Thuis-2020-1-Oss

Nieuwe bewonersvereniging
Reden genoeg voor Jan om een bewonersvereniging
op te richten. “Wij willen meedenken, plannen maken”,
legt hij uit. “We hadden al een nieuwjaarsreceptie. En
we denken aan kaartavonden en bingo.” Maar er zijn
ook andere ideeën. “Ik hou van koken, dus ik zou best
in een gemeenschappelijke ruimte een warme lunch
willen maken voor de oudere bewoners”.
Samen in de tuin
“In de tuin kunnen we ook meer samen doen.
Bijvoorbeeld met een jeu de boulesbaan”, vervolgt Jan.
“En met meer plantenbakken. Hoge, zodat de vaak
oudere bewoners ze zelf kunnen onderhouden.” De
bankjes die er nu staan, worden eigenlijk niet gebruikt.
“Ze staan ver uit elkaar. Dat is onhandig. Liever zien
we ze samen, met een tafel erbij. Een van de bewoners,
Sjef, laat zien dat dat werkt. Hij zet bij mooi weer zijn
tafel en tuinstoelen op het gras. Vaak komen mensen
dan even bij hem zitten.”
Een nieuwe gemeenschap
Het voorbeeld van Sjef laat zien dat de bewoners van
de Kloostertuin al een mooie gemeenschap vormen.
Corrie, Rien en Jan kunnen samen van ieder appartement
opnoemen wie er wonen. Ze nemen ons mee op
een rondje door het complex en stellen ons voor aan
Riek, een van de oudste bewoners. Riek woont naast
Marietje, die ongeveer van dezelfde leeftijd is. “Ik doe
veel samen met Marietje”, vertelt Riek. “Wij hebben
nog samen op de huishoudschool gezeten. Toen
Marietje aan het verhuizen was, ben ik even binnengelopen.
Ze sprong een gat in de lucht toen ze erachter
kwam dat ik haar nieuwe buurvrouw was.”
‘We hoeven ook weer
niet alles te delen’
We zitten een poosje in het appartement
van Jan en Corrie. Het valt het op dat de
afzuiging aan staat. “Dat is om de knoflookgeur
van de buren buiten te houden,”
vertelt Corrie. Ze staat op om de afzuiger
uit te zetten. “We werden een keer in de
ochtend wakker van de geur van knoflook
in het appartement”, legt Jan lachend uit.
“Toen ben ik even beneden gaan vragen of
er gekookt werd. Niet erg, natuurlijk, maar
we hoeven ook weer niet alles te delen.”
Corrie is net gaan zitten als de knoflookgeur
inderdaad merkbaar wordt. “Hm”, zegt ze,
terwijl ze weer opstaat, “ik zet hem toch
maar weer even aan!”
Een warm afscheid
Terwijl we bij Riek staan te praten, komen er een
aantal andere bewoners langs. Met iedereen maken
we een praatje. Het is duidelijk dat de bewoners van
de Kloostertuin veel voor elkaar over hebben. De sfeer
in het complex is rustig en harmonieus – net als in een
klooster.
Terug in de hal voor ons afscheid kijken we nog eens
goed om ons heen. We zien een tafeltje met Paasthema
en vrolijke versieringen aan de muur. Ze staan symbool
voor het ontstaan van het nieuwe samenleven in de
Kloostertuin. “Mooi hè”, zegt Jan trots. “Zo brengen
we hier samen wat leven. Jullie zijn altijd welkom om
het nog eens te komen bekijken.”