berichten71 - Wadvaarders

natuurlijk wadvaren: deel 2
Zelfs in ons paradijselijk tijdsgewricht lopen
moedeloze geesten rond die het allemaal niet
meer vinden zoals vroeger. Daar valt trouwens
geen speld tussen te krijgen, maar ze bedoelen
het negatief: zij verlangen terug naar de
‘saamhorigheid’ van de oorlog, de veiligheid
op straat en rust op het water van de jaren ’50,
de vooruitgang van de jaren ’60 en (vooral de
geboortegolfers) het ‘idealisme’ van de jaren
’70.
Enig verband tussen herinnering en realiteit
smoort kennelijk snel in elkaar graag negatief
napraten. Saamhorig terwijl we onze Joodse
buren lieten afvoeren? De jaren ’50 herinner ik
me als enigszins armoedig; de verdwaasden die
in de jaren ’70 het alleenrecht op intellectuele
smaakmakerij eisten zoals Sartre en Piet
Grijs, die de naargeestige dictaturen van
Lenin, Mao en Castro als ideale economische
organisatie verheerlijkten en morsige goeroes
in ontwikkelingslanden als toppunt van wijsheid
beschouwden, waren geen idealisten maar
ideologisch verdwaasden.
Onze tijd kent vooral vooruitgang! Sinds het
IJzeren Gordijn viel zijn zelfs de ergste dwalers
tot bezinning gekomen. Tot recent hebben
we een krankzinnige economische bloei
meegemaakt: auto’s zijn veel comfortabeler,
veiliger en zuiniger dan een kwart eeuw
geleden, vrijwel iedereen heeft nu een computer
en een mobiel waarmee de hele wereld open
ligt, goed te eten en een dak boven zijn hoofd,
je wordt in ons land niet opgesloten voor een
verkeerde mening en zelfs hadden veel te veel
mensen geld over voor een boot. Dat lijkt nu
sterk te veranderen, maar toch zwemmen we
nog steeds in de welvaart.
Mooiere, veelzijdiger jachten
Vooruitgang ook in de jachtbouw. Tot in de
jaren ’60 werden zelfs mooie seriebouw jachten
gemaakt zoals de North East 38, Medalist,
Breeon en Raider, maar daarna ging het snel
bergafwaarts met de massaplasticsmelterij:
Berichten 71 - Januari 2008 - pagina 27
kisterige Westerleys, Contesten, Dufours en
Jeanneaus met tl-buisverlichting en formica
keukens, disproportioneel verkleinde,
met obligate schrootjes afgetimmerde
en door veel te grote ramen misvormde
premiedoorzongrundels en -bolletjes van
Kooiman & De Vries, en eindeloze series
fantasieloze motorkruisers. Dankzij de gierende
welvaart en ervaring opgedaan in de smakeloze
producten van vroege seriebouw, ontstond
echter een klasse van pleziervaarders die
hogere eisen stelden: afwerkingen werden
beter, veiligheid veel hoger en klassieke vormen
kwamen terug in de gratie.
Nieuwe materialen hebben veel meer
mogelijk gemaakt en dat geldt zeker voor
Waddenjachten: bouwend in staal is het veel
moeilijker een laag gewichtszwaartepunt te
creëren dan met, bijvoorbeeld, een vederlichte
composietconstructie of aluminium. Voor de
echte pasha’s zijn tegenwoordig comfortcontainers
te verkrijgen zonder diepgang en
voor sportievelingen worden jachten gebouwd
die evenmin diepgang hebben maar vooral zijn
bedoeld om lekker te zeilen. Alles is mogelijk in
onze tijd; het paradijs is gerealiseerd. Dat maakt
jachteigenaren die hechten aan een kiel van
2,40m en toch vooral in kustwateren zeilen tot
een onbegrijpelijke diersoort, maar we hoeven
niet alles te doorgronden in één artikel.
Hoe dan ook: midzwaardliefhebbers zijn niet
langer aangewezen op Jollenkreuzers en
Drascombes, hoe jammer dat ook is. De bouwer
van Cornish crabbers gaat om de haverklap
failliet -ook jammer, want het zijn leuke boten,
maar van Drascombes zijn er zelfs twee: naast
Churchouse Boats het degelijker Honnor
Marine, dat ze echter Original Devon Yawls moet
noemen (een bizarre rechtenkwestie).
Zo zijn de bekende Atlantics, Ovni’s en
Southerlies welbezeilde voorbeelden aan de
grote kant, de North Beach 24 en Romilly aan
de kleine kant en daartussenin de onvolprezen