PARkEt PARQuEt - Bouwmagazines

Plaatsingstechniek in de kijker
Zwevende plaatsing op gelui
In technische naslagwerken worden meestal vier verschillende
plaatsingsmethodes onderscheiden. Zwevende plaatsing,
gelijmde plaatsing, gelijmd én genagelde plaatsing en
genagelde plaatsing op houten balken of lambourdes. Om
uw vakkennis wat op te frissen zullen wij in de komende
edities telkens een plaatsingstechniek onder de loep nemen.
We beginnen hierbij met de zwevende plaatsing.
Algemeen principe
Men kan stellen dat zwevend geplaatste vloeren bestaan
uit hout of houtachige materialen die door middel van een
tand- en groefverbinding, of een klikverbinding, onderling met
elkaar verbonden worden. De vloerelementen worden onderling
aan elkaar verbonden en er mag geen verbinding met de
ondergrond tot stand gebracht worden. Om contact met de
ondergrond te vermijden wordt een geluidsdempende tussenlaag
voorzien. Naast vasthechting aan de ondervloer dient ook
contact met muren of andere obstakels vermeden te worden.
Materialen en ondergronden
Zowat alle houten of houtachtige materialen met tand- en
groefverbinding komen in aanmerking om zwevend geplaatst
te worden. Het gaat hier vooral over massieve of meerlagige
parket of plankenvloeren, houtfineervloeren, laminaat, kurk
en linoleum.
Voor de onderlaag heeft men de keuze uit heel wat materialen
gaande van piepschuimkorrels tot kurkrubbergranulaat. Deze
onderlagen worden meestal op rol geleverd en zijn in sommige
gevallen ook reeds voorzien van een dampscherm. Meestal zijn
deze onderlagen zeer dun en dus aangewezen bij een beperkte
opbouwhoogte.
Om grotere oneffenheden in de ondergrond weg te werken of
om eventuele aanpassingen van het peil uit te voeren, kan men
opteren voor zachtbord. Dit zijn tegels die samengesteld zijn
uit vezels. De dikte ervan varieert van 5 tot 10 mm. Belangrijk
is dat deze platen steeds overhoeks geplaatst worden.
De uiteindelijke keuze van de onderlaag wordt bepaald door
de eisen die gesteld worden aan de akoestische prestaties, de
opbouwhoogte of het gebruiksgemak.
Zwevende vloeren kunnen op zowat iedere ondergrond toegepast
worden. Traditionele zand-cement dekvloeren, anhydrietgebonden
dekvloeren, gietvloeren op basis van cement
of anhydriet, droogvloerplaten, tegels of houten vloeren. De
ondervloer moet wel voldoen aan volgende eisen:
1. Voldoende vlak (maximale afwijking van 4 mm onder een
rechte lat van 2 lm).
2. Blijvend droog.
Barsten, scheuren, uitzettingsvoegen of slechte oppervlaktecohesie
vormen geen probleem, omdat er geen verbinding met de
ondergrond wordt gemaakt.
Indien geen bijkomend vochtscherm (minimale dikte 0,2 mm)
geplaatst wordt, dienen de vochtigheidstoleranties van gelijmde
vloeren gerespecteerd te worden (zand-cementdekvloer:
CM≤2,5%, in geval van vloerverwarming: CM≤2,0%).
Werkwijze
Alvorens over te gaan tot het bepalen van de legrichting, dient
men even stil te staan bij de uitzetting en krimp van de vloer,
het zogenaamde “werken”. Bij zwevende plaatsing gebeurt de
uitzetting/krimp aan het einde van het vloeroppervlak. Om
‘opbollen’ te voorkomen dient daarom aan de randen en ter
hoogte van hindernissen en doorvoeren, een uitzettingsvoeg
voorzien te worden. De breedte van deze uitzettingsvoeg hangt
af van het type vloer en de afmetingen van de ruimte.
6 Parket-Parquet ■ JUNI/JUIN 2009