de ijskelder - Natuurpunt Gent

KERN Damvallei
Hoogdag
voor de Damvallei
Chris Deliaert
Wat kun je beter doen op een mooie Hemelvaartsdag dan een
bootje nemen en op een meer liggen dutten Voor de Damvalleivrijwilligers
Frederik, Nico en Chris was het op 17 mei evenwel werken geblazen ‘en petit
comité’. De kribben met krabbenscheer in de turfput van de Bochten moesten voor
meerkoetenvraat worden behoed.
Op de aanhangwagen lag in het zeil een
laagje smeltend ijs, blijkbaar was de nacht
erg fris geweest. Gelukkig toverde de zon
een glimlach op ons gezicht. Bij Frederik
kregen we nog een kopje fairtradekoffie
en dan trokken we naar het depot waar
Nico al stond te popelen om aan de slag te
gaan. Eerst gingen we de boot ophalen aan
het Damvalleimeer. Aan de ene kant versperden
auto’s de toegang. De andere
doorgang was nog open, maar dat betekende
wel moeizaam rechtsomkeert maken
met een dubbelas-aanhangwagen na het
laden van de schuit.
Enkele joggers keken maar boos omdat een
motorvoertuig hun ‘privépad’ in de natuur
kruiste. Aan de Bochten kozen de families
Canadese ganzen het hazenpad zodra we
aankwamen.
kreeg meer dan natte voeten. Daarna gaf
het niet meer of alleen zijn broekspijpen
modderig en nat werden of meteen zijn
volledige plunje. Het moest toch allemaal
in de was.
De draad was vastgemaakt… Tiens, dat
zijn maar vier woorden, al duurde het in
werkelijkheid heel wat langer om de klus
te klaren. En daarna alles weer op te bergen.
Rusten op het water was er niet bij,
maar we waren tevreden over onze prestatie.
Onze Damvallei-krabbenscheer krijgt
nieuwe kansen om tot bloei te komen en
uit te breiden.
Gondeltochtje
De roeiboot werd te water gelaten, beladen
met de ijzeren staven die moesten dienen
om de afsluitingsdraad door het water te
rasteren en vast te maken. Had er iemand
aan de roeispanen gedacht Niemand
Frederik kwam te hulp met een stok, …
meer een boom eigenlijk, en speelde gondelier.
We moesten ‘gewoon’ draad afrollen
en ijzeren staven in de zachte poelbodem
drukken. Allemaal goed en wel, maar
het water was veel te diep. De twee meter
lange staven zakten gemakkelijk weg tot
onder het waterpeil. We moesten er twee
aan elkaar vastmaken om boven water uit
te komen.
Staande op een paaltje dat net niet boven
het wateroppervlak kwam, waande Nico
zich even Christus die op het water liep.
Maar Jezus waagde zich net even te ver en
Snep! · 3de trimester 2012 45