Hogere kwaliteit zorg door robotchirurgie Urologie | 4 ...

k e n n i s & w e t e n s c h a p
Vervolg van pagina 13 >
spier spanning bleek spasticiteit niet te
voorspellen, noch door een systematisch
neurologisch onderzoek, noch door
transcraniële magneetstimulatie.
Voortzetting onderzoek
Het onderzoek wordt voortgezet binnen het
EXPLICIT-stroke onderzoek. EXPLICITstroke’
is het acroniem dat staat voor
‘EXplaining PLastICITy after stroke’. In
eerste instantie is het ‘EXPLICIT-stroke’
onderzoek gericht op het vaststellen van de
effecten van het vroegtijdig starten van
intensieve therapie op de verlamde arm bij
patiënten met een CVA. Het tweede
hoofddoel van dit revalidatieprogramma is
gericht op het beter leren begrijpen van de
mechanismen die bepalend zijn voor het
herstel van arm-handvaardigheid na een
CVA. Het EXPLICIT consortium bestaat uit
vier academische centra (VU Medisch
Centrum, UMC Leiden, UMC Radboud en
UMC Utrecht). Vanuit dit consortium zal
intensief worden samengewerkt met de
liërende verpleeghuizen en revalidatiecentra
waaronder het Revalidatiecentrum
‘Amsterdam’ (RCA), Revalidatiecentrum
‘Rijnland’ (Leiden), St. Maartenskliniek
(Nijmegen), revalidatiecentrum ‘de
Hoogstraat’ (Utrecht) en revalidatiecentrum
‘Tolbrug’ (‘s Hertogenbosch). n
Annette van Kuijk, revalidatiearts
Cerebellaire dysfunctie bij atypische pneumonie;
denk aan Legionella!
Een 50 jarige patiënte, met een cardiovasculair
belaste familieanamnese en een
voorgeschiedenis van hypercholesterolaemie,
pseudoradiculaire klachten in haar
rechterbeen en depressiviteit werd
opgenomen met een sinds een aantal dagen
bestaande algehele malaise en 39.5°C
koorts. De amoxicilline die de huisarts haar
had gegeven vanwege een verdenking van
pneumonie, liet haar koorts verder oplopen
tot 41°C. Daarnaast raakte patiënte
progressief somnolent (tot EMV 9) en
verward, zonder tekenen van meningeale
prikkeling. Tevens werd zij toenemend
dyspnoeisch, maar zonder hoest of
sputumproductie.
Er werd aanvullend onderzoek bij opname
gedaan. Daaruit bleek onder meer dat er
meer infiltratieve afwijkingen in de
rechterlong- waren dan in de linkerlong.
Een ECG wees uit dat er sprake was van
een sinustachycardie.
Verslechterde toestand
Wegens verdenking op een atypische
pneumonie (hoge koorts, verhoogd LDH en
verlaagd natrium) werd een Legionella
sneltest verricht die positief bleek. Hierop
kreeg patiënte aanvankelijk moxifloxacine
en vervolgens ciprofloxacine Haar toestand
verslechterde echter en zij moest vanwege
respiratoire insufficiëntie kortdurend
worden beademd. Na twee dagen zakte de
koorts, werd de beademing afgebouwd en
patiënte gemobiliseerd.
Tijdens het herstel had patiënte meer
moeite met spreken en lopen, alsof ze
dronken was en had zij een continue
instabiel gevoel, waardoor ze regelmatig
viel. Ze was zeer moe en emotioneel en
had moeite met haar korte termijn
geheugen. Bij neurologisch onderzoek
zagen wij een patiënte, met een gesaccadeerde
oogbolmotoriek, milde cerebellaire
dysartrie en verminderde tongmotoriek.
Tevens namen wij symmetrisch
verminderde vibratiezin aan de tenen, het
beeld van een gestoorde koorddansergang
en ataxie aan armen en benen waar.
Bespreking
Bij onze patiënte bleek naast verwerkingsproblematiek
en forse inspanningsintolerantie,
ook sprake van een
invaliderend cerebellair syndroom terwijl
aanvullend MRI onderzoek een normaal
cerebellum liet zien.
Een recente case report laat een patiënt met
dezelfde klachten zien als de onze. Bij deze
patiënte leken verwardheid, frontale
stoornissen en cerebellaire dysfunctie het
gevolg van reversibele afwijkingen in het
corpus callosum. Aangezien deze klinische
en radiologische afwijkingen kunnen ook
worden gevonden bij patiënten met
hoogteziekte (cerebraal oedeem), bij
patiënten lijdend aan het haemolytischuraemisch
syndroom, een infectie met het
rotavirus of acute cerebellitis bestaat er een
aantal hypotheses mbt de pathofysiologie.
De reden waarom met name cerebellaire
dysfunctie optreedt is tot op heden
onbekend. De hypotheses over de pathogenese
lopen dan ook uiteen van ‘molecular
mimicry (moleculaire kruisreactiviteit)’ tot
aan vasogeen en/of cytotoxisch of het
direkte gevolg van legionella endotoxinen.
In het algemeen treedt bij een aanzienlijk
deel van de patiënten een heel behoorlijk
herstel op van de neurologische symptomen.
Een bewezen behandeling is niet
voorhanden. Mogelijk dat nieuwere onderzoeksmethoden
verder inzicht verschaffen
in de pathogenese en zo de weg vrijmaken
voor nieuwe behandel strate gieën.
Overigens vertoonde ook onze patiënte
verder herstel van de neurolo gische
klachten in de maanden na ontslag.
Patiënte werd voor verdere begeleiding
overgedragen aan de revalidatiearts, en zal
nog laagfrequent de polikliniek neurologie
bezoeken. n
Marcel Garssen, neuroloog
14 | Cura, jaargang 5, nummer 2