Editie 5 - De Weimarse Staande Hond

Voor Joy ging het aanvankelijk mlnder
goed. Vlak voordat zij moest
beginnen met het veldwerk ging er
een haas op. die zij niet zag. Toen
zij bij het flankeren op de plek kwam
waar het haas was opgegaan werkte
zij meteen het spoor uit en dat Ie"\"
verde een goede beoordeling van
haar neus op. Met de hazen had zij
weinig problemen. maar het voorstaan
op fazant liet veel te wensen
over. Zij trok wel aan maar stond
niet vast voor. Het zag er dan ook
naar uit. dat zij door een onbevredigende
prestatie bij het voorstaan
op fazant de proef niet meer zou
kunnen behalen. Gelukkig stond zij
later op de dag ten overstaan van
de keurmeesters goed en vast voor
op veerwild, zodat ook Joy de proef
voort mocht zetten.
Veel Indruk hebben de Nederlandse
honden ongetwijfeld bij het waterwerk
gemaakt op de Duitse keurmeesters
en de Engelse gasten. Cessie had
aanvankelijk wat moeite met het stöbern
zonder eend, maar behaalde
een goed resultaat bij de andere
onderdelen. Hares-bas, Jacco en
Joy behaalden •een volle bak• aan
punten bij het stöbem zonder eend
en achter de eend, alsmede het
verloren apport. Joy verloor alleen
een puntje bij het afgeven van het
wild. Ook de schotvastheid (die gestest
wordt door een apport uit diep
water van de dode eend, waarbij als
de hond bijna bij de eens is op de
eend wordt geschoten) leverde voor
géén van de honden problemen op.
Nu moet meteen worden erkend, dat
de omstandigheden - een water met
een eilandje, veel riet én reeds aanwezig
waterwild - een goede prestatie
ook mogelijk gemaakt hebben.
Als er veel riet in het water staat en
er zitten bovendien nog eenden in
ook. dan nodigt dat als het ware de
honden uit om goed te werken. Dat
was vorig jaar in Bielefeld wel even
anders. De honden werden dan ook
bij het stöbern zonder eend al In
staat gesteld om zwemsporen van
wilde eenden te kunnen volgen en
dat deden zij dan ook V')()rtreffelijk.
De goede organisatie van de proef,
die in handen was van Heinrich
Giesemann, zorgde ervoor, dat de
eerste dag voor ons er al omstreeks
half drie op zat.
Na eerst wat in het suchenlokal gedronken
te hebben gingen wij terug
naar het hotel om ons op te frissen
en even te ontspannen. 's avonds
zouden wij gezamenlijk (deelnemers,
keurmeesters. organisatie en gasten
uit Engeland} een maaltijd in het
suchenlokal gebruiken. Wat op vrijdagavond
plaatsvond, gebeurde
echter zaterdag opnieuw. Nlet om
18.00 uur (zoals afgesproken) maar
veel en veel later werden onze rammelende
magen bevredigd. Wij gingen
wat vroeger naar bed dan vrijdag.
want niet alleen moest zondag
het tweede deel van de proef afgelegd
worden, maar ook hadden wij
besloten om na afloop direct de ruim
500 km tellende terugreis nog te
aanvaarden.
Ook op zondag 1 oktober waren er
weer drie groepen keurmeesters
gevormd, één voor het werk met de
vos en het stöbern in het bos, één
voor het zweetwerk en één voor de
•kleine bosvakken•, waaronder de
sleep van het konijn.
De tweede dag begon voor Wim met
het zweetwerk, dat Cessie met de
volle vier punten wist te volbrengen.
Voor Jur, Jo en Niek (gelukkig in
één groep} begon de dag met het
apport van de vos over de hindernis
en de sleep van de vos. Er was een
•Nederlandse vos• meegenomen, die
geweldig stonk (ondanks de door de
organisatie beschikbaar gestelde
aanzienlijk •versere• vossen) voor de
hindemis door alledrie de honden
werd gebruikt. De hindemis bestond
dit keer uit een breedtesprong over
een greppel. Joy behaalde drie punten,
omdat voor het oppakken van
de vos een extra commando nodig
bleek, Jacco en Hares-Bas elk vier
punten. Ook de sleep werd door
deze drie honden voortreffelijk afgewerkt.
Het stöbern in het bos verfiep
ook heel goed. Joy had in een
deel van het bos een ree opgestoten
en wilde per se dat spoor uitwerken
en dus niet het laatste stukje bos
afzoeken. Dat koste dus een punt.
22