PVHH_191030_Magazine_DEC2019_LR

VERENIGING
Fotografie: Ruben Schumacher
Toen ik begreep dat de functie van penningmeester vacant kwam en
ook nog eens moeilijk in te vullen bleek, heb ik mij beschikbaar gesteld
als nieuwe penningmeester. Ik zou een dergelijke functie misschien
anders pas na mijn pensionering overwogen hebben, maar nu dacht ik,
de functie is eigenlijk op mijn lijf geschreven, laat ik de vereniging nu
al helpen en dan bekijken we de komende jaren samen wel hoe we dat
voor elkaar gaan krijgen, naast mijn werk.
Tom Bex stelt zich voor
Ik ben 60 jaar en werk fulltime als administrateur/controller
bij een administratiekantoor in Amsterdam. Dat betekent
heen en weer rijden tussen Amsterdam en Roermond, waar
we wonen, maar een dag per week werk ik vanuit huis. Mijn
gehele werkzame leven ben ik al actief in de administratieve
sector. De laatste 27 jaar in de pensioensector en dan met
name bij het inrichten en voeren van de complete financiële
administratie van een van de grotere Nederlandse ondernemingspensioenfondsen.
Ik voel mij zeer verwant
met de vereniging
Mijn echtgenote Irene werd in 2014 getroffen door de ziekte
die ons allen verbindt in de vereniging. Bij haar werd een
tumor geconstateerd in haar neusholte die met bestralingen
is verwijderd. Met de gevolgen van deze bestralingen
worden we nog dagelijks geconfronteerd (haar verhaal vindt
u op pvhh.nl onder lotgenootverhalen). Irene is als voorlichter
nauw betrokken bij de vereniging. En omdat kanker ook
partners van patiënten treft, voel ik mij zeer verwant met de
vereniging. Ik zal daarom mijn kennis en ervaring volledig
inzetten voor de vereniging, voor zover het mijn dagelijkse
werkzaamheden voor mijn werkgever niet in de weg staat.
Irene ga ik zo nu en dan naar dansavonden, ik ontdekte
vorig jaar de golfsport en fiets regelmatig op mijn nieuwe
racefiets. Want bij een zittend beroep moet je zelf zorgen
voor de nodige beweging.
De mensen die mij al wat langer kennen, weten dat ik
reumapatiënt ben. Ik was 24 jaar toen deze ziekte bij mij
werd geconstateerd. Gelukkig beperkt deze ziekte mij niet in
mijn leven en ik heb ook geen pijnen zoals zoveel van mijn
lotgenoten. Naast mijn werk, en nu ook de taken voor de
vereniging, heb ik ook nog tijd voor hobby’s. Samen met
Ook onze kinderen en kleinkinderen doen regelmatig een
beroep op hun (groot)ouders. We leven een rijkgevuld leven,
staan graag voor andere mensen klaar, zonder onszelf
daarbij uit het oog te verliezen. Ik hoop de komende jaren
een succesvolle penningmeester en een waardevol bestuurslid
te zijn.
20 | HOOFD-HALS MAGAZINE DECEMBER 2019