Vertelcultuur2(2015)1

Hoewel het gebruik in de vertellingen eerst als de oplossing gezien wordt, zijn erin meer recente verhalen juist zorgen om deze bouwmanier. Zo is er te lezen in hetstripboek Suske en Wiske - Amoris van Amoras dat het gevaar dreigt dat de kathedraalin Antwerpen omvalt, omdat de ossenhuiden in de fundering aan het rottenzijn. De fundering met ossenhuiden is juist het probleem, niet de oplossing!Niet alleen van de grotere bouwwerken, maar ook van normale woningen wordter geloofd dat ze op ossenhuiden gebouwd zijn. Bouwkundigen en architectenkrijgen er nog steeds vragen over. Mensen zijn bezorgd want ‘weet u, mijn huis isgebouwd op ossenhuiden.’ Daarmee bedoelen ze dat er juist een slechte funderingis, en dat hun huis vaak een vochtige, onstabiele ondergrond heeft.In 2006 is de sage door zoveel mensen besproken dat het verhaal is behandeldals een kamervraag. Er waren bezorgde mensen die dachten dat als de gebouwenniet aan bepaalde constructie-eisen voldeden, het kon leiden tot het slopen van degebouwen. Een consequentie zou dan zijn dat de kerktorens die op ossenhuidengefundeerd zijn, dan moesten worden afgebroken. Destijds kwam minister Dekkermet de geruststelling dat kerktorens mogen blijven staan, tenzij er sprake is vanverzakking of een andere gebrekkige constructie. Het gebruik van ossenhuiden inde fundering verwees hij naar het rijk der fabelen.Suske weet van de bouwmanier af.Scène uit Suske en Wiske: Amoris vanAmorasDe sage is op verschillende manieren overgeleverd, de ene keer in heel korte beschrijvendevorm, de andere keer juist in een verhalende vorm. Een verzamelaardie zich bezig heeft gehouden met de overlevering en de classificatie van deze sageis J.R.W. Sinninghe. Sinninghe was een verteller en verzamelaar van volksverhalen.Hij verzamelde een grote collectie volksverhalen uit heel Nederland. In het Duitspubliceerde hij het boek Katalog der niederländischen Märchen- und Legendenvarianten(1943). Sinninghe heeft de sage over de ossenhuiden in het fundament hetSINSAG-nummer 0984 gegeven: ‘Das Gebäude ruht auf Ochsenhauten’. Er bestaatook een variatie daarop: 0985 ‘Das Geheimnis des Baumeisters’. Het gebruik vanhet bouwen op ossenhuiden blijft aanwezig, maar er komen meer verhaalelementenomheen, zoals het verraden van het geheim en de gevolgen daarvan.Jacob van Lennep heeft in zijn Onze voorouders in verschillende taferelen geschetst(1842) geschreven over het geheim van de bouwmeester. Het verhaal gaat over deFriese bouwmeester Febo (in andere verhalen ook wel Plebeo, Pleberus genoemd)en de listige bisschop Koenraad.15