Editie 5 - De Weimarse Staande Hond

DE WEIMARSE STAANDE HOND
oorspronkelijk artikel: •Le Braque de Welmu"" par H. Perronny
Onderstaand Bltikel verscheen In het Frense tijdschrift "LA CHJ\SSE" In de rubriek • Chiens de
Chasse" en werd voor publicatie In ons club/ad vertaald door mevr. A Nlgten om ons Inzicht te
geven in de wijze waatop men In Ftankrijk over ons ras denkt.
Sinds een tiental jaren doet de Weimarse
Staande Hond meer en meer
over zich spreken. Hij heeft zich
omhooggewerkt naar de kopgroep
van de staande jachthonden, als je
kijkt naar het aantal geboorten. Deze
stijging ~eaft de belangstelling van
het pubhek weer voor een tamelijk
recent geïntroduceerde hond. WIEl
kent tegenwoOfdig niet die grote
staande hond met zijn gedistingeerde
blik Deze snelle ontwikkeling heeft
nogal wat op- en aanmerkingen
veroorzaakt Daarom is het belangwekkend
om uitvoeriger keMis te
maken met de Weimaraner.
Laten wij bij de huidige situatie blijven.
Wij vinden het voldoende uit het
verleden te melden. dat de Weimarse
Staande Hond van Duitse oorsprong
~. o.-~~~ dgt Z:"".kQ~~~ hat gawaagd
hebben hem terug te voeren
op de grijze honden van Saint-Louis.
de korte geschiedenis van de Weimaraner
is zeker zeer ingewikkeld,
omdat het meerledige gebruiksdoel
nagestreefd werd door de Duitse
fokkerij. terwijl bepaalde morfologische
details alleen maar konden
WOfden vastgelegd na talrijke pogingen.
Zoals wij hem kennen is de
Weimaraner dus bij ons gekomen
vanaf de andere kant van de Rijn.
Toch waren er: in de jaren zestig
slechts enkele exemplaren ~ezig.
Men beschouwdt daarom de ontwikkelingsgang
vanaf 1985. het aantal
geboorten is gemiddel 600 per jaar.
Eon dorgelijke snelle opkomst moet
zorgvuldig beheerd worden, daarom
heeft de "Cercle des Amateurs du
Braqua de Weimar• geleidelijk een
serie van manifestaties georganiseerd,
met de bedoeling de selectie
van het ras voort te zetten volgens
de lijnen van de standaards van
werk en Etxterieur.
Het is dUtidelijk. de Weimaraner is het
meest bekend door zijn buitengewone
haarkleed met ijsachtige
glans, maar het ras laat zich niet
vangen door dit ene kenmerk. De
tentoonstallingen waar gekeurd wordt
overeenkc~ de standaard - in
het bijz01'lder de Championnat National
en de Nationale d'Bevage -
geven het publiek de kans de beste
bloedlijnen te vergelijken, terwijl aan
het publiek de werkelijke stand van
zaken v.an de Weimarse Staande
Hond gc3toond wordt De nadruk
wordt gelegd op een sterke en iets
lange bovenbelijning, een ruime
borst. ook al is deze niet zo diep als
bij de oude Franse rassen, en een
erg sterke en middelmatig wijde
_............. n.... ut,..:-""'r""'"""u'· :~ .oort "'""' .. (\
.... .._..."--·• ..., ... ··-N·--·-· - _ _., tt·-·-
hond. de1 schofthoogte loopt immers
tot 70 cm voor de reuen en tot 65
cm voor de teven. Hij behoudt
niettemin een verheven manier van
bewegen, want zijn lijnen zijn
vloeiend, vooral de lange en fijne
hals maakt het hoofd vrij van de
schouders en veronderstelt energie
van het geheel. De snuit is lang en
sterk en is verboden op de hoogte
van een Ucht gemarkeerde stop, met
de afge•ronde schedel. Over het
geheel genomen is de kop droog en
gesierd met boven het oog
aangezette oren. Hier staan dus kort
samenge;vat de sterke punten
waaraan veel waarde gehecht wordt
bij de Weimaraner. Het lijkt voor ons
zelfs, dat het haarkleed sinds lange
tijd behCiorliJk is vastgelegd, de witte
vlekjes ctp voorborst en op de tenen
verdwijnon vanzelf in de loop van de
generati~JS.
Het chique grijze spook kan net zo
5