Vakblad Cement - Abt

5
maar offertes krijgt die op een minimum zijn gebaseerd, dan
weet je dat je risico’s loopt. Het is zo makkelijk om op prijs te
selecteren. In de huidige neergaande economie zijn bedrijven
helemáál geneigd om naar de uiterste ondergrens te gaan, in de
hoop weer een jaartje te kunnen overleven en dan volgend jaar
maar de betere opdrachten te krijgen. Als verantwoord
projectmanagementbureau moet je dan toch een reële prijs
willen betalen.”
Druppelsgewijs komen er nu aanbestedingen waar op kwaliteit
wordt geselecteerd. “Het is een lovenswaardig streven om
aspecten als prijs, kwaliteit, presentatie en plan van aanpak
allemaal voor een bepaald percentage mee te laten tellen. Maar
de kinderziektes zijn er nog niet uit, want té vaak nog domineert
de prijs. Laatst weer werd bij een aanbesteding braaf
beloofd de prijs voor 30% mee te laten tellen; de laagste prijs
zou bij weging 100 punten krijgen en de hoogste 50 punten.
Voor de presentatie bleek de weging echter tussen 70 en 75
punten te liggen! Dan kun je nog zo’n mooie presentatie
houden, maar als er een constructeur meedoet zonder enige
ervaring op dat bepaalde terrein, dan telt dat verschil op dat
criterium maar minimaal mee en is de prijs toch weer het
allerbelangrijkste.“
Dit systeem hoeft de vrije inschrijving niet te dwarsbomen.
“Kleine bureaus en jong talent mogen van mij best een kans
krijgen, zolang de overheid er dan maar wel voor zorgt dat een
relatieve kolos als ABT, met alle bijbehorende overhead, niet
alléén op prijs moet concurreren met het spreekwoordelijke
bureau op zolder. Dat kan alleen als de overheid ervoor zorgt
dat ze goed wordt geadviseerd. We moeten niet star vasthouden
aan de eisen van de Europese aanbesteding, zoals het
noemen van referentieprojecten, want als je dan niet eerder
een bibliotheek hebt gebouwd, zúl je het ook nooit bouwen.
Zorg echter wel dat iedereen technisch en financieel zijn werk
goed kan doen. Een prijsvraag bijvoorbeeld is niet alleen leuk;
nee, je zult er als opdrachtgever ook de nodige inspanningen
voor moeten doen. Als je, bijvoorbeeld zoals in Arnhem, het
beste station van de wereld wilt hebben en daarom een van de
beste ontwerpers van de wereld uitnodigt, en die geeft een
prachtig ontwerp af, dan moet je wel zeker weten dat je dat ook
kunt betalen.”
Architecten
Aan twee projecten bewaart Nijsse in het bijzonder goede
herinneringen: het Educatorium in Utrecht (foto 1) en het
EXPO2000-paviljoen in Hannover (foto 2). “Bij het Educatorium
vormden we met de architecten een heel leuk team van
adviseurs. Binnen een redelijk kader hebben we de grenzen
van het mogelijke opgezocht. Er zitten hele leuke constructies
in, zoals de wapening die uit een dunne betonplaat met 20 m
overspanning komt. Het was wel duur en moeilijk in de uitvoering,
maar mede dankzij de aannemer is het toch goed gelukt.”
Ook het EXPO2000-paviljoen bevat hele bijzondere constructies.
“In dat gebouw staat werkelijk geen kolom boven elkaar,
wisselt de constructie van staal naar beton en zelfs naar boomstammen,
en daar had niemand ook enige ervaring mee. De
Prüfingenieur viel bijna van zijn stoel af toen we hem vertelden
dat we boomstammen wilden gaan toepassen in plaats van
gezaagde balken.”
Als je respect hebt voor elkaar, dan accepteer je ook eerder
elkaars grenzen. “Natuurlijk is het ook voor mij veel makkelijker
alles zwaar, dik en degelijk te maken; dan slaap ik elke
nacht heel erg goed, maar dan krijg je geen spectaculair
gebouw. Ik kan ook proberen te bereiken wat de architect voor
ogen heeft. Hij moet dan wel accepteren dat niet alles lukt.”
Eén favoriete architect heeft hij niet. “Ik werk graag met Bjarne
Rob Nijsse 6 2 0 10 59