Waker 112

Twaalfjarigen over opgroeien in Serooskerke
Bert Geleijnse
Op een zonnige maandagmiddag ontmoet ik op het
speelveld bij de Zandput Sanne (12jr), Max (12 jr) en Daniël
(11jr). Ook Sandra an der Linde is erbij. Ze is welzijnswerker
van Welzijn Veere en neemt het jongerenwerk in
de gemeente voor haar rekening. Ik ben benieuwd hoe
jongeren van hun leeftijd nu de lockdown ervaren, waar
we al zo lang in zitten.
“Niet leuk”, zegt Max direct en de anderen vallen hem
daarin bij. Het is saai en er is weinig te doen. Elke dag
wordt zo wel een beetje hetzelfde en ze zouden ook niet
weten wat ze nu weer voor nieuwe dingen met elkaar
moeten verzinnen Sanne:
“ We hebben zoveel
verstoppertje gespeeld,
dat we nu wel alle hoeken
en gaten van Serooskerke
kennen”. Daniël: “
Door de verveling ga ik
gekke dingen doen”. Hij
laat me als bewijs zijn
vinger zien, waarvan
het topje kwijt is. Klemgezeten
tussen de klep
van afvalcontainer, toen
hij iets te enthousiast
daarmee bezig was. Daniel
geeft een uitvoerig
verslag van het ongeluk
met zijn vinger. Max en
Sanne vullen hem aan.
Online
Natuurlijk konden ze
ook lange tijd niet naar
school en moesten ze
onlinelessen volgen. Hoe
vonden ze dat? Max:
”Wel fijn, tijdens de onlinelessen
maakten we
het schoolwerk en dan
was ik na een paar uur
klaar voor die dag”. Ook
Sanne en Daniël lijken
niet zo’n probleem met
de ‘online-school‘ te
hebben. Maar zij zitten wel in het laatste jaar van de basisschool
en krijgen te maken met drempeltoetsen. Sanne:
“Ik heb wel veel huiswerk”. Wat ze wel erg jammer vinden
is dat ze de leuke dingen van zo’n laatste schooljaar moeten
missen, zoals een afscheidsfeest en schoolkamp.
Belletje lellen
Ik wil ook wel eens weten, hoe ze het vinden om hier
in het dorp op te groeien. Ik verwacht een hartgrondig
‘saai!” te horen. Maar alle drie zeggen ze volmondig dat
ze blij te zijn hier in het dorp te wonen en niet in de stad.
“Gezellig op een dorp, je kent elkaar, kan overal veilig bij
elkaar komen en spelen, lekker dicht bij school”. Max vult
aan met een ondeugende blik: “...en je ziet de politie niet
te vaak”. Als ik daarnaar vraag, blijkt het met het uithalen
van kattenkwaad heel erg mee te vallen, of het moet zijn
met een groep lekker in een straat belletje lellen.
Weinig te doen
Sandra wil graag van Sanne, Daniël en Max weten of ze
vinden dat er voor hen voldoende voorzieningen zijn
op het dorp. Dat vinden ze niet: er is weinig of het is te
klein, zoals de skatebaan.
‘Een baan voor mountainbike
fietsen’ oppert Max.
Mountainbiken is zijn hobby.
Meer speelvoorzieningen
zoals een skatepark,
zeggen ze. Maar ze snappen
ook dat het geld daarvoor
niet zomaar beschikbaar
is en dat het altijd
nog minder kan. Kijk maar
naar andere dorpen.
En vinden ze, dat er voldoende
voor hen te doen
is hier op het dorp? Ze
mogen het dorp dan wel
gezellig vinden, ze missen
toch wel activiteiten,
die passen bij hun leeftijdsgroep.
Sanne: “Voor
onze leeftijdsgroep is er
eigenlijk niets, wel voor
de kleintjes en de oudere
jeugd. We vallen er een
beetje tussen”.
Sandra luistert aandachtig.
Ze vraagt of Sanne,
Daniël en Max eens ideeën
en wensen voor activiteiten
naar voren willen
brengen. “Lasergamen”
roept Daniël direct. “Bijvoorbeeld”,
zegt Sandra.“
Maar bespreek het eens met anderen en laat het mij dan
weten.”
We spreken ook af, dat we voortaan in de Waker elke
keer jongeren aan het woord zullen laten. Sandra wil wel
contactpersoon zijn. Meld maar bij haar, als je iets wilt
vertellen over je hobby, interesse, of dingen die jij belangrijk
vindt.
Haar telefoonnummer is 06-51311333. Via de app kan je
haar bereiken Wij gaan er dan aandacht aan geven in de
Waker. De eerste afspraak is al gemaakt met Max. Onderwerp?
In ieder geval moutainbiken!
15