De Buurtgenoot 4

‘ Je wil
wél wat
meemaken’
Oud & wijs
Een ontmoeting met onze
86-jarige dorpsgenoot
Wil de Vries-Meijer.
12
TEKST: RIEN OOSTVEEN. BEELD: WIL DE VRIES, PIXABAY. PORTRET: ROEL KNOL
Het blijkt niet eenvoudig een afspraak
met Wil te maken. Meestal is ze niet thuis.
Ze heeft een drukke agenda. Zoals ze zelf
zegt: “Je wil toch wél wat meemaken”. Met
haar scoot-mobiel crosst ze door de gehele
gemeente Elburg en ze maakt dankbaar
gebruik van Valys en regiotaxi. Als scootmobielster
maakt ze deel uit van het gehandicaptenberaad.
Een dag voor onze afspraak
bezoekt ze met kleindochter Kiki nog de
Tong-Tong-fair (Pasar Malam) in Den Haag.
SOESJES
Ik bel aan bij het huis aan de Elsakkerweg
waar ze in september 2016 is komen wonen.
Het zonnetje schijnt op de prachtige rozenstruik
naast haar deur, waar het bordje
“Rozenhofje” lichtjes doorheen piept. Het is
Wils derde adres op ’t Harde. Het duurt even
voor ze open doet, want ze trekt geen sprintjes
meer. Maar ze blijkt juist terug van de gym en
demonstreert met haar armen dat die weer
voor een week soepel zijn. Wil voorziet me van
koffie en heerlijke soesjes en dan barsten haar
verhalen letterlijk los...
Wils vader, Frans Meijer, uit Breda, volgt de
Rijks Hogere Landbouwschool in Deventer,
waar het cursuspakket toegesneden is op de
plantages in Nederlands Indië. “Hij neemt de
studie soms niet zo serieus”, zegt Wil, “want
voetballen bij NAC vindt hij ook erg leuk.” Ook
bezoekt hij de KMA (Kon. Militaire Academie).
SUMATRA
Begin jaren twintig van de vorige eeuw vertrekt
hij naar het eiland Sumatra (een eiland
10 maal zo groot als Nederland) om te gaan
werken op de tabaksplantage Kwala Mentjirim
van de
Delimaatschappij,
een van de
grootste
koloniale
cultuurmaatschappijen
in Noord Oost-Indië. Ergens
tussen de stad Medan en het Tobameer. Hij
trouwde daar met de handschoen met zijn
verloofde, die nog in Nederland was. In 1925
kwam deze Non Meyer ( Meijer- Meyer dus)