Rebound no27

gingen spelen, vond ik dat juist erg prettig.
Na dertig jaar levenservaring heb ik eindelijk
geleerd dat die mentaliteit essentieel is bij
topsport. Het is eten of gegeten worden. Verder
onderschrijf ik zijn basketballfilosofie, waarbij
de verdediging de basis vormt voor succes. Dat
jaar in Leiden was het leukste seizoen van mijn
carrière. De sponsor had zich teruggetrokken,
maar de meeste spelers bleven doorgaan tegen
lage vergoedingen. Er heerste een speciale
sfeer. We vormden met onder meer Toon, Hans
Heijdeman, Randy Wiel en nog enkele anderen
een hecht collectief van goede basketballers:
volwassen, intelligent, en met veel ervaring. Het
klikte gewoon en de prestaties waren boven
verwachting.”
HOOKSHOTJE
De specialiteit van Kragtwijk was de krachtige,
rechtshandige drive naar de basket, aan
het eind afgerond met een half hookshotje.
Daarmee, en met zijn jumpshot vanaf de
vrije worplijn, heeft hij een rijke en lange
carrière opgebouwd, ook als international.
Kragtwijk: “Ik maakte mijn debuut tijdens de
EK van 1977, met Jan Janbroers als coach. We
wonnen toen van Spanje, maar verloren van
België. Ik geloof dat we als zevende eindigden.
Tot 1982 heb ik intensief meegedraaid.
Hoogtepunten waren de trip naar Brazilië, en
het Europees kampioenschap voor B-landen
dat we ongeslagen met zeven winstpartijen
behaalden. Van de trip naar China die we
in 1978 met coach Tom Quinn maakten,
speelde ik in slechts zes wedstrijden. Ik moest
eerder terug, maar omdat ik nog maar 20
was, mocht ik het land pas uit na een aparte
goedkeuringsprocedure. Vanaf 1982 kwam het
basketball bij mij op een lager pitje te staan, en
gaf ik prioriteit aan mijn baan. In 1985 maakte
ik nog een kortstondige come back. Vladimir
Heger had mij gevraagd om in te vallen
tegen België omdat enkele van zijn centers
geblesseerd waren geraakt. Op dinsdagmiddag
reed ik van mijn werk naar Namen. Had geen
tijd om nog mee te trainen, wel meegegeten
met het avondeten. Daarna meegespeeld en
de wedstrijd beslist met een tip-in in de laatste
seconde. Vervolgens gedoucht, in de auto
gesprongen, naar huis gereden, en de volgende
ochtend zat ik keurig op mijn werk.”
Anders dan verwacht mocht worden, vormden
de twee jaar die Kragtwijk in de VS doorbracht,
bij Old Dominion University, niet bepaald een
hoogtepunt in zijn basketball loopbaan. “Ik had
vanaf mijn zestiende in de eredivisie gespeeld,
eerst bij ASVU, vervolgens bij Delta Lloyd, en
daarin had ik grote progressie geboekt. Maar in
Amerika stokte dat proces. Toen Ton Boot mij
in de zomer na het tweede jaar vroeg om naar
Parker Leiden te komen, heb ik die kans dan
ook met beide handen aangegrepen. Helaas
vertrok hij na één jaar, maar toch heb ik in
Leiden zes goede jaren gekend. Daarna vertrok
ik naar Weert, waar ik ook een baan kreeg
aangeboden. Dat was de inleiding van mijn
huidige carrière.”
47