De Ultieme Levensvraag: - United Church of God - Holland

haal over de variaties omtrent een reeks
basisontwerpen, dan over opeenvolgende
verbeteringen. Het uitsterven van een soort
heeft hoofdzakelijk plaatsgevonden door
catastrofen in plaats van door geleidelijke
verdwijning; en de aloude interpretatie van
het fossielverslag is eerder te danken aan
het bevooroordeelde Darwinisme, dan aan
het geleverde bewijsmateriaal. Het lijkt
erop alsof paleontologen het als hun taak
hebben beschouwd ons te beschermen
tegen de foutieve conclusies die we getrokken
zouden hebben als we op de hoogte
waren geweest van de ware toestand van
het bewijsmateriaal" (Darwin on Trial,
1993, pag. 58-59).
Het geheim dat evolutionisten niet willen
onthullen is dat - zelfs volgens hun eigen
interpretaties - het fossielverslag volledig
gevormde soorten laat zien die voor een
bepaalde periode verschijnen en dan weer
verdwijnen. Andere soorten verschenen op
andere tijdstippen, maar ook zij verdwenen
weer met weinig of geen verandering. Het
fossielverslag ondersteunt eenvoudigweg
niet de centrale stelling van Darwin, dat
soorten langzaam en geleidelijk van de ene
in de andere vorm veranderden.
Feiten of interessante waarnemingen
Professor Johnson merkt op dat "Darwinisten
de evolutie als een vaststaand feit
beschouwen - niet slechts een theorie -
omdat het een bevredigende verklaring
biedt voor een relatiemodel dat alle levende
wezens met elkaar verbindt.
Een model dat zo sterk overeenkomt met
wat zij beschouwen als de noodzakelijke
oorzaak van het model - afkomst met veranderingen-
dat volgens hen een biologische
relatie een evolutionaire relatie
betekent" (Johnson, pag. 63).
De misleidende taal van de evolutie
draait vooral om de classificatie van
levende soorten. Darwinisten trachten de
natuurlijke relaties die zij in de planten en
dierenwereld observeren te verklaren, door
het dieren- en plantenleven te categoriseren
op basis van hun uiterlijke overeenkomsten.
Er zou gesteld kunnen worden dat Darwins
theorie niets meer is dan een
geschoolde waarneming van wat voor de
hand ligt; namelijk de conclusie dat de
meeste dieren met elkaar verwant lijken te
zijn omdat de meeste dieren één of meer
kenmerken gemeen hebben.
Je kunt bijvoorbeeld een algemene classificatie
maken van walvissen, pinquins en
haaien in een groep van waterdieren. Je
kunt ook vogels, vleermuizen en bijen groeperen
als vliegende dieren. Deze vormen
niet de definitieve classificaties omdat er
vele andere duidelijke verschillen zijn. De
darwinistische benadering is echter niet om
de duidelijke algemene kenmerken te
gebruiken om aan te tonen dat de dieren
vele overeenkomsten hebben, maar om aan
te tonen dat ze aan elkaar verwant waren
middels gezamenlijke voorouders.
Professor Johnson drukt het als volgt uit:
"Darwin stelde een naturalistische verklaring
voor van de voornaamste kenmerken
van de levende wereld die zo'n grote aantrekkingskracht
uitoefende vanwege haar
verbluffende logica, dat het de wetenschappelijke
wereld veroverde; zelfs ook al bleven
er twijfels bestaan over sommige
belangrijke delen van deze theorie. Hij
theoretiseerde dat de onsamenhangende
groepen van de huidige fauna de nakomelingen
waren van reeds lang uitgestorven
gezamenlijke voorouders.
Relatief nauw verbonden groepen (zoals
reptielen, vogels en zoogdieren) deelden
een, relatief gezien, recente gezamenlijke
voorouder; alle gewervelden deelden een
vroegere gezamenlijke voorouder en alle
dieren deelden een nog oudere gezamelijke
voorouder. Hij stelde vervolgens voor dat
de voorouders verbonden moeten zijn met
hun nakomelingen
door middel
van lange ketens
van overgangsvormen,
die ook
uitgestorven zijn
(Johnson, pag.
64).
Evolutionisten
kiezen ervoor stil
te staan bij de
overeenkomsten
in plaats van bij
de verschillen.
Hierdoor leiden
ze je weg van de
kern van de zaak,
namelijk dat al
deze overeenkomsten
een aanwijzing
zijn van
een en dezelfde
Ontwerper van
de structuur en
functie van alle levensvormen. Iedere diersoort
werd gemaakt en ontworpen om op
een bepaalde manier te bestaan en gedijen.
Darwin en zijn latere voorstanders van de
evolutionaire kijk op het leven concentreerden
zich op de overeenkomsten binnen de
algemene indelingen van diersoorten en
veronderstelden daarmee, dat deze overeenkomsten
bewijzen dat alle dieren aan elkaar
verwant zijn middels gemeenschappelijke
voorouders.
Er zijn echter enorme verschillen in de
levensvormen op aarde. Indien, zoals de
evolutietheorie veronderstelt, alle levensvormen
gemeenschappelijke voorouders
hebben die via ketens van tussenvormen
aan deze voorouders verbonden zijn, dan
zou het fossielenverslag bol moeten staan
van vele van deze overgangsvormen.
Maar paleontologen bekennen, zoals we
eerder zagen, zelf dat daar totaal geen
sprake van is.
Het bijbelse scheppingsgedicht
Zoals eerder vastgesteld, vereist leven
een levengever. We noemen dit de wet van
biogenesis: leven kan alleen uit reeds
bestaand leven voortkomen. De evolutieleer
benadrukt dat wij en onze wereld het resultaat
zijn van lukraak, achteloos toeval en
van een opeenvolging van toevallige
gebeurtenissen. De Bijbel presenteert een
ander beeld: een Gever van leven schiep
leven op aarde op een wijze en voor een
doel dat totaal afwijkt van het scenario dat
door evolutionisten wordt omhelst. Wie is
Sommige geleerden erkennen dat de kansen op een spontaan ontstaan
van het leven op aarde oneindig klein zijn. Daarom keren zij zich tot
andere theorieën zoals het geloof dat het leven hier kwam uit een onbekende
bron ergens anders in het heelal.
deze Gever van leven Wat is Zijn doelstelling
In deze brochure geven we aandacht aan
de bijbelse kant van het verhaal over dit
cruciale onderwerp. Het probleem is niet
dat wetenschappers het antwoord niet kun-
De Gever van Leven 19