Rechtspraak die ertoe doet

pagina 36
Belangrijk ook is om te beseffen dat het bij vechtscheidingen niet
om individuele, geïsoleerde conflicten gaat, zeggen de rechters.
Marion Beckers: ‘Vechtscheidingen zijn geen conflicten tussen twee
mensen, het zijn oorlogen tussen dorpen. Achter pa en ma zitten
families, vrienden, kennissen, hele gemeenschappen. Die bemoeien
zich er allemaal mee en wat is er makkelijker dan even je mening
weergeven in een mailtje aan de rechter die straks gaat oordelen.’
Familierechter Henda Phaff pleit voor méér tijd en ruimte om een
scheiding in goede banen te leiden. Zij vindt dat er nu te veel in
één keer aan de orde moet komen. ‘Mensen voelen zich onvoldoende
gehoord. Er zijn vaak veel relevante punten te bespreken. (..) Het
zou goed zijn als er meer ruimte kwam om eerst de echtscheiding,
de woonsituatie met daarbij een regeling voor de kinderen en de
daarbij behorende alimentatie te regelen. Pas in een later stadium
de afwikkeling van het huwelijksvermogen en zo nodig nog een
bijstelling van de alimentatie als er meer duidelijk is over de financiën.
Dat betekent dat je een deel van de zaak moet aanhouden en dat
daarvoor opnieuw een zitting moet worden gehouden. Daarvoor is
ook weer ruimte in het rooster van rechter en griffier nodig, en een
zittingszaal. Dit wordt in de praktijk gezien als extra werk waarvoor
geen financiering is. Als je echter hun verzoek om een beslissing
over de afwikkeling van het huwelijksvermogen afwijst omdat
partijen hun administratie nog onvoldoende op orde hebben,
betekent dit dat zij een hele nieuwe procedure voor dat gedeelte
moeten instellen en dus ook weer opnieuw griffierechten moeten
betalen. Dan vraag je nogal wat van mensen en of dit nu maatschappelijk
effectieve rechtspraak is…? Overigens heb ik de
ervaring dat als mensen een tweede keer op zitting komen, er meer
mogelijkheid bestaat voor een minnelijke regeling. De emoties
zijn vaak al iets meer tot bedaren gekomen na de schok van de
scheidingsmelding en partijen hebben wat meer overzicht over hun
(financiële) leven en wat zij willen. Als de zorgregeling voor de
kinderen inmiddels goed loopt, zie je vaak ook het onderlinge
vertrouwen weer groeien en dat komt ook het overleg ten goede.
Ook in andere complexe of omvangrijke zaken kan het heel goed
uitpakken als er nog een vervolgzitting is. Het is voor iedereen
goed als er niet heel veel onderwerpen in één zitting doorheen
gejaagd moeten worden.’