Rebound no25

DERTIG MEDAILLES
Klein grossierde in successen. Afgelopen
jaar moest ze voor een vragenpanel in Den
Helder haar medailles meenemen. In gewicht
voldoende voor een fitness work-out. ‘Ik schrok
daar zelf van. Het was zo’n bos. Het waren iets
van dertig medailles.’ Enkele blinken extra. ‘Die
met de vrouwen van Den Helder en die van de
Europese kampioenschappen natuurlijk.’ Verder:
‘Je kunt niet zeggen de eerste is de mooiste.
Natuurlijk is die mooi, maar als je het weer
meemaakt is het net zo leuk.’ Back-to-back: ‘Dat
proberen we altijd te doen.’
Na het gewonnen EK met U20 vroeg een scout
of ze geïnteresseerd was in het Israëlische
Hapoel Tel Aviv. Klein nam het niet direct
serieus. ‘Toen kreeg ik mailtjes en belletjes of
ik echt wilde komen. Het was mijn droom dat
te doen. Ik was wel wat bang waar ik terecht
zou komen, ik wist niets van het land. Ik was
19 jaar. Ik ben blij dat ik heb het gedaan. Het
was echt een topervaring. Leuke mensen en
een topland.’ Klein, groot als professional. ‘Het
hele jaar sport, dat vond ik toen geweldig.’ En
met toppers. ‘Ik speelde tegen en met WNBA
speelsters, heel erg goed.’ Met midweeks een
Europa Cup-programma. ‘Ik had toen het liefst
elke dag gespeeld. En het reizen was leuk.’
Bovendien kreeg Klein veel speelminuten.
Vermoeiend? ‘Dat maakte me toen niet uit, ik
kon elke dag wel spelen. Nu ben ik ‘oud’ en heb
ik wat meer pijntjes. Toen was ik een rookie en
speelde ik met oude meiden.’
SLOVENIË
Klein koos vervolgens voor ŽKK Celje in Slovenië
en daarmee voor een dubbel speelprogramma.
‘We speelden heel goed en zijn tweede
geworden. In de Adriatic League werden we
derde. We moesten ook veel reizen, maar
dat was allemaal met busjes.’ Een van haar
maatjes was Nika Baric. ‘Ze gaat nu in de
WNBA spelen, ze was toen nog heel jong.’
Later speelde ze voor het Spaanse Carmelitas
Ourense en kwam ze in een wedstrijd de toen
ook in Spanje spelende Leonie Kooij tegen.
‘Leuk, grappig, maar toch raar als je elkaar daar
ziet. Qua ranking zaten we in het midden van
de competitie. Het was best een goed team.
We verloren een paar close games. Dat was
jammer. Spanje is een superleuk land.’
‘Later heb ik er aan meegeholpen dat er twee
Spaanse speelsters, waar ik tegen en mee
gespeeld had, naar Den Helder kwamen om
te spelen’, vertelt Klein. ‘Twee speelsters die
goed waren in Spanje kwamen in Nederland
echter niet uit de verf. Hier draait alles toch
minder om basketball en heb je geen twee
à drie trainingen per dag en 24/7 een heel
team achter je. Daarom ben ik best trots op
wat wij in Nederland kunnen qua basketbal.
Zo›n piepklein landje gaat later echt nog wel
meedoen met de grote jongens.’
WEER DEN HELDER
Na haar Spaanse avontuur kwam Den Helder
weer in beeld. ‘Het laatste jaar dacht ik: Ik moet
ook aan mijn maatschappelijke carrière gaan
denken.’ Klein zette twee jaar geleden een
eigen schoonheidssalon op. Ze geniet van toen
en van nu. ‘Het gaat hartstikke goed.’ Een eigen
zaak opzetten is moeilijk. ‘Zeker in Den Helder.
Ik ben blij dat ik het kan combineren met
basketball. Twee hobby’s heb ik nu.’ Klein hoopt
op de playoffs en een entourage vergelijkbaar
met haar buitenlandse avonturen. ‘Bij de
playoffs zien we dat hier ook. Als we in de finale
staan is het bomvol. Hier is het jammer genoeg
alleen bij belangrijke wedstrijden.’ Dozy Den
Helder moet aan de bak voor playoff-plaatsing.
‘Het is nog nooit zo close geweest. We gaan
ervoor. De andere teams ook, maar voor de
kerst stonden we ook derde dus het is zeker te
doen.’
Voor haar klanten is het te hopen dat Dozy ver
komt. ‘Ik ben chagrijnig als we hebben verloren,
dat is niet leuk voor mijn klanten.’ Basketball
bracht Klein heel veel: ‘Doorzettingsvermogen,
mijn vriend, vriendinnen, mijn hele leven draait
om basketball.’ Een wereld die ze koestert. ‘Als ik
wat ga doen moet het wel wat met basketball
te maken hebben. Ik ben nog niet versleten,
gelukkig niet.’
25