Earlybirds Magazine 2019

interview
Yvonne en Loek werden op 30 september 2018 trotse ouders
van tweeling Sef en Ise. Ze werden 13 weken te vroeg geboren.
Sef woog precies een kilo en Ise 1085 gram.
SEF
ISE
Het was een grote, maar ontzettend leuke verrassing voor
Yvonne en Loek dat ze in verwachting waren van een tweeling,
een jongen en een meisje. Yvonne had een goede zwangerschap,
met alleen af en toe wat misselijkheid, toen ze ineens last kreeg
van bloedverlies bij 24 weken. “We zijn toen naar het ziekenhuis
gegaan voor een controle. We dachten zo weer thuis te zijn en
hadden ‘s avonds ook een feestje gepland staan. Dit liep anders.
Uiteindelijk werd ik opgenomen en moest ik met de ambulance
overgebracht worden naar Veldhoven, omdat er kans was op
een vroeggeboorte. Dat was wel heftig”, vertelt Yvonne. Ze krijgt
weeënremmers en longrijpingsmedicijnen. Allerlei testen volgen.
De artsen komen erachter dat er bij hun zoontje een bloedvat
in de placenta kwetsbaar blootgesteld ligt. Als het bloedvat
knapt, zou dat fataal zijn voor hem. “We hadden de eerste
avond in het ziekenhuis meteen een gesprek met de arts of
we actief beleid wilden voeren. Dat wilden we vanaf 25 weken,
omdat het eerder heel zwaar voor de tweeling zou worden.”,
zegt Yvonne. Na twee weken in het ziekenhuis in Veldhoven
mag Yvonne naar huis, met het dringende verzoek om volledige
rust te houden en alert te blijven op bloedverlies.
Klaarmaken voor de OK
Na precies 27 weken breken Yvonne’s vliezen. Midden in de
nacht vertrekken ze naar het ziekenhuis in ‘s-Hertogenbosch.
Yvonne: “Ik hoefde volgens de artsen niet meteen te bevallen,
als ik maar zou blijven liggen. Met die instelling ging ik de
ambulance in”. Ze worden overgebracht naar het ziekenhuis in
Veldhoven, waar een team aan artsen klaarstaat. De kinderchirurg
wil geen risico lopen met het blootgestelde bloedvat bij
hun zoontje en geeft aan dat het te gevaarlijk is om de kindjes
nu nog in de baarmoeder te laten. Yvonne wordt klaargemaakt
voor de OK. “Anderhalf uur later zijn Sef en Ise geboren middels
een keizersnede. Ze begonnen gelukkig meteen te huilen, dat
gaf ons een goed gevoel. Loek heeft de navelstrengen doorgeknipt.
Daarna werden ze gelijk naar de NICU gebracht”,
blikt Yvonne terug. “De bevalling was het moeilijkste van alles.
De pijn, de onzekerheid en het abrupte ervan. Ik had best veel
pijn tijdens de keizersnede, want de ruggenprik werkte niet goed.”
Loekt vult aan: “Het ging allemaal zo snel, waardoor je een
beetje op de automatisch piloot gaat. Het ene moment zaten
we nog in de ambulance en het andere moment hadden we
opeens twee kinderen. Heel bizar, op dat moment besefte ik
het niet helemaal.”
Blijdschap en verdriet
De eerste avond mogen Yvonne en Loek gelukkig al buidelen
met Sef en Ise. “Dat was zo fijn. Die drie weken dat ze langer in
mijn buik hebben gezeten, hebben een cruciaal verschil gemaakt,
maar natuurlijk waren ze er nog steeds veel te vroeg”, vertelt
Yvonne. De eerste dagen hebben de kersverse ouders het zwaar.
Hun gevoel gaat op en neer tussen blijdschap en verdriet.
Over de eerste nacht zegt Yvonne: “Ik werd ‘s nachts steeds
wakker en realiseerde me dan pas na een paar seconden wat er
gebeurd was. Oh ja, ik ben vandaag moeder geworden. Er gaat
zoveel door je heen.” Ondanks dat Yvonne en Loek ontzettend
28
interview | earlybirds