Editie 5 - De Weimarse Staande Hond
Editie 5 - De Weimarse Staande Hond
Editie 5 - De Weimarse Staande Hond
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
VERSLAG VAN DE VERBANDS-GEBRAUCHS<br />
PRÜFUNG TE WENDEBURG<br />
Op 30 september en 1 oktober jl.<br />
werd door de Weimaraner Klub e.V.,<br />
Landesgruppe Niedersachsen te<br />
Wendeburg bij Braunschweig een<br />
VGP georganiseerd, waaraan door<br />
een viertal Nederlanders werd deelgenomen,<br />
te weten Hares-Bas vom<br />
Relnhardswald van Niek en Phil<br />
Hoeppermans, Jacco vom Relnhardswald<br />
van Jo en Claire Jurgen,<br />
Cessie vom Hofratstelch van Wim<br />
en Gerda Halff en Joy van Jur<br />
<strong>De</strong>ckers. Bijzonderheid was, dat<br />
onder aanvoering van Tony Burgoin<br />
en Di Arrowsmith (eigenaresse van<br />
een Engelse Weimaraner veldwerkkampioen)<br />
een uitgebreide delegatie<br />
(16 personen) van de Britse Welmaraner<br />
Assoclation de lange reis had<br />
gemaakt, om in WendeburQ de VGP<br />
en (eveneens op 1 oktober) de HZP<br />
te komen bekijken. Van de vaardigheden<br />
van sommige Nederlanders<br />
om Engels naar Duits en Duits naar<br />
Engels te vertalen werd dankbaar<br />
door beide partijen gebruik gemaakt.<br />
Braunschweig figt dicht bij de Oost<br />
Duitse grens. op ruim 500 km afstand<br />
van Westelijk Nederland. dus<br />
wij vertrokken al vrijdagochtend. <strong>De</strong><br />
•tamme Rus" (Lada) van Wim en<br />
Gerda stelde ons niet bepaald in<br />
staat om echt voordeel te hebben<br />
van het feit, dat je op de Duitse<br />
autowegen ook harder dan 120 km<br />
per uur mag rijden. Onderweg bij<br />
een tussenstop in Duitsland kwamen<br />
wij heel toevallig de helft van de<br />
Engelse delegatie tegen (de andere<br />
helft kwam 's avonds met het vliegtuig).<br />
Afgesproken werd dat wij elkaar<br />
's avonds in het hotel zouden<br />
treffen. Aan het eind van de middag<br />
waren wij dan (eindelijk) op de plaats<br />
van bestemming, waar met de Engelsen<br />
meteen het nodige moest<br />
worden bijgepraat. Eerst zouden wij<br />
om 18.00 uur dineren, toen om 20.00<br />
uur en uiteindelijk werd het 21 .30<br />
uur. Jo, Claire, Niek en Phil waren<br />
verstandig geweest en hadden zich<br />
al eerder in een hoekje van het restaurant<br />
afgezonderd om smakelijk te<br />
kunnetn eten om zich vervolgens om<br />
onze "rammelende magenN te kunnen<br />
-.•ermaken. Vroeg naar bed was<br />
er natuurlijk niet bij, want zoals het<br />
spreelkwoord zegt gezelligheid kent<br />
geen ttjd.<br />
<strong>De</strong> wekker was zaterdagmorgen om<br />
kwart over zes onverbiddelijk. Even<br />
het hondje uitlaten op een prima<br />
veldje vlak bij het hotel en meteen<br />
was het al duidelijk; aan wild zou<br />
geen gebrek zijn. <strong>De</strong> langhaar van<br />
Wim 1en Gerda was al een haas tegen<br />
!;Jekomen en ook een stuk of<br />
acht fazanten werden in hun rust<br />
verstelOrd door onze Weimaraners.<br />
Wat l