onderwijs

Hoe breng je een opbouw in deze aanpak?
“We hebben 36 lesweken, dus vier periodes van
circa acht weken per domein. Je bent steeds bezig
met terugpakken: ‘Weet je nog dat we dit behandeld
hebben?’ Soms merk ik dat iets te hoog gegrepen was.
Het afgelopen jaar bespraken we meerdere lessen
achter elkaar het metriek stelsel en dan merk je dat
studenten afhaken. Breuken en delen deden we juist te
weinig, dus daar gaan we dit schooljaar meer aandacht
aan besteden.”
Het lokaal waar je nu zit is redelijk kaal, waar
zijn al je rekenmaterialen?
“In een kast verderop in de gang, omdat ik momenteel
geen eigen lokaal heb. In een boodschappenwagen
sleep ik steeds mee wat ik nodig heb in de les. Ik droom
van een eigen rekenlokaal, zodat we de rekenposters
die studenten gemaakt hebben ook kunnen ophangen.
Ik laat me er niet door afleiden dat het eigen lokaal er
nog niet is.”
Merk je dat de resultaten van studenten door
jullie aanpak verbeteren?
“Bij de voortgangstoets zie ik een stijgende lijn in de
resultaten, maar ik kan niet aantonen dat het door onze
aanpak komt. Daarvoor zijn we er nog te kort mee
bezig. Wat ik wel merk in de klas, is dat ik rekenangst
en rekenaversie doorbreek. Rekenen is heus nog niet
hun favoriete vak, maar de studenten zijn wel duidelijk
gemotiveerder. Veel studenten komen de klas in met het
idee dat ze breuken en delen niet kunnen. Ze hebben
zoiets van ‘doe voor mij vooral geen moeite’. In zulke
gevallen formeer ik een groepje dat met dominostenen
en eierdozen aan de slag gaat met daarbij de vraag:
wat is nu eigenlijk delen? Waar delen in hun beleving
eerst alleen een dubbele punt was waar ze zich geen
voorstelling bij konden maken, probeer ik het concept
delen concreet voor hen te maken. Als docent wil ik
niets liever dan dat mijn studenten de lesstof begrijpen.
Als ik eenmaal zie dat ze het snappen, dan groei ik
ook. Wij werken met de boeken op 2F-niveau, maar
je kunt rekenen op elk niveau praktisch maken. Soms
moeten we de theorie iets makkelijker maken, maar
uiteindelijk moeten ze dat niveau toch beheersen. Het
helpt en motiveert studenten dat ze weten dat ze op het
‘gewone’ niveau zitten.”
Kost deze manier van lesgeven je veel tijd?
“Wanneer je directie of manager je tijd geeft om praktische
rekenlessen te ontwikkelen, is het daarna alleen
maar uitvoeren. Vorig jaar heb ik met mijn collega twee
hele studiedagen gehad om aan ons rekenprogramma
te werken, dit jaar anderhalve dag. Als je drie periodes
goed op de rails hebt, is het wel de kunst om de vierde
Elise Dekker voor de kast met rekenmaterialen.
ook nog net zo enthousiast neer te zetten. Want op
een gegeven moment raken je ideeën op. Ik vraag heel
bewust feedback aan studenten. Zij zijn mijn spiegel en
moeten mijn lessen goed en leuk vinden. Soms hoef ik
niet eens om hun mening te vragen, omdat het bijvoorbeeld
al duidelijk is dat een opdracht te moeilijk is. Zo
had ik eerst een opdracht met een pak laminaat, maar
de inhoud van zo’n pak heeft een oppervlakte van 2,48
m 2 . Daarom werk ik nu met tapijttegels van 50 x 50 cm.”
Lukt het om elk rekenonderdeel praktisch in te
vullen?
“In principe kun je voor elk onderwerp een praktische
werkvorm bedenken. Voor het domein verbanden vond
ik dat het lastigst. Ik liet de studenten elkaar interviewen,
bijvoorbeeld over de vraag aan welke drie zaken ze hun
geld uitgaven. Daarna gingen we in gesprek hoe ze de
verkregen gegevens konden verwerken, en keken we
of een tabel of grafiek het meest overzichtelijk was.” »
15