Ois 2014 16

Eigen Tijd(s)columnDoor Elke van der Heyden"Anders nog iets?", vraagt de slager me vriendelijk."Ja, graag twee ons extra tijd alstublieft." Was tijdmaar te koop, dan ging daar nu al mijn spaargeld aanop. Toen ik voor mezelf begon, vroeg iedereen of hetgeen eenzaam bestaan was. Maar ik had mijn collega'snog geen moment gemist. Ik vond het heerlijk omgeen uren kwijt te zijn met te lange en vaak zinloze vergaderingen.Of om 's morgens niet te hoeven luisterennaar de gezellige, maar vaak tijdrovende updates vanieders weekend. Dat ik lekker efficiënt aan het werkkon gaan. Kortom: ik was tevreden met mijn eenzamewerkplek. Tot nu! Ik mis de steun en toeverlaat van collega's.In mijn (te) drukke agenda is er niemand dieeven snel iets van me kan overnemen. Terwijl de klokin mijn nek hijgt, zie ik mijn berg werk groeien. Totovermaat van ramp werd de klok ook nog eens verzeten me ongevraagd een uur ontnomen. Een heel cruciaaluur!Ik moet opde rem trappen.Maar hoe?In de hectiek van de volgende dag komt een van dekinderen met een gekneusde enkel thuis, met een sessiefysiotherapie als gevolg. Dat kan er ook nog wel bij.In de wachtkamer zie ik de tijd wegtikken als hetspreekuur weer eens uitloopt. Maar dankzij het digitaletijdperk ben ik ook hier bereikbaar. Om tijd te dodenen gelijk tijd te winnen, doe ik wat internetaankopen.Vervolgens lees ik in een mail dat ze hulpouders zoekenvoor een evenement waar mijn dochter aan meedoet.Ik kan me maar net bedwingen om niet enthousiastterug te mailen. Een dag later spreekt de organisatiemij persoonlijk aan. Ik maak me sterk om mijnpoot stijf te houden omdat mijn agenda overloopt.Maar als ik mijn mond open, hoor ik er een soepel 'ja'uitrollen.Die week werk ik me een slag in de rondte, pak tussendoormijn bestelling aan van de vrolijke'Zalandoman' en ga in hoog tempo weer verder achtermijn scherm. Dagen later later stuit ik op het pakje...ongeopend. Zelfs daar heb ik geen tijd meer voor. Zokan ik niet blijven doorgaan. Ik moet op de rem trappen.Maar hoe? De sleutel ligt bij mezelf. Ik moet deangst om iets te missen loslaten. Langzaam sijpelt hetbesef door: ik heb genoeg tijd, maar veel te veel plannen.Ik moet 'nee' leren zeggen. Een hele uitdaging.3