Inleiding_tot_de_centrale_verarming

Module 1 - Boekdeel 1: Inleiding tot de centrale verwarming en installatietekenen
3.2.4 Temperatuur
Bij het bepalen van temperatuur had men in het verleden al
snel door dat stoffen uitzetten bij temperatuurstijging en
krimpen bij daling. Kwik bleek hierbij zowat ideaal omdat dit
vloeibaar metaal heel gelijkmatig uitzet of krimpt bij temperatuurwisselingen.
Een kwikthermometer blijft dus tot op
heden de standaard. Hierbij wordt 0° C (Celsius) gelijk
gesteld met het smeltpunt (of vriespunt) van zuiver water.
100 °C wordt per definitie gelijk gesteld met het kookpunt
van dit zelfde zuiver water.
Let wel deze cijfers zijn vastgelegd bij een normale luchtdruk.
Bij een onderdruk zal het kookpunt lager liggen. We kunnen
zelfs water laten koken bij kamertemperatuur als we de druk
maar voldoende verlagen. We kunnen eveneens ditzelfde
water op veel hogere temperaturen laten koken, als we maar
voor voldoende druk zorgen.
Bij het onderzoek naar een absoluut laagste temperatuur die
te bereiken is, moeten we toch even moeilijker doen.
Temperatuur heeft ook te maken met de mate waarin moleculen,
of heel kleine deeltjes, trillen en door elkaar bewegen.
De laagst mogelijke temperatuur werd dan ook vastgesteld
als diegene waarbij al deze deeltjes zouden stilliggen. Dit
noemt men het absolute nulpunt. Volgens heel wat experimenten
en berekeningen, zou dit gebeuren bij ongeveer
– 273 °C. Dit absolute nulpunt noemt men dan ook 0 kelvin.
Of 0 K.
Dit wil dus zeggen dat het smeltpunt van water, 0 °C, gelijk
gesteld kan worden met 273 K. Als we verder 1 °C gelijkstellen
aan 1 K, kunnen we stellen dat het kookpunt van water
op 373 K komt. Of dat we een kamertemperatuur van 20 °C
ook kunnen aflezen als 273 K + 20, of 293 K.
64
Hoofdstuk 3: Toegepaste wetenschappen