HD 0305 - Het Damspel - Kndb

Gerard Bruins:Verbetering imago damsportstaat hoog op mijn lijstjeGerard Bruins is bezig aan zijn derde jaar als voorzitter vande damprovincie Drenthe. Na enige aarzeling besloot hijzich eind 2002 kandidaat te stellen voor de Bondsraad. Nietdat hij er geen zin in zou hebben, verre van dat. Maar Gerardheeft het razend druk met zijn administratiekantoor.Kenmerkend voor de integere, sympathieke Drent is dat hijer op stond dat er tegenkandidaten zouden zijn. Deverkiezing werd ervoor uitgesteld. Er kwamen twee anderegoede kandidaten, Gerard hoopte misschien stiekem dat hijde verkiezing zou verliezen. No way, hij kreeg viermaalzoveel stemmen als de andere twee kandidaten samen.Slot of kasteelIk tref Gerard op de bondsraadsvergaderingin Woerden. Na aflooppraten we met een paar collega’suit de Bondsraad wat na in degezellige kantine van de MeursGroep. Gastheer Haitze Meurs,mecenas van landskampioenMeurs/Denk en Zet uit Culemborg,vindt dat we wel een biertjeverdiend hebben. Na afloop gaanGerard en ik op zoek naar eenrestaurant. We zijn beiden volledigonbekend met dit stadje, de torenspitsin de verte is ons baken. Het iseen schitterende dag, de wind ishelemaal weggevallen. Rondhalfzes ‘s middags parkeren we bijeen imposant kasteel, midden inWoerden. We stappen uit en merkendat de temperatuur al behoorlijkbegint te dalen. “Is dit nou eenkasteel of een slot?”, vraagt Gerard.Ik zou het niet weten, ik denk dat ergeen verschil in zit. Of zit hetverschil in het feit dat een slot isomringd door water? Hier zit eengracht omheen en er is een ophaalbrug.Later horen we dat Woerde-naren kortweg spreken van HetKasteel. Een prima plek om af tespreken, je kunt het niet missen.We lopen wat straatjes in en uit,zien hier en daar een café, maargeen restaurant. Juist als we overwegenom maar eens een voorbijgangeraan te schieten, blijken wevoor een Grieks restaurant te staan.“Bezwaar tegen Grieks?” “Eh, nee.Jij?”. Het restaurant is nog leeg, wekiezen een tafeltje bij het raam.Binnen de halve minuut staan ertwee ouzo’s op tafel. Een prettigeGriekse gewoonte. We bekijken dekaart. Behalve onze passie voor hetdamspel blijken we ook een voorliefdevoor het buitenshuis eten tedelen. Grieks staat daarbij echterniet hoog genoteerd. We vinden degerechten een beetje op elkaarlijken. Veel schotels met diversevleessoorten. Gerard neemt eenSocratesschotel, ik een Poseidonschotel.Of andersom maar datmaakt niet uit, we hebben trek enwillen gewoon wat eten. Weproosten en Gerard begint tevertellen. Hij heeft daarbij geenaanmoediging nodig. Gerardontpopt zich als een rasverteller.‘Domste dorp van Nederland’Gerard komt uit een groot, katholiekarbeidersgezin in Zwartemeer,een dorp in de zuidoosthoek vanDrenthe, vlakbij de Duitse grens.Een arm veenarbeidersdorp,althans in de jaren vijftig waarinGerard opgroeide. GerardusHermanus Hyacintus, werd in 1950geboren als nakomertje met tweezussen en vijf broers boven zich. “Ikkom uit het domste dorp vanNederland”.Dat valt toch wel mee zeker?Gerard lacht en legt uit. “In de jarenvijftig was het opleidingsniveau inZwartemeer heel laag. Dit had temaken met pure armoede.Kinderen werden van schoolgehouden om te helpen metwerken. Een Zwartemeerder wildedit probleem een keer kernachtigonder de aandacht brengen. Nou,dat is hem gelukt. In een kranteninterviewsprak hij over het‘domste dorp van Nederland’. Zoals3