meer
van betekenis kan zijn, ga ik terug naar
het bedrijfsleven. Als wethouder ben je
ondersteunend, dienstbaar aan de inwoners
en ondernemers van de stad. Ik hecht niet
aan status. Dat is volgens mij ook de enige
manier om goed je werk te kunnen doen.”
Ondernemerschap,
werkgelegenheid
en co-creatie
Ter voorbereiding op de gemeenteraadsverkiezingen
gaat de VVD nog actiever
in gesprek met inwoners en ondernemers
in de wijken, in winkelcentra, op de
markt en tijdens zelf georganiseerde
bijeenkomsten. Maar de campagne begint
volgens Yvonne van Mierlo al op het
moment dat de verkiezingen net achter de
rug zijn. “We zijn de afgelopen vier jaar
betrokken geweest bij alles wat in deze
stad gebeurt. We hebben ons ingezet voor
ondernemerschap en voor meer banen
in deze regio. Daarvoor zijn een goede
infrastructuur, goede bereikbaarheid en
goede bedrijventerreinen belangrijk. Er is
een ondernemersfonds opgericht waarin
het bedrijfsleven, verenigingen, onderwijs
en zorginstellingen gaan samenwerken om
projecten neer te zetten. Ook co-creatie
van de stad is belangrijk. De gemeente
krijgt steeds minder middelen en er zijn
goede initiatieven in de stad. Je hoeft als
gemeente niet alles zelf te financieren en
organiseren.
“Als echte Helmondse heb
ik veel passie voor deze stad
en ben ik trots op wat hier
allemaal al voor moois is
gerealiseerd.”
Je kunt bepaalde zaken ook overlaten
aan anderen en dat dan ondersteunen
met een kleine bijdrage. Dat je in deze
tijd van bezuinigingen getriggerd wordt
om anders te kijken, vind ik leuk en
leerzaam. Er zijn goede resultaten geboekt
op het gebied van werk en inkomen door
het bedrijfsleven te betrekken bij het
oplossen van de werkloosheid. Door de
samenwerking van Werk & Inkomen,
UWV, Atlant en werkgevers heeft
Helmond een soort voorbeeldfunctie. Als
VVD hebben we mede gezorgd voor een
beter ondernemersklimaat in Helmond,
vooral door aan de voorkant te bepalen
wat kan en mag. Wat ook heel erg speelt
is de daadkrachtige, integere, transparante
overheid. Laat zien dat je achter je daden
staat! Het is belangrijk dat Helmonders
gaan stemmen, omdat elke stem richting
geeft aan het stadsbestuur dat er komt. Als
je tevreden bent, kun je dat bevestigen en
als je het anders wilt, gebruik dan ook je
stem.”
yvonne van mierlo
Automotive
We hebben prachtige bedrijven in
Helmond in de metaal, textiel en vele
andere sectoren die erg belangrijk zijn
voor onze stad en regio. Daarnaast twee
speerpunten Automotive en Food. “De
Automotive Campus is belangrijk voor de
werkgelegenheid in onze regio. Daar zitten
nu al zo’n 30 bedrijven met in totaal 550
medewerkers. Helmond is in het buitenland
heel bekend om zijn Automotive Campus,
omdat het internationaal dé plek is waar je
de nieuwste technologieën kan ervaren en
beleven voor alles wat in auto’s en wegen zit.
Hier worden de meest geavanceerde tests
gedaan, ook voor het buitenland. Dankzij
een doorlopende leerlijn kunnen studenten
een hele carrière volgen op het gebied
van automotive en gebruik maken van de
nieuwste labs. Er zijn nu al 150 studenten
en dat mag natuurlijk nog groeien. Met
name bedrijven, onderwijsinstellingen en
bouwbedrijven doen grote investeringen en
we willen naar 1200 tot 1500 banen toe.”
“Het is belangrijk dat
Helmonders gaan
stemmen, omdat elke
stem richting geeft aan het
stadsbestuur dat
er komt.”
110
maart 2014

DE helmond centrum AGENDA
MAART
Zondag 30 maart Koopzondag Winkels open 12.00-17.00
Zondag 30 maart Kraanwagen Fiep Westendorp
Zondag 30 maart Modeshow Elzaspassage
APRIL
4 t/m 10 april Voorjaarskermis Markt en Ameidewal
5 april t/m 20 juni Pop-up store Fiep Westendorp Centrum
Zaterdag 19 april Paashazen Elzaspassage
20 en 21 april Pasen Winkels gesloten
Vrijdag 25 april Koningsnacht Steenweg en Havenplein
Zaterdag 26 april Koningsdag Centrum
Zaterdag 26 april Oranjecomite Kramenmarkt
Zondag 27 april Koopzondag Winkels open 12.00-17.00
Zondag 27 april Eendenrace Centrum
MEI
5 april t/m 20 juni Pop-up store Fiep Westendorp Centrum
Maandag 5 mei Nationale straatvoetbaldag Markt
Zaterdag 10 mei Moederdagactie Elzaspassage
Zondag 11 mei Moederdag Winkels gesloten
Zondag 25 mei Koopzondag Winkels open 12.00-17.00
Zondag 25 mei Elza de beer Elzaspassage
Donderdag 29 mei Hemelvaart Winkels gesloten
maart 2014
111

pvda
mohammed chahim
Lijsttrekker Mohammed Chahim van PvdA Helmond staat
erop dat in het gesprek ook de nummers twee en drie op de
kieslijst betrokken worden. Want, zo zegt hij: “We doen het
samen als team, een sterk team. De laatste jaren ligt veel
meer de nadruk op die gezamenlijkheid. Wij doen het niet
voor onszelf, maar voor de partij.”
pvda
foto hans boymanns
tekst franka van beeck
Even voorstellen
Mohammed Chahim (28) is getrouwd en heeft
een zoontje van negen maanden. Hij groeide
op in Helmond, woont in de binnenstad, eerder
woonde hij in Stiphout en heeft een passie
voor deze stad. Hij is onderzoeker bij TNO
in Delft, gepromoveerd wiskundig econoom
en acht jaar raadslid voor de PvdA Helmond.
Mirjam van der Pijl (57), nummer twee op de
lijst, woont sinds vijf jaar in Helmond. Ze is
geboren in Hilversum, was twaalf jaar raadslid
in Duiven, waarvan vier jaar wethouder, en
was drie jaar lid van de Provinciale Staten. Ze
is bijna vier jaar raadslid en fractiesecretaris
in Helmond. Ze heeft een man, drie volwassen
zoons en een kleinzoon van twee jaar. Peter
van Stiphout (55), nummer drie op de lijst,
is geboren en getogen in Helmond, hij heeft
vier kinderen en woont in Brandevoort. Hij is
gepromoveerd chemicus en heeft een bedrijf
op de HighTech Campus in Eindhoven. Hij
is al twintig jaar lid van de PvdA. Hij is
oud-fractievoorzitter, burgercommissielid
en maakt deel uit van het provinciale PvdA
gewestbestuur.
Open en transparant
Mohammed Chahim: “De PvdA is een sociaal
betrokken partij, een brede volkspartij die
solidariteit hoog in het vaandel draagt. Onze
normen en waarden zijn gebouwd op de
fundamenten van onze partij en wij hebben
destijds in Nederland de trend gezet op
sociaaleconomisch gebied. We zijn er nog
steeds voor alle mensen, met een speciaal
oog voor mensen die steun nodig hebben.
Juist in deze crisis merk je hoe belangrijk
het sociale vangnet is. Wij proberen mensen
te ondersteunen, zodat het niet zover komt
dat ze kopje onder gaan. Iedereen die hét
sociaaldemocratische standpunt draagt, dat de
sterkste schouders de zwaarste lasten moeten
dragen, is welkom. Als PvdA maken wij ons
sterk voor het welzijn van Helmonders, onder
andere door meer geld voor goede zorg, voor
werkgelegenheid, een goed woonklimaat en
een goede infrastructuur. Daarnaast vinden
we het belangrijk dat er een integer en eerlijk
stadsbestuur is.” Peter van Stiphout: “Wij
balen ontzettend van het beeld dat mensen
hebben van de politiek, ook in Helmond.
Het vertrouwen van burgers dreigt in te
zakken doordat sommige bestuurders het
slechte voorbeeld geven. Terwijl de komende
jaren belangrijker dan ooit worden. Het
allerbelangrijkste zijn momenteel de drie
landelijke transities. Alle taken rondom
Jeugdzorg, de AWBZ en begeleiding naar
112
maart 2014

pvda
mohammed chahim
“Als we mandaat krijgen van de kiezer willen we
verandering, rust en stabiliteit in het College en in de
Raad brengen.”
Mohammed Chahim
lijsttrekker PvdA
maart 2014
113

pvda
werk (Participatiewet) worden bij de
gemeente neergelegd. Tegelijkertijd is daar
minder geld voor beschikbaar. Alle tijd en
aandacht moeten besteed worden aan beleid
om deze taken goed op te pakken in plaats
van aan interne problemen en egotripperij.
Wij staan voor één sterk team en hebben
allerlei ideeën om dat team inhoudelijk
op een hoger plan te krijgen.” Mirjam van
der Pijl: “Wij hechten ook heel erg aan
een goede kwaliteit van de zorg. In ons
verkiezingsprogramma hebben we daarom
het plan opgenomen om een speciaal
fonds te creëren om eventuele tekorten op
te vangen. Dit Sociaal Fonds kan dan de
gevolgen van de bezuinigingen opvangen,
zodat de zorg op een goede manier kan
blijven worden uitgevoerd met behoud van
de kwaliteit, zowel in de jeugdzorg als in
de persoonlijke zorg voor mensen.”
Actief meedenken en sturen
Als oppositiepartij moest de PvdA
corrigeren op beleid. Liever nog zouden
ze zelf mee beleid maken en dus sturen.
Mohammed Chahim: “We hebben de
afgelopen vier jaar wel het een en ander
voor elkaar gekregen. Onlangs nog
dat inwoners van Helmond naast de
bezwaarmogelijkheden ook inspraakrecht
houden in de raadsvergaderingen voor
bestemmingsplanwijzigingen. Het College
dreigde dat democratisch inspraakrecht van
de bevolking af te pakken. Wij hebben dat
tegengehouden. Ook hebben we ons sterk
gemaakt voor een betere communicatie
tussen de gemeente en de wijken, voor
het leerlingenvervoer, voor behoud van
de vangnetregeling zwemdiploma en
voor afschaffing van boetes bij kapotte
parkeermeters. Al twaalf jaar zijn we tegen
een stadion bij Berkendonk. Ons standpunt
lijkt nu overgenomen te worden. Wij denken
heel actief mee en brengen steeds ideeën
in om dingen anders te doen. We proberen
ook continu bij te sturen op het gebied van
sociale woningbouw. Dat is een van onze
speerpunten. Op ons initiatief is een motie
ingediend en door de Raad bijna unaniem
goedgekeurd. De Ruit rond Eindhoven
mag er niet komen zolang, door de aanleg
daarvan, de kwaliteit van het leefmilieu
naar beneden gaat. Als landelijke partij
hebben we via de Provincie en Tweede
Kamer voor elkaar gekregen dat nog eens
goed gekeken wordt of die Ruit er wel
moet komen. Wij kunnen intern lobbyen
en dingen doortrekken naar de landelijke
partij. Maar de meeste invloed kunnen
we hebben als we de stad mede kunnen
besturen de komende periode.”
“Wij proberen mensen te
ondersteunen, zodat het niet
zover komt dat ze kopje
onder gaan.”
Mocht de verkiezingsuitslag zodanig zijn
dat de PvdA een wethouder mag leveren,
dan is dat niet noodzakelijkerwijs de
lijsttrekker. Mohammed Chahim: “Ik ben
één van de beschikbare kandidaten. We
beslissen dat in gezamenlijkheid en op basis
van portefeuilles en inhoud. Uiteindelijk
bepaalt de fractie. Als we mandaat krijgen
van de kiezer willen we verandering, rust
en stabiliteit in het College en in de Raad
brengen. Zoals we binnen de PvdA nu met
elkaar omgaan, willen we ook met onze
partners omgaan. Het coalitieprogramma
moet je met alle partijen in collegialiteit
uitvoeren.“
In dialoog met de bevolking
Om te weten wat er onder Helmonders
leeft, gaat de PvdA actief met mensen in
gesprek. Canvassen heet dat. Peter van
Stiphout: “De afgelopen jaren hebben we
al vaak in het centrum van de stad en in
wijkwinkelcentra gestaan en gingen we
de wijken in met rozen. Landelijk spreekt
de PvdA 1,5 miljoen mensen door bij
huishoudens aan te bellen. Op lokaal
niveau vertaalt zich dat naar 4000-5000
huishoudens. We hebben al heel wat
mensen bereikt door nieuwjaarskaarten en
duizenden flyers uit te delen. We proberen
met inwoners in gesprek te gaan over wat
zij vinden en hoe zij de dingen zien, om dit
vervolgens te kunnen omzetten in beleid. In
het onlangs geopende PvdA-campagnehuis
aan de Bakelsedijk is iedereen welkom
om binnen te lopen. Op vaste tijden zal
daar iemand zijn, zodat mensen met
ons over allerlei thema’s van gedachten
mohammed chahim
kunnen wisselen.” Mirjam van der Pijl:
“Dit jaar speelt de opkomstbevordering.
Het opkomstpercentage moet zeker
boven de 50% worden. We gaan ons extra
inzetten om dat te bereiken. Als Raad is
het belangrijk dat je een goed mandaat
krijgt van de stad, je moet als politiek de
meerderheid achter je krijgen. Mensen
moeten beseffen dat er veel aan vast hangt.
De lokale politiek bepaalt de OZB-waarde
en de hoogte van lokale belastingen. En de
taken die de gemeente erbij krijgt op het
gebied van Jeugdzorg, de AWBZ en de
arbeidsmarkt kunnen mensen heel direct
raken in hun persoonlijke levenssfeer.
Daarom is het nu belangrijker dan ooit dat
je je stem gebruikt. Als PvdA focussen we
op werkgelegenheid, wonen en welzijn
en op integriteit. Sociaal en betrouwbaar.
Helmond heeft een lange weg te gaan om
de problemen die afgelopen periode zijn
ontstaan, aan te pakken. Daar zijn we samen
met de andere partijen verantwoordelijk
voor.“
“We proberen met
inwoners in gesprek te
gaan over wat zij vinden
en hoe zij de dingen
zien, om dit vervolgens
te kunnen omzetten in
beleid.!”
114
maart 2014

HELMONDCITYOFOPPORTUNITIES
is een initiatief van hlmnd magazine ter promotie van stad helmond www.helmondmagazine.nl