2007-065 abces in kaak

2007/65 18 september 2008
HET VETERINAIR TUCHTCOLLEGE
___________________________________________________________________________
Uitspraak in de zaak van
X, klaagster
wonende te A
tegen
Y, beklaagde
wonende te A
1. PROCEDURE
Bij klaagschrift ontvangen op 25 juni 2007 heeft klaagster zich tot het Veterinair
Tuchtcollege gewend.
Beklaagde heeft een verweerschrift ingediend dat op 3 oktober 2007 door het College
werd ontvangen.
Klaagster heeft hierop gereageerd bij repliek ontvangen op 15 oktober 2007.
Beklaagde heeft een dupliek ingediend, die op 14 november 2007 werd ontvangen.
Het College heeft de zaak op 14 augustus 2008 ter zitting behandeld.
Klaagster is, vergezeld door haar vader, de heer X, in persoon verschenen.
Beklaagde was eveneens in persoon aanwezig.
Gelet op de samenhang werd de klacht tegelijk behandeld met de klacht met
zaaknummer 2007/64.
2. KLACHT
In de schriftelijke klacht, zoals toegelicht ter zitting, verklaart klaagster zakelijk
weergegeven het volgende.
2.1. Klaagsters konijn XXXXXX, geboren op 16 april 2004, was al twee jaar voor diverse
klachten, waaronder uitvloeiingen en/of zwellingen van ogen en oren, bij beklaagde
onder behandeling, voordat deze op 21 november 2006 de diagnose ‘pasteurella infectie’
stelde. Beklaagde heeft toen geen behandeling tegen pasteurella ingesteld.
Ter zitting heeft klaagster medegedeeld dat beklaagde voor het oogprobleem een
oogzalf heeft voorgeschreven, die wel een positief effect had.
Bij gelegenheid van het consult van 21 november 2006 heeft beklaagde de
diarreeklachten van het konijn toegeschreven aan de omstandigheid dat het dier dik was.
Achteraf kan worden geconstateerd dat de klachten werden veroorzaakt door een abces
in de wang. Beklaagde had dit kunnen weten, want de dikte in de wang was op 21
november al zichtbaar.
2.2. Klaagster meent dat het konijn onnodig heeft geleden en een grotere kans op
overleven zou hebben gehad, als beklaagde zorgvuldiger zou hebben gehandeld.
1

2007/65 18 september 2008
2.3. Klaagster heeft haar hond YYYYY,een Yorkshire Terrier geboren op 23 maart 1991, in
de afgelopen jaren vele malen aan beklaagde aangeboden vanwege polydipsie/polyurie
en vooral ook hoestklachten. Beklaagde heeft een nierdieet voorgeschreven en heeft de
hond met theolair behandeld voor bronchitis. Ook op 14 juli 2007, vier maanden voor het
overlijden van het dier, heeft klaagster de ernstige hoestklachten afgedaan als bronchitis.
Zij heeft nagelaten het hart van de hond te onderzoeken. Het dier is overleden aan
hartfalen. Ter zitting heeft klaagster desgevraagd verklaard dat de diagnose hartfalen bij
het overlijden van de hond werd gesteld door de praktijkgenoot van beklaagde tegen wie
de klacht met nummer 2007/64 is gericht. Klaagster verklaarde verder dat de
hoestklachten door de theolair telkens wel werden verholpen.
2.4. Klaagster verwijt beklaagde dat zij er steeds aan heeft vastgehouden dat de klachten
werden veroorzaakt door bronchitis en ouderdom, terwijl ze werden veroorzaakt door
hartfalen. Als beklaagde een juiste diagnose had gesteld en de juiste medicatie had
toegediend, zou de hond waarschijnlijk langer en in ieder geval aangenamer hebben
geleefd en was hem een langzame en pijnlijke dood bespaard gebleven.
2.5. Klaagsters hond ZZZZZ, een Yorkshire Terrier, geboren op 13 oktober 1996, is vanaf
het jaar 2001 door beklaagde behandeld voor maag/darmklachten. Beklaagde volstond
met het voorschrijven van medicatie tegen diarree en braken en antibiotica, maar ze
zocht niet naar de oorzaak van de aandoeningen. Een opvolgend dierenarts heeft een
dieet voorgeschreven, dat al een positief resultaat heeft gehad.
Ter zitting erkende klaagster dat zij de hond jaarlijks niet meer dan één of twee maal
vanwege darmklachten had aangeboden. Klaagster stelde wel dat zij bij elk consult de
darmklachten had genoemd.
2.6. De hond ZZZZZ had, behalve de problemen met de darmen, ook een oogaandoening.
Daarvoor heeft beklaagde met regelmaat nutteloze zalven voorgeschreven. In de maand
juli 2006 deelde beklaagde mede dat zij als laatste redmiddel Oculsan zalf voor zou
schrijven en dat, wanneer toepassing van dit medicament niet tot verbetering zou leiden,
klaagster er maar in moest berusten dat de hond geheel blind zou worden.
Klaagster heeft de hond aangeboden aan een opvolgend dierenarts, die de hond heeft
doorverwezen naar een veterinair oogarts.
De oogspecialist heeft geconstateerd dat de hond een slechte traanproductie had, wat tot
problemen aan het hoornvlies heeft geleid. Er is een therapie ingesteld met medicatie. Er
is enige verbetering opgetreden, maar van volledige genezing kan geen sprake zijn. Het
gezichtsvermogen van de hond is blijvend aangetast.
2.7. Klaagster verwijt beklaagde dat zij de chronische maag/darmklachten van de hond
gedurende jaren uitsluitend symptomatisch heeft behandeld, waardoor de hond onnodig
heeft geleden. Daarnaast verwijt zij beklaagde dat het gezichtsvermogen van de hond
blijvend is aangetast
2.8. Klaagsters hond WWWWW, een Yorkshire Terrier, geboren op 18 januari 1998, werd
in de afgelopen jaren hoofdzakelijk door beklaagde behandeld. Bij deze hond traden
maag/darmproblemen op vanaf het moment dat hij een half jaar oud was. Ook bij deze
hond heeft beklaagde volstaan met een symptomatische behandeling. Zij heeft de hond
nog gezien op 23 maart 2007. Een maand later heeft de opvolgend dierenarts vastgesteld
dat de hond leed aan de chronische darmaandoening I.B.S.
De opvolgend dierenarts nam tevens een hartruis waar. Uit röntgenologisch onderzoek
bleek dat het hart vergroot was als gevolg van lekkende hartkleppen.
De opvolgend dierenarts heeft het maagdarm/probleem aangepakt met een
dieetvoorschrift en een maagzuurremmer. Dit leidde tot verbetering, al zijn de klachten
2

2007/65 18 september 2008
nog niet geheel verdwenen. Als de klachten recidiveren wil de opvolgend dierenarts
proberen om door middel van endoscopisch onderzoek de oorzaak daarvan te
achterhalen.
2.9. Ook deze hond had een oogaandoening en is aan de veterinaire oogarts
aangeboden. Deze meende dat het oogprobleem verband hield met de verminderde
weerstand ten gevolge van de maag/darmproblemen. Er zou volgens deze dierenarts
verbetering intreden als de maag/darmproblemen zouden afnemen.
Het oogprobleem lijkt inderdaad te zijn verholpen.
2.10. Klaagster verwijt beklaagde dat zij de chronische maag/darmklachten van de hond
gedurende jaren uitsluitend symptomatisch heeft behandeld, waardoor de hond onnodig
heeft geleden en als bijkomende klacht een oogprobleem is ontstaan. Daarnaast verwijt
zij beklaagde dat zij de hond op 8 februari 2007 voor een gebitsreiniging onder narcose
heeft gebracht zonder voorafgaand onderzoek van het hart.
2.11. klaagsters hond VVVVV, een Yorkshire Terrier, geboren op 18 januari 1998, werd
gedurende de afgelopen jaren hoofdzakelijk door beklaagde behandeld. Bij deze hond
traden vanaf 29 december maag/darmproblemen op. Ook bij deze hond heeft beklaagde
slechts een symptomatische behandeling toegepast.
Een opvolgend dierenarts heeft op basis van endoscopisch onderzoek vastgesteld dat de
hond leed aan een uitgebreide, deels diepe diffuse ontsteking van de maag alsmede aan
een matig ernstige lymfoplasma cellulaire enteritis. Een therapie met Prednisolon heeft
tot verbetering geleid.
2.12. Klaagster verwijt beklaagde dat zij de chronische maag/darmklachten van de hond
gedurende jaren uitsluitend symptomatisch heeft behandeld, waardoor de hond onnodig
heeft geleden.
3. VERWEER
In het verweerschrift, zoals toegelicht ter zitting, verklaart beklaagde zakelijk
weergegeven, het volgende.
3.1. Beklaagde heeft klaagsters konijn op 21 november 2006 gezien met een witachtige
ooguitvloeiing, die waarschijnlijk het gevolg was van een pasteurella infectie. Zij heeft de
infectie lege artis behandeld met Terramycine oogzalf. Aan klaagster is medegedeeld dat
een pasteurella infectie erg hardnekkig kan zijn.
3.2. Bij een konijn dat slecht eet en waarbij met behulp van een otoscoop haken op de
kiezen zijn geconstateerd, is een gebitsbehandeling noodzakelijk. De behandeling is lege
artis uitgevoerd.
Ter zitting heeft beklaagde desgevraagd verklaard dat haar collega inderdaad gemeend
had, dat in de wang van het konijn mogelijk een verdikking zat. Beklaagde zelf had een
bekinspectie onder narcose verricht, maar had daarbij geen verdikking kunnen
constateren.
3.3. Bij de hond YYYYY werd op 16 januari 2004 voor het eerst een souffle gehoord.
Er is een echocardiografie geadviseerd, maar klaagster heeft dit advies niet opgevolgd.
De hond werd op 21 januari 2004 weer onderzocht. De CRT was < 1 seconde en op de
röntgenfoto werd een te duidelijke bronchiaaltekening gezien. Op 4 mei 2005 werd het
circulatieapparaat gecontroleerd; crt, pols en slijmvliezen lieten geen bijzonderheden
zien. De souffle was onveranderd. De voorgeschreven medicatie sloeg blijkbaar aan, want
gedurende een jaar werd de hond niet met deze klachten aangeboden. Wel was dat het
3

2007/65 18 september 2008
geval in maart en augustus 2005. De hartslag was toen rustig en de pols krachtig. De
hond werd hierna niet meer aangeboden met deze klachten, tot 14 november 2006, toen
hij in ernstig soporeuze toestand werd aangeboden aan de praktijkgenoot van beklaagde
tegen wie de klacht met zaaknummer 2007/64 is gericht.
Beklaagde benadrukte ter zitting dat de diagnose hartfalen toen voor het eerst werd
gesteld. Daarvoor wees onderzoek steeds uit dat de hoestklachten werden veroorzaakt
door bronchitis. De bronchitis werd met succes behandeld.
3.4. Voor de hond ZZZZZ werd reeds vanaf 28 november 2002 een sensitivity dieet
voorgeschreven.
Op 14 juli 2006 heeft beklaagde de ogen van de hond onderzocht. Er was toen sprake van
een lichte overgroei over de cornea. Van pijnlijkheid was geen sprake. Beklaagde heeft
Oculsan voorgeschreven, met op de sticker de notitie 3 – 6 x daags druppelen, over drie
weken controle. Klaagster is voor dit probleem niet meer teruggeweest.
Ter zitting heeft beklaagde desgevraagd verklaard dat klaagster nog op 31 juli 2006
Oculsan had afgehaald en dat zij, beklaagde, geen nader onderzoek en na - controle had
voorgesteld.
3.5. Voor de hond WWWWW werd in verband met de maag/darmproblemen sinds 2001
een hypoallergeen/lichtverteerbaar dieet geadviseerd, hetzelfde als daarna door de
opvolgend dierenarts werd voorgeschreven. Herhaaldelijk werd geadviseerd
endoscopisch onderzoek te laten verrichten. Ook dit advies werd door klaagster niet
opgevolgd.
Op 20 juli 2005 heeft klaagster uit eigen beweging het dieet beëindigd en heeft zij
Finidiar opgehaald, omdat de hond daar goed op reageerde. De door klaagster zo
genoemde symptomatische behandeling wordt, nu de opvolgend dierenarts die heeft
ingezet, door klaagster wel geaccepteerd.
Ter zitting heeft beklaagde er op gewezen dat op de patiëntenkaart op 16 december 2006
werd genoteerd dat doorverwijzing voor endoscopisch onderzoek werd geadviseerd.
3.6. Het oogprobleem van de hond WWWWW werd veroorzaakt door een matige
conjunctivitis, die door de opvolgend dierenarts niet ernstig genoeg werd bevonden voor
een behandeling.
Met betrekking tot de narcose voor de gebitsreiniging stelt beklaagde dat wel degelijk
een pre – anesthetisch onderzoek werd verricht, waarbij geen souffle, een krachtige pols
en een normale ademhaling werd vastgesteld. De hond heeft de narcose die werd
ingeleid met Domitor en Ketamine en onderhouden met Isofluraan zonder problemen
doorstaan.
3.7. Beklaagde wijst er op dat klaagster de hond VVVVV terecht op hetzelfde dieet heeft
gezet als de andere honden, maar ten onrechte is gestopt met de maagzuurremmer.
Met betrekking tot de narcose stelt beklaagde dat ook bij deze hond een pre –
anesthetisch onderzoek werd verricht, waarbij een krachtige pols en een goede
ademhaling werden gehoord.
Als de opvolgend dierenarts een ‘mogelijke gradatie 1 souffle’ heeft gehoord, kan het zijn
dat beklaagde, gelet op het voorgaande, geen relevantie voor een lichte narcose aan
heeft verbonden.
4. VASTSTAANDE FEITEN
Het College gaat uit van de volgende vaststaande, dan wel onvoldoende weersproken
feiten.
4

2007/65 18 september 2008
4.1. Op 21 november 2006 heeft beklaagde bij het konijn van klaagster, geboren op 16
april 2004 en genaamd XXXXXX, een ooguitvloeiing, waarschijnlijk veroorzaakt door
pasteurella, gediagnosticeerd. Zij heeft daarvoor een therapie met Terramycine oogzalf
ingesteld.
4.2. Op 22 maart heeft beklaagde bij het konijn een gebitssanering uitgevoerd.
4.3. Vanaf januari 2004 heeft beklaagde klaagsters Yorkshire Terrier, geboren op 23 maart
1991 en genaamd YYYYY behandeld voor hoestklachten. Nadat zij op grond van een
röntgenfoto de diagnose ‘bronchitis’ had gesteld heeft beklaagde en therapie ingesteld
met theolair. De door beklaagde ingestelde therapie leidde steeds tot verbetering.
4.5. De hond YYYYY is op 12 november 2007 overleden aan hartfalen.
4.6. Vanaf augustus 2001 heeft beklaagde, met een frequentie van ongeveer éénmaal per
jaar, klaagsters Yorkshire Terrier, geboren op 13 oktober 1996 en genaamd ZZZZZ, met
medicatie behandeld voor maag/darmklachten.
4.7. Op 14 juli 2006 heeft beklaagde bij beide ogen van de hond ZZZZZ een overgroei van
de cornea geconstateerd. Beklaagde heeft een therapie met oogzalf ingesteld. Zij heeft
geen nader onderzoek en/of een na - controle geadviseerd.
4.8. Beklaagde heeft, eveneens gedurende enige jaren met regelmaat klaagsters
Yorkshire Terrier, geboren op 18 januari 1998 en genaamd WWWWW, voor
maag/darmproblemen behandeld. Een opvolgend dierenarts heeft vastgesteld dat de
hond leed aan de chronische darmaandoening IBS. De opvolgend dierenarts constateerde
tevens een hartruis.
4.9. Beklaagde heeft, eveneens gedurende enige jaren met regelmaat klaagsters
Yorkshire Terrier, geboren op 18 januari 1998 en genaamd VVVVV, voor
maag/darmproblemen behandeld. Een opvolgend dierenarts constateerde ook bij deze
hond een hartruis.
5. OVERWEGINGEN
5.1. In geding is of beklaagde te kort is geschoten in de zorg die zij als dierenarts had
behoren te betrachten ten opzichte van het konijn en de honden van klaagster, met
betrekking tot welke dieren haar hulp was ingeroepen. Het College overweegt hierover
als volgt.
5.2. Met betrekking tot de behandeling van het konijn is het College van oordeel dat het
veterinair niet onjuist was om het gebit van het konijn bij te werken. Het abces in de
wang is door beklaagde niet gezien. Beklaagde heeft veterinair niet onjuist gehandeld
door de ooguitvloeiing te behandelen met Terramycine zalf.
5.3. Met betrekking tot de hond YYYYY kan worden vastgesteld dat beklaagde het dier
langdurig heeft behandeld voor bronchitis. Het College ziet zich geplaatst voor de vraag
of beklaagde het initiatief had behoren te nemen voor nader onderzoek en
doorverwijzing. Het College is van oordeel dat dit wel de voorkeur zou hebben gehad.
Het gaat er bij de tuchtrechtelijke beoordeling van veterinair handelen echter niet om of
een dierenarts op de best denkbare wijze heeft gehandeld, maar of hij/zij is gebleven
binnen de grenzen van redelijk veterinair handelen. Het College is van oordeel dat, nu de
bronchitis aanvalsgewijze optrad en het hoesten steeds met succes werd behandeld,
beklaagde aan dat criterium heeft voldaan.
5.4. Het oogprobleem van de hond ZZZZZ is door beklaagde behandeld met zalf. Vast
staat dat beklaagde geen nader onderzoek heeft gedaan of heeft laten doen. Het College
is van oordeel dat beklaagde zich op dit punt actiever had behoren te betonen en dat zij
te vroeg de conclusie heeft getrokken dat het oog niet zou genezen. Op dit punt treft de
klacht dus doel.
5

2007/65 18 september 2008
5.5. Met betrekking tot de door de opvolgend dierenarts geconstateerde hartruis bij de
honden WWWWW en VVVVV overweegt het College dat die, ook volgens deze
dierenarts, niet zodanig ernstig was dat behandeling was geboden. Ook op dit punt kan
derhalve niet worden geoordeeld dat beklaagde veterinair onjuist heeft gehandeld.
5.6. Alle honden van klaagster hebben gedurende langere tijd maag/darmproblemen
gehad, die door beklaagde steeds medicamenteus werden behandeld. Klaagster meent
dat beklaagde daarmee te langdurig is doorgegaan.
Het College overweegt dat beklaagde wel tot nader onderzoek en doorverwijzing heeft
geadviseerd, maar daar blijkbaar niet ernstig op heeft aangedrongen. Het College is van
oordeel dat maagdarmproblemen bij honden in het algemeen nog al eens voorkomen en
dat de klachten bij de honden van klaagster niet zodanig ernstig waren dat beklaagde
veterinair onjuist handelde door niet met klem nader onderzoek en doorverwijzing te
adviseren.
5.7. De conclusie uit al het voorgaande is dat de klacht gedeeltelijk gegrond dient te
worden verklaard op grond van hetgeen onder 5.4 is overwogen.
6. BESLISSING
Het College:
Verklaart de klacht gedeeltelijk gegrond.
Geeft beklaagde een waarschuwing, als bedoeld in artikel 16, onderdeel a, van de Wet op
de uitoefening van de diergeneeskunde 1990.
Aldus vastgesteld te ‘s- Gravenhage door mr. O. Scheltema – de Nie, voorzitter, en door
de leden drs. E.K. Dolfijn, drs. Th.A.M. Witjes, drs. J. Hilvering en drs. J.G. Neuteboom, in
tegenwoordigheid van mr. A.G. Hofstede - Bron, secretaris.
Uitgesproken in het openbaar op 18 september 2008 door mr. O. Scheltema- de Nie,
voorzitter, in tegenwoordigheid van mr. A.G. Hofstede - Bron, secretaris.
mr. A.G. Hofstede – Bron
mr. O. Scheltema- de Nie
6