You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
“het wapenarsenaal van burgers is drie keer<br />
groter dan het arsenaal van alle overheden<br />
in de wereld samen”<br />
Interview met internationaal lichte wapensexperte Rebecca Peters<br />
I Sofie Synnesael I<br />
Twee jaar na de invoering van de strengere wapenwet (wet Onkelinx) in België, zijn er plannen om de wet aan te passen.<br />
Om te vermijden dat de wet verzwakt wordt, werd er op 6 juni een persconferentie in het federale parlement georganiseerd<br />
door het Vlaams Netwerk Lichte Wapens (dat bestaat uit Vrede vzw, Amnesty International Vlaanderen, Pax Christi<br />
en Proyecto Gato), Amnesty International francophone en GRIP. Eén van de sprekers was de internationale lichtewapensexperte<br />
Rebecca Peters. Ze begon haar carrière in haar geboorteland Australië, waar ze als onderzoekster het verband<br />
tussen het wapenbezit en het aantal wapendoden onderzocht. De resultaten schokten haar zo, dat ze activiste voor een<br />
wapenvrije wereld werd. Door haar toedoen werd in 1996 de wapenwet in Australië verstrengd. Ondertussen is het aantal<br />
wapenslachtoffers daar met de helft gedaald. Daarna vertrok ze naar Amerika waar ze de grootste vijand van de<br />
Amerikaanse wapenlobby (de National Rifle Association - NRA) werd. Vandaag is ze de directeur van the International<br />
Action Network on Small Arms (IANSA). Een gesprek met iemand die al heel wat watertjes doorzwommen heeft.<br />
U bent de directeur van IANSA. Wat is<br />
IANSA precies en wat willen jullie bereiken?<br />
IANSA maakt deel uit van de wereldbeweging<br />
tegen wapengeweld. De organisatie<br />
ontstond in 1998 in navolging van de campagne<br />
om landmijnen te verbieden. De<br />
groepen die bij die campagne betrokken<br />
waren, vonden dat er een soortgelijke<br />
campagne moest komen tegen kleine en<br />
lichte wapens. We zijn een campagne<br />
gestart, maar het is veel moeilijker mensen<br />
te overtuigen van het gevaar van kleine<br />
wapens aangezien ze in de maatschappij<br />
ingeburgerd zijn. De landmijnenproblematiek<br />
was gemakkelijker te communiceren<br />
omdat de meeste mensen overtuigd<br />
zijn dat landmijnen vreselijke wapens zijn.<br />
Ons netwerk bestaat ondertussen uit<br />
ongeveer 800 ngo’s in 120 landen die vinden<br />
dat hun werk door de wapenstroom<br />
belemmerd wordt. Ze wisselen informatie<br />
uit en proberen problemen die gerelateerd<br />
zijn aan wapengeweld op te lossen.<br />
Zowel vrouwenorganisaties, milieuorganisaties,<br />
kerken en humanitaire agentschappen<br />
maken deel uit van ons netwerk. De<br />
omvang van het netwerk geeft perfect de<br />
impact van wapens op wereldvlak weer.<br />
We tonen eigenlijk aan dat wapengeweld<br />
alle aspecten van de maatschappij beïnvloedt.<br />
Hoe ernstig is het probleem van kleine en<br />
lichte wapens?<br />
Er zijn ongeveer 875 miljoen wapens in de<br />
wereld en 74 procent daarvan is in handen<br />
van particulieren. Het wapenarsenaal van<br />
burgers is dus drie keer groter dan het<br />
Op wereldvlak produceert de helft van alle<br />
landen wapens, munities of bestanddelen<br />
van beide. Alle landen in de wereld kopen<br />
wapens. Doordat er geen internationale<br />
criteria en wetten bestaan, krijgen wapenhandelaars<br />
en smokkelaars vrij spel.<br />
Ze verwerven fortuinen door de verkoop<br />
van dodelijke wapens in onstabiele regio’s.<br />
arsenaal van alle overheden in de wereld<br />
samen. Dat is beangstigend. Wapens die<br />
ontworpen zijn om te doden, zouden niet<br />
zo wijdverspreid mogen zijn onder de burgerbevolking.<br />
Ongeveer 25 procent van de<br />
wapens zijn illegaal. Elke dag sterven er<br />
1000 mensen door wapengeweld. Dat zijn<br />
350.000 tot 500.000 doden per jaar. Ter<br />
vergelijking: landmijnen maken jaarlijks<br />
12.000 tot 15.000 slachtoffers. Datzelfde<br />
aantal mensen wordt elke twee weken<br />
4<br />
INTERVIEW<br />
Vrede | nr. 392 | juli - augustus 2008