hier - Stichting Hertogenwijk

Onbevangen tijdIn het kleine huisje werden nog meer kinderen geboren,in totaal elf; Tom was nummer zeven. ,,We hebben eenheel hechte band met elkaar. ’t Was daar eigenlijk ééngroot Moluks dorp. Het was een heel onbevangen tijd.’’In het kamp kon iedereen dan Molukker zijn, er warenwel verschillen in sociale en politieke opvattingen. Opschool begon hij pas goed te merken dat anderen heelanders konden denken – extremer soms.Op zijn elfde – het is dan 1970 – vertrok het gezin naarAssen, naar een ’stenen huis’. De stad kreeg drieMolukse wijkjes, met het oog op de verschillende politiekestromingen. Tom vond dat zijn vader een nogalmilde mening had over wat de Molukkers politiekbezighield. De groep vrienden waar Tom mee was,dacht daar veel radicaler over. Het onverbiddelijkestreven moest zijn: een Vrije Republiek der Zuid-Molukken. Waar het laatste daar in Drente toe leidde,werden schokkende hoofdstukken in de Nederlands-Molukse geschiedenis.VeranderingDe straf die Tom opliep, bezorgde hem moeilijke jaren.Maar hij kwam er bovenop. Werd weer timmerman,trouwde met Hanny. Hun eerste zoon werd geboren.,,Ik merkte dat er een verandering in mijn denkenkwam,’’ zegt hij. ,,maar het is wel een heel procesgeweest.’’ Ze verhuisden naar Tiel.28Tom aan het Inundatiekanaal