2017/05 september - oktober

VERKEERSHOEKJE
Trajectcontrole
Trajectcontrole is een methode die de overheid
gebruikt om het naleven van de maximumsnelheid
te controleren. Meestal controleert men op
deze manier voertuigen op autosnelwegen of
autowegen, maar de methode kan ook gebruikt
worden op waterwegen.
Werking
Trajectcontrole controleert op twee plaatsen
die een zekere afstand uit elkaar liggen, en
bepaalt de gemiddelde snelheid op basis van
de tijd tussen het passeren van de meetpunten.
Als de meetpunten bijvoorbeeld een kilometer
uit elkaar liggen dan zal een voertuig dat 120
km/u rijdt het traject in 30 seconden afleggen.
Alle voertuigen die er korter over doen hebben
sneller gereden. Wanneer een voertuig
de toegestane snelheid voor de voertuigklasse
overschrijdt (een snelheidsovertreding), wordt
het beeld van het voertuig onmiddellijk naar
een centrale verstuurd waar een bekeuring kan
worden verstuurd.
Traditioneel wordt een snelheidscontrole uitgevoerd
door het plaatsen van radars of met
laserguns. Deze technieken meten de snelheid
van een voertuig op een enkele plaats
en nemen een foto van elk voertuig dat sneller
beweegt dan een ingestelde limiet. Het gevolg
is dat te snel rijdende bestuurders die op de
hoogte zijn van de locaties van de controle deze
kunnen omzeilen door een korte snelheidsaanpassing.
Dit zorgt ervoor dat deze controles niet
het volle gewenste preventieve effect hebben.
Bovendien geeft het plotseling remmen een
onrustig verkeersbeeld en kan het gevaar opleveren
voor andere weggebruikers. Alle foto’s
worden handmatig verwerkt, dit kost veel tijd.
Voor onbemande controles geldt bovendien
dat de foto’s moeten worden opgehaald.
Trajectcontrole werkt op een andere manier:
elk voertuig wordt aan het begin en aan het
einde van het traject gefotografeerd met een
digitale camera. Een computeranalyse van
de foto identificeert elk voertuig aan de hand
van uiterlijke kenmerken en/of het kenteken
(ANPR) en is in staat om hetzelfde voertuig bij
de tweede post wederom te herkennen. De
afstand tussen de posten wordt gedeeld door
het tijdsverschil voor elk voertuig, waardoor de
gemiddelde snelheid over het traject bekend is.
Uit het kenteken kan worden afgeleid wat de
voertuigklasse is (hetgeen van belang kan zijn
op plaatsen waar voor verschillende voertuigklassen,
verschillende maximumsnelheden gelden).
Op sommige trajecten vindt de controle
met meer dan twee cameraposten plaats, voor
ieder deeltraject wordt dan apart de gemiddelde
snelheid bepaald. De hoogst gemeten
snelheid bepaalt dan of er een bekeuring volgt
en hoe hoog die is, er wordt over het gehele
traject maximaal één bekeuring uitgeschreven.
Indien geen snelheidsovertreding wordt geconstateerd,
worden de opnamen gewist.
Trajectcontrole kan niet door ‘even remmen’
worden omzeild; men moet zich echt over het
hele traject gemiddeld aan de maximumsnel-
BMW Clubjournaal 5/2017
73