m - Zoek direct in de EYE-bibliotheek

■
■
I
No. 581
16 Maart r 1935
/J
:\
■%(^i
sj**
\
'H.
: -

IRENE HFRVEY
M G.M
SEBALD'S
Üler begint
hef meestal,
hier op deze plaats: met het dun-
ner worden en verliezen van Uw
haar. Laat U dat zoo zorgeloos,
dan wordt even zoo zorgeloos het
..geleerdheidshoekje" grooter. En
dan .... 7 Dat zou toch jammer
zijn. Doet U er dus zoo vroeg
mogelijk iets tegen — en direct,
wanneer kenteelcenen reeds zicht-
baar zijn. Die kleine uitgave voor
.Sebald's Haaiiinctuur' zal U
heusch niet berouwen. Sebald's
Haartinctuur doet Uw haar weder
groeien, geneest roos en kale
plekken. - '/, flacon f. 1.65, '/i
(lacon f. 2.95, V, L. flacon f. 4.75.
EN NU NOG EEN GOEDE RAAD:
Voor Uw gazlcht; .Sobald'i GozichtiwaUr'
((»c»-totion), h«t meuwf ultilokond Mmon-
geftelde huidvvrzorglngtmlddal. H*t roinlgt
d« pori«n, »p.nt dm huid. maakt haar frisch
an b.hoadl galljktljdlg Uw lalnl. Par (lacon
f 0,65 bij Drogiitan. Parfumarlazakan an
Kapparf. _ Import: H. TEN MERKEL.
HILVERSUM.
HAARTINCTUUR
GEZICHTSWATER
OVERTOLLIG HAAR
v«rwijdercl door
ELECTROLUSE
komt niet terug. Eenig afdoend systeem.
Adviseer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos.
Laat geen lidteekens na. Gratis advies.
Instlt. v. electr. ontharing E. Nooteboom.
Goudsche Singel 83a — Rotterdam
N.V. D£ ËRV£ WIJSMULLER'S PAPIERHANDEL
Huidenstraat 26 AMSTERDAM
Opgericht in 1777
LEDERBEWERKING
ALLE INSTRUMENTEN, MATERIALEN EN
LE0ERSOORTEN VOOR DE LEDERBEWERKING
Gratis Geïllustreerde Catalogus op aanvraag
HANDENARBEID, PAPIER EN CARTON
FANTASIEPAPIEREN, ALLE SOORTEN KARTON,
I BOEKBINDERSLINNEN ENZ. ENZ.
Monsterboekje wordt aan koopers gratis verstrekt
LIJDERS AAN HUIDAANDOENINGEN
N wanhoopt- niet- /
Weest niet langer een prooi van de ondragelijke last en de folterende ieuk,
wanneer een eenvoudig middel uitkomst kan brengen. Een paar druppels van
de heidere vloeistof D.D.D. op de aangedane plek en de jeuk bedaart
onmiddellijk, de aandrang tot krabben verdwijnt Denkt U eens in, weer
rustig te kunnen slapen en 's morgens verkwikt aan den arbeid te kunnen
gaan. Het D.D.D.-Recept van Dr. D. Dennis wordt sinds vele jaren met succes
aangewend tegen Ekzeem. Open Beenen, Zweren, Puistjes en andere huidaandoeningen.
Flacons è 75 cent en f. 2.50 bij Apothekers en Drog. A 25
fr ft |\
GENEESMIDDEL TEGEN
U.U.U. HUIDAANDOENINGEN
- 2 -
^iiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiKiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirr
Dr. H. NANNING's
Zetpillen tegen
Aambeien
werken pijnstillend en genezen in
korten tijd de ontstoken slijmvliezen.
De ^
maakt het inbrengen zeer gemakkelijk.
Verkrijgbaar bij alle Apothekers en
Drog. ä f 1.50 per doosje van 12 stuks

■
:-' ■ '
. ^
1
De Roepstem oan hei Ceirmoud
i.
Het Jicht lag" als een groene schiltering
op het let water. Daarboven
welfde zich het 1 bladerdak der
boomen, maar het donkere water weerkaatste
het niet - het dichte loof was
een scherm tegen de doordringende zon
Hoog boven het water droeg het
slank geboomte vreemde, roode vrucnten
onder de waaiervormige bladerende
fijne carana met haar scherpe dorens
belette de dieren naar boven te klimmen;
de donsen bloesem der jupati gaf
nog een helderder schittering dan het
daglicht tegen de groene en roode
bladeren en de bevallige, wuivende takken
van den assai-palm.
Tusschen de machtige rijen van stammen
wond zich de stevige omstrengeling
der hanen, prijkte een grillige tooverwereld
van orchideeën. Beneden stond
het net — bleek en stil.
Slechts één flits brak plotseling over
de roerlooze plas — gevoed door de
trage wateren der boven-Amazone —
waarop de geweldige bladeren der
Victoria Regia met haar vroolijk-blauwc
bloemen dreven. De bladeren bewogen
/ich nu langzaam, majestueus, bijna
zuchtend, naar den boeg van de boot
die door twee Indianen voortgepeddeld
werd, terwijl twee blanken, onder de
ruwe beschutting van een dak van palmbladeren,
in den achtersteven zaten en
rookten. Een dorde, bleek en rillend
van malaria, lag languit.
Als op een onuitgesproken commando
hielden de Indianen op met
pagaaien.
De blanken in de boot vormden een
vreemdsoortige mengeling van rassen.
Ue zieke, op wiens voorhoofd dikke
koude zweetdroppels parelden, was een'
iMigelschman. Een van die Engelschen
wier drang om te reizen voortkomt
uit een onbedwingbaren lust den vpet
te zetten op het terrein, dat nog geen
andere blanke heeft betreden. Een van
het tweetal, dat rookte, allebei jong
was afkomstig uit de Vereenigde Staten'
de ander was een Braziliaan
II.
De halfbewuste gewaarwording van
deze ongerepte geheimzinnigheid, van
verborgen verschrikking, beheerschte
hun gesprek, terwijl hun roeiers op hun
peddels uitrustten en de spooka'btiffe
eenzaamheid van den kleinen poel hin
omgaf. De wildernis was stil en stom
omdat de korte schemering van den
evenaar zich er over legde en in den
tijd, dat men honderd keer ademhaalt
zou de duisternis volledig heerschen'
De reizigers moesten een plek uitzoeken
om te kampecren, doch zij aarzelden,'
gebood luisterend naar den jongen
Braziliaan met de ernstige oogen en
de ernstige, gedempte stem, die de
jungle kende en van haar gevaarlijke
nukken sprak.
„Eén ding is onmogelijk — om een
vrouw hierheen mee te nemen. Breng
ZEN COMPLEET VERHAAL DOOR UALVAREZ
DE PARAMOUNT-STER FRANCES DRAKE IN EEN
ZEER MODIEUZEN PANTERMANTEL.
Vraag driehonderd en negentien
Door wie werden de wetten van de zwaartekracht
ontdekt
Wij zullen een hoofdprijs en vijf troostprijzen
verdeelen onder degenen, die ons vóór
23 Maart (Indische abonné's vóór 23 Mei)
goede oplossingen op deze vraag zenden.
Adresseeren aan: Redactie ,,Het Weekblad"
Galgewater 22. Leiden. Op briefkaart of
enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag
De toekenning der prijzen en troostprijzen
geschiedt volgens een systeem, ivaarbij alle
inzenders van goede oplossingen gelijke
kansen hebben op het verkrijgen der prijzen.
Vraag driehonderd en vijftien
Een thermosflesch bezit twee wanden,
waartusschen zich een luchtledige ruimte
bevindt. Daar dit luchtledig de warmte zoo
goed als niet geleidt, behouden de zich in
de flesch bevindende dranken, als zij door
een kurk van de buitenlucht zijn afgesloten,
hun oorspronkelijke temperatuur geruimen
tijd zoo goed als geheel.
Met de juiste oplossing van deze vraag
verwierf mevrouw D. W. Z. de Vries te
Den Haag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen
toegekend konden worden aan: den
heer H. Snoey Kiewit, Rotterdam: den heer
J. A. M. Peters, Deventer; den heer W. v.
d. Laan, Zaandijk; den heer H. C. Middelkoop,
Leiden; den heer M. W. Hoeks,
Leiden.
je plantage in cultuur, verzorg je rubber
— de wildernis zal je een handje
helpen. Maar vertrouw haar niets toe
wat je hef is, want als een boosaardi ff e
sport zal de jungle het er op toeleggen
je van je schat te bcrooven."
De opgeheven hand van den Braziliaan
viel langs hem neer. De Engclschman
bewoog zich onrustig. Met het
aanbreken van den avond zakte zijn
koorts en met het weer helder worden
van zijn geest, liet de voorzichtigheid
van den ervaren reiziger zich gelden
„Jullie deed beter, die Indianen wat
aan te porren, over een paar minuten
is het donker."
De Braziliaan riep een paar korte
bevelen. In de glinsterende oppervlakte
van den poel trokken duizend kleine
rimpels, toen de peddels er in gestoken
werden. Met een zwaar klapwieken der
vleugels, verhief zich iets in degothische
bogen van groen; en toen met een
moeilijk te beschrijven plechtigheid vervulde
een lieflijke, diepe, muzikale stem
de lucht. De stem scheen van overal —
en van nergens te komen.
„Aemu, Aemu!" klonk het in het
1 upi-dialect. „Kameraden, uw broeders
komen m vrede, brengen giften van
vrede. . ."
„T10 Lemosl" barstte de Braziliaan uit.
De Engelschman veerde overeind met
' i en verbazing, voldoende om de laatste
rest van zijn koorts weg te vagen
„Hier" hijgde hij. „Ik dacht, dat wc
hem tweehonderdvijftig mijl vooruit
waren."
„Luister!"
De diepe stem zweeg. Het scheen,
dat ieder blad van de wildernis zichzelf
m nog intenser zwijgen hulde De
groene schemering over den poel leek
tot een mysterieus purper te worden
Langzaam, weifelend, werd een snaar
in trilling gebracht — als van een
guitaar klonk het. De stem kwam weer
zong een smeekend, liefkoozend, oud'
opaansch lied.
„Princesital Princesita," — _ __
„Princesse — — princesse — met de
azuren oogen — "
„Het is Tio Lemos," bevcstbrde de
Braziliaan.
„Maar ik begrijp niet. .." begon de
jongeman uit de Vereenigde Staten.
„Het is oom Lemos van den Federalen
Dienst voor de Indianen," verduidelijkte
de Engelschman. ongeduldig.
„Kom, we hoeven ons niet het hoofd te
breken over een kampeerplaats voor
vannacht."
De „Dienst voor de Indianen", ingesteld
en gesteund door het Centrale
Bestuur van Brazilië, had zich een
Utanenarbeid tot taak gesteld: het op
vreedzame wijze in aanraking komen
met de menigvuldige stammen der
menschenctende, koppensnellende, kanmbaalsche
Indianen, die het uitgestrekte
labyrint der Amazone-jungle als hun
domein hebben.
Den mannen, die zich voor dit werk
*^:^
'hl
^^^U.
-
m*r 4-
*/>■•€
ÜP"
^..tr&matm
. .,..,,. : ;
.■'M*
*%*'- -^fiJl».
'M>Z *
m
*< *$L
mmM'

IPAOL HUF,
(Polo HmnriM Blkan)
eeuwsche- tot en met hedendaagsehe dichte« Wlf meenlBn lt f« ^! oed n « h S!P. en P r02a v,,n mid delgeheele
Nederlandsche pers heS, heeft aebScMl^rflf.^»*^^"."^^^^ de.hulde, die de
• -• —**'■ "° "»"""i ipi-aui nur-en „Columbia" bora 1'
Sook land' S £ n^Z OTd \f bepaalde een mensch van vlee^h en bloed gerl
°°1. ,
arbeid s.veld toegewezen, metamorphoseerd heeft.
in iedere streek, waar zich een vertegenwoordiger
van den dienst bevindt, is
Met deze vriendelijke en rustige
methode van pacificatie, slagen de niet
hoog in de boomen een kraaiennest gemaakt.
Als de avond gevallen is en de
gauw te ontmoedigen mannen vanden
dienst er in de wildste, op denlaagsten
stemmen van apen, papegaaien, jaguars
trap van ontwikkeling staande stammen
en poema's verstorven zijn, roepen die on
KI" toe te brengen hun moorddadige en
ÄÄisdÄE s^^^^s de megaphoon hun boodschap van vrede
r »
en vriendschap in de huiveringwekkende
stilte van den wilderpisnacht. Soms
spelen ze viool en lokken zóó de inboorlingen,
gedreven door nieuw-,gierigheid,
om dezen vreemden zangvogel op
te sporen, uit hun schuilhoeken. Dan
vinden de Indianen geschenken, als
onverwachte vruchten aan de boomen
hangend, die er op berekend zijn, hun
van de komst van den blanken man en
van zijn goede bedoelingen jegens hen.
Eerst neemt de verlegen en achterdochtige
Indiaan deze gaven behoedzaam
weg, maar later, als zijn vertrouwen
grooter wordt, komt hij
vrijmoedig en accepteert zè uit de
handen van den drager der stem —
die zich op wonderbaarlijke wijze tot
— hun uitsluitende bezigheid — op te
geven en nuttige, arbeidzame en vredelievende
burgers te worden van de Vereenigde'
Staten van Brazilië. Het is
een langdurig en moeizaam proces, dat
groote gevaren voor den blanke met
zich brengt, maar zoo worden jaarlijks
groote gebieden van tot nog toe onbetreden
wildernis bevrijd van den plaag
van krijgszuchtige, elkaar staag bevech-
den strijd aangebonden heeft tegen de
bedreiging der giftige insecten, die
bewezen hebben, misschien een nóg
grooter hinderpaal te zijn voor den
vooruitgang dan de achterlijke inboorlingen.
III.
De geschiedenis van Martin Pereira
de Lemos verschilde van die van tien-
- 6 —
tallen andere helden van den Braziüaansch-Indischen
dienst in zooverre,
dat hij de wildernis tartte door er een
vrouw van zijn eigen ras en huidskleur
neen te brengen.
Dat vertelde Raoul, de jonge Braziliaan,
terwijl ze de peddels het water
sneUer Heten klieven, in de hoop
spoedig beschutting te vinden en het
gezelschap van een gelijksoortig men
schelijk wezen.
Smith, de Engelschman, verbaasde
zich er over, dat die oude oom Lemos
tot in zulke verlaten oorden was doorgedrongen.
„Enfin, we zijn er aan gewend hem
op de onmogelijkste plaatsen aan te
treffen,'' gaf hij toe. „Hij is een soort
padvinder voor den dienst, schuift altijd
een honderd mijl of zoo voor den hoofdtroep
uit. Hij heeft geweldig veel succes
gehad — die stem van hem betoovert
zelfs alligators!"
„Wat heeft hij er mee voor — om
zoo in zijn eentje vooruit te trekken
Grevaarhjke liefhebberij zou ik zeggen!"
meende de Amerikaan.
„Zeg dat wel!" beaamde Smith op
een toon, die duidelijk te kennen gaf,
dat hij er over oordeelen kon. „Even
gevaarlijk als een hol met hongerige
tijgers binnen te wandelen. Hij is op
zoek naar .zijn vrouw."
„Zijn vrouw "
„Ja, dat bedoelde Raoul daarnet met
zijn opmerking. Twintig jaar geleden
bracht hij zijn jonge vrouw hier —
een Spaansch meisje. Drie weken later
kregen de Indianen haar te pakken!
Daarom zmgt hij altijd van „Princesita".
Denkt, dat ze hem ihisschien hooren
zal en blijft hopen."
„Maar ze zullen haar toch wel gedood
hebben ... Twintig jaar!"
De jonge Amerikaan was zeer onder
den indruk van wat hij zoo juist vernomen
had.
De ander haalde de schouders op.
„Er zijn vreemder dingen gebeurd..."
En Raoul voegde er in het langzame
en weloverwogen Engelsch van den
vreemdeling aan toe:
„De stammen ruilen hun gevangenen
wel eens, dat wil je zeggen, nietwaar"
Achter een zilveren netwerk van
maanlicht was de duisternis nu ingetreden.
D.e rijzige boomen hadden plaats
gemaakt voor een moeras, waar de
kronkelige tronken van den wortelboom
fantastisch opdoken. Zoo nu en dan
klonk er een schichtig geschuifel of
geplas, wanneer een alligator of een
geweldige leguaan, opgeschrikt door hun
voorbijgaan, in de rivier doken.
De jonge Amerikaan zat in gepeins
verzonken. Twintig jaar van vruchteloos
zoeken, twintig jaar de klamme, sloopende
hitte van de Amazone, twintig
jaar geplaagd door vunze, gedrochtelijke
insecten, twintig jaar van eindeloos
geduld om de barbaren, die zijn
liefste gestolen hadden, voor zachter
zeden te winnen...
Een licht doemde op aan den oever
der rivier. Ze waren het moeras voorbij
en een opening in de gigantische,
ondoordringbare vegetatie toonde
plotseling een vriendelijk, maanverlicht
grasveld, dat de niets ontziende,
woekerende plantengroei eeuwenlang als
REMBRANDT
THEATER
AMSTERDAM
BRENGT
STEEDS
DE BESTE PROGRAMMA'S
door een wónder onaangetast scheen
te hebben gelaten.
Smith gromde:
„Wij zijn geloof ik in een kringetje
gevaren. Moeten vier mijlen gepeddeld
hebben, om op een plek te belanden,
een halve mijl van het punt, waar we
vertrokken. Dat is reizen op de
Amazone, Dick!"
De Indianen hadden weer met peddelen
opgehouden en lieten de boot met
een strooming mee naar den oever
drijven.
IV.
Een lange gestalte, die bij een tent
zat neergehurkt, stond op om hem te
begroeten.
Hun hart kromp ineen. De. man was
door beri-beri ineengeschrompeld tot vel
over been. Zijn huid was zoo geel
als de schil van een banaan, behalve
waar ze zwart gebrand was rondom den
hals en op de jukbeenderen. Haar,
schaarsch, uitgedroogd en kleurloos, was
dun op zijn hoofd geplant. Maar zijn
mond was streng door een fanatieke
taaiheid en in zijn donkere oogen fonkelde
een besliste schittering.
Hij. begroette Raoul beleefd, maar
met de terughouding van een man, in
wien de lust tot ijdel gepraat sinds lang
gestorven is.
„Je volgt me overal, nietwaar, mijn
vriend De wildernis schijnt je niet
los te laten, hè Aangenaam je in gezelschap
van Mr. Smith te zien. Hij
kan je veel leeren van deze streken."
Met haast afgemeten Vormelijkheid
wendde hij zich tot Dick.
„Senhor Vansitter... Komt u onze
rivier ook eens bezoeken Het is mij
een bijzonder genoegen u te leeren
kennen." ./
Smith knikte in de richting van de
duisternis buiten de maanbeschenen
opening.
„Welke stam is dit hier" vroeg hij.
Tio Lemos' zwarte oogen kregen een
nadenkende uitdrukking.
„Ik geloof, dat het de Parintins zijn.
Kannibalen natuurlijk. Vanavond is het
de zevende maal, dat ik ze toespreek.
Ze blijven schuw, maar uit mijn uitkijkpost
heb ik er een gezien."
„Dus ze worden nog niet bepaald
handelbaar" bracht Smith in het
midden.
BEZOEKT HET
iriHiE#.irm
TE DEN HAAG
„Neen... Toch is het goed zoo. Ik
zie ze het liefst op hun slechtst
zoodat ik het ergste weet... Ik voel,
dat mij niet veel tijd meer gegeven is
voor mijn taak."
Dick liet den blik op hem rusten
en was geïmponeerd door den zeldzamen
heldenmoed van dezen man, door
ziekte overmand, door den last van
zijn kwaal op veertigjarigen leeftijd vermagerd
tot een afgeleefden stakkerd, die
de giftige pijlen van zijn vijanden met
een glimlach van gelatenheid en vrede
in ontvangst nam, zijn hart toegeknepen
en dor door het verraad van
deze eters van menschelijk vleesch, deze
drinkers van menschelijk bloed. Dit was
een man....
Bij het eerste ochtendgloren ontwaakte
de jonge Amerikaan met een
gevoel van onderbewusten afkeer. Een
groote, monsterachtige spin klom lui
langs den wand van de tent naar zijn
hangmat. Half slapend nog, kwam er
een gesmoorde kreet van walging over
PALL MALL
D«
goudgele,
z o n r i j p e
Virginia
sigaret
van Rothmans
Ltd. London
importeurs: „.ALVANA", Den Haag
zijn lippen. Smith, die aan het
andere eind van de tent op een brits
sliep, schrok op en greep oogenblikkelijk
zijn geweer. Met een stuk muskietengaas
vingen ze het walglijke ondier
en sbngerden het de rivier in.
Raoul voegde zich bij hen, terwijl ze
terugliepen naar de tent.
„Vroeg op, Raoul!"
De Braziliaan keek ernstig, zooals
gewoonlijk.
{Vervolg op pa&na 121
VEREENIGDROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL
LUIGI PIRANDELLO
„ALS MEN IEMAND IS"
Een symbolisch spel, dat gespeeld
wordt door menschen, die de werkelijkheid
uitbeelden. Daarin ligt een
dualisme, dat tot botsingen voert. Een
spel, dat aan de speienden daarom buitengewoon
hooge eischen stelt.
Pirandello symboliseert in „Iemand" den
ouder wordenden man, met zijn mannelijke
en menschelijke begeerte naar jeugd en
zijn vrees voor het ouder worden, het
levend gestorven ziin. Daarbij is ' deze
Iemand in werkelijkheid „iemand", een
groot dichter en denker, over wiens werken
boeken zijn geschreven vol diepzinnige
beschouwingen.
Het stuk speelt in Italië. De jonge generatie,
de jeugd, het naar uiting zoekende
leven, wordt vertegenwoordigd door den
neef van Iemand, een in Amerika geboren
jongeman van Italiaansche afkomst, diens
vrouw en schoonzuster, beiden van Russische
afkomst.
Bij hen vindt de „groote" dichter de
verandering, waarnaar hij innerlijk snakt
en bij het schoonzusje (Veroccia) jeugd en
liefde, waarvoor zijn. hart en zijn begeerten
nog niet gesloten zijn.
Onder hun invloed schrijft hij een bundel
lyrische gedichten, die hij onder den
schuilnaam Delagio uitgeeft.
Deze bundel is als een relevatie, die de
jongere Italianen in geestdrift doet ontbranden.
Een nieuwe groep wordt gevormd:
de Delagianen.
Tegenover deze invloeden, staat Iemands
vrouw, gedeeltelijk ook zijn kinderen, zeker
zijn uitgever en de „officieele" bewonderaars
van den grooten dichter en
denker.
De Delagio-episode speelt juist in de
dagen kort voor den 50sten verjaardag
van den grooten man, welke als aanleiding
gebruikt wordt om den „groote" te huf^
digen, te beloonen met een verheffing in
den adelstand.
Iemand heeft den bundel gepubliceerd om
te toonen, dat hij nog niet dood is, lichamelijk
niet, geestelijk niet. Bij hem is geen
opzet tot het nemen van een proef, innerlijke
drang en dringende noodzakelijkheid,
uit innerlijke drijfveeren geboren, hebben
hem er, als het ware natuurlijkerwijze
toegebracht om in de Delagio-hernieuwing
zijn kracht te toonen.
Om deze te bevestigen heeft hij een
nieuwen bundel geschreven, dien hij onder
ziin eigen naam wil uitgeven.
Dan komt de controverse tusschen de
twee richtingen nog sterker uit en blijkt
V.l.n.r.: E. Palm«r«. Anton Ro«in«r, Dirk Verbeek als
lemend, Helene Berth*, Enny Meunier, T. v. Otterloo J
Broedelet en Theo Frenkel In „AU men Iemand ir.'
hoe weinig de jongeren de hernieuwing
van den grooten „ouden man" begrijpen
en waardeeren kunnen.
Het eerste bedrijf speelt in het huis van
den Amerikaanschen neef, het tweede in
de woning van den dichter. Het derde,
veel sterker nog symboliseerend, in een
paleis, door een overleden vereerster, aan
den „dichter" ter beschikking gesteld.
Aan het slot wordt de levende dichter,
tot den versteenden gehuldigd, het standbeeld.
Uit deze korte beschrijving zal men de
moeilijkheden, verbonden aan de uitbeelding
van zoo'n stuk, nog beter kunnen
beerijpen.
Dirk Verbeek, als Iemand, deed zijn
uiterste best om de tegenstellingen en den
strijd begrijpelijk te maken.
Ik kreeg den indruk, dat deze taak boven
zijn krachten ligt.
Men moet hierin geen al te sterk verwijt
zoeken. Verbeek had zeker goede
momenten, doch de rol lijkt mij er een
te zijn, die boven de kracht ligt van bijkans
elkeen, die haar te spelen heeft.
Anton Roemer beeldde de rol van uitgever
zeer goed uit, Theo Frenkel was 'n
alleszins prijzenswaardige jonge Italiaan.
De voornaamste vrouwenrollen waren in
handen van Helene Berthe (de vrouw van
den dichter), Joekie Broedelet (Natascio,
de vrouw van Pietro) en Enny Meunier
(Verroccia).
Karel Brückman verdiende de waardeering,
welke het publiek uitte, om ziin
voortreffelijke decors

WALZER
AM DER
■tj
'^ . *r ~
\
:
4-~-
^^f^s
Haro van Peski-productie der Ufa
Regie: E. W. Emo
Rolverdeeling:
Somow, Russisch theaterdirecteur' .' ." ." .' .' ." Jacob Tiedtke
^^nTu^SÏ ^ ^P«'—ster .... AÄV^^
A K laja, Oiga's zuster ..:•■■ ktika Str^h^
Leibrock, bediende van Strauss . . \ \ \ \ " KaM IllingeJ
De walsenkoning Johann Strauss wordt uitgenoodigd voor een
Mik zifni 0 «" Ruslan^ doch J
t« weigert, daar hij ieder oogen
m„;iw benoeming tot een hooge positie in het Weensche
^H^Ä^TK 80 '- HlJ we J et ' dat W benoeming nog slecht!
onderteekend behoeft te worden, en hij heeft zijn vrienden reeds
op een feest mtgenoodigd. - De regeering heeft echter andlrl
zaken te behartigen. Het gaat er om, of men Rusland er toe krü
^ ^.i neen f n ha^delSVer u dra met0os,enri J k en "^t met FrankrÏÏk
f. 1 i en K De da Van u^t fee . st van Strauss "«dert meer en meer
doch de benoeming blijft uit. Kwaad en diep gegriefd gaaf dé
walsenkonmg toch naar Rusland. - In een heVblrg dichffa*-' dl
Russische grens heeft Strauss een romantisch avomuur Äert
daareenjonge Russin kennen.-Olga heet ze meerweet hiimet v»n
haar-op wie hij dadeiyk verliefd wordt. H« geeft haar e^en kaar"
voor zijn concert in Sint-Petersburg, doch op den morgen dahH
verder zal reizen bl^kt zij verdwenen. - In Sint-Petersbu^ s aat
Strauss veel tegenwerking te wachten van wangunstfge colfega-S
Dirigent Ptytschkm heeft een prachtig idee. Hij en de 1500 leden van'
zijn muziekvereemgmg zullen alle kaarten voor het concert van
Strauss opkoopen en . . .er niet heengaan concert van
Op den avond van het conceit verdringen zich drommen menschen
die den Krooten walsenkoning willen hooren, voor de lokeïïen doch
ELa Zm. e , rf h" rt er { ^eer te k^•
Pty.schkin, die zich eveneen. lussen ^^sS ^ndrwTüft'
zich vergenoegd de handen over het welslagen van zKn pUn A^if»
Olgas zuster, hoort echter zijn opmerkingen en doorziet de truc'
Ze weet door een list in het bezit van dt» in Ptuf./i.ti— •
borgen entree-biljetten te körnt verde^lf„^rheW^eV
dat in een oogwenk de zaa vuk. Het concert wordt een reusachtig
ill C v S - o S h^ s ' orm ch « i (re applaus bedaard is, zoeken St«uss*
blikken Olga, doch ze is weer verdwenen. - Strauss "fepëtersbu^
het onderwerp van alle gesprekken en zonder dat z e het zich bllust
irfn, worden ook de ministers, die over het handelsverdrag beraad
slagen door de Oostenrijksche stemming aangegrepen De wlê*!
schaal, die eerst naar Frankrijk helde, begint nu naar de fiosienriiksche
zijde door te slaan. - De minister van oorlog, vorst Waslftschikow
is op het punt zich te verloven net Olga, gravin Woronloff On het
verlovmgsfeest moet Strauss spelen. Zon ziet de meester Olga
weer... als de verloofde van den Russischen m'nistar HH .üfi
en speelt totdat Olga het niet meer uithoudfen zich met e^en^
wendsel terugtrekt. Eerst echter heeft ze n..g kans ireTien Str...J
een brlrffe te doen toekomen, waardoor ze hem /ogd^nz^den
avond bij zich laat komen. De vorst verrast Strauss echter b« HU
bezoek en hecht geen geloof aan zijn excuus. H« neem hem mee
naar ztjn wapenverzameling en laat hem die bésicMgên HltrinMr
d,e , S ni a „ US S , 0P 2 Ä n t o OUrnee v e^ezelt, vermoedt wlfnig golds e n
gaat Olga halen. Om Strauss het leven te redden, «peelt ,§ de toe"
gewijde verloofde. —
Den volgenden dag
komt ze afscheid nemen
van Strauss. Zoo-
MflBn dr *
ze weg is komt
^^ jB im^lB^. v " rs, Wassiltsrhikow
drag met Oos- ^^ Ji li^W^^Äi Z " n < ! r " us J maken
^^ mf^' '3@|ikMk " ve r zijn gedrag van
1^. ^êê^J '^ïP^ f»«/« T der b^,1 '
terugreis, speelt Olga een wals r ^%3r l»KïA TA^ v V ^ f. 8 - ee "
van Strauss Dan treedt de vorst Ä" ^«^ W )3
s h 1 nnken h «rf H,j zeet
WTijm
n ' p m „ n i, n f eennt zeon "
Weer rijdt de diligence langs de ■.«PV^ ... ■. Denzelfden dag
Russische wegen, weer overnacht
Strauss in de kleine herberg aan de
grens. En daar brengt de adjudant van . ^L «Égl^^^l B7>>M
den vorst hem een bouquet roode ^^ 's. ^Kmr,^^^:'
rozen met een kaartje: „Vaarwel! O." • si^B W-'^
^:V.
^■■■■«■■■nSaHHRI
HHH
- 9 -

ooned/BêÊ
DOOR EDUARD VETERMAN
IL
Het is een echt tijdsverschijnsel, dat men zich geneert voor zijn gevoelens
en soms zelfs een houding aanneemt, die er het tegendeel van suggereert,
louter uit angst dat „men" een blik zal slaan in ons gemoedsleven. Ja, het
wordt vaak burgerlijk en klein genoemd, wanneer men tóónt een dieper gevoelsleven
te bezitten. Als een zweep ligt het woord „sentimenteel" op wacht, om
bij ieder blijk van gevoel los te knallen. Een koel, cynisch egoïsme heeft vele
aanhangers gevonden. Een arme beproefde klaagt zijn nood, en men antwoordt
hem met een beschrijving van de lente in Egypte. Deze moderne hersens zijn
vergroeid tot een kil mechaniek. Het gemoedsleven is teruggebracht tot een noodzakelijk
minimum.
Eduard Verkade vertegenwoordigt
dit hersen-ras op het tooneel. Hij
is de man van het cynische intellect,
van de ontleding, van de geestelijke
acrobatiek. Een gevoel zonder
meer zegt hem niets; hij moet het
gevoel bespiegelen en uitpluizen. En
zóó bereidt hij ook zijn werk voor.
Verkades repetities zijn anatomische les-
sen, die worden geleid door zijn scherpe
verstand. Het spontane gevoel schuwt
hij als sentimenteel; op zichzelf mag
men zooveel gemoedsleven hebben als
men maar wil, doch naar buiten moet
het worden gezeefd door de mazen
van intellectueele critiek. Het is bewonderenswaardig
hem de vezels van
aandoening uit elkaar te zien rafelen —
" (Polo Godfried de Groot)
al rijst daarbij de angstige vraag op:
hoe krijgt hij het allemaal weer in
' elkaar Want het gevaar is niet denkbeeldig,
dat onder deze scherpzinnige
operatie het gevoel een droeven dood
sterft, en er niet anders overblijven,
zooals Hamlet zegt, dan woorden, woorden,
woorden...
In den .grond verkiest Verkade dan
ook duidelijke woorden boven onduidelijke
gevoelens. Voor hem is het 't belangrijkste,
dat de acteur zijn taak begrijpt
en dit begrip op de toeschouwers
weet over te dragen. Van de schemerige,
geheimzinnige wereld der gevoelens
moet hij weinig hebben. „Ik hou
's avonds niet graag besprekingen," zei
hij mij eens, „want dan komt men er
licht toe aan stemmingen de vrije hand
te laten, 's Morgens denkt men en pjaat
men veel helderder en scherper." Hoe
volkomen juist is deze opmerking, en
hoe on-poëtisch I En toch is dit een
markante schetslijn voor de wijze, waarop
Verkade werkt. Zijn repetitielokaal
is een laboratorium, waar men geestelijke
speculaties de deur wijst. Als
hij een rol begint op te zetten, heeft
hij dan ook terstond een ruimen, maar
scherpen omtrek van het karakter getrokken
— en de tijd, dien hij er dän
aan wijdt, wordt niet zoo zeer benut
om de rol beter te spelen, dan wel, om
haar beter te begrijpen. Verkades repetities
zijn begrips-verdiepingen. Vandaar,
dat hij, in de gloeiende belangstelling
voor dit analytische werk, ook
wel eens vergeet een rol te leeren —
en ondanks, dat dit dan duidelijk op de
voorstellingen blijkt, is hij tóch in staat
een preciezen indruk te geven van het
karakter, dat hij bedoelt.
Maar men denke nu niet, dat al dit
schitterende hersenwerk een bewijs
vormt van het totaal ontbreken van
eenig gevoelsleven bij dezen merkwaardigen
kunstenaar. Wanneer hij niet
een zeer bewogen innerlijk bezat, zou hij
nooit in de tuinen der kunst zijn verdwaald,
maar een zakentroon of een
leerstoel hebben veroverd. Verkade is
ook in dit opzicht een kind van zijn
tijd, dat hij zich geneert voor rijn gevoelens,
en ze met een pantser van
cynisme omhult. Misschien krijgt hij
daardoor iets satyr-achtigs — zijn De
Duivel en De Faun niet twee van zijn
lievelingsrollen — maar aan den anderen
kant is dit spel met zichzelf ook
weer beminnelijk en zelfs jongensachüg.
Borg Verkade in zijn diepste wezen
niet deze, haast naïeve ontroering, dan
zou hij zich in al die jaren al hebben
dood-geanalyseerd I
* *
*
Tegengesteld tot dit beeld, in een
rechte lijn, staat Johan Elsensohn. Zijn
verstand is helder — maar volkomen
in de macht van zijn sentiment. Zijn
gevoelsleven domineert, beheerscht hem
absoluut. Het woord zegt hem weinig,
of niets. De ontroering komt in de
eerste plaats. In dit opzicht is Elsensohn
misschien niet van dézen tijd, misschien
een beetje te romantisch. Maar het zou
onredelijk zijn te zeggen, dat hij van
een ouderen tijd is: ik geloof stellig,
dat Elsensohns talent boven den tijd
is uitgestegen en door alle variaties van
den modernen mensch wordt aanvaard
en vereerd. Zijn talent raakt dät in den
mensch, waar iedereen nog wel een
splinter van bezit; het is dan ook eenvoudig,
ongecompliceerd, maar reageert
ook het beste op het eenvoudige en ongecompliceerde.
Daarom is Elsensohn
de ideale vertolker van eenvoudige
lieden. Men doet verkeerd door hier
een etiket op te plakken van „volksacteur".
Men is geen volksacteur, doordat
men eenvoudige helden van het
boerenboezeroen béter speelt dan helden
in rok. Men is „volksacteur", wanneer
men speculeert op primitieve en
dikwijls ongezuiverde massa-instincten.
Elsensohn is een gróót acteuF, die in
lederen schouwburgbezoeker iets te ontroeren
weet.
Hij gaat ook — in markante tegenstelling
tot Verkade — van de ontroering
uit. Wanneer een rol langs
hfcm heen glijdt, weet hij er, met zijn
veeljarige routine, altijd nog wel iets
van te maken, maar dan wordt het
niet zoo goed en groot als hem waardig
is. Er moet iets in een rol steken, dat
hem aanpakt — 't zij in vroolijken, 't zij
in tragischen zin — en dan kan men
hem, voorzichtig, bang iets te kwetsen,
zien tasten naar de uitbeelding er van.
't Is net of hij een kist met kostbaar
porselein uitpakt, heel beleidvol de
vloeitjes afwikkelend. En door de groote
liefde, waarmee dat gebeurt, is het een
genot op zichzelf Elsensohn te zien
werken. Zoodra hij zich zekerder gaat
voelen, ziet men de rol in verbinding
treden met zijn eigen gemoed: men
ziet die banden steeds nauwer aanhalen
— en op een gegeven moment, als de
polen dicht genoeg bij elkaar zijn gekomen,
springen de vonken over: dan
begint hij te improviseeren en uit te
breiden in het karakter van de rol,
en ziet men, even snel, van dag tot dag,
het nieuwe wezen groeien. Ik herinner
mij, hoe ongelooflijk boeiend dat was
bij de repetities van „De Drie Musketiers",
waarin hij Porthos speelde:
hoe er langzamerhand een dronkemansverhaal
groeide van zóó dolzinnige
dwaasheid (en toch geheel een voortzetting
van het karakter van Porthos),
dat de repetities tot ware voorstellingen
werden. Maar zelfs als er geen
bepaald karakter in een opgave aanwezig
is, kan Elsensohn door een schilderachtige
of folkloristische emotie worden
gegrepen: wat hij van de Dikke
Boer in „Kloris en Roosje" maakte, was
een meesterwerk van improvisatie, van
zuivere Commedia dell'Arte.
Het spreekt vanzelf, dat men, om zich
JOHAlFüll ELSEIMSOIHIINl.
zóó geheel en al door zijn sentiment
te laten sturen, de techniek van het
tooneelspelen door en door beheerschen
moet. En waar Elsensohn niet zeker
van zijn techniek is, probeert" hij het
op allerlei wijzen: eerst fluisterend,
dan zus, dan zoo, .. net zoo lang tot
hij de oplossing heeft gevonden, waarbij
hij van een goeden raad een goed
gebruik weet te maken. Maar het woord
van den regisseur kan hier alleen voorlichtend
werken. Waar in het systeem-
Verkade de regisseur eigenlijk een soort
prosector is, die van zijn stoel af de
knoopen ontwart, kan hij tegenover een
emotioneel kunstenaar als Elsensohn
alleen maar zorgen, dat deze emotie niet
buiten de grenzen treedt, of in verkeerde
richting stroomt. En den stillen
wensch koesteren, dat er vélen van dit
soort mochten zijn.
(Poto W. Corel)

-'■,;
■■■
[Dervolg van pagina 7)
„Ik ben den heelen nacht bij Tio
Lemos opgebleven. Hij is doodziek."
„Wat scheelt hem Een aanval van
zijn oude kwaal "
„Hij is hier te lang voor een blanke.
Hij is zoo verzwakt, dat hij zich zoo nu en
dan niet meer kan bewegen... Den
heelen nacht heeft hij geijld over
haar 1"
„Waarom, voor de weerlicht, gaat hij
dan hier niet vandaan " Dicks opgewonden
zenuwachtigheid maakte hem
prikkelbaar. „Wat voor nut heeft het...
om hier weg te teren ... ter wille van
een droom!"
Smiths stem klonk droog en melancholiek-spottend,
toen hij antwoordde:
„Ja, wat voor nut heeft het voor
ons allemaal, om hier rond te boemelen
Het is de greep van de jungle,
jongenlief. Wie de roepstem van het
oerwoud gehoord heeft, zal zijn hoofd
niet meer in vrede neerleggen in zijn
eigen huis."
V.
De morgen aan de Amazone is, vóór
de zon het gebladerte opdroogt en verschrompelt
en de vochtige dampen van
het moeras als stoom in de lucht
hangen, een samenvatting van den glans
en de schoonheid van alle lente ter
wereld.
De lucht is helderblauw, de geur der
orchideeën is van vreemde lieflijkheid,
een witte magnolia schijnt in vuur te
staan door de kleine roode insecten,
die om de bloesems gonzen,-zonder er
zich op neer te laten, vogels laten een
uitbundig lied hooren en visschen springen
dartel uit het water omhoog.
Maar de zon komt op en het is gedaan
met dit aardsche paradijs. De
hemel wordt als koper, de varens
knappen, de bloemen der magnolia
hangen triest omlaag.
In de drukkende, ontzenuwende hitte
van den middag gingen de vier mannen
op weg naar de minder dicht begroeide
plekken in het oerwoud en legden de
geschenken voor den avond op den
grond en in de struiken. Dick verspreidde
hier en daar ruwe schetsen
van een Indiaan en een blanke, die
tegenover elkaar staan met opgeheven
handen, de wapens naast zich neergelegd.
Tio Lemos liep rond als iemand in
trance, gedreven en staande gehouden
door zijn wil alleen. Hij scheen met
moeite adem te halen, maar zijn oogen
waren bijna koortsachtig in hun helderheid,
glinsterend van verwachting.
De avond viel zoo snel als een
jaloezie, die omlaag wordt gelaten, toen
de klagende tonen van „Princesita"
door het groote zwijgen der natuur
klonken. Verweg flitste het onophoudelijke,
tropische lichten in de onaardsche
stilte. Het was mogelijk een
troep mieren te onderscheiden, die op
een geweldigen stam van een ten doode
De camera-mannen in een filmstudio, zooals onze landgenoot Haro van Peski de
bekende productieleider, regisseur en teekenaar, hen schetste.
HANDEN ONBRUIKBAAR
Vrouw die hulpeloos was door rheumallek
Nu werk! z!| weer als de besle
„Nadat ik achttien jaar aan rheumatiek
geleden had in mijn armen, handen,
beenen en voeten, besloot ik twee
maanden geleden Kruschen Salts eens
te probeeren. Ik ben blij U te kunnen
zeggen, dat ik er groote verbetering
door gehad heb. Ik heb mij met electnciteit
laten behandelen, en probeerde
tallooze zoogenaamde anti-rheumatiek
middelen, doch daarbij was er niet
een, die mij eenig goed heeft gedaan.
Mijn handen waren nu en dan zoo
slecht, dat ik er onmogelijk iets mee
kon vasthouden. Sinds ik Kruschen Salts
gebruik, ben ik weer in staat praktisch
gesproken alles te doen wat ik wil.
Ik zal het altijd aanbevelen."
Mevr. L. B.
Indien de inwendige organen niet behoorlijk
functionnceren, gaan bepaalde
zure afvalstoffen zich in het lichaam
ophoopen in plaats van verwijderd te
worden; zij verontreinigen het bloed
en veroorzaken lastige symptomen: rheumatiek,
overmatige vermoeidheid, etc.
Kruschen Salts heeft een stimuleerenden
invloed op de inwendige organen,
waardoor nieren en ingewanden eiken
dag aangespoord worden alle schadelijke
afvalstoffen uit het lichaam te verdrijven.
Zoo zorgt de „kleine dagelijksche
dosis" Kruschen er voor, dat
de afvalstoffen zich nooit weer kunnen
ophoopen, en zuiver, frisch bloed door
Uw lichaam stroomt.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar
bij alle apothekers en drogisten
voor f 0.90 en f 1.60 per flacon,
omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat
op het etiket op de flesch, zoowel als
op de buitenverpakking, de naam
Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam
voorkomt.
gedoemde itauba kropen tegenover de
tent, waar de vier^ mannen zaten in
gespannen afwachting van hun wilde
bezoekers.
Zouden zij komen Zou er voor den
zooveelsten keer een overwinning worden
behaald op wantrouwen en argwaan
De uren gleden voorbij.
Toen een lichte beweging in de
boomen. Was 't het trage kronkelen
van een machtige slang, of kwam het
van menschen Een aap schreeuwde
schril...
Er roerde zich iets in de schaduwen.
De maan glinsterde plotseling op witte
oogballen.
Tio Lemos kwam langzaam overeind.
De handen, die hij boven het hoofd
hield, om te toonen, dat hij geen wapens
had, trilden. De emotie en zijn doodelijke
zwakheid overweldigden hem bijna.
Op bevende knieën wankelde hij naar
de open ruimte, aangezet door den
vungen prikkel der hoop.
Smith verplaatste heimelijk zijn geweer
zóó, dat het op het woud gericht
was. Dicks hand zocht de revolver in
zijn jaszak.
Alleen Raoul bleef onbeweeglijk, met
schitterende oogen. Het was een
hachelijk oogenblik. Of de boodschapper
van den Indianen-dienst zou een
[Veivolè op pagina 21}
INSPIRATIE, OF: WAAR EN HOE ON2E NIEUWSTE DANSEN ONTSTAAN
„Pracht-uitvinding, mijnheer, die electrische
haardrogers!"
„Wanneer zal de dokter haar eindelijk
laten ophouden met die meik-baden"
De verstrooide professor moet een dame van den trein halen,
„Het verzamelen van vreemde munten
is een heel bijzondere en pleizierige
liefhebberij," schrijft ons een abonné.
— Toch gelooven wij niet, dat eigenaars
van automaten bij het natellen
van de binnengekomen geldstukken,
deze bewering zullen onderschrijven!
„Het menschelijk lichaam," zoo zegt
een bekend geleerde, „bevat ongeveer
twee honderd beenderen, waarvan de
doorsnee-mensch zich echter in 't geheel
niet bewust is". — Behalve als hij
leert schaatsenrijden natuurlijk.
„De eerste prille lentedagen kunnen
bij vele personen een tijdelijke krankzinnigheid
veroorzaken", zegt een psycholoog.
— Hij moet daarbij bepaald
doelen op den man, die onlangs aan
zijn vrouw vroeg, waarom zij nog niet
aan de schoonmaak begon.
Wandelen is buitenwoon goed tegen
indigestie, zegt men. — Een wandeling
naar de keuken om de keukenmeid te
ontslaan werkt meestal veel uit, tenminste
als men er den moed toe heeft.
„Wanneer een jongeman verliefd is,
begint hij meer geld uit te geven", lezen
wij. — Daar staat tegenover, dat
hij kan bezuinigen op zijn zolen en
hakken, aangezien menschen in een
dergelijken toestand altijd in de wolken
zijn.
- 13 -

^
.
ALS HET LEVEN EEN MISLUKKING WORDT
DE VAL VAN PINCOFFS. -^ Äv/
W at kan er ui t een leven al niet worden
Men gaat op weg — die weg schijnt
lang en recht, effen, gemakkelijk begaanbaar
- men stelt zich voor, hoe prettig
en vlug d^ wandeling zal zijn, en hoe heerlijk
het wordt om het doel te bereiken — maar
dan; plotseling en schijnbaar nog vóórdat men
halverwege is loopt die mooie, gladde weg
dood. Dan blijft men staan. ,.^ Èmmi J / ^r^Bg T !!^^^g*
Het leven is onbeteekenend geworden.
Of men gaat voort — breekt zich door de RP"
hindernissen en de woestheid van het terrein '^^ 1 ^ffmm T ' lïi « *—BTMC. ■MÜ'^BIWK.-^
waar de weg in uitloopt — men verdwaalt en J MWÜTl* ' E * -- - S^W^fflral
het leven wordt een mislukking. L
Anderen gaan voort, langs hün weg, die hun -^T
regelrecht voert naar een bodemloozen afgrond
— zij storten er in en hun leven werd, door hun
verbhndheid, een tragedie. Enkelen zijn er die
de veilige hoogte bereiken; hun leven werd dat, - ■" '^ • - t^m'
wat al die anderen er van zochten te maken: ->< r -J-V. ' "- " "■•-^^-^V^,-- i^lSl^^2^S
een triomf. ■l"'sz^^rL"'-
*~- -i^'^«^!^^^^^-''^^^^^^-
te maken'" 00 " 5 Z0Cht Van '^ ^'^ "" tri0mf -'^^&S^^!«R^^^ —^^^A^Ï
helling was, Tep' de^we^ 'dood^ VóórTToeÏ ^"S^^^SM ^Ärf^fe^^^^^
mj zou hi, _ hi, trachtte zich een baan te ^^WSfl^Èk^^^a^^^^^^
breken door de wildernis, maar verdwaalde :ia ÏA'---%^^^^te^^ï^«^^^^^l
^a het groote succes, dat naar den tnomf ^^^l^^^^^^S^^^^^""
beloofde te voeren, kwam de tragische mi^ •.---- -^pr«^ JAybAP 1 ■ ' ^^1^- ^..
agische
lukking.
mis - ROTTERDAM .ALS HAVENSTAD.
•■•■'i - _■, ■ '... ■ ■■-. ■■ ■
.
.
J
Rotterdam na 1850 - de kleine provincie- ÄriTen d %rb 0 emeÄ Ui me n t veX'nt d'at^ Een^d]^ t ^ dat goed; de bankiers verdat
er
stad, schijnbaar zonder groei of beloften voor ^elfs schepen in kwamen-
VeTbaZin^ trouwden Pincoffs immers! Het was uitgesloten
fL^ % et havenstad J e «et de locale be- J Nü zijn deze havens niet zoo belanariik meertóngetjes
vijftig- a zestigduizend inwoners de weilanden, waar zij in lagen moes env Pr
Lr" * l** 0 *** iets t 'n orde was!
h f J ^ bedra 9«. die in deze wisselruiterij
Oogenschijnlijk ligt hier géén voedingsbodem fijnen om den bouw van een SeSTsSX'
be tr0^ken w ; aren - , w "den steeds grooter _ dl
voor roem, voor groote successen. dat tegenwoordig eenige honderddurenden huS S^.ff f^ ^^f' " ** Skiers wer-
Er was een beetje transito-verkeer, men ^ ^«Qelijk te maken; er kwamen rutae l^f " S M an9Za T rhand minder bli i ^t deze
sukkelde met de verbinding naar zee; Galand haven-basins, die in belangrijk de oude httt 9 eldswaardi 9 e P a Pieren en in 1880
ontwierp het plan voor den Nieuwe Waterweg, fincoff-havens verre overtreffen - maar voor A ^ .
waar het gemeentebestuur en de regeering lang ^et kleine stadje, dat tich zijn groei nog n^e n^JnZ * ^ PinCoffs en zi J n i**
en diep over moesten denken. En hier was het! b ust was . was deze ondernemingsgeest on n. . ^
9 l^ het nieuWe Beursstation.
dat het gemeenteraadslid L. Pincoffs de eerste ^hoord - Pincoffs was dè zakenman van de stad t P n H St f 10 ns - chef 9 roe «e, de beambten groet-
«ap deed op den weg van successen, die hij ~ * ^htte hem, vreesde heni, vereerde hem
als de zakenman Pincoffs af zou leggen. Hi ZI J n aa nzien en macht stegen even snel aU R^'
lei de ÜZ 9r0e " en
H- **
PinCoffs ' i e *
nep om spoed en betoogde, dat Rotterdam een terdara öroeide, men gunde hem het groote ver
groote toekomst had; en hij deed dat zóó over- mo 9 en - d at hij zich. met zijn dooS had
n**** ^ ** 2ette zich in den fein
"^ ^^"P 6 "-
tu.gend en doordringend, dat de gemeenteraad ^rworven en niets wees er op, dat het'leven hefmh^ deze wegreed groetten de chef, de
opschrok. Nu ontstonden de plannen, de conces- ^a" de^n man een ongunstig verloop Z 7^ '" ^ ^'^ Wéér -
sies; de regeering kwam los met een wet, en in hebben P
een
-
( "^ ."
"ntie-rei S je, zoo met ziin
1868 was de Waterweg klaar - al duurde het ,, M aa r wie kon ook vermoeden, dat reeds hier M^'r V^ A .
dan ook nog jaren, voordat hij werd wat hij ^et einde van den rechten, gladden weg was door het .M^ T* de Stad ^"chrikt
U 1S U - u , , dien Pmcoffs tot "u toe had begaan Vóórt P^vJr n verb,uffend -sensationeele nieuws:
Het bleek, dat Pincoffs een scherpen blik op oest H' ZOÜ hi J " me R
" sucessen behalen to äfna A
A «" dain sche Handelsvereeni-
P
de toekomst had gehad.
de triomf van zijn leven volmaakt was h Afnkaansche Handelsvenoot-
Na den Fransch-Duitschen oorlog en het tot T lu,rhf | W H geweigerd Pincoffs gestand
komen van het Duitsche Rijk in 1871 R r st in de2en tl ') d verkocht Leopold II aan zakenwP^W K f ' n at de Ro tterdamsche
kwam de industrie aan den Rijn to een onge Be ! 91e 2ijn P ar «culiere bezitting; het Congo" » „T« A ^ vo,konlen ontwricht was
kenden bloei en begon grondstoffen - onufg. ^ - ^et land van de du^ wouden,
lijke hoeveelheden erts - te vragen. Rotter- ^V
S^nley's tochten bekend geworden
He^LeTzZ^TTT** ^^ Werd -
VOl9de 0p het
h^dtuvJff
' het
dam alleen kon die gemakkelijk 'doorvoeren. ' RS ^r ^^ in het 9eSCh0kt
onbekende Afrika' hoon was nuT^^f
J "
9«n
Havenru.mte moest er nu zijn - de regeering Bekend 9 ew orden Nu ja - men wist zoo on- w£n, Tnit ^ f ■ 9TO t VOOr dezen ma n. aan
het. op den Zuidelijken MaLever, de Sr- 11^°* ^ " uit2a 9^- -ie had er eem g
haven aanleggen en vond het toen welletjes. vermoeden van, wat voor schatten er in den
SegTn weta^rtfe'd ^ ^ ^^ paS -
danken WaSl voor den
man die J f l
En de Rotterdammers, die dit een verbazina- ^T \ 0nden rUSten Zo0 die er waren was van de LH "" Q ^ meeSt 9eZiene bur 9 er
wekkend werk vonden en bevreemd keÄ S t be'kenT ^ beSCh If afde^ ^ Itzo^ttZ^^"^ '^^ *'
die haven, die daar temidden van de weilanden l- f
kend — een zakenman van interna- Nnn L u"" , r,
lag, vonden het óók schitterend Pinrof s niet tl0 S ale r " putatie en beteekenis. zind V J" het lot Pincoffs 9unstig ge-
Weer was hij het, die zijn goed^d ge me£ Ven^ f de
\'^
" kaa famiJie in
nsche Handels- AmeriË t^tZj* f* *" ^
burgers wakker schudde en zei, dat RotterdaL Venno f o tscha P op, teneinde het Congo-gebied
méér toekomst had, dat het kon groeeatot te * x P loTeere 9
* te exploiteeren.
m" verli« v^n 9 f ' bren9en het dan
" ^
De vi'^
' iort aanzien.
SChatten
een havenstad van wereld-beteeW Men duS.T ATT"^
' die "" dat
Afnka
moest iets doen, vond hij, om het verkeer te Aitr
n; de Afrikaansche Hanste^
ThaÄen P^T•' ^ Rotterdam
s aa pin M
J P: f 1 " 00 " 5 v al was niet in
trekken en mogelijkheden te scheppen voo d f : V^nootschap bracht Pincoffs eer noch kSlen „ f SChade aan te richten - Er
PP
méér vervoer, méér welvaart.
- Hi J bl eef doorzetten - men kan nooft wTZL ' PlannCn ' nieuwe have ns. nieu-
Zoo richtte hij de Rotterdamsche H.nH I w^\^ de toekomst brengt. ' Y' o n der nemingen - nieuwe vermogens wervereeniging
op, met een - vooTdLdaoen zïer' ^ ^"t be90n het 9evaarlijke spel - een leven^Ä f ^ ^ in het handels -
Spel met een
groot - kapitaal van f 15 000 000 II II
9en inzet - dat zijn onderaana £Z 0p - Pincoffs werd v efgeten; en.
Had
na haar onts'taan begon deze^nïïrTem na o" T ^^
AfrikaansX Haffi nerd e m^n %%* H ^ ^^ dan herin -
der Pincoffs' leiding met het aanleggen en ex" Yf 00^* fld noodig, dan trok p^J s den tü" ve^Lnl ', ^^ ^ de al door
'
ploiteeren van .wee nieuwe havens de B^nn^n WISSel 0p de R otterdamsche Handels-Ver- iaren der „ f 9 . V, 9l n f V n de eerste bloe i-
haven en de Entrepót-hTven De Rotterdam' ^^'A ^ die daar na verlo op van tijd ' I„ 1911 W 6 ^deriandsche havenstad.
mers, die niets andere gewend wïren dTsÏht
pen op de rivier, keken hun oogen uit, bewon-
Sffde^f Pi \*'J*^ Pincof ^as^toïven^"' 3 ^ ^^ dat
P
sTh^p.
che Handels-Vennoot- ..Pincoffs. .'"zeT' men p incoffs
O. ja diè."
- 14 -

Fox-Film.
Regie: JOHN FORD.-
ROLVERDEELING:
Mary Madeleine Carroll
Richard Franchot Tone
Erik Reginald Denny
Baron Von Gerhardt
Siegfried Rumann
Baronesse Von Gerhardt,
Louise Dresser
HenrTJ Ranul Roulien
Warburton Lumsden Hare
Manning Dudley Digges
John Frank Melton
Madame Girard . . Brenda Fowler
Notaris Russell Simpson
Een Franschman . . Walter McGrail
Madame Girard II, Marcelle Corday
Jacques (als jongen), Charles Bastin
Jacques Barry Norton
Charles Girard . . . George Irving
Fritz . Ferdinand Schumann—Heink
Jeanne .... Georgette Rhodes
Biaithwaite Claude King
Clumber Ivan Simpson
Culbcrt Frank Moran
Fctchit ...... Stepin Fetchit
Vóór Sebastian Girard, de schatrijke
katoen-magnaat uit New-
Orleans, in 1825 stierf, heeft hij
kans gezien met zijn vriend Gabriel
Warburton, den mächtigsten fabrikant
uit Manchester, een grootsche zakenovereenkomst
te sluiten. Deze wereldfirma
zal gevormd worden tusschen de
zonen van Warburton en Girard en
voortgezet door hun nakomelingschap.
Richard, de oudste erfgenaam, moet de
Amerikaansche deelgenoot zijn; Carlos,
de Fransche; John, de Duitsche en
Warburton, de Engelsche.
Richard Girard en Mary, de lieftallige,
jonge echtgenoote van den reeds
op middelbaren leeftijd gekomen
Warburton, voelen zich zeer tot elkander
aang^etrokken, doch zij moeten voor
eeuwig afscheid nemen, wanneer de
familie-overeenkomst geteekend is en
Warburton en zijn vrouw naar Engeland
terugkeeren.
Begin 191 4 bevindt zich een vroolijk
groepje reizigers aan boord van de
„Lusitania", op weg naar Amerika.
Onder deze zien we: Sir John
Warburton, lid van het parlement, den
kleinzoon van den oorspronkelijken
Warburton; zijn lieftallige dochter
Mary, achterkleindochter van de Mary
uit 1825; Erik Von Gerhardt, afstammeling
van John Girard, die naar
Duitschland ging; zijn moeder en vader,
baron en "baronesse Von Gerhardt;
Henri Girard, lijnrechte afstammeling
van Carlos; zijn moeder, madame
Girard; zijn kleine broertje Jacques en
ten slotte bevindt zich ook aan boord
Manning, Warburtons bedrijfsleider.
Allen zijn op weg naar het oude
New-Orleans, de bakermat van de
wereld-firma, voor een familie-reunie.
Erik" interesseert zich hevig voor
Mary, zijn lieve Engelsche nichtje, doch
bij aankomst in . New-Orleans ontmoet
zij den jongen Richard Girard (Fran'chot
Tone). Deze beide jonge menschen
voelen zich dadelijk tot elkaar
aangetrokken en hebben het gevoel,
alsof zij elkaar reeds in de grijze oudheid
ontmoet hadden. Later heeft er
een andere familie-reunie plaats, ditmaal
op Von Gerhardts landgoed bij
Düsseldorf, ter gelegenheid van het
huwelijk tusschen Fritz von Gerhardt,
commandant van een Duitschen onderzeeër
en Jeanne Girard, afstammelinge
van den Franschen tak der familie.
Onder den indruk van deze gebeurtenis
flapt Erik er het nieuws uit,
dat hij zich met. Mary gaat verloven.
Tot in zijn ziel getroffen door deze
mededeeling, gaat Richard met Henri
naar Parijs, waar beiden bij het uitbreken
van den wereldoorlog dienst
nemen in het Fransche vreemdelingenlegioen.
Warburton en Charles Girard,
Richards vader, komen te sterven, wanneer
een Duitsche onderzeeër, onder
commando van hun bloedverwant Fritz
Von Gerhardt, den Oceaanstoomer/
waarmede zij naar Amerika oversteken,
torpedeert.
Fritz verdrinkt op zijn beurt, wanneer
een kruiser zijn onderzeeër in
den grond boort.
Ten slotte, door den oorlog bevrijd
van hun familieverplichtingen, trouwen
Mary en Richard in Londen, tijdens
een van zijn korte verloven. Wanneer
Richard terugkeert naar het front, besluit
Mary, dat zij haar fabrieken nimmer
beschikbaar zal stellen voor het
vervaardigen van oorlogsmateriaal en
zweert zij, dat zij nooit mede zal werken
aan het gruwelijke afslachten van mannen
in den oorlog.
Richard komt ten slotte terecht in
een Duitsch hospitaal, terwijl Henri
eveneens doodelijk gewond, in een
Fransch wordt opgenomen. Na zijn herstel
besluit deze laatste, geestelijke te
worden.
De Von Gerhardts ten gevolge van
den oorlog vrijwel zonder middelen
van bestaan, vernemen Richards ver-
' blijfplaats, zoeken hem op ei\ nemen
hem mee naar hun huis tot herstel van
zijn gezondheid. Intusschen zijn Mary's
fabrieken door het Rijk geconfisqueerd,
om als anununitie-fabrieken dienst te
doen.
Wanneer de vrede geteekend is,
komen de leden van de internationale
familie samen. Richard legt een groot
organisatorisch talent aan den dag en
richt een kolossale trust op, waardoor
hij de geheele wereldkatoen-markt in
rijn macht krijgt. De familie komt hierdoor
weer tot welvaart, doch Mary,
die haar op de geldjacht zijnden echt- ■
genoot weinig ziet,'is zeer ongelukkig.
Samen met Henri, die nu priester is
geworden, protesteert rij vergeefs tegen
het materialisme, dat alleen maar tot
een nieuwen oorlog kan leiden. Wanneer
Richards kaartenhuis dan ■ ook in
de crisisjaren ineen valt en hen allen
geheel ruïneert, zoekt hij troost bij Mary.
Samen gaan zij" dan terug naar het
oude, iii verval geraakte familie-landgoed
in New-Orleans, waar zij eennieuw
geluk hopen, te vinden, nu echter gebaseerd
op liefde en geloof, in plaats
van op hebzucht en egoïsme.
•V\ "■ .. .. ■■; .-. ' * . r - A -

DE MAN VAN MEVROUW
Regie van ELLIOTT NUGENT.
ROL VERDEELING:
Lisa Delia Robbia, Elissa Landi
Gerard Fitzgerald . . . Gary Grant
Mr. Farnham . . . Lynne Overman
Flora Preston . Sharon Lynne
Bice
Michelette Burani
Archimede Paul Porcasi
De Dokter Adrian Rosley
Aline
CecUia Parker
Johnnie .... Frank Albertson
Zang van Nina Koshetz en Richard
Bonclli.
Paramount-film.
idden in een prachtige aria van
de opera „La Tosca" strijkt het
JL JLlr, kostuum van de prima donna
Lisa Delia Robbia, langs een vati de
kaarsen op het toonecl en vat vlam. Eén
der toeschouwers, Gerard Fitzgerald,
springt uit zijn loge om hulp te verleenen,
maar krijgt een leelijken slag van
het snel neergelaten doek. Lisa wil,
dat de bewustelooze jongeman naar haar
villa gebracht wordt en dit geschiedt
ook, ondanks de bezwaren van Mrs.
Flora Preston, de jonge weduwe, waaree
Gerard in zijn loge zat.
Gerards verblijf in de villa van de
:hoone Lisa, tot wier bewonderaars hij
reeds lang behoorde, wordt een idylle
en Gerard wijkt niet meer van de zijde
der zangeres. Als het tweetal zijn intrek
neemt in een gerenommeerd Venetiaansch
hotel, worden er overal al
praatjes verteld en Lisa's manager,
Farnham, waarschuwt haar voor de gevolgen.
Maar Gerard doet alle bezwaren
vervliegen door de verrassende
mededeeling, dat hij en Lisa man en
vrouw zijn.
Gerard is voornemens Lisa's Europeesche
tournee tot een lange, verrukkelijke
huwelijkreis te maken, maar äl
te dikwijls wordt hij aangesproken als:
mijnheer Delia Robbia en äl te vaak
moet .hij op Lisa's schoothondje Toto
passen, en de trouwe bedienden der
prima donna toonen juist iets te weinig
respect voor zijn rediten. Zoodoende
is hij blij, als het einde van de tournee
nadert, waarna hij met Lisa voor geruimen
tijd naar zijn vaderland,
Amerika, zal vertrekken. Op het laatste
moment krijgt Lisa echter een té verleidelijk
aanbod voor een tournee door
Scandinavië en Gerard, baloorig, neemt
alleen de boot naar de Ver. Staten,
aan boord, waarvan hij zoowaar Flora
Preston weer ontmoet.
Terwijl Lisa overal op het tooneel
groot succes behaalt, verliest zij intusschen
haar echtgenoot aan Flora,
zoodat zij plotseling een telegram van
Gerard krijgt, dat hij wil scheiden.
Doodehjk verschrikt, vertrekt Lisa onmiddellijk
naar de Ver. Staten, waar zij
zeer onverwacht tegenover Gerard staat.
Hun eerste ontmoeting loopt uit op een
hevige scène, maar Lisa geeft toch
de hoop nog niet op, Gerard terug
te zullen winnen.
Wanneer Gerard haar telefonisch verzoekt
bij zijn advocaat te komen voor
een bespreking van de financieele zijde
MICHELETTE BURANI EN PAUL PORCASI.
CARY GRANT, ELISSA LANDI, CECILIA PARKER
EN FRANK ALBERTSON.
ELISSA LANDI EN CARY GRANT.
der echtscheiding, weigert zij hierover te
beraadslagen, zonder dat Flora er bij
is, die immers als Gerards aanstaande
vrouw belang heeft bij zijn financiën.
Zij stelt voor de bespreking op haar
kamers te houden en vraagt Gerard
met Flora ten eten.
In Lisa's vroolijken kring amuseert
Gerard zich dien avond weer als van
ouds, maar voor de twee vrouwelijke
hoofdpersonen verstrijkt het diner natuurlijk
in een eigenaardige spanning.
Lisa slaagt intusschen in haar opzet
Gerard te doen voelen, dat hij meer
bij häär dan bij Flora hoort. Als het
tijd van heengaan is, laat Gerard Flora
alleen naar huis gaan, om thans met
Lisa de bespreking te kunnen hebben,
die er dien avond weer biji in is gegeschoten.
De bespreking wprdt echter
een wederzijdsche liefdesverklaring en
de scheiding, zoowel als Lisa's nieuwe
tournee door Zuid-Amerika, worden
afgelast.
Flora snelt den volgenden morgen naar
Lisa's appartementen en maakt 'n hevige
scène. Bij het verlaten van het hotel
houden een paar reporters haar aan,
die haar kennen als de rivale van de
prima donna. Als die hooren, dat
Flora's huwelijk met Gerard niet doorgaat,
ruiken zij onmiddellijk kopij.
Spoedig daarop verdringen zich de
krantenmenschen voor Lisa's deur,
maar niemand wordt binnengelaten.'
Alleen Farnham iiiet kans, om
via de keukenlift het huis binnen te
dringen. De belegering neemt een dergelijken
omvang aan, dat het jonge
paar tot de vlucht door een achterdeur
besluit... ja, Gerard is zelfs bereid,
om naar Zuid-Amerika de wijk
te nemen, als hij daarmede aan deze
herrie kan ontkomen. En zoo dalen de
prima donna en haar echtgenoot in de
keukenlift omlaag. Als Lisa daarbij Toto
weer aan Gerards hoede wil toevertrouwen,
weigert deze dit op nadrukkelijke
wijze en Lisa sluit haar man
vol bewondering in haar armen...
SHARON LYNNE EN ELISSA LANDI.
VERWACHT:
HET JOUGE WEEUWTJE
met Maurice Chevalier
en Jeanette Mac Donald
Regie: Ernst Lubitsch
Muziek: Franz Léhar
Een Metro - Goldwyn - Mayer Film
did) OO zmKe /o#os
Met deze nieuwe ^ •
Gevaert Film kunt U QP/QW,
zelfs thuis bij lamplicht jMMMSSUSMliM
goede foto's maken. VI I
„Nog niet g-etrouwd"
„Neen."
^Maar ik dacht, dat je vues had op een bepaald meisje"
„Had ik ook, maar óp den avond, dat ik haar ten huwelijk vroeg,
vertelde ze mij, dat ze dol was op Feith en Ten Cate en De Genestet.
Wat voor kans heb je nou bij een meisje, dat op drie andere kerels
verliefd is"
U^To^MoW
„Ik h*b «an «ardtg raadsel"
Sprak meester tol de klas,
Het Is misschien wat moeilijk,
'k Wad niemand raadt het ras.
'I Ruikt heerlijker dan roien,
't Is blanker dan Ivoor,
Hel maakt je rein, al ben je
Nog zwarter dan een Moor.
'iGeeh schuim, zo zacht en heilzaam
Voor lichaam en gelaal.
Het komt van eed'le stoffen;
't Is Hollands labrikaal . . .
Maar voor hij ken vervolgen.
Riep plots d« klas In koor;
,,U hoeft niets meer te zeggen,
'l Is Lux Toilet Zeep, hoor!"
E^B33IEBBi ^ stukken LUK Toilet Zeep per mfland gedurende 10 jaar
aan Mevrouw G. SeijHardt. Oettt.
| 3 stukken Lux Toilet Zeep p«r maand gedurende 5 jaar
aan den Heer A. Bots. Rotterdam.
| 3 stukken Lux Toilet Zeep per maand gedurende 3 jaar
aan Mevrouw H L Boersma, Enschede.
{ 3 stukken Lux Toilet Zeep per maand gedurende 2 jaar
aan den Heer Adr. de Munck Jr., Middelburg.
) 3 jtukken Lu« Toilet Zeep per maand gedurende 1 jaar
aan Mevr Dr K J. Cremer, Zevenhoven.
Van 6» 300 volffanda daalnamaMiian) ward*
Lu. TaHal ZMP UrwÉ|I da »••rlga datar groi
•antd«ag( aan da wnnaari -a-dan atgaionda
Da -ollad.ga iljil mal alia nama
Lavari Zaap MN N.V., Mutaiim
om (t«ia D'.j

LL
ILIEMÏIE- IEM Z€IMIE1BIM€IDIE 191351
PREMIE VOOR ONZE LEZERESSEN
rri»'»"" - -
Fori*>» al 25 , 36 eM.
f Duross bAtmoux. ft HUI D-AITOOUT »HIS
\A/ij zijn in de gelegenheid om onzen
▼ » lezeressen een bijzondere premie aan
te bieden, bestaande uit een serie Fransche
modebladen en wel het album Saisons,
Lente-Zomer 1935, groot 36 pagina's
folio-formaat; het album Tailleurs et Manteaux,
Lente-Zomer 1 935, groot 24 pagina's
folio-formaat.
Deze albums bevatten een groot aantal
der nieuwste Parijsche modellen, zoowel
voor costuums, blouses, hoeden, als voor
Formaat 24 x 32 cM
irt
1935
mantels in verschillend genre. Beide albums
tezamen tegen den prijs van slechts 55 cent
franco huis.
Tevens hebben wij een premie voor onze
lezeressen, die een keurig overzicht der
nieuwe kinder-modes willen bezitten. Het
album draagt den naam: Les Jolies Modes
d'Enfants, Lente-Zomer 1935. De prijs
van dit album is voor haar slechts 25 cents
franco per post.
Zij, die de drie albums bestellen, kunnen deze gezamenlijk voor 75 cent
ontvangen.
BON VOOR DE LEZERESSEN VAN „HET WEEKBLAD" C.NEMA «. THEAT ER
De ondergeteekende verlangt te ontvangen:
ex. Saisons
ex. Tailleurs et Manteaux
tegen den prijs van 55 cent voor beide albums
Het bedrag is per postwissel aan u afgezonden
ex. Les Jolies Modes d'Enfants
tegen den prijs van 25 cent
- is gestort op het gironummer 418 80
Dezen bon in te vullen en uit te knippen, In open enveloppe, geadresseerd aan de Adm. van Hel-Weekblad
Cinema & Theater, Galgewater 22, Leiden, als drukwerk verzenden.
(Veivolè van pag. 12)
verlegen nieuwsgierigheid
en de hebzucht
naar méér geschenken
tegenover
zich vinden of hij
zou zich zoo aanstonds
wentelen in
krampachtige stervenspijn,
wanneer
de pijlen der wilden
hun vergif door zijn
aderen zonden.
Wat Tio Lemos
betreft, wie zal zeggen
wat er in
hem omging Zijn
lichaam, geschoold
in de omzichtige,
nauwkeurige, als
terloopsche bewegingen,
noodig om
den angst der wilden
te doen bedaren,
bewoog zich kalm
in de open plek.
Met zijn uitgestrekte
armen leek hij als
aan een onzichtbaar
kruis genageld —
verscheurd en vertrokken
door de
smart van zijn gedachten.
Hoe vele
malen was hij zoo uitgegaan,
zijn lichaam
bloot gevend aan
zijn vijanden, terwijl
zijn hersens bezweken
onder den
last van een brandend
verlangen Hoe
dikwijls was de
hoop, die zijn af gemartelde
ledematen
voortdreef in de
duisternis van het
onbekende, gestorven
en weer opgevlamd
in de asch van
zijn teleurstelling
Zijn uitgemergeld
lichaam stond, groot
en onbeweeglijk, in
't maanlicht. Zijn geoefende
stem smolt
in de stilte weg.
,,Aemu, Aemu....
blanke man begroet
schenken..."
kameraden, de
u met ge-
Een geritsel in de boomen, een gewaarwording,
dat overal oogen waren —
oogen, nieuwsgierig, begeerig, wantrouwend
of glinsterend van bloeddorst.
Een geritsel, dat tot geschuifel werd,
een half angstig gegichel — — en een
jonge held met een lans en een blaaspijp
kwam uit het struikgewas te voorschijn.
Het gegichel herhaalde zich en twee
rout UOßßlCEK
irt
AH DER
DE NIEUWSTE OPNAME VAN DE
andere Indianen voegden zich bij den
eerste.
Smith slaakte een zucht van opluchting.
„Hebben hun vrouwen bij zich,"
mompelde hij. „De zaak schijnt in orde
te zijn."
Nu stond Raoul op, zijn handen vol
goedkoope snuisterijen, kettingen, armbanden,
messen, zeep. Zich bij zijn
landgenoot voegend, legde hij zijn geweer
op den grond en bood zijn geschenken
aan.
Een oogenblik van stilte, toen volgde
de jonge Indiaan, die zich het eerst
buiten de bescherming der boomen had
gewaagd, Raouls voorbeeld en legde
lans en blaaspijp terzijde. Daarna kwam
hij naar voren, nam de geschenken in
ontvangst en sprong naar zijn wapens
terug.
De betoovering was verbroken. Andere
gestalten waagden het hun schuwheid
te laten varen en slopen in den
PARAMOUNT-STER HELEN MACK.
kring van bleek maanlicht. Donkcrhuidige
mannen en vrouwen met platte
Mongoolschc gezichten, gevlochten haar,
glad en vet, met bloed doorloopcn oogen
— bijziend door het angstige loeren in
den schemer der wouden . . . allen, behalve
een . . . een rijzige en blanke
gedaante.
Dick voelde zich verstijven . .. Hij had
wel van spelingen der natuur gehoord...
maar waren dat Andalusische, kastanje-
IVervolg, op päQina 23)
BEZOEKT HET
TE ROTTERDAM
— 20 - — 21 -

■
VK&yt^'
B
e film ,,Napoleon Bonaparte", welke
onder regie van Abel Gance te
Parijs werd opgenomen, is thans
gereed. Regisseur Julien Duvivier werkt nog
aan de film
„Het privéleven
van Napoleon
I".
Lilian Harveys
tweede
Engelsche film
zal vervaardigd
worden naar
een sprookje
van Grimm.
Gustav Fröhlich
zal onder
regie van Hans
Deppe de
LILIAN HARVEY hoofdrol vertolken
in „Een
carnavalsnacht". Het scenario is door Hans
Rameau geschreven.
Hans Albers zal onder regie van Jacques
Feyder de hoofdrol spelen in „Michel Strogoff'.
De film wordt in Frankrijk opgenomen.
Rouben Mamoulian zal de film „The
forty days of Musa Dagh" voor de Metro-
Goldwyn-Mayer in scène zetten.
Conrad Veidt is voor een film door
Alexander Korda
geëngageerd.
Ann Harding
en Gary Cooper
zullen de hoofdrollen
vervullen
in de Paramountfilm
„Peter
Ibbetson";
regie van Henry
Hathaway.
Heinrich
George, Theodor
Loos, Willy
Birgel, Ari-
bert Wäscher,
Erich Ponto en
ANN HARDING
Franz Nicklisch werden geëngageerd voor de
film „St. Joan". Regie van Gustav Ucicky.
Seymour Hicks speelt de hoofdrol in de
Engelsche film „A Christmas Carol".
Harold Young gaat de Paramount-film
„Jungle" met Gary Grant in de hoofdrol
regisseeren.
De Ufa zal een film doen opnemen, getiteld
„Die vollkommene
Frau".
Paul Muni
speelt de hoofdrol
in „Man
against death".
Claudette Colbert
is geëngageerd
voor de
film „If you
could only
cook". Al Santell
zet de film
in scène.
Doll y
PAUL MUNI .
Haas
is wederom.door
dc British International te Londen geëngageerd
voor een nieuwe film.
GESPRJEKKEN MH MIJN
Is het waar, dat er in Nederland
voorloopig geen nieuwe bioscopen
geopend mogen worden"
„Inderdaad, Pietersen, heeft de Nederlandsche
Bioscoop Bond dit wijze besluit
genomen. De nieuwe theaters rezen als paddestoelen
uit den grond en er was niet direct
behoefte aan. Om te Voorkomen, dat er een
teveel aan theaters en een tekort aan publiek
zou komen, heeft men besloten den
aanbouw van nieuwe bioscooppaleizen te
verbieden." • "
„Hoeveel toonfilm-theaters zijn er in ons
land en hoeveel in de andere landen"
„Dat kan ik je precies zeggen. Ik heb
hier een opgave van einde 1934. Er waren
toen in Nederland 252 bioscopen voor geluidsfilms,
in 1933 waren het er 240. In
België zijn er 650, daar waren er in 1933
maar 400. Je ziet, dat er bij onze buren
flink gebouwd wordt. Duitschland heeft
4489 bioscopen, Engeland 4608, Frartkrijk
2900, Italië 2095, Rusland 1800, Spanje
1333. Zweden 843, Oostenrijk 650, Zwitserland
310, Noorwegen 204, Portugal 168
en Turkije 60. In geheel Europa zijn 23460
bioscopen met geluidsweergave; in 1933
waren het er 20934."
„En hoeveel theaters zijn er nu buiten
Europa"
„Van de Vereenigde Staten van Amerika
heb ik de juiste gegevens nog niet. Maar ik
zal je de getallen van verschillende andere
landen noemen. Cuba heeft 150 bioscopen,
Mexico 350, Brazilië 800, Uruguay 120,
Panama 36, Salvador 24, China 157, Siapi
12^ Japan 877, Palestina 22 en Irak 6." '
„Is Brigitte Helm, nu ze uit de gevangenis
ontslagen is, alweer aan het filmen"
„Ze heeft verschillende engagementen,
want ze werkt niet alleen meer voor de Ufa.
Op het oogenblik echter is ze ziek. Ze heeft
een ernstigen griepaanval."
„Wat gaat Ramon Novarro nu doen Hij
is toch bij de Metro-Goldwyn-Mayer weg"
„Hij wordt zelf directeur en gaat op eigen
rekening een Spaansche film maken, waarvoor
hij zelf het scenario heeft geschreven,
getiteldr-'„Against the current". Ook de
regie heeft hij op zich'genomen."
„Is de film van Charlie Chaplin al gereed''"
„Nog niet. Zeer waarschijnlijk zal een
gedeelte van deze rolprent in Venetië worden
opgenomen en Charlie met zijn staf zullen
dan ook binnenkort naar Italië vertrekken."
„Heb je gehoord van dat duel in Frankrijk
"
„Je bedoelt zeker, dat duel tusschen den
journalist Bertrand de Jouvenel en den regisseur
Julien Duvivier. Het is gelukkig niet
doorgegaan. Als alle filmmenschen de jout*
nalistcn zouden uitdagen, omdat ze een slechte
critiek hadden gegeven, Pietersen, nou,
dan ging ik gauw leeren schermen!"
„Is Jan Kiepura al naar Hollywood vertrokken"
„Nog niet. Hij maakt eerst nog een film
te Berlijn. Ernst Marischka schrijft het scenario.
Men is in Duitschland erg kwaad, dat
Ja.n Kiepura naar Hollywood wil, omdat hij
zijn roem aan Duitschland te danken heeft,
zooals men zegt. Maar Jan denkt blijkbaar
meer aan den dollar en wil dolgraag eens in
echte, groote super-films spelen!"
N« «an korte ongeiteldhaid
It da jonga Framcha
(llmttar Edith Méra la
Pariji ovarladan.
Da fllmactrlca Hanne
Waag heeft door aan plot.
sellnga zlakta haar opnamen
moeten onderbraken.
Da (IlmrtarEllan Schwannacka
II ta Weeren voor
hat ondergaan van aan
oparatla In aan xlakantiuli
opgenomen.
Da bakanda clown Grock
heeft aan operette gecomponeerd.
Daia zal binnenkort
la Pariji opgevoerd
worden.
Da ragluaur Adrlaan v. d. Hont zal hal volganda lalzoen
gaan daal maar uitmaken van hal Var. Rollerdamich-Hofslad-Toonaal.
Lilian Harvey an Hans Alben zijn balda waar door de
Ufa geëngageerd.
[Vervolg van pag. 21)
kleurige haar, die oogen van een
Andalusisch blauw, een speling der
natuur — die welhaast hoogmoedige
gratie van een intuïtief zich verheven
weten boven die waardelooze prullen
Een kreet onderbrak de onsamenhangende
keelgeluiden der inboorlingen.
Een schreeuw uit de diepten van een
menschenhart, die tot aan de sterren
opklonk.
„Mariposal"
Twintig jaren van zorgvuldige zclftucht,
twintig jaar van ijzeren zelfbedwang
— verdwenen!
„O, die vervloekte dwaas!" riep
Smith, zijn geweer oprichtend.
Raoul en Dick wierpen zich plat op
den grond. Met het geluid van een
zomersche regenbui op dicht loover,
suisden pijlen door de open ruimte. De
wantrouwende inboorlingen meenden
verraad te speuren.
Schreiend, lachend, strompelde Tio
Lemos naar voren. Onder een donkere gedaante,
hem vastgrijpend in waanzinnige
verschrikking, viel het meisje op den
grond. Een Zuidelijk accent, verbaasd,
bedroefd, bij dezen heftigen tegenstand,
waarschuwde fel.
Drie schoten knetterden na elkaar uit
Smiths geweer.
Uit de duisternis klonk een kreet
en een verstikt hijgen.
„Aemu!" kreunde Tio Lemos en stilte
dreef zachtjes over de open vlakte.
VI.
In de ongerepte rust van den vroegen
morgen lagen twee kano's in de uitgestrektheid
van een wijde watervlakte,
zij aan zij, de Indiaansche roeiers van
uitputting slapend als plokken lood.
De eerste zonnestralen zonden een twinkelenden
glans over de doffe wateren.
De Victoria Regia's leken wel gloeiende
saffieren.
Onder de tent van de kleinste kano
lag, door Raoul ondersteund, Tio
Lemos, op zijn voorhoofd het klamme
zweet van den stervende, maar in zijn
oogen een nieuw licht van geloof en
liefde.
Smith, midscheeps de andere kano,
spande zich in, om met nerveuze handen
de beide booten bij elkaar te houden en
in den achtersteven was Dicks aandachtige
blik gericht op een slank figuurtje,
waarvan de houding norsche berusting
te kennen gaf, getemperd door een ondefinieerbaar
iets, dat méér dan nieuwsgierigheid
was en bijna een peinzende
poging tot begrijpen.
„Beur mij op, Raoul," klonk Tio
Lemos' nu klanklooze stem, „ik heb
niet veel tijd meer."
Met voorzichtige teederheid zette
Raoul hem overeind.
De worsteling van Tio Lemos met
het vergif van de pijlen was een heldenstrijd
geweest, maar thans was zij
haast voorbij.
„Lees mij de boodschap nog eens
voor, mijn zoon!"
Met oogen, omfloerst door. niet terug
te dringen tranen, staarde Raoul naar
den blooten arm van het meisje. Verwrongen
door haar groei tot rijper
jaren, schemerden nauwelijks leesbare,
getatouëerde letters donker door de
olijfkleurige blankheid van haar huid.
„Esperanza, dochter van mijn beminden
echtgenoot, Martin Pereira
tf.e Lemos. Stervend beveel ik haar
in de hoede van God en van U
die dit leest."
„Esperanza — —■ hoop! Ook in haar
was de hoop levend gebleven!.... Je
zult voor haar zorgen, mijn zoon, nietwaar
^ je zult haar meenemen naar
Manaos "
Onstuimig barstte Dick uit:
„Ik zal haar meenemen, naar huis,
naar de Vereenigde Staten. Ze zal het
beste hebben, wat in de beschaafde
wereld maar voor een jong meisje te
krijgen is — —"
Tio Lemos onderbrak hem met een
zwak, vermoeid handgebaar. Zijn glimlach
was onuitsorekelijk zacht.
HLM-ENTHOU5IASTEN
M. v. L. £e BIEBERG. Zend he.e
scenario aan den heer Loet C. Barnstyn,
Hoefkade 9, 's-Gravenhage of aan Majestic-
Film, Westermarkt 2, Amsterdam.
M. v. G. te SCHEVENINGEN. Wendt
Q roet deze vragen tot de Paramount,
Keizersgracht 399, Amsterdam. Beide films
werden door deze maatschappij in ons land
uitgebracht en ook het fotomateriaal is in
hun bezit.
H. V. te ROTTERDAM. Dergelijke
vragen beantwoorden wij steeds in deze
rubriek. Onnoodig dus postzegel voor ant"
woord in te sluiten. Tegen betaling zijn bij
ons seen foto's verkrijgbaar.
M. D. te UTRECHT. Het adres van
Janet Gaynor is 1401 Western Avenue,
Los Angeles, Californië. Voor foto drie
antwoord-coupons insluiten.
T. v. d. L. te A55EN. Hierbij de gevraagde
studio-adressen. Columbia-studios,
1438 Gower Street, Hollywood. United
Artists-studios, 1041 North Formosa
Avenue, Hollywood. Universal-studios,
Universal-City, Californië.
S. H. te 's-GRAVENHAGE. Bing
Crosby is den 2den Mei jarig. Zijn adres
is 5451 Marathon Street, Hollywood.
L. G. D. te ROTTERDAM. Hierbij de
gevraagde verjaardagen. Maurice Chevalier,
12 September. John Boles, 27 October.
Sally O'Neill, 23 October.
K. H. T. B. te 's-GRAVENHAGE.
Georg Alexander is getrouwd. Zijn echtgenoote
is geen actrice. Camilla Horn woont
Jagowstrasse 12, Berlijn. Zij zal Uw brief
zeker beantwoorden.
T. v. L. te AMERSFOORT. Het adres
van Dinah Grace is thans Waitzstrasse 17,
Berlijn. Niet vergeten een antwoord-coupon
in te sluiten.
D. L. W. te AMSTERDAM. Greta
Garbo is werkelijk niet verloofd. U moet
haar schrijven Metro-Goldwyn-Mayer»
studios, Culver-City, Californië. De regisseur,
die met Lilian Harvey naar Europa
teruggereisd is, was Paul Martin. Dorothea
Wieck woont Hohenzollerndamm35, Berlijn.
Zij is getrouwd.
F. N. te AMSTERDAM. Käthe von
Nagy is thans op reis. U moet haar schrijven
per adres Eden Hotel, Berlijn. Voorloopig
zal zij niet filmen. Zij is gescheiden van
den regisseur Constantin David. Adolf
Wohlbrück is niet getrouwd.
I. W. K. L. te VENLO. Hierbij de gevraagde
verjaardagen. Rudolf Forster, 30
October. Jessie Vihrog. 19 October. Willi
Forst, 8 April. Niet vergeten een antwoordcoupon
in te sluiten.
Ook U kunt
zóó Slank
worden
wanneerU vanaf heden
FACIL PASTILLES
gaat gebruiken. Zelfs
wanneer alle andere
middelen hebben gefaald
zult U spoedig
tot Uw blijdschap bemerken,
dat FACIL
PASTILLES U de lang
gewenschte resultaten
zullen geven. FACIL
PASTILLES zijn dan
ook een ware uitkomst
voor hen, die op een
aangename, billijke en
spoedige wijze slank
willen worden. Zij zijn
verkrijgbaar bij apothekers
en drogisten
voor den prijs van f 3.-
per buis van 1 00 stuks.
FACIL
„U bent heel vriendelijk, Senhor
Vansitter, en ik dank u. Maar het is
onmogelijk. U ziet, mijn dochter is
ook door den greep van de jungle gepakt
— —, heeft den smaak van de
wildernis geproefd, de roepstem van
het oerwoud gehoord. Zooicts vergeet
men maar heel langzaam. Raoul, neem
haar mee naar de goede vaders in
Manaos ... Ik wil, dat zij Mariposa genoemd
zal worden — naar haar moeder;
Esperanza — naar den wensch van mijn
liefste — — en Dolores — naar onze
smarten, alles volgens Spaansche gewoonte.
Je zult dit voor me doen, nietwaar"
Drie hoofden knikten.
„Wat mij aangaat, mijn vrienden, laat
mijn lichaam hier, vertrouw het aan
de Amazone toe — — de onweerstaanbare
rivier heeft er al die jaren naar
gehongerd. Richt mij hooger op, Raoul,
dat ik mijn dochter kan zien ... Nu ik
jou gezien heb, mijn kind, — hoe gemakkelijk
zal het mij vallen je moeder
te herkennen — mijn liefste, naar wie
ik nu ga...."
Achter de verdwijnende kano's rees
de zon steeds hooger; uit de dampigc
moerassen stegen de muskieten en de
roode vliegen op, om hun gonzende,
eeuwen-heugende wacht te betrekken.
De krokodillen strekten zich vadsig;
met wijd-gapende kaken vingen ze op
hun kleverige tongen de vliegen, die
hun bestaan offerden, om hen in het
leven te houden.
De wateren lagen stil, cynisch, in
rimpellooze onbewogenheid. Het was,
alsof zij, wilder en bloeddorstiger dan
eenig dier op hun oevers, voelden dat
ze, door Tio Lemos' lichaam op te
nemen, een strijd gewonnen hadden, die
twintig jaar had geduurd.
- 22 —
— 23 -

{Potv Godfried de Groot)
16 Maart as. is de dag, waarop
Albert van Dalsum vijfentwintig jaar
geleden als tooneelspeler de planken betrad.
In den Amsterdamschen Stadsschouwburg
zal, met een door
hem geregisseerde voorstelling van
Shakespeares „Othello", dit feit feestelijk
herdacht worden.
Albert van Dalsum is den sden januari
i»«9 te Amsterdam geboren. Hij Hep
de driejarige H.B.S. af, tegelijk met
tor Ruys en Adolf Bouwmeester
Hierna trad hij in dienst bij de Nederlandsche
Spoorwegen.
Wam nU
dc^Tl SM Van Da,sum bi J
Het is weer het oude liedje van
ouders, die er op tegen zijn, dat hun
zoon aan het tooneel gaat, omdat er
zoo weinig vooruitzicht in zit, ook toen
al! Daar stoorde hij zich heel weinig
aan, want het stond bij hem vast
dat zijn roeping het tooneel was. Zijn
liefde voor het tooneel was buitengewoon
groot; vooral de poëzie trok
hem aan en hij Jegde zich dan ook
van ^— .
voornamelijk toe op 't declameerenvasten onder leirfino- von u
verzen. In zijn weinigen, vrijen tijd nam O, rnh A ^
a Van
"
Dalsum >
hij nog les van Tan C de Vos rf^ ^ Gllhu T y|' Cc>en ^smk, Ger. Arbous
hem tot de realiteirterugbracht Le^ n.l JaCq - Sluyte^- Dit was dus Va "
die verzenboekjes eenfïf ^ïand^ tT^oTo^T^^ , • ,
het
eer eerst eens een dialoog tusschen Rotterdamsch HnfSn ^r
Um^
twee menschen," begon de oude hii H i -^ tad Tooneel . waar
Van der
Jan hem te zeggen. Hij bracht Van o i H '/^^ ^
Lu & t
BrUtUS
Dalsum het begfp bij, ^atmtn SS Caesar ' vervult"" " ' JuliUS
eTn tl ïot^nenlnlev^Tn Tat te ^ ^^^ in ^^ - Engeland
einsehe uiting ^T'^t Hafc.^tn San^ke ^
I924 ging Van
Niettemin gaf De Vos Sr hem ^n vT'i !
Dal sum met
introductie voor Royaards die indien trad o'H^ ^ . Ams terdam en
tijd, in i 9 o 9 , bezig Ls mk% iromë t ^l ^ "Vereemgd^Tooneel".
Vondel-ensceneeringcn. En zoo debu-
In 1929 begon Van Dalsum met
teerde Albert van Dalsum als de aarts-
Dr. Wynand Frans het Oost Nederlandsch
Tooneel. Hij werkte samen met
engel in „Adam in Balling^hap" Een DefreTne eT'deze"' Werkte fnmet
van de dingen, die Van Dalsum yich *„; ' .
samcnw erking was
Van yCer roote
van dit debuu herinnert is Tat S t^l ""^ ^^
g
h^
zijn gezicht en hanSen'had moeten ^"^ V t ° or het ; oo neel in Nederland,
Ver eXpreSsionisme
schminken, doch zijn handen vergeten kwL J' ^dreVen
had, zoodat deze donker afstakenfeïen deTanS ^u^- terUg doch
'
za S
zijn kostuum van aartsemS en . noodzakelijkheid in van een grooter
Royaards hem op het TaSroogen- ^Z^TTM Zn
T^
bhk hierop attent moest maken I v„ J
9 l . m Van D alsum met
6C
In die periode speeldeR^yaard biina AZ^ J
artlstleke aiding van het
uitsluitend\lassiek^of rlaml eh w k inTo^ de ^^ •'ïïT 1 ..^ zich Nadat
-
en na eenigen tijd begon Van Dakum hJP Koninklijke Vereeniging om-
van een anderen kant te leeren kennen
Hij kreeg zijn eerste groote kans in
Shaws „Mensch en Oppermensch".
Daarna volgde de „Gijsbrecht".
In het begin van den oorlog combineerden
eenige tooneelspelers zich
voor het geven van een zomerspel in
het openluchttheater te Bergen fN H ^
aamsche looncelverceniging" tot stand
welke nog zoo kort geleden groote
successen boekte.
Voor tal van stukken heeft Van
Ualsum ook de decors ontworpen Het
decor moet een deel van de handeling
zijn en moet de werkelijkheid slechts in
zooverre benaderen, dat het de han-
Men speelde o.a. Vondels ToseDh in r° v ^naderen, dat het de han-
Doth-J'. Er werd pre Ui/ en P ga e S maak Ged^T 1 ^ ^^
samengewerkt, zoodat men spoedi/be hl f^V ^ f Cndc ^ toneel-carrière
0Ok Velemale11
sloot het „Groot Tooneel" op te rich to^gepait ^^ ^
AILBEIRTr VAIN1 DAILSUIM)
in gesprek met den tooneeldecorateur Louis Richter.
71J GfW
Wij, moderne menschen, beschouwen
de gemakken, waarmee wij omgeven
zijn, zóó als vanzelfsprekend, dat we
d'r eigenlijk maar heelemaal niet aan
denken, dat hetgeen we nu hebben,
vroeger heel anders was, en héél veel
minder aangenaam.
Een voorbeeld
Ik zal er u dadelijk een geven. Een,
dat wel heel sterk illustreert, wat ik
zeggen wilde.
Ons bed.
Wanneer we 's avonds (hoe laat, dat
moet u zeU maar weten I) naar bed gaan
en genieten van de voordeelen, welke
door techniek en smaak voor ons zijn
gereed gemaakt, dan denken we er niet
meer aan, dat de menschen het vroeger
als het gewoonste ding ter wereld beschouwden
om, hoogstens in een dierenvacht
gehuld, zich op den harden vloer
neer te leggen en te slapen.
Wanneer ge wel erels in een museum
de bedden van vroeger hebt bekeken,
de veel te kleine, benauwde legersteden,
dan zult ge zeker tot de conclusie zijn gekomen,
dat er toch wèl wat is verbeterd.
Hoeveel geriefelijker, gezonder, beter
is het bed van tegenwoordig.
Ook in de slaapkleedij is heel wat
veranderd. Vooral voor de vrouw.
Zij gaat niet meer in een onelegante
of onpractlsche nachtjapon onder de wol.
Zij kiest zich een luchtig, sierlijk nachthemd,
of een pyama, welke het voordeel
heeft, dat zij, 's morgens na het
opstaan, zich gemakkelijk daarin kan
bewegen en op haar gemak dehonderd
en een dingen kan doen, die nu eenmaal
moeten gedaan worden tusschen het
moment van het wakker worden en het
„gekleed" zijn. -
De pyama is van een slaapkamerkleedingstuk
geleidelijk geworden tot de
morgen- en strandkleedij. Dat deze verandering
ook van invloed is geweest
op de keuze van de stof, de versiering,
den snit zal men heel wel kunnen begrijpen.
Er is ,,mode", ook in de pyama's
en in de nachtjaponnen. Waarom ook niet
De vrouw heeft het recht en de plicht
om voor elk uur van den dag haar kleeding
zoo goed, dat is zoo aangenaam mogelijk
en zoo flatteerend als het kan, te kiezen.
Op deze pagina laat ik u enkele van
die variaties zien. Afwisseling genoeg
om vast te stellen hoe aantrekkelijk ZIJ
kan zijn wanneer zij gaat slapen of
opstaat. L. E. KOS
1. Pyama van effen gekleurde stof, hoog aan den
hals gesloten met eenvoudige versiering in dezelfde
kleur. Nachthemd met Russische sluiting aan den
hals en ceintuur van licht gestreepte stof met manteltje
in dezelfde kleur.
2. Een elegant nachthemd met kant en korte
mouwen, in licht gekleurde stof met witte garneering.
3. Pyama met jumper, jasje en broek, geschikt
zoowel voor 's nachts als voor het strand.
4. Eenvoudige, doch fiatteerende nachtkleeding,
hoog sluitend en met wijden r

ïDe lofgeDalleiß oan een
sceinarioschrijoer
Er bestaan geen wetten, die het
schrijven voor- de film verbieden,
hetgeen jammer is," beweert
Walther Mac Ewen, scenario-schrijver voor
Warner Bros, wien het leven min of meer
ondraaglijk wordt gemaakt door menschen,
die hem lastig komen vallen met het laten
doorlezen van hun pennevruchten, natuurlijk
met het doel ze aan Warner Bros te
verkoopen.
Walther is een kalme, lankmoedige jongeman,
wiens taak het is om het kaf van
het koren te scheiden en die daarbij moet
erkennen, dat hij helaas het grootste deel
van den dag tusschen het kaf doorbrengt.
..Waarom denkt iedereen in 's hemelsnaam
een scenario te kunnen schrijven"
vroeg hij mij onlangs. „Hier hebt u b.v.
zoo'n gcestesproduct, dat wij zooeven met de
post toegezonden kregen. De titel luidt:
„THE PANAMA MYSTERY GIRL".
De inhoud is als volgt:
„Laat mij gaan, mijnheer Kelway, hoe
durf je O, hoe heb je den moed" Het
maanlicht beschijnt Ann Trevis' smalle en
bleeke gezicht, waarin haar blauwe oogen
fonkelden van toorn en angst. Hij lacht
slechts rauw en cynisch. „Ik laat je niet
gaan. Ik kan je niet laten gaan. Je hebt mij
den laatsten tijd steeds gemeden." Dan duwt
ze hem naar de sloot, die vol slijk en modder
was van den pasgevallcn regen. Hij valt
in het water met een harden plons. Vol afschuw
ontvlucht zij de plaats der misdaad,
terwijl zij beeft van agitatie en de koude
ochtendwind door haar dunne kleeren
waait. Ze neemt den trein naar Panama en
bezoekt hij aankomst aldaar een restaurant.
Ternauwernood is zij gezeten, of een man
komt naar haar toe en zegt: ,,M,n naam is
Jack Prune en ik zou het op prijs stellen,
wanneer u in mijn nachtclub zoudt willen
optreden."
„Wel, daar voel ik wel iets voor!" en zij
vertelt hem het verhaal van Kelway. Den
"volgenden avond, als Ann voor het voetlicht
treedt, ziet zij een vijftiental matrozen
binnenkomen. Haar hart staat bijna stil van
schrik, wanf aan een der tafels zit Henry
Fulton, de matroos dien ze beloofd heeft
te zullen trouwen, wanneer hij binnen twee
jaren terug zou komen. Zij gaat naar hem
toe en zegt: „Hallo Henry," en hij antwoordt:
„Wat voer jij hier uit"
„Weet je dat niet" zegt zij. „Ik ben
degecn. die Kelway in het water smeet en nu
is hij dood."
Daarna bemoeit Jack er zich mede en
verzoekt alle matrozen weg te gaan, doch
zij weigeren. Dan roept Jack zijn mannen
en als deze komen, ontspint zich een gevecht
tusschen hen en de matrozen. Henry kust
Ann en alle matrozen nemen hun muts af
en zingen „Hail, Hail, the gang's all here"."
De schrijver van dit kleine meesterstuk,"
voegt Mac Ewen er aan toe, beëindigt
zijn brief met de mededeeling: „Wanneer
u dit scenario kunt gebruiken, zendt
me dan s.v.p. een' cheque."
Dergelijke pennevruchten worden ons
dagelijks toegezonden en ik zou u meer
soortgelijke nonsens kunnen laten lezen. Het
moeilijkste van het geval is, dat de schrijvers
van deze epistels zelf gelooven, dat ze
iets bijzonders hebben gewrocht en meenen,
dat wanneer we hun werk niet koopen,
DE SCENARIOS WORDEN GELEZEN.
we het van hen stelen, m.a.w. dat we plagiaat
plegen.
Luister naar dit:
Weled. Heer,
Ik zou gaarne een roman, dien ik geschreven
heb, willen verkoopen aan Warner
Bros om te laten verfilmen. Ik ben er van
overtuigd, dat u mijn roman zult waardeeren,
want het is een goed verhaal. Indien
u hem wenscht door te lezen, zal ik u hem
toezenden, doch ik vertrouw, dat u mij niet
in opspraak zult brengen, want ik ben van
goeden huize.
Wij vroegen de dame, die dezen brief
schreef ons haar roman niet te willen toezenden,
omdat wij haar niet in opspraak
wenschten te brengen. Desondanks stuurde
ze hem toch. Ik hoop slechts, dat haar afkomst
van beter gehalte is dan haar story.
Zelden ontvingen wij een goed gegeven,
of ten minste een, dat voor ons geschikt is.
Boeken, tooneelstukken en magazines
kunnen goede „stuff" opleveren voor filmstories,
terwijl er ook origineele scenario's
worden geschreven door de schrijvers, die
bij de groote filmmaatschappijen in dienst
zijn. Dan zijn er ook nog journalisten en
anderen, die met het filmwezen zijn opgegroeid,
die talent hebben voor screenwriting.
Vele menschen, die een film zien, welke
is gemaakt naar den een of anderen roman,
verwonderen er zich over, dat de film zooveel
van het boek afwijkt. Maar zij vergeten,
dat, wanneer wij den draad van het boek
precies zouden volgen, de film meestal niet
aannemelijk zou worden. Als voorbeeld
moge het boek „British Agent" dienen, dat
door ons werd verfilmd. Het is een uitstekend
boek, doch niemand zou het, zooals
het geschrewn is, voor film-scenario kunnen
gebruiken.
Er moesten coupures in worden aangebracht
en het moest worden bewerkt, om het
speelbaar te maken en gemakkelijker te kunnen
volgen. Sommige karakter-types van
het boek moesten anders worden geïnterpreteerd,
ten einde ze geschikt te maken voor
vertolking. Lange zinnen, die om te lezen
niet gemist kunnen worden, moesten voor
de film worden weggelaten, omdat ze te
langdradig zouden zijn. Als voorbeeld noem
ik die gedeelten, waarin een schrijver een
psychologische ontleding geeft van een karakter.
Een scenarioschrijver moet van het begin
af aan zijn werk instellen op verfilming.
Wij hebben werken van bekende schrijvers
gekocht en om hun medewerking gevraagd
voor het maken van het scenario, doch zij
weigerden, omdat zij begrepen hun werk niet
pasklaar voor de film te kunnen maken.
De film is een zuiver en nauwkeurig afgestemd
gevoelsapparaat en is bovendien een
zeer volgzaam instrument, dat met haar
combinatie van beeld en toon de twee belangrijkste
elementen vormt voor een reproductie
van het gegeven. Dat is de reden,
waarom de film door millioenen menschen
wordt begrepen. Het spreekt vanzelf, dat
»iet iedere film den smaak van het publiek
treft, maar men moet toegeven, dat men
over het algemeen wegens haar veelzijdige
uitingen aan den smaak van het publiek
kan voldoen."
Bij de Warner Bros-filmmaatschappij
worden circa 15000 verhalen per jaar gelezen,
waarvan er misschien twaalf worden
verfilmd. Men beschikt over een staf van
medewerkers, die Fransch, Duitsch, Hongaarsch,
Russisch, Spaansch, Zweedsch, Italiaansch,
Nederlandsch en natuurlijk Engelsch
lezen. De filialen der maatschappij
zorgen, dat de romans, die in verschillende
landen opgang maken, direct naar Hollywood
worden opgezonden. Want veel gelezen
romans blijven steeds een dankbaar
onderwerp!
Waarom zou ik hier weer de verklaring
afleggen, dat ik groote bewondering
voor de wetenschap heb
Dit heb ik al ereis een paar keer meer verteld
en niets is vervelender dan herhalingen.
Voor de wetenschap wel, voor die wetenschappelijke
menschen niet altijd.
Over die lui kan ik me soms duchtig ergeren.
En om goede redenen.
Neem nu maar ereis dat geval met die
brieven van Mevr. de Wed. Toet-anch-Amon.
Kent u niet U vergist zich. Toet-anch-
Amon is de Egyptische Pharao, waarvan ze
eenige jaren geleden het ^raf hebben gevonden
en waarover zooveel pennen in beweging zijn
gekomen.
Mevr. Toet-anch-Amon was zijn vrouw, de
Phara (niet de Vara, dat is heel wat anders!)
van dien Pharao, die zoo jong stierf.
Nu hebben ze weer nieuwe opgravingen gedaan
en warempel, ze hebben brieven van het
jonge wceuwtje gevonden. Heel intieme brieven,
zóó intiem, dat ik het haast niet durf na
te vertellen. Ik moet het wel doen, om aan te
toonen, waarom ik mij terecht heb geërgerd.
Mevr. de weduwe schreef aan den koning
der Hitieten (een machtigen m'nheer in dien
tijd), dat ze jong en mooi was en dat ze graag
een anderen koning wilde hebben, nu haar lieve
Toet dood was. Ze had gehoord, dat Z. M.
der Hitieten zooveel knappe zoons had, of hij
d'r nu niet een op zicht kon zenden. D'r was
kans op een mooie positie: Pharao van Egypte.
Stel je nu ereis voor, dat je in de tram zit
en je vindt een damestaschje, dat een lieve
dame, die net uitgestapt is, daar ha.d laten
liggen.
Je kijkt in het taschje, om te zien of je ook
d'r adres kunt vinden en je treft in het taschje
een brief aan, waaruit blijkt, dat het weeuwtje,
het uitgestapte vrouwtje, in correspondentie is
om een nieuwen man te krijgen. Zou je dan
zoo'n brief overal publiceeren Neen, natuurlijk
niet. Daarvoor ken ik jullie te goed en weet ik
wat ik voor lezers heb.
Mevr. Toet-Andi-Amon is ook uitgestapt.
Niet uit de tram, want daar reden de koninginnen
van Egypte niet in, die hadden draagstoelen
met slaven. Maar ze is uit het leven
gestapt. Ze heeft ook haar „taschje" laten liggen
;de brief is gevonden.
En nou erger ik me er over, dat die geleerden
den brief van het jonge weeuwtje, die
intieme correspondentie van een vrouw, ook al
is ze duizenden jaren geleden gestorven, overal
hebben gepubliceerd.
Dat doet men niet. . . . !
PETRUS PRUTTELAAR
ll M ij
was na een genoeglijk fuifje in een taxi
naar huis gegaan. De taxi kwam echter in
botsing met een groote autobus, zoodat
mijn neef er bijna het leven bij had ingeschoten.
„En ik ben al zoo laat! Wat zal
mijn vrouw zeggen" mopperde mijn neef.
„Zal ik haar misschien even opbellen en
zeggen, dat u een auto-ongeluk heeft gekregen"
bood de chauffeur bereidwillig aan.
„Neen, laat maar. Met dat smoesje ben
ik al zoo vaak bij haar aangekomen!"
Inbreker: „Ik moet noodig een bril
hebben."
Zijn maat: „Waarom denk je dat"
Inbreker: „Nou, van de week draaide ik
de knoppen van een brandkast om en toen
begon er opeens een dans-orkest te spelen."
Klant: „Wat hebt u me een afschuwelijk
taaie kip gestuurd!"
Poelier: „Maar mevrouw, weet u wel,
dat het beest de laatste vijf jaar op alle
pluimvee-tentoonstellingen eerste- en eereprijzen
heeft behaald"
Barbier (fluisterend tot nieuwen bediende):
„Daar is iemand om te scheren."
Jongmaatje: „Laat mij het eens op hem
probeeren."
Barbier: „Goed, maar pas op, dat je je
ijiet snijdt."
„Een beroemd iemand heeft eens gezegd,
dat vier uren slaap voor iedereen genoeg is."
„Lieve hemel, dat heeft mijn zoontje van
twee jaar al ontdekt, toen hij nog maar een
paar maanden was!"
Verslaggever: „Wat kijkt u somber"
Redacteur: „Gisteren ontving ik een
brief, waarin men mij meedeelde, dat ik de
erfgenaam was van een zeer groot legaat.
En in de haast en uit gewoonte heb ik
geantwoord: „Tot mijn spijt kan ik van
uw bijdrage geen gebruik maken"."
Trainer (den bokser moed insprekend) :
„Je moet tot lederen prijs volhouden en
dan zul je er zeker met vlag en wimpel
door komen."
Bokser: ..O ja, maar halfstok!"
„Wie was er geduldiger dan Job, wijzer
.dan Socrates, schooner dan Apollo en moediger
dan Hercules"
„O, heb je mijn vrouw haar eersten man
niet gekend"
„Wat! U zit dik in de schulden en u
hebt de onbeschaamdheid, om mijn dochter
ten huwelijk te vragen!"
„Ja, natuurlijk — of u moet een andere
manier weten om uit de moeilijkheden te
raken!"
Dokter: „Wat is uw beroep"
Patiënt (parvenu): „Ik heb geen beroep,
dokter, ik ben een heer!"
Dokter: „Zoo, dan zult u iets anders
moeten beginnen, want 't is heelemaal niet
goed voor u."
KN1PPUZZLE
Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, samengevoegd
en opgeplakt worden, tot een
portret van een bekenden Fox-acteur. Onder
degenen, die ons het resultaat van hun werk
zenden en er bij vermelden, hoe de acteur heet,
loven wij tien folo's van hem uit. De oplossingen
moeten vóór 2 April gezonden worden
aan: Red..Het Weekblad ,Galgewater 22, Leiden.
Onze abonné's uit overzeesche gewesten hebben
tot den 2den Juni gelegenheid ons hun
oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe
gelieve men duidelijk te vermelden: C. ä Th.-
puzzles No. 581.
Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen,
kunnen volstaan met de stukjes
over te trekken op een doorzichtig papiertje,
of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door
middel van een velletje carbonpapier, dat men
onder deze pagina legt. Als men nu onder het
carbon nog een stukje wit papier legt en dan
de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte
stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier
deze op het witte papier overdrukken. De aldus
gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten
ook als een portret worden opgeplakt.
Zü, die ook de Wekelijksche Vraag, op wenschen
te lossen, kunnen die desgewênscht tegelijk
met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven
de oplossingen dan op een apart, eveneens
volledig van naam en adres voorzien velletje
papier te schrijven.
De toekenning der prijzen en troostprijzen
geschiedt volgens een systeem, waarbtf alle
inzenders van goede oplossingen gelffke kansen
hebben op het verkregen der pryzen.
1
2
3
4
5
6
7
9
9
10
INVULRAADSEL
Vul in horizontale
richting
in:
1. De naam van
een Amerikaansch
acteur
bekend als tefenspeler
van
ilian Harvey.
2. De achternaam
van een
lersch - Amerikaanscheactrice.
3. De naam
van 'n Duitsch
acteur. 4. De
naam van een
Duitsche actriceuitkomische
Ulms. 5. De naam van een jongen Amerikaansehen
filmspeler. 6. Een bekend Amerikaansch
regisseur. 7. De naam van een jeugdige Hollandsche
tooneelspeelster. 8. Een bekende Fransche
actrice. 9. Een Duitsche filmspeelster. 10. Een
Amerikaansche filmster.
Te gebruiken letters:
a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-b-b-c-c-c-d-d-d-e-e e-
e-f-g-h•h-i-i-i-i-i-i-j-k-k-k-l-l■l-l-l-m-m-m-m-mn-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n-n
-o-o-o-o-o-o-o-o-o-r
r-r-r-r-r-r-s-s-s-s-s-t-u-v-v-v-y-y.
Wij loven een hoofdprijs van f. 2.50 en drie
troostprijzen uit om te verdeelen onder de
goede oplossers.
OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 578
KNIPPUZZLE
Anna Sten
De tien foto's vielen ten deel aan: den heer
J. van Drunen, Hillegersberg; mejuffrouw C.
Rorije, Zwolle; mejuffrouw Greta Finster, Den
Haag; mevrouw W. W. Bonekamp-Bezuyen,
Den Haag; den heer W. Hoek, Schiedam ; mejuffrouw
Ger Jansen, Deventer; mejuffrouw J.
v. Keulen, Sloten >.mejuffrouw T. Munnik, Den
Haag; mejuffrouw Gr. v. Beurden, Tilburg;
mejuffrouw D. Mellema, Rotterdam.
1. Albin Skoda
2. Ida Wüst.
3. Karin Hardt
4. Loretta Young
5. George Arltss
6. Maurice Chevalier
7. Jeanette MacDonald
8. Brigitte Helm
9. Viktor de Kowa
10. John Boles
INVULRAADSEL
11. Camilla Horn
12. Una Merkel
13. Gene Raymond
14. Käthe von Napy
15. Carl Brisson
16. Marlene Dietrich
17. Willy Fritsch
18. Brigitte Helm
19. Karl Ludwig Diehl
20. Paul Kemp.
De uitgeloofde prijzen vielen ten deel aan ;
mejuffrouw B. v. d. Knaap, Hamburg (hoofdprijs);
mejuffrouw A. Wachfr, Rotterdam
(troostprijs); mevrouw Bals-Rotgans, Nieuw-
Helvoet (troostprijs); den heer G. A. de Boer,
Amsterdam (troostprijs).
— 26-
— - --■^■- ^
— 27 -

^
O-tAU'IUWIbEtWDb
Parker opende het gesprek.
„Zoo ontmoeten we elkaar dus weer!'
sprak hij luchtig.
„Je zult er voor betalen, jij schurk!"
beet Morgan hem vinnig toe. „Dat is mijn
antwoord, snap je"
„Dat antwoord is even goed als ieder
ander," klonk het tergend, „hoewel het
me niet overtuigt. En, tusschen haakjes,
het is beter, je handen in vol zicht te houden,
Morgan. Die neiging om ze in je
zijzakken te laten glijden, lijkt me werkelijk
een beetje onopgevoed."
„Slechte relaties zijn fnuikend voor
goede manieren," repliceerde Morgan giftig-
Maar het twistgesprek werd gestoord —
de voordeur vloog weer open en een roode
en booze politie-chauffeur verscheen,
die door Mousson in de hall gevolgd werd.
„Hallo!" sprak de Franschman. „Nog
hier Mooi! Parker, zorg jij nu voor dezen
knaap. Ik zal Morgan "vsi voor mijn rekening
nemen. De '..agen is goed verborgen."
Parker aarzelde, verliet toen zijn plaatsje
bij den muur en duwde zijn revolver
in den rug van den chauffeur.
„Recht vooruit!" commandeerde hij
scherp. „Marsch."
Morgan wendde zich tot Mousson, wiens
wapen hem in bedwang hield.
„Ik verheug me er op met den Chef
kennis te maken."
„Clark" spotte Mousson.
„Niet precies."
De Franschman staarde hem met groote
oogen aan.
„Maar je vertelde McCoy...."
„Natuurlijk! Zou hij geluisterd hebben
als ik hem de waarheid verteld had"
Mousson barstte plotseling in lachen uit.
„Wel, wel. Monsieur Morgan, ik moet
zeggen — U is werkelijk 'n waardig tegenstander!
En als de Chef van „The Pink
Stocking" terugkomt, zult U zeker kennis
met hem maken. Inmiddels zult u den echten
monsieur LeToque ontmoeten — een
aardige kerel, maar een moeilijke gast.
Als u rechtuit wilt gaan — O, neen, na
u, alstublieft."
HOOFDSTUK XXIV
LEBO, DE TOOVENAAR
lustere kringen bekend als „gladde lipton".
Zonder omwegen kwam de inspecteur tot
het doel van zijn bezoek. Hij stelde voor,
dien avond een dozijn detectives in de
„Pink Socking" te deponeeren en hij gaf
in het bijzonder den wensch te kennen, dat
de „club" zich zou gedragen als gewoonlijk.
„Waarschijnlijk wel eens van den Chef
gehoord" besloot hij zijn inleiding.
Upton knikte en likte aan zijn droge lippen.
Hij had zooveel wetten gebroken, moreele
en staatswetten, dat alleen reeds de
tegenwoordigheid van McCoy hem zwaar
op de maag lag.
„Welnu, dat is de man die den inval komt
doen. Hij is van. plan U vanavond een visite
te brengen en U met gasten en al uit
te schudden. Ik heb me voorgenomen hem
in de club te pakken en als alles niet zijn
gewonen gang gaat, zal hij lont ruiken.
Begrepen"
Upton „begreep" het, waar het 't meeste
pijn deed — in zijn zak.
Kort daarna inspecteerde McCoy de verlaten
lokaliteiten van de nachtclub, die gevestigd
was in de parterre en op de eerste
etage van een oud huis in West Forties.
In de benedenverdieping bevonden zich
de keukens, dienstvertrekken en toiletten;
van de heele eerste etage was één lange
eetzaal gemaakt met ramen aan lederen
kant. In het midden van den achterwand
was een podium geconstrueerd in den vorm
van een halven cirkel. Het stak ongeveer
nnderhalven nieter boven den vloer uit.
Dit podium moest dienst doen als een
strategisch punt in McCoy's aanvalsplannen.
De achtergrond er van was gestoffeerd
met donkerrood fluweel, het plankier zelf
bekleed met harder materiaal van de zelfde
kleur, dat tusschen het voetlicht uitvloeide
i-n neerhing op den vloer van de eetzaal en
dat de schragen, waarop het podium steunde,
aan het gezicht onttrok.
Geen half uur ■ later had een zwijgende
timmerman, die vreemde karweitjes vooi
de politie placht op te knappen, een ondiepe
gang tusschen de schragen aangebracht.
De „Pink Stocking' opende omstreeks
negen uur. Dien avond om half negen
werden zes stevige rechercheurs loor de
achterdeur het établissement binnengesmokkeld,
naar boven geloodst en via de
geïmproviseerde doorgang onder het podium
op hun plaats gebracht. McCoy twijfelde
er geen oogenblik aan, of een of
meer van de koks en kellners, waren spionnen
van den Chef, maar het verbergen
van deze rechercheurs was een manoeuvre
om de aandacht van zijn andere plannen
af te leiden, wat niet wegnam, dat de 1eserve
onder het podium toch eventueel
goede diensten zou kunnen bewijzen.
De inspecteur hing de draperie weer op
zijn plaats —- maar zóó dat zijn mannen
door een spleet in de zaal konden zien —
en vertrok.
Hij bracht zijn bezoek aan Morgan en
om half elf zat hij met Millson aan een
SYBILLE SCHMITZ
FOTO UFA
Dien middag, acht uur voordat Morgan
en LeToque naar Weston vertrokken, bezocht
McCoy den eigenaar van „The
Pink Stocking" in zijn suite in het Astorhotel.
Dat wil zeggen, hij bracht een bezoek
aan den werkelijken bezitter van dat
behaaglijk établissement.
Het publiek wist niet beter, of de „club"
behoorde aan een bekenden tangodanser
en zijn partner, maar het was McCoy bekend,
dat die twee het alleen maar beheerden.
De „man op den achtergrond"
was een lichtelijk onguur type, in zijn il-
De Fransche filmster Annabella en Hans Albers in hun nieuwe film „Variété", welke te
Jolnvllle wordt opgenomen.
- 29 —

BH
Al Jolson en zijn echtgenoote Ruby KeelerTaarv!^!^^T^^^ ' " "
scheid/n. in ^l^^^^ ** * f* '-ten
' foto W.rn.r Broi
klem, eemgrszins afgezonderd tafeltje achter
m de groote zaal van de nachtclub.
De kellner die hen bediende, een vermoe.d
en cynisch uitziende jongeman met
een bleek gezicht en sluik zwart haar
scheen op lederen wensch van de beide'
politie-mannen te letten, maar Mc.Cov
maakte hem duidelijk, dat hij liever geen
onnoodige aandacht op zich had bevestigd.
B
Om elf uur was de „Pink Stocking" aevuld
aan alle tafeltjes een glinsterend mozaïek
van afwisselend zwart en vroolijke
kleuren. J
Spijzen en dranken werden Millson en
McCoy - die zich als gasten van de directie
mochten beschouwen — als 't ware
opgedrongen. Het kostbare en luidruchtijre
festijn gmg zonder onderbreking door en
van de gebeurtenis waarop de beide detectives
wachtten, viel geen spoor of schaduw
te bemerken.
Tegen een uur of één, aan het einde van
een dansnummer, brak plotseling 'n luide
twist los aan een groote tafel, niet ver
van McCoy. De danser-gérant en twee
kellners gmgen er op af. Vóór ze het tafeltje
bereikt hadden, stond een der mannen
op en vroeg met dubbelslaande ton*
de aandacht van de aanwezigen. De man
had zijn rug naar de beide detectives gekeerd,
maar zijn woorden waren verstaanbaar
genoeg.
fn;' D^eS If ^ heerenr riep hi J- " Sta mij
toe m.jzelf voor te stellen. Ik ben Lebo de
Wenaar! U hebt allemaal van mij 'g e -
Hij hield op, als om tegenspraak of biival
uit te lokken en die kwam ook prompt
„Gooi hem er uitf" „Ga zitten, vervelende
vent! „Zeker! Laat 'm kletsen.'"
„Dames en heerenl" hernam Lebo, toen
he rumoer luwde, „mijn vriend hier zegt,
JL i KK 1 " t '; UCS ' die dui2en deo geamuseerd
hebben, kan ontmaskeren. Ik zeg u
hij kan het niét!" U '
Het laatste woord kwam met een plotselinge
stemverheffing.
Luide kreten antwoordden.
ha fj " S^,et opI "Natuurlijk kan
h.j datl en Neen, hij kan het niet!"
Lebo wuifde met de hand
„Dames en heeren! Ik stel voor te bewijzen,
dat hij het niet kan. Ik heb beneden
een j^i koffer ^ mater. aal
Met uw permissie stel ik voor te bewijzen,
dat er niemand onder jullie is, die mijn
trucs kan verklaren. Daar!"
Hij zwaaide vooruit en balde zijn vujst.
Ditmaal was er eenstemmigheid in de
antwoorden Het vooruitzicht te worden
beziggehouden door een dronken goocheaar,
die waarschijnlijk zijn trucs zou verknoeien,
was niet te versmaden.
Lebo schokte weer overeind.
„Vrienden, ik ga mijn koffer halen!"
schreeuwde hij en viel op hetzelfde moment
in zijn stoel terug.
Een van de mannen uit zijn > gezelschap
stond op en strompelde naar buiten, om
weldra terug te keeren met twee vrii
groote langwerpige kisten en een driepoot.
Zijn komst werd met gejuich begroet
door de andere gasten. Zulke scènes
waren hier niet ongewoon en Millson en
McCoy keken toe, intusschen op hun qui
vive voor de ernstiger evenementen van
den avond.
Een tafeltje voor het podium werd opzij
geschoven en in de zoo ontstane open
rmmte zette Lebo's assistent den driepoot
neer. Met dronkemanswaardigheid stapte
de toovenaar naar voren, tilde een van de
kisten behoedzaam op, zette haar op den
driepoot en schroefde haar vast Toen
raakte hij het deksel van de kist aan, dat
kletterend in tweeën op den grond viel.
ten plotselinge ontzetting ging door de
starende aanwezigen.
Op den lagen driepoot geschroefd stond
een huiveringwekkend echt machine-geweer,
met een drie meter langen patronenband
in golvende plooien er onder irevouwen.
Het moorddadige wapen was
recht op het tooneel gericht. Terwijl alle
andere oogen in de zaal als gehecht waren
aan deze onverwachte en verbijsterende
ontdekking, stapte Lebo snel achteruit
- 30 -
en deed een klein zwart masker voor
,Jr O0(r t nbIik r later w as "J«* dronkenschap
van hem afgevallen en had hii het
geweer geeicht op den verborgen doorgang
onder het podium.
McCoy en Millson veerden op, hun
handen naar hun heupzak grijpend. Maar
Lebos metgezellen waren nog sneller De
vrouwen aan zijn tafel waren tusschenhet
publiek gaan staan, de mannen, gemaskerd
eensklaps, hadden revolvers getrokken
en sprongen op stoelen, den onthutsten
gasten bevelend weer te gaan zitten,
ten van deze mannen hield, vóór ze kans
hadden gezien heelemaal overeind te komen
e n hun wapens te voorschijn te halen,
McCoy en Millson met zijn pistool in be-
Ontnuchterd en zwijgend, op hier en
daar een vrouwelijken snik en wat gemompel
onder de verst verwijderde gasten
na voldeden de aanwezigen aan het
bevel. In de plotselinge stilte sprak Lebo
hen toe, rustig en koel, maar op dreigenden
toon. 8
„Dit is geen grap," waarschuwde
hii.
d2 OU vK K handen ° mhoo « lDe eerste man
die zich beweegt, krijgt een kogel door
zijn maag! s
McCoy's cynische kellner achter hem,
gaf een g^l, half van angst, half van op-
Zir mg ' he^le, ~ het is een ov «"
vdr^'A 1 T esti * de de gemaskerde
kerel die den detective in bedwang hield.
„Probeer dus geen kunsten!"
Het waakzaam oog van den toovenaar
merkte beweging in de draperie voor het
podium. Hij richtte de monding van het
machinegeweer iets omlaag en geen se-
conde later spuwde het wapen een venijnig
„tet-tet-tet-tet- uit.
„O Connor! Fergusson!" riep Mc.Coy,
„blijf waar je bent! Probeer niet er uit te
komen!
rLf 0 k erd ! , Z , ich om en boo e ironisch.
1 oen onder dekking van de revolvers van
hun kornuiten, gingen enkelen van de
bende langs de gasten en beroofden de
dames van hun juweelen, met feillooze
nauwkeurigheid imitaties negeerend De
mannen lieten zij ongemoeid - het scheen
uitsluitend om edelsteenen te doen
Vlug, terwijl de beide detectives 'hulpeloos
stonden toe te zien, keerden de roovers
naar Lebo terug en overhandigden
hem den buit. Zonder zijn oogen af te
houden van de draperie, nam de toove-
^fv i J 66161 ' dee d ze in een leeren
tabakszak en stak dien weer bij zich De
omvang van het geroofde was klein in
verhouding tot de waarde.
„En thans" verklaarde Lebo met ironische
goedgeluimdheid, „heeft u mijn trucs
gezien! Bent u voldaan"
Er steeg een gemompel van woede uit
K f 8^ ^P- Te midden daarv a" Volbracht
McCoy een van de moedigste daden
uit zijn loopbaan. Onder de oogen
van den man, die hem bedreigde, liet hij
zijn hand op de tafel neerkomen, pakte
den hals van een zware karaf en gooide
deze over zijn schouder door een jaam
achter hem, met een goed gemikten worp,
rakelings den kellner missend.
Maar de op hem gerichte revolver ginjr
met af, want Lebo's laatste woorden waren
een signaal geweest. Juist toen de vensterruit
knapte, floepten alle lichten in de zaal
uit, roovers en beroofden met een mantel
van inktzwarte duisternis bedekkend.
(Wordt vervolgd).
L
i 9 ^ 3E JÉÏ
^
i
=3
ILLUSIE!
fe
Woorden en Muziek van GUUS BETLEM Jr
^
i
*—*
^^
1. Haast ie-d'ren och-tend, vas-ten tijd, Dan kom ik „hèèr" hier te - gen. En heeft op - eens m'n sleur-be-
2. Zij is een schoon-heid om te zien. Vol gra-tie en vol char-me, Ik ben een-vou - dig - weg verm
"ir M—
9 i i3 ii——--
^P
20
^
^m
^^
%=4
t=t
mm m i
staan Weer kleur en glans ge - kre-gen. Dan voel ik me'weer blij ge - stemd. Ik voel me sterk, veerllèfd,
Ver - lièfd op haèr —ik ar-me! Want ach, de tij -den zijn zoo slecht. Ge - ra-feld zijn m'n
i wm
m wm
m m
1 m
-#T
^m
m m
^
ÜS
#
iPS
^^
krach - tig... Maar ook — o, wis - sei - val - lig - held! — Vaak -diep en diep neer - slach - tig!
mou - wen, Hoè wil ik — naast me - zei - ve dan — Ook hèar nog on >- der - hou - ên
iüürt i
p
m
WT% PW *
IF^
t
3. Toch zou ik alles wat ik had,
Voor haar wel willen geven.
Want zij, zij is het ideaal
Van heel mijn eenzaam leven!
Haèr zie ik voor mijn geestesoog,
In slapelooze nachten...
Dan scheld ik m'n bestaan — en moet
Mezelf er om verachten.. I
&.
m m
3S
W=i
4. Want hoé — hoe durf ik, menschenkind.
Die niets nog mocht bereiken.
Naar — 'k vroeg het me in wanhoop af —
Haèr schoonheid zelfs maar kijken
Het oudste Fordje kan ik zelfs
Nog immers niet betalen
Wäär denk ik voor... zóó'n auto dan
Het geld vandaan te halen
t
7
a^ïr^
MAISON ODIOT Tï^z E DE L.A MADELEINE. PARIJS
Fabriek van
Artistiek
Zilverwerk
Gevestigd
ui
1690
i
Specialiteit
voor
geschenken
in zilvei
en verzilverd
metaal
GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

Oordeel zelf maar!
De lavendergeur van alle Old
Cottage toiletartikelen is zoo
decent, dat van de vrouw, die
Old Cottage op haar toilettafel
heeft, ookjn het meest exclusieve
gezelschap,'n bizondere
aantrekkingskracht uitgaat.
Sprenkel eens 'n paardruppels
Old Cottage Lavenderwater
op uw linnengoed voor U het
in de kast bergt. Dagen en
maanden later is 't, alsof uw
linnen in een oud-Engelschen
tuin werd gebleekt, de frissche
opwekkende geur van het
lavenderkruid waait U tegen!
Imp.: RICHARD WERNEKINCK & Co.,
Huddestraat 9, Amsterdam-C.
VeRHEOLtCO
l&witder Seep en ^ Slater
Na ontvangst aan bovenstaand adres van '50 cent in postzegels of postwissel ontvangt U ter
kenmsmakmg een keur.g doosje Lavender Water. Poeder en Crème ter waarde van 70 cent.
H
Verschynt wekelijks - PrUs per kwartaal f. I.95
Red. en Adm. Galflewater 22. Lelden. Tel. 760. Postrekenlnfl 41880
_. ; ■ — ■ l.