Editie Nr 4 - Bravo Zulu

Hr. Ms. Karel Doorman (R 81) was het tweede en laatste vliegdekschip van de Koninklijke
Marine. Het was tevens het grootste schip dat ooit bij de Nederlandse marine heeft gevaren.
Het schip behoorde tot de Colossus klasse en was op 17 januari 1945 bij de Royal Navy in
dienst gesteld als HMS Venerable. De Royal Navy heeft het schip tijdens de Tweede
Wereldoorlog in de Grote Oceaan ingezet. In Nederlandse dienst is het schip vernoemd naar
de Schout-bij-Nacht Karel Doorman, die in 1942 tijdens de Slag in de Java zee als
eskadercommandant met het vlaggenschip Hr. Ms. De Ruyter ten onder was gegaan.
In 1948 kwam het bij de Koninklijke Marine in dienst ter vervanging van het eerste
vliegdekschip, met dezelfde naam, dat vanaf 1946 gehuurd was. Van juli 1955tot
juni 1958 werd het bij de Schiedamse scheepswerf Wilton-Fijenoord verbouwd om het
geschikt te maken voor gebruik door straaljagers. Daarbij werd een hoekdek aangebracht
van acht graden, de hydraulische katapult werd vervangen door een stoomkatapult en er
werd een deklandingsspiegelsysteem geïnstalleerd.
Het schip bood aanvankelijk ruimte aan ongeveer 30 vliegtuigen. Door het gebruik van
grotere en zwaardere toestellen na de verbouwing waren dat er nog 20.
In 1960 maakte het een lange reis, waarbij onder meer het Nederlands Nieuw-Guinea werd
aangedaan. Deze reis, alsmede de overdracht van Nieuw-Guinea aan Indonesië, niet lang
daarna, maakten de Nederlandse regering duidelijk dat een andere rol voor de marine
onafwendbaar was. In de toekomst zou de marine zich in hoofdzaak moeten richten op de
bestrijding van onderzeeboten in de Atlantische Oceaan, in samenwerking met NAVO
bondgenoten. Een zelfstandige rol, buiten NAVO gebied, was geen optie meer, en er was
daarom niet langer behoefte aan een vliegdekschip. Besloten werd om alle investeringen in
de Doorman te staken en het schip omstreeks 1970 uit de vaart te halen. De in 1956
aangeschafte Hawker Seahawk-jachtvliegtuigen werden in 1964 uit gefaseerd en gesloopt.
Op 28 april 1968 brak brand uit aan boord, eerst in de voorste machinekamer en vervolgens
ook in de achterste machinekamer. Voor de twee jaar die het schip nog in dienst zou zijn,
werd reparatie niet zinvol meer geacht. Op 14 oktober van dat jaar werd het verkocht
aan Argentinië dat het omdoopte tot ARA Veinticinco de Mayo, naar de revolutie van 25
mei 1810.
Tijdens de Falkland oorlog in 1982 was het nog in dienst en het werd in het begin van het
conflict ten minste eenmaal ingezet om een aanval uit te voeren op de Britse vloot. Na het
tot zinken brengen van de kruiser Belgrano werd het schip teruggetrokken tot de wateren
boven het Argentijns continentaal plat, waar de Britse onderzeeboten niet konden volgen. In
juni 1986 werd het uit de vaart genomen omdat voor modernisering geen geld beschikbaar
was. Het schip is in maart 2000 bij Alang (India) op het strand gezet en aldaar gesloopt.
Aanvankelijk deden Fairey Firefly patrouillevlieguigen en Hawker Sea Fury jachtvliegtuigen
dienst. Na de verbouwing kwamen Grumman Avengers en Hawker Sea Hawks aan boord.
Ook waren toen vaak één of twee helikopters aanwezig. Na 1960 werden de Avengers
vervangen door Grumman S-2 Trackers. Ook werd een aantal Sikorsky HSS-1 SeaBat antionderzeeboothelikopters
meegenomen.
In Argentijnse dienst had het schip A-4 Skyhawks, S-2 Trackers, S-61 Sea Kings en later
nog Super Etendards aan boord.