1ow4Uj0

HELMONDMAGAZINE.NL | JAARGANG 3 | jUNI 2014 | € 4,95
esther
“Kunst en zorg, een
gezonde combinatie
bij Kunstkwartier”
vrijheid trekt
me in het hotelvak
TOM VAN KOLL
mijn hoofd zit
nog vol met ideeën
AGEETH BOERSMA
gedreven
voor anderen
IKRAM AZARFANE
alles draait
om oorsprong
TON VAN EIJK

krommE steenweg 29
5707 CB - helmond
0492-587000
www.theaterspeelhuis.nl

ugur ozdemir
EDITO
edito
Ik blijf het zeggen: ‘Helmond verandert
in een snel tempo!’ Uiteraard in
positieve zin. En dat is goed ook. Want
wat heb je aan een stad die niet bruist?
Helmond bruist, leeft en ademt. Dat
zie je en dat voel je. Kijk bijvoorbeeld
eens wat De Cacaofabriek met
Helmond heeft gedaan, dat is huge!
Een metamorfose van onschatbare
waarde. Ook de Dutch Technology
Week kon je deze keer niet mislopen.
Overal in de stad zag je in de etalages
duidelijk de kleuren en vormen van
DTW terugkomen. DTW verbindt
Eindhoven met Helmond op het gebied
van technologie. En dat ervaren onze
inwoners door de hele stad. Automotive
& Food worden hiermee duidelijk op
de kaart gezet en met onze medeburgers
gedeeld en gevierd.
Maar er gebeurt veel meer in Helmond.
Theater ‘t Speelhuis biedt ons een
programma met een prachtige mix van
lokale en nationale voorstellingen.
We hebben een fantastisch museum
dat ver buiten zijn grenzen denkt en
acteert. Neem nu de expositie van Fiep
Westendorp. En wat te denken van alle
evenementen die door het hele jaar
heen van een niveau getuigen waar we
zeker trots op mogen zijn.
Helmond groeit en bloeit. Met de
dag wordt Helmond moderner, een
gemeente met stadsallure. Een stad
die duidelijk aan zijn identiteit werkt
en dat ook uitstraalt. Dit is niet alleen
merkbaar in Helmond, maar ook
duidelijk in De
Peel en onze
buurgemeenten.
Om dit bruisende
karakter een
gezicht te geven
komt Helmond
Magazine met
een ‘Uit Agenda’
voor Helmond. Een uitagenda die
maandelijks alle voorstellingen,
evenementen, films, muzikale
optredens, restaurants, kleine en grote
programma’s in Helmond in zowel een
papieren als een digitale publicatie
bijeenbrengt. Zo kunnen niet alleen
de inwoners van Helmond maar ook
onze buren de weg naar Helmondse
activiteiten en interessante locaties
vinden.
Terug naar de juni-editie: Wij hebben
voor u weer een gekleurd palet aan
interviews samengesteld. Van jong tot
oud. Van theater tot passie om mensen
te helpen. Van politiek tot walswerkers.
Ook het mooie kasteel van Helmond
met prachtige beelden en alles wat u
al over het kasteel had willen weten
hebben we in deze editie meegenomen.
HLMND wenst u veel leesplezier en
een zonrijke zomer.
Graag tot ziens in september!
U. Ozdemir
juni 2014
3

colofon
contributors
colofon
www.helmondmagazine.nl
eindredacteur
Isabelle Ruyters
fotograaf
Hans Boymanns
junior editor
Jolien Maas
hlmnd magazine is een kwartaal
stadsmagazine voor helmond
de plaetse 178, 5708 zj helmond
Hoofdredacteur
Vormgeving & Ontwerp
ugur ozdemir www.ugurozdemir.nl
met medewerking van
Communicatieadviseur Isabelle
Ruyters heeft een hart voor
bladen maken. Iedere nieuwe
editie moet weer ‘de beste en de
mooiste’ worden. Voor haar is
het belangrijk dat het HLMND
Magazine een boeiend en
kloppend geheel is. Iets moois
maken, dáár draait het om.
Hans Boymanns komt uit Mierlo-
Hout. Sinds 2001 woont hij in
Brandevoort.Fotografie is zijn
grote passie. Hij fotografeert in
opdracht, maar maakt ook eigen
werk.Voor HLMND fotografeert
hij met een eigen kijk. Hij vindt
het een voorrecht om aan het
blad bij te mogen dragen.
www.hansboymanns.nl
Jolien vindt het erg leuk om te
schrijven voor een magazine
dat alleen bij Helmonders op de
deurmat valt. Ze woont al bijna
haar hele leven in Dierdonk.
Daar heeft ze een hele plezierige
jeugd gehad met haar ouders,
haar broer en veel vrienden en
vriendinnen. Sinds een paar jaar
woont ze in Nijmegen, waar ze
Nederlands studeert.
Eindredacteur
isabelle ruyters
redactie@helmondmagazine.nl
Fotografie
ugur ozdemir, kasper van ‘t hoff
daniëlle verbeek, hans boymanns,
arnold reynveld, gerard van hal,
anouk van helmond
INTERIEURFOTOGRAFIE
Daniëlle Verbeek
REDACTEUR
Marije Goris
distributie
Erik Jager
Tekst
romy van der sande, hans horsten,
jolien maas, jeroen wolbers,
franka maraczi, marije goris,
marcel lindic
Distributiecoördinator
erik jager
distributie@helmondmagazine.nl
Advertenties / Sales
sales@helmondmagazine.nl
Social Media
www.twitter.com/hlmndmagazine
www.facebook.com/helmondmagazine
Drukwerk
drukkerij gewa b.v. b.a.
hoge mauw 130, 2370
arendonk - belgië
Coverfoto
kasper van ‘t hoff
copyright
niets uit deze uitgave mag
openbaar worden gemaakt of worden
gereproduceerd door middel van druk,
fotokopie, film, internet of op welke
andere wijze dan ook zonder voorafgaande
schriftelijke toestemming van de redactie.
onze website
wordt gehost door:
threvon internet services
Sinds 2009 is Daniëlle zelfstandig
fotografe voor voornamelijk
interieur- en bedrijfsfotografie.
Met veel enthousiasme en passie
is zij aan het werk. Omdat ze
daardoor op veel plaatsen in de
stad komt, heeft ze steeds meer
binding met Helmond. Ze vindt
het top dat ze mag bijdragen
aan de fotografie van
HLMND Magazine.
www.perfectief-foto.nl
De wieg van Marije Goris-Aerts
stond in Helmond. Bij haar
geboorte had ze al een boek in
haar hand. Ze houdt van lezen,
schrijven en taalspelletjes. Ze
is al bijna 25 jaar een van de
organisatoren van het succesvolle
Literair Café in Helmond. Aan
HLMND-magazine heeft ze haar
hart verpand.
HLMND Magazine
is ook beschikbaar voor je tablet, pc en mac.
Download de PDF op:
www.helmondmagazine.nl
onder het menu download.
Erik Jager had nooit gedacht
dat hij na zijn pensionering
nog distributiecoördinator zou
worden. Erik is een bevlogen
netwerker en dat is heel zinvol
bij deze taak. Het is voor hem
steeds een uitdaging om met
een team van zo’n 15 bezorgers
ervoor te zorgen dat HLMND
Magazine op tijd op de mat ligt.
juni 2014
5

14
15
verkoop
gestart
THEATER
SPEELHUIS
www.theaterspeelhuis.nl

juni editie 2014
Inhoud
- 03 -
EDITO
Van onze hoofdredacteur
- 05 -
Colofon &
Contributors
- 10-
BINNENKIJK
Watermolenwal
- 18 -
KASTEEL VAN HELMOND
De vierkante waterburcht met op iedere
hoek een toren was een onneembare vesting.
Nu is het een baken van rust in de
dynamische stad.
- 30 -
AGEETH BOERMANS
“De omgeving is heel inspirerend.” De
interim-directeur van het
Kunstinitiatief zit vol plannen.
14
COVERSTORY
ESTHER HARTZEMA
“De luiken mogen open, kunst
is er voor iedereen”, zegt Esther
Hartzema over het Kunstkwartier.
Ze wordt gedreven door haar
passie en idealisme. Aan de hand
van vier favoriete eigenzinnige
kunstwerken vertelt ze over wat
haar in haar leven beweegt en hoe
het Kunstkwartier voor
iedereen open staat.
juni 2014
7

www.cacaofabriek.nl
-vergaderen-
-expositie-
-film-
-horeca-
-pop-

juni editie 2014
TOM VAN KOLL
Als klein jongetje verhuisde Tom van
Koll met zijn ouders van Helmond naar
Veendam. Daar bracht hij zijn jeugd door,
maar hij is Helmond nooit uit het oog
verloren. Hij wist op jonge leeftijd al dat
hij het hotelvak in wilde. Het gevoel van
vrijheid sprak hem aan.
Na Groningen, Londen en Amsterdam vond
hij het weer tijd om zijn geboortegrond
op te zoeken. Sinds een paar jaar is hij
manager in Hotel West-Ende. Met zijn
ervaring in grote (inter-)nationale hotels
weet hij alles tot in de puntjes te regelen.
Hij heeft voor alles een oplossing, Tom
kijkt nergens meer van op.
26
- 34 -
THEATER SPEELHUIS
Inhoud
Een aansprekend programma voor het
komende seizoen.
- 38 -
ALEX van leeuwen
De jongeren-serie: een fotograaf in spé.
- 46 -
TON VAN EIJK
“Bij mij draait alles om de oorsprong en
de kracht van een verhaal.”
barcelona
Charlotte Grufman studeerde vijf
maanden in Barcelona. Zij weet
als geen ander te vertellen waar
je nog meer naar toe kunt gaan
als je wat anders wilt zien dan
La Rambla en Sagrada Família.
42
WALSWERKERS
“De uitgeputte blik in zijn starende ogen:
die is van alle tijden.” Saskia Martens
beschrijft haar visie op het kunstwerk
Twee Walswerkers, onderdeel van de
vaste collectie van het
Gemeentemuseum.
50
PIETER
van GEEL
Pieter van Geel praat
over zijn turbulente
jaren in Den Haag,
maar hij heeft in
die tijd nooit ervoor
gekozen om zijn
stad Helmond te
verlaten. Een portret
van een bijzondere
stadsgenoot. “Als het
geen kwaliteit heeft,
doe het dan niet.”
SYL
POLDER
Syl Polder ging haar
dromen achterna.
Haar leven is als
een bijzondere reis
waarbij ze steeds
weer uitkomt waar
ze graag wil zijn.
Haar kinderen spelen
hierbij een centrale
rol. “Geluk ligt voor
het oprapen.”
54 62
- 58 -
BIg GREEN EGG
De nieuwste trend in ‘slow cooking’.
- 68 -
stefan zijp
De nuchtere chef-kok van
De Steenoven werkt vol passie.
- 72 -
peter de bruin
Nog nooit woonde hij zo lang op
één plek, waarom nu wel in Helmond?
- 76 -
IKRAM AZARFANE
“Ik wil zoveel bereiken, ik ben jong, ik
kan genieten van alles wat ik doe.”
- 80 -
chris versChoor
Na 53 jaar weer terug in zijn geboorteland.
Waarom koos hij voor Helmond?
- 84 -
HELMond fris
Voor en door jongeren
- 88 -
colinda verbaarschot
‘Het volksmoederke’ uit ‘t Haagje
- 92 - Ons Huis
- 94 - Boeken
- 96 - Cultuuragenda
juni 2014
9

watermolenwal
watermole
foto’s anouk van helmond
10
Op de foto: Emiel, Lilly en Emma (vriendinnetje).
juni 2014

innenkijk
nwal
Watermolenwal
HLMND Magazine mag binnenkijken in één van de huizen in het rijtje oude witte
arbeiderswoningen aan de Watermolenwal, midden in het centrum van de stad. Ze zijn gebouwd
in 1853 en staan op de gemeentelijke monumentenlijst. Anouk van Helmond en Guus Beekmans
vielen als een blok voor deze karakteristieke woning. De woonkamer aan de voorzijde van het
huis is sfeervol en modern, achter de ‘en suite deuren’ is de ruime leefkeuken, waar lichtkoepels
in het dak zorgen voor een zee van licht.
juni 2014
11

watermolenwal
De keuken is strak en modern ingericht, maar er zijn ook nog steeds mooie
oude elementen aanwezig zoals het granieten aanrechtblad en originele
oude paneeldeuren. Guus en Anouk houden allebei erg van lichte tinten,
gecombineerd met veel kleur. De keuken is echt het hart van het huis. Op
zaterdag, als de weekmarkt om de hoek op het Ameideplein wordt gehouden
is het vaak een zoete inval en wordt er gezellig bijgekletst en koffie
gedronken met vrienden en familie.
12
juni 2014

BINNENKIJK
De grootste slaapkamer
bevindt zich aan de
voorkant van het huis,
waar tot voor kort nog
echte oude schuiframen in
zaten voorzien van enkel
monumentaal glas. Deze
zijn inmiddels vervangen,
want in de winter stonden
de ijsbloemen aan de
binnenkant op het raam! Ook
deze kamer is heerlijk licht
door de witte vloer en de
zachte tinten op de muur.
juni 2014
13

esther hartzema
kunstkwartier helmond
‘‘Dankzij kunst
kan ik vrij
denken.’’
14
juni 2014

cover interview
Wie met Esther Hartzema praat, raakt een beetje betoverd. Betoverd door
haar idealisme, passie en open blik. En dat heeft ze, vertelt ze, deels te danken
aan de kunst. Aan de hand van vier kunstwerken vertelt de directeur van het
Kunstkwartier over de kracht van verbeelding, kunst voor iedereen en de reis
die soms belangrijker is dan de bestemming.
foto kasper van ‘t hoff
tekst romy van der sande
esther
Kunstwerk:
Job Koelewijn,
Cinema On Wheels
Het is zomer. Midden in de natuur,
in de polder, staat een zeecontainer
waar de achterkant uitgesneden
is. Rauw uiterlijk, plompverloren
geplaatst op een heuvel. Wie naar
binnen kijkt, ziet een intieme
bioscoopzaal. Rode stoelen, een
zwarte ruimte. Esther Hartzema
gaat zitten en kijkt naar de natuur,
terwijl de filmmuziek van ‘Once
Upon a Time in the West’ haar in
vervoering brengt. De bomen deinen
mee op de muziek, het water stroomt
kalm, vogels fladderen traag door de
blauwe lucht. Het is alsof je echt
naar een film kijkt, je vraagt je af:
wat gaat hier gebeuren?
“Dit kunstwerk heeft zo veel indruk
op mij gemaakt”, vertelt Esther.
“Omdat je met andere ogen naar
de werkelijkheid kijkt. Dat is wat
kunst doet: het doet een beroep op
je verbeelding. Kunst heeft mij
gebracht, dat ik vrij kan zijn in mijn
denken. Dat ik met een open blik
naar anderen kan kijken, zonder dat
ik meteen een oordeel klaar heb.”
Die open blik gebruikt ze ook
in haar werk. Het Kunstkwartier
staat bekend als dé instelling waar
kinderen muziekles maar ook dansen
tekenles of een toneelworkshop
volgen. Die rol blijft, natuurlijk.
Maar Hartzema wil dat ook het
Kunstkwartier een open blik heeft.
De luiken mogen open, kunst
is er voor iedereen. Ook voor
mensen die afhankelijk zijn van
zorg. Vorig jaar vertelde Esther in
HLMND Magazine al eens over
het succesvolle zangproject voor
mensen met Niet Aangeboren
Hersenletsel (NAH). “Ik ben net
nog gaan kijken bij dat project”,
vertelt ze. “Om te weten waar ik
het voor doe. Deze mensen kunnen
door de muziek reizen, zonder zich
te verplaatsen. Ze kunnen even
alles vergeten. Eigenlijk is kunst
heel mindful, je zit echt in het nu,
denkt niet na over iets anders. Dat
is heel waardevol. We verliezen ons
vaak in allerlei gedachtes over het
verleden en de toekomst.” Ze ziet
hoe mensen helemaal tot rust komen
door bezig te zijn met muziek, even
niet aan hun ziekte denken. Het
enthousiasme van de deelnemers
werkt aanstekelijk. Steeds meer
mensen melden zich aan.
juni 2014
15

esther hartzema
kunstkwartier helmond
“Die kinderlijke
verbeeldingskracht
moeten we nooit
verliezen.”
16
juni 2014

cover interview
Wie haar zo bevlogen hoort praten, denkt
dat werk, kunst, alles voor haar is. Maar
er is ook nog een heel leven buiten haar
functie, buiten Helmond. In een klein
dorpje in Limburg, waar ze met haar
man en drie kinderen woont. Ze is een
kameleon, kan eigenlijk overal wonen.
Hartzema groeide op in het Midden-
Oosten. Onlangs keerde ze terug, voor
een vakantie, met haar vader. Tranen in de
ogen bij het uitstappen uit het vliegtuig.
De geuren, de kleuren, de mensen: alles
was anders en toch hetzelfde. “Kunst
spreekt je zintuigen aan, dat gebeurde nu
ook. Herinneringen hangen samen met
beelden, geuren en kleuren.” Ze vertelt
met liefde over haar kinderen, over het
buitenleven, haar man die dierenarts
is. Over de kracht van verbeelding.
“Mijn dochter van tien was laatst heel
verdrietig. We stonden in de badkamer,
ik zat op de rand van het bad. Van Syrië,
tot pesten, de wereldproblemen op
haar schouders; eigenlijk was ze overal
verdrietig om. ‘Weet je wat ik het ergste
vind?’, vroeg mijn dochter. Ik zette me
schrap, dacht: wat komt er nu? ‘Dat er
geen feeën bestaan, want die zouden
alles goed maken.’ Dat is toch prachtig?
Die kinderlijke verbeeldingskracht, die
ze een beetje aan het verliezen is. Die
verbeeldingskracht moeten we nooit
helemaal verliezen. Het brengt je heel ver
in het leven!”
Kunstwerk:
foto’s Viviane Sassen
Als je een kameleon bent zoals Esther,
dan ben je overal thuis, maar ook nergens.
Datzelfde gevoel moet kunstenares
Viviane Sassen hebben. Een Nederlandse
die in Afrika opgroeit. Haar foto’s laten
een heel eigen blik op het continent zien.
“Niet de geijkte thema’s zoals armoede,
oorlog en aids”, zegt ze. Prachtige
kijkjes op de wereld, met veel schaduw,
de patronen van jurken en kleding. Een
werk van Sassen hangt bij Esther aan de
juni 2014
muur. Een vrouw draagt gewaden op haar
hoofd, haar gezicht wordt bedekt door die
doeken en een schaduw. “Het werk treft
mij persoonlijk, omdat twee van mijn
kinderen geadopteerd zijn. In hun leven
staan twee vrouwen centraal, waarvan
er één onzichtbaar is. Het verbeeldt
ons gezin”, vertelt ze. “Dat is ook de
kracht van kunst, dat je het op je eigen
manier interpreteert en dat een kunstwerk
daardoor waarde krijgt.”
Kunstwerk:
Stephen Wilks, Trojan Donkey-project
Het derde kunstwerk bestaat uit
twaalf levensgrote stoffen ezels, die
ondergebracht worden bij mensen die
elkaar vertrouwen. Telkens geeft de ene
gastheer of gastvrouw de ezel door aan
de volgende. Vervolgens steken zij in
een speciaal vakje in de buik foto’s van
zichzelf en de ezel waar ze zorg voor
dragen. Die ezels én de foto’s vormen het
kunstwerk. Het is het voorbeeld van een
kunstwerk dat kwalitatief hoogwaardig
is, maar ook midden in de samenleving
staat. “Nu we als Kunstkwartier onze
“Kunst is
heel mindful.”
vleugels uitslaan naar bijvoorbeeld de
zorg, is het voor ons ook van belang om
daar goed over na te denken. We streven
artistieke waarde na, de kunstzinnigheid
staat voorop. Het is de bedoeling dat
iedereen die bij ons een les of cursus
volgt, een ontwikkeling doormaakt. Maar
het gaat niet alleen daarom. Soms is de
reis even belangrijk als de bestemming.
Kunst levert zó veel op: samenwerking,
een open blik, zelfvertrouwen of jezelf
presenteren.”
Na het project voor mensen met Niet
Aangeboren Hersenletsel, wacht nu een
programma dat samen met de LEVgroep
en Archipel Zorggroep in Nuenen is
opgezet. Dit is mogelijk gemaakt door
een subsidie van Kunstbalie. Het gaat
om een breed aanbod met bijvoorbeeld
kunstbeschouwing, theater en muziek,
bestemd voor senioren. Daarna wacht
Helmond. “We zijn bezig met een heel
mooi project ‘vanachter de geraniums’,
waarbij ouderen en jongeren samen
fotograferen door het venster van hun
woning. Jongeren helpen ouderen met
de nieuwe technieken, ouderen brengen
op een speelse manier hun kennis en
levensverhalen over. Dat zijn projecten
waar mijn hart sneller van gaat kloppen.”
Kunstwerk:
Fiona Tan, Vox Populi Norway
Het laatste kunstwerk is van een
kunstenares die onder andere in
Noorwegen allerlei families vroeg
foto’s op te sturen. In alle foto’s komen
dezelfde thema’s terug. Een slapende
baby, opa en kleinkind, lachende
gezichten, een traantje soms. “Kunst is
ook hoop en geruststelling. Hoe anders
onze levens ook zijn, uiteindelijk maken
we allemaal hetzelfde mee”, zegt Esther.
“Iedereen herkent deze beelden. Iedereen
wordt geboren en gaat weer dood. Het
gaat om de tijd daar tussenin. Met kunst
kun je ervoor zorgen dat je die periode
waardevol maakt.”
Meer informatie
over het Kunstkwartier
www.kunst-kwartier.nl
17

kasteel van helmond
KASTEEL
Een statige vierkante waterburcht met op iedere hoek een toren.
Het bleek een onneembare vesting. Het Helmondse kasteel is
nu, eeuwen later, nog één van de iconen van de stad. Ondanks
de drukte van het centrum, vormt de kasteeltuin een baken van
rust. Een plek waar mensen graag samenkomen.
tekst romy van der sande
foto’s re friedrichs
de kasteeltuin staan en knijp je
ogen dicht. Vergeet het omgevingsgeluid
en laat je meevoeren terug in de tijd.
Naar de veertiende eeuw om precies
te zijn. Helmond werd nog omsloten
door stadswallen. Zodra de schemering
inviel, gingen de vier ophaalbruggen
omhoog. Het kasteel van Helmond werd
een onneembare vesting. Als je je ogen
weer opent, is die vesting er nog steeds.
In tegenstelling tot honderden jaren
geleden, is het nu een plek waar je terecht
kunt voor een bruiloft of een bezoek aan
het Gemeentemuseum.
Terug in de tijd. Naar het jaar 1175.
In dat jaar werd een burcht gebouwd,
die bekend stond onder de naam ’t
Oude Huys. Dit houten fort droeg in
die tijd overigens eerst nog een andere
naam. Naar alle waarschijnlijkheid is
dat de naam ‘Helmont’ geweest. Het
kasteel bestond uit een hoofdgebouw,
bijgebouwen, een houten palissade en
een slotgracht. Toch voldeed het gevaarte
op een gegeven moment niet meer. Er
moest een vervanger komen.
Van hout naar steen
In 1325 werd gestart met de bouw van het
huidige kasteel. Dat gebeurde in fasen.
Aan het einde van de zeventiende eeuw
had het gebouw min of meer zijn huidige
vorm. Overigens is het kasteel niet ‘op’
z’n voorganger gebouwd, ‘t Oude Huys
bevond zich een paar honderd meter
verderop. De resten hiervan zijn in 1981
bij opgravingen teruggevonden.
kasteeLGa in
Het kasteel van Helmond was in eerste
instantie in handen van de familie Van
Berlaer, maar wisselde in de loop der
jaren regelmatig van eigenaar. Van de
familie Van Cortenbach naar de familie
Arberg naar uiteindelijk de familie
Wesselman.
Visitekaartje voor gemeente
Sinds 1921 is het kasteel in handen van
de gemeente Helmond, die het historische
gebouw beschouwt als visitekaartje voor
de stad. In eerste instantie werd het
kasteel gebruikt voor vergaderingen,
aangezien het raadhuis zich hier bevond.
De ruimte bleek echter te klein. Een
nieuw gemeentehuis werd gebouwd en
inmiddels vergaderen de raadsleden in het
Boscotondo complex, op een steenworp
afstand van het kasteel.
Het kasteel is nu onder andere in gebruik
als trouwlocatie. Ook fungeert het
kasteel als gemeentemuseum. Een deel
van de collectie is hier te vinden. Verder
wordt de kasteeltuin gebruikt voor
evenementen, waaronder de populaire
kasteeltuinconcerten. Een aantal weken
per jaar vormt het fort het onderkomen
van Sinterklaas. In tien dagen tijd komen
duizenden kinderen uit heel Nederland
Helmond om een bezoekje te brengen
aan de Sint.
18
juni 2014

helmond
Het kasteel is een
visitekaartje voor
Helmond
juni 2014
19

kasteel van helmond
20
juni 2014

kasteel
Brand in het kasteel
De vlammen slaan uit het kasteel in de nacht van 10 op 11 februari 1549. Het is aardedonker als er plots een hevige
brand woedt. Het dak en de woonvertrekken worden verteerd door vlammen en zijn zwaar gehavend. Kasteelheer Joost
van Cortenbach komt direct in actie. Zes dagen na de brand wordt het herstel van het dak aanbesteed. Van Cortenbach
laat ook in het hoofdgebouw een enorme ridderzaal reconstrueren. Een zaal van dertien meter hoog.
juni 2014
21

kasteel van helmond
22
juni 2014

KASTEEL
particuliere bewoner
Voordat de gemeente Helmond het kasteel in handen kreeg, was het in eigendom van Jonkheer Carel Frederik
Wesselman van Helmond. Hij was daarmee de laatste particuliere bewoner. In 1921 werd het kasteel officieel aan de
gemeente overgedragen. In de aankoopakte werd uitdrukkelijk opgenomen dat de aankoop gebeurde ‘uitsluitend voor
de openbare dienst, in het bijzonder ten behoeve van de gemeenteadministratie’. Twee jaar later nam werd het kasteel
daadwerkelijk in gebruik genomen.
juni 2014
23

kasteel van helmond
24
juni 2014

kasteel
Geheimen van het kasteel
Kunst staat centraal in het Gemeentemuseum, maar het kasteel zelf is ook al een ontdekking op zich. Kinderen kunnen
bij een museumbezoek ook de kelders van het gebouw bekijken. Spannend, want lang geleden zaten hier gevangenen
vast. Tijdens verjaardagsfeestjes kunnen kinderen rondstruinen door de kelders als echte ridders of op zoek gaan naar
de geheime zolder.
juni 2014
25

tom van koll
“Het gevoel van vrijheid, dat is wat
me in het vak aantrok. ”
26
juni 2014

INTERVIEW
Sinds drie jaar wonen ze nu in Helmond, in de Zwanenbeemd. Tom
van Koll en zijn vrouw Alexandra met hun twee kinderen: Paul
van vijf en Julie van drie. “Op een kilometer van mijn werk. Een
plezierige afstand om te wandelen. Dat is precies genoeg om het
werk en de dag achter je te kunnen laten als je thuis komt.”
TOM
foto’s kasper van ‘t hof
tekst marije goris
Tom van Koll is de manager van hotel
West-Ende, het statige pand op de
hoek van de Steenweg en het kanaal.
Hij zet nog even een stoel recht, helpt
een medewerkster met een rekening en
voordat hij met mij een rustig tafeltje
opzoekt in een van de ruimtes van het
hotel, zorgt hij dat er iemand aanwezig
is in het cafégedeelte. “Er ontsnapt maar
weinig aan je blik,” zeg ik. Tom lacht.
Ondanks zijn on-Brabantse accent blijkt
hij toch een geboren Helmonder te zijn.
Zijn wieg stond in 1974 op de Steenweg,
nog geen honderd meter van het hotel.
Als klein jongetje verhuisde hij met zijn
ouders naar Veendam, waar hij opgroeide.
Maar Tom is de stad nooit echt uit het
oog verloren. “Oma en opa woonden hier
vlakbij, dus we kwamen in vakanties,
met carnaval en op verjaardagen naar
Helmond.”
Tom was al vroeg gefascineerd door het
hotelvak. “Je weet eigenlijk niet als je
eraan begint, wat het precies is wat je
trekt. Ik heb een oom, die nog steeds in
het vak zit. Hij kon er mooie verhalen
over vertellen, dat sprak wel tot mijn
verbeelding. Ik denk dat het vooral de
sfeer van een hotel was, de gastvrijheid,
het afwisselende, een gevoel van vrijheid
ook, wat me trok.”
Internationale carrière
“Na de hotelschool in Groningen ben
ik in Londen gaan werken in een groot
hotel, pal naast de Tower Bridge. Daar
heb ik geleerd hoe een groot hotel in
elkaar steekt, met al die verschillende
afdelingen. De discipline die in zo’n hotel
heerst, de strakke planning die nodig is
om alles goed te laten verlopen. Je weet
wanneer er pieken aankomen, dan moet
je ver van tevoren goed nadenken over
de organisatie ervan: hebben we genoeg
in huis, hebben we genoeg mensen die
dat kunnen uitvoeren, hoe schuiven we
mensen op het juiste moment naar de
juiste plaats enz. Heel dynamisch.” Met
een brede glimlach: “Mooie tijd was dat.”
Daarna werkte hij in Amsterdam, meer
dan twaalf jaar. In verschillende hotels,
in diverse functies. “Een paar jaar
geleden was ik wel toe aan een andere
baan én we wilden groener gaan wonen.
Mijn vrouw heeft een bedrijf aan huis,
een telefoon-antwoordservice. Dat kon
gewoon meeverhuizen. Ik solliciteerde
juni 2014
27

tom van koll
interview
“Vanaf de eerste dag had ik
het gevoel: Dit is een goede
beslissing geweest.”
hier en het lukte. Vanaf de eerste dag had
ik het gevoel: ‘Het klopt, dit was een goede
beslissing’. Ja, dit hotel is heel anders dan
het vorige. Family-owned, dat geeft een
andere sfeer dan een beursgenoteerd hotel.
Het is wat gemoedelijker, je moet zorgen
dat je aanwezig bent, even een hand gaan
geven.”
Managementstijl
“Ik vind het belangrijk om mensen
verantwoordelijkheid te geven, ongeacht
wat iemand hier doet, dat geldt voor elk
niveau. Uiteindelijk is er natuurlijk wel een
hiërarchie. Maar het werk wordt er leuker
van als je zelf dingen kunt oplossen. Soms,
na een extreem drukke dag, zoals bij grote
evenementen, kun je ons aan het einde van
de dag met de benen op tafel vinden, met
twee biertjes voordat we omvallen. De
sfeer is warm. Eens per maand gaan we
even bij elkaar zitten. Terugkijken en de
komende periode samen doornemen. Dan
staan de neuzen weer dezelfde kant op.”
Gevarieerde gasten
“Er wordt nu een flinke vleugel bijgebouwd,
dat betekent een schaalvergroting van 36
kamers. Straks hebben we de beschikking
over 106 kamers. Door de week moeten we
het vooral hebben van de zakelijke markt,
in het weekend, zeker in het zomerseizoen,
komen de bussen met toeristen. Dat heeft
te maken met het feit dat we gelieerd zijn
aan Nobis in Asten. Daar vertrekken veel
busvakanties vandaan. Je kunt ons ook
vinden op allerlei sites, waar we scherpe
aanbiedingen hebben. Mensen komen
graag voor een weekend naar Helmond.
Het Rondje Helmond is bij onze gasten
populair. Ook de combinatie van een diner
28
met daarvoor of erna een film bij Pathé
doet het goed.”
Grootstedelijke uitstraling
“Helmond is veranderd. Vroeger, met een
paar ruige kroegen op de Steenweg, kon
het nogal rumoerig zijn ‘s nachts. Dan
stond ik boven voor het raam stiekem te
kijken als ik hier logeerde.” Tom wijst
uit het raam naar de overkant van het
kanaal. “Het Havenplein daar, dat heeft
de gemeente mooi gedaan. Het geeft je
het idee van een boulevard, samen met
ons terras aan deze kant. En het nieuwe
Speelhuis, in de kerk is heel origineel. De
Cacaofabriek en het nieuwe station, ze
hebben een grootstedelijke uitstraling en
zijn een aanwinst voor de stad. Ik vind zelf
het centrum ideaal, heel compact en alles
wat je nodig hebt, is aanwezig.”
Recht voor zijn raap
De mentaliteit is hier anders. Als je hier een
bekende tegenkomt, dan maak je snel een
praatje. In het noorden zeg je goedendag
en loop je door. Zaken doen betekent hier
dat je tijd neemt om elkaar eerst te leren
kennen. Tja, het zijn clichés, maar het
kenmerk daarvan is dat ze meestal wel
waar zijn. Nog steeds zijn we verliefd op
Amsterdam, dat gaat niet over. Dat hoeft
ook niet, want binnen anderhalf uur ben
je er. Er is zeker ook een overeenkomst:
Helmonders en Amsterdammers zijn lekker
recht voor z’n raap.
Mooie verhalen
“Je hebt vast veel bijzondere ervaringen
in je werk”, zeg ik. Tom begint te lachen:
“Wat wil je horen? Over die sjeik met te
veel foute vrouwen in zijn kamer? Maar
het is waar, we maken van alles mee. In
het Krasnapolsky werd ik geroepen naar
een kamer, waar werkelijk alles kapot
was. Van de wc-pot en de wastafel tot
de televisie en het bed. Alles had deze
meneer kapot geslagen. Hij was intussen
gevlucht, maar in zo’n enorm hotel met 600
kamers en verschillende zalen, was hij niet
meteen te vinden. Uiteindelijk zat hij bij
de hoofdingang, te wachten tot de politie
hem kwam inrekenen. Een combinatie
van alcohol en drugs, denk ik. Hij trok
zijn creditcard uit zijn zak en zei alles te
betalen. Dat hebben we geschikt, zonder
aangifte. En de volgende avond was de
kamer weer piekfijn in orde.”
“Iets minder extreem en wel opvallend
is het feit dat mensen ongeveer alles
meenemen. Ik bedoel dan niet een zeepje of
een flesje shampoo, maar bijvoorbeeld een
badjas of spaarlampen. Dat laatste gebeurt
zo vaak, dat onze technische dienst een
speciale spray heeft, waarmee de lampen
vastgezet kunnen worden in de fitting. In
de kamers mag er niet gerookt worden en
mensen denken dan dat het helpt als ze een
sok om de rookmelder doen! Je ziet het, het
blijft een boeiend en afwisselend vak!”
juni 2014

tom van koll
interview
“Ik vind het belangrijk om mensen
verantwoordelijkheid te geven. ”
juni 2014
29

ageeth boermans
Ze is een frêle vrouw met lang blond haar. Je geeft haar zeker vijf
jaar jonger, dan de vijftig jaren die ze sinds enkele weken telt.
We ontmoeten elkaar op een zonnige morgen op het terras van
De Cacaofabriek. Ze vertelt enthousiast en in sneltreinvaart over
zichzelf en haar werk als interim-directeur bij het Kunstinitiatief.
Ageeth
foto arnold reyneveld
tekst marije goris
Ageeth Boermans heeft in 1987
eindexamen gedaan op St. Joost, de
kunstacademie in Breda, in de vakken
monumentale vormgeving en schilderen.
Al gauw merkte ze dat haar hart toch
vooral bij schilderen lag. “Ik vond een
atelier in Breda, waar ik trouwens nog
steeds en met veel plezier werk. Vrijwel
meteen ben ik gaan zoeken naar andere
banen, want het lukt bijna niemand om
alleen van de kunst te leven. Ook mij
niet. Zo kwam ik in het advieswerk in
de kunsten terecht. Via een onbetaalde
baan bij de beroepsvereniging voor
kunstenaars kwam ook het ‘echte
werk’ in mijn richting. De Artotheek in
Utrecht betaalde me als eerste voor mijn
adviezen. Twintig jaar lang zat ik daarna
in allerlei commissies. Zoals bij het
fonds dat de basisstipendia (kosten voor
levensonderhoud en beroepskosten, red.)
voor kunstenaars toekent.”
“Door dat werk kreeg ik een scherp oog
voor goede en bijzondere kunst. En hoe
ambitieus ik ook was, ik begreep daardoor
ook wel dat mijn werk waarschijnlijk
nooit in het Stedelijk Museum zou
hangen. Intussen wist ik van mezelf dat
ik nog een ander talent heb, namelijk
organiseren. Daarin ben ik me toen verder
gaan bekwamen. In diezelfde tijd kreeg
ik een aanbod van de kunstacademie
om daar les te komen geven. Ik werd
coördinator van de Master opleiding, drie
dagen per week. Fantastisch fijn werk. In
het derde semester organiseerde ik een
studiereis naar Japan voor de studenten,
ik mocht zelf ook mee en daar ook nog
als kunstenaar werken. Geweldig was
dat.”
We onderbreken het gesprek even om nog
een kopje cappuccino te bestellen. Het
terras loopt langzaam vol. Het publiek
heeft zijn weg gauw gevonden naar De
Cacaofabriek, peins ik hardop.
Flitsen van herinneringen
“Bij het Centrum Beeldende Kunst en
Vormgeving in West-Brabant had ik vijf
jaar een directiefunctie. We hebben helaas
het centrum vorig jaar moeten sluiten,
omdat de subsidie stopte. Ik ben wel
altijd blijven schilderen. Doordat ik een
internationale wedstrijd won, mocht ik
drie weken met twaalf andere kunstenaars
met jeeps door het zuidwesten van
Amerika trekken. Elke dag maakte ik een
foto van het uitzicht en een foto van mijn
bed: de omgeving en het persoonlijke.
Toen ik die foto’s later naast elkaar legde,
zag ik dat ik vooral mezelf gefocust had
op het licht in het landschap. Die foto’s
werden het uitgangspunt voor een hele
serie schilderijen. Al mijn schilderijen
zijn eigenlijk flitsen van herinneringen
aan mijn reizen. Zo vond ik foto’s van de
rivier de Endrick, die vlak achter het huis
van mijn broer stroomt, in Schotland. Het
30
juni 2014

INTerview
‘Dit gebouw
inspireert tot
nieuwe dingen. Het
heeft muziek, film
en een restaurant
in huis. En ons, wij
zijn van de kunst.’
juni 2014
31

ageeth boermans
interview
zijn foto’s van alle jaargetijden, die ik een
tijd geleden maakte tijdens wandelingen.
Naar aanleiding van die foto’s maakte
ik in totaal elf schilderijen, een soort
reconstructies ook van hoe ik me toen
voelde. Elk schilderij staat op zichzelf, is
autonoom; tegelijk vormen ze samen een
geheel.”
OorspRong
“Mijn vader is keramist en mijn moeder
maakt hoeden en schoenen. Ook mijn broer
is getalenteerd, hij is producer in Schotland.
Ik ga volgende week nog even naar hem
toe, want binnenkort verhuist hij naar
Nieuw-Zeeland. Ik ben erg onafhankelijk
opgevoed. Daar word je sterk van, heb ik
ervaren. Het was vanzelfsprekend om zelf
verantwoordelijk te zijn voor wat je deed.
Nu zit het ook wel in mijn aard om me voor
heel veel verantwoordelijk te voelen, ook
als dat helemaal niet hoeft. Ik heb moeten
leren om dat binnen mezelf in balans te
brengen. Niet alles over willen nemen van
32
de ander, wel nieuwsgierig en betrokken
blijven, maar die ander ook de kans geven
om onafhankelijk en verantwoordelijk te
zijn.
Enkele weken geleden ben ik vijftig
geworden. Ik heb een heftige periode
achter de rug. Vijf jaar geleden verloor ik
plotseling mijn man. Hij was pas 47. Het
was een hartstilstand. Ik ben geen somber
mens en ik heb veel doorzettingsvermogen,
maar het was een loodzware klus om het
verdriet te verwerken. Ik ben nu weer goed
in balans, vind het leuk om goed voor
mezelf te zorgen en kan nu zonder moeite
tegen vrienden zeggen: Nee, vanavond
even niet.”
De Cacaofabriek
“Afgelopen najaar hoorde ik van de
vacature interim-directeur voor het
Kunstenaarsinitiatief bij De Cacaofabriek.
Ik solliciteerde en werd aangenomen,
voorlopig voor een half jaar. Half december
ben ik hier begonnen. Het bestuur van
de kunststichting heeft, gesteund door
de gemeente Helmond, mij de opdracht
gegeven om de organisatie meer structuur
en professionaliteit te brengen. De eerste
maanden stonden natuurlijk vooral in het
teken van de opening in maart. Nu ben ik
met name bezig met het opzetten van een
programma voor het komende jaar, liefst
voor meerdere jaren. Daarnaast is het
werven van fondsen heel belangrijk. Als
dat lukt, kan ik waarschijnlijk blijven. Ja, ik
hoop wel dat ik kan blijven. De omgeving
is heel inspirerend en er zitten nog zoveel
ideeën in mijn hoofd.”
“Dit gebouw inspireert tot nieuwe dingen.
Het heeft muziek, film en een restaurant
in huis. En ons, wij zijn van de kunst. Ik
houd ervan naar cross-overs te zoeken,
verbindingen van de ene kunstsoort met
de andere, zodat daar nieuwe dingen uit
ontstaan. Een van de ideeën is een kunst/
eetproject, waar ik nog niet veel over mag
vertellen. Het wordt een combinatie van
kunst en (lekker) eten. Deels in het café en
deels in onze ruimtes.”
Bij binnenkomst zie ik grote houten
gevaarten, die wel wat weg hebben van
machines. Ageeth drukt op een rode knop.
Even lijkt er niets te gebeuren, maar dan vult
de ruimte zich met geluid, donker en vol,
en beginnen de installaties, die er bij liggen
als slapende dieren, langzaam te bewegen.
Er tinkelen bellen en er rolt een wiel
naar beneden en weer terug. Fascinerend.
Ageeth vertelt dat de kunstenaar, Hans van
Koolwijk, zich klankkunstenaar noemt. Hij
geeft geluiden vorm in een beeld, waardoor
je de klank bijna kunt zien.
We gaan de trap op en daar is een kleine
tentoonstelling die ‘tête-à-tête’ heet.
Twee jonge vrouwen maakten op heel
uiteenlopende wijze foto’s. Gecombineerd
versterken ze elkaar. In de grote zaal hangen
en staan werken van Bert Loerakker en Hans
van Hoek. “Drie verschillende ruimtes,
die voor heel uiteenlopende kunstwerken
gebruikt kunnen worden”, zegt Ageeth. “In
de cross-over zaal beneden kom je jonge
kunstenaars met nieuwe kunstvormen
tegen. Op de vide kleiner werk, waar ook
jonge kunstenaars en lokale helden kunnen
exposeren. En in de grote zaal werk van
gearriveerde kunstenaars, die betrokken
zijn bij dit kunstinitiatief”.
Weer beneden krijg ik tot mijn verrassing
een bundel met werk van Ageeth. Mooi
uitgegeven, schilderijen als gestolde
herinneringen. De summiere teksten zijn
heel poëtisch. Schrijven kan ze ook!
www.kunstinitiatiefdecacaofabriek.nl
juni 2014

IN EEN
SFEERVOLLE
OMGEVING
GENIETEN VAN
HEERLIJK ETEN
& DRINKEN
Bij brasserie Kasteelpoort kunt u terecht voor ontbijt, lunch en diner, waarbij wij u verrassen
met onze menukaart. U vindt bij ons de perfecte ambiance voor uw zakelijke bijeenkomst, bruiloftsreceptie,
diner en borrel. Eventuele andere wensen zijn uiteraard bespreekbaar.
Wij hopen u binnenkort te mogen verwelkomen,
Ron Michiels en Christel Honing
Kasteelpoort • de Wiel 22 • 5701 PN Helmond • T 0492 - 52 57 65 • www.kasteelpoort.nl

speelhuis 2014-2015
theater
34
juni 2014

SPEELHUIS
theater
speelhuis
Theater Speelhuis heeft het afgelopen jaar succesvol warm kunnen
draaien in een nieuw en inspirerend decor. Het komend seizoen
doet de organisatie er nog een schepje bovenop om jong en oud een
ongekend theateravontuur te bieden. Beter licht en geluid, een meer
onderscheidende programmering en aansprekende namen moeten
daarvoor zorgen.
tekst jeroen wolbers
beelden theater speelhuis
Spannend? Dat was de vuurdoop van Theater Speelhuis in het nieuwe onderkomen zeker. Na de verwoestende
brand in 2011 is het Helmonds paradepaardje weer back in business. Afgelopen jaar hebben bezoekers
voor het eerst kennisgemaakt met het herrezen theater in de voormalige Onze-Lieve-Vrouwekerk.
Een locatie die garant staat voor een bijzondere sfeer, ook als er geen voorstelling is. De typische
kerkgeur van wierook, vermengd met boenwas, lijkt je al snel tegemoet te komen. Behalve bij de
langgerekte moderne bar. Daar ruikt het naar de versgemalen koffie die marketingmedewerkster
Marloes Hakvoort uit de koffiemachine laat pruttelen. “We waren erg benieuwd hoe het
publiek op deze locatie zou reageren. Bezoekers van klassieke muziek en opera
vinden de sfeer in de kerk indrukwekkend. Terwijl liefhebbers van cabaret
het contrast weer als heel bijzonder ervaren.”
juni 2014
35

theater speelhuis 2014-2015
theater
Berry van Aerle
“Wat écht heel leuk is…!” Het is een
zinsnede die Marloes geregeld in de
mond neemt als het nieuwe theaterseizoen
ter sprake komt. Hoewel dat pas half
september van start gaat, is ze al druk
bezig met het bedenken van nieuwe ideeën.
Want Theater Speelhuis haalt komend
seizoen alles uit de kast om bezoekers een
aansprekend programma voor te schotelen
met dans, cabaret, toneel, muziek, opera
en musical. “Ik denk dat we afgelopen jaar
bewezen hebben dat we op weg zijn naar
een volwaardig theater. Van bezoekers en
artiesten hebben we veel positieve reacties
gehad op de nieuwe locatie”, merkt Marloes
op. “We hopen dat komend seizoen meer
mensen dit theater in hun hart sluiten. Als
mensen hier eenmaal binnen zijn geweest,
zijn ze verkocht.” De eerste musical over
oud-PSV’er Berry van Aerle belooft een
publiekstrekker te worden. Op tweede
kerstdag vindt de première van de musical
over de populaire Helmonder plaats.
Daarna volgen nog negen voorstellingen.
“Ik ben heel benieuwd en verwacht een
volle bak.”
‘Kei Goed’
Theater Speelhuis wil komend seizoen
vooral een theater zijn voor alle Helmonders.
Daarom is wederom een plaatsje ingeruimd
voor het traditionele Helmonds Dictee.
Ook de Helmondse mannen van Petazzie
en lokaal cabarettalent Marlon Kicken
zullen weer garant staan voor volle zalen.
Al vormt dat volgens Marloes niet de
hoofdmoot voor komend seizoen. “We gaan
meer verschillende segmenten van theater
laten zien. Dit doen we door het presenteren
van stijlen die ook een kleiner publiek
aanspreken. Daarmee willen we laten zien
dat we alles erg waarderen en geven we een
signaal af dat je ook een perfecte avond kan
hebben met zeventig man. De zalen kunnen
36
we kleiner maken met gordijnen dus dan
blijft het heel intiem.”
Met de nieuwe formule ‘Kei Goed’ zet
Theater Speelhuis podiumkunstenaars
op doordeweekse dagen in de spotlights.
Artiesten die verrassen, prikkelen en
inspireren. Ze zorgen voor een andere
invalshoek op het gebied van muziek,
toneel en cabaret. “We bieden een serie van
vijf voorstellingen voor mensen die eens
wat anders willen. Het is niet achterover
leunen en jezelf laten entertainen. Deze
voorstellingen spreken niet direct het
grote publiek aan, maar wij vinden ze
‘kei goed!’ ” De drie Blind Dates op
zondagmorgen, die vorig seizoen garant
stonden voor een onbekend maar kakelvers
en actueel theateravontuur komen hiermee
te vervallen.
Lovende recensies
Theater Speelhuis kiest er dus niet voor
elke avond naar een volle zaal te streven.
“Dan word je een heel ander theater en
moet je commerciëler draaien. Dat is ons
doel niet”, legt Marloes uit. Wel zijn aan de
andere kant kosten noch moeite gespaard
om publiekstrekkers als Plien en Bianca
en Marc-Marie Huijbregts naar Helmond
te halen. “Veel mensen hebben om cabaret
gevraagd. Zelf roepen we al jaren dat we
Plien en Bianca terug willen. Marc-Marie
Huijbregts was vorig jaar niet haalbaar. Je
ziet vaak dat ze pas in het tweede seizoen
ruimte hebben voor middelgrote zalen. Zijn
show heeft lovende recensies”, spreekt
Marloes enthousiast.
KANSEN GRIJPEN
Qua dans heeft het theater weer het beste
wat Nederland te bieden heeft met Scapino
Ballet, Trash, Introdans en Conny Janssen.
Ook springt Jim Bakkum in de musical
‘Hartsvrienden’ eruit. Verder komen de
All-in-kaartje
Theater Speelhuis voert komend
seizoen het ‘all-in-kaartje’ in. Bij
het toegangsbewijs zit een bon
waarmee bezoekers in de pauze of
na de voorstelling een consumptie
kunnen bestellen. Een entreekaartje
wordt daardoor wel iets duurder, maar
voordeel is dat bezoekers in de pauze
sneller voorzien zijn van hun drankje.
Jantjes met Willeke Alberti, treden Miss
Montreal en Frans Bauer op en kan het
publiek voor het eerst genieten van Ro
Theater. “Het aanbod van Ro Theater
is eigenzinnig en heel divers”, kijkt
Marloes alvast vooruit. “Van fantasierijke
familievoorstellingen tot journalistieke en
documentaire-achtige uitvoeringen.”
Het ziet er naar uit dat Theater Speelhuis
voor jong en oud een aansprekend
programma heeft samengesteld. Bovendien
lijkt de organisatie helemaal op haar plek te
zijn in de voormalige koepelkerk. Marloes:
“We zijn een heel jaar bezig geweest met
het verbeteren van het licht en geluid. Na
de brand van ’t Speelhuis was iedereen
in mineur. Maar na zo’n drama komen er
altijd kansen en die moet je grijpen.”
Kijk voor meer informatie
www.theaterspeelhuis.nl
Aansprekende namen
Theater Speelhuis heeft voor
theaterseizoen 2014-2015 een aantal
aansprekende namen geprogrammeerd.
• Cabaret: Marc-Marie Huijbregts,
Jandino Asporaat, Pieter Derks,
Plien en Bianca;
• Dans: Scapino Ballet, Trash,
Introdans, Conny Janssen;
• Toneel: Stoner, The Broken Circle
Breakdown;
• Muziek: Miss Montreal, Frans
Bauer, Motel Westcoast, Karsu;
• Opera: Baropera Amsterdam;
• Musical: Berry van Aerle,
Hartsvrienden, De Jantjes;
• Jeugd: Efteling Theater, Nijntje,
Pippi Langkous.
juni 2014

ABN 84 897 983 323 | www.veritas.com | info@veritas.com
exclusief wonen
Speciaal voor het duurdere segment villa’s en
appartementen bieden we u bij Duterloo een
maatwerk concept aan. Via “Duterloo Exclusief
Wonen” bieden wij uw woning niet alleen aan via
Funda maar tevens via uw eigen, unieke website van
uw woning waarbij de mogelijkheden van presenteren
en gevonden worden eindeloos zijn!
Krommeweg 14 Helmond (Stiphout)
Schutterslaan 6a Helmond (Stiphout)
Vrijstaande villa, geheel onderkelderd, met
binnenzwembad, welnessruimte en riante tuin.
Vrijstaande villa met verwarmd zwembad, hoog
afwerkingsniveau (o.a. ArcLinea keuken) en fraaie tuin.
Bouwjaar: 2000 Inhoud: 4.000 m 3
Perceel: 3.500 m 2 Prijs: € 2.750.000,- K.K.
Bouwjaar: 1980 Inhoud: 1.000 m 3
Perceel: 1.026 m 2 Prijs: € 745.000,- K.K.
Weyerbeemd 2 Helmond
Irenestraat 1 Someren
Vrijstaande villa met dubbele garage, geheel onderkelderd
en hoogwaardig afgewerkt.
Bouwjaar: 2011 Inhoud: 1.900 m 3
Perceel: 2.800 m 2 Prijs: € 995.000,- K.K.
Vrijstaande villa met verwarmd zwembad.
Prijs: € 750.000,-
RECENT VERKOCHT!
Duterloo Makelaardij
Europaweg 93
5707 CL Helmond
Tel.: 0492-474474
E-mail: info@duterloo.nl
Internet: www.duterloo.nl
1 Veritas | Proposal for Magic Ninja Fish

alex van leeuwen
“Ik hoop dat er
in het centrum
van Helmond een
McDonald’s komt.”
38
juni 2014

JONGEREN interview
Alex vindt zichzelf een doodnormale jongen, maar naarmate
het interview vordert blijkt dat hij veel interesses en talenten
heeft. Een spraakwaterval is hij niet, maar dat is ook niet
nodig als fotograaf. Een foto zegt namelijk meer dan
duizend woorden.
tekst jolien maas
foto’s anouk van helmond
alex
De veertienjarige Alex is half Hongaars, half
Nederlands. Zijn moeder komt uit Hongarije.
Per toeval ontmoette ze in het kleine plaatsje
waar ze woonde Alex’ vader, die juist op
die plek vakantie aan het vieren was. Alex
vertelt: “Ze werden verliefd. Gelukkig bleek
de afstand geen probleem. Mijn moeder is
een paar keer mee naar Nederland gegaan en
toen ze achttien was, besloot ze te emigreren.
Dat was natuurlijk best een grote stap. Ze
kende hier niemand en liet haar hele familie
in Hongarije achter.” Inmiddels woont Alex’
moeder al 24 jaar in Helmond en spreekt ze
vloeiend Nederlands. Ze heeft Alex ook een
beetje Hongaars geleerd. “Maar ik ga het nog
met mama oefenen.”
“Er is de laatste tijd veel veranderd in de stad.
Het station is heel mooi geworden en ik ben
ook benieuwd naar wat ze zullen bouwen
tussen de Albert Heijn XL en de bibliotheek.
Ik hoop iets leuks voor de jeugd, zoals een
McDonald’s!” Alex heeft oog voor zijn
omgeving en ziet de beelden direct voor zich.
Hij weet ook dat De Cacaofabriek helemaal
vernieuwd is. Als ik vertel dat ik daar naar de
film ‘12 Years a Slave’ ben geweest, wordt
Alex meteen enthousiast: “Dat is dus ook
gewoon een bioscoop? En draait die film nog?
Dan ga ik daar heen.” Hij moet lachen. “Ik ga
daar echt meteen heen hoor!”
Rijpelberg vs Amsterdam
Alex woont al zijn hele leven aan de rand
van de Rijpelberg, vlakbij de bossen. “Alles
is hier dichtbij, de supermarkt, Berkendonk,
de bossen. Er wonen veel vrienden die ik
nog ken van de basisschool.” Daarnaast is
het een ideale plek om zijn nieuwe hobby
te beoefenen: fotograferen. “Ik ben pas net
begonnen hoor,” zegt hij verontschuldigend.
“Ik had niks te doen en toen dacht ik een paar
maanden geleden: ik ga fotograferen. En het
is de laatste tijd mooi weer, dus dan maak
ik bijvoorbeeld bij Berkendonk of hier in de
bossen natuurfoto’s.” Later zou hij graag iets
met fotografie willen doen. Hij is al bij de
fotoacademie in Amsterdam geweest. Ondanks
dat Alex het fijn vindt om in Helmond te
wonen, weet hij nu al dat Amsterdam de stad
is waar hij zich wil vestigen. “Het is echt een
wereldstad en ik hoop daar later een leuke
baan te krijgen, zodat ik een penthouse kan
kopen!” Alex ziet het wel zitten om rijk te
worden, maar hij hoeft heus niet al het geld
van de wereld te hebben. “Ik wil wel rijk
worden, maar niet superrijk. Als je superrijk
bent, kun je alles kopen wat je wilt en dan is
het niet echt leuk meer óm iets te kopen.”
Materialistisch ingesteld is Alex dus niet.
Alhoewel, zijn dierbaarste bezit is toch wel
zijn telefoon. “Ik kan echt niet zonder, hij was
laatst kapot en dat was een regelrechte hel.
Het scherm was gebroken en ik zag wel de
hele tijd dat ik berichten van vrienden kreeg,
maar kon niet zien wat ze stuurden. Dat was
echt heel irritant.”
Beyoncé en België
Alex zit op het Jan van Brabant College in
de derde klas van het VMBO-T. “Het leukst
aan de school is dat die in het centrum aan de
juni 2014
39

alex van leeuwen
interview
Molenstraat ligt, zodat we tussen de lessen
door bij Subway een broodje kunnen halen
of de stad in kunnen.” Ieder jaar gaan de
leerlingen van het Jan van Brabant College
een dagje naar een stad en dit jaar was dat
Antwerpen. Toevallig was Alex afgelopen
maand in diezelfde Belgische stad nóg een
keer te vinden. Dit maal echter met een
andere reden: het concert van Beyoncé. “Ik
ben echt een hele grote fan van Beyoncé.
Het concert was zo leuk! Zij is gewoon de
enige artiest die live nog steeds supermooi
zingt. Ze kan alles, ze is perfect. Als je de
kans krijgt om er naartoe te gaan, moet
je het doen”, voegt hij er enthousiast aan
toe. Hij laat me een paar filmpjes zien die
hij tijdens het concert heeft gemaakt. “Ik
had best een goede plek, gelukkig wel een
zitplek. Je kunt ook een staanplaats kopen,
maar dan moet je ’s middags al in de rij
gaan staan. En als je tijdens het concert
helemaal vooraan staat zijn er altijd mensen
die flauwvallen. Dus dan kun je net zo goed
een zitplaats pakken, toch?”
Kermis
Naast muziek houdt Alex ook van films
en series. Zijn favoriete tv-programma
is ‘Pretty Little Liars’. “Dat kijk ik op
Netflix, ik vind het zo fijn dat we dat
hebben! ‘Pretty Little Liars’ gaat over vijf
vriendinnen, waarvan er één wordt vermist.
De groep gaat bij elkaar logeren, waarna
ze een lijk vinden in de tuin. Ze denken
dat het lijk het lichaam van het vermiste
meisje is. Vervolgens krijgen ze allerlei
sms’jes van het meisje en lijkt het alsof ze
hen constant in de gaten houdt, heel eng. In
februari begon ik het te volgen en toen heb
ik in twee weken alle seizoenen gekeken,
zo spannend was het!” Alex kijkt de serie
meestal alleen. Met vrienden doet hij andere
dingen. “Films kijken en pizza eten. Dat is
meestal wat ik met vrienden en vriendinnen
doe. En als het kermis is, vind ik het ook
leuk om daar met een groepje heen te gaan.
Hoewel ik het in eerste instantie helemaal
niet durf, ga ik toch vaak mee in de Booster
of Katapult. Dan heb ik dat ook weer gehad
40
voor een paar maanden,” grinnikt hij. “We
gaan altijd ’s avonds rond een uur of tien.
Dan is het niet zo druk meer overal.”
Respect
“Het leukste aan mezelf vind ik dat ik
altijd blij en vrolijk ben. Iedereen zegt
altijd dat ik eigenlijk nooit boos ben. En
als ik ga nadenken ben ik inderdaad nooit
boos, behalve op mijn ouders natuurlijk.”
Alex kan dan ook niet begrijpen dat er in
de wereld zoveel haat en nijd is. Het liefst
zou hij willen dat iedereen normaal tegen
elkaar doet. “Geert Wilders die zegt dat
er minder Marokkanen moeten komen,
Poetin die tegen homo’s is, dan denk ik:
doe gewoon even normaal. Iedereen is
toch een mens? Het zou beter zijn als we
elkaar respecteren.” Alex is alles behalve
wereldvreemd. “Maar ik heb geen ambities
om minister-president te worden hoor!”,
voegt hij er lachend aan toe.
Aankomende zomer gaat het gezin Van
Leeuwen weer op vakantie in Hongarije.
Dan wordt er ook tijd besteed aan
familiebezoek. Ondanks dat Alex’ moeder
de enige is van haar familie die in Nederland
woont, hebben de ouders van Alex nooit
overwogen om in Hongarije te gaan wonen.
“Ik ben hier geboren en opgegroeid. Soms
hebben we het er wel eens over , maar dat
is dan meer voor de grap.” Gelukkig maar,
want als Alex de nieuwe Anton Corbijn
wordt, is het altijd leuk om te zeggen: die
komt uit Helmond!
juni 2014

irene van geel
Helmonds?
column
Wat een prachtig dialect is het Helmonds. Puur, eerlijk en
een tikkie rauw. Er wordt veel om, maar ook over gelachen.
Zo kan iedere Helmonder wel aangeven dat Helmonds
toch echt de meest efficiënte taal is. “Kunt u dat misschien
herhalen, ik begrijp niet wat u bedoelt?” is in het Helmonds
gewoon “Wá?”. En zo zijn er tal van voorbeelden. In de
boeken staat dat Helmonds “één van de meest excentrieke
dialecten is van Brabant en het Helmonds kenmerkt zich
door felle, schelle en harde klanken, gecombineerd met het
uitrekken van klinkers”. Tja, dat zal dan wel zo zijn, maar
waar ik me het meest over verbaas is dat een ‘schoen’ een
‘skoen’ is en ‘scooter’ is een ‘schoeter’. En een ‘skischoen’
is dan een ‘schiskoen’? Geweldig.
Ik ben als geboren en getogen Helmondse het dialect
niet machtig. Bij ons thuis werd ‘gewoon’ Nederlands
gesproken. De fascinatie voor taal en dialect in alle vormen
is wel sterk bij mij aanwezig. Zo sterk, dat ik in mijn
dagelijkse praktijk ook taal als wapen gebruik. Maar ook zo
sterk dat ik me kan ergeren aan allerlei verbasteringen van
de taal.
Dialect is prachtig, Helmonds, Limburgs, Vlaams; allemaal
dialect dat voortvloeit uit cultuur en historie. Maar wat me
steeds meer irriteert, is de sms-taal of social media-taal.
Dat is geen dialect, laat ik dat eerst vaststellen. Nu ben ik
misschien een pietlut en ga ik niet met de tijd mee, maar
zinnen als ‘waar is me zus’ kunnen echt niet. Om maar
te zwijgen over de meest bijzondere en onbegrijpelijke
afkortingen (‘omg idd lmao!’) waardoor je bijna een
codeboek nodig hebt om het te begrijpen.
Ik snap het wel, door gebruik te maken van afkortingen
en ander soort snelschrift ben je zo kort mogelijk bezig
met het bijwerken van je status of je mening te ventileren
over ‘current events’. Als dat eenmaal snel is gedaan,
kun je je bezig houden met werkelijke zaken; zoals
verder Facebooken, Twitteren of op YouTube dat leuke
hondenfilmpje te kijken? Maar neem dan in ieder geval
de tijd om eerst na te denken voordat je iets intypt op je
schermpje!
Ach, misschien ben ik de zeikerd en over twintig jaar is de
social media-taal met bijbehorende turbotaal en snelschrift
wellicht net zo gewoon als het Helmonds.
Maar dan nog staat in mijn ogen het Helmonds toch voorop
met de meest efficiënte taal: “Wá?”!
Irene van Geel
juni 2014
41

Ba
barcelona
reizen
“Als je niet
bij Cerveceria
Catalana bent
geweest, dan
mis je heel
wat.”
charlotte grufman
42
juni 2014

charlotte grufman
REIZEN
rcelona
Veel mensen komen in Barcelona niet verder dan La Rambla,
Camp Nou en Sagrada Família. Maar Catalonië is de moeite
waard om eens op andere manieren te ontdekken. Charlotte
Grufman weet er alles van. Ze kent de beste plekjes om te
eten, drinken en recreëren.
foto’s arnold reyneveld
tekst jeroen wolbers
“Barcelona; daar bruist het vierentwintig uur per dag.” Charlotte Grufman strijkt door haar lange blonde lokken en schuift
haar stoel iets dichter bij het tafeltje in het café waar ik haar tref. Buiten heerst een serene rust in de winkelstraat. De
entourage staat in schril contrast met haar avonturen in de hoofdstad van Catalonië. Zodra de naam Barcelona valt, is
haar enthousiasme zo aanstekelijk dat ze je als vanzelf meeneemt naar de mediterrane sferen. “De mensen, de cultuur, de
omgeving alles klopt daar. Je kunt elk moment van de dag iets ondernemen. Ik ben écht verliefd geworden op die stad.”
juni 2014
43

arcelona
reizen
Talenknobbel
Charlotte verbleef het afgelopen studiejaar
vijf maanden in Barcelona voor haar
hbo-opleiding International Business and
Languages. Ze kon daar instromen bij
de opleiding ‘Comercio Internacional e
Idiomas’. Ondernemend en onbevangen als
ze is, duurde het niet lang voordat ze haar
draai vond tussen de ‘locals’. “De mensen
zijn er heel relaxed, dat trekt me. Ze
hebben zoiets van ‘het komt allemaal wel’.
Het is heel ontspannen en vriendelijk.”
Dat ze de Spaanse taal vloeiend spreekt,
hielp natuurlijk mee. “Ik heb een echte
talenknobbel”, weet de studente, die ook in
de Engelse, Duitse en Zweedse taal goed
uit de voeten kan. Ze wil niets liever dan
reizen. “Als ik mijn paspoort zie liggen,
begint het al te kriebelen. Ik wil nieuwe
culturen leren kennen en zoveel mogelijk
buitenlandse talen leren spreken”, klinkt
het zelfbewust. Stempels van de Verenigde
Staten, Turkije en Spanje kleuren haar
paspoort. Aan laatstgenoemde bewaart ze,
door haar avonturen in Barcelona, de beste
herinneringen.
Magisch
Overdag stond het leven in het teken van
haar studie. ’s Avonds en in het weekend
is er tijd voor plezier en vertier. Vanuit
haar appartement in Gràcia ontdekt ze al
snel de beste plekjes. “Gràcia is écht de
leukste wijk van Barcelona met de grootste
markt van de stad en de leukste eettentjes,
kroegen en winkelstraten om de hoek. Er
wonen niet alleen Catalaanse gezinnen,
maar ook veel buitenlandse studenten en
artiesten”, zegt de Helmondse opgetogen.
Kom bij Charlotte niet aan met toeristische
trekpleisters als Camp Nou, La Rambla en
Sagrada Família. Die zijn natuurlijk zeker
het bezoeken waard, maar het is ook leuk
om eens van de gebaande wegen af te
wijken. Ze weet wel beter als het gaat om de
leukste culturele hotspots. Voor het mooiste
uitzicht over Barcelona moet je volgens de
studente bij stadspark Parc Güell zijn. “Na
een klim van twintig minuten is het uitzicht
geweldig. Ook kun je er makkelijk twee uur
44
vertoeven om te genieten van kunstwerken
van Gaudí.” Voor een goede tijdsbesteding
in de avonduren raakt de blondine niet
uitgesproken over Montjuic, het nationale
paleis waar een fonteinshow met licht en
geluid voor een ideale avond van vermaak
zorgt. “Echt magisch.”
In de winkelstraten van Barcelona vind
je voor ieder wat wils. Van de duurste
merken tot particuliere, kleinere winkels.
De leukste winkeltjes vind je volgens
Charlotte in Passeig de Gràcia. “Daar kun
je uren shoppen tussen de mooiste merken,
maar vind je ook winkels als ZARA en
Massimo Dutti”, spreekt ze uit ervaring.
Messi
Uiteraard horen bars en clubs ook bij een
avontuurlijke studententijd. Moeiteloos
somt Charlotte de crème de la crème
van het nachtleven op. Opium, Shoko en
vooral The Sutton Club maakten indruk.
Al was het alleen al omdat FC Barcelonasterren
als Messi, Piqué en Puyol er
regelmatig vertoefden na een avondduel.
“Ze hebben daar een speciaal VIP-blok.
Ik verbaasde me over het aantal liters
wodka en champagne dat er op zo’n avond
doorheen gaat. Ze gooien er bakken met
geld tegenaan en zijn na een uurtje of drie
weer weg. De bourgondische levensstijl
past bij Charlotte. “Dat heb ik van thuis
meegekregen. Bij La Vinoteca Torres is de
wijnkaart geweldig. Je kunt er honderden
soorten wijn bestellen. En de ambiance is
super met een sfeervol interieur.” Voor de
typische Catalaanse tapas moet je volgens
de studente bij Cerveceria Catalana zijn.
“Als je daar niet bent geweest, dan mis je
heel wat. Ik ging er twee à drie keer per
week naartoe. Het personeel is er geweldig.
Soms moest je twee uur wachten, maar dat
had ik er graag voor over.”
Even schrikken
Als je de volksaard van de Catalanen wilt
doorgronden is het goed je te realiseren dat
ze zich niet Spaans voelen. Heeft Charlotte
in Barcelona nog iets gemerkt van deze
drang naar onafhankelijkheid? “Vooral
het eeuwige staken viel me op. Geregeld
kwam je aan bij een bus of metro die niet
reed. Ook vindt er om de twee weken
een manifestación plaats. Dan lopen er
Catalanen met vlaggen door de straten.
Als je dat voor de eerste keer ziet, kan dat
bedreigend overkomen. Ik weet nog goed
dat ik een keer aan het pinnen was. Opeens
stond er een groepje demonstranten met
bivakmutsen om me heen. Ze spoten eerst
graffiti op mijn kleren en schoenen en op
het pinscherm. In het begin was het wel
even schrikken, later ben je het gewend en
zorg je dat je op afstand blijft. Het hoort nu
eenmaal bij Barcelona.”
“FC Barcelona-spelers gooien
er in club Sutton bakken met
geld tegenaan.”
juni 2014

arcelona
REIZEN
juni 2014
45

ton van eijk
interview
Als een bezem gaat hij door bedrijven heen die op hun retour lijken
en stoft hij merken af die de aansluiting bij de klant hebben verloren.
Zoals Wehkamp en HEMA. Het leverde Ton van Eijk in 2010 de titel
‘Marketeer of the Year’ op. Als hij zijn zin niet krijgt, begint hij niet
eens aan een opdracht. Toch heeft hij steeds meer twijfels over het
nut van marketing. ‘De consument gelooft alleen nog in producten die
maatschappelijk relevant zijn.’
TON
tekst hans horsten
foto’s ugur ozdemir
Hij gelooft in storytelling, de kracht
van verhalen. Plus de oude, basale
waarden waaraan een product, woning of
onderneming zijn bestaansrecht ontleent.
Marketingdeskundige Ton van Eijk (63)
hanteert dat als rode draad bij de bedrijven
die hem inhuren, maar ook privé is dat zijn
richtsnoer. Zijn prachtige woonhuis, schuin
tegenover het ziekenhuis van Helmond, is
daar een mooi voorbeeld van. Het dateert uit
1932, maar toen Ton het twintig jaar geleden
kocht, kwam hij in een huis waar de tijdsgeest
van de jaren zeventig veel authentieke sporen
had uitgewist. “Prachtige houten vloeren
waren weggemoffeld en oorspronkelijke
ornamenten zaten verstopt achter spaanplaat.
Ik wilde juist die typerende sfeer uit het
verleden terug hebben. Daar ga ik ver in.”
Op het terras ligt een Labrador behaaglijk in
de zon te dutten. De viervoeter heeft betere
tijden gekend, getuige de kale vlekken op
zijn vacht. “Ze is nu dertien jaar oud, in de
eindfase van haar bestaan. Sommige mensen
vragen zich af waarom we haar niet laten
afmaken. Maar waarom zou ik dat doen?
Die hond hoort bij ons, maakt deel uit van
onze geschiedenis als gezin. Het kost me het
nodige per maand aan medicijnen om haar
fatsoenlijk op de been te houden, maar dat
heb ik er graag voor over. Als het echt niet
meer houdbaar wordt, grijpen we natuurlijk
in, maar nu hoeft dat nog niet. Want kijk, ze
kan nog steeds genieten als het lekker weer
is. Afmaken? Er wordt al zoveel afgemaakt
in onze maatschappij.”
Het voorval illustreert hoe Ton in het
leven staat. Het draait om de oorsprong, de
wortels, identiteit. Ton staat tot ver over
de landsgrenzen bekend om de rigoureuze
wijze waarop hij merken op hun retour en
zieltogende winkelketens opnieuw stevig
op de benen zet. Een van die huzarenstukjes
is Wehkamp. Hij vormde het stoffige
postorderbedrijf om tot een swingende
webwinkel die een compleet nieuwe
groep klanten aanboorde. Een gewaagde
transformatie.
Identiteitscrisis
“Als Wehkamp zijn traditionele koers niet
omgooide, zou de ingetreden neergang niet
meer te stoppen zijn. Dus gingen we op zoek
naar een ander businessmodel. Dat vonden
we door volledig online te gaan en het
46
juni 2014

interview
“Helmond moet meer in
zichzelf gaan geloven.”
juni 2014
47

ton van eijk
interview
assortiment daarop aan te passen. Wehkamp
had ruim 1,2 miljoen klanten, maar in veel
van die huishoudens werd vaak op krediet
gekocht dus de marges waren klein. Nu
hebben ze een meer eigentijdse doelgroep
die veel online winkelt, geïnteresseerd is
in nieuwe producten en daar ook geld voor
over heeft.”
Ook een andere lieveling van het
winkelpubliek riep zijn hulp in. HEMA
zag een aantal jaren terug zijn klandizie
steeds verder teruglopen en had een nieuwe
toekomststrategie nodig. “Een handicap
was het overaanbod aan artikelen dat in
de schappen lag. Er moest iets gebeuren.
We zijn toen gaan onderzoeken wat voor
de klant de toegevoegde waarde van de
HEMA is. We kwamen uit bij de slogan
‘De Zorgvuldigheid van de Eenvoud’. Die
kreet werd de nieuwe interne meetlat. En
we formuleerden een nieuwe doelgroep:
vrouwen in de leeftijd tussen vijfentwintig
en vijftig. We kozen bewust voor die groep
vanwege de omvang en omdat die altijd al
uitstekend bij de HEMA paste. Een extra
aspect is dat vrouwen van die leeftijd
kinderen krijgen. Daarom is er in twee jaar
de basis gelegd voor de ‘nieuwe’ HEMA,
als hofleverancier voor baby en kind en met
Jip en Janneke als iconen.
Ton constateert dat veel bekende bedrijven
van tijd tot tijd in een identiteitscrisis
terechtkomen die ze terugwerpt op de vraag
‘waartoe zij op aarde zijn’. “De HEMA
is helaas ook weer aan het afglijden.
Dat is nu in handen van een particulier
investeringsfonds dat redelijk eenzijdig
stuurt op meer omzet en minder kosten. Met
als gevolg dat alle capaciteit en kwaliteit
daaraan opgaan en de focus op innovatie en
creativiteit naar de achtergrond verdwijnt.
Terwijl juist die factoren nieuw elan in een
onderneming brengen. Zeker nu, want de
consument gelooft alleen nog in merken
en producten met een maatschappelijke
relevantie.”
Kosmopoliet
Hij is overtuigd van zijn missie.
Ondernemingen die met Ton in zee gaan,
moeten daarom zijn aanpak volledig
onderschrijven, anders begint hij niet eens
aan een opdracht. “Ik ben concessieloos.
Compromissen sluit je aan de voorkant,
maar niet gaandeweg het proces want
anders verwateren je plannen. Ik wil van
tevoren weten of er voldoende ruimte is
om de interventies die mij voor ogen staan
uit te voeren, ook sociaal. Ik kan voor
zo’n strikte opstelling kiezen, omdat ik
onafhankelijk ben. Mijn marketingbureau
heet niet voor niets De Kracht van Buiten.
En ik kom altijd binnen om weer weg te
gaan en ben dus geen bedreiging voor het
zittende management.”
In 2010 werd hij gekozen tot Marketeer
of the Year. Een bekroning voor zijn
vakmanschap en inventiviteit, waar hij
nu enigszins met gemengde gevoelens
op terugkijkt. “Traditionele marketing
is eigenlijk dood. Iedereen heeft het nu
over de crisis. Maar je kunt eigenlijk niet
meer spreken van een crisis. Het is een
soort permanente toestand geworden. De
kracht van producten en diensten zit in
duurzaamheid en hun maatschappelijk
imago. Daarnaast merk je dat sociale media
bij het online winkelen steeds meer de toon
aangeven. Ze zijn een platform waarop
consumenten ervaringen uitwisselen. Neem
bijvoorbeeld die actie van Youp van ’t
Hek enkele jaren geleden tegen de slechte
service van T-Mobile. Na zijn berichten
op Facebook ging er voor honderden
miljoenen aan marketinggeld in as op.”
Doordat hij constant on the road was,
bouwde hij niet echt een band op met
Helmond. “Er is een tijd geweest dat ik
bij wijze van spreken beter de weg wist
in de horeca van New York dan in die van
Helmond. Ik ben een kosmopoliet, zou net
zo goed in Antwerpen kunnen wonen. Aan
de andere kant is deze plaats voor mij een
stabiele omgeving, waar ik telkens weer
mijn evenwicht weet te vinden. En we
zitten hier fantastisch, want je loopt zo het
park en het centrum in. Nu ik ouder word
merk ik hoezeer ik die nabijheid waardeer.”
Geslotenheid
Aan bespiegelingen over de uitstraling
van Helmond waagt hij zich weifelend.
Daarvoor kent hij de stad niet goed genoeg,
voert hij aan. “Bovendien kom je dan snel
terecht bij city marketing en dat vind ik een
hol begrip.” Toch valt hem een aantal dingen
op. “Op een aantal levels heeft Helmond
zich behoorlijk ontwikkeld. Maar ik denk
dat de stad nog steeds gebukt gaat onder een
collectieve geslotenheid. Helmond moet
meer in zichzelf gaan geloven. Daarvoor
moeten wel een aantal oude clans weg en is
er een open dialoog met de stad nodig. Er
wordt beweerd dat Helmond te klein is om
een echte stad te zijn, maar in de toekomst
kan dat juist een sterk punt zijn. De stad is
overzichtelijk en de leefbaarheid is hoog.
Er moet echter nog wel een component aan
toegevoegd worden. Dat kan van alles zijn,
maar het moet meer zijn dan een kreet langs
de rand van de weg.”
48
juni 2014

U bent van
harte welkom.
Het ‘Warandelingetjes’ menu
Zoveel gangen nuttigen als u wenst,
nog een gerechtje geen probleem.
En nog één, en nog één...
DI.-WO.-DO. voor € 23,50
VR.-ZA.-ZO. voor € 26,50
Kijk voor de diverse gerechten (ca. 28) op
onze site!
Uiteraard blijft ons 3-gangen week
keuzemenu verkrijgbaar. Dinsdag t/m
donderdag € 21,50 en vrijdag t/m
zondag € 24,50.
• Uitgebreide a la carte kaart
• High tea
• Kleine dagkaart
• Tevens voor al uw feesten & partijen
Gehele dag geopend vanaf 11.00 uur
van dinsdag t/m zondag.
De Kluis 2 Helmond, Tel. 0492-536361.
www.123restaurants.eu
www.paviljoenwarande.com

de walswerkers
Twee Walswerkers; schilderij van Pieter de Josselin
de Jong uit 1893. Onderdeel van de vaste collectie
Mens en Werk in Gemeentemuseum Helmond
50
juni 2014

saskia martens
GemeeNtemuseum Helmond
Sprekend beeld
door Saskia Martens
Hij keek me aan, deze jongeman. Zijn uitgeputte ogen staarden
in het niets. Het is jaren geleden dat ik hem voor het eerst zag.
Gewoon een doek, zoals er meerdere hingen in de ruimte waar ik
doorheen wandelde. Maar zijn gelaatsuitdrukking zette me aan
het denken. Nu, jaren later, zie ik hem weer in al zijn grauwheid.
Nog altijd kijkend in de leegte. Is dit zijn leven, deze leegte, de
uitgeputheid? Het maakt me nieuwsgierig en ik verwonder me
over de schoonheid van het getekende beeld.
(vervolg volgende pagina)
juni 2014
51

de walswerkers
saskia martens
De man en zijn collega; ze omhelzen elkaar.
Niet uit liefde. Het is een functionele
bundeling van beider krachten, de enige
mogelijkheid om deze arbeid tot een goed
einde te volbrengen. Regelrecht uit de oven
trekken ze een plaat van een gloeiendhete,
stroperige vloeistof: ijzer. Levensgevaarlijk!
Een beeld dat zo’n honderdtwintig jaar
geleden heel normaal was hier in Helmond.
Mannen, vrouwen, zelfs kinderen verzetten
zware arbeid in onze fabrieken. Stoffen,
garens, ijzer, metaal: het zijn deze
industrieën waar Helmond uiteindelijk groot
door is geworden. Maar dat heeft veel kruim
gekost! Immense armoede, slechte werk- en
leefomstandigheden, kinderarbeid. Nee, het
was er niet de tijd naar om te klagen of te
mopperen. Werken moest je met het hele gezin
om überhaupt brood op de plank te krijgen.
Een harde tijd zonder enig sentiment. Een tijd
zonder robot of geautomatiseerde fabrieken
met computergestuurde apparatuur. En ook
geen Arbowetgeving die rekening hield met
ruggen, werkuren, rustmomenten of andere
fysieke arbeidsvoorwaarden. Kunnen wij het
ons eigenlijk nog wel voorstellen?
Wij leven in een tijdperk waarin we steeds
meer gedigitaliseerd raken. Computers,
smartphones en tablets zijn niet meer
weg te denken uit ons leven. Zware
arbeid beperkt zich tot een minimum, de
arbeidsomstandigheden zijn wettelijk aan
regels gebonden. Maar ondanks de grote luxe
waarin we leven: wat klagen we toch! Over
ons drukke leven, over een computerstoring,
over een trein met drie minuten vertraging.
Wij trekken geen banen van ijzer meer
met pure mankracht. Gelukkig maar.
Tegenwoordig rennen we, vijftien uur per
dag. Jagen is misschien een beter woord. We
moeten presteren presteren presteren. De lat
ligt hoog. De omzetten moeten alsmaar hoger
en we moeten vooral ook voortdurend blijven
innoveren. Het tempo wordt opgevoerd.
Sneller graag! We willen overal bij zijn, niets
mag ons ontgaan. Onze kinderen moeten aan
alles deel kunnen nemen, ons sociale leven
mag nergens onder lijden. Sterker nog: alles
moet in het openbaar gepost worden. Sociaal
zijn we met zijn allen. Onze handen bewegen
vloeiend over touchschermen waar we ons
vingervlug kunnen voorzien in de behoefte
ons vol te stoppen met bergen informatie. En
deze informatie delen we de hele dag door
met iedereen die het wil lezen. Je mag niets
missen! De druk wordt opgevoerd, groter en
groter. En als je niet uitkijkt dan is daar HET
MOMENT! Het moment dat je ogen gaan
staren, staren in het niets, uitgeblust. Totale
uitputting.
Dát is wat me intrigeert van dit beeld uit
vervlogen tijden. Deze jongeman, hij is niet
van deze tijd. Het is de uitgeputte blik in zijn
starende ogen: die is van alle tijden. Het is
de uitputting die ik steeds vaker zie in ogen
van mensen op straat. Waarom eigenlijk?
Wij hebben het zoveel beter, hebben een
dak boven ons hoofd, iedere dag eten op ons
bord. Het enige wat wij niet hebben is een
mentale rem. Misschien kunnen we nog wat
van hem leren, van deze jongeman. Na tien
uur fysieke arbeid sjokt hij vermoeid naar
huis, eet een paar aardappels met blaadjes
kool. Blaast de lamp uit en kruipt in bed.
Uitrusten voor de volgende dag.
Ik loop weg van het beeld dat mij leek toe
te spreken en ik bedenk me dat het ook
gewoon kan zijn wat het is: een zwoegende
man verzet zware arbeid, dag in dag uit, met
verstand op nul. Met heldere blik focus ik mij
op een ander werk dat in de ruimte hangt…
Saskia Martens
“Wij leven in een tijdperk
waarin we steeds meer
gedigitaliseerd raken.”
saskia martens
52
juni 2014

Al meer dan 10 jaar ervaring!

pieter van geel
Als politicus torste Pieter van Geel vele jaren ‘de hitte en de
waan van de dag’ mee. Nu opereert hij in de luwte als adviseur en
toezichthouder. Voor Pieter is Helmond de veilige haven waarnaar
hij telkens terugkeerde. Hij is trots op de groei die zijn stad heeft
doorgemaakt, maar waarschuwt ook. ‘Als het geen kwaliteit heeft,
doe het dan niet.’
PIETER
tekst hans horsten
foto’s kasper van ‘t hof
“Er wordt van mij beweerd dat ik
een meester in relativeren ben. Als
iedereen boos of verdrietig is, zeg
ik: ‘het valt wel mee’. Ik ben een
persoon die emoties dempt. Pieken
en dalen wil ik niet. Ik voel me het
prettigst bij gelijkmatigheid.” Aan de
tuintafel praten we over zijn turbulente
Haagse jaren die zich deels afspeelden
in de nasleep van de moord op Pim
Fortuyn. Pieter van Geel (63) was
CDA-fractievoorzitter in de Tweede
Kamer en staatssecretaris voor milieu.
Daarvoor was hij lid van Gedeputeerde
Staten van Noord-Brabant en nog
vroeger gemeentesecretaris van
Helmond, de stad waar hij altijd is
blijven wonen. Juist in die roerige
periode dat hij als voorman van het
CDA bijna constant ‘de hitte en de
waan van de dag’ mee moest torsen,
had hij een onderkomen in de residentie
tot zijn beschikking. “Met zo’n intense
baan in de politiek moet je zorgen dat
je niet thuis bent, anders wordt ook het
thuisfront hartstikke gek. Ga maar na:
je zit nooit rustig in je stoel, constant
gaat de telefoon, je moet de klok
rond beschikbaar zijn en ’s morgens
weet je nooit wat de avond brengt. Er
vliegen als het ware constant papieren
vliegtuigjes om je hoofd die je moet
zien te ontwijken en om de zoveel tijd
knalt er eentje tegen je kop. Gelukkig
beschikte ik over voldoende discipline.
Er is aan mij geen kroegtijger verloren
gegaan. Ik heb in mijn leven nooit
bier gedronken, was dertig jaar toen ik
voor het eerst met alcohol in aanraking
kwam. In Helmond streken we vroeger
na een raadsvergadering nog wel
eens met raadsleden en wethouders
neer in De Kei. Dan werden er bij de
bar achttien pils en één cola besteld.
Iedereen wist steevast voor wie die ene
cola bestemd was.”
Kroonprins
De pagina’s van de kranten op de
tuintafel waaien op door de zachte
lentebries. Pieter volgt de actualiteit
en het nieuws nog altijd op de voet.
Hij observeert zijn twee kleindochters
die deze ochtend op bezoek zijn. De
jongste laveert behendig tussen enkele
loungestoelen door, de oudste dartelt
over het gazon. Pieter wekt naar
buiten toe wel eens de indruk tegen
wil en dank in bepaalde posities te
zijn gerold. Zoals toen hij in zijn partij
een jaar of tien terug het predikaat
“kroonprins van het CDA” opgespeld
54
juni 2014

INTERVIEW
“Ik was als
jongen een
einzelgänger.”
juni 2014
55

pieter van geel
interview
“Ik kán hard zijn, maar het is
en blijft aangeleerd.”
kreeg. Hij werd gezien als de man die de
butsen in het geschonden blazoen weer zou
uitdeuken. “Een overstap naar Den Haag
leek een mooie move. Want ik zou vanuit
de achtergrond aan de slag kunnen met de
thema’s die me bezig houden. Het was de
tijd van ‘Paars’ en wij kwamen er in die
periode electoraal niet echt aan te pas. Maar
ik zat nog maar amper in de Kamerbanken
toen Pim Fortuyn als een komeet aan zijn
opkomst begon en het CDA onverwacht in
het kabinet kwam.”
Tussen 2002 en 2007 was hij staatssecretaris
voor milieu, een beleidsterrein dat hij
ook vanuit zijn baan als gedeputeerde in
Brabant van dichtbij kende. “Dat werk als
bewindsman heb ik als bijzonder plezierig
ervaren. Ben ook een tijd voorzitter van
de EU-raad van milieuministers geweest.
Van de achtentwintig lidstaten was ik op
een gegeven moment de langst zittende
milieuminister. Dat zegt iets over de
omloopsnelheid van zulke functies.” Het
CDA deed daarna een beroep op hem
om Maxime Verhagen op te volgen als
fractievoorzitter. Dat zou een terugkeer
betekenen naar een arena waar doorgaans
vanuit de heup wordt geschoten en
politieke dagkoersen het discours bepalen.
Zijn innerlijke reserves legden het echter af
tegen de morele druk vanuit zijn partij.
“Ik heb toen ja gezegd, maar mijn ambitie
is het nooit geweest om in de politiek
eerste viool te spelen. Ik ken mijn zwakke
en sterke punten en weet dat ik veel meer
een bestuurder dan een politicus ben. Ik
ben van de consensus, een bruggenbouwer.
Het politiek bedrijf vraagt om een aantal
eigenschappen die ik van nature niet bezit.
Ik heb ze aangeleerd omdat het moest,
56
maar ze passen niet bij mijn karakter; zoals
hardheid. Ik kan het wel zijn, maar het is en
blijft aangeleerd.”
Tegenwoordig is hij actief als adviseur en
consultant, onder andere op het gebied van
energie. Zijn lijst aan commissariaten en
functies, zowel binnen als buiten de stad,
beslaat al gauw anderhalf A4’tje. Een korte
bloemlezing: president-commissaris van
het Energiefonds Overijssel, commissaris
bij COVRA (organisatie die over de
opslag van kernafval gaat, red.), lid van de
commissie Meijer die de aardbevingen in
Groningen onderzocht, lid van de Transitie
Autoriteit Jeugdzorg die op stapel staat.
Maar ook in de regio en de stad verschijnt
hij op diverse podia. Hij is voorzitter van
de Raden van Toezicht van Koninklijke
Kentalis in Sint Michielsgestel, de OMO
scholen in Brabant en het Elkerliek
Ziekenhuis in Helmond. Sinds kort is Pieter
ook voorzitter van de Stichting Thomas van
Villanova, die opkomt voor mensen die het
in deze samenleving wat minder hebben
getroffen.
Een buitenbeentje
Pieter komt niet uit een omgeving waar hij
de belangstelling voor politiek en openbaar
bestuur met de paplepel kreeg ingegoten.
Hij was de oudste in een gezin van vijf
kinderen uit Valkenswaard, zijn vader
verdiende de kost als sigarenmaker. “Van
jongs af aan heb ik een fascinatie voor
politiek, geschiedenis en aardrijkskunde
gehad. Als kind las ik al ontzettend veel
kranten, volgde ik het nieuws op de voet en
kocht ik boekjes over allerlei onderwerpen.
Bij ons thuis zag men wél nadrukkelijk
het nut in van leren en studeren, dus ik
voelde me daarin zeker gesteund door mijn
ouders. Maar ik was een uitzondering in
de familie, een buitenbeentje. Ook wel een
einzelgänger nu ik erop terug kijk. Maar
ik voelde me niet eenzaam, want ik kon
gelukkig goed sporten. Bij leeftijdgenoten
heb je dan toch een streepje voor.”
Helmond kwam in zijn leven toen hij
in 1974 als student planologie voor een
eindexamenopdracht in de werkstad terecht
kwam. Dat resulteerde in een baan bij de
gemeente. “Ik kwam in een problematische
stad. Het was kaalslag en economische
dynamiek ontbrak. Gelukkig werden we
toen Groeistad. Er heerste hier in die tijd
wel een mentaliteit van ‘net niet’. Daardoor
kregen projecten soms niet de kwaliteit die
ze nodig hadden om de stad naar een hoger
plan te tillen. Uit die tijd heb ik geleerd: ‘als
het geen kwaliteit heeft, doe het dan niet’.
Kwaliteit gaat boven alles.” Helmond heeft
zich nadien ruimschoots gerevancheerd,
aldus Pieter. “Een mooi voorbeeld is
Brandevoort. Daar mag je als Helmonder
trots op zijn. Dat is lef en een voorbeeld
van doorzetten en vasthouden aan kwaliteit.
Sterk vind ik ook dat Helmond langzaam
maar zeker de brug naar Eindhoven heeft
geslagen. Via Brandevoort, maar ook door
versterking van de treinverbindingen en de
Automotive Campus. Wat ik minder vind is
dat gedoe met het voetbalstadion. Doe het,
of doe het niet, maar neem een beslissing
want anders is het niet meer uit te leggen.”
juni 2014

UIT AGENDA
BINNENKORT
oktober 2014
agenda helmond
kunst
cuLtuur
evenementen
winkelen
kofFie & lunch
Restaurants
eerste klootviool
ton kas
8 oktober 20:15
theater speelhuis
HELMONDCITYOF
OPPORTUNITIES

ig green egg
trend
BIG green egg
Genieten met
de BIG Green Egg
Wie in aanraking komt
met de Big Green Egg
raakt er een beetje aan
verslaafd. De ronde
keramisch oven is vooral
in trek bij mannen. Je
kunt variëren met hout,
kool, kruiden, vlees,
groenten en fruit. Slow
cooking, een lekker
kippetje of bijzondere
aardappelen: het kan
allemaal.
tekst romy van der sande
beeld the green egg company
‘De Big Green Egg
is een verslaving’
58
juni 2014

FOOD
Joost de Vos van kookwinkel Coenen en Ben Slegers van Restaurant Op Suyt (onderdeel van Fitland XL Helmond Suytkade)
hebben het al aardig te pakken. “Van de week heb ik een kippetje klaargemaakt, gestoomd met bier. Die smáák!” Joost is gek op
de Big Green Egg (BGE). De fanaten van het bijzondere ei van keramiek worden ook wel ‘Egg-heads’ genoemd. Meestal zijn
het mannen, die een stapje verder willen dan de standaard buitenkeuken. Ze willen het beste van het beste en dat ís de BGE.
Helmond kan ook niet meer om de trend heen. Bij kookwinkel Coenen wordt de Big Green Egg verkocht en daarnaast is Op
Suyt het enige Nederlandse restaurant dat volledig met drie ‘eggs’ kookt. Coenen verkoopt van alles voor in de keuken en op
tafel. De winkel heeft in zestig jaar tijd een goede naam opgebouwd in Helmond. “Ik heb beneden bij de winkel een exemplaar
staan voor demonstratie”, vertelt Joost. “Ik woon boven de shop en ben zó enthousiast, dat ik er zelf ook nog een op ons balkon
heb staan.”
juni 2014
59

ig green egg
In het Restaurant Op Suyt staan de drie
‘eggs’ gebroederlijk naast elkaar. Nieuw
is het koken met de kleurige keramieken
oven in restaurants niet. Sterrenrestaurant
De Librije kookt er bijvoorbeeld ook mee.
Maar het is uniek dat het ‘ei’ de hele keuken
overneemt. “Toen dit plan werd gelanceerd
zeiden de koks eerst: ‘die is gek!’ ”, lacht
Ben. “Met drie Big Green Eggs een heel
restaurant van gerechten voorzien, dat
werd als onmogelijk bestempeld. We zijn
samen gaan brainstormen en kwamen uit
op de Carving Special. Een gerecht dat
volgens de methode van slow cooking
gemaakt wordt en in zo’n acht tot twintig
uur bereid wordt. Het blijkt dat zo’n 65
procent van onze gasten voor deze special
kiest waardoor het echt mogelijk is: koken
met (bijna) alleen een BGE.”
Elk weekend bakt Joost van alles op de
Big Green Egg voor bezoekers aan het
Helmondse centrum. Van Pizza’s tot
muffins, van buikspek tot een heerlijk stuk
bavette. Dat trekt genoeg bekijks. “Ik ben
begonnen met de verkoop, omdat iemand
er in onze winkel naar vroeg. De smaak
blijkt heel bijzonder. Je grilt en rookt
zelf. Eigenlijk kun je er alles op maken,
van coquilles tot tournedos. Je blijft maar
experimenteren en uitproberen. Zo kun
je ook roken op basis van kapotgeslagen
whiskyvaten. Een geweldige smaak geeft
dat! En ik maak er ook heerlijke pizza’s en
brood mee of ik kies voor het stomen.”
Nachtwerk
Ook bij Restaurant Op Suyt trekken de
eggs veel bekijks. “Mensen komen altijd
kijken en praten erover.” Er wordt live
op de eggs gekookt, maar het werk gaat
in de nacht door. Een speciaal apparaat
houdt de temperatuur van het vlees en de
omgevingstemperatuur in de gaten. Zo
halen de koks in de ochtend perfect mals
60
Wat is de Green Egg?
De Big Green Egg vindt zijn oorsprong in
Oost-Azië. Zo’n 3000 jaar geleden werd
in China een bepaald soort klei-oven
ontwikkeld. De Japanners namen het
principe van de oven over en noemden
deze ‘kamado’ (oven, vuurplaats).
Vele eeuwen later, net na de Tweede
Wereldoorlog om precies te zijn, werd de
‘kamado’ door de Amerikanen in Japan
ontdekt en mee naar huis genomen. In
een tijd dat heel Amerika zijn hamburgers
op de barbecue bereidde. In 1974 werd
de eerste BGE geïntroduceerd. Niet
vervaardigd van breekbare klei, maar
van ruimtevaartkeramiek. Dit, door
de NASA ontwikkelde materiaal, is
uiterst duurzaam en weerstaat extreme
temperaturen.
vlees uit het ei. Overigens was het in het
begin nog even zoeken naar de perfecte
bereidingstijd. “Ik werd eens om 04.30 uur
gebeld door de nachtreceptionist: er staat
hier iets te piepen en ik krijg het niet uit.
Bleek het vlees al klaar! Gelukkig kon
hij het gerecht in de warmhoudbakken
plaatsen.”
Workshop
Coenen en Op Suyt slaan de handen ineen
voor een workshop Big Green Egg bij het
restaurant. “We willen mensen laten ervaren
hoe bijzonder de smaak is en ze daarbij de
kneepjes van het vak leren. Hoe maak je een
‘rub’ of een ‘glaze’ bijvoorbeeld. Hoe zorg
je voor die typische ‘smokey’-smaak?”
De workshop is bedoeld voor iedereen die
méér uit de barbecue wil halen. “Als je
het vlees op hoog vuur legt, verbrandt de
buitenkant en blijft het van binnen rauw.
Dan denken mensen: niets voor mij, zo’n
buitenkeuken. Maar als je het goed doet,
is het heerlijk! Een keramische oven heeft
dan ook wel veel voordelen tegenover
de standaardbarbecue.” De gasten gaan
tussen 15.00 en 17.00 uur aan de slag om
een voor-, hoofd- en nagerecht voor te
bereiden op de Big Green Egg. Rond 17.00
uur gaat het gezelschap aan tafel voor een
driegangenmenu. Na afloop gaan de gasten
naar huis met een speciale meat rub en
een zak houtsnippers. “Het is gezellig én
leerzaam. Als het aanslaat willen we dit in
de zomer elk weekend doen. Ons terras is
nu geopend en we willen een Big Green
Egg buiten zetten. Wat ons betreft is het
barbecueseizoen begonnen”, lacht Ben.
De heren nemen nog even een kijkje bij
food
de Big Green Egg. “Ik heb onlangs een
plaat van zeezout erin gelegd, dat zout
trok in de vis, héérlijk!”, vertelt Joost. Aan
kookideeën geen gebrek. “We hebben laatst
gamba’s en langoustines gemaakt!”, vertelt
Ben. Naast de workshop en de Carving
Special wordt bij Op Suyt een scala aan
culinaire gerechten van de BGE geserveerd
die passen bij het seizoen.
Helmondse samenwerking
De samenwerking tussen de twee partijen is
typisch Helmonds denken ze. “Helmond is
een stad waar verschillende partijen elkaar
makkelijk opzoeken. We maken sámen de
stad. Dat valt mij hier heel erg op”, zegt Ben,
die al op heel wat plekken in de wereld heeft
gewerkt. “Ondernemers gunnen hier elkaar
iets. We plukken ook beiden de vruchten
van deze samenwerking. De cursisten
komen in aanraking met ons restaurant en
komen wellicht in de verleiding om een
Big Green Egg aan te schaffen bij Coenen.”
Joost vult aan: “Ik vind dat Helmond een
enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt,
het centrum is prachtig aan het worden. Het
is er ook heel schoon. Als ik in Eindhoven
loop, vind ik het er rommelig. In Helmond
is de ruimte voor bijzondere initiatieven,
dat vind ik heel waardevol.”
De heren blikken nog even naar buiten.
“Mooi terras”, zegt Joost. “Suytkade
is echt aan het groeien.” Ben: “Nu de
spoorwegtunnel open is, hoort Suytkade er
ook echt bij. We vinden het heel belangrijk
om ook de buurt erbij te betrekken. Zo
houden we op 29 juni aanstaande een
buurtbarbecue.” Voorlopig blijft de Big
Green Egg dus volop ‘in the picture’.
Kijk voor meer informatie over de BGE
op www.coenenhelmond.nl en over de
workshop op www.opsuyt.nl.
juni 2014

arno
COLUMN
politiek
In mijn droom kwamen in een optocht onze vroegere
stadsbestuurders voorbij. Sommigen herkende ik meteen, met
anderen had ik moeite, maar ze zullen ongetwijfeld ook een
belangrijke rol hebben gespeeld in onze stad.
Burgemeester Van Elk vrolijk lachend met een glas wijn in zijn hand.
Burgemeester Geukers tussen de gelederen van de Koninklijke
Stadsharmonie Phileutonia. Wethouder Van der Zanden op zijn
vertrouwde stalen ros. Wethouder Jonkers met aanwijsstok voor de
kaarten van Brandevoort en Dierdonk. Wethouder Tielemans zittend
in een taxi. Hoe dat beeld is ontstaan weet ik niet!
Wethouder Boetzkes een huurwoning beeldhouwend.
En het ging maar door…
De aanleiding van mijn droom zullen ongetwijfeld de
afgelopen verkiezingen zijn geweest. Op dit moment zijn
de kaarten alweer geschud, de jassen omgedraaid en
hopelijk staan de neuzen weer dezelfde kant op! Politiek
is ouder dan de mensheid volgens Frans de Waal, een
wereldberoemd primatenkenner en schrijver van het
boek ‘Chimpansee-politiek’. Onze voorouders, de
primaten, hielden zich al met politiek bezig volgens deze
wetenschapper. Niet dat een vergelijk met onze raad op
zijn plaats is maar puur elementair dan.
‘Participatiesamenleving’ is het nieuwe credo
voor de komende jaren. Het klinkt goed. En met
onze stad gaat het ook zeker goed komen! De
partijprogramma’s lezende, willen alle partijen
hetzelfde: een mooi, schitterend, cultureel sterk,
veilig, sociaal Helmond waar het geweldig toeven
is voor iedereen! Ook ik ben gaan stemmen (ik sla
nooit over) op ‘de beste’ in mijn ogen.
Ik ken hem/haar al sinds mijn lagere schooltijd en deze
persoon(lijkheid) was toen al slimmer dan ik. Niet dat ik
vroeger niet goed kon leren, maar ik kon het allemaal niet zo goed
onthouden…
De basisschool heb ik uiteindelijk verlaten toen de juf tegen mij
zei: “Arno, haal die melk eens uit je snor!” Uiteindelijk is alles toch
goed gekomen met mij, maar een plaatsje in de raad heeft er nooit
in gezeten! Ik vind het niet erg. Er moet toch ook iemand kunnen
blijven mopperen en met de nodige kritiek en cynisme naar ze
kunnen kijken!
Vindt u niet?!
Arno
Arno Oberendorff, op de eerste plaats een
aardige vent, heeft een herenkapsalon in
Helmond. Houdt erg van de geneugten des
levens en doet dat samen met Tineke van der
Zanden, twee kinderen en kleinkinderen.
juni 2014
61

syl polder
“Geluksmomenten
zijn gratis.”
62
juni 2014

interview
Acht pareltjes van columns schreef ze. Over het gezinsleven en
wat een moeder zoal meemaakt. Met oog voor wat er wringt en
schuurt, maar altijd de zonzijde zoekend. Tijd om het stokje door te
geven, “máár”, benadrukt ze, “ik ben nog niet uitgeschreven!” Een
sprankelend gesprek met een ‘praktiserend dromer’.
syl
tekst marcel lindic
foto hans boymanns
“Hoi, ik ben Syl”. Een uitgestoken hand
en een vriendelijk lachend gezicht. Bloem
in het haar. Energiek. Open. Toegankelijk.
Een vlotte prater, die veel en gemakkelijk
lacht. De zon schijnt uitbundig op
deze lentedag. We geven gehoor aan
de uitnodigende stralen en nemen de
versgezette koffie en thee mee de tuin
in. Haar tongval verraadt dat we niet
van doen hebben met een Brabantse, laat
staan een Helmondse. De wieg van Syl
Polder stond in Nieuwe Tonge, een dorpje
op Goeree-Overflakkee. Het eiland in
Zuid-Holland heeft onder de watersnood
van 1953 zwaar geleden. Syl kent de
verhalen nog van vroeger. “Opa en oma
klommen op het dak van hun huisje. In
hun armen mijn moeder, drie maanden
oud. Door de evacuatie werd het gezin
uiteengerukt. Mijn moeder ontbeerde de
zorg die ze als zuigeling nodig had en
hield er longproblemen aan over. Mijn
grootouders en ouders hadden het niet
gemakkelijk, werkten hard en leefden
geïsoleerd. In een dorp zonder bus, op
een eiland zonder bruggen. Ik ben van
een totaal andere generatie. In welvaart
grootgebracht. Ik was me als kind al
bewust van de kansen die het leven biedt.
Stelde mezelf de vraag: wat wil ik gedaan
en meegemaakt hebben als ik mijn laatste
adem uitblaas?”
Dromen achterna
Het leven op Goeree was overzichtelijk,
schetst Syl. Een eiland met akkers en
vergezichten. Dorpjes met een bakker,
een school, een kerk en een kroeg. Kleine
gemeenschappen van kerkelijken en nietkerkelijken,
die in harmonie met elkaar
samenleven. Het alomtegenwoordige
water en de wind, blazend over
uitgestrekte stranden, waar het heerlijk
uitwaaien is. Een paradijs van rust en
ruimte, waarin het misschien moeilijk
voor te stellen is dat een avontuurlijke
en nieuwsgierige jonge vrouw het er
knap benauwd kan krijgen. “Het nadeel
van kleine gemeenschappen is de sociale
controle. Het gegeven van een cultuur
waarin het niet gebruikelijk is om je
hoofd boven het maaiveld uit te steken.
Dat maakte dat ik het spanningsveld
ervoer: meegaan of weggaan? Nee, ik ben
niet ontsnapt aan Goeree. Ik voelde dat ik
mijn dromen achterna mocht.”
juni 2014
63

syl polder
interview
Onverwachte wending
De vraag die op de lippen brandt: hoe raakt
een Goereese verzeild in Helmond? “Al
vroeg wist ik dat ik juffrouw wilde worden
en zette doelgericht stappen. Ik leerde
gemakkelijk, maar zag niet in waarom ik
het vwo zou moeten halen, aangezien havo
ook voldoende was voor toelating tot de
pabo. Zo gezegd, zo gedaan. Een andere
droom was reizen, de wereld ontdekken. Ik
realiseerde me dat het zinvol was om mijn
talen te verbeteren, wilde ik mijn drang
naar buitenlandse avonturen combineren
met lesgeven. Deze droom kwam
dichterbij. Ik vertrok naar Dublin, maar
kwam na een tijdje terug omdat ik voor
mijn vertrek verliefd was geworden op een
marinier. Met hem heb ik veel gereisd en
ook in Curaçao gewoond. Een ervaring
die naar meer smaakte, maar geen vervolg
kreeg. Terug in Nederland vond ik werk
als lerares op een school in Eindhoven.
De relatie eindigde en daarna leerde ik,
op het werk, mijn man Hein kennen. Hij
woonde al in Helmond en ook hij wilde
graag veel reizen. Wat ons het summum
leek: een jaar werken, een jaar reizen. Het
leven nam een onverwachte wending. Na
negen weken backpacken door Thailand en
Maleisië kwamen we thuis en bleek ik in
verwachting te zijn. Je zou kunnen zeggen:
een streep door de rekening. Ik zeg: juist
het ouderschap is een prachtige reis.”
Europa gemaakt. De vrijheid en het geluk
die ik toen ervaren heb… Het gebrek aan
structuur en vaste patronen is misschien
niet iets waar iedereen van houdt, maar ik
vind het heerlijk. Andere mensen, andere
gerechten, andere gebruiken. En ik wil de
taal van het land spreken. Al zijn het maar
drie woorden; het is vaak al genoeg om een
frons te veranderen in een glimlach.”
Graag voor de klas
Syl staat nog altijd graag voor de klas.
Ze heeft het lesgeven een tijdje moeten
missen, toen ze als moeder terugkeerde
in het onderwijs. “Ik ben voor twee
dagen in de week aan de slag gegaan als
ambulant begeleider. Samen met de school
inventariseerde ik welke zorg de leerling
nodig heeft. Dan gaan we aan de slag met
een plan van aanpak. Als part-time job
prima passend bij het gezinsleven. Maar
ik begon het contact te missen met de
‘gewone’ leerling die een steuntje in de rug
nodig heeft. Neem het kind met faalangst
dat verlegen zit om meer zelfvertrouwen.
Daarop ben ik in 2010 gestart met mijn
eigen praktijk: ‘Kindercoach Helmond’.
Momenteel heb ik mijn handen vol, omdat
ik sinds januari weer gedeeltelijk voor de
klas sta, in groep zes van de Internationale
School Eindhoven. Hartstikke leuk. Dit is
toch het beroep waarvoor ik gekozen heb
en waar mijn hart ligt.”
optie voorlopig. In Brandevoort kunnen
de kinderen veilig en leuk opgroeien. Wij
varen wel bij die rust én…” Ze lacht. “We
kunnen ook nog elke vakantie op vakantie.
Het voordeel als je allebei in het onderwijs
zit. De drang naar meer exploratie komt
later wel. Meer reizen. Of toch een baan in
het buitenland, wie weet…”
Ik hoop mijn kinderen mee te geven dat
geluk niets kost. Geluksmomenten liggen
elke dag voor het oprapen. Als mijn zoontje
zegt ‘ik wil met je knuffelen’. Een kaartje
van een vriendin die blij is met onze
vriendschap. Een onverwachte knipoog van
mijn man. Samen dansen met mijn dochter.
Momenten die het hart verwarmen en je
doen beseffen wat het leven inhoudt: liefde
geven en ontvangen. En als ik ’s morgens
wakker word, dan ligt mijn wereld binnen
handbereik.”
Reizen is vrijheid
Lachend: “Nee, ik had nooit gedacht dat
ik hier terecht zou komen. In een leuk
huis met een nette tuin in een rustige wijk.
Ik mis wel eens de ‘Goeree-factor’. Het
strand, de schoonheid, de rust en mijn
familie. Maar ik heb geleerd dat ‘Home is,
where the heart is’. We hebben een dochter
en een zoon die zich hier thuis voelen. En
ik heb mogen ontdekken dat reizen met
het gezin nog mooier is dan alleen reizen.
Toen ze nog niet leerplichtig waren, hebben
we tweemaal een lange rondreis door
64
Geluk voor het oprapen
Ik vraag of ze wel eens kijkt naar ‘Ik
vertrek’, waarin Nederlandse gezinnen huis
en haard achterlaten om in het buitenland
een nieuw bestaan te beginnen. Ze kent het
format. “Je kunt een droom hebben, maar
hij moet wel praktisch haalbaar zijn”, zegt
Syl. “Met wat goede wil kan ik morgen
aan de slag op een van de Benedenwindse
Eilanden, maar – let wel – alleen voor
eigen rekening. Hoewel ik helemaal niet
hecht aan geld en goed, moeten we wel
alle vier kunnen eten. Uitvliegen is geen
“Als kind stelde ik mezelf
al de vraag: wat wil ik
meegemaakt hebben als ik
mijn laatste adem uitblaas?”
juni 2014

advertentie
Welk Zetje heb jij nodig?
Stop met Zeuren!
Volg de zeven Zetjes
van verlangen naar
verandering
Ga eindelijk doen wat
jij het liefste wil
€ 9,95
hardcover,
168 pagina’s
inclusief zeven Zetje
ansichtkaarten en
boekenlegger
Vanaf 21 juni 2014 in Helmond
te koop bij:
- De Roij & Boschman Boeken,
Markt 21
- Boek en Kantoor De Ganzenveer,
Oude Aa 49-51
En via de online boekhandels en
www.zetje.nl
Wil je kennismaken met de kersverse
Helmonder Michiel van Vliet?
Dan ben je van harte welkom bij de
boekpresentatie:
• op zaterdag 21 juni 2014
• tussen 14.00 en 17.00 uur
• bij 't Pakhuis, Havenweg 4a, Helmond
www.zetje.nl

de nacht van de bibliotheek
BIBLIOTHEEK
Op 20 juni, tijdens de kortste nacht van het jaar, opent
de bibliotheek in Helmond tot laat haar deuren voor een
bijzonder spektakel: De Nacht van de Bibliotheek.
Hetty de Groot, verantwoordelijk voor alle
activiteiten in de bieb, vertelt enthousiast.
tekst marije goris
nacht
“De bieb gaat die avond niet dicht, pas een
uur na middernacht sluit ze haar deuren. Vanaf
zeven uur ’s avonds zijn er tal van activiteiten,
op alle verdiepingen en op allerlei plekken.
Natuurlijk kun je er ook terecht om ‘gewoon’
een boek, muziek of een film te lenen. Ook
kun je ‘gewoon’ studeren of het internet
gebruiken, maar reken er dan wel op dat je
regelmatig afgeleid zult worden.”
Marlon Kicken
“Het is de tweede keer dat we dit als bibliotheek
organiseren. Het is zo goed bevallen, dat het
wat ons betreft een mooie traditie wordt. Er
gebeurt die avond te veel om op te noemen
voor zowel kinderen als volwassenen. Zo loopt
er iemand rond als literaire snackbar. Dat is
iemand met een ouderwetse automatiek voor
zijn buik, waar je allerlei grappige gedichten
uit kunt trekken, die hij dan ter plekke gaat
voorlezen. En wat dacht je van stand-up
comedian Marlon Kicken, die een speciale
voorstelling voor deze avond heeft gemaakt:
‘Humor uit de Peel’.”
Gedichten met oermuziek
“Wat ik ook bijzonder vind is een optreden
van de dichter Piet Snijders. Dat is een
hele speciale voorstelling, die ik al gezien
heb. Echt een aanrader. Hij wordt muzikaal
begeleid door Joop van Doorn, die de meest
prachtige geluiden tovert uit bijzondere
muziekinstrumenten. Die instrumenten heeft
hij zelf gemaakt. Kalebassen, die hij met
water gevuld heeft, ratelaars of een éénsnarig
instrument. Bij elk gedicht zoekt hij een eigen
geluid waardoor de gedichten van Piet een
extra lading krijgen. Echt, ik heb er ademloos
naar geluisterd.”
Kinderen
“Er is een workshop ‘Vakantieplezier met
e-books’. En o ja, niet te vergeten een musical
workshop zingen en dansen, geïnspireerd
op het werk van Annie M.G. Schmidt en
Fiep Westendorp, voor kinderen van zes tot
tien jaar. Vorig jaar trad Thomas Pieters op
tijdens de jubileumdag. Na afloop zeiden
verschillende mensen tegen mij: Die moet je
nog eens vragen! Dat hebben we dus gedaan.”
“Maar er is nog veel meer. Zoals een
goochelvoorstelling voor kinderen in de
basisschoolleeftijd, door de vijfvoudig
Nederlands Kampioen Goochelen Hilbert
Geerling. Er is ook een speurtocht en er zijn
diverse creatieve workshops. Natuurlijk is er
de boekenmarkt, waar afgeschreven boeken en
cd’s voor een prikkie gekocht kunnen worden.
En vergeet vooral niet naar onze Voorleesbus
te gaan kijken op het Speelhuisplein, een
cadeau voor de bibliotheek bij het 100-jarig
jubileum. Waar vanzelfsprekend voorgelezen
wordt!”
Swingende afsluiting
“Vanaf elf uur concentreert alles zich op
de benedenverdieping. De avond wordt
dan afgesloten met een DJ. Swingende en
herkenbare muziek met een hoog dansgehalte.
Vorig jaar kwamen er bijna achthonderd
mensen, dit jaar rekenen we op duizend
bezoekers!”
Voor het totale programma zie:
www.bibliotheekhelmondpeel.nl
66
juni 2014

Nacht van de
bibliotheek
Vrijdag 20 juni 19.00-01.00 uur
· Marlon Kicken: voorstelling Humor uit de Peel
· Helmondse singer-songwriter Thomas Pieters
· Piet Snijders en Joop van Doorn: Gedichten met
klanken
· Anne van de Beuken: musicalworkshop
Zing en dans mee met Annie M.G.
· Hilbert Geerling 5-voudig Nederlands kampioen
goochelen: Een kast vol goochelverhalen
· Workshop Vakantieplezier met e-books
· Moordspel voor kinderen van groep 8 en de brugklas
· Speurtocht voor kinderen van 5 t/m 8 jaar
· Boekenmarkt van afgeschreven boeken
· Haw ut Hellemonds
· Diverse bijzondere workshops
· Literaire Snackbar
· Een vrolijke & swingende afsluiting van de avond
Boeken, DVD’s en CD’s lenen tot 1 uur ’s nachts. Gratis WiFi. Bibliotheekcafé Komma open!
Bibliotheek | Watermolenwal 11 | Helmond | www.bibliotheekhelmondpeel.nl

stefan zijp
restaurant de steenoven
Je maakt hem niet snel gek. Integendeel. Feesten, catering én een vol
restaurant? Het geeft Stefan Zijp een kick. Deze nuchtere chef-kok
van Restaurant de Steenoven heeft hart voor de zaak en zorgt er elke
dag voor dat er een topprestatie wordt geleverd.
stefan
foto gerard van hal
tekst romy van der sande
Af en toe laat Stefan een kleine
glimlach zien. Dat verraadt: hij is
trots, heel trots. Maar dat zal hij niet
van de daken schreeuwen. Bescheiden,
dat is hij. Nuchter ook. Laat hem maar
hard werken in de keuken, de beste
gerechten maken, een sterk team
aansturen. “Als ik eens een keer met
vrienden uit eten ga, willen ze áltijd
weten wat ik er als kok van vind. Daar
word ik dan wel eens moe van”, lacht
hij. Even stilzitten en praten over zijn
vak, dat valt dan ook niet mee. Veel
liever is hij op de plek waar hij zich
helemaal thuis voelt: de keuken.
“Ik was altijd al bezig met eten.
Had als kleine jongen al een eigen
groentetuin met wortels, prei en
boontjes. Daar is de passie voor eten
begonnen. Nog steeds kook ik enkel
met verse producten, dat vind ik heel
belangrijk”, stelt Stefan. De keuze was
dus snel gemaakt. Op de koksschool
werd hij breed opgeleid, maar koken
sprong er meteen ver bovenuit. “Als
je voor bakker kiest, moet je zo vroeg
opstaan”, grapt hij. “Daarbij, ik was
bang dat het me zou gaan vervelen,
dat het een dagelijkse herhaling
van standaard werkzaamheden zou
worden. Koken is wat dat betreft
veel breder.” Zijn roots liggen in
Eindhoven, jarenlang woonde hij in
Nuenen en inmiddels woont hij in
Helmond. Hij begon zijn loopbaan in
een restaurant in Best, waar hij ook
stage had gelopen. Stefan reed in die
tijd elke dag heel wat kilometers. Op
een ochtend vliegt hij uit de bocht,
de weg is glad, vermoeidheid speelt
wellicht ook mee. Hij besluit: dit
moet anders en hij solliciteert bij de
Steenoven.
Rollercoaster
Al meer dan elf jaar is hij de chef-kok
van de Steenoven. Hij ís de Steenoven.
De Frans-Mediterraanse keuken past
hem als een jas. En het dynamische
karakter van het bedrijf spreekt hem
aan. “Het is een rollercoaster, net
zoals mijn leven. Als je de catering
voor het ene feest achter de rug hebt,
komt het volgende evenement er al
aan. Je bent altijd bezig, dat past
ook bij mij.” Hoewel die dynamiek
soms ook wel eens lastig is, met drie
kinderen. Stefan moet nu eenmaal
lange dagen maken en is bijvoorbeeld
met Kerstmis niet thuis. “Alles komt
altijd samen. Feesten, catering, het
restaurant. Dan heb ik een feest voor
honderd man, catering voor dertig
personen én een vol restaurant. Maar:
het geeft ook een kick. Als het extreem
68
juni 2014

estaurant
interview
“Ik ben een control
freak, dat moet je
in dit vak ook
wel zijn.”
juni 2014
69

stefan zijp
druk is, dan haal ik daar ook mijn drive
uit om dan alles goed te laten verlopen.”
Je kunt het je goed voorstellen. Hoe hij in
de keuken staat. Hij straalt rust uit en kan
bouwen op ervaring. Het komt allemaal
wel goed, zie je hem denken. “Mij krijg
je niet snel gek”, beaamt hij. “Nee, ik kan
niet zeggen dat ik ooit paniek heb gevoeld.
Natuurlijk, sommige dingen heb je niet in
de hand. Maar dan los je het op, op zo’n
manier dat de gasten er niets van merken.
En áls ik de controle even kwijtraak, laat ik
dat nooit merken.”
In zijn vrije tijd is hij vooral met zijn
kinderen bezig. Een zoon van tien jaar en
twee dochters van zes en één jaar. “Ik heb
weleens last van een schuldgevoel als ik
veel moet werken. Aan de andere kant: er
moet toch geld verdiend worden. En ik kan
ze bijvoorbeeld wel naar school brengen en
weer ophalen, dat kan ook niet elke vader
zeggen.” Het vergt vooral veel planning.
Hij moet in zijn werk flexibel zijn, de
ene week kan razend druk zijn, de andere
rustiger. Zijn vriendin werkt ook in het
restaurant, in de bediening. Samen op de
bank, dat zit er dus niet vaak in. “Ik squash
één keer per week, dat probeer ik wel aan
te houden. Het is heel belangrijk om fit te
zijn, als dat niet zo is, voel ik het meteen.”
Thuis kookt hij nooit. “Onze keuken thuis
is het domein van mijn vrouw, heerlijk. Of
ik kritisch ben? Dat is niet nodig. Ze kan
heerlijk koken en het hoeft van mij niet
altijd haute cuisine te zijn. Een bord stamp
met een bal gehakt vind ik prima.”
In elf jaar zag hij veel veranderen. Zo is
de catering steeds uitgebreider geworden.
“Dat is een hele mooie uitdaging. De
ene keer kook je voor tien man thuis, de
andere keer voor een enorm gezelschap:
een galadiner voor 380 personen in de
tent van Circus Renz. Dat zijn voor mij
wel de krenten uit de pap.” Wat hij ook
zag veranderen: de mentaliteit van koks
in spe. “Ik denk wel eens terug aan mijn
eigen stageperiode. Ik was heel ‘eager’!
Wilde graag vooruit. Anders word je ook
geen chefkok. Nu zie ik vaak een zekere
terughoudendheid. Stagiaires willen hun
uren maken, niet meer en niet minder. Ik
zie die echte passie niet altijd terug, maar
soms wel. Ik heb nu ook een stagiair, die
is heel geïnteresseerd en stelt veel vragen.
Dat maakt het voor mij ook heel leuk. Je
moet alles over hebben voor dit vak. Het is
een ‘way of life’. Je moet er feeling voor
hebben, niet alleen goed kunnen koken, ook
goed kunnen organiseren. Vooruitkijken.”
Ook de gasten zijn anders. “Ik merk dat
mensen kritischer zijn. Aan de ene kant
door deze vernieuwende economie, aan de
andere kant is er veel meer aandacht voor
koken en eten. Vroeger bestelde iedereen
een medium biefstuk, tegenwoordig
denken gasten daar bewust over na. Ze
stellen ook veel meer vragen, dat is voor
mij heel interessant.”
Warm
Als je al zo lang bij een bedrijf werkt,
vergroei je er ook een beetje mee. Hij heeft
een sterk team, dat al jarenlang samen is.
De gasten en de eigenaar kennen hem. Hij
restaurant de steenoven
weet wat werkt en wat niet. “In 2008 ben
ik heel ziek geworden”, vertelt hij. “Ik
kreeg kanker. Toen moest ik het werk wel
loslaten. Wat ik heel waardevol vond om
te merken, was dat eigenaar Paul van Thiel
en mijn collega’s me regelmatig kwamen
opzoeken. Dat was heel warm. Je voelt dan
pas hoe hecht de band hier is.” Voor een
control freak moet het lastig zijn geweest,
even helemaal weg van het toneel. “Het
kon niet anders. Het was ook wel fijn om
te zien, dat alles toch doorging. Ik weet
nog dat ik voor het eerst weer in de keuken
stond, dat was een bijzonder moment. Ik
was zo blij, om daar weer te staan. Ik kon
er een hoofdstuk mee afsluiten en weer
beginnen aan het gewone leven.” Zorgde
de ziekte ervoor dat hij nu anders in de
keuken staat? “Niet per se, maar ik probeer
er wel nog meer van te genieten. Ik liet me
al niet snel gek maken en nu al helemaal
niet meer. In alle hectiek probeer ik er
soms even bij stil te staan, hoe bijzonder
dit allemaal is. We zetten elke avond met
zijn allen een topprestatie neer, dat is heel
speciaal. Ik ben heel dankbaar dat we
elke avond dankbare en genietende gasten
mogen verwelkomen.”
Of hij dit leven tot zijn 65e levensjaar
volhoudt? “Ik weet het niet. Het is een
zwaar vak.” Hij is even stil, kijkt voor zich
uit. “Ik denk het haast niet. Het vergt veel
van je.” Wat dan? “Ja, daar denk ik wel
eens over na. Ik zou het leuk vinden om nog
eens voor mezelf te beginnen. Mijn manier
van werken zou niet heel erg afwijken van
hier. Dit bén ik.”
70
juni 2014

nicole swinkels
COLUMN
Als de lente
komt...
De lente is, wat eten betreft, mijn favoriete seizoen. In deze
periode zijn er allemaal jonge groenten en is er heerlijk fris
fruit. Zoals elk jaar kan ik niet wachten totdat de asperges uit
de grond komen. Dit jaar waren ze, vanwege het goede weer,
een week eerder dan normaal. Niet op de tweede donderdag
van april, maar op de eerste! Natuurlijk wil ik alleen Hollandse
asperges en het liefst haal ik ze direct bij de teler.
Gedurende het aspergeseizoen maak ik complete menu’s met
als ‘rode draad’ asperges. Van amuse, voorgerecht, soep,
tussengerecht tot hoofdgerecht. Aan een nagerecht met asperges
ben ik nog nooit begonnen. Waarom niet? Waarschijnlijk omdat
ik bij de combinatie asperges en zoetigheid niet zoveel gevoel
heb. Misschien moet ik er toch maar eens aan beginnen.
Wat te denken van een pittige aspergeloempia met stukjes
gamba, een saté van asperges met parmezaanse kaas, een
aspergelasagne met verse zalm en spinazie of ‘gewoon’
asperges op Brabantse wijze met een heerlijk vers (zacht)
-gekookt eitje, een fijne nieuwe aardappel en ambachtelijk
gekookte achterham. Asperges voeren van april tot eind juni de
boventoon in onze keuken.
Ook als ik besluit om eens Thais, Spaans of Indonesisch te
koken. Zelfs dan laten asperges zich moeiteloos tot een heerlijk
gerecht verwerken. Een groene Thaise curry met asperges en
gamba’s? Of met knoflook gegrilde asperges van de Big Green
Egg afgeblust met een balsamico azijn? Mmmm…
Een pizza met asperges? Die ga ik snel eens proberen, maar
dan op de wijze van een Tarte Flambée. Ook wel een Elzasser
pizza genoemd. Een dunne bodem van brooddeeg met daarop
zure room als basis. Lijkt me prima met asperges, uien en ham.
En als het aspergeseizoen voorbij is? Dan komt er geen (witte)
asperge meer bij mij in de keuken. Dan geniet ik van de andere
seizoensproducten die dan inmiddels van Hollandse ‘koude’
grond volop verkrijgbaar zijn. Zoals andijvie, kropsla en lekker
zoete Hollandse aardbeien… en dan is het zomer!
Smakelijk!
Nicole Swinkels-Meulendijks
juni 2014
71

peter de bruin
rabobank
“We hebben nog
nooit zo lang op
dezelfde plek
gewoond.”
72
juni 2014

Zijn ouders bleven nooit lang op dezelfde plek en als kind woonde
Peter de Bruin (48) in verre oorden. Ook toen hij het zelf voor het
zeggen kreeg, verhuisde hij regelmatig. Dat hij met zijn gezin al
acht jaar in Helmond woont, is een nieuw record.
interview
PETER
We spreken Peter de Bruin in zijn
nieuwe kantoor met uitzicht over
de Traverse en de kasteeltuin. Op
1 april jl. werd hij benoemd als
directievoorzitter van Rabobank
Helmond. “Mijn ouders zijn allebei
geboren en getogen in Rotterdam,
zelf heb ik daar maar kort gewoond.
Toen ik één jaar oud was, verhuisden
we naar Ridderkerk en op mijn derde
kreeg mijn vader de mogelijkheid om,
voor het accountantskantoor waar hij
werkte, naar de Nederlandse Antillen te
gaan. We verhuisden daar ook nog een
keer naar een ander eiland. Ik was acht
toen we terug naar Nederland kwamen,
omdat mijn vader hier zijn studie voor
registeraccountant moest afronden. Het
was een grote overgang, van een groot
huis in een warm klimaat terug naar ons
oude flatje in Ridderkerk. En na het
vrije leven op de Antillen was het erg
wennen aan de regelmaat en structuur
in Nederland.”
Flierefluiter
“Omdat ik een leerachterstand had
opgelopen moest ik een jaar lang naar het
‘dommeklasje’. Toen ik in de brugklas
zat, verhuisden we naar Hellevoetsluis
en later nog naar Rockanje. Op mijn
zeventiende scheidden mijn ouders
en kwam er een einde aan mijn
onbezorgde jeugd. Dat maakte dat ik
zelf iets moest ondernemen. Ik ben
altijd al vrij onafhankelijk geweest
en had baantjes, terwijl dat van mijn
ouders niet hoefde. Van leren hield ik
niet. Ik startte op het atheneum, maar
ging al gauw naar de havo, omdat ik
een beetje een flierefluiter was. Meisjes
en voetbal vond ik belangrijker. Toen ik
naar de heao ging, had ik een moeilijk
jaar waarin ik met veel extra inspanning
mijn achterstand wist weg te werken.
Na mijn studie ging ik met Marianne
samenwonen in Hellevoetsluis en later
zijn we getrouwd.”
Gepokt en gemazeld
De geboren Rotterdammer is gepokt
en gemazeld binnen de Rabobank
organisatie, die hij trouw bleef sinds
hij er in 1988 als trainee binnen kwam.
Hij maakte carrière als accountmanager
Bedrijven bij lokale banken en vanaf
tekst franka maraczi
foto’s gerard van hal
juni 2014
73

peter de bruin
1992 bij Rabobank International, waar hij
in 2000 zijn eerste managementfunctie
aanvaardde. Peter: “In 2005 werd ik
veertig. Dan ga je nadenken over wat je
nu eigenlijk wilt. Ik vond dat mijn werk
te technisch was geworden en voelde geen
connectie met wat er in de maatschappij
gebeurde. Ik kwam nooit meer rechtstreeks
met ondernemers in contact, terwijl daar
nou juist mijn hart ligt. Ik zag twee keuzes;
naar het buitenland of een directiefunctie
bij een lokale Rabobank. Aan een functie in
het buitenland zou ik me voor tien tot twaalf
jaar moeten verbinden. Niet handig met het
oog op de kinderen. Een lokale bank paste
op dat moment beter. Ik werd benoemd tot
Directeur Bedrijven in Eindhoven en in
2006 kochten we ons huis in Brandevoort.”
Thuis in Helmond
Dat het gezin De Bruin (Peter, echtgenote
Marianne, Rosalie van zestien en de
tweeling Marc en Elise van veertien) nu
alweer acht jaar in Brandevoort woont, mag
een unicum heten. Peter, geamuseerd: “Ik
woon voor het eerst dichter bij mijn werk
dan mijn vrouw en we hebben samen nog
nooit zo lang op dezelfde plek gewoond. We
voelen ons hier prima thuis en de kinderen
hebben zelfs een Brabantse tongval. Ze
zitten in Helmond op dansen, hockey en
voetbal. Rosalie en Marc studeren aan het
Carolus Borromeus College. Elise zit op het
Pleincollege in Nuenen.” Het ziet ernaar uit
dat de kinderen ook de rest van hun jeugd in
Helmond gaan doorbrengen, want van een
directievoorzitter bij een lokale Rabobank
wordt een verbintenis van minimaal vijf,
zes jaar verwacht.
Volwaardig
“We wonen aan de buitenkant van Helmond
en zitten toch overal dichtbij. Ik houd van
de dynamiek van de stad en de rust van het
wonen in Brandevoort. Het Calimero-effect
dat Helmond ten opzichte van Eindhoven
had, is steeds kleiner geworden en Helmond
ontwikkelt zich rapper dan andere steden.
Wat ik mooi vind aan Helmond is dat
deze stad vroeger moeite had om zichzelf
te positioneren en nu, ondanks de crisis,
zulke stappen vooruit maakt. Met mooie
woonwijken, de ontwikkeling van het
centrum en onder andere De Cacaofabriek
is het intussen zeker een volwaardige
stad. Ik zou de Helmonders dan ook
willen toewensen dat ze wat meer met de
borst vooruit lopen. Dat Helmond blijft
investeren in de speerpunten Automotive
en Food zal het zelfbewustzijn zeker nog
vergroten.”
Werken, lachen en ontspannen
Peter is er de persoon niet naar om ergens
in vastgeroest te raken. Hij houdt van
dynamiek, van plezier maken en kijkt met
een nieuwsgierige open blik naar de wereld
om zich heen. “Ik ben een harde werker,
serieus in wat ik doe, maar er moet ook
ontspanning zijn. Je moet altijd relativiteit
zien in wat je doet en mijn stelregel is dat
in iedere vergadering minimaal twee keer
hard gelachen moet worden. Ik ben meer
een allrounder dan een specialist en ben
interview
graag actief bezig. Ik houd van reizen en
sporten. Ik doe aan voetbal, tennis, golf,
wintersport, hardlopen en fietsen. Ook
zou ik wel weer eens een studie willen
oppakken om mezelf op een andere manier
weer te verrijken. Geschiedenis heeft
bijvoorbeeld mijn interesse. Of een cursus
tuinieren, want daar heb ik plezier in en
ik doe dingen graag zo goed mogelijk.
Mijn zoon en ik zijn redelijk gek van
voetbal en gaan een paar keer per jaar
naar het Feyenoord-stadion. We zijn ook
al eens voor een wedstrijd naar Barcelona
afgereisd. Als gezin vinden we het leuk
om uit eten te gaan en houden we van
stedentrips. Deze zomervakantie trekken
we langs de westkust van de Verenigde
Staten, maar niet in een camper, want in
een gezin met pubers heeft ieder wel zijn
eigen ruimte nodig. De dames houden van
winkelen en zo heeft iedereen ook nog zijn
eigen bezigheden. Ik houd van verandering.
Als de kinderen uitgevlogen zijn, willen
mijn vrouw en ik nog wel een keer naar het
buitenland verhuizen. Ik ga vrij makkelijk
naar een nieuwe plek. Je neemt weliswaar
afscheid van mensen, maar je houdt er
altijd ook weer vriendschappen aan over. Je
wordt er alleen maar rijker van.”
twitter: @peterdbruin
Peter is ook te vinden op Linkedin
74
juni 2014

Het verhaal van Gerrie, Esther en Natascha. Gerrie van der Burgt heeft
uitgezaaide dikkedarmkanker. Zijn arts Esther Jacobs maakt bespreekbaar wat hij kan verwachten. Ze
adviseert therapievormen die Gerrie toch in staat stellen zoveel mogelijk te genieten van zijn leven.
Verpleegkundig specialist Natascha Schrama praat met Gerrie over de impact van zijn ziekte en haalt
alles uit de kast om het hem comfortabel te maken. Gerrie voelt zich gesteund.
www.elkerliek.nl

ikram azarfane
Met haar stralende glimlach staat Ikram Azarfane op me te
wachten bij de deur van het LEVgroep-gebouw. Je vergeet
op slag het wat saaie, ongezellige kamertje waar we gaan
zitten, als ze begint te vertellen. Twintig jaar en vol wijze
en positieve uitspraken.
tekst marije goris
foto hans boymanns
IKRAMZe werd
in 1993 geboren in
Helmond, als jongste in een gezin
met negen kinderen. Haar vader
overleed op 54-jarige leeftijd
plotseling toen ze zeven jaar was
aan een hartstilstand. Ze was zijn
oogappeltje en al herinnert ze zich
niet veel concrete dingen, ze weet
nog wel het bijzondere gevoel dat
het haar gaf als ze samen met haar
vader dingen deed. ’s Avonds voor
ze gaat slapen, denkt ze vaak aan
hem. Haar beide ouders komen uit
Marokko, haar vader was een van de
eerste ‘gastarbeiders’, zo noemden
we hen toen nog. Haar moeder
kwam later, maar ook alweer dertig
jaar geleden. Een van haar oudere
broers heeft als vanzelfsprekend de
vaderrol op zich genomen.
Intussen zijn er elf kleinkinderen!
Ikram is dol op haar kleine neefjes
en nichtjes.
Er zijn voor anderen
Na het MBO studeert Ikram nu
in Den Bosch Social Studies. Ze
zit in het tweede jaar. “Ik doe de
verkorte opleiding, dat betekent
dat ik twee jaar in één jaar doe.
Ja, ik ben nogal gedreven. Ik
wil altijd overal het maximale
uit halen.” Weer die royale lach.
“Ik wil graag onafhankelijk zijn.
Naast mijn studie werk ik bij de
Zorgboog. Als helpende ben ik
een soort van steun en toeverlaat
voor de ouderen. Niet alleen met
praktische hulp in het huishouden.
Ik leer daar heel veel van. Ik houd
er zelf van om open naar mensen
toe te gaan en geen oordelen te
hebben. Maar ik word wel soms
afgekeurd op mijn Marokkaanse
uiterlijk. Zeker bij mensen die
laten merken dat ze me niet in hun
huis willen, ga ik vriendelijk het
gesprek aan. Ik wacht niet af, maar
begin zelf met vriendelijk te zijn,
met een glimlach, daar reageren
mensen meestal positief op. Terwijl
ik toch niet echt het gevoel heb
dat ik me moet verdedigen of
bewijzen. Ik ben Helmondse en ook
Marokkaanse. Met de meeste van
mijn cliënten krijg ik gemakkelijk
een band. Ze zijn zo vaak eenzaam
en willen graag vertellen. Het
maakt niet uit, elke ingang is goed.
Over de poppen die op een kastje
zitten, over de oorlog of wat dan
ook. Soms zeg ik: ‘Ik ga nu even
stofzuigen, maar ik ben zo weer
terug hoor, dan drinken we samen
koffie’. Een enkele keer kom ik
zelfs niet aan stofzuigen toe.”
“Vanaf mijn vijftiende doe ik al
vrijwilligerswerk. Ik wil er graag
zijn voor anderen. De studie
in maatschappelijk werk is een
logisch gevolg. Ook daar leer ik
veel. Er gewoon zijn en luisteren
is vaak al heel veel en soms ook
echt genoeg. Maar als iemand echt
in de problemen zit, bijvoorbeeld
als iemand zegt dat hij bang is, dan
durf ik nu door te vragen waar die
76
juni 2014

INTERVIEW
“Ik heb zelf zoveel
mogelijkheden gekregen,
dat gun ik anderen ook.”
juni 2014
77

ikram azarfane
interview
angst vandaan komt. Een arm om iemand
heen slaan is in zo’n geval niet genoeg
om hem te helpen verder te komen met
zijn probleem. In de omgang met mijn
oudere broer, die aan schizofrenie lijdt,
heb ik geleerd dat je mensen als mens moet
benaderen en niet als zieke, blanke, zwarte,
bruine of gele.”
“Mensen als mens
benaderen, daar gaat
het om.”
niet makkelijk vallen, ze is in Brouwhuis
opgegroeid, ze hebben er veel goede
contacten. Maar het is ook fijn, want dan
wonen ze dichter bij de meeste broers en
zussen. Dan kan haar moeder te voet naar
haar kinderen en kleinkinderen. En kan ze
ook haar eigen boodschappen blijven doen
en zelf naar de dokter.
HéHeistraat-markt
Ze is een van de drijvende krachten achter
een jaarlijkse markt, HéHeistraat, die
deze zomer op zondag 22 juni plaatsvindt.
Dat doet ze met een groep vrijwilligers
en de winkeliersvereniging. “Iedereen is
welkom”, zegt ze. “Het wordt een mooie
dag met overal kraampjes. De winkeliers
zetten een kraam pal voor hun eigen deur
en verder melden zich mensen aan uit het
hele land, die hun spullen willen verkopen,
van kleding tot schoenen en schilderijen.
Er is voor ieder wat wils, muziek, dans,
theekransjes en allerlei hapjes. De bedoeling
is om mensen met elkaar te verbinden, de
kleuren van al die verschillende culturen te
laten zien.”
Ikram heeft een inspirerende manier
van vertellen. Ze lacht soms breeduit,
verontschuldigt zich voor haar
enthousiasme: “Ik wil zoveel bereiken, ik
ben jong, ik kan genieten van alles wat
ik doe. Ja, het gevolg is inderdaad dat ik
gemakkelijk te veel hooi op mijn vork
neem. Dan stoot ik mijn hoofd opeens tegen
een harde muur. Mijn moeder zegt dan:
‘Rustig aan, Ikram. Nu even rust’. Maar het
komt omdat ik zo van uitdagingen houd,
ik wil zó veel leren! En het past bij mij:
ergens helemaal voor durven gaan. Voor
mijn familie, mijn vrienden, mijn werk en
in de toekomst voor een man en kinderen.”
Even een verlegen lachje.
De basis
Als haar moeder ter sprake komt zegt ze:
“Mijn moeder is mijn basis. Ik woon thuis,
we praten veel met elkaar. Ze stimuleert me
aan alle kanten. Soms is ze wel bezorgd.
Maar elke dag als ik thuis kom vraagt ze:
Hoe is het gegaan, hoe heb je gereageerd?
Al reflecterend praat ik de dag van me af.
De gesprekken met mijn moeder brengen
ontspanning. Ik vind het niet gemakkelijk
om me te ontspannen, maar ik schrijf graag
verhalen en gedichten. Dat is een prima
uitlaatklep. Rust vind ik ook zeker in mijn
geloof, dat is tegelijk een bron van kracht
voor mij. De Islam stimuleert mij om te
doen waar ik goed in ben en om goed te
zijn voor mijn medemensen.”
Helmond, stad van verschillen
Ikram ervaart Helmond als heel gevarieerd.
Zo vindt ze Brouwhuis wat teruggetrokken
in zichzelf, onbekend is onbemind. De
binnenstad is opener, zegt ze. Daar ziet ze
makkelijker nieuwe initiatieven ontstaan,
zoals Marokkaanse, Turkse, Poolse en
Nederlandse moeders die met elkaar
gaan koken. “Er gebeuren veel mooie
dingen, echt waar. Het is jammer als die
niet genoeg gezien worden.” Voor Ikram
en haar moeder staat er in de toekomst
hoogstwaarschijnlijk een verhuizing naar
de binnenstad te wachten. Dat zal haar
Toekomstplannen
“Na de afronding van mijn studie wil
ik een tijdje als vrijwilliger naar een
ontwikkelingsland. Liefst werken met
kindmoeders en hun kinderen. Om
ze betere voorlichting te geven, over
voorbehoedsmiddelen bijvoorbeeld en
ervoor te zorgen dat de kinderen onderwijs
krijgen. Maar eerst ga ik volgend jaar
waarschijnlijk stage lopen bij het Bijzonder
Jeugdwerk. Bij jongeren die om allerlei
redenen niet thuis kunnen wonen. Om
hen te helpen terug te gaan en een mooi
leven op te bouwen. Ik heb zelf zoveel
mogelijkheden gekregen. Daar ben ik zo
ontzettend dankbaar voor. Dat zou ik ook
gunnen. Klinkt dat erg zweverig?”
Dan zegt ze plotseling iets wat me verrast:
“Ik wil straks mijn motorrijbewijs halen!
Niet alleen omdat het cool is, het sluit aan
bij mij als persoon. Pittig en recht door
zee. Met durf, al is de bestemming soms
onbekend.” Het is niet moeilijk om het je
voor te stellen: een zware motor, Ikram
in een stoer pak, de lange zwarte krullen
wapperend in de wind.
78
juni 2014

marie-claire
Column
isis
Of ik lid wilde worden van een ‘vrouwenclubje’…
Deze vraag werd mij elf jaar geleden gesteld. Een
vrouwenclubje, wat zou ik daar nu te zoeken hebben?
Het was dan wel een vrouwenondernemersclub, maar nog
steeds voelde ik mij niet getriggerd om lid te worden.
Zeker zo’n soort van ‘vrouwenklaagclub’, over hoe zwaar
wij het hebben in vergelijking met ‘die mannen’, die alleen
maar hun werk hebben. En ‘wij vrouwen’ moeten naast
ons eigen bedrijf ook nog eens het huishouden runnen, de
kinderen perfect opvoeden, een aantrekkelijke partner voor
onze ‘mannen’ zijn (om niet het risico te lopen ingeruild
te worden voor een jonger exemplaar) en we willen ook
nog tijd voor vriendinnen en onszelf inruimen om leuke
dingen te doen. Zo’n club om samen, onder het genot van
een lekker glaasje droge witte wijn te zeuren over glazen
plafonds en old boys networks …
Hoe mis kun je het hebben!
Intussen ben ik al voor het elfde jaar lid van ISIS en moet
ik toch toegeven dat een vrouwenondernemersnetwerk
écht wel wat anders is dan een vrouwenklaagclub.
Hoe verfrissend is het om met gelijkgestemden
ervaringen uit te wisselen, bedrijven te
bezoeken en daarbij achter de schermen
te mogen kijken? Na zo’n ISIS-avond ga ik
enthousiast en vol ideeën weer naar huis toe.
Laatst hadden we een uitstapje naar het hoofdkantoor
van Rabobank Nederland in Utrecht. Gerlinde Silvis
(directeur HR) vertelde ons over haar carrière binnen
de Rabowereld, met alle ups and downs. Wat een
inspirerende vrouw. En dan heb ik het nog niet eens
over de ISIS-stand op de BBHP beurs (Bedrijven
voor Bedrijven Helmond/Peelland), waar wij
als ISIS-leden in een cluster bij elkaar stonden
ingedeeld. Prima toch, zelf goede zaken kunnen
doen en tevens klanten naar elkaar kunnen
doorsturen…
Nu heb ik zelf, als ondernemende vrouw, al helemaal
niets te klagen, want ik heb het geluk met de juiste man
getrouwd te zijn. Naast dat wij samen de winkel runnen,
kan ik niet anders concluderen dan dat mijn partner
toch wel het leeuwendeel van de huishoudelijke en
opvoedkundige taken op zich neemt. Joost, bedankt
en vooral zo doorgaan!
Marie-Claire
juni 2014
79

chris verschoor
“Ik had nog nooit
van Helmond
gehoord!”
80
juni 2014

INTErview
In de eerste klas van de basisschool schreef Chris Verschoor een
opstel over wat hij wilde worden: voetballer, zeekapitein en schrijver.
Voetballer werd hij niet en pas later werd hij schrijver. Hij voer wel
over de wereldzeeën en verruilde Nederland voor de VS. Nu is hij na
53 jaar weer terug in het land van zijn jeugd.
chris
Op een avond in een zaaltje in Deventer
zat de vijftienjarige Chris geboeid te
luisteren naar een kapitein die vertelde
over de koopvaardij. “Dat wil ik; varen
en avonturen beleven”, dacht hij. Het
lukte hem om bij deze kapitein aan te
monsteren en binnen twee weken zat hij
op het schip! “Dat kon toen, omdat je niet
meer leerplichtig was na je vijftiende”,
zegt Chris. Hij voer op de wilde vaart en
op de kustvaart. Het bracht hem over de
hele wereld, van Polen naar Cuba, van
Japan naar Italië en Marokko. Hij vond het
prachtig. Na een jaar was hij weer thuis.
Maar niet voor lang. Zijn moeder besloot
te emigreren naar Amerika. In 1961, net
na zijn zeventiende verjaardag, vertrok
Chris met zijn moeder en zijn broertje en
zusje. “We woonden in Georgia en mijn
moeder stuurde me naar een universiteit in
Tennessee om medicijnen te gaan studeren.
Daar leerde ik Alicia kennen, de vrouw
met wie ik bijna vijftig jaar getrouwd ben.
Toen ze de verpleegkunde opleiding had
afgerond, wilde ze terug naar Californië.
Deze verliefde jongen reisde haar al gauw
achterna!”
”Dat was in 1963. Er was overal volop werk
voor mij. Omdat de huren in vergelijking
met de lonen heel laag waren, kon ik een
appartement huren in Santa Monica aan
juni 2014
de Pacific Palisades. Prachtig en op maar
15 meter van het strand! Dat is nu allang
niet meer mogelijk. Alleen de rijkste
mensen kunnen zich daar nog een huis
veroorloven. We trouwden snel en kregen
drie zonen. Een van hen overleed nog maar
kort geleden op 44-jarige leeftijd. Ja, dat is
heel verdrietig.“
Geen sleur alsjeblieft
Chris is een man met veel talenten. Hij
is geïnteresseerd in bijna alles en bleef
zijn hele leven studeren. Hij studeerde
economie, taalkunde, psychologie en
Latijns-Amerikaans. Daarnaast houdt
hij zich de laatste jaren intensief bezig
met artificiële robot-intelligentie
en neurobiologie. “Dat laatste op
amateurniveau,” zegt hij bescheiden.
Ook in zijn werk bleef het niet bij een
enkel vak. Behalve dat hij leraar was
en les gaf in taalkunde, social studies
en aardrijkskunde was hij een tijd lang
taxateur in Zuid-Californië. Hij taxeerde
vooral grote, commerciële gebouwen,
zoals hotels en fabrieken. Ook zat hij als
effectenhandelaar in de aandelenhandel.
Dat doet hij nu nog steeds. Hij werd tevens
schrijver: hij schreef twee filmscripts en
veel gedichten. Mensen vroegen hem wel
eens: ‘Je verandert zo vaak, kun je je draai
tekst marije goris
foto gerard van hal
81

chris verschoor
interview
niet vinden?’ Maar dat was het niet. Zo
gauw iets een sleur werd, vond Chris er
niets meer aan.
Terug in Nederland
Nu is hij, na meer dan een halve eeuw, terug
in het land dat hem niet los liet, samen met
Alicia, die (nog) geen Nederlands spreekt.
Ze zit bij ons gesprek, waardoor we soms
Engels en soms Nederlands praten. Na
een half uur gaat ze weg, naar haar eerste
officiële Tai Chi-les, te voet. Alles is nieuw
voor haar, ook het feit dat ze gaat lopen. In
Amerika deden ze echt álles met de auto.
Ze vindt de overgang wel groot. Ze begrijpt
dat haar man een ‘kick-in-the-ass’ (citaat
Paul Newman, red.) nodig had en ze volgde
hem; ze wil dit nieuwe avontuur graag
een kans geven. Maar ze mist wel haar
vriendinnen en haar werk op de IC-afdeling
van het ziekenhuis.
Sinds enkele weken wonen ze in een rustige
straat in de Oranjebuurt. Het huis oogt
binnen wat kaal. Er staan een paar meubels,
die de vorige eigenaar nog even heeft laten
staan. Over een paar dagen arriveren hun
eigen spullen met de boot uit Amerika.
Maar de marmeren vloer is fraai en de serre
heerlijk zonnig. Straks zal hier Alicia’s
vleugel staan. Dan kan ze weer pianospelen
en zullen ze op hun eigen bank voor de
open haard kunnen zitten.
Helmond of all places
Ik vraag Chris waarom hij naar Nederland
terug wilde. “Op deze vraag zijn
verschillende antwoorden mogelijk,” zegt
hij na enige aarzeling. “Misschien omdat ik
me altijd meer Nederlander dan Amerikaan
ben blijven voelen, maar eigenlijk heb ik
geen flauw idee. Ik kan hier eigenlijk geen
goed antwoord op geven. Je kunt er wel
allerlei psychologische ideeën op los laten,
maar in wezen weet ik het echt niet. Zoals
ik het zie, hebben we in het algemeen altijd
wel een antwoord, maar eigenlijk zuigen
we onze redenen uit onze duim. We passen
onze reden aan de beslissing aan en niet
andersom.”
82
“Weet je, de Amerikanen zijn over het
algemeen vrij behoudend. Het zijn leuke
mensen hoor, ze zijn altijd behulpzaam
en ik kon het goed met hen vinden. Maar
je praat niet snel met anderen over wat je
echt bezig houdt als je van tevoren weet
dat ze vasthouden aan hun eigen mening.
Dat ze moeilijk openstaan voor een andere
opvatting heeft te maken met dat grote
continent waar weinig invloed van buitenaf
is. Het merendeel van de mensen heeft zelfs
geen paspoort.”
“We zijn op
herontdekkingstocht naar pure
smaken, hier in Nederland.”
“Maar goed, we woonden al 30 jaar in
Californië, in hetzelfde huis, ten noorden
van San Diego. Altijd blauwe lucht, altijd
zon, altijd hetzelfde. Het was tijd om weer
iets nieuws te gaan ondernemen. Een major
verandering was nodig. ‘Wat gaan we doen
met de volgende fase van ons leven?’,
zeiden we tegen elkaar. Los Angeles had
de voorkeur, maar die stad is erg duur, met
name de wijken waarin we wilden wonen.
We zijn gaan reizen en gaan zoeken, eerst in
Amerika, in steden die ik interessant vond
en daarna, via internet, in Nederland. Ik
zocht een mooi huis, dichtbij het centrum
van een stad, zodat we alles konden lopen
of fietsen. En het moest een ‘worldclasscity’
zijn!”
En of all places ben je in Helmond terecht
gekomen, zeg ik een beetje ongelovig. “Ja”,
lacht Chris, “Ik had nog nooit van Helmond
gehoord. Oké, die worldclass-city hebben
we op moeten geven, vanwege de te hoge
prijzen. Maar Helmond is leuk, we zitten
hier goed. Het is ‘the next best thing’.”
HEROntdekkingstocht
“Het eten in Nederland is zoveel
smakelijker. Als je hier bij de bakker
komt dan ruikt en smaakt het heerlijk. En
de kaas smaakt naar kaas! We zijn op een
herontdekkingstocht van de smaak. Ook
het weer was een reden om naar Nederland
te komen. Hier heb je echte seizoenen.
En we willen de architectuur in de steden
gaan bekijken. Daar houden we van. En ik
vind de Nederlandse mensen leuker. Och,
voor dat worldclass-idee, gaan we soms
naar Amsterdam. Daar regel ik ook mijn
bankzaken.”
We praten nog wat over Nederlandse
gewoonten terwijl we in de achtertuin
staan en kijken naar de grote oude bomen.
Bij het weggaan zegt Chris: “O ja, ik heb
besloten om nog iets te gaan ondernemen.
In Amerika leren ze je dat Shakespeare
de beste schrijver aller tijden is, dat het
Engels niet te evenaren is. Dat vind ik
onzin, onze moedertaal is een mooie taal.
Omdat ik rechten een interessante studie
vind en wettelijke taal mooi, ga ik me in
die richting verdiepen.” De nieuwe fase is
aangebroken.
(Met dank aan Bas Teeuwen
van Adriaan van den Heuvel
makelaars en adviseurs.)
juni 2014

helmond fris campagne
‘Vroeger’ mocht je op je zestiende verjaardag je eerste alcoholische
drankje drinken. Nou ja, vroeger, vorig jaar. Maar de regels zijn
aangepast. Alcohol drinken mag pas vanaf achttien jaar. Om
daar aandacht aan te besteden, komt Helmond met de campagne:
Helmond Fris. Een beetje door en voor jongeren.
jongeren
HeLMONd
FRIS
tekst romy van der sande
beeld gemeente helmond
“Jongeren zijn zo onvoorspelbaar”,
lacht Dre Bemelmans, communicatiemedewerker
bij gemeente Helmond.
“We hadden een heel confronterend
campagnebeeld: Amy Winehouse. Ik
dacht: dat wordt ‘m!, maar de jeugd
koos heel duidelijk voor de slogan die
we nu hebben.”
De landelijke campagne NIX18, richt
zich vooral op de ouders. De campagne
waar Helmond mee komt, kiest ervoor
om de boodschap over te brengen aan de
jeugd. Bemelmans: “We geven onszelf
een jaar de tijd, om jongeren duidelijk te
maken dat alcohol drinken is toegestaan
vanaf 18 jaar. Deze periode is met name
lastig, omdat jongeren die eerst wel
mochten drinken, dat nu ineens niet
meer mogen. Dat probleem is straks
uit de wereld, dan zijn de regels voor
iedereen heel duidelijk. Je rookt en
drinkt niet voor je achttiende.”
Het is een boodschap die best lastig
over te brengen is, want alcohol is toch
gezellig? Dat roken schadelijk is, is
inmiddels wel bekend. Hoewel het niet
eens zo heel lang geleden normaal was
om bijvoorbeeld in de trein te roken.
En er was een tijd dat de docent zo nu
en dan een trekje van zijn sigaar nam,
terwijl hij les aan het geven was. “Een
mentaliteitsverandering heeft meestal
veel tijd nodig”, beaamt Bemelmans.
“De hersenen van jongeren zijn pas
uitontwikkeld als ze de twintig al een
paar jaar zijn gepasseerd. Alcohol heeft
invloed op de hersenen. Vandaar dat
de leeftijd waarop alcohol toegestaan
is nu opgehoogd is. De hersenen zijn
op zestienjarige leeftijd nog volop in
ontwikkeling en beschadiging moet
voorkomen worden.”
Helmond Fris laat zien dat gezelligheid
echt niet gepaard hoeft te gaan met een
84
juni 2014

HELMOND
Ondertussen, aan de andere
kant van het Kanaal ...
juni 2014
85

helmond fris campagne
jongeren
biertje of wijntje in de hand. Het ‘frisse’
campagneteam dat bestaat uit jongeren,
is aanwezig op hippe evenementen. Het
flesje water dat uitgedeeld wordt, laat
zien dat fris ook prima kan op zo’n event.
“Het team was bijvoorbeeld aanwezig
bij de carnavalsoptocht en bij de kermis,
en in de zomer ook bij tal van events
zoals de Kasteeltuinconcerten.” Er wordt
bewust gekozen voor persoonlijk contact.
“Natuurlijk communiceren veel jongeren
tegenwoordig via social media, maar
persoonlijk contact werkt nog altijd het
beste. Het team dat bestaat uit jongeren kan
door persoonlijk contact de boodschap goed
uitleggen en hopelijk blijft die boodschap
dan ook goed hangen.”
Schadelijke
effecten van alcohol
Als je op jonge leeftijd aan
alcohol begint, is de kans op
een alcoholverslaving relatief
groot. Ook lopen jongeren eerder
een alcoholvergiftiging op dan
volwassenen. Daarnaast speelt
drank een rol bij agressie, geweld en
ongelukken in het verkeer. School en
alcohol gaan ook niet goed samen:
er is een duidelijk verband tussen
schoolverzuim en alcoholgebruik.
Geen gemeentepils
Zo’n campagne, hoe maak je die? Samen
met anderen, legt Bemelmans uit. “We
hebben zowel de horeca als de jongeren
betrokken bij het proces. Zij weten als geen
ander wat werkt. Wij kunnen wel bedenken
wat bij deze doelgroep past, maar het gaat
erom dat de boodschap echt bij jongeren
overkomt.” Daarom zijn de jongeren
van het initiatief Helmond Jong2Gether
uitgedaagd om hun mening te vormen over
twee campagnebeelden. Dit is een netwerk
van jongeren in de leeftijdscategorie
dertien tot en met vierentwintig jaar.
De jongeren adviseren de gemeente en
maatschappelijke organisaties gevraagd
en ongevraagd over lokale gemeentelijke
(beleids-)zaken. “We hadden een slogan
met de term ‘gemeentepils’, maar die term
blijkt helemaal niet bekend bij de jeugd.
Dáárom is het zo goed om te sparren over
zo’n campagne.”
Inmiddels is het campagnemateriaal
verspreid door heel Helmond. “Zo hebben
horecagelegenheden, cafetaria’s en
sportkantines onze bierviltjes en posters
ontvangen. We merken dat er ook echt
behoefte aan is. Dit soort gelegenheden
moet er op letten dat jongeren onder de
achttien niet drinken, ze zijn op zoek
naar materiaal om die boodschap over
te brengen. Wat positief is, is dat de
Helmondse horeca er in groten getale
voor kiest om de leeftijdsgrens om binnen
te komen op achttien jaar te zetten.
Daardoor wordt het handhaven daar ook
gemakkelijker. Maar je kunt je voorstellen
dat het bij een kantine of cafetaria soms
lastig is. Uiteindelijk hopen we dat het na
dit jaar voor iedereen heel duidelijk is dat
roken en drinken onder de achttien jaar
niet toegestaan is. Maar dat vooral ook alle
jongeren begrijpen, waarom het beter is om
te kiezen voor fris.”
Boete
Voor het drinken van een
alcoholhoudende drank in het openbaar
krijgen jongeren van zestien tot
achttien jaar een boete van negentig
euro. Jongeren onder de zestien jaar
krijgen een boete van € 45. Voor
het schenken van alcoholhoudende
drank aan een minderjarige riskeert
een café een boete van € 1.360. Bij
herhaling wordt de boete verhoogd.
De burgemeester kan zelfs besluiten
de vergunning in te trekken en de
horecagelegenheid voor onbepaalde
tijd te sluiten. Horecagelegenheden zijn
wettelijk verplicht om twee stickers
bij de toegang te plakken met daarop
de teksten ‘18 jaar verkopen wij geen
alcohol’ en ‘25 jaar laat je legitimatie
zien!’.
86
juni 2014

MEER DAN FIGUURVORMING
Beter en
STRAKKER in je vel
Bailine ®
Figuurvorming
Bailine ®
Mentale motivatie
Bailine ®
Voedingsadviezen
Bailine ®
Natuurlijke facelift
Bailine ®
Pijnbestrijding
GRATIS!
PROEF
behandeling
Neem vandaag nog contact met ons op om
de GRATIS proefbehandeling in te plannen!
www.afslankenhelmond.nl
Bailine ® Helmond
Weg op den Heuvel 139
T 0492 - 52 15 81
E info@afslankenhelmond.nl

colinda verbaarschot
Colinda Verbaarschot (46) is geboren en getogen in het
Haagje. In de wijk staat ze bekend als ‘het volksmoederke’,
en iedereen kan dan ook bij haar terecht voor een luisterend
oor. Zelf vindt ze het niet veel bijzonders; ze is graag een
lichtpuntje in andermans leven.
tekst maina van baal
foto ugur ozdemir
cOLINDA
Colinda is een echte bekendheid in Helmond. Wanneer ze over straat loopt,
wordt ze dan ook vaak door mensen aangesproken. Zelf denkt ze dat het komt
door haar positieve instelling. ‘Mensen voelen dat aan en waarderen dat. En
ondanks dat ik altijd mijn eerlijke mening geef, hebben mensen het gevoel dat
ze alles tegen me kunnen zeggen. Ik word niet makkelijk boos.
Het Haagje is echt mijn wijk. Als kinderen me zien lopen, dan beginnen ze mijn
nummers te zingen. Ze kennen me allemaal. Ik denk niet dat ik hier ooit wegga.
Omdat ik er al zo lang woon, ken ik de mensen hier en zij kennen mij. Het
mooiste aan Het Haagje vind ik dat iedereen open en eerlijk naar elkaar is. Zo
ben ik zelf ook, eerlijk en oprecht.”
Heftige tijd
Het leven is voor Colinda niet altijd
makkelijk geweest. Haar ouders scheidden
toen ze nog heel jong was. Van haar zesde
tot haar veertiende zat ze samen met haar
twee broers in een kindertehuis. ‘Mijn
ouders konden niet goed voor ons zorgen.
Het was een heftige tijd. In die periode zat
ik niet goed in mijn vel; ik was onzeker
en had last van faalangst. Ook vertoonde
ik een soort vluchtgedrag, want als er
iets gebeurde in mijn omgeving liep ik er
altijd voor weg. Daar had ik in het begin
van mijn huidige relatie ook last van. Bij
elke woordenwisseling ontvluchtte ik het
huis. Gelukkig heeft mijn man me hier
overheen kunnen helpen. Faalangst heb
ik nog steeds wel een beetje. Aan iets
nieuws beginnen, vind ik altijd eng. Voor
de buitenwereld lijkt het misschien alsof
ik heel zelfverzekerd ben, maar dat is niet
altijd zo. Achteraf gezien ben ik blij dat ik
in een tehuis heb gezeten, want ik heb er
heel veel geleerd. Ik weet bijvoorbeeld dat
ik me in elke situatie kan redden. Ook ben
ik er sneller zelfstandig door geworden.’
‘Ik ben trots dat ik mijn leven ten aanzien
van vroeger een positieve wending heb
kunnen geven. Het leven dat ik nu leid is
hoe ik het vroeger voor ogen had. Gelukkig
zijn met mijn man en kinderen. Ik heb nog
maar één wens voor de toekomst en dat is
een kleinkind. Het kan nog goed een aantal
jaar duren, maar ik ben nu al speelgoed aan
het verzamelen!’
Gezin
Haar gezin is dan ook waar het voor Colinda
allemaal om draait. Dat ze zelf niet in een
gezin op heeft kunnen groeien, ervaart ze
als een enorm gemis. ‘Ik wilde altijd
88
juni 2014

Interview
‘Ik ben trots dat ik mijn leven
ten aanzien van vroeger een
positieve wending heb kunnen
geven. Het leven dat ik nu leid
is hoe ik het vroeger voor
ogen had.’
juni 2014
89

colinda verbaarschot
al heel jong moeder worden en op mijn
negentiende kreeg ik mijn zoon Maikel.
Veertien maanden daarna werd mijn dochter
Joyce geboren. De eerste drie jaar waren
best zwaar. Het opvoeden van kinderen is
niet altijd makkelijk en zeker niet wanneer
je geen goed voorbeeld hebt gehad. Maar
ondanks dat vind ik dat ik het redelijk goed
gedaan heb. Maikel was nog geen drie
maanden oud toen ik hem in de box legde
en zei: jij zal nooit mee hoeven maken
wat ik mee heb gemaakt. Nu de kinderen
het huis uit zijn, ben ik er nog steeds druk
mee. Ik probeer er twee à drie keer in de
week naartoe te gaan. Bij mijn dochter ga
ik dan lekker kletsen en theedrinken en
bij mijn zoon help ik een beetje mee met
het huishouden. Tweeënhalf jaar geleden
heeft hij een ernstig motorongeluk gehad,
waarbij hij een verbrijzelde knie en een
gebroken dijbeen heeft opgelopen. Hij is nu
vijf keer geopereerd en kan nog steeds niet
goed vooruit. Maar ik ben dankbaar dat ik
hem nog in mijn leven heb. Voor hetzelfde
geld was het anders afgelopen. Ik zal altijd
als een leeuwin over mijn kinderen blijven
waken, ik wil gewoon dat ze een goed en
zorgeloos leven hebben.’
Ziekte
Doordat ze lijdt aan artrose heeft Colinda
al veel dingen, die ze leuk vindt, moeten
opgeven. Vroeger deed ze graag aan darten,
maar dat gaat niet meer. Ook werken lukt
sinds vier jaar niet meer. ‘Ik heb er erg
veel last van, vooral in de winter. Sinds
afgelopen jaar heb ik een baantje als
vrijwilligster bij de speeltuin. Daar ben
ik blij mee, want ik vind het heel erg dat
ik niet kan werken. Anderhalve maand
nadat ik thuis kwam te zitten, heb ik zitten
brullen. Zó erg vond ik het. En ik mis het
werken nog elke dag. Maar gelukkig heb ik
een hele goede man die ook goed voor mij
zorgt. Dankzij hem kan ik nog een aantal
dingen doen die ik leuk vind. Schilderen en
zingen zijn twee hobby’s die ik gelukkig
nog wel kan beoefenen.’
Het is nog niet zolang geleden dat Colinda
begon met schilderen, maar ze blijkt
een waar natuurtalent. ‘Mensen zeggen
dat het een soort Herman Brood-stijl is,
maar dan liever. Ik heb er nu ongeveer elf
verkocht, maar ik vraag er dan ook maar
een habbekrats voor. De mensen vinden het
alleen al leuk dat er CP op staat, Colinda
Poet. Poet is mijn meisjesnaam en is vanuit
vroeger een beruchte naam in Helmond. Ik
heb altijd heel sterk het gevoel gehad dat ik
de naam in ere moet herstellen, vandaar dat
ik mijn schilderijen hiermee onderteken.’
Dat muziek een grote rol in haar leven zou
spelen, was al vroeg duidelijk. Op haar
zesde schreef ze een nummer, ‘Mickey
Mouse kon niet boem boem’, en niet veel
later kenden alle leerlingen van de school
het nummer. Een vervolg liet lang op zich
wachten. Pas in 2006 nam ze haar eerste
en bekendste nummer op genaamd ‘Het
Haagje’. Het tweede nummer volgde
sneller, want in 2007 kwam ‘Feest in de
kroeg’ uit. ‘Ik had dit van tevoren nooit
verwacht, maar de mensen vinden het leuk.
Een zangeres zou ik mezelf niet willen
noemen, ik doe het gewoon omdat ik het
leuk vind en ik er mijn gevoel in kwijt
kan. Wanneer ik de kroeg in loop vragen
ze allemaal of ik wat wil zingen en dat is
leuk. Ik merk dat de mensen wachten op
een derde nummer. Er liggen al wel wat
teksten, maar ik heb er geen haast mee.”
Recht uit het hart
Alles wat Colinda doet komt recht uit haar
hart en vaak is het bedoeld om anderen tot
steun te zijn. Zo ook de blogs over haar
interview
dagelijks leven. ‘Ik wil mensen laten zien
dat ze niet de enigen zijn met problemen.
En dat alles overwonnen kan worden als je
het maar positief bekijkt. Ik heb zelf best
een moeilijk en zwaar leven gehad, maar
alles wat in het verleden ligt kun je achter
je laten. Mijn beste advies is om te leven bij
de dag. Zoals ik altijd zeg: ‘Zorgen moet je
laten voor morgen’.’
“ Ik zal altijd als een
leeuwin over mijn
kinderen blijven
waken.”
90
juni 2014

ons huis
ONS HUIS
“Vanaf het eerste moment
dat ik hier binnenkwam,
vond ik het huis warm
en gezellig.”
€ 548.000 k.k.
Vlierdense Bosdijk 21
Een bijzonder degelijk gebouwd woonhuis uit 1996 omringd door een
grote, fantastisch aangelegde tuin. Rustig wonen in het groen, dichtbij alle
voorzieningen in de wijk Brouwhuis.
voor meer info:
Adriaan van den Heuvel makelaars en adviseurs
www.heuvel.nl - 0492-661.884
92
juni 2014

huis te koop
Het zal de heer en mevrouw Van Gompel niet meevallen hun
fijne huis te verruilen voor een kleinere woning. Maar vooral
het onderhoud van de indrukwekkende tuin achter het huis
wordt teveel. “We wonen hier al zeventien jaar met heel veel
plezier. Ik vind het zo’n gezellig huis,” zegt mevrouw Van
Gompel terwijl ze de kamer in kijkt. “Meteen al vanaf de
eerste keer dat ik hier binnenkwam. Warm en gezellig. Dat
komt vooral door de houten vloeren en deuren, en de warme
kleuren.”
We zitten aan de keukentafel onder het raam. Ik volg haar
blik door de kamer en de ramen die het hele huis heerlijk licht
maken. Door welk raam je ook kijkt, overal zie je groen in
allerlei schakeringen, afgewisseld met verschillende kleuren
rhododendrons. “De tuin is nu op zijn mooist! Wil je even
kijken?” We lopen door de keukendeur naar buiten. “Als ik
in de tuin zit, dan zit ik het liefst hier op het terras omdat je
zo de hele tuin kunt overzien.” Dat dit haar favoriete plek is
snap ik wel. Het uitzicht is ongelooflijk. “De natuur rondom
en de rust, geen last van buren en verkeerslawaai, maakt hier
wonen heel prettig,” zegt meneer Van Gompel wanneer we
weer binnen zijn. “We gaan deze plek zeker missen.”
tekst aldi van lierop
foto danielle verbeek
juni 2014
93

oeken
RENA PATTEN
Koken met Quinoa
De grote trend in gezond eten:
Het product Quinoa is in feite zaad, maar wordt
gegeten als een graan – het is niets minder dan een
supergraan. De Inca’s aten dit supergraan al. Het is
een van de gezondste voedingsmiddelen die er zijn en
geschikt voor mensen met een glutenintolerantie.
Bij de helder beschreven en niet te ingewikkelde
recepten staan de ingrediënten in volgorde van
toevoegen aangegeven, evenals voor hoeveel personen
het bestemd is. Veel (maar niet alle) recepten zijn
voorzien van een kleurenfoto.
De recepten zijn:
• gluten- en tarwevrij
• zeer rijk aan eiwitten
• rijk aan vitaminen
• cholesterolvrij
• gemakkelijk verteerbaar
Nicci French
Donderdagskinderen
Donderdagskinderen is een spannende psychologische literaire
thriller van het Britse echtpaar Nicci Gerrard en Sean French.
Samen vormen zij het schrijversduo Nicci French. Eerder
verschenen Blauwe maandag, Dinsdag is voorbij en Wachten
op woensdag, eveneens met Frieda Klein in de hoofdrol.
Donderdagskinderen is het vierde deel.
Dit boek bevat 90 smakelijke recepten met Quinoa:
Soepen, brood en pasta, salades, vegetarische
maaltijden, maaltijden met vlees, gevogelte of vis,
evenals allerlei zoete gerechten.
Prijs: € 17,95
Hanny Boschman
Van dit schrijversechtpaar zijn in ons land al meer dan 6 miljoen
exemplaren verkocht!
Wanneer een oude schoolvriendin uit Suffolk bij Frieda aanklopt
omdat de problemen met haar onhandelbare dochter haar boven
het hoofd groeien, besluit Frieda haar te helpen. De gesprekken
die Frieda met Becky heeft, roepen herinneringen bij haar op.
Ze raakt er langzamerhand van overtuigd dat hen hetzelfde
is overkomen; sterker nog, dat zij beiden slachtoffer zijn van
dezelfde dader.
Ze moet terug naar de plek waar ze opgroeide, ze kan niemand
vertrouwen, ondertussen probeert ze de schokkende waarheid te
vinden. Ze ontmoet oude bekenden en raakt er van overtuigd dat
de dader zich onder hen bevindt. En ze moet snel zijn, voordat er
weer een onschuldig slachtoffer valt. Het verleden laat zich niet
langer verdringen...
Prijs: € 19,95
Sen de Roij
samengesteld door:
De Roij & Boschman Boeken
www.deroijboschman.nl
94
juni 2014

oeken
Stefan Hertmans
Oorlog en terpentijn
Het verhaal van een kleine held in de Grote Oorlog die
ervan droomde kunstenaar te worden.
Vlak voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige
eeuw gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn
kleinzoon een paar oude volgeschreven schriften.
Jarenlang durfde Hertmans ze niet te openen – tot hij
het wèl deed en onvermoede geheimen vond. Het leven
van zijn grootvader bleek getekend door zijn armoedige
kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke
ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en
door een jonggestorven grote liefde. In zijn verdere leven
zette hij zijn verdriet om in stille schilderkunst.
Stefan Hertmans’ jarenlange fascinatie voor zijn
grootvaders leven bracht hem uiteindelijk tot het schrijven
van deze aangrijpende roman. Hij vertelt dit verhaal met
een verbeeldingskracht waarover alleen grote schrijvers
beschikken en in een vorm die een onuitwisbare indruk op
de lezer achterlaat.
Sally Green
Half zwart
Precies een jaar nadat Sally Green haar contract tekende bij
de Engelse uitgever heeft zij twee Guinness World Records
binnengesleept: voor het meest vertaalde debuut én voor het
meest vertaalde kinderboekendebuut. J.K. Rowling (Harry
Potter) krijgt geduchte concurrentie!
Inmiddels is Stefan Hertmans winnaar van de Vlaamse
Cultuurprijs voor de Letteren en genomineerd voor de
Gouden Boekenuil 2014 en de Libris Literatuur Prijs 2014.
Prijs: € 19,90
Hanny Boschman
Nathan groeit op in een wereld vol witte en zwarte heksen.
Zijn vader is een beruchte zwarte heks en wordt door
iedereen gevreesd. Zijn moeder, een witte heks, is dood. De
witte heksen zijn bang voor Nathan en sluiten hem op. Op de
dag dat hij zeventien wordt, kan hij alleen de zwarte magie
van zijn vader erven, als die hem drie inwijdingsgeschenken
geeft. Ontvangt hij deze niet op tijd, dan sterft hij. Er zit voor
Nathan niets anders op dan proberen te ontsnappen en zijn
vader op te sporen, wil hij in leven blijven. Maar hoe kan hij
vluchten als iedereen hem in de gaten houdt en hij niemand
kan vertrouwen, ook het meisje op wie hij verliefd is niet?
Vindt hij op tijd zijn vader?
De witte heksen zullen de jacht op hem openen…
Een verslavend boek met veel huivermomenten.
Een verhaal waarin magie, fantasie en spanning elkaar in
hoog tempo afwisselen.
Geschikt voor volwassenen én kinderen!
Prijs: € 19,90
Sen de Roij
juni 2014
95

kunst- en cultuur agenda
Bonnefantenmuseum Maastricht
SRAL, Open restauratie atelier
Stichting Restauratie Atelier Limburg - kortweg SRAL - is een
beeldbepalend instituut gespecialiseerd in conservering en restauratie
van schilderijen, beelden, historische interieurs en moderne kunst.
SRAL is gevestigd aan de Avenue Céramique te Maastricht. Onderzoek,
advies, opleidingen en cursussen behoren ook tot het domein van SRAL.
Met subsidie van de Provincie Limburg wordt tegen een speciaal tarief
gewerkt voor Limburgse musea, kunstkamers en kerkelijke instellingen.
Buiten de Provincie Limburg restaureert de SRAL voor diverse musea,
de Rijksgebouwendienst en de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.
Ook krijgt SRAL opdrachten uit het buitenland.
In het Bonnefantenmuseum heeft de SRAL een eigen ruimte op de
eerste verdieping. Dit open atelier is een zeer bijzondere ruimte bij
de permanente collectie-opstelling. Het publiek kan de omvangrijke
restauratie campagnes van kunstvoorwerpen uit de collectie van het
museum live volgen. De geheimen die kunstwerken voor ons bewaren,
worden hier ontrafeld, dan wel blootgelegd.
www.sral.nl
Kunsthal Rotterdam
IABR – 2014
Urban by Nature
29 mei t/m 24 augustus 2014
De Internationale Architectuur Biënnale
is deze zomer te gast in de Kunsthal
Rotterdam. Met de enorme groei van
de steden zijn stad en natuur niet langer
twee aparte werelden. Ze vloeien in
elkaar over en vormen samen immense
stadslandschappen. Vanaf eind mei laat
IABR-2014-URBAN BY NATUREmet
meer dan honderd projecten
vanuit de hele wereld in de Kunsthal
Rotterdam zien hoe er naar nieuwe
stadslandschappen gekeken kan worden
en wat die voor ons leven betekenen.
Van de reusachtige dichtbevolkte delta’s
tot de postindustriële parken en de
stadslandbouw, van de ‘stofwisseling’
van een stad als Rotterdam tot wat er
allemaal gebeurt in onze ondergrond.
Kunstroutes Brabant
Het gehele jaar
Kunstroutes Brabant heeft als doel
eigentijdse (land-)kunst, cultuur en
erfgoed in Brabant op een innovatieve
manier te ontsluiten. Zij doen dat door
GPS-routes te ontwikkelen, voor fietsers
en wandelaars, voor liefhebbers van
natuur en cultuur.
Via de website en de smartphone
app maakt de gebruiker kennis met
kunstwerken, verhalen, animatiefilms,
muziek, spellen en gedichten die speciaal
voor bepaalde plekken zijn ontwikkeld.
Historische foto’s en interviews met
kenners en bewoners van de streek leiden
je verder door de rijke cultuurgeschiedenis
van Brabant. De routes zijn verspreid over
stedelijk- en natuurgebied in heel Brabant
en het worden er alleen maar meer.
Stedelijk Museum
’s-Hertogenbosch
Raakvlakken 2 - De collectie in
een nieuw licht.
De collectie van het Stedelijk Museum
‘s-Hertogenbosch wordt in steeds
wisselende verbanden getoond. Nieuwe
aanwinsten, ‘verzoeknummers’ en
bijzondere stukken uit de collectie rouleren
regelmatig. Zo is er steeds iets nieuws te
zien. Raakvlakken 2 toont een keuze uit de
collectie moderne sieraden en keramiek.
Uitgangspunt voor de sieradenpresentatie is
de relatie die sieraden (al dan niet) aangaan
met het lichaam. De keramiekpresentatie
laat zien hoe keramisten, vormgevers en
kunstenaars omgaan met kleur en textuur.
De keramiek is op kleur gerangschikt,
waarbij de gebruikte glazuren en materialen
een visueel spektakel opleveren.
www.sm-s.nl
www.kunsthal.nl
96
www.kunstroutesbrabant.nl
samengesteld door:
Maartje Vos-Swinkels
van Akina Art Projects
juni 2014

kunst- en cultuur agenda
Museum Jan Cunen Oss
Pizzeria Vasari - Gijs Frieling
t/m 31 december 2014
Voor Museum Jan Cunen maakte Gijs
Frieling een muurschildering in de
trouwzaal van het museum. Hij volgt
hiermee de kunstenaar Fransje Killaars
op. Gijs Frieling maakt muurschilderingen
die hij vaak combineert met ruimtelijke
objecten. Zijn werk gaat een directe relatie
aan met de ruimte. De muurschildering
heeft een beperkt kleurenpallet dat
gloeit en straalt. Zijn werk wordt een
vloeiend geheel van diverse inspiraties en
interpretaties. Hij citeert kunstenaars die
hij persoonlijk bewondert van Cézanne
en Hugo van der Goes tot Hirschorn en
Gilbert & George en refereert tevens aan
science fiction films als
Avatar en Watchmen.
www.museumjancunen.nl
MU Eindhoven MUtate – No. 5 La
Bolleur 13 t/m 29 juni 2014
Na bijna zestien jaar verlaat MU De
Witte Dame. Hier zijn we jong volwassen
geworden, op Strijp S MUteren we
verder. Maar de laatste vijf maanden
van MU in De Witte Dame verdienen
een speciaal afscheid. La Bolleur is een
roemrucht multidisciplinair Eindhovens
designcollectief, dat inmiddels is
verhuisd naar Amsterdam. Met ‘Let
there be Light’ neemt La Bolleur ons
mee terug in de tijd. Voordat MU zich
in de oude Philipsfabriek vestigde werd
deze gebruikt als productiefaciliteit voor
radiobuizen en gloeilampen. La Bolleur
geeft als laatste de ruimte weer terug aan
zijn oorspronkelijke functie en zet een
nieuwe productielijn op.
www.mu.nl
TextielMuseum Tilburg
Body Jewels
t/m 15 maart 2015
In Body Jewels toont het TextielMuseum
te Tilburg een flinke greep uit de
eigen collectie Nederlandse, moderne
sieraden. Er is ook ruimte voor enkele
spraakmakende collectieopdrachten die
de afgelopen jaren in het TextielLab
zijn uitgevoerd. Door toedoen van
spraakmakende sieraadontwerpers in
de jaren zestig wordt het bijou niet
langer alleen als kostbaar statussymbool
gezien. Het ontwikkelde zich in de
afgelopen decennia tot kunst, mode
en zelfs bijna ondraagbare objecten.
Body Jewels laat een aantal van die
ontwikkelingen zien.
www.textielmuseum.nl
Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch
Homo Desperatus 28 juni t/m 31 augustus 2014
Homo Desperatus is het nieuwste project van de internationaal vermaarde
theatermaker en scenograaf Dries Verhoeven in samenwerking met
Theaterfestival Boulevard. In een theatrale enscenering van het menselijk
lijden in de 21e eeuw maakt de bezoeker een wandeling langs een zeventigtal
maquettes van de brandhaarden van onze wereld, van de Twin Towers tot
tyfoon Haiyan. Iedere vitrine wordt bewoond door een mierenkolonie; zij zijn
de protagonisten van de gepresenteerde ramp. De bezoeker wordt daarmee
uitgedaagd om het leed van onze tijd, en zijn eigen rol daarin, van een
afstand te overzien. Verhoeven heeft een achtergrond als theatermaker, maar
zijn installaties worden in toenemende mate getoond op manifestaties voor
beeldende kunst. Deze tentoonstelling als solopresentatie in een museum voor
moderne kunst is zijn debuut.
Het werk van Dries Verhoeven houdt het midden tussen theater en beeldende
kunst. Hij zoekt naar manieren om toeschouwers direct bij een voorstelling te
betrekken, vaak radicaal en onverwacht. Ze kijken vanuit een installatie naar
de buitenwereld, of hebben persoonlijk contact met een performer.
www.sm-s.nl
juni 2014
97

KUNSTKWARTIER
MUZIEK MAAKT VRIENDEN
Meld je aan met 5 of 6 vrienden
en jij ontvangt 10% korting*
op je cursusgeld!
Samen met vijf tot zeven anderen muziek leren
spelen, dát is gezellig en motiverend. Bovendien
heb je dan langer les voor een lagere prijs.
* Deze actie loopt tot 1 oktober 2014.
Kijk voor meer informatie op www.kunst-kwartier.nl
HART VOOR DE KUNSTEN, VOOR LEREN,
INSPIREREN EN VOOR MENS EN SAMENLEVING
DAT MERK JE IN ALLES
WAT WE DOEN!

Met onze
online
diensten
kunt u meer
dan u denkt.
De meeste bankzaken regelt u
net zo makkelijk online.
U wilt snel en gemakkelijk een nieuwe bankpas kunnen aanvragen. Of kort voor vertrek
een reisverzekering afsluiten. Daarom staan veel van onze diensten ook online voor u klaar.
Zo kunt u bankieren wanneer het u uitkomt. Ga naar ‘zelf regelen’ op rabobank.nl of download
onze apps. Sms MOBIEL naar 7226 en u ontvangt een handig overzicht op uw telefoon.
U kunt direct de apps gratis downloaden.
Betalen en overboeken
Rekeningbeheer
Sparen
€
Passen en creditcards
Verzekeren
Overig
€
Hypotheken en lenen
www.rabobank.nl/helmond
Samen sterker