Gay&Night December 2014

201
/ INTERVIEW
Interview / Et Alors?
Jullie kiezen in Et Alors? met opzet niet
voor de meest alledaagse kunstenaars.
Hoe bewerkstelligen jullie het precies om
met deze onderwerpen succesvol een
heteropubliek te bereiken?
Fleur: ‘Het magazine is digitaal, dat maakt het
volgens mij een stuk makkelijker. Sommige artikels
gaan ongetwijfeld veel meer door een gaypubliek
gelezen worden, maar ik moet zeggen: uiteindelijk
is een gaypubliek ook niet heel tolerant. Als wij een
artikel schrijven over dragqueens of bears, lezen
sommigen gelijk het hele blad niet meer. We hopen
dat onze artikelen het gaypubliek uiteindelijk ook
een beetje toleranter maken. Als we nu kijken hoe
we het doen, spitsen we ons eerlijk gezegd niet
meer op een bepaald publiek toe. Dat was in het
begin wel de missie, maar nu schrijven we gewoon
wat we zelf heel interessant vinden.’
Julian: ‘Wanneer we doelbewust een artikel een
bepaalde richting op willen sturen, mislukt het ook
altijd. We moeten gewoon doen wat onze intuïtie
ons ingeeft. Daar zit niet echt meer een bepaalde
lijn of mission statement in. We willen mensen
door middel van ons medium toleranter maken
tegenover elkaar, maar we handelen gewoon naar
ons goesting.’
Fleur: ‘We merken overigens wél dat Et Alors?
door veel verschillende publieken wordt gelezen.
We zitten nu online op ongeveer 250.000 lezers
per editie en die zitten overal. We hadden laatst
zelfs een lezer uit Azerbeidzjan. Het was er wel
letterlijk maar één, haha. Het is leuk om te zien
dat het zich zo verspreidt. We hebben doelbewust
gekozen voor Engels als voertaal. Daardoor merken
we overigens wel dat we met een gat zitten
in Duitsland en Frankrijk, want een gemiddelde
Duitser of Fransman spreekt vrij slecht Engels. In
Noord-Amerika, daarentegen, zijn we heel goed
vertegenwoordigd.’
Julian: ‘Het gaat ons er met name om mensen
te bereiken. Het maakt ons niet zoveel uit waar die
wonen.’
Het valt ons op dat jullie meer dan welk
magazine ook spelen met gender.
Fleur: ‘Wanneer je een magazine met slechts
twee personen maakt, wordt het natuurlijk snel
heel persoonlijk. Je gaat veel meer je eigen
goesting erin leggen. Een paar maanden
geleden had kunstmuseum MU in Eindhoven
een grote tentoonstelling over gender en zij
hebben ons gevraagd daar de catalogus voor te
maken. Door die opdracht heb ik weer andere
genderkunstenaars leren kennen die ik daarvoor
nog niet kende, die mij weer doorverwezen aan
weer andere kunstenaars waarvan ik dacht:
wauw, fantastisch. Et Alors? bevat inderdaad meer
content over gender dan een gemiddeld magazine;
dat komt doordat we zelf veel op dat gebied
ontdekken. Vijf jaar geleden wist ik niet eens dat er
zoiets als een genderkunstenaar bestond.’
Julian: ‘Vroeger wilden we alle categorieën een
beetje vertegenwoordigen. We hadden interesse
in drag, in literatuur, in muziek, vrij veel in fetisj in
het begin. Nu evolueert het magazine naar ons
eigen goesting. We kunnen erin zetten wat we willen,
dus dat doen we ook iedere keer. We letten
slechts op of het een beetje in evenwicht blijft.’
Het klinkt vrij magisch: je biezen pakken
om in de zon geheel naar eigen smaak
een non-pro t magazine te publiceren.
Hoe gaan jullie zorgen dat jullie het de
komende jaren kunnen rooien?
Fleur: ‘Julian is nu de nieuwe website aan
het bouwen, en daarop willen we meer met
advertenties gaan werken. Op termijn willen we
alle advertenties uit het blad laten verdwijnen; het
staat gewoon niet mooi. De grote doelstelling is
ook om ooit te kunnen drukken en het magazine
wereldwijd gratis te kunnen verspreiden.’
Julian: ‘Ondertussen kennen we zoveel mensen
die het magazine een warm hart toedragen en het
op welke manier dan ook willen ondersteunen. We
bouwen het verder uit op dat netwerk. Het is zo
puur en persoonlijk, wij twee, dat het meer een
soort vriendenbasis is van waaruit we verder kunnen
werken.’
Fleur: ‘Het begint allemaal te broeien. In
december verschijnt onze twaalfde editie – het
zijn er nog geen tweehonderd, zoals jullie, maar
toch. In die paar nummers is het ongelooijk om te
zien wat voor netwerk we al hebben opgebouwd.
Mensen weten ons inmiddels te vinden.’
We hebben vernomen dat jullie van
plan zijn om ook een artiestenresidentie
op te zetten in Spanje?
Fleur: ‘Het idee is inmiddels al een beetje
aangepast. Het dorp waarin we zitten is super
en inspirerend, maar het blijft een dorp. We wonen
nu op een halfuur rijden vanaf Malaga. Die
stad is zó fantastisch aan het worden. Door de
crisis zijn ze het helemaal aan het heropbouwen
en trekt het heel veel kunstenaars aan. Het heeft
een beetje zo’n soort Berlijn-feel nu, maar dan wel
met palmbomen aan de zee. We willen daar een
artiestenresidentie opzetten waar mensen kunnen
komen schrijven, schilderen en werken. De enige
voorwaarde is dat de logees een link met ons blad
hebben; dus mensen die er ofwel reeds in hebben
gestaan of die er nog in gaan staan.’
Of mensen die jullie ooit via Skype
hebben geïnterviewd?
Julian: ‘Nou, dat dan misschien weer iets minder,
haha. We willen ook iets doen met gay jongeren.
We willen hen op de een of andere manier een
plek bieden. Er zijn heel veel dakloze gay jongeren
in Spanje en op straat wonen is kansloos. We
gaan voor een hoofdkwartier, annex galerie, annex
werkplek voor kunstenaars, gecombineerd met
iets met gay jongeren. Het moet iets toevoegen
aan de stad, we hebben namelijk al een kantoor.’
Fleur: ‘We zijn beiden heel sociaal geëngageerd.
We vinden het daarom ook belangrijk dat
ons tijdschrift gratis online staat. Ik wilde niet dat
een 16-jarig jongetje uit Redneck Texas dat graag
jurken draagt, online zou moeten betalen om ons
tijdschrift te kunnen lezen. Dan gaat het nooit bij
hem terechtkomen.’
Zorgt het feit dat jullie een relatie
hebben weleens voor problemen op de
werkvloer?
Fleur: ‘Soms. We zijn echt tegenpolen. Julian
mag er dan heel mannelijk uitzien en ik heel vrouwelijk,
maar ik heb zoveel testosteron dat als ik
’s ochtends wakker word, ik soms verbaasd ben
dat ik niet een gigantische penis tussen mijn benen
heb hangen. Julian is juist veel vrouwelijker.
We zijn echt tegenpolen. Behalve onze interesses
hebben we bijna niets met elkaar gemeen. Ook de
manier van werken niet.’
Wie is de meest gestructureerde van
jullie twee?
Fleur: ‘Julian denkt dat zij dat is, hahaha.’
Julian: ‘Ik ben gewoon de mierenneuker. Ons
werk heeft niets met elkaar te maken. Fleur interviewt
mensen waar we beiden in geïnteresseerd
zijn. Ik kan dat niet, ik zou niet weten wat
voor vragen ik moet stellen om een verhaal uit
iemand te krijgen. Ik richt me daarom volledig op
de vormgeving, fotograe, het retoucheren en de
technische kant van het verhaal online.’
Fleur: ‘En ik zou dáár juist weer helemaal gek
van worden.’
Julian: ‘Ik ontwerp er lekker op los en negen van
de tien keer vindt Fleur het allemaal prima. We
houden ons binnen het blad vooral bij onze eigen
leest. De artiestenresidentie zou meer iets worden
wat we echt samen gaan doen.’
Zijn er momenten waarop jullie zeggen:
nu gaan we het even bewust níét over Et
Alors? hebben?
Fleur: ‘Hier in Spanje is het veel beter moet
ik zeggen. In België was dat verschrikkelijk; we
praatten over niets anders. Julian had overdag
nog haar andere baan en ’s avonds werkten we
aan het tijdschrift. Nu hebben we het bijvoorbeeld
over de renovatie van het huis. We lezen ook veel
meer.’
Julian: ‘We hebben nu de tijd om af en toe naar
het strand te gaan als we er een dagje geen zin in
hebben. Die tijd was er vroeger niet. Ik kwam thuis
van werk en we móésten het er wel over hebben.
Nu kan ik zeggen: vandaag even niet, ik ga in de
zon liggen met een boek. Dan rijden we naar de
zee, eten we ergens een visje en denken we: how
did this happen? Het is voor het blad een goede
zet geweest om hiernaartoe te komen.’
Zijn jullie van plan het blad in de
toekomst weer te drukken?
Julian: ‘Precies op het moment dat wij begonnen
met Et Alors? zakte de tijdschriftenmarkt gigantisch
in elkaar. Daarbij begonnen we vanaf nul.
We hadden nergens verstand van en we hadden
maar weinig contacten voor advertenties. We
maakten Et Alors? puur met onze eigen centjes,
dus dat hield snel op. We zijn allebei liefhebbers
van gedrukte media, daar ligt ons hart, maar tot
we genoeg geld hebben om te drukken zullen we
moeten roeien met de riemen die we hebben.’
Fleur: ‘Ik ben van de lange interviews en die
komen op een website niet altijd even goed tot hun
recht. Ik schrijf zo drie- of vierduizend woorden
voor één interview. Dan denk ik vaak: alé, dit heb
ik waarschijnlijk weer voor mijzelf gedaan, haha.
Met de nieuwe website waar we nu aan werken
gaan we het magazine meer ontleden. Naast het
magazine in z’n geheel te publiceren, gaan we artikelen
uit eerdere en nieuwe edities isoleren om
ze gebruiksvriendelijker te maken. Zo kun je ze
bijvoorbeeld makkelijker uitprinten of met anderen
delen.’
Julian: ‘Zodra ons netwerk groot genoeg is en
we voldoende middelen hebben om het blad te
drukken, doen we het.’
Fleur: ‘Ik lees ook wel online, maar dat is anders
hè? Of misschien is het onze leeftijd waardoor we
nog altijd zo graag papier vasthebben.’
Tijdens bovenstaand Skype-gesprek legden Fleur
en Julian ook ons het vragenvuur aan de schenen.
In het aankomende nummer van Et Alors? lees je
het resultaat. Alle edities van Et Alors? zijn gratis te
lezen via www.etalorsmagazine.com
010
201