Datum uitspraak CvT - NIP

10/49
Zo is de hulpverlening rondom de dochter op gang gekomen nadat moeder een melding bij het AMK
had gedaan van kindermishandeling en heeft vader erkend dat hij de dochter geslagen heeft.
Naar aanleiding hiervan is vader doorverwezen naar een dagkliniek waar is geconcludeerd dat hij
onvoldoende behandelbaar was met de methoden die deze dagkliniek hanteerde. Ook in deze zin is de
gehanteerde methode van onderzoek niet volledig geweest en kon deze niet leiden tot beantwoording
van de voorgelegde vraagstelling. Daarbij komt dat het merendeel van de gebruikte tests niet voldoet
aan de door de COTAN genoemde minimale vereisten van validiteit, betrouwbaarheid en normering.
V.5. Al met al is het College wat betreft het rapport van oordeel dat het op meerdere punten niet
voldoet aan de standaardcriteria zoals weergegeven onder punt V.1. Dit is ernstig temeer omdat
verweerster optreedt als supervisor van GZ-psychologen in opleiding en zij als opleider en
werkbegeleider geacht mag worden deze criteria te kennen en zich in haar beroepspraktijk hieraan te
houden.
V.6. Wat betreft klachtonderdeel 1 is het College van oordeel dat mw. M, orthopedagoog in opleiding
tot GZ-psycholoog, onder supervisie van verweerster kon optreden en bevoegd was het onderzoek
naar de dochter uit te voeren. Deze constructie is in het psychologische veld heel gebruikelijk. In
dergelijke situaties is ter waarborging van de kwaliteit van het onderzoek de opleider verantwoordelijk
voor het goed verlopen van de opleiding en naast de opleiding medeverantwoordelijk voor de inhoud
van de werkzaamheden van de opleiding. Dit klachtonderdeel is dus ongegrond.
V.7. Klachtonderdeel 2 is eveneens ongegrond. Verweerster mocht de informatie van Bureau
Jeugdzorg gebruiken. Niet valt in te zien waarom Bureau Jeugdzorg als opdrachtgever van het
onderzoek geen achtergrondinformatie over de dochter en haar ouders aan verweerster zou mogen
verschaffen. Dat uit die informatie een te gunstig beeld van vader naar voren zou komen, hetgeen het
College op grond van hetgeen hierover is opgenomen in de rapportage overigens niet heeft kunnen
vaststellen, is niet relevant. Verweerster heeft juist en transparant gehandeld door deze
achtergrondinformatie afkomstig van een derde instantie apart weer te geven in het rapport. Daarmee
is duidelijk in hoeverre deze informatie in het onderzoek een rol heeft gespeeld.
V.8. Evenmin is vast komen te staan dat verweerster niet objectief aan het onderzoek zou zijn
begonnen (klachtonderdeel 3). Klaagster heeft onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld die
reeds bij aanvang van het onderzoek bekend waren en waaruit dit zou moeten blijken. Dit
klachtonderdeel wordt dan ook bij gebrek aan feitelijke grondslag afgewezen.
V.9. Verweerster behoefde evenmin rekening te houden met afspraken tussen de gezinsvoogd en
klaagster over de inhoud van de onderzoeksvragen, zoals wordt aangevoerd in klachtonderdeel 4.
Verweerster had de opdracht tot het doen van onderzoek gekregen van BJZ. Zij ging daarom uit van
de vragen die zij van BJZ had gekregen. Indien klaagster daar bezwaar tegen had, had zij zich dienen
te wenden tot BJZ. Klachtonderdeel 4 is derhalve ongegrond.
V.10. Klachtonderdeel 5 is eveneens ongegrond. Dat verweerster geen gesprek over het onderzoek
wilde aangaan in het bijzijn van de advocaat van klaagster is als zodanig niet tuchtrechtelijk
verwijtbaar. Er is geen regel die voorschrijft dat cliënten met hun advocaat tot hun psycholoog dienen
te worden toegelaten. Wel is het College van oordeel dat door de weinig flexibele opstelling van
verweerster in deze de kwaliteit van het onderzoek negatief is beïnvloed. Verweerster en haar
opleiding hebben hiermee immers een kans gemist via de advocaat van klaagster met klaagster in
gesprek te komen.
V.11. Niet vast is komen te staan dat verweerster aan klaagster zou hebben gemeld dat het onderzoek
naar de dochter was opgeschort, zoals staat vermeld in klachtonderdeel 6. Klaagster ging er zelf vanuit
dat het onderzoek voorlopig geen doorgang zou hebben. Op 26 mei 2010 heeft verweerster echter aan
klaagster per mail laten weten dat het onderzoek gewoon doorgang kan vinden en dat zij uitvoering
aan de opdracht zal geven. Dit klachtonderdeel is dus bij gebrek aan feitelijke grondslag ongegrond.
4