Rebound no25

Tekst: Luc Reuvers
Foto’s: Peter van der Velde
Maaike Klein (24) streek na een
paar jaar buitenland enkele seizoenen
geleden weer neer in Den Helder.
De gedreven basketbalster runt
tegenwoordig haar schoonheidssalon.
‘Eigenlijk heb ik twee hobby’s.’
Klein, een kind van Den Helder.
De keuze voor basketball werd al op
jonge leeftijd gemaakt. ‘In mijn geval
omdat mijn ouders allebei hebben
gebasketbald en in Den Helder leeft
het heel erg.’ Klein deed ook aan
streetdance. ‘Op een gegeven moment
moest ik wel kiezen omdat ik meer
moest trainen.’ Als klein meisje was ze
als danser actief op het basketballveld.
‘Ik stond soms te dansen bij de
mannenwedstrijden. Dat was wel
grappig.’
Broers en zussen heeft Klein niet, teamgenotes
des te meer. ‘Dat zijn wel mijn zussen, zo voelt
het wel.’ Vanaf haar zesde speelde ze. ‘In begin
alleen een soort tikkertje, maar dat vond ik al
superleuk.’ Al jong won ze een NK. ‘Toen had
ik al zoiets van: ik wil later ook een Nederlands
kampioenschap met de vrouwen meemaken.’
Bij haar eerste nationale selectie kwam het
besef: ‘Het zit er misschien echt wel in.’
De guard dubbelde vaak bij Den Helder in een
hogere leeftijdscategorie. Op haar vijftiende was
ze vaste Oranje-klant, soms dubbel. ‘Twee EK’s
in een zomer was wel veel. Maar hartstikke leuk!’
Een keer U16, twee keer U18 en drie keer U20,
de laatste jaren in combinatie met de Oranje
vrouwen. ‘Wij zijn met U20 gepromoveerd met
Ronald van der Oord en Frans Griffioen. Die
zomer was er veel succes bij de jongens en
nog meer bij de meiden. We dachten dat wij
bijzonder waren, maar alle teams deden het
goed. Natuurlijk hartstikke mooi. Het jaar daarna
mocht ik in de A-divisie spelen en deden we het
ook heel goed.’
KICKEN
De promotie naar de A-divisie was kicken.
‘Dat is een van de mooiste dingen die ik heb
meegemaakt met basketball. Dat is top. We
gingen nooit uit van de mogelijkheid om een
Europees kampioenschap te winnen. Je denkt
daar natuurlijk wel aan, je gaat er altijd voor,
maar het was nog nooit voorgekomen. Te gek
en superleuk natuurlijk. Daar ben ik trots op.
Spelen in de A-divisie het jaar daarna is dan
wel een beloning.’ Enkele oudere speelsters
verdwenen. ‘Ik heb het wel mogen meemaken
en daar ben ik blij om.’
Maar er zijn ook momenten dat Maaike Klein
minder blij is. Bijvoorbeeld als de situatie rond
de bondscoach aan de orde komt. Op het
moment van het interview is Oranje coachloos.
‘Wij speelsters horen ook niet heel veel van de
bond. We waren net bezig met een leuke club
23