te vinden - Laka.org

6Het aanbod van uranium wordt in de huidige marktomstandigheden mede bepaald door debeschikbaarheid van zogenoemde secundaire voorraden, zoals uit opwerking, militaire voorraden,civiele voorraden en verarmd uranium. Deze spelen naar verwachting in ieder geval tot circa 2015een belangrijke rol op de markt.Hoe lang de huidige totale mondiale uraniumvoorraden meegaan is onder meer afhankelijk van deprijs die men voor uranium wil betalen. Bij grotere vraag stijgt de prijs en zullen meeruraniumvoorraden economisch winbaar zijn. Winning van voorraden met zeer lage concentratiesis vooral afhankelijk van technologische ontwikkeling. De komende decennia zullen de geologischbeschikbare uraniumvoorraden naar verwachting geen beperkende factor zijn voor de wereldwijdetoepassing van kernenergie. Of dat ook voor de langere termijn geldt is op dit moment moeilijk teoverzien.Bij stijgende vraag en continuering van de huidige productiecapaciteit zal mogelijk rond 2015 eengat ontstaan tussen productiecapaciteit en vraag, met hogere uraniumprijzen tot gevolg. Ook kanmogelijk marktfrictie ontstaan door de lange aanlooptijd van het in gebruik nemen van nieuweuraniummijnen. Wanneer de gevolgen van de schaarste beperkt blijven tot een hogereuraniumprijs zullen deze geen belemmerende factor vormen voor de inzet van kernenergie,aangezien de uraniumprijs maar een klein deel uitmaakt van de totale kosten van kernenergie.Wel kan de uraniumvoorziening bij toenemende schaarste mogelijk afhankelijk worden van eenbeperkt aantal exporterende landen. Landen met grote reserves zijn met name Australië, Canadaen Kazachstan. Ook kunnen milieu- en gezondheidseffecten bij exploitatie van laagwaardigeruraniumertsen mogelijk toenemen.Hoofdstuk 5 van dit rapport bespreekt milieu- en gezondheidseffecten van uraniumwinning.Mijnbouwafval bevat hoge concentraties zware metalen. Ook treden door het mijnbouwafvalemissies op van de vervalproducten van uranium, waaronder radon. Afdekking beperkt dezeemissies. Als de ’tailings’ niet worden afgedekt, kunnen deze ook verstuiven en afspoelenwaardoor dit materiaal in de omgeving wordt verspreid en daarmee ook de zware metalen enradioactieve stoffen die zich daarin bevinden. Dit kan zorgen voor een voortdurende belasting vande omgeving in de vorm van lokaal verhoogd stralingniveau en verspreiding van (radioactief) stofen radon. Bij mijnen in het verleden heeft deze afdekking niet plaatsgevonden. Tegenwoordigworden bij zorgvuldige mijnbouw de ‘tailings’ wel afgedekt en wordt het landschap na beëindigenvan de mijnbouwactiviteit hersteld. Onduidelijk is of dit ook bij alle mijnen en in alle landen evennauwkeurig gebeurt.Blootstelling aan concentraties zware metalen, radioactieve stof en radon, die vrijkomen uit debovengronds opgeslagen ‘tailings’ en ander mijnafval, heeft nadelige effecten op de gezondheid,evenals de blootstelling (op locatie) aan de ioniserende straling vanuit de opgeslagen afvalstoffen.In deze studie zijn zover het radioactieve stoffen en straling betreft, de nadeligegezondheidseffecten gekwantificeerd in termen van stralingsdoses die bij blootstelling wordenontvangen. Deze stralingsdoses zijn vergeleken met jaarlijkse dosislimieten zoals die in Nederlandvan toepassing zijn. Bij de blootgestelde werknemers en bij een fictieve buiten de winninglocatiepermanent wonende persoon voldoen de gemeten, respectievelijk, geschatte jaardoses aan dezelimieten, bij een groep niet-sedentaire jagers/verzamelaars, en in andere gerapporteerdepraktijksituaties, worden de limietwaarden overschreden.Afhankelijk van het type mijnbouw, dagbouw, ondergrondse mijnbouw of oplossingsmijnbouwbedraagt bij uraniumwinning de hoeveelheid geproduceerd afval per ton gewonnen uraniummaximaal 5000 ton voor dagbouw. Bij oplossingsmijnbouw wordt de kleinste hoeveelheid afval