Pro Shots Magazine Q1/2 2020

MAGAZINE
Q1/2 | 20
KWARTAALTIJDSCHRIFT
NR 1 • VIJFDE JAARGANG
MARC VAN HINTUM
BLIKVANGER •
CODY GAKPO
EN VERDER
FOTOVISIE •
10 JAAR GELEDEN

INHOUD
3 Column
4 Mediapartners: Colorwood
8 10 jaar geleden
10 De keuze van: Marc van Hintum
20 Achter de schermen: Remko Kool
24 Het sportmoment van
26 Editor's Choice
31 Stadionnieuws: Roy van Dijk
34 Cody Gakpo
38 Blikvanger
40 Fotovisie
COLUMN
Ik zeg wel eens gekscherend dat Nederland 17 miljoen fotografen telt. Iedereen maakt
wel eens een foto met zijn smartphone. En hoewel fotografie nog altijd een vak is, is
het al lang geen beroep meer. Ik zie althans steeds meer collega’s die de camera aan
de wilgen hangen.
Sportfotografie is misschien nog wel het beste voorbeeld van deze ‘beroepserosie’.
Mensen die doordeweeks op een heftruck zitten, de boekhouding van hun baas
verzorgen, of de tramlijn 19 veilig door de binnenstad van Amsterdam loodsen, zijn
in het weekend sportfotograaf. Dat is namelijk een veilige tak binnen de fotografie en
eentje die zich laat leiden door een duidelijke agenda. Heel anders dan wispelturige
reclamebureaus die je last minute bellen op vrijdagmiddag 17 uur. Alle persbureaus in
Nederland maken gebruik van deze semi-professionals. De kwaliteit van het geleverde
werk doet dikwijls ook niet onder aan dat van de zogenaamde fulltimers. Zeker bij een
bureau als Pro Shots besteden wij veel tijd en energie aan de opleiding van fotografen.
Ons belangrijkste handelsmerk.
Toch is er een kentering ontstaan. In december van vorig jaar spraken de
beroepsfotografen hun zorg uit over de wildgroei van amateurs die het ons tijdens
Ajax-Feyenoord en PSV-AZ lastig maken. Wedstrijdje kijken en met een beetje geluk
nog een paar tientjes meepikken. Dat idee. Het is al jaren een agendapunt bij de NSP
(Nederlandse Sport Pers) om de beroepsfotografen beter te beschermen. Helaas met
weinig resultaat.
4
Connect with us:
10 20
www.facebook.com/ProShots
https://twitter.com/ProShotsNL
31
Zo kwam er van mijn kant in december een voorstel om het Belgische model te volgen.
In België wordt sinds jaar en dag een strikte scheiding gemaakt tussen de leden en
de niet-leden. De leden dragen hun eigen fotohesje, de rest krijgt een ander stukje
textiel aangereikt. Het visuele onderscheid zorgt ook voor een balans in de habitat van
voetbalwedstrijden. Bij topwedstrijden tussen Anderlecht en Club Brugge zie je soms
maar 6 fotografen, een aantal dat in Nederland bij PEC Zwolle tegen RKC Waalwijk bij
elke cornervlag zit.
www.instagram.com/proshots.nl
Verantwoordelijke uitgever: BS Promotions, Diemen
Ontwerp & Lay Out: Idee-Fix, België
SEO optimalisatie: Microdesign, Scheveningen
Vormgeving:
Jasper Ruhé, Diana van der Meer
Vaste medewerkers: Nicky van Achthoven, Clifford William,
Diana van der Meer, Remko Kool,
Nathalie Nuiten, Mike van Damme
Social Media:
Thomas Bakker
Eindredactie:
Nico Brekelmans
Hoofdredacteur:
Stanley Gontha
Fotografie:
Pro Shots
Verspreiding:
E-mail & social media
Het Pro Shots Magazine is bedoeld
voor medewerkers in de mediawereld
die dagelijks gebruik maken van
sportfoto’s uit de database van Pro
Shots. Het blad is uitsluitend als een
digitaal bladerbare PDF te lezen en
dus niet in hard-copy verkrijgbaar.
Een kwartaaleditie heeft tussen de 13
miljoen en 15 miljoen pageviews (!)
Het is voor iedereen goed te begrijpen dat wij als betalende leden moeite hebben
met het feit dat iedereen van dezelfde diensten gebruik kan maken zonder ervoor te
betalen. Dat is een basisprincipe dat ik nergens hoef uit te leggen. Daarom opperde ik
het idee om het Belgische model over te nemen, met een heel geringe investering aan
nieuwe fotohesjes voorzien van je eigen unieke lidmaatschapsnummer. Het plan werd
(hoe simpel ook) tot dusverre niet omarmd.
Terwijl de fotografen met een doordeweekse baan zich tijdens de coronacrisis wel
redden, moeten de beroepsfotografen maar zien te overleven. Daarom denk ik dat
‘corona’ uiteindelijk aanleiding zal zijn om de beschermde status van de beroepslui nu
eens goed te regelen. Anders moeten wij met z’n allen maar eens goed nadenken of het
in standhouden van een belangenvereniging in deze vorm nog langer levensvatbaar is.
Stanley Gontha
2
3

MEDIAPARTNER
COLORWOOD
MARCO FERRAGEAU
Opgesloten in het ‘Groene Hart’ van
de Randstad ligt het pittoreske dorpje
Bergschenhoek. Uitgerekend daar
bevindt zich het episch centrum van de
Nederlandse beroepsfotografen. Althans
voor wat betreft de levering van professioneel
fotoapparatuur. Fotografen van het
ANP, Hollandse Hoogte, Orange Pictures
en Pro Shots kopen hier hun spullen. Marco
Ferrageau is al 30 jaar werkzaam in de
fotohandel waarvan de laatste 10 jaar voor
Colorwood. Hij zag de omzet flink toenemen
nadat Bart Bel de zaak verleden jaar overnam.
Gelukkig is er genoeg ruimte om ook de
‘gewone’ consument te blijven bedienen.
Per slot van rekening is er niet voor niets
zoveel geïnvesteerd in het moderniseren
van de winkel aan de Dorpsstraat 33.
Tekst : Clifford William
Fotografie: Colorwood Photo
4
5

MEDIAPARTNER
INTERVIEW MET
MARCO FERRAGEAU
6
Uniek! Marco Ferrageau als burger en fotograaf tijdens een 'air to air' shoot voor de luchtmacht.
Het moeten rare tijden zijn met het
Coronavirus, hoe gaan jullie daarmee om?
“Het is een hele vervelende situatie voor
iedereen, wij hebben besloten om half maart de
winkel tijdelijk te sluiten en op afspraak te werken. De
leveranciers kunnen gelukkig nog wel bestellingen
afleveren zodat wij onze klanten kunnen blijven
bedienen en dat is het allerbelangrijkste.”
En dan te bedenken dat jullie in een
enorme flow zaten, met bijvoorbeeld een nieuwe
winkelinrichting.
“De metamorfose was hard nodig, we hebben
structureel te weinig ruimte dus we moesten nog
efficiënter naar de nieuwe indeling kijken en met
onder andere het wit maken van de kasten lijkt
alles iets ruimer. Het is nu een moderne
winkel met een professionele uitstraling.”
Het lijkt soms wel of iedere sportfotograaf
onderhand zijn spullen bij jullie koopt. Wat is
het toverwoord?
“Haha toverwoord, was het maar zo makkelijk,
maar ook wij moeten voor elke deal knokken. Wel
denk ik dat we door onze persoonlijke benadering
en vakkennis een hele sterke formule hebben.
Directeur Bart Bel is ook als sportfotograaf
werkzaam geweest en dit brengt een enorme
ervaring vanuit de praktijk met zich mee.
Verder weten onze klanten dat er altijd een
eventuele back-up beschikbaar is. Wij kunnen als prodealer
van Canon, Sony en Nikon altijd hun
technische specialisten benaderen om gezamenlijk
een probleem op te lossen. Verder hebben collega
Vicky en ik ook ervaring om als fotograaf klussen te
doen, zowel met trouw- als evenementenfotografie.
Ik denk dat wij met onze formule elke pro-beeldmaker
kunnen bedienen in advies, sales en ondersteuning.”
Zelf heb je in vrij korte tijd veel zien
veranderen. Vertel.
“Ik ben vanaf 1990 werkzaam in de fotovakhandel,
de grootste fotografische veranderingen waren
die van handmatig scherpstellen naar autofocus,
van analoog naar digitaal en recent de overgang
van ‘spiegelreflex’ naar ‘mirrorless’ camera’s. Dat
laatste lijkt een kleine stap, maar in de praktijk is
het voor een fotograaf een moeilijke maar zeer
interessante keuze als er opnieuw geïnvesteerd
kan worden. Een meerwaarde van ons is dat wij
de fotograaf uiteraard eerst laten testen om te
ondervinden of een nieuw systeem echt bij hem past.
We staan natuurlijk pas in de kinderschoenen met
de mirrorless systemen, maar gezien de kwaliteit
en ontwikkelingen bij de grote merken gaat iedere
fotograaf in de toekomst met zo’n systeem aan de
gang. Helaas heeft het digitale tijdperk er wel voor
gezorgd dat de verdienmarges zowel voor fotograaf
als leverancier onder druk kwamen te staan.”
Canon en Nikon verdeelden de markt voor
professionele fotocamera’s zo’n beetje. Is het
allemaal wel bij te houden nu ook Sony zich
nadrukkelijk meldt?
“Jazeker, het is juist een uitdaging om met nieuwe
apparatuur te fotograferen en te kijken of je er
daadwerkelijk beter beeld mee kan maken. Verder
kunnen we zoals gezegd altijd terugvallen op een
technisch specialist van het merk zelf om kennis
te vergaren of nieuwe producten te bespreken.”
Hoe belangrijk wordt online verkoop voor Colorwood?
“Het is een dienst die je moet aanbieden dus zijn
we ons online platform verder aan het versterken.
Mensen gaan steeds vaker online specificaties
en prijzen bekijken, maar onze ervaring is dat
men nog steeds hier in de winkel echte hardware
zoals lens of camera even in handen wil hebben
onder het genot van een lekker bakje koffie.”
Zelf zien we je regelmatig mooie foto’s maken
van gevechtsvliegtuigen. Waar komt die passie
vandaan?
“Mijn vader was vertegenwoordiger en nam mij
als 12-jarig jongetje in de schoolvakanties tijdens
zijn werk mee. Afhankelijk van de route dropte
hij mij met zijn Canon FTB camera bij Vliegbasis
Gilze-Rijen of Soesterberg. Dat geweld van die
straaljagers vond ik zo indrukwekkend dat het een
passie werd die nooit meer verdwenen is. Zeker
na mijn eerste publicaties in de luchtvaartbladen
rond 1999 werd de hobby steeds serieuzer. De
momenten die ik nu kan vrijmaken wil ik ook
proberen optimaal te benutten. Ik ga echt meer
voor kwaliteit dan kwantiteit van het beeld dus
liever één helikopter of F-35 die ik met heel mooi
licht en vanuit verschillende standpunten perfect
in beeld breng dan 20 F-16’s die saai van de zijkant
gefotografeerd worden.”
Iedereen kan tegenwoordig een aardig plaatje
maken met al dat mooie spul. Is het nog wel een
vak?
“Absoluut een vak! Je zegt het al, een aardig
plaatje. Maar de echte vakfotograaf onderscheidt
zich nog steeds door een foto te maken met een
betere compositie, en te zien hoe goed of slecht
het licht op een onderwerp valt. Ik weet zeker dat
een pro met mindere en oudere apparatuur beter
beeld maakt dan de amateur met de nieuwste
apparatuur! De professionele beeldmaker is
gewend om te moeten presteren. Verder moet
je als fotograaf ook ondernemer zijn en je
netwerk op orde hebben om op plekken te komen
waar anderen niet mogen of kunnen komen.”
7

10 JAAR GELEDEN
De voorpret is vaak leuker dan het
feestje zelf. Het feestje dat het WK
in Zuid-Afrika zou gaan heten. In
aanloop naar dat WK oefende het
Nederlands Elftal op 3 maart 2010
tegen de Verenigde Staten. Het werd
2-1 en voor Oranje scoorden Dirk Kuijt
en Klaas Jan Huntelaar.
Uiteraard werd deze wedstrijd WEL
met publiek gespeeld. Geen vervelende
virussen die mensen in het ziekenhuis
deed belanden. Nou ja, behalve deze
Amerikaan dan. Hij heet Stuart Holden
en kreeg van Nigel de Jong een flinke
trap waardoor de arme Holden zijn
been brak. De Jong zei nog wel sorry.
Dat dan weer wel.
Foto: Pro Shots / Peter Lous
8
9

DE KEUZE VAN
MARC VAN HINTUM
In deze rubriek ‘de keuze van’ laten we
(ex-) voetballers aan het woord
over een aantal momenten
in hun voetballoopbaan.
Marc van Hintum (52) kent de voetballerij
van binnen en van buiten. Als speler was hij
succesvol bij o.a. RKC, Willem II en Vitesse.
Als international mocht hij Nederland 8 keer
vertegenwoordigen in het shirt van Oranje.
Dat de voetballerij af en toe de weg kwijt is
maakt hij regelmatig mee. “Ik heb wel eens
een speler aan de balie gehad die door drie
verschillende mensen tegelijk werd begeleid.
Ze wisten het alleen niet van elkaar, maar
stonden wel allemaal tegelijk beneden.”
“MARTIN VAN GEEL HEEFT
ZONDER OVERDRIJVEN MIJN
LEVEN VERANDERD”
10
11

DE KEUZE VAN
MARC VAN HINTUM
Fotografie: Stanley Gontha
HELMOND SPORT
"Ik werd op mijn 15e ontdekt door Jo Jansen,
trainer van Helmond Sport en voorheen ook bij NAC.
Hij zag mij spelen in de A2 van de lokale voetbalclub
tijdens een voetbalkamp in de zomer. Dat was het
seizoen 1987/1988 en ik kwam te spelen in een team
met Hans Kraay Jr. en René van de Kerkhof. René
was zijn carrière aan het afbouwen en speelde als
laatste man. Ik heb daarna Theo Lazeroms ook
nog als trainer gehad, je weet wel de legendarisch
voorstopper van Feyenoord. Bijnaam Theo de Tank."
RKC WAALWIJK
“Helaas werd mijn contract na twee jaar niet
verlengd. Mijn vader heeft toen gewoon de telefoon
gepakt en met Piet Kipping gebeld, de technisch
manager van RKC. Of zijn zoon Marc zich kon
aanmelden voor een proeftraining tijdens een
open dag in de voorbereiding. Ik was maar net 18
of 19 hoor, zo raar was dat niet. Alleen is dat in de
huidige tijd niet denkbaar. Iedereen heeft wel een
zaakwaarnemer tegenwoordig. Ik heb wel eens een
speler aan de balie gehad die door drie verschillende
mensen tegelijk werd begeleid. Ze wisten het
alleen niet van elkaar, maar stonden wel allemaal
tegelijk beneden. Zonder ook maar te kijken
of die jongen talent had, heb ik toen iedereen
weggestuurd. Belachelijke situatie!”
“Maar goed terug naar RKC. Ik heb met
prachtige spelers mogen spelen als Marcel
Brands, Andre Hoekstra, Zeljko Petrovic en Ricky
Hoogendorp. Helaas waren er wat issues tussen een
hoofdsponsor en de Belastingdienst, dus de club had
geld nodig. Nog voordat het seizoen 89/90 begon
was ik al stiekem verkocht. Nu pakte het voor mij
helemaal niet verkeerd uit hoor, ik ging van
40 duizend gulden bruto per jaar naar 120 duizend,
maar het voelde aan als slavernij. Geen overleg, niks.”
WILLEM II
"Als Brabander en inwoner van Oss was Willem II
wel een hele mooie uitdaging. Ik speelde er in de
jaren 1989 tot 1993. Toen ik kwam was Marc
Overmars net weg, hij vertrok naar Ajax. Ik heb
mogen spelen met een hele rits goede spelers. Jaap
Stam, Bert Konterman, Jean Paul van Gastel, Sami
Hyyppiä, Joonas Kolkka, Ernie Stewart, Martin van
Geel. Tel het aantal interlands van deze jongens
eens bij elkaar op. Nu weet ik niet eens of Martin
van Geel ooit is opgeroepen, maar pas op hè wat
kon die voetballen. Hij scoorde ook nooit gewone
doelpunten, alleen maar mooie. Martin heeft zonder
overdrijven mijn leven veranderd. Ik had in
die tijd al mijn TC2 en TC3 trainersdiploma’s,
maar ik wist niet of ik wel trainer wilde worden.
Hij overtuigde mij om samen de Marketingopleiding
NIMA-A te gaan doen. Elke maandagavond samen
naar school. Martin was toen al bezig met de
dingen waar hij later als Technisch Directeur goed
in zou worden. Communicatief zeer vaardig. Als
speler van Willem II was hij ook sponsorbegeleider
bij de club. Kan je je dat nu voorstellen. Ik mis dat
tegenwoordig wel bij sommige voetballers. De
passie, de wil om te slagen en de brede interesse
in andere dingen dan voetbal. Best wel grappig dat
ik met Martin van Geel, met Marcel Brands en Ernie
Stewart heb gewerkt. Stuk voor stuk toppers in hun
functie als Technisch Directeur. Ernie zit nu al een
paar jaar in Amerika bij de voetbalbond en heeft
daar een wereldbaan. De hoogst verantwoordelijke
op technisch vlak. Ik bel hem nog regelmatig
maar dat gaat niet zo zeer over voetbal hoor. We
zijn gewoon altijd goede vrienden gebleven."
VITESSE
"Toen ik in 1996 overstapte naar Vitesse, speelden
we nog in het oude stadion Monnikenhuize.
GelreDome was nog in aanbouw en pas in de
winterstop gingen we over. Het was het Vitesse van
Karel Aalbers en de grote ambities om met Vitesse
de top drie te benaderen. Philip Cocu was net
vertrokken maar er werd langzaam gebouwd aan
een team dat kon blijven meedoen in de top. Met
Orlando Trustfull, Theo Bos, Edward Sturing, Michel
Kreek en Martijn Reuser hadden we een aardige
kern, maar het begon pas echt interessant te
worden toen Nikos Machlas en Pierre van Hooijdonk
erbij kwamen. Dat was echt een doelpuntenmachine.
Met Pierre had ik echt een hele goede band. Naar
buiten toe oogt Pierre wat nors, maar ik ken hem
natuurlijk anders. Pierre is een goede vriend, een
gruwelijk eigenwijze vriend, dat wel hahaha, maar
wel iemand die altijd levert. Herbert Neumann,
Arthur Jorge en Henk ten Cate waren de trainers
die ik had. Ten Cate is sowieso de beste veldtrainer
die ik ooit heb gehad. Inspelen op het juiste
been, positiewisselingen, kantelen van het veld.
Hij had ook zo’n standaard riedeltje. Dan hing
hij de opstellingen van de tegenstander op in
de kleedkamer en 5 minuten voor de wedstrijd
verscheurde hij dat. Het is niet belangrijk wie zij
zijn, het gaat om ons, wij moeten laten zien wie
wij zijn! Henk was natuurlijk wel een mannetje
dus je kan je wel voorstellen hoe het was toen hij
Leo Beenhakker als Technisch Directeur boven
zich had. Niet altijd de beste vrienden zeg maar.
Het hoogtepunt was eigenlijk toen trainer
Arthur Jorge bij me kwam. Marc, ik krijg
net een telefoontje van de KNVB, je bent
geselecteerd voor het Nederlands Elftal."
12
13

DE KEUZE VAN
MARC VAN HINTUM
NEDERLANDS ELFTAL
"Een droom kwam uit. Als jongetje keek je uit om
voetballer te worden en voor het grote Oranje te
mogen uitkomen. Ik zag Gullit, Rijkaard en van
Basten thuis voor de buis Europees kampioen
worden. En nu mocht ik zelf dat shirt aantrekken.
Dat was in november 1998 tegen Duitsland in
Gelsenkirchen. Frank Rijkaard liet mij samen
met Ruud van Nistelrooij debuteren. Het werd
1-1. Bijzonder ook omdat ik toen al 31 was.
Uiteindelijk is de teller blijven hangen op 8
caps, maar wel 3 tegen Brazilië. Dat zit zo. In het
tussenjaar 1999 was er geen eindtoernooi en toen
werd er een trip georganiseerd naar Bahia met
een dubbele interland tegen Brazilië. De eerste
wedstrijd eindigde in 2-2 en heb ik 90 minuten
meegedaan. Maar door een voedselvergiftiging
tijdens de trip raakte de halve selectie aan de
diarree. Ik was reserve in de tweede wedstrijd en
Rijkaard vroeg of ik beschikbaar was voor de laatste
20 minuten. Geen probleem, ik dacht dat het wel
goed zat. Ik kwam erin voor het laatste stuk van de
wedstrijd maar zakte in de kleedkamer bewusteloos in
elkaar. Totaal verzwakt door de voedselvergiftiging.
Tijdens de kwalificatiereeks voor het WK in Japan/
Korea deed ik mee in de belangrijke uitwedstrijd
tegen Portugal. We kwamen comfortabel voor
op 0-2, maar gaven het weg in de blessuretijd.
Penalty 2-2. Ik denk dat we daar de kwalificatie
zijn misgelopen. Nu moest de laatste wedstrijd
tegen Ierland per se worden gewonnen. Voor die
wedstrijd in Dublin werd ik niet opgeroepen door
Louis van Gaal, maar ik vroeg of ik evengoed mee
mocht reizen met het team. Daarom dat je me op
de foto ook ziet staan in mijn privékleding. Dat is na
de wedstrijd. Nu ik eraan terugdenk, best wel apart
dat de trainer die jou overslaat, je dan toch toestaat
mee te gaan als supporter. Want dat was het.”
HANNOVER 96
“Ik werd in seizoen 2001/2002 in de winterstop
door Vitesse verkocht aan Hannover 96. Ik was
toen 35 en wou heel graag naar het buitenland.
Trainer Ralph Rangnick benaderde me toen we
met Vitesse op trainingskamp in Portugal waren.
Daar speelden we tegen Hannover 96. Hij vroeg
of ik naar zijn hotel wilde komen en deed me een
aanbieding op een bierviltje, echt waar hahaha.
Nog steeds spijt dat ik dat bierviltje naderhand
weggegooid heb. Het kampioenschap van de
Tweede Bundesliga was geweldig om mee te
maken met 35 duizend mensen bij het stadhuis."
TERUG IN NEDERLAND
“Eenmaal weer in Nederland kwam ik terug bij
RKC. Ik kon nog wat jaartjes vastknopen aan mijn
voetballeven als speler. Martin Jol was trainer,
prachtige man die met een hand op je schouder
en een dosis humor een elftal naar zijn hand kon
zetten. Maar pas op hè, je wist als speler precies
wanneer je je mond moest houden. Jol had een
enorme uitstraling, iedereen keek tegen hem
op. Dankzij hem wist ik precies wat ik na mijn
voetballoopbaan wilde doen. In ieder geval geen
trainer zijn! Nee hoor, dat had helemaal niets met
hem te maken, ik vond hem juist geweldig. Ik herinner
me een training. Het was koud en het regende
pijpenstelen. Ik zag Jol staan met zijn handen
op de rug en die pet op zijn hoofd. Het water
gutste ervan af. Nee, dat is niet wat ik wil.
In mijn eerste RKC-periode was ik naast het
voetbal ook advertentieverkoper voor een
regionale krant. Verdiende daar goed geld mee,
gewoon omdat ik het leuk vond en het best goed
kon. Die ervaring koppelde ik later aan mijn
kennis van het voetbal en mijn marketingopleiding
met Martin van Geel. Dus toen Vitesse bij me
aanklopte nadat ik was gestopt, was de keuze niet zo
moeilijk. Als Technisch Directeur ben je in de praktijk
eigenlijk met alles bezig behalve met de techniek. Het
is echt niet overdreven als ik zeg dat je 80% van je
tijd bezig bent met mensen te woord staan, mailtjes
beantwoorden, vergaderen en brandjes blussen.
Iedereen wil ook altijd wat van je. Maar weet je, dat
hele proces om met z’n allen bezig te zijn aan een
groter doel en mensen te motiveren vind ik leuk.”
VITESSE NU
“Recent hebben we meegemaakt wat het
betekent hoe relatief de voetballerij kan zijn.
Trainer Leonid Sloetski kwam anderhalf jaar
terug met veel verwachtingen binnen, maar
uiteindelijk bepalen de resultaten toch wat het
lot van een trainer is. Dan maakt het ook niet uit
welke reputatie de beste man heeft, want pas
op hè, in Rusland is het een hele grote meneer.
Dat zijn spelopvatting iets afweek van de
Nederlandse stijl wisten we van tevoren. Dat was
het probleem niet. Wat dat betreft ben ik zelf
echt fan van de Hollandse School. 5-3-2 of 4-4-
2, het zal allemaal wel. Voetbal is vermaak en
met een 4-3-3 stijl hebben we volgens mij als
Nederland de wereld veroverd. Alleen daarom al
heb ik de afgelopen 2 jaar op het puntje van mijn
stoel gezeten als Ajax speelde. Behalve dan als
ze hier op bezoek kwamen natuurlijk, hahaha.”
Fotografie: ProShots/Voetbal International
Tekst: Clifford William
14
15

DE KEUZE VAN
MARC VAN HINTUM
VITESSE
“Naar buiten toe oogt Pierre wat nors, maar ik ken hem natuurlijk
anders. Pierre is een goede vriend, een gruwelijk eigenwijze
vriend, dat wel hahaha, maar wel iemand die altijd levert.”
NEDERLANDS ELFTAL
“Voor die wedstrijd in Dublin werd ik niet opgeroepen door
Louis van Gaal, maar ik vroeg of ik evengoed mee mocht
reizen met het team. Daarom dat je me op de foto ook ziet
staan in mijn privékleding. Dat is na de wedstrijd. Nu ik eraan
terugdenk, best wel apart dat de trainer die jou overslaat,
je dan toch toestaat mee te gaan als supporter.”
HANNOVER 96
“Trainer Ralph Rangnick benaderde me toen we met Vitesse
op trainingskamp in Portugal waren. Daar speelden we tegen
Hannover 96. Hij vroeg of ik naar zijn hotel wilde komen en
deed me een aanbieding op een bierviltje, echt waar hahaha.”
WILLEM II
“Martin van Geel heeft
zonder overdrijven mijn leven
veranderd. Ik had in die tijd al mijn
TC2 en TC3 trainersdiploma’s,
maar ik wist niet of ik wel
trainer wilde worden. Martin
was toen al bezig met de dingen
waar hij later als Technisch
Directeur goed in zou worden.”
RKC WAALWIJK
“Nog voordat het seizoen 89/90 begon was ik al stiekem verkocht
door RKC. Nu pakte het voor mij helemaal niet verkeerd uit
hoor, ik ging van 40 duizend gulden bruto per jaar naar 120
duizend, maar het voelde aan als slavernij. Geen overleg, niks.”
16
17

18
19

ACHTER DE SCHERMEN
Remko Kool
Pro Shots is een persbureau dat nieuw
talent kansen geeft zich te ontwikkelen.
Daar waar andere bedrijven in de
branche nieuwe aanwas zonder
begeleiding laat beginnen met een finale
van de Champions League, starten
fotografen bij Pro Shots in de kelder van
het betaalde voetbal.
Sommige dingen overkomen je nu éénmaal.
Toen Remko Kool in het najaar van 2015
zich bij Pro Shots meldde, was dat omdat de
online-afdeling van de NOS hem die tip gaf.
Het mediabedrijf in Hilversum had al een
lopend contract met Pro Shots en misschien
dat de fotograaf uit Nieuwegein daar nog
wel zijn foto’s kon slijten. Het toeval wil dat
de behoefte aan foto’s van vrouwenvoetbal
groeiende was, en dat niemand zich daar als
fotograaf op had gestort. Tot dat moment
althans. De komst van Kool veranderde dat in
één keer.
Tekst: Clifford Williams
20
21

ACHTER DE SCHERMEN
INTERVIEW MET
REMKO KOOL
"IK KRIJG REGELMATIG DE GELEGENHEID OM MIJN KENNIS IN DE FOTOGRAFIE TE
VERBREDEN"
Fotografie: Erich Snijder
Waar komt de interesse voor het
vrouwenvoetbal vandaan?
“Dit is begonnen in de tijd dat FC Utrecht een
vrouwenteam begon in het seizoen 2007-2008. Ik
volgde de club en zo volgde ik ook de Oranjevrouwen
die in 2009 het eerste EK speelde in Finland.
Vanaf dat moment ben ik het altijd blijven volgen.
Ook fotografeerde ik in de Topklasse voor het
lokale nieuws en websites over vrouwenvoetbal.
Nu we wat jaren verder zijn en ik voor Pro Shots
fotografeer is dat een stuk minder geworden door
de wedstrijden die ik doe in de Keukenkampioen
Divisie en Eredivisie. De Oranjevrouwen volg ik nog
wel altijd in uit- en thuiswedstrijden. Dat heeft de
afgelopen jaren al veel mooie opdrachten in binnen
en buitenland opgeleverd. Het is dan ook heel mooi
om je beeld terug te zien in kranten of tijdschriften.”
Vertel, hoe heb je het WK voetbal in Frankrijk
ervaren.
“Het WK in Frankrijk was best een uitdaging, 4
weken van huis en reizen tussen alle speelsteden.
Het pittigste was toch wel de warmte en de vele
kilometers. Om half 3 in een uitverkocht stadion,
vol in de zon met 40 graden is niet heel prettig.
De drukte er omheen met veel fotografen uit
de hele wereld is een mooie ervaring, toch wat
anders dan een middagje Tweede Divisie in
Spakenburg. De halve finale en finale in Frankrijk
waren echt een mooie ervaring, dit is waar je
het voor doet en als je deze kans van Pro Shots
krijgt om dit te doen dan is dat super natuurlijk.”
Wat zijn de grootste verschillen met het
mannenvoetbal?
“Het grootste verschil met het mannenvoetbal is dat
het allemaal iets minder snel gaat, vaak sportiever en
geen onnodige reacties om na een overtreding lang
te blijven liggen en janken. Hier is het opstaan en weer
doorgaan. Toen ik begon met fotograferen was er
een handje vol supporters langs de lijn, voornamelijk
ouders en vrienden die kwamen kijken. Nu is het
normaal om in uitverkochte stadions te spelen.”
Op welk niveau zou het Nederlands
vrouwenelftal zich bevinden als zij mee deden in
een mannencompetitie?
“Deze vraag wordt vaak gesteld, het is niet te
vergelijken met een mannencompetitie, en dat
ga ik dus ook niet doen. Bij tennis, volleybal,
handbal is dit ook niet te vergelijken. Het blijft
een andere competitie op een ander niveau.”
Je hebt ook een eigen website waar jij je foto’s
beschikbaar stelt voor de spelers. Hoe werkt
zoiets?
“Af en toe ga ik zelf nog eens op pad naar een
wedstrijd in de Eredivisie vrouwen of in de Topklasse,
geen opdracht, dus dan bied ik mijn foto’s aan via
de website van Oypo, een leuke bijverdienste naast
de wedstrijden die ik in opdracht van Pro Shots
doe. Via deze website kan iedereen die dat wil
foto’s bestellen, in elk formaat of als download.”
Wat heeft de overname van Pro Shots door
Sanoma voor jou zelf betekend?
“Waar ik tot april 2019 alleen sportfotografie
deed is er nu een mooi deel nieuws en
entertainmentfotografie bij gekomen. Ook maak
ik deel uit van de beeldredactie en werk ik op
maandag en vrijdag voornamelijk voor Nu.nl om
de binnengekomen opdrachten uit te zetten onder
ons team van fotografen in Nederland. Dit werk is
natuurlijk erg leuk om te doen, je hebt veel contact
met de collega fotografen en je blijft op de hoogte
van het laatste nieuws in Nederland. Het heeft voor
mij dus vele voordelen opgeleverd en hopelijk gaat
het in de toekomst nog veel meer werk opleveren.”
Nog dingen die je heel graag zou willen
fotograferen?
“Wat ik nog wil fotograferen? Tsja, iedereen wil
natuurlijk het hoogste halen in de fotografie. Voor
de één is dat de finale van de Champions League ,
voor de ander de WK finale bij het mannenvoetbal.
Ik hou het wat meer bescheiden, als ik het WK
vrouwenvoetbal 2023 dat in Australië, Nieuw-
Zeeland, Brazilië of Colombia of Japan gespeeld
gaat worden, zou mogen fotograferen is dat
natuurlijk wel een mooie uitdaging, iets waar ik
heel erg naar uitkijk. Ik heb al veel mooie dingen
mogen doen voor Pro Shots dat mij een paar jaar
geleden de kans gaf in dit wereldje als professioneel
fotograaf te mogen werken. Op alle niveaus
in het Nederlands voetbal van Tweede divisie
tot Eredivisie en natuurlijk de Oranjevrouwen,
maar ook in andere sporten zoals handbal en
volleybal. Ik krijg regelmatig de gelegenheid
om mijn kennis in de fotografie te verbreden.”
Wat is de mooiste foto die jouw werk het best
samenvat.
“Een mooi actiebeeld van de keeper Leon ter Wielen
van Tweede Divisionist SV Spakenburg, onlangs
gemaakt. De Tweede Divisie blijft erg leuk om te
fotograferen, alle teams kunnen van elkaar winnen.
Als de keeper dan ook zo fijn meewerkt door recht
je lens in te duiken geeft dat wel een lekker gevoel.”
22
23

HET SPORTMOMENT VAN
Abdel Afiri (53) werkt inmiddels zestien jaar
voor de Arabische mediagroep die ooit bekend
stond als Al Jazeera, maar sinds 2014 BeIN
Sports heet. Zijn werkgebied bestrijkt heel
Europa, zijn eigen thuisbasis ligt in Huizen.
Afiri hoeft niet lang na te denken bij de
vraag welk moment hij als sportjournalist
graag zou herbeleven: het EK van 2016 in
Frankrijk. Voor BeIN volgde hij tijdens dat
toernooi de nationale ploeg van Portugal,
vanaf de voorbereiding tot en met de
gewonnen finale.
“Portugal trainde en verbleef op het nationaal
rugbycentrum van Frankrijk in Marcoussis,
in de buurt van Parijs. Ik was er
elke dag, dus ook op dat
moment. De passie
waarmee Ronaldo
sprak, zal me altijd
bijblijven.” Na de
laatste training
van de ploeg
voor de
b e w u s t e
finale, sprak
Afiri met de
perschef
van de
Portugese
nationale
ploeg. “Ik
zei tegen
hem dat ik
na afloop van
de finale graag
Ronaldo voor
de camera wilde
hebben. ‘Dat willen
ze allemaal wel,’ zei hij.
Ik zei tegen de perschef: ‘Ik
wil Ronaldo alleen spreken met
de cup in zijn handen.’ Hij lachte, zei
dat we een deal hadden en gaf me een knuffel.”
Afiri kon op dat moment niet bevroeden
dat hij twee dagen later inderdaad
tegenover Ronaldo stond. Portugal won na
verlenging van Frankrijk, door een treffer van
Éder.
Terwijl Afiri voor BeIN Sports met de
doelpuntenmaker aan het praten was, werd
het om hem heen onrustig. Ronaldo was in
aantocht. En die liep recht op Afiri en Eder
af, samen met de beker en zijn zoontje.
Afiri bedankte Eder en verwelkomde Ronaldo.
“We hebben het voor het officiële interview
zelfs heel even gehad over Marrakesh. De
stad waar hij geregeld kwam als vriend
van Badr Hari. Ik mocht maximaal
twee vragen stellen aan hem,
dat werden er stiekem
drie. En de opening
ging over zijn ‘rol’ als
assistent-trainer,
omdat hij na zijn
wissel zo aan
het coachen
was langs
de lijn.”
“Het zijn
allemaal
details die ik
nooit meer
zal vergeten.
Ik was al
een maand
lang veertien
uur per dag
aan het werk,
en het was ook
nog eens Ramadan.
Collega’s en Uefaofficials
in de flash zone,
waar de interviews live werden
afgenomen, geloofden allemaal niet
dat ik Ronaldo voor de camera kon krijgen,
zeiden dat ik lekker moest blijven dromen.
Het lukte toch. Voor mij voelde het alsof
ik het EK ook een beetje had gewonnen.”
Tekst: Mike van Damme
Fotografie: Pro Shots/Stanley Gontha
24
25

EDITORS CHOICE
26
27

EDITORS CHOICE
Pro Shots doet tegenwoordig meer dan
sport alleen. De fotografie strekt zich uit van
regionaal nieuws en entertainment, tot politiek
en buitenlandse nieuwsonderwerpen. Dagelijks
gaat het al om meer dan 1.100 onderwerpen(!)
en dat moet allemaal worden gestroomlijnd
door een team van 5 fotoredacteuren
vanuit ons hoofdkantoor in Hoofddorp. Zij
kiezen in deze rubriek hun favoriete foto uit.
Trump houdt rede inzake Coronavirus
Foto: SIPA USA
Eerbetoon Koby Bryant
Foto: Imago
Indonesie begraaft
Coronadoden
Foto: SIPA USA
Zeldzame slang
Foto: Zuma Press
28
29

STADIONNIEUWS
Wist je dat?
Wist je dat?
Wist je dat?
Voetbalshop de trotse sponsor
is van vele voetbalverenigingen
in de Benelux.
Je jouw club ook heel
eenvoudig kunt aansluiten
bij Voetbalshop.
Je voor alle materialen voor
jouw voetbalvereniging ook bij
Voetbalshop terecht kunt.
Teamwear specialist Mick
"HET GRAS IS BIJ ONS INDERDAAD
ALTIJD GROENER"
30
31

ROY VAN DIJK
DAGELIJKS, WEKELIJKS EN SEIZOEN
WIN GELDPRIJZEN
SPEEL VOOR JE PLEZIER
Op dit moment organiseert Zweeler Ltd meer dan 1.500 spellen op jaarbasis. Voetbal, en wielrennen zijn met
voorsprong de meest populaire sporten, maar ook de fans van Tennis, Darts, Golf, Skiën, Biathlon, NBA, NHL, MMA,
Cyclocross, Snooker, Olympische Spelen, Rugby, Handbal, Schaatsen, Formule 1, MotoGP en Dakar kunnen hun hart
BONUSSEN
RUIM 25.000 SPELERS GINGEN U VOOR
■ 1 e stortingsbonus
van minimaal € 25
en maximaal € 250.
■ Tell a Friend bonus van
€ 15 euro per nieuwe vriend.
■ Geregeld gratis spellen met
bonussen.
ophalen met de vele spellen die elke maand worden opgezet.
AL MEER DAN €3.000.000
AAN PRIJZEN UITGEKEERD
Voor een klein bedrag (variërend van 1 tot 25 euro) kan je dagen,
weken of zelfs maandenlang spelplezier hebben. Wanneer je de
meeste andere spelers verslaat, kan je kleine en hele grote
geldprijzen winnen. Het volgen van sportevenementen wordt
hierdoor nog leuker en vooral spannender.
VEILIGHEID
■ SSL codering (https).
■ Er worden geen
Creditcardgegevens
opgeslagen.
■ Cryptografie van persoonlijke
gegevens.
■ Spelersbescherming.
■ Jaarlijkse security audits.
FAIRPLAY
SPEEL MEE EN
REGISTREER NU!
€
■ Limiet aan het
aantal teams
per spel.
■ Verplichte verschillen
tussen eigen teams.
■ Geen automatische upload
van teams toegestaan.
■ Spelers ervarings indicator.
Als fotograaf zitten wij wekelijks aan de rand
van merendeels structureel prachtig groene
velden. Maar wie zorgt daar nu eigenlijk voor?
In de Johan Cruijff ArenA staat daar een heel
team dagelijks voor klaar en de jongste van
het stel, Roy van Dijk, werd recentelijk zelfs
geëerd als High Potential in zijn vakgebied.
Het Vakblad Fieldmanager organiseert al tien jaar
op rij de Fieldmanager of the Year-verkiezing. Tot
veler verrassing werden bij de prijsuitreiking dit jaar
niet één, maar twee prijzen toegekend. De jury koos
namelijk ook een high potential: de prijs voor een
aanstormend talent dat een mooie toekomst voor
zich heeft. Deze titel ging naar de 21-jarige Roy van
Dijk, die inmiddels al een paar jaar werkervaring
heeft in de Johan Cruijff ArenA. Jaap Verhagen van
de gemeente Zutphen won de hoofdprijs, maar de
jury kon niet om het talent van Van Dijk heen; “Deze
jonge kerel bruist van enthousiasme”, schreef
de jury in haar rapport. “Roy is een gedreven
fieldmanager die nog veel wil leren van het vak.”
Hoe ben jij zo jong al in deze wereld terecht
gekomen?
“Ik begon op een brede MBO-opleiding Natuur,
Water en Recreatie op het Clusius college Hoorn.
Mijn stage in het eerste jaar liep ik op een golfbaan
en ik vond het werk daar in de zomerperiode
fantastisch. De hele tijd bezig zijn met gras. Alleen
de winterperiode vond ik daar lastiger, waardoor ik
na een gesprek met mijn mentor in de Johan Cruijff
ArenA terecht ben gekomen. Hier vond ik mijn
passie. Momenteel volg ik de greenkeeperopleiding.”
Doe je meer projecten dan alleen het
veld van de Johan Cruijff ArenA?
“Eigenlijk werk ik inmiddels vast in de Johan Cruijff
ArenA, maar bij een lange zomerstop is het vanuit
De Enk Groen & Golf mogelijk dat ik bijvoorbeeld
tijdelijk op een golfbaan aan de slag ga. In de
toekomst zou ik graag in de Johan Cruijff ArenA
willen blijven werken, mijn doel is om Paul Baas
(de huidige fieldmanager, red.) op te gaan volgen.”
Wat betekent zo’n Fieldmanager of the Yearverkiezing
voor jou?
“Het is natuurlijk een enorme eer om genomineerd te
zijn. En dat ik dan op zo’n jonge leeftijd al de prijs ‘high
potential of the year’ win vind ik natuurlijk super.”
Hoe werkt zo’n traject van deze verkiezing?
“Iedere genomineerde moet eerst op gesprek bij
de jury, dit jaar was dat in De Kuip in Rotterdam.
Ik bleek door te zijn naar de volgende ronde
en dat hield in dat de jury bij mij in de ArenA
kwam kijken. In drie uur tijd moest ik hen
zoveel mogelijk laten zien van wat ik doe.”
Wat komt er allemaal kijken bij het onderhoud
van een veld in de Johan Cruijff ArenA?
“Elke dag is er wel iemand van ons team bezig
met de grasmat van de ArenA, je werkt aan een
grasmat die elke wedstrijd zo optimaal mogelijk
moet zijn voor de wedstrijden van Ajax of het
Nederlands elftal. We hebben lampen op het
veld staan en vloerverwarming onder de mat,
hierdoor blijft het gras groeien en moeten
we regelmatig maaien, bemesten, beluchten
etc. om het gras in topconditie te houden.”
Met hoeveel mensen werken jullie aan de grasmat?
“Met wedstrijden meegerekend is het ongeveer 140
manuren per week. Paul en ik werken 40 uur per
week, daarnaast hebben we een ZZP-er en 2 jongens
die een paar dagen in de week ons assisteren. We
hebben twaalf sensoren onder de mat liggen die
meten bijvoorbeeld vocht en de temperatuur, we
hebben een weerstation op het veld staan en achter
op de maaier zitten twee scanners die de mat
scannen als je aan het maaien bent. Die scanners
kunnen meten hoe dicht de grasmat is, dus hoeveel
gras er staat en de vitaliteit van de grasmat,
dus hoeveel zin heeft het gras om te groeien.”
De grasmat van de ArenA heeft in het verleden
veel problemen gekend.
“Wij hebben geen geheimen, we hebben een
hybride grasmat wat betekent dat het een natuurlijk
grasveld is met een paar procent kunstgras er
doorheen. Door dit type mat te gebruiken zijn
de spelers beter te spreken over de grasmat.
Daarnaast denk ik dat we met de kennis, ervaring
en het meten van de data nu ook een betere
kwaliteit van de grasmat kunnen neerleggen.
Bij ons is inderdaad het gras altijd groener.”
Kijk je door je werk anders naar
sportwedstrijden in de Johan Cruijff ArenA?
“Nou inderdaad, je gaat als je andere wedstrijden
ziet veel meer kijken hoe andere stadions hun
veld hebben geprepareerd en probeert hiervan te
leren. Ook kijk ik altijd de wedstrijden in de Johan
Cruijff ArenA terug om kritisch naar de grasmat
te kijken en waar er verbeterpunten zijn. Maar ook
om te genieten wat ons team gepresteerd heeft.”
Tekst : Nathalie Nuiten
Fotografie: Johan Cruyff Arena
32
33

CODY GAPKO
Zoals Steven Bergwijn Memphis Depay opvolgde,
ligt de opvolging van Bergwijn ook in handen van
een speler uit eigen academie: Cody Gakpo (20).
We vroegen de twintigjarige buitenspeler van PSV
een selectie te maken van belangrijke mensen voor
de totstandkoming en voortgang van zijn carrière.
Over zijn familie
Het mag weinig twijfel hebben welke namen
Gakpo als eerste noemt. Zijn ouders zijn
belangrijk voor hem, bij uitstek op momenten
van tegenslag. Het helpt dat zijn ouders zijn werk
begrijpen. Vader Johnny was jeugdinternational
van Togo en heeft voor de amateurtak van
PSV gespeeld. Moeder Ank was Nederlands
rugby-international. Ook speelde ze korfbal.
Cody bezit een waardevolle positie in de familie
Gakpo. Hij is het middelste kind in een gezin met
drie kinderen. Hij heeft kunnen leren van zijn zes
jaar oudere broer Sidney en probeert zelf zijn zes
jaar jongere broer Duc wat bij te brengen. Sidney
kon zich door eigen ervaringen goed in zijn broer
verplaatsen. Gakpo: “Hij heeft gespeeld in de jeugd
van FC Eindhoven. Daardoor wist hij hoe het eraan
toeging bij een profclub en gaf hij mij advies. Als iets
misging zei hij dat ik moest doorgaan. Sidney was
beschermend, maar vond ook dat ik zelf dingen moest
meemaken. Daarvan zou ik een man worden. Hij
speelt nu bij RPC in Eindhoven. Op een lekker rustig
niveau. Hij studeert aan de universiteit in Tilburg.”
Over jeugdtrainers Michael Lamey, Eric Addo en
Twan Scheepers
Gakpo meldde zich in 2007 in de jeugdopleiding
van PSV. In 2018 debuteerde hij voor het eerste
elftal. In elf jaar passeerden veel jeugdtrainers de
revue. Met enkelen ontstond een speciale band.
Allereerst: Twan Scheepers. Gakpo kwam de
huidige assistent-trainer van Derby County voor
het eerst tegen bij de E’tjes. “Het klikte meteen heel
goed. Twan kende mijn vader goed en woonde in de
buurt. Dat was fijn. Later kwam ik hem tegen bij de
Onder 19. Hij vond dat ik mij goed ontwikkeld had.”
“Michael heeft mij veel bijgebracht op tactisch vlak.
Ik beheerste dat niet zo goed op dat moment. Verder
leerde hij mij om ‘los te gaan’ op het veld. Je moet
als aanvaller frank en vrij kunnen spelen. Ik had daar
moeite mee, omdat je ook met bepaalde opdrachten
het veld wordt ingestuurd. Met Michael heb ik het
daar veel over gehad. Hij weet veel van voetbal.”
Met Lamey ontwikkelde Gakpo een band die verder
ging dan jeugdtrainer-jeugdspeler. “We hebben
contact gehouden. Zijn vrienden geworden. Hij
woont in de buurt, dus ik ben vaak bij hem op bezoek.
Zijn gezin voelt als een tweede familie voor mij.”
Over Ruud van Nistelrooij en Luc Nilis
Michael Lamey en Eric Addo hadden Gakpo de
ketchuptheorie (doelpunten zijn als een fles
ketchup, na één druppel komen er meerdere
druppels) slechts kunnen uitleggen. Ruud van
Nistelrooij heeft hem bedacht, zo liet voormalig
ploeggenoot Gonzalo Higuaín zich eens ontvallen.
Gakpo kent de theorie niet bij naam, maar herkent
de inhoud ervan als een van Van Nistelrooijs
lessen. “Hij heeft weleens zoiets gezegd, ja. Het
is altijd zoeken naar een eerste goal. Maar als je
die gevonden hebt, gaat het lopen. Sowieso heb
ik vooral op het gebied van afwerken heel veel
van hem geleerd. Bepaalde looplijnen en hoe je in
aanvallende situaties moet handelen. Sommige
tips kan ik beter niet zeggen hier. Dat zijn een soort
spitsen-geheimpjes. Voor Luc Nilis geldt ongeveer
hetzelfde. Hij zei altijd: ‘Je moet goed naar de bal
kijken, want de goal verandert niet van plek’. Mooi
advies. Ik heb van beide spitsentrainers enorm
veel geleerd en profiteer daar nog steeds van.”
Over Phillip Cocu en Mark van Bommel
“Ze behoeven weinig introductie: Phillip Cocu en
Mark van Bommel. Of in de woorden van Gakpo:
‘trainer Phillip’ en ‘trainer Mark’. “Trainer Phillip
heeft mij voor het eerst bij de A-selectie gehaald.
Trainer Mark, die toen bij de Onder 19 zat, belde
mij op en zei dat ik naar de club moest komen. We
moesten een wedstrijd spelen. Na die wedstrijd
zei Cocu dat ik mee mocht op trainingskamp
naar de Verenigde Staten, samen met Donyell
(Malen, red.). Hij mocht na dat trainingskamp iets
sneller meedoen met het eerste elftal. Op bezoek
bij Feyenoord liet trainer Phillip mij debuteren.
Daarvoor ben ik hem dankbaar. We zijn dat jaar
kampioen geworden. Dat herinner ik mij nog goed.”
Zijn naam mag giftig zijn op De Herdgang dezer
dagen, maar Gakpo kan niet om Mark van Bommel
heen. “Hij heeft mij definitief bij het eerste gehaald
en mij vaak laten spelen. Ik heb het laatste jaar
belangrijke stappen gezet onder hem. Zijn beste
eigenschap als trainer? Tactiek. Hij had een goede
speelwijze. Het is jammer dat we niet alles eruit
hebben kunnen halen. ”Mag ik nog een naam
noemen?”, vraagt Gakpo net voor het verstrijken
van de interviewtijd. Vooruit: we zien het door de
vingers. “Trainer Ernest, die ik al van vroeger ken. Hij
geeft mij het vertrouwen dat ik nodig heb en helpt mij.
Ik denk dat deze mensen heel trots zijn op wat ik
heb bereikt. Maar we hopen nog veel meer te
bereiken.” ‘We’, want meervoud past Gakpo beter
dan enkelvoud bij het nastreven van zijn doelen.
Tekst : Nick de Jager
Fotografie: PRO SHOTS/Toin Damen
34
35

36
37

BLIKVANGER
We zijn al wat gewend, lege
voetbalstadions als straf voor
supportersgeweld. Het komt elk seizoen
wel ergens voor in Europa. Maar 22
voetbalmiljonairs in de Champions
League tegen het decor van verlaten
tribunes vanwege een dodelijk virus,
hadden we nog niet eerder gezien.
Dat gebeurde o.a. tijdens de wedstrijd
Paris Saint-Germain tegen Borussia
Dortmund. De Fransen gingen door,
maar of dat de gemiddelde Parijzenaar
in extase had gebracht is te betwijfelen.
In deze duisternis schuilt ook het
licht. Als mensen snakken we allemaal
naar balans, naar rust en naar vaste
waardes. Het is maart 2020, de
voetbalwereld was voor even één.
Foto: Pro Shots / Action Images
38
39

FOTOVISIE
Sony zette het afgelopen
jaar de wereld van de digitale
fotografie volledig op z’n
kop. Met de revolutionaire
eye-focus techniek was het
haast onmogelijk om nog een
onscherpe foto te maken.
Daarnaast moest de
wereld maar eens af van
die onnodige op en neer
klapperende spiegel. Het
tijdperk van ‘mirrorless’
camera’s was aangebroken
en Sony zou de traditionele
merken Canon en Nikon
daarmee de loef af steken.
Er werd al voor gewaarschuwd: als je in
stadions fotografeert met LED-boarding
dan kan je strepen door het beeld
verwachten. Zet de camera dan niet in de
‘elektronische sluiter’ modus maar gebruik de
vertrouwde ‘mechanische modus’. De foto hiernaast
is geschoten in de mechanisch modus en evengoed
is te zien dat de ene helft van de foto anders is belicht
dan de andere helft. Gebeurt dit vaak. Het antwoord
is NEEN. Maar het mag gewoon nooit gebeuren.
1
OPMERKING: onacceptabel
3
Sportfotografen gebruiken graag een ‘remote’
camera die je op afstand bestuurt. Hiervoor
gebruik je ‘triggers’ waarbij de camera in jouw
hand een zender heeft, en de camera verderop
een ontvanger. Dat de ontvangende camera
hiervoor een kabel nodig heeft is niet erg.
Alleen heb je diezelfde kabel ook nodig op de
camera die je bedient. Heel hinderlijk als je
vaak wisselt van camera tijdens een wedstrijd.
OPMERKING: dealbreaker als je vaak een
'remote' gebruikt
Omdat je geen spiegel
meer hebt, wordt het beeld
digitaal in de viewfinder
weergegeven. Je zit in feite
constant naar een mini
TV te kijken. Als je na een
actie je foto’s terugkijkt,
vergeet dan niet om de
camera met je wijsvinger
even een tikje te geven.
Daarmee zeg je: “ga weer
terug in de live-mode”. Als
je dit vergeet, dan kijk je
de eerstvolgende keer in je
laatst teruggekeken beeld
in plaats naar de live actie
die je wilt fotograferen!
Voor fotografen die
nauwelijks wisselen van
camera zal het een worst
zijn, maar voor de echte
sportfotografen die drijven
op de adrenaline van 90
minuten voetbal, is dit om
gek van te worden. Let wel
op dat dit niet een Sonyprobleem
is. Het hoort nu
eenmaal bij het concept
van mirrorless camera’s.
2
Duizenden professionele fotografen over de hele wereld
maakten de overstap, nieuwsgierig gemaakt door zoveel
technologische innovatie. Maar is ‘mirrorless’ nou wel
het walhalla van de digitale fotografie? Auto eyefocus
bespreken we niet apart en is ook niet langer meer een
‘major asset’. Een voorzichtige conclusie is dat Sony
genoeg pluspunten biedt voor een groot deel van de
beroepsfotografen. Maar uitgerekend sportfotografen
moeten goed nadenken of ze afstand willen doen voor de
vertrouwde functies van hun Canon en Nikon camera’s.
4
OPMERKING: een
minpunt van alle
mirrorless camera's
Studiofotografen moeten opletten dat zij niet sneller gaan dan een sluitertijd van 1/125. Vanaf
een 1/160 wordt het sluitergordijn zichtbaar bovenin het beeld. Eigenlijk zou dit niet mogen.
OPMERKING: heeft de aandacht van Sony Nederland
40
41

FOTOVISIE
5
Op de achterkant van de camera zit een platte
joy stick, handig om bijvoorbeeld het autofocus
punt te verplaatsen als het nodig is. Minder
handig als je per ongeluk met je vingers of je
gezicht tijdens het fotograferen onbedoeld dit
autofocus punt verplaatst. Het wordt pas echt
vervelend als je bij een snelle actie erachter
komt dat je AF-instelpunt opeens ergens
rechtsboven in je zoeker zit. Weg moment!
OPMERKING: onhandig, maar valt mee te
leven
9
Over kleur en kleurechtheid valt te
twisten, een smaakkwestie. Maar
een ding is zeker, een goed belicht
beeld met deze Sony camera is
superieur aan elk ander merk in de
markt. Het is zelfs zo dat een foto
gemaakt met een 400mm lens
van de ene kant van het veld naar
de andere kant, na het uitsnijden
scherper is dan met een Canon
500mm. Daarnaast zorgt de chip
van de Sony A9 Mark II zelfs in
waardes boven 8000 ISO voor
contrastrijk en kleurrijk beeld
zonder de ruis die je daar verwacht.
Eye-focus werd door Sony aangekondigd als een
USP (Unique Selling Point). Inmiddels is deze
techniek ook omarmt door andere merken maar
laten we even uitgaan van het principe. Het gaat
hier om de techniek dat de camera op de persoon
blijft scherpstellen die je bij de eerste aanraking
met je AF-punt hebt ‘gepakt’. Veel fotografen
zullen hier ongetwijfeld hun voordeel uit halen
en als het werkt dan werkt het ook goed. Het is
een mooie tool, maar inmiddels niet meer uniek.
OPMERKING: alleen gebruiken als je er
voordeel van hebt
Het draaiwiel op de
achterzijde is klein en fragiel.
Het heeft op 4 punten een
functie, laten we zeggen
op Noord, Oost, Zuid en
West. Als je gewend bent
dit draaiwiel te gebruiken
om door je foto’s heen te
gaan, let dan op dat je niet
per ongeluk op bijvoorbeeld
de Oostknop drukt. Dat is
namelijk de functie om je
ISO-waarde aan te passen.
Dat wil je niet, je was bezig
om te ‘scrollen’ door je
beeld niet om je ISO aan te
passen. Overigens kan je de
scroll-functie verplaatsen
naar een draaiknop
bovenop de camera.
OPMERKING: niet handig,
maar valt mee te leven
8
6
Bovenop de camera zit een draaischijf
om bijvoorbeeld de camera in te
stellen op ‘single shot’ of ‘continues
shot’. Om te voorkomen dat je per ongeluk
van de ene stand in de andere stand komt,
is er aan de voorkant van de draaischijf een
drukknopje gemaakt. Pas als je deze indrukt
kan je de stand veranderen. Probleem is dat het
drukknopje makkelijk wordt geraakt waardoor
de draaischijf uit zijn stand verplaatst. Je denkt
dan een hele serie in continues focus te hebben
geschoten terwijl alleen foto 1 scherp blijkt te zijn.
OPMERKING: ongelukkig ontwerp
7
12
10
Het voordeel is een nadeel en het
nadeel is een voordeel. Ik heb het hier
over de compacte constructie van het
Sony ontwerp. Natuurlijk scheelt het
behoorlijk aan gewicht of je nu drie Sony
camera’s meeneemt of drie Canon of
Nikon camera’s. Feit is wel dat een SDcard
op de manier zoals Sony die heeft
ingebouwd aan de zijkant, bijna vraagt om
een slanke assistente met dito vingers.
OPMERKING: elk nadeel heeft zijn
voordeel
Niet onbelangrijk, ook voor de
professionele fotograaf. Voor twee
Canon EOS1D Mark 3 camera’s, koop
je drie exemplaren Sony A9 Mark II.
OPMERKING: Absoluut pluspunt voor
Sony
Voor nieuwe Sony gebruikers misschien wel les nummer 1. Kijk geen foto’s terug zolang de camera
nog beelden aan het ‘bufferen’ (wegschrijven) is. Je staat namelijk raar te kijken als de camera
een melding geeft ‘weergave niet mogelijk’ en deze melding ook blijft staan lang nadat het
bufferen van de foto’s is voltooid. Niet in paniek raken, als je het weet hou je er ook rekening mee.
OPMERKING: is mee te leven als je het weet
11
OPMERKING: superieur
beeldkwaliteit
42
43