volkskrantdag zondag 3 februari - International Film Festival ...

volkskrantdagUn baiser, s’il vous plaît!Een geslaagde, grappige en intelligente raamvertelling,een romantische komedie en een zedenschetsvan de gecompliceerde seksuele spelletjeswaarin dertigers zich begeven. Het is ook eentypisch voorbeeld van de innige relatie die taalen seks in Frankrijk (en daarmee in de Franse cinema)met elkaar hebben. De film is klassiek inscène gezet, met veel statische mediumshots enprachtige kleine intermezzo’s van klassieke muziek,die het geheel iets plechtigs geven. Mouretspeelt zelf de onhandige, beetje stuntelige hoofdpersoonen zegt beïnvloed te zijn door Chaplin,Tati en Keaton, maar de kijker zal ook aan Rohmeren Woody Allen kunnen denken.In Nantes geeft Gabriel een lift aan Emilie, diedaar uit Parijs voor zaken is. Ze hebben beideneen partner, maar besluiten toch romantisch tegaan dineren. Na het weigeren van een afscheidskusbesluit zij hem een verhaal over haar bestevrienden te vertellen. Nicolas (Mouret) is wiskundeleraaren Judith (Virginie Ledoyen) een laborantedie is getrouwd met een rijke apotheker,Claudio. Nicolas geeft te kennen het de laatste tijdniet te treffen met de fysieke liefde, heeft al eenslechte ervaring met een prostituee achter de rugen vraagt aan Judith hem van dienst te zijn. Zetwijfelt, maar besluit toe te geven aan zijn wensen.De vonk van passie slaat over en het stel moet zichin allerlei bochten wringen om er een goede draaiaan te geven, zowel tegenover elkaar als tegenoverhun omgeving. (CT)It’s Hard to be Nice‘Je ziet niks aankomen, en dan barst de bom’In 2004 won Srdan Vuletic een Tiger Award metzijn debuutfilm Summer in the Golden Valley,een bitter en nihilistisch portret van een verlorengeneratie jongeren in naoorlogs, gehavend Sarajevo.Zijn tweede film heet It’s Hard to Be Nice.De titel laat er geen misverstand over bestaan: dehoofdpersoon gaat het opnieuw niet gemakkelijkkrijgen. Toch sluimert er dit keer hoop.Vuletic: ‘Ik ben sinds Summer in the Golden Valleypersoonlijk en als regisseur veranderd. Toenik nadacht over mijn tweede film, zei ik tegenmezelf: mensen hebben een hard leven, het laatstewaar ze zin in hebben is weer een film over mensendie het niet redden. Ik besloot dat ik dit keereen ‘happy ending’ en een held wilde hebben.Ik had een Clint Eastwood nodig.’ Bij de releasein Bosnië was volgens Vuletic het effect op bezoekerszoals hij had bedoeld. ‘Mensen kwamende bioscoop uit met het idee: het is moeilijk omaardig te zijn, maar het kan. Dat was de grootstebeloning die ik kon krijgen. Deze mensen warendoor mijn film gesterkt; ze hadden een zetje in derug nodig en dat heb ik ze gegeven.’In It’s Hard to Be Nice besluit een taxichauffeuren kleine crimineel voortaan op het rechte padte blijven omdat zijn huwelijk dreigt te stranden.Maar het is nog niet zo gemakkelijk om aardig tezijn in Sarajevo. Acteur Sasa Petrovic maakt vande hoofdpersoon een aandoenlijke held, type ruwebolster, blanke pit.Vuletic: ‘Ik wilde mijn personage tot aan de grondtoe afbreken, waarna hij nog maar één keuze had:het goede doen of het slechte. Maar een keiharde,stoere man die opeens aardig wordt, dat zou ongeloofwaardigworden. Ik had iemand nodig metvan nature een vriendelijke, naïeve houding. Dezeacteur is beroemd als komiek, vooral uit films uitde jaren tachtig. Ik nam een risico door hem tecasten maar het werkte erg goed. Hij heeft hetvermogen een scène alleen al door zijn aanwezigheidzachter te maken.’Dat neemt niet weg dat de film af en toe deprimerendis. Bosniërs zelf hebben een zeer zwart enhard gevoel voor humor en lachen ook om dingendie hier de grens overschrijden. ‘Ik denk dat dehumor in de film typisch is voor Sarajevo. Het zijngrappen ten koste van anderen, maar ook ten kostevan onszelf. Ik herinner me een vertoning vanSummer in the Golden Valley op het festival vanToronto. Bij de scène waarin een man de vrouw inde groentezaak slaat, lag de ene helft van de zaaldubbel terwijl de andere helft stil was. Er blekeneen heleboel expats uit Bosnië in de zaal te zitten.Die moesten lachen; Canadezen vonden het helemaalniet grappig.’Net zoals bij humor, ook zwarte humor, de klapaltijd onverwachts komt, worden de personagesin It’s Hard to Be Nice steeds overvallen door debeslissingen van hun vrienden en collega’s. VolgensVuletic is dat de essentie van het leven inSarajevo, die hij wilde portretteren. ‘In ons landkan ik je vandaag kussen en morgen slaan. Omde een of andere reden is dat bij ons normaal.Er zijn geen voortekenen, je kunt vandaag nietweten of ik je morgen omarm of te grazen neem.Ik wil een film maken waarin driekwart van detijd de gesprekken bestaan uit ‘hee jongen, hoegaat het me je?’ en ‘ja, goed’, alsof er niks aande hand is. Maar ondertussen voltrekt zich op deachtergrond een drama. Ik weet niet of het hierook zo gaat, maar zo gaat het bij ons. Je ziet niksaankomen, en dan barst de bom.‘We hebben een gezegde dat in Bosnische filmspersonages huilen als ze zouden moeten lachenen lachen als ze zouden moeten huilen. Ik vinddat een goede omschrijving, al houd ik me er nietaltijd aan. In het algemeen zie ik ons leven zo.Het is wreed, vriendelijk en grappig. Het is vanalles, maar nooit serieus, betrouwbaar of verantwoord.’(KD)637TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM