Earlybirds Magazine 2019

vrijwilliger
Stefanie de Koeijer (30) werd vrijwilliger bij Stichting Earlybirds nadat zij zelf ouder
werd van een prematuur geboren dochtertje. Met veel openheid deelt zij haar ervaring
met Earlybirds als vrijwilliger én als moeder.
EARLYBIRDS, VAN TWEE
KANTEN BEKEKEN
Je doet sinds twee jaar vrijwilligerswerk voor Earlybirds
binnen het team van de jaarlijkse loterij. Wat doe je zoal?
“We zitten met z’n drieën in een team en zoeken elk jaar donateurs.
Via de website en social media brengen we de loterij onder de
aandacht en na de loterij versturen we prijzen naar de winnaars.
Het werk is divers en het is een leuk team. Ook al is de loterij een
keer per jaar, je bent er de rest van het jaar continu mee bezig.
Dat wordt vaak onderschat.”
Hoe ben je als vrijwilliger bij Stichting Earlybirds
terecht gekomen?
“Wij hebben zelf een reportage gehad. Daar ben ik erg dankbaar
voor en ik wilde graag wat terug doen. Toen ik de vacature op de
website van Earlybirds zag, leek het mij fijn om zo mijn steentje
bij te dragen.”
Op 30 oktober 2014 werd Stefanie’s dochter Kyana
11 weken te vroeg geboren. Hiermee begon abrupt een
slopende ziekenhuisperiode van onzekerheid, maar
ook van kracht en doorzettingsvermogen.
Hoe verliep je zwangerschap?
“Mijn zwangerschap verliep erg voorspoedig. In het begin was ik
wat misselijk en heb misschien twee keer moeten overgeven.
Op het werk heb ik één keer last gehad van een harde buik. Dat
was rond de vierde maand van mijn zwangerschap. Tussendoor
had ik nog blaasontsteking, maar dat was alles.”
Hoe is de bevalling gegaan?
“In mijn 29e week kreeg ik weer last van harde buiken. In eerste
instantie leek er niks aan de hand en stelde de verloskundige mij
gerust. Ik voelde de baby nog en verloor geen bloed. Later in de
avond werd het veel erger en kreeg ik om de 3 à 4 minuten erge
last van mijn buik en rug. Na wat googlen zag ik dat voorweeën
regelmatig voorkomen rond de 30e week. Weer dacht ik ‘niks aan
de hand’ en probeerde te slapen. Dat lukte niet. Ik ben toen
onder de douche gaan staan. Met een warme straal op mijn rug
kon ik het wel uithouden. Maar na het douchen was er ineens
wel wat bloed! Ik begon lichtelijk in paniek te raken en mijn vriend
belde de verloskundige. Die kwam en constateerde acht centimeter
ontsluiting.
Ik moest direct met een ambulance naar het ziekenhuis. Eenmaal
daar voelde ik me een stuk rustiger. Na een dag weeënremmers,
kreeg ik hoge ontstekingswaarden. De remmers moesten gestopt
worden om te kijken of de weeën weer op gang zouden komen.
Maar die kwamen niet. Ik kreeg weeënopwekkers en daarna ging
het allemaal erg snel. Na vier persweeën werd onze dochter
Kyana geboren. Ze woog 1515 gram, en dat met 29 weken en 3 dagen!”
Wat gebeurde er op het moment dat Kyana werd geboren?
“Ze begon gelukkig gelijk te huilen. Het eerste wat ik riep was:
‘Ze doet het!’. Ik was zo bang dat ze niet zou gaan huilen. Ze mocht
heel even op mijn buik en mijn vriend mocht de navelstreng
doorknippen. Daarna werd ze meegenomen naar de kamer
ernaast. Toen mijn vriend met Kyana meeging, bleef mijn moeder
bij mij, die was er gelukkig ook bij.”
Hoe is het de eerste tijd gegaan?
“Ze is geboren en gaan groeien! De eerste week was erg spannend.
Alles was nog zo klein. Haar huidje was zo doorzichtig en
teer. De infuusjes klapten vaak kapot. Hiervan heeft ze nu nog
een groot litteken op haar arm. Desondanks was ze sterk.”
30
vrijwilliger | earlybirds